Vilprafen

Vilprafen to lek szeroko stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez grzyby. Lek jest antybiotykiem, działanie substancji czynnej jest podobne do działania penicyliny. Proces metabolizmu w organizmie ludzkim zachodzi jak najszybciej, resztki substancji są usuwane z organizmu wraz z moczem.

Efekt farmakologiczny

Efekt farmakologiczny Vilprafen

Aktywnym składnikiem Vilprafen jest josamycyna, która charakteryzuje się szerokim zakresem działań. Josamycyna ma aktywność przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, które obejmują:

1. Peptococci Są to mikroorganizmy, które zaczynają się aktywnie mnożyć w obecności jakichkolwiek procesów zapalnych w organizmie.
2. Peptostreptokokki. Są to bakterie, które są źródłem mieszanych chorób zakaźnych w organizmie.
3. Staphylococcus.
4. Czynnik powodujący wąglika.
5. Mikroorganizmy będące patogenami błonicy.

Vilprafen jest stosowany jako główny lek dla drobnoustrojów gram-ujemnych:

1. Hemophilus. Ten mikroorganizm jest czynnikiem sprawczym takich chorób jak zapalenie opon mózgowych, ostre zapalenie płuc.
2. Czynnik powodujący rzeżączkę.
3. Czynniki sprawcze czerwonki.
4. Fragilis. Są to bakterie, które zaczynają się aktywnie mnożyć w przypadku zakażenia tkanek podczas jakiejkolwiek interwencji chirurgicznej. Powodują poważne choroby zakaźne uszkodzonych tkanek.
5. Bakterie wewnątrzkomórkowe - chlamydia, mykoplazma itp.

Skutki uboczne Wilprafena

Jeśli pacjenci przyjmują ten lek zgodnie z instrukcjami i instrukcjami lekarza prowadzącego, nie powinny wystąpić skutki uboczne. Warto jednak zastanowić się nad sytuacjami, w których należy zaprzestać przyjmowania Vilprafena:

1. Objawy reakcji alergicznych, takich jak wysypka na skórze, kichanie, zaczerwienienie i łzawienie oczu, w rzadkich przypadkach obrzęk naczynioruchowy.
2. Naruszenia przewodu pokarmowego: ból brzucha, wymioty, nieprawidłowy stolec, zgaga, utrata apetytu, biegunka.
3. W bardzo rzadkich przypadkach rozwój żółtaczki jest poważnym skutkiem ubocznym. Jest to związane z upośledzoną aktywnością wątroby i dróg żółciowych, podczas której zaburza się przepływ żółci z organizmu i ten czynnik wywołuje rozwój żółtaczki.

Specjalne instrukcje

Vilprofen powinien zachować szczególną ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek lub zaburzeniami czynności wątroby.

Wybierając ten lek jako główny lek, należy wziąć pod uwagę fakt możliwej oporności na antybiotyki, których substancją czynną jest jozamycyna. Oznacza to, że mikroorganizmy odporne na antybiotyki o podobnej strukturze chemicznej mogą być oporne na jozamycynę.

Korzystanie z Vilprafen w ciąży

Vilprafen to lek bezpieczny dla płodu. Ponieważ jednak jest to antybiotyk, jego stosowanie w ciąży powinno odbywać się pod nadzorem lekarza, z uwzględnieniem wszystkich jego wskazań. Dawkowanie leku jest przepisywane wyłącznie przez lekarza prowadzącego indywidualnie, biorąc pod uwagę czas trwania ciąży i obraz kliniczny choroby.

Kurs leczenia Wilprafen

Vilprafen podczas ciąży, płód ma swój własny schemat na różnych etapach ciąży:

1. W 1 trymestrze ciąży stosowanie tego leku jest praktycznie zabronione. Przed drugim trymestrem jozamycyna może być szkodliwa dla płodu. Jeśli rozwój ureaplazmozy i mykoplazmozy odnotowano przez okres do 16 tygodni, aktywny proces leczenia jest opóźniony w drugim trymestrze.
2. W drugim trymestrze ciąży przyjmowanie leku Vilprafen jest mniej niebezpieczne dzięki rozwojowi powikłań u dziecka. Rozpoczęcie zażywania tego leku przez okres 22 tygodni jest praktycznie bezpieczne, ponieważ do tego czasu płód utworzył już podstawowe systemy aktywności życiowej organizmu.
3. W trymestrze 3 Vilprafen jest przepisywany kobietom w ciąży bez żadnych obaw. Jak pokazuje praktyka, przyjmowanie leku w tym okresie jest bezpieczne zarówno dla dziecka, jak i dla przyszłej matki.

Odbiór Vilprafen w czasie ciąży może nastąpić dopiero po wyznaczeniu dawki i przebiegu leczenia przez lekarza, w oparciu o obraz kliniczny choroby i badania. Jeśli ciąża przebiega bez żadnych komplikacji, wówczas ginekolog przepisuje dzienną dawkę leku 500 mg.

Jeśli do leczenia stosowana jest forma uwalniania tabletki, każdą tabletkę należy popić dużą ilością ciepłej wody. Używając Vilprafen w postaci zawiesiny, przed każdym użyciem należy dokładnie wstrząsnąć butelką z zawartością.

Działania niepożądane u dzieci

Dzieci, jak pokazuje praktyka, pozytywnie tolerują leczenie Vilprafenem. W rzadkich przypadkach lek może powodować działania niepożądane związane z reakcją alergiczną na którykolwiek składnik leku lub naruszenie układu pokarmowego. Objawy działań niepożądanych u dzieci obejmują:

1. pokrzywka;
2. nudności, biegunka, dyskomfort po każdym posiłku;
3. naruszenie krzesła, wymioty;
4. czasowa utrata słuchu;
5. zapalenie jamy ustnej, zapalenie jelita grubego;
6. Obrzęk Quinckego (niezwykle rzadki u młodych pacjentów).

Korzystanie z Wilprafen dla dzieci

Leczenie tym antybiotykiem u dzieci jest przepisywane wyłącznie przez lekarza prowadzącego. Aby uniknąć ryzyka przedawkowania lub skutków ubocznych, podczas leczenia należy przestrzegać następujących zaleceń:

1. Dzieci, które nie osiągnęły wieku 12 lat i ważą więcej niż 10 kg, powinny przyjmować 1 tabletkę wilkołaka trzy razy dziennie podczas leczenia. Ważne jest - obserwować w przybliżeniu równy czas między przyjęciami (około 8 godzin).
2. Zaleca się przyjmowanie tabletek co najmniej pół godziny przed posiłkami. Pomimo faktu, że każda instrukcja dotycząca tego leku wskazuje, że josamycyna jest dobrze wchłaniana przez organizm, niezależnie od zawartości żołądka, przyjmowanie pokarmu może spowolnić ten proces.
3. W przypadku dzieci w wieku powyżej 14 lat, w celu leczenia, należy przyjmować 2 tabletki dwa razy na dobę z równymi odstępami czasu między dawkami. Jeśli dla skutecznego leczenia konieczne jest zwiększenie dawki dziennej, wówczas liczba tabletek wzrasta do 2, a liczba dawek do 3 razy dziennie.
4. Czas trwania leczenia lekiem Vilprafen u dzieci wynosi od 5 do 15 dni, w zależności od choroby i skuteczności leczenia. Nie przerywaj terapii przed wyznaczonym okresem. Nawet jeśli jest pozytywna dynamika, a dziecko czuje się dobrze, przebieg leczenia musi być koniecznie zakończony o godzinie ustalonej przez lekarza.
5. Jeśli z jakiegoś powodu opuściłeś pigułkę lub zawieszenie Vilprafena, musisz jak najszybciej przywrócić tę pominiętą metodę. Ale nie można przyjmować podwójnej dawki na raz.

Przedawkowanie

W praktyce josamycyna nie ma żadnych jawnych objawów przedawkowania. Jednak przyjmowanie więcej niż ustalona norma dzienna u dzieci może prowadzić do zwiększonych skutków ubocznych. Praktycznie wszystkie objawy przedawkowania Vilprafena wiążą się z zaburzeniami czynności przewodu pokarmowego. W przypadku nieprzyjemnych objawów należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.

Vilprafen: recenzje pacjentów

Katarzyna, 29 lat.

Po raz pierwszy z takim antybiotykiem jak Vilprafen spotkałem się kilka lat temu, kiedy przygotowywałem się do mojej pierwszej ciąży. Aby począć, znieść i urodzić zdrowe dziecko, musisz wcześniej przygotować swoje ciało. Po zbadaniu przez ginekologa po zdaniu testów zdiagnozowano u mnie infekcję bakteryjną, taką jak ureaplasma. Byłem traktowany z mężem zgodnie z planem, który został wyznaczony przez ginekologa. Po zakończeniu leczenia testy były całkowicie czyste, nie wystąpiły żadne skutki uboczne. Polecane leki oczywiście nie są zbyt dobre, ale Vilprafen doskonale poradził sobie z tym zadaniem.

Ludmiła, 54 lata, ginekolog.

Vilprafen to nowoczesny antybiotyk o szerokim spektrum działania. Pacjenci, którzy przyjmowali ten lek zgodnie z moimi zaleceniami, wyzdrowieli po przejściu leczenia, działania niepożądane stwierdzono tylko u dwóch pacjentów.

Moja długoletnia praktyka pokazała, że ​​Vilprafen można stosować w czasie ciąży (wyjątkiem jest pierwszy trymestr). Lek wykazuje skuteczne wyniki w leczeniu różnych chorób zakaźnych układu płciowego i moczowo-płciowego.

Jarosław, 32 lata

Cierpię na przewlekłe zapalenie zatok. Podczas mojego życia leczono mnie dużą ilością różnych antybiotyków.

Przed porodem wystąpiło nasilenie zapalenia zatok.

Lekarz przepisał mi 5-dniowy kurs Vilprafen. Pod koniec kursu zapalenie zatok praktycznie zniknęło, nie zaobserwowano żadnych skutków ubocznych, zwłaszcza u dziecka.

Interakcja z innymi lekami

Nie zaleca się jednoczesnego przyjmowania leku Vilprafen i antybiotyków, które należą do grupy in vitro, ponieważ interakcja ta zmniejsza skuteczność obu leków i może powodować wiele nieprzyjemnych skutków ubocznych.

Ze szczególną ostrożnością konieczne jest jednoczesne przyjmowanie leków przeciwhistaminowych Vilprafen i terfenadyny, ponieważ interakcja dwóch substancji czynnych może prowadzić do zakłócenia pracy serca i rozwoju arytmii.

Jednoczesne przyjmowanie josamycyny i digoksyny może spowodować dramatyczny wzrost tego ostatniego we krwi pacjenta.

Vilprafen to antybiotyk na bazie jozamycyny. To narzędzie o szerokim spektrum. Odbiór odbywa się wyłącznie na receptę. Odbiór jest możliwy w dzieciństwie (w niższej dawce) i podczas ciąży pod ścisłym nadzorem ginekologa. Lek w rzadkich przypadkach powoduje działania niepożądane, najczęściej związane są z zaburzeniami trawienia. Należy zachować ostrożność podczas leczenia wilprofenem u pacjentów z niewydolnością wątroby.

Wideo kognitywne na temat powołania antybiotyków:

Vilprafen (instrukcje, stosowanie, analogi, dawkowanie, działanie, działania niepożądane, wskazania, przeciwwskazania)

Zakaźne choroby zapalne leczą Vilprafen

Vilprafen to lek należący do antybiotyków makrolidowych. Warto rozważyć bardziej szczegółowo instrukcje stosowania tego leku.

• Jaki jest skład i forma wydania Wilprafena?

Lek jest wytwarzany w białych tabletkach, na nich są pokryte cienką powłoką, ich kształt jest podłużny, dwuwypukły, po obu stronach uwidocznione ryzyko, substancją czynną jest josamycyna w ilości 500 mg.

Substancje pomocnicze Vilprafen: celuloza mikrokrystaliczna, stearynian magnezu, dodany polisorbat 80, obecny jest koloidalny dwutlenek krzemu, oprócz tego jest karmeloza sodowa.

Skład powłoki tabletek jest następujący: dodaje się metylocelulozę, dwutlenek tytanu, glikol polietylenowy 6000, wodorotlenek glinu, talk, oprócz kopolimeru kwasu metakrylowego. Lek umieszcza się w blistrach po dziesięć sztuk, zapakowanych w kartonowe pudełka. Recepta.

Antybiotyk należy przechowywać w ciemnym miejscu, poza zasięgiem dzieci, temperatura nie powinna przekraczać 25 stopni. Okres trwałości leku wynosi cztery lata, po czym jest usuwany.

• Co to jest akcja Wilprafen?

Antybiotyk Vilprafen z grupy makrolidów. Jego działanie jest bezpośrednio związane z naruszeniem syntezy białek w komórce mikrobiologicznej. Lek ma działanie bakteriostatyczne, podczas gdy następuje spowolnienie wzrostu bakterii i ich rozmnażanie. W wysokich stężeniach lek wykazuje działanie bakteriobójcze w ognisku zapalenia.

Substancja czynna - jozamycyna jest aktywna wobec następujących patogennych bakterii: Staphylococcus spp., Streptococcus spp., Corynebacterium diphtheriae, Clostridium spp., Listeria monocytogenes, towarzystwa ostroficzne ostroogee oespatio somalleans, oceany, okulistyka, okulistyka, okulistyka, oftalmus, ostrofia, ostropia ostrofia. ducreyi, Bordetella spp., Helicobacter pylori, Brucella spp., Legionella spp., Haemophilus influenzae, Campylobacter jejuni, Treponema pallidum, Chlamydia spp., Mycoplasma spp., Ureaplasma spp., brerede, sre.

Po spożyciu antybiotyk jest szybko wchłaniany, a biodostępność przyjmowanego pokarmu nie ulega zmianie. Cmax osiąga się godzinę po przyjęciu tabletek. Około 15% wiąże się z białkami osocza. Josamycyna jest rozprowadzana w tkankach, tworząc niezbędne stężenie terapeutyczne.

Jozamycyna jest metabolizowana w wątrobie. Lek jest usuwany z żółcią, wydalanie nerkowe nie przekracza 10%.

• Jakie są wskazania dla Wilprafena?

Vilprafen jest wskazany do stosowania w chorobach zakaźnych i zapalnych wywołanych przez drobnoustroje chorobotwórcze podatne na antybiotyki:

• W przypadku chorób zakaźnych dróg oddechowych i narządów laryngologicznych, na przykład w przypadku zapalenia zatok, zapalenia migdałków i zapalenia gardła, poza tym w przypadku zapalenia otrzewnej, zapalenia ucha i zapalenia krtani;
• Przepisz antybiotyk dla błonicy;
• Skuteczny lek na szkarlatynę;
• Z krztuścem;
• Gdy choroba dolnych dróg oddechowych, na przykład z zapaleniem oskrzeli, z zapaleniem płuc;
• Przepisuj makrolidy w okulistyce dodatkowo z zapaleniem powiek i zapaleniem pęcherza moczowego;
• Z zakażeniem rany;
• Przepisuj lek w stomatologii, na przykład z zapaleniem pęcherzyków płucnych, zapaleniem dziąseł i przyzębia, a także z ropniem wyrostka zębodołowego;
• Z infekcją oparzeniową;
• W obecności zakażeń skóry i tkanek miękkich, na przykład ropnia, zapalenia mieszków włosowych i furunculosis, z róży, z zapaleniem węzłów chłonnych i przestępstwem;
• W niektórych procesach zakaźnych w drogach moczowych i narządach płciowych, na przykład z zapaleniem cewki moczowej i szyjki macicy, oprócz prostaty, z chlamydią, z rzeżączką i kiłą.

Oprócz tych warunków lek Vilprafen jest stosowany w chorobach przewodu pokarmowego, które są związane bezpośrednio z Helicobacter pylori, na przykład w przypadku wrzodu trawiennego i przewlekłego zapalenia żołądka.

• Jakie są przeciwwskazania dla Wilprafena?

Wśród przeciwwskazań, gdy makrolidu nie można użyć, możemy zauważyć następujące stany:

• w przypadku stwierdzenia poważnych naruszeń wątroby;
• W praktyce pediatrycznej, gdy masa ciała dziecka jest mniejsza niż 10 kilogramów.

Ponadto lek jest przeciwwskazany w przypadku nadwrażliwości na składniki tego antybiotyku.

• Co to jest stosowanie i dawkowanie Wilprafen?

Zalecana dzienna dawka wilkrafenu może wahać się od 1 do 2 gramów do trzech dawek dziennie, standardowa dawka to 500 mg trzy razy w ciągu dnia, w razie potrzeby lekarz może zwiększyć ją do trzech gramów dziennie.

Czas trwania leczenia, ustalany bezpośrednio przez lekarza prowadzącego, może trwać średnio od pięciu dni do 21 dni, w zależności od nasilenia objawów choroby.

Obecnie przedawkowanie instrukcji użytkowania Vilprafen nie jest zgłaszane, ponieważ nie ma takich informacji.

• Jakie są skutki uboczne Vilprafen?

Wyliczanie powoduje żadnych skutków ubocznych leków Vilprafen: dolegliwości żołądkowe, dołącza nudności, wymioty, utrata apetytu, biegunka, zapalenie jamy ustnej, nie wykluczone zaparcia, oprócz rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, zaburzenia czynności wątroby, pokrzywka, pęcherzowe zapalenie skóry, reakcji anafilaktycznej, plamica i łamania przesłuchanie natury przejściowej.

• Jakie są analogi Wilprafena?

Josamycin, Vilprafen Solyutab.

Leczenie antybiotykami powinno być wykonywane ściśle zgodnie z zaleceniami wykwalifikowanego lekarza, nie zaleca się stosowania takich leków bez pozwolenia.

Wilprafen ® (Wilprafen ®)

Aktywny składnik:

Treść

Grupa farmakologiczna

Obrazy 3D

Skład i forma uwalniania

w blistrze 10 szt.; w pudełku 1 blister.

Opis postaci dawkowania

Tabletki w foliowej okładce w białym kolorze, podłużny kształt z nacięciami na środkowych i wypukłych krawędziach.

Charakterystyczny

Antybiotyk makrolidowy.

Działanie farmakologiczne

Farmakodynamika

Lek jest stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych; Działanie bakteriostatyczne jozamycyny, jak również innych antybiotyków makrolidowych, jest spowodowane hamowaniem syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Dzhozschik, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis, Helicobacter pylori), a także przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym (Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens).

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko i całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. C_max jozamycyna w surowicy osiągana jest w ciągu 1–4 godzin po zażyciu wampiryny. Około 15% josamycyny wiąże się z białkami osocza. Szczególnie wysokie stężenia substancji znajdują się w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach.

Jozamycyna jest metabolizowana w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów i jest wydalana głównie z żółcią. Wydalanie leku w moczu - mniej niż 20%.

Wskazania do stosowania Wilprafen ®

Ostre i przewlekłe zakażenia wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na lek, na przykład:

Zakażenia górnych dróg oddechowych i narządów laryngologicznych:

zapalenie migdałków i zapalenie okrężnicy;

błonica (oprócz leczenia antytoksyną błonicy), jak również szkarłatna gorączka w przypadku nadwrażliwości na penicylinę.

Infekcje dolnych dróg oddechowych:

zapalenie płuc (w tym postać nietypowa);

Zakażenia skóry i tkanek miękkich:

róży (ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę);

Zakażenia układu moczowo-płciowego:

kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);

Chlamydia, mykoplazma (w tym Ureaplasma) i infekcje mieszane.

Przeciwwskazania

nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe;

ciężka nieprawidłowa czynność wątroby.

Efekty uboczne

Ze strony przewodu pokarmowego: rzadko - utrata apetytu, nudności, zgaga, wymioty i biegunka. W przypadku utrzymującej się ciężkiej biegunki należy pamiętać o możliwości wystąpienia zagrażającego życiu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego spowodowanego antybiotykami.

Reakcje nadwrażliwości: w bardzo rzadkich przypadkach możliwe są reakcje alergiczne skóry (np. Pokrzywka).

Ze strony wątroby i dróg żółciowych: w niektórych przypadkach wystąpił przemijający wzrost aktywności enzymów wątrobowych w osoczu krwi, w rzadkich przypadkach towarzyszyło naruszenie odpływu żółci i żółtaczki.

Aparaty słuchowe: W rzadkich przypadkach zgłaszano zależne od dawki przejściowe upośledzenie słuchu.

Interakcja

Wilprafen / inne antybiotyki. Ponieważ antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny, należy unikać jednoczesnego podawania jozamycyny z tego typu antybiotykami. Josamycyny nie należy podawać razem z linkomycyną, ponieważ być może wzajemne zmniejszenie ich skuteczności.

Vilprafen / xanthines. Niektórzy przedstawiciele antybiotyków makrolidowych spowalniają eliminację ksantyn (teofiliny), co może prowadzić do możliwej toksyczności. Badania kliniczne i eksperymentalne wskazują, że jozamycyna ma mniejszy wpływ na uwalnianie teofiliny niż inne antybiotyki makrolidowe.

Vilprafen / leki przeciwhistaminowe. Po jednoczesnym podaniu josamycyny i preparatów przeciwhistaminowych zawierających terfenadynę lub astemizol można zaobserwować opóźnienie wydalania terfenadyny i astemizolu, co z kolei może prowadzić do rozwoju zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Wilprafen / alkaloidy sporyszu. Istnieją pojedyncze doniesienia o zwiększonym zwężeniu naczyń po jednoczesnym podawaniu alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych. Był jeden przypadek pacjenta, który nie tolerował ergotaminy podczas przyjmowania jozamycyny.

Dlatego jednoczesnemu stosowaniu jozamycyny i ergotaminy powinno towarzyszyć odpowiednie monitorowanie pacjentów.

Vilprafen / cyklosporyna. Wspólne mianowanie jozamycyny i cyklosporyny może powodować wzrost stężenia cyklosporyny w osoczu i tworzenie nefrotoksycznego stężenia cyklosporyny we krwi. Stężenie cyklosporyny w osoczu powinno być regularnie monitorowane.

Vilprafen / digoxin. Wraz ze wspólnym mianowaniem josamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

Vilprafen / hormonalne środki antykoncepcyjne. W rzadkich przypadkach działanie antykoncepcyjne hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być niewystarczające podczas leczenia makrolidami. W takim przypadku zaleca się dodatkowo stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.

Dawkowanie i podawanie

Wewnątrz, połykanie w całości, popijając niewielką ilością wody. Zalecana dzienna dawka dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 1 do 2 g jozamycyny. Dzienna dawka powinna być podzielona na 2-3 dawki. Początkowa zalecana dawka to 1 g josamycyny. W przypadku trądziku pospolitego i sferycznego zaleca się przepisanie jozamycyny w dawce 500 mg 2 razy dziennie przez pierwsze 2–4 tygodnie, a następnie - 500 mg josamytionu 1 raz dziennie jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni. Aby osiągnąć optymalne stężenie w surowicy, należy przyjmować pojedyncze dawki między posiłkami.

Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia w sprawie stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Jeśli pominięto jedno przyjęcie, należy natychmiast przyjąć dawkę leku. Jeśli jednak należy przyjąć kolejną dawkę, nie należy przyjmować „zapomnianej” dawki, ale powrócić do zwykłego schematu leczenia. Nie należy przyjmować podwójnej dawki.

Przerwa w leczeniu lub przedwczesne odstawienie leku zmniejsza prawdopodobieństwo powodzenia leczenia.

Przedawkowanie

Do tej pory nie ma danych na temat specyficznych objawów zatrucia. W przypadku przedawkowania należy założyć objawy opisane w części „Działania niepożądane”, szczególnie z przewodu pokarmowego.

Specjalne instrukcje

U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie należy przeprowadzić z uwzględnieniem wyników odpowiednich badań laboratoryjnych.

Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie antybiotykami związanymi przez strukturę chemiczną mogą być również oporne na jozamycynę).

Chociaż nie ma informacji o działaniu embriotoksycznym, Vilprafen ® powinien być przepisywany kobietom w ciąży i karmiącym dopiero po dokładnej ocenie stosunku ryzyka do korzyści leczenia.

Warunki przechowywania leku Vilprafen ®

Chronić przed dziećmi.

Okres ważności leku Vilprafen ®

Nie używać po upływie daty ważności wydrukowanej na opakowaniu.

Vilprafen

Tabletki powlekane białą lub prawie białą, podłużną, dwuwypukłą, z ryzykiem po obu stronach.

Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna - 101 mg, polisorbat 80 - 5 mg, koloidalny dwutlenek krzemu - 14 mg, karmeloza sodowa - 10 mg, stearynian magnezu - 5 mg, metyloceluloza - 0,12825 mg, glikol polietylenowy 6000 - 0,3846 mg, talk - 2,0513 mg, ditlenek tytanu - 0,641 mg, wodorotlenek glinu - 0,641 mg, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry - 1,15385 mg.

10 szt. - blistry aluminium / PVC (1) - opakowania kartonowe.

Grupa antybiotyków makrolidowych. Ma działanie bakteriostatyczne dzięki hamowaniu syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Wysoce aktywny przeciwko mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym: Chlamydia trachomatis i Chlamydia pneumonuae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Legionella pneumophila; przeciwko Gram-dodatnim bakteriom tlenowym: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes i Streptococcus pneumoniae (pneumococcus), Corynebacterium diphtheriae; Gram-ujemne bakterie tlenowe: Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis; przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym: Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens.

Josamycyna jest także aktywna przeciwko Treponema pallidum.

Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Z_max osiąga się w ciągu 1-2 godzin po podaniu. 45 minut po podaniu dawki 1 g średnie stężenie jozamycyny w osoczu wynosi 2,41 mg / l.

Wiązanie z białkami osocza nie przekracza 15%.

Stan równowagi osiąga się po 2-4 dniach regularnego przyjmowania.

Josamycyna jest dobrze rozmieszczona w organizmie i gromadzi się w różnych tkankach: w płucach, tkance limfatycznej migdałków podniebiennych, narządach układu moczowego, skórze i tkankach miękkich. Szczególnie wysokie stężenia występują w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie jozamycyny w ludzkich leukocytach wielojądrzastych, monocytach i makrofagach pęcherzykowych jest około 20 razy wyższe niż w innych komórkach ciała.

Jozamycyna ulega biotransformacji w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów.

Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem jest mniejsze niż 20%.

Ze strony układu pokarmowego: rzadko - brak apetytu, nudności, zgaga, wymioty, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego; w niektórych przypadkach - zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, naruszenie odpływu żółci i żółtaczki.

Reakcje alergiczne: rzadko - pokrzywka.

Inne: w niektórych przypadkach zależna od dawki przejściowa utrata słuchu.

Antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny (należy unikać jednoczesnego stosowania jozamycyny z penicylinami i cefalosporynami).

Przy jednoczesnym stosowaniu josamycyny z linkomycyną może zmniejszyć skuteczność obu leków.

Josamycyna spowalnia eliminację teofiliny w mniejszym stopniu niż inne antybiotyki makrolidowe.

Jozamycyna spowalnia wydalanie terfenadyny lub astemizolu, co zwiększa ryzyko zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększonym działaniu zwężającym naczynia z jednoczesnym stosowaniem makrolidów i alkaloidów sporyszu. Podczas przyjmowania jozamycyny występuje 1 przypadek nietolerancji ergotaminy.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i cyklosporyny może zwiększyć stężenie cyklosporyny w osoczu krwi aż do nefrotoksycznego.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

W rzadkich przypadkach leczenia makrolidem antykoncepcyjne działanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być niewystarczające.

Jeśli rozwija się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, należy wycofać josamycynę i przepisać odpowiednie leczenie. Leki, które zmniejszają ruchliwość jelit, są przeciwwskazane.

U pacjentów z niewydolnością nerek wymagana jest korekta schematu dawkowania zgodnie z wartościami CC.

Josamycyna nie jest przepisywana wcześniakom. W przypadku stosowania u noworodków należy monitorować czynność wątroby.

Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie chemicznymi antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą być również odporne na jozamycynę).

Stosowanie w okresie ciąży i laktacji jest możliwe tylko w przypadkach, gdy zamierzone korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka.

W leczeniu makrolidów i jednoczesnym stosowaniu hormonalnych środków antykoncepcyjnych należy dodatkowo stosować niehormonalne środki antykoncepcyjne.

Vilprafen

Opis od 14 maja 2014 r

• Nazwa łacińska: Wilprafen
• Kod ATC: J01FA07
• Składnik aktywny: Josamycyna (Josamycyna)
• Producent: Yamanouchi Pharma dla Heinrich Mack Nachf. (Niemcy)

Skład

Skład Wilprafena jest następujący:

• jedna tabletka zawiera 500 mg josamycyny;
• zawiesina (10 ml) zawiera 300 mg josamycyny.

Ponadto Vilprafen zawiera składniki pomocnicze: celulozę mikrokrystaliczną, metylocelulozę, polisorbat 80, bezwodną krzemionkę koloidalną, karboksymetylocelulozę sodową, stearynian magnezu, talk, dwutlenek tytanu (E171), makrogol 6000, poli (metakrylan etakrylatemetylowy), 3) glikol polipropylenowy, jod, 3, 3, poli (metakrylan etylenu), jod, 3, 3, poli (metakrylan etylenu), jod, 3, 3, poli (metakrylan etylenu), 3, 3, poli (metakrylan etakrylanu metylu), 3, 3, poli (metakrylan etakrylanu metylu), 3, 3, poli (metakrylan etakrylatemetylu), 3, 3)

Formularz wydania

Lek jest wytwarzany w postaci tabletek powlekanych. Blister zawiera 10 takich tabletek. Pakowanie pakowane jest w kartonowe opakowanie. Ile tabletek w opakowaniu, tyle w opakowaniu.

Ponadto lek jest dostępny w postaci zawiesiny. Zawarte w butelkach z ciemnego szkła, 100 ml w butelce. Zestaw zawiera kubek miarowy. Zawiesina w butelce znajduje się w kartonowym pudełku.

Świeży są również produkowane z tym aktywnym składnikiem.

Działanie farmakologiczne

Narzędziem jest antybiotyk należący do grupy makrolidów. Ciało ma działanie bakteriostatyczne, które powstaje w wyniku hamowania syntezy białek przez bakterie. Jeśli celem procesu zapalnego jest wysokie stężenie leku, ma ono wyraźne działanie bakteriobójcze.

Wysoką aktywność substancji czynnej odnotowuje się w odniesieniu do wielu mikroorganizmów wewnątrzkomórkowych: Chlamydia pneumonuae, Chlamydia trachomatis, Mycoplasma hominis, Mycoplasma pneumoniae, Legionella pneumophila, Ureaplasma urealyticum. Lek wpływa również na Gram-dodatnie bakterie tlenowe: Streptococcus pyogenes, Staphylococcus aureus, Corynebacterium diphtheriae, Streptococcus pneumoniae (pneumokoki). Odnotowuje się wpływ na bakterie tlenowe Gram-ujemne Haemophilus influenzae, Neisseria gonorrhoeae, Bordetella pertussis, Neisseria meningitidis, a także na niektóre bakterie beztlenowe Peptostreptococcus, Clostridium perfringens, Peptococcus.

Odnotowano aktywność Vilprafen w odniesieniu do Treponema pallidum.

Farmakodynamika i farmakokinetyka

Po podaniu doustnym odnotowuje się szybką absorpcję substancji z przewodu pokarmowego. Najwyższe stężenie leku osiąga się 1-2 godziny po spożyciu. Po 45 minutach od przyjęcia leku w dawce 1 g średnie stężenie jozamycyny w osoczu wynosi 2,41 mg / l.

Substancja czynna jest związana z białkami krwi o nie więcej niż 15%. Jeśli lek jest przyjmowany w odstępach 12 godzin, wystarczające stężenie jozamycyny utrzymuje się przez cały dzień. Po 2-4 dniach zostaje osiągnięta równowaga jego zawartości.

Josamycyna jest w stanie łatwo przenikać przez błony. Gromadzi się w tkance limfatycznej, płucnej, migdałkach podniebiennych, narządach moczowych, jak również w tkankach miękkich.

Najwyższe stężenie leku obserwuje się w migdałkach, ślinie, płucach, potem, łzach.

Biotransformacja jozamycyny zachodzi w wątrobie, w wyniku czego przekształca się ona w mniej aktywne metabolity.

Z organizmu wydalana jest głównie żółć, z moczem mniej niż 20% substancji jest wydalane.

Wskazania do użycia

Przed rozpoczęciem leczenia należy zawsze skonsultować się z lekarzem i przeczytać podsumowanie, które opisuje, co spowodowało pigułki.

Wskazania do użycia są następujące:

• Choroby zakaźne, prowokujące procesy zapalne spowodowane drobnoustrojami o wysokiej wrażliwości na lek.
• Choroby zakaźne górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych (stosowane w dusznicy bolesnej, zapaleniu gardła, zapaleniu migdałków, zapaleniu zatok, zapaleniu krtani, zapaleniu ucha środkowego).
• Zakażenia dolnych dróg oddechowych (zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, koklusz, zapalenie oskrzeli).
• Zakażenia jamy ustnej (z chorobą przyzębia, zapaleniem dziąseł).
• Zakażenia skóry i tkanek miękkich (z czyrakami, ropne zapalenie skóry, zapalenie węzłów chłonnych itp.)
• Zakażenia narządów moczowych (z chlamydiami, ureaplazmą, rzeżączką, zapaleniem cewki moczowej, zapaleniem gruczołu krokowego itp.)
• Jest on stosowany w leczeniu błonicy oprócz terapii antytoksyną błonicy.
• Osoby z nadwrażliwością na penicylinę przepisywane są na szkarłatną gorączkę.

Przeciwwskazania

Nie możesz wziąć tego narzędzia w następujących przypadkach:

• w przypadku nadwrażliwości na antybiotyki makrolidowe;
• z poważnymi naruszeniami wątroby.

Efekty uboczne

Podczas leczenia tym lekiem odnotowano następujące skutki uboczne:

• W funkcjach układu pokarmowego: objawy nudności, zgagi, wymioty, biegunka są rzadko obserwowane. W ciężkiej uporczywej biegunce może rozwinąć się ciężkie rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy z powodu wpływu na organizm antybiotyków.
• Reakcje nadwrażliwości rzadko rozwijają się: reakcje alergiczne są bardzo rzadko obserwowane na skórze.
• W funkcji wątroby i dróg żółciowych: czasami występuje przejściowy wzrost aktywności enzymów wątrobowych w osoczu krwi, któremu może towarzyszyć naruszenie odpływu żółci, a następnie żółtaczka.
• Rzadko obserwowano zależną od dawki utratę słuchu.

Instrukcja użytkowania vilprafen (metoda i dawkowanie)

Antybiotyk przyjmuje się w następujący sposób. Dorośli i nastolatki, którzy już skończyli 14 lat, biorą 1-2 g leku w dwóch lub trzech dawkach. Zaleca się rozpoczęcie od dawki 1 g.

Podczas leczenia chlamydii należy przyjmować 500 mg dwa razy na dobę przez 12-14 dni. Terapia trądzikiem różowatym obejmuje przyjmowanie 1000 mg leku, który należy podzielić na dwie dawki dziennie. Zabieg trwa 10 dni.

Dawkę, w której tabletki należy przyjmować w przypadku wielu innych chorób, określa wyłącznie lekarz prowadzący, biorąc pod uwagę indywidualne cechy przebiegu choroby. Ale zasadniczo przebieg leczenia trwa co najmniej 10 dni.

Instrukcja Vilprafen Solyub przewiduje, że lek można przyjmować na różne sposoby: można wziąć pigułkę ze szklanką wody lub przed rozpuszczeniem w 20 ml wody. Zawiesinę, która powstała po rozpuszczeniu tabletki, należy dokładnie wymieszać.

Tabletki Vilprafen należy połykać w całości. Często pacjenci są zainteresowani tym, jak przyjmować, przed lub po posiłku. Instrukcje wskazują, że tabletki należy połykać między posiłkami.

Przedawkowanie

Do tej pory nie ma danych dotyczących przedawkowania i objawów zatrucia lekami. Jeśli wystąpi przedawkowanie, pojawienie się tych objawów, które są opisane jako skutki uboczne leku.

Interakcja

Mówiąc o interakcji z innymi lekami, należy pamiętać, że Vilprafen jest antybiotykiem. Przed użyciem jakiegokolwiek leku konieczne jest ustalenie, czy jest to antybiotyk, czy nie.

Jeśli Vilprafen jest podawany jednocześnie z lekami przeciwhistaminowymi zawierającymi terfenadynę lub astemizol, czasami proces wydalania tych substancji spowalnia, co ostatecznie prowadzi do manifestacji zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Wraz z jednoczesnym powołaniem Vilprafena z alkaloidami sporyszu można zwiększyć zwężenie naczyń. Dlatego w takim przypadku konieczna jest staranna kontrola stanu pacjenta.

Jednoczesne przyjmowanie jozamycyny i cyklosporyny powoduje wzrost poziomu cyklosporyny w osoczu krwi. We krwi obserwuje się także stężenie cyklosporyny w nefrotoksyce. Przy takim leczeniu konieczne jest zapewnienie ciągłego monitorowania stężenia cyklosporyny w osoczu.

Jeśli jednocześnie przyjmujesz Vilprafen i Digoxin, możesz zwiększyć poziom digoksyny w osoczu krwi.

Podczas przyjmowania leku Vilprafen z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi może zmniejszyć efekt tego ostatniego. W takiej sytuacji zaleca się stosowanie dodatkowych niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.

Warunki sprzedaży

Wdrożone tylko na receptę.

Warunki przechowywania

Odnosi się do listy B. Lek należy przechowywać w ciemnym miejscu w temperaturze nie przekraczającej 25 ° C Lek należy chronić przed dziećmi.

Okres trwałości

Vilprafen można przechowywać przez 4 lata.

Specjalne instrukcje

Osoby z niewydolnością nerek powinny wziąć pod uwagę wyniki badań laboratoryjnych podczas leczenia.

Konieczne jest uwzględnienie możliwości odporności na różne makrolidy antybiotyków.

Analogi

Analogi Wilprafen 500 mg, zawierające ten sam składnik aktywny, nie są sprzedawane w aptekach. Co może zastąpić ten lek, powinno ustalić tylko lekarz. Substytut jest wybierany z uwzględnieniem indywidualnych cech przebiegu choroby.

Analogi leku są lekami należącymi do grupy makrolidów. Ta grupa obejmuje erytromycynę, klarytromycynę, azytromycynę, roksytromycynę, spiramycynę. Cena analogów może być zarówno wyższa, jak i niższa niż koszt Vilprafena. Analogi Wilprafen Solutab podobne.

Często pacjenci są zainteresowani tym, jak Vilprafen różni się od Solyub Vilprafen. Jaka jest różnica tych leków ze względu na ich formę uwalniania. Vilprafen to konwencjonalna tabletka powlekana. Vilprafen Solutab to rozpuszczalne pigułki o słodkim smaku i owocowym aromacie. Można je przyjmować w postaci tabletek lub w zawiesinie.

Synonimy

Josamycyna

Dla dzieci

Vilprafen dla dzieci poniżej 14 roku życia jest używany jako zawieszenie. Wilgotność 1000 mg Solutab można rozpuścić w wodzie w celu przygotowania zawiesiny. Jeśli leczenie farmakologiczne jest przepisywane dzieciom, dawka jest następująca: 30-50 mg na 1 kg masy ciała dzieli się na trzy dawki. Zawieszenie dla dzieci w wieku do trzech miesięcy jest dawkowane zgodnie z dokładną wagą dziecka. Dlaczego tabletki są używane i czy powinny być stosowane do leczenia, należy sprawdzić u lekarza.

Z alkoholem

Jeśli alkohol i Vilprafen zostaną połączone, w rezultacie osoba może doświadczyć różnych zaburzeń w pracy układu pokarmowego. Alkohol i antybiotyki w połączeniu mogą powodować przejaw działania hepatotoksycznego. Ponadto taka kombinacja może być czynnikiem wyjściowym dla rozwoju marskości wątroby. Nawet raz nie powinieneś łączyć Vilprafen z alkoholem, ponieważ w połączeniu z alkoholem recenzje wskazują, że samopoczucie danej osoby może się pogorszyć.

Z antybiotykami

Nie przepisuj josamycyny jednocześnie z antybiotykami bakteriostatycznymi, ponieważ ich działanie bakteriobójcze może się zmniejszyć.

Nie łącz Vilprafen z linkomycyną, ponieważ skuteczność obu leków spada.

Podczas ciąży i laktacji

Vilprafen 500 mg i Wilprafen Solutab w czasie ciąży i laktacji mogą być przepisywane po dokładnym zbadaniu przez lekarza ryzyka i korzyści takiego leczenia. Lekarz waży, jakie konsekwencje są możliwe po zastosowaniu tego leku, a dopiero potem przepisuje przebieg leczenia. Podczas ciąży Vilprafen może być stosowany w leczeniu chlamydii. Jeśli jednak w trakcie takiego leczenia odnotowane zostaną działania niepożądane podczas ciąży, o których mówi instrukcja, konieczne jest przerwanie leczenia. Oceniając odbiór Vilprafen w czasie ciąży, opinie przyszłych matek różnią się: od pozytywnych do tych, w których pojawia się efekt uboczny.

Vilprafen Recenzje

Przeglądy leku i jego wpływ na organizm wskazują, że lek ma skuteczny efekt, ale czasami występuje manifestacja działań niepożądanych. Przeglądy w chlamydiach, a także w leczeniu ureplazmy sugerują, że objawy choroby znikają w ciągu kilku dni. Jako efekt uboczny wymienia się zaburzenia trawienia i reakcje alergiczne na skórze.

Istnieją pozytywne recenzje Vilprofen Solyutab z zapaleniem stawów i innymi chorobami zakaźnymi. Dla dzieci przepisuj lek tak często, jego skuteczność potwierdza doświadczenie. Czasami w recenzjach czasami pojawia się pytanie, że po kursie leczenia tym lekiem dziecko rozwija dysbakteriozę.

Cena Vilprafen, gdzie kupić

Tabletki można kupić w dowolnej aptece na receptę. Cena Wilprafen 500 mg to średnio 560-620 rubli. Antybiotyk na Ukrainie można kupić już od 300 UAH. Koszt Vilprafen może się różnić w zależności od punktu sprzedaży. Ile wynosi 500 mg Vilprofen w Doniecku lub w jakimkolwiek innym mieście można znaleźć na stronach sieci aptek.

Cena Vilprafen Solutab 1000 mg to średnio 640-680 rubli. Cena leku na Ukrainie (Charków i inne miasta) wynosi od 260 UAH. na 10 tabletek.

Vilprafen

Formy wydania

Instrukcja Vilprafen

Vilprafen (INN josamycin) jest antybiotykiem makrolidowym. Pokazuje działanie bakteriostatyczne, aw wysokich stężeniach - działanie bakteriobójcze. Skuteczna w leczeniu infekcji spowodowanych przez gronkowce (włączając wytwarzające penicylinazy), paciorkowce, Corynebacteria, Haemophilus, Neisseria, Bordetella, Rickettsia, Mycoplasma, Treponema, zakażenia chlamydią, niektóre gatunki Shigella, Ureaplasma Clostridia. Nie wpływa praktycznie na enterobakterie, dlatego nie zaburza równowagi naturalnej mikroflory przewodu pokarmowego. Może być stosowany z opornością na erytromycynę. Odporność na sam Vilprafen jest wytwarzana rzadziej i wolniej niż w przypadku innych makrolidów. Jedną z zalet leku jest lipofilowość, która zapewnia szybką penetrację substancji czynnej w stężeniach terapeutycznych do komórek i tkanek. Podczas stosowania postaci dawkowania jozamycyny jej stężenie w białych krwinkach, komórkach nabłonkowych, makrofagach, fagocytach i monocytach jest 20 razy wyższe niż w przestrzeni śródmiąższowej. Ta właściwość leku sprawia, że ​​jest to idealny sposób na zwalczanie zakażeń chlamydiami, ponieważ cykl życia tych bakterii przechodzi do wnętrza komórki. W porównaniu z innymi antybiotykami Vilprafen ma bardzo wysoki wskaźnik wyleczenia chlamydii - 97% (w azytromycynie - 55%, w doksycyklinie - 50%). Szeroki zakres efektów terapeutycznych Vilprafen pozwala na jego zastosowanie w leczeniu mieszanych zakażeń bakteryjnych, w tym spowodowane przez przedstawicieli mikroflory beztlenowej. Lek jest prawie pozbawiony działania teratogennego i embriotoksycznego, dzięki czemu jest dostępny dla kobiet w ciąży i zapewnia skuteczną profilaktykę chlamydii w okresie noworodkowym.

Oprócz infekcji dróg moczowych Vilprafen stosuje się w leczeniu zakażeń górnych dróg oddechowych, dróg oddechowych, jamy ustnej, tkanek miękkich, zakażeń dermatologicznych. Po podaniu doustnym jest szybko i całkowicie wchłaniany w przewodzie pokarmowym. Obecność mas pokarmowych w jelicie nie wpływa na biodostępność leku (tj. Można go przyjmować niezależnie od posiłku, co jest bardzo wygodne). Maksymalne stężenie substancji czynnej we krwi odnotowuje się w ciągu 1-2 godzin po spożyciu. Przechodzi przemiany metaboliczne w wątrobie, a powstałe metabolity mają mniejszą aktywność terapeutyczną niż pierwotna substancja. Wydalany z organizmu przez drogi żółciowe (z żółcią) i moczowo-płciowym (z moczem). Ma niewielką liczbę działań niepożądanych, głównie z przewodu pokarmowego (anoreksja, nudności, niestrawność, skurcze brzucha, zaburzenia funkcji żółciopędnej). Powołując Vilprafena, należy rozważyć możliwość niekorzystnej interakcji ze wspólnie zażywanymi narkotykami. Zatem ten antybiotyk spowalnia eliminację leków przeciwalergicznych astemizolu i terfenadyny, co może prowadzić do rozwoju ciężkich komorowych zaburzeń rytmu. Vilprafen nasila również skutki uboczne teofiliny, digoksyny, alkaloidów sporyszu (działanie zwężające naczynia). A odwrotna strona medalu: Vilprafen może zmniejszyć skuteczność antybiotyków penicylinowych i cefalosporynowych, aw połączeniu z linkomycyną zmniejsza skuteczność obu leków. Pacjenci w podeszłym wieku Vilprafen przepisany w niższych dawkach. U osób, które akceptują jednocześnie digoksynę, monitorowanie EKG jest obowiązkowe.