Jakie choroby przepisuje się cefalosporynom w tabletkach?

Cefalosporyny w tabletkach są często stosowane w leczeniu chorób o etiologii bakteryjnej. Te leki to antybiotyki. Pierwszy lek z tej grupy uzyskano w 1964 r. (Cefalotyna). Nazwano go tak, ponieważ otrzymano go z kultur mikroorganizmów Cefalosporium acremonium. Należą do klasy niedoskonałych grzybów. Od tego czasu z powodzeniem zsyntetyzowano dużą liczbę cefalosporyn. Jakie właściwości mają te leki i kiedy są stosowane?

Charakterystyka tabletek cefalosporyn

Antybiotyki cefalosporynowe są stosowane bardzo często. Ich główne cechy to:

  • wysoka aktywność przeciw szerokiemu spektrum bakterii;
  • działanie bakteriobójcze;
  • możliwość stosowania w różnych postaciach dawkowania (tabletki, zastrzyki, kapsułki);
  • możliwość powstawania alergii krzyżowej u pacjentów uczulonych na penicylinę;
  • odporny na enzym beta-laktamazowy;
  • poprawić ich działanie w połączeniu z aminoglikozydami.

Obecnie antybiotyki cefalosporynowe są podzielone na kilka pokoleń. Istnieją 4 generacje tych leków. Jednocześnie cefalosporyny czwartej generacji są wprowadzane tylko pozajelitowo. Wynika z tego, że formy tabletek są reprezentowane tylko przez trzy pokolenia.

Cefaleksyna (Keflex) jest wytwarzana z 1 generacji w tabletkach. Druga generacja to Cefuroxime Axetil i Cefaclor. Jeśli chodzi o trzecią generację, ta grupa obejmuje Cefiksym i Ceftibuten. Każde pokolenie ma swoje własne cechy. Ważne jest, aby leki pierwszej generacji były mniej odporne na beta-laktamazy.

Wskazania do użycia

Ta seria leków przeciwbakteryjnych ma działanie bakteriobójcze. Osiąga się to dzięki uszkodzeniu błony komórkowej mikroorganizmów. W większym stopniu leki te są aktywne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym. Skuteczność antybiotyków z grupy cefalosporyn należących do pierwszej generacji jest niższa niż przedstawicieli trzeciej generacji.

Tabletki cefalosporyn pierwszej generacji zabijają gronkowce, paciorkowce, neisseria, E. coli, shigella i salmonella. Ważne jest, aby większość enterobakterii (Proteus, szczepów Escherichia coli nabytych w społeczności) była odporna na te leki.

Generowanie antybiotyków cefalosporynowych 2 charakteryzuje się szerszym zakresem działania przeciwbakteryjnego. Enterobakterie, gronkowce, paciorkowce, gonokoki i neisseria są wrażliwe na cefuroksym i cefaklor. Pneumococci, pseudomonads, niektóre beztlenowce mają stabilność. Najczęściej do leczenia pacjentów stosowano leki 3 pokolenia.

W przeciwieństwie do pozajelitowych cefalosporyn (cefotaksymu i ceftriaksonu) tabletki są mniej skuteczne. Na przykład Ceftibuten praktycznie nie ma wpływu na zielone paciorkowce i pneumokoki. Enterobacter, serration i niektóre inne bakterie są oporne. Cefalosporyny trzeciej generacji można stosować do leczenia:

  • choroby układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, ropniak, zapalenie zatok, zapalenie ucha, zapalenie gardła, zapalenie migdałków);
  • rzeżączka;
  • patologie układu moczowo-płciowego (zapalenie cewki moczowej, pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek);
  • Borelioza;
  • liszajec;
  • furunculosis.

Powrót do spisu treści

Cefalosporyny I generacji

Często w praktyce medycznej stosowano Cefalexin. To narzędzie jest stosowane doustnie w postaci tabletek. Lek jest stosowany w leczeniu chorób układu oddechowego (zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli, zapalenie oskrzeli i płuc, ropień płuc), patologii narządów moczowych, chorób skóry i zapalenia szpiku.

Lek ma wysoką biodostępność (90-95%). Cefaleksyna praktycznie nie przenika przez barierę krew-mózg, dlatego nie zaleca się jej stosowania w leczeniu zapalenia opon mózgowych. Nie zaleca się stosowania cefaleksyny w okresie noszenia lub karmienia dziecka. Lek nie jest przepisywany dzieciom w wieku poniżej 3 lat i z nietolerancją leku.

Podobnie jak większość innych cefalosporyn, tabletki cefaleksyny mogą powodować różne niepożądane reakcje. Możliwe działania niepożądane obejmują reakcje alergiczne, zaburzenia dyspeptyczne, zawroty głowy, osłabienie, drgawki, zwiększone pobudzenie, zapalenie stawów, pojawienie się bólu w stawach, zaburzenia krzepnięcia krwi.

Czas trwania leczenia cefaleksyną określa lekarz. Najczęściej leczenie trwa 1-2 tygodnie. Tabletki są przyjmowane bezpośrednio przed posiłkami.

Antybiotyki 2 pokolenia

Z preparatów tabletkowych drugiej generacji Zinnat i jego analogów można przyjmować. Głównym aktywnym składnikiem preparatu Zinnat jest Cefuroxime Axetil. Zinnat jest dostępny w postaci białych tabletek powlekanych. Tabletki mają obustronnie wypukły kształt. Lek jest przepisywany na okres od 5 do 10 dni. Zinnat może być stosowany w leczeniu zarówno dorosłych, jak i dzieci powyżej 3 lat. Lek może powodować następujące niepożądane działania:

  • zmiany morfologii krwi (eozynofilia, małopłytkowość, leukopenia);
  • wysypka;
  • pokrzywka;
  • swędzenie;
  • bóle głowy;
  • zawroty głowy;
  • naruszenie biegunki typu stolca;
  • ból brzucha;
  • nudności;
  • zwiększone stężenie enzymów wątrobowych.

Osoby z chorobą nerek, wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub innymi przewlekłymi chorobami przewodu pokarmowego, Zinnat są wyznaczane z ostrożnością. Ważne jest, aby w przypadku nieprzestrzegania warunków leczenia (długotrwałe stosowanie) organizm mógł zostać zakażony grzybami Candida.

Tablety trzeciej generacji

Najbardziej popularne są cefalosporyny trzeciej generacji. Spośród tabletkowanych trzeciej generacji Suprax lub Cemidexor jest często przepisywany. Tabletki Suprax mają bladopomarańczowy kolor i zapach truskawek. Zawierają cefiksym i substancje pomocnicze.

Suprax jest skuteczny przeciwko następującym drobnoustrojom: paciorkowce, gronkowce, pałeczki hemophilus, moraxella, Escherichia coli, Proteus, neisseria. Listeria, pseudomonady, enterokoki, enterobakterie, bakteroidy, Clostridia są oporne na lek. Dzienna dawka leku zależy od masy ciała. Suprax zaleca się stosować w leczeniu następujących chorób:

  • zapalenie migdałków i zapalenie gardła wywołane przez paciorkowce;
  • zapalenie ucha środkowego;
  • ostre zapalenie oskrzeli;
  • niepowikłana rzeżączka;
  • shigellosis;
  • niepowikłane zapalenie cewki moczowej, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego;
  • przewlekłe zapalenie oskrzeli w ostrej fazie.

Ograniczeniem stosowania Supraksa w dzieciństwie jest masa ciała poniżej 25 kg. Ponadto nie zaleca się stosowania tabletek Supraks w patologii nerek. Zatem cefalosporyny są skutecznymi środkami przeciwbakteryjnymi.

Spośród postaci tabletek najbardziej aktywne są cefalosporyny trzeciej generacji. Leczenie jest wymagane tylko po konsultacji lekarskiej. Nie ma potrzeby samoleczenia.

Przegląd cefalosporyn z grupy antybiotyków z nazwami leków

Jedną z najczęstszych klas leków przeciwbakteryjnych są cefalosporyny. Dzięki mechanizmowi działania są inhibitorami syntezy ściany komórkowej i mają silne działanie bakteriobójcze. Wraz z penicylinami, karbapenemami i monobaktamami tworzą grupę antybiotyków beta-laktamowych.

Ze względu na szeroki zakres działań, wysoką aktywność, niską toksyczność i dobrą tolerancję pacjentów, leki te prowadzą do częstości przepisywania leków w leczeniu pacjentów hospitalizowanych i stanowią około 85% całkowitej objętości środków przeciwbakteryjnych.

Klasyfikacja i nazwy antybiotyków cefalosporynowych

Lista leków dla wygody przedstawiona jest przez pięć grup pokoleń.

Pierwsza generacja

Pozajelitowe lub domięśniowe (dalsze w / m):

  • Cefazolina (Kefzol, sól sodowa cefazoliny, Cefamezin, Lizyna, Orizolin, Natsef, Totaf).

Ustne, tj. formy do stosowania doustnego, w tabletkach lub w postaci zawiesin (dalsze trans.):

  • Cefaleksyna (Cefaleksyna, Cefaleksyna-AKOS)
  • Cefadroksyl (Biodroxyl, Durocef)

Drugi

  • Cefuroksym (Zinatsef, Axetin, Ketocef, Cefurus, Cefuroxime sodu).
  • Cefoksytyna (Cefoksytyna sodowa, Anaerotsef, Mefoxin).
  • Cefotetan (Cefotetan).

Po trzecie

  • Cefotaksym.
  • Ceftriakson (Rofetsin, Ceftriaxon-AKOS, Lendatsin).
  • Cefoperazon (Medocef, Cefobit).
  • Ceftazydim (Fortum, Vice, Kefadim, Ceftazidim).
  • Cefoperazon / sulbaktam (Sulperazon, Sulperacef, Sulzonzef, Backperazon, Sultsef).

Po czwarte

  • Cefepim (Maxipim, Maxicef).
  • Ceffirm (Cefvnorm, Izodepoi, Keiten).

Piąty. Anty mrsa

  • Ceftobiprol (Zeftera).
  • Ceftarolina (Zinforo).

Stopień wrażliwości flory

Poniższa tabela pokazuje skuteczność cefalospas. w odniesieniu do znanych bakterii z - (odporność mikroorganizmów na działanie leku) do ++++ (maksymalny efekt).

* Antybiotyki z grupy cefalosporyn, nazwy (z aktywnością beztlenową): Mefoksyna, Anaerotsef, Cefotetan + wszyscy przedstawiciele trzeciego, czwartego i piątego pokolenia.

Historia otwarcia i mechanizm odbioru

W 1945 roku włoski profesor Giuseppe Brotsu, badając zdolność samooczyszczania ścieków, wyizolował szczep grzyba zdolny do wytwarzania substancji, które hamują wzrost i reprodukcję flory Gram-dodatniej i Gram-ujemnej. Podczas dalszych badań lek z kultury Cephalosporium acremonium został przetestowany na pacjentach z ciężkimi postaciami duru brzusznego, co doprowadziło do szybkiej dodatniej dynamiki choroby i szybkiego powrotu do zdrowia pacjentów.

Pierwszy antybiotyk cefalosporynowy, cefalotyna, został stworzony w 1964 r. Przez amerykańską kampanię farmaceutyczną Eli Lilly.

Cefalosporyna C, naturalny producent grzybów pleśniowych i źródło kwasu 7-aminocefalosporanowego, służyła jako źródło do uzyskania. W praktyce medycznej stosuje się półsyntetyczne antybiotyki, otrzymywane przez acylowanie grupy aminowej 7-ACC.

W 1971 r. Zsyntetyzowano cefazolinę, która stała się głównym lekiem przeciwbakteryjnym przez całą dekadę.

Pierwszym lekiem i przodkiem drugiej generacji, uzyskanym w 1977 r., Był cefuroksym. Najczęściej stosowany antybiotyk w praktyce medycznej, ceftriakson, został stworzony w 1982 r., Jest aktywnie używany i nie rezygnuje ze swojej pozycji do dziś.

Pomimo obecności podobieństwa w strukturze z penicylinami, co determinuje podobny mechanizm działania przeciwbakteryjnego i obecności alergii krzyżowych, cefalosporyny mają szeroki zakres wpływu na florę patogenną, wysoką odporność na beta-laktamazę (enzymy bakteryjne, które niszczą strukturę środka przeciwdrobnoustrojowego w cyklu beta-laktamowym).

Synteza tych enzymów powoduje naturalną odporność mikroorganizmów na penicyliny i cefalosporyny.

Ogólne cechy i farmakokinetyka cefalosporyn

Wszystkie leki w tej klasie są różne:

  • działanie bakteriobójcze na patogeny;
  • łatwa tolerancja i stosunkowo niska częstość występowania działań niepożądanych w porównaniu z innymi środkami przeciwbakteryjnymi;
  • obecność reakcji alergicznych krzyżowych z innymi beta-laktamami;
  • wysoki synergizm z aminoglikozydami;
  • minimalne zakłócenie mikroflory jelitowej.

Zaletą cefalosporyn można również przypisać dobrej biodostępności. Antybiotyki cefalosporynowe w tabletkach mają wysoki stopień strawności w przewodzie pokarmowym. Wchłanianie leków zwiększa się, gdy jest spożywane w trakcie lub bezpośrednio po posiłku (z wyjątkiem Cefaclora). Cefalosporyny pozajelitowe są skuteczne zarówno w IV, jak i IM. Mają wysoki wskaźnik dystrybucji w tkankach i narządach wewnętrznych. Maksymalne stężenia leku powstają w strukturach płuc, nerek i wątroby.

Wysoki poziom leku w żółci zapewnia ceftriakson i cefoperazon. Obecność podwójnego szlaku wydalania (wątroba i nerki) umożliwia skuteczne ich stosowanie u pacjentów z ostrą lub przewlekłą niewydolnością nerek.

Cefotaksym, cefepim, ceftazydym i ceftriakson są w stanie przenikać przez barierę krew-mózg, tworząc klinicznie istotne poziomy w płynie mózgowo-rdzeniowym i są przepisywane do zapalenia błon mózgowych.

Oporność patogenu na terapię antybiotykową

Leki o bakteriobójczym mechanizmie działania są maksymalnie aktywne przeciwko organizmom, które są w fazie wzrostu i reprodukcji. Ponieważ ściana organizmu drobnoustroju jest tworzona przez peptydoglikan o wysokim stopniu polimeru, działają one na poziomie syntezy jego monomerów i zakłócają syntezę poprzecznych mostków polipeptydowych. Jednak ze względu na biologiczną specyficzność patogenu, różne, nowe struktury i metody funkcjonowania mogą pojawić się między różnymi gatunkami i klasami.

Mykoplazma i pierwotniaki nie zawierają muszli, a niektóre gatunki grzybów zawierają ścianę chitynową. Ze względu na tę specyficzną strukturę wymienione grupy patogenów nie są wrażliwe na działanie beta-laktamów.

Naturalna odporność prawdziwych wirusów na środki przeciwdrobnoustrojowe jest spowodowana brakiem celu molekularnego (ściany, błony) dla ich działania.

Odporność na środki chemioterapeutyczne

Oprócz naturalnych, ze względu na cechy morfofizjologiczne gatunku, można uzyskać odporność.

Najważniejszym powodem powstawania tolerancji jest irracjonalna antybiotykoterapia.

Chaotyczne, nieuzasadnione samoprzypisanie leków, częste anulowanie z przejściem na inny lek, stosowanie jednego leku na krótkie okresy czasu, zakłócanie i obniżanie zalecanych dawek, jak również przedwczesne anulowanie antybiotyku - prowadzą do mutacji i pojawienia się opornych szczepów, które nie reagują na klasyczne wzory leczenie.

Badania kliniczne wykazały, że długie okresy między wyznaczeniem antybiotyku całkowicie przywracają wrażliwość bakterii na jej działanie.

Natura nabytej tolerancji

Wybór mutacji

  • Szybka odporność, typ streptomycyny. Opracowany na makrolidach, ryfampicynie, kwasie nalidyksowym.
  • Powolne, w typie penicyliny. Specyficzne dla cefalosporyn, penicylin, tetracyklin, sulfonamidów, aminoglikozydów.

Mechanizm transmisji

Bakterie wytwarzają enzymy, które inaktywują leki chemioterapeutyczne. Synteza mikroorganizmów, beta-laktamaza niszczy strukturę leku, powodując odporność na penicyliny (częściej) i cefalosporyny (rzadziej).

Oporność i mikroorganizmy

Najczęściej opór jest charakterystyczny dla:

  • gronkowce i enterokoki;
  • E. coli;
  • Klebsiella;
  • Mycobacterium tuberculosis;
  • shigella;
  • pseudomonady.

Funkcje aplikacji

Pierwsza generacja

Obecnie stosowany w praktyce chirurgicznej w celu zapobiegania powikłaniom operacyjnym i pooperacyjnym. Jest stosowany w procesach zapalnych skóry i tkanek miękkich.

Nieskuteczny w uszkodzeniach dróg moczowych i górnych dróg oddechowych. Stosowany w leczeniu paciorkowcowego zapalenia migdałków i gardła. Mają dobrą biodostępność, ale nie tworzą wysokich, klinicznie istotnych stężeń we krwi i narządach wewnętrznych.

Drugi

Skutecznie u pacjentów z pozaszpitalnym zapaleniem płuc, dobrze połączone z makrolidami. Są dobrą alternatywą dla penicylin hamujących.

Cefuroksym

  1. Zalecany w leczeniu zapalenia ucha środkowego i ostrego zapalenia zatok.
  2. Nie stosowany w przypadku uszkodzeń układu nerwowego i opon mózgowych.
  3. Stosuje się go w przedoperacyjnej profilaktyce antybiotykowej oraz w osłonie leków do interwencji chirurgicznej.
  4. Przypisany do łagodnych chorób zapalnych skóry i tkanek miękkich.
  5. Zawarte w kompleksowym leczeniu infekcji dróg moczowych.

Często stosuje się terapię etapową z cefuroksymem sodowym przepisywanym pozajelitowo, a następnie doustnym podawaniem aksetylu cefuroksymu.

Cefaclor

Nie przypisany do ostrego zapalenia ucha środkowego ze względu na niskie stężenie w środowisku płynnym. ucho. Skuteczny w leczeniu procesów zakaźnych i zapalnych kości i stawów.

Antybiotyki cefalosporynowe trzeciej generacji

Stosowany z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowych, rzeżączką, chorobami zakaźnymi dolnych dróg oddechowych, zakażeniami jelitowymi i zapaleniem dróg żółciowych.

Dobrze przezwyciężyć barierę krew-mózg, może być stosowany do zapalnych, bakteryjnych uszkodzeń układu nerwowego.

Ceftriakson i cefoperazon

Są lekami z wyboru w leczeniu pacjentów z niewydolnością nerek. Wydalany przez nerki i wątrobę. Zmiana i dostosowanie dawki jest konieczne tylko w przypadku niewydolności nerek i wątroby.

Cefoperazon praktycznie nie pokonuje bariery krew-mózg, dlatego nie jest stosowany podczas zapalenia opon mózgowych.

Cefoperazon / Sulbactam

Jest jedynym inhibitorem cefalosporyną.

Składa się z połączenia cefoperazonu z sulbaktamem, inhibitorem beta-laktamazy.

Skuteczny w procesach beztlenowych, może być przepisywany jako jednoskładnikowe leczenie chorób zapalnych miednicy i jamy brzusznej. Ponadto jest aktywnie stosowany w poważnych infekcjach szpitalnych, niezależnie od lokalizacji.

Antybiotyki cefalosporynowe dobrze łączą się z metronidazolem w leczeniu infekcji wewnątrzbrzusznych i miednicy. Są lekami z wyboru dla ciężkich, skomplikowanych inf. dróg moczowych. Stosowany do sepsy, zakaźnych uszkodzeń tkanki kostnej, skóry i tłuszczu podskórnego.

Wyznaczony z gorączką neutropeniczną.

Leki piątej generacji

Obejmuje całe spektrum czwartej aktywności i działa na florę oporną na penicylinę i MRSA.

  • poniżej 18 lat;
  • u pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie, padaczką i niewydolnością nerek.

Ceftobiprol (Zeftera) jest najskuteczniejszym sposobem leczenia infekcji stopy cukrzycowej.

Dawkowanie i częstotliwość korzystania z głównych przedstawicieli grupy

Podawanie pozajelitowe

Używane we wprowadzeniu / w i we / m.

Jakie antybiotyki są cefalosporynami do stosowania doustnego?

Niepożądane efekty i kombinacje leków

  1. Powołanie leków zobojętniających znacznie zmniejsza skuteczność terapii antybiotykowej.
  2. Nie zaleca się łączenia cefalosporyn z lekami przeciwzakrzepowymi i przeciwpłytkowymi, środkami trombolitycznymi - zwiększa to ryzyko krwawienia z jelit.
  3. Nie łączy się z diuretykami pętlowymi, ze względu na ryzyko działania nefrotoksycznego.
  4. Cefoperazon ma wysokie ryzyko działania przypominającego disulfiram podczas picia alkoholu. Przechowywane do kilku dni po całkowitym zniesieniu leku. Może powodować hipoprotrombinemię.

Z reguły są one dobrze tolerowane przez pacjentów, jednak należy wziąć pod uwagę wysoką częstotliwość reakcji alergicznych krzyżowych z penicylinami.

Najczęstsze zaburzenia dyspeptyczne, rzadko - rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.

Możliwe: dysbioza jelit, kandydoza jamy ustnej i pochwy, przejściowy wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych, reakcje hematologiczne (hipoprotrombinemia, eozynofilia, leuko- i neutropenia).

Wraz z wprowadzeniem Zeftera możliwy rozwój zapalenia żył, perwersji smakowej, występowania reakcji alergicznych: obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, reakcje oskrzeli, rozwój choroby posurowiczej, pojawienie się rumienia wielopostaciowego.

Rzadziej może wystąpić niedokrwistość hemolityczna.

Ceftriakson nie jest podawany noworodkom ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia żółtaczki jądrowej (z powodu wyparcia bilirubiny z związku z albuminą osocza) i nie jest wskazany u pacjentów z zakażeniami dróg żółciowych.

Różne grupy wiekowe

Cefalosporyny 1-4 pokoleń są stosowane w leczeniu kobiet w okresie ciąży, bez ograniczeń i ryzyka działania teratogennego.

Piąta przydzielana jest w przypadkach, w których pozytywny wpływ na matkę jest wyższy niż możliwe ryzyko dla nienarodzonego dziecka. Niewiele przenika do mleka matki, ale spotkanie w okresie laktacji może powodować dysbakteriozę błony śluzowej jamy ustnej i jelit u dziecka. Ponadto nie zaleca się używania piątej generacji Cefixime, Ceftibuten.
U noworodków zalecane są wyższe dawki ze względu na opóźnione wydalanie nerkowe. Ważne jest, aby pamiętać, że Cefipim jest dozwolony tylko od dwóch miesięcy życia, a Cefiksym od sześciu miesięcy.
Pacjenci w podeszłym wieku powinni być dostosowani dawkami, w oparciu o wyniki badania czynności nerek i analizy biochemicznej krwi. Wynika to z opóźnienia wieku w wydalaniu cefalosporyn.

W przypadku patologii wątroby konieczne jest zmniejszenie stosowanych dawek i monitorowanie testów wątrobowych (ALAT, ASAT, test tymolowy, poziom bilirubiny całkowitej, bezpośredniej i pośredniej).

Artykuł przygotowany przez lekarza chorób zakaźnych
Chernenko A.L.

Na naszej stronie możesz zapoznać się z większością grup antybiotyków, kompletnymi listami leków, klasyfikacjami, historią i innymi ważnymi informacjami. Aby to zrobić, utwórz sekcję „Klasyfikacja” w górnym menu witryny.

Czym są cefalosporyny, wytwarzanie leków, stosowanie u dzieci i dorosłych

Tabletki cefalosporyn są jedną z najbardziej rozległych grup środków przeciwbakteryjnych, które są powszechnie stosowane w leczeniu dorosłych i dzieci. Leki z tej grupy są bardzo popularne ze względu na ich skuteczność, niską toksyczność i wygodną formę stosowania.

Ogólna charakterystyka cefalosporyn

Cefalosporyny mają następujące cechy:

  • przyczynia się do działania bakteriobójczego;
  • mają szeroki zakres efektów terapeutycznych;
  • około 7-11% powoduje rozwój alergii krzyżowej. Pacjenci z nietolerancją penicyliny są zagrożeni;
  • leki nie przyczyniają się do wpływu na enterokoki i listerię.

Przyjmowanie leków z tej grupy może odbywać się wyłącznie w celu i pod nadzorem lekarza. Antybiotyki nie są przeznaczone do samoleczenia.

Stosowanie leków cefalosporynowych może przyczyniać się do następujących niepożądanych reakcji ubocznych:

  • reakcje alergiczne;
  • zaburzenia dyspeptyczne;
  • zapalenie żył;
  • reakcje hematologiczne.

Klasyfikacja leków

Cefalosporyny są zwykle klasyfikowane według pokoleń. Lista leków według pokoleń i postaci dawkowania:

Główne różnice między pokoleniami: spektrum działania antybakteryjnego i stopień odporności na beta-laktamazę (enzymy bakteryjne, których aktywność jest skierowana przeciwko antybiotykom beta-laktamowym).

Leki pierwszej generacji

Stosowanie tych leków przyczynia się do zapewnienia wąskiego spektrum działania przeciwbakteryjnego.

Cefazolina jest jednym z najpopularniejszych leków promujących ekspozycję na paciorkowce, gronkowce, gonokoki. Po podaniu pozajelitowym wnika w miejsce zmiany. Stabilne stężenie substancji czynnej osiąga się, jeśli wstrzykniesz lek trzy razy w ciągu 24 godzin.

Wskazania do stosowania leku to: wpływ paciorkowców, gronkowców na tkanki miękkie, stawy, kości, skórę.

Należy wziąć pod uwagę: wcześniej cefazolina była szeroko stosowana w leczeniu dużej liczby zakaźnych patologii. Jednak po pojawieniu się bardziej nowoczesnych leków 3-4 generacji, Cefazolina nie jest już zaangażowana w leczenie infekcji wewnątrzbrzusznych.

Leki drugiej generacji

Preparaty drugiej generacji charakteryzują się zwiększoną aktywnością przeciwko patogenom gram-ujemnym. Cefalosporyny drugiej generacji do podawania pozajelitowego na bazie cefuroksymu (Kimatsef, Zinatsef) są aktywne przeciwko:

  • Gram-ujemne patogeny, Proteus, Klebsiella;
  • zakażenia wywołane przez paciorkowce i gronkowce.

Cefuroksym - substancja z drugiej grupy cefalosporyn nie jest aktywna przeciwko Pseudomonas aeruginosa, morganelli, opatrzności i większości beztlenowych mikroorganizmów.

Po podaniu pozajelitowym przenika do większości narządów i tkanek, w tym bariery krew-mózg. Umożliwia to stosowanie leku w leczeniu patologicznych stanów zapalnych wyściółki mózgu.

Wskazania do korzystania z tej grupy funduszy to:

  • zaostrzenie zapalenia zatok i zapalenia ucha środkowego;
  • przewlekłe zapalenie oskrzeli w ostrej fazie, rozwój pozaszpitalnego zapalenia płuc;
  • terapia stanów pooperacyjnych;
  • zakażenie skóry, stawów, kości.

Dawka dla dzieci i dorosłych jest wybierana indywidualnie, w zależności od wskazań do stosowania.

Leki z tej grupy nie są zalecane do stosowania w leczeniu zapalenia opon mózgowych ze względu na większą skuteczność leków włączonych do trzeciej generacji.

Przygotowania 2 pokolenia do użytku wewnętrznego

Do leków stosowanych w administracji wewnętrznej należą:

  • tabletki i granulki do sporządzania zawiesiny Zinnat;
  • Zawieszenie odblaskowe - taki lek może być zażywany przez dziecko, zawiesina ma przyjemne właściwości smakowe. Nie zaleca się stosowania produktu Ceclare podczas leczenia ostrego zapalenia ucha środkowego. Lek występuje również w postaci tabletek, kapsułek i suchego syropu.

Doustne cefalosporyny można stosować niezależnie od posiłku, nerki wydalają składnik aktywny.

Leki trzeciej generacji

Trzeci rodzaj cefalosporyn był początkowo zaangażowany w warunkach szpitalnych w leczeniu ciężkich patologii zakaźnych. Do tej pory leki te mogą być stosowane w przychodni z powodu zwiększonego wzrostu oporności patogenów na antybiotyki. Leki trzeciej generacji mają własne właściwości użytkowe:

  • postacie pozajelitowe stosuje się do ciężkich zmian zakaźnych, a także do wykrywania zakażeń mieszanych. W celu skuteczniejszej terapii cefalosporyny łączą aminoglikozydy 2-3 generacji z antybiotykami z grupy;
  • leki do użytku wewnętrznego są stosowane w celu wyeliminowania umiarkowanego zakażenia szpitalnego.

Produkty trzeciej generacji do odbioru wewnętrznego (Cefiksym, Ceftibuten)

Cefalosporyny trzeciej generacji przeznaczone do podawania doustnego mają następujące wskazania do stosowania:

  • kompleksowa terapia zaostrzeń przewlekłego zapalenia oskrzeli;
  • rozwój rzeżączki, shigillesa;
  • stopniowe leczenie, jeśli to konieczne, wewnętrznego podawania tabletek po leczeniu pozajelitowym.

W porównaniu z lekami drugiej generacji cefalosporyny trzeciej generacji w tabletkach wykazują większą skuteczność przeciwko patogenom gram-ujemnym i enterobakteriom.

Jednocześnie aktywność Cefuroksymu (drugiej generacji) w leczeniu zakażeń pneumokokowych i gronkowcowych jest wyższa niż w przypadku Cefiksymu.

Stosowanie cefatoksymu

Wskazania do stosowania pozajelitowych postaci cefalosporyn (Cefatoxime) to:

  • rozwój ostrego i przewlekłego zapalenia zatok;
  • rozwój zakażeń wewnątrzbrzusznych i miednicy;
  • ekspozycja na infekcje jelitowe (Shigella, salmonella);
  • ciężkie stany, w których dotknięta jest skóra, tkanki miękkie, stawy, kości;
  • wykrywanie bakteryjnego zapalenia opon mózgowych;
  • kompleksowa terapia rzeżączki;
  • rozwój sepsy.

Preparaty wyróżniają się wysokim stopniem przenikania do tkanek i narządów, w tym bariery krew-mózg. Cefatoksym może być lekiem z wyboru w leczeniu noworodków. Wraz z rozwojem zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u noworodka Cefotaxim jest łączony z ampicyliną.

Cechy użycia Ceftriaksonu

Ceftriakson jest podobny do Cefatoxime w swoim spektrum działania. Główne różnice to:

  • możliwość stosowania Ceftriaksonu 1 raz dziennie. W leczeniu zapalenia opon mózgowych - 1-2 razy w ciągu 24 godzin;
  • podwójne wydalanie, dlatego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, dostosowanie dawki nie jest wymagane;
  • Dodatkowe wskazania do stosowania to: kompleksowe leczenie bakteryjnego zapalenia wsierdzia, choroby z Lyme.

Ceftriaksonu nie należy stosować podczas leczenia noworodków

Leki czwartej generacji

Cefalosporyny czwartej generacji wyróżniają się wyższym stopniem odporności i wykazują większą skuteczność przeciwko następującym patogenom: ziarniakom Gram-dodatnim, enterokokom, pałeczkom jelitowym, pałeczce niebiesko-kijowej (w tym szczepom opornym na ceftazydym). Wskazania do stosowania form pozajelitowych to leczenie:

  • szpitalne zapalenie płuc;
  • zakażenia w obrębie jamy brzusznej i miednicy - możliwe połączenie z lekami opartymi na metronidazolu;
  • infekcje skóry, tkanek miękkich, stawów, kości;
  • sepsa;
  • gorączka neutropeniczna.

Przy stosowaniu Imipenemu, który należy do czwartego pokolenia, należy wziąć pod uwagę, że prątek niebieski szybko rozwija odporność na tę substancję. Przed zastosowaniem leków z taką substancją czynną należy przeprowadzić badanie wrażliwości czynnika na imipenem. Lek stosuje się do podawania dożylnego i domięśniowego.

Meronem ma podobne właściwości do imipenemu. Instrukcje użytkowania określają, które cechy wyróżniające:

  • większa aktywność przeciwko patogenom gram-ujemnym;
  • mniejsza aktywność przeciwko gronkowcom i zakażeniom paciorkowcowym;
  • lek nie przyczynia się do zapewnienia działania przeciwdrgawkowego, więc może być stosowany w kompleksowym leczeniu zapalenia opon mózgowych;
  • odpowiedni do kroplówki dożylnej i infuzji strumieniowej, powinien powstrzymać się od podawania domięśniowego.

Zastosowanie środka przeciwbakteryjnego z grupy cefalosporyn 4 generacji Azaqtam pomaga zapewnić mniejsze spektrum działania. Lek ma działanie bakteriobójcze, w tym w stosunku do pałeczki cyjanowej. Korzystanie z Azaktam może przyczynić się do rozwoju takich niepożądanych reakcji ubocznych:

  • lokalne objawy w postaci zapalenia żył i zakrzepowego zapalenia żył;
  • zaburzenia dyspeptyczne;
  • zapalenie wątroby, żółtaczka;
  • reakcje neurotoksyczne.

Głównym klinicznie istotnym zadaniem tego narzędzia jest wpływanie na aktywność życiową tlenowych gram-ujemnych patogenów. W tym przypadku Azaqtam jest alternatywą dla leków aminoglikozydowych.

Leki piątej generacji

Środki należące do piątej generacji przyczyniają się do działania bakteriobójczego, niszcząc ściany patogenów. Aktywny wobec mikroorganizmów, wykazujący odporność na cefalosporyny trzeciej generacji i leki z grupy aminoglikozydów.

Cefalosporyny piątej generacji prezentowane są na rynku farmaceutycznym w postaci preparatów opartych na następujących substancjach:

  • Ceftobiprol medokaril - lek o nazwie handlowej Zinforo. Stosowany w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc, a także powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich. Najczęściej pacjent skarżył się na wystąpienie działań niepożądanych w postaci biegunki, bólu głowy, nudności, świądu. Działania niepożądane są łagodne, ich rozwój należy zgłosić lekarzowi. Szczególną ostrożność należy zachować w leczeniu pacjentów, u których występuje zespół drgawkowy;
  • Ceftobiprol jest nazwą handlową Sefter. Dostępny w postaci proszku do sporządzania roztworu do infuzji. Wskazania do stosowania to skomplikowane infekcje skóry i przydatków, a także zakażenie stopy cukrzycowej bez towarzyszącego zapalenia szpiku. Przed użyciem proszek rozpuszcza się w roztworze glukozy, wodzie do wstrzykiwań lub solance. Narzędzie nie może być stosowane w leczeniu pacjentów poniżej 18 roku życia.

Oznacza, że ​​5 pokoleń jest aktywnych przeciwko Staphylococcus aureus, wykazując szerszy zakres aktywności farmakologicznej niż poprzednie generacje cefalosporyn.

Cefalosporyny trzeciej generacji: lista leków według grup

Leki przeciwbakteryjne dotyczące mechanizmu działania i substancji czynnej są podzielone na kilka grup. Jednym z nich są cefalosporyny, które są klasyfikowane według generacji: od pierwszej do piątej. Trzecia cechuje się wyższą skutecznością przeciwko bakteriom Gram-ujemnym, w tym paciorkowcom, gonococcus, Pseudomonas bacillus itp. Cefalosporyny do stosowania zarówno wewnętrznego, jak i pozajelitowego należą do tego pokolenia. Substancje chemiczne są podobne do penicylin i mogą zastąpić je alergiami na takie antybiotyki.

Klasyfikacja cefalosporyn

Koncepcja ta opisuje grupę półsyntetycznych antybiotyków beta-laktamowych wytwarzanych z „cefalosporyny C”. Jest produkowany przez grzyby Cephalosporium Acremonium. Wydzielają specjalną substancję, która hamuje wzrost i reprodukcję różnych bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich. W cząsteczce cefalosporyn znajduje się wspólne jądro składające się ze związków bicyklicznych w postaci pierścieni dihydrotiazyny i beta-laktamu. Wszystkie cefalosporyny dla dzieci i dorosłych dzielą się na 5 pokoleń, w zależności od daty odkrycia i spektrum aktywności przeciwbakteryjnej:

  • Pierwszy. Najczęstszą pozajelitową postacią uwalniania cefalosporyny w tej grupie jest cefazolina, doustna - cefaleksyna. Stosowany w procesach zapalnych skóry i tkanek miękkich, częściej w zapobieganiu powikłaniom pooperacyjnym.
  • Drugi. Należą do nich leki Cefuroksym, Cefamundol, Cefaklor, Ceforanid. Wzrosły, w porównaniu z 1 pokoleniem cefalosporyn, aktywność przeciwko bakteriom Gram-dodatnim. Skuteczny w przypadku zapalenia płuc, w połączeniu z makrolidami.
  • Po trzecie. W tej generacji uwalniane są antybiotyki Cefiksym, Cefotaksym, Ceftriakson, Ceftizoksym, Ceftibuten. Wykazują wysoką skuteczność w chorobach wywoływanych przez bakterie Gram-ujemne. Stosowany do zakażeń dolnych dróg oddechowych, jelit, zapalenia dróg żółciowych, bakteryjnego zapalenia opon mózgowych, rzeżączki.
  • Po czwarte. Przedstawicielami tego pokolenia są antybiotyki Cefepim, Zefpirim. Może wpływać na enterobakterie oporne na cefalosporyny pierwszej generacji.
  • Piąty. Posiadają spektrum aktywności antybiotyków cefalosporynowych 4 pokoleń. Wpływa na florę odporną na penicyliny i aminoglikozydy. Ceftobiprol i Seefter są skuteczne w tej grupie antybiotyków.

Działanie bakteriobójcze takich antybiotyków wynika z hamowania (hamowania) syntezy peptydoglikanu, który jest strukturalną główną ścianą bakterii. Wśród wspólnych cech cefalosporyn są następujące:

  • dobra tolerancja ze względu na minimalną ilość skutków ubocznych w porównaniu z innymi antybiotykami;
  • wysoki synergizm z aminoglikozydami (w połączeniu z nimi, mają większy efekt niż indywidualnie);
  • manifestacja reakcji alergicznej krzyżowej z innymi lekami beta-laktamowymi;
  • minimalny wpływ na mikroflorę jelitową (na bifidobakterie i bakterie kwasu mlekowego).

Cefalosporyny trzeciej generacji

Ta grupa cefalosporyn, w przeciwieństwie do poprzednich dwóch pokoleń, ma szersze spektrum działania. Inną cechą jest dłuższy okres półtrwania, dzięki czemu lek można przyjmować tylko raz dziennie. Zalety obejmują zdolność cefalosporyn III generacji do pokonania bariery krew-mózg. Z tego powodu są skuteczne w bakteryjnych i zapalnych zmianach w układzie nerwowym. Lista wskazań do stosowania cefalosporyn trzeciej generacji obejmuje następujące choroby:

  • bakteryjne zapalenie opon mózgowych;
  • infekcje jelitowe;
  • rzeżączka;
  • zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie miedniczek;
  • zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc i inne infekcje dolnych dróg oddechowych;
  • zapalenie dróg żółciowych;
  • shygillosis;
  • dur brzuszny;
  • cholera;
  • zapalenie ucha

Cefalosporyny trzeciej generacji w tabletkach

Doustne formy antybiotyków są wygodne w użyciu i mogą być stosowane w złożonej terapii etiologii bakteryjnej w domu. Spożycie cefalosporyn w środku jest często przepisywane przez terapię krok po kroku. W tym przypadku antybiotyki są najpierw podawane pozajelitowo, a następnie przenoszone do postaci, które są spożywane. Tak więc doustne cefalosporyny w tabletkach są reprezentowane przez następujące leki:

Przegląd leków cefalosporynowych w tabletkach

Leczenie antybiotykami zmieniło istotę walki z niebezpiecznymi chorobami zakaźnymi. Wczesni lekarze nie mieli metod wpływania na patogenne patogeny, a wszystkie wysiłki były ukierunkowane na utrzymanie ogólnego stanu pacjenta.

Po odkryciu penicyliny przez Alexandra Fleminga stało się możliwe zabicie mikroorganizmów, które wcześniej wywołały rozwój epidemii, które pochłonęły życie tysięcy i milionów ludzi. A cefalosporyny w tabletkach odgrywają bardzo ważną rolę w tej udanej walce.

Grupa cefalosporyn - leków, które odgrywają bardzo ważną rolę praktyczną w leczeniu szpitalnym i ambulatoryjnym patologii bakteryjnych. Statystyki pokazują, że ta grupa antybiotyków jest najczęściej przepisywana w szpitalach krajowych. Wynika to z dużej listy patologii, w których jest stosowana, niskiej ogólnej toksyczności, szerokiego spektrum działania.

W ciągu dziesięcioleci stosowania cefalosporyny zyskały również dobrą bazę dowodową i dobre doświadczenie w zakresie wizyt. Regularnie prowadzone są nowe badania, które potwierdzają skuteczność tych leków.

Farmakologiczne cechy leku

Cefalosporyny są lekami przeciwbakteryjnymi beta-laktamowymi. Mają wspólną strukturę chemiczną, która określa ich wspólne właściwości farmakologiczne. Cefalosporyny mają działanie bakteriobójcze.

Mechanizm działania leków w następujących - związkach antybiotykowych działa na składniki ściany komórkowej, a tym samym narusza ich integralność.

W rezultacie dochodzi do masowej śmierci patogennych patogenów.

Właściwości farmakologiczne leków określają cechy ich stosowania. Większość cefalosporyn jest słabo wchłanianych w przewodzie pokarmowym, więc większość z nich jest wytwarzana w postaci ampułek do podawania dożylnego lub domięśniowego. Przechodzą również dobrze przez barierę krew-mózg, zwłaszcza z zapaleniem błon oponowych.

Antybiotyki cefalosporynowe są dość równomiernie rozmieszczone w ciele pacjenta. Największe stężenie leków odnotowano w żółci, moczu, nabłonku oddechowym i przewodzie pokarmowym. Stężenie terapeutyczne utrzymuje się przez 5-6 godzin po przyjęciu leku.

Po podaniu doustnym antybiotyki cefalosporynowe przechodzą metabolizm wątrobowy. Z organizmu te preparaty bakteryjne są wydalane głównie przez nerki w postaci niezmienionej. Dlatego z naruszeniem funkcji tego ciała w organizmie pacjenta gromadzi się antybiotyk. Zakres działania cefalosporyn jest dość szeroki, zwłaszcza w ostatnich pokoleniach. Większość narkotyków działa na:

  • paciorkowce;
  • gronkowiec;
  • hemofilny Bacillus;
  • neisserie;
  • zakażenie enterobakteriami;
  • Klebsiella;
  • moraxella;
  • E. coli;
  • shigella;
  • salmonella.

Klasyfikacja cefalosporyn

Do tej pory istnieje pięć pokoleń cefalosporyn. Różnią się pewnymi cechami. Pierwsi przedstawiciele tej grupy leków skuteczniej oddziałują na bakterie Gram-dodatnie.

Ponadto najnowsze preparaty cefalosporyn działają na dużą liczbę drobnoustrojów i lepiej penetrują barierę krew-mózg.

Ważnym problemem jest rozwój oporności na antybiotyki dla pierwszych pokoleń, które były już stosowane od wielu dziesięcioleci. Taka sytuacja prowadzi do zmniejszenia skuteczności stosowanych leków.

Cefalosporyny dzielą się na następujące pokolenia:

  • pierwsza to cefaleksyna, cefazolina;
  • drugi to cefuroksym, cefuroksym;
  • trzeci to ceftriakson, ceftazydym, cefotaksym;
  • czwarty to cefepim, cefpirim;
  • piąty to ceftobiprol, ceftarolina, ceftolosan.

Zasady stosowania leków przeciwbakteryjnych

Antybiotyki są silnymi lekami, które działają ogólnoustrojowo na organizm. Dlatego zabronione jest stosowanie leków przeciwbakteryjnych bez konsultacji z lekarzem. Bardzo trudno jest pacjentowi wybrać najlepszą opcję leczenia choroby u siebie i swoich krewnych. Niekontrolowane przyjmowanie antybiotyków prowadzi również częściej do rozwoju działań niepożądanych i zmniejszenia działania leku.

Podczas terapii musisz przestrzegać kilku prostych zasad przyjmowania. Przebieg leczenia trwa zwykle co najmniej 3 dni.

Nie zaleca się anulowania lub odmowy terapii pacjentowi po pierwszych oznakach poprawy stanu ogólnego.

To bardzo często prowadzi do nawrotu patologii.

Stosuj antybiotyki o tej samej porze dnia. Pozwala to na utrzymanie dobrej koncentracji leku we krwi obwodowej, co zapewnia optymalny efekt terapeutyczny.

Kiedy rezygnujesz z przyjmowania antybiotyków, nie powinieneś wpadać w panikę, ale weź pominiętą dawkę cefalosporyny tak szybko, jak to możliwe. W przyszłości terapia powinna być kontynuowana jak zwykle.

Podczas stosowania antybiotyków ważne jest kontrolowanie rozwoju działań niepożądanych, które należy jak najszybciej zgłosić lekarzowi. Tylko on ma kwalifikacje do oceny ich ciężkości i decyduje się zawiesić lub kontynuować leczenie cefalosporynami.

Jak przypisać tabletki cefalosporyn

Przed przepisaniem cefalosporyn lekarz musi być przekonany o bakteryjnej etiologii choroby pacjenta. Jest to bardzo ważne, ponieważ leki przeciwbakteryjne nie działają na florę wirusową, grzybiczą iw takich przypadkach mogą nawet zaszkodzić pacjentowi. W tym celu lekarz musi w pełni przeprowadzić badanie pacjenta, który zwykle rozpoczyna pełny zbiór historii choroby. Pacjent lub jego krewni (w jego ciężkim stanie) powinni powiedzieć, jak, kiedy i po jakim czasie pojawiły się pierwsze objawy patologii.

Ponadto zazwyczaj gromadzone są informacje o obecności podobnej choroby od najbliższej rodziny i przyjaciół, o możliwym kontakcie z pacjentami, a także o powiązanych naruszeniach innych narządów i układów. Kolejnym krokiem jest dokładne zbadanie dotkniętych obszarów, skóry lub błon śluzowych, badanie dotykowe, uderzenie i osłuchanie serca, płuc i brzucha. Nie zdziw się pytaniami o częstotliwość oddawania moczu, zmiany stolca i apetytu.

Następnie zazwyczaj przeprowadza się serię badań laboratoryjnych i instrumentalnych. Szereg zmian w nich z dużym prawdopodobieństwem może wskazywać na bakteryjną etiologię procesu patologicznego.

Przede wszystkim mówimy o zmianach w ogólnej analizie krwi - leukocytozie, przesunięciu formuły leukocytów w lewo, zwiększeniu liczby neutrofili (jak również ich niedojrzałych postaci) i zwiększeniu ESR (szybkości sedymentacji erytrocytów).

W zakażeniach układu moczowo-płciowego w ogólnej analizie moczu często stwierdza się leukocyty i różne bakterie.

Najbardziej dokładne metody badawcze uważa się za bakteriologiczne. Pozwala nie tylko precyzyjnie zidentyfikować patogen patologii, ale także zbadać jego wrażliwość na niektóre antybiotyki. Czyni to ten test referencją dla wszystkich chorób zakaźnej genezy.

Ponadto krew, wymaz z tylnej ściany gardła, moczu, plwociny, biopsji lub innych mediów biologicznych, w których można znaleźć mikroorganizm, można wykorzystać jako materiał do badań.

Najważniejszą wadą bakteriologicznej metody badawczej jest długi czas jej przeprowadzania w warunkach, w których lekarz musi natychmiast podjąć decyzję o wyborze taktyki leczenia. Dlatego test ten ma największą wartość praktyczną w sytuacjach, w których początkowe leczenie nie było wystarczająco skuteczne. Pozwala na zmianę leku stosowanego w leczeniu.

Bardzo ważną rolę w określaniu wskazań do przepisywania cefalosporyn odgrywają nowoczesne zalecenia międzynarodowe i krajowe, które jasno określają, w jakich sytuacjach konieczne jest ich stosowanie.

Skuteczność przepisanej antybiotykoterapii szacuje się na 48-72 godziny po pierwszej dawce leku.

W tym celu powtórz testy laboratoryjne, a także przyjrzyj się dynamice objawów klinicznych u pacjenta. Jeśli jest pozytywny, lekarz kontynuuje leczenie oryginalnym lekiem. W przypadku braku poprawy konieczne jest przejście na środki przeciwbakteryjne lub rezerwowe drugiej linii.

Rola cefalosporyn w tabletkach w leczeniu

W praktyce klinicznej cefalosporyny są stosowane głównie w postaci do wstrzykiwania. Jednak to znacznie zmniejsza ich możliwości mianowania w praktyce ambulatoryjnej, ponieważ nie wszyscy pacjenci mogą odpowiednio rozcieńczać i wstrzykiwać lek przeciwbakteryjny.

Określa to rolę postaci tabletkowej cefalosporyny. Są one często stosowane jako początkowe leczenie przeciwbakteryjne w patologiach, które nie wymagają hospitalizacji, z zadowalającym stanem pacjenta i brakiem zdekompensowanych chorób z innych narządów.

Odgrywają również ważną rolę w terapii krokowej. Składa się z dwóch etapów. W pierwszym etapie cefalosporyna jest stosowana w formie zastrzyku, aby wyeliminować proces patologiczny tak szybko i skutecznie, jak to możliwe. Aby skonsolidować wynik leczenia i zakończyć przebieg terapii, ten sam lek po wypisaniu ze szpitala jest przepisywany pacjentowi w postaci tabletki przez kilka dni.

Strategia ta pozwala zmniejszyć liczbę dni spędzonych przez pacjenta w szpitalu.

Dzisiaj w aptekach można znaleźć tylko leki z pierwszych trzech generacji cefalosporyn w tabletkach lub zawiesinach:

  • pierwsza to cefaleksyna;
  • drugi to cefuroksym;
  • trzeci to cefiksym.

Wskazania do przepisywania cefalosporyn w tabletkach

Cefalosporyny są stosowane w leczeniu patologii bakteryjnych w systemach, w których gromadzą się w trakcie metabolizmu i tworzą stężenie terapeutyczne wystarczające do zabicia drobnoustrojów. Przede wszystkim mówimy o chorobach układu oddechowego, moczowo-płciowego i narządów laryngologicznych. Stosuje się je również do zapalenia dróg żółciowych i niektórych patologii układu pokarmowego.

Zgodnie z instrukcją użycia istnieje lista patologii, w których powołanie cefalosporyn jest uzasadnione. Są one używane do:

  • zapalenie płuc;
  • zapalenie oskrzeli;
  • zapalenie tchawicy;
  • zapalenie krtani;
  • zapalenie migdałków;
  • zapalenie gardła;
  • zapalenie zatok;
  • zapalenie ucha środkowego;
  • zapalenie pęcherza;
  • zapalenie cewki moczowej;
  • zapalenie gruczołu krokowego;
  • bakteryjne zapalenie macicy i jej przydatków;
  • zapobieganie powikłaniom podczas zabiegów chirurgicznych lub interwencji.

Jak przyjmować tabletki cefalosporyn

Czas trwania leczenia cefalosporynami wynosi co najmniej 5 dni. Zwykle przyjmowane pigułki należy przyjmować 2 razy dziennie, aby zapewnić niezbędne stężenie leku. Tabletkę należy spłukać wystarczającą ilością wody.

Aby to zrobić, nie zaleca się używania innych napojów (napoje gazowane, produkty mleczne, herbata, kawa), ponieważ mogą one zmienić właściwości farmakologiczne leku.

Przyjmowanie alkoholu w trakcie leczenia jest surowo zabronione, ponieważ może prowadzić do rozwoju ostrego zapalenia wątroby i nieprawidłowej czynności wątroby.

Efekty uboczne przy stosowaniu cefalosporyn

Cefalosporyny są klasycznymi lekami z grupy beta-laktamów, dlatego charakteryzują się obecnością dość częstych reakcji alergicznych o różnym nasileniu. Opisano rozwój pacjentów z pokrzywką, dermatozą, obrzękiem naczynioruchowym, a nawet wstrząsem anafilaktycznym.

Alergia na wszystkie beta-laktamy jest krzyżowa, więc w obecności reakcji nadwrażliwości na kogokolwiek z lekami z wielu penicylin, karbapenemów, monobaktamu, cefalosporyny są bezwzględnie przeciwwskazane.

Innym niebezpiecznym stanem jest rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, które czasami rozwija się z powodu niekontrolowanego namnażania zakażenia Clostridium. W większości przypadków ma łagodny przebieg, objawia się tylko zaburzeniami krzesła i nie jest nawet diagnozowany. Jednak w wielu przypadkach proces patologiczny przebiega zgodnie z niekorzystnym scenariuszem i jest skomplikowany przez perforacje, krwawienie z jelit i posocznicę.

Ze wszystkich skutków ubocznych cefalosporyn najczęstsze są przemijające zaburzenia trawienia.

Objawiają się one nudnościami, wymiotami, biegunką, bólem brzucha lub wzdęciami. Objawy te szybko ustępują po odstawieniu leku.

Czasami występuje wzrost aktywności enzymów wątrobowych lub toksyczny wpływ na aparat rurowy nerek. Dodatkowo opisano nadkażenie lub patologię grzybiczą (głównie kandydozę) na tle antybiotykoterapii. Odnotowano pojedyncze przypadki negatywnego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy, który objawiał się jako napady padaczkowe, drgawki i labilność emocjonalna.

Przeciwwskazania do otrzymania

Głównym przeciwwskazaniem do stosowania doustnych cefalosporyn jest alergia na którykolwiek z antybiotyków beta-laktamowych. Przed pierwszym użyciem lek musi koniecznie przetestować na obecność nadwrażliwości.

Należy zachować ostrożność przepisując te leki przeciwbakteryjne w celu upośledzenia czynności nerek, ponieważ stan ten może prowadzić do nagromadzenia antybiotyku w organizmie pacjenta. W takich przypadkach lekarz musi indywidualnie obliczyć dawkę na podstawie wskaźnika filtracji kłębuszkowej.

Cefalosporyny są klasyfikowane jako leki niskotoksyczne, które mogą być stosowane u małych dzieci, a także podczas ciąży i laktacji.

Doustne stosowanie tych leków może prowadzić do rozwoju zaostrzeń przewlekłych procesów zapalnych układu trawiennego (zapalenie jelita grubego, zapalenie jelit). Dlatego przy tych patologiach zaleca się dawanie pierwszeństwa pozajelitowym formom antybiotyków.