Bez alergii!

Penicylina jest jednym z najczęstszych i niedrogich leków. Po części dlatego alergia na penicylinę i skutki uboczne stosowania tego leku stały się częste na świecie.

Wiadomo, że cząsteczka penicyliny jest mała i dlatego nie jest w stanie powodować negatywnych reakcji układu odpornościowego. Może wywołać rozwój alergii tylko wtedy, gdy styka się z białkami ciała. Częste leczenie tym antybiotykiem może prowadzić do uwrażliwienia zarówno dziecka, jak i dorosłego. Dlatego alergia na penicylinę jest coraz częściej diagnozowana. Jednak winę ponosi nie tylko niekontrolowane leki, ale także ich zastosowanie w przemyśle spożywczym.

1. Penicylina jest używana do przygotowania niektórych szczepionek z atenuowanymi patogenami.
2. Alergia na penicylinę u niemowląt może być związana z przedłużonym stosowaniem leku przez matkę karmiącą.
3. U niektórych osób reakcja alergiczna jest spowodowana ciągłym kontaktem z antybiotykiem w pracy.

Powodują nieprzyjemne objawy mogą zaróbki, które są zawarte w składzie leków - konserwantów i stabilizatorów. Ryzyko działań niepożądanych i alergii wzrasta, jeśli dana osoba ma problemy z wątrobą lub nerkami. Występowanie alergii na penicylinę jest szczególnie podatne na dzieci, ponieważ u dziecka metabolizm substancji leczniczych jest powolny.

Nawet pojedyncze użycie penicyliny przez ciężarną kobietę prowadzi do uczulenia płodu, ponieważ ten antybiotyk dobrze pokonuje barierę łożyskową. W rezultacie pierwsze użycie leku z penicyliną powoduje u dziecka rozwój alergii. Z tego powodu antybiotyki penicylinowe są przepisywane kobietom w ciąży tylko w skrajnych przypadkach.

Objawy alergii na penicylinę są bardzo zróżnicowane. Natychmiastowa reakcja alergiczna rozwija się w ciągu godziny po podaniu leku i objawia się twardością - obrzękiem naczynioruchowym, pokrzywką, skurczem oskrzeli lub krtani, a także wstrząsem anafilaktycznym. Obserwuje się następujące objawy:

• wzrost warg, policzków, twarzy, ramion i nóg z powodu gromadzenia się płynów;
• ból brzucha;
• chrypka;
• trudności z połykaniem
• wysypki w postaci różowawych pęcherzy, lekko górujących nad powierzchnią skóry;
• suchy kaszel, trudności w oddychaniu, uczucie duszności.

Opóźniona alergia na penicylinę rozwija się 1 do 3 dni po zażyciu leku. Jego objawy mogą być reprezentowane przez wysypki na skórze w postaci małych guzków i plam lub pęcherzy z przezroczystą zawartością wewnątrz, jak również upośledzone procesy tworzenia krwi. Jeśli objawy wystąpią po 3 dniach lub dłużej, możemy mówić o późnych alergiach na penicylinę. Objawia się punktowymi wysypkami, swędzącą skórą i zaczerwienieniem skóry, może też wystąpić ból, stwardnienie i obrzęk w miejscu wstrzyknięcia.

Penicylina jest znacznie mniej narażona na poważne uszkodzenia wątroby i nerek. U niektórych osób z penicyliną mogą wystąpić objawy nieżytu nosa i zapalenia spojówek: katar, przekrwienie błony śluzowej nosa, łzawienie, świąd i pieczenie oczu.

Nie należy mylić alergii ze skutkami ubocznymi, ponieważ zasady leczenia takich stanów patologicznych są nieco inne. Działania niepożądane antybiotyków penicylinowych obejmują biegunkę, nudności i wymioty, kandydozę (pleśniawki).

W przypadku uczulenia na penicylinę należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku. Aby uwolnić organizm od powstających alergenów, powinieneś wypić wystarczającą ilość płynu, postępować zgodnie z dietą hipoalergiczną, przyjmować enterosorbenty („Carbosphere”, „Enterodez”, „Micoton”). Jeśli jest to konieczne, przeprowadza się leczenie infuzyjne i lewatywę oczyszczającą, przepisywane są leki moczopędne („Lasix”, „Arifon”).

Łagodne formy alergii na penicylinę są leczone ogólnoustrojowymi lekami przeciwhistaminowymi (Suprastin, Loratadine, Zyrtec). Jako leczenie miejscowe stosuje się kremy, maści i żele z różnymi składnikami czynnymi:

• leki przeciwhistaminowe („Fenistil-gel”, „Soventol”);
• przeciwzapalne („Bepanten”, „Videstim”);
• hormonalne („Lorinden C”, „Cloveit”).

Jeśli alergia na penicylinę jest ciężka, konieczne jest stosowanie leków, które mają wiele skutków ubocznych: kortykosteroidy ogólnoustrojowe i miejscowe, adrenalina. Przebieg ich stosowania jest krótki, a dawki są ustalane indywidualnie.

Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia uczulenia na penicylinę, konieczne jest leczenie z wielką ostrożnością. Pomimo bezpłatnej sprzedaży takich leków w aptekach, zawsze przed użyciem należy skonsultować się z lekarzem. Niedopuszczalne jest przyjmowanie antybiotyków jako środka zapobiegawczego w przypadku chorób zakaźnych, chyba że istnieją poważne wskazania.

Starannie dobieraj jedzenie, staraj się kupować produkty od sprawdzonych producentów. Kupuj mięso od prywatnych dostawców tylko wtedy, gdy jesteś całkowicie przekonany o jego jakości i bezpieczeństwie. Przed użyciem zaleca się gotować mięso przez 10 do 15 minut, aby wszystkie obce substancje pozostały w bulionie. Nie przegap okazji, aby zaopatrzyć się w sezonowe warzywa i owoce.

Próbując zastąpić penicylinę innym lekiem, nie zapomnij o reakcji krzyżowej. Jeśli dana osoba jest uczulona na ten antybiotyk, to wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia negatywnej reakcji na leki, które obejmują następujące składniki aktywne:

• wszelkie naturalne penicyliny;
• półsyntetyczne penicyliny (metycylina, oksacylina, nafcylina);
• aminopenicyliny (ampicylina, amoksycylina);
• azlocylina, mezlocylina, metsillam;
• cefalosporyny.

Tak więc, jeśli zastąpisz lek penicyliną lekiem zawierającym wymienione antybiotyki, nadal mogą pojawić się nieprzyjemne objawy. Jednak alergia na ampicylinę jest często znacznie łatwiejsza. Wprowadzeniu ampicyliny i amoksycyliny towarzyszy wysypka u około 5 do 10% alergików. Objawy te zwykle nie stanowią żadnego zagrożenia dla życia, ale jeśli wysypka jest reprezentowana przez pokrzywkę, należy ponownie zgłosić się do lekarza.

Jeśli jesteś uczulony na penicylinę, aztreonam staje się lekiem z wyboru, ponieważ rzadko daje reakcje krzyżowe. Amoxiclav w alergii na penicylinę dość często wywołuje reakcje krzyżowe, ponieważ ten lek złożony składa się z amoksycyliny i kwasu klawulanowego.

Należy pamiętać, że substancje przeciwbakteryjne zawierają środki miejscowe. Jeśli jesteś uczulony na penicylinę, stosowanie pewnych maści, kropli do oczu i nosa jest przeciwwskazane, dlatego przed ich użyciem dokładnie przestudiuj skład takich leków. W dzieciństwie reakcje alergiczne są często przemijające i dlatego z czasem same znikają.

Wybór alternatywnych antybiotyków najlepiej pozostawić specjalisty. Przed przepisaniem leku przeprowadzi testy skórne i określi wrażliwość patogenu na różne antybiotyki. Niektóre choroby wymagają leczenia wyłącznie lekami typu penicylinowego (na przykład paciorkowcowego zapalenia wsierdzia), dlatego konieczne jest ostrożne odczulenie. Taka procedura może być przeprowadzona na kilka sposobów.

Odkrycie w 1928 roku substancji zdolnej do selektywnego zabijania mikroorganizmów i nie szkodzenia ludzkiemu organizmowi uratowało i nadal ratuje życie i zdrowie milionów ludzi. Era antybiotyków zaczęła się od penicyliny, ale lek ten nie tylko pomaga zwalczać infekcje, ale może również prowadzić do nieprzyjemnych konsekwencji w postaci alergii.

Penicylina, jako substancja obca ludzkiemu ciału, może powodować reakcję alergiczną. Główną przyczyną tego zjawiska jest nadmierna lub przewrotna reakcja układu odpornościowego na powtarzające się wnikanie cząstek penicyliny do organizmu.

Według statystyk, alergia na penicylinę powstaje u 2-8% osób dotkniętych tym antybiotykiem. Liczne badania zidentyfikowały kilka głównych przyczyn i czynników ryzyka, które przyczyniają się do powstawania alergii:

1. Ciężka dziedziczność. Dziecko urodzone przez alergicznych alergików (niekoniecznie uczulonych na penicylinę) jest bardziej niż 10 razy bardziej narażone na alergię na penicylinę. Lekarze zauważyli, że u par bliźniąt, jeśli jeden bliźniak ma nietolerancję na penicylinę, drugi z prawdopodobieństwem 78% będzie również uczulony na antybiotyki penicylinowe.
2. Choroby zakaźne. Niektóre choroby wirusowe dramatycznie zwiększają prawdopodobieństwo załamania układu odpornościowego, a następnie tworzą się alergie. Takie choroby obejmują mononukleozę, zakażenie wirusem cytomegalii.
3. Związane z wiekiem zmiany w organizmie - należy zauważyć, że u dzieci reakcja na antybiotyki penicylinowe występuje 5-7 razy rzadziej niż u osób powyżej 30 lat.
4. Biorąc lekarstwa na serce. U pacjentów uczulonych na beta-adrenolityki penicylina może wywołać alergię krzyżową.

Niezależnie od przyczyny rozwoju alergii, charakteryzuje się ogólnym mechanizmem powstawania: w wyniku pierwszego kontaktu z alergenem u człowieka wytwarzane są na nim specyficzne przeciwciała. Dalej, po wielokrotnym kontakcie, przeciwciała te wiążą się z cząsteczkami penicyliny. Wykorzystywany jest tworzący się kompleks immunologiczny w normalnych warunkach, ale w ciele chorego tak się nie dzieje, a reakcja patologiczna rozwija się w obecności załamania odporności.

Kompleks ten może działać na komórki tuczne, powodując uwalnianie histaminy (obrzęk naczynioruchowy lub pokrzywka rozwija się) i może osiadać w narządach wewnętrznych, co prowadzi do manifestacji choroby posurowiczej.

Do diagnozy przy użyciu szeregu testów immunologicznych. Listę konkretnych testów przepisuje alergolog-immunolog.

Najczęstsze testy to testy skórne. Ich istota polega na aplikacji na skórę (w niektórych przypadkach na podrapanym obszarze) specjalnych alergenów zawierających fragmenty cząsteczek odpowiedzialnych za rozwój alergii. W przypadku pojawienia się obrzęku, zaczerwienienia lub świądu, test uznaje się za pozytywny i nie można w tym przypadku zastosować antybiotyku.

Technika testu skórnego

Trudniejsze testy alergologiczne obejmują test punktowy, badanie krwi na określone immunoglobuliny, prowokacyjny test podjęzykowy i inne.

Wszystkie testy alergiczne przeprowadzane są pod nadzorem lekarza, ponieważ same są w stanie wywołać atak alergii.

Ilekroć idziesz do szpitala, powinieneś poinformować lekarza, jeśli jesteś uczulony na penicyliny lub inne substancje.

Nietolerancja penicyliny może wyglądać inaczej.

Wyróżnia się następujące rodzaje reakcji:

• pokrzywka - wysypka na ciele, podobnie jak oparzenia pokrzywy, może pokryć całe ciało lub opróżnić je w osobnych miejscach.
• Obrzęk Quincke jest reakcją naczyniową, która powoduje obrzęk warg, twarzy, szyi i języka. Niezwykle rzadki obrzęk rozprzestrzenia się na inne części ciała. Opuchliznę można wyrazić tak mocno, że osoba nie otwiera oczu.

• Zespół Lyella, w którym na skórze pojawiają się liczne owrzodzenia.
• choroba posurowicza - objawia się uszkodzeniem narządów wewnętrznych, oznaką tego są bóle mięśni lub stawów.
• Wstrząs anafilaktyczny - gwałtowny spadek ciśnienia krwi, któremu towarzyszy utrata przytomności.

Główną zasadą w leczeniu alergii - należy rozpocząć natychmiast: pierwszą rzeczą, którą musisz zatrzymać przepływ alergenu w organizmie.

W przypadku wstrzyknięcia antybiotyku przestają przyjmować lek; nastąpiła reakcja na zjedzoną pigułkę - powinieneś spłukać żołądek; wysypka w odpowiedzi na sedymentację antybiotyków penicylinowych na skórze - natychmiast zmyć.

Wraz ze spadkiem ciśnienia krwi i utratą przytomności konieczne jest położenie osoby i obrócenie głowy w bok.

Aby zmniejszyć objawy alergii po wyeliminowaniu ostrych objawów, zaleca się podanie węgla aktywowanego lub innych sorbentów (enterosgel); w zastrzykach można przepisać tiosiarczan sodu i glukonian wapnia.

Wszystkie kolejne zabiegi powinny odbywać się pod nadzorem pracownika służby zdrowia zgodnie z zaleceniami lekarza.

Aby zwalczyć alergie, przepisano zastrzyki hormonalne - prednizon lub deksametazon, a także leki przeciwhistaminowe (suprastin, tavegil i analogi).

W przypadku wstrząsu anafilaktycznego pierwsza pomoc to adrenalina, którą podaje się dożylnie lub domięśniowo.

Kiedyś osoba cierpiąca na alergię na antybiotyki penicylinowe musiała żyć z nią przez całe życie, ale współczesna medycyna pozwala, jeśli nie jest całkowicie wyleczona, znacznie zmniejszyć ryzyko stanów zagrażających życiu, takich jak wstrząs lub obrzęk naczynioruchowy.

Ponadto, w przypadku niektórych chorób, jest to po prostu niemożliwe bez penicylin (na przykład bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, kiły nerwowej lub bakteryjnego zapalenia wsierdzia), dlatego opracowano metody tak zwanego odczulania na beta-laktamy.

Istotą tej procedury jest wprowadzenie do ciała pacjenta małych dawek alergenu ze stopniowym zwiększeniem jego ilości, co przez pewien czas zmniejsza wrażliwość układu odpornościowego na niego.

Interesującym faktem jest to, że uczulenie na penicyliny nie utrzymuje się przez całe życie - co roku zmniejsza się jego nasilenie, a po około 10 latach co trzeci test skórny na penicylinę daje wynik negatywny (z zastrzeżeniem, że w tym czasie osoba nie kontaktowany z alergenem).

