Dzień dobry, drodzy czytelnicy!
W dzisiejszym artykule omówimy z wami taki stan organizmu, jak hipotermia, a także objawy, przyczyny, stopnie, zapobieganie i pierwsza pomoc w hipotermii ciała. Ponadto rozważamy, co może się stać z osobą po hipotermii, a raczej, jak może to wpłynąć na jego zdrowie. Więc...
Czym jest hipotermia?
Hipotermia ciała (hipotermia) to ogólny stan osoby, w której normalna temperatura ciała spada do + 35 ° C i poniżej. Główną przyczyną hipotermii jest wystawienie ciała na zimno, tj. człowiek lub zwierzę przebywające w zimnym środowisku bez wyposażenia ochronnego, takiego jak ciepła odzież.
Hipotermia charakteryzuje się zahamowaniem normalnego funkcjonowania wielu jej układów i narządów. Zatem przy niskiej i niskiej temperaturze ciała metabolizm spowalnia, krążenie krwi, bicie serca, niedobór tlenu w tkankach i tak dalej. Jeśli proces utraty ciepła przez ciało nie zostanie zatrzymany, po pewnym czasie może umrzeć osoba lub zwierzę.
Najczęściej hipotermię obserwuje się u małych dzieci i osób starszych, zbyt chudych lub unieruchomionych. Jeśli mówimy o konkretnych pacjentach, można je zidentyfikować - osoby pod wpływem alkoholu lub narkotyków, dzieci i rybaków, którzy upadli pod lodem, a także osoby, które w lekkim ubraniu próbowały poruszać się na duże odległości. Lekarze zeznają, że co trzecia osoba, która zmarła z powodu hipotermii, była w stanie odurzenia.
Należy również zauważyć, że oprócz hipotermii spowodowanej przebywaniem w zimnym otoczeniu, istnieje również rozróżnienie między sztuczną hipotermią medyczną o charakterze ogólnym i lokalnym, wywołaną sztucznie. Miejscowa hipotermia jest zwykle stosowana do leczenia krwawień, urazów i procesów zapalnych. Ogólna hipotermia organizmu jest wykorzystywana do poważniejszych celów - w leczeniu urazowego uszkodzenia mózgu i krwotoku wewnątrzczaszkowego, a także w chirurgicznym leczeniu chorób serca.
Hipotermia (hipotermia) ma stan przeciwny - hipertermię, która ze względu na ekspozycję na ciepło charakteryzuje się wzrostem temperatury ciała, co może powodować udar cieplny.
Hipotermia - ICD
ICD-10: T68;
ICD-9: 991.6.
Objawy hipotermii
Objawy hipotermii charakteryzują się 3 stopniami hipotermii, z których każda ma swoje własne objawy. Rozważ bardziej szczegółowo hipotermię.
1 stopień hipotermii (łagodny stopień) - temperatura ciała spada do 32-34 ° C W tej temperaturze skóra zaczyna stawać się blada i gęsia skórka („gęsia skóra”), pojawia się chłód, przez który organizm stara się utrzymać utratę ciepła. Ponadto osoba zaczyna pojawiać się depresja aparatu mowy - coraz trudniej mówić. Ciśnienie krwi zwykle pozostaje w normalnym zakresie lub nieznacznie wzrasta. Na tym etapie proces odmrożenia jest organizmem 1-2 stopni.
2 stopień hipotermii (średni stopień) - temperatura ciała spada do 32-29 ° C Skóra staje się niebieska, tętno zwalnia do 50 uderzeń na minutę, funkcjonowanie układu oddechowego jest zahamowane - oddychanie staje się rzadsze i płytsze. Ze względu na zmniejszenie krążenia krwi, wszystkie układy i narządy nie otrzymują niezbędnej ilości tlenu, a osoba staje się bardziej śpiąca. Na tym etapie bardzo ważne jest, aby osoba nie zasnęła, ponieważ podczas snu wytwarzanie energii przez organizm jest znacznie zmniejszone, co w sumie może wywołać jeszcze szybszy spadek temperatury ciała i wywołać fatalne skutki. Zazwyczaj hipotermia 2 stopni ciała charakteryzuje się odmrożeniami ciała o 1-4 stopnie.
3 stopień hipotermii (ciężki) - temperatura ciała spada do 29 ° C i poniżej. Tętno spada do 36 uderzeń na minutę, objawia się głód tlenu, spada ciśnienie krwi, człowiek często traci przytomność lub zapada w głęboką śpiączkę. Skóra staje się niebieskawa, a twarz i kończyny puchną. Ciało często objawia się napadami, pojawiają się wymioty. W przypadku braku pomocy w nagłych wypadkach ofiara może szybko umrzeć. W większości przypadków 3-stopniowa hipotermia charakteryzuje się odmrożeniem ofiary o 4 stopnie.
Przyczyny hipotermii
Przyczyny hipotermii lub czynniki przyczyniające się do hipotermii organizmu mogą być:
Warunki pogodowe - niska lub niska temperatura otoczenia, w której przebywa osoba. Najczęściej występuje to, gdy osoba wchodzi do zimnej wody, gdy spada lód. Inną częstą przyczyną hipotermii jest brak niezbędnej ilości ubrania na osobę przy ujemnej lub minimalnej dodatniej temperaturze otoczenia. Warto również zauważyć, że zwiększona wilgotność i silne wiatry zwiększają tempo utraty ciepła przez ciało.
Ubrania i buty. Niewystarczająca ilość ubrań na osobie w zimnych porach roku również przyczynia się do przechłodzenia ciała. Należy również zauważyć, że naturalne tkaniny - naturalna wełna, futro i bawełna - lepiej zachowują swoje ciepło, ale syntetyczne analogi nie tylko radzą sobie gorzej z ochroną ciała przed zimnem, ale mogą również zwiększyć ryzyko zamarznięcia. Faktem jest, że tkaniny syntetyczne „źle oddychają”, dzięki czemu wilgoć utworzona przez ciało nie ma miejsca do odparowania i zaczyna przyczyniać się do przyspieszonej utraty ciepła przez organizm. Ponadto ciasne buty lub cienkie buty (poniżej 1 cm) są również częstą przyczyną hipotermii. Pamiętaj, że jeśli buty lub ubrania są nieco za duże, pod nimi znajduje się warstwa ciepłego powietrza, która jest dodatkową „ścianą” między ciałem a zimnem. I nie zapominaj, że ciasne buty przyczyniają się do rozwoju obrzęku nóg, ze wszystkimi konsekwencjami, które pojawiają się.
Choroby i stany patologiczne, które mogą przyczyniać się do hipotermii: zatrucie alkoholowe lub narkotyczne, niewydolność serca, krwawienie, urazowe uszkodzenie mózgu, marskość wątroby, charłactwo, niedoczynność tarczycy, choroba Addisona, niedociśnienie, zakażenie HIV, rak i inne.
Inne przyczyny hipotermii obejmują:
- Brak ruchu na zimno przez długi czas;
- Chodzić po zimnie bez kapelusza;
- Przepracowanie;
- Niedożywienie, dieta (brak odżywiania tłuszczów, węglowodanów lub witamin);
- Pozostań w stałym napięciu nerwowym.
Pierwsza pomoc na hipotermię
Pomoc w hipotermii powinna być zapewniona prawidłowo, w przeciwnym razie stan ofiary może ulec pogorszeniu.
Rozważ pierwszą pomoc w hipotermii:
1. Konieczne jest wyeliminowanie wpływu zimna na ofiarę - ukrycie osoby przed zimnem w ciepłym pomieszczeniu lub przynajmniej ukrycie go w miejscu, gdzie nie będzie opadów i wiatru.
2. Musisz usunąć mokre ubranie i zmienić je na suche, owinąć osobę w koc i ustawić w pozycji poziomej. Jednocześnie nie musisz owijać głowy.
3. Przymocuj poduszkę grzejną ciepłą wodą do klatki piersiowej lub owiń się elektrycznym kocem.
4. Jeśli ofiara ma oznaki odmrożenia kończyn, nie można ich ogrzać gorącą wodą. Załóż na nie izolowane czyste sterylne opatrunki.
5. Daj poszkodowanemu napój z gorącą herbatą lub sokiem, w nagłych przypadkach z podgrzaną wodą. Alkohol i kawa do ogrzewania są surowo zabronione!
6. W przypadku dodatkowego ogrzewania, jeśli dana osoba nie może się rozgrzać przy użyciu metod wymienionych powyżej, może wziąć kąpiel z ciepłą wodą - nie wyższą niż 37-40 ° C, po czym musi ponownie się położyć, przegrzać ciepłymi grzejnikami i owinąć się kocem. Weź kąpiel jako pierwszy krok w ogrzewaniu - nie możesz!
7. Jeśli ofiara jest nieprzytomna i nie można wyczuć tętna, zacznij wykonywać sztuczne oddychanie i pośredni masaż serca. Cóż, jeśli w tym czasie ktoś wezwie karetkę.
8. Upewnij się, że w przypadku wymiotów, głowa ofiary jest przechylona na bok, w przeciwnym razie istnieje ryzyko wymiotów przedostających się do organów oddechowych i osoba może po prostu się udusić.
9. Jeśli po podgrzaniu rannej osoby wystąpią drgawki, zaburzenia mowy, zaburzenia rytmu serca i inne nieprawidłowości w funkcjonowaniu organizmu, należy go zabrać do placówki medycznej.
Ogrzewając osobę, musisz pamiętać o jednej zasadzie - musisz się rozgrzewać stopniowo! Po przeziębieniu nie możesz natychmiast zanurzyć się w gorącym prysznicu lub wsadzić rąk pod strumień gorącej wody z kranu. Ostry spadek temperatury z zimnego na gorący przyczynia się do uszkodzenia naczyń włosowatych, co może powodować krwotoki wewnętrzne i inne niebezpieczne komplikacje.
Konsekwencje hipotermii
Chłodzenie organizmu przyczynia się do hamowania układu odpornościowego, który jest barierą ochronną osoby przed różnymi patogenami - wirusami (grypa, paragrypa), bakteriami (gronkowce, paciorkowce, pneumokoki) i innymi infekcjami. Właśnie dlatego, że układ odpornościowy jest osłabiony, osoba często choruje na następujące choroby po hipotermii:
Ponadto skutki hipotermii często mogą być:
- Odmrożenie kończyn ze wszystkimi konsekwencjami;
- Zmiany w funkcjonowaniu układu sercowo-naczyniowego, mózgu;
- Zaostrzenia przewlekłych chorób różnych systemów.
Zapobieganie hipotermii
Zapobieganie hipotermii obejmuje przestrzeganie następujących zasad i zaleceń:
- Nie pij alkoholu na zimno, kawy, nie pal, co tworzy jedynie iluzję ocieplenia;
- Nie idź na zimno lub na mróz zmęczony, głodny, po urazach lub utracie krwi;
- W zimne dni ubierać się ciepło, w luźnym ubraniu, nie zapominając o noszeniu czapki, rękawiczek i szalika;
- Staraj się preferować odzież do naturalnych tkanin, wełny;
- Buty muszą mieć rozmiar, nie przyciskać niczego, podeszwą - co najmniej 1 cm;
- Odzież wierzchnia musi być wodoodporna;
- W wietrzną i mroźną pogodę otwarte powierzchnie ciała można smarować specjalnym kremem ochronnym lub olejem zwierzęcym (ale nie roślinnym!);
- Ale noś ciężkie torby i inne ciężary, które zaciskają palce i zakłócają normalny obieg krwi w nich;
- W zimne dni nie używaj kremu nawilżającego do twarzy i rąk;
- W mroźnej pogodzie nie należy nosić kolczyków, pierścionków ani innej metalowej biżuterii ochładzają się szybciej i przenoszą zimno na ciało;
- Jak tylko poczujesz zimno w tobie w zimne dni, idź do ciepłego miejsca i rozgrzej się;
- Jeśli samochód utknął z zaludnionego obszaru, a na zewnątrz jest mroźno, zadzwoń po pomoc, nie zostawiaj samochodu, chyba że dojdzie do ciebie inny samochód;
- W zimnej porze roku ukryj się przed bezpośrednim przepływem wiatru;
- Jeśli jesteś gdzieś daleko od wioski, pod śniegiem jest dużo śniegu o zamieci, kopiesz w śniegu, więc stracisz mniej ciepła;
- W zimne dni unikaj zwilżania skóry.
- Termoregulacja u dzieci nie jest jeszcze w pełni ukształtowana, podczas gdy u osób starszych funkcja ta jest w wielu przypadkach już zdenerwowana, więc kontroluj czas, przez jaki te grupy ludzi pozostają w zimnie.
- Unikaj wchodzenia w pierwszy lód.
- Twardnij swoje ciało, ale tylko jeśli nie masz przeciwwskazań do tego!
Hipotermia: objawy, przyczyny, pierwsza pomoc
Głęboka hipotermia ciała jest zjawiskiem wielkiej utraty ciepła przez organizm z różnych powodów, z towarzyszącymi objawami i możliwymi konsekwencjami. W tym przypadku pacjent potrzebuje pierwszej pomocy i leczenia.
Etapy hipotermii i ich objawy
Wyróżnia się trzy następujące etapy:
• Światło
• Umiarkowany
• Ciężki
Jaki jest stopień hipotermii? Jest to procentowy poziom chłodzenia ciała, który uwzględnia ryzyko zachowania zdrowia i życia pacjenta. W takim przypadku hipotermia jest uważana za łatwą? Gdy nie ma zagrożenia dla zdrowia i życia pacjenta. Drżenie jest pierwszą rzeczą, którą zauważysz, gdy temperatura spadnie, ponieważ jest to automatyczna obrona ciała przed niskimi temperaturami.
• drżenia ciała
• płytkie oddychanie
• Niskie tętno
• Niewyraźna mowa
• Zamieszanie świadomości
• Utrata jasności świadomości
• Przebarwienia powłok skóry u małych dzieci.
Pacjent zwykle nie jest świadomy swojego stanu, ponieważ objawy często zaczynają się stopniowo. Ponadto, mylące myślenie może również prowadzić do ryzykownych zachowań.
Pierwsza pomoc na hipotermię
Niezbędne działania podczas przechładzania obejmują:
• szukaj pomocy w nagłych wypadkach
• znajdź schronienie, jeśli ktoś znajdzie się na ulicy
• zdejmij mokrą odzież wierzchnią
• zacznij ogrzewać osobę od środka ciała, a nie od kończyn
• ciepło przez kontakt ze skórą lub kocem (najlepiej elektrycznym)
• podawaj cierpiącemu ciepłe napoje, ale nie alkohol
• Traktuj ofiarę ostrożnie, staraj się nie robić niepotrzebnych ruchów, ponieważ mogą one powodować niebezpieczne nieregularne uderzenia serca.
Czy przeziębienie jest zanieczyszczone hipotermią? W momencie dostarczenia podstawowych niezbędnych procedur dla choroby oznaki przeziębienia nie mają wpływu na osobę zapewniającą opiekę.
Powody
Hipotermia występuje w czasie ogólnej ostrej hipotermii ciała. Wpływ bardzo zimnego powietrza lub wody jest główną przyczyną chłodzenia. Jeśli osoba nie jest odpowiednio ubrana lub nie może kontrolować otaczających ją warunków, nawet niewielki wzrost temperatury powietrza może wywołać ten sam efekt.
Hipotermia może być spowodowana przez:
- Zły wybór ubrań na ulicę.
- Nadmierna ekspozycja na zimno.
- Niemożność pozbycia się mokrych ubrań lub udania się do suchego miejsca.
- Nieplanowane zanurzenie w źródle wody, jak w wypadku na łodzi.
- Przebywanie w domu bez ogrzewania.
- Nadmierne korzystanie z klimatyzacji.
Chociaż hipotermia jest najczęstsza u pacjentów narażonych na zimne środowisko, może rozwijać się wtórnie z zatruciem toksycznym, zaburzeniami metabolicznymi, infekcjami i zaburzeniami w ośrodkowym układzie nerwowym.
Warunki sprzyjające hipotermii
Mechanizmy spadku temperatury obejmują:
- Ciepło promieniowania. Duży procent utraty ciepła przez ciało ludzkie jest przeprowadzany na niepokrytych obszarach ciała ludzkiego.
- Kontakt z zimnem.
- Wietrzna pogoda.
Co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia hipotermii?
Wyczerpanie. Tolerancja na zimno zmniejsza się, gdy osoba jest zmęczona.
Starość Z wiekiem ludzie tracą naturalną zdolność do prawidłowej termoregulacji ciała.
Bardzo młody wiek. Dzieci tracą ciepło szybciej niż dorośli. Dzieci mogą zignorować zimno, ponieważ mają zbyt wiele radości do myślenia. Dzieci mogą nie stworzyć koncepcji tego, co trzeba nosić na ulicy.
Problemy psychiczne. Ludzie z chorobą psychiczną, demencją lub innymi warunkami, które kolidują z oceną, mogą nie ubierać się odpowiednio do pogody, nie rozumieją ryzyka zimnej pogody.
Alkohol, zażywanie narkotyków. Alkohol może spowodować rozgrzanie ciała wewnątrz, ale rozszerzy naczynia krwionośne, co prowadzi do szybszej utraty ciepła z powierzchni skóry. Ponadto używanie alkoholu lub narkotyków może wpłynąć na zrozumienie potrzeby ucieczki przed zimnem.
Pewne schorzenia. Obejmują one pewne problemy zdrowotne, takie jak niedożywienie lub jadłowstręt psychiczny, udar, ciężkie zapalenie stawów, choroba Parkinsona, urazy rdzenia kręgowego.
Leki. Niektóre leki, takie jak środki uspokajające, przeciwdepresyjne i odurzające, mogą zakłócać termoregulację organizmu.
Ostatecznie nawet śmierć z hipotermii jest możliwa.
Komplikacje
Osoby, które otrzymały hipotermię, są również podatne na inne uszkodzenia związane z przeziębieniem, w tym:
- Frostbite tkanka ciała.
- Rozpad, martwica tkanek w wyniku przerwania przepływu krwi (gangrena).
Leczenie choroby
Co zrobić z hipotermią? Metoda interwencji medycznej zależy od zakresu choroby. Metody ekspozycji obejmują nieinwazyjne metody zewnętrznego ocieplenia (usuwanie zimnej, mokrej odzieży, zmiana otoczenia na wygodniejszą), aktywne (osłanianie suchymi kocami) i bezpośrednią interwencję w ciało (podgrzewane płyny dożylne, podgrzany tlen, mycie ciała, pozaustrojowe nagrzewanie krwi).
Lekka i umiarkowana hipotermia jest łatwa do leczenia przy większości przypadków klinicznych i ma dobre wyniki dla pacjentów. Leczenie ciężkiej hipotermii jest bardziej złożone, wyniki w dużej mierze zależą od zasobów klinicznych.
Gdy hipotermia wymaga następującego leczenia:
- Ogrzewanie krwi, w której krew jest wydalana z organizmu, jest ogrzewane, system jest wstrzykiwany sekwencyjnie do ciała.
- Nawadnianie, w którym roztwór soli o określonej temperaturze ogrzewa pewne obszary ciała.
- Dożylne wstrzyknięcie płynu w celu ogrzania krwi.
Czy mogę zachorować na hipotermię? Tak, oczywiście, ponieważ w czasie hipotermii zmniejsza się ochronna funkcja organizmu, co przyczynia się do rewitalizacji szkodliwych bakterii.
Jak nie zachorować po hipotermii? Ważne pierwsze minuty i godziny pomocy. Ważne jest, aby wykonać pełen zakres działań w hipotermii, aby zapobiec chorobie.
Zapobieganie hipotermii
Aby uniknąć hipotermii w zimie na zewnątrz:
• Mama powinna ubrać swoje dziecko lub dziecko w wieku 2-5 lat, używając jednej warstwy odzieży więcej niż dla siebie.
• Jeśli występują oznaki hipotermii, musisz natychmiast zabrać dziecko do pokoju.
• Nie bierz dzieci na spacery na zimno.
• Dorosły musi się aktywnie poruszać, ciepły napój, schronienie.
• Użyj specjalnego oddechu jogi, aby się rozgrzać.
Hipotermia
Hipotermia (hipotermia) - spadek temperatury wewnętrznej ciała do 35 ° C i niższy w wyniku przewagi wymiany ciepła nad produkcją ciepła. W początkowej fazie występuje drżenie, zwiększone oddychanie i kołatanie serca, skurcz naczyń obwodowych, dezorientacja, senność i apatia. Poniżej zahamowana jest aktywność wszystkich narządów i układów, wraz z pogorszeniem się stanu, śpiączką i śmiercią. Hipotermia jest diagnozowana na podstawie danych klinicznych, wyniki pomiaru temperatury podstawowej, badania instrumentalne i laboratoryjne są przypisywane jako dodatkowe metody. Leczenie obejmuje aktywne i bierne ocieplenie, leczenie farmakologiczne, resuscytację.
Hipotermia
Hipotermia to stan patologiczny, który może zagrażać życiu. Według statystyk około 700 umiera w USA z powodu hipotermii, 300 w Wielkiej Brytanii, 100 w Kanadzie. Eksperci uważają, że rzeczywista liczba zgonów z powodu hipotermii jest wyższa, ponieważ ten stan nie zawsze jest diagnozowany. Patologia jest powszechna, częściej w północnych i umiarkowanych szerokościach geograficznych, liczba przypadków wzrasta w zimnych porach roku. Ryzyko hipotermii wzrasta w ekstremalnych grupach wiekowych - niemowląt i małych dzieci, osób starszych i starszych. Na słabo zaludnionych obszarach hipotermia zwykle występuje z powodu braku gotowości do pozostania w obecnych warunkach pogodowych. W miastach ofiary hipotermii są bardziej narażone na bezdomność i odurzenie po spożyciu alkoholu.
Powody
Hipotermia rozwija się z powodu zwiększonej utraty ciepła, której nie można odzyskać dzięki zwiększonej produkcji ciepła w ciele. Straty ciepła powstają w wyniku przewodzenia, konwekcji i parowania. Przewodzenie to bezpośrednie przekazywanie ciepła z ciała do środowiska, konwekcja - utrata ciepła podczas ruchu wody lub powietrza w bliskim sąsiedztwie powierzchni ciała, parowanie - uwalnianie ciepła z wodą podczas pocenia, oddychania. Istnieją cztery główne przyczyny hipotermii:
- Brak produkcji ciepła. Obserwuje się to u wcześniaków, osób w podeszłym wieku, pacjentów z dystrofią żywieniową, wyczerpania na tle ciężkich urazów, chorób ostrych i przewlekłych. Występuje w niektórych zaburzeniach hormonalnych - hipokortykozie, niedoczynności przysadki i niedoczynności tarczycy.
- Zwiększona utrata ciepła. Odnotowuje się w ekspansji naczyń krwionośnych z powodu zatrucia (najczęściej - alkoholu), leków. Rozwija się dzięki długiemu pobytowi w suchym zimnie, zanurzeniu w zimnej lub chłodnej wodzie. Zdecydowana w niektórych patologiach skóry, na przykład rybiej łusce, łuszczycy i złuszczającym zapaleniu skóry. Czasami staje się wynikiem działań medycznych (podczas długotrwałych zabiegów chirurgicznych, masywnej transfuzji zimnych roztworów).
- Zaburzenia termoregulacji. Zidentyfikowane w niektórych chorobach i urazach centralnego i obwodowego układu nerwowego, którym towarzyszą zaburzenia czucia (na przykład uszkodzenie dużych pni nerwowych, porażenie z powodu udaru, urazy czaszkowo-mózgowe lub rdzeniowe, zwłaszcza wysokie, stwardnienie rozsiane, nowotwory OUN, choroba Parkinsona). Może wystąpić pod wpływem pewnych toksyn i leków.
- W ramach stanów krytycznych. Można go określić w przypadku urazu wielonarządowego, masywnej utraty krwi o różnej genezie, ostrego zapalenia trzustki, schorzeń septycznych, rozległych oparzeń, mocznicy, cukrzycowej kwasicy ketonowej. Wywołane upośledzoną termoregulacją, zwiększoną przezskórną utratą wody, zaburzeniami zachowania i innymi przyczynami.
Często patologia ma pochodzenie polietiologiczne. Na przykład u osób starszych i chorych na łóżku, z niedostateczną opieką, ważne są związane z wiekiem lub brakiem regulacji ciepła z powodu braku wytwarzania ciepła, niskiej temperatury wewnątrz pomieszczeń i chorób przewlekłych. Najważniejszymi czynnikami zewnętrznymi są temperatura otoczenia, wilgotność i siła wiatru. Podczas przebywania w powietrzu bez ruchu w zerowej temperaturze śmierć następuje w ciągu 10-12 godzin, w podobnych warunkach w wodzie - w pół godziny.
Wpływ wiatru jest obliczany na podstawie wskaźnika wiatru i wiatru, istnieją specjalne tabele opracowane z uwzględnieniem tego wskaźnika, odzwierciedlające niebezpieczeństwo hipotermii lub odmrożenia w pewnych warunkach pogodowych. Pomimo zwiększonego ryzyka hipotermii w miarę spadku temperatury, największa liczba zachorowań u osób zdrowych, zgodnie z obserwacjami traumatologów, wiąże się z przebywaniem na ulicy w niskich dodatnich, a nie ujemnych temperaturach, co może wynikać z niewystarczającej czujności i braku przygotowania do środowiska zewnętrznego.
Patogeneza
Hipotermia jest procesem dwuetapowym, obejmującym etap kompensacji, który występuje, gdy organizm próbuje skorygować nierównowagę bilansu cieplnego i etap dekompensacji, który rozwija się, gdy mechanizmy regulacji temperatury są zakłócone. W fazie kompensacji aktywowane są reakcje organizmu, których celem jest zmniejszenie strat ciepła i zwiększenie produkcji ciepła. Pacjent zmienia zachowanie (znajduje schronienie, zakłada ciepłe ubranie, włącza grzejnik, używa koców itp.). Ze względu na zwężenie naczyń obwodowych i zmniejszenie pocenia się, utrata ciepła przez skórę jest zmniejszona. Przepływ krwi w narządach wewnętrznych wzrasta, występują mimowolne skurcze mięśni (drżenia mięśni), które zwiększają produkcję ciepła. Diureza wzrasta. Występuje uwalnianie hormonów, które biorą udział w reakcjach stresowych, które zwiększają zdolność ochronną organizmu w ekstremalnych okolicznościach.
Wraz z nieskutecznością mechanizmów adaptacyjnych i dalszym spadkiem temperatury ciała, centralne mechanizmy termoregulacji są zakłócane, wytwarzanie ciepła staje się nieskoordynowane i nieskuteczne. Centralna temperatura spada poniżej 35 ° C, zachodzą reakcje poikilotermiczne, tworzą się błędne koła, pogarszając stan pacjenta. Ze względu na spadek temperatury intensywność metabolizmu tkanek zmniejsza się, co prowadzi do dalszego obniżenia temperatury i zmniejszenia metabolizmu. Zwężenie naczyń obwodowych zastępuje się ich rozszerzaniem, co pociąga za sobą wzrost strat ciepła, co powoduje dalsze rozszerzenie naczyń.
Z powodu zakłócenia aktywności ośrodków nerwowych, drżenie mięśni ustaje, co nasila spadek temperatury ciała i dalsze zahamowanie centralnych mechanizmów regulacji aktywności mięśni. Hipotermia ośrodkowego układu nerwowego jest przyczyną spadku aktywności mózgu w wyniku rozwoju zaburzeń świadomości, senności, apatii. Aktywne działania stają się niemożliwe, pacjent zamarza, co zmniejsza szanse na zbawienie. Nadchodzi stan pozornej ulgi, pseudo komfortu, który później zamienia się w śpiączkę i kończy się śmiercią pacjenta.
Klasyfikacja
Istnieje kilka klasyfikacji hipotermii. Ponieważ nasilenie objawów nie zawsze pokrywa się z nasileniem hipotermii, w celu oceny odwracalności procesu, przechłodzenie jest czasami usystematyzowane z uwzględnieniem centralnej temperatury ciała. Zgodnie z tym podziałem istnieją cztery etapy patologii: trzy odwracalne (łagodne - 32–33 ° C, umiarkowane - 28–32 ° C, ciężkie - 24–28 ° C) i jedno nieodwracalne (skrajnie ciężkie - poniżej 24 ° C). Jednak w praktyce klinicznej częściej stosuje się klasyfikację w oparciu o dominujące reakcje kompensacyjne i obejmuje ona trzy stopnie hipotermii:
- Lekkie lub dynamiczne (32-34 ° C). Towarzyszy temu aktywacja mechanizmów generowania ciepła, zwężenie naczyń obwodowych, stymulacja stresu współczulnego układu nerwowego.
- Medium lub soporous (29-32 ° C). Przejawia się to wyczerpaniem mechanizmów kompensacyjnych, spowolnieniem przemiany materii w ośrodkowym układzie nerwowym, brakiem koordynacji korowych i podkorowych ośrodków nerwowych, zahamowaniem ośrodka oddechowego i serca w rdzeniu, znacznym pogorszeniem lub ustaniem przepływu krwi w naczyniach obwodowych, ewentualnie odmrożeniami.
- Ciężki lub w stanie śpiączki (poniżej 31 ° C). Charakteryzuje się rozpadem mechanizmów kompensacyjnych, poważnymi zaburzeniami metabolicznymi i poważnymi zaburzeniami pracy struktur mózgu, zaburzeniami układu przewodzenia serca, uszkodzeniem tkanek obwodowych, a nawet oblodzeniem.
Objawy
Z niewielkim stopniem, dreszczami, drżeniem mięśni, skóra staje się blada, staje się niebieskawa. Identyfikuje „gęsią skórkę” i typowe zaburzenia mowy. Występuje łagodna bradykardia. BP jest zwykle niezmienione lub nieznacznie zwiększone, oddech jest przyspieszony. Początkowo pacjent aktywnie się porusza, podejmując środki dla zbawienia. Wraz z kontynuacją zimna pacjent staje się ospały, apatyczny. Mowa, procesy myślowe i reakcje na wpływy zewnętrzne spowalniają. Powierzchowne odmrożenia występują u niektórych pacjentów.
Z umiarkowanym stopniem określa się dalsze nasilenie bradykardii, nieznaczne obniżenie ciśnienia krwi i zmniejszenie oddychania do 8–12 ruchów oddechowych na minutę. Sinica skóry wzrasta, staje się szczególnie wyraźna w okolicy nosa, uszu, kończyn dystalnych, zwiększa się prawdopodobieństwo odmrożeń. Ilość wydalanego moczu zmniejsza się z powodu zmniejszenia przepływu krwi przez nerki. Drżenie mięśni zatrzymuje się, mięśnie stają się zdrętwiałe, pacjent przyjmuje wymuszoną postawę - zaokrągla plecy, zgina ramiona i nogi, prowadzi je do tułowia. Ciężka senność zmienia się w sen hipotermiczny, a następnie w śpiączkę, reakcja na bodźce zewnętrzne jest znacznie osłabiona, często wykrywana tylko podczas bólu. Uczniowie rozszerzyli się, reagują na światło.
W ciężkich przypadkach wyraźna sinica skóry, intensywne drętwienie mięśni. Częstotliwość tętna spada do 20-30 uderzeń. w ciągu kilku minut określa się arytmię, możliwe jest migotanie. Rzadkie, płytkie oddychanie zastępuje się okresowym (Biota lub Cheyne-Stokes). Oddzielenie moczu ustaje z powodu rozwoju ostrej niewydolności nerek. Pacjent jest w stanie głębokiej śpiączki, nie ma reakcji na wszystkie rodzaje bodźców, może wystąpić słaba reakcja uczniów na światło. Powtarzające się drgawki uogólnione obserwuje się w odstępach do pół godziny. Wykryto głęboki wspólny odmrożenia, oblodzenie obwodowych obszarów ciała (palce, ręce, stopy, części twarzy), rozciągające się w kierunku bliższym, jest możliwe. Wraz ze spadkiem temperatury centralnej poniżej 20 ° C, ustala się zatrzymanie oddechu, zaprzestanie aktywności serca.
Komplikacje
W początkowym okresie może powodować migotanie, obrzęk mózgu, obrzęk płuc. Często zdiagnozowano ostrą niewydolność nerek. Prawdopodobieństwo powikłań zakaźnych, w tym zapalenia płuc, wzrasta zakażenie rany chirurgicznej. Czasami przyczyną negatywnych konsekwencji są błędy podczas ogrzewania, przegrzanie z powodu awarii mechanizmów termoregulacji, spadek ciśnienia krwi i zatrzymanie akcji serca z powodu odruchowej ekspansji naczyń, gdy temperatura wzrasta zbyt szybko. Przy głębokim odmrożeniu może być wymagana amputacja kończyny. U wielu pacjentów w dłuższym okresie wykrywa się zaburzenia neurologiczne.
Diagnostyka
Diagnoza jest ustalana na podstawie badania zewnętrznego, danych wywiadowczych (w przypadku poważnej hipotermii, dane są ustalane na podstawie świadków, którzy znaleźli ofiarę, lub pracowników brygady pogotowia) i wyników pomiarów temperatury ciała. Pomiar pod pachą odzwierciedla temperaturę powierzchni i nie jest wiarygodnym kryterium obecności lub braku hipotermii. Pomiar przeprowadza się doodbytniczo, za pomocą sondy przełykowej lub w okolicy nosogardzieli, biorąc pod uwagę, że temperatura w odbycie może się nieznacznie różnić od temperatury podstawowej, a odczyty w przełyku mogą być zawodne z powodu wcześniejszego leczenia ciepłym powietrzem.
W nowoczesnej praktyce klinicznej stosuje się specjalne termometry elektroniczne wyposażone w sondę skalibrowaną w zakresie niskich temperatur. Możliwe jest zmierzenie temperatury świeżej porcji moczu. Najlepszym rozwiązaniem jest przeprowadzenie kilku pomiarów w różnych miejscach. Należy zauważyć, że spadek temperatury podstawowej poniżej parametrów krytycznych, brak bicia serca i oddychanie nie może być uważany za dowód śmierci pacjenta (przypadek przeżycia w temperaturze 9 ° C, jak również powrót do zdrowia po zakończeniu aktywności serca przez 3 godziny), spowolnienie rozwoju nieodwracalnych procesów w tkankach. Śmierć jest stwierdzana tylko przy braku oznak życia po ociepleniu.
Aby potwierdzić diagnozę, wraz z pomiarem temperatury, przepisano EKG, na którym wykryto falę Osborne'a. Lista innych badań laboratoryjnych i instrumentalnych dotyczących podejrzenia tej patologii obejmuje OAK, OAM, oznaczanie mocznika, kreatyniny, glukozy, elektrolitów, stanu kwasowo-zasadowego i pH krwi, koagulogram, pomiar ciśnienia krwi i diurezy godzinnej, pulsoksymetrię, prześwietlenie klatki piersiowej. W przypadku urazów narządu ruchu wykonuje się prześwietlenie odpowiedniego segmentu, jeśli możliwe uszkodzenie narządów wewnętrznych, przepisuje się USG, CT lub MRI, zgodnie ze wskazaniami, wykonuje się laparoskopię i inne badania.
Leczenie
Zabieg przeprowadzają specjaliści z zakresu traumatologii i resuscytacji. Taktyka terapeutyczna zależy od stopnia hipotermii, charakteru i nasilenia upośledzenia organizmu. We wszystkich przypadkach konieczne jest niezwłoczne zatrzymanie skutków zimna, aby przeprowadzić środki dla biernego ogrzewania. Pacjenci z łagodnymi receptami zalecają ciepły napój (słodka herbata), ciepłą kąpiel, termofory, unikając stosowania nadmiernie podgrzanych płynów. Gdy powierzchowne odmrożenia narzucają bandaże rozgrzewające na kończyny.
W przypadku umiarkowanego i ciężkiego leczenia konieczna jest intensywna kompleksowa terapia, w tym środki etiotropowe, patogenetyczne i objawowe. Leczenie etiotropowe obejmuje bierne (koce, ciepłe, suche ubrania) i aktywne (ciepłe kąpiele, przyłączanie grzejników do punktów przejścia dużych naczyń) ocieplenie. Aktywne ocieplenie odbywa się za pomocą cieczy, której temperatura przekracza temperaturę ofiary o nie więcej niż 10 ° C. Po wzroście temperatury w odbycie do 33-34 ° C, procedura zostaje zatrzymana w celu uniknięcia możliwego przegrzania na tle wciąż nie przywróconego systemu regulacji ciepła.
Wraz z tymi metodami ocieplenie płuc jest skuteczne poprzez dostarczanie wilgotnego powietrza lub mieszaniny tlenu, podgrzanej do 42-44 ° C, poprzez dożylny wlew ciepłych roztworów. W przypadku oporności na powyższe metody wykonuje się płukanie śródpiersia, pozaustrojowe ocieplenie krwi (hemodializa, krążenie pozaustrojowe, przetoki żylno-żylne i tętniczo-żylne), ciepłe roztwory żołądka, pęcherza moczowego, odbytnicy, jamy opłucnej, jednak techniki te wiążą się z ryzykiem powikłań. stosowany jako część standardowej terapii.
Leczenie patogenetyczne opiera się na środkach mających na celu przywrócenie aktywności układu oddechowego i sercowo-naczyniowego oraz na skorygowanie zaburzeń metabolicznych. Przeprowadzić uwolnienie dróg oddechowych, przeprowadzić wentylację mechaniczną. Jeśli to konieczne, wykonaj defibrylację. Wykonuj infuzje wlewu dekstranu, roztworów soli, roztworu glukozy z witaminami i insuliną, zgodnie ze wskazaniami - transfuzje osocza i substytuty osocza. W ramach terapii objawowej przepisuje się leki w celu normalizacji oddawania moczu, podwyższenia ciśnienia krwi, eliminacji bólu, zapobiegania obrzękowi płuc i mózgu oraz korygowania istniejącej patologii somatycznej. Przy ustalaniu planu medycznej korekty stanu pacjenta bierze się pod uwagę, że leki w warunkach poważnej hipotermii mogą być nieskuteczne lub mieć nieprzewidywalny efekt i powinny być stosowane po wystarczającym rozgrzaniu. Przeprowadzają leczenie odmrożeń.
Rokowanie i zapobieganie
Rokowanie jest zwykle (z wyjątkiem szczególnie ciężkich przypadków) bardziej zależne od chorób współistniejących niż od ciężkości hipotermii. Śmiertelność wśród zdrowych ludzi jest niska. W przypadku poważnych urazów i chorób somatycznych śmiertelność gwałtownie wzrasta. Charakterystyczną cechą tego stanu jest możliwość powrotu do zdrowia po długim zaprzestaniu aktywności ważnych narządów, ze względu na zapobiegawczy efekt chłodzenia. Środki zapobiegawcze obejmują wybór odzieży i planowanie działań poza ciepłymi schroniskami, biorąc pod uwagę warunki pogodowe, korygowanie stanów patologicznych, które są czynnikami ryzyka, zapewniając optymalną temperaturę w pokojach, zwłaszcza gdy żyją w nich ludzie z podatnością na rozwój hipotermii.
Objawy hipotermii, pierwszej pomocy i metod leczenia
Chłodzenie organizmu polega na obniżeniu własnej temperatury ciała w wyniku działania niskich temperatur. Jedynym powodem tego zjawiska jest długi pobyt na zimnie bez dodatkowych środków ochrony, czyli w nieodpowiednich ubraniach. Po pierwsze, zmiany w organizmie są odwracalne, a wszystkie procesy powracają do normy po uwolnieniu do ciepłego pomieszczenia. Jednak szanse na pełne wyzdrowienie zależą od czasu spędzonego na zimnie. W końcowych etapach podniesienie temperatury może nie być możliwe.
Czym jest hipotermia
Hipotermia (hipotermia) to reakcja organizmu na zimno. Istnieją pewne mechanizmy termoregulacji, które są odpowiedzialne za utrzymanie normalnej temperatury ciała. Jeśli przez krótki czas panuje zimno, pojawia się drżenie mięśni - sposób na generowanie endogennego ciepła, a nie na przechłodzenie. Następnie zmniejsza się tempo procesów metabolicznych, a narządy życiowe zaczynają zamarzać, zwłaszcza układ sercowo-naczyniowy. Tkaniny nie otrzymują tlenu, osoba czuje się zmęczona i zamarza.
Przyczyny i objawy
Zamrażanie jest wynikiem ekspozycji na niskie temperatury. Ryzyko przechłodzenia ciała występuje u każdej osoby, która spędza dużo czasu na mrozie. Istnieje jednak kilka czynników, które zwiększają ryzyko zamarznięcia:
- niewłaściwe ubranie, które nie zatrzymuje ciepła ciała;
- obcisłe i nie ciepłe buty;
- niska masa ciała - organizm wykorzystuje energię z przetwarzania tkanki tłuszczowej do utrzymania temperatury;
- patologie serca i naczyń krwionośnych;
- dieta niezrównoważona i niskokaloryczna;
- przepracowanie
Dzieci i osoby starsze są bardziej narażone na chłodzenie. Ich układ naczyniowy jest albo słabo rozwinięty, albo już ma choroby przewlekłe.
U osoby dorosłej ciało jest w stanie lepiej zrekompensować wahania temperatury, więc może być dłużej zimne kosztem własnych rezerw.
Pierwszymi objawami hipotermii są zmęczenie i senność. Mogą wystąpić oznaki odmrożenia kończyn i niektórych części ciała. W przyszłości są one ulepszane, a leczenie jest możliwe tylko wtedy, gdy udzielona zostanie pierwsza pomoc.
Klasyfikacja i etap
Stopnie hipotermii postępują stopniowo. Początkowo zimno wpływa tylko na obwodowe części ciała (kończyny, uszy), następnie rozprzestrzenia się na głębsze tkanki i narządy wewnętrzne. Stopień zamrożenia organizmu określi także objawy, które się objawia.
Jedna międzynarodowa klasyfikacja identyfikuje 3 etapy hipotermii. Od tego zależą nie tylko objawy, ale także rokowanie - na wczesnym etapie znacznie łatwiej jest leczyć ofiarę.
- Pierwszy etap charakteryzuje się hamowaniem odruchów i aktywności umysłowej. Mowa jest trudna. Temperatura ciała spada do 32-34 stopni, ale zmiany te są odwracalne. Blada skóra, pokryta „gęsią skórką”. Być może lekkie odmrożenia kończyn (1 lub 2 stopnie).
- Drugi etap to obniżenie temperatury do 29-32 stopni. Stan ofiary pogarsza się, mogą występować obszary odmrożeń do trzeciego stopnia. Oddychanie staje się rzadsze, bicie serca spowalnia. Osoba czuje się senna, co stopniowo wzrasta.
Ale w tym okresie nie da się spać. Podczas snu zmniejsza się szybkość procesów metabolicznych i istnieje ryzyko zamrożenia do śmierci.
Skutki hipotermii mogą być poważne nawet przy pierwszej pomocy. Możesz w pełni wyzdrowieć na pierwszym etapie, a jeśli osoba spędza dużo czasu na zimnie, w organizmie mogą wystąpić nieodwracalne zmiany. Ekstremalne odmrożenia kończyn czwartego stopnia są szczególnie niebezpieczne, ponieważ ranią tkanki miękkie i kości.
Funkcje przechłodzenia
Hipotermia to nie choroba, ale złożone zmiany w pracy całego organizmu. Gdy brakuje ciepła, mechanizmy odruchowe zaczynają generować własną energię. Następnie zatrzymuje się dopływ krwi do narządów obwodowych, mniej ważny dla organizmu. Najpierw cierpią palce kończyn i uszu, potem ręce i stopy, po czym zamarzają górne części ramion i nóg. Jeśli w tym czasie dostawa ciepła nie zostanie wznowiona, dopływ krwi do ważnych narządów, w tym serca i mózgu, zwalnia.
Pierwsza pomoc na hipotermię
Gdy potrzebna jest hipotermia, aby zrobić wszystko, aby dostać się do źródła ciepła i nie zasnąć.
Jeśli możesz skontaktować się z kimś i poprosić o pomoc, nie odkładaj go. Jeśli znajdziesz osobę, która ucierpiała z powodu zimna, musisz pilnie przewieźć go na ciepło, nawet jeśli jest nieprzytomny.
Jednak natychmiast umieścić ofiarę w gorącej wodzie jest zabronione - może to spowodować hipertermię.
Istnieje pewien algorytm, jak działać poprawnie, aby nie skrzywdzić ofiary:
- przenieś go do ciepłego pomieszczenia i zmień ubrania na suche;
- umieścić pod kocem w pozycji poziomej, bez potrzeby zakrywania głowy;
- poduszka grzejna może być przymocowana do obszaru klatki piersiowej, ale nie powinna być zbyt gorąca;
- zapewnić jedzenie i mnóstwo ciepłych napojów;
- weź kąpiel z wodą 37-40 stopni;
- jeśli występują oznaki odmrożenia, kończyny nie pocierają ich, lecz po prostu przykrywają je ciepłą szmatką.
W przypadku hipotermii w późniejszych etapach konieczne jest również udzielenie pierwszej pomocy. Nie musisz czekać, aż ofiara odzyska przytomność - możesz przykryć go kocem i stale monitorować puls i bicie serca. Przed przybyciem lekarzy głównym zadaniem pozostaje monitorowanie aktywności życiowej, aw razie potrzeby ważne jest, aby móc prawidłowo wykonywać sztuczne oddychanie i pośredni masaż serca.
Choroby współistniejące
Niskie temperatury są główną przyczyną zaostrzenia wszystkich chorób przewlekłych. Po rozgrzaniu zaleca się spędzić kilka dni w ciepłym miejscu, ubrać się ciepło i dobrze zjeść. Osłabiony organizm często reaguje na hipotermię chorób układu oddechowego, zapalenie narządów układu moczowo-płciowego. Ponadto istnieje ryzyko niebezpiecznych powikłań w postaci zapalenia opon mózgowych, zapalenia nerwów, zapalenia ucha wewnętrznego.
Konsekwencje i zapobieganie
Jeśli czas nie zapewnia pierwszej pomocy, hipotermia może spowodować niebezpieczne konsekwencje. W najlepszym razie będzie to zimno, które minie za kilka dni. Możesz zachorować i poważniej - przedłużone chłodzenie ciała często staje się przyczyną chorób zapalnych narządów wewnętrznych, w tym zapalenia pęcherza i odmiedniczkowego zapalenia nerek.
Jednak jednym z najbardziej niebezpiecznych komplikacji jest odmrożenie tego ostatniego stopnia, w którym uszkodzone kończyny muszą zostać amputowane.
Istnieje kilka zasad zapobiegania hipotermii:
- nosić ciepłą odzież, buty, kapelusze i rękawice, które będą chronić przed mrozem;
- dobrze się odżywiają, zwłaszcza w zimnych porach roku;
- nie chodzić na długie zimowe spacery bez akompaniamentu i środków komunikacji;
- Nie pozostań na ulicy w stanie nietrzeźwym.
Możesz zamarznąć w zimie nawet z niewielkim minusem. Każda osoba reaguje inaczej na efekt niskiej temperatury, co tłumaczy się kombinacją różnych czynników. Gdy hipotermia jest ważna, aby zapewnić ofiarę pierwszej pomocy, podczas gdy w jego ciele nie zaczęły się nieodwracalne zmiany. Jeśli w mrozie pogarsza się stan zdrowia, kończyny stają się głupie, mowa jest trudna - nie wstydź się poprosić o pomoc.
Hipotermia (hipotermia). Przyczyny, pierwsza pomoc, stopnie i możliwe konsekwencje
Witryna zawiera podstawowe informacje. Odpowiednia diagnoza i leczenie choroby są możliwe pod nadzorem sumiennego lekarza.
Hipotermia jest patologicznym stanem ludzkiego ciała spowodowanym działaniem niskich temperatur, przekraczającym intensywność wewnętrznych rezerw systemu termoregulacji. Gdy hipotermia, temperatura rdzenia ciała (naczynia i narządy jamy brzusznej) spada poniżej optymalnych wartości. Tempo metabolizmu spada, samoregulacja wszystkich układów organizmu zawodzi. Przy braku terminowej i proporcjonalnej pomocy, zmiany postępują i ostatecznie mogą być śmiertelne.
Ciekawe fakty
- Gdy temperatura ciała spada poniżej 33 stopni, ofiara przestaje zdawać sobie sprawę, że jest zamarznięta i nie może się powstrzymać.
- Nagłe rozgrzanie przechłodzonego pacjenta może doprowadzić do jego śmierci.
- Gdy temperatura skóry jest mniejsza niż 10 stopni, jej receptory zimna są zablokowane i przestają informować mózg o niebezpieczeństwie hipotermii.
- Według statystyk co trzecia osoba, która zmarła z powodu hipotermii, była pod wpływem alkoholu.
- Każdy pracujący mięsień szkieletowy rozgrzewa się o 2 - 2,5 stopnia.
- Najbardziej aktywne obszary mózgu są cieplejsze niż średnio pasywne o 0,3-0,5 stopnia.
- Drżenie zwiększa wytwarzanie ciepła o 200%.
- „Punkt bez powrotu” jest uważany za temperaturę ciała poniżej 24 stopni, przy której prawie niemożliwe jest przywrócenie do życia osoby dotkniętej odmrożeniami.
- U noworodków centrum termoregulacji jest słabo rozwinięte.
Jak reguluje się temperaturę ciała?
Regulacja temperatury ciała jest złożonym, wielopoziomowym procesem o ścisłej hierarchii. Głównym regulatorem temperatury ciała jest podwzgórze. Ta część mózgu otrzymuje informacje od termoreceptorów całego organizmu, dokonuje oceny i daje organom pośredniczącym wskazówki dotyczące działania, aby dokonać tej lub innej zmiany. Medium, rdzeń i rdzeń kręgowy kontrolują wtórnie termoregulację. Istnieje wiele mechanizmów, dzięki którym podwzgórze wywołuje pożądany efekt. Główne zostaną opisane poniżej.
Oprócz termoregulacji podwzgórze pełni wiele innych równie ważnych funkcji ludzkiego ciała. Jednak, aby zrozumieć przyczyny hipotermii w przyszłości, szczególna uwaga zostanie poświęcona tylko jej funkcji termoregulacyjnej. Aby uzyskać wizualne wyjaśnienie mechanizmów regulacji temperatury ciała, konieczne jest podążanie ścieżką rozwoju reakcji organizmu na działanie niskich temperatur, począwszy od wzbudzenia receptorów zimnych.
Receptory
Informacje o niskiej temperaturze otoczenia są odbierane przez specjalne receptory na zimno. Istnieją dwa rodzaje receptorów zimnych - obwodowe (zlokalizowane w całym ciele) i centralne (zlokalizowane w podwzgórzu).
Receptory obwodowe
W skórze znajduje się około 250 tysięcy receptorów. W przybliżeniu taka sama liczba receptorów znajduje się w innych tkankach organizmu - w wątrobie, woreczku żółciowym, nerkach, naczyniach krwionośnych, opłucnej itp. Receptory skóry są najgęściej rozmieszczone na twarzy. Za pomocą termoreceptorów peryferyjnych gromadzone są informacje o temperaturze ośrodka, w którym się znajdują, a także zapobiega się temperaturze „rdzenia” ciała.
Receptory centralne
Centralny receptor jest znacznie mniejszy - około kilku tysięcy. Znajdują się wyłącznie w podwzgórzu i są odpowiedzialne za pomiar temperatury płynącej do niego krwi. Gdy aktywowane są receptory centralne, wyzwalane są bardziej intensywne reakcje generujące ciepło niż w przypadku aktywacji receptorów obwodowych.
Zarówno receptory centralne, jak i obwodowe reagują na zmiany temperatury otoczenia w zakresie od 10 do 41 stopni. W temperaturach poza tymi granicami receptory są blokowane i przestają działać. Temperatura otoczenia 52 stopni prowadzi do zniszczenia receptorów. Transfer informacji z receptorów do podwzgórza odbywa się wzdłuż włókien nerwowych. Gdy temperatura otoczenia maleje, częstotliwość impulsów wysyłanych do mózgu wzrasta, a gdy temperatura wzrasta, maleje.
Podwzgórze
Podwzgórze jest stosunkowo małą częścią mózgu, ale odgrywa niezwykle ważną rolę w regulowaniu stałości wewnętrznego środowiska ciała. Jeśli chodzi o jego funkcję termoregulacyjną, należy powiedzieć, że jest ona konwencjonalnie podzielona na dwie części - przednią i tylną. Przednia część podwzgórza jest odpowiedzialna za aktywację mechanizmów wymiany ciepła, a część tylna za aktywację mechanizmów wytwarzania ciepła. W podwzgórzu znajduje się również specjalna grupa komórek nerwowych, która podsumowuje wszystkie otrzymane sygnały termoreceptorów i oblicza siłę koniecznych skutków dla układów organizmu, aby utrzymać niezbędną temperaturę ciała.
Podczas hipotermii podwzgórze aktywuje reakcje generujące ciepło i zatrzymuje procesy utraty ciepła za pomocą następujących mechanizmów.
Mechanizmy wytwarzania ciepła
Tworzenie ciepła, w skali całego organizmu, jest zgodne z jedną zasadą - im większa szybkość metabolizmu w jakimkolwiek narządzie, tym więcej ciepła wytwarza. W związku z tym, w celu zwiększenia wytwarzania ciepła, podwzgórze przyspiesza pracę wszystkich narządów i tkanek. W ten sposób pracujący mięsień nagrzewa się o 2 - 2,5 stopnia, ślinianka przyuszna - o 0,8 - 1 stopień, a aktywne obszary mózgu - o 0,3 - 0,5 stopnia. Przyspieszenie procesów metabolicznych odbywa się poprzez wpływ na autonomiczny układ nerwowy.
Istnieją następujące mechanizmy wytwarzania ciepła:
- zwiększona praca mięśni;
- wzrost podstawowej przemiany materii;
- specyficzny dynamiczny efekt żywności;
- przyspieszony metabolizm wątrobowy;
- wzrost tętna;
- wzrost objętości krążącej krwi;
- przyspieszenie funkcjonowania innych narządów i struktur.
W spoczynku mięśnie prążkowane wytwarzają średnio 800-1000 kcal dziennie, co stanowi 65-70% ciepła wytwarzanego przez organizm. Odpowiedź organizmu na zimno to dreszcze lub dreszcze, w których mięśnie kurczowo kurczą się z wysoką częstotliwością i niską amplitudą. Drżenie zwiększa wytwarzanie ciepła o 200%. Walking zwiększa wytwarzanie ciepła o 50–80%, a ciężka praca fizyczna o 400–500%.
Wzrost podstawowej przemiany materii
Główna wymiana to wartość odpowiadająca średniej szybkości przepływu wszystkich reakcji chemicznych w ciele. Odpowiedzią organizmu na hipotermię jest wzrost podstawowej przemiany materii. Podstawowy metabolizm nie jest synonimem metabolizmu, ponieważ termin „metabolizm” jest charakterystyczny dla każdej struktury lub systemu. W niektórych chorobach tempo podstawowej przemiany materii może się zmniejszyć, co ostatecznie prowadzi do obniżenia komfortowej temperatury ciała. Tempo wytwarzania ciepła u takich pacjentów jest znacznie niższe niż u innych ludzi, co czyni je bardziej podatnymi na hipotermię.
Specyficzny dynamiczny efekt żywności
Jedzenie i trawienie wymaga od ciała uwolnienia dodatkowej ilości energii. Jego część jest przekształcana w energię cieplną i jest uwzględniana w ogólnym procesie wytwarzania ciepła, choć tylko nieznacznie.
Przyspieszenie metabolizmu wątrobowego
Wątroba jest porównywana z fabryką chemiczną ciała. Co sekundę występują tysiące reakcji, którym towarzyszy uwalnianie ciepła. Z tego powodu wątroba jest „najgorętszym” narządem wewnętrznym. W ciągu dnia wątroba wytwarza średnio 350 - 500 kcal ciepła.
Wzrost tętna
Jako organ mięśniowy, serce, podobnie jak reszta mięśni ciała, podczas pracy wytwarza ciepło. Wytwarza 70 - 90 kcal ciepła dziennie. Gdy wzrasta tętno hipotermii, czemu towarzyszy wzrost ilości ciepła wytwarzanego przez serce do 130 - 150 kcal dziennie.
Zwiększona objętość krwi krążącej
W ludzkim ciele krąży od 4 do 7 litrów krwi, w zależności od masy ciała. 65 - 70% krwi jest w ciągłym ruchu, a pozostałe 30 - 35% w tak zwanym magazynie krwi (niewykorzystana rezerwa krwi, niezbędna w sytuacjach awaryjnych, takich jak ciężka praca fizyczna, brak tlenu w powietrzu, krwawienie itp. ). Głównymi magazynami krwi są żyły, śledziona, wątroba, skóra i płuca. Gdy przechłodzenie, jak wskazano powyżej, zwiększa podstawowe tempo przemiany materii. Zwiększony metabolizm podstawowy wymaga więcej tlenu i składników odżywczych. Ponieważ krew jest ich nośnikiem, jej ilość powinna wzrastać proporcjonalnie do wzrostu podstawowej przemiany materii. W ten sposób krew z magazynu wchodzi do krwiobiegu, zwiększając jego objętość.
Przyspieszenie funkcjonowania innych organów i struktur
Nerki wytwarzają 70 kcal ciepła dziennie, mózg - 30 kcal. Mięśnie oddechowe przepony, pracujące w sposób ciągły, dostarczają organizmowi dodatkowych 150 kcal ciepła. W hipotermii częstotliwość ruchów oddechowych wzrasta z półtora do dwóch razy. Taki wzrost doprowadzi do zwiększenia ilości energii cieplnej uwalnianej przez mięśnie oddechowe do 250–300 kcal dziennie.
Mechanizmy utraty ciepła
W warunkach niskiej temperatury adaptacyjna reakcja organizmu to maksymalna redukcja strat ciepła. Aby wykonać to zadanie, podwzgórze, jak w poprzednim przypadku, działa poprzez wpływ na wegetatywny układ nerwowy.
Mechanizmy ograniczające straty ciepła:
- centralizacja krążenia krwi;
- wzrost podskórnej tkanki tłuszczowej;
- redukcja otwartej powierzchni ciała;
- zmniejszenie strat ciepła przez odparowanie;
- reakcja mięśniowa skóry.
Centralizacja krążenia krwi
Ciało jest konwencjonalnie podzielone na „rdzeń” i „skorupę”. „Rdzeniem” ciała są wszystkie narządy i naczynia jamy brzusznej. Temperatura rdzenia pozostaje prawie niezmieniona, ponieważ utrzymanie jego stałości jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ważnych organów. „Skorupa” odnosi się do tkanki kończyn i całej skóry pokrywającej ciało. Przechodząc przez „skorupę” krew ochładza się, przekazując energię tkankom, przez które płynie. Im dalej od „rdzenia” jest część ciała, tym jest chłodniej. Szybkość utraty ciepła zależy bezpośrednio od ilości krwi przechodzącej przez „powłokę”. W związku z tym, przy hipotermii, w celu zmniejszenia strat ciepła, ciało redukuje przepływ krwi do „koperty”, kierując ją do krążenia tylko przez „rdzeń”. Na przykład w temperaturze 15 stopni przepływ krwi w dłoni zmniejsza się 6 razy.
Wraz z dalszym ochładzaniem tkanki obwodowej przepływ krwi w jej wnętrzu może się całkowicie zatrzymać z powodu skurczu naczyń krwionośnych. Ten odruch jest oczywiście korzystny dla całego organizmu, ponieważ ma na celu ratowanie życia. Jednak w przypadku części ciała pozbawionych niezbędnego dopływu krwi jest ona ujemna, ponieważ przy przedłużającym się skurczu naczyń, w połączeniu z niską temperaturą, może wystąpić odmrożenie.
Wzrost podskórnej tkanki tłuszczowej
Przy długim pobycie w zimnym klimacie ciało ludzkie jest odbudowywane w taki sposób, aby zmniejszyć straty ciepła. Całkowita masa tkanki tłuszczowej wzrasta i jest bardziej równomiernie rozprowadzana po całym ciele. Jego główna część jest osadzona pod skórą, tworząc warstwę o grubości 1,5–2 cm. Mniejsza część jest rozłożona w całym ciele i osiada między powięź mięśniową w dużej i małej sieci, itp. Istota tego przegrupowania polega na tym, że tkanka tłuszczowa słabo przewodzi ciepło, zapewniając jej zachowanie w organizmie. Ponadto tkanka tłuszczowa nie wymaga tak wysokiego kosztu tlenu. Zapewnia to przewagę nad innymi tkankami w warunkach niedoboru tlenu z powodu długotrwałego skurczu jego naczyń.
Zmniejszona otwarta powierzchnia ciała
Szybkość utraty ciepła zależy od różnicy temperatur i obszaru kontaktu ciała z otoczeniem. Jeśli nie można wpłynąć na różnicę temperatur, można zmienić obszar styku, przyjmując bardziej zamkniętą pozycję. Na przykład, na zimnie, zwierzęta zwijają się w kulę, zmniejszając obszar kontaktu z otoczeniem, a podczas upałów - wręcz przeciwnie, zwiększają go, prostując do maksimum. Podobnie osoba zasypiająca w chłodni podświadomie przyciąga kolana do klatki piersiowej, przyjmując bardziej ekonomiczną pozycję pod względem kosztów energii.
Zmniejszenie strat ciepła przez odparowanie
Ciało traci ciepło, gdy woda odparowuje ze skóry lub błon śluzowych. Naukowcy obliczyli, że odparowanie 1 ml wody z ludzkiego ciała prowadzi do utraty 0,58 kcal ciepła. W ciągu dnia, przez odparowanie, osoba dorosła o normalnej aktywności fizycznej traci średnio 1400 - 1800 ml wilgoci. Spośród nich 400-500 ml odparowuje przez drogi oddechowe, 700-800 ml przez pocenie (niedostrzegalny wyciek) i 300-500 ml przez pot. W warunkach hipotermii obrzęk ustaje, oddech spowalnia, a parowanie w płucach maleje. W ten sposób straty ciepła są zmniejszone o 10 - 15%.
Reakcja mięśniowa skóry (gęsia skóra)
W naturze mechanizm ten jest bardzo powszechny i polega na napięciu mięśni, podnoszeniu mieszków włosowych. W rezultacie zwiększa się podszerstek i warstwa komórkowa wełny, a warstwa ciepłego powietrza wokół ciała gęstnieje. Prowadzi to do poprawy izolacji termicznej, ponieważ powietrze jest słabym przewodnikiem ciepła. U ludzi w trakcie ewolucji reakcja ta pozostała w szczątkowej formie i nie ma żadnej praktycznej wartości.
Przyczyny hipotermii
Warunki pogodowe
Parametry wpływające na szybkość utraty ciepła przez ciało to:
- temperatura otoczenia;
- wilgotność powietrza;
- energia wiatru
Temperatura otoczenia jest najważniejszym czynnikiem w hipotermii. W fizyce, w części termodynamiki, istnieje wzór, który opisuje szybkość spadku temperatury ciała w zależności od temperatury medium. W istocie sprowadza się to do tego, że im większa różnica temperatur między ciałem a środowiskiem, tym intensywniejsza jest wymiana ciepła. W kontekście hipotermii zasada ta brzmi tak: tempo utraty ciepła przez ciało wzrośnie wraz ze spadkiem temperatury otoczenia. Powyższa zasada działa jednak tylko wtedy, gdy osoba jest w zimnie bez ubrania. Odzież wielokrotnie zmniejsza utratę ciepła przez organizm.
Wilgotność powietrza
Wilgotność atmosferyczna wpływa na szybkość utraty ciepła w następujący sposób. Wraz ze wzrostem wilgotności wzrasta tempo utraty ciepła. Mechanizm tego wzoru polega na tym, że przy wysokiej wilgotności na wszystkich powierzchniach tworzy się niewidzialna warstwa wody. Szybkość utraty ciepła w wodzie jest 14 razy wyższa niż w powietrzu. Zatem woda, będąc lepszym przewodnikiem ciepła niż suche powietrze, szybko przenosi ciepło ciała do środowiska.
Siła wiatru
Wiatr jest niczym innym jak jednokierunkowym ruchem powietrza. W bezwietrznym środowisku wokół ludzkiego ciała tworzy się cienka warstwa ogrzanego i względnie nieruchomego powietrza. W takich warunkach ciało poświęca minimum energii, aby utrzymać stałą temperaturę tej powłoki powietrznej. Na wietrze powietrze, ledwo rozgrzane, odsuwa się od skóry i zostaje zastąpione zimniejszym. Aby utrzymać optymalną temperaturę ciała, organizm musi przyspieszyć podstawowy metabolizm, aktywować dodatkowe reakcje generowania ciepła, co ostatecznie wymaga dużo energii. Przy prędkości wiatru 5 metrów na sekundę, szybkość wymiany ciepła jest w przybliżeniu podwojona, z prędkością 10 metrów na sekundę - cztery razy. Dalszy wzrost następuje wykładniczo.
Wysokiej jakości odzież i buty
Jak wspomniano powyżej, odzież może wielokrotnie zmniejszać utratę ciepła przez ciało. Nie wszystkie ubrania jednakowo skutecznie chronią przed zimnem. Główny wpływ na zdolność ubrania do zatrzymywania ciepła wywiera materiał, z którego jest wykonany, oraz prawidłowy dobór rozmiaru rzeczy lub obuwia.
Najbardziej preferowanym materiałem w zimnej porze roku jest naturalna wełna i futro. Na drugim miejscu są ich sztuczne odpowiedniki. Zaletą tych materiałów jest to, że mają wysoką komórkowość, innymi słowy, zawierają dużo powietrza. Będąc słabym przewodnikiem ciepła, powietrze zapobiega nadmiernym stratom energii. Różnica między futrem naturalnym a sztucznym polega na tym, że komórkowość naturalnego materiału jest kilkakrotnie wyższa ze względu na porowatość samych włókien futra. Znaczącą wadą materiałów syntetycznych jest to, że przyczyniają się do gromadzenia wilgoci pod ubraniem. Jak wspomniano wcześniej, wysoka wilgotność zwiększa szybkość utraty ciepła, przyczyniając się do hipotermii.
Rozmiar obuwia i odzieży powinien zawsze odpowiadać parametrom ciała. Ciasne ubranie rozciąga się na ciele i zmniejsza grubość warstwy ciepłego powietrza. Obcisłe buty przyczyniają się do ucisku naczyń krwionośnych, które odżywiają skórę, a następnie prowadzą do odmrożeń. Pacjentom z obrzękiem nóg zaleca się noszenie miękkich butów, które mogą się rozciągać bez ściskania kończyn. Podeszwa powinna mieć grubość co najmniej 1 cm, natomiast duże rozmiary ubrań i obuwia nie pasują wystarczająco mocno do ciała, tworzą fałdy i szczeliny, przez które przepływa ciepłe powietrze, nie wspominając o tym, że są po prostu niewygodne w noszeniu.
Choroby i stany patologiczne ciała
Choroby i stany patologiczne przyczyniające się do rozwoju hipotermii:
- niewydolność serca;
- marskość wątroby;
- Choroba Addisona;
- niedoczynność tarczycy;
- kacheksja;
- zatrucie;
- krwawienie;
- urazowe uszkodzenie mózgu.
Niewydolność serca to poważna choroba, w której cierpi funkcja pompowania mięśnia sercowego. Tempo przepływu krwi w organizmie maleje. W rezultacie czas przebywania krwi na obrzeżach wzrasta, co prowadzi do jej silniejszego chłodzenia. W niewydolności serca często powstaje obrzęk, zaczynając od stóp i ostatecznie unosząc się wyżej, aż do klatki piersiowej. Obrzęk dodatkowo nasila krążenie krwi w kończynach i prowadzi do jeszcze większego ochłodzenia krwi. Aby utrzymać niezbędną temperaturę ciała, organizm musi stale aktywować mechanizmy wytwarzania ciepła, nawet w normalnych temperaturach otoczenia. Jednak w miarę zmniejszania się, mechanizmy termogenezy są wyczerpane, a tempo spadku temperatury ciała gwałtownie wzrasta, doprowadzając pacjenta do stanu hipotermii.
Marskość wątroby
Ta choroba jest wynikiem długotrwałego zastąpienia funkcjonalnej tkanki wątroby niefunkcjonalną tkanką łączną. Przy długim przebiegu choroby w jamie brzusznej gromadzi się wolny płyn, którego objętość może osiągnąć 15 - 20 litrów. Ponieważ płyn ten znajduje się w ciele, należy stale przeznaczać dodatkowe zasoby na utrzymanie jego temperatury, a niektóre mechanizmy wytwarzania ciepła muszą być wykorzystywane. Brzuch u takich pacjentów jest napięty. Narządy wewnętrzne i naczynia poddawane są kompresji. Gdy ucisk żyły głównej dolnej gwałtownie obrzęk kończyn dolnych. Jak wspomniano wcześniej, obrzęk prowadzi do dodatkowego chłodzenia krwi, co wymaga dodatkowych wysiłków systemu wytwarzania ciepła. Gdy temperatura otoczenia spadnie, mechanizmy wytwarzania ciepła nie będą już radzić sobie z ich zadaniem, a temperatura pacjenta zacznie systematycznie spadać.
Choroba Addisona
Choroba Addisona to niewydolność nadnerczy. Zwykle w korze nadnerczy wytwarzane są trzy rodzaje hormonów - krystaloidy (aldosteron), glikokortykoidy (kortyzol) i androgeny (androsteron). Przy niewystarczającej ilości we krwi dwóch z nich (aldosteronu i kortyzolu) ciśnienie krwi spada. Spadek ciśnienia krwi prowadzi do wolniejszej prędkości przepływu krwi w całym ciele. Krew przepływa przez jedno koło przez ciało osoby przez dłuższy czas, a jednocześnie silniej chłodzi. Oprócz powyższego, brak glukokortykoidów prowadzi do zmniejszenia podstawowej szybkości metabolizmu organizmu, zmniejszenia szybkości reakcji chemicznych, któremu towarzyszy uwalnianie energii. W rezultacie „rdzeń” wytwarza mniej ciepła, co w połączeniu z silniejszym chłodzeniem krwi prowadzi do znacznego ryzyka hipotermii, nawet w umiarkowanie niskich temperaturach.
Niedoczynność tarczycy
Niedoczynność tarczycy jest chorobą endokrynologiczną spowodowaną niedostatecznym tworzeniem hormonów tarczycy. Podobnie jak glukokortykoidy, hormony tarczycy (trójjodotyronina i tyroksyna) są odpowiedzialne za regulację wielu procesów biologicznych w organizmie człowieka. Jedną z funkcji tych hormonów jest utrzymanie jednolitej szybkości reakcji, której towarzyszy uwalnianie ciepła. Wraz ze spadkiem poziomu tyroksyny następuje obniżenie temperatury ciała. Im wyraźniejszy brak hormonów, tym niższa stała temperatura ciała. Tacy pacjenci nie boją się wysokich temperatur, ale szybko chłodzą się w zimnie.
Kacheksja
Kacheksja to stan skrajnego wyczerpania ciała. Rozwija się przez stosunkowo długi czas (tygodnie lub nawet miesiące). Przyczyny kacheksji to choroby onkologiczne, AIDS, gruźlica, cholera, przedłużające się niedożywienie, skrajnie wysoki wysiłek fizyczny itp. Z kacheksją, waga pacjenta jest znacznie zmniejszona, głównie z powodu tkanki tłuszczowej i mięśniowej. To właśnie determinuje mechanizm rozwoju hipotermii w tym stanie patologicznym. Tkanka tłuszczowa jest rodzajem izolatora termicznego ciała. Wraz z jej brakiem tempa utraty temperatury ciała wzrasta. Ponadto rozpad tkanki tłuszczowej wytwarza 2 razy więcej energii niż jakakolwiek inna tkanka. W przypadku jego braku ciało musi wydać na własne białka grzewcze - „cegiełki”, z których zbudowane jest nasze ciało.
Powyższą sytuację można porównać z ogrzewaniem budynku mieszkalnego przez niego. Mięśnie są główną strukturą ciała, która wytwarza ciepło. Ich udział w ogrzewaniu ciała wynosi tylko 65 - 70%, a przy intensywnej pracy - do 95%. Gdy masa mięśniowa maleje, zmniejsza się poziom produkcji ciepła przez mięśnie. Podsumowując uzyskane efekty, okazuje się, że zmniejszenie funkcji termoizolacyjnej tkanki tłuszczowej, jej brak jako głównego źródła reakcji generujących ciepło i zmniejszenie masy mięśniowej prowadzi do zwiększonego ryzyka hipotermii.
Stan upojenia alkoholowego
Ten stan jest wynikiem pewnej ilości alkoholu we krwi człowieka, która może powodować pewien efekt biologiczny. Naukowcy szacują, że minimalna ilość napoju alkoholowego niezbędna na początku rozwoju procesów hamowania kory mózgowej waha się od 5 do 10 ml czystego alkoholu (96%) oraz do rozszerzania naczyń krwionośnych skóry i tłuszczu podskórnego z 15 do 30 ml. Dla osób starszych i dzieci środek ten jest o połowę mniejszy. Przy ekspansji naczyń peryferyjnych powstaje zwodnicze uczucie ciepła.
Z tym skutkiem alkoholu wynika, że alkohol pomaga ogrzać ciało. Rozszerzając naczynia krwionośne, alkohol zapobiega manifestacji scentralizowanego odruchu krążenia krwi, rozwiniętego przez miliony lat ewolucji, i mającego na celu zachowanie ludzkiego życia w warunkach niskiej temperatury. Chwyt polega na tym, że uczucie ciepła jest spowodowane przepływem ciepłej krwi z ciała do zimnej skóry. Przychodząca krew szybko się ochładza i powrót do „rdzenia” znacznie obniża ogólną temperaturę ciała. Jeśli osoba w stanie silnego zatrucia zasypia na ulicy w środowisku o ujemnej temperaturze, to najczęściej budzi się na oddziale szpitalnym z przymrożonymi kończynami i obustronnym zapaleniem płuc lub w ogóle się nie budzi.
Krwawienie
Krwawienie jest odpływem krwi z krwiobiegu do środowiska zewnętrznego lub do jamy ciała. Mechanizm działania utraty krwi, prowadzący do hipotermii, jest prosty. Krew jest płynnym ośrodkiem, który oprócz tlenu i składników odżywczych przekazuje energię cieplną do narządów i tkanek. W związku z tym utrata krwi przez organizm jest wprost proporcjonalna do utraty ciepła. Powolne lub przewlekłe krwawienie jest tolerowane przez osobę o wiele lepszą niż ostra. Przy przedłużającym się powolnym krwawieniu pacjent może przeżyć, tracąc nawet połowę krwi.
Ostra utrata krwi jest bardziej niebezpieczna, ponieważ nie ma czasu na uruchomienie mechanizmów kompensacyjnych. Nasilenie obrazu klinicznego ostrego krwawienia zależy od ilości utraty krwi. Utrata krwi w 300 - 500 ml jest niewidoczna dla ciała. Zapasy krwi są uwalniane, a niedobór jest w pełni kompensowany. Przy utracie krwi od 500 do 700 ml ofiara ma zawroty głowy i nudności, silne uczucie pragnienia. Istnieje potrzeba zajęcia pozycji poziomej, aby złagodzić stan. Utrata krwi w 700 ml - 1 litrze objawia się krótkotrwałą utratą przytomności. Kiedy ofiara upada, jego ciało przyjmuje pozycję poziomą, krew jest wysyłana do mózgu, a osoba odzyskuje się.
Ostra utrata krwi o objętości większej niż 1 litr jest najbardziej niebezpieczna, zwłaszcza w warunkach ujemnych temperatur. Pacjent może stracić przytomność na okres od pół godziny do kilku godzin. Podczas gdy jest nieprzytomny, wszystkie mechanizmy termoregulacji są wyłączone. Tak więc tempo spadku temperatury ciała osoby w stanie nieświadomości jest równe szybkości spadku temperatury ciała zwłok, która średnio wynosi jeden stopień na godzinę (przy braku wiatru i przy normalnej wilgotności powietrza). W tym tempie zdrowa osoba osiągnie pierwszy stopień hipotermii po 3, drugi po 6-7, a trzeci po 9-12 godzinach.
Urazowe uszkodzenie mózgu
W przypadku urazowego uszkodzenia mózgu, podobnie jak w przypadku silnego krwawienia, istnieje ryzyko utraty przytomności. Niebezpieczeństwo hipotermii z utratą przytomności opisano szczegółowo powyżej.