Era antybiotyków rozpoczęła się ponad 80 lat temu. Pomimo faktu, że leki te mają kilka zalet, terapia pojedynczej choroby zakaźnej nie obywa się bez nich. Zgodnie z mechanizmem działania antybiotyki są podzielone na 5 grup:
- zakłócanie procesów transkrypcji i translacji podczas biosyntezy białka;
- hamowanie syntezy kwasów nukleinowych;
- zakłócanie normalnej biosyntezy ściany komórkowej komórek prokariotycznych;
- Gram + i Gram-bakterie uszkadzające błonę komórkową;
- enzymy blokujące układ oddechowy.
Antybiotyki są środkami chemioterapeutycznymi zdolnymi do działania wyłącznie na bakterie, pierwotniaki i komórki nowotworowe. Stosowanie w leczeniu infekcji wirusowej jest bezużyteczne.
Należy przepisać lek lekarzowi prowadzącemu po zebraniu historii choroby i kompleksowej diagnostyce laboratoryjnej, podczas której wyróżnia się główny czynnik zakaźny. Po izolacji i identyfikacji przeprowadza się testy w celu określenia wrażliwości zjadliwych szczepów na różne grupy antybiotyków. Leki z wyboru to te, dla których bakterie wykazywały wysoki poziom czułości, w wyjątkowych przypadkach - średni poziom odporności.
Wielu pacjentów zadaje sobie pytania - czy to normalne, że temperatura nie spada po przyjęciu leku? Jak zrozumieć, że konieczna jest korekta kursu antybiotykoterapii?
Kiedy antybiotyk zaczyna działać
Z reguły poprawa następuje po 2 dniach przyjmowania antybiotyków. Jednak wskaźnik ten zależy od ciężkości choroby i całkowitej liczby bakterii w ciele pacjenta.
- Sepsa - przenikanie patogenów do krwi; w rezultacie powstaje ogólna infekcja całej organizacji. Jest trudny do leczenia, ponieważ konieczne jest działanie dużymi dawkami leku; w obecności ognisk ropnych są usuwane chirurgicznie. W tym przypadku lek zaczyna działać nie wcześniej niż 5 dni. Leczenie odbywa się ściśle w warunkach intensywnej opieki szpitalnej. Najczęstszymi przyczynami sepsy są bakterie z rodzin Streptococcaceae i Staphylococcaceae, rzadziej enterobakterie.
- Bakteremia to wykrycie niewielkiej ilości oportunistycznych bakterii we krwi. Przez długi czas naukowcy na całym świecie zgadzali się, że krew jest zwykle całkowicie sterylna. Jednak ten dogmat został wstrząśnięty w wyniku eksperymentów, podczas których niewielka liczba przedstawicieli rdzennej mikroflory została wysiana z krwi zdrowych ludzi.
Ważne jest, aby zrozumieć, że im wcześniej rozpoznano chorobę, tym szybsze i łatwiejsze będzie leczenie. Kolejne etapy wymagają więcej czasu i leków. Brak poprawy w ciągu 1 dnia po przyjęciu niewystarczającego warunku do zakończenia błędnego wyboru leku.
Oprócz ciężkości choroby w czasie działania wpływa ona również na szybkość i kompletność wchłaniania środków przeciwbakteryjnych. Te dwa terminy charakteryzują biodostępność, która po podaniu dożylnym lub domięśniowym osiąga 100%. W przypadku podawania doustnego wymagany jest czas (co najmniej 1 dzień), aby osiągnąć minimalne stężenie hamujące we krwi i przejaw efektu terapeutycznego.
W którym dniu antybiotyk jest przyjmowany, temperatura spada
Pierwszego dnia podawania może wystąpić jednorazowy lub dwukrotny wzrost temperatury, który jest normalną reakcją organizmu. Fakt ten tłumaczy się masową śmiercią patogennych mikroorganizmów, w wyniku której dochodzi do zniszczenia komórek i uwalniania toksyn. Stanowi zatrucia towarzyszy również osłabienie, senność i bliznowanie skóry. Z reguły temperatura spada przez 2 dni. Ważne jest, aby odróżnić w czasie toksyczność od efektu terapeutycznego leku i pogorszenie, które nie jest z nim związane. Dlatego leczenie powinno odbywać się pod nadzorem lekarza.
Gorączka może być reakcją alergiczną na antybiotyk. Możliwe związane z tym objawy: wysypka, zaczerwienienie i świąd. Jednocześnie często obserwuje się alergię krzyżową między grupami leków o tym samym mechanizmie działania. Gdy objawy objawów indywidualnej nietolerancji muszą przerwać przyjmowanie leku. Z reguły wystarcza to do całkowitego wyeliminowania negatywnych symptomów.
Nawet jeśli antybiotyki obniżą temperaturę i poprawi się stan pacjenta, nie należy przerywać przyjmowania czasu przepisanego wcześniej przez lekarza. Niewielka liczba komórek chorobotwórczych pozostających w ciele pacjenta po przedwczesnym anulowaniu może wywołać proces ponownego zakażenia lub tworzenie się trwałych form bakterii.
Oba wyniki są niebezpieczne dla zdrowia ludzkiego, ponieważ nawrót choroby wymaga powtórnego przebiegu antybiotykoterapii i może wywołać rozwój opornych szczepów. Trwałość mikroorganizmów ma na celu długotrwałe doświadczenie w organizmie człowieka. Mechanizmy trwałości opierają się na tłumieniu czynników ochronnych: aktywności anty-lizozymowej, anty-komplementarnej, przeciw karnozynowej, jak również zwiększają odporność na antybiotyki. W tym przypadku przejście z formy trwałej do patogennej jest możliwe w dowolnym momencie.
- temperatura zazwyczaj spada o 2 dni;
- wzrost temperatury o 1 dzień nie jest powodem konieczności anulowania;
- przed użyciem należy ustalić dokładną diagnozę i zidentyfikować patogen.
Jak zrozumieć, że antybiotyk nie działa
Aby zrozumieć, że lek nie wykazuje efektu terapeutycznego, możliwe jest spełnienie następujących kryteriów:
- wysoka gorączka trwa ponad 2 dni;
- nie ma pozytywnego trendu w przebiegu choroby;
- rozwijają się towarzyszące objawy negatywne.
Ta sytuacja jest możliwa, jeśli lek zostanie wybrany bez uprzedniej identyfikacji patogenu i określenia jego czułości. Akceptacja antybiotyków o szerokim spektrum działania nie gwarantuje jednoznacznego uderzenia patogenu w listę wrażliwych patogenów. Ponadto leki przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania hamują aktywność nie tylko zjadliwych szczepów, ale także przedstawicieli normalnej mikroflory. W rezultacie liczba bakterii symbiotycznych o wysokim poziomie aktywności antagonistycznej jest zmniejszona, intensywność odporności jest znacznie zmniejszona i powstaje dysbakterioza.
Nieefektywność leku wynika również z mutacji szczepu patogennego, co prowadzi do powstania opornej (stabilnej) postaci. Problem odporności mikroorganizmów jest istotny od lat 60. XX wieku, kiedy zaczęły pojawiać się pierwsze doniesienia o niereagujących bakteriach. Powszechnie znany z oporności wielolekowej Staphylococcus aureus (MRSA), charakteryzującej się wysokim stopniem śmiertelności podczas zakażenia. Według statystyk w USA 18 000 osób umiera każdego roku z powodu zakażenia MRSA. Wcześniej szczep ten należał wyłącznie do zakażeń szpitalnych, jednak od 1990 r. Znane są formy gospodarstwa domowego opornego Staphylococcus aureus.
Pojawienie się i rozprzestrzenianie się opornych form prokariotów przyczynia się do:
- dostępność antybiotyków w aptekach bez recepty;
- niechęć ludzi do pójścia do lekarzy i niezależny, często błędny, dobór leków;
- długotrwałe stosowanie antybiotyków jednej grupy;
- przedwczesne zakończenie przyjmowania, w wyniku którego dochodzi do nawrotu choroby i konieczność powtórnego leczenia.
Przygotowana instrukcja
Specjalista mikrobiolog Martynovich Yu.I.