„Jakie antybiotyki można zastosować, aby kontynuować dalsze leczenie?” To pytanie, które interesuje wszystkich ludzi, którzy mają do czynienia z tą dolegliwością.

Warto wiedzieć, że nie wszystkie antybiotyki na alergię na penicylinę mogą być stosowane jako substytut - przy niektórych lekach u dzieci i dorosłych może wystąpić reakcja krzyżowa.

Zatem amoksycylina i amoksycyl w alergiach na penicyliny są bezwzględnie przeciwwskazane, ponieważ są półsyntetycznymi analogami tego ostatniego. Powinieneś także zrezygnować z używania innych analogów: ampicyliny, metycyliny, oksacyliny i innych.

Z wielką starannością i dopiero po przeprowadzeniu testów alergologicznych można stosować antybiotyki z następujących grup:

• cefalosporyny (cefazolina, ceftriakson, ceftazydym itp.) - reakcje krzyżowe są możliwe w 1-3% przypadków;
• karbapenemy (reakcja krzyżowa z imipenemem w 50%).

Nie wystąpiły reakcje krzyżowe na antybiotyki następujących grup, dlatego są one przepisywane osobom z nietolerancją penicyliny (nie powinniśmy zapominać, że leki te mogą również mieć indywidualną nietolerancję):

• monobaktam (aztreonam);
• makrolile (azytromycyna, roksytromycyna);
• linozamidy (linkomycyna i klindamycyna);
• fluorochinolony (cyprofloksacyna, lewofloksacyna)

Leki te mają wystarczającą szerokość działania terapeutycznego, aby poradzić sobie z większością chorób zakaźnych i wykluczyć penicylinę z schematu leczenia.

Opublikowano w czasopiśmie:
South Russian Medical Journal »» № 2-3 ’99

Alergologia A.V. Murzich, M.A. Golubev, A.D. Kruchinin
Państwowe Centrum Badawcze Medycyny Prewencyjnej Ministerstwa Zdrowia Federacji Rosyjskiej,
Wszechrosyjskie Centrum Monitorowania i Kontroli Laboratoryjnej Rosyjskiego Ministerstwa Sytuacji Kryzysowych

Działania niepożądane są częstą konsekwencją stosowania leków. Alergię lub reakcję alergiczną na lek lub czynnik biologiczny (na przykład szczepionki) można zdefiniować jako dowolną reakcję immunologiczną na sam lek lub jego metabolity, która prowadzi do rozwoju działań niepożądanych. Podstawą alergii na leki są specyficzne mechanizmy immunologiczne, które określają nadwrażliwość na lek. Najczęściej alergia na leki występuje po uprzednim uczuleniu. Dlatego reakcje alergiczne zwykle nie występują przy pierwszym użyciu leku, ale mogą wystąpić przy jego długotrwałym stosowaniu. Niektóre osoby mogą rozwinąć alergie na wszystkie leki tej samej lub podobnej klasy, czyli tak zwaną wrażliwość krzyżową na typowe determinanty antygenowe.

Według statystyk, ryzyko reakcji alergicznych dla większości leków wynosi od 1 do 3%. Wśród wszystkich działań niepożądanych reakcje alergiczne i inne reakcje immunologiczne stanowią 6-10%. U pacjentów hospitalizowanych 15–30% przypadków rozwijają niepożądane reakcje na lek. Skutki śmiertelne występują u 1 na 10 000 reakcji alergicznych. Leki są przyczyną śmierci w 0,01% przypadków leczenia chirurgicznego i 0,1% pacjentów hospitalizowanych.

Mechanizmy skutków ubocznych leków mogą być zróżnicowane i ogólnie są następujące:

1. Reakcje toksyczne.

1. Przedawkowanie leków. Jest to najbardziej powszechne w praktyce terapeutycznej. Przepisując leki dla dzieci, dawki leków zalecanych do stosowania oblicza się na podstawie wieku, wzrostu i masy ciała dziecka. W ogólnej praktyce terapeutycznej dawki leków koncentrują się na przeciętnej osobie, a schematy sugerują 3-4-krotne leczenie przed lub po posiłku. Objawy zatrucia bezpośrednio związane z właściwościami farmakologicznymi leku.

2. Reakcje toksyczne z dawek terapeutycznych związanych z genetycznie uwarunkowanym powolnym metabolizmem leków. Objawy kliniczne zatrucia u takich osób są zróżnicowane i mogą być wyrażone w wysypkach skórnych, mylnie z alergiami.

3. Reakcje toksyczne związane z niewydolnością czynnościową wątroby i nerek. Gdy funkcjonowanie układu wątrobowo-żółciowego jest osłabione, następuje zmiana metabolizmu leków, z utworzeniem bardziej toksycznych rodników niż sam lek. Niedostateczna czynność nerek prowadzi do długotrwałego utrzymywania się leków (lub ich produktów przemiany materii) w organizmie.

4. Reakcje jatrogenne (polipragmasia w leczeniu, na przykład, zawału mięśnia sercowego, gdy pacjent stosuje więcej niż 3-5 leków; krwawienie podczas podawania warfaryny i cymetydyny).

5. Zdalne efekty toksyczne - teratogenne, rakotwórcze, ortotoksyczne itp.

Ii. Niepożądane działanie ze względu na właściwości farmakologiczne leków (leukopenia z leków cytotoksycznych, działanie uspokajające leków przeciwhistaminowych itp.).

III Paradoksalne efekty, na przykład stan podniecenia podczas przyjmowania Dimedrolu.

IV. Reakcje związane z upośledzoną wrażliwością receptorów komórkowych na zaburzenia neuroendokrynne.

V. Nadkażenie i dysbakterioza. Nie są one bezpośrednio związane z alergiami, ale podczas procesów zapalnych przewodu pokarmowego występuje zwiększone wchłanianie produktów pośredniego rozpadu żywności i leków, co może prowadzić do masowego uwalniania mediatorów (histaminy, serotoniny, bradykininy itp.).

Vi. Reakcje związane z masywną bakteriolizą. Rozwój reakcji Yarish-Gersheimer opisany w leczeniu kiły rtęcią jest związany z masową śmiercią krętków i uwalnianiem endotoksyn. Klinicznie reakcja przejawia się w postaci dreszczy, gorączki, obrzęku miejscowego, wysypki skórnej, limfadenopatii i bólu głowy. W kolejnych latach tego typu reakcje opisano w leczeniu kiły penicyliny i leptospirozy, chloramfenikolu - brucelozy, tetracykliny - nawracającego duru brzusznego, amfoterycyny - aspergilozy. Reakcje te nie mają nic wspólnego z alergiami i przechodzą z kontynuacją leczenia lekami.

VII. Reakcje psychogenne. Częściej obserwuje się je u ludzi, którzy kiedyś mieli reakcję na lek, po czym rozwijają „nietolerancję” na wszystkie lub większość leków różnych klas. Często przejawia się to w postaci kryzysów wegetatywnych, którym towarzyszą skargi na zawroty głowy, bóle głowy, osłabienie, pocenie się, uderzenia gorąca itp. Objawy te nie mają nic wspólnego z alergiami, są całkowicie zależne od labilności psychiki pacjenta.

VIII. Reakcje, które występują, gdy niewłaściwe podawanie leków, na przykład, zatorowe po podaniu preparatów depot penicyliny.

Ix. Nietypowe reakcje (inne niż farmakologiczne), spowodowane enzymopatiami i pseudoalergiami. W rozwoju tych reakcji, bezpośredni bezpośredni wpływ leków na komórki tuczne i uwalnianie histaminy i innych mediatorów odgrywa ważną rolę. Ten efekt jest zależny od dawki, to znaczy, im większa dawka leku, tym wyższe stężenie histaminy we krwi i tkankach, tym jaśniejszy obraz kliniczny.

Leki promujące uwalnianie histaminy w sposób nieimmunologiczny obejmują: - zawierające jod kontrastowe środki rentgenowskie (możliwe są reakcje poprzez aktywację dopełniacza), - deffaksamina (desferal), tubokuraryna, polimyksyna B, trimetafan itp.

Wraz z wprowadzeniem dużych dawek tych leków, zwłaszcza dożylnie, pokrzywka, świąd skóry, przekrwienie, ból głowy, spadek ciśnienia tętniczego. Pacjenci cierpiący na astmę oskrzelową lub alergiczny nieżyt nosa mogą zauważyć nasilenie nieżytu nosa, występowanie ataku duszności. Jeśli lek jest podawany miejscowo, w miejscu wstrzyknięcia może wystąpić obrzęk i przekrwienie, któremu towarzyszy świąd.

Bez udziału mechanizmów alergicznych może rozwinąć się obrzęk i przekrwienie błony śluzowej nosa w celu otrzymania leków przeciwnadciśnieniowych - leków z rauwolfii, dopegity, apresyny, fentolaminy, pirroksanu. Oczywiście leki te mają działanie niepożądane dzięki efektom cholinergicznym.

Dławienie astmy u pacjentów z astmą oskrzelową bez udziału mechanizmów alergicznych powoduje cholinomimetyki (acetylocholina, karbacholina), beta-adrenomimetyki (inderal, trazikor itp.). U pacjentów z triadą astmatyczną działanie oskrzeli aspiryny, pirazolonów, brufenu, ortofenu i innych leków niesteroidowych jest związane z upośledzonym metabolizmem kwasu arachidonowego.

Wszystkie te reakcje stanowią około 80% działań niepożądanych leku. Takie reakcje w większości przypadków są łatwo rozpoznawane przez lekarzy.

X. Prawdziwe reakcje alergiczne - tylko te reakcje na leki, które są spowodowane reakcjami antygen-przeciwciało lub limfocyt uwrażliwiony na antygen. Reakcje te są zwykle nieprzewidywalne, nie wiążą się z działaniem farmakologicznym i, zazwyczaj, niezależne od dawki. Reakcje alergiczne na leki:
- stwierdzono u niewielkiej liczby pacjentów;
- dla ich rozwoju konieczny jest (ale nie zawsze) poprzedni kontakt z tym samym lub podobnym lekiem;
- rozwijają się wkrótce po ponownej ekspozycji.

Hormony, enzymy, surowice heterologiczne, preparaty białkowe krwi ludzkiej mają wyraźne właściwości antygenowe. Większość leków to związki niskocząsteczkowe, tj. niekompletne antygeny (hapteny). Aby utworzyć pełnoprawny antygen, muszą połączyć się z białkiem transportującym organizm, tworząc kompleks białkowo-lekowy. To właśnie ten kompleks stymuluje rozwój odpowiedzi immunologicznej.

Tempo rozwoju uczulenia (nadwrażliwości) zależy od drogi podawania leku. Miejscowe stosowanie i inhalacja najczęściej i szybko powodują uczulenie, ale rzadziej prowadzą do rozwoju stanów zagrażających życiu. Uczulenie dożylne jest nieco mniejsze niż domięśniowe i podskórne. Podawanie pozajelitowe antybiotyków 3-laktamowych z większą częstotliwością powoduje rozwój anafilaksji niż leków stosowanych doustnie.

Podstawą patogenezy alergii na leki mogą być wszystkie 4 rodzaje uszkodzeń immunologicznych Gell-Coombsa, jednak nie ma wyraźnej swoistości w występowaniu pewnego rodzaju uszkodzeń alergicznych, w zależności od charakteru leku. Praktycznie każdy lek może powodować jeden z 4 rodzajów reakcji lub kilka z nich.

Reakcje typu I są zazwyczaj mediowane przez przeciwciała IgE i mogą manifestować się jako natychmiastowe (od kilku sekund do 1 godziny po podaniu leku) lub reakcje przyspieszone - rozwijające się w ciągu 1-72 godzin po podaniu leku. Natychmiastowe reakcje nadwrażliwości obejmują wstrząs anafilaktyczny, alergiczną astmę oskrzelową, obrzęk naczynioruchowy, obrzęk naczynioruchowy. Przyspieszone reakcje leżą u podstaw rozwoju pokrzywki, gorączki lekowej, krtani i niedociśnienia.

Reakcje typu II są mediowane głównie przez cytotoksyczne przeciwciała IgG i IgM i prowadzą do rozwoju reakcji hematologicznych, takich jak niedokrwistość hemolityczna, agranulocytoza i leukopenia.

Zły typ reakcji jest związany z tworzeniem kompleksów immunologicznych składających się z leków i przeciwciał IgG lub IgG. Reakcje te obejmują chorobę posurowiczą, gorączkę lekową, ostre śródmiąższowe zapalenie nerek, alergiczne zapalenie naczyń, zjawisko Artusa.

W reakcjach typu IV pośredniczą limfocyty T i są one powolne lub późne i rozwijają się 48 godzin lub dłużej po podaniu leku. Zwolnione nadwrażliwe reakcje leków obejmują głównie skutki dermatologiczne.

Wiadomo, że pacjenci z chorobami atopowymi, w szczególności astmą oskrzelową, są bardziej podatni na alergie na leki niż osoby zdrowe. Alergia na leki u dzieci jest mniej powszechna niż u dorosłych. Alergiczne zmiany skórne są o 35% bardziej prawdopodobne u kobiet niż u mężczyzn. U kobiet ryzyko reakcji anafilaktoidalnych na rentgenowskie środki kontrastowe jest prawie 20 razy większe niż u mężczyzn. Dzieci, których rodzice mają w przeszłości reakcje alergiczne na antybiotyki, są 15 razy bardziej narażone na alergię na antybiotyki niż dzieci bez takiej chronologii.

W zasadzie każdy lek może powodować rozwój uczulenia, więc wyczerpująca lista jest niemożliwa. Skupimy się na głównym, najczęściej powodującym rozwój alergii na leki, narkotykach.

PENICILLINY

Penicyliny są antybiotykami bakteriobójczymi, składającymi się z naturalnych, syntetycznych i półsyntetycznych pochodnych. Wszystkie te środki zawierają jądro kwasu beta-aminopenicylowego i mają podobny mechanizm działania. Wszystkie penicyliny wykazują alergię krzyżową.

Nadwrażliwość na penicylinę obserwowano u 1-10% leczonych pacjentów, wstrząs anafilaktyczny rozwija się od 0,01 do 0,05%, a śmierć z powodu terminowej opieki medycznej w rozwoju wstrząsu anafilaktycznego występuje u 0,002% pacjentów. Anafilaksja występuje najczęściej przy podawaniu pozajelitowym leków, ale może być również stosowana doustnie.

Reakcje alergiczne przy pierwszym użyciu penicyliny tłumaczone są obecnością „ukrytego uczulenia” przez małe ilości leku w produktach mlecznych, mleku matki, jajach, rybach, a także reakcjach krzyżowych z grzybami pasożytującymi na skórze i paznokciach ludzi.

Nadwrażliwe zapalenie mięśnia sercowego nie zależy od dawki i może rozwinąć się w dowolnym momencie podczas leczenia. Początkowe reakcje obejmują pojawienie się wysypki, gorączki i rozwój eozynofilii. Drugi etap odzwierciedla zaangażowanie serca w proces: tachykardię zatokową, ST-T, niewielki wzrost stężenia enzymów surowicy sercowej (fosfokinazy kreatynowej) i kardiomegalię.

Niektóre z głównych reakcji nadwrażliwości na penicyliny są dermatologiczne: pokrzywka, wysypka rumieniowa lub rdzeniowa. Pokrzywka nie jest prawdziwą alergią na penicylinę, najczęściej występuje w przypadku ampicyliny (9%). Wysypka plamisto-grudkowa pojawia się głównie w dniach 3-14 po rozpoczęciu podawania leku. Początkowo zaczyna się na ciele i rozciąga obwodowo, z udziałem innych części ciała. Wysypka może być bardzo intensywna w obszarze nacisku, na łokciach i kolanach, w proces mogą być zaangażowane błony śluzowe. U większości pacjentów wysypka jest słaba i ustępuje po 6-14 dniach, pomimo dalszego przyjmowania leku. Opisane wysypki występują u 5-10% dzieci przyjmujących ampicylozę. Częstość występowania wysypki nie zależy od dawki leku, ale występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Zaobserwowano wysoką częstość występowania wysypki, gdy aminopenicyliny stosowano w leczeniu pacjentów z chorobami wirusowymi, w tym chorobami wirusowymi dróg oddechowych, mononukleozą zakaźną i zakażeniem wirusem cytomegalii. Ta wysypka jest opisana u 50-80% pacjentów z mononukleozą zakaźną, którzy byli leczeni ampicyliną. Wysypka plamisto-grudkowa wystąpiła u 90% pacjentów z białaczką limfocytową oraz w wysokim odsetku przypadków u pacjentów z mięsakami siateczkowo-mięsakowymi i innymi chłoniakami. Częstość występowania wysypki ampicyliny u pacjentów z hiperurykemią, którzy przyjmowali allopurynol, jest wysoka. Mechanizm pojawienia się plamisto-grudkowej wysypki na ampicylinie nie jest znany, jednak w większości przypadków objawy te są niezależne od odporności.

Aby zdecydować o możliwości stosowania penicylin, konieczne jest przestrzeganie następujących zaleceń: a) w trakcie przyjmowania historii należy wziąć pod uwagę wszystkie wcześniejsze reakcje na penicyliny; b) w przypadku reakcji anafilaktycznych dalsze stosowanie leku jest przeciwwskazane; c) podczas reakcji nieznanego pochodzenia przeprowadza się badanie - oznaczanie swoistej IgE, reakcji hamowania emigracji leukocytów; testowanie śródskórne jest przeciwwskazane!

Cefalosporyny

Reakcje krzyżowe w większości wykluczają stosowanie tych leków w alergii na penicylinę.

Tetracyklina

Reakcje nadwrażliwości na tetracykliny są rzadkie i obejmują plamkowo, odropodobna lub rumieniową wysypkę, złuszczające zapalenie skóry, stwardnienie rumień, pokrzywka, świąd, obrzęk naczynioruchowy, astma, trwały rumień polekowy na narządach płciowych i innych obszarów, zapalenie osierdzia, zaostrzenie SLE, gorączka, ból głowy i ból w stawach. Pacjenci, którzy mają zwiększoną wrażliwość na jedną z pochodnych tetracykliny, są nadwrażliwi na wszystkie tetracykliny. Istnieje fotodermatoza, w większości przypadków, na odbiór demelocykliny, iz mniejszą częstotliwością w recepcji doksycykliny, oksytetracykliny. Reakcje te rozwijają się w ciągu kilku minut do kilku godzin po tym, jak pacjent jest w słońcu i zazwyczaj znika w ciągu 1-2 godzin po odstawieniu tetracyklin. W większości przypadków reakcje światłoczułe wynikają z akumulacji leku w skórze i są zasadniczo fototoksyczne, ale mogą być fotoalergiczne. Parestezje, pojawiające się głównie jako dzwonienie w uszach i oparzenia rąk, nóg i nosa, mogą być wczesnym objawem uczulenia na światło.

Szaro-niebieska pigmentacja zapalnych obszarów skóry, opisana u niektórych pacjentów, jest spowodowana zażywaniem minocykliny. Przyczyną pigmentacji są produkty degradacji leku i tworzenie kompleksów lek-hemosyderyna. Ten stan jest opisany w leczeniu trądziku młodzieńczego.

Przy długotrwałym leczeniu tetracyklinami, leukocytozą, neutropenią, leukopenią, pojawieniem się atypowych limfocytów, toksyczną granulacją granulocytów obojętnochłonnych, małopłytkowością, plamicą małopłytkową można zaobserwować spadek migracji leukocytów i zahamowanie fagocytozy. W leczeniu brucelozy, zakażenia krętków, leptospirozy i kiły można zaobserwować rozwój reakcji Jarisha-Gersheimera.

Niektóre preparaty farmaceutyczne doksycykliny, minocykliny, oksytetracykliny i tetracykliny zawierają siarczyny, które mogą powodować reakcje alergiczne, w tym anafilaksję. Preparaty chlorowodorku tetracykliny zawierające tartrazynę są w sprzedaży, co może wywołać atak duszności u pacjentów z astmą oskrzelową oraz u osób wrażliwych na tartrazynę i aspirynę.

Makrolidy

Podczas leczenia erytromycyną przez 10-12 dni może rozwinąć się cholestaza, czasami z towarzyszącym wzrostem temperatury ciała i wzrostem liczby eozynofili we krwi obwodowej. Estolan erytromycyny może ponadto powodować uszkodzenie wątroby.

Niedokrwistość aplastyczna po zastosowaniu LEVOMICETINE nie jest uczulona.

Aminoglikozydy

Upośledzenie słuchu spowodowane przyjmowaniem STRIPTOMYCIN spowodowane jest reakcjami toksycznymi. Gorączka narkotykowa, wysypka plamkowo-grudkowa i złuszczające zapalenie skóry mają charakter alergiczny. U personelu medycznego i osób zatrudnionych w przemyśle farmaceutycznym obserwuje się wysoką częstość występowania alergicznego kontaktowego zapalenia skóry.

Streptomycyna może powodować reakcje alergiczne krzyżowe z neomycyną.

Niektóre handlowe preparaty aminoglikozydowe sprzedawane w aptekach zawierają siarczyny. To ostatnie może powodować rozwój reakcji alergicznych, w tym reakcji anafilaktycznych.

Działania niepożądane przyjmowania leku RIFAMPICIN to zmiany skórne, trombocytopenia, niedokrwistość hemolityczna, gorączka lekowa i ostra niewydolność nerek.

LINKOMYCIN

Reakcje nadwrażliwości obejmują obrzęk naczynioruchowy, chorobę posurowiczą, reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne. Czasami u tych pacjentów znana jest nadwrażliwość na penicyliny. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego i patologii nerek. Linkomycyna powinna być stosowana ze szczególną ostrożnością u osób z chorobami atopowymi i jest przeciwwskazana u pacjentów z nadwrażliwością na linkomycynę i klindamycynę.

