Powiększone węzły chłonne w klatce piersiowej: przyczyny, mechanizmy i taktyka diagnostyczna

Zapalna i niezapalna reakcja układu limfatycznego na choroby miejscowe lub ogólnoustrojowe jest jednym z kluczowych objawów, które powodują podejrzenie patologii. Diagnoza chorób w klatce piersiowej jest spowodowana gęstym żebrem i ramą mięśniową, co uniemożliwia dostępną palpację i wymaga użycia metod instrumentalnych. Powiększone przymostkowe węzły chłonne na zdjęciach rentgenowskich lub tomogramach są prawdopodobnym objawem nieprawidłowości ściany lub narządów ściany klatki piersiowej, które wymagają odpowiedniej terapii.

Węzły chłonne klatki piersiowej: anatomia, klasyfikacja i funkcja

Odpływ płynu, limfy z narządów klatki piersiowej przeprowadza się za pomocą złożonych struktur układu limfatycznego. Ten ostatni jest reprezentowany przez zestaw naczyń, które ślepo kończą się w tkankach, w trakcie ich przerywania przez węzły chłonne i łączą się ze złożem żylnym układu krążenia.

Struktury tego systemu zapewniają ochronę immunologiczną i mechaniczną, wykorzystując strukturę siatkową tkanki limfoidalnej węzła jako filtr biologiczny. Ponadto tworzenie się komórek odpornościowych zachodzi w węzłach chłonnych, które zwiększają wytwarzanie przeciwciał w odpowiedzi na antygeny pochodzące ze środowiska zewnętrznego (wirusy, bakterie, pierwotniaki, grzyby).

Całkowita liczba węzłów chłonnych w klatce piersiowej wynosi od 40 do 70 formacji. Istnieją dwie duże grupy:

  • Wewnętrzny (trzewny) - zbiera limfę z serca, płuc, oskrzeli, przełyku i innych narządów.
  • Ciemieniowy (ciemieniowy) - z mięśni, powięzi, skóry ściany klatki piersiowej.

Klasyfikację anatomiczną i obszar drenażu limfatycznego każdej grupy przedstawiono w tabeli.

  • Okologrudinnye (przymostkowy) - znajduje się wzdłuż wewnętrznej tętnicy piersiowej wzdłuż zewnętrznej krawędzi mostka.
  • Międzyżebrowe - zlokalizowane w pobliżu głów żeber w pobliżu połączenia żebrowo-kręgowego.
  • Przepona górna - znajduje się na przeponie w pobliżu otworu aorty.
  • Przedoperacyjny - na powierzchni osierdzia
  • Prevertebrates - na przedniej powierzchni trzonów kręgowych.
  • Prigrudnye
  • Osierdzie.
  • Pleura.
  • Przednia ściana jamy klatki piersiowej.
  • Przeponowa powierzchnia wątroby.
  • Gruczoł sutkowy

Ciemieniowy (znajduje się mały pierścień wokół pustych narządów - przełyk, tchawica, kołnierz płucny)

  • Przełyk
  • Paratracheal
  • Tchawiczo-oskrzelowy
  • Oskrzelowo-płucne (powierzchowne i głębokie)
  • Średnie ćwiartki piersi.
  • Przełyk.
  • Tchawica
  • Oskrzela.
  • Tkanka płucna.
  • Serce (mięsień sercowy i wsierdzia)

Węzły chłonne są zaokrąglonymi formacjami o wielkości do 3 mm, rozmieszczonymi symetrycznie po obu stronach i normalnie nie powodują dyskomfortu w klatce piersiowej. W badaniu rentgenowskim narządów klatki piersiowej węzły chłonne nie są wykrywane.

To ważne! Wraz ze znacznym wzrostem wielkości, grupa przymostkowych węzłów chłonnych jest wyczuwalna wzdłuż krawędzi mostka.

Przyczyny wzrostu węzłów chłonnych klatki piersiowej

Najczęstszym objawem zaangażowania w proces patologiczny węzłów chłonnych jest zwiększenie rozmiaru ciała.

