Daptomycyna - instrukcje użytkowania, opinie, analogi i formy uwalniania (proszek do sporządzania roztworu do infuzji w fiolce 300 mg i 500 mg) leki do leczenia czyraków, ropni i zapalenia wsierdzia u dorosłych, dzieci i podczas ciąży. Skład

W tym artykule możesz przeczytać instrukcje dotyczące stosowania leku Daptomycyna. Przedstawiono opinie odwiedzających witrynę - konsumentów tego leku, a także opinie specjalistów medycznych na temat stosowania daptomycyny w ich praktyce. Duża prośba o bardziej aktywne dodawanie opinii na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, jakie powikłania i skutki uboczne zaobserwowano, być może nie stwierdzone przez producenta w adnotacji. Analogi daptomycyny w obecności dostępnych analogów strukturalnych. Stosować w leczeniu czyraków, ropni, ropniaka i zapalenia wsierdzia gronkowcowego u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i karmienia piersią. Skład leku.

Daptomycyna jest antybiotykiem, cyklicznym naturalnym lipopeptydem. Aktywny tylko przeciwko bakteriom Gram-dodatnim. Mechanizm działania daptomycyny opiera się na fakcie, że w obecności jonów wapnia wiąże się z błoną komórkową (zarówno w fazie wzrostu komórki bakteryjnej, jak iw spoczynku), powoduje jej depolaryzację, co prowadzi do szybkiego zahamowania syntezy białek, DNA i śmierci komórek i komórek z lekką lizą.

Daptomycyna szybko wykazuje działanie bakteriobójcze (w zależności od stężenia) na wrażliwe drobnoustroje gram-dodatnie. Grupa ta obejmuje wysoko mikroorganizmów: Staphylococcus aureus, Staphylococcus haemolyticus, koagulazoujemne gronkowce, Streptococcus agalactiae), Streptococcus (Streptococcus dysgalactiae subsp eąuisimilis, Streptococcus pyogenes, Streptococcus grupy G, Clostridium perfringens, Peptostreptococcus spp. Grupa opornych drobnoustrojów obejmuje mikroorganizmy Gram-ujemne odporne na naturalne.

Daptomycyna jest skuteczna u pacjentów z powikłanymi zakażeniami skóry i tkanek miękkich (zakażenia ran, ropnie podskórne), z bakteriemią wywołaną przez Staphylococcus aureus (gronkowiec), w tym szczepami opornymi na metycylinę (infekcyjne zapalenie wsierdzia, w tym wczesne pooperacyjne zapalenie wsierdzia)

Skład

Substancje pomocnicze daptomycyny +

Farmakokinetyka

W badaniach eksperymentalnych daptomycyna praktycznie nie jest wchłaniana do krwi przez podawanie doustne. W przypadku pojedynczego lub wielokrotnego przyjmowania daptomycyna jest głównie dystrybuowana w dobrze unaczynionych tkankach iw mniejszym stopniu przenika przez barierę krew-mózg i łożysko. Daptomycyna wiąże się odwracalnie z białkami osocza ludzkiego, niezależnie od stężenia. U zdrowych ochotników wiązanie białka wynosi około 90%, w tym u osób z zaburzeniami czynności nerek. Wydalane głównie przez nerki. Przy pojedynczym zastosowaniu 78% daptomycyny jest wydalane z moczem, a 5% z kałem. Około 50% dawki leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem.

Wskazania

• ropień skóry i tkanek miękkich (ograniczone ropne zapalenie);
• flegmon (rozlany ropny stan zapalny);
• czyrak (ropne zapalenie mieszka włosowego, gruczołu łojowego i sąsiadującej tkanki łącznej);
• karbuncle (nagromadzenie kilku czyraków w jednym obszarze skóry);
• zapalenie mieszków włosowych (izolowane zapalenie kilku mieszków włosowych);
• sykoza (przewlekłe zapalenie mieszków włosowych);
• liszajec (przewlekła choroba krostkowa skóry);
• posocznica wywołana przez Staphylococcus aureus (posocznica);
• ostre i podostre infekcyjne zapalenie wsierdzia (zapalenie wewnętrznej wyściółki serca);

Formy wydania

Liofilizat do przygotowania roztworu do infuzji 350 mg w butelce.

Liofilizat do przygotowania roztworu do infuzji 500 mg w butelce.

Instrukcje użytkowania i schemat dawkowania

Daptomycynę podaje się we wlewie dożylnym przez co najmniej 30 minut.

W przypadku skomplikowanych zakażeń skóry i tkanek miękkich zalecana dawka dla dorosłych wynosi 4 mg / kg raz dziennie przez 7-14 dni lub do momentu zniknięcia zakażenia. Wraz z rozwojem bakteriemii wywołanej przez Staphylococcus aureus, 6 mg / kg leku jest przepisywane 1 raz dziennie.

W przypadku bakteriemii wywołanej przez Staphylococcus aureus, w tym stwierdzonego lub podejrzewanego infekcyjnego zapalenia wsierdzia, zalecana dawka dla dorosłych wynosi 6 mg / kg 1 raz dziennie przez 2-6 tygodni według uznania lekarza prowadzącego.

Pacjenci w wieku powyżej 65 lat przy braku ciężkich zaburzeń czynności nerek powinni być przepisywani lekowi ostrożnie w dawce 4 lub 6 mg / kg 1 raz dziennie. Ponieważ doświadczenie stosowania daptomycyny u pacjentów powyżej 65 roku życia jest ograniczone, należy zachować ostrożność podczas stosowania leku w tej kategorii pacjentów.

Ponieważ nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania daptomycyny u dzieci i młodzieży (poniżej 18 lat), nie zaleca się stosowania leku w tej kategorii pacjentów.

Warunki przygotowania i podawania roztworu daptomycyny

1. Aby uzyskać roztwór do podawania dożylnego o stężeniu daptomycyny 50 mg / ml:

• 350 mg liofilizatu rozpuszcza się w 7,0 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub sterylnej wody do iniekcji;
• 500 mg liofilizatu rozpuszcza się w 10,0 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub sterylnej wody do iniekcji.

Roztwór daptomycyny przygotowuje się w warunkach aseptycznych.

Musisz usunąć polipropylenową zatyczkę „flip-on”, aby wykryć środkową część gumowego korka. 7 lub 10 ml 0,9% roztworu chlorku sodu lub sterylnej wody do wstrzykiwań wprowadza się do fiolki przez środek gumowego korka, kierując igłę na ściankę fiolki. Fiolkę należy delikatnie obrócić, aby zapewnić całkowite rozpuszczenie leku, a następnie pozostawić na 10 minut. Następnie fiolkę delikatnie wstrząsa się przez 5 minut, aby uzyskać niezbędny klarowny roztwór po rekonstytucji. Aby uniknąć pienienia się preparatu, butelki nie można intensywnie wstrząsać. Całkowite rozpuszczenie liofilizatu zwykle następuje w ciągu 15 minut.

Przed podaniem daptomycyny należy wzrokowo monitorować jakość rozpuszczania leku i kolor roztworu. Roztwór daptomycyny powinien mieć od jasnożółtego do jasnobrązowego koloru. Gdy zmienia się kolor lub pojawiają się nierozpuszczone widoczne cząstki, leku nie można użyć.

Chemiczną i fizyczną stabilność rozpuszczonego leku w fiolce utrzymuje się przez 4 godziny w temperaturze do 30 stopni Celsjusza; 12 godzin w temperaturze do 25 stopni Celsjusza; do 48 godzin - w temperaturze 2-8 stopni Celsjusza.

2. Otrzymany roztwór daptomycyny rozcieńcza się 50 ml 0,9% roztworu chlorku sodu i wstrzykuje dożylnie (w zakraplaczach) przez 30 minut.

Stabilność chemiczna i fizyczna rozcieńczonego roztworu w workach infuzyjnych jest utrzymywana przez 12 godzin w temperaturze do 25 stopni Celsjusza lub 24 godziny w temperaturze do 25 stopni Celsjusza.

Z mikrobiologicznego punktu widzenia rozcieńczony roztwór leku do podawania dożylnego należy zużyć natychmiast po przygotowaniu. Jeśli przygotowany roztwór do infuzji nie zostanie użyty natychmiast, czas przechowywania nie powinien przekraczać 24 godzin w temperaturze 2-8 stopni Celsjusza.

Całkowity okres trwałości roztworu daptomycyny w fiolce i rozcieńczonym roztworze leku w worku infuzyjnym nie powinien przekraczać 12 godzin w temperaturze 25 stopni Celsjusza lub 24 godziny w temperaturze 2-8 stopni Celsjusza.

3. Po pojedynczym wstrzyknięciu daptomycyny nie można użyć ponownie niewykorzystanego roztworu leku pozostającego w fiolce.

4. Po użyciu produktu, wszystkie materiały powinny zostać odpowiednio usunięte.

Nie mieszaj daptomycyny z roztworami zawierającymi glukozę.

Efekty uboczne

• zakażenia grzybicze;
• infekcje dróg moczowych;
• trombocytoza (wzrost liczby płytek krwi);
• niedokrwistość (zmniejszenie stężenia hemoglobiny we krwi);
• eozynofilia (wzrost eozynofili we krwi);
• anoreksja (zaburzenia jedzenia);
• hiperglikemia (zwiększone stężenie glukozy we krwi);
• niepokój;
• bezsenność;
• ból głowy;
• zawroty głowy;
• parestezje (naruszenie wrażliwości skóry);
• zaburzenia smaku;
• częstoskurcz nadkomorowy (kołatanie serca);
• extrasystole (zaburzenie rytmu serca);
• pływy;
• obniżenie lub zwiększenie ciśnienia krwi;
• nudności;
• wymioty;
• biegunka;
• zaparcie;
• ból brzucha;
• niestrawność (ciężkość brzucha, wczesna sytość);
• zapalenie języka (zapalenie języka);
• żółtaczka;
• pokrzywka (wysypka);
• swędzenie;
• zapalenie mięśni (zapalenie mięśni szkieletowych);
• osłabienie mięśni;
• bóle mięśniowe;
• bóle stawów (ból stawów);
• rabdomioliza (niszczenie komórek mięśniowych);
• upośledzona czynność nerek;
• zapalenie pochwy;
• nacieki eozynofilowe w płucach;
• wysypka pęcherzykowo-pęcherzowa (pęcherzyki);
• obrzęk w części ustnej gardła;
• anafilaksja;
• reakcje po wlewie;
• gorączka;
• dreszcze;
• świszczący oddech;
• przekrwienie ogólnoustrojowe;
• słaby;
• metaliczny smak w ustach;
• obrzęk naczynioruchowy;
• Zespół DRESS (wysypka + eozynofilia + objawy ogólnoustrojowe);
• reakcja w miejscu wstrzyknięcia;
• kaszel;
• zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (ALT, AST, ALP);
• zaburzenia równowagi elektrolitowej;
• zwiększone stężenie kreatyniny w osoczu;
• zwiększyć mioglobinę.

Przeciwwskazania

• dzieci i młodzież do 18 lat;
• nadwrażliwość na daptomycynę.

Nie stosowany w leczeniu zapalenia płuc.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Stosowanie w ciąży jest możliwe tylko w przypadkach, gdy spodziewana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.

Nie wiadomo, czy daptomycyna przenika do mleka kobiecego. W razie konieczności należy przerwać karmienie piersią w okresie karmienia piersią.

W badaniach eksperymentalnych daptomycyna nie wpływa niekorzystnie na przebieg ciąży, zarodek, płód, poród lub rozwój pourodzeniowy.

Stosuj u dzieci

Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności daptomycyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Ostrożnie, Daptomycyna jest przepisywana pacjentom w wieku powyżej 65 lat.

Specjalne instrukcje

Daptomycynę stosuje się ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 80 ml na minutę), otyłością, ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (ponad 9 punktów w skali Child-Pugh), pacjentów w wieku powyżej 65 lat.

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml na minutę) stosuje się tylko w przypadkach, gdy spodziewane korzyści z leczenia przewyższają możliwe ryzyko. Wymaga to korekty dawkowania.

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek możliwe jest zwiększenie stężenia daptomycyny w osoczu, co prowadzi do zwiększonego ryzyka miopatii.

Jeśli podejrzewa się mieszaną infekcję (w tym drobnoustroje Gram-ujemne i beztlenowe), daptomycynę należy połączyć z odpowiednimi antybiotykami.

W przypadku głęboko zlokalizowanych zakażeń należy niezwłocznie przeprowadzić odpowiednią interwencję chirurgiczną w celu uzyskania efektu klinicznego (w tym oczyszczenie, usunięcie protez, wymiana zastawki).

Ponieważ stosowanie związanego z antybiotykiem zapalenia jelita grubego i rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego od umiarkowanego do ciężkiego (stany zagrażające życiu) odnotowano przy zastosowaniu prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, możliwość rozwoju tych działań niepożądanych i stosowania daptomycyny oraz monitorowania stanu pacjentów z biegunką podczas leczenia lub wkrótce po nim jej zakończenie.

Podczas okresu leczenia poziom aktywności kinazy kreatynowej powinien być dokładnie monitorowany. U pacjentów z objawami mięśniowymi o nieznanej etiologii i znacznym zwiększeniu aktywności tego enzymu należy przerwać leczenie daptomycyną.

Podczas stosowania daptomycyny razem z lekami powodującymi miopatię, konieczne jest monitorowanie aktywności fosfokinazy kreatynowej częściej niż raz w tygodniu i upewnianie się, że pacjenci są monitorowani w celu szybkiego wykrycia wszelkich objawów wskazujących na rozwój miopatii.

Jeśli wystąpią objawy neuropatii obwodowej, należy zbadać pacjentów i rozważyć przerwanie leczenia daptomycyną.

Wpływ na zdolność kierowania transportem motorycznym i mechanizmy kontroli

Nie badano wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i pracy z mechanizmami. Jednak biorąc pod uwagę profil bezpieczeństwa daptomycyny, mało prawdopodobny jest negatywny wpływ na zdolność do wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności, które wymagają zwiększonego stężenia i szybkości psychomotorycznej.

Interakcja z narkotykami

Daptomycyna nie jest metabolizowana ani nieznacznie metabolizowana z udziałem izoenzymów układu CYP450.

Doświadczenie z jednoczesnym stosowaniem daptomycyny z lekami, których stosowaniu może towarzyszyć miopatia, jest ograniczone. Istnieje jednak kilka przypadków zwiększenia aktywności fosfokinazy kreatynowej i rozwoju rabdomiolizy u pacjentów otrzymujących daptomycynę wraz z lekami powodującymi miopatię. Daptomycynę należy stosować w połączeniu z lekami powodującymi miopatię, tylko w przypadkach, gdy korzyści z terapii przewyższają możliwe ryzyko.

Ponieważ daptomycyna jest eliminowana głównie przez filtrację nerkową, jej stężenie w osoczu może wzrosnąć przy jednoczesnym stosowaniu z lekami zmniejszającymi filtrację nerkową (w tym niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi). Ponadto, podczas stosowania Daptomycyny z tymi lekami, może wystąpić interakcja farmakodynamiczna ze względu na skumulowany wpływ na czynność nerek.

Daptomycynę należy stosować ostrożnie wraz z potencjalnie nefrotoksycznymi lekami, zapewniając dodatkowe regularne monitorowanie czynności nerek u wszystkich pacjentów (niezależnie od początkowego stanu czynności nerek).

Analogi leku Daptomycyna

Analogi strukturalne substancji czynnej:

Analogi dla grupy farmakologicznej (leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnoustrojowego):

• Amintax;
• Bactroban;
• Baneocyna;
• Bioparox;
• Bonderm;
• Vellobactin B;
• Vilimixin;
• Heliomycyna;
• Gramicydyna C;
• Grammeadin;
• Kansamin;
• Coxerine;
• Colistin;
• Cubicin;
• Meiser;
• Monural;
• Ovea;
• Polygynax;
• Polimyksyna B;
• Subwixin;
• Supirocyna;
• Triasept;
• Uronormina F;
• Urofosfabol;
• Urofoscyna;
• Kosmycyna;
• Fosfomycyna;
• Rompharm fosforowy;
• Fugentyna;
• Fuzidanat;
• Fuziderm;
• Kwas Fuzidievuyu;
• Fuzidyna sodowa;
• Fuzime;
• Fucidin;
• Fuzzitalmic;
• Cyclo Plus;
• Cyklomycyna Plus;
• Cyklina;
• Cykloseryna;
• Ecofomural.

Przegląd lekarza chirurga

Spośród pozytywnych aspektów daptomycyny należy zauważyć szybkie działanie bakteriobójcze na większość bakterii Gram-dodatnich (gronkowce, paciorkowce, enterokoki), które często są oporne na inne antybiotyki. W szczególności, jeśli 10 lat temu wankomycyna została z powodzeniem zastosowana w leczeniu ropnej skóry i furunculosis w szpitalu, jest teraz nieskuteczna, a Kubitsin (nazwa handlowa Daptomycin) całkowicie ją zastępuje. Główną wadą jest wyraźne działanie nefrotoksyczne, dlatego jesteśmy przepisywani z wielką ostrożnością, gdy występują problemy z nerkami i osobami starszymi. Dlatego częste i alergiczne reakcje są przeciwwskazane w alergiach.

Daptomycyna - pierwszy przedstawiciel nowej klasy antybiotyków

W ciągu ostatnich trzech dekad liczba zakażeń szpitalnych spowodowanych przez Staphylococcus aureus i enterokoki oporne na środki przeciwdrobnoustrojowe znacznie wzrosła. Ponadto oporny na metycylinę S. aureus (MRSA) wraz ze szpitalnymi, coraz częściej wywołuje zakażenia pozaszpitalne. Przez wiele lat antybiotyk glikopeptydowy, wankomycyna, pozostawał lekiem z wyboru w leczeniu zakażeń wywołanych przez MRSA, ale nadmierne stosowanie wankomycyny doprowadziło do niedawnego pojawienia się pierwszych przypadków oporności. Inne leki stosowane obecnie w leczeniu zakażeń wywołanych przez MRSA obejmują glikopeptyd teikoplaninę, kombinację streptogramin, inuprystynę / dalfoprystynę i oksazolidynon linezolid. Jednakże wartość kliniczna każdego z tych leków jest ograniczona przez jeden lub więcej czynników, w tym spektrum aktywności przeciwbakteryjnej, złożoność schematu podawania, skutki uboczne i wzrost częstości szczepów opornych. Nic więc dziwnego, że poszukiwanie nowych leków przeciwbakteryjnych aktywnych wobec infekcji gramowych (+) pozostaje priorytetowym obszarem w dziedzinie opracowywania leków. Obecnie opracowuje się kilka leków, w tym ceftobiprol, dalbawancynę, daptomycynę, oritawancynę, telawancynę i tygecyklinę. Jednak wiele z tych antybiotyków należy do istniejących klas leków, a zatem możliwe jest szybkie tworzenie oporności z powodu oporności krzyżowej z istniejącymi lekami.

Daptomycyna (daptomycyna) jest pierwszym lekiem z nowej grupy antybiotyków, klasyfikowanym jako cykliczne lipopeptydy.

Rozwój leków

Daptomycyna została pierwotnie uzyskana ze Streptomyces roseosporus w ramach programu badań przesiewowych drobnoustrojów glebowych. Rozwój leku został przeprowadzony w Eli Lilly od 1985 roku. Początkowy program rozwoju został przerwany po zidentyfikowaniu przypadków miopatii, prawdopodobnie spowodowanej przez daptomycynę, u ochotników w pierwszej fazie badań klinicznych. Po pewnym czasie, wraz z gromadzeniem danych na temat częstotliwości, skutków i leczenia miopatii indukowanej lekami, jak również potrzeba opracowania nowych leków, szczególnie aktywnych przeciwko MRSA, stała się bardziej ostra, potencjalna wartość kliniczna daptomycyny została zmieniona. W 1997 roku Cubist Pharmaceuticals Inc. kupił patent daptomycyny od Lilly i wznowił badania kliniczne przy użyciu nowego schematu dawkowania? 1 raz dziennie? w celu zachowania działania przeciwbakteryjnego i zmniejszenia potencjalnej toksyczności. Chiron BioPharmaceuticals jest licencjonowany przez Cubista do testowania leku w Europie i niektórych innych regionach poza USA. Daptomycyna została zatwierdzona w Stanach Zjednoczonych od 2003 r. Do stosowania w skomplikowanych infekcjach skóry i tkanek miękkich wywołanych przez patogeny Gram (+) Na początku 2006 r. Oczekuje się, że daptomycyna otrzyma infekcje Gram (+) skóry i tkanek miękkich w Europie.

Mechanizm działania

Mechanizm działania daptomycyny różni się od działania wszystkich obecnie znanych antybiotyków. Cząsteczka jest cyklicznym lipopeptydem składającym się z 13 reszt aminokwasowych, posiadającym hydrofilowy rdzeń i hydrofobowy ogon. Hydrofobowy ogon poprzez mechanizm zależny od wapnia nieodwracalnie wiąże się z błoną komórkową bakterii gram (+). Powstaje kanał prowadzący do szybkiej depolaryzacji błony komórkowej z powodu uwalniania potasu i ewentualnie innych jonów zawartych w cytoplazmie. W wyniku rażącego naruszenia procesów syntezy makrocząsteczek dochodzi do śmierci komórki bakteryjnej. W przeciwieństwie do antybiotyków beta-laktamowych, działanie bakteriobójcze daptomycyny nie jest związane z niszczeniem komórek.

Farmakokinetyka

Daptomycyna ma stosunkowo długi okres półtrwania wynoszący 8–9 godzin, co umożliwia podawanie jej raz dziennie. Farmakokinetyka leku w dawkach 4, 6 i 8 mg / kg na dobę jest stabilna i przewidywalna (maksymalne stężenie (C_max) wynosi 58, 99 i 133 mg / l, 24-godzinny obszar pod krzywą farmakokinetyczną (PFC) wynosi odpowiednio 494, 747 i 1130 mg / h na litr. Mała objętość dystrybucji (0,1 l / kg) wskazuje, że lek pozostaje głównie w osoczu i płynie międzykomórkowym. Daptomycyna jest wydalana głównie z moczem (78%), podczas gdy około 50% substancji czynnej jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem w ciągu 24 godzin, przy czym niewielka część leku (6%) jest wydalana z kałem.

Wiązanie daptomycyny z białkami osocza, głównie albuminy, wynosi około 92%. Jednak jego związek z białkami osocza jest słabszy niż nieodwracalne wiązanie z błoną bakteryjną, a zatem biodostępność daptomycyny jest znacznie wyższa niż można by oczekiwać, sądząc po poziomie wiązania białka.

Biorąc pod uwagę, że daptomycyna nie hamuje ani nie indukuje enzymów cytochromu P450, a interakcje leków z innymi lekami nie są obecnie znane, daptomycyna może być stosowana w połączeniu z różnymi innymi lekami.

Aktywność in vitro

Daptomycyna wykazała wysoką aktywność wobec patogenów gram (+), w tym wrażliwych i wieloopornych gronkowców i enterokoków. In vitro porównano daptomycynę, wankomycynę, linezolid i chinuprystynę / dalfoprystynę ze szczepami (n = 203) różnych patogenów gram (+), w tym enterokoków opornych na MRSA, opornych na wankomycynę i S. aureus o pośredniej wrażliwości na wankomycynę. Ogólnie daptomycyna była bardziej aktywna wobec wszystkich testowanych mikroorganizmów, z wyjątkiem Enterococcus faecium, wobec którego wykazywała taką samą aktywność jak chinuprystyna / dalfoprystyna. Należy zauważyć, że daptomycyna jest także aktywna in vitro w stosunku do nowo wyizolowanych szczepów S.aureus opornych na wankomycynę w Michigan i Pensylwanii (Hershey) (odpowiednio BMD 1,0 i 0,5 mg / l).

Aktywność bakteriobójcza

Daptomycyna szybko wykazuje aktywność bakteriobójczą in vitro. Przy stężeniu 4 razy wyższym niż IPC, daptomycyna spowodowała śmierć 99,9% MRSA w ciągu 8 godzin, to znaczy działanie bakteriobójcze rozwinęło się szybciej niż działanie linezolidu i chinuprystyny ​​/ dalfoprystyny ​​(p 32 mg / l, jeden E.faecalis z IPC 16 mg / l i pięć S. aureus z IPC 2-8 mg / l.

Żaden z mutantów opornych na daptomycynę uzyskanych in vitro nie był oporny na wankomycynę lub ampicylinę, co tłumaczy się różnicą w mechanizmach działania tych trzech leków. Rozwój oporności krzyżowej między daptomycyną, glikopeptydami i antybiotykami beta-laktamowymi jest mało prawdopodobny ze względu na wyjątkowość mechanizmu działania daptomycyny.

Badania kliniczne

Skomplikowane infekcje skóry i tkanek miękkich

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków zatwierdziła stosowanie daptomycyny w leczeniu powikłanych zakażeń skóry i tkanek gramowych (+) w oparciu o wyniki dwóch badań klinicznych. Ogółem wzięło w nich udział 1092 pacjentów w wieku od 18 do 85 lat z ropniami, zakażeniami ran i zakażonymi wrzodami cukrzycowymi stopy. Daptomycynę w dawce 4 mg / kg, podawaną dożylnie 1 raz dziennie przez 30 minut, porównywano z wankomycyną w dawce 1 g, podawanej dożylnie 2 razy dziennie przez 60 minut, lub penicylinę antystafilokokową (kloksacylina, flukloksaksylina, oksacylina lub nafcylina), podawany dożylnie w dawce 4-12 g raz dziennie przez 7-14 dni. W obu badaniach wykazano, że daptomycyna nie jest gorsza w porównaniu ze skutecznością antybiotyków. Analiza zgodna z zamiarem zastosowania leczenia wykazała, że ​​częstość skuteczności klinicznej wynosiła odpowiednio 71,5% i 71,1% dla leków daptomycyny i leków porównawczych (95% przedział ufności od -5,8 do 5,0). Wśród pacjentów poddawanych całkowicie leczeniu odsetek ten wynosił odpowiednio 83,4% i 84,2%.

Inne badania kliniczne

Daptomycyna jest obecnie zatwierdzona w USA do leczenia powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich wywołanych przez S. aureus (w tym MRSA), Streptococcus pyogenes, Streptococcus agalactiae, Streptococcus dysgalactiae equisimilis i E.faecalis (tylko szczepy wrażliwe na wankomycynę). Obecnie Europejska Agencja ds. Oceny Leków rozważa zastosowanie daptomycyny do leczenia powikłanych zakażeń skóry i tkanek gramowych (+). Daptomycyna była również badana pod kątem innych zakażeń. W niedawnym międzynarodowym, wieloośrodkowym, prospektywnym, randomizowanym, kontrolowanym, otwartym badaniu trzeciej fazy oceniano skuteczność daptomycyny u pacjentów z zapaleniem wsierdzia i bakteriemią wywołaną przez S. aureus. Pacjenci z bakteriemią (MSSA lub MRSA) zostali losowo przydzieleni do jednej z grup leczenia. W ciągu 2-6 tygodni daptomycynę podawano dożylnie w dawce 6 mg / kg dziennie, półsyntetyczną penicylinę w dawce 2 g 6 razy dziennie lub wankomycynę w standardowych dawkach 2 razy dziennie. MRSA izolowano odpowiednio od 37% i 38% pacjentów w grupie daptomycyny i grupie porównawczej. Pacjenci w grupie porównawczej otrzymywali dożylnie gentamycynę przez pierwsze 4 dni leczenia. Zgodnie z wynikami badania daptomycyna nie była gorsza pod względem skuteczności preparatów porównawczych.

Skuteczność daptomycyny w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc oceniano w dwóch międzynarodowych badaniach klinicznych trzeciej fazy, w których uczestniczyło prawie 1000 pacjentów. Skuteczność kliniczna daptomycyny była niższa w porównaniu z ceftriaksonem, co można wyjaśnić znacznym spadkiem aktywności daptomycyny w obecności środka powierzchniowo czynnego. Dlatego daptomycyna nie jest stosowana w leczeniu zapalenia płuc.

Bezpieczeństwo i przenośność

W dwóch badaniach skuteczności daptomycyny w skomplikowanych infekcjach skóry i tkanek miękkich lek charakteryzował się dobrą tolerancją. Częstość i rozkład zdarzeń niepożądanych w leczeniu daptomycyną (n = 534) i leków porównawczych (n = 558) były porównywalne. Większość zdarzeń niepożądanych uznano za niezwiązane z terapią i miały łagodne lub umiarkowane nasilenie. Jedno lub więcej działań niepożądanych odnotowano u 18% pacjentów otrzymujących daptomycynę iu 21% pacjentów w grupie porównawczej. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi były zaburzenia czynności przewodu pokarmowego, reakcje w miejscu wstrzyknięcia i ból głowy, a częstotliwość była porównywalna lub niższa niż w grupie porównawczej. Całkowita liczba pacjentów, którzy przerwali leczenie w każdej grupie, wynosiła 2,8%.

Biorąc pod uwagę możliwość uszkodzenia mięśni podczas stosowania daptomycyny, co odnotowano we wczesnych stadiach badania, gdy lek podawano kilka razy dziennie, poziom fosfokinazy kreatynowej (CPK) był dokładnie monitorowany we wszystkich badaniach. Poziomy CPK były porównywalne u pacjentów we wszystkich grupach przed, w trakcie i po zakończeniu leczenia. W badaniu skuteczności daptomycyny w powikłanych zakażeniach skóry i tkanek miękkich obserwowano wzrost poziomu CPK u 9,3% pacjentów w grupie daptomycyny i 8,9% pacjentów w grupie porównawczej. Jedynie u dwóch (0,2%) pacjentów, którzy otrzymywali daptomycynę, podwyższonemu CPK towarzyszył ból mięśni i / lub osłabienie mięśni. W obu przypadkach objawy kliniczne i nieprawidłowości laboratoryjne ustąpiły całkowicie po zaprzestaniu leczenia daptomycyną.

Wnioski

Daptomycyna? Pierwszy przedstawiciel nowej klasy antybiotyków, cyklicznych lipopeptydów. Lek charakteryzuje się szybko występującym działaniem bakteriobójczym przeciwko szerokiemu spektrum patogenów gram (+), w tym MRSA, S. aureus o pośredniej wrażliwości na wankomycynę, oporne na wankomycynę enterokoki S.aureus i oporne na wankomycynę. Ma wysoką aktywność przeciwko bakteriom, zarówno w fazie wzrostu, jak iw fazie stacjonarnej. W badaniach klinicznych daptomycyna wykazywała dobry profil bezpieczeństwa i skuteczności porównywalny ze standardową terapią powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich. Prawdopodobieństwo powstawania oporności wśród bakterii jest niskie ze względu na wyjątkowość mechanizmu działania leku.

Daptomycyna jest stosowana w praktyce klinicznej w Stanach Zjednoczonych od 2003 r. I jest obecnie zatwierdzona do leczenia powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich; Oczekuje się, że lek będzie dostępny w Europie na początku 2006 r. Wyniki ostatnich i trwających badań klinicznych pomogą ustalić zakres zastosowania klinicznego daptomycyny jako możliwej alternatywy dla obecnie dostępnych leków, w szczególności glikopeptydów, w leczeniu innych zakażeń gram (+).

Pierwsze antybiotyki dla bakterii Gram-dodatnich.

Clin Microbiol Infect 2006; 12 (S1): 24-32.

Daptomycyna

Treść

Nazwa łacińska [edytuj]

Grupa farmakologiczna [edytuj]

Daptomycyna - lek przeciwbakteryjny do stosowania ogólnoustrojowego.

Charakterystyka substancji [edycja]

Liofilizat od jasnożółtego do jasnobrązowego.

Farmakologia [edytuj]

Daptomycyna jest naturalnie występującym cyklicznym lipopeptydem, który jest aktywny tylko przeciwko bakteriom Gram-dodatnim.

Daptomycyna w obecności jonów wapnia wiąże się z błoną komórkową (zarówno w fazie wzrostu komórki bakteryjnej, jak iw spoczynku), powoduje jej depolaryzację, co prowadzi do szybkiego zahamowania syntezy białek, DNA i RNA oraz śmierci komórek z niewielką lizą.

In vitro daptomycyna szybko wykazuje aktywność bakteriobójczą (w zależności od stężenia) na wrażliwe drobnoustroje gram-dodatnie. In vivo jednorazowo (w dawce równoważnej 4 i 6 mg / kg 1 raz dziennie u ludzi) stosunek AUC / MIC (pole pod krzywą stężenie-czas / minimalne stężenie hamujące) i C_max/ MIC (maksymalne stężenie we krwi / minimalne stężenie hamujące) skorelowane ze skutecznością i przewidywanym działaniem bakteriobójczym.

Grupa wysoce wrażliwych mikroorganizmów, dla których MIC (według Europejskiego Komitetu ds. Określania wrażliwości na antybiotyki - anatomiczne) fartuchów zreformowanego, Streptococcus grupa G, Clostridium perfringens, Peptostreptococcus spp.

Grupa opornych drobnoustrojów, dla których MIC (zgodnie z EUCAST) daptomycyny wynosi> 1 mg / l obejmuje mikroorganizmy Gram-ujemne odporne na naturalne.

Daptomycyna jest skuteczna u pacjentów z powikłanymi zakażeniami skóry i tkanek miękkich (zakażenia ran, ropnie podskórne) i bakteriemią wywołaną przez Staphylococcus aureus, w tym. szczepy oporne na metycylinę (zakaźne zapalenie wsierdzia, w tym wczesne pooperacyjne zapalenie wsierdzia).

Podczas stosowania daptomycyny w dawkach 4–12 mg / kg 1 raz na dobę przez 14 dni, farmakokinetyka daptomycyny jest przeważnie liniowa; stężenie równowagi osiąga się po 3 dniach.

W badaniach eksperymentalnych daptomycyna praktycznie nie jest wchłaniana do krwi przez podawanie doustne.

U zdrowych ochotników objętość dystrybucji daptomycyny w stanie równowagi wynosi około 0,1 l / kg, co odpowiada rozkładowi leku głównie w przestrzeni pozakomórkowej. W badaniach eksperymentalnych przy jednorazowym lub wielokrotnym stosowaniu daptomycyna jest głównie rozprowadzana w dobrze unaczynionych tkankach iw mniejszym stopniu przenika przez BBB i barierę łożyskową.

Daptomycyna wiąże się odwracalnie z białkami osocza ludzkiego, niezależnie od stężenia. U zdrowych ochotników wiązanie białka wynosi około 90%, w tym z naruszeniem funkcji nerek.

W badaniach in vitro daptomycyna nie jest metabolizowana ani nieznacznie metabolizowana przez utlenianie mikrosomalne z udziałem układu enzymatycznego cytochromu P450 (CYP450).

Przepisując lek ludziom w dawce 6 mg / kg (zgodnie z analizą osocza), a także podczas stosowania znakowanej radioaktywnie daptomycyny, nie wykryto tworzenia jej metabolitów, co oznacza brak metabolizmu ogólnoustrojowego. Z 4 nieaktywnych metabolitów występujących w moczu, 2 produkty metaboliczne fazy utleniającej I występowały w niskich stężeniach.

Lek jest wydalany głównie przez wydalanie przez nerki. Jednoczesne podawanie probenecydu nie wpływa na farmakokinetykę daptomycyny, co sugeruje brak aktywnego wydzielania kanalikowego daptomycyny w nerkach.

Po podaniu dożylnym stężenie daptomycyny w osoczu wynosiło około 7–9 ml / h / kg. Cl nerki - 4–7 ml / h / kg.

Przy pojedynczym zastosowaniu 78% daptomycyny jest wydalane z moczem, a 5% z kałem. Około 50% dawki leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem.

Aplikacja [edytuj]

- powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich u dorosłych;

Daptomycyna: Przeciwwskazania [edytuj]

Nadwrażliwość na daptomycynę lub substancje pomocnicze.

Stosowanie w ciąży i laktacji [edytuj]

Daptomycyna w czasie ciąży powinna być przepisywana tylko w przypadkach, gdy spodziewana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.

Jeśli potrzebujesz daptomycyny w okresie karmienia piersią, karmienie piersią jest wymagane, aby przerwać.

Daptomycyna (Daptomycyna)

Treść

Wzór strukturalny

Rosyjska nazwa

Łacińska nazwa substancji Daptomycyna

Nazwa chemiczna

Formuła brutto

Grupa farmakologiczna substancji Daptomycyna

Klasyfikacja nosologiczna (ICD-10)

Kod CAS

Substancje charakterystyczne Daptomycyna

Cykliczny lipopeptyd naturalnego pochodzenia.

Cykliczny środek przeciwbakteryjny lipopeptyd otrzymywany przez fermentację Streptomyces roseosporus.

Farmakologia

Daptomycyna jest aktywna przeciwko tlenowym bakteriom Gram-dodatnim, w tym szczepom opornym na antybiotyki (metycylina, oporne na wankomycynę i szczepy oporne na linezolid). Widmo in vitro aktywności daptomycyny obejmuje większość istotnych klinicznie bakterii Gram-dodatnich.

Daptomycyna wiąże się z błoną komórkową komórki bakteryjnej i powoduje jej depolaryzację, co prowadzi do szybkiego zahamowania syntezy DNA, RNA, białka i powoduje śmierć komórek.

Obecnie mechanizm rozwoju oporności na daptomycynę nie jest w pełni zrozumiały. Nie ustalono również żadnych możliwych zmian w genomie komórki bakteryjnej potwierdzających rozwój oporności. Nie stwierdzono rozwoju oporności krzyżowej na daptomycynę, opartej na mechanizmach rozwoju oporności właściwych dla innych klas antybiotyków.

Podczas stosowania daptomycyny zgłaszano niepowodzenia leczenia u pacjentów z chorobami zakaźnymi wywołanymi przez szczepy Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis i Enterococcus faecium. Gdy daptomycyna była stosowana w badaniach in vitro i in vivo, wywierała szybki, zależny od dawki efekt bakteriobójczy.

In vitro daptomycyna wykazywała synergistyczne działanie przeciwbakteryjne, gdy jest stosowana razem z aminoglikozydami, antybiotykami beta-laktamowymi i ryfampicyną przeciwko wielu szczepom Staphylococcus (w tym niektórym szczepom opornym na metycylinę) i Enterococcus (w tym niektórym szczepom opornym na wankomycynę). Daptomycyna nie wykazywała działania antagonistycznego podczas interakcji z innymi antybiotykami.

Wrażliwe mikroorganizmy: Staphylococcus aureus *, Staphylococcus haemolyticus, Staphylococcus spp. (szczepy koagulazo-ujemne), Streptococcus agalactiae *, Streptococcus dysgalactiae *, Streptococcus pyogenes * Streptococcus spp. grupy G, Clostridium perfringens, Peptostreptococcus spp.

Naturalnie odporne mikroorganizmy: mikroorganizmy Gram-ujemne.

* Gatunki o udowodnionej wrażliwości na daptomycynę na podstawie badań klinicznych.

W przypadku stosowania daptomycyny w dawkach 4–12 mg / kg 1 raz dziennie przez infuzję dożylną przez 30 minut przez 14 dni, farmakokinetyka jest w większości liniowa zależna od dawki; C_ss osiąga się po podaniu 3 dziennych dawek daptomycyny.

Gdy daptomycyna była podawana w dawkach 4–6 mg w postaci 2-minutowego wstrzyknięcia dożylnego, farmakokinetyka była zależna od dawki. Porównywalna ekspozycja (C_max i AUC) wykazano u zdrowych ochotników stosujących daptomycynę IV w infuzji przez 30 minut i jako 2-minutowy zastrzyk.

Dystrybucja U zdrowych ochotników V_ss daptomycyna wynosi około 0,1 l / kg niezależnie od dawki.

W badaniach eksperymentalnych na zwierzętach z pojedynczym lub wielokrotnym użyciem daptomycyny jej penetracja przez BBB i GPB była minimalna.

Daptomycyna wiąże się odwracalnie z białkami osocza ludzkiego, niezależnie od jego stężenia. U zdrowych ochotników i pacjentów z łagodną i umiarkowanie upośledzoną czynnością wątroby (2) i ciężką (BMI> 40 kg / m 2) otyłością obserwowano wzrost AUC odpowiednio o 28 i 42% w porównaniu z pacjentami z prawidłową masą ciała.

Paul Nie obserwowano klinicznie istotnego wpływu płci na farmakokinetykę daptomycyny.

Zastosowanie substancji Daptomycyna

Skomplikowane infekcje skóry i tkanek miękkich u dorosłych spowodowane przez wrażliwe tlenowe bakterie Gram-dodatnie; bakteriemia wywołana przez Staphylococcus aureus, w tym prawostronne zakaźne zapalenie wsierdzia u dorosłych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na daptomycynę; wiek poniżej 18 lat (stosowanie daptomycyny u pacjentów w tej kategorii nie było badane).

Ograniczenia w korzystaniu z

Łagodne i umiarkowane zaburzenia czynności nerek (kreatynina Cl 30–80 ml / min), otyłość, ciężkie zaburzenia czynności wątroby (> 9 w skali Child-Pugh), a także pacjenci w wieku powyżej 65 lat; jednoczesne stosowanie z lekami potencjalnie nefrotoksycznymi (konieczne jest zapewnienie dodatkowego regularnego monitorowania czynności nerek u wszystkich pacjentów, niezależnie od początkowego stanu czynności nerek).

W następujących sytuacjach daptomycyna powinna być stosowana tylko wtedy, gdy oczekiwana korzyść przewyższa potencjalne ryzyko:

- pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (kreatynina Cl 1/10); często (≥1 / 100–4 × VGN (200 U / l). Objawy ustąpiły w ciągu 3 dni, a poziomy CPK powróciły do ​​normy w ciągu 7–10 dni po przerwaniu leczenia (patrz „Środki ostrożności”).

Zmiany poziomu CPK obserwowane u pacjentów, którzy otrzymali daptomycynę lub lek porównawczy, nie wykazały znaczących różnic klinicznych ani statystycznych.

Test według świadectwa „Spowodował bakteriemię S. aureus / zapalenie wsierdzia”. W badaniu klinicznym dotyczącym tego wskazania, stosując daptomycynę w dawce 6 mg / kg u 11 ze 120 pacjentów (9,2%), w tym u dwóch pacjentów z początkowym poziomem CPK powyżej 500 U / l, zaobserwowano wzrost poziomu CPK> 500 U / l w porównaniu z 1 ze 116 pacjentów (0,9%) w grupie porównawczej. U 4 z tych 11 pacjentów otrzymujących daptomycynę, wcześniej lub równocześnie podawano receptor inhibitora reduktazy HMG-CoA. Trzy z nich przerwały leczenie z powodu wzrostu poziomu CPK, podczas gdy pacjent kontynuował leczenie ze wzrostem poziomów CPK w grupie porównawczej (patrz „Środki ostrożności”).

W okresie po rejestracji, gdy stosuje się daptomycynę, identyfikuje się następujące reakcje niepożądane. Ponieważ reakcje te były zgłaszane dobrowolnie i od populacji o niepewnej wielkości, nie zawsze jest możliwe realistyczne oszacowanie ich częstotliwości lub ustalenie związku przyczynowego z ekspozycją na lek.

Zaburzenia układu immunologicznego: anafilaksja, reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy, wysypka lekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (zespół DRESS), świąd, pokrzywka, przerywany oddech, trudności w połykaniu, rumień (rumień tułowia) i eozynoza płucna. środki ostrożności ”).

Zakażenia i inwazje: biegunka związana z Clostridium difficile (patrz „Środki ostrożności”).

Ze strony układu mięśniowo-szkieletowego: podwyższona mioglobina, rabdomioliza (niektóre doniesienia pochodziły od pacjentów otrzymujących zarówno inhibitory reduktazy daptomycyny, jak i HMG-CoA) (patrz „Środki ostrożności”, „Interakcje”).

Ze strony układu oddechowego narządy klatki piersiowej i śródpiersia: kaszel, eozynofilowe zapalenie płuc (patrz „Środki ostrożności”).

Ze strony układu nerwowego: neuropatia obwodowa (patrz „Środki ostrożności”).

Ze strony skóry i tkanek podskórnych: ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona i wysypka pęcherzykowo-pęcherzykowa (z lub bez udziału błony śluzowej).

Ze strony przewodu pokarmowego: nudności, wymioty.

Od zmysłów: zaburzenia widzenia.

Interakcja

Ponieważ daptomycyna nie indukuje ani nie hamuje wpływu na układ cytochromu P450 (CYP450), rozwój interakcji zależnych od SUR450 u ludzi jest mało prawdopodobny.

Podczas stosowania daptomycyny razem z aztreonamem, warfaryną i probenecydem, nie było znaczącej zmiany parametrów farmakokinetycznych leku.

Doświadczenie z jednoczesnym stosowaniem daptomycyny z warfaryną jest ograniczone. Nie przeprowadzono badania interakcji daptomycyny z innymi lekami przeciwzakrzepowymi. Podczas stosowania daptomycyny z warfaryną konieczne jest kontrolowanie krzepnięcia krwi w pierwszych dniach stosowania.

Podczas stosowania daptomycyny (w dawce 2 mg / kg) razem z tobramycyną w infuzji dożylnej przez 30 minut, wystąpiły niewielkie zmiany parametrów farmakokinetycznych (nieistotne statystycznie). Jednak doświadczenie jednoczesnego stosowania daptomycyny w dawkach terapeutycznych (4 i 6 mg / ml) i tobramycyny nie jest. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania daptomycyny z tobramycyną.

Doświadczenie w stosowaniu daptomycyny z innymi lekami, które mogą powodować miopatię (na przykład inhibitory reduktazy HMG-CoA - leki hipolipidemiczne) jest ograniczone. Pomimo ograniczonego doświadczenia w stosowaniu tego typu leków, zgłaszano zwiększoną aktywność CPK i rabdomiolizę u pacjentów otrzymujących leczenie jednym z tych leków jednocześnie z daptomycyną. Jeśli to możliwe, pacjenci otrzymujący leczenie daptomycyną powinni czasowo zawiesić stosowanie leków, które mogą powodować miopatię, z wyjątkiem przypadków, w których spodziewana korzyść z takiej terapii przekracza potencjalne ryzyko. Jeśli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania, aktywność CPK powinna być określana częściej 1 raz w tygodniu, podczas gdy należy dokładnie monitorować pacjenta, aby zidentyfikować oznaki lub objawy, które mogą wskazywać na rozwój miopatii (patrz „Środki ostrożności”).

Przy jednoczesnym stosowaniu z NPVS, w tym inhibitorami TsOG-2, możliwe jest zwiększenie stężenia daptomycyny w surowicy krwi. W praktyce klinicznej zdarzały się przypadki interakcji daptomycyny z określonym odczynnikiem stosowanym do oznaczania PV / INR, rekombinowanej tromboplastyny. Ta interakcja spowodowała wyraźne zależne od dawki wydłużenie PV i wzrost INR. Przy identyfikacji nieprawidłowości PV / INR u pacjentów otrzymujących leczenie daptomycyną, należy rozważyć możliwość interakcji daptomycyny in vitro z odczynnikiem laboratoryjnym. Prawdopodobieństwo błędu przy określaniu PV lub INR można zminimalizować, jeśli krew zostanie pobrana w C_min daptomycyna w osoczu krwi.

Jeśli pacjent ma wyraźny wzrost PV / INR podczas leczenia daptomycyną, należy:

1. Aby ponownie określić PV / INR, należy pobrać krew w C_min daptomycyna w osoczu krwi. Jeśli po ponownym określeniu wartości PV i INR będą wyższe niż wartość oczekiwana, konieczne jest określenie PV / INR w alternatywny sposób (bez użycia rekombinowanej tromboplastyny).

2. Aby ocenić wszystkie inne przypadki wzrostu PW i INR.

U zdrowych ochotników jednoczesne stosowanie daptomycyny i symwastatyny nie wpływało na C_min simwastatyna w osoczu krwi i nie było doniesień o miopatii szkieletowej.

Jednak inhibitory reduktazy HMG-CoA mogą powodować miopatię, która objawia się bólem mięśni lub osłabieniem związanym ze wzrostem poziomu CPK. W badaniu fazy III, zgodnie ze wskazaniami „Spowodowane bakteriemią S.aureus / zapalenie wsierdzia”, u niektórych pacjentów, którzy otrzymywali wcześniej lub równocześnie leczenie inhibitorem reduktazy HMG-CoA, rozwinął się poziom CPK (patrz „Działania niepożądane”). Doświadczenie z jednoczesnym podawaniem inhibitora reduktazy HMG-CoA i daptomycyny u pacjentów jest ograniczone, dlatego stosowanie inhibitorów reduktazy HMG-CoA u pacjentów otrzymujących daptomycynę powinno być czasowo zawieszone.

Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania daptomycyny zaleca się nadzór medyczny i leczenie objawowe.

Daptomycyna jest powoli wydalana z organizmu przez hemodializę (około 15% podanej dawki jest eliminowane po 4 godzinach) lub przez dializę otrzewnową (około 11% podanej dawki jest usuwane po 48 godzinach).

Droga podania

Środki ostrożności substancji Daptomycyna

Jeśli podejrzewa się zakażenie o mieszanej etiologii (w tym drobnoustroje Gram-ujemne i / lub beztlenowe), daptomycynę należy stosować w połączeniu z odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi, które są skuteczne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym i / lub beztlenowym.

Przy stosowaniu daptomycyny obserwowano reakcje anafilaktyczne / reakcje nadwrażliwości. W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych przy stosowaniu daptomycyny, leczenie należy przerwać i przeprowadzić odpowiednie leczenie.

Stosowanie daptomycyny jest nieskuteczne u pacjentów z pozaszpitalnym zapaleniem płuc, ponieważ daptomycyna wiąże się i dezaktywuje płucny środek powierzchniowo czynny w pęcherzykach płucnych.

Podczas stosowania prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym daptomycyny, obserwowano biegunkę Clostridium difficile. W przypadku wystąpienia biegunki spowodowanej przez Clostridium difficile, podczas stosowania daptomycyny należy przerwać leczenie i, jeśli to konieczne, zalecić odpowiednią terapię. W takich przypadkach należy unikać stosowania leków hamujących perystaltykę jelit.

Biegunka związana z Clostridium difficile

W przypadku prawie wszystkich ogólnoustrojowych leków przeciwbakteryjnych, w tym daptomycyny, zgłaszano przypadki biegunki związanej z Clostridium difficile (DSCD), które mogą się różnić pod względem nasilenia od łagodnego do śmiertelnego zapalenia jelita grubego (patrz „Skutki uboczne”). Leczenie lekami przeciwbakteryjnymi zmienia skład normalnej flory okrężnicy, prowadząc do nadmiernego wzrostu Clostridium difficile.

Clostridium difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju DSCD.

Szczepy Clostridium difficile produkujące hipertoksynę powodują wzrost zachorowalności i śmiertelności, ponieważ zakażenia powodowane przez nie mogą być oporne na leczenie przeciwbakteryjne i wymagać kolektomii. Możliwość rozwoju DSCD należy rozważyć u wszystkich pacjentów z biegunką towarzyszącą stosowaniu leków przeciwbakteryjnych. Konieczne jest dokładne zbadanie historii choroby, doniesiono o rozwoju DSCD ponad 2 miesiące po zastosowaniu leków przeciwbakteryjnych. Jeśli podejrzewa się DSD lub potwierdzono DSKD, może być konieczne anulowanie terapii antybiotykowej, która nie jest bezpośrednio skierowana przeciwko Clostridium difficile. Zgodnie ze wskazaniami klinicznymi, odpowiednia regulacja równowagi wodno-elektrolitowej, stosowanie dodatkowych źródeł białka, może być wymagane leczenie przeciwbakteryjne zakażeń wywołanych przez Clostridium difficile i ocena chirurgiczna.

Jeśli na tle daptomycyny obserwuje się pogorszenie lub nawrót bakteremii / zapalenia wsierdzia wywołanego przez Staphylococcus aureus lub zanotowano niską skuteczność kliniczną, patogen należy ponownie wyizolować z krwi pacjenta. Jeśli Staphylococcus aureus zostanie ponownie wykryty, konieczne jest określenie wrażliwości patogenu na antybiotyki (w celu określenia minimalnego stężenia hamującego), a także zbadanie pacjenta w celu zidentyfikowania ukrytych ognisk zakażenia. W celu uzyskania efektu klinicznego mogą być wymagane odpowiednie interwencje chirurgiczne (w tym rehabilitacja rany, usunięcie protez, protez zastawek serca) lub zastosowanie innych leków przeciwbakteryjnych.

Pacjenci otrzymujący leczenie antybiotykami, w tym daptomycyna, mogą rozwinąć lekooporność. Wraz z rozwojem oporności na antybiotyki na daptomycynę należy podjąć odpowiednie środki.

Naruszenia systemu mięśniowo-szkieletowego

Podczas stosowania daptomycyny występowały przypadki zwiększonej aktywności CPK, rozwoju bólu mięśni, osłabienia i / lub rabdomiolizy, dlatego należy przestrzegać następujących zaleceń.
Pacjenci otrzymujący leczenie daptomycyną powinni zostać poinformowani o konieczności natychmiastowego poinformowania lekarza o rozwoju bólu lub osłabienia mięśni, zwłaszcza w nogach.

Aktywność CK w osoczu należy ustalić przed rozpoczęciem leczenia i podczas leczenia daptomycyną w regularnych odstępach czasu (co najmniej 1 raz w tygodniu) u wszystkich pacjentów.

U pacjentów z wysokim ryzykiem miopatii oznaczanie aktywności CK w osoczu powinno być wykonywane częściej (na przykład co 2-3 dni przez co najmniej pierwsze dwa tygodnie terapii). Na przykład ta kategoria obejmuje pacjentów z upośledzoną czynnością nerek o dowolnym nasileniu (Cl kreatynina ®