Antybiotyki po pewnym czasie zaczynają działać
Kiedy antybiotyk zaczyna działać? Antybiotyki o szerokim spektrum działania nowej generacji
Co to jest antybiotyk?
Szerokie i wąskie widmo
Antybiotyki można podzielić na dwie kategorie: szerokie i wąskie spektrum działania. Zakres działania antybiotyku oznacza, ile różnych bakterii może zniszczyć tabletkę.
W tym przypadku przepisywane są antybiotyki o szerokim spektrum działania, które niszczą wszystkie potencjalnie niebezpieczne mikroorganizmy, jednak korzystne mikroorganizmy są również atakowane, co prowadzi do dysbiozy.
Pokolenia antybiotyków
Antybiotyki są ciągle ulepszane, więc istnieje kilka pokoleń antybiotyków, z których każde jest doskonalsze od drugiego, o silniejszym działaniu, minimalnej liczbie działań niepożądanych i przeciwwskazań oraz dobrej tolerancji.
Nowa generacja antybiotyków
Ale dzisiaj są już antybiotyki o szerokim spektrum nowej generacji, piąte. Ma szerszy zakres efektów, dlatego wiele bakterii opornych na antybiotyki z poprzednich pokoleń łatwo ulega zniszczeniu za pomocą nowych leków;
Zasada działania
Kiedy stanie się jasne, jaki jest antybiotyk i jakie antybiotyki istnieją, możesz dowiedzieć się, jak działają antybiotyki.
- zniszczyć ich strukturę komórkową, aby zatrzymać ich wzrost i reprodukcję w ciele;
- bezpośrednio niszczą same bakterie.
Jak dokładnie antybiotyk będzie się zachowywał w danym przypadku, zależy od wielu czynników, w tym indywidualnych cech organizmu i dawki.
Szybkość działania
Znając informacje na temat działania antybiotyków, ważne jest, aby znać szybkość ich działania. To znaczy, jak długo po pierwszej dawce leku osoba musi czekać na efekt terapeutyczny.
Nie ma znaczenia, czy używany jest stary lek, czyli antybiotyk trzeciej lub czwartej generacji, czy antybiotyki nowej generacji o szerokim spektrum działania. Jeśli lek zostanie wybrany prawidłowo, osoba odczuje ulgę nie później niż trzy dni po rozpoczęciu przyjmowania. W tym przypadku przebieg antybiotyku jest kontynuowany w całości, zgodnie z instrukcjami lekarza i zaleceniami zawartymi w instrukcji użycia.
Jeśli do czasu, gdy antybiotyk zacznie działać, wynik terapii nie będzie widoczny, oznacza to, że pacjent może mieć infekcję bakteryjną, a nie infekcję wirusową lub pasożytniczą i, kontynuując przyjmowanie antybiotyku, pacjent obniża układ odpornościowy i nie pozwala ciału poradzić sobie z rzeczywistym, a nie błędnym zdiagnozowana patologia.
Szybkość działania w różnych chorobach
Jeśli w wyniku działania antybiotyku sugeruje znaczącą poprawę samopoczucia pacjenta, ważne jest, aby wyobrazić sobie, jaki rodzaj choroby jest dyskutowany.
Mówiąc o dławicy piersiowej, ważne jest, aby zrozumieć, że czynnik, który mówi, kiedy antybiotyk zaczyna działać, to przede wszystkim normalizacja temperatury. Ból połykania może utrzymywać się dłużej, ponieważ obrzęk znika z błony śluzowej dłużej. Ponadto, ból urazowy może być dodany do bólu w gardle choroby, jeśli pacjent nie przestrzegał specjalnej diety, która oszczędza błonę śluzową gardła.
Wpływ różnych leków
Na przykład informacje o rozpoczęciu działania antybiotyku trzeciej generacji Suprax wahają się od 4 do 12 godzin. Oznacza to, że pacjent natychmiast odczuwa ulgę od stanu, jeśli lek jest przyjmowany zgodnie ze wskazaniami.
Odpowiedź na pytanie, kiedy antybiotyk Flemoxin Solutab zaczyna działać, zależy od sposobu jego stosowania. Jeśli pijesz pigułki na choroby wskazane w wykazie wskazań, poprawa stanu zdrowia następuje drugiego lub trzeciego dnia.
Ale jeśli użyjesz ich lokalnie, rozpuszczając się jak pastylki z bólem gardła, efekt będzie niemal natychmiastowy. To prawda, że leczenie będzie musiało być zakończone całkowicie, nawet jeśli ból gardła zniknie całkowicie pierwszego dnia.
Co spowalnia działanie antybiotyków?
Poza tym, że jakiekolwiek leki wykazują słabsze wyniki leczenia w przypadku, gdy nie przestrzegasz zaleceń lekarza lub instrukcji użycia, istnieją czynniki, które mogą wydłużyć czas oczekiwania na działanie antybiotyku.
Poza alkoholem nadal istnieje lista niewinnych, na pierwszy rzut oka, napojów, których nie można przyjmować z antybiotykami. Obejmuje:
Zrozumiemy, kiedy antybiotyk zaczyna działać, a temperatura spada
Era antybiotyków rozpoczęła się ponad 80 lat temu. Pomimo faktu, że leki te mają kilka zalet, terapia pojedynczej choroby zakaźnej nie obywa się bez nich. Zgodnie z mechanizmem działania antybiotyki są podzielone na 5 grup:
Z natury oddziaływania na komórki chorobotwórcze antybiotyki dzielą się na bakteriostatyczne i bakteriobójcze. Środki przeciwbakteryjne o działaniu bakteriobójczym zabijają zjadliwe szczepy, a środki bakteriostatyczne spowalniają wzrost i rozwój komórek, az czasem cała flora patogenna jest eliminowana z ciała pacjenta.
Antybiotyki są środkami chemioterapeutycznymi zdolnymi do działania wyłącznie na bakterie, pierwotniaki i komórki nowotworowe. Stosowanie w leczeniu infekcji wirusowej jest bezużyteczne.
Wielu pacjentów zadaje sobie pytania - czy to normalne, że temperatura nie spada po przyjęciu leku? Jak zrozumieć, że konieczna jest korekta kursu antybiotykoterapii?
Kiedy antybiotyk zaczyna działać
Z reguły poprawa następuje po 2 dniach przyjmowania antybiotyków. Jednak wskaźnik ten zależy od ciężkości choroby i całkowitej liczby bakterii w ciele pacjenta.
Ważne jest, aby zrozumieć, że im wcześniej rozpoznano chorobę, tym szybsze i łatwiejsze będzie leczenie. Kolejne etapy wymagają więcej czasu i leków. Brak poprawy w ciągu 1 dnia po przyjęciu niewystarczającego warunku do zakończenia błędnego wyboru leku.
W którym dniu antybiotyk jest przyjmowany, temperatura spada
Gorączka może być reakcją alergiczną na antybiotyk. Możliwe związane z tym objawy: wysypka, zaczerwienienie i świąd. Jednocześnie często obserwuje się alergię krzyżową między grupami leków o tym samym mechanizmie działania. Gdy objawy objawów indywidualnej nietolerancji muszą przerwać przyjmowanie leku. Z reguły wystarcza to do całkowitego wyeliminowania negatywnych symptomów.
Oba wyniki są niebezpieczne dla zdrowia ludzkiego, ponieważ nawrót choroby wymaga powtórnego przebiegu antybiotykoterapii i może wywołać rozwój opornych szczepów. Trwałość mikroorganizmów ma na celu długotrwałe doświadczenie w organizmie człowieka. Mechanizmy trwałości opierają się na tłumieniu czynników ochronnych: aktywności anty-lizozymowej, anty-komplementarnej, przeciw karnozynowej, jak również zwiększają odporność na antybiotyki. W tym przypadku przejście z formy trwałej do patogennej jest możliwe w dowolnym momencie.
- temperatura zazwyczaj spada o 2 dni;
- wzrost temperatury o 1 dzień nie jest powodem konieczności anulowania;
- przed użyciem należy ustalić dokładną diagnozę i zidentyfikować patogen.