Quinologi

Podczas przyjmowania leków w tej grupie mogą wystąpić łagodne wysypki skórne w połączeniu z eozynofilią, świądem, pokrzywką, kandydozą skóry, przebarwieniami, obrzękiem naczynioruchowym, obrzękiem twarzy, warg, powiek i rozwojem zapalenia spojówek. Te objawy kliniczne opisano u mniej niż 1% pacjentów. Niektóre reakcje nadwrażliwości objawiają się wysypkami, gorączką, eozynofilią, rozwojem żółtaczki i martwicy hepatocytów, prowadząc do śmierci. Takie stany są rzadkie i zostały opisane u pacjentów stosujących cyprofloksacynę lub inne jej pochodne. Reakcje te mogą rozwinąć się podczas początkowego przyjmowania leku. Odnotowano również rozwój zapaści sercowo-naczyniowej, parestezji, obrzęku krtani i twarzy, pokrzywki. Cyprofloksacyna jest przeciwwskazana u pacjentów z nadwrażliwością na lek lub inne chinolony w wywiadzie.

Sulfanamidy

Najczęstszymi objawami niepożądanego działania sulfamidów są kontaktowe zapalenie skóry, osutka, światłoczułe zapalenie skóry, gorączka lekowa i zmiany w obrazie krwi. Sulfamidy są metabolizowane. przede wszystkim acetylacja wątroby i cytochrom P-450. Ludzie z dziedzicznie powolnym typem acetylacji są bardziej narażeni na alergie na te leki. Wątroba może służyć jako organ docelowy dla rozwoju alergii na leki. Zmiany chorobowe wątroby można podzielić na: A) wątrobowokomórkowe; B) cholestatyczne; B) naczyniowe; D) mieszane.

Podejrzenie alergii na leki może wystąpić, gdy połączenie uszkodzenia leku z wątrobą z wysypką, eozynofilią i gorączką. Jeśli będziesz kontynuować przyjmowanie leku, często występuje żółtaczka. Po odstawieniu leku stan zwykle powraca do normy w ciągu 2 tygodni. Przebieg i rokowanie zapalenia wątroby wywołanego przez leki są najczęściej korzystne, ale opisano przypadki śmiertelnej dystrofii wątroby.

Wysypka plamisto-grudkowa występuje u ponad 3% pacjentów stosujących sulfamidy i ponad 50% zakażonych HIV.

Sulfonamidy są przeciwwskazane u pacjentów ze zwiększoną wrażliwością na jakiekolwiek przeciwzapalne sulfamidy, a także niektórymi lekami moczopędnymi, takimi jak na przykład acetazolamid i tiazydy, przeciwcukrzycowe pochodne sulfonylomocznika. Sulfasalazyna jest przeciwwskazana u pacjentów z nadwrażliwością na nie salicylany.

ANALGETYKI I INNE NIESTOSTEROWE NARKOTYKI PRZECIWZAPALNE (NLPZ)

Nieimmunologiczne działania niepożądane, w tym hepatotoksyczność, niewydolność nerek i krwawienie z przewodu pokarmowego, są związane z aspiryną i innymi NLPZ.

Średnio 0,1-0,5% populacji nie toleruje środków przeciwbólowych. U pacjentów z przewlekłą pokrzywką, astmą z pyłkowicą częstość nietolerancji na te leki znacznie wzrasta, osiągając 10-18%.

Reakcje alergiczne na aspirynę pojawiają się głównie w postaci skurczu oskrzeli, który jest związany z upośledzoną syntezą prostaglandyn. Jeśli aspiryna lub inne salicylany rozwijają reakcję alergiczną, zwykle występuje ona w ciągu 3 godzin po zażyciu leku i charakteryzuje się wysypkami skórnymi, obrzękiem naczynioruchowym, skurczem oskrzeli, różnymi nieżytami nosa, wstrząsem.

Nadwrażliwość na aspirynę występuje u 0,3% populacji, około 20% pacjentów z przewlekłą pokrzywką, u 5-20% pacjentów z astmą oskrzelową iu 30-40% pacjentów z astmą oskrzelową i polipami nosa. Nadwrażliwość na aspirynę występuje częściej u osób w wieku 30-60 lat niż u dzieci; kobiety częściej niż mężczyźni.

U pacjentów z astmą oskrzelową nadwrażliwość na aspirynę jest zwykle połączona z obecnością polipów w nosie i jest diagnozowana jako triada astmatyczna (astma oskrzelowa, polipowatość nosa i nietolerancja aspiryny). U takich pacjentów objawy nosowe zwykle poprzedzają rozwój astmy.

Około 10% pacjentów z nietolerancją aspiryny to nietolerancja tartrazyny, a około 5% ma nadwrażliwość krzyżową na acetaminofen (panadol).

Bardzo często, wraz z nietolerancją aspiryny, pacjenci są wrażliwi na pochodne pirazolonu, p-aminofenol, niesteroidowe leki przeciwzapalne różnych grup chemicznych. Objawy kliniczne wahają się od małych wysypek skórnych do rozwoju ciężkich reakcji anafilaktycznych. Najczęściej objawia się klinicznie w postaci procesów patologicznych w drogach oddechowych, rozwoju pokrzywki lub obrzęku naczynioruchowego.

BARBITURATY

Według statystyk nadwrażliwość na barbiturany występuje u 1-3% leczonych pacjentów. Reakcje te obejmują pokrzywkę, wielopostaciową i szkarłatną wysypkę, chorobę posurowiczą, różne rumienie, zespół Stephena-Johnsona. Reakcje nadwrażliwości występują najczęściej u osób z chorobami takimi jak astma, obrzęk naczynioruchowy. Reakcje światłoczułe są rzadkie. Reakcje te są na ogół nieszkodliwe.

Skutki uboczne przy przyjmowaniu difeniny, najczęściej, objawiają się w postaci wysypki lub w postaci zespołu przypominającego chorobę posurowiczą lub mononukleozę zakaźną. Po 1-6 tygodniach od rozpoczęcia leczenia rozwija się wysypka i wzrasta temperatura ciała, po czym następuje wzrost gruczołów limfatycznych i zapalenia wątroby, znacznie rzadziej - zapalenia nerek i niedokrwistości hemolitycznej.

POCHODNE FENOTIAZINY

Leki te mają dość wysoki wskaźnik uczulenia w bezpośrednim kontakcie z lekiem (do 60% dla pracowników służby zdrowia). Często wystarczają tylko ślady leku, aby wywołać wyraźną lokalną reakcję alergiczną (na przykład, gdy dotknie się go w tabletce). Ta okoliczność spowodowała uwolnienie leków w postaci tabletek. Oprócz kontaktowego alergicznego zapalenia skóry, osutki, obrzęku naczynioruchowego, cholestazy, agranulocytozy są częste, co może spowodować śmiertelny skutek.

LOKALNA ANESTETYKA

Ostre zaburzenia krążenia w wyniku stosowania środków znieczulających miejscowo mają najczęściej podłoże psychogenne i są powodowane przez adrenalinę lub są wynikiem toksycznego działania leku na układ sercowo-naczyniowy i / lub ośrodkowy układ nerwowy. Działania niepożądane tego rodzaju obejmują tachykardię, zwiększone pocenie się, omdlenia, ból głowy. Reakcje alergiczne na miejscowe środki znieczulające mogą również rozwinąć się w konserwanty (wodorosiarczyn i kwas p-benzoesowy).

Objawy alergii Ceftriaxone

Ceftriakson jest antybiotykiem cefalosporynowym najczęściej przepisywanym w ciężkich chorobach zapalnych, takich jak posocznica lub zapalenie otrzewnej. Lek jest bardzo popularny ze względu na skuteczność i szeroki zakres działań. Jednak u wielu pacjentów występuje uczulenie na ceftriakson, w którym poza wysypką i świądem, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk krtani i pojawienie się objawów zapalenia nerek, takich jak częste oddawanie moczu, ból pleców, brak apetytu itp., Są dość prawdopodobne. organizm do tego antybiotyku, ze względu na czynnik dziedziczny, obecność uczulenia na penicyliny i inne leki. Jeśli zachodzi konieczność stosowania antybiotyku, ważne jest, aby zastąpić ceftriakson innym lekiem o podobnym działaniu, ale o innym składzie lub z obcym lekiem z grupy cefalosporyn.

Zakres

Ten antybiotyk jest dostępny w postaci proszku do przygotowania roztworu do wstrzykiwań do podawania dożylnego i domięśniowego, nie ma postaci tabletek Ceftriaksonu. Jest skuteczny przeciwko zakażeniom E. coli, gronkowcowym i paciorkowcowym, enterobakteriom, Salmonelli, Clostridia, bakterioidom, gonokokom itp. Jedną z zalet leku jest długotrwały wpływ na bakterie chorobotwórcze, które można ograniczyć do jednego wstrzyknięcia na dzień. Wskazania do użycia:

1. Zmiany zakaźne ENT narządy i układ oddechowy.
2. Furunculosis
3. Odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego.
4. Sepsa
5. Zapalenie otrzewnej
6. Infekcje jelitowe.
7. Uszkodzenia układu rozrodczego.
8. Zapalenie opon mózgowych i inne

Czynniki predysponujące

Alergia na leki jest dość powszechna, aw większości przypadków pojawiają się reakcje patologiczne specyficznie na antybiotyki. Przyczyny niewystarczającej odpowiedzi immunologicznej na ceftriakson są nieznane nauce, ale zidentyfikowano kilka czynników ryzyka, w których choroba najczęściej się rozwija. Należą do nich genetyczna podatność na nadwrażliwość organizmu, znaczne osłabienie układu odpornościowego na tle przewlekłych patologii, obecność chorób pochodzenia alergicznego, częste i niekontrolowane leczenie lekami, a także nietolerancja na inne antybiotyki, zwłaszcza penicyliny, wrażliwość na alergeny domowe lub pokarmowe.

Objawy

Często obserwuje się objawy śródmiąższowego zapalenia nerek, takie jak częste oddawanie moczu, ból lędźwiowy, osłabienie i nudności, jadłowstręt i zawroty głowy. Badania laboratoryjne dają zwiększone stężenie eozynofili, a także naruszenia procesów krzepnięcia krwi. Wiele osób myli alergie ze zwykłą nietolerancją ceftriaksonu, która objawia się w postaci zaburzeń jelitowych, nadmiernie wysokiego lub niskiego ciśnienia, żółtawego odcienia skóry i białek oka.

Leczenie

Kiedy pojawiają się objawy patologiczne, konieczne jest postawienie diagnozy w celu ustalenia prawdziwych przyczyn choroby. W przypadku potwierdzenia alergii na ten antybiotyk, jego dalsze stosowanie w celach terapeutycznych jest przeciwwskazane. Ale nawet po odstawieniu leku objawy reakcji nadwrażliwości rzadko ustępują same. Istnieje potrzeba przyjmowania leków przeciwhistaminowych w celu oczyszczenia skóry, normalizacji funkcji oddechowych, eliminacji świądu, poprawy ogólnego stanu. Najskuteczniejsze i najbezpieczniejsze z nich to Erius, Zyrtec, Loratadin, Telfast, Cetirizine, Zodak, itp. Enterosgel, Filtrum, Polysorb, White coal, który wpływa na eliminację substancji toksycznych, pomoże wzmocnić ich działanie terapeutyczne i zlikwidować objawy patologiczne. z ciała. Aby wyeliminować objawy anafilaksji i obrzęku naczynioruchowego, wymagane są zastrzyki z roztworem adrenaliny, a także Dimedrol lub Suprastin, Prednizolon.

Uzupełnij kompleksową terapię reakcji alergicznych pomoże hormonalne i niehormonalne, maści przeznaczone do zwalczania elementów zapalnych na skórze. Są to Fenistil, Actovegin, Desitin, Protopic, Panthenol, stosowane w łagodnych obrażeniach. Jeśli zakażenie dołączyło, można użyć leków Levomekol lub Triderm zawierających antybiotyk. Maści oparte na kortykosteroidach, takie jak Advantan lub Elok, są wskazane w przypadku cięższych zmian naskórka, intensywnego świądu, a także w przypadku nieskuteczności innych środków terapeutycznych.

Co wymienić

Co może zastąpić lek Ceftriakson alergiami? W końcu jego powołanie jest spowodowane koniecznością terapii przeciwbakteryjnej, być może ze względów zdrowotnych. Wielu ekspertów zaleca stosowanie importowanych analogów tego leku, różniących się lepszą jakością ze względu na oczyszczoną kompozycję, a także wyższą cenę w porównaniu z lekiem krajowym. Ale z ostrymi reakcjami i objawami zagrażającymi życiu, lepiej jest porzucić leki z grupy cefalosporyn i kontynuować leczenie innymi środkami, które mają podobny wpływ na organizm. Mogą to być preparaty aminoglikozydowe lub makrolidowe.

W przypadku nadwrażliwości na ceftriakson nie należy go zastępować antybiotykami penicylinowymi, ponieważ przypadki alergii krzyżowej są dość powszechne.

Hazaran

Ten lek jest analogiem rozważanego leku i dotyczy również cefalosporyn. Dostępny w Jugosławii w postaci proszku do wstrzykiwań, jest wskazany do stosowania w chorobach zakaźnych układu moczowo-płciowego, narządów oddechowych, a także w zakażeniach krwi, zapaleniu otrzewnej itp. Hazaran ma wyższą jakość i rzadko powoduje reakcje alergiczne. Może być przepisywany na łagodną nadwrażliwość na ceftriakson, ale tylko pod nadzorem lekarza i po przeprowadzeniu testu skórnego.

Erytromycyna

Ten antybiotyk należy do makrolidów, jest wskazany do stosowania w procesach zakaźnych i zapalnych, takich jak zapalenie płuc, dławica piersiowa, bruceloza, błonica, jak również w chorobach przenoszonych drogą płciową. Nie jest zalecany do patologii wątroby, po przejściu żółtaczki, jak również do nadwrażliwości na substancje czynne. Jest stosowany ostrożnie u kobiet w ciąży, aw okresie karmienia piersią należy przerwać karmienie piersią do końca terapii antybiotykowej.

Amikacyna

Lek o szerokim spektrum działania należy do szeregu aminoglikozydów, stosowanych w postaci roztworu do wstrzykiwań. Skuteczny w przypadku następujących chorób:

• Zapalenie oskrzeli.
• Zapalenie opon mózgowych
• Zakażenie krwi
• Zapalenie kości i szpiku.
• Odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego.
• Zapalenie otrzewnej
• Zapalenie płuc itp.

Przeciwwskazaniami są wysoka wrażliwość na leki z tej serii leków, niewydolność nerek, laktację i ciążę. Amikacynę stosuje się ostrożnie w odwodnieniu, miastenii, u pacjentów w podeszłym wieku i noworodków. Możliwe jest podawanie dożylne i domięśniowe.

Cyprofloksacyna

Ten antybiotyk z serii fluorochinolonów charakteryzuje się szerokim spektrum działania i skuteczności w leczeniu zakaźnych zmian chorobowych dróg oddechowych, narządów laryngologicznych, układu moczowego, przewodu pokarmowego, układu mięśniowo-szkieletowego, jak również posocznicy i zapalenia otrzewnej. Leku nie można stosować do leczenia osób poniżej 18 roku życia, a także podczas ciąży i karmienia piersią. Z ostrożnością ten antybiotyk jest przepisywany do miażdżycy, padaczki, w ciężkich patologiach nerek i wątroby.

Co zrobić, jeśli alergie nie mijają?

Jesteś dręczony przez kichanie, kaszel, swędzenie, wysypkę i zaczerwienienie skóry, i możesz mieć jeszcze poważniejsze alergie. A izolacja alergenu jest nieprzyjemna lub niemożliwa.

Ponadto alergie prowadzą do chorób takich jak astma, pokrzywka, zapalenie skóry. A zalecane leki z jakiegoś powodu nie są skuteczne w twoim przypadku i nie zajmują się w żaden sposób przyczyną...

Zalecamy przeczytanie historii Anny Kuznetsovej w naszych blogach, w jaki sposób pozbyła się alergii, kiedy lekarze nałożyli na nią gruby krzyż. Przeczytaj artykuł >>

Autor: Sabina Umalatova

Komentarze, recenzje i dyskusje

Finogenova Angelina: „Całkowicie wyleczyłam alergie w ciągu 2 tygodni i założyłam puszystego kota bez drogich leków i procedur. To wystarczyło.” Więcej >>

Nasi czytelnicy polecają

W celu zapobiegania i leczenia chorób alergicznych nasi czytelnicy zalecają stosowanie „Alergyx”. W przeciwieństwie do innych środków Alergyx wykazuje stabilny i stabilny wynik. Już piątego dnia stosowania objawy alergii są zmniejszone, a po 1 kursie całkowicie mija. Narzędzie może być wykorzystywane zarówno do zapobiegania, jak i usuwania ostrych objawów.

Właściwości i zastosowanie antybiotyków z grupy cefalosporyn

Cefalosporyny są grupą antybiotyków, które w swojej strukturze zawierają pierścień ß-laktamowy, a zatem mają pewne podobieństwa z penicylinami.

Cefalosporyny obejmują dużą liczbę antybiotyków, których główną cechą jest niska toksyczność i wysoka aktywność przeciwko większości patogennych (patogennych) bakterii.

Mechanizm działania przeciwbakteryjnego

Cefalosporyny, takie jak penicyliny, zawierają pierścień ß-laktamowy w strukturze cząsteczki. Mają działanie bakteriobójcze, to znaczy prowadzą do śmierci komórki bakteryjnej. Taki mechanizm aktywności jest realizowany przez tłumienie (hamowanie) tworzenia się bakteryjnej ściany komórkowej. W przeciwieństwie do penicylin i ich analogów, jądro cząsteczki ma niewielkie różnice w budowie chemicznej, co czyni go odpornym na działanie enzymów bakteryjnych beta-laktamazy.

Większość cefalosporyn ma szersze spektrum aktywności, w przeciwieństwie do penicylin, a oporność bakterii na nie rozwija się rzadziej.

Rodzaje cefalosporyn

Wraz z rozwojem nowych antybiotyków grupa cefalosporyn wyróżnia kilka głównych pokoleń, w tym:

• Pierwsza generacja (cefazolina, cefalexim) jest pierwszym przedstawicielem tej grupy, ma najwęższe spektrum aktywności, jest stosowana głównie w chirurgii i leczeniu paciorkowcowego zapalenia gardła (angina).
• II generacja (cefuroksym) - ma bardziej znaczące spektrum działania, dlatego stosuje się je w leczeniu zakażeń układu moczowo-płciowego, zapalenia płuc (zapalenie płuc) i górnych dróg oddechowych (zapalenie zatok, zapalenie ucha).
• III generacja (cefoperazon, cefotaksym, ceftriakson, ceftazydym) - obecnie cefalosporyny tej generacji są najczęściej stosowane w leczeniu zakaźnych chorób bakteryjnych o ciężkim przebiegu, w tym ropnych zmian tkanek miękkich o różnej lokalizacji, narządów laryngologicznych, procesów zapalnych układu oddechowego, struktur układu moczowo-płciowego, tkanka kostna, narządy jamy brzusznej niektórych zakażeń jelitowych (salmonelloza).
• IV generacji (cefepim, cefpiron) są najnowocześniejszymi antybiotykami, są antybiotykami drugiej linii, dlatego są stosowane tylko w bardzo ciężkich zakaźnych procesach zapalnych o różnej lokalizacji, w których inne antybiotyki nie są skuteczne.

Obecnie opracowano także cefalosporyny generacji V (ceftolosan, ceftobiprol), ale ich stosowanie jest ograniczone, są one zwykle stosowane w rzadkich przypadkach bardzo ciężkiej infekcji, szczególnie w posocznicy (zakażenie krwi) w tle ludzkiego niedoboru odporności.

Funkcje aplikacji

Ogólnie rzecz biorąc, prawie wszyscy przedstawiciele grupy cefalosporyn są dobrze tolerowani, istnieje kilka głównych skutków ubocznych i cech ich stosowania, które obejmują:

• Reakcje alergiczne są najczęstszą reakcją niepożądaną (10% wszystkich przypadków cefalosporyn), która charakteryzuje się różnymi objawami (wysypka, świąd skóry, pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny). Ponieważ te antybiotyki zawierają pierścień β-laktamowy, mogą wystąpić alergiczne reakcje krzyżowe z penicylinami. Jeśli osoba miała alergię na penicyliny i ich analogi, to w 90% przypadków rozwinie się w cefalosporyny.
• Kandydoza jamy ustnej - może rozwinąć się podczas długotrwałego stosowania cefalosporyn bez uwzględnienia zasad racjonalnej antybiotykoterapii, podczas gdy aktywowana jest warunkowo patogenna mikroflora grzybowa, reprezentowana przez grzyby drożdżopodobne z rodzaju Candida.
• Nie należy stosować leków z tej grupy u osób z ciężką niewydolnością nerek lub wątroby, ponieważ są one metabolizowane i wydalane z tymi narządami.
• Stosowanie jest dozwolone dla kobiet w ciąży i małych dzieci, ale tylko pod ścisłymi wskazówkami medycznymi.
• Podczas stosowania antybiotyków z tej grupy osoby starsze powinny skorygować dawkę, ponieważ proces ich eliminacji jest zmniejszony.
• Cefalosporyny przenikają do mleka matki, co należy wziąć pod uwagę podczas stosowania ich u kobiet karmiących.
• Podczas jednoczesnego stosowania cefalosporyn z lekami z grupy leków przeciwzakrzepowych (zmniejszenie krzepliwości krwi) istnieje duże ryzyko krwawienia w różnych miejscach.
• Skojarzone stosowanie z aminoglikozydami znacznie zwiększa obciążenie nerek.
• Jednoczesne przyjmowanie cefalosporyn i alkoholu nie jest zalecane.

Te cechy są koniecznie brane pod uwagę przed użyciem antybiotyków z tej grupy.

Ze względu na niską toksyczność i wysoką skuteczność antybiotyków z tej grupy, znalazły szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach medycyny, w tym w położnictwie, pediatrii, ginekologii, chirurgii i chorobach zakaźnych.

Wszystkie cefalosporyny występują w postaci doustnej (tabletki, syrop) i pozajelitowej (roztwór do podawania domięśniowego lub dożylnego).