Zgodnie z koncepcją chorób zakaźnych implikuje reakcję organizmu na obecność patogennych mikroorganizmów lub inwazję narządów i tkanek, objawiającą się reakcją zapalną. Do leczenia stosuje się środki przeciwdrobnoustrojowe selektywnie działające na te drobnoustroje w celu ich zwalczania.
Mikroorganizmy, które prowadzą do chorób zakaźnych i zapalnych w organizmie człowieka, dzielą się na:
- bakterie (prawdziwe bakterie, riketsja i chlamydia, mykoplazma);
- grzyby;
- wirusy;
- najprostszy.
Dlatego środki przeciwbakteryjne dzieli się na:
- antybakteryjny;
- przeciwwirusowy;
- przeciwgrzybicze;
- przeciwpierwotniak.
Ważne jest, aby pamiętać, że pojedynczy lek może mieć kilka rodzajów aktywności.
Na przykład Nitroksolina, prep. z wyraźnym działaniem przeciwbakteryjnym i umiarkowanym przeciwgrzybiczym - zwanym antybiotykiem. Różnica między takim środkiem a „czystym” środkiem przeciwgrzybiczym polega na tym, że nitroksolina ma ograniczoną aktywność w stosunku do niektórych gatunków Candida, ale ma wyraźny wpływ na bakterie, że środek przeciwgrzybiczy w ogóle nie wpływa.
Czym są antybiotyki, w jakim celu są stosowane?
W latach 50. XX wieku Fleming, Chain i Flory otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii za odkrycie penicyliny. To wydarzenie stało się prawdziwą rewolucją w farmakologii, całkowicie przestawiając podstawowe podejścia do leczenia infekcji i znacząco zwiększając szanse pacjenta na pełne i szybkie wyzdrowienie.
Wraz z pojawieniem się leków przeciwbakteryjnych wiele chorób powodujących epidemie, które wcześniej spustoszyły całe kraje (plaga, tyfus, cholera), zmieniło się z „wyroku śmierci” w „chorobę, którą można skutecznie leczyć” i obecnie prawie nigdy nie występuje.
Antybiotyki to substancje pochodzenia biologicznego lub sztucznego, zdolne do selektywnego hamowania aktywności życiowej mikroorganizmów.
Oznacza to, że cechą charakterystyczną ich działania jest to, że oddziałują one tylko na komórkę prokariotyczną, nie uszkadzając komórek ciała. Wynika to z faktu, że w ludzkich tkankach nie ma docelowego receptora dla ich działania.
Leki przeciwbakteryjne są przepisywane na choroby zakaźne i zapalne wywołane przez bakteryjną etiologię patogenu lub na ciężkie infekcje wirusowe w celu stłumienia wtórnej flory.
Wybierając odpowiednią terapię przeciwdrobnoustrojową, należy wziąć pod uwagę nie tylko chorobę podstawową i wrażliwość drobnoustrojów chorobotwórczych, ale także wiek pacjenta, ciążę, indywidualną nietolerancję na składniki leku, choroby współistniejące i stosowanie preparatów, które nie są łączone z zalecanymi lekami.
Ważne jest również, aby pamiętać, że w przypadku braku efektu klinicznego terapii w ciągu 72 godzin dokonuje się zmiany medium medycznego, biorąc pod uwagę możliwą oporność krzyżową.
W przypadku ciężkich zakażeń lub w celu leczenia empirycznego nieokreślonym patogenem zaleca się połączenie różnych rodzajów antybiotyków, biorąc pod uwagę ich zgodność.
Zgodnie z wpływem na drobnoustroje chorobotwórcze istnieją:
- bakteriostatyczny - hamująca aktywność życiowa, wzrost i reprodukcja bakterii;
- antybiotyki bakteriobójcze są substancjami, które całkowicie niszczą patogen, w wyniku nieodwracalnego wiązania się z celem komórkowym.
Jednak taki podział jest raczej arbitralny, ponieważ wiele z nich jest antybiotykami. może wykazywać inną aktywność, w zależności od przepisanej dawki i czasu stosowania.
Jeśli pacjent niedawno użył środka przeciwdrobnoustrojowego, należy unikać jego wielokrotnego stosowania przez co najmniej sześć miesięcy, aby zapobiec występowaniu flory odpornej na antybiotyki.
Jak rozwija się oporność na leki?
Najczęściej obserwowaną opornością jest mutacja mikroorganizmu, której towarzyszy modyfikacja celu wewnątrz komórek, na którą wpływają odmiany antybiotyków.
Aktywny składnik przepisanej substancji przenika do komórki bakteryjnej, jednak nie może komunikować się z wymaganym celem, ponieważ naruszona jest zasada wiązania typu „klucz-zamek”. W związku z tym mechanizm hamowania aktywności lub zniszczenia czynnika patologicznego nie jest aktywowany.
Inną skuteczną metodą ochrony przed lekami jest synteza enzymów przez bakterie, które niszczą główne struktury antibes. Ten typ oporności często występuje w przypadku beta-laktamów, ze względu na produkcję flory beta-laktamazy.
Znacznie mniej powszechny jest wzrost oporności, ze względu na zmniejszenie przepuszczalności błony komórkowej, to znaczy lek przenika w zbyt małych dawkach, aby mieć klinicznie znaczący wpływ.
Jako środek zapobiegawczy dla rozwoju flory lekoopornej konieczne jest również uwzględnienie minimalnego stężenia supresji, wyrażającego ilościową ocenę stopnia i spektrum działania, a także zależność od czasu i koncentracji. we krwi.
Dla czynników zależnych od dawki (aminoglikozydy, metronidazol) charakterystyczne jest uzależnienie skuteczności działania od stężenia. we krwi i ogniskach procesu zakaźno-zapalnego.
Leki, w zależności od czasu, wymagają powtarzanych wstrzyknięć w ciągu dnia, aby utrzymać skuteczny koncentrat terapeutyczny. w ciele (wszystkie beta-laktamy, makrolidy).
Klasyfikacja antybiotyków za pomocą mechanizmu działania
- leki hamujące syntezę ściany komórkowej bakterii (antybiotyki penicylinowe, wszystkie pokolenia cefalosporyn, wankomycyna);
- komórki niszczące normalną organizację na poziomie molekularnym i uniemożliwiające normalne funkcjonowanie zbiornika membranowego. komórki (polimyksyna);
- Wed-va, przyczyniając się do tłumienia syntezy białek, hamując powstawanie kwasów nukleinowych i hamując syntezę białek na poziomie rybosomalnym (leki Chloramfenikol, wiele tetracyklin, makrolidy, linkomycyna, aminoglikozydy);
- inhibitor kwasy rybonukleinowe - polimerazy itp. (ryfampicyna, chinole, nitroimidazole);
- hamowanie procesów syntezy folanów (sulfonamidy, diaminopirydy).
Klasyfikacja antybiotyków według struktury chemicznej i pochodzenia
1. Naturalne - produkty odpadowe bakterii, grzybów, promieniowców:
- Gramicydyny;
- Polimyksyna;
- Erytromycyna;
- Tetracyklina;
- Penicyliny benzylowe;
- Cefalosporyny itp.
2. Semisynthetic - pochodne naturalnych anty.:
- Oksacylina;
- Ampicylina;
- Gentamycyna;
- Ryfampicyna itp.
3. Syntetyczny, czyli uzyskany w wyniku syntezy chemicznej:
Info-Farm.RU
Farmaceutyki, medycyna, biologia
Tyrothricin
Tyrothricin jest naturalnym antybiotykiem polipeptydowym do stosowania miejscowego. Rozwój leku obejmuje stosowanie produktów odpadowych Bacillus brevis.
Właściwości farmakologiczne
Tyrothricin jest naturalnym antybiotykiem polipeptydowym do stosowania miejscowego. Lek ma działanie bakteriobójcze lub bakteriostatyczne, w zależności od dawki leku. Mechanizm działania leku polega na uwalnianiu z komórek bakteryjnych substancji zawierających fosfor i azot, które niszczą błonę ściany komórkowej bakterii. Tyrothricin aktywny głównie przeciwko bakteriom Gram-dodatnim: gronkowcom; paciorkowce, w tym pneumokoki; Corynebacterium spp.; Enterococcus spp.; neisserie; Clostridium, a także niektóre bakterie Gram-ujemne (Proteus spp., Pseudomonas spp.) Grzyby (w tym Candida spp.) I Trichomonas. Dane dotyczące ogólnoustrojowego działania tyrotrocyny nie są wykrywane, wysokie stężenia leku znajdują się w warstwie rogowej skóry po nałożeniu na nienaruszoną powierzchnię, a także w ranie i jamie ustnej (przy zastosowaniu miejscowym).
Wskazania do użycia
Tyrothricin jest wskazany w chorobach zapalnych gardła i jamy ustnej (zapalenie dziąseł, zapalenie jamy ustnej, zapalenie tkanki łącznej, zapalenie migdałków, zapalenie gardła); do zapobiegania infekcjom przed interwencją chirurgiczną w jamie ustnej; do leczenia powierzchownych ran skóry z obecnością nadkażenia.
Efekty uboczne
Podczas stosowania tyrotyryny może powodować miejscowe reakcje alergiczne.
Przeciwwskazania
Tyrothricin jest przeciwwskazany w przypadku nadwrażliwości na lek, w obecności świeżych ran jamy ustnej i gardła, erozyjnych i złuszczających zmian w jamie ustnej i gardle. Nie ma ograniczeń w stosowaniu ciąży i karmienia piersią.
Formy wydania
Tyrothricin jest dostępny jako żel do stosowania miejscowego przez 1 g. Lek jest częścią doustnych tabletek resorpcyjnych Trahisan (razem z lidokainą i chlorheksydyną).
Wprowadzenie
Badanie antybiotyków jest stosunkowo młodą gałęzią nowoczesnej nauki przyrodniczej. Od tego czasu minęło nieco ponad 60 lat, kiedy po raz pierwszy w 1940 r. Lek chemioterapeutyczny pochodzenia mikrobiologicznego, penicylina, otworzył erę antybiotyków, otrzymano w postaci krystalicznej. Wielu naukowców marzyło o stworzeniu takich leków, które mogłyby być stosowane w leczeniu różnych chorób u ludzi i byłyby w stanie zabijać bakterie chorobotwórcze bez szkodliwego wpływu na organizm pacjenta. A antybiotyki stały się takimi lekami. Po raz pierwszy termin „antybiotyk” został wprowadzony w 1942 r. 3. Waxman, co oznacza „przeciw życiu”.
Co to są antybiotyki? Antybiotyki są specyficznymi produktami odpadowymi, które mają wysoką aktywność fizjologiczną wobec pewnych grup mikroorganizmów (wirusów, bakterii, grzybów, glonów) lub nowotworów złośliwych, które selektywnie opóźniają ich wzrost lub całkowicie hamują rozwój.
Celem mojej pracy jest zbadanie różnych klas antybiotyków wytwarzanych przez mikroorganizmy, a także zbadanie mechanizmów ich działania.
Antybiotyki są ostatnimi produktami przemiany materii organizmów, które gromadzą się wewnątrz komórki lub są uwalniane do środowiska.
Klasyfikacja antybiotyków
Dla biologów badających producentów substancji antybiotycznych, warunki tworzenia tych związków i inne interesujące ich problemy, klasyfikacja antybiotyków zgodnie z zasadą ich biologicznego pochodzenia jest najbardziej akceptowalna.
Antybiotyki produkowane przez bakterie
Do tej pory znanych jest około 1000 antybiotyków pochodzenia bakteryjnego. Według natury chemicznej prawie wszystkie antybiotyki bakteryjne są polipeptydami lub białkami. Specyfika antybiotyków polipeptydowych tworzonych przez bakterie polega również na tym, że ich skład wraz z formami L aminokwasów to D-aminokwasy.
Tyrothricin (Tyrothricin)
Został po raz pierwszy uzyskany przez R. Dubota w 1939 r. Podczas rozwoju bakterii Bacillus brevis, wyizolowanej z gleby. Producent tyrotyryny jest tlenową, tworzącą przetrwalniki Gram-dodatnią bakterią. Aby uzyskać antybiotyk, bakterie hodowano przez 4–5 dni w temperaturze 37 ° C w płynnej pożywce (bulion mięsno-peptonowy). W procesie rozwoju bakterii powstały antybiotyk w małej ilości jest uwalniany do środowiska, a większość tyrotyryny znajduje się w komórkach bakteryjnych, dlatego konieczne jest przetwarzanie zarówno płynu hodowlanego, jak i masy bakteryjnej.
Rys. 1. Thyrothricin wybór schematu
Tyrothricin ma działanie bakteriostatyczne i bakteriobójcze przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i głównie ziarniakom ziarnistym. Zaletą tyrotyryny jest to, że działa ona na te patogenne drobnoustroje, na które penicylina lub sulfonamidy nie wpływają. Bakterie Gram-ujemne są odporne na antybiotyk.
W 1941 r. Ujawniono, że tyrotyricyna składa się z dwóch różnych polipeptydów. Zostały one podzielone i otrzymały niezależne nazwy - tyrocydyna i gramicydyna. Gramicydyna stanowi 15-20% wagowych tyrotyryny i jest jej rozpuszczalną częścią po potraktowaniu mieszaniną acetonu i eteru. Tyrocydyna pozostaje nierozpuszczalna. Frakcja tyrocydynowa jest heterogenna i składa się z trzech polipeptydów o podobnym składzie aminokwasowym, które nazwano tyrocydynami A, B i C.
porost antybiotyk penicyliny streptomycyna
Rys. 2. Struktura tyrocidyny A
Frakcja gramicydyny tyrotyryny jest również heterogenna: wyizolowano cztery polipeptydy: gramicydyny A, B, CD i D. Gramicidin A są w przytłaczającej większości. Niektóre preparaty frakcji gramicydyny zawierają około 85% gramicydyny A, 9% gramicydyny B, 6% gramicydyny CD i ślady gramicydyny D.:
Rys. 3. Liniowa struktura gramicydyny A, B, CD.
Gramidycyny (gramicydyny)
Nowy antybiotyk polipeptydowy, gramicydyna C (radziecka gramicydyna, czasami określana jako gramicydyna S), otrzymano z szczepu Bacvius Brevi wyizolowanego z gleb regionu moskiewskiego. W 1942 r. Został zidentyfikowany przez mikrobiologów Georgiego Frantsevicha Gauze i Marię Georgievnę Brazhnikov. Gramicydyna C różni się znacznie od gramicydyny wyizolowanej z tyrotyryny w składzie aminokwasowym, ale w strukturze i działaniu na bakterie jest podobna do tyrycydiny A.
Rys. 4. Struktura gramicydyny C (S).
Gramicydyna C jest aktywnie stosowana w praktyce medycznej: w chirurgii do pierwotnego leczenia ran, w leczeniu zakażonych ran, oparzeń i innych ropnych procesów.
7.4. Klasyfikacja antybiotyków
Antybiotyki są klasyfikowane i charakteryzowane według ich pochodzenia, struktury chemicznej, mechanizmu działania, spektrum działania, częstotliwości rozwoju oporności na leki itp. (Patrz tabele 4, 5, 6, ryc. 10).
Główne grupy leków przeciwbakteryjnych
Podgrupy lub pokolenia
Pierwsza generacja lub naturalne penicyliny: benzylopenicylina, bicyliny,
Druga generacja lub półsyntetyczne oporne na penicylinę antybiotyki antybiotykowe: oksacylina.
3. generacji lub aminopenicyliny, półsyntetyczne penicyliny o szerokim spektrum działania: ampicylina i amoksycylina.
4. generacji lub karboksypenicyliny: karbenicylina.