Istnieje kilka mechanizmów występowania patologicznej proliferacji tkanki węzłów chłonnych klatki piersiowej:

  • Patologiczna proliferacja tkanki węzłowej bez objawów zapalenia (limfadenopatia). Najczęściej taki stan występuje z naruszeniem procesu podziału komórki, który jest charakterystyczny dla nowotworów złośliwych.
  • Zmiana przerzutowa - wzrost węzła chłonnego następuje z powodu wejścia tkanki nowotworowej z pierwotnego ogniska i dalszego podziału komórek nietypowych.
  • Reakcja zapalna (zapalenie węzłów chłonnych). W obecności miejscowego lub ogólnoustrojowego procesu zapalnego o zwiększonym stężeniu mediatorów we krwi następuje wzrost przepuszczalności ściany naczyniowej. Osocze penetrujące tkankę węzła chłonnego powoduje obrzęk i wzrost wielkości ciała. Najbardziej charakterystyczny mechanizm chorób zakaźnych.

Ponadto po zachorowaniu może wystąpić długotrwałe zachowanie rozmiaru powiększonego węzła chłonnego z powodu zastąpienia tkanki limfatycznej - gęstego połączenia lub zwapnienia (odkładanie soli wapnia).

To ważne! Jest prawdopodobne, że udział ciemieniowych węzłów chłonnych w klatce piersiowej (międzyżebrowej, przymostkowej i innych) w procesie chorób dermatologicznych lub ropnych patologii chirurgicznych tkanek miękkich klatki piersiowej.

Objawy kliniczne limfadenopatii w klatce piersiowej

Pacjenci z powiększonymi węzłami chłonnymi piersi najczęściej cierpią na pośredni wpływ limfadenopatii (poprzez ściskanie sąsiednich struktur):

  • Kaszel - z udziałem w procesie tchawiczo-oskrzelowych lub płucnych węzłów chłonnych.
  • Zadyszka.
  • Ciężkość klatki piersiowej ze znacznym wzrostem w jednej grupie węzłów lub ogólnoustrojowym uszkodzeniem struktur limfatycznych.
  • Dysfagia i zaburzenia połykania w przypadku schorzenia węzłów chłonnych około przełyku.
  • Ból serca - z naruszeniem odpływu krwi przez uszkodzone węzły chłonne peredperikardialny.
  • Obrzęk kończyn dolnych poprzez ściskanie wydrążonych żył, które znajdują się w pobliżu przedkręgowej grupy węzłów chłonnych.

W przypadku procesu zapalnego obrazowi klinicznemu towarzyszy gorączka (od 38 ° C), ogólne osłabienie, ból głowy, obrzęk tkanek miękkich ściany klatki piersiowej.

Choroby występujące ze wzrostem liczby węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej

Istnieje wiele patologii, które powodują zmiany reaktywne w węzłach chłonnych klatki piersiowej. Najczęstsze choroby, w które wciągane są węzły chłonne do klatki piersiowej:

  • Zapalenie płuc to zapalenie płuc. Patologia terapeutyczna spowodowana zakażeniem tkanki płuc bakteriami (Str. Pneumoniae) lub wirusami. Towarzyszy mu gorączka, wysokie zatrucie, kaszel i osłabione oddychanie.
  • Zapalenie opłucnej jest chorobą, w której zapala się błona surowicza, wyścielając ścianę klatki piersiowej - opłucną. Istnieje opcja sucha i wysiękowa (z nagromadzeniem wolnego płynu). Najczęściej patologia jest powikłaniem procesów ropno-zapalnych w tkance płucnej.
  • Rozstrzenie oskrzeli - stan charakteryzujący się naruszeniem elastyczności oskrzelików i patologicznym występem tych ostatnich. W przestrzeniach rozszerzonych zaburza się drenaż płynu, rozwijają się procesy ropno-zapalne.
  • Gruźlica płuc jest patologią zakaźną wywołaną przez M. tuberculosis, która jest przenoszona przez kropelki unoszące się w powietrzu. Tkanka płuc jest najczęściej dotknięta powstawaniem kompleksu pierwotnej gruźlicy - zmiany w płucu, zapalenia naczyń limfatycznych (zapalenia naczyń limfatycznych) i zapalenia węzłów chłonnych.
  • Pylica płuc (krzemica, antracoza, pylica azbestowa) jest patologicznym nagromadzeniem wierzb tkanki płucnej obcych cząstek pyłu, które dostają się do dróg oddechowych pracowników pracujących w niebezpiecznych warunkach pracy. Najczęściej ten stan jest rejestrowany u mężczyzn w wieku od 25 do 50 lat pracujących w kopalniach węgla i rudy żelaza.
  • Zapalenie sutka jest patologią ropno-zapalną gruczołu sutkowego, która występuje u kobiet w wieku rozrodczym w wyniku przenikania flory bakteryjnej w sprzyjających warunkach (na przykład podczas laktostazy - stagnacja mleka).

Powiększony węzeł chłonny w jamie klatki piersiowej bez oznak zapalenia występuje najczęściej w nowotworach złośliwych:

  • Rak płuc: centralny, obwodowy, nietypowy.
  • Rak przełyku.
  • Rak piersi.
  • Mesothelioma - złośliwy nowotwór opłucnej.
  • Przerzuty w pierwotnych guzach żołądka, wątroby lub kości.
  • Lymphogranulomatosis jest rakiem układowym z uszkodzeniem układu limfocytów i tkanki limfoidalnej węzłów. Charakteryzuje się uogólnionym rozkładem ze stopniowym zaangażowaniem wszystkich grup węzłów chłonnych (ustalenie stadium choroby - w zależności od liczby grup).

To ważne! Zapaleniu mięśnia sercowego, zapaleniu osierdzia i ropniom wątroby może również towarzyszyć zapalenie węzłów chłonnych w klatce piersiowej.

Niezbędne badania i porady ekspertów dotyczące powiększonych węzłów chłonnych piersi

Pacjentom z zapalonymi węzłami chłonnymi klatki piersiowej zaleca się wszechstronne badanie specjalistów, w zależności od obrazu klinicznego i charakterystyki przebiegu choroby:

  • Terapeuta - w obecności wysokiej temperatury, kaszlu, duszności, które powstały ostro.
  • Kardiolog - w obecności bólu serca, uczucia ściskania, duszności, obrzęku kończyn dolnych.
  • Fretiatra - w przypadku podejrzenia gruźlicy: temperatura podgorączkowa (37-38 ° C), przedłużający się kaszel.
  • Chirurg - w obecności zaczerwienienia, zwiększa lokalną temperaturę skóry nad gruczołem piersiowym. Ponadto lekarz zajmuje się zagadnieniami chirurgicznego leczenia rozstrzeni oskrzeli, usunięcie wysięku opłucnowego w wysiękowym zapaleniu opłucnej.
  • Onkolog - w przypadku długiej temperatury podgorączkowej, utrata masy ciała, powoli narastające objawy depresji w klatce piersiowej.

Aby postawić diagnozę i ustalić główną przyczynę limfadenopatii lub zapalenia węzłów chłonnych, konieczne są następujące badania kliniczne:

  • Całkowita liczba krwinek (określenie liczby leukocytów, formuły krwi i wartości OB, która wzrasta wraz z procesami zapalnymi i onkologicznymi).
  • Biochemiczne badanie krwi markerów nowotworowych w celu wykluczenia nowotworów złośliwych.
  • Fibrogastroduodenoskopia - w celu wykluczenia patologii przełyku jako przyczyny reaktywnego zapalenia węzłów chłonnych.
  • Radiografia lub tomografia komputerowa (CT) klatki piersiowej - metoda uwidacznia główny nacisk na choroby nowotworowe, zapalenie płuc, rozstrzenie oskrzeli, gruźlicę i pylicę płuc.
  • Biopsja węzłów chłonnych (podczas operacji) - w celu zweryfikowania rozpoznania nowotworu złośliwego lub zmiany przerzutowej.

Powołanie odpowiedniej terapii przeprowadza lekarz prowadzący po przeanalizowaniu uzyskanych danych, diagnostyce różnicowej i rozpoznaniu klinicznym. Metody leczenia są różne dla każdej patologii, dlatego nie zaleca się samoleczenia, co może pogorszyć ogólny stan pacjenta.

Obrzęk węzłów chłonnych: przyczyny i leczenie

Taki pozornie prosty objaw, taki jak wzrost węzłów chłonnych (LN), może być oznaką czegoś, co nie jest banalną chorobą. Niektóre z nich są po prostu nieprzyjemne, podczas gdy inne mogą prowadzić do poważnych komplikacji, a nawet tragicznych. Nie ma wielu chorób prowadzących do pojawienia się tego objawu, ale wszystkie wymagają przemyślanej diagnozy i ostrożnego, czasem bardzo długiego leczenia.

Czym są węzły chłonne?

Węzły chłonne to małe skupiska tkanki limfatycznej rozrzucone po całym ciele. Ich główną funkcją jest filtracja limfy i rodzaj „przechowywania” elementów układu odpornościowego, które atakują obce substancje, mikroorganizmy i komórki nowotworowe wchodzące do limfy. Węzły można porównać z bazami wojskowymi, gdzie w czasie pokoju stacjonują żołnierze, gotowi do natychmiastowego działania w celu zwalczania „wroga” - czynnika sprawczego każdej choroby.

Gdzie są węzły chłonne

Węzły chłonne są rodzajem kolektorów, które zbierają limfę z pewnych obszarów ciała. Płyn ten przepływa do nich przez sieć naczyń. Istnieją powierzchowne węzły chłonne i wnętrzności, znajdujące się w jamach ciała ludzkiego. Bez użycia instrumentalnych metod wizualizacji w celu wykrycia wzrostu tych ostatnich nie jest możliwe.

Węzły chłonne następujących lokalizacji różnią się od powierzchni, w zależności od lokalizacji:

  • podkolanowy, położony na tylnej powierzchni kolana;
  • powierzchowny i głęboki pachwinowy, zlokalizowany w fałdach pachwinowych;
  • potyliczny - w przejściu szyi do czaszki;
  • ucho i przyusznica, umieszczone z przodu i za małżowiną;
  • podżuchwowy, leżący mniej więcej pośrodku gałęzi żuchwy;
  • Podbródek, umieszczony kilka centymetrów za brodą;
  • sieć LU szyjki macicy gęsto rozproszona wzdłuż przedniej i bocznej powierzchni szyi;
  • łokieć - na przedniej powierzchni stawu o tej samej nazwie;
  • pachowa, której jedna grupa przylega do wewnętrznej powierzchni mięśni piersiowych, a druga znajduje się w grubości włókna okolicy pachowej.

W związku z tym istnieje wiele miejsc, w których można wykryć wzrost węzłów chłonnych, a uważny lekarz poczuje, że otrzymują dodatkowe informacje na temat możliwej choroby.

Przyczyny limfadenopatii

Nie ma naturalnych powodów wzrostu LU. Jeśli stają się większe, oznacza to, że w ciele musi istnieć jakiś rodzaj patologii. Pojawienie się tej funkcji wskazuje na wystąpienie:

  1. Infekcje:
    • wirusowy;
    • bakteryjny;
    • grzybicze.
  2. Pasożytnicza inwazja.
  3. Zmiany autoimmunologiczne.
  4. Rak układu limfatycznego.
  5. Przerzuty zmian LN w procesie nowotworowym.

Cechy wzrostu węzłów chłonnych w różnych patologiach

W różnych chorobach węzły chłonne rosną na różne sposoby. Oprócz wymiarów, takie wskaźniki jak:

  • struktura powierzchni, która może pozostać gładka lub nierówna;
  • mobilność - w niektórych chorobach LU są przylutowane do siebie lub do otaczających tkanek;
  • konsystencja - gęsta, miękka;
  • stan skóry nad nimi - z zapaleniem LU skóra może stać się obrzękła, czerwienieć.

A teraz warto rozważyć zwiększenie liczby węzłów chłonnych w stosunku do chorób, które najczęściej powodują ten objaw.

Zapalenie węzłów chłonnych

Choroba ta wyróżnia się najżywszą symptomatologią ze strony LN, która w tym przypadku znacznie wzrasta, staje się ostro bolesna, nieruchoma. Skóra na nich czerwona, miejscowy obrzęk. W miarę postępu choroby temperatura wzrasta coraz bardziej, pojawiają się dreszcze i zwiększa się efekt intoksykacji.

Najczęściej występowanie zapalenia węzłów chłonnych poprzedza ropna choroba odpowiedniego obszaru:

Drobnoustroje ze źródła zakażenia przez naczynia limfatyczne wchodzą do węzła chłonnego, wywołując w nim reakcję zapalną, najpierw katar (bez ropy), a następnie ropne. Ekstremalny rozwój zapalenia węzłów chłonnych to adeno-flegmon - w rzeczywistości powikłanie tej choroby. Jednocześnie ropa przenika do tkanki tłuszczowej otaczającej LU.

Inne powikłania ropnego zapalenia węzłów chłonnych to ropne zakrzepowe zapalenie żył, zakrzepica zatorowa płuc, posocznica.

Pediatra opowiada o zapaleniu węzłów chłonnych u dzieci:

Leczenie zapalenia węzłów chłonnych

W nieżytowym zapaleniu węzłów chłonnych najpierw leczy się główną chorobę ropną. Dzięki terminowej interwencji wysoka szansa ustąpienia ostrego procesu w węźle chłonnym.

Wraz z rozwojem ropnego zapalenia węzłów chłonnych lub adenoflegmonu wymagana jest interwencja chirurgiczna - otwarcie ropnia, oczyszczenie go środkami antyseptycznymi i przeciwbakteryjnymi, drenaż jamy ropnia.

Choroby układu oddechowego

Ta grupa chorób jest najczęstszą przyczyną powiększonych węzłów chłonnych. Ten objaw jest najwyraźniej manifestowany w różnych postaciach zapalenia migdałków (zapalenie migdałków). Wraz ze wzrostem LU występuje wysoka gorączka, ból gardła podczas przełykania, silna słabość i złe samopoczucie.

Nieco rzadziej powiększają się węzły chłonne z zapaleniem gardła - zapalenie gardła. Symptomatologia tej choroby jest podobna do obrazu klinicznego zapalenia migdałków, chociaż jest gorsza w jasności objawów.

W przypadku infekcji układu oddechowego UL staje się gęsty w dotyku, umiarkowanie bolesny, a ich ruchliwość podczas badania dotykowego pozostaje.

Leczenie zakażeń układu oddechowego

Taktyka leczenia zależy od rodzaju patogenu, który spowodował chorobę. Tak więc, z bakteryjnym charakterem patologii, stosuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania, z wirusową, objawową terapią, z grzybami, ze specyficznymi środkami przeciwbakteryjnymi. Równolegle prowadzą ogólne działania wzmacniające z jednoczesnym podawaniem immunomodulatorów.

Specyficzne infekcje

Najczęściej limfadenopatii towarzyszą specyficzne infekcje, takie jak gruźlica i kiła.

Zmiany gruźlicze

W gruźlicy płuc początkowo dotyczy to węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej. Bez specjalnych metod badawczych niemożliwe jest określenie ich wzrostu. Nieleczony proces gruźlicy może rozprzestrzeniać się po całym ciele, wpływając również na powierzchowne UL:

Na początkowym etapie pojawia się wzrost i umiarkowany ból. Gdy proces zapalny spala się, węzły chłonne ustępują między sobą i otaczającymi je tkankami, zamieniając się w gęsty konglomerat, który następnie pęka, tworząc przetokę niehezulującą.

Leczenie

Ponieważ wzrost LU jest spowodowany przez główną chorobę, gruźlicę, leczy się ją. Specjalne leki przeciwgruźlicze są stosowane zgodnie ze specjalnymi schematami.

Kiła

W przypadku kiły, LU rosną w rozmiarze zaledwie kilka dni po pojawieniu się pierwotnego syfilidu, znanego jako twarda kiła. Ze względu na fakt, że narząd płciowy jest głównym miejscem pochodzenia kory, często zwiększają się węzły pachwinowe.

Na przykład w przypadku chankramigalitis (syfilitycznego zapalenia migdałków) objaw może pojawić się na części węzłów podżuchwowych lub sub-guzkowych.

Ważne: Gdy syfilis LU osiągnie rozmiar orzecha, zachowując jego konsystencję, pozostając bezbolesnym i nie przyspawanym do tkanek. Często w tym samym czasie występuje zapalenie naczyń chłonnych - zapalenie naczyń limfatycznych, które są wyczuwalne w postaci sznura, czasem z pogrubieniem na całej długości.

Leczenie

Kiła na każdym etapie dobrze reaguje na terapię antybiotykową. Stosowane są głównie preparaty penicylinowe. Wraz z rozwojem powikłań leczenie zakażenia może być znacznie opóźnione.

Różyczka

W przypadku różyczki objaw ten pojawia się jeden z pierwszych, kilka godzin przed wysypką. Najczęściej guz potyliczny, szyjkowy, przyuszny zwiększa się, jednak staje się bolesny, bez lutowania do otaczających tkanek.

Wysypka z niepowikłaną różyczką może pozostać jedynym widocznym objawem, chociaż czasem występuje gorączka (umiarkowana) i katar.

Leczenie

Pacjent z różyczką jest izolowany i, jeśli to konieczne, przepisywane leczenie objawowe. Poważne wydarzenia odbywają się tylko z powikłaniami. Na przykład leki przeciwzapalne są przepisywane w przypadku zmian w stawach, a w przypadku zapalenia mózgu należy zauważyć kortykosteroidy, leki moczopędne, leki przeciwdrgawkowe itp. Różyczka jest stosunkowo łagodną infekcją iw większości przypadków ustępuje bez żadnego leczenia.

Zakażenie HIV

W przypadku tej najbardziej niebezpiecznej choroby węzły chłonne wszystkich miejsc mogą się zwiększyć. Często jest to ten objaw, który powoduje, że lekarz podejrzewa zakażenie HIV, które przez długi czas może nie przejawiać się w żaden inny sposób.

Kiedy choroba wchodzi w stadium AIDS, wzrost LU staje się trwały, ich zapalenie się łączy.

Leczenie

Powszechnie wiadomo, że nie ma metod, które mogłyby trwale wyleczyć osobę zakażoną HIV. Lekarze kierują wszystkimi wysiłkami w celu powstrzymania aktywności wirusa, dla którego stosuje się specjalne leki antyretrowirusowe. Równolegle leczone są towarzyszące infekcje, których rozwój jest najczęściej przyczyną śmierci osób z AIDS.

Węzły chłonne w chorobach autoimmunologicznych

Proces autoimmunologiczny to grupa chorób, w których układ odpornościowy przestaje brać pod uwagę „swoje” komórki różnych narządów. Biorąc je za obcą substancję, ciało aktywuje mechanizmy ochronne, aby zniszczyć „agresora”. Jednym z przejawów tej aktywności jest wzrost liczby regionalnych LU.

Proces autoimmunologiczny może dotyczyć niemal każdego narządu, od stawów do gruczołów dokrewnych, a nawet układu nerwowego. Choroby takie charakteryzują się długim, przewlekłym przebiegiem i są dość trudne do leczenia, powodując niepełnosprawność pacjenta, a czasem śmierć.

Leczenie

W leczeniu chorób autoimmunologicznych stosuje się leki do tłumienia nadmiernej aktywności układu odpornościowego - leki immunosupresyjne i środki blokujące pewne reakcje chemiczne w komórkach układu limfocytowego.

Powiększone węzły chłonne w patologiach nowotworowych

Onkolodzy używają tego objawu jako jednego z kryteriów diagnostycznych procesu nowotworowego. LN zwiększają się tylko w nowotworach złośliwych w przypadku, gdy komórki nowotworowe są oddzielone od miejsca pierwotnego ogniska, a przepływ limfy do węzła. Tutaj zostają „zaatakowani” przez obronę ciała, starając się zapobiec „wyłamaniu się” w otwarte przestrzenie ciała. Pojawienie się tego objawu jest niekorzystnym znakiem wskazującym na rozprzestrzenianie się procesu nowotworowego.

Istnieją jednak również nowotwory złośliwe wpływające na sam układ limfatyczny:

  • Chłoniak Hodgkina, inaczej zwany limfogranulomatozą;
  • Chłoniaki nieziarnicze to grupa ponad 80 typów nowotworów wywodzących się z tkanki limfatycznej i posiadających duże różnice w przebiegu choroby, a także w jej przyczynach i mechanizmach rozwoju.

Leczenie

W walce z patologią nowotworową stosuje się jednocześnie kilka metod:

  1. chemioterapia cytostatyczna z lekami, które hamują wzrost guza;
  2. naświetlanie węzłów chłonnych strumieniem promieniowania jonizującego:
    • Zdjęcia rentgenowskie
    • promieniowanie gamma i beta;
    • wiązki neutronów;
    • strumień cząstek elementarnych;
  3. terapia immunosupresyjna z silnymi środkami hormonalnymi.

Opracowano specjalne schematy do stosowania kompleksów różnych rodzajów leczenia, co pozwala na tłumienie procesu nowotworowego i przedłużanie życia pacjenta.

Uwaga: należy pamiętać, że powiększone węzły chłonne są tylko objawem różnych chorób. Dlatego niedopuszczalne jest podejmowanie samoleczenia, a tym bardziej stosowanie tradycyjnych metod, zamiast iść do lekarza. Opóźnienie w diagnozowaniu i leczeniu niektórych chorób może kosztować życie pacjenta.

Możesz uzyskać więcej informacji na temat możliwych przyczyn zapalenia węzłów chłonnych, patrząc na tę recenzję:

Giennadij Wołkow, komentator medyczny, lekarz ratunkowy.

88 672 wyświetleń ogółem, 20 odsłon dzisiaj

Węzły chłonne do klatki piersiowej

Każdy proces zapalny lub infekcja charakteryzuje się obrzękiem węzłów chłonnych. Zapalone węzły chłonne można zobaczyć gołym okiem lub za pomocą omacywania. Na przykład, węzły chłonne wewnątrz klatki piersiowej znajdują się w brzusznych częściach ciała i nie można ich wykryć bez specjalnych technik.

Dlaczego zwiększono VLU

Węzły chłonne znajdują się w ludzkim ciele w taki sposób, aby zapobiec przedostaniu się infekcji do najważniejszych narządów i układów wewnętrznych. Powiększony węzeł chłonny pojawia się z powodu wejścia obcego agenta do przepływu limfy.

Czy to mikroby, wirusy czy komórki nowotworowe, limfa przenosi je w całym ciele, co wywołuje odpowiedź immunologiczną organizmu. Płyn limfoidalny, przeciekający między węzłami chłonnymi, przechodzi dalej do układu sercowo-naczyniowego, a patogenne białka przynoszone przez niego gromadzą się w tkance limfoidalnej. Zapalony i powiększony węzeł chłonny na zewnątrz stanowi guzek. Miejsce powstawania guzka jest bezpośrednio związane z zapaleniem konkretnego narządu lub układu wewnętrznego.

Lokalizacja VLU

Węzły chłonne wewnątrz klatki piersiowej lub śródpiersia, w zależności od lokalizacji, należą do miejsc wewnętrznych. Sądząc po nazwie, węzły chłonne znajdują się w klatce piersiowej. Są one przedstawione w postaci grup klastrów i mają następującą klasyfikację:

  1. Ciemieniowy - znajduje się w pobliżu ściany klatki piersiowej. Należą do nich międzyżebrowe i okolrudinnye węzły chłonne.
  2. Organ - umieszczony obok narządów piersiowych. Istnieją węzły chłonne wokół przełyku i oskrzelowo-płucne.
  3. Z kolei węzły chłonne piersiowe splotu słonecznego są podzielone na śródpiersie przednie, tylne i środkowe.

Śródpiersie to narządy i naczynia zlokalizowane między płucami. Będąc narządem mostkowym, reprezentuje go cała grupa węzłów chłonnych:

  • spadochronowy;
  • tchawiczo-oskrzelowy;
  • rozwidlenie;
  • oskrzelowo-płucny;
  • paraaortyczny;
  • retrosternal;
  • przełykowy.

Powody zwiększenia

Nie ma fizjologicznych przyczyn wzrostu węzłów chłonnych. Główne przyczyny patologiczne prowadzące do zwiększenia liczby węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej można podzielić na dwie grupy: etiologię podobną do guza i nienowotworową.

  1. Etiologia nowotworu. Powodem wzrostu liczby węzłów chłonnych są rak, przerzuty do układu limfatycznego i nowotwory złośliwe w płucach.
  2. Brak etiologii nowotworu. Przyczyną tego typu patogenezy może być długi lek. Choroby autoimmunologiczne i inwazje pasożytnicze rzadko powodują zapalenie węzłów chłonnych, ale są takie przypadki. Główną przyczyną zapalenia węzłów chłonnych są choroby zakaźne, wirusowe i bakteryjne.

Zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, gruźlica, sarkoidoza i nowotwory złośliwe w tkance płucnej są chorobami, które powodują, że układ odpornościowy, a mianowicie węzły chłonne regionu śródpiersiowego, ulegają podwyższonemu stanowi pracy. Należy zauważyć, że przy różnych typach chorób nie tylko zmienia się rozmiar węzłów chłonnych (zwykle wynosi 0,5 - 30 mm), ale także inne szacowane wskaźniki:

  • zmiany powierzchni: od stanu gładkiego do pagórkowatego;
  • konsystencja staje się bardziej miękka (normalny węzeł chłonny jest twardy);
  • łącząc się ze sobą w wyniku procesów zapalnych lub innych, węzły chłonne tracą swą mobilność, a zainfekowane miejsca są zastępowane przez tkankę łączną, co zazwyczaj prowadzi do tego, że węzeł chłonny staje się bezużyteczny.

Główne przyczyny i choroby prowadzące do wzrostu VLHU

Rak płuc

Rak płuc jest poważnym rakiem. Im wyższy stopień zaawansowania raka, tym silniejsze są objawy, tym trudniejsze jest złagodzenie cierpienia pacjenta i przywrócenie go do pełnego życia.

Przyczyny raka płuc:

  • aktywne i bierne palenie;
  • narażenie na substancje rakotwórcze (nikiel, azbest, chrom, beryl i arsen);
  • produktem rozkładu uranu jest gaz radonowy;
  • niekorzystna ekologia;
  • predyspozycje genetyczne.

Charakterystyczne objawy procesu onkologicznego w płucach:

  • nie chrypka w głosie;
  • ciągła duszność;
  • bóle w klatce piersiowej;
  • ogólne złe samopoczucie (bóle głowy, temperatura, nadwrażliwość na światło);
  • awaryjna utrata wagi.

Dzięki układowi limfatycznemu komórki rakowe nie mogą natychmