Rybawiryna jest lekiem przeciwwirusowym szeroko stosowanym w leczeniu zapalenia wątroby i innych chorób o etiologii wirusowej, w tym zmian skórnych i infekcji „dziecięcych” u dorosłych mężczyzn i kobiet. Przez dwie dekady zarówno lekarze, jak i pacjenci zauważyli wyraźny wpływ na mikroorganizmy chorobotwórcze, dzięki czemu lek jest popularny w krajach na całym świecie.
Ribavirin - instrukcje użytkowania i cena
Mechanizm działania rybawiryny nie jest w pełni zrozumiały, ale powszechnie wiadomo, że aktywny składnik leku łatwo przenika do wirusa i rozpoczyna w nim złożone procesy chemiczne. W wyniku tego synteza RNA, DNA głównych związków białkowych w komórkach chorobotwórczych ustaje i stają się niezdolne do reprodukcji. Z tego powodu obciążenie wirusem organizmu zmniejsza się i stopniowo zmniejsza się do zera.
Grupa farmakologiczna
Lek należy do grupy leków przeciwwirusowych o działaniu bezpośrednim.
Skład rybawiryny
Substancją czynną rybawiryny jest bezpośrednio rybawiryna, która jako wzór chemiczny to 1-beta-D-rybofuranozylo-1H-1,2,4-triazolo-3-karboksamid.
Pomocnicze składniki tabletek:
- cukier mleczny (laktoza);
- skrobia ziemniaczana;
- celuloza mikrokrystaliczna;
- kroskarmeloza sodowa;
- stearynian magnezu.
Pomocnicza kompozycja kapsułek:
- skrobia ziemniaczana;
- koloidalny dwutlenek krzemu;
- celuloza mikrokrystaliczna;
- stearynian magnezu;
- żelatyna spożywcza;
- dwutlenek tytanu.
Forma uwalnia rybawirynę
Narzędzie jest wykonane w formie:
- żółte twarde kapsułki żelatynowe w 100 lub 200 miligramach rybawiryny w każdym, wewnątrz których jest biały z żółtym zabarwieniem mikrokrystalicznego proszku;
- białe okrągłe tabletki 100 lub 200 miligramów substancji czynnej;
- liofilizat do przygotowania roztworu do infuzji dożylnych w szklanych ampułkach 100 lub 500 miligramów składnika aktywnego, w postaci mikrokrystalicznego białego proszku z żółtym odcieniem.
Dostępne w:
- tabletki umieszczone w blistrze zawierającym 10 sztuk 1,2 lub 5 blistrów w pudełku;
- tabletki pakowane w puszki polimerowe 100, 140, 200, 280, 500 i 1000 sztuk;
- kapsułki umieszczone w blistrach po 10 sztuk 2,3,4,6 lub 10 blistrów w pudełku;
- liofilizat w ampułkach o dawce 100 miligramów w objętości 1 lub 3 mililitrów 1,5 lub 10 sztuk w pudełku;
- liofilizat w ampułkach w dawce 500 miligramów po 6 sztuk w pudełku.
Jest wielu producentów rybawiryny. Na półkach rosyjskich aptek można znaleźć produkowane leki:
- Lupin Limited, Indie;
- Lab Novatek, Kuba;
- Medico GmbH, Niemcy;
- Nizhpharma, RF;
- Kanonfarma, RF;
- Ozon, RF;
- Vertex, RF i wiele innych.
Koszt leku waha się od 770 do 1200 rubli.
Przepis na rybawirynę po łacinie
Lek jest wydawany z aptek z receptą lekarską, formularz jest wypełniany, w zależności od formy uwalniania lub dawkowania.
Dla tabletów:
Rp: Tab. Rybawiryna 200 mg
D.t.d: Nr 10 w zakładce.
S: Wewnątrz 1 jednostka 4 razy dziennie przez 5 dni.
Dla kapsułek:
Rp: Czapki. Rybawiryna 100 mg
D.t.d: Nr 20 w czapkach.
S: wewnątrz 1 kapsułki 3 razy dziennie przez 14 dni.
W przypadku liofilizatu:
Rp: rybawiryna 500 mg
D.t.d: Nr 6 w wzmacniaczu
S: Zawartość fiolki należy rozcieńczyć rozpuszczalnikiem i podać dożylnie.
Wskazania do stosowania Ribavirin
Lek jest przepisywany w celu leczenia:
- przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C:
- zapalenie jamy ustnej o opryszczkowej etiologii;
- opryszczka narządów płciowych;
- grypa wywołana przez szczepy A i B;
- odra;
- ospa wietrzna;
- choroby o etiologii wirusowej atakujące oskrzela i płuca;
- gorączka krwotoczna powikłana zespołem nerkowym;
- wścieklizna, jako uzupełnienie terapii pierwotnej.
Rybawiryna na zapalenie wątroby typu C jest przepisywana w postaci tabletek, ale uzupełniona zastrzykami z interferonu. W celu zwalczania gorączki krwotocznej stosuje się dożylne podawanie leków. W innych przypadkach lek może być stosowany doustnie lub w postaci zastrzyków do żyły w połączeniu ze środkami zewnętrznymi.
Przeciwwskazania do stosowania rybawiryny
Zabrania się przepisywania leków osobom z:
- nadwrażliwość na którykolwiek ze składników narzędzia;
- uszkodzenia układu hormonalnego;
- choroby serca i naczyń krwionośnych;
- niewydolność nerek;
- choroby układu odpornościowego;
- patologie krwiobiegu (zmiany składu krwi, zakrzepowe zapalenie żył);
- ciężkie zaburzenia zdrowia psycho-emocjonalnego (depresja, tendencje samobójcze);
- matki w ciąży i karmiące;
- dzieci poniżej 18 lat;
- niektóre choroby układu oddechowego.
Ostrożnie i pod ścisłym nadzorem medycznym, leczenie farmakologiczne jest zapewniane pacjentom powyżej 60 roku życia i pacjentom zakażonym HIV, którym przepisano terapię przeciwretrowirusową.
Dawkowanie - Jak przyjmować rybawirynę
Tabletki w postaci leku przyjmowanego w całości z posiłkami, z dużą objętością płynu. Zawartość ampułek rozcieńcza się specjalnym sterylnym rozpuszczalnikiem i podaje dożylnie w szpitalu lub innych instytucjach medycznych związanych z medycyną. Dawkowanie jest zwykle obliczane na podstawie 200 miligramów substancji w pigułce, czas trwania leczenia zależy od diagnozy, pigułki są spożywane w 2 dawkach w równych częściach, jeśli dawka nie jest podzielona na pół, zwiększona ilość pozostaje na wieczór (2 rano i 3 przed snem).
W przypadku grypy:
- 1 sztuka 3-4 razy dziennie, kuracja trwa 3-5 dni.
W przypadku infekcji wirusowych:
- 1 sztuka 3-4 razy dziennie przez 7-14 dni;
- z ciężką patologią - 7-8 tabletek w pierwszym dniu choroby, a następnie - standardowy kurs.
W przewlekłym zapaleniu wątroby:
Leczenie zapalenia wątroby typu C Rybawirynę przeprowadza się zgodnie z schematami. W połączeniu z interferonem alfa-2b i biorąc pod uwagę masę ciała pacjenta:
- do 75 kilogramów - 5 sztuk dziennie;
- ponad 75 kilogramów - 6 sztuk dziennie.
