Antybiotyki na gardło pęcherzykowe - cechy stosowania, wskazania i przeciwwskazania

Ból gardła pęcherzykowego - zakażenie tkanek miękkich gardła. Czynnikiem wywołującym chorobę są dwa rodzaje bakterii: paciorkowiec i gronkowiec. Choroba objawia się znacznym wzrostem temperatury ciała i tworzeniem wielu pęcherzyków z zawartością ropnej.

W tym przypadku pacjent skarży się na trudności z połykaniem i bólem. Antybiotyki na gardło pęcherzykowe są uważane za obowiązkowe leczenie, ponieważ tylko one bezpośrednio wpływają na przyczynę zapalenia.

Pozostałe metody leczenia w postaci płukanek, sprayów i pastylek do ssania są uważane za dodatkowe metody leczenia. Lokalny wpływ leków na błonę śluzową ma na celu wyeliminowanie indywidualnych objawów choroby (ból, trudności w połykaniu, obrzęk). Według większości lekarzy stabilizacja temperatury i ogólne samopoczucie pacjenta następuje drugiego dnia przyjmowania środka przeciwbakteryjnego.

Wskazania do antybiotykoterapii

Ból gardła pęcherzyka i antybiotyk są uważane za całkowicie zgodne koncepcje. W takich przypadkach lekarze przepisują leki przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania. Ponadto, jeśli pacjent po 3 dniach nie zaobserwuje poprawy zdrowia i obniżenia temperatury ciała, eksperci zalecają zmianę leku.

Przeciwwskazania do antybiotykoterapii

Antybiotyki na dusznicę bolesną nie są zalecane w takich przypadkach:

1. Pacjent ma reakcję alergiczną. Tacy ludzie muszą indywidualnie wybrać antybiotyk na podstawie testów alergicznych.
2. Wirusowe ból gardła. Diagnoza ta jest ustalana przez otolaryngologa zgodnie z wynikami badania pacjenta. Wiedząc, czym jest grudkowe zapalenie migdałków, specjalista jest w stanie dokładnie określić przyczynę choroby.

Przeciwwskazania względne uważa się za przewlekłą niewydolność nerek i układu sercowo-naczyniowego.

Ogólne zasady antybiotykoterapii

Antybiotyk jest przepisywany tylko przez lekarza, który badał pacjenta i ustalił ostateczną diagnozę. Leczenie rozpoczyna się po określeniu indywidualnej tolerancji środka przeciwbakteryjnego. W zależności od obrazu klinicznego choroby i wieku pacjenta specjalista może przepisać środek farmaceutyczny w postaci zastrzyków, tabletek lub syropu.

Antybiotyki i ból gardła u dzieci mają swoje własne cechy. Lekarze wolą przepisywać leki w syropie lub zawiesinie. W tym przypadku dawkę leku określa się w zależności od wagi dziecka lub ciężkości procesu zapalnego-ropnego, który jest bardzo szybki.

Według wielu otolaryngologów najskuteczniejszym rodzajem antybiotykoterapii jest wstrzyknięcie antybiotyku. w takich przypadkach maksymalne stężenie leku we krwi obserwuje się 20-40 minut po wstrzyknięciu. Średni czas trwania efektu terapeutycznego po jednym wstrzyknięciu wynosi 4-6 godzin.

Przyjmowanie środków przeciwbakteryjnych trwa co najmniej siedem dni. W przeciwnym razie, z wczesnym zakończeniem przyjmowania leku, osoba ponownie rozwija pęcherzykowy pęcherzyk, a antybiotyki są oporne na zakażenie. U takich pacjentów patologiczna mikroflora staje się całkowicie niewrażliwa na działanie określonego rodzaju leku przeciwbakteryjnego.

Jakie leki przeciwbakteryjne stosuje się do gardła z pęcherzykami

W 90-95% przypadków bakteryjne zmiany gardła są powodowane przez gronkowce i paciorkowce. W związku z tym antybiotyk przepisany przez specjalistę w przypadku gardła pęcherzykowego powinien aktywnie niszczyć dokładnie te rodzaje bakterii.

Do głównych leków przeciwbakteryjnych należą:

1. Penicyliny (amoksycylina, ampicylina, augmentin, ampioks). Ta grupa leków została po raz pierwszy odkryta wśród antybiotyków i jest stosowana od lat 40. XX wieku. Do dziś penicyliny są uważane za najbezpieczniejszy środek przeciwbakteryjny dla ludzkiego organizmu. Po podaniu wewnętrznym lub zastrzyku blokują wzrost i rozmnażanie patologicznych mikroorganizmów w układzie oddechowym.
2. Cefalosporyny (cefasporin, cyfran, ceftriakson). Mechanizm działania antybiotyków cefalosporynowych jest identyczny z penicylinami. W rzeczywistości jedyną różnicą między tymi lekami jest szerszy zakres działania na patologiczną mikroflorę nosogardzieli.
3. Makrolidy (azytromycyna, summamed i rulid). Specyfika leków polega na ich zdolności do wewnątrzkomórkowej akumulacji w zakresie procesu zapalnego i ropnego. Zatem efekt terapeutyczny antybiotyku jest znacznie zwiększony i rozszerzony. Te antybiotyki w pęcherzykowym gardle mają również działanie przeciwzapalne, które nie są związane ze zniszczeniem bakterii chorobotwórczych.
4. Tetracykliny (makropen, tetracyklina, doksycyklina). Te środki farmaceutyczne mają szeroki zakres działań, ale ostatnio ich stosowanie jest ograniczone. Według statystyk, wiele drobnoustrojów kcal jest opornych na tetracykliny.
5. Fluorochinolony (pefloksacyna, ofloksacyna, sparfloksacyna). Terapia takimi środkami ma na celu przede wszystkim zwalczanie powikłań płucnych związanych z infekcją bakteryjną. Wynika to z faktu, że fluorochinolony są aktywnie absorbowane w tkance płucnej, a cena takich leków jest zwykle najwyższa.

Przyczyny nawracającej dławicy piersiowej po przejściu cyklu terapii antybiotykowej

Brak pozytywnego wyniku po zastosowaniu antybiotyków u pacjenta wiąże się z następującymi czynnikami:

1. Błędna diagnoza dławicy bakteryjnej. Co to jest dławica pęcherzykowa i otolaryngolog powinien określić objawy choroby.
2. Opór ludzkiego ciała. Patologiczna mikroflora nosowo-gardłowa jest całkowicie niewrażliwa na działanie określonego rodzaju antybiotyku.
3. Ostre uszkodzenie wirusowe tkanek gardła i migdałków.

Główne powikłania leczenia antybiotykami

Standardowy podręcznik antybiotyków opisuje różne działania niepożądane leku.

Negatywne skutki przyjmowania leków przeciwbakteryjnych obserwuje się w następujących postaciach:

1. Reakcje alergiczne, które mogą być piorunujące lub opóźnione. Najbardziej niebezpiecznym typem alergii jest wstrząs anafilaktyczny, często śmiertelny.
2. Działanie toksyczne na pacjenta. Zatrucie ludzkie w procesie antybiotykoterapii jest spowodowane przez przekroczenie dopuszczalnej dawki lub trudności w usuwaniu leku. Tacy pacjenci często cierpią na patologiczne zmiany w funkcjonowaniu układu nerwowego.
3. Uszkodzenie nerek. Powikłanie to występuje głównie u osób ze współistniejącą niewydolnością nerek. W takich przypadkach pacjent wykrywa białko i krew w moczu.
4. Działanie hepatotoksyczne. Często antybiotyki tetracykliny i chlorotetracykliny mogą powodować uszkodzenie komórek wątroby, co klinicznie objawia się żółtaczką. W przypadku braku specyficznego leczenia u pacjentów rozwija się niewydolność wątroby, która jest śmiertelna.
5. Działanie teratogenne. Wiele leków przeciwbakteryjnych jest przeciwwskazanych do stosowania przez kobiety w ciąży. Jednocześnie tetracyklina, która przenika przez łożysko do płodu i może powodować poważne upośledzenie rozwoju dziecka, jest najbardziej niebezpieczna.
6. Zaburzenia przewodu pokarmowego. Większość antybiotyków wywołuje zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego. Tacy pacjenci skarżą się na nudności, bóle brzucha, biegunkę lub zaparcia.

Antybiotyki na gardło pęcherzykowe są obowiązkową metodą leczenia, ale wymagają ścisłego przestrzegania dawkowania i czasu podawania. Należy również pamiętać, że ich stosowanie reguluje wyłącznie lekarz prowadzący.

Lista najlepszych antybiotyków na ból gardła tabletek dla dorosłych i dzieci

Antybiotyki na ból gardła są przepisywane w celu zmniejszenia intensywności nieprzyjemnych objawów, przyspieszenia procesu gojenia i zapobiegania powikłaniom. Jest to choroba zakaźna, z lokalizacją ogniska zapalnego w migdałkach. W przypadku wysokiej temperatury pojawienie się płytki nazębnej, zwiększenie węzłów chłonnych, nie może obejść się bez terapii antybiotykowej. Istnieje duża lista antybiotyków przepisywanych przez choroby zakaźne i otolaryngologów z dusznicą bolesną.

Jakie są skutki uboczne antybiotyków?

Ból gardła bez terminowego leczenia często prowadzi do komplikacji. Antybiotyki skracają czas powrotu do zdrowia i zapobiegają poważnym powikłaniom. Aby prawidłowo przepisać grupę antybakteryjną, wskazane jest przeprowadzenie badania bakteryjnego biomateriału pobranego z migdałków. To określi patogen i jego wrażliwość na dany lek.

Zdarzają się przypadki, gdy lekarz nie spędza czasu na oczekiwaniu na wyniki badań laboratoryjnych biomateriału i przepisuje antybiotyki na zapalenie migdałków (Amoxicillin, Klacid, Sumamed, Cefalexin). Szczególne warunki to wzrost temperatury powyżej 38,5 stopni, obecność szarobiałego kwiatu i ropnych skupisk, powiększonych i bolesnych węzłów chłonnych, brak kaszlu i kataru.

Podczas przyjmowania leków przeciwbakteryjnych mogą wystąpić działania niepożądane:

• Składniki leków naruszają mikroflorę jelitową, dlatego często występują zaburzenia narządów trawiennych. Rozwijają się nudności, mogą to być nawet wymioty, zaparcia, ale częściej - biegunka.
• Występują reakcje alergiczne w postaci wysypki, świądu na skórze, kaszlu.
• W przypadku przekroczenia dawki organizm zostaje zatruty uszkodzeniem układu nerwowego.
• Jeśli pacjent ma problemy z nerkami, wówczas antybiotyki mogą powodować poważniejsze patologie w tym narządzie.
• Zaburzenia wątroby objawiają się żółtaczką.
• Mogą wystąpić bóle głowy, zawroty głowy.
• Działanie antybiotyków może przejawiać się w postaci poważnych powikłań na sercu, stawach i innych narządach.

Najlepsze antybiotyki na zapalenie migdałków należą do klasy penicyliny i cefalosporyny ostatniego pokolenia. Mają niską toksyczność, aw przypadku przepisywania odpowiedniej dawki rzadko powodują konsekwencje.

Aby zmniejszyć ryzyko działań niepożądanych, jednocześnie z antybiotykami lekarze przepisują prebiotyki i probiotyki. Leki te pomagają chronić mikroflorę jelitową, szybciej się regenerują i zapobiegają rozwojowi dysbiozy. Leki dla alergików są również przepisywane.

Jak pić antybiotyki na dusznicę bolesną?

Niezależnie rozpocząć leczenie zapalenia migdałków za pomocą antybiotyków jest niemożliwe. Jeśli dawka leku jest nieprawidłowa, bakterie rozwiną odporność na składniki i trudniej będzie się ich pozbyć.

W przypadku przekroczenia dawki możliwe jest poważne zatrucie organizmu, stan się tylko pogorszy.

Główne zasady przyjmowania antybiotyków to:

• wszystkie spotkania dotyczące czasu trwania kursu i dawkowania powinny być wykonywane wyłącznie przez specjalistę;
• aby odzyskać szybko, musisz przejść testy, aby określić patogen i jego wrażliwość na niektóre grupy leków;
• pojedyncza dawka jest pobierana w równych odstępach czasu, możesz pić ją tylko ze zwykłą wodą;
• nie należy przerywać leczenia, nawet po ustąpieniu objawów;
• Zaleca się przyjmowanie leków zapobiegających dysbiozie jelitowej (Bifiform, Linex, Hilak Forte, Acepol);
• Pożądane jest przestrzeganie diety i nie picie alkoholu.

W przypadku, gdy przyczyną zapalenia migdałków jest infekcja wirusowa, zaleca się stosowanie antybiotyków w połączeniu z antybiotykami (Ergoferon, Arbidol, Ingavirin).

Antybiotyki w leczeniu pęcherzykowego zapalenia migdałków

Ból gardła pęcherzyka wpływa na migdałki. Gołym okiem widać, że znacznie wzrosły i nabrzmiały. Ropne pęcherzyki zazwyczaj mają biały lub brudny żółty kolor. Krosty mają mały rozmiar - tylko 1-2 mm. Kiedy przebijają się, na migdałkach tworzy się biaława płytka nazębna, jeden z głównych objawów pęcherzykowego zapalenia migdałków.

Zaleca się stosowanie antybiotyków na ból gardła w pęcherzykach, gdy płytka nazębna znajduje się na migdałkach, węzły chłonne szyjne są bolesne, a gorączka pozostaje wysoka. Jeśli wszystkie te 3 objawy występują w tym samym czasie, leki przeciwbakteryjne zostaną wypisane bez badania. Gdy występują tylko 1 lub 2 objawy, leczenie dławicą pęcherzykową przy użyciu antybiotyków przepisuje się tylko z pozytywnym wynikiem analizy bakteriologicznej.

Treść artykułu

Jak wybrać lek

Pęcherzykowe zapalenie migdałków leczy się tymi samymi środkami przeciwbakteryjnymi, które są powszechnie stosowane w innych postaciach zapalenia migdałków. Przede wszystkim lekarz wybiera lek z grupy penicylin. I tylko jeśli penicyliny nie pasują, możesz rozpocząć wybór antybiotyków z następujących kategorii:

1. Cefalosporyny. Są prawie kompletnymi analogami penicylin pod względem bezpieczeństwa i stopnia skuteczności. Angina może być leczona Cefadroxil, Apo-Cefalex, Hazaran, Suprax, Duracef i tym podobne.
2. Makrolidy. Takie substancje przeciwbakteryjne jak erytromycyna, spiromycyna, josamycyna, azytromycyna i inne najlepiej radzą sobie z bólem gardła. Ta kategoria jest reprezentowana przez Hemomycin, Azitro-Sandoz i Sumamed.
3. Linozamidy (leki z substancjami czynnymi linkomycyna i klindamycyna) są przepisywane bardzo rzadko. Powodem takiej ostrożności jest to, że powodują one poważne skutki uboczne. Dlatego wskazane jest używanie ich tylko wtedy, gdy nie można użyć innego leku.

Zanim lekarz przepisze antybiotyk i wybierze najbardziej skuteczny, powinien się dowiedzieć:

• jaki rodzaj bakterii wywołał ból gardła;
• jakie środki przeciwbakteryjne pacjent już zażył i czy był na nie uczulony;
• ile przypadków dławicy piersiowej w historii pacjenta.

Rodzaj patogenu zapalenie migdałków na oku, oczywiście, niemożliwe do ustalenia. Aby uzyskać takie informacje, zajmie to co najmniej 3-4 dni. To jest dokładnie to, co jest potrzebne do przygotowania wyników analizy. Ale w tym czasie zapalenie migdałków można skutecznie pokonać za pomocą antybiotyków o szerokim spektrum działania.

Dlatego też, wybierając lek przeciwbakteryjny do leczenia pęcherzykowego zapalenia migdałków, lekarz przepisuje jeden z najskuteczniejszych leków, który zarówno tłumi gronkowce, jak i paciorkowce.

Samo wybranie i zażywanie antybiotyku, bez konsultacji ze specjalistą i biorąc pod uwagę indywidualną wrażliwość, może być niebezpieczne dla zdrowia.

Penicyliny

W przypadku gardła pęcherzykowego, wśród wszystkich znanych antybiotyków, głównie wybiera się penicyliny. Wyróżniają się najwyższym bezpieczeństwem (wiele z nich może przyjmować ciężarne i karmiące piersią - ale tylko pod nadzorem lekarza). Ponadto charakteryzują się doskonałą farmakokinetyką (szybkie wchłanianie w żołądku i słabe trawienie enzymów). Rzadko wywołują skutki uboczne ze strony układu pokarmowego. Stosowanie penicylin w czasie ciąży i karmienia piersią wiąże się z minimalnym ryzykiem narażenia na płód lub noworodka.

Często ból gardła jest leczony amoksycyliną. Dziś jest najlepszym antybiotykiem pod każdym względem. Koszt leków wytwarzanych na bazie tej substancji czynnej jest stosunkowo niski. Wymieniamy je: „Flemoksin Solutab”, „Ospamoks”, „Apo-Amoksi”, „Amoksisar”, „Amoxicar”, „Amosin”.

Wśród innych środków z grupy penicylin dobrze się sprawdziły:

• Ampicylina - farmakokinetyka znacznie ustępuje amoksycylinie. Zwykle stosuje się go w postaci zastrzyków, ponieważ po podaniu doustnym duża część substancji czynnej jest dzielona w żołądku. Wśród leków na ampicylinę warto zwrócić uwagę na „Uppsampi”, „Apo-Ampi” i „Ampik”.
• Fenoksymetylopenicylina - występująca w takich substancjach jak „Ospen”, „Kleatsil” i „Vepikombin”.

Wadą antybiotyków penicylinowych jest zwiększona odporność na nie w większości patogenów zapalenia migdałków. Wiele gronkowców i paciorkowców opracowało enzym penicylinazę i nie reaguje na trwającą terapię antybiotykową. W takich przypadkach możemy mówić o nieskuteczności penicylin.

Niezdolność penicylin do radzenia sobie z niektórymi rodzajami patogenów dławicy pęcherzykowej doprowadziła do powstania nowych antybiotyków - kompleksów penicylin chronionych inhibitorami. Dziś są stosowane bardzo aktywnie.

Takie kompleksy są prezentowane:

• ampicylina i sulbaktam (sultamitsillin) - są podstawą „Ampisida”, „Sultasina”;
• amoksycylina i kwas klawulanowy (zawarte w „Augmentin”, „Amoxiclav”, „Flemoklav-Solyutab”).

Nowe leki wykazują większą skuteczność. W końcu sulbaktam i kwas klawulanowy są pozbawione przez oporne bakterie ich ochrony przed penicylinami.

Dzisiaj „Amoxiclav” i „Augmentin” - główne leki, które mogą być leczone ambulatoryjnie bólem gardła, czyli w domu. Korzystnie różnią się różnymi formami uwalniania (tabletki, proszek do wstrzykiwań i proszek zawiesinowy). Oba leki są dozwolone zarówno dla dorosłych, jak i dzieci od pierwszych dni życia.

Leczenie cefalosporynami

Antybiotyki cefalosporynowe należy stosować do gardła z pęcherzykami, jeśli:

• szkodliwe bakterie były odporne na preparaty penicylinowe, ale nie były odporne na β-laktamy;
• pacjent jest uczulony na penicylinę.

Ceftriakson jest antybiotykiem produkowanym w postaci do wstrzykiwania. Ten lek należy do trzeciej generacji leków przeciwbakteryjnych. Jest uważany za jeden z najbardziej skutecznych. Jednak przepisywany jest rzadko - tylko wtedy, gdy choroba jest zaniedbana. Lekarze zalecają najpierw leczenie tabletek. Jeśli nie pomogą, możesz połączyć Ceftriaxone jako ostateczność.

„Cefodox” - to narzędzie pozwala zabrać zarówno dorosłych, jak i dzieci. Jeśli jednak dziecko nie osiągnęło jeszcze wieku 12 lat, lepiej nie podawać leku w postaci tabletek. Dla takich dzieci przewidziana jest forma zawieszenia - proszek musi być po prostu rozpuszczony w wodzie.

Cefodox ma kilka skutków ubocznych - nudności, ból głowy i świąd. Jeśli jest ostatni, musisz przestać brać to narzędzie. Przecież w ten sposób może objawiać się alergia na to.

„Cefuroksym” jest antybiotykiem należącym do drugiej generacji. Jego główną wadą jest to, że substancje czynne są absorbowane w żołądku o 60%. Oznacza to, że nie będziesz musiał oczekiwać szybkiego efektu. Dlatego lekarze rzadko przepisują to narzędzie dorosłym pacjentom. Przebieg leczenia tym lekiem wynosi 10 dni.

W ciągu ostatnich kilku lat nowe cefalosporyny, a tym samym preparaty na ich bazie weszły na rynek farmaceutyczny:

• cefixime („Supraks”);
• cefaleksyna („Ecocephron”);
• cefoksytyna („mefoksyna”).

Oddzielnie trzeba powiedzieć o leku „Supraks”. Liczne przypadki udanego powrotu do zdrowia świadczą o jego wysokiej skuteczności w leczeniu bólów gardła. Nawiasem mówiąc, bardzo często ten lek skutecznie zwalcza patogeny, które stały się oporne na środki przeciwbakteryjne z grupy penicylin.

Ale jeśli ból gardła wywołany przez zakażenie gronkowcowe, „Supraks” nie pomoże. Należy to wziąć pod uwagę.

Terapia makrolidowa

Jeśli pacjent ma reakcję alergiczną na leki przeciwbakteryjne z kategorii penicylin i z jakiegoś powodu leki cefalosporynowe nie działają, lekarz przepisuje makrolidy. Leki te pomagają radzić sobie z bólem gardła w ciągu 3 dni - maksymalnie 5 dni. Wysoki wskaźnik początku regeneracji jest jedną z zalet antybiotyków makrolidowych. Jednak wykwalifikowani lekarze nie zgadzają się na przyspieszone schematy leczenia.

1. „Klarytromycyna” jest najbardziej popularna wśród dorosłych z dławicą pęcherzykową. Zazwyczaj leczenie trwa co najmniej tydzień. Ten antybiotyk może być również stosowany w leczeniu dzieci. Tylko dawka musi być obliczona na podstawie masy dziecka.
2. Azytromycyna jest skutecznym środkiem przeciwbakteryjnym. Jedno opakowanie zawiera tylko 3 tabletki. W wielu przypadkach więcej nie jest potrzebne. Przecież czas trwania leczenia tym lekiem wynosi 3 dni. Dawka zależy od wagi osoby. Czasami zdarza się, że jeden pakiet to za mało. Następnie lekarz przedłuża leczenie do 6 dni.
3. Leki „Azitro Sandoz” i „Sumamed” są dozwolone nawet dla dzieci od pierwszego roku życia. Produkowane są w postaci proszku zawiesinowego. Wygodna forma pozwala na szerokie zastosowanie tych antybiotyków w leczeniu dzieci.

Należy zauważyć, że makrolidy mają jedną wadę. Częściej niż inne leki przeciwbakteryjne wywołują występowanie działań niepożądanych narządów trawiennych. Jednocześnie w niektórych przypadkach strona wtórna może okazać się cięższa niż grudkowe zapalenie migdałków.

Jak leczyć folikularny ból gardła „Flemoksinom”

Lek przeciwbakteryjny Flemoksin skutecznie eliminuje proces zapalny, który rozwija się wraz z bólem gardła i pękaniem w wyniku infekcji bakteryjnej. Często lek ten jest stosowany bez pozwolenia, bez uprzedniej konsultacji ze specjalistą. Natychmiast zauważamy, że pomimo jego bezpieczeństwa nie jest to możliwe. Wszelkie antybiotyki należy przyjmować pod nadzorem lekarza.

„Flemoxin” może być stosowany w leczeniu zapalenia migdałków, nie tylko dorosłych, ale także dzieci - niezależnie od ich wieku. Ponadto narzędzie to może być używane nawet dla kobiet w ciąży.

„Flemoksin” - lek przeciwbakteryjny o szerokim spektrum działania. Z powodzeniem walczy ze szkodliwymi mikroorganizmami, eliminując równie dobrze bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie. Aktywne składniki leku osiągają maksymalne stężenie we krwi w ciągu kilku godzin po spożyciu. Narzędzie jest wysoce odporne na kwas żołądkowy. Nerki wydobywają go z organizmu około 8 do 10 godzin po spożyciu. U dzieci, które nie osiągnęły wieku jednego roku, proces ten zachodzi 2 razy szybciej.

Flemoksin w postaci tabletek i proszku zawiesinowego. Weź ten lek powinien być ściśle zgodny z zasadami ustalonymi przez producenta - godzinę przed lub kilka godzin po posiłku. Gdy pęcherzykowe zapalenie migdałków jest łatwe lub niezbyt trudne, czas trwania leczenia wynosi około 7 dni. Jeśli choroba zostanie przeniesiona dość ciężko, będziesz musiał przyjmować lek przez 10 lub nawet 14 dni. W żadnym wypadku nie można przerwać przebiegu leczenia.

Jeśli po 3-4 dniach nastąpiła znacząca poprawa stanu, nadal musisz dokończyć pigułki do końca. W końcu bardzo trudno jest całkowicie wyeliminować infekcję bakteryjną w organizmie, więc musisz mieć na to wystarczająco dużo czasu.

Zakaz stosowania „Flemoxin”, jeśli dana osoba ma dużą indywidualną wrażliwość na jej treść. Ponadto lek ten jest przeciwwskazany, jeśli pacjent cierpi na zaburzenia czynności wątroby, nerek i zakażeń, którym towarzyszy stan zapalny węzłów chłonnych.

Co jest możliwe dla kobiet w ciąży i karmiących piersią

Grudkowy ból gardła jest wielkim zagrożeniem dla kobiety, która spodziewa się dziecka. Podkreślamy, że tylko lekarz może przepisać lek przeciwbakteryjny w czasie ciąży. Niezależnie od ich wyboru i akceptacji jest surowo zabronione. Rzeczywiście, wiele antybiotyków ma toksyczny wpływ na płód, a kobieta w ciąży nawet nie może się tego domyślić. A jednak, jeśli u kobiety, u której zdiagnozowano ból gardła, nie będzie mogła obejść się bez takich leków. Do tej pory istnieją leki, które uważa się za stosunkowo bezpieczne dla kobiet w ciąży. Ich substancje czynne nie przenikają przez łożysko, a zatem nie są w stanie wyrządzić szkody płodowi. Czas trwania leczenia takimi lekami jest zazwyczaj tak krótki, jak jest to dopuszczalne.

Kobiety w ciąży z bólem gardła mogą przyjmować następujące leki:

• z penicylin: „Amoxiclav” i „Amoxicillin”;
• z cefalosporyn: „Cefelim” i „Cefazolin”.

Ze względu na wysokie ryzyko dla płodu, antybiotyki makrolidowe Roksytromycyna, klarytromycyna i midekamycyna są surowo zabronione.

Kobieta, która karmi swoje dziecko mlekiem z piersi, powinna otrzymać leki przeciwbakteryjne, gdy rozpoznano ból gardła. Niestety, nie ma takich antybiotyków, które w ogóle nie przenikałyby do mleka matki. Istnieją jednak leki, które przechodzą do mleka matki w mikroskopijnych ilościach. Należą do nich niektóre penicyliny, cefalosporyny i makrolidy.

Podczas laktacji dopuszczalne jest leczenie również takimi środkami (z wyjątkiem dozwolonych podczas ciąży): „penicylina benzylowa”, „ampicylina”, „cefaleksyna”, „sumamed”, „azytromycyna”.

Zasady antybiotyków

Leczenie antybiotykami gardłowych pęcherzyków pęcherzykowych zakończy się powodzeniem tylko wtedy, gdy ich odbiór będzie prawidłowy. Bardzo ważne jest nie tylko znać nazwy najlepszych leków przeciwbakteryjnych, które można leczyć, ale także zrozumieć, jak obliczyć dawkę i jak często je przyjmować. Istnieje kilka zaleceń, po których można zwiększyć efekt antybiotykoterapii.

1. Pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić po zakupie antybiotyku w aptece, jest uważne przeczytanie załączonej instrukcji. Szczególną uwagę należy zwrócić na dawkowanie i przeciwwskazania. W niektórych przypadkach dawkowanie określa lekarz indywidualnie. Aby leczenie zakończyło się powodzeniem, należy przestrzegać zaleceń lekarza. Nieautoryzowane eksperymenty z dawkami są surowo zabronione.
2. Jeśli po 2 dniach przyjmowania środka przeciwbakteryjnego nie obserwuje się poprawy, oznacza to, że lek ten nie zwalcza szkodliwych bakterii. Następnie konieczne jest wykonanie analizy bakteriologicznej. W tym celu lekarz wykona normalny rozmaz z dotkniętymi migdałkami. Biorąc pod uwagę uzyskane wyniki, lekarz powinien zastąpić lek skuteczniejszym lekiem.
3. Tabletki, kapsułki lub zawiesiny do picia powinny być w równych odstępach czasu. Jeśli boisz się, że zapomnisz, zaleca się pozostawienie przypomnień. Terminowe odbiór środków przeciwbakteryjnych jest gwarancją szybkiego powrotu do zdrowia.
4. Przebieg terapii antybiotykowej może trwać średnio 3-10 dni. Już podczas konsultacji lekarz powiadomi Cię o zalecanym czasie trwania leczenia.
5. Antybiotyki niekorzystnie wpływają na funkcjonowanie przewodu pokarmowego. Aby zapobiec wystąpieniu rozstroju żołądka i kolejnych problemów ze stolcem, konieczne jest jednoczesne picie bifidobakterii wraz ze środkiem przeciwbakteryjnym.
6. W niektórych przypadkach lekarz może przepisać lek przeciwgrzybiczy. Faktem jest, że antybiotyki niszczą nie tylko szkodliwe, ale także korzystne bakterie symbiotyczne, które żyją na błonach śluzowych. Gdy tylko pożyteczne bakterie znikną, grzyby mogą osiedlić się na ich miejscu. Są to dobrze znani prowokatorzy niezbyt niebezpiecznej, ale bardzo nieprzyjemnej choroby - kandydozy (wśród ludzi - „pleśniawki”).
7. W okresie antybiotykoterapii zabrania się spożywania tłustych pokarmów i alkoholu w dowolnej ilości. Zmniejszają działanie leków.

Jeśli zastosujesz się do wszystkich powyższych zasad, możesz szybko i bez konsekwencji pozbyć się dusznicy bolesnej.

I wreszcie

Leki przeciwbakteryjne - główna metoda leczenia dusznicy bolesnej. Obecnie istnieje dość szeroka gama różnych leków, które skutecznie zwalczają bakterie. Dlatego przy wyborze odpowiedniego leku zwykle nie pojawiają się problemy.

Pęcherzykowe zapalenie migdałków jest skutecznie leczone za pomocą prostych, niedrogich i bezpiecznych środków - penicylin, cefalosporyn, makrolidów różnych pokoleń. Z ich pomocą możesz również leczyć dławicę piersiową lub katarę.

Przepisywanie leków przeciwbakteryjnych powinno być wyłącznie lekarstwem, biorąc pod uwagę odporność bakterii, obecność lub brak reakcji alergicznych, indywidualną wrażliwość, a także dane historyczne.

Który antybiotyk jest lepszy na ból gardła?

Ból gardła lub zapalenie migdałków jest chorobą zakaźną pierścienia chłonnego limfatycznego, w codziennym życiu zwanym ciałem migdałowatym.

Znajdujący się w rejonie nosogardzieli i jamy ustnej element ten, będący nagromadzeniem tkanki limfatycznej, pełni różne funkcje hematopoetyczne, a także działa ochronnie przy wdychaniu obcych patogenów. Czynnikiem wywołującym zapalenie migdałków są czynniki zakaźne w postaci paciorkowców i gronkowców, które wymagają specjalnej odpowiedzi medycznej. Jaki rodzaj antybiotyków leczy ból gardła i jakie rodzaje bakteryjnych uszkodzeń pierścienia gardłowego istnieją - oto, co zostanie omówione w tym artykule.

Klasyfikacja gatunków i ogólne objawy zapalenia migdałków

W zależności od rodzaju rozwoju procesu zapalnego zapalenie migdałków dzieli się na kilka typów:

• pierwotne lub banalne zapalenie migdałków - kliniczne objawy zapalenia występują tylko ze zmianami limfadenoidalnego pierścienia nosowo-gardłowego;
• wtórna lub objawowa dusznica bolesna - ten stan kliniczny powstaje w wyniku rozległej infekcji migdałków, z towarzyszącymi układowymi chorobami krwi;
• specyficzna dławica piersiowa - etiologia tej postaci choroby migdałków gardłowych ma szczególną specyfikę diagnostyczną.

Najbardziej klasyczną i powszechną manifestacją dławicy piersiowej jest banalna lub wulgarna forma, która z kolei może zostać zaklasyfikowana do podtypów zakaźnej zmiany chorobowej:

• katar;
• flegmatyczny;
• włóknisty;
• grudkowy;
• forma łzowa i nieżytowa.

Ogólne objawy dusznicy mogą objawiać się następującymi objawami:

• złe samopoczucie i osłabienie ciała, bóle stawów;
• węzły chłonne są zapalne i znacznie powiększone;
• temperatura ciała osiąga 40º С;
• ból podczas przełykania i metaliczny smak na języku;
• migdałki podniebienne mają jasny czerwony odcień;
• w niektórych postaciach zapalenia migdałków tworzą się krosty lub całe obszary powstawania ropy.

Początkowo całe objawy choroby są bardzo podobne do przeziębienia, jednak zapalenie migdałków ma bardziej bolesny wpływ na całe ludzkie ciało. Bardzo ważne jest, aby zdiagnozować zakażenie migdałków w czasie i określić, które antybiotyki należy przyjmować w przypadku zapalenia migdałków. Należy zauważyć, że wszystkie leki farmakologiczne powinny być przyjmowane tylko po wstępnym badaniu przez lekarza ogólnego lub miejscowego lekarza. Nie musisz angażować się w samoleczenie, nawet jeśli zrobiłeś to z powodzeniem.

Ból gardła nieżytowego: leczenie antybiotykami

Przy aktywnym pasożytnictwie na błonie śluzowej gardła infekcji wirusowych, które powodują zapalenie górnych dróg oddechowych, występuje nieżytowa postać bólu gardła, jedna z najlżejszych i wzdłuż przebiegu choroby, i zgodnie z objawowymi objawami. Zanim zdecydujesz, które antybiotyki wypić w tym typie bólu gardła, musisz przejść pewne procedury medyczne. Bardzo ważne jest, aby preparaty farmakologiczne niosły właściwy ładunek informacji, aby wyeliminować sam zakaźny patogen w ostrym nieżytowym zapaleniu migdałków. Do tego potrzebne jest badanie biochemiczne.

Istnieje cała grupa kombinacji farmakologicznych dla postaci kataralnej:

• Grupa penicylinowa. Działanie tych urządzeń medycznych ma na celu zablokowanie metabolizmu białek wchodzących w błonę bakteryjną komórki. Głównym udarem penicyliny jest wpływ na paciorkowce.
• Cefalosporyny są stosowane do niszczenia komórkowego ścian bakteryjnych.
• Aby zahamować syntezę białek, stosuje się preparaty z grupy tetracyklin.

W oparciu o składniki kliniczne i indywidualny przebieg choroby lekarz prowadzący określa, który antybiotyk jest lepszy w przypadku dusznicy bolesnej. Nieżytowa postać ostrego zapalenia migdałków jest traktowana inaczej u dorosłych i dzieci, nie wspominając o specjalnej kategorii obywateli - kobiet w ciąży.

Ból gardła, jakie antybiotyki należy przyjmować?

Ostre zapalenie migdałków typu pęcherzykowego jest ropnym zapaleniem migdałków lub raczej ich pęcherzyków. Środek ropnych zmian ma charakter punktowy i może dotyczyć zarówno obszarów podniebiennych, jak i gardłowo-językowych. Antybiotyki na ropne zapalenie migdałków typu pęcherzykowego są przepisywane po zróżnicowanym badaniu laboratoryjnym, takim jak: pobranie wymazu z nosa i gardła w celu określenia prawdopodobnego zakaźnego patogenu. Po wszystkich niezbędnych badaniach i przy braku odrzucenia alergicznego określa się, który antybiotyk jest najbardziej skuteczny w przypadku dusznicy bolesnej. Podczas leczenia zapalenia migdałków tego typu stosuje się kombinacje farmakologiczne (antybiotyki) pierwszego i drugiego rzędu:

• Pierwszy rząd to penicyliny - zarówno chroniące przed inhibitorami, jak i półsyntetyczne. Przebieg skutecznego leczenia wynosi co najmniej 10 dni. Amoksycylina, augmentina, ecoclav, amoxiclav itp. Podczas leczenia stosowane są grupy penicylin.
• II rząd - są to makrolidy należące do grupy antybakteryjnej. Najczęściej stosowane są azytromycyna, josamycyna i klarytromycyna.

Każda z tych grup farmakologicznych ma swój ściśle określony cel i wpływa na pewne struktury komórkowe. Dlatego ich arbitralny wybór jest nie do przyjęcia, a decyzję należy pozostawić lekarzowi.

Dławica piersiowa: leczenie antybiotykami

Jakie leki najskuteczniej leczą tę postać ostrego zapalenia migdałków? Cała przebiegłość zapalenia migdałków szyjnych jest taka, że ​​w przeciwieństwie do poprzedniego pęcherzykowego, gdzie pojawiają się drobne ropne formacje, ten typ dławicy diagnozuje się, gdy nosogardziel jest całkowicie wypełniona ropą. Ponieważ głównym czynnikiem sprawczym jest paciorkowiec beta-hemolizujący, który wykazuje charakterystyczną wysypkę na migdałkach i języku, choroba ta nazywana jest również gorączką szkarłatną. Takie objawy zapalenia zakaźnego występują u dzieci, choroba jest zaraźliwa i jest przenoszona przez kropelki unoszące się w powietrzu.

Objawy zapalenia migdałków szyjnych u dzieci:

• Wysoka temperatura ciała, osiągająca 39,5–40,5 ° C. Im młodsze dziecko, tym silniejsza reakcja i wyższa temperatura.
• Senność, osłabienie, płaczliwość, brak apetytu.
• Skargi na ból podczas przełykania.
• Ból gardła i uczucie obecności obcego obiektu.
• Węzły chłonne mają bardzo wyraźny stan chorobowy.
• Biegunka, wymioty, ból żołądka (żołądek), niestrawność.

Charakterystycznym i specyficznym znakiem jest ropna płytka nazębna na migdałkach dziecka. W pierwszych etapach środek zapalenia ma żółtawą bladość na ścianach.

Właściwa diagnoza z terminowym leczeniem lekarza jest kluczem do kwalifikowanego leczenia i powrotu do zdrowia dziecka. Więc, migdałkowe zapalenie migdałków, jakie antybiotyki leczyć chorobę? Przede wszystkim z leków, środków farmakologicznych, w leczeniu emitują leki przeciwbakteryjne, które mają szerokie spektrum działania. Dawkowanie i leczenie określa lekarz na podstawie ciężkości procesu zapalnego i kryteriów wieku młodego pacjenta. W przypadku braku reakcji alergicznej skuteczne leczenie zapalenia migdałków za pomocą antybiotyków. Jakie metody wpływu na paciorkowce i gronkowca będą prowadzone przez lekarza prowadzącego? Grupy penicylinowe, makrolidy, leki przeciwgorączkowe i przeciwhistaminowe oraz probiotyki są tradycyjnie stosowane w praktyce medycznej.

Ból gardła

Taki proces zapalny migdałków zachodzi szybko i zawsze niespodziewanie, łącząc wszystkie objawy objawowe zapalenia pęcherzykowego i lakowego.

Objawy zapalenia włóknistego:

• gwałtowny wzrost temperatury, z przenikliwymi dreszczami;
• z bólem gardła, często pacjenci skarżą się na nawracający ból w uchu;
• zatrucie wzrasta, powodując wymioty, nudności, odrzucenie wszelkich pokarmów, zapachów żywności i tak dalej.

Istnieją jednak przypadki w praktyce klinicznej, gdy objawy włóknistego bólu gardła nie wpływają na ogólne samopoczucie pacjenta. W tym przypadku stan błony śluzowej u ludzi jest przygnębiający pod względem patogenezy. Oprócz środków wspierających, takich jak ocieplenie i płukanie gardła, konieczne jest poddanie się leczeniu farmakologicznemu. Ból gardła, antybiotyki, które należy stosować:

1. Amoksycylina jest lekiem przeciwbakteryjnym z grupy penicylin, który ma specyficzny wpływ na enzymy błon komórkowych bakterii, co prowadzi do rozpuszczenia i zniszczenia komórek uszkodzonych przez zakażenie.

2. Penicylina benzylowa - ma działanie przeciwbakteryjne i bakteriobójcze, zwiększa poziom we krwi, ze względu na zmniejszenie wydalania przez nerki.

Przepisując niezbędny lek przeciwbakteryjny, lekarz przyjmuje odpowiedzialność za jakość leczenia. Nieprawidłowe dawkowanie lub niewłaściwie dobrana kombinacja farmakologiczna nie tylko nie zabija infekcji, ale także czyni ją bardziej żywą. Wysoka dawka zagraża życiu, a niskie dawki dają bakteriom nadzieję na adaptację antybiotyków.

Flegmatyczny ból gardła

Ostre zapalenie zatok przynosowych lub flegmoniczne zapalenie migdałków jest najcięższym typem ostrego ropnego zapalenia celulozy migdałkowej. Zespół bólowy z tą chorobą powoduje, że osoba utrzymuje głowę w wymuszonej pozycji. Poza wszystkimi objawowymi objawami charakterystycznymi dla ostrych ropnych objawów w dusznicy bolesnej, postać flegmiczna objawia się chrypką i / lub nosową. Czasami głos osoby praktycznie znika, ślinienie wzrasta, a zapach z ust powoduje między innymi dyskomfort. Ponadto pacjent może mieć przykurcz żuchwy. Farmakoterapia w tym przypadku jest praktycznie bezużyteczna. Skuteczne leczenie to tylko chirurg chirurgiczny.

Zapobieganie dusznicy bolesnej u dzieci i dorosłych

Przede wszystkim należy pamiętać, że zapalenie migdałków jest chorobą wywołaną przez zakaźną zmianę paciorkowca beta-hemolizującego, która objawia się słabą obroną immunologiczną organizmu. Dlatego wszelkie wysiłki mające na celu zapobieganie zmianom zakaźnym powinny być ukierunkowane na wzmocnienie ciała.

Co musisz zrobić w tym celu:

1. Przestrzegaj zasad higieny osobistej: szczoteczkę do zębów należy utrzymywać w czystości; regularne mycie rąk, zwłaszcza po skorzystaniu z toalety i przed jedzeniem.
2. Dobre odżywianie: podstawą diety powinna być zdrowa żywność oparta na składnikach roślinnych i mineralnych.
3. Stabilność psychologiczna. Stresujące sytuacje zmywają wszystkie składniki odżywcze z organizmu, a układ nerwowy nie radzi sobie z nietypowymi sytuacjami.
4. Aktywność fizyczna Poranny jogging na świeżym powietrzu i lekkie ćwiczenia gimnastyczne będą świetnym początkiem dnia, zapewniając witalność i witalność przez cały dzień. Zauważa się, że osoby aktywne fizycznie są najmniej podatne na wszelkie zmiany zakaźne.
5. Wsparcie witaminowe. Brak witamin osłabia funkcje ochronne organizmu. Szczególną uwagę należy zwrócić na ich zdrowie w okresie jesienno-zimowym, kiedy wszystkie funkcje ochronne organizmu są naturalnie osłabione. Kompleks składników witaminowych z grup A, B, C i D w tym okresie znacznie poprawi witalność.

Dla dzieci hartowanie będzie dobrym środkiem zapobiegawczym. Kontrastowy prysznic podczas kąpieli zwiększy sprężystość ciała dziecka. Ważną rolę odgrywa stan zębów. Próchnica jest wylęgarnią różnych infekcji. Prowadzenie profilaktyki stomatologicznej u dentysty może ułatwić pracę lekarza powiatowego.

Stosowanie antybiotyków w pęcherzykowym zapaleniu migdałków

Lekarze najczęściej przepisują antybiotyki na ból gardła. Jak pokazuje praktyka medyczna, w 80% przypadków przyczyną choroby jest paciorkowiec beta-hemolizujący z grupy A (GABHS). Znacznie rzadziej zapalenie migdałków wywołują paciorkowce z grup C i G, inne rodzaje bakterii, wirusy, beztlenowce, krętki, mykoplazmy i chlamydie. Ale nawet jeśli grudkowe zapalenie migdałków ma pochodzenie nie bakteryjne, w procesie jego rozwoju często dołącza się zakażenie bakteryjne. Patogenne mikroorganizmy uszkadzają lokalny system obronny i promują kolonizację bakterii na błonach śluzowych górnych i dolnych dróg oddechowych.

Znaczenie antybiotyków

Podczas diagnozowania pęcherzykowego zapalenia migdałków o etiologii bakteryjnej, antybiotykoterapia jest obowiązkowa. Szczególnie ważne jest stosowanie antybiotyków, jeśli przyczyną choroby jest GABHS. To bolesne gardło to niebezpieczne komplikacje. Może wywołać ropień otrzewnej, gorączkę reumatyczną, bakteryjne zapalenie wsierdzia (zapalenie wewnętrznej wyściółki serca), zapalenie kłębuszków nerkowych (choroba nerek), wstrząs toksyczny, posocznicę (zakażenie krwi).

Określenie charakteru zapalenia migdałków może potrwać od 3 do 7 dni. Niedawno zastosowana szybka diagnoza GABHS umożliwia zidentyfikowanie czynnika chorobotwórczego podczas badania pacjenta w ciągu 10 minut. Jednak w 14% przypadków odnotowuje się fałszywie ujemny wynik. Dlatego, z negatywnym wynikiem analizy, zgodnie z przepisami sanitarnymi „Zapobieganie zakażeniom Streptococcus (grupa A)”, przeprowadza się badanie kultury.

Podczas gdy wyniki testu są gotowe, pacjent może rozwinąć poważne powikłania. Dlatego też, w obecności danych epidemiologicznych i klinicznych wskazujących na paciorkowcową naturę dławicy pęcherzykowej, przed uzyskaniem wyników badań bakteriologicznych przepisuje się leczenie przeciwbakteryjne.

Celem leczenia antybiotykowego ostrego zapalenia migdałków jest zniszczenie czynników powodujących chorobę. Im szybciej patogeny zostaną zneutralizowane, tym mniej prawdopodobne jest wystąpienie wczesnych i późnych powikłań.

Jak wybrać leki do leczenia

Paciorkowce beta-hemolizujące grupy A są bardzo wrażliwe na penicyliny i cefalosporyny. Beta-laktamy (podgrupy penicylin i cefalosporyn) są jedyną klasą leków przeciwbakteryjnych, dla których GABHS zachowuje wysoką wrażliwość. Makrolidy są stosowane w leczeniu choroby. Jednak w 13-17% oporności na makrolidy rozwija się. Najczęściej obserwowany jest fenotyp M oporności, który ujawnia odporność na makrolidy i wrażliwość na linkozamidy. Linozamidy są również stosowane w leczeniu pęcherzykowego zapalenia migdałków. Ale dla nich patogenna mikroflora szybko rozwija odporność.

W ponad 60% przypadków GABHS nie jest wrażliwy na tetracykliny i sulfonamidy. Nawet jeśli wykryje się wrażliwość na leki, nie zapewniają one całkowitego zniszczenia patogennych mikroorganizmów. Dlatego nie są stosowane do leczenia dusznicy bolesnej.

Ponieważ zapalenie migdałków jest chorobą samoograniczającą się i może prowadzić do wyzdrowienia bez leczenia, wielu pacjentów ogranicza się do preparatów miejscowych (płukanki, inhalacje, spraye). Takie podejście może prowadzić do smutnych konsekwencji. Preparaty do użytku zewnętrznego można stosować tylko w połączeniu z lekami ogólnoustrojowymi.

Przy mianowaniu leków kieruj się zasadą racjonalnej antybiotykoterapii. Wybrano lek, który zapewnia najszybszy możliwy odzysk kliniczny i bakteryjny. Spektrum jego działania powinno odpowiadać prawdopodobnemu patogenowi. Lek musi pokonać prawdopodobne mechanizmy oporności patogennych mikroorganizmów i stworzyć maksymalne stężenie w ognisku zmiany chorobowej. Przy wyborze antybiotyku zwraca się uwagę na postać dawkowania, łatwość użycia i małe prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych.

Penicyliny

Pomimo faktu, że penicylina jest pierwszym otwartym antybiotykiem, nadal jest najskuteczniejszym sposobem leczenia pęcherzykowego zapalenia migdałków. Penicyliny skutecznie niszczą paciorkowce paciorkowce, gronkowce i Pseudomonas. W przeciwieństwie do wielu innych leków, nie są one niebezpieczne dla ludzi. Komórki grzybicze penicyliny znacznie różnią się od komórek ludzkich, a zatem nie mają na nie negatywnego wpływu. Antybiotyki z grupy penicylin są zatwierdzone do stosowania w okresie ciąży i laktacji. Nie wpływają na rozwój płodu.

Penicyliny mają dobrą farmakokinetykę. Są szybko wchłaniane w żołądku i powoli rozkładane przez enzymy. W rzadkich przypadkach leki mogą powodować niestrawność.

Ostatnio zaobserwowano wzrost oporności drobnoustrojów chorobotwórczych na penicyliny. Wskaźnik niepowodzeń leczenia penicyliną w dusznicy bolesnej wynosi 25-30%. Niektóre szczepy bakterii nauczyły się wytwarzać enzym beta-laktamazę, który niszczy pierścień beta-laktamowy antybiotyków. Beta-laktamaza może być wytwarzana przez mikroorganizmy zwane copathogenami (warunkowo patogenne organizmy) obecne w głębokich tkankach migdałków.

Aby zapobiec zniszczeniu pierścienia beta-laktamowego substancji czynnej, do preparatów dodaje się specjalny związek, który hamuje wytwarzanie beta-laktamazy. Takie związki obejmują kwas klawulanowy, tazobaktam, sulbaktam. Preparaty zawierające penicylinę i inhibitor beta-laktamazy nazywane są penicylinami chronionymi przed inhibitorami.

Penicyliny

W bólach gardła, półsyntetycznych antybiotykach Aminopenicyliny (Ampicylina i Amoksycylina) i naturalny antybiotyk Fenoksymetylopenicylina są przepisywane dorosłym. Podobnie jak inne beta-laktamy, aminopenicyliny i fenoksymetylopenicylina mają działanie bakteriobójcze poprzez hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii. Wśród naturalnych antybiotyków fenoksymetylopenicylina ma najwyższe minimalne stężenie hamujące.

Jest on najczęściej stosowany w amoksycylinie z bólem mieszków grudkowych (Flemoxin Solutab, Ospamox, Apo-Amoxy, Amoksisar, Amosin). W swojej aktywności przeciw paciorkowcom, Amoksycylina nie jest gorsza od Ampicyliny i Fenoksymetylopenicyliny. Jednak przewyższa je pod względem właściwości farmakokinetycznych. Jego biodostępność jest prawie 2 razy wyższa niż ampicyliny i fenoksymetylopenicyliny. Osiąga 80% (w postaci Solutab - 95%). Amoksycylina wiąże się mniej z białkami (17%), szczególnie w porównaniu z fenoksymetylopenicyliną (80%). Lek jest szybko wchłaniany i przenika do większości płynów ustrojowych i tkanek. W przeciwieństwie do innych leków Amoksycylinę można przyjmować niezależnie od posiłku. Jest wydalany głównie przez nerki (50-70%) i wątrobę (10-20%).

W obecności przewlekłego zapalenia migdałków spowodowanego przez paciorkowce beta-hemolizujące grupa A wzrasta prawdopodobieństwo kolonizacji źródła zakażenia przez drobnoustroje chorobotwórcze wytwarzające beta-laktamazę. W takich przypadkach wskazane jest leczenie penicylinami chronionymi inhibitorami. Należą do nich leki Amixicillin + kwas klawulanowy (Augmentin, Amoxiclav, Flemoklav-Solyutab) i Ampicillin + Sulbactam (Ampisida, Sultasina). Ich spektrum przeciwdrobnoustrojowe obejmuje szereg bakterii Gram-ujemnych i beztlenowców, które syntetyzują beta-laktamazy klasy A. Hamowanie penicylin jest również hamowane w przypadkach, gdy ostre leczenie pęcherzykowej penicyliny dusznicy nie powiodło się.

Stosowanie cefalosporyn

Cefalosporyny są przepisywane w przypadkach, gdy odporność patogenów na leki z grupy penicylin znajduje się w obecności wrażliwości na beta-laktamy. Terapia cefalosporyną jest stosowana, jeśli leczenie penicylinami nie przyniosło pożądanego rezultatu, ponadto w przypadku reakcji alergicznej u pacjenta z penicyliną. Ze względu na wysoką skuteczność i niską toksyczność cefalosporyny zajmują jedno z pierwszych miejsc w częstości stosowania klinicznego w gardle pęcherzykowym.

Działanie bakteriobójcze cefalosporyn jest związane z upośledzonym tworzeniem ściany komórkowej bakterii, jak w penicylinach. Podobieństwo strukturalne beta-laktamów determinuje nie tylko ten sam mechanizm działania, ale także alergię krzyżową u niektórych pacjentów.

Istnieją 4 pokolenia cefalosporyn. Każda nowa generacja leków ma szerszy zakres działania. W ostatnich pokoleniach cefalosporyn zwiększa się aktywność przeciwdrobnoustrojowa przeciwko bakteriom Gram-ujemnym i zmniejsza się aktywność przeciwko drobnoustrojom Gram-dodatnim.

Cefalosporyny rzadziej powodują reakcje hepatotoksyczne niż inne antybiotyki.

Narkotyki grupują cefalosporyny

Gdy ból gardła jest często nazywany cefadroksylem cefalosporyny I generacji. Wykazuje wysoką skuteczność w leczeniu choroby spowodowanej przez GABHS. Lek jest dobrze tolerowany i rzadko powoduje działania niepożądane. Podobnie jak inne cefalosporyny I generacji, cefadroksyl jest odporny na beta-laktamazę gronkowcową. Jednak niektóre szczepy różniące się nadprodukcją enzymu mogą wykazywać niską wrażliwość na cefadroksyl.

Lek jest szybko wchłaniany po przyjęciu doustnym. Jednoczesne spożycie praktycznie nie wpływa na jego wchłanianie. Cefadroksyl słabo wiąże się z białkami (15-20%) i jest powoli wydalany. Klinicznie istotne stężenia występują głównie w migdałkach. Prawie 90% leku jest wydalane z moczem.

Gdy ból gardła pęcherzykowego można wyznaczyć Cefalosporyna II generacji Cefuroksym. Lek charakteryzuje się wysoką aktywnością przeciwko paciorkowcom i gronkowcom. Jest stabilny w obecności większości beta-laktamazy. Cefuroksym działa na szczepy bakterii oporne na ampicylinę i amoksycylinę. Lek charakteryzuje się wysokim wiązaniem z białkami osocza (50%). Jego biodostępność wzrasta po posiłku. 50% dawki jest wydalane z moczem w ciągu 12 godzin.

Cefalosporyny III generacji charakteryzują się wysokim poziomem aktywności w stosunku do paciorkowców, w tym GABHS. Gdy przepisuje się ból gardła, podstawowy preparat z grupy cefalosporyn Ceftriaksonu trzeciej generacji. Charakteryzuje się odpornością na większość beta-laktamazy. Lek jest w postaci zastrzyków. Stosuje się go w przypadku rozpoznania ciężkiej postaci zapalenia migdałków. Biodostępność leku osiąga 100%, zachowuje aktywność bakteriobójczą przez 24 godziny. Ceftriakson ma wysokie odwracalne wiązanie z białkami (do 95%). 50-60% leku jest wydalane u dorosłych z moczem, a 40-50% - z żółcią.

Jako alternatywę dla iniekcji ceftriaksonu można przepisać doustną cefalosporynę Cefiksymu trzeciej generacji. Jego biodostępność wynosi 40-50% i nie zależy od przyjmowania pokarmu. Około 65% leku wiąże się z białkami osocza. Jest wydalany w postaci niezmienionej z moczem w ciągu 24 godzin (50-55%).

Stosowanie makrolidów

Chociaż GABHS jest uważany za mikroorganizmy pozakomórkowe, badania potwierdziły ich zdolność do przenikania do komórek nabłonkowych ludzkiego układu oddechowego, gdzie są odporne na antybiotyki. Beta laktamy mają słabą zdolność przenikania przez ścianę komórkową. Dlatego są one nieskuteczne wobec mikroorganizmów wewnątrzkomórkowych (chlamydia, mykoplazma).

Ten problem jest szczególnie istotny dla osób z przewlekłym grudkowym zapaleniem migdałków. W przewlekłym zapaleniu, któremu towarzyszy niepełna fagocytoza (wchłanianie bakterii przez fagocyty), mikroorganizmy namnażają się w komórkach fagocytujących.

Innym problemem związanym z przewlekłym zapaleniem migdałków jest powstawanie biofilmów. Struktury polisacharydowe tworzące matrycę biofilmów skutecznie chronią patogenne mikroorganizmy przed działaniem leków.

Makrolidy mają zdolność pokonywania błony komórkowej i wnikania w biofilm bakteryjny. Mają także działanie immunomodulujące i przeciwzapalne.

Makrolidy zakłócają syntezę mikroorganizmów białkowych. Główną wartością terapeutyczną jest wysoka aktywność makrolidów przeciwko paciorkowcom i gronkowcom, patogenom wewnątrzkomórkowym.

W zależności od liczby atomów węgla makrolidy są 14-, 15- i 16-członowe. Te ostatnie mają wysoką aktywność przeciw paciorkowcom ropotwórczym, odpornym na inne rodzaje makrolidów.

Oprócz wysokiej aktywności anty-paciorkowcowej, makrolidy mają właściwości tworzenia wysokiego stężenia tkanek w obszarze dotkniętym chorobą. Leki są dobrze tolerowane. Ich niewątpliwą zaletą jest krótki cykl leczenia.

Makrolidy znacznie mniej beta-laktamów powodują reakcję alergiczną.

Leki makrolidowe

Wśród leków z grupy makrolidów klarytromycyna (Klacid) maksymalizuje odpowiedź immunologiczną. Zwiększa aktywność makrofagów i neutrofili, dodatkowo aktywuje zabójców T. Jest to ważne w leczeniu choroby spowodowanej mieszaną infekcją (wirusy i bakterie).

Zaletą klarytromycyny jest zdolność do niszczenia matrycy biofilmu. Uszkadza jej strukturę i uniemożliwia jej działanie. Lek sprawia, że ​​jest przepuszczalny nie tylko dla siebie, ale także dla innych antybiotyków. Klarytromycyna ma właściwości przenikania do tkanek narządów układu oddechowego i koncentracji w nich. Poziom substancji czynnej w narządach przekracza 2-6 razy stężenie w osoczu. Znaczna ilość leku jest skoncentrowana w tkankach migdałków podniebiennych. Taka cecha klarytromycyny pozwala osiągnąć efekt terapeutyczny nawet w obecności oporności drobnoustrojów chorobotwórczych na lek.

Zaletą klarytromycyny jest jej zdolność do tworzenia w organizmie aktywnego metabolitu (produktu rozkładu) - 14-hydroksy-klarytromycyny. Substancja ta ma właściwości antybakteryjne i wzmacnia działanie klarytromycyny przeciwko niektórym gronkowcom i paciorkowcom.

Lek działa po antybiotyku. Hamuje wzrost kolonii drobnoustrojów chorobotwórczych, nawet jeśli nie jest już obecny w ich środowisku. Klarytromycyna jest szybko wchłaniana. Jednoczesne przyjmowanie pokarmu spowalnia wchłanianie, ale nie zmniejsza biodostępności leku. Komunikacja z białkami może przekroczyć 90%. Lek jest wydalany przez nerki (38-46%) i z kałem (30-40%). Rzadko powoduje działania niepożądane. Przejawiają się słabo i trwają krótko.

W przypadku gardła pęcherzykowego może być przepisany inny lek z grupy makrolidów, azytromycyna. Przebieg leczenia farmakologicznego zwykle nie przekracza 3 dni. Ze względu na stabilność w kwaśnym środowisku azytromycyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Jego biodostępność wynosi 37%. Wysoka skuteczność azytromycyny wynika z jej zdolności do przenikania do zmiany przy użyciu fagocytów. Lek jest uwalniany podczas fagocytozy i ma działanie antybakteryjne. Powolna eliminacja leku jest spowodowana jego niskim wiązaniem białkowym.

Zastosowanie linkozamidów

Linozamidy mają głównie działanie bakteriostatyczne. Hamują produkcję białka w patogenach. W wysokich stężeniach wobec bardzo wrażliwych szczepów może spowodować śmierć mikroorganizmów. Leki z grupy linkozamidów są przepisywane tylko w przypadku, gdy bakterie chorobotwórcze mają niską wrażliwość na beta-laktamy i makrolidy. Linozamidy można również zalecić, jeśli leczenie tymi lekami nie prowadzi do powrotu do zdrowia.

Grupa linkozamidów obejmuje naturalny antybiotyk Lincomycin i jego półsyntetyczny analog Clindamycin. Linkomycyna (Medoglycine, Neloren, Tsilimitsin, KMP-Lincomycin, Lynosyn, Lincomycin-Akos) jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Jednak jego biodostępność jest niska. Przy przyjmowaniu leku na pusty żołądek wynosi 30%, a po posiłku - nie więcej niż 5%. Wiązanie linkomycyny z białkami osocza osiąga 75%. Lek dobrze przenika do narządów i płynów. Jest powoli eliminowany z organizmu.

Klindamycyna (Dalatsin, Zerkalin, Klindatop, Klinds, Clindovit) ma wyższą aktywność przeciwbakteryjną w porównaniu z linomycyną. Jedynymi wyjątkami są szczepy oporne na linkomycynę. Jest także szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Jego biodostępność sięga 90%. Jedzenie spowalnia wchłanianie, ale nie zmniejsza biodostępności leku. Klindamycyna ma wysokie wiązanie z białkami (do 95%). Szybko penetruje tkanki ciała, w tym migdałki. W przeciwieństwie do linkomycyny, klindamycyna jest szybko wydalana z organizmu. Czasami występuje oporność krzyżowa na klindamycynę i makrolidy.

Leczenie antybiotykami należy przeprowadzać zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. Nie można zmienić dawki leków i zmniejszyć przebiegu leczenia, nawet jeśli stan pacjenta znacznie się poprawił i czuje się on zdrowy. Nieautoryzowane zmniejszenie kursu i zmniejszenie dawek nie pozwoli na osiągnięcie efektu terapeutycznego. Przeżywające mikroorganizmy mogą spowodować zaostrzenie choroby lub powikłanie. Nabędą odporności na lek, więc trudniej będzie leczyć patologię. Nadmiar dawek może spowodować niewydolność nerek i wątroby.