Antybiotyki na gardło pęcherzykowe - cechy stosowania, wskazania i przeciwwskazania

Nieżyt nosa

Ból gardła pęcherzykowego - zakażenie tkanek miękkich gardła. Czynnikiem wywołującym chorobę są dwa rodzaje bakterii: paciorkowiec i gronkowiec. Choroba objawia się znacznym wzrostem temperatury ciała i tworzeniem wielu pęcherzyków z zawartością ropnej.

W tym przypadku pacjent skarży się na trudności z połykaniem i bólem. Antybiotyki na gardło pęcherzykowe są uważane za obowiązkowe leczenie, ponieważ tylko one bezpośrednio wpływają na przyczynę zapalenia.

Pozostałe metody leczenia w postaci płukanek, sprayów i pastylek do ssania są uważane za dodatkowe metody leczenia. Lokalny wpływ leków na błonę śluzową ma na celu wyeliminowanie indywidualnych objawów choroby (ból, trudności w połykaniu, obrzęk). Według większości lekarzy stabilizacja temperatury i ogólne samopoczucie pacjenta następuje drugiego dnia przyjmowania środka przeciwbakteryjnego.

Wskazania do antybiotykoterapii

Ból gardła pęcherzyka i antybiotyk są uważane za całkowicie zgodne koncepcje. W takich przypadkach lekarze przepisują leki przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania. Ponadto, jeśli pacjent po 3 dniach nie zaobserwuje poprawy zdrowia i obniżenia temperatury ciała, eksperci zalecają zmianę leku.

Przeciwwskazania do antybiotykoterapii

Antybiotyki na dusznicę bolesną nie są zalecane w takich przypadkach:

  1. Pacjent ma reakcję alergiczną. Tacy ludzie muszą indywidualnie wybrać antybiotyk na podstawie testów alergicznych.
  2. Wirusowe ból gardła. Diagnoza ta jest ustalana przez otolaryngologa zgodnie z wynikami badania pacjenta. Wiedząc, czym jest grudkowe zapalenie migdałków, specjalista jest w stanie dokładnie określić przyczynę choroby.

Przeciwwskazania względne uważa się za przewlekłą niewydolność nerek i układu sercowo-naczyniowego.

Ogólne zasady antybiotykoterapii

Antybiotyk jest przepisywany tylko przez lekarza, który badał pacjenta i ustalił ostateczną diagnozę. Leczenie rozpoczyna się po określeniu indywidualnej tolerancji środka przeciwbakteryjnego. W zależności od obrazu klinicznego choroby i wieku pacjenta specjalista może przepisać środek farmaceutyczny w postaci zastrzyków, tabletek lub syropu.

Antybiotyki i ból gardła u dzieci mają swoje własne cechy. Lekarze wolą przepisywać leki w syropie lub zawiesinie. W tym przypadku dawkę leku określa się w zależności od wagi dziecka lub ciężkości procesu zapalnego-ropnego, który jest bardzo szybki.

Według wielu otolaryngologów najskuteczniejszym rodzajem antybiotykoterapii jest wstrzyknięcie antybiotyku. w takich przypadkach maksymalne stężenie leku we krwi obserwuje się 20-40 minut po wstrzyknięciu. Średni czas trwania efektu terapeutycznego po jednym wstrzyknięciu wynosi 4-6 godzin.

Przyjmowanie środków przeciwbakteryjnych trwa co najmniej siedem dni. W przeciwnym razie, z wczesnym zakończeniem przyjmowania leku, osoba ponownie rozwija pęcherzykowy pęcherzyk, a antybiotyki są oporne na zakażenie. U takich pacjentów patologiczna mikroflora staje się całkowicie niewrażliwa na działanie określonego rodzaju leku przeciwbakteryjnego.

Jakie leki przeciwbakteryjne stosuje się do gardła z pęcherzykami

W 90-95% przypadków bakteryjne zmiany gardła są powodowane przez gronkowce i paciorkowce. W związku z tym antybiotyk przepisany przez specjalistę w przypadku gardła pęcherzykowego powinien aktywnie niszczyć dokładnie te rodzaje bakterii.

Do głównych leków przeciwbakteryjnych należą:

  1. Penicyliny (amoksycylina, ampicylina, augmentin, ampioks). Ta grupa leków została po raz pierwszy odkryta wśród antybiotyków i jest stosowana od lat 40. XX wieku. Do dziś penicyliny są uważane za najbezpieczniejszy środek przeciwbakteryjny dla ludzkiego organizmu. Po podaniu wewnętrznym lub zastrzyku blokują wzrost i rozmnażanie patologicznych mikroorganizmów w układzie oddechowym.
  2. Cefalosporyny (cefasporin, cyfran, ceftriakson). Mechanizm działania antybiotyków cefalosporynowych jest identyczny z penicylinami. W rzeczywistości jedyną różnicą między tymi lekami jest szerszy zakres działania na patologiczną mikroflorę nosogardzieli.
  3. Makrolidy (azytromycyna, summamed i rulid). Specyfika leków polega na ich zdolności do wewnątrzkomórkowej akumulacji w zakresie procesu zapalnego i ropnego. Zatem efekt terapeutyczny antybiotyku jest znacznie zwiększony i rozszerzony. Te antybiotyki w pęcherzykowym gardle mają również działanie przeciwzapalne, które nie są związane ze zniszczeniem bakterii chorobotwórczych.
  4. Tetracykliny (makropen, tetracyklina, doksycyklina). Te środki farmaceutyczne mają szeroki zakres działań, ale ostatnio ich stosowanie jest ograniczone. Według statystyk, wiele drobnoustrojów kcal jest opornych na tetracykliny.
  5. Fluorochinolony (pefloksacyna, ofloksacyna, sparfloksacyna). Terapia takimi środkami ma na celu przede wszystkim zwalczanie powikłań płucnych związanych z infekcją bakteryjną. Wynika to z faktu, że fluorochinolony są aktywnie absorbowane w tkance płucnej, a cena takich leków jest zwykle najwyższa.

Przyczyny nawracającej dławicy piersiowej po przejściu cyklu terapii antybiotykowej

Brak pozytywnego wyniku po zastosowaniu antybiotyków u pacjenta wiąże się z następującymi czynnikami:

  1. Błędna diagnoza dławicy bakteryjnej. Co to jest dławica pęcherzykowa i otolaryngolog powinien określić objawy choroby.
  2. Opór ludzkiego ciała. Patologiczna mikroflora nosowo-gardłowa jest całkowicie niewrażliwa na działanie określonego rodzaju antybiotyku.
  3. Ostre uszkodzenie wirusowe tkanek gardła i migdałków.

Główne powikłania leczenia antybiotykami

Standardowy podręcznik antybiotyków opisuje różne działania niepożądane leku.