5. generacja lub ureido-i piperazynopenitsylina: azlotsylina, mezlocylina, piperacylina.
6. generacja lub amidinopenitsillin: metsillinam.
Kombinacje penicylin i inhibitorów b-laktamazy (kwas klawulanowy, sulbaktam, tazobaktam). Kombinacje ampicyliny z sulbaktamem, amoksycylina z kwasem klawulanowym są uważane za najbardziej skuteczne.
Pierwsza generacja: cefazolina, cefalorydyna, cefaleksyna.
3. generacji: cefotaksym, ceftriakson, ceftazydym.
Pierwsza generacja: streptomycyna, kanamycyna.
3. generacji: tobramycyna, amikacyna, netilmycyna.
Naturalne tetracykliny: tetracyklina i oksytetracyklina
Półsyntetyczne tetracykliny: metacyklina, doksycyklina
Druga generacja lub „nowe” makrolidy:
azytromycyna, klarytromycyna, roksytromycyna, midekamycyna.
Grupa lewomycetyny (chloramfenikol)
Przedstawione przez linkomycynę i klindamycynę
Grupa anzamycyny (ryfampicyna)
Przedstawione przez ryfampicynę i rifamycynę
Polimyksyna B i E
I generacja (pochodne 8-hydroksychinoliny):
nitroksolina, kwas nalidyksowy.
II generacja - fluorochinolony: cyprofloksacyna, ofloksacyna, lomefloksacyna, norfloksacyna
Przygotowania „różnych” grup
Fuzidin, nowobiocyna, fosfomycyna itp.
Prezentowane przez furazolidon, furaginę i inne.
Zgłoszony przez metronidazol i tinidazol
izoniazyd, ryfampicyna, pirazynamid, etambutol, streptomycyna.
etionamid, protionamid, cykloseryna, amikacyna, ofloksacyna
Najbardziej znany chlorofil
I. Leki krótko działające: norsulfazol, etazol.
Ii. Leki o średnim czasie działania: sulfametoksazol (część ko-trimoksazolu).
Iii. Leki długo działające:
Klasyfikacja antybiotyków według widma
- chinolony, w tym fluorochinolony;
- trimetoprim (powolne działanie bakteriobójcze)
- makrolidy (w zależności od rodzaju patogenu i stężenia mogą wykazywać działanie bakteriobójcze);
- chloramfenikol (na pneumokoki, meningokoki i H. influenzae - bakteriobójcze);
- fuzidyna (ze zwiększającą się dawką - działanie bakteriobójcze);
Przez pochodzenie wyróżnia się naturalne lub naturalne antybiotyki (otrzymywane z bakterii, grzybów, zwierząt, roślin itp.), Półsyntetyczne i syntetyczne.
Zgodnie ze strukturą chemiczną - tetracykliny, b-laktamy, makrolidy, aminoglikozydy, polipeptydy, aktynomycyny, streptomycyna, acykliczne, heterocykliczne itp.
W zależności od kierunku działania hamującego rozróżnia się antybiotyki przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, przeciwpierwotniakowe i przeciwnowotworowe.
Spektrum działania antybiotyków dzieli się na następujące grupy:
- wąskie widmo, tłumienie gramów (+) lub gram (-) ziarenkowców;
- wąskie widmo, tłumienie gram (-) bakterii;
- szerokie spektrum, supresyjne gram (+) i gram (-) cocci, bakterie, riketsje, chlamydie itp.
Klasyfikacja antybiotyków za pomocą mechanizmu działania
Podręcznik ekologa
Zdrowie twojej planety jest w twoich rękach!
Grupy antybiotyków i ich przedstawiciele
Antybiotyk - substancja „przeciw życiu” - lek stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez żywe czynniki, z reguły różne patogeny.
Antybiotyki są podzielone na wiele typów i grup z różnych powodów.
Klasyfikacja antybiotyków pozwala najskuteczniej określić zakres każdego rodzaju leku.
Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków
1. W zależności od pochodzenia.
- Naturalny (naturalny).
- Półsyntetyczny - w początkowej fazie produkcji substancja jest uzyskiwana z naturalnych surowców, a następnie sztucznie syntetyzuje lek.
- Syntetyczny.
Ściśle mówiąc, tylko preparaty pochodzące z naturalnych surowców są antybiotykami.
Wszystkie inne leki nazywane są „lekami przeciwbakteryjnymi”. We współczesnym świecie pojęcie „antybiotyku” oznacza wszelkiego rodzaju leki, które mogą walczyć z żywymi patogenami.
Z czego wytwarzają naturalne antybiotyki?
- z grzybów pleśniowych;
- z promieniowców;
- od bakterii;
- z roślin (fitoncydy);
- z tkanek ryb i zwierząt.
W zależności od wpływu.
- Antybakteryjny.
- Przeciwnowotworowy.
- Przeciwgrzybicze.
3. Zgodnie z widmem wpływu na określoną liczbę różnych mikroorganizmów.
- Antybiotyki o wąskim spektrum działania.
Leki te są korzystne do leczenia, ponieważ są ukierunkowane na określony typ (lub grupę) mikroorganizmów i nie tłumią zdrowej mikroflory pacjenta. - Antybiotyki o szerokim spektrum działania.
Z natury wpływu na bakterie komórkowe.
- Leki bakteriobójcze - niszczą patogeny.
- Bakteriostatyki - zawieszają wzrost i reprodukcję komórek.
Następnie układ odpornościowy organizmu musi samodzielnie poradzić sobie z pozostałymi bakteriami wewnątrz.
5. Według struktury chemicznej.
Dla tych, którzy badają antybiotyki, decydująca jest klasyfikacja według struktury chemicznej, ponieważ struktura leku determinuje jego rolę w leczeniu różnych chorób.
1 Leki beta-laktamowe
Penicylina jest substancją wytwarzaną przez kolonie grzybów pleśniowych gatunku Penicillinum. Naturalne i sztuczne pochodne penicyliny mają działanie bakteriobójcze. Substancja niszczy ściany komórek bakteryjnych, co prowadzi do ich śmierci.
Bakterie chorobotwórcze przystosowują się do leków i stają się na nie oporne.
Nowa generacja penicylin jest uzupełniona tazobaktamem, sulbaktamem i kwasem klawulanowym, które chronią lek przed zniszczeniem wewnątrz komórek bakteryjnych.
Niestety, penicyliny są często postrzegane przez organizm jako alergen.
Grupy antybiotyków penicylinowych:
- Naturalne penicyliny nie są chronione przed penicylinazami, enzymem wytwarzającym zmodyfikowane bakterie i niszczącym antybiotyk.
- Semisynthetics - odporny na działanie enzymów bakteryjnych:
biosynteza penicyliny G - benzylopenicylina;
aminopenicylina (amoksycylina, ampicylina, bekampitsellin);
półsyntetyczna penicylina (leki metycylina, oksacylina, kloksacylina, dikloksacylina, flukloksacylina).
Stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez bakterie oporne na penicyliny.
Obecnie znane są 4 pokolenia cefalosporyn.
- Cefaleksyna, cefadroksyl, łańcuch.
- Cefamezyna, cefuroksym (acetyl), cefazolina, cefaklor.
- Cefotaksym, ceftriaxon, ceftizadim, ceftibuten, cefoperazon.
- Cefpyr, cefepim.
Cefalosporyny powodują również reakcje alergiczne.
Cefalosporyny są stosowane w interwencjach chirurgicznych w celu zapobiegania powikłaniom w leczeniu chorób laryngologicznych, rzeżączki i odmiedniczkowego zapalenia nerek.
Makrolidy
Mają działanie bakteriostatyczne - zapobiegają wzrostowi i podziałowi bakterii. Makrolidy działają bezpośrednio w miejscu zapalenia.
Wśród nowoczesnych antybiotyków makrolidy są uważane za najmniej toksyczne i dają minimum reakcji alergicznych.
Makrolidy gromadzą się w organizmie i stosują krótkie kursy trwające 1-3 dni.
Stosowany w leczeniu stanów zapalnych wewnętrznych narządów laryngologicznych, płuc i oskrzeli, zakażeń narządów miednicy.
Erytromycyna, roksytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna, azalidy i ketolidy.
Grupa leków pochodzenia naturalnego i sztucznego. Posiadaj działanie bakteriostatyczne.
Tetracykliny stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń: brucelozy, wąglika, tularemii, narządów oddechowych i dróg moczowych.
Główną wadą leku jest to, że bakterie bardzo szybko się do niego dostosowują. Tetracyklina jest najskuteczniejsza, gdy jest stosowana miejscowo jako maść.
- Naturalne tetracykliny: tetracyklina, oksytetracyklina.
- Półsyntetyczne tetracykliny: chlorotetryna, doksycyklina, metacyklina.
Aminoglikozydy są bakteriobójczymi, wysoce toksycznymi lekami, które są aktywne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym.
Aminoglikozydy szybko i skutecznie niszczą bakterie chorobotwórcze, nawet przy osłabionej odporności. Aby uruchomić mechanizm niszczenia bakterii, wymagane są warunki tlenowe, to znaczy antybiotyki z tej grupy nie „działają” w martwych tkankach i narządach ze słabym krążeniem krwi (ubytki, ropnie).
Aminoglikozydy stosuje się w leczeniu następujących stanów: posocznica, zapalenie otrzewnej, furunculosis, zapalenie wsierdzia, zapalenie płuc, bakteryjne uszkodzenie nerek, zakażenia dróg moczowych, zapalenie ucha wewnętrznego.
Preparaty aminoglikozydowe: streptomycyna, kanamycyna, amikacyna, gentamycyna, neomycyna.
Lek z bakteriostatycznym mechanizmem działania na patogeny bakteryjne. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń jelitowych.
Nieprzyjemnym skutkiem ubocznym leczenia chloramfenikolem jest uszkodzenie szpiku kostnego, w którym dochodzi do naruszenia procesu produkcji komórek krwi.
Preparaty o szerokim zakresie działania i silnym działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania na bakterie stanowi naruszenie syntezy DNA, która prowadzi do ich śmierci.
Fluorochinolony są stosowane do miejscowego leczenia oczu i uszu, ze względu na silny efekt uboczny.
Leki działają na stawy i kości, są przeciwwskazane w leczeniu dzieci i kobiet w ciąży.
Fluorochinolony stosuje się w odniesieniu do następujących patogenów: gonococcus, shigella, salmonella, cholera, mykoplazma, chlamydia, pseudomonas Bacillus, legionella, meningokoki, prątki gruźlicze.
Preparaty: lewofloksacyna, hemifloksacyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna.
Antybiotyk o mieszanym działaniu na bakterie. Działa bakteriobójczo na większość gatunków i działa bakteriostatycznie na paciorkowce, enterokoki i gronkowce.
Preparaty glikopeptydów: teikoplanina (targotsid), daptomycyna, wankomycyna (wankatsyna, diatracyna).
8 Antybiotyki przeciwko gruźlicy
Preparaty: ftivazid, metazid, salyuzid, etionamid, protionamid, izoniazyd.
Antybiotyki o działaniu przeciwgrzybiczym
Zniszcz strukturę błonową komórek grzybów, powodując ich śmierć.
10 Leki przeciw trądowi
Stosowany do leczenia trądu: solusulfon, diutsifon, diaphenylosulfon.
11 Leki przeciwnowotworowe - antracyklina
Doksorubicyna, rubomycyna, karminomycyna, aclarubicyna.
12 Linkosamidy
Pod względem właściwości terapeutycznych są bardzo zbliżone do makrolidów, chociaż ich skład chemiczny jest zupełnie inną grupą antybiotyków.
Lek: kazeina S.
Antybiotyki, które są stosowane w praktyce medycznej, ale nie należą do żadnej ze znanych klasyfikacji.
Fosfomycyna, fusydyna, ryfampicyna.
Tabela leków - antybiotyki
Klasyfikacja antybiotyków do grup, tabela rozdziela niektóre rodzaje leków przeciwbakteryjnych, w zależności od struktury chemicznej.
Grupy antybiotyków i tabela ich przedstawicieli
Przeciwwskazane u dzieci i kobiet w ciąży.
Główna klasyfikacja leków przeciwbakteryjnych jest przeprowadzana w zależności od ich struktury chemicznej.
SUBSTANCJE AZOTOWE - zawierają azot i są częścią żywności, pasz, roztworów glebowych i próchnicy, a także są sztucznie przygotowywane do użytku technicznego...
Podsumowanie grup antybiotyków
SUBSTANCJE ANABOLICZNE - lek. syntetyczny leki, które stymulują syntezę białka w organizmie i zwapnienie kości. Działanie A. objawia się w szczególności zwiększeniem masy mięśni szkieletowych...
SUBSTANCJE BAKTERIOSTATYCZNE - środki bakteriostatyczne, substancje, które mają właściwość czasowego zawieszenia rozmnażania się bakterii.
Wyróżnij się wieloma mikroorganizmami, a także niektórymi roślinami wyższymi...
substancje alkilujące - substancje, które mają zdolność wprowadzania jednowartościowych rodników węglowodorów tłuszczowych do cząsteczek związków organicznych...
Duży słownik medyczny
substancje antyhormonalne - substancje lecznicze, które mają właściwości osłabiające lub hamujące działanie hormonów...
Duży słownik medyczny
substancje antyserotoninowe - substancje lecznicze, które hamują syntezę serotoniny lub blokują różne przejawy jej działania...
Duży słownik medyczny
substancje anty-enzymatyczne - substancje lecznicze, które selektywnie hamują aktywność niektórych enzymów...
Duży słownik medyczny
substancje przeciw folia - substancje lecznicze, które są antymetabolitami kwasu foliowego; posiadają cytostatyczne działanie przeciwnowotworowe...
Duży słownik medyczny
Bakteriocydy - substancje chemiczne o właściwościach bakteriobójczych, stosowane jako środki dezynfekujące lub do chemioprofilaktyki i chemioterapii chorób zakaźnych...
Duży słownik medyczny
Aktywność substancji to zdolność substancji do zmiany napięcia powierzchniowego, która jest adsorbowana w warstwie powierzchniowej na granicy faz Źródło: Roadbook...
SUBSTANCJE ANTY-IZOTYPOWE - Patrz ANTY-ISOTYPY...
RÓWNOWAGA SUBSTANCJI - ilościowy wyraz redystrybucji elementów w procesie zastępowania oryginalnych elementów podlegających recyklingowi
górnik nowotwory ponownego pojawienia się rb i rudy, wykazujące zmianę zawartości...
SUBSTANCJE ALOPATYCZNE - substancje hamujące wydzielane przez liście i korzenie roślin wyższych i będące reakcją ochronną na różne negatywne bodźce...
Substancje bakteriostatyczne - antybiotyki, jony metali, środki chemioterapeutyczne i inne substancje, które opóźniają pełne rozmnażanie bakterii lub innych mikroorganizmów, tj. Powodując bakteriostazę...
Wielka sowiecka encyklopedia
Substancje bakteriobójcze - substancje, które mogą zabijać bakterie i inne mikroorganizmy...
Wielka sowiecka encyklopedia
SUBSTANCJE ANESTHETYCZNE - czyniąc ciało lub jego część niewrażliwą na ból...
Słownik wyrazów obcych języka rosyjskiego
Zgodnie z metodą otrzymywania antybiotyków dzieli się je na:
3 półsyntetyczne (w początkowej fazie uzyskuje się naturalnie, następnie synteza jest sztucznie prowadzona).
Antybiotyki według pochodzenia podzielone na następujące główne grupy:
syntetyzowane przez grzyby (benzylopenicylina, gryzeofulwina, cefalosporyny itp.);
O grupach antybiotykowych, ich typach i kompatybilności
promieniowce (streptomycyna, erytromycyna, neomycyna, nystatyna itp.);
3. bakterie (gramicydyna, polimyksyny itp.);
4. zwierzęta (lizozym, ekmolina itp.);
wydzielane przez wyższe rośliny (fitoncydy, allicyny, rafaniny, imaniny itp.);
6. syntetyczne i półsyntetyczne (lewometytyna, metycylina, ampicylina syntomycyna itp.)
Antybiotyki według ostrości (spektrum) Akcje należą do następujących głównych grup:
1) aktywne głównie przeciwko drobnoustrojom gram-dodatnim, głównie antybiotykom gąbczastym, naturalnym i półsyntetycznym penicylinom, makrolidom, fuzydynie, linkomycyny, fosfomycynie;
2) aktywne wobec mikroorganizmów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych (szerokiego spektrum) - tetracykliny, aminoglikozydy, chloramfenikol, chloramfenikol, półsyntetyczne penicyliny i cefalosporyny;
3) przeciwgruźlicza - streptomycyna, kanamycyna, ryfampicyna, biomycyna (florimityna), cykloseryna itp.;
4) przeciwgrzybicza - nystatyna, amfoterycyna B, gryzeofulwina i inne;
5) działanie na najprostszy - doksycyklina, klindamycyna i monomitsin;
6) działanie na robaki - higromycyna B, iwermektyna;
7) przeciwnowotworowe - aktynomycyny, antracykliny, bleomycyny itp.;
8) leki przeciwwirusowe - rymantadyna, amantadyna, azydotymidyna, widarabina, acyklowiryna itp.
9) immunomodulatory - antybiotyk cyklosporynowy.
Zgodnie z spektrum działania - liczba gatunków mikroorganizmów, na które wpływają antybiotyki:
- leki wpływające głównie na bakterie gram-dodatnie (benzylopenicylina, oksacylina, erytromycyna, cefazolina);
- leki, które atakują głównie bakterie Gram-ujemne (polimyksyny, monobaktamy);
- leki o szerokim spektrum działania na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne (cefalosporyny trzeciej generacji, makrolidy, tetracykliny, streptomycyna, neomycyna);
Antybiotyki należą do następujących głównych klas związków chemicznych:
beta-laktamowe cząsteczki bazowych antybiotyki pierścień beta-laktamowy (. działając na metycylinę - oksacylinę, a także o szerokim spektrum działania leków - ampicylina, karbenicylina, azlocylina, paperatsillin i inni) naturalny (benzylopenicyliny, fenoksymetylopenicyliny), półsyntetyczne penicyliny, cefalosporyny - duża grupa wysoce skutecznych antybiotyków (cefaleksyna, cefalotyna, cefotaksym itp.) o innym spektrum działania przeciwbakteryjnego;
aminoglikozydy zawierają aminocukry połączone wiązaniem glikozydowym z resztą (fragment aglikonu), cząsteczki - leki naturalne i półsyntetyczne (streptomycyna, kanamycyna, gentamycyna, sisomycyna, tobramycyna, netilmycyna, amikacyna itp.);
3. tetracykliny są naturalne i półsyntetyczne, podstawą ich cząsteczek są cztery skondensowane sześcioczłonowe cykle - (tetracyklina, oksytetracyklina, metacyklina, doksycyklina);
4. makrolidy zawierają w swojej cząsteczce makrocykliczny pierścień laktonowy związany z jedną lub kilkoma resztami węglowodanowymi, - (erytromycyna, oleandomycyna - główne antybiotyki z grupy i ich pochodne);
Anzamycyny mają szczególną strukturę chemiczną, która obejmuje pierścień makrocykliczny (ryfampicyna - półsyntetyczny antybiotyk ma największe znaczenie praktyczne);
6. polipeptydy w swojej cząsteczce zawierają kilka sprzężonych wiązań podwójnych - (gramicydyna C, polimyksyna, bacytracyna itp.);
7. glikopeptydy (wankomycyna, teikoplanina itp.);
8. linkosamidy - klindamycyna, linkomycyna;
9. antracykliny - jedna z głównych grup antybiotyków przeciwnowotworowych: doksorubicyna (adriamycyna) i jej pochodne, aclarubicyna, daunorubicyna (rubomycyna) itp.
Zgodnie z mechanizmem działania na komórki drobnoustrojów antybiotyki są podzielone na bakteriobójcze (szybko prowadzące do śmierci komórki) i bakteriostatyczne (hamujące wzrost i podział komórek) (tabela 1)
- Rodzaje działania antybiotyków na mikroflorę.
Grupy antybiotykowe
Penicyliny są antybiotykami wytwarzanymi przez wiele rodzajów grzybów pleśniowych z rodzaju Penicillium Penicillium lub otrzymywanych półsyntetycznie. Otwarty w 1929 r. Przez A. Fleminga. Aktywny wobec większości gram-dodatnich, jak również niektórych drobnoustrojów gram-ujemnych (gonokoków, meningokoków i krętków).
Cefalosporyny są naturalnymi grzybami z rodzaju Cephalosporium i półsyntetycznymi antybiotykami, podobnymi w strukturze do penicyliny. Skuteczny przeciwko bakteriom opornym na penicyliny. Stosowany w leczeniu zapalenia płuc, posocznicy, zapalenia opon mózgowych itp.
Aminoglikozydy to grupa antybiotyków, które są skuteczne przeciwko dużej liczbie bakterii. Należą do nich gentamycyna, kanamycyna, neomycyna i streptomycyna. Ze względu na ich toksyczność (działania niepożądane obejmują uszkodzenie nerek i ucha), leki te są stosowane tylko w przypadkach, w których mniej toksyczne substancje lecznicze są nieskuteczne lub przeciwwskazane z jakiegokolwiek powodu. Zwykle przepisywany w postaci zastrzyków.
Makrolidy stanowią dużą grupę naturalnych i półsyntetycznych antybiotyków, w których cząsteczce znajduje się makrocykliczny pierścień laktamowy związany z jedną lub kilkoma resztami węglowodorowymi. Naturalne preparaty są wytwarzane przez streptomycetes. Głównym lekiem z tej grupy jest erytromycyna.
Tetracykliny są grupą podobnych antybiotyków o charakterze chemicznym, utworzoną przez mikroorganizmy z grupy promieniowców uwalnianych z pleśni z rodzaju Streptomyces. Posiadają szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego. Stosowany w leczeniu zapalenia płuc, czerwonki itp.
Lewomycetyna - syntetyczny antybiotyk układowy. Identyczny z naturalnym antybiotykiem chloramfenikolem. Ma działanie bakteriostatyczne na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, krętki, riketsje, chlamydie.
Glikopeptyd - naturalne antybiotyki wankomycyna i teikoplanina. Gronkowce, paciorkowce, pneumokoki, enterokoki, peptostreptokokkov, listeriya, corynebacterium, clostridia, działające na drobnoustroje Gram-dodatnie.
Linozamidy są grupą antybiotyków, która obejmuje naturalny linkomycynę antybiotyku i jego półsyntetyczny analog klindamycyny. Mają właściwości bakteriostatyczne lub bakteriobójcze, w zależności od stężenia w organizmie i wrażliwości drobnoustrojów.
Chinolony, fluorochinolony - grupa antybiotyków, która zawiera kwas nalidyksowy, przez wiele lat była stosowana tylko w zakażeniach dróg moczowych. Ale po otrzymaniu fluorochinolonów zaczęto je stosować w leczeniu ogólnoustrojowych zakażeń bakteryjnych. Klasa syntetycznych środków antybakteryjnych o szerokim spektrum działania.
Antybiotyki - antybiotyki stosowane w leczeniu chorób grzybiczych (grzybic). Szerokie spektrum - dotyczy ogromnej większości grzybów i wąskich - działa na pewne rodzaje i typy grzybów. Zgodnie z metodą produkcji dzieli się je na naturalne (antybiotyki polienowe i niepolenowe) i syntetyczne (antybiotyki chemiczne).
Przeciwgruźlicza to grupa antybiotyków specyficznie działających na czynnik wywołujący gruźlicę. Antybiotyki anty-TB różnych grup: ryfampicyna, izoniazyd, streptomycyna, kanamycyna, amikacyna, etambutol, siarczan florimycyny, kapreomycyna, cykloseryna.
Przeciwnowotworowy - grupa farmakologiczna łącząca antynowotworowe leki antybiotykowe o działaniu przeciwnowotworowym. Obecnie, wśród antybiotyków przeciwnowotworowych, największe praktyczne zastosowanie mają antracykliny (związki antrachinonowe), bleomycyna należąca do flomycyny, daktynomycyna, która jest aktynomycyną, i mitomycyna, oryginalny antybiotyk z mechanizmem działania alkilującego.
Antybiotyki innych grup - grupa antybiotyków, która obejmuje rifamycynę, polimyksynę, gramicydynę, heliomycynę, kwas fusydowy, fosfomycynę trometamol, dioksydynę.
Gramicydyna
Gramicydyna C (Gramicidinum) jest antybiotykiem z grupy tyreotryny. Producentem gramicydyny jest kij zarodników. brevis var. G-B. W branży się syntetycznie. Na strukturze chemicznej znajduje się peptyd, który składa się z 10 reszt aminokwasowych pięciu aminokwasów: waliny, ornityny, leucyny, proliny i fenyloalaniny.
Antybiotyk jest nierozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w etanolu.
Gramicydyna jest głównie aktywna przeciwko drobnoustrojom gram-dodatnim: działa bakteriobójczo na strepto-, gronkowce, pneumokoki, czynniki sprawcze zakażeń beztlenowych i innych drobnoustrojów. W procesie stosowania antybiotyku mikroorganizmy nie rozwijają odporności.
Z uwagi na fakt, że gramicydyna może wywierać hemolityczny i toksyczny wpływ na organizm, nie jest stosowana doustnie, pozajelitowo ani w jamie, ograniczając się jedynie do podawania miejscowego w leczeniu zakażonych ran, owrzodzeń, odleżyn, ropnej skóry; po otwarciu karbunów, czyraków, ropni mytnych i usunięciu ropy - do mycia i nawadniania. W ginekologii stosuje się go do strzykawek z ropnym posokowym zapaleniem macicy i zapaleniem pochwy w postaci roztworu 0,02%.
W przypadku ropnych zmian skórnych przepisuje się 0,02% roztwór alkoholu lub maść, a 0,02% roztwór wodny stosuje się do mycia błon śluzowych lub jam. Aby przygotować 0,02% wodny lub alkoholowy roztwór, 1 ml 2% roztworu alkoholu rozpuszcza się w 100 ml wody lub 70% alkoholu; Do produkcji maści lub roztworu tłuszczowego standardowy alkoholowy roztwór gramicydyny miesza się z wazeliną, lanoliną lub olejem rybim w stosunku 1: 25–1:30.
Pasta gramicydowa jest stosowana miejscowo jako środek przeciwbakteryjny w leczeniu ran ropnych, oparzeń I, II i III stopnia. Składa się z: 9,89% standardowego alkoholowego roztworu antybiotyku, 0,51% roztworu (40%) kwasu mlekowego, 15% emulgatora i 74,6% wody destylowanej.
Gramicydyna jest wytwarzana w postaci 2% roztworu alkoholu w ampułkach 2, 5 i 10 ml w postaci pasty - w aluminiowych tubkach lub puszkach po 30-50 g każda.
Przechowywać w ciemnym miejscu w standardowym opakowaniu. Okres ważności: roztwór w ampułkach - 5 lat, makaron - 2 lata.
Główne grupy antybiotyków
Na świecie istnieje ogromna różnorodność antybiotyków, różniących się formą działania na organizm ludzki. Tymczasem nie każdy tablet jest w stanie skutecznie radzić sobie ze wszystkimi rodzajami drobnoustrojów, ponieważ każdy lek ma swoje własne spektrum działania. Ogólnie rzecz biorąc, cały szereg leków z klasy antybiotyków można podzielić na dwie podgrupy: bakteriostatyczną (bakterie po użyciu leku są żywe, ale nie są zdolne do namnażania) i bakteriobójczą (bakterie umierają, a następnie są usuwane z organizmu).
Poszczególne cechy i działanie antybiotyku zależą głównie od jego struktury chemicznej. Dlatego klasyfikacja opiera się na wspólnym składzie preparatów (pochodzących z tej samej cząsteczki surowca).
Antybiotyki beta-laktamowe:
- Penicyliny są wytwarzane przez kolonie pleśni Penicillinum. Ta grupa obejmuje leki takie jak amoksycylina, ampicylina, oksacylina, penicylina, Augmentin, karbenicylina i na przykład azlocylina. Penicyliny należą do antybiotyków o szerokim spektrum działania, ponieważ są skuteczne wobec dużej liczby bakterii: paciorkowców, gronkowców, patogenów kiły, rzeżączki, zapalenia opon mózgowych. Z pomocą takich leków leczyć zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie zatok, ból gardła.
- Cefalosporyny (cefazolina, cefaleksyna, cefachlor, cefuroksym, cefeksym, cefotaksym i inne) mają podobną strukturę do penicylin. Stosowany przeciwko bakteriom opornym na penicylinę. Preparaty niszczą błonę bakteryjną, mają działanie bakteriobójcze. Skuteczne w przypadku zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc, bólu gardła, zapalenia gardła, zapalenia zatok, zapalenia ucha, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia pęcherza moczowego, zapalenia błony śluzowej macicy.
Makrolidy
Antybiotyki o złożonej strukturze cyklicznej. Ich działanie jest bakteriostatyczne. Najbardziej znanymi przedstawicielami grupy makrolidów są erytromycyna, azytromycyna i roksytromycyna. Ważną cechą leków jest ich względne bezpieczeństwo i możliwość długotrwałego leczenia, chociaż lekarze obecnie korzystają głównie z trzydniowych kursów terapeutycznych.
Tetracykliny
Stosowany w leczeniu zakażeń dróg oddechowych i dróg moczowych, leczeniu ciężkich zakażeń, takich jak wąglik, tularemia, bruceloza. Ich działanie jest bakteriostatyczne. Najbardziej znanymi antybiotykami z grupy tetracyklin są tetracyklina, doksycyklina, oksytetracyklina i metacyklina. Tetracykliny stosuje się w leczeniu chlamydii, mykoplazmozy, kiły, rzeżączki, a także cholery, tyfusu i innych chorób zakaźnych.
Aminoglikozydy
Mają wysoką toksyczność: nefrotoksyczność (uszkodzenie nerek), hepatotoksyczność (uszkodzenie wątroby) i ototoksyczność (może powodować głuchotę). Stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń związanych z zatruciem krwi lub zapaleniem otrzewnej. Działanie bakteriobójcze. Przedstawiciele: gentamycyna, neomycyna, kanamycyna, amikacyna. Zdarza się, że aminoglikozydy są stosowane w leczeniu chorób dróg moczowych (zapalenie cewki moczowej, zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek) i furunculosis (pojawienie się wielu czyraków).
Chloramfenikol
Ich stosowanie jest ograniczone ze względu na zwiększone ryzyko poważnych powikłań (uszkodzenie szpiku kostnego wytwarzającego komórki krwi). Działanie bakteriostatyczne. Grupa obejmuje naturalny linkomycynę antybiotykową i jej półsyntetyczny analog klindamycynę.
Antybiotyki glikopeptydowe
Naruszenie syntezy ściany komórkowej bakterii. Mają działanie bakteriobójcze, jednak działają bakteriostatycznie w odniesieniu do enterokoków, niektórych paciorkowców i gronkowców.
Leki przeciwgruźlicze
Leki, które działają przeciwko kijom Kocha. Są one podzielone na trzy grupy:
- najskuteczniejszy (izoniazyd, ryfampicyna);
- umiarkowanie skuteczny (streptomycyna, kanamycyna, amikacyna, etambutol, pirazynamid, ofloksacyna, cyprofloksacyna, etionamid, protionamid, kapreomycyna, cykloseryna);
- mało skuteczny (PAS, tioacetazon).
Możesz także porozmawiać o szerokiej gamie leków przeciwgrzybiczych. Jest to grupa substancji chemicznych, które mogą zniszczyć błonę komórkową mikroskopijnych grzybów, powodując ich śmierć. Jednak antybiotyki przeciwgrzybicze są stopniowo wypierane przez wysoce skuteczne środki syntetyczne.
Antybiotyki, które wpływają na różne rodzaje bakterii i są skuteczne w leczeniu wielu chorób, nazywane są lekami o szerokim spektrum działania.
Podsumowanie grup antybiotyków
Antybiotyki to grupa leków, które mogą hamować wzrost i rozwój żywych komórek. Najczęściej są stosowane do leczenia procesów zakaźnych wywołanych przez różne szczepy bakterii. Pierwszy lek został odkryty w 1928 roku przez brytyjskiego bakteriologa Alexandra Fleminga. Jednak niektóre antybiotyki są również przepisywane w przypadku patologii nowotworowych, jako składnik chemioterapii skojarzonej. Ta grupa leków nie ma praktycznie żadnego wpływu na wirusy, z wyjątkiem niektórych tetracyklin. We współczesnej farmakologii termin „antybiotyki” jest coraz częściej zastępowany przez „leki przeciwbakteryjne”.
Pierwsze zsyntetyzowane leki z grupy penicylin. Pomogły one znacznie zmniejszyć śmiertelność takich chorób, jak zapalenie płuc, posocznica, zapalenie opon mózgowych, zgorzel i kiła. Z biegiem czasu, ze względu na aktywne stosowanie antybiotyków, wiele mikroorganizmów zaczęło rozwijać na nie oporność. Dlatego ważnym zadaniem było poszukiwanie nowych grup leków przeciwbakteryjnych.
Stopniowo firmy farmaceutyczne syntetyzowały i zaczęły produkować cefalosporyny, makrolidy, fluorochinolony, tetracykliny, lewomycetynę, nitrofurany, aminoglikozydy, karbapenemy i inne antybiotyki.
Antybiotyki i ich klasyfikacja
Główną klasyfikacją farmakologiczną leków przeciwbakteryjnych jest rozdział przez działanie na mikroorganizmy. Za tą cechą wyróżnia się dwie grupy antybiotyków:
- bakteriobójcze - leki powodują śmierć i lizę mikroorganizmów. Działanie to wynika ze zdolności antybiotyków do hamowania syntezy błony lub hamowania wytwarzania składników DNA. Penicyliny, cefalosporyny, fluorochinolony, karbapenemy, monobaktamy, glikopeptydy i fosfomycyna mają tę właściwość.
- bakteriostatyczne - antybiotyki są w stanie hamować syntezę białek przez komórki drobnoustrojów, co uniemożliwia ich rozmnażanie. W rezultacie dalszy rozwój procesu patologicznego jest ograniczony. Działanie to jest charakterystyczne dla tetracyklin, makrolidów, aminoglikozydów, linkosamin i aminoglikozydów.
Za spektrum działania znajdują się również dwie grupy antybiotyków:
- szeroki - lek może być stosowany do leczenia patologii wywołanych przez dużą liczbę mikroorganizmów;
- z wąskim - lek wpływa na poszczególne szczepy i typy bakterii.
Nadal istnieje klasyfikacja leków przeciwbakteryjnych ze względu na ich pochodzenie:
- naturalny - otrzymywany z żywych organizmów;
- półsyntetyczne antybiotyki są zmodyfikowanymi naturalnymi cząsteczkami analogu;
- syntetyczne - są produkowane całkowicie sztucznie w specjalistycznych laboratoriach.
Opis różnych grup antybiotyków
Beta laktamy
Penicyliny
Historycznie pierwsza grupa leków przeciwbakteryjnych. Ma działanie bakteriobójcze na wiele różnych mikroorganizmów. Penicyliny wyróżniają następujące grupy:
- naturalne penicyliny (syntetyzowane w normalnych warunkach przez grzyby) - penicylina benzylowa, fenoksymetylopenicylina;
- półsyntetyczne penicyliny, które mają większą odporność na penicylinazy, co znacznie rozszerza ich spektrum działania - oksacylinę i metycylinę;
- z rozszerzonym działaniem - leki amoksycylina, ampicylina;
- penicyliny o szerokim działaniu na mikroorganizmy - leki mezlocylina, azlocylina.
Aby zmniejszyć oporność bakterii i zwiększyć wskaźnik skuteczności antybiotykoterapii, do penicylin aktywnie dodaje się inhibitory penicylinazy - kwas klawulanowy, tazobaktam i sulbaktam. Były więc narkotyki „Augmentin”, „Tazotsim”, „Tazrobida” i inne.
Leki te są stosowane w zakażeniach układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie płuc, zapalenie gardła, zapalenie krtani), moczu (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego, rzeżączka), układu trawiennego (zapalenie pęcherzyka żółciowego, czerwonka), kiły i zmian skórnych. Spośród działań niepożądanych najczęściej występują reakcje alergiczne (pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy).
Penicyliny są również najbezpieczniejszymi produktami dla kobiet w ciąży i niemowląt.
Cefalosporyny
Ta grupa antybiotyków ma działanie bakteriobójcze na dużą liczbę mikroorganizmów. Obecnie wyróżnia się następujące pokolenia cefalosporyn:
- I - leki cefazolina, cefaleksyna, cefradyna;
- II - leki zawierające cefuroksym, cefaklor, cefotiam, cefoksytynę;
- III - preparaty cefotaksymu, ceftazydymu, ceftriaksonu, cefoperazonu, cefodizymu;
- IV - leki zawierające cefepim, cefpirom;
- V - leki ceftorolina, ceftobiprol, ceftolosan.
Zdecydowana większość tych leków istnieje tylko w formie zastrzyków, dlatego są one stosowane głównie w klinikach. Cefalosporyny są najpopularniejszymi środkami przeciwbakteryjnymi do stosowania w szpitalach.
Leki te są stosowane w leczeniu ogromnej liczby chorób: zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych, uogólnień zakażeń, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia pęcherza, zapalenia kości, tkanek miękkich, zapalenia naczyń chłonnych i innych patologii. Przy stosowaniu cefalosporyn często stwierdza się nadwrażliwość. Czasami występuje przejściowe zmniejszenie klirensu kreatyniny, ból mięśni, kaszel, zwiększone krwawienie (z powodu spadku witaminy K).
Karbapenemy
Są dość nową grupą antybiotyków. Podobnie jak inne beta laktamy, karbapenemy mają działanie bakteriobójcze. Ogromna liczba różnych szczepów bakterii pozostaje wrażliwa na tę grupę leków. Karbapenemy są również odporne na enzymy, które syntetyzują mikroorganizmy. Właściwości te doprowadziły do tego, że uważa się je za leki ratunkowe, gdy inne środki przeciwbakteryjne pozostają nieskuteczne. Jednak ich stosowanie jest ściśle ograniczone ze względu na obawy dotyczące rozwoju oporności bakterii. Ta grupa leków obejmuje meropenem, doripenem, ertapenem, imipenem.
Karbapenemy stosuje się w leczeniu posocznicy, zapalenia płuc, zapalenia otrzewnej, ostrych patologii chirurgicznych jamy brzusznej, zapalenia opon mózgowych, zapalenia błony śluzowej macicy. Leki te są również przepisywane pacjentom z niedoborem odporności lub na tle neutropenii.
Wśród działań niepożądanych należy zauważyć zaburzenia dyspeptyczne, ból głowy, zakrzepowe zapalenie żył, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, drgawki i hipokaliemię.
Monobaktam
Monobaktamy wpływają głównie na florę Gram-ujemną. Klinika wykorzystuje tylko jedną substancję czynną z tej grupy - aztreonam. Dzięki swoim zaletom podkreśla się odporność na większość enzymów bakteryjnych, co czyni go lekiem z wyboru w przypadku niepowodzenia leczenia penicylinami, cefalosporynami i aminoglikozydami. W wytycznych klinicznych zaleca się stosowanie aztreonamu w zakażeniu enterobakteriami. Stosuje się go tylko dożylnie lub domięśniowo.
Wśród wskazań do przyjęcia należy wskazać posocznicę, pozaszpitalne zapalenie płuc, zapalenie otrzewnej, zakażenia narządów miednicy, skóry i układu mięśniowo-szkieletowego. Stosowanie aztreonamu czasami prowadzi do rozwoju objawów dyspeptycznych, żółtaczki, toksycznego zapalenia wątroby, bólu głowy, zawrotów głowy i wysypki alergicznej.
Makrolidy
Makrolidy są grupą leków przeciwbakteryjnych opartych na makrocyklicznym pierścieniu laktonowym. Leki te mają działanie bakteriostatyczne przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, pasożytom wewnątrzkomórkowym i błonowym. Cechą makrolidów jest fakt, że ich ilość w tkankach jest znacznie wyższa niż w osoczu krwi pacjenta.
Leki odznaczają się również niską toksycznością, co pozwala na ich stosowanie w okresie ciąży i we wczesnym wieku dziecka. Są one podzielone na następujące grupy:
- naturalne, które zsyntetyzowano w latach 50. i 60. ubiegłego wieku - preparaty erytromycyny, spiramycyny, jozamycyny, midekamycyny;
- proleki (przekształcone w formę aktywną po metabolizmie) - troleandomycyna;
- półsyntetyczny - leki azytromycyna, klarytromycyna, dirytromycyna, telitromycyna.
Makrolidy stosuje się w wielu patologiach bakteryjnych: wrzodzie trawiennym, zapaleniu oskrzeli, zapaleniu płuc, zakażeniach górnych dróg oddechowych, zapaleniu skóry, boreliozie, zapaleniu cewki moczowej, zapaleniu szyjki macicy, różycy, zapaleniu pęcherza. Nie można używać tej grupy leków do zaburzeń rytmu serca, niewydolności nerek.
Tetracykliny
Tetracykliny zostały zsyntetyzowane po raz pierwszy ponad pół wieku temu. Ta grupa ma działanie bakteriostatyczne przeciwko wielu szczepom flory bakteryjnej. W wysokich stężeniach wykazują działanie bakteriobójcze. Cechą tetracyklin jest ich zdolność do gromadzenia się w tkance kostnej i szkliwie zębów.
Z jednej strony pozwala to lekarzom na aktywne wykorzystanie ich w przewlekłym zapaleniu kości i szpiku, a z drugiej strony narusza rozwój szkieletu u dzieci. Dlatego absolutnie nie można ich stosować w okresie ciąży, laktacji i w wieku poniżej 12 lat. Do tetracyklin, oprócz leku o tej samej nazwie, należą doksycyklina, oksytetracyklina, minocyklina i tygecyklina.
Stosuje się je do różnych patologii jelit, brucelozy, leptospirozy, tularemii, promienicy, jaglicy, boreliozy, zakażenia gonokokami i riketsji. Porfirię, przewlekłe choroby wątroby i indywidualną nietolerancję odróżnia się również od przeciwwskazań.
Fluorochinolony
Fluorochinolony to duża grupa środków przeciwbakteryjnych o szerokim działaniu bakteriobójczym na patogenną mikroflorę. Wszystkie leki są sprzedawane z kwasem nalidyksowym. Aktywne stosowanie fluorochinolonów rozpoczęło się w latach 70. ubiegłego wieku. Dziś są klasyfikowane według pokoleń:
- I - preparaty kwasu nalidyksowego i oksolinowego;
- II - leki zawierające ofloksacynę, cyprofloksacynę, norfloksacynę, pefloksacynę;
- III - preparaty lewofloksacyny;
- IV - leki zawierające gatifloksacynę, moksyfloksacynę, hemifloksacynę.
Najnowsze generacje fluorochinolonów są nazywane „oddechowymi”, ze względu na ich aktywność wobec mikroflory, która najczęściej powoduje zapalenie płuc. Stosuje się je również w leczeniu zapalenia zatok, zapalenia oskrzeli, zakażeń jelit, zapalenia gruczołu krokowego, rzeżączki, posocznicy, gruźlicy i zapalenia opon mózgowych.
Wśród niedociągnięć należy podkreślić fakt, że fluorochinolony mogą wpływać na powstawanie układu mięśniowo-szkieletowego, dlatego w dzieciństwie, podczas ciąży i w okresie laktacji mogą być przepisywane tylko ze względów zdrowotnych. Pierwsza generacja leków ma również wysoką wątrobę i nefrotoksyczność.
Aminoglikozydy
Aminoglikozydy znalazły aktywne zastosowanie w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez florę Gram-ujemną. Mają działanie bakteriobójcze. Ich wysoka skuteczność, która nie zależy od aktywności funkcjonalnej odporności pacjenta, uczyniła je niezbędnymi dla jego zakłócenia i neutropenii. Rozróżnia się następujące generacje aminoglikozydów:
- I - preparaty neomycyny, kanamycyny, streptomycyny;
- II - leki z tobramycyną, gentamycyną;
- III - preparaty amikacyny;
- IV - lek isepamycyna.
Aminoglikozydy są przepisywane w celu zakażenia układu oddechowego, posocznicy, infekcyjnego zapalenia wsierdzia, zapalenia otrzewnej, zapalenia opon mózgowych, zapalenia pęcherza moczowego, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia szpiku i innych patologii. Wśród skutków ubocznych o dużym znaczeniu są skutki toksyczne dla nerek i ubytek słuchu.
Dlatego w trakcie terapii konieczne jest regularne przeprowadzanie analizy biochemicznej krwi (kreatyniny, SCF, mocznika) i audiometrii. U kobiet w ciąży, w okresie laktacji, pacjentom z przewlekłą chorobą nerek lub poddawanym hemodializie podaje się aminoglikozydy tylko ze względów życiowych.
Glikopeptydy
Antybiotyki glikopeptydowe mają szerokie spektrum działania bakteriobójczego. Najbardziej znanymi z nich są bleomycyna i wankomycyna. W praktyce klinicznej glikopeptydy są lekami rezerwowymi, które są przepisywane ze względu na nieskuteczność innych środków przeciwbakteryjnych lub specyficzną podatność czynnika zakaźnego na nie.
Często łączy się je z aminoglikozydami, co umożliwia zwiększenie kumulacji efektu na Staphylococcus aureus, enterokokach i Streptococcus. Antybiotyki glikopeptydowe nie działają na prątki i grzyby.
Ta grupa środków przeciwbakteryjnych jest przepisywana na zapalenie wsierdzia, posocznicę, zapalenie szpiku, ropowicę, zapalenie płuc (w tym powikłania), ropień i rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Nie można stosować antybiotyków glikopeptydowych w przypadku niewydolności nerek, nadwrażliwości na leki, laktację, zapalenie nerwu nerwowego, ciążę i laktację.
Linkosamidy
Linkosyamidy obejmują linkomycynę i klindamycynę. Leki te wykazują działanie bakteriostatyczne na bakterie Gram-dodatnie. Używam ich głównie w połączeniu z aminoglikozydami, jako leki drugiej linii, dla ciężkich pacjentów.
Linozamidy są przepisywane do aspiracyjnego zapalenia płuc, zapalenia kości i szpiku, stopy cukrzycowej, martwiczego zapalenia powięzi i innych patologii.
Dość często podczas ich przyjęcia rozwija się zakażenie Candida, ból głowy, reakcje alergiczne i ucisk krwi.