Lista wszystkich antybiotyków penicylinowych i bogactwo danych na ich temat

Zwyczajowe leki antybakteryjne dziś niespełna sto lat temu dokonały prawdziwej rewolucji w medycynie. Ludzkość otrzymała potężną broń do walki z infekcjami, wcześniej uważaną za śmiertelną.

Pierwszymi były penicyliny antybiotykowe, które uratowały wiele tysięcy istnień ludzkich podczas II wojny światowej i są aktualne we współczesnej praktyce medycznej. Rozpoczęła się era antybiotykoterapii i dzięki nim uzyskano wszystkie inne leki przeciwbakteryjne.

Antybiotyki penicylinowe: lista leków, krótki opis i analogi

Ta sekcja zawiera pełną listę aktualnie istotnych leków przeciwdrobnoustrojowych. Oprócz właściwości podstawowych związków podano wszystkie nazwy handlowe i analogi.

Podane informacje mają charakter wyłącznie informacyjny i nie stanowią przewodnika po działaniach. Wszystkie wizyty są wykonywane wyłącznie przez lekarza, a terapia jest pod jego kontrolą.

Pomimo niskiej toksyczności penicylin, ich niekontrolowane stosowanie prowadzi do poważnych konsekwencji: powstawania oporności w patogenie i przejścia choroby w postać przewlekłą, trudną do wyleczenia. Z tego powodu większość szczepów bakterii chorobotwórczych jest dziś odporna na ABP pierwszej generacji.

Użycie antybiotykoterapii powinno być dokładnie tym lekiem, który został wyznaczony przez specjalistę. Niezależne próby znalezienia taniego analogu i oszczędzania mogą prowadzić do pogorszenia jakości.

Na przykład dawka substancji czynnej w leku generycznym może się różnić w górę lub w dół, co niekorzystnie wpłynie na przebieg leczenia.

Gdy konieczna jest wymiana leku ze względu na ostry niedobór finansów, konieczne jest zwrócenie się do lekarza, ponieważ tylko specjalista będzie w stanie wybrać najlepszą opcję.

Penicyliny: definicja i właściwości

Ten składnik strukturalny ma decydujące znaczenie w leczeniu bakteryjnych chorób zakaźnych: zapobiega wytwarzaniu przez bakterie specjalnego biopolimeru peptydoglikanu niezbędnego do budowy ściany komórkowej. W rezultacie błona nie może się uformować, a mikroorganizm umiera. Nie ma destrukcyjnego wpływu na komórki ludzkie i zwierzęce z tego powodu, że nie zawierają peptydoglikanu.

Preparaty medyczne oparte na produktach grzybów pleśniowych są szeroko stosowane we wszystkich dziedzinach medycyny ze względu na następujące właściwości:

• Wysoka biodostępność - leki są szybko wchłaniane i rozprzestrzeniają się przez tkanki. Osłabienie bariery krew-mózg podczas zapalenia wyściółki mózgu również przyczynia się do przenikania do płynu mózgowo-rdzeniowego.
• Rozległe spektrum antybakteryjne. W przeciwieństwie do preparatów chemicznych pierwszej generacji, nowoczesne penicyliny są skuteczne przeciwko ogromnej większości bakterii Gram-ujemnych i pozytywnych. Są również odporne na penicylinazę i kwaśne środowisko żołądka.
• Najniższa toksyczność wśród wszystkich PUPZ. Dopuszcza się ich stosowanie nawet w czasie ciąży, a prawidłowy odbiór (zgodnie z zaleceniami lekarza i zgodnie z instrukcją) prawie całkowicie eliminuje rozwój skutków ubocznych.

W procesie badań i eksperymentów uzyskano wiele preparatów medycznych o różnych właściwościach. Na przykład, gdy należy się do wspólnej serii, penicylina i ampicylina nie są takie same. Wszystkie penicyliny ABP są dobrze kompatybilne z większością innych leków. Jeśli chodzi o kompleksową terapię innymi lekami przeciwbakteryjnymi, wspólne stosowanie ze środkami bakteriostatycznymi osłabia skuteczność penicylin.

Klasyfikacja

Dokładne badanie właściwości pierwszego antybiotyku wykazało jego niedoskonałość. Pomimo dość szerokiego spektrum działania przeciwbakteryjnego i niskiej toksyczności, naturalna penicylina okazała się wrażliwa na specjalny niszczący enzym (penicylinazę) wytwarzany przez niektóre bakterie. Ponadto całkowicie stracił swoje właściwości w kwaśnym środowisku żołądka, dlatego był stosowany wyłącznie w postaci zastrzyków. W poszukiwaniu bardziej skutecznych i stabilnych związków stworzono różne leki półsyntetyczne.

Do tej pory antybiotyki penicylinowe, których pełną listę podano poniżej, podzielono na 4 główne grupy.

Biosyntetyczny

Produkowany przez grzyby pleśniowe Penicillium notatum i Penicillium chrysogenum, benzylopenicylina jest kwasem o strukturze molekularnej. Do celów medycznych łączy się chemicznie z sodem lub potasem, tworząc sole. Otrzymane związki stosuje się do wytwarzania roztworów do iniekcji, które są szybko wchłaniane.

Efekt terapeutyczny obserwuje się w ciągu 10-15 minut po podaniu, ale trwa on nie dłużej niż 4 godziny, co wymaga częstych powtarzanych wstrzyknięć do tkanki mięśniowej (w szczególnych przypadkach sól sodowa może być podawana dożylnie).