Negatywne skutki przyjmowania leków przeciwbakteryjnych obserwuje się w następujących postaciach:

  1. Reakcje alergiczne, które mogą być piorunujące lub opóźnione. Najbardziej niebezpiecznym typem alergii jest wstrząs anafilaktyczny, często śmiertelny.
  2. Działanie toksyczne na pacjenta. Zatrucie ludzkie w procesie antybiotykoterapii jest spowodowane przez przekroczenie dopuszczalnej dawki lub trudności w usuwaniu leku. Tacy pacjenci często cierpią na patologiczne zmiany w funkcjonowaniu układu nerwowego.
  3. Uszkodzenie nerek. Powikłanie to występuje głównie u osób ze współistniejącą niewydolnością nerek. W takich przypadkach pacjent wykrywa białko i krew w moczu.
  4. Działanie hepatotoksyczne. Często antybiotyki tetracykliny i chlorotetracykliny mogą powodować uszkodzenie komórek wątroby, co klinicznie objawia się żółtaczką. W przypadku braku specyficznego leczenia u pacjentów rozwija się niewydolność wątroby, która jest śmiertelna.
  5. Działanie teratogenne. Wiele leków przeciwbakteryjnych jest przeciwwskazanych do stosowania przez kobiety w ciąży. Jednocześnie tetracyklina, która przenika przez łożysko do płodu i może powodować poważne upośledzenie rozwoju dziecka, jest najbardziej niebezpieczna.
  6. Zaburzenia przewodu pokarmowego. Większość antybiotyków wywołuje zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego. Tacy pacjenci skarżą się na nudności, bóle brzucha, biegunkę lub zaparcia.

Antybiotyki na gardło pęcherzykowe są obowiązkową metodą leczenia, ale wymagają ścisłego przestrzegania dawkowania i czasu podawania. Należy również pamiętać, że ich stosowanie reguluje wyłącznie lekarz prowadzący.

Antybiotyki w leczeniu pęcherzykowego zapalenia migdałków

Leczenie dusznicy bolesnej przeprowadza się za pomocą tych samych antybiotyków, które są stosowane w walce z innymi formami choroby. Pierwszy wybór dotyczy leków opartych na penicylinach, jeśli z jakiegoś powodu nie są odpowiednie - wybiera się antybiotyki innych grup:

  • Cefalosporyny - dla bezpieczeństwa i skuteczności są prawie identyczne z penicylinami. Leki te obejmują Cefadroxil, Duracef, Suprax, Hazaran, Apo-Cefalex i inne;
  • Makrolidy, wśród których jest jeden z najczęściej stosowanych antybiotyków na anginę, erytromycynę. Ta grupa obejmuje azytromycynę, jozamycynę, spiromycynę i inne leki - Sumamed, Azitro-Sandoz, Hemomitsin.

Hemomitsin - jeden z preparatów na bazie azytromycyny

Linozamidy - klindamycyna i linkomycyna - są rzadko przepisywane. Te antybiotyki na ból gardła mogą powodować poważne skutki uboczne, a zatem ich stosowanie jest uzasadnione tylko w przypadkach, gdy reszta leków z tego lub innego powodu nie może być przepisana.

Dlaczego wszystkie formy dławicy są leczone tymi samymi antybiotykami?

Ponieważ wszystkie ból gardła są powodowane przez patogeny wrażliwe na te same antybiotyki. Gdy ogólnoustrojowa antybiotykoterapia nie ma znaczenia dla lokalizacji patogenu w tkankach migdałków. Każda substancja po wchłonięciu w żołądku (lub w miejscu wstrzyknięcia) i do krwi dostaje się do tkanki objętej stanem zapalnym i zaczyna wiązać się z komórkami bakteryjnymi, powodując ich śmierć lub blokując ich rozmnażanie. Jeśli bakterie z gardła nieżytowego są tylko w błonie śluzowej, antybiotyk dostanie je tutaj. Jeśli infekcja jest zlokalizowana w pęcherzykach migdałków, to w nich substancja wpływa na bakterie. Nawet dawka i częstotliwość antybiotyków są takie same dla różnych postaci dusznicy bolesnej. Rodzaj choroby zależy tylko od zestawu terapii objawowych: na przykład w przypadku gardła pęcherzykowego częściej konieczne jest stosowanie leków przeciwgorączkowych i miejscowych niż w przypadku katar.

Aby przepisać naprawdę skuteczny antybiotyk na ból gardła, lekarz powinien wiedzieć:

  1. Jakie bakterie spowodowały dusznicę bolesną;
  2. Jakie antybiotyki pacjent brał wcześniej, czy miał jakieś reakcje alergiczne;
  3. Czy pacjent miał w przeszłości ból gardła.

Z reguły lekarz zazwyczaj nie zna rodzaju patogenu - jego identyfikacja wymaga co najmniej 3-4 dni, podczas których dławica może być stłumiona za pomocą antybiotyków o szerokim spektrum działania. Dlatego, wybierając antybiotyk, który powinien być przepisany na ból gardła w konkretnym przypadku, lekarz zazwyczaj bierze pod uwagę prawdopodobieństwo alergii i przepisuje najskuteczniejszy lek, który będzie aktywny przeciwko paciorkowcom i przeciwko gronkowcowi. Jest oczywiste, że samodzielne przepisywanie antybiotyku jest niebezpieczne, bez lekarza i biorąc pod uwagę własną nadwrażliwość.

Staphylococcus powoduje ból gardła rzadziej niż paciorkowce, ale zwykle jest bardziej odporny na antybiotyki.

„Kiedyś mieliśmy ból gardła dla dwójki dzieci. Masza jest grudkowa, gdy ma cztery lata. Lekarz przepisał Sumamed, taki proszek z łyżką i strzykawką pomiarową. Wszystko jest wygodne, łatwe w użyciu, ale wynik najbardziej mnie zaskoczył. Wyobraź sobie: dziecko ma ból gardła, ból gardła, wrzody na migdałkach, płacze, gorączka. Naprawdę się boję. Trzy razy dziennie pije roztwór proszku, rano nie ma temperatury, chce jeść, wszystko minęło. Byłem naprawdę zaskoczony. Chociaż wrzody były wtedy jeszcze około tygodnia, ale maluch czuł się dobrze.

Penicyliny do pęcherzykowego zapalenia migdałków

Penicyliny są pierwszą linią z wyboru do gardła z pęcherzykami. Są dość bezpieczne (większość penicylin można stosować pod nadzorem lekarza podczas ciąży i karmienia piersią), mają doskonałe parametry farmakokinetyczne (szybko wchłaniane w żołądku, są słabo rozkładane przez enzymy), rzadko powodują działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego. Jeśli są używane przez ciężarną kobietę lub karmiącą matkę, ryzyko narażenia na płód lub niemowlę w tych antybiotykach jest minimalne.

Najczęściej leki na bazie amoksycyliny są przepisywane w leczeniu pęcherzykowego zapalenia migdałków. Według wszystkich wskazań antybiotyk ten przewyższa wszystkie analogi, podczas gdy leki na jego bazie są dość tanie i niedrogie.

Leki na bazie amoksycyliny to Flemoxin Solutab, Amosin, Amoxicar, Amoksisar, Apo-Amoxy, Ospamox.

Inne antybiotyki z grupy penicylin to:

  • Ampicylina - właściwości farmakokinetyczne są znacznie gorsze niż amoksycylina. Często używany do iniekcji, aby uniknąć rozszczepienia dużej części części żołądka. Leki na tej podstawie - Ampik, Apo-Ampi, Upsampi;
  • Fenoksymetylopenicylina - leki Vepikombin, Kleatsil, Ospen.

Słabym punktem wszystkich penicylin jest pojawienie się dużej liczby szczepów patogenów zapalenia migdałków, odpornych na nie dzięki wytwarzaniu enzymu penicylinazy. Tak więc, w większości przypadków gronkowcowego zapalenia migdałków, patogen jest odporny na penicyliny, a nawet przy zakażeniu paciorkowcami, leczenie penicyliną jest coraz bardziej nieskuteczne ze względu na obecność bakterii penicylinazowych w tkankach migdałków.

Z tego powodu ostatnio antybiotyki oparte na kompleksach penicylin chronionych inhibitorami są coraz częściej stosowane w leczeniu pęcherzykowego zapalenia migdałków. Te kompleksy obejmują:

  • Mieszanina amoksycyliny i kwasu klawulanowego, która jest częścią środków Augmentin, Amoksiklav, Flemoklav-Solyutab;
  • Mieszanina ampicyliny i sulbaktamu (sultamicillin) - Ampisid, Sultasin.

Takie antybiotyki są częściej skuteczne, ponieważ kwas klawulanowy i sulbaktam neutralizują ochronę opornych bakterii na penicyliny. Dzisiaj Augmentin i Amoxiclav na ból gardła są głównymi lekami z wyboru w leczeniu choroby w domu. Są one dostępne w prawie wszystkich postaciach dawkowania i mogą być stosowane u dorosłych i dzieci w każdym wieku.

Model 3D cząsteczki kwasu klawulanowego

Wszystkie te antybiotyki są szybkimi środkami. Pozwalają zniszczyć główną liczbę bakterii, patogenów zapalenia migdałków w ciągu kilku godzin. Zgodnie z danymi badawczymi, w ciągu 12-24 godzin po rozpoczęciu terapii tymi środkami, zatrzymuje się wydzielanie mikroflory paciorkowcowej z tkanek migdałków. Zasadniczo leki te są przepisywane w postaci doustnej - w tabletkach i kapsułkach dla dorosłych, a także w postaci proszku i granulek do przygotowania zawiesin dla dzieci. Iniekcje tych antybiotyków są uważane za przestarzałą metodę leczenia, której w większości przypadków można uniknąć.

W niektórych przypadkach, dławica piersiowa jest przepisywana biciliny, które są oparte na soli benzylopenicyliny. Ich główną cechą jest długotrwałe działanie po wprowadzeniu do ciała. U większości pacjentów leki są przechowywane we krwi po 2-3 tygodniach po wstrzyknięciu. Pozwala to skutecznie radzić sobie z dusznicą bolesną, nawet w sytuacjach, gdy możliwe jest tylko pojedyncze wstrzyknięcie leku.

Minusem bicilin, który znacznie ogranicza ich stosowanie, jest niemożność spożycia doustnego: w żołądku leki te są całkowicie podzielone. Można je wprowadzać tylko domięśniowo, a zatem stosowanie tych antybiotyków w gardle pęcherzykowym ogranicza się do sytuacji, w których zorganizowane leczenie metodyczne doustnymi środkami przyjmującymi jest niemożliwe. Ponadto biciliny są często stosowane po głównym leczeniu innymi antybiotykami w celu zapobiegania powikłaniom bólu gardła - trwale zapobiegają wpływowi na organizm resztkowej mikroflory paciorkowcowej.

Preparaty z tej grupy to Bicillin-1, Bicillin-3, Bicillin-5, Retarpen, Extensillin.

Retarpen - lek z grupy Bicillins, który ma przedłużone działanie

Cefalosporyny: kiedy stosuje się te antybiotyki?

Antybiotyki z grupy cefalosporyn stosuje się w leczeniu dusznicy bolesnej w takich sytuacjach:

  1. Czynnik sprawczy jest odporny na penicyliny, ale w ogóle nie ma oporności na β-laktamy;
  2. Pacjent jest uczulony na penicyliny.

Cefadroksyl, antybiotyk z tej grupy, jest najczęściej stosowanym antybiotykiem w pęcherzykowym zapaleniu migdałków. Jednak ostatnio na rynku pojawiło się wiele leków opartych na innych cefalosporynach - Suprax na bazie cefiksymu, Ecotsephron na bazie cefaleksyny, Mefoksyna na bazie cefoksytyny. W szczególności wysoka skuteczność preparatu Suprax w leczeniu dusznicy bolesnej została udowodniona w wielu przypadkach skutecznego leczenia. W większości przypadków Supraks jest skuteczny w przypadku walki z patogenami odpornymi na penicyliny. Jednak lek nie jest skuteczny przeciwko dławicy spowodowanej zakażeniem gronkowcowym.

Suprax - lek na bazie cefiksymu

Makrolidy do gardła z pęcherzykami

Z makrolidów na dusznicę bolesną najczęściej przepisuje się dwa antybiotyki:

  1. Erytromycyna, w tym leki Adimitsin, Eric, Gryunamitsin;
  2. Azytromycyna. Skuteczny, w tym przeciwko bakteriom opornym na erytromycynę.

Wadami tych funduszy jest to, że często powodują one skutki uboczne ze strony przewodu pokarmowego penicylin i cefalosporyn. Ponadto, w niektórych przypadkach, te działania niepożądane mogą być cięższe niż sama dławica pęcherzykowa. Sumamed i Azitro Sandoz są również przepisywane dzieciom od 1 roku życia i są dostępne w postaci proszków do przygotowania zawiesin, co powoduje ich szerokie zastosowanie w pediatrii.

Azitro Sandoz w formie proszku, wygodny dla dzieci w wieku 1-2 lat.

„Ostatnią diagnozą jest grudkowe zapalenie migdałków, przypuszczalnie paciorkowce. Lekarz wyznaczył Sumameda. Poprosiłem o coś z penicylin, ale powiedział, że w mieście jest zbyt wiele przypadków oporności dławicy na penicyliny, dlatego mądrzej jest pić makrolidy. Widziałem ze strachu, bojąc się zasadzić brzuch. Ale nic, niesione przez. Raczej nie uległo to zmianie). Ogólnie rzecz biorąc, było tak, jakby ten Sumamed nie czuł, nawet apetyt nie pogorszył się. Tak więc leczenie było takie, jakie jest teraz - drugiego dnia czułem się już dobrze, przez resztę tygodnia skończyłem pracę, ponieważ lekarz powiedział. Tak więc, ogólnie rzecz biorąc, możesz pić to, wystarczająco bezpieczne lekarstwo. ”

Tanya, z komentarzy

Jakie antybiotyki leczą pęcherzykowe zapalenie migdałków u dzieci?

U dzieci z bólem gardła przepisano te same antybiotyki, co u dorosłych. Prawie wszystkie popularne produkty mogą otrzymywać od pierwszych sześciu miesięcy życia. Biorąc pod uwagę fakt, że wcześniej ból gardła prawie nigdy nie występuje (migdałki zaczynają się rozwijać dopiero po trzech miesiącach, aw pierwszym roku życia mają rzadkie zjawisko, mogą użyć wszelkich środków, które są produkowane w odpowiedniej formie). Wśród tych leków są:

  • Sumamed;
  • Zetamax Retard;
  • Azitro Sandoz;
  • Amoxiclav;
  • Augmentin...

... i inne. Antybiotyki w postaci proszku i granulek do przygotowania zawiesin są odpowiednie dla dzieci.

Z drugiej strony dzieci często otrzymują zastrzyki bityliny, aby zapobiec uszkodzeniu mięśnia sercowego i rozwojowi innych powikłań.

Wideo: Jak lekarz wybiera antybiotyki na ból gardła?

Kiedy nadal przepisuje się antybiotyki na ból gardła?

W takich przypadkach konieczne mogą być zastrzyki antybiotykowe z powodu bólu gardła pęcherzykowego:

  1. Pacjent okazuje się przestrzegać poleceń lekarza - może to mieć miejsce w zakładach karnych, szpitalach psychiatrycznych;
  2. Pacjent jest nieprzytomny;
  3. Objawy dusznicy bolesnej są tak silne, że pacjent nie może połknąć pigułki lub roztworu;
  4. W przypadku braku poręcznych środków w innych formach.

Z reguły w prawie wszystkich innych przypadkach z bólem gardła, antybiotyki można przyjmować doustnie. Jeśli lekarz przepisze zastrzyki bez powodzenia, warto zapytać go, z czym jest to związane - nie mają dziś żadnych zalet w porównaniu z podawaniem doustnym, ale w związku z tym mogą powodować trwały strach przed leczeniem u dzieci.

Tylko w rzadkich przypadkach antybiotyki należy podawać domięśniowo

Procedura leczenia dusznicy bolesnej za pomocą antybiotyków

Z reguły leczenie dusznicy bolesnej za pomocą antybiotyków odbywa się w domu. Tylko w bardzo ciężkich przypadkach konieczna jest hospitalizacja. Lekarz przepisuje określony lek i wskazuje częstotliwość jego stosowania oraz ilość dla każdej dawki, a pacjent lub jego krewni już organizują leczenie w domu.

Wszelkie antybiotyki na gardło pęcherzykowe należy przyjmować przez co najmniej 7 dni z rzędu, w przeciwnym razie prawdopodobieństwo poważnych powikłań znacznie wzrośnie. Zwykle chorobie przepisuje się kurację przez 10-12 dni, jeśli jest ona zbyt ciężka, do 21 dni. Ograniczenie tego okresu podczas normalizacji stanu pacjenta jest surowo zabronione - to w sytuacjach, gdy pacjentowi wydaje się, że jest już zdrowy, możesz przestać pić antybiotyk, a on przestaje go wcześnie i dochodzi do uszkodzenia serca i nerek.

Każdy antybiotyk w określonej postaci, zgodnie z jego instrukcją, jest przyjmowany w określonym czasie z lub bez wiązania się z pożywieniem.

W ostrej fazie przebiegu choroby pacjent ma zapewniony odpoczynek w łóżku z obowiązkową ciągłą wentylacją pomieszczenia. W tym samym czasie zostaje mu przydzielona oszczędna dieta bez pikantnych, słonych i smażonych potraw. Pożądane jest zmiażdżenie wszystkich produktów i podanie pacjentowi w postaci puree ziemniaczanego, aby nie uszkodzić zapalonych migdałków.

Puree ziemniaczane - główne danie w ostrym okresie dusznicy bolesnej

Pacjent z dławicą piersiową wraz z przyjmowaniem antybiotyków musi dużo pić. Lepiej jest zrobić ze zwykłą czystą wodą, w razie potrzeby (zwłaszcza u dzieci) można ją zastąpić kompotami, uzvarami, herbatami - wszystko, jeśli tylko pacjent otrzymuje maksymalną ilość płynu.

Jako środek leczenia objawowego stosuje się:

  1. Leki przeciwgorączkowe - Nurofen, Paracetamol, Panadol - gdy temperatura wzrasta powyżej 38 ° C;
  2. Środki do płukania gardła - wywar z ziół, soli fizjologicznej, roztworu sody, różnych specjalistycznych mieszanek. Zapewniają oczyszczenie powierzchni migdałków i złagodzenie zespołu bólowego, ale nie mają efektu terapeutycznego;
  3. Różne pastylki do ssania i pastylki do ssania z lekami przeciwbólowymi. Są one używane głównie w celu zmniejszenia bólu.

Również w leczeniu dusznicy bolesnej przydatne jest przyjmowanie różnych kompleksów multiwitaminowych. Immunomodulatory, w tym produkty oparte na interferonie, nie są wyraźnie wskazane dla dławicy piersiowej. Decyzję o przyjęciu podejmuje lekarz na podstawie analizy stanu pacjenta.

W przypadku poprawy stanu pacjenta można zrezygnować z leżenia w łóżku. Jeśli dziecko lub dorosły z dusznicą ma wystarczającą siłę i chęć do chodzenia, warto z nim wyjść.

W przypadku gardła pęcherzykowego nie można owinąć się i ogrzać gardła. To tylko zwiększy zakażenie i zaostrzy objawy. Nie zaleca się go również podczas płukania, aby zbyt mocno zakłócać stan zapalny, aby nie zranić ich i nie zwiększyć bólu.

Jakich antybiotyków nie można leczyć grudkowego zapalenia migdałków?

Zdecydowanie przeciwwskazane w leczeniu dusznicy bolesnej, takie antybiotyki:

  • Aminolikosida - ich działanie toksyczne może być silniejsze niż objawy i skutki dusznicy bolesnej;
  • Chloramfenikol - z tych samych powodów;
  • Tetracykliny i sulfonamidy - ze względu na wysoką częstość oporności na nie w patogenach dusznicy bolesnej iw konsekwencji niską skuteczność leków;
  • Lokalne antybiotyki jako część cukierków lub sprayów. Takie antybiotyki obejmują Gramicidin C, Grammidin Neo, Bioparox i inne. Są nieskuteczne wobec patogenu dławicy piersiowej i nie pozwalają skutecznie zwalczać infekcji.

Grammidin - pastylki do ssania z antybiotykiem tyreotrynowym

Ponadto, w każdym przypadku, dla każdego pacjenta, przeciwwskazania mogą mieć typowe, stosowane w większości sytuacji, środki. Dlatego tylko lekarz powinien wybrać antybiotyki, które należy przyjmować w przypadku bólów gardła i prawie zawsze możliwe będzie leczenie choroby w domu.

  1. Proste, niedrogie i bezpieczne antybiotyki stosowane w innych postaciach choroby - penicyliny, erytromycyna, cefalosporyny mogą być stosowane w leczeniu dusznicy bolesnej.
  2. Leczenie dławicy pęcherzykowej antybiotykami różni się nieznacznie od leczenia nieżytowego lub łzowego zapalenia migdałków;
  3. Cel antybiotyku powinien opierać się na możliwej odporności patogenu na różne leki i nadwrażliwości pacjenta. Przepisuj środki powinien tylko lekarz!

Antybiotyki w leczeniu pęcherzykowego zapalenia migdałków

Ból gardła pęcherzyka wpływa na migdałki. Gołym okiem widać, że znacznie wzrosły i nabrzmiały. Ropne pęcherzyki zazwyczaj mają biały lub brudny żółty kolor. Krosty mają mały rozmiar - tylko 1-2 mm. Kiedy przebijają się, na migdałkach tworzy się biaława płytka nazębna, jeden z głównych objawów pęcherzykowego zapalenia migdałków.

Zaleca się stosowanie antybiotyków na ból gardła w pęcherzykach, gdy płytka nazębna znajduje się na migdałkach, węzły chłonne szyjne są bolesne, a gorączka pozostaje wysoka. Jeśli wszystkie te 3 objawy występują w tym samym czasie, leki przeciwbakteryjne zostaną wypisane bez badania. Gdy występują tylko 1 lub 2 objawy, leczenie dławicą pęcherzykową przy użyciu antybiotyków przepisuje się tylko z pozytywnym wynikiem analizy bakteriologicznej.

Treść artykułu

Jak wybrać lek

Pęcherzykowe zapalenie migdałków leczy się tymi samymi środkami przeciwbakteryjnymi, które są powszechnie stosowane w innych postaciach zapalenia migdałków. Przede wszystkim lekarz wybiera lek z grupy penicylin. I tylko jeśli penicyliny nie pasują, możesz rozpocząć wybór antybiotyków z następujących kategorii:

  1. Cefalosporyny. Są prawie kompletnymi analogami penicylin pod względem bezpieczeństwa i stopnia skuteczności. Angina może być leczona Cefadroxil, Apo-Cefalex, Hazaran, Suprax, Duracef i tym podobne.
  2. Makrolidy. Takie substancje przeciwbakteryjne jak erytromycyna, spiromycyna, josamycyna, azytromycyna i inne najlepiej radzą sobie z bólem gardła. Ta kategoria jest reprezentowana przez Hemomycin, Azitro-Sandoz i Sumamed.
  3. Linozamidy (leki z substancjami czynnymi linkomycyna i klindamycyna) są przepisywane bardzo rzadko. Powodem takiej ostrożności jest to, że powodują one poważne skutki uboczne. Dlatego wskazane jest używanie ich tylko wtedy, gdy nie można użyć innego leku.

Zanim lekarz przepisze antybiotyk i wybierze najbardziej skuteczny, powinien się dowiedzieć:

  • jaki rodzaj bakterii wywołał ból gardła;
  • jakie środki przeciwbakteryjne pacjent już zażył i czy był na nie uczulony;
  • ile przypadków dławicy piersiowej w historii pacjenta.

Rodzaj patogenu zapalenie migdałków na oku, oczywiście, niemożliwe do ustalenia. Aby uzyskać takie informacje, zajmie to co najmniej 3-4 dni. To jest dokładnie to, co jest potrzebne do przygotowania wyników analizy. Ale w tym czasie zapalenie migdałków można skutecznie pokonać za pomocą antybiotyków o szerokim spektrum działania.

Dlatego też, wybierając lek przeciwbakteryjny do leczenia pęcherzykowego zapalenia migdałków, lekarz przepisuje jeden z najskuteczniejszych leków, który zarówno tłumi gronkowce, jak i paciorkowce.

Samo wybranie i zażywanie antybiotyku, bez konsultacji ze specjalistą i biorąc pod uwagę indywidualną wrażliwość, może być niebezpieczne dla zdrowia.

Penicyliny

W przypadku gardła pęcherzykowego, wśród wszystkich znanych antybiotyków, głównie wybiera się penicyliny. Wyróżniają się najwyższym bezpieczeństwem (wiele z nich może przyjmować ciężarne i karmiące piersią - ale tylko pod nadzorem lekarza). Ponadto charakteryzują się doskonałą farmakokinetyką (szybkie wchłanianie w żołądku i słabe trawienie enzymów). Rzadko wywołują skutki uboczne ze strony układu pokarmowego. Stosowanie penicylin w czasie ciąży i karmienia piersią wiąże się z minimalnym ryzykiem narażenia na płód lub noworodka.

Często ból gardła jest leczony amoksycyliną. Dziś jest najlepszym antybiotykiem pod każdym względem. Koszt leków wytwarzanych na bazie tej substancji czynnej jest stosunkowo niski. Wymieniamy je: „Flemoksin Solutab”, „Ospamoks”, „Apo-Amoksi”, „Amoksisar”, „Amoxicar”, „Amosin”.

Wśród innych środków z grupy penicylin dobrze się sprawdziły:

  • Ampicylina - farmakokinetyka znacznie ustępuje amoksycylinie. Zwykle stosuje się go w postaci zastrzyków, ponieważ po podaniu doustnym duża część substancji czynnej jest dzielona w żołądku. Wśród leków na ampicylinę warto zwrócić uwagę na „Uppsampi”, „Apo-Ampi” i „Ampik”.
  • Fenoksymetylopenicylina - występująca w takich substancjach jak „Ospen”, „Kleatsil” i „Vepikombin”.

Wadą antybiotyków penicylinowych jest zwiększona odporność na nie w większości patogenów zapalenia migdałków. Wiele gronkowców i paciorkowców opracowało enzym penicylinazę i nie reaguje na trwającą terapię antybiotykową. W takich przypadkach możemy mówić o nieskuteczności penicylin.

Niezdolność penicylin do radzenia sobie z niektórymi rodzajami patogenów dławicy pęcherzykowej doprowadziła do powstania nowych antybiotyków - kompleksów penicylin chronionych inhibitorami. Dziś są stosowane bardzo aktywnie.

Takie kompleksy są prezentowane:

  • ampicylina i sulbaktam (sultamitsillin) - są podstawą „Ampisida”, „Sultasina”;
  • amoksycylina i kwas klawulanowy (zawarte w „Augmentin”, „Amoxiclav”, „Flemoklav-Solyutab”).

Nowe leki wykazują większą skuteczność. W końcu sulbaktam i kwas klawulanowy są pozbawione przez oporne bakterie ich ochrony przed penicylinami.

Dzisiaj „Amoxiclav” i „Augmentin” - główne leki, które mogą być leczone ambulatoryjnie bólem gardła, czyli w domu. Korzystnie różnią się różnymi formami uwalniania (tabletki, proszek do wstrzykiwań i proszek zawiesinowy). Oba leki są dozwolone zarówno dla dorosłych, jak i dzieci od pierwszych dni życia.

Leczenie cefalosporynami

Antybiotyki cefalosporynowe należy stosować do gardła z pęcherzykami, jeśli:

  • szkodliwe bakterie były odporne na preparaty penicylinowe, ale nie były odporne na β-laktamy;
  • pacjent jest uczulony na penicylinę.

Ceftriakson jest antybiotykiem produkowanym w postaci do wstrzykiwania. Ten lek należy do trzeciej generacji leków przeciwbakteryjnych. Jest uważany za jeden z najbardziej skutecznych. Jednak przepisywany jest rzadko - tylko wtedy, gdy choroba jest zaniedbana. Lekarze zalecają najpierw leczenie tabletek. Jeśli nie pomogą, możesz połączyć Ceftriaxone jako ostateczność.

„Cefodox” - to narzędzie pozwala zabrać zarówno dorosłych, jak i dzieci. Jeśli jednak dziecko nie osiągnęło jeszcze wieku 12 lat, lepiej nie podawać leku w postaci tabletek. Dla takich dzieci przewidziana jest forma zawieszenia - proszek musi być po prostu rozpuszczony w wodzie.

Cefodox ma kilka skutków ubocznych - nudności, ból głowy i świąd. Jeśli jest ostatni, musisz przestać brać to narzędzie. Przecież w ten sposób może objawiać się alergia na to.

„Cefuroksym” jest antybiotykiem należącym do drugiej generacji. Jego główną wadą jest to, że substancje czynne są absorbowane w żołądku o 60%. Oznacza to, że nie będziesz musiał oczekiwać szybkiego efektu. Dlatego lekarze rzadko przepisują to narzędzie dorosłym pacjentom. Przebieg leczenia tym lekiem wynosi 10 dni.

W ciągu ostatnich kilku lat nowe cefalosporyny, a tym samym preparaty na ich bazie weszły na rynek farmaceutyczny:

  • cefixime („Supraks”);
  • cefaleksyna („Ecocephron”);
  • cefoksytyna („mefoksyna”).

Oddzielnie trzeba powiedzieć o leku „Supraks”. Liczne przypadki udanego powrotu do zdrowia świadczą o jego wysokiej skuteczności w leczeniu bólów gardła. Nawiasem mówiąc, bardzo często ten lek skutecznie zwalcza patogeny, które stały się oporne na środki przeciwbakteryjne z grupy penicylin.

Ale jeśli ból gardła wywołany przez zakażenie gronkowcowe, „Supraks” nie pomoże. Należy to wziąć pod uwagę.

Terapia makrolidowa

Jeśli pacjent ma reakcję alergiczną na leki przeciwbakteryjne z kategorii penicylin i z jakiegoś powodu leki cefalosporynowe nie działają, lekarz przepisuje makrolidy. Leki te pomagają radzić sobie z bólem gardła w ciągu 3 dni - maksymalnie 5 dni. Wysoki wskaźnik początku regeneracji jest jedną z zalet antybiotyków makrolidowych. Jednak wykwalifikowani lekarze nie zgadzają się na przyspieszone schematy leczenia.

  1. „Klarytromycyna” jest najbardziej popularna wśród dorosłych z dławicą pęcherzykową. Zazwyczaj leczenie trwa co najmniej tydzień. Ten antybiotyk może być również stosowany w leczeniu dzieci. Tylko dawka musi być obliczona na podstawie masy dziecka.
  2. Azytromycyna jest skutecznym środkiem przeciwbakteryjnym. Jedno opakowanie zawiera tylko 3 tabletki. W wielu przypadkach więcej nie jest potrzebne. Przecież czas trwania leczenia tym lekiem wynosi 3 dni. Dawka zależy od wagi osoby. Czasami zdarza się, że jeden pakiet to za mało. Następnie lekarz przedłuża leczenie do 6 dni.
  3. Leki „Azitro Sandoz” i „Sumamed” są dozwolone nawet dla dzieci od pierwszego roku życia. Produkowane są w postaci proszku zawiesinowego. Wygodna forma pozwala na szerokie zastosowanie tych antybiotyków w leczeniu dzieci.

Należy zauważyć, że makrolidy mają jedną wadę. Częściej niż inne leki przeciwbakteryjne wywołują występowanie działań niepożądanych narządów trawiennych. Jednocześnie w niektórych przypadkach strona wtórna może okazać się cięższa niż grudkowe zapalenie migdałków.

Jak leczyć folikularny ból gardła „Flemoksinom”

Lek przeciwbakteryjny Flemoksin skutecznie eliminuje proces zapalny, który rozwija się wraz z bólem gardła i pękaniem w wyniku infekcji bakteryjnej. Często lek ten jest stosowany bez pozwolenia, bez uprzedniej konsultacji ze specjalistą. Natychmiast zauważamy, że pomimo jego bezpieczeństwa nie jest to możliwe. Wszelkie antybiotyki należy przyjmować pod nadzorem lekarza.

„Flemoxin” może być stosowany w leczeniu zapalenia migdałków, nie tylko dorosłych, ale także dzieci - niezależnie od ich wieku. Ponadto narzędzie to może być używane nawet dla kobiet w ciąży.

„Flemoksin” - lek przeciwbakteryjny o szerokim spektrum działania. Z powodzeniem walczy ze szkodliwymi mikroorganizmami, eliminując równie dobrze bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie. Aktywne składniki leku osiągają maksymalne stężenie we krwi w ciągu kilku godzin po spożyciu. Narzędzie jest wysoce odporne na kwas żołądkowy. Nerki wydobywają go z organizmu około 8 do 10 godzin po spożyciu. U dzieci, które nie osiągnęły wieku jednego roku, proces ten zachodzi 2 razy szybciej.

Flemoksin w postaci tabletek i proszku zawiesinowego. Weź ten lek powinien być ściśle zgodny z zasadami ustalonymi przez producenta - godzinę przed lub kilka godzin po posiłku. Gdy pęcherzykowe zapalenie migdałków jest łatwe lub niezbyt trudne, czas trwania leczenia wynosi około 7 dni. Jeśli choroba zostanie przeniesiona dość ciężko, będziesz musiał przyjmować lek przez 10 lub nawet 14 dni. W żadnym wypadku nie można przerwać przebiegu leczenia.

Jeśli po 3-4 dniach nastąpiła znacząca poprawa stanu, nadal musisz dokończyć pigułki do końca. W końcu bardzo trudno jest całkowicie wyeliminować infekcję bakteryjną w organizmie, więc musisz mieć na to wystarczająco dużo czasu.

Zakaz stosowania „Flemoxin”, jeśli dana osoba ma dużą indywidualną wrażliwość na jej treść. Ponadto lek ten jest przeciwwskazany, jeśli pacjent cierpi na zaburzenia czynności wątroby, nerek i zakażeń, którym towarzyszy stan zapalny węzłów chłonnych.

Co jest możliwe dla kobiet w ciąży i karmiących piersią

Grudkowy ból gardła jest wielkim zagrożeniem dla kobiety, która spodziewa się dziecka. Podkreślamy, że tylko lekarz może przepisać lek przeciwbakteryjny w czasie ciąży. Niezależnie od ich wyboru i akceptacji jest surowo zabronione. Rzeczywiście, wiele antybiotyków ma toksyczny wpływ na płód, a kobieta w ciąży nawet nie może się tego domyślić. A jednak, jeśli u kobiety, u której zdiagnozowano ból gardła, nie będzie mogła obejść się bez takich leków. Do tej pory istnieją leki, które uważa się za stosunkowo bezpieczne dla kobiet w ciąży. Ich substancje czynne nie przenikają przez łożysko, a zatem nie są w stanie wyrządzić szkody płodowi. Czas trwania leczenia takimi lekami jest zazwyczaj tak krótki, jak jest to dopuszczalne.

Kobiety w ciąży z bólem gardła mogą przyjmować następujące leki:

  • z penicylin: „Amoxiclav” i „Amoxicillin”;
  • z cefalosporyn: „Cefelim” i „Cefazolin”.

Ze względu na wysokie ryzyko dla płodu, antybiotyki makrolidowe Roksytromycyna, klarytromycyna i midekamycyna są surowo zabronione.

Kobieta, która karmi swoje dziecko mlekiem z piersi, powinna otrzymać leki przeciwbakteryjne, gdy rozpoznano ból gardła. Niestety, nie ma takich antybiotyków, które w ogóle nie przenikałyby do mleka matki. Istnieją jednak leki, które przechodzą do mleka matki w mikroskopijnych ilościach. Należą do nich niektóre penicyliny, cefalosporyny i makrolidy.

Podczas laktacji dopuszczalne jest leczenie również takimi środkami (z wyjątkiem dozwolonych podczas ciąży): „penicylina benzylowa”, „ampicylina”, „cefaleksyna”, „sumamed”, „azytromycyna”.

Zasady antybiotyków

Leczenie antybiotykami gardłowych pęcherzyków pęcherzykowych zakończy się powodzeniem tylko wtedy, gdy ich odbiór będzie prawidłowy. Bardzo ważne jest nie tylko znać nazwy najlepszych leków przeciwbakteryjnych, które można leczyć, ale także zrozumieć, jak obliczyć dawkę i jak często je przyjmować. Istnieje kilka zaleceń, po których można zwiększyć efekt antybiotykoterapii.

  1. Pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić po zakupie antybiotyku w aptece, jest uważne przeczytanie załączonej instrukcji. Szczególną uwagę należy zwrócić na dawkowanie i przeciwwskazania. W niektórych przypadkach dawkowanie określa lekarz indywidualnie. Aby leczenie zakończyło się powodzeniem, należy przestrzegać zaleceń lekarza. Nieautoryzowane eksperymenty z dawkami są surowo zabronione.
  2. Jeśli po 2 dniach przyjmowania środka przeciwbakteryjnego nie obserwuje się poprawy, oznacza to, że lek ten nie zwalcza szkodliwych bakterii. Następnie konieczne jest wykonanie analizy bakteriologicznej. W tym celu lekarz wykona normalny rozmaz z dotkniętymi migdałkami. Biorąc pod uwagę uzyskane wyniki, lekarz powinien zastąpić lek skuteczniejszym lekiem.
  3. Tabletki, kapsułki lub zawiesiny do picia powinny być w równych odstępach czasu. Jeśli boisz się, że zapomnisz, zaleca się pozostawienie przypomnień. Terminowe odbiór środków przeciwbakteryjnych jest gwarancją szybkiego powrotu do zdrowia.
  4. Przebieg terapii antybiotykowej może trwać średnio 3-10 dni. Już podczas konsultacji lekarz powiadomi Cię o zalecanym czasie trwania leczenia.
  5. Antybiotyki niekorzystnie wpływają na funkcjonowanie przewodu pokarmowego. Aby zapobiec wystąpieniu rozstroju żołądka i kolejnych problemów ze stolcem, konieczne jest jednoczesne picie bifidobakterii wraz ze środkiem przeciwbakteryjnym.
  6. W niektórych przypadkach lekarz może przepisać lek przeciwgrzybiczy. Faktem jest, że antybiotyki niszczą nie tylko szkodliwe, ale także korzystne bakterie symbiotyczne, które żyją na błonach śluzowych. Gdy tylko pożyteczne bakterie znikną, grzyby mogą osiedlić się na ich miejscu. Są to dobrze znani prowokatorzy niezbyt niebezpiecznej, ale bardzo nieprzyjemnej choroby - kandydozy (wśród ludzi - „pleśniawki”).
  7. W okresie antybiotykoterapii zabrania się spożywania tłustych pokarmów i alkoholu w dowolnej ilości. Zmniejszają działanie leków.

Jeśli zastosujesz się do wszystkich powyższych zasad, możesz szybko i bez konsekwencji pozbyć się dusznicy bolesnej.

I wreszcie

Leki przeciwbakteryjne - główna metoda leczenia dusznicy bolesnej. Obecnie istnieje dość szeroka gama różnych leków, które skutecznie zwalczają bakterie. Dlatego przy wyborze odpowiedniego leku zwykle nie pojawiają się problemy.

Pęcherzykowe zapalenie migdałków jest skutecznie leczone za pomocą prostych, niedrogich i bezpiecznych środków - penicylin, cefalosporyn, makrolidów różnych pokoleń. Z ich pomocą możesz również leczyć dławicę piersiową lub katarę.

Przepisywanie leków przeciwbakteryjnych powinno być wyłącznie lekarstwem, biorąc pod uwagę odporność bakterii, obecność lub brak reakcji alergicznych, indywidualną wrażliwość, a także dane historyczne.

Grudkowy ból gardła

Pęcherzykowe zapalenie migdałków jest chorobą zapalną komórek pęcherzykowych migdałków, charakteryzującą się tworzeniem miejscowych ropień punktowych w komórkach narządu. Choroba może wpływać na migdałki zawarte w pierścieniu Pirogova: grupy gardłowe, podniebienne, jajowate, językowe migdałków.

Jak każdy proces zapalny, szczególnie ropny, choroba jest nasilana przez przyleganie zapalenia naczyń chłonnych i zapalenia węzłów chłonnych z powodu zapalenia regionalnych węzłów chłonnych. Najczęściej jest to zapalenie węzłów chłonnych żuchwy, okołopowinowej, szyjnej (środkowej i bocznej). Ich zaangażowanie w proces patologiczny jest nieuniknione, ponieważ odpływ wszystkich „odpadów” z ropnego ogniska zachodzi właśnie w tych organach.

Choroba może dotyczyć dowolnej grupy ludności, niezależnie od płci, narodowości lub rasy. Ale jeszcze częściej narażony na dusznicę bolesną:

dzieci, według statystyk, chorują znacznie częściej niż dorośli. Wynika to z pierwotnego kontaktu z patogenem, często paciorkowcem lub gronkowcem, ponieważ dzieci nie mają specyficznej odporności na te bakterie w organizmie, istnieje poważna reakcja w postaci dławicy pęcherzykowej, u osoby dorosłej, co do zasady, podczas życia odporność jest już rozwinięta, dlatego pierwsze spotkanie jest niemożliwe; choroba ma tendencję do zwiększania się w chłodne dni poprzez obniżanie odporności.

Etiologia

Najczęściej choroba jest wywoływana przez grupę drobnoustrojów koksowych. Spośród tej dużej grupy najczęstsze są paciorkowce, zwłaszcza beta-hemolityczne, które stanowią ponad 90% całkowitej liczby chorób. Jeśli reakcja alergiczna skóry na patogen również przyłączy się do gardła pęcherzykowego, wówczas dolegliwość będzie nazywana szkarłatną gorączką.

Oprócz pęcherzykowego zapalenia migdałków często stwierdza się takie zapalenie migdałków, jak zapalenie migdałków szyjnych, wielu myli, wierząc, że jest synonimem. W przypadku tego typu zapalenia migdałków ogniska ropne są większe i bardziej zlokalizowane.

Objawy dławicy pęcherzykowej

  • Najpoważniejsza manifestacja choroby - wysoka gorączka. Temperatura często przekracza wartość liczbową 39-40 stopni, podczas gdy ciepło i dreszcze są długie i trudne do stukania.
  • W ustach występuje suchość, którą stopniowo zastępuje kaszel i ból gardła.
  • Procesy obrzękowe migdałków, hiperemia tkanek miękkich stopniowo się rozwijają, co może prowadzić do bólu i dyskomfortu podczas połykania.
  • Widoczne na zewnątrz ogniska ropne pojawiają się w postaci białych i żółtych okrągłych kropek na powierzchni ciała migdałowatego.
  • Ogólny stan somatyczny pacjenta jest gwałtownie zaburzony: występuje zatrucie, charakteryzujące się bólem głowy, zawrotami głowy, osłabieniem, nudnościami, utratą apetytu.
  • Bardzo często może wystąpić zespół dyspeptyczny, zwłaszcza jeśli pacjent wcześniej chorował na choroby przewodu pokarmowego.
  • Bóle mięśni i stawów.

Choroba może rozpocząć się w ostrej postaci. Pierwszym objawem jest ból gardła, który może wystąpić spontanicznie lub po połknięciu. Ból może promieniować na inne części twarzy, na przykład ucho, oko, brew.

Gdy ból gardła, zwłaszcza ostrej postaci choroby, w danych laboratoryjnych badań krwi prawie natychmiast można znaleźć następujące zmiany:

  • Gwałtowny wzrost ESR (normalny do 8);
  • Zwiększona liczba białych krwinek;
  • Przesunięcie leukocytów w lewo z przewagą młodych postaci w kształcie pręcików i komórek neutrofilowych;
  • W analizie biochemicznej poziomów we krwi, podwyższonych poziomów białka C-reaktywnego i globulin.

Diagnostyka różnicowa

Ból gardła pęcherzykowego - choroba, która ma specyficzne objawy ropnego zapalenia, więc łatwo jest odróżnić tę chorobę od innych postaci. Ale nadal istnieją takie choroby, które mają, jeśli nie identyczny przebieg kliniczny, to bardzo podobne. Ważne jest, aby poznać główne cechy odróżniające dławicę piersiową od takich chorób, ponieważ od tego zależy charakter leczenia.

Zatem chorobami, z którymi konieczne jest różnicowanie choroby, są mononukleoza zakaźna i zaostrzenie przewlekłego zapalenia migdałków.

Mononukleoza zakaźna jest ostrą chorobą wirusową charakteryzującą się uszkodzeniami tkanek limfoidalnych, to znaczy, że wszystkie narządy są dotknięte tam, gdzie są komórki siateczkowo-śródbłonkowe - węzły chłonne, gardło, śledziona, wątroba i, co najważniejsze, migdałki. Porażka migdałków w mononukleozie zakaźnej jest procesem wtórnym i postępuje zgodnie z rodzajem zapalenia pęcherzyków, rzadziej lacunar. Główne cechy dławicy piersiowej z mononukleozą:

  • W zależności od ostrej postaci choroby lub podostrej mononukleozy - angina łączy się odpowiednio w pierwszym lub 5-6 dniu choroby;
  • Gorączka, która nie ma charakteru stałego, jak w przypadku gardłowego pęcherzyka, ale przebieg podobny do fali z wzlotami i upadkami;
  • Węzły chłonne rosną i stają się bolesne, nie tylko regionalne w szczęce i szyi, ale także pachwinowe, podobojczykowe, pachowe i inne grupy;
  • Cechą charakterystyczną jest tak zwany zespół hepatoleinalny - powiększona wątroba, śledziona, bolesność tych narządów podczas badania dotykowego;
  • Różne badania obrazowe i laboratoryjne, z mononukleozą w limfocytozie krwi i komórkach jednojądrzastych;
  • We krwi wykrywane są także kompleksy immunologiczne, przeciwciała są konsekwencją obecności składnika alergicznego w patogenezie mononukleozy zakaźnej.

Prawidłowa diagnostyka różnicowa mononukleozy zakaźnej i dławicy pęcherzykowej jest bardzo ważna, ponieważ dławica bakteryjna jest leczona antybiotykami. Ale przyjmowanie antybiotyków w mononukleozie tylko pogorszy przebieg choroby.

Leczenie dusznicy bolesnej za pomocą antybiotyków

Po postawieniu diagnozy należy pobrać próbki mikrobiologiczne z jamy ustnej, nosa i gardła na różdżce Leflera, aby wykluczyć błonicę, której czynnikiem sprawczym jest różdżka. Jest to bardzo ważny i obowiązkowy moment w terapii, ponieważ błonica jest wysoce zakaźną chorobą zakaźną. Dopiero potem mogą przejść bezpośrednio do leczenia dusznicy bolesnej.

„Jak leczyć ból gardła?” To dość skomplikowane pytanie. Główną grupą leków stosowanych w leczeniu są antybiotyki.

Ich funkcją jest tłumienie patogennych mikroorganizmów w ognisku, czyli terapii etiologicznej, a także, jeśli czynnikiem sprawczym paciorkowcowego zapalenia migdałków jest zapobieganie tak skomplikowanemu powikłaniu dławicy pęcherzykowej, jak reumatyzm.

Niebezpieczeństwo reumatyzmu polega na tym, że ostre postacie choroby powodują ostre zaburzenia układu sercowo-naczyniowego, powstawanie obszarów stwardnienia, które zakłócają pracę serca, a także wywołują rozwój patologii stawowej. A przewlekłe formy reumatyzmu grożą poważnymi wadami zastawek serca z postępującą niewydolnością krążenia i często z niepełnosprawnością populacji.

Dlatego konieczne jest rozpoczęcie leczenia bólu gardła grudkowego tak szybko, jak to możliwe za pomocą antybiotyków. Zapobiega obecności reakcji alergicznej na określony lek.

Leki pierwszego rzutu to dobrze znane penicyliny. Ich popularność nie zmniejszyła się, pomimo syntezy bardziej zaawansowanych leków. Wynika to z faktu, że penicyliny mają najszerszy efekt terapeutyczny i prawie wszystkie mikroorganizmy nie są na nie wrażliwe.

Konieczne jest stosowanie preparatów penicyliny przez co najmniej 10 dni w połączeniu z probiotykami, aby uniknąć zaburzeń jelitowych. Najczęściej stosowana amoksycylina lub chroniona augmentina (chroniona, ponieważ otoczka leku zawiera substancje, które nie są niszczone przez działanie enzymów mikroorganizmów).

Koszt takich leków jest niski, w granicach 300 rubli. Drugą grupą najczęściej stosowanych leków są makrolidy - stosunkowo nowa grupa leków. Najpopularniejszymi przedstawicielami są azytromycyna (sumamed, hemomycyna), klarytromycyna. Wystarczy przyjmować te leki przez 3-5 dni, w zależności od powagi procesu.

Jednocześnie po powołaniu antybiotyków konieczna jest ocena ich skuteczności po 72 godzinach. Antybiotyk jest uważany za prawidłowo wybrany, jeśli po tym czasie pacjent ma spadek temperatury, poprawę ogólnego samopoczucia. Jeśli takie zmiany nie zostaną zaobserwowane, lek należy zastąpić innym, silniejszym. Najlepiej byłoby przepisać antybiotyk na podstawie wyników badania mikrobiologicznego, ponieważ każdy patogen jest szczególnie wrażliwy na konkretną grupę leków.

Leczenie objawowe

Oprócz antybiotykoterapii, pacjent powinien:

  • Przestrzegaj ścisłego wypoczynku w łóżku;
  • Obfity napój;
  • Przeciwgorączkowe;
  • Leki przeciwhistaminowe;
  • Lokalne gardła i specjalne kąpiele.

W tym celu doskonale antyseptyczne roztwory:

  • Chlorheksedyna;
  • Furacilin;
  • Preparaty jodowe;
  • Ziołowe wywary;
  • Roztwory soli i sody.

Musisz płukać gardło tak często, jak to możliwe, co najmniej 8-10 razy dziennie.

Leczenie można przeprowadzić w domu, ale należy pamiętać, jak ważne jest, aby być pod nadzorem lekarza.

Komplikacje

Przy odpowiednim leczeniu poprawę stanu pacjenta obserwuje się po 6-7 dniach. Jeśli po tym czasie, zamiast polepszyć stan pacjenta, ból gardła wzrasta, temperatura ciała wzrasta, trudności w połykaniu pozostają, a także występuje znaczny ból i obrzęk węzłów chłonnych, to objawy te wskazują na postęp procesu lub rozwój powikłań.

Najczęstsze powikłania grudkowego zapalenia migdałków to:

  • ropień;
  • reumatyzm;
  • zakaźny wstrząs toksyczny;
  • zapalenie opon mózgowych;
  • choroba nerek.