Jak zrozumieć, że antybiotyk nie działa
Aby zrozumieć, że lek nie wykazuje efektu terapeutycznego, możliwe jest spełnienie następujących kryteriów:
- wysoka gorączka trwa ponad 2 dni;
- nie ma pozytywnego trendu w przebiegu choroby;
- rozwijają się towarzyszące objawy negatywne.
Nieefektywność leku wynika również z mutacji szczepu patogennego, co prowadzi do powstania opornej (stabilnej) postaci. Problem odporności mikroorganizmów jest istotny od lat 60. XX wieku, kiedy zaczęły pojawiać się pierwsze doniesienia o niereagujących bakteriach. Powszechnie znany z oporności wielolekowej Staphylococcus aureus (MRSA), charakteryzującej się wysokim stopniem śmiertelności podczas zakażenia. Według statystyk w USA 18 000 osób umiera każdego roku z powodu zakażenia MRSA. Wcześniej szczep ten należał wyłącznie do zakażeń szpitalnych, jednak od 1990 r. Znane są formy gospodarstwa domowego opornego Staphylococcus aureus.
Pojawienie się i rozprzestrzenianie się opornych form prokariotów przyczynia się do:
- dostępność antybiotyków w aptekach bez recepty;
- niechęć ludzi do pójścia do lekarzy i niezależny, często błędny, dobór leków;
- długotrwałe stosowanie antybiotyków jednej grupy;
- przedwczesne zakończenie przyjmowania, w wyniku którego dochodzi do nawrotu choroby i konieczność powtórnego leczenia.
Specjalista mikrobiolog Martynovich Yu.I.
Powierz swoim pracownikom służby zdrowia! Umów się na wizytę, aby zobaczyć najlepszego lekarza w swoim mieście już teraz!
* Naciśnięcie przycisku prowadzi do specjalnej strony witryny z formularzem wyszukiwania i rekordami do profilu specjalisty, który Cię interesuje.
* Dostępne miasta: Moskwa i region, Sankt Petersburg, Jekaterynburg, Nowosybirsk, Kazań, Samara, Perm, Niżny Nowogród, Ufa, Krasnodar, Rostów nad Donem, Czelabińsk, Woroneż, Iżewsk
ANTYBIOTYKI
Każdy lek, a zwłaszcza chemioterapia (antybiotyk), jeśli nie jest wskazany, jest przeciwwskazany.
Termin „antybiotyk” dosłownie wygląda bardzo złowieszczo: „anty” - przeciw, „bio” - życie. Przeciwnik życia, w skrócie. Ale na szczęście nie chodzi tu o życie w ogóle, ale o życie mikroorganizmów w szczególności.
W 1928 roku odkryto penicylinę. Zwróć uwagę, nie wymyślone, nie wymyślone, a mianowicie otwarte. Przecież chodzi o to, że antybiotyki istniały i istnieją w żywej naturze tak długo, jak sama natura istnieje. Niektóre mikroorganizmy są zdolne do wytwarzania substancji, które chronią je przed szkodliwym działaniem innych mikroorganizmów. Substancje te są zasadniczo antybiotykami.
Jego laboratorium było małe i ciemne. Nigdy nie zamknął jej drzwi - typowy dziedziniec wejściowy. Nazywał się Alexander Fleming. Następnie został laureatem Nagrody Nobla i Sir Alexander Fleming.
To właśnie skłonność Fleminga do „niepokojów robotniczych” doprowadziła do odkrycia, które wkrótce wstrząsnęło światem.
Fleming był bakteriologiem. Jak badane są bakterie? Biorą jakieś środowisko, w którym zakłada się obecność bakterii (to medium może być cokolwiek - gleba, woda, żywność, krew, itp.) I umieszczane na specjalnej płaskiej płytce z substancjami odżywczymi, w których domniemane bakterie powinny się rozmnażać. Bakterie rosną i na miseczce tworzą się wyraźnie widoczne plamy o różnych rozmiarach - kolonie drobnoustrojów. Kolonie nakłada się na specjalne szkło, malowane specjalnymi barwnikami, a następnie bada pod mikroskopem.
Wiele kubków, jego własnych, gromadzi się w laboratorium. Jeden z nich został zainfekowany pleśnią. Fleming „tylko” zwrócił uwagę na fakt, że kolonie bakterii (były gronkowcami) rozpuściły się wokół pleśni - to znaczy bakterie zmarły. Wniosek naukowca, że pleśń wytwarza rodzaj substancji, która może zniszczyć mikroby, doprowadził do odkrycia penicyliny.
W przypadku odkrycia penicyliny taki „producent” antybiotyku okazał się specjalnym rodzajem pleśni. Pozostaje „całkiem sporo” - pożyczyć tylko nieodłączną broń z formy, dowiedzieć się, jak stworzyć te bronie w ilościach odpowiadających potrzebom ludzkości i nauczyć się używać tych broni.
Od 1943 roku rozpoczęła się przemysłowa produkcja penicyliny. Od tego czasu antybiotyki stały się nieodzownym elementem nowoczesnej medycyny.
W końcu, jak na pierwszy rzut oka korzystanie z tych narzędzi wygląda prosto i logicznie. Istnieje drobnoustrój wywołujący chorobę. Istnieje lek, który może zniszczyć zarazek powodujący chorobę. Przypisujemy lek, niszczymy drobnoustrój, choroba znika. Wszystko jest bardzo proste i okazuje się świetne.
Ale im więcej przypisujemy i im więcej niszczymy, tym więcej pojawia się problemów. Antybiotyki to bardzo poważna broń. I trzeba umiejętnie używać poważnej broni.
Stąd wydaje się, że jest to całkiem naturalny i całkiem logiczny wniosek - tylko specjalista, odpowiednio przeszkolony, krótko mówiąc, lekarz może stosować antybiotyki. W praktyce jednak nie zawsze tak jest.
Podstawowa okazja do walki z infekcjami była tak lubiana przez ludzi, że prawie niemożliwe jest spotkanie z osobą, która nigdy nie próbowała „zmiażdżyć” mikroba w sobie. Każdy antybiotyk w jakiejkolwiek aptece zostanie sprzedany bez recepty. Ostatnio jednak liczba kochanków, którzy mają być leczeni sami, powoli spada z powodu ogólnego spadku wypłacalności ludności, ale nie oszczędzają pieniędzy dla dzieci i są obrażani przez lekarzy, jeśli nie przepisują niczego poważnego.
Jego celem nie jest nauczenie czytelników używania antybiotyków! Zadanie polega na:
- po raz kolejny podkreślić złożoność i niepewność terapii antybiotykowej;
- zwracać uwagę na oczywistość: fakt powołania, dawka, warunki stosowania i bezpośredni wybór antybiotyku wymagają najwyższego profesjonalizmu - pewnej i znacznej wiedzy, doświadczenia, intuicji, zdrowego rozsądku;
- Wyjaśnij znaczenie niektórych szczególnie mądrych słów medycznych, które muszą towarzyszyć procesowi leczenia antybiotykami;
- lista i nalegać na obowiązkowe wdrożenie zasad antybiotyków. Zasady są istotne szczególnie dla tych, którzy są leczeni antybiotykami (znajomość tych zasad dla tych, którzy leczą antybiotykami jest implikowana).
Antybiotyki nie są jedynymi środkami zdolnymi do niszczenia patogenów w organizmie.
Główna możliwość stosowania jakichkolwiek leków przeciwdrobnoustrojowych opiera się na fakcie, że w pewnej komórce bakteryjnej istnieją pewne struktury, które nie mają analogów w ludzkim ciele. Mówiąc najprościej, konieczne jest znalezienie czegoś w drobnoustroju (białku, enzymie), bez którego nie może istnieć, ale to „coś” powinno być charakterystyczne dla drobnoustroju - to znaczy nie powinno być takich enzymów ani białek u ludzi.
Przykład: ściana komórkowa niektórych bakterii w jej anatomii nie ma nic wspólnego z żadnymi komórkami jakiegokolwiek ssaka. Oczywiście jest całkiem możliwe (choć wcale nie łatwe) stworzenie substancji, która niszczy błonę bakteryjną, ale nie uszkadza komórek ludzkiego ciała. A tak przy okazji, niszcząc powłokę bakterii, jest słynna penicylina, ampicylina, cefaleksyna.
Inny przykład: prawie wszystkie bakterie mają enzym o złożonej nazwie „gyrase DNA”. Bez tego bakterie tracą zdolność do rozmnażania się i umierania szybko. Stworzone leki, które niszczą gyrazę DNA i, oczywiście, mają wyraźne działanie antybakteryjne na bardzo wiele bakterii - norfloksacyna, ofloksacyna itp.
Ale wymienione leki nie są antybiotykami!
Ten stan rzeczy nie jest zbyt jasny i wymaga wyjaśnienia.
Podkreślam jeszcze raz: antybiotyki to substancje wytwarzane przez niektóre mikroorganizmy w celu zniszczenia innych mikroorganizmów.
Niektóre grzyby (penicillium, cephalosporium itp.) Wytwarzają antybiotyki - na przykład penicylinę, cefalosporynę. Niektóre bakterie (promieniowce) wytwarzają antybiotyki - na przykład tetracyklina, streptomycyna.
Naukowcy próbują zmodernizować dowolny naturalny antybiotyk (zmienić, poprawić, uczynić go bardziej aktywnym wobec drobnoustrojów i mniej niebezpiecznym dla ludzi). Tak więc, zmieniając strukturę penicyliny, otrzymano jej syntetyczne pochodne, oksacylinę i ampicylinę; przez zmianę tetracykliny - doksycykliny, metacykliny itp. Zatem antybiotyki są naturalne i syntetyczne.
Jednocześnie środek przeciwdrobnoustrojowy może nie mieć nic wspólnego z żywą naturą - może być jedynie produktem ludzkiego umysłu, to znaczy może być substancją wymyśloną przez samego człowieka. Oczywiście słyszałeś o wielu takich przygotowaniach. Są to słynne sulfonamidy (streptocid, etazol, biseptol), nitrofurany (furazolidon, furagina), fluorochinolony (nazywane już nami norfloksacyna, ofloksacyna itp.).
Znaczenie powyższego: środki przeciwbakteryjne i antybiotyki to nie to samo.
W medycynie jest takie określenie - „chemioterapia”. Chemioterapia to leczenie chorób zakaźnych za pomocą leków. A wszystkie wymienione przez nas leki - sulfonamidy, antybiotyki, fluorochinolony i nitrofurany - są środkami chemioterapeutycznymi lub, co zrozumiałe, środkami przeciwbakteryjnymi.
Dostarczane informacje mają znaczenie bardziej teoretyczne niż praktyczne, ponieważ zasady i zasady stosowania wszelkich środków przeciwdrobnoustrojowych są takie same. Wszystko, co opowiem o antybiotykach, będzie w równym stopniu dotyczyło fanów Biseptolu i fanów furazolidonu, jak i wszystkich innych fanów do walki z drobnoustrojami.
Antybiotyki są różne i jest to dość oczywiste. Ale stosując całkowicie specyficzny antybiotyk w każdym konkretnym przypadku, lekarze (powtarzam, lekarze) wychodzą z bardzo specyficznych właściwości danego leku. Jakie są te właściwości?
ANTYBIOTYCZNY SPEKTRUM AKCJI
Każdy antybiotyk działa na ściśle określone mikroorganizmy. Na przykład penicylina jest aktywna na tak zwane ziarniaki - paciorkowce, meningokoki, gonokoki, pneumokoki, ale nie działa na E. coli, pałeczkę czerwonkę, salmonellę. Przeciwnie, antybiotyk polimyksyna działa na pałeczki, ale nie działa na ziarniaki. Lewomycetyna i ampicylina działają w pierwszym i drugim. Oznacza to, że spektrum działania chloramfenikolu jest szersze niż w przypadku penicyliny. Stąd oczywiste koncepcje „antybiotyku o szerokim spektrum” i „antybiotyku o wąskim spektrum”.
Czy to dobry czy zły antybiotyk o szerokim spektrum? Z jednej strony jest to bardzo dobre, ponieważ jeśli czynnik sprawczy nie jest znany (cóż, po prostu nie wiadomo, kto spowodował konkretne zapalenie opon mózgowych lub specyficzne zapalenie płuc), stosowanie antybiotyku o szerokim spektrum działania jest bardziej skuteczne. Z drugiej strony taki antybiotyk zniszczy nie tylko patogen choroby, ale także „spokojne” bakterie jelitowe, które przejawiają się jako dysbakterioza. Stąd oczywistym wnioskiem jest to, że antybiotyki o wąskim spektrum działania (penicylina, oksacylina, erytromycyna) są korzystniejsze niż antybiotyki o szerokim spektrum działania (ampicylina, gentamycyna, tetracyklina, lewomycetyna). Lecz lekarzowi jest trudniej leczyć lekami o wąskim zakresie - łatwiej jest nie zgadywać, nie dostawać, nie pomagać, aw końcu udowodnić winę.
MECHANIZM DZIAŁANIA ANTYBIOTYCZNEGO
Niektóre antybiotyki całkowicie hamują wzrost bakterii, tj. Niszczą je nieodwracalnie. Takie antybiotyki są nazywane bakteriobójczymi, działają na bardzo ważne struktury komórkowe, niszcząc mikroorganizmy szybko iw dużych ilościach. Penicylina niszczy skorupkę bakterii, a ta druga nie ma szans na przeżycie. Oczywiste jest, że penicylina jest antybiotykiem bakteriobójczym, podobnie jak ampicylina, cefaleksyna, gentamycyna.
Niektóre antybiotyki są zupełnie inne - zapobiegają rozwojowi bakterii. Kolonia mikroorganizmów nie wzrasta, bakterie z jednej strony umierają same („ze starości”), z drugiej - są aktywnie niszczone przez komórki odpornościowe (leukocyty) i osoba szybko się regeneruje. Takie antybiotyki - nazywane są bakteriostatykami - pomagają organizmowi zwalczać samą infekcję. Przykładami są erytromycyna, tetracyklina, lewomycetyna.
Jeśli przestaniesz wcześnie przyjmować antybiotyk bakteriostatyczny, choroba na pewno powróci. Działanie leku bakteriobójczego jest szybsze.
DYSTRYBUCJA ANTYBIOTYKÓW W ORGANIZMIE
Bez względu na to, jak antybiotyk dostanie się do organizmu, ostatecznie trafia do krwi i rozprzestrzenia się po całym ciele. Jednocześnie w pewnym narządzie pewien antybiotyk gromadzi się w dość określonej ilości.
Zapalenie ucha może być leczone penicyliną i ampicyliną, ale ampicylina gromadzi się lepiej w jamie ucha środkowego, dlatego będzie skuteczniejsza. Linkomycyna antybiotykowa dobrze wnika do kości i jest stosowana w leczeniu zapalenia kości i szpiku (ropnego zapalenia kości). Polimyksyna, spożywany antybiotyk, nie jest w ogóle wchłaniany do krwi i działa tylko w jelitach - jest wygodny w leczeniu infekcji jelitowych.
Dystrybucja w organizmie niektórych współczesnych leków jest wyjątkowa. Na przykład antybiotyk azytromycyna jest szczególnie związany z fagocytami - komórkami odpornościowymi, które absorbują i trawią bakterie. Gdy w organizmie pojawia się ognisko zapalenia, fagocyty poruszają się tam i gromadzą się w dużej liczbie w ognisku zapalnym. Azytromycyna porusza się wraz z fagocytami - czyli z zapaleniem płuc, maksymalna ilość antybiotyku będzie w płucach, aw odmiedniczkowym zapaleniu nerek będzie w nerkach.
SPOSOBY WPROWADZENIA ANTYBIOTYKU DO CIAŁA
„Bezpośredni” antybiotyk w miejscach akumulacji drobnoustrojów może być inny. Możesz smarować skórę maścią z owrzodzeniem antybiotykowym. Można połknąć (tabletki, krople, kapsułki, syropy). Możesz kłuć - w mięsień, w żyłę, w kanał kręgowy.
Droga podawania antybiotyku w zasadzie nie ma znaczenia - ważne jest, aby antybiotyk był na czas we właściwym miejscu i we właściwej ilości. Jest to cel strategiczny. Ale pytanie taktyczne - jak to osiągnąć - jest nie mniej ważne.
Oczywiście, wszystkie pigułki są wyraźnie wygodniejsze niż zastrzyki. Ale Niektóre antybiotyki w żołądku są niszczone, takie jak penicylina. Inne nie są wchłaniane lub prawie nie wchłaniane z jelit, takie jak gentamycyna. Pacjent może mieć wymioty, może nawet być nieprzytomny. Wpływ połkniętego leku następuje później niż z tego samego leku dożylnego - jasne jest, że im cięższa choroba, tym więcej powodów do nieprzyjemnych zastrzyków.
SPOSOBY OSZCZĘDZANIA ANTYBIOTYKÓW Z CIAŁA
Niektóre antybiotyki - na przykład penicylina lub gentamycyna - są wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Pozwala to, z jednej strony, na skuteczne leczenie chorób nerek i dróg moczowych, ale z drugiej strony, ze znacznym upośledzeniem czynności nerek, wraz ze zmniejszeniem ilości moczu, może prowadzić do nadmiernego gromadzenia antybiotyku w organizmie (przedawkowanie).
Inne leki, takie jak tetracyklina lub ryfampicyna, są nie tylko wydalane z moczem, ale także z żółcią. Ponownie, skuteczność jest oczywista w chorobach wątroby i dróg żółciowych, ale konieczna jest szczególna ostrożność w przypadku niewydolności wątroby.
Nie ma leków bez skutków ubocznych. Antybiotyki nie są wyjątkiem, mówiąc delikatnie.
Możliwe są reakcje alergiczne. Niektóre leki często powodują alergie, takie jak penicylina lub cefaleksyna, inne rzadko, takie jak erytromycyna lub gentamycyna.
Niektóre antybiotyki mają szkodliwy (toksyczny) wpływ na niektóre narządy. Gentamycyna - na nerki i nerw słuchowy, tetracyklina - na wątrobie, polimyksyna - na układ nerwowy, chloramfenikol - na krwi itp. Po zażyciu erytromycyny często występują nudności i wymioty, duże dawki chloramfenikolu powodują omamy i zmniejszają ostrość wzroku, wszelkie antybiotyki szerokie spektrum działania przyczynia się do rozwoju dysbiozy.
A teraz pomyślmy o tym!
Z jednej strony oczywiste jest, co następuje: odbiór dowolnego środka przeciwbakteryjnego wymaga obowiązkowej znajomości wszystkiego, co zostało wymienione powyżej. Oznacza to, że wszystkie plusy i minusy wszystkich powinny być dobrze znane, w przeciwnym razie - konsekwencje leczenia mogą być najbardziej nieprzewidywalne.
Ale z drugiej strony, czy połykałeś Biseptol lub, za radą sąsiada, wbijając tabletkę ampicyliny w dziecko, czy opisałeś swoje działania? Czy wszyscy to wiedzieliście?
Oczywiście nie wiedziałem. Nie wiedzieli, nie myśleli, nie podejrzewali, chcieli najlepszego.
Lepiej - wiedzieć i myśleć.
Co musisz wiedzieć
- Każdy środek przeciwbakteryjny powinien być przepisywany tylko przez lekarza!
- Niedopuszczalne jest stosowanie leków przeciwbakteryjnych w zakażeniach wirusowych, rzekomo w celu zapobiegania - w celu zapobiegania rozwojowi powikłań. Nigdy się nie udaje, wręcz przeciwnie - jest jeszcze gorzej. Po pierwsze, ponieważ zawsze istnieje drobnoustrój, który przetrwa. Po drugie, ponieważ niszcząc niektóre bakterie, tworzymy warunki do reprodukcji innych, zwiększając i nie zmniejszając prawdopodobieństwa wszystkich tych samych komplikacji. Krótko mówiąc, antybiotyk należy podawać, gdy infekcja bakteryjna już istnieje, i nie zapobiegać temu. Najbardziej poprawne podejście do profilaktycznej antybiotykoterapii jest nieodłącznie związane z hasłem wysuniętym przez genialnego filozofa M. M. Zhvanetsky'ego: „Powinniśmy znosić kłopoty, gdy nadejdą!” [2]
Profilaktyczne leczenie antybiotykami nie zawsze jest złe. Po wielu operacjach, zwłaszcza narządach jamy brzusznej, jest to niezbędne. Podczas epidemii dżumy masowe spożycie tetracykliny jest w stanie chronić przed infekcją. Ważne jest, aby nie mylić takich pojęć jak profilaktyczna antybiotykoterapia w ogóle i profilaktyczne stosowanie antybiotyków w szczególności w zakażeniach wirusowych.
- Jeśli już podajesz antybiotyki (zaakceptuj), w żadnym wypadku nie przerywaj leczenia natychmiast po tym, jak stanie się to nieco łatwiejsze. Wymagany czas trwania leczenia może ustalić tylko lekarz.
- Nigdy nie błagaj o nic mocniejszego.
Pojęcie siły i słabości antybiotyku jest w dużej mierze arbitralne. Dla przeciętnego rodaka siła antybiotyku jest w dużej mierze związana z jego zdolnością do opróżniania kieszeni i portfeli. Ludzie naprawdę chcą wierzyć, że jeśli na przykład tienam jest 1000 razy droższy niż penicylina, to jest tysiąc razy bardziej skuteczny. Tak, było.
W terapii antybiotykowej istnieje coś takiego jak „antybiotyk z wyboru”. To znaczy, dla każdej infekcji, dla każdej konkretnej bakterii, zalecany jest antybiotyk, który powinien być użyty przede wszystkim - nazywany jest antybiotykiem z wyboru. Jeśli jest to niemożliwe - na przykład alergia - zalecane są antybiotyki drugiego rzutu itp. Dusznica - penicylina, zapalenie ucha środkowego - amoksycylina, dur brzuszny - lewomycetyna, koklusz - erytromycyna, dżuma - tetracyklina itp.
Wszystkie bardzo drogie leki są stosowane tylko w bardzo poważnych i, na szczęście, niezbyt częstych sytuacjach, gdy dana choroba jest wywoływana przez drobnoustrój, który jest oporny na większość antybiotyków, gdy występuje wyraźny spadek odporności.
- Przepisując dowolny antybiotyk, lekarz nie może przewidzieć wszystkich możliwych konsekwencji. Istnieją przypadki indywidualnej nietolerancji dla konkretnej osoby danego leku. Jeśli tak się stało i po zażyciu jednej tabletki erytromycyny, dziecko wymiotowało całą noc i skarżyło się na ból brzucha, wtedy lekarz nie jest winny. Leczenie zapalenia płuc może setki różnych leków. A im rzadziej stosuje się antybiotyk, tym szersze spektrum jego działania, a zatem im wyższa cena, tym większe prawdopodobieństwo, że pomoże. Ale tym większe prawdopodobieństwo toksycznych reakcji, dysbakteriozy, immunosupresji. Zastrzyki są bardziej prawdopodobne i doprowadzą do wyzdrowienia. Ale to boli, ale rany są możliwe w miejscu, w którym zostały ukłute. A jeśli alergia - po tym, jak pigułka została umyta w żołądku, a po wstrzyknięciu - co umyć? Krewni pacjenta i lekarz muszą koniecznie znaleźć wspólny język. Używając antybiotyków, lekarz zawsze ma możliwość bycia bezpiecznym - zamiast pigułek, zastrzyków, 6 razy dziennie zamiast 4, cefaleksyna zamiast penicyliny, 10 dni zamiast 7. Ale złoty środek, odpowiadający ryzyku niepowodzenia i prawdopodobieństwu szybkiego powrotu do zdrowia, zależy w dużej mierze od zachowania pacjenta i jego krewnych. Kto jest winny, jeśli antybiotyk nie pomógł? Czy to tylko lekarz? Jaki to organizm, który nawet przy pomocy najsilniejszych leków nie radzi sobie z infekcją! Cóż, to jest rodzaj stylu życia, który trzeba było zorganizować, aby zapewnić odporność na ekstremum. I nie chcę powiedzieć, że wszyscy lekarze są aniołami - ich błędy, niestety, nie są rzadkie. Ale konieczne jest przesunięcie akcentów, ponieważ dla konkretnego pacjenta nic nie daje odpowiedzi na pytanie „kto jest winny?”. Pytanie „co robić?” Jest zawsze bardziej istotne. Ale dość często:
- „Konieczne było wyznaczenie zastrzyków!”;
- „Co, oprócz penicyliny, nie znasz żadnego innego leku?”;
- „Co oznacza drogie, nie żałujemy Maszy!”;
„Czy, doktorze, gwarantujesz, że to pomoże?”;
„Po raz trzeci zmień antybiotyk, ale nie możesz wyleczyć zwykłego bólu gardła!”
v Chłopiec Sashy ma zapalenie oskrzeli. Lekarz przepisał ampicylinę, minęło 5 dni i stało się o wiele lepiej. Po 2 miesiącach, innej chorobie, wszystkie objawy są dokładnie takie same - ponownie zapalenie oskrzeli. Istnieją osobiste doświadczenia: ampicylina pomaga w tej chorobie. Nie będziemy przeszkadzać pediatrze. Będziemy spożywać sprawdzoną i skuteczną ampicylinę. Opisana sytuacja jest bardzo typowa. Ale jego konsekwencje są nieprzewidywalne. Faktem jest, że każdy antybiotyk może wiązać się z białkami surowicy iw pewnych okolicznościach stać się antygenem - to znaczy powodować wytwarzanie przeciwciał. Po zażyciu ampicyliny (lub jakiegokolwiek innego leku) przeciwciała przeciwko ampicylinie mogą znajdować się we krwi. W takim przypadku istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji alergicznych, czasem bardzo (!) Ciężkich. W tym przypadku alergia jest możliwa nie tylko dla ampicyliny, ale także dla każdego innego antybiotyku o podobnej strukturze chemicznej (oksacylina, penicylina, cefalosporyna). Wielokrotne wielokrotne stosowanie antybiotyku zwiększa ryzyko reakcji alergicznych. Jest jeszcze jeden ważny aspekt. Jeśli ta sama choroba nawraca po krótkim czasie, logiczne jest założenie, że po jej ponownym pojawieniu się (choroba) jest już związana z tymi drobnoustrojami, które „przeżyły” po pierwszym cyklu antybiotykoterapii, a zatem zastosowany antybiotyk nie będzie skuteczny.
- Konsekwencja poprzedniego akapitu. Lekarz nie może wybrać właściwego antybiotyku, jeśli nie ma informacji o tym, kiedy, co, jakie leki i jakie dawki otrzymało twoje dziecko. Rodzice muszą posiadać te informacje! Zapisz! Zwróć szczególną uwagę na wszelkie przejawy alergii.
- Nie próbuj dostosowywać dawki leku. Antybiotyki niskodawkowe są bardzo niebezpieczne ze względu na wysokie prawdopodobieństwo opornych bakterii. A jeśli wydaje ci się, że „2 tabletki 4 razy dziennie” jest dużo, a „1 tabletka 3 razy dziennie” jest w sam raz, to całkiem możliwe, że wkrótce będziesz potrzebować 1 zastrzyk 4 razy dziennie.
- Nie rozstawaj się z lekarzem, dopóki nie zrozumiesz wyraźnie zasad przyjmowania konkretnego leku. Erytromycyna, oksacylina, chloramfenikol - przed posiłkami, przyjmowanie ampicyliny i cefaleksyny - w dowolnym momencie tetracyklina nie jest możliwa w mleku. Doksycyklina - 1 raz dziennie, Biseptol - 2 razy dziennie, tetracyklina - 3 razy dziennie, cefaleksyna - 4 razy dziennie.
Jeszcze raz o najważniejszej rzeczy.
Miliony ludzi zawdzięczają życie i zdrowie antybiotykom. Ale:
pomiędzy antybiotykiem a osobą musi koniecznie być najważniejszym pośrednim ogniwem: LEKARZ, który leczy osobę antybiotykiem.
[1] Z pewnością docenisz wartość tego cytatu dopiero po zapoznaniu się z treścią rozdziału. Co do autora, profesor V. G. Bochorishvili jest prawdziwym profesjonalistą i ekspertem w dziedzinie leczenia antybiotykami, w niedawnej przeszłości dyrektor kliniki zajmującej się leczeniem sepsy (zatrucie krwi).
[2] W profilaktycznej terapii antybiotykowej przeczytaj także rozdział „Zapalenie płuc”.
Po jakim czasie antybiotyk zaczyna działać?
Jak szybko antybiotyki zaczynają działać po zażyciu?
Jak szybko zaczyna działać antybiotyk?
Wpływ leku będzie zależał od metody podawania. Jeśli weźmiemy pigułki, antybiotyk dostanie się do krwiobiegu około 30 minut. Jeśli antybiotyk jest przyjmowany domięśniowo, akcja zaczyna się szybciej (około 10-15 minut).
Jeśli antybiotyk dostanie się do ciała ludzkiego dożylnie, działanie rozpoczyna się natychmiast po wstrzyknięciu lub kroplówce.
Czas trwania antybiotyku jest ograniczony. Niektóre z nich to 6 godzin, inne - 12 godzin, inne - 24 godziny. Po zakończeniu antybiotyku potrzebna jest nowa dawka antybiotyku, w przeciwnym razie nie będzie sensu leczenia. Czas leczenia zależy od choroby. Antybiotyki należy przyjmować przez co najmniej 5 dni, w przeciwnym razie wystąpi oporność na ten lek i mikroby przestaną reagować na określony antybiotyk w przyszłości.
Antybiotyki: spektrum działania, odbiór, leczenie po antybiotykach
Żadne lekarstwo nie ratuje tylu żywotów, co antybiotyki.
Dlatego mamy prawo nazywać tworzenie antybiotyków największym wydarzeniem, a ich twórcy - wielkimi. Alexander Fleming w 1928 przypadkowo odkrył penicylinę. Szeroka produkcja penicylin została otwarta dopiero w 1943 roku.
Co to jest antybiotyk?
Antybiotyki są substancjami pochodzenia biologicznego lub półsyntetycznego, które mogą mieć negatywny wpływ (hamować aktywność życiową lub powodować całkowitą śmierć) różnych patogenów (zazwyczaj bakterii, rzadziej pierwotniaków itp.).
Głównymi naturalnymi producentami antybiotyków są grzyby pleśniowe - penicilium, cephalosporium i inne (penicylina, cefalosporyna); promieniowce (tetratsitslin, streptomycyna), niektóre bakterie (gramicydyna), rośliny wyższe (fitoncydy).
Istnieją dwa główne mechanizmy działania antybiotyków:
1) Mechanizm bakteriobójczy - całkowite zahamowanie wzrostu bakterii poprzez działanie na istotne struktury komórkowe mikroorganizmów, powodując ich nieodwracalną śmierć. Nazywane są bakteriobójcze, niszczą zarazki. Tak więc, na przykład penicylina, cefaleksyna, gentamycyna mogą działać. Działanie leku bakteriobójczego jest szybsze.
2) Mechanizm bakteriostatyczny stanowi przeszkodę w rozprzestrzenianiu się bakterii, hamuje wzrost kolonii drobnoustrojów, a sam organizm, a raczej komórki układu odpornościowego, leukocyty, wywierają na nich destrukcyjny wpływ. Działa więc erytromycyna, tetracyklina, chloramfenikol. Jeśli pełny przebieg leczenia nie zostanie utrzymany i jest wcześnie, aby przerwać przyjmowanie antybiotyku bakteriostatycznego, objawy choroby powrócą.
Czym są antybiotyki?
I. Zgodnie z mechanizmem działania:
- Antybiotyki bakteriobójcze (grupa penicyliny, streptomycyna, cefalosporyny, aminoglikozydy, polimyksyna, gramicydyna, ryfampicyna, ristomycyna)
- Antybiotyki bakteriostatyczne (makrolidy, grupa tetracykliny, chloramfenikol, linkomycyna)
Ii. Zgodnie z spektrum działań:
- Szerokie spektrum działania (są przepisywane z nieznanym patogenem, mają szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego na wiele patogenów, jednak istnieje małe prawdopodobieństwo śmierci przedstawicieli normalnej mikroflory różnych układów ciała). Przykłady: ampicylina, cefalosporyny, aminoglikozydy, tetracyklina, chloramfenikol, makrolidy, karbapenemy.
- Wąskie spektrum działania:
1) Z dominującym wpływem na bakterie gr + i ziarenkowce - gronkowce, paciorkowce (penicyliny, cefalosporyny I-II generacji, linkomycyna, fuzydyna, wankomycyna);
2) Z dominującym wpływem na bakterie g, na przykład E. coli i inne (cefalosporyny trzeciej generacji, aminoglikozydy, aztreonam, polimyksyny).
* - Gram + lub Gram - różnią się od siebie kolorem według Gram i mikroskopii (gram + jest zabarwiony na fioletowo i gram jest czerwonawy).
- Inne antybiotyki o wąskim spektrum działania:
1) TB (streptomycyna, ryfampicyna, florimityna)
2) Przeciwgrzybicze (nystatyna, leworyna, amforterycyna B, batrafen)
3) Przeciw najprostszym (monomitsin)
4) Przeciwnowotworowy (aktynomycyna)
Iii. Przez pokolenia: istnieją antybiotyki 1, 2, 3, 4 pokoleń.
Na przykład cefalosporyny, które są podzielone na 1, 2, 3, 4 generacji leków:
I pokolenie: cefazolina (kefzol), cefalotyna (keflin), cefaloryna (ceporyna), cefaleksyna (kefeksyna), cefradyna, cefapiryna, cefadroksyl.
II generacja: cefuroksym (ketocef), cefaklor (vercef), cefotaksym (claforon), cefotiam, cefotetan.
III generacja: cefotriaxon (longacef, rocephin), cefonomerazol (cefobit), ceftazydym (kefadim, myrocef, fortum), cefotaksym, cefiksym, cefroksydyna, ceftizoksym, cefrpirydoksym.
IV pokolenie: cefoksytyna (mefoksyna), cefmetazol, cefpirom.
Nowsza generacja antybiotyków różni się od poprzedniej o szersze spektrum działania na mikroorganizmy, większe bezpieczeństwo dla ludzkiego ciała (tj. Niższa częstotliwość działań niepożądanych), wygodniejsza metoda (jeśli lek pierwszej generacji musi być podawany 4 razy dziennie, a następnie 3 i 4 pokolenia - tylko 1-2 razy dziennie), są uważane za bardziej „wiarygodne” (wyższa skuteczność w ogniskach bakteryjnych i, odpowiednio, wczesny początek efektu terapeutycznego). Również nowoczesne leki najnowszej generacji mają postacie doustne (tabletki, syropy) z pojedynczą dawką w ciągu dnia, co jest wygodne dla większości ludzi.
Jak można podawać organizmowi antybiotyki?
1) doustnie lub doustnie (tabletki, kapsułki, krople, syropy). Należy pamiętać, że wiele leków w żołądku jest słabo wchłanianych lub po prostu niszczonych (penicylina, aminoglikozydy, karbapinemy).
2) W środowisku wewnętrznym ciała lub pozajelitowo (domięśniowo, dożylnie, w kanale kręgowym)
3) Bezpośrednio do odbytnicy lub odbytnicy (w lewatywach)
Początek działania przy przyjmowaniu antybiotyków przez usta (doustnie) jest dłuższy niż w przypadku podawania pozajelitowego. W związku z tym w przypadku ciężkiej choroby podawanie pozajelitowe ma absolutną preferencję.
Po zażyciu antybiotyk jest we krwi, a następnie w określonym narządzie. Istnieje ulubiona lokalizacja niektórych leków w niektórych narządach i układach. Odpowiednio, leki są przepisywane na konkretną chorobę, biorąc pod uwagę tę właściwość antybiotyku. Na przykład w chorobie kości przepisuje się linkomycynę, narządy słuchu, półsyntetyczne penicyliny itp. Azytromycyna ma wyjątkową zdolność do dystrybucji: podczas zapalenia płuc gromadzi się w tkance płucnej i odmiedniczkowym zapaleniu nerek w nerkach.
Antybiotyki są wydalane z organizmu na kilka sposobów: z moczem niezmienionym - wszystkie rozpuszczalne w wodzie antybiotyki są wydalane (na przykład penicyliny, cefalosporyny); z moczem w zmodyfikowanej postaci (na przykład: tetracykliny, aminoglikozydy); z moczem i żółcią (przykład: tetracyklina, ryfampicyna, chloramfenikol, erytromycyna).
Przypomnienie dla pacjenta przed zażyciem antybiotyków
Przed przepisaniem antybiotyku należy poinformować lekarza:
- O obecności w przeszłości skutków ubocznych narkotyków.
- O rozwoju w przeszłości reakcji alergicznych na leki.
- O przyjęciu w momencie kolejnego leczenia i zgodności już przepisanych leków z wymaganymi lekami teraz.
- O obecności ciąży lub potrzebie karmienia piersią.
Musisz wiedzieć (zapytaj lekarza lub znajdź w instrukcji leku):
- Jaka jest dawka leku i częstotliwość przyjmowania leku w ciągu dnia?
- Czy podczas leczenia wymagane jest specjalne żywienie?
- Przebieg leczenia (jak długo stosować antybiotyk)?
- Możliwe działania niepożądane leku.
- W przypadku form doustnych związek przyjmowania leków z przyjmowaniem pokarmu.
- Czy konieczne jest zapobieganie skutkom ubocznym (na przykład dysbioza jelitowa w celu zapobiegania przepisywaniu probiotyków).
Kiedy musisz skonsultować się z lekarzem podczas leczenia antybiotykami:
- W przypadku wystąpienia objawów reakcji alergicznej (wysypka skórna, świąd skóry, duszność, obrzęk gardła itp.).
- Jeśli w ciągu 3 dni od przyjęcia nie nastąpi poprawa, ale przeciwnie, dołączyły się nowe objawy.
Cechy antybiotyków:
Przy przyjmowaniu doustnym czas przyjmowania leku jest ważny (antybiotyki mogą wiązać się ze składnikami pokarmowymi w przewodzie pokarmowym, a następnie powstawanie nierozpuszczalnych i słabo rozpuszczalnych związków, które są słabo wchłaniane odpowiednio do ogólnego krążenia, działanie leku będzie złe).
Ważnym warunkiem jest wytworzenie średniego stężenia terapeutycznego antybiotyku we krwi, to znaczy wystarczającego stężenia, aby osiągnąć pożądany wynik. Dlatego ważne jest przestrzeganie wszystkich dawek i częstotliwości przyjmowania w ciągu dnia, przepisanych przez lekarza.
Obecnie istnieje poważny problem oporności mikroorganizmów na antybiotyki (odporność mikroorganizmów na działanie leków przeciwbakteryjnych). Powodem oporności na antybiotyki może być samoleczenie bez udziału lekarza; przerwanie przebiegu leczenia (z pewnością wpływa to na brak pełnego efektu i „trenuje” mikrob); recepta na antybiotyki na infekcje wirusowe (ta grupa leków nie wpływa na mikroorganizmy wewnątrzkomórkowe, które są wirusami, więc niewłaściwe leczenie antybiotykami chorób wirusowych powoduje tylko wyraźniejszy niedobór odporności).
Innym ważnym problemem jest rozwój działań niepożądanych podczas antybiotykoterapii (niestrawność, dysbakterioza, nietolerancja indywidualna i inne).
Rozwiązanie tych problemów jest możliwe poprzez przeprowadzenie racjonalnej terapii antybiotykowej (właściwe podawanie leku dla konkretnej choroby, z uwzględnieniem jego ulubionego stężenia w konkretnym narządzie i układzie, a także profesjonalnej recepty na dawkę terapeutyczną i odpowiedni przebieg leczenia). Powstają także nowe leki przeciwbakteryjne.
Ogólne zasady przyjmowania antybiotyków:
1) Każdy antybiotyk powinien być przepisywany tylko przez lekarza!
2) Samo-leczenie antybiotykami w przypadku infekcji wirusowych nie jest kategorycznie zalecane (zazwyczaj motywuje to zapobieganiem powikłaniom). Możesz pogorszyć przebieg infekcji wirusowej. Musisz myśleć o przyjęciu tylko wtedy, gdy gorączka utrzymuje się dłużej niż 3 dni lub zaostrzenie przewlekłego ogniska bakteryjnego. Oczywiste wskazania będą ustalane tylko przez lekarza!
3) Ostrożnie przestrzegaj przepisanego przebiegu leczenia antybiotykiem przepisanym przez lekarza. W żadnym wypadku nie przestawaj brać po tym, jak poczujesz się lepiej. Choroba na pewno wróci.
4) Nie dostosowuj dawki leku podczas leczenia. W małych dawkach antybiotyki są niebezpieczne i wpływają na powstawanie oporności bakteryjnej. Na przykład, jeśli wydaje ci się, że 2 tabletki 4 razy dziennie jest trochę za dużo, 1 tabletka 3 razy dziennie jest lepsza, to jest prawdopodobne, że wkrótce będziesz potrzebować 1 zastrzyk 4 razy dziennie, ponieważ tabletki przestaną działać.
5) Weź antybiotyki powinny być spłukane 0,5-1 szklanką wody. Nie próbuj eksperymentować i pić herbatę, sok, a nawet więcej mleka. Wypijesz je za nic. Mleko i produkty mleczne należy przyjmować nie wcześniej niż 4 godziny po zażyciu antybiotyku lub całkowicie porzucić na czas trwania terapii.
6) Zwracaj uwagę na pewną częstotliwość i kolejność przyjmowania leku i jedzenia (różne leki przyjmowane są inaczej: przed, w trakcie, po posiłku).
7) Ściśle przestrzegać określonego czasu przyjmując antybiotyk. Jeśli raz dziennie, to o tej samej porze, jeśli 2 razy dziennie, a następnie ściśle po 12 godzinach, jeśli 3 razy - po 8 godzinach, jeśli 4 razy - po 6 godzinach i tak dalej. Ważne jest, aby wytworzyć określone stężenie leku w organizmie. Jeśli nagle przegapiłeś przyjęcie, weź lek tak szybko, jak to możliwe.
8) Przyjmowanie antybiotyków wymaga znacznego zmniejszenia wysiłku fizycznego i całkowitego odrzucenia sportu.
9) Istnieją pewne interakcje niektórych leków ze sobą. Na przykład działanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych zmniejsza się podczas przyjmowania antybiotyków. Akceptacja leków zobojętniających (Maalox, Rennie, Almagel i innych), jak również enterosorbentów (węgiel aktywny, węgiel biały, enterosgel, poliphepam i inne) może wpływać na wchłanianie antybiotyku, dlatego jednoczesne podawanie tych leków nie jest zalecane.
10) Nie pij alkoholu (alkoholu) w trakcie leczenia antybiotykami.
Możliwość stosowania antybiotyków u kobiet w ciąży i karmiących piersią
Bezpieczne dla wskazań (tj. Obecność oczywistych korzyści przy minimalnych szkodach): penicyliny, cefalosporyny przez cały okres ciąży i laktacji (ale dziecko może rozwinąć dysbiozę jelitową). Po 12. tygodniu ciąży można przepisać leki z grupy makrolidów. Aminoglikozydy, tetracykliny, lewomycetyna, ryfampicyna, fluorochinolony są przeciwwskazane w czasie ciąży.
Potrzeba leczenia antybiotykami u dzieci
Według statystyk antybiotyki w Rosji otrzymują do 70-85% dzieci z czysto wirusowymi infekcjami, czyli antybiotyki nie zostały pokazane tym dzieciom. Wiadomo jednak, że to właśnie leki przeciwbakteryjne wywołują rozwój astmy oskrzelowej u dzieci! W rzeczywistości antybiotyki powinny być przepisywane tylko 5-10% dzieci z SARS i tylko wtedy, gdy występuje powikłanie w postaci ogniska bakteryjnego. Według statystyk, tylko u 2,5% dzieci nieleczonych antybiotykami wykrywa się powikłania, a u leczonych bez przyczyny powikłania są rejestrowane dwa razy częściej.
Lekarz i tylko lekarz wykrywa wskazania chorego dziecka do przepisywania antybiotyków: mogą one być zaostrzone przez przewlekłe zapalenie oskrzeli, przewlekłe zapalenie ucha, zapalenie zatok i zapalenie zatok, rozwijające się zapalenie płuc i tym podobne. Nie możesz się również wahać z powołaniem antybiotyków na zakażenie prątkami (gruźlica), gdzie specyficzne leki przeciwbakteryjne są kluczem do schematu leczenia.
Efekt uboczny antybiotyków:
1. Reakcje alergiczne (wstrząs anafilaktyczny, alergiczna dermatoza, obrzęk naczynioruchowy, astmatyczne zapalenie oskrzeli)
2. Działanie toksyczne na wątrobę (tetracykliny, ryfampicyna, erytromycyna, sulfonamidy)
3. Działanie toksyczne na układ krwiotwórczy (chloramfenikol, ryfampicyna, streptomycyna)
4. Działanie toksyczne na układ pokarmowy (tetracyklina, erytromycyna)
5. Złożone toksyczne - zapalenie nerwu nerwu słuchowego, uszkodzenie nerwu wzrokowego, zaburzenia przedsionkowe, możliwy rozwój zapalenia wielonerwowego, toksyczne uszkodzenie nerek (aminoglikozydy)
6. Yarish - reakcja Geizheimera (wstrząs endotoksynowy) - występuje, gdy przepisany jest antybiotyk bakteriobójczy, co prowadzi do „wstrząsu endotoksynowego” w wyniku masowego niszczenia bakterii. Rozwija się częściej z następującymi infekcjami (meningokokemia, dur brzuszny, leptospiroza itp.).
7. Dysbioza jelitowa - brak równowagi prawidłowej flory jelitowej.
Oprócz patogennych drobnoustrojów, antybiotyki zabijają zarówno przedstawicieli normalnej mikroflory, jak i warunkowo patogennych mikroorganizmów, z którymi układ odpornościowy był już „zaznajomiony” i hamowały ich wzrost. Po leczeniu antybiotykami organizm jest aktywnie skolonizowany przez nowe mikroorganizmy, które potrzebują czasu, aby zostać rozpoznanym przez układ odpornościowy, a ponadto te drobnoustroje są aktywowane, dla których antybiotyk nie działa. Stąd objawy obniżonej odporności w terapii antybiotykowej.
Zalecenia dla pacjentów po przebiegu antybiotykoterapii:
Po każdym przebiegu leczenia antybiotykami konieczna jest regeneracja. Wynika to przede wszystkim z nieuniknionych skutków ubocznych leków o dowolnym nasileniu.
1. Obserwuj oszczędną dietę, unikając pikantnych, smażonych, przesolonych i częstych (5 razy dziennie) dawek w małych porcjach przez 14 dni.
2. W celu skorygowania zaburzeń trawienia zalecane są preparaty enzymatyczne (Creon, Micrazyme, Hermital, Pancytrate, 10 tys. IU każdy lub 1 kapsułka. 3 razy dziennie przez 10-14 dni).
3. W celu skorygowania dysbiozy jelitowej (zaburzenia proporcji przedstawicieli normalnej flory) zaleca się stosowanie probiotyków.
- Baktisubtil 1 kapsułka 3 p / dobę przez 7-10 dni,
- Bifiform 1 tab 2 p / dzień 10 dni,
- Linnex 1 czapki 2-3 p / dzień 7-10 dni,
- Bifidumbacterin forte 5-10 dawek 2 p / dzień 10 dni,
- Atsipol 1 kapsułki 3-4 r / dzień przez 10-14 dni.
4. Po zażyciu leków hepatotoksycznych (na przykład tetracykliny, erytromycyny, sulfonamidów, ryfampicyny) zaleca się przyjmowanie hepatoprotektorów roślinnych: hepatriny, owsolu (1 czapka lub stół 2-3 razy dziennie), Kars (2 tab. 3 razy dziennie) w ciągu 14-21 dni.
5. Po przebiegu antybiotyków zaleca się przyjmowanie roślinnych immunomodulatorów (roztwory immunologiczne, echinacea) i unikanie hipotermii.