Ból gardła pęcherzykowego - zdjęcia, objawy i leczenie

Ból gardła pęcherzykowego jest chorobą zakaźną, która objawia się w postaci zapalenia migdałków. U dorosłych ból gardła może być spowodowany przez różne rodzaje drobnoustrojów i jest przenoszony przez kropelki unoszące się w powietrzu lub w wyniku kontaktu z brudnymi naczyniami lub nieumytymi produktami.

Czynnikiem sprawczym tej postaci bólu gardła są najczęściej paciorkowce i gronkowce. Choroba występuje, gdy osłabiona odporność, ogólna lub częściowa hipotermia organizmu.

Jedną z najczęstszych odmian jest grudkowa postać zapalenia migdałków, której leczenie i objawy rozważymy dzisiaj.

Przyczyny

Dlaczego pojawia się ból gardła i co to jest? Występuje w wyniku zakażenia migdałków przez bakterie, które dostają się do organizmu egzogennie (zewnętrznie) lub endogennie (dochodzi do regeneracji ich warunkowo patogennej flory). Główną przyczyną tej choroby jest zakażenie zwane gronkowcem.

Występowanie dusznicy pęcherzykowej występuje w następujących sytuacjach:

• uderzenie w paciorkowce migdałków i gronkowce;
• obecność drobnoustrojów, które rozwijają się w zimnej porze roku;
• znacząca hipotermia gardła, która doprowadziła do ogólnego zmniejszenia odporności organizmu;
• wirusy błonica, syfilis, zapalenie płuc i inne, które prowadzą do procesów zapalnych w migdałkach.

Osłabiony układ odpornościowy nie może już powstrzymywać oportunistycznych mikroorganizmów i zaczynają one intensywnie namnażać się w jamie ustnej, powodując zapalenie migdałków.

Pamiętaj, że pęcherzykowe zapalenie migdałków jest bardzo zaraźliwe, w ciężkich przypadkach pacjent pozostaje w szpitalu. W domu pacjent musi znajdować się w oddzielnym pomieszczeniu, używać wyłącznie rzeczy osobistych, ograniczać kontakty.

Co dzieje się z migdałkami?

W gardle pęcherzykowym zapalenie jest zlokalizowane w pęcherzykach migdałków, w których powstaje ropa, prześwieca przez błonę śluzową przez żółto-białe zmiany. Jak powiedział słynny doktor Simanovsky, obraz migdałków z dusznicą bolesną jest bardzo podobny do gwiaździstego nieba.

Z czasem te ropne ogniska mogą łączyć się ze sobą, tworząc jedną ciągłą ropną żółto-białą patynę na migdałkach. Wrzody mogą topić tkankę i włamać się do gardła.

Objawy dławicy pęcherzykowej

Ropne gardło pęcherzykowe ma pewne objawy, które objawiają się po okresie inkubacji - zwykle trwa to nie dłużej niż jeden dzień. W przeciwieństwie do dusznicy bolesnej, ropne procesy powodują cięższy przebieg choroby.

Objawy dusznicy bolesnej zaczynają się gwałtownie:

• pojawiają się dreszcze;
• temperatura wzrasta do 39-40 stopni;
• wielka słabość, uczucie bólu w dolnej części pleców i stawów;
• następuje utrata apetytu;
• węzły chłonne są powiększone i bolesne w dotyku;
• migdałki podniebienne i części wokół nich puchną, stają się zapalne i zaczerwienione;
• są ropne pęcherzyki - białe lub żółte płytki na migdałkach;
• z powodu bardzo silnego i ostrego bólu pacjent jest trudny do przełknięcia;
• przy silnym przeziębieniu trudno jest oddychać przez usta i nos.

Badanie gardła wyraźnie pokazuje obrzęk, obrzęk i ostre zaczerwienienie migdałków (najczęściej podniebienia). Powierzchnia miękkiego podniebienia i migdałków pokryta jest rozproszeniem białych i żółtych kropek o zaokrąglonym kształcie (przypominającym ziarna prosa), które są ropiejącymi mieszkami włosowymi.

Ponieważ ta dławica jest często łączona z lacunar, powierzchnia migdałków może być pokryta białym nalotem, a owrzodzenia tworzą się w jamie ustnej.

Grudkowe zapalenie migdałków u dzieci

Choroba zaczyna się od silnego uczucia niedyspozycji. Dziecko może narzekać głównie na ból gardła i pogorszenie stanu zdrowia. Wśród najbardziej popularnych objawów, które również przynoszą najbardziej nieprzyjemne odczucia, występują bóle głowy, bóle stawów, nudności do wymiotów, niezdolność do połykania pokarmu. Wszystko to dzieje się na tle obfitej gorączki i dreszczy, które trwają około 2 godzin, a następnie zostają zastąpione stanem poprawy. Temperatura ciała gwałtownie wzrasta do wysokich liczb.

Ten stan u chorego dziecka utrzymuje się przez około 2 dni, gdy szczyt osiąga się podczas choroby. Tej symptomatologii towarzyszy obrzęk gardła i szyi, wysypka, kaszel i nieżyt nosa, zapalenie spojówek, ból w okolicy żołądka, zwiększenie liczby węzłów chłonnych. Większe trudności dla dziecka to oddychanie i połykanie.

Grudkowe zapalenie migdałków: zdjęcie

Jak wygląda ta choroba, aby wyświetlić szczegółowe zdjęcia

Komplikacje

Mieszek pęcherzykowy Anginy na zdjęciu wygląda nieatrakcyjnie, ale nie jest najbardziej nieprzyjemny ze swojej właściwości. Zagraża to poważnym powikłaniom ze strony układu sercowo-naczyniowego, nerek i układu moczowego jako całości, zniszczeniu stawów. Może stać się przewlekły i osłabić układ odpornościowy.

Dlatego tak ważne jest, aby rozpoznać pęcherzykowe zapalenie migdałków we wczesnym stadium, aby odróżnić je od innych chorób o podobnej symptomatologii, aby rozpocząć leczenie i doprowadzić je do końca, obserwując leżenie w łóżku i postępując zgodnie z niezbędnymi zaleceniami higienicznymi.

Leczenie dusznicy bolesnej u dorosłych

W celu skutecznego leczenia pobiera się wymaz z migdałków, który następnie bada się metodami laboratoryjnymi w celu określenia czynnika zapalenia migdałków i jego wrażliwości na antybiotyki.

W większości przypadków ostre ropne zapalenie migdałków spowodowane jest głównie przez paciorkowce beta-hemolizujące z grupy A, wrażliwe na penicyliny, antybiotyki cefalosporynowe i karbapenemy.

W domu musisz przestrzegać pewnych zasad, które w przypadku pęcherzykowego zapalenia migdałków pomogą go szybciej wyleczyć.

1. Dorosły lub dziecko powinien ograniczyć aktywność i spędzać jak najwięcej czasu, najlepiej w łóżku. Naruszenie leżenia w łóżku i zresztą realizacja żmudnych obowiązków może dramatycznie pogorszyć stan pacjenta i pogorszyć nasilenie choroby.
2. Drugim warunkiem jest obfite korzystanie z ciepłych napojów. Wskazane jest, aby na czas choroby zmienić nieco menu pacjenta. Żywność powinna być czysta, miękka. Z tego powodu, a więc stan zapalny krtani nie zostanie podrażniony, a połykanie takiego pożywienia jest znacznie łatwiejsze. Zalecana tabela diet numer 13.
3. Chora osoba lepiej przydziela oddzielne pomieszczenie, częściej do jej przewietrzania i czyszczenia na mokro. Naczynia, pościel i ręczniki powinny być również oddzielne i po użyciu zagotować lub zalać wrzącą wodą. Ogranicz kontakt z chorymi ludźmi, zwłaszcza nie pozwalając dzieciom - są szczególnie podatne.
4. Najważniejszym warunkiem prawidłowego leczenia pęcherzykowego zapalenia migdałków w domu jest często płukanie gardła. Podczas zabiegu można stosować specjalne środki antyseptyczne, takie jak jodinol, delfin, Lugol, chlorofil, Miramistin, furatsilin (2 tabletki na szklankę wody), napary ziołowe, roztwór sody i sól.
5. Terapia antybakteryjna. Aby wyeliminować paciorkowce, najczęstszą przyczyną są chronione penicyliny (augmentin, amoxiclav). Z nietolerancją na grupę penicylinową istnieją inne grupy antybiotyków: makrolidy (azytromycyna), cefalosporyny 1-2 pokolenia (cefotaksym, cefuraxim). Dawkowanie jest indywidualnie przepisywane przez lekarza prowadzącego w zależności od wieku i ciężkości kursu.
6. Spraye przeciwzapalne i przeciwbólowe pomagają zmniejszyć podrażnienia, łagodzą ból i ułatwiają połykanie. Leki te obejmują Ingalipt, Kameton, Tantum Verde. Do ssania można również używać różnych pastylek do ssania.

Jeśli masz ból gardła w pęcherzyku, leczenie którego rozpoczyna się po czasie, a także, jeśli antybiotyk na ból gardła jest wybrany nieprawidłowo i gdy odporność pacjenta jest bardzo słaba, mogą wystąpić poważne konsekwencje.

Antybiotyki

Leczenie dławicy pęcherzykowej antybiotykami powinno być przeprowadzane przy ścisłym przestrzeganiu indywidualnych dawek, zgodnie z ciężkością choroby i wiekiem pacjenta.

Najczęściej przepisywane antybiotyki z grupy penicylin, takie jak „Bitsillin”, „Amoksycylina”, „Penicylina benzylowa”. Jeśli pacjent jest uczulony na penicyliny, można przepisać antybiotyki makrolidowe (klarytromycyna, erytromycyna, sumamed, azytromycyna) lub cefalosporyny (cefazolina, cefaleksyna).

Pamiętaj, że nawet jeśli twój stan się poprawił, w żadnym przypadku nie należy przerywać stosowania antybiotyków, ponieważ przy niepełnym przebiegu przyjmowania leku przeciwdrobnoustrojowego, patogen rozwija odporność na ten rodzaj antybiotyku, a choroba zaczyna się od nowa, ale w cięższej postaci i Poprzedni lek nie pomoże.

Jest to również obowiązkowe w przypadku antybiotyków, ważne jest stosowanie leków, które zapobiegają rozwojowi dysbiozy. Należą do nich Linex, Bifidumbacterin itp.

Jak leczyć gardło pęcherzykowe

Ostre zapalenie migdałków lub dławica piersiowa jest nagłą chorobą zakaźną, która atakuje tkanki migdałków. Istnieje kilka klasyfikacji tej choroby, z których jedna jest patologiczna. Według tego ostatniego, faryngoskopia (badanie gardła) może rozróżniać następujące formy ostrego zapalenia migdałków: nieżyt, pęcherzykowy, łzowy i martwiczy. Według statystyk, pęcherzykowa postać ostrego zapalenia migdałków jest diagnozowana nieco częściej niż inne, więc nacisk w tym artykule zostanie na nią położony.

Przyczyny dusznicy bolesnej

Ta choroba jest zawsze zakaźna. Jego najczęstszym czynnikiem sprawczym jest paciorkowiec β-hemolizujący grupy A, rzadziej gronkowce i ich kombinacje ze paciorkowcami są wysiewane w rozmazach.

Mikrob wchodzi do migdałków z zewnątrz lub migruje do nich z chronicznych ognisk infekcji innej lokalizacji (z zapaleniem ucha środkowego, zapaleniem zatok, próchnicą). Często bakteria jest już bezobjawowa w migdałkach (stan ten nazywany jest przewlekłym zapaleniem migdałków) i jest aktywowana, gdy stan odporności organizmu zmniejsza się lub wpływają na niego niekorzystne czynniki, a główne to:

• ogólna lub miejscowa hipotermia;
• palenie;
• nadmiernie suche, zanieczyszczone i zakurzone powietrze;
• nagłe zmiany temperatury otoczenia (przejście z twardego mrozu do bardzo gorącego pomieszczenia).

Epidemiologia choroby

Ostre zapalenie migdałków, w szczególności jego postać pęcherzykowa, pojawia się dość często, tylko po ostrej częstości ARVI. Dla niego, jak również dla infekcji wirusowych, charakterystyczna jest wyraźna sezonowość: najczęściej ból gardła cierpi z powodu przejściowego okresu jesienno-wiosennego. Dzieci często chorują - dziecko jest podatne na tę chorobę od chwili, gdy ma w pełni rozwinięte migdałki podniebienne, a mianowicie od 4 do 5 lat. Jeśli chodzi o populację dorosłych, warto zauważyć, że w kolumnie „Diagnoza” lwia część niepełnosprawności różnych przedsiębiorstw wskazane jest ostre zapalenie migdałków.

Z pewnością czytelnik jest zainteresowany pytaniem „Czy zanieczyszczenie pęcherzyków dusznicy bolesnej?”. Pospiesznie odpowiadamy, że tak, to jest bardzo zaraźliwe! Zakażenie jest przenoszone głównie przez kropelki unoszące się w powietrzu, to znaczy podczas kichania i kaszlu. Ważne są także drogi transmisji (podczas używania zainfekowanych produktów), jak również kontaktowe gospodarstwa domowe (poprzez zanieczyszczone artykuły gospodarstwa domowego). Dzieci są szczególnie podatne na infekcje, więc kontakt z nimi powinien być wykluczony podczas choroby.

Ból gardła grudkowego: objawy

Każda dławica piersiowa, w tym pęcherzykowa, ma wyraźne charakterystyczne objawy.

Okres inkubacji, czyli okres od momentu zakażenia do pojawienia się pierwszych objawów choroby, może wynosić od 10–12 godzin do 1–2 dni. Po tym okresie pojawiają się objawy dusznicy pęcherzykowej:

• ciężka słabość, letarg, zmęczenie;
• bóle stawów i mięśni;
• dreszcze;
• wzrost temperatury do 38–40 ° C;
• pocenie się;
• silny ból głowy;
• gorszy lub żaden apetyt;
• w pierwszych godzinach choroby - dyskomfort, łagodne ból gardła podczas przełykania; z czasem intensywność bólu wzrasta - stają się nie do zniesienia, zakłócają połykanie, zakłócają sen, mogą promieniować do ucha;
• często występuje wzrost przednich i tylnych węzłów chłonnych szyjnych, ból w okolicy podczas połykania, ból przy palpacji;
• czasami obserwuje się powiększenie śledziony w śledzionie;
• u dzieci mogą wystąpić wymioty, biegunka, zaburzenia świadomości, a nawet meningizm (sztywne mięśnie karku).

Warto zauważyć, że czasami nieświadomi ludzie odnoszą się do terminu „dusznica pęcherzykowa” jako zwykłe zaostrzenie przewlekłego zapalenia migdałków (gdy objawy zatrucia są prawie nieobecne, ale pacjent obawia się łagodnego bólu gardła i pojawiają się małe krosty na powierzchni migdałków). Dla tej kategorii czytelników chciałbym wyjaśnić, że dusznica pęcherzykowa bez temperatury i innych objawów zatrucia nie może wystąpić - bardzo wyraźny zespół zatrucia jest charakterystyczny dla tej choroby (patrz pierwsze 7 znaków z listy objawów).

Powikłania dusznicy bolesnej

We wczesnych stadiach najbardziej niebezpiecznych powikłań ostrego zapalenia migdałków są ropnie gardła, zapalenie śródpiersia, zapalenie ucha, zapalenie opon mózgowych, posocznica.

Późne powikłania dusznicy bolesnej mogą być ostrą gorączką reumatyczną lub post-paciorkowcowym zapaleniem kłębuszków nerkowych.

Diagnostyka

Diagnoza zwykle nie jest trudna. Lekarz będzie mógł podejrzewać ból gardła na podstawie charakterystycznych dolegliwości pacjenta, a historia choroby, badanie gardła lub faryngoskopia pomoże mu wyjaśnić formę choroby: migdałki podniebienne są ostro powiększone, jaskrawo przekrwione (tj. Zaczerwienione), obrzęknięte; na ich powierzchni znajdują się liczne zaokrąglone biało-żółte lub żółte kropki. Podniebienie miękkie jest również obrzęknięte i przekrwione. W miarę dojrzewania pęcherzyki otwierają się, a ropa dociera do powierzchni migdałków, tworząc film o barwie biało-żółto-zielonej. Folie te można łatwo usunąć szpatułką (w przeciwieństwie do folii o podobnym wyglądzie w błonicy) i nie pozostawiają po sobie krwawiących defektów.

Spośród dodatkowych metod badania ważna jest całkowita liczba krwinek (w których lekarz prawdopodobnie będzie widział wyraźną leukocytozę, przesunięcie do lewej formuły leukocytów, ostry wzrost ESR - czasami do 40–50 mm / h), badanie bakteriologiczne rozmazów pobranych z migdałków lub badanie krwi z użyciem celem weryfikacji patogenu.

Ponieważ klinicznie ostre zapalenie migdałków etiologii paciorkowcowej jest podobne do niektórych innych chorób zakaźnych (na przykład mononukleozy zakaźnej lub błonicy), w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się infekcji przez lekarza można wydać skierowanie na hospitalizację do zakaźnego oddziału.

Leczenie dusznicy bolesnej

Leczenie tej choroby powinno być leczone wyłącznie przez lekarza! Samoleczenie w tym przypadku jest po prostu niedopuszczalne, ponieważ może powodować poważne komplikacje, czasem nawet zagrażające życiu.

Po pierwsze, ponieważ choroba jest wysoce zaraźliwa, pacjenta należy izolować. Lepiej jest, jeśli miejsce jego pobytu staje się polem ochronnym, w niektórych przypadkach dozwolone jest leczenie w domu - izolacja w oddzielnym pomieszczeniu.

Reżim musi być przechowywany w łóżku - w tym przypadku tempo ożywienia przyspieszy, a konsekwencje choroby będą minimalne.

Po całym okresie choroby powinna nastąpić oszczędna dieta: jedz tylko miękkie, ciepłe, neutralne potrawy. Pikantne, kwaśne, wędzone potrawy powinny być wyłączone z diety. Oczywiście warto wspomnieć, że aby utrzymać prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego, spożywana żywność musi zostać wzmocniona i nasycona pierwiastkami śladowymi. Bardzo ważną rolę odgrywa obfity ciepły napój: owocowe i warzywne napoje owocowe, mleko z miodem, zielona herbata z cytryną, alkaliczna woda mineralna bez gazu.

Leczenie farmakologiczne ostrego zapalenia migdałków powinno być wszechstronne i obejmować następujące metody:

• Obowiązkowe - przyjmowanie antybiotyków (penicylina, cefalosporyny, makrolidy); muszą zostać przepisani na kurs i odwołani dopiero 3-4 dni po normalizacji temperatury ciała;
• stosowanie leków przeciwbakteryjnych o działaniu miejscowym - lek w postaci sprayu Bioparox sprawdził się bardziej niż inne;
• płukanie jamy ustnej roztworami antyseptycznymi (chlorheksydyna, chlorofil, furakilina); płukanie powinno być częste (2-3 razy na godzinę), ponieważ znaczenie tej procedury to nie tylko hamowanie mikroorganizmów, ale także oczyszczanie powierzchni migdałków z ropnych nalotów, a zatem zapobieganie dalszemu rozprzestrzenianiu się zakażenia;
• leczenie środków antyseptycznych bezpośrednio migdałkami (zwykle stosuje się w tym celu roztwór Lugola i roztwór olejku chlorofilowego); preparat z bawełnianym wacikiem nakłada się na migdałki, gdzie wywiera swój efekt terapeutyczny;
• stosowanie miejscowych sprayów przeciwzapalnych i przeciwbólowych (Kameton, Tera-grypa, Ingalipt, Tantum Verde) i pastylek do ssania (Septolete, Faringosept, Dekatilen, Trakhisan, Neo-Angin i inne);
• z ciężkim obrzękiem gardła i migdałków zaleca się przyjmowanie leków przeciwalergicznych (Cetrin, Edem, Zodak);
• temperatura ciała do 38,5 ° С, i przy zadowalającej tolerancji i do 39 ° С, nie zaleca się jej obniżania, ponieważ w tej temperaturze własna odporność osoby działa tak wydajnie, jak to możliwe; wyższa temperatura jest już obarczona niebezpieczeństwem, dlatego w tym przypadku pokazano leki przeciwgorączkowe (preparaty zawierające paracetamol (Efferalgan, Panadol) lub ibuprofen (Nurofen, Imet);
• po przejściu choroby ze stanu ostrego do podostrego pacjenta można przepisać fizjoterapię (UHF, elektroforeza w regionie migdałków).

Zapobieganie dusznicy bolesnej

Specyficzne zapobieganie tej chorobie nie istnieje.

Aby uniknąć rozwoju choroby, należy zwracać należytą uwagę na własne zdrowie. Materia:

• zdrowy sen;
• zrównoważona i zrównoważona dieta;
• umiarkowane ćwiczenia;
• hartowanie;
• terminowe i odpowiednie leczenie ognisk przewlekłej infekcji;
• zapobieganie chorobom somatycznym.

Prognoza

Dzięki terminowej diagnozie i terminowemu rozpoczęciu odpowiedniego leczenia pęcherzykowego zapalenia migdałków po 7-10 dniach choroby, często dochodzi do całkowitego wyzdrowienia, ale w większości przypadków rozwija się przewlekłe zapalenie migdałków - przewlekłe zapalenie migdałków.

Z samoleczeniem, nieprzestrzeganiem zaleceń lekarza, bardzo prawdopodobne jest, że późne powikłania ostrego zapalenia migdałków - reumatyczna choroba serca i zapalenie kłębuszków nerkowych - są poważne, wymagające stałego monitorowania medycznego i leczenia.

O niebezpieczeństwie dławicy piersiowej i jej leczeniu szczegółowo w programie „Żyć zdrowo!”:

Grudkowe zapalenie migdałków: objawy, zdjęcie i schemat leczenia

Angina (ostre zapalenie migdałków) jest chorobą zapalną migdałków. Charakteryzuje się ostrym przebiegiem i występuje z częstotliwością 50 - 60 przypadków na 1000 ludności rocznie. Często chore dzieci od 3 do 7 lat, dorośli - głównie do 40 lat. Jest pierwotny lub wtórny, spowodowany zarówno zakażeniami bakteryjnymi, jak i wirusowymi, a czasami grzybiczymi.

Istnieje wiele różnych przyczyn i, odpowiednio, formy tej choroby. Szczególnym miejscem wśród jego głównych objawów jest grudkowe zapalenie migdałków. Choroba ta jest spowodowana przez florę bakteryjną, więc antybiotyki są obowiązkowe podczas leczenia etiotropowego.

Co to jest?

Pęcherzykowe zapalenie migdałków jest ropnym zapaleniem pęcherzyków migdałków (formacje limfoidalne gardła), w których ropa znajduje się w postaci pojedynczych zmian punktowych. Mogą być dotknięte migdałki palatynowe, rurkowe, gardłowe i językowe. Chorobie towarzyszy wzrost i zapalenie regionalnych węzłów chłonnych szyjki macicy, do których limfa przepływa z ognisk zapalenia.

Przyczyny rozwoju

Główną przyczyną dusznicy bolesnej jest zakażenie patogennymi bakteriami, wirusami lub grzybami lub autoinfekcja własną warunkowo patogenną mikroflorą, która jest aktywowana, gdy napięcie lokalnej odporności spada.

Wśród czynników bakteryjnych, które najczęściej powodują gardło pęcherzykowe, są:

• arcanobacteria (najczęściej w grupie wiekowej do 25-30 lat);
• Neisseria;
• pneumokoki;
• meningokoki;
• różdżka grypa;
• Klebsiella; i inni;
• paciorkowce β-hemolizujące grupa A, GABHS (jest przyczyną ponad 50-70% przypadków);
• paciorkowce z grup C i G (wraz z GABHS powodują 30-40% wszystkich przypadków dusznicy w praktyce pediatrycznej).

Wirusy prowokują rozwój choroby znacznie rzadziej, głównie z powodu pęcherzykowego zapalenia migdałków:

• koronawirus;
• wirusy grypy i paragrypy;
• Wirus Epsteina-Barra;
• adenowirus;
• rinowirus;
• Wirus Coxsackie A.

W niektórych przypadkach choroba może być spowodowana patogennym działaniem grzybów Candida, zwykle w połączeniu z wirusami lub bakteriami.

Zakażenie tkanki migdałków patogenną mikroflorą zwykle zachodzi poprzez powietrzną kroplę lub metodę pokarmową, ale nie można tego wykluczyć przez bezpośredni kontakt. Oprócz infekcji z zewnątrz, infekcja endogenna jest możliwa w obecności przewlekłego procesu zapalnego w strefie laryngologicznej, szczególnie często w przewlekłym zapaleniu migdałków (w tym przypadku grupa A β-hemolizująca może utrzymywać się przez długi czas w wewnętrznych strukturach migdałków).

Objawy u dorosłych

Prekursorami dławicy pęcherzykowej są zapalenie błony śluzowej podniebienia miękkiego, łuki podniebienne, migdałki podniebienne:

• pacjent skarży się na ból gardła;
• powierzchnia tkanek jamy ustnej jest hiperemiczna, pokryta śluzem;
• badanie ujawniło temperaturę podgorączkową, umiarkowany obrzęk, obrzęk błony śluzowej, regionalne węzły chłonne (szyjne, podżuchwowe) powiększone, bolesne z dotykiem.

W ciągu 1-3 dni, bez leczenia, pojawiają się pierwsze objawy. Ogólne badanie kliniczne ujawnia objawy grudkowego zapalenia migdałków:

1. Ostre gardło, ogólne złe samopoczucie;
2. Temperatura gorączkowa, regionalne węzły chłonne są powiększone i bolesne;
3. Gdy faryngoskopia wykrywa małe pęcherzyki (pęcherzyki) zawierające ropę, które świecą przez błonę śluzową migdałków.

Charakterystycznym objawem dławicy pęcherzykowej są obszary ropno-martwicze, które znajdują się obok jam. Podział warunkowej dusznicy pęcherzykowej i lakowej. Zazwyczaj w pobliżu znajdują się luki wypełnione ropą i pęcherzyki. Wizualnie postać gardłowa bólu gardła objawia się paskami na ciele migdałowatym, wypełnionym ropną zawartością.

Grudkowe zapalenie migdałków bez gorączki. W klasycznym ujęciu każdemu zapaleniu, w tym zapaleniu migdałków grudkowych, towarzyszy sześć zewnętrznych objawów:

• obrzęk gruczołów i otaczającej tkanki,
• miejscowa kwasica (zwiększona kwasowość tkanek),
• miejscowa przekrwienie (zaczerwienienie migdałków),
• hipertermia (podwyższona temperatura ciała lokalnego),
• dysfunkcja uszkodzonego narządu,
• ból.

Bardzo często we wczesnym stadium choroby objawy grudkowego zapalenia migdałków są bardzo podobne do mononukleozy zakaźnej, zaostrzenia przewlekłego zapalenia migdałków, opryszczkowego bólu gardła, kandydozy jamy ustnej.

Wtórny ból gardła z mononukleozą jest bardzo podobny do pęcherzykowego, chociaż może przebiegać jako lacunar:

1. Zaczyna się pierwszego dnia choroby lub dołącza do 5-6 dni.
2. Bardzo typowe są również bóle brzucha i powiększenie wątroby i śledziony, które nie występują w przypadku pierwotnego gardła pęcherzykowego.
3. Oprócz wysokiej temperatury, która płynie falami, węzły chłonne rosną i stają się bolesne. Ale jednocześnie dotknięte są nie tylko szyjne, ale również pachowe, potyliczne i podobojczykowe oraz pachwinowe grupy węzłów.
4. Mononukleoza różni się w badaniach krwi (limfocytoza, wykrywanie leukocytów jednojądrzastych).
5. Rozpoznanie potwierdzają reakcje immunologiczne (wykrywanie przeciwciał i oznaczanie ich mian) oraz reakcje serologiczne krwi.

Szczególnie ważne jest rozróżnienie mononukleozy zakaźnej od dławicy pęcherzykowej, leczenie tych dwóch chorób jest radykalnie różne. W przypadku mononukleozy, w żadnym przypadku nie można przyjmować antybiotyków, a ropne pęcherzykowe zapalenie migdałków można leczyć tylko przez nich.

Objawy u dzieci

Szybkie określenie głównego ogniska zapalenia u małego dziecka jest dość trudne. Następujące objawy powinny ostrzegać rodziców w początkowej fazie choroby:

1. Zaczerwienienie policzków.
2. Ostry skok w temperaturze powyżej 38 ° (przy dławicy piersiowej trudno jest obniżyć temperaturę).
3. Długi płacz (w dzieciństwie).
4. Skargi na ból gardła, głowy lub ucha.
5. Nieprzyjemny zapach z ust.
6. Zaburzenia odżywiania (biegunka lub wymioty).
7. Pogorszenie koordynacji ruchów.
8. Gardło czerwone, białe lub żółtawe na języku.
9. Przejaw kaprysu z gwałtownym spadkiem aktywności fizycznej (u starszych dzieci).
10. Możliwe zamieszanie do momentu omdlenia.

U dzieci choroba rozwija się gwałtownie i postępuje w bardziej ostrej postaci, dlatego z jej pierwszymi objawami należy zadzwonić do zespołu pogotowia ratunkowego, który szybko zabierze dziecko do szpitala chorób zakaźnych. Wezwanie terapeuty rejonowego w tym przypadku jest niewłaściwe, ponieważ znacznie powiększone migdałki mogą blokować drogi oddechowe i wywoływać uduszenie.

Jak wygląda dusznica bolesna: zdjęcie

Zdjęcie poniżej pokazuje, jak choroba objawia się u dorosłych.

Powikłania i rokowanie

Późne, nieprofesjonalne leczenie, stosowanie antybiotyków, na które powstaje odporność tego typu patogennej flory, obniżona odporność pacjenta jest głównym powodem występowania powikłań.

Najczęściej występuje:

• reumatyzm;
• paciorkowcowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
• uszkodzenie przewodu pokarmowego;
• ropień paratonsillar;
• tworzenie flegmy;
• odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie kłębuszków nerkowych;
• sepsa;
• zakaźny wstrząs toksyczny;
• zapalenie ucha środkowego;
• obrzęk krtani.

Rokowanie choroby zależy głównie od sposobu leczenia gardła pęcherzykowego i od tego, jak szybko zapewniona zostanie opieka medyczna. Przy pierwszych objawach choroby należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Jak leczyć gardło pęcherzykowe

Skuteczne leczenie dławicy piersiowej lekami jest niemożliwe bez ścisłego przestrzegania następujących zaleceń w domu:

1. Odpoczynek w łóżku, odmowa pozostania na ulicy przez 5-6 dni, aby uniknąć ostrego pogorszenia.
2. Dieta powinna składać się z jednorodnego pokarmu bez przypraw, takich jak: płatki, buliony, tłuczone ziemniaki i zupy.
3. Regularne płukanie gardła, 7-10 razy dziennie, które oczyści gardło z ropnych wydzielin, które pozostają po dojrzewaniu i otwarciu pęcherzyka.
4. Pomieszczenie, w którym znajduje się pacjent, musi być codziennie czyszczone i przewietrzane.
5. Obfity ciepły napój, zwłaszcza niegazowana woda mineralna, mleko z sodą, preparaty ziołowe z dzikiej róży, rumianek i szałwia. Aby nie uszkodzić zapalnej błony śluzowej, temperatura płynu nie powinna być zbyt wysoka.

Pacjent może poprawić się po 5 dniach, ale nie zaleca się natychmiastowego chodzenia do pracy i odwiedzania miejsc publicznych. Odporność potrzebuje czasu, aby wyzdrowieć po chorobie. Lekarze zalecają ochronę ciała przed kontaktem ze środowiskiem zewnętrznym przez 10 dni. Popraw swoje zdrowie pomoże zdrowy sen, odpowiedni odpoczynek, zrównoważone odżywianie, warzywa i owoce.

Leczenie narkotyków

Od leków na ból mieszków włosowych zaleca się:

• witaminy (zwiększają odporność na infekcje);
• leki przeciwhistaminowe (Suprastin i in.), które zmniejszają uczulenie na paciorkowce;
• leki przeciwgorączkowe (dzieci Paracetamol w syropie lub świecach, z wysokotemperaturową iniekcją dipyrone i difenhydraminy). Chociaż pediatrzy często przepisują Nurofen jako środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy, ten lek jest surowo zabroniony przez okres do 2 lat, a jego stosowanie przez okres do 12 lat jest stosunkowo niebezpieczne;
• antybiotyki są wskazane w prawie wszystkich przypadkach z powodu proliferacji bakterii na dotkniętych migdałkach (penicyliny Amoxicillin / Augmentin, makrolidy Sumamed / Azithromycin / Clarithromycin, cefalosporyny Cefalexin / Cefazolin).

Leczenie dusznicy bolesnej za pomocą antybiotyków

Przed mianowaniem leku zaleca się wysiać śluz lub ropę z powierzchni migdałków na wrażliwość flory bakteryjnej na lek.

Jeśli nie ma alergii na antybiotyki, musisz użyć:

1. Leki pierwszego rzutu, które są penicylinami (inhibitor lub półsyntetyczne). Są to leki o szerokim spektrum działania, które są bardzo skuteczne w zwalczaniu paciorkowców i gronkowców. Przebieg penicyliny musi wynosić co najmniej 10 dni. Preparaty z tej grupy obejmują Ecoclav, Amoxiclav, Augmentin, Amoxicillin.
2. Zakres antybiotyków wtórnych to makrolidy. Josamycyna, Klacid (klarytromycyna, azytromycyna (Hemomitsin, Azitroks, Sumamed). Przyjmowanie tych leków powinno być ograniczone do 5 dni, ponieważ leki mają tendencję do gromadzenia się we krwi, więc ten kurs zapewni 10 dni ekspozycji na bakterie w organizmie.

Skuteczność antybiotykoterapii ocenia się po 72 godzinach w celu poprawy ogólnego samopoczucia, obniżenia temperatury. Dla tego pacjenta podczas pierwszych trzech dni wizyty lekarza codziennie. W przypadku braku efektu stosowania antybiotyku, przejdź do innej grupy leków.

Fizjoterapia

Do realizacji procedur z wykorzystaniem specjalnych urządzeń-emiterów. W domu zwykle używana jest lampa na podczerwień. Jego głównym działaniem jest rozgrzanie, które prowadzi do ekspansji naczyń krwionośnych, stymulacja procesów regeneracji.

W warunkach szpitalnych stosuje się ultrafiolet. Skutki promieniowania są zazwyczaj łączone z inhalacjami leków, ponieważ według niektórych danych poprawia przepuszczalność tkanek. Ponadto ultrafiolet ma działanie bakteriobójcze.

Również, gdy angina używała mikrofal i UHF, prąd elektryczny. Aby osiągnąć pożądany efekt wymaga zestawu procedur, średni kurs wynosi 5-7 dni. Stosowanie fizjoterapii w leczeniu dusznicy bolesnej u dzieci, w tym w celach profilaktycznych, jest powszechne.

Leczenie chirurgiczne

W niektórych przypadkach pozbycie się pęcherzykowego zapalenia migdałków może wymagać chirurgicznych i pół-chirurgicznych metod usuwania. Ta ostatnia metoda jest stosowana przy częstym występowaniu chorób, które prowadzą do zmiany migdałków i powikłań patologicznych. Metoda pół-chirurgiczna jest praktykowana jako dodatkowy środek w terapii farmakologicznej, pomagając usunąć ropę z migdałków. Metody te obejmują: galwanizację i diatermokoagulację. Metoda sprzętowa jest stosowana do rozcięcia i oczyszczenia migdałków z ropy w przewlekłym przebiegu zapalenia migdałków.

Bardziej radykalnym sposobem jest usunięcie migdałków lub migdałków. W większości przypadków migdałki są całkowicie usuwane, ale w przypadku dużych rozmiarów można wykonać częściowe wycięcie. Wskazaniami do wycięcia migdałków jest nieskuteczność leczenia zachowawczego. Operację przeprowadza się nie wcześniej niż 3 tygodnie po przeniesieniu dławicy pęcherzykowej.

Zapobieganie

Specjalne środki zapobiegające rozwojowi dusznicy pęcherzykowej, nie rozwinięte. Ogólne zalecenia są następujące:

1. Izolacja pacjenta, ponieważ choroba jest zaraźliwa.
2. Wykluczenie wpływu czynników traumatycznych w obecności (pył, zanieczyszczenie powietrza).
3. Odżywianie z wystarczającą zawartością witaminy C.
4. Utrzymanie układu odpornościowego w stabilnym stanie poprzez hartowanie procedur i eliminowanie stresu.

Leczenie gardła pęcherzykowego musi być kompleksowe, przy użyciu wszystkich dostępnych środków. Nie zaniedbuj nawet tych metod, które nie dają szybkiego rezultatu (na przykład z arsenału tradycyjnej medycyny), ponieważ często poprawiają ogólny stan organizmu, zwiększają jego odporność na infekcje.

Choroba zapalenia migdałków grudkowych: główne przyczyny, zdjęcia, objawy i metody leczenia u dorosłych

Angina jest chorobą zapalną, która najczęściej rozwija się w zimnej porze i dotyka dzieci i dorosłych.

Leczenie i objawy w tych dwóch kategoriach pacjentów są różne: w tym celu stosuje się różne metody i leki.

Ból gardła pęcherzykowego u dorosłych

W tej chorobie migdałki stają się zapalne i na nich powstaje ropna blaszka.

Może się to zdarzyć, gdy nieleczony nieżyt nosa boli gardło, które zamienia się w postać pęcherzykową.

Ludzie najczęściej chorują do czterdziestki (w późniejszym wieku prawdopodobieństwo rozwoju choroby jest znacznie zmniejszone).

Patogenna mikroflora, która służy jako czynnik chorobotwórczy, może być zlokalizowana na błonach śluzowych krtani i nosogardzieli.

W pierwszym przypadku procesy patologiczne wpływają na tkanki limfoidalne, aw drugim na migdałki nosowo-gardłowe.

Jest to obarczone rozprzestrzenianiem się szkodliwych mikroorganizmów w całym ciele.

Kod w ICD 10 dla tej choroby to J03.9. Ma również nazwę medyczną: ostre zapalenie migdałków, nieokreślone. I implikuje następujące typy: pęcherzykowe, zgorzelinowe, zakaźne, wrzodziejące.

Zdjęcia chorób

Na zdjęciu widać objawy dusznicy bolesnej u dorosłych:

Przyczyny grudkowego bólu gardła

Pęcherzykowe zapalenie migdałków rozwija się w wyniku aktywacji mikroflory, która w normalnym stanie odporności jest uważana za warunkowo patogenną.

Takie mikroorganizmy obejmują gronkowce, grzyby Candida, paciorkowce typu beta-hemolizujące.

Gatunek ten jest przenoszony przez kontaktowe, unoszące się w powietrzu krople i metody domowe, podczas gdy w zimnych czasach ryzyko zachorowania na ból gardła jest znacznie zwiększone.

Objawy

W chorobie pęcherzykowej obserwuje się następujące objawy:

• wzrost temperatury ciała do 40 stopni;
• gorączka i dreszcze;
• suche usta;
• kaszel i łaskotanie;
• tworzenie się małych wrzodów i owrzodzeń w dotkniętych obszarach krtani;
• nudności i wymioty;
• bóle głowy;
• obrzęk węzłów chłonnych;
• ból gardła podczas przełykania.

We wczesnych stadiach rozwoju choroby można ją pomylić z kandydozą jamy ustnej, opryszczkowym bólem gardła lub mononukleozą.

Diagnoza i przebieg choroby

Zazwyczaj do diagnozy „dusznicy pęcherzykowej” wystarczająca kontrola wzrokowa, na podstawie której uzyskuje się obraz kliniczny.

Aby potwierdzić diagnozę, pacjentowi można przepisać pełną morfologię krwi i rozmaz z powierzchni błony śluzowej krtani do dalszych badań bakteriologicznych (jest to konieczne do określenia czynnika sprawczego i przepisania najskuteczniejszych leków).

Choroba w postaci ostrej charakteryzuje się uszkodzeniami błony śluzowej luk i zapaleniem pęcherzyków, które mogą się połączyć w pojedynczy, miejscowy ropień podczas progresji bólu gardła.

Takie wrzody zwykle otwierają się trzeciego lub czwartego dnia, co prowadzi do nieszkodliwych zmian erozyjnych.

Choroba podczas leczenia mija po tygodniu, jeśli nie nastąpiła poprawa - uważa się, że dusznica pęcherzykowa przeszła do stadium przewlekłego.

Możliwe komplikacje

Choroba pęcherzykowa może prowadzić do rozwoju różnych powikłań wpływających na różne narządy i układy ciała, w tym:

1. Być może rozwój zapalenia tkanek za gardłem, a następnie sepsa.
2. Paciorkowce, spadając na zastawki serca, niszczą ich tkanki.
3. Wraz z obfitą proliferacją paciorkowców w organizmie, mechanizmy obronne zaczynają wytwarzać duże ilości przeciwciał.
   Wpływają one nie tylko na patogenną mikroflorę, ale także na ich własne tkanki o strukturze struktury komórkowej podobnej do patogenów bólu gardła.
4. Często dochodzi do uszkodzenia nerek, które najczęściej nie ma objawów i dopiero po kilku latach przejawia się w postaci przewlekłego zapalenia kłębuszków nerkowych.
5. Bezpośrednio po wyzdrowieniu u niektórych pacjentów powikłania mogą dotyczyć stawów, co objawia się odczuwalnym bólem i obrzękiem w dotkniętych tkankach.
6. Czasami po chorobie ludzie rozwijają reumatyzm.

Jak leczyć ból gardła?

Ponieważ grudkowe zapalenie migdałków jest wywoływane przez patogenny mikroorganizm Streptococcus, leczenie choroby koncentruje się głównie na przyjmowaniu przez pacjentów leków antybiotykowych o szerokim spektrum działania.

Ogólne podejście do odzyskiwania

Podczas leczenia należy obserwować odpoczynek w łóżku i reżim picia: lepiej wstać z łóżka tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, a pacjent powinien pić więcej ciepłych płynów (optymalnie używać herbat i wywarów ziołowych, soków naturalnych, wody oczyszczonej).

Zbyt gorące i zimne potrawy powinny być wyłączone z diety.

Ropnie powstałe na dotkniętych powierzchniach nie zaleca się usuwać i otwierać niezależnie: zwykle po kilku dniach takie formacje pękają, ale w szczególnie ciężkich przypadkach może być wymagana operacja.

Leki przeciwgorączkowe nie powinny być nadużywane: mogą być potrzebne tylko w przypadkach, gdy temperatura ciała osiąga 40 stopni.

W trakcie leczenia stosuje się zintegrowane podejście, w którym można stosować zarówno leki medyczne do różnych celów, jak i pewne tradycyjne leki stosowane w medycynie, które mogą złagodzić objawy i przyspieszyć proces gojenia.

Leki

Leczenie obejmuje stosowanie następujących rodzajów leków:

1. Antybiotyki.
   Makrolidy i cefalosporyny są stosowane głównie: cefaleksyna, ampicylina, solyutab, cefamizyna.
   Odbiór takich leków należy kontynuować przez kolejne trzy dni, nawet po całkowitym zaniku objawów dusznicy bolesnej.
   Dawkowanie dobierane jest indywidualnie w zależności od stanu pacjenta i ciężkości choroby, cel takich leków dla dzieci uwzględnia ich wiek i wagę.
2. Antyseptyki.
   Są to głównie roztwory płukania gardła, które zmiękczają błonę śluzową i wypłukują szkodliwe mikroorganizmy.
   Najczęstszymi z tych środków są furatsilin i chlorheksydyna.
3. Środki przeciwbólowe i przeciwzapalne, które pomagają łagodzić podrażnienia i ból (cameton, ingalipt, tantum verde).
4. Leki przeciwhistaminowe.
   Mianowany tylko z ciężką chorobą i ciężkimi objawami (tsetrin, zodak).
   Istotą podjęcia takich funduszy jest wykluczenie rozwoju alergii charakterystycznych dla gardła pęcherzykowego.

Po normalizacji temperatury ciała podczas zabiegu można przepisać płukanie i fizjoterapię.

Również w końcowej fazie leczenia konieczne jest picie kursu probiotyków.

Ponieważ antybiotyki niszczą korzystną mikroflorę jelitową (z kolei prowadzi to do dysbiozy), a preparaty probiotyczne przywracają populację takich mikroorganizmów.

Czasami, równolegle z dławicą pęcherzykową, może rozwinąć się nieżyt nosa, aw takich przypadkach konieczne jest dodatkowo stosowanie kropli do nosa (na przykład Derinat).

Pobudzają układ odpornościowy i łagodzą objawy zapalenia.

Cechy leczenia w czasie ciąży

Niektóre rodzaje antybiotyków są dopuszczalne do stosowania w leczeniu dusznicy pęcherzykowej u kobiet w ciąży.

Prawie wszystkie leki z grupy penicylin należą do takich leków, ale fluorochinolony i leki tetracyklinowe są przeciwwskazane, a także chloramfenikol, który jest silnym antybiotykiem pochodzenia syntetycznego.

Jeśli antybiotyki są przeciwwskazane w czasie ciąży i karmienia piersią, rozwój układu krążenia i tworzenie tkanki kostnej mogą być zaburzone u płodu.

Metody ludowe

W przypadku bólu gardła typu pęcherzykowego stosowanie środków ludowych nie ma pożądanego efektu terapeutycznego, ale pomaga wyeliminować niepokojące objawy.

Poniższe przepisy są zalecane dla dorosłych:

1. Kawałek propolisu, wielkości mniej więcej miniaturki, zostaje przeżuty do stanu miękkiego, po czym powinien być trzymany przez około czterdzieści minut na policzku.
   To narzędzie zniszczy część patogennej mikroflory osadzonej na krtani i migdałkach.
2. Tarta cebula i zielone jabłko (oba składniki powinny być średniej wielkości) miesza się z dwiema łyżeczkami miodu.
   Każdego dnia musisz jeść jedną łyżeczkę gotowego produktu 3-4 razy dziennie.
   W trakcie stosowania takich środków procesy zapalne są usuwane.
3. Do szklanki naturalnego soku jabłkowego (lepiej gotować go sam ze świeżych jabłek niż kupować w sklepie) dodaj główkę czosnku, wcześniej posiekaną.
   Mieszanina jest ogrzewana na małym ogniu przez pięć minut - w tym czasie składniki produktu zaczynają oddziaływać ze sobą.
   Filtrowane i chłodzone środki są wypijane przed pójściem spać, podczas gdy gardło powinno być małe. W dzień możesz wypić trzy szklanki takich funduszy.

Zapobieganie chorobom

W przypadku gardła pęcherzykowego nie można podać konkretnej porady dotyczącej zapobiegania.

Takie zalecenia mają charakter ogólny dla wszystkich rodzajów tej choroby, w szczególności:

• konieczne jest poświęcenie wystarczającej ilości czasu na spanie: konieczne jest spanie co najmniej 6-7 godzin dziennie;
• żywność powinna być zdrowa i zrównoważona, do diety należy dodać świeże warzywa i owoce;
• wszelkie choroby somatyczne muszą być natychmiast leczone, ponieważ pęcherzykowe zapalenie migdałków może rozwinąć się na ich tle;
• Ważne jest, aby unikać nadmiernego wysiłku fizycznego, który może powodować zakłócenia w ważnych układach organizmu (w tym - osłabiona odporność);
• wszelkie przewlekłe patologie należy rozpoznać i rozwiązać natychmiast po pojawieniu się pierwszych objawów.

Te proste wskazówki pomogą zmniejszyć prawdopodobieństwo rozwoju dusznicy bolesnej u dorosłych.

Przydatne wideo

Z tego filmu dowiesz się o cechach przepływu dusznicy bolesnej:

Jeśli choroba nadal się objawia - należy zwrócić szczególną uwagę na jej leczenie.

W przeciwnym razie choroba może nie tylko stać się przewlekła, ale także powodować wiele poważnych powikłań.

Grudkowy ból gardła

Ból gardła pęcherzykowego - ostra choroba zakaźna zwykle o charakterze bakteryjnym, objawiająca się uszkodzeniem aparatu pęcherzykowego migdałków (często podniebienia), wzrostem regionalnych węzłów chłonnych i objawami zatrucia ogólnego (hipertermia, dreszcze, bóle głowy, bóle mięśni, osłabienie). Diagnostyka obejmuje badanie gardła (faryngoskopia), badanie funkcji narządów wewnętrznych i układu mięśniowo-szkieletowego w celu wykluczenia powikłań serca, nerek i stawów oraz badań laboratoryjnych. Zasady leczenia: wpływ na czynnik sprawczy (antybiotyki, środki przeciwwirusowe), leczenie przeciwzapalne, płukanie gardła, fizjoterapia.

Grudkowy ból gardła

Ból gardła pęcherzykowego - ostry proces zapalny z lokalizacją w aparacie limfoidalnym gardła, który rozwija się, gdy patogenne mikroorganizmy drobnoustrojów bakteryjnych penetrują tkankę migdałków i rzadziej o charakterze wirusowym z uszkodzeniem pęcherzyków miąższowych. Najczęściej zapalenie dotyczy migdałków podniebiennych. W około 75-85% przypadków przyczyną choroby są paciorkowce beta-hemolizujące z grupy A. Obraz kliniczny jest spowodowany ogólnym zatruciem i uszkodzeniem pierścienia limfoidalnego gardła. W przypadku późnego rozpoczęcia leczenia etiotropowego bardzo prawdopodobny jest rozwój powikłań: zapalenie otrzewnej, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie nerek, zapalenie wielostawowe.

Przyczyny grudkowego bólu gardła

Głównym czynnikiem etiologicznym prowadzącym do wystąpienia dławicy jest zakażenie bakteryjne, rzadziej wirusowe i grzybicze.

• Streptococcus. U dzieci w wieku szkolnym i dorosłych głównymi czynnikami etiotropowymi występowania pęcherzykowego zapalenia migdałków są paciorkowce z grupy A (rzadziej grupy C i G). Większość późnych powikłań wiąże się również z tymi patogenami.
• Inne czynniki bakteryjne. Staphylococcus (gronkowcowe zapalenie migdałków jest często powikłane przez rozwój ropnia para-migdałkowego), hemophilus bacillus, moraxsella, pneumococcus, neisserii, wrzecionowatego Bacillus i krętka (przyczyną dusznicy Simanovsky-Vincent).
• Wirusy. Adenowirus (najczęściej u dzieci poniżej piątego roku życia), wirusy opryszczki zwykłej, Coxsackie, Epstein-Barr, wirus cytomegalii. W przypadku wtórnego zapalenia migdałków pochodzenia zakaźnego - wirusy szkarłatnej odry.
• Inne mikroorganizmy. Mykoplazma, chlamydia, grzyby. Raczej rzadki czynnik sprawczy (nie więcej niż 1-2% przypadków choroby).

Zakażenie zwykle występuje podczas kontaktu z bólem gardła lub bezobjawowym nosicielem. Czynnik zakaźny dostaje się do organizmu przez górne drogi oddechowe, rzadziej z przyjmowaniem pokarmu i kontaktem z przedmiotami, na których pozostają patogeny. Choroba występuje tylko ze zmniejszeniem odporności organizmu na skutek niekorzystnych czynników zewnętrznych (hipotermia, mokra pogoda, szkodliwe emisje do atmosfery), niedożywienie, nadmierne spożywanie nadmiernie ochłodzonej żywności i napojów, obecność chorób towarzyszących (przewlekłe zapalenie gardła, zapalenie zatok przynosowych, liszajec paciorkowcowy itp.).), predyspozycje dziedziczne.

Patogeneza

Wraz ze spadkiem właściwości ochronnych organizmu i masową penetracją mikroorganizmów - potencjalnych czynników sprawczych dusznicy pęcherzykowej, rozwija się patologiczny proces zapalny o charakterze zakaźno-alergicznym w formacjach limfoidalnych pierścienia gardłowego. Najwyższą aktywność patogenną zaobserwowano u paciorkowców hemolizujących, które są oporne na fagocyty ludzkiego układu odpornościowego, wytwarzają masę egzotoksyn oddziałujących na mięsień sercowy i tkankę nerek, co prowadzi do rozwoju powikłań 2-4 tygodni po zakażeniu.

Dusznica jest pojedynczym procesem patologicznym, który przechodzi przez kilka etapów, w tym pęcherzykowy, ale może się zatrzymać na jednym z etapów wraz z terminowym rozpoczęciem odpowiedniej terapii. Jednocześnie dławica pęcherzykowa charakteryzuje się pierwotną zmianą miąższu tkanki limfoidalnej i jej pęcherzyków z rozwojem nacieku leukocytów, czasem aż do martwicy.

Objawy dławicy pęcherzykowej

Ostry początek choroby jest charakterystyczny, w pierwszych dniach najczęstsze objawy to: podwyższona do 38-40 ° C temperatura ciała, gorączka, pocenie się, ból całego ciała, słaby sen i apetyt, osłabienie. Wkrótce pacjent zaczyna być zaniepokojony bólem gardła, które staje się bardziej intensywne podczas połykania śliny i pożywienia, często promieniując do ucha. Bolesność regionalnych węzłów chłonnych (żuchwy, szyjki macicy) wzrasta. Badając gardło, można zauważyć powiększone, przekrwione migdałki z przezroczystymi pęcherzykami tkanki nabłonkowej wypełnionymi treścią ropną.

U dzieci w wieku 5-10 lat pęcherzykowe zapalenie migdałków jest szczególnie trudne - z ciężkim zatruciem, uszkodzeniem opon (silny ból głowy, nudności i wymioty, drgawki, omdlenia). Mogą występować objawy dyspeptyczne (ból w nadbrzuszu i wzdłuż jelita, wzdęcia, luźne stolce). Często zdarza się, że dziecko odmawia jedzenia, drażliwość, nastroje, zaburzenia snu, zmniejszenie objętości moczu. W tym przypadku ból gardła podczas połykania może pojawić się dopiero po 2-3 dniach od wystąpienia choroby. Czas trwania dławicy wynosi od 1 do 3 tygodni.

Komplikacje

W przypadku przedwczesnego dostępu do lekarza i nieodpowiedniego leczenia etiotropowego często pojawiają się komplikacje. W 1-2 tygodniu może wystąpić zapalenie przyusznic i ropień gardła, temperatura staje się gorączkowa, ból gardła zwiększa się, otwieranie i przełykanie jamy ustnej staje się trudniejsze i występują trudności z jedzeniem. Wymagana jest opieka w nagłych wypadkach, może być konieczne otwarcie ropnia.

Po 2-4 tygodniach od wystąpienia choroby mogą rozwinąć się późne powikłania związane z zakaźnymi zmianami alergicznymi narządów wewnętrznych i stawów. Wśród nich - porażka mięśnia sercowego (zapalenie mięśnia sercowego o różnej etiologii, w tym choroby reumatycznej serca), objawiająca się nawracającą gorączką, bólem serca, zaburzeniami rytmu, dusznością. Często, z reumatyzmem, duże stawy biorą udział w procesie (reumatyczne zapalenie wielostawowe) z pojawieniem się bólu, sztywności, trudności w poruszaniu się. Innym późnym powikłaniem grudkowego zapalenia migdałków jest uszkodzenie nerek (kłębuszkowe zapalenie nerek), charakteryzujące się ograniczeniem dziennej objętości moczu, pojawieniem się obrzęku, wysokim ciśnieniem krwi, objawami niewydolności nerek.

Przy powtarzającym się nawracającym zapaleniu migdałków występuje przewlekłe zapalenie migdałków, które objawia się niewyraźnym przebiegiem choroby z długą temperaturą podgorączkową, nieprzyjemnymi odczuciami w gardle i ogólnym spadkiem wydajności. Wraz z zaostrzeniem choroby występuje klasyczny obraz bólu gardła o etiologii bakteryjnej.

Diagnostyka

Anamnestyczna analiza danych, dokładne badanie kliniczne pacjenta przez otolaryngologa z pomocą innych specjalistów (infekologa, kardiologa, nefrologa, reumatologa), a także wyznaczenie testów laboratoryjnych, pomagają ustalić prawidłową diagnozę. Faryngoskopia wykazuje typowy wzór charakterystyczny dla dusznicy pęcherzykowej: powiększone i przekrwione migdałki, obecność wielu pęcherzyków, które wydają się przezroczyste przez nabłonek i wypełnione białymi i żółtymi treściami. W badaniu palpacyjnym regionalnych węzłów chłonnych stwierdza się ich przerost i bolesność.

Przeprowadza się kliniczne badanie krwi w celu oceny aktywności procesu zapalnego: wzrost liczby leukocytów spowodowanych neutrofilami, wzrost ESR w etiologii bakteryjnej dusznicy pęcherzykowej i określanie małej leukopenii w wirusowym zapaleniu migdałków. Badania bakteriologiczne i wirusologiczne wymazów z błony śluzowej gardła i migdałków wykonuje się w celu zidentyfikowania specyficznego czynnika chorobotwórczego, stosuje się metody serologiczne. Diagnostyka różnicowa prowadzona jest z innymi chorobami ucha, nosa i gardła, mononukleozą zakaźną, szkarlatyną i odrą, opryszczką, chorobami krwi, nowotworami.

Leczenie dusznicy bolesnej

Głównymi celami leczenia dusznicy bolesnej są eliminacja procesu zapalnego w migdałkach i otaczających tkankach, wpływ na czynnik sprawczy choroby, zapobieganie wczesnym i późnym powikłaniom.

• Tryb, dieta. W pierwszych dniach odpoczynek w łóżku jest konieczny, a następnie w domu - z maksymalnym ograniczeniem wysiłku fizycznego. Zaleca się przyjmowanie dużej ilości płynów (herbata, sok, itp.), Rozpowszechnienie łatwo przyswajalnych pokarmów w diecie.
• Leczenie etiotropowe. W przypadku bakteryjnej (głównie paciorkowcowej) natury dławicy stosuje się leczenie przeciwbakteryjne przy użyciu antybiotyków penicylinowych (penicyliny, a także amoksycyliny, w tym kwasu klawunalowego), makrolidów (erytromycyna, azytromycyna), cefalosporyn, karbapenemów. Wykrywanie etiologii grzybów obejmuje zniesienie antybiotyków o szerokim spektrum działania i przepisywanie leków przeciwgrzybiczych - flukonazolu, itrakonazolu i innych leków. W przypadku opryszczkowego zapalenia migdałków wskazane jest stosowanie acyklowiru, tiloronu.
• Symptomatyczne środki zaradcze. Aby wyeliminować proces infekcyjno-alergiczny, często towarzyszą lokalne i ogólnoustrojowe objawy pęcherzykowego zapalenia migdałków, leki przeciwhistaminowe i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Wzmacniające leczenie za pomocą witamin, immunomodulatorów. Rozwój powikłań układu sercowo-naczyniowego i nerek wymaga specjalistycznego leczenia.
• Terapia miejscowa. Płukanie gardła środkami antyseptycznymi (roztwory furatsiliny i nadtlenku wodoru, wywary z ziół leczniczych), stosowanie procedur fizjoterapeutycznych w okresie zdrowienia jest szeroko stosowane.

Rokowanie i zapobieganie

Wczesne wykrycie pęcherzykowego zapalenia migdałków i w pełni wykonanej terapii, powrót do zdrowia następuje w ciągu 10-15 dni. Rokowanie pogarsza się wraz z rozwojem powikłań (reumatyczne zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie wsierdzia, zapalenie kłębuszków nerkowych). W celu zapobiegania dusznicy bolesnej konieczne są środki zapobiegające infekcjom przenoszonym przez kropelki unoszące się w powietrzu, eliminacja niekorzystnych czynników meteorologicznych, wzmacnianie organizmu poprzez procedury hartowania, wychowanie fizyczne, przestrzeganie właściwego trybu pracy i odpoczynku.