Leki te wnikają dobrze do płuc i błon śluzowych oraz do płynów mózgowo-rdzeniowych i maziowych, mięśnia sercowego i kości - w mniejszym stopniu. Jednak w stanach zapalnych opon mózgowo-rdzeniowych zwiększa się przepuszczalność bariery krew-mózg, co umożliwia skuteczne wyleczenie.

Aby przedłużyć działanie leku, naturalna benzylopenicylina łączy się z nowokainą i innymi substancjami. Otrzymane sole (Novocainic, Bitsillin-1, 3 i 5) po wstrzyknięciu domięśniowym tworzą depot leku w miejscu wstrzyknięcia, skąd substancja czynna wnika do krwi w sposób ciągły iz małą prędkością. Ta właściwość pozwala zmniejszyć liczbę wstrzyknięć do 2 razy dziennie, przy jednoczesnym zachowaniu efektu terapeutycznego soli potasu i sodu.

Leki te są stosowane w długotrwałym leczeniu antybiotykami przewlekłego reumatyzmu, kiły, ogniskowej infekcji paciorkowcowej.
Fenoksymetylopenicylina jest inną postacią benzylopenicyliny przeznaczoną do leczenia umiarkowanych chorób zakaźnych. Różni się od opisanej powyżej odporności na kwas chlorowodorowy soku żołądkowego.

Ta jakość pozwala uwolnić lek w postaci tabletek do stosowania doustnego (4 do 6 razy dziennie). Większość patogennych bakterii, z wyjątkiem krętków, jest odporna na biosyntetyczne penicyliny.

Półsyntetyczne antystafilokoki

Naturalna penicylina benzylowa jest nieaktywna w stosunku do szczepów gronkowców wytwarzających penicylinazę (enzym ten niszczy pierścień beta-laktamowy substancji czynnej).

Przez długi czas penicyliny nie stosowano do leczenia zakażenia gronkowcowego, podczas gdy w 1957 r. Na jej podstawie nie syntetyzowano oksacyliny. Hamuje aktywność beta-laktamazy, ale jest nieskuteczny wobec chorób wywołanych przez szczepy wrażliwe na benzylopenicylinę. Ta grupa obejmuje również kloksacylinę, dikloksacylinę, metycylinę i inne, które prawie nie są stosowane we współczesnej praktyce medycznej ze względu na zwiększoną toksyczność.

Antybiotyki z grupy penicylin w tabletkach o szerokim spektrum działania

Obejmuje to dwie podgrupy środków przeciwdrobnoustrojowych przeznaczonych do stosowania doustnego i wykazujących działanie bakteriobójcze przeciwko większości patogennych mikroorganizmów (zarówno gram +, jak i gram-).

Aminopenicyliny

W porównaniu z poprzednimi grupami związki te mają dwie istotne zalety. Po pierwsze, są one aktywne w odniesieniu do szerszego zakresu patogenów, a po drugie, są wytwarzane w postaci tabletek, co znacznie ułatwia stosowanie. Wady obejmują wrażliwość na beta-laktamazę, to znaczy aminopenicyliny (ampicylina i amoksycylina) nie nadają się do leczenia zakażeń gronkowcowych.

Jednak w połączeniu z oksacyliną (Ampioks) stają się odporne.

Leki są dobrze wchłaniane i działają przez długi czas, co zmniejsza częstotliwość ich stosowania do 2-3 razy po 24 godzinach.

Główne wskazania do stosowania to:

Powszechnym działaniem niepożądanym aminopenicylin jest charakterystyczna wysypka niealergiczna, która znika natychmiast po odstawieniu.

Antyseksualny

Reprezentują oddzielną serię antybiotyków penicylinowych, od których nazwa staje się jasna. Aktywność przeciwbakteryjna jest podobna do aminopenicylin (z wyjątkiem pseudomonad) i jest wyraźna w odniesieniu do pałeczki cyjanowej.

W zależności od stopnia efektywności dzielą się na:

• Karboksypenicyliny, których znaczenie kliniczne ostatnio spadło. Karbenicylina, która stała się pierwszą z tej podgrupy, jest również skuteczna przeciwko białkowej oporności na ampicylinę. Obecnie prawie wszystkie szczepy są odporne na karboksypenicyliny.
• Ureidopenicyliny są bardziej skuteczne w stosunku do Pseudomonas aeruginosa, mogą być również przepisywane na stany zapalne wywołane przez Klebsiella. Najbardziej skuteczne są piperacylina i azlocylina, z których tylko ta ostatnia pozostaje istotna w praktyce medycznej.

Do tej pory ogromna większość szczepów Pseudomonas aeruginosa jest odporna na karboksypenicyliny i ureidopenicyliny. Z tego powodu ich znaczenie kliniczne jest ograniczone.

Kombinacja chroniona przed inhibitorami

Antybiotyki z grupy ampicylin, wysoce aktywne w stosunku do większości organizmów powodujących choroby, są niszczone przez bakterie tworzące penicylinę. Ponieważ działanie bakteriobójcze oksacyliny na nie oporne jest znacznie słabsze niż działanie ampicyliny i amoksycyliny, syntetyzowano leki złożone.

W połączeniu z sulbaktamem, klawulanianem i tazobaktamem antybiotyki otrzymują drugi pierścień beta-laktamowy, a zatem odporność na beta-laktamazy. Ponadto inhibitory mają swoje własne działanie przeciwbakteryjne, wzmacniając główny składnik aktywny.

Leki chronione przed inhibitorami skutecznie leczą ciężkie zakażenia szpitalne, których szczepy są oporne na większość leków.

Penicyliny w praktyce medycznej

Szeroki zakres działań i dobra tolerancja pacjentów sprawiły, że penicylina jest najlepszym sposobem leczenia chorób zakaźnych. Na początku ery leków przeciwbakteryjnych, benzylopenicylina i jej sole były lekami z wyboru, ale obecnie większość patogenów jest na nie odporna. Niemniej jednak nowoczesne półsyntetyczne antybiotyki penicylinowe w tabletkach, zastrzykach i innych postaciach dawkowania zajmują jedno z wiodących miejsc w terapii antybiotykowej w różnych dziedzinach medycyny.

Pulmonologia i otolaryngologia

Odkrywca zauważył również szczególną skuteczność penicyliny przeciwko patogenom układu oddechowego, więc lek jest najczęściej stosowany w tej dziedzinie. Prawie wszystkie z nich mają szkodliwy wpływ na bakterie powodujące zapalenie zatok, zapalenie opon mózgowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc i inne choroby dolnych i górnych dróg oddechowych.

Środki chronione przed inhibitorami leczą nawet szczególnie niebezpieczne i uporczywe zakażenia szpitalne.

Wenerologia

Krętki są jednym z niewielu mikroorganizmów, które zachowały wrażliwość na benzylopenicylinę i jej pochodne. Penicyliny benzylowe są również skuteczne w odniesieniu do gonokoków, co umożliwia skuteczne leczenie kiły i rzeżączki przy minimalnym negatywnym wpływie na ciało pacjenta.

Gastroenterologia

Zapalenia jelit wywołane przez patogenną mikroflorę dobrze reagują na leczenie lekami kwasoodpornymi.

Szczególnie ważne są aminopenicyliny, które są częścią złożonej eradykacji Helicobacter.

Ginekologia

W praktyce położniczej i ginekologicznej wiele preparatów penicylinowych z listy stosuje się zarówno do leczenia infekcji bakteryjnych kobiecego układu rozrodczego, jak i do zapobiegania infekcji noworodka.

Okulistyka

Tutaj antybiotyki penicylinowe zajmują również godne miejsce: zapalenie rogówki, ropnie, gonokokowe zapalenie spojówek i inne choroby oczu leczy się kroplami do oczu, maściami i roztworami do wstrzykiwań.

Urologia

Choroby układu moczowego, mające pochodzenie bakteryjne, dobrze reagują na leczenie tylko lekami chronionymi przed inhibitorami. Pozostałe podgrupy są nieskuteczne, ponieważ szczepy patogenów są na nie bardzo odporne.

Penicyliny są stosowane w prawie wszystkich dziedzinach medycyny do zapalenia wywołanego przez patogenne mikroorganizmy, a nie tylko do leczenia. Na przykład w praktyce chirurgicznej są oni wyznaczeni do zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym.

Cechy terapii

Leczenie lekami przeciwbakteryjnymi w ogóle, a zwłaszcza penicylinami, należy wykonywać wyłącznie na receptę.

Pomimo minimalnej toksyczności samego leku, jego niewłaściwe użycie poważnie uszkadza organizm. Aby antybiotykoterapia doprowadziła do wyzdrowienia, należy postępować zgodnie z zaleceniami medycznymi i znać cechy leku.

Wskazania

Zakres penicyliny i różnych preparatów opartych na niej w medycynie wynika z aktywności substancji w odniesieniu do określonych patogenów. Działanie bakteriostatyczne i bakteriobójcze objawia się w odniesieniu do:

• Bakterie Gram-dodatnie - gonokoki i meningokoki;
• Gram-ujemne - różne gronkowce, paciorkowce i pneumokoki, błonica, pseudomonas i pałeczki wąglika, proteus;
• Actinomycetes i krętki.

Niska toksyczność i szerokie spektrum działania sprawia, że ​​grupy antybiotyków penicylinowych optymalnego leczenia zapalenia gardła, zapalenie płuc (oba centralny i płata), szkarlatyna, błonica, zapalenie opon mózgowych, zatrucie krwi, posocznica, zapalenie opłucnej Pius, zapalenie szpiku zarówno ostrych jak i przewlekłych postaci, bakteryjne zapalenie wsierdzia, różne ropne zakażenia skóry, błon śluzowych i tkanek miękkich, róży, wąglika, rzeżączki, promienicy, kiły, choroby, a także chorób oczu i chorób laryngologicznych.

Przeciwwskazania

Wśród ścisłych przeciwwskazań jest tylko indywidualna nietolerancja na benzylopenicylinę i inne leki w tej grupie. Niedopuszczalne jest również podawanie leków endolyumbalnoe (wstrzyknięcie do rdzenia kręgowego) pacjentom ze zdiagnozowaną padaczką.

Podczas ciąży antybiotykoterapię preparatami penicylinowymi należy traktować ze szczególną ostrożnością. Pomimo faktu, że mają minimalne działanie teratogenne, konieczne jest przepisywanie tabletek i zastrzyków tylko w razie pilnej potrzeby, oceniając stopień ryzyka dla płodu i najbardziej ciąży.

Ponieważ penicylina i jej pochodne swobodnie przenikają z krwiobiegu do mleka matki, wskazane jest, aby odmówić karmienia piersią podczas terapii. Lek może wywołać ciężką reakcję alergiczną u niemowląt, nawet przy pierwszym użyciu. Aby laktacja nie ustała, mleko należy regularnie dekantować.

Efekty uboczne

Wśród innych środków przeciwbakteryjnych penicyliny wyróżniają się niską toksycznością.

Niepożądane skutki spożycia obejmują:

• Reakcje alergiczne. Najczęściej objawia się wysypką skórną, świądem, pokrzywką, gorączką i obrzękiem. Niezwykle rzadko w ciężkich przypadkach możliwy jest wstrząs anafilaktyczny, wymagający natychmiastowego podania antidotum (adrenaliny).
• Dysbakterioza. Nierównowaga naturalnej mikroflory prowadzi do zaburzeń trawienia (wzdęcia, wzdęcia, zaparcia, biegunka, ból brzucha) i rozwoju kandydozy. W tym drugim przypadku dotyczy to błon śluzowych jamy ustnej (u dzieci) lub pochwy.
• Reakcje neurotoksyczne. Negatywny wpływ penicyliny na ośrodkowy układ nerwowy objawia się zwiększoną pobudliwością odruchową, nudnościami i kneblowaniem, skurczami, a czasami śpiączką.

Aby zapobiec rozwojowi dysbakteriozy i uniknąć alergii, pomożesz w odpowiednim czasie medycznemu wsparciu organizmu. Wskazane jest łączenie antybiotykoterapii z użyciem pre- i probiotyków, a także odczulaczy (jeśli wrażliwość wzrasta).

Antybiotyki penicylinowe dla dzieci: cechy stosowania

Pigułki i zastrzyki dla dzieci należy przepisywać ostrożnie, biorąc pod uwagę możliwą negatywną reakcję, a wybór konkretnego leku podchodził do niego celowo.

W pierwszych latach życia penicylina benzylowa jest stosowana w przypadku posocznicy, zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych, zapalenia ucha. W leczeniu zakażeń układu oddechowego, bólów gardła, zapalenia oskrzeli i zapalenia zatok, najbezpieczniejsze antybiotyki są wybierane z listy: Amoxicillin, Augmentin, Amoxiclav.

Ciało dziecka jest znacznie bardziej wrażliwe na narkotyki niż dorosły. Dlatego należy dokładnie monitorować stan dziecka (penicylina jest eliminowana powoli, gromadząc się, może powodować drgawki), a także podejmować środki zapobiegawcze. Te ostatnie obejmują stosowanie pre- i probiotyków w celu ochrony mikroflory jelitowej, diety i pełnego wzmocnienia układu odpornościowego.

Informacje historyczne

Odkrycie, które dokonało prawdziwej rewolucji medycznej na początku XX wieku, zostało dokonane przez przypadek. Trzeba powiedzieć, że antybakteryjne właściwości grzybów pleśniowych zostały zauważone przez ludzi w głębokiej starożytności.

Alexander Fleming - odkrywca penicyliny

Egipcjanie, na przykład nawet 2500 lat temu, leczyli zapalne rany kompresami spleśniałego chleba, ale naukowcy zajęli się teoretyczną stroną tego pytania dopiero w XIX wieku. Europejscy i rosyjscy naukowcy i lekarze, badając antybiotykę (zdolność niektórych mikroorganizmów do niszczenia innych), próbowali czerpać z niej praktyczne korzyści.

Alexander Fleming, brytyjski mikrobiolog, który 28 września, 28 września, znalazł pleśń na płytkach Petriego z koloniami, udało się. Jej spory, które spadły na uprawy z powodu zaniedbania pracowników laboratoryjnych, wykiełkowały i zniszczyły bakterie chorobotwórcze. Zainteresowany Fleming dokładnie przestudiował to zjawisko i wyizolował substancję bakteriobójczą zwaną penicyliną. Przez wiele lat odkrywca pracował nad chemicznie czystym, trwałym związkiem odpowiednim do leczenia ludzi, ale inni go wymyślili.

W 1941 roku Ernst Chain i Howard Florey byli w stanie usunąć zanieczyszczenia z penicyliny i przeprowadzili badania kliniczne z Flemingiem. Wyniki były tak skuteczne, że w 43 roku USA zorganizowały masową produkcję leku, który uratował wiele setek tysięcy ludzi nawet podczas wojny. Zalety Fleminga, Cheneya i Flory przed ludzkością zostały ocenione w 1945 roku: odkrywca i twórcy stali się laureatami Nagrody Nobla.

Następnie początkowy preparat chemiczny był stale ulepszany. W ten sposób pojawiły się nowoczesne penicyliny, odporne na kwaśne środowisko żołądka, odporne na penicylinazę i bardziej skuteczne.

Na naszej stronie możesz zapoznać się z większością grup antybiotyków, kompletnymi listami leków, klasyfikacjami, historią i innymi ważnymi informacjami. Aby to zrobić, utwórz sekcję „Klasyfikacja” w górnym menu witryny.

Czym są antybiotyki inne niż penicyliny?

Wydawałoby się, że nie ma leku bardziej znanego niż penicylina. Istnieją jednak inne antybiotyki nie penicylinowe.

Alexander Fleming i jego wynalazek (penicylina) są mocno osadzeni w historii medycyny i całej ludzkości. Wraz z pojawieniem się penicyliny i leków, które ją zawierają (bitylina, oksacylina, ampicylina, tetracyklina i inne), wszystkim łatwiej było żyć. Ale, jak się okazało, antybiotyki penicylinowe i penicylina wkrótce straciły swój efekt. Pacjenci, którzy nie tolerowali penicyliny, zaczęli się pojawiać. Później byli tacy pacjenci, których leczenie było śmiertelne. Powodem tego było wstrząs anafilaktyczny spowodowany reakcją alergiczną na penicylinę. Właśnie z tego powodu powstała pilna potrzeba poszukiwania alternatywnych leków. Z biegiem czasu w naszym życiu pojawiły się antybiotyki z serii innych niż penicyliny, a mianowicie cefalosporyny, makrolidy i fluorochinolony.

Czym są antybiotyki?

Wybierając lek do leczenia, musisz jasno zrozumieć, co to jest. Pojawia się więc główne pytanie: co to jest antybiotyk?

Antybiotyk jest lekiem zawierającym produkty przemiany mikroorganizmów i ich syntetyczne pochodne. Ale leki zawierające antybiotyk mogą przyjść z pomocą tylko w walce z bakteriami, ale nie z wirusami. Niemniej jednak antybiotyki są sposobem na ratowanie przed wieloma chorobami: przeziębieniem, grypą, zapaleniem oskrzeli, nieżytem nosa.

Przed podjęciem jakiegokolwiek leku najważniejsze jest przestudiowanie listy zaleceń dotyczących stosowania antybiotyków:

1. Antybiotyki należy przyjmować o godzinie.
2. Każdy lek należy spłukać wodą.
3. Nie zapomnij o probiotykach, które pomogą utrzymać mikroflorę ciała na odpowiednim poziomie.
4. Nie zaleca się spożywania ciężkich pokarmów dla ciała. Ciało jest już przeładowane kontrolą infekcji. Po co pogarszać sytuację?
5. W żadnym przypadku nie należy przyjmować antybiotyków w połączeniu z alkoholem. Ta kombinacja może prowadzić do katastrofalnych konsekwencji.
6. Nie możesz samoleczyć.

Grupa cefalosporyn

Tutaj powinniśmy zacząć od czegoś takiego jak antybiotyk o szerokim spektrum. Co to znaczy? Takie antybiotyki są uniwersalne, to znaczy są w stanie pokonać wiele patogenów bakteryjnych.

Cefalosporyny są antybiotykami o szerokim spektrum działania. Preparaty z tej serii są z reguły przepisywane pacjentom z zapaleniem płuc i ciężkimi zakażeniami chirurgicznymi, urologicznymi i ginekologicznymi. Można je przyjmować zarówno domięśniowo, jak i dożylnie.

Cefalosporyny obejmują leki takie jak pancef, suprax, ceforal. Biorąc ten lub inny lek, nie powinniśmy zapominać o skutkach ubocznych. Mówiąc o cefalosporynach, możemy wspomnieć o reakcji alergicznej, nudnościach i biegunce.

Wiadomo, że przyjmowanie określonego leku może stać się niemożliwe w wielu warunkach: wiek, ciąża itp. Należy zauważyć, że leki z tej serii mogą być zalecane zarówno przez kobiety w ciąży, jak i dzieci. Nie powinniśmy zapominać, że cefalosporyny mogą być pobierane od urodzenia.

Grupa makrolidowa

Makrolidy są antybiotykami, które nie zawierają penicyliny, są często stosowane przez pacjentów. Do tej serii należą azytromycyna, klarytromycyna.

Większość leków jest dostępna w postaci tabletek lub zawiesin. Makrolidy są przepisywane na dusznicę bolesną, zapalenie ucha, zapalenie zatok, koklusz, zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc.

Mówiąc o zaletach i wadach, należy zauważyć, że takie wskaźniki są charakterystyczną cechą tej serii antybiotyków. Leki te prawie nigdy nie wywołują reakcji alergicznej. Jednak głównym problemem antybiotyków z tej serii jest szybki rozwój oporności drobnoustrojów. Oznacza to, że przy dłuższym użytkowaniu oczekiwanego wyniku nie można w ogóle uzyskać. Ponadto antybiotyki makrolidowe mogą wpływać na działanie innych leków, które pacjent może przyjmować równolegle.

Grupa fluorochinolonowa

Fluorochinolony - antybiotyki, charakteryzujące się brakiem wskaźników serii penicylin, stosowane głównie w przypadku dość poważnych chorób. Są to ciężkie zapalenie ucha zewnętrznego, zapalenie pęcherza moczowego, czerwonka, salmonelloza, zapalenie zatok, odmiedniczkowe zapalenie nerek i inne choroby. Fluorochinolony obejmują prokyfloksacynę, ofloksacynę, lewofloksacynę i inne leki.

Ponownie, warto przypomnieć przeciwwskazania i skutki uboczne. W antybiotykach z tej serii są one obserwowane. Po pierwsze, to zawroty głowy, nudności, reakcja alergiczna, senność, zwiększona wrażliwość. Po drugie, ze względu na fakt, że leki te mogą zakłócać tworzenie się chrząstki w organizmie, są absolutnie przeciwwskazane dla przyszłych matek i dzieci. Istnieje szereg zaleceń dotyczących stosowania tych leków: ponieważ leki są przyjmowane doustnie, zaleca się picie ich ze szklanką wody, ponadto pacjent powinien pić co najmniej 1,5 litra wody dziennie. Konieczne jest przyjmowanie tych antybiotyków na 2 godziny przed posiłkiem lub 6 godzin po przyjęciu środków na zgagę.

Zaleca się zmniejszenie nasłonecznienia ciała pacjenta przez cały czas trwania leczenia, jak również przez 3 dni po kuracji, należy powstrzymać się od opalania. W obliczu jednej lub innej infekcji nie należy samoleczyć.

Obecnie jest wielu lekarzy różnych specjalności, którzy są gotowi pomóc. Nie powinniśmy zapominać o odporności, która musi być stale utrzymywana na odpowiednim poziomie. Ludzie są tak przyzwyczajeni do stosowania antybiotyków, że wkrótce leki te mogą utracić właściwości lecznicze. Wszystko musi być zrobione celowo, konsekwentnie. Oczywiście nie powinniśmy zapominać, że antybiotyki mogą leczyć i szkodzić.

myLor

Leczenie przeziębienia i grypy

• Dom
• Wszystko
• Antybiotyki nie są penicyliną

Antybiotyki nie są penicyliną

Dziś żadna instytucja medyczna nie może obejść się bez antybiotyków. Skuteczne leczenie różnych chorób jest możliwe tylko dzięki powołaniu skutecznej terapii antybiotykowej. Antybiotyk jest obecnie reprezentowany przez szeroką gamę różnych leków mających na celu śmierć patogennego środowiska bakteryjnego.

Pierwszym stworzonym antybiotykiem była penicylina, która w XX wieku pokonała niektóre epidemie i śmiertelne choroby. Obecnie antybiotyki z grupy penicylin są rzadko stosowane w praktyce medycznej ze względu na dużą wrażliwość pacjentów i ryzyko rozwoju alergii.

Terapia antybakteryjna bez użycia składników penicylinowych polega na wyznaczeniu alternatywnych leków innych grup farmakologicznych. Antybiotyki bez penicyliny w dużym asortymencie są dostępne w leczeniu różnych chorób w szpitalu i ambulatoryjnej praktyce u dzieci lub dorosłych.

Cefalosporyny są antybiotykami o szerokim spektrum działania, co jest spowodowane szkodliwym wpływem na wiele grup mikroorganizmów, szczepów i innych patogennych środowisk. Leki z grupy cefalosporyn są dostępne w postaci zastrzyków domięśniowych lub dożylnych. Antybiotyki z tej grupy są przepisywane w następujących warunkach:

• choroby nefrologiczne (odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie kłębuszków nerkowych);
• ogniskowe zapalenie płuc, zapalenie migdałków, ostre nieżyt nosa;
• ciężkie stany zapalne urologiczne i ginekologiczne (na przykład zapalenie pęcherza moczowego):
• jako terapia interwencji chirurgicznych.

Znane cefalosporyny obejmują Ceforal, Supraks, Pancef. Wszystkie antybiotyki z tej serii mają podobne działania niepożądane, na przykład niestrawność (zaburzenia stolca, wysypki skórne, nudności). Główną zaletą antybiotyków jest nie tylko szkodliwy wpływ na wiele szczepów, ale także możliwość leczenia dzieci (w tym okresu noworodkowego). Antybiotyki cefalosporynowe dzielą się na następujące grupy:

Antybiotyki cefaloksoryny obejmują cefadroksyl i cefaleksynę, cefazolin, cefuroksym.

Stosuje się je w chorobach zapalnych wywołanych przez wiele bakterii beztlenowych, zakażenie gronkowcem, paciorkowce i inne.

Formy uwalniania leku są różnorodne: od tabletek do roztworów do podawania pozajelitowego.

Znane leki z tej grupy: Cefuroksym (wstrzyknięcie), Cefaclor, Cefuroksym Axetil. Leki są szczególnie aktywne przeciwko wielu bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym. Preparaty są dostępne zarówno w postaci roztworów, jak iw postaci tabletek.

Antybiotyki z tej serii są powiązane z szerokim spektrum działań. Leki wpływają na prawie wszystkie mikroorganizmy i są znane pod następującymi nazwami:

• Ceftriakson;
• Ceftazydym;
• Cefoperazon;
• Cefotaksym;
• Cefiksym i Ceftibuten.

Formy uwalniania - zastrzyki do podawania dożylnego lub domięśniowego. Wraz z wprowadzeniem leku często miesza się z roztworem soli lub lidokainy w celu zmniejszenia bólu. Lek i dodatkowe składniki miesza się w jednej strzykawce.

Grupę reprezentuje tylko jeden lek - Cefepim. Przemysł farmakologiczny wytwarza lek w postaci proszku, który rozcieńcza się tuż przed podaniem drogą pozajelitową lub domięśniową.

Niszczący wpływ antybiotyku jest naruszeniem syntezy ściany ciała jednostki mikrobiologicznej na poziomie komórkowym. Główne zalety to możliwość leczenia ambulatoryjnego, łatwość stosowania, stosowanie u małych dzieci, minimalne ryzyko działań niepożądanych i powikłań.

Antybiotyki makrolidowe to nowa generacja leków, których struktura to pełny makrocykliczny pierścień laktonowy. Zgodnie z rodzajem struktury molekularno-atomowej grupa ta otrzymała taką nazwę. Kilka rodzajów makrolidów różni się od liczby atomów węgla w składzie molekularnym:

Makrolidy są szczególnie aktywne wobec wielu Gram-dodatnich bakterii kokosowych, a także dla patogenów działających na poziomie komórkowym (na przykład mykoplazmy, legionele, campylobacter). Makrolidy mają najmniejszą toksyczność, nadają się do leczenia chorób zapalnych górnych dróg oddechowych (zapalenie zatok, koklusz, zapalenie ucha środkowego różnych klasyfikacji). Lista leków makrolidowych jest następująca:

• Erytromycyna. Antybiotyk, jeśli to konieczne, jest dozwolony nawet podczas ciąży i laktacji, pomimo zapewnienia silnego działania przeciwbakteryjnego.
• Spiramycyna. Lek osiąga wysokie stężenia w tkance łącznej wielu narządów. Wysoce aktywny przeciwko bakteriom dostosowanym z wielu powodów do 14 i 15-członowych makrolidów.
• Klarytromycyna. Wskazane jest podawanie antybiotyków podczas aktywacji patogennej aktywności Helicobacter i atypowych mykobakterii.
• Roksytromycyna i azytromycyna. Leki są znacznie łatwiej tolerowane przez pacjentów niż inne gatunki z tej samej grupy, ale ich dzienna dawka powinna być wyjątkowo zminimalizowana.
• Josamycyna Skuteczny przeciwko szczególnie opornym bakteriom, takim jak gronkowce i paciorkowce.

Liczne badania medyczne potwierdziły niewielką szansę wystąpienia działań niepożądanych. Główną wadą jest szybki rozwój oporności różnych grup mikroorganizmów, co tłumaczy brak wyników terapeutycznych u niektórych pacjentów.

Antybiotyki fluorochinolowe nie zawierają penicyliny i jej składników, ale są stosowane w leczeniu najbardziej ostrych i ciężkich chorób zapalnych.

Należą do nich ropne obustronne zapalenie ucha środkowego, ciężkie obustronne zapalenie płuc, odmiedniczkowe zapalenie nerek (w tym postaci przewlekłe), salmonelloza, zapalenie pęcherza moczowego, czerwonka i inne.

Do fluorochinolu należą następujące leki:

Pierwszy rozwój tej grupy antybiotyków należy do XX wieku. Najbardziej znane fluorochinole mogą należeć do różnych pokoleń i rozwiązywać indywidualne problemy kliniczne.

Znanymi lekami z tej grupy są Negram i Nevigremon. Podstawą antybiotyków jest kwas nalidyksowy. Preparaty szkodliwie wpływają na następujące rodzaje bakterii:

• Proteas i Klebsiella;
• shigella i salmonella.

Dla antybiotyków z tej grupy charakteryzuje się silną przepuszczalnością, wystarczającą ilością negatywnych skutków przyjęcia. Zgodnie z wynikami badań klinicznych i laboratoryjnych, antybiotyk potwierdził bezwzględną bezużyteczność w leczeniu ziarniaków Gram-dodatnich, niektórych mikroorganizmów beztlenowych, sygnalizacji ropy (w tym typu szpitalnego).

Antybiotyki drugiej generacji pochodzą z połączenia atomów chloru i cząsteczek chinoliny. Stąd nazwa - grupa fluorochinolonów. Lista antybiotyków z tej grupy jest reprezentowana przez następujące leki:

• Cyprofloksacyna (Ciprinol i Tsiprobay). Lek jest przeznaczony do leczenia chorób górnych i dolnych dróg oddechowych, układu moczowego, jelit i narządów w obszarze nadbrzusza. Antybiotyk jest również przepisywany w niektórych poważnych stanach zakaźnych (posocznica pospolita, gruźlica płuc, wrzód syberyjski, zapalenie gruczołu krokowego).
• Norfloksacyna (Nolitsin). Lek jest skuteczny w leczeniu chorób dróg moczowych, zmian zakaźnych w nerkach, żołądku i jelitach. Taki ukierunkowany efekt wynika z osiągnięcia maksymalnego stężenia substancji czynnej w tym konkretnym narządzie.
• Ofloksacyna (Tarivid, Ofloksin). Niszczą patogeny zakażeń chlamydiami, pneumokoki. Lek ma mniejszy wpływ na beztlenowe środowisko bakteryjne. Często staje się antybiotykiem przeciwko ciężkim zakaźnym ogniskom na skórze, tkance łącznej, aparaturze stawowej.
• Pefloksacyna (abaktalna). Jest stosowany w zakażeniach opon mózgowych i innych ciężkich patologiach. W badaniach leku ujawniono najgłębszą penetrację do powłoki jednostki bakteryjnej.
• Lomefloxacin (Maksakvin). Antybiotyk praktycznie nie jest stosowany w praktyce klinicznej ze względu na brak odpowiedniego działania na zakażenia beztlenowe, infekcje pneumokokowe. Jednak poziom biodostępności leku osiąga 99%.

Antybiotyki drugiej generacji są przepisywane w poważnych sytuacjach chirurgicznych i są stosowane u pacjentów w dowolnej grupie wiekowej. Tutaj głównym czynnikiem jest ryzyko śmierci, a nie pojawienie się jakichkolwiek skutków ubocznych.

Lewofloksacyna (inaczej Tavanic), stosowana w przewlekłym zapaleniu oskrzeli, ciężkiej obturacji oskrzeli w innych patologiach, wągliku i chorobach górnych dróg oddechowych, powinna być przypisana głównym lekom farmakologicznym trzeciej generacji.

Moxifloxacin (farmakol. Avelox), znany ze swojego działania hamującego na mikroorganizmy gronkowcowe, można przypisać czwartej generacji. Avelox jest jedynym lekiem, który jest skuteczny przeciwko mikroorganizmom beztlenowym, które nie tworzą zarodników.

Antybiotyki różnych grup mają specjalne wskazania, wskazania, a także przeciwwskazania do stosowania. W związku z niekontrolowanym stosowaniem antybiotyków bez penicyliny i innych, ustawa została wydana na leki na receptę z sieci aptecznych.

Takie wprowadzenie jest bardzo niezbędnym lekarstwem ze względu na odporność wielu środowisk patogennych na nowoczesne antybiotyki. Penicyliny nie są powszechnie stosowane w praktyce medycznej od ponad 25 lat, można więc założyć, że ta grupa leków będzie skutecznie oddziaływać na nowe rodzaje mikroflory bakteryjnej.

Antybiotyki z serii innych niż penicyliny są szeroko stosowane w leczeniu dusznicy bolesnej. Pod względem skuteczności często nie są gorsze niż penicyliny, aw przypadku oporności bakterii na te ostatnie są jedynym sposobem na skuteczne i niezawodne wyleczenie choroby.

Jednocześnie wszystkie antybiotyki z serii innych niż penicyliny mają pewne lub inne wady, dzięki którym są stosowane do leczenia bólów gardła tylko wtedy, gdy penicyliny są niedostępne lub nieodpowiednie. Na przykład potrzeba nepenicylin pojawia się, gdy ta sama oporność na patogen, pacjent ma alergię, niedostępność penicylin. W większości przypadków, jeśli ma sens przyjmowanie antybiotyków z serii penicylin, są one mianowane. Nonenicyliny są uważane za środek drugiej linii wyboru.

Wysypki skórne na twarzy osoby uczulonej na antybiotyki penicylinowe

Następnie rozważamy główne antybiotyki z serii innych niż penicyliny i dowiemy się, kiedy sensowne jest zastąpienie ich penicylinami i jakie cechy tych leków należy wziąć pod uwagę podczas leczenia bólów gardła.

Pierwszy antybiotyk, który nadał nazwę całej grupie. Dziś jest używany stosunkowo rzadko.

Cefalosporyny (zwłaszcza cefadroksyl) i makrolidy są najczęściej stosowane do bólów gardła zamiast penicylin. A te i inne antybiotyki mają pewne specyficzne cechy, dzięki którym nie stały się głównym środkiem leczenia typowej dławicy piersiowej:

1. Cefadroksyl jest skutecznym antybiotykiem o szczególnie wysokiej aktywności przeciwko paciorkowcom. Jednak mieszane paciorkowcowo-gronkowcowe zapalenie migdałków można skutecznie leczyć. Cefadroksyl jest dobrze tolerowany przez pacjentów, ciężkość i częstość działań niepożądanych po jego zastosowaniu nie przekracza poziomu najczęstszych penicylin. Jego główną wadą jest nieskuteczność wobec bakterii opornych na antybiotyki ß-laktamowe, czyli na wszystkie penicyliny i cefalosporyny. Oznacza to, że często nie ma sensu stosowanie cefadroksylu lub innych cefalosporyn, jeśli patogen bolącego gardła jest odporny na penicyliny. A ponieważ w większości przypadków taka oporność jest przyczyną wymiany penicyliny, cefadroksyl jest stosowany raczej rzadko w leczeniu dusznicy bolesnej. Najczęściej stosuje się go, jeśli okaże się, że bakterie są wyłącznie odporne na penicyliny, ale na ogół są wrażliwe na ß-laktamy. Leki na bazie cefadroksylu - Biodroxil, Duracef, Zedroks, Cefradur i inne.
2. Inne cefalosporyny to cefazolina, cefaleksyna, cefaklor, cefalotyna, ceftriakson, cefamandol, cefoksytyna, cefuroksym. Podobny do cefadroksylu, ale często może powodować działania niepożądane.
3. Erytromycyna jest bardzo popularnym antybiotykiem, którego główne zalety to skuteczność przeciwko patogenom odpornym na penicyliny i zdolność do tworzenia bardzo wysokiego stężenia substancji czynnej w dotkniętych głębokich tkankach migdałków, co jest bardzo ważne dla szybkiego i skutecznego tłumienia zakażenia. Z drugiej strony, erytromycyna powoduje wiele skutków ubocznych z przewodu pokarmowego - narzędzie stymuluje ruchliwość mięśni gładkich, często powoduje biegunkę, ból brzucha i dysbakteriozę. Z tego powodu obecnie zmniejsza się częstotliwość jego stosowania w leczeniu dusznicy bolesnej, a zastępują ją inne makrolidy o podobnej skuteczności, ale mniej skutków ubocznych. Leki na tej podstawie - Erigeksal, Gruynamitsin, Ilozon, Eratsin, Eritran, Adimitsin, Eomitsin, Ermized.

Wraz z erytromycyną lekarz przepisze lek, który zrekompensuje szkodliwy wpływ na przewód pokarmowy.

Ważne jest, aby zrozumieć, że to penicyliny są najczęstszymi, licznymi i dostępnymi antybiotykami do leczenia bólów gardła. Wśród nich jest największa liczba stosunkowo niedrogich leków, które są dość przystępne dla prawie każdego pacjenta. Antybiotyki grup innych niż Picillin są zazwyczaj w wyższej kategorii cenowej (z wyjątkiem niedrogiej erytromycyny).

Nie ma jednolitej metody przyjmowania antybiotyków z serii innych niż poikilina w dusznicy bolesnej - tutaj wiele zależy od formy, w jakiej lek jest stosowany, od stanu i wieku pacjenta, dla niektórych leków - od stężenia substancji czynnej. Istnieją jednak pewne uniwersalne zalecenia:

Czas trwania leczenia dławicy piersiowej przy użyciu dowolnych antybiotyków nie powinien być krótszy niż 7 dni. W przeciwnym razie mogą wystąpić poważne powikłania choroby;

Określenie wrażliwości bakterii na antybiotyki: prawa - zakres leku jest duży, lewy - znacznie mniej, ponieważ bakterie rozwinęły odporność na lek