W połączeniu z peginterferonem alfa-2b, biorąc pod uwagę masę ciała pacjenta:
- do 65 kg - 4 tabletki dziennie;
- od 65 do 85 kg - 5 sztuk dziennie;
- ponad 85 kg - 6 sztuk dziennie.
Dawkę interferonu oblicza się w następujący sposób:
- interferon alfa-2b - 3 000 000 IU wstrzyknięty do tłuszczu podskórnego co 2 dni;
- peginterferon alfa-2b - 1,5 mikrograma na kilogram masy ciała 1 raz 7 dni.
Skutki uboczne i działanie rybawiryny
Nieprzestrzeganie zasad przyjmowania rybawiryny lub przepisywania jej pacjentom z przeciwwskazaniami może powodować komplikacje zdrowotne i rozwój takich niepożądanych reakcji wewnętrznych układów organizmu:
- przewód pokarmowy - utrata apetytu, zaburzenia dyspeptyczne, uczucie suchości w ustach, ból i obrzęk otrzewnej, procesy zapalne błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia receptorów smakowych;
- neurologia - zawroty głowy i bóle głowy, zmęczenie, zaburzenia snu i świadomości, nieuzasadniony niepokój, nerwowość, zaburzenia psycho-emocjonalne, niezmotywowana agresja, rzadko - zwiększone napięcie mięśni, drżenie, drętwienie i mrowienie kończyn, zmiany w czułości zakończeń nerwowych, utrata przytomności, myśl samobójstwo;
- układ oddechowy - kaszel, duszność, choroby narządów laryngologicznych;
- serce i naczynia krwionośne - nadciśnienie, niedociśnienie, upośledzona częstość tętna, zatrzymanie akcji serca;
- krwioobieg - zmniejszenie liczby głównych komórek krwi;
- układ moczowo-płciowy - niepowodzenia cyklu miesiączkowego u kobiet, nasilające się pociąganie do płci przeciwnej, procesy zapalne w prostacie u mężczyzn;
- narządy zmysłów - zapalenie oczu, gruczoły ślinowe, pogorszenie funkcji wzrokowych i słuchowych, omamy słuchowe;
- układ odpornościowy - wysypki alergiczne, zaczerwienienie, złuszczanie i obrzęk skóry, zwiększona wrażliwość na promienie ultrafioletowe, skurcz oskrzeli, gorączka, gorączka, toksyczna martwica;
- reakcje ogólne - ból stawów i mięśni, łysienie ogniskowe, suchość naskórka, nienasycone pragnienie, pogorszenie czynności tarczycy, zwiększenie rozmiaru węzłów chłonnych, zwiększone pocenie się, dodanie wtórnych zakażeń, uczucie pieczenia i dyskomfort w miejscu wstrzyknięcia.
Rybawiryna podczas ciąży i karmienia piersią
Aktywny składnik leku może powodować wrodzone wady rozwojowe dziecka, dlatego Ribavirin jest surowo zabroniony dla kobiet w delikatnej sytuacji. Ponadto pacjentom zalecono zaplanowanie poczęcia nie wcześniej niż sześć miesięcy po zakończeniu terapii.
Nie przeprowadzono badań oceniających zdolność substancji czynnej do przenikania do mleka matki, dlatego przez cały okres przyjmowania leku zaleca się matkom karmiącym przerywać laktację.
Zgodność z rybawiryną z alkoholem
Napoje alkoholowe są jednym z głównych czynników niszczących komórki narządu krwiotwórczego, a ich stosowanie w czasie leczenia zapalenia wątroby i innych infekcji wirusowych przyczynia się do tego, że wynik leczenia znacznie się zmniejszy lub będzie całkowicie nieobecny.
Biorąc razem alkohol i rybawirynę, szanse na niepożądane reakcje neurologiczne, przewodu pokarmowego i układu odpornościowego, które będą postępować w bardziej wyraźny sposób, mogą być znacznie zwiększone.
Analogi rybawiryny
Substytutami leku dla substancji czynnej są Ribavirin różnych producentów z przedrostkami LIPINT, Medun, FPO, NW, Vero i innymi, a także:
Analog rybawiryny dla efektu terapeutycznego może zawierać inny składnik aktywny, ale działa na wirusa w ten sam sposób. Lista takich substytutów obejmuje:
Co lepsze, Ribavirin lub Rebetol
Rebetol - belgijski lek z tym samym składnikiem aktywnym w kompozycji. Oba leki mają prawie taką samą adnotację, dlatego są uważane za pełne synonimy. Rebetol należy również podawać razem z immunoglobulinami, ale jego wielką zaletą jest jego zastosowanie w praktyce pediatrycznej - jest dozwolone dla dzieci w wieku od 3 lat. Wady Rebetolu obejmują jego cenę - koszt zaczyna się od 4500 rubli.
Ale opinia ekspertów na temat tego, która rybawiryna jest lepiej tolerowana przez organizm, jest zdecydowanie tą częścią Rebetoli. Substancja ta jest poddawana pełniejszemu i głębokiemu czyszczeniu, zwiększając w ten sposób jej biodostępność, a częstotliwość niepożądanych reakcji zmniejsza się kilka razy.
Ribavirin Recenzje
Prawie wszyscy pacjenci i lekarze zwracają uwagę na wysoką skuteczność leku, obserwowaną już w pierwszych miesiącach leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C: obciążenie wirusem jest zmniejszone, co potwierdza spadek markerów patologicznych, poprawia się ogólne samopoczucie.
Jednak w wielu recenzjach dotyczących wspólnego leczenia rybawiryną i interferonem pojawiają się dolegliwości związane z ciężkimi działaniami niepożądanymi, które najczęściej obserwuje się ze strony przewodu pokarmowego i układu nerwowego. Co drugi pacjent mówi o depresji stanu psycho-emocjonalnego i niestrawności, co piąty - o drobnych objawach alergii.
Istnieje również wysoki koszt leczenia terapeutycznego: pełny kurs będzie wymagał nawet kilkudziesięciu tysięcy dolarów. Jednocześnie szanse na skuteczne zwalczanie patologii nie są największe i średnio wynoszą około 50–60%.
Forum on Stop.
Komunikacja Hepcniki, lekarz i którzy do nich dołączyli.
Alkohol w terapii - jak niebezpieczny?
Alkohol w terapii - jak niebezpieczny?
Już miesiąc terapii trwa 6 dni w tygodniu. Stan jest teraz bardzo zły, chciałem wypić kilka butelek piwa. Jak niebezpieczne jest spożywanie alkoholu w terapii? W sensie: cała terapia idzie do kota pod ogonem, czy nie?
Wątroba wydaje się być prawidłowa (badanie USG wykonano miesiąc temu, biopsja z 2008 r.)
Re: Alkohol w terapii - jak niebezpieczny?
Nikodim napisał (a): Hello, Dear!
Już miesiąc terapii trwa 6 dni w tygodniu. Stan jest teraz bardzo zły, chciałem wypić kilka butelek piwa. Jak niebezpieczne jest spożywanie alkoholu w terapii? W sensie: cała terapia idzie do kota pod ogonem, czy nie?
Wątroba wydaje się być prawidłowa (badanie USG wykonano miesiąc temu, biopsja z 2008 r.)
Forum zapalenia wątroby
Wymiana wiedzy, komunikacja i wsparcie dla osób z zapaleniem wątroby
Alkohol i my
- Przejdź do strony:
Re: alkohol i my
Wiadomość Vera »16 lip 2015 23:07
alkohol na pvt
Przesłanie Vasily1111 ”21 lipca 2015 16:01
Re: alkohol na pvt
Wiadomość Masksim »21 lipca 2015 16:21
Re: alkohol na pvt
Wiadomość irena »21 lip 2015 16:30
Re: alkohol na pvt
Wiadomość Perchik »21 lipca 2015 18:36
START 02.07.2015 - Rozpoczął swoją podróż do rocznego leczenia!
Algeron 140 + rybawiryna 1400 + sof od 12 tygodni)
Waga 96... fibroscan F-4. 75 (kpA) Vir.nagruzka - 8,78 * 10 na 4 (87.800) FINISH - 09.12.2015
Re: alkohol i my
Wiadomość świeże powietrze »26 lipca 2015 22:53
Vera
P.S. Kiedy pamiętam moje alergie na terę, kiedy moje nogi drgnęły od świądu, a moje oczy płonęły od bólu, ponieważ swędzenie było takie, że zamieniło się w ból - broń Boże nikomu w ten sposób.
Dobry wieczór! i jak walczyłeś? Jestem uczulony na rebetol, cały czas się dusiłam i boli mnie skóra głowy, a najgorsze wieczorem, kiedy moje ręce i głowa są wolne.
P.S. nawet nie wąchaj
Re: alkohol i my
Wiadomość RomaMat »27 lipca 2015 00:35
Re: alkohol i my
Wiadomość Vera »27 lipca 2015 09:07
Re: alkohol i my
Post Strashnenko ”27 lipca 2015 17:11
Pvt 1/30/12 - 30/12/12
Fibroksan To pvt F2-7,9 Kra (M)
Fibroksan w wieku 3 miesięcy od F1-5.8 Kra (XL)
Fibroksan w 9. miesiącu pvt F-1 7.1 Kra (M)
Fibroksan po HTP. F-1 5.8 Kra (XL)
Fibroscan 5 miesięcy po pvt F-0 4.8 (XL)
A teraz wieczór, gdzieś za horyzontem,
Żyj, aby cię zobaczyć, jeśli podtrzymasz rezerwację
Słyszymy braterską mowę na pierwszej linii,
Ale dowódca ponownie dał nam dowództwo ognia!
Re: alkohol i my
Post Chib »27 lip 2015 17:18
Re: alkohol i my
Wiadomość Vera »27 lipca 2015 18:48
Strashnenko
Wydaje się, że ciśnienie rośnie.
Analizuje, kiedy ostatni raz minął? Biochemia zrobi coś. ze względu na zainteresowanie, wątroba musi być widoczna.
Chociaż z drugiej strony nie wiem, jak piłeś terrę i co tam było, ale po litrze piwa myślę, że to normalne. reakcja cały ten sam alkohol..
Re: alkohol i my
Przesłanie Iljukhy ”27 lipca 2015 19:08
Re: alkohol i my
Wiadomość Alexandro »28 lipca 2015 21:45
Re: alkohol i my
Post Strashnenko ”29 lipca 2015 07:21
Pvt 1/30/12 - 30/12/12
Fibroksan To pvt F2-7,9 Kra (M)
Fibroksan w wieku 3 miesięcy od F1-5.8 Kra (XL)
Fibroksan w 9. miesiącu pvt F-1 7.1 Kra (M)
Fibroksan po HTP. F-1 5.8 Kra (XL)
Fibroscan 5 miesięcy po pvt F-0 4.8 (XL)
A teraz wieczór, gdzieś za horyzontem,
Żyj, aby cię zobaczyć, jeśli podtrzymasz rezerwację
Słyszymy braterską mowę na pierwszej linii,
Ale dowódca ponownie dał nam dowództwo ognia!
Re: alkohol i my
Wiadomość Alexandro »29 lipca 2015 12:20
Rybawiryna i alkohol
Alkohol i wirus zapalenia wątroby typu C to dwa bieguny, których kombinacja pociąga za sobą poważne konsekwencje. Czy zawsze? Kwestia wpływu niskich dawek alkoholu (10–20 g alkoholu na dobę, co jest prawie równoważne 1–2 dawkom alkoholu) na przebieg przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (CHC) nie została ostatecznie rozwiązana. W artykule przedstawiono różne opinie badaczy na ten temat oraz własną opinię autorów na temat wpływu takich dawek alkoholu na przeciwwirusowe działanie terapii skojarzonej IFN alfa (Realdiron, Roferon A) i rybawiryny u 48 pacjentów z CHC.
W medycynie, podobnie jak w życiu, zawsze istnieją pewne sprzeczności. Przykładem tego jest kwestia związku alkoholu z wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV).
Nie ma wątpliwości co do ogólnie przyjętej opinii na temat niebezpieczeństw związanych z alkoholem u pacjentów z wirusowym zapaleniem wątroby typu C, dlatego pacjent ten otrzymuje zakaz picia alkoholu podczas pierwszej wizyty u lekarza. Lekarz i negatywne nastawienie do alkoholu to nieodłączne pojęcia. Stanowisko to ma wiele argumentów: alkoholowe zapalenie trzustki, kardiomiopatia alkoholowa, polineuropatia, alkoholowa choroba wątroby (ABP) itd. Jednak ABP pozostaje tajemnicą zarówno dla klinicystów, jak i naukowców. Istnieją sugestie, ale nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie: dlaczego tylko 5–10% osób nadużywających alkoholu rozwija ciężkie uszkodzenie wątroby.
Alkohol i HCV to dwa bieguny, których połączenie pociąga za sobą poważne konsekwencje. Czy to się zawsze dzieje? Czynnikami decydującymi o ryzyku rozwoju BPO są dawka i czas trwania spożycia alkoholu: dla mężczyzn - 40–80 g, dla kobiet - 20–40 g etanolu dziennie przez 10–12 lat.
Wyniki głębokich badań naukowych pokazują, że alkohol w dawkach 40–80 g / dobę pogarsza przebieg i rokowanie w przewlekłym wirusowym zapaleniu wątroby typu C (CHC). Fakt ten znajduje odzwierciedlenie w przepisach dotyczących postępowania z pacjentami z HCG, przyjętymi na konferencji konsensusowej Amerykańskiego Stowarzyszenia Badań nad Wątrobą (2002). Przepisy są sformułowane w następujący sposób: „pacjenci z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C są szkodliwi w stosowaniu alkoholu więcej niż 80 g dziennie; bezpieczna dawka alkoholu jest niejasna; u niektórych pacjentów nawet umiarkowane dawki alkoholu mogą przyspieszyć progresję X C. ”
Jak dokładnie oddziałuje HCV i alkohol i czy w ogóle oddziałują na siebie, nadal nie jest w pełni znany. Kwestia wpływu niskich dawek alkoholu (10–20 g etanolu dziennie, co jest prawie równoważne 1–2 dawkom alkoholu) na przebieg przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C nie jest całkowicie rozwiązana.
W związku z tym nie możemy jednoznacznie stwierdzić, czy pacjenci z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C potrzebują całkowitej abstynencji? Opinie naukowców na ten temat są również podzielone.
Opinia na rzecz negatywnego wpływu małych dawek alkoholu (10-20 g etanolu dziennie) na przebieg CHC.
Naukowcy ze Szwecji i Wielkiej Brytanii ocenili wpływ „średnich” dawek alkoholu (mniej niż 40 g etanolu dziennie) na tempo progresji włóknienia u 78 pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C, którzy nie otrzymywali leczenia przeciwwirusowego. Biopsję wątroby przeprowadzono dwukrotnie u wszystkich pacjentów w odstępie 6,3 lat. Średnia dawka alkoholu spożywanego w grupie badanej w tym okresie wynosiła 4,8 g etanolu dziennie (odstęp między kwartałami - 1,1–11,6 g etanolu dziennie).
Badanie wykazało, że stadium zwłóknienia i stopień jego progresji były wyższe u osób, które spożywały więcej etanolu niż średnia wartość dla całej grupy. Wyniki wielokrotnej analizy regresji logistycznej wykazały, że czas pomiędzy sparowanymi biopsjami wątroby a częstością spożywania alkoholu jest niezależnym czynnikiem ryzyka postępu zwłóknienia. Na tej podstawie autorzy zalecają, aby pacjenci z CHC powstrzymywali się od alkoholu.
Autor powołuje się na istniejące stanowisko, że alkohol prowadzi do poważniejszych uszkodzeń wątroby u pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C i zmniejsza działanie przeciwwirusowe interferonu α (IFN α). Autorzy wykazali, że alkohol aktywuje czynnik promotorowo-rdzeniowy Kappa B (NF κB), który zwiększa ekspresję wirusa HCV i zmniejsza efekt terapeutyczny PVT α. Prace wykonano in vitro na zakażonych komórkach wątroby, przyjmując później podobne działanie alkoholu in vivo. Jednak ten efekt w badaniach na ludziach nie został wyraźnie potwierdzony. Przykładem są prace amerykańskich naukowców [1], którzy badali wpływ alkoholu na wirusa HCV u 68 pacjentów (50 alkoholików, którzy spożywali 80 gramów lub więcej etanolu dziennie przez co najmniej 5 lat i 18 ochotników nie pijących). Nie było różnic w średnich mianach HCV, a analiza regresji liniowej nie wykazała korelacji między dziennym spożyciem alkoholu a poziomem miana wirusa. U 7 alkoholików (z których 4 nadal piło alkohol, a 3 było abstynentami), poziom wiremii został ponownie zbadany po 6 miesiącach. Podobnie jak w przypadku dynamiki każdego pacjenta i porównując je, nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic.
Wyniki badania sugerują, że przewlekłe spożywanie alkoholu nie wpływa na poziom wiremii w surowicy, a stwierdzenie, że alkoholicy z zakażeniem HCV mają poważniejsze uszkodzenie wątroby, wymaga innego wyjaśnienia.
Opinia przeciwko negatywnemu wpływowi „małych” dawek alkoholu na przebieg CHC
Pojedyncza dawka alkoholu (kieliszek wódki lub podobny napój mocny, kieliszek wina) zawiera 10-14 g etanolu. Przy stosowaniu w takiej ilości alkoholu czas jej krążenia we krwi wynosi 2 godziny, a maksymalne stężenie wynosi 20 mg / dl, co nie ma negatywnego wpływu na osoby niezakażone HCV i nie mające innych przewlekłych chorób wątroby.
We Włoszech przeprowadzono badanie ludności „Dionizos”. Jego celem było zbadanie choroby wątroby populacji. Badanie objęło 6917 mieszkańców dwóch miast na północy Włoch, w wieku od 12 do 65 lat, co stanowiło 69% całej populacji.
Jednym z aspektów badania było zbadanie związku między dzienną dawką alkoholu, rodzajem napojów alkoholowych i stylem ich używania. Analizę przeprowadzono na niezakażonych wirusach zapalenia wątroby 6534 (negatywne testy na anty-HCV i HBsAg). Wyniki wielokrotnej analizy regresji logistycznej wykazały, że ryzyko rozwoju BPO pojawia się tylko w przypadkach, gdy dzienna dawka alkoholu przekracza 30 g etanolu (tabela 1) i staje się maksymalna przy dawce większej niż 120 g etanolu dziennie. Jednak nawet w takiej sytuacji objawy uszkodzenia wątroby stwierdzono tylko u 13,5% osób, a ogólna częstość występowania marskości alkoholowej w kohorcie wynosiła 0,43%.
W tej części Dionizosa autorzy wnioskują, że ryzyko uszkodzenia wątroby przez alkohol pojawia się tylko w sytuacjach, w których dzienna dawka alkoholu przekracza 30 g etanolu, w przeciwnym razie nie różni się od ryzyka uszkodzenia wątroby u osób nie pijących.
Wielu kompetentnych naukowców przemawia przeciwko negatywnemu wpływowi „małych” dawek alkoholu (10–20 g etanolu dziennie) na przebieg CHC. Przykładem tego jest kolejna praca włoskich autorów w celu zbadania łącznego wpływu HCV i alkoholu na ryzyko marskości wątroby. Włączono 285 pacjentów z marskością wątroby z wywiadem alkoholowym jako „kontrolę” - 417 pacjentów z chorobami, które nie miały związku z spożyciem alkoholu.
Zgodnie z badaniem zakażenie alkoholem i HCV jest niezależnym czynnikiem ryzyka marskości wątroby, z których każdy sam w sobie może spowodować uszkodzenie wątroby. U pacjentów, którzy stosują „niebezpieczne” dawki alkoholu (> 125 g etanolu dziennie), zakażenie HCV zwiększa ryzyko marskości wątroby. W przypadku pacjentów, którzy stosują „małe” dawki alkoholu, taki związek nie został zidentyfikowany, a ryzyko rozwoju marskości wątroby jest spowodowane innymi przyczynami.
Podobny punkt widzenia uzyskuje się w wyniku badań A. Monto i soavt. [8], w którym wpływ różnych dawek alkoholu na szybkość powstawania zwłóknienia wątroby oceniano u 800 pacjentów z CHC. Ponadto autorzy starali się określić „bezpieczną” ilość alkoholu dla pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C. Dawkę alkoholu uznawano za „małą”, gdy pacjent stosował ją od 0 do 20 g etanolu dziennie, „średnią” - od 20,1 do 50 g etanolu dziennie i „niebezpieczną” - ponad 50 g.
Autorzy wykazali, że w całej kohorcie pacjentów z CHC, zwłóknienie postępowało średnio o 0,061 jednostek. rocznie z takimi niezależnymi czynnikami ryzyka jak wiek pacjenta w momencie biopsji wątroby, poziom aktywności ALT, stopień zapalenia tkanki wątroby podczas badania histologicznego.
Jeśli chodzi o wpływ alkoholu na ten proces, uzyskano bardzo interesujące dane. Porównano pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C z tej kohorty, którzy w ogóle nie pili alkoholu, oraz z tymi, którzy spożywali „małe”, „średnie” i „niebezpieczne” dawki. Autorzy wykazali, że zwiększenie dawki alkoholu zwiększa ryzyko zwłóknienia wątroby (Tabela 2), ale wiarygodne połączenie wpływu tych czynników w porównaniu z pacjentami z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C, którzy nie używają alkoholu, pojawia się tylko w przypadkach, gdy dzienna dawka alkoholu przekracza 80 g etanolu.
Jednak dychotomiczny podział całej grupy pacjentów na tych, którzy spożywają więcej niż 50 g alkoholu dziennie, wykazuje statystycznie istotną różnicę w odniesieniu do tego wskaźnika, który staje się jeszcze silniejszy w odniesieniu do dziennej dawki alkoholu większej niż 80 g
Autorzy wyciągają wniosek, że alkohol nie należy do czynników, które sprawiają, że główny „wkład” w postęp zwłóknienia zapalenia wątroby typu C, nie ma dowodów na negatywny wpływ „małych” i „średnich” dawek alkoholu na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C.
Zgodnie z wynikami badania nie ujawniliśmy negatywnego wpływu niskich dawek alkoholu na efekt terapii przeciwwirusowej. Pełną odpowiedź na koniec leczenia obserwowano u 9 z 18 pacjentów w grupie 1, co stanowiło 50%; stabilna odpowiedź była zachowana u 7 pacjentów (38,8%), u 2 - nastąpił nawrót choroby. W grupie 2 całkowitą odpowiedź na koniec leczenia obserwowano u 17 (70,8%) z 24 pacjentów. Stabilna odpowiedź została zachowana u 14 (58,3%) z 24 pacjentów. Nawrót choroby w okresie obserwacji odnotowano u 3 pacjentów. Grupa 3 składała się z 6 osób, brak odpowiedzi na leczenie przeciwwirusowe obserwowano tylko u jednego pacjenta z genotypem 1. U 5 pacjentów z genotypami 2 i 3 całkowitą odpowiedź obserwowano w momencie zakończenia leczenia, a tylko 1 pacjent po 24 tygodniach miał nawrót choroby.
Nasze wyniki mają również tendencję do myślenia o braku negatywnego wpływu „małych” dawek alkoholu. Wyniki tej pracy zostaną szczegółowo opublikowane w „Russian Journal of Gastroenterology, Hematology, Colo Proctology” w 2005 r. (Zlecone). Niewielka liczba pacjentów z grupy 3 wynika z faktu, że z reguły pacjenci bez uzależnienia od alkoholu, dowiedziawszy się o ich diagnozie, z łatwością odmawiają picia alkoholu przez okres leczenia, zważywszy, że zaszkodzi im to.
Czy lekarz powinien przekonać pacjenta? Najprawdopodobniej - nie.
Wniosek
Analiza przeprowadzonych badań daje podstawy do stwierdzenia, że nie ma negatywnego wpływu „małych” dawek alkoholu na przebieg CHC, a tym samym na potrzebę całkowitej abstynencji u tych pacjentów. Powstaje pytanie, czy warto zmienić stosunek do tego tematu i pozwolić na stosowanie „małych” dawek alkoholu u wszystkich pacjentów z CHC? Prawdopodobnie nie, ponieważ oprócz medycyny istnieją również moralne i etyczne i społeczne aspekty tego problemu. Należy pamiętać, że alkohol jest substancją uzależniającą. Dlatego decyzja lekarza powinna opierać się na indywidualnych cechach każdego pacjenta. Zakaz alkoholu musi być uzasadniony i całkowicie jasny zarówno dla lekarza, jak i pacjenta.
Medinfo.club
Portal o wątrobie
Czy mogę pić alkohol z HCV i jak wpływa na terapię?
Większość dorosłych, u których hepatolog zdiagnozował HCV, zastanawia się, czy wirusowe zapalenie wątroby typu C jest zgodne z alkoholem. Eksperci jednoznacznie zalecają zaprzestanie picia w którymkolwiek z jego objawów, natychmiast po potwierdzeniu choroby. Chociaż niektórzy eksperci twierdzą, że w bardzo małych dawkach alkohol nie wyrządza żadnej szkody. Aby zrozumieć, dlaczego nie powinieneś słuchać takich rad, musisz zrozumieć, jak alkohol wpływa na wątrobę.
Aby chronić swoich bliskich - przeczytaj artykuł: Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C w domu.
Co zawiera alkohol w przypadku zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C.
Etanol, który jest zawarty w każdym napoju alkoholowym, wpływa głównie na wątrobę. W rezultacie zaatakowane komórki są zastępowane przez tkankę łączną. Jeśli spożywanie alkoholu następuje systematycznie, wówczas ten proces zastępowania staje się nieodwracalny. Wynika to z faktu, że wątroba nie ma czasu na regenerację. A to z kolei prowadzi do rozwoju marskości lub raka wątroby.
W przypadku choroby, takiej jak wirusowe zapalenie wątroby typu C, wątroba już walczy z wirusem. W związku z tym, pijąc alkohol, zmiany te zachodzą znacznie szybciej. Oprócz zwalczania trucizny, która powstaje, gdy etanol dostaje się do żołądka, wątroba zwalcza wirusowe zapalenie wątroby typu C. Jeśli nie pomożesz mu wytrzymać tych ataków, nie poradzi sobie sam. W rezultacie - marskość wątroby, rak wątroby, śmierć. A oto dodatkowe pytanie - czy można pić alkohol z zapaleniem wątroby typu C, czy nie.
Ważne jest również, aby zrozumieć, że podczas leczenia zapalenia wątroby alkohol może spowodować jeszcze więcej szkód niż bez niego. Ponieważ przepisane leki do walki z zapaleniem wątroby typu C, gdy oddziałują z etanolem, mogą nie tylko mieć efekt terapeutyczny, ale odwrotnie pogarszać sytuację. Wszystkie te subtelności są ważne, aby porozmawiać z lekarzem - hepatologiem, który prawidłowo wyjaśni, czy można pić alkohol w trakcie i po leczeniu.
Napoje niskoalkoholowe i małe ilości
Jednocześnie badania przeprowadzone przez brytyjskich i szwajcarskich naukowców wykazały, że w małych ilościach etanol nie zaszkodzi około 80% badanych. Średnia ilość wynosi 15 g dziennie.
„Uwaga” W 50 g wódki zawartość etanolu wynosi 20 g. Dla zdrowego mężczyzny maksymalna dawka dobowa wynosi 40 g etanolu, dla kobiety - 20 g.
W przypadku zwiększenia dopuszczalnej dawki istnieje ryzyko poważnych konsekwencji - wystąpienia alkoholowego zapalenia wątroby. Na przykład, jeśli codziennie pijesz 100 g alkoholu dziennie, to w ciągu 5 lat choroba się ujawni. Jest również nazywany tłuszczowym zapaleniem wątroby lub alkoholową steatonecrosis. To jest dla całkowicie zdrowych ludzi. A pod warunkiem zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C, wpływ alkoholu w każdej dawce, nawet najmniejszej, ma szkodliwy wpływ na wątrobę. Możliwe komplikacje wynikające z tej interakcji - przyspieszają rozwój marskości wątroby lub raka.
Piwo bezalkoholowe również nie wchodzi w rachubę, ponieważ wciąż jest mała dawka etanolu. Dlatego lepiej jest odmówić tego rodzaju napojów
Jak alkohol wpływa na objawy?
W przypadku spożywania alkoholu w przypadku wirusowego zapalenia wątroby typu C na wątrobę może wpływać jeden z trzech rodzajów choroby:
Jednocześnie taka kombinacja efektów na ciele utrudnia również przepisanie prawidłowego przebiegu leczenia. Ponieważ żelazo można dodatkowo znaleźć w wątrobie, naruszenie dróg żółciowych.
Mieszane zapalenie wątroby i alkohol występują częściej u alkoholików, którzy piją więcej niż 100 gramów alkoholu dziennie.
Użycie jakiegokolwiek rodzaju napojów alkoholowych przyczynia się do ogólnego zatrucia organizmu, a wątroba staje się zapalna. Mogą temu towarzyszyć objawy, takie jak:
- zmiany smaku;
- nudności;
- ból po prawej stronie;
- uczucie goryczy w ustach;
- wymioty.
„Zwróć uwagę” Udowodniono, że po spożyciu alkoholu ilość wirusa rośnie dość szybko, podczas gdy odmawiając picia alkoholu wskaźnik ten znacznie się zmniejsza. Jednocześnie zmniejszają się także wskaźniki AlAT i AsAT.
Ponadto spożycie alkoholu znacznie zmniejsza odporność, co wpływa nie tylko na dotkniętą chorobą wątrobę, ale także na całe ciało.
Aby złagodzić objawy i nie obciążać wątroby walką z dodatkową trucizną - etanolem, konieczne i ważne jest całkowite porzucenie alkoholu w którymkolwiek z jego przejawów.
Jak alkohol wpływa na HTP
Obecnie terapię przeciwwirusową przeprowadza się przy użyciu Sofosbuwiru, Daklataswiru i Ledipaswiru. Współczesny przemysł rolny stworzył leki, które praktycznie nie mają skutków ubocznych. Wielu pacjentów uzyskuje pierwsze wyniki w postaci złagodzenia objawów i zmniejszenia miana wirusa po tygodniu przyjmowania. Przeczytaj o nowoczesnych lekach na zapalenie wątroby typu C w naszym oddzielnym artykule.
GalaxyRus (Galaxy Super Specialty) sprawdził się na rynku transportu indyjskich leków przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu C. Ta firma z powodzeniem pomaga ludziom odzyskać zdrowie po ponad 2 latach. Recenzje i filmy zadowolonych pacjentów można zobaczyć tutaj. Na ich koncie ponad 4000 osób, które odzyskały zdrowie dzięki zakupionym narkotykom. Nie zwlekaj ze swoim zdrowiem na czas nieokreślony, wejdź na www.galaxyrus.com lub zadzwoń 8-800-3500-695, + 7 (495) 369 00 95
Uwaga! Terapia nie jest zgodna z alkoholem.
Na podstawie badań wykazano, że wpływ alkoholu podczas terapii jest zdecydowanie negatywny. Jeśli nie przyniesie to dodatkowych szkód, w każdym przypadku proces odzyskiwania może zostać opóźniony o kilka lat lub wcale. Ponieważ wynik leczenia jest tak nieznaczny, kontynuowanie go nie ma sensu.
Na przykład możesz wziąć udział w badaniach Hezode, które wykazały bezpośrednią zależność od spożycia alkoholu i uzyskanie pozytywnego wpływu na PVT. W badaniu wzięło udział 256 osób. Zostały one podzielone na grupy:
- w ogóle nie piję;
- ci, którzy pili mniej niż 40 gramów alkoholu dziennie;
- ci, którzy przyjmowali od 41 do 80 gramów alkoholu dziennie;
- tych, którzy spożywali ponad 80 gramów alkoholu dziennie.
Jednocześnie ilość miana wirusa w pierwszej grupie zmniejszyła się o 33%, podczas gdy w drugiej grupie o 9%. Ważne jest również, aby wiedzieć, że odsetek nawrotów po zakończeniu leczenia jest 2 razy wyższy u osób nadużywających alkoholu.
Przyjmowanie alkoholu po terapii
Zgodnie z zaleceniami hepatologów dozwolone jest przyjmowanie dowolnej ilości alkoholu po zakończeniu leczenia zaledwie sześć miesięcy później. Wynika to z faktu, że w tym czasie leki są nadal w ciele i „działają”. A ich interakcja z alkoholem może powodować nieprzyjemne konsekwencje dla wątroby.
Po tym okresie można wypić niewielką ilość alkoholu, jeśli nie ma zwłóknienia. Jeśli jest już obecny, zaleca się zaprzestanie używania jakiegokolwiek alkoholu, aby nie wywołać alkoholowego zapalenia wątroby i marskości wątroby.
Zdrowy styl życia to droga do pełnego wyzdrowienia.
Aby złagodzić objawy, przyspieszyć regenerację i ogólnie pomóc organizmowi w trudnej walce z wirusem, lepiej stosować zdrowy styl życia. Wskazane jest przestrzeganie diety. Często wybierany numer tabeli 5. Obejmuje produkty przyjazne dla wątroby i metody ich przetwarzania.
Oszczędne ładunki są również pomocne. Możesz robić na przykład jogę i fizykoterapię. W ten sposób ostrzeż instruktora o niezbędnych obciążeniach. Ważne jest również, aby przedyskutować to ze swoim hepatologiem.
Odrzucenie złych nawyków również przyczyni się do powrotu do zdrowia. Ponieważ wątroba nie wyda swoich zasobów na nic innego oprócz walki z wirusem i regeneracji.
Tak więc prowadzenie zdrowego stylu życia, przestrzeganie zaleceń lekarza, być może szybsza regeneracja przy minimalnych szkodach dla zdrowia.
Rybawiryna
Rybawiryna jest lekiem, który wpływa na wirusy na poziomie genetycznym, hamując ich rozwój i rozmnażanie. Pomaga w leczeniu chorób zakaźnych wywołanych przez patogeny zawierające DNA i RNA, nie jest antybiotykiem.
Rybawiryna jest silnym lekiem z wieloma działaniami niepożądanymi. Jest on wydawany tylko na receptę lekarza, który musi przynieść pacjentowi wszystkie konsekwencje zażywania leku.
Wskazania
Rybawiryna jest szeroko stosowana w terapii skojarzonej zapalenia wątroby typu C z interferonem:
- w przewlekłej postaci choroby, która nie była wcześniej leczona, bez upośledzania funkcji regeneracyjnej hepatocytów, w procesach zapalnych lub zwłóknieniu;
- z zaostrzeniem przewlekłego zapalenia wątroby u dorosłych pacjentów, którzy wcześniej otrzymywali interferon, co zakończyło się normalizacją wskaźników.
Narzędzie działa również dobrze w przypadku takich zakażeń jak opryszczka (narządy płciowe, półpasiec, proste), odra, grypa (typu A i B), wirusowe zapalenie wątroby typu A i B, adenowirus, ospa. Poprzez inhalację leczą choroby oskrzelowo-płucne o ciężkim przebiegu u małych dzieci w szpitalu.
Przeciwwskazania
Ograniczeniem stosowania rybawiryny jest ciąża ze względu na możliwe ryzyko rozwoju patologii u płodu, dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy ją wykluczyć. Przez siedem miesięcy po leczeniu osoby w wieku rozrodczym muszą stosować środki antykoncepcyjne.
Przeciwwskazania do przyjmowania rybawiryny również działają:
Karmienie piersią
- okres laktacji;
- nietolerancja komponentów;
- zawał mięśnia sercowego, ciężka niewydolność serca z ciężkimi zaburzeniami krążenia, jak również w stopniu końcowym z nieodwracalnymi zmianami strukturalnymi narządu (etapy II B i III);
- choroby o charakterze autoimmunologicznym;
- depresja, tendencje samobójcze;
- choroby endokrynologiczne (ciężki typ cukrzycy, choroby oporne na leczenie, upośledzona czynność tarczycy);
- niewydolność nerek z klirensem kreatyniny poniżej 50 ml na minutę;
- ciężka niedokrwistość, w tym dziedziczna, z upośledzoną syntezą hemoglobiny;
- zakrzepowe zapalenie żył;
- ciężka nieprawidłowa czynność wątroby, ostatnia postać marskości, uszkodzenie zapalne narządu o charakterze autoimmunologicznym;
- gorączka krwotoczna z uszkodzeniem nerek.
Skład leku
Substancją czynną jest rybawiryna. Postać tabletkowana zawiera metylocelulozę, laktozę, skrobię ziemniaczaną, stearynian magnezu. Skład kapsułek obejmował również żelatynę, dwutlenek tytanu, powidon, aerozol, stearynian wapnia, barwnik.
Formularz wydania
Rybawiryna jest dostępna w następujących postaciach dawkowania:
- Pigułki Ilość substancji czynnej wynosi 0,2 g. Produkty pakowane są w opakowania kartonowe z blistrami lub puszkami polimerowymi 10, 20, 50 szt. W szpitalach jest również większy pojemnik - po 200, 500, 1000 sztuk.
- Kapsułki żelatynowe, zawierające również 200 mg rybawiryny, pakowane są w opakowania kartonowe z blistrami lub słoikami.
- Proszek do inhalacji (1 opakowanie zawiera 6 g rybawiryny). Inhalacja wymaga specjalnego urządzenia - nebulizatora.
Jak wziąć
Instrukcje użycia obejmują stosowanie rybawiryny doustnie podczas posiłków. Tabletkę lub kapsułkę połyka się w całości i popija zwykłą wodą. Maksymalne stężenie występuje po półtorej godzinie.
Schemat dawkowania i dawkowanie rybawiryny określa się indywidualnie, w zależności od stanu pacjenta, choroby, jej stadium i innych stanów. Średni czas trwania kursu wynosi 24–48 tygodni. Jeśli pacjent nie otrzymał wcześniej terapii przeciwwirusowej, z wysoką aktywnością wirusa lub zapalenia wątroby typu 1, czas trwania wzrasta do 12 miesięcy.
Konieczne jest leczenie rybawiryną przez 3-5 dni. W przypadku innych patologii wirusowych kurs może wynosić 1-2 tygodnie. Istnieje metoda podawania, w której w pierwszym dniu stosowana jest silna dawka leku.
Rybawiryna do inhalacji jest przeznaczona do stosowania wyłącznie w szpitalu, w celu wykonania procedury za pomocą specjalnego urządzenia. Dawka zależy od masy ciała pacjenta. Z proszku przygotowuje się roztwór - 6 g na 100 ml wody do iniekcji. Sesje odbywają się przez 12–18 godzin przez 3–7 dni.
Lek jest przyjmowany pod nadzorem lekarza. W przypadku wystąpienia poważnych działań niepożądanych konieczne jest dostosowanie dawki. Testy laboratoryjne powinny być regularnie przeprowadzane w celu wykrycia nieprawidłowości - przed rozpoczęciem terapii, w drugim, czwartym tygodniu i tak dalej. Gdy stężenie hemoglobiny spadnie poniżej 110 mg / ml, dawka rybawiryny jest zmniejszona.
Interakcje z innymi lekami i napojami alkoholowymi:
- Rybawiryna ma dobrą zgodność z interferonem - efekt terapeutyczny jest lepszy.
- W połączeniu z zydowudyną i stawudyną (leki stosowane w leczeniu zakażeń HIV), właściwości terapeutyczne tych ostatnich są zmniejszone.
- Rybawiryna wraz z abakawirem i dydanozyną powodują duże toksyczne obciążenie organizmu.
- Działanie rybawiryny jest osłabione w przypadku stosowania z lekami na bazie simetikonu, lekami zobojętniającymi zawierającymi magnez i glin ze względu na zmniejszenie biodostępności.
- Alkohol i tłuste potrawy mogą pogorszyć biodostępność leku.
- Rybawiryna ma zdolność wpływania na inne leki przez dwa miesiące po terapii.
- Łączne stosowanie rybawiryny i alkoholu, a także innych substancji, oprócz alkoholu, które mają toksyczny wpływ na wątrobę, jest niedozwolone.
Lek może wpływać na szybkość reakcji, dlatego konieczne jest zaprzestanie prowadzenia pojazdów lub innych mechanizmów w czasie leczenia rybawiryną, jeśli wystąpi zmniejszenie uwagi, senność, zmęczenie.
Warunki przechowywania
Lek Ribavirin należy przechowywać przez dwa lata w temperaturze nie wyższej niż 25 ° C w ciemnym pomieszczeniu, do którego nie mają dostępu dzieci.
Analogi
Jednym z głównych analogów leku Ribavirin jest Rebetol. Oba leki mają ten sam składnik aktywny, ale drugi jest uważany za bardziej oczyszczony, a zatem występuje mniej skutków ubocznych. Ale cena Rebetoli jest kilka razy wyższa, więc wiele osób woli jej substytut. Inne analogi rybawiryny to Trivorin, Devirs, Ribamidil, Virazole, Rypabeg, Arviron, Ribavirin Meduna.
Efekty uboczne
Negatywne objawy po ocenie rybawiryny w przypadku jednoczesnego stosowania z interferonem, ich stopień zwiększył się, jeśli pacjent nie otrzymał wcześniej tego leku.
Natychmiast po rozpoczęciu leczenia farmakologicznego wielu pacjentów odczuwa dreszcze, wzrost temperatury ciała do 39 ° C, bóle mięśni i stawów. Ten stan trwa średnio trzy dni. W następnych tygodniach leczenia rybawiryną reakcje te stopniowo zanikają, czasem pozostają tylko osłabienia i zmęczenie.
Patologie erytrocytów (niedokrwistość hemolityczna) są najczęstszą przyczyną dostosowania dawki rybawiryny, ale rzadko prowadzą do odstawienia leku.
Inne działania niepożądane są mniej powszechne:
- zmniejszenie apetytu, zmiana smaku, suchość w ustach, zapalenie trzustki, zespół dyspeptyczny, wrzodziejące zapalenie jamy ustnej, dziąsło, krwawienie z przewodu pokarmowego;
- zmniejszenie częstości akcji serca, niedociśnienie, zatrzymanie krążenia;
- alergie - wysypka, zapalenie skóry, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, zwiększona wrażliwość na światło słoneczne;
- zaburzenia snu, nerwowość, depresja, bóle głowy, zmęczenie, splątanie, drżenie, myśli samobójcze, napady padaczkowe;
- zapalenie skóry, łuszczyca;
Kaszel
Pacjenci z rozpoznaniem HIV i zapalenia wątroby typu C z rybawiryną często wykazują negatywne reakcje, takie jak zmniejszenie apetytu, ból pleców i kończyn, kandydoza jamy ustnej, nieprawidłowa tkanka tłuszczowa, zwiększona aktywność enzymów lipazy i gamma-glutamylotransferazy, zwiększone stężenie kwasu mlekowego.
Przedawkowanie rybawiryny prowadzi do zwiększenia negatywnych skutków. W takim przypadku lek jest anulowany i przepisywane jest leczenie objawowe.
Rybawiryna - pierwsza spośród wielu leków przeciwwirusowych
Możliwość całkowitego wyleczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C była niedostępna przez wiele dziesięcioleci. Środki terapii patogenetycznej nie miały żadnego wpływu na czynnik sprawczy tej choroby zakaźnej. Zastosowanie tradycyjnych środków o pośredniczonym działaniu przeciwwirusowym (interferony i induktory endogennego interferonu) nie miało znaczącego i trwałego efektu, stan pacjenta i wyniki badań laboratoryjnych poprawiły się tylko na krótki okres. Substancja czynna Ribavirin na zapalenie wątroby typu C jest pierwszą wersją leku o bezpośrednim działaniu przeciwwirusowym.
Zakażenie HCV rzadko kończy się spontanicznym gojeniem. Czynnik powodujący tę chorobę zakaźną bez określonego leczenia przeciwwirusowego mnoży się w ludzkim ciele z wielką szybkością, tworząc różne kopie genetyczne, które uciekają przed działaniem własnej przeciwwirusowej obrony immunologicznej. Ponadto wirus zapalenia wątroby typu C, zwłaszcza w długim okresie, prowokuje rozwój wyraźnego niedoboru odporności, czyli jego własny układ odpornościowy nie jest w stanie poradzić sobie z czynnikiem zakaźnym.
Eksperci w dziedzinie hepatologii zakaźnej zalecają stosowanie rybawiryny nie jako środka monoterapii, ale jako jeden z elementów kompleksowej terapii przeciwwirusowej w celu osiągnięcia maksymalnej skuteczności.
Odpowiedzi na pytania dotyczące przepisywania rybawiryny, czasu przyjmowania rybawiryny, innych leków lub leków, które należy z nią połączyć, rozważymy w naszym artykule. Leczenie musi być skoordynowane z lekarzem prowadzącym, ponieważ wszystko jest ustalane indywidualnie.
Krótko o mechanizmie działania
Instrukcja dołączona do kartonowego opakowania dowolnej rybawiryny nie opisuje specyficznego mechanizmu działania tego leku. Wszystkie jego szczegóły nie są w pełni zrozumiałe.
Firmy farmaceutyczne wytwarzające różne znaki towarowe rybawiryny wskazują, że substancja ta jest aktywna przeciwko pewnym wirusom DNA i RNA. Jest to jeden z wariantów nukleozydów, który ulega przemianom metabolicznym w organizmie ludzkim, a mianowicie fosforylacji i transformacji rozszczepiającej. Nawet znaczne stężenia rybawiryny nie wpływają na podstawowe mechanizmy uszkodzenia wirusa, tj. Aktywność enzymatyczną lub proces replikacji patogenu.
Kapsułki rybawiryny zatrzymują substancję czynną, dopóki nie dostaną się do jelita, to znaczy nie ma utraty skuteczności dawki terapeutycznej pod wpływem soku żołądkowego. Maksymalne stężenie osiągane jest dość szybko - w ciągu 90 minut po podaniu rybawiryna szybko rozprzestrzenia się przez wszystkie tkanki, w tym docierając do wątroby.
Ważną cechą rybawiryny jest jej długi okres półtrwania. Nawet przy późnym spożyciu 1-2 kapsułek, jego stężenie we krwi nie zmienia się znacząco. Po przerwaniu regularnego przyjmowania stężenie terapeutyczne rybawiryny utrzymuje się przez 2-3 tygodnie.
Rzeczywista substancja i metabolity rybawiryny są wydalane zarówno z moczem, jak iz kałem. Każda wersja leku przenika do wszystkich płynów biologicznych pacjenta, w tym mleka matki, wydzieliny z pochwy i nasienia, które należy wziąć pod uwagę podczas leczenia pacjentów w wieku rozrodczym.
Jedynie w wyjątkowych przypadkach konieczne jest dostosowanie dawki rybawiryny, gdy proces jej eliminacji jest znacząco zaburzony, na przykład w przypadku ciężkiej niewydolności nerek.
Skład i postacie dawkowania rybawiryny
Główną substancją czynną rybawiryny jest sama Ribavirin. Wszystkie inne składniki są niezbędne, aby zapewnić stabilność tej substancji. Dawka zarówno oryginalnego leku, jak i leku generycznego jest taka sama - 200 mg. Różni się tylko indywidualnie dobraną dawką dla konkretnego pacjenta, która zależy od wagi jego ciała.
Liczba kapsułek dziennie waha się od 4 do 6. Firmy farmaceutyczne mogą wytwarzać różne ilości kapsułek w opakowaniu, więc ich cena będzie się znacznie różnić. Ważne jest, aby policzyć liczbę kapsułek na dzień i tydzień, ponieważ czas trwania leczenia przeciwwirusowego w przewlekłym wirusowym zapaleniu wątroby typu C oblicza się w tygodniach. Następnie należy zbadać politykę cenową analogów generycznych i ich zgodność z innymi składnikami terapii.
Rybawiryna jest dostępna tylko w postaci doustnej - zwykle są to kapsułki (oryginalny lek i niektóre leki generyczne) i rzadko tabletki (tanie leki generyczne niskiej jakości). obecność kapsułki ochronnej jest ważna dla utrzymania dawki terapeutycznej przyjmowanego leku. Cechy farmakodynamiki i farmakokinetyki leku sprawiają, że opracowanie formy do wstrzykiwania jest niepraktyczne.
Najczęstsze systemy docelowe
Picie rybawiryny tylko po ogłoszeniu reklamy w Internecie jest działaniem niedopuszczalnym. Schemat, który pomógł sąsiadowi nie działać w ciele nawet dla bardzo podobnej osoby. Przed leczeniem przeciwwirusowym konieczne jest ukończenie pełnego cyklu badania: jakościowe i ilościowe oznaczenie wirusowego RNA we krwi (PCR), tradycyjne badania biochemiczne (bilirubina i jej frakcje, aktywność AlAt, AsAt) i niektóre inne (które lekarz zaleci).
Przez kilka lat Ribavirin zawsze był łączony z interferonami o różnym czasie działania. Głównym czynnikiem w ilości kapsułek Ribavirin potrzebnych na dzień jest waga pacjenta. Zwykle obliczenia są wykonywane zgodnie z następującym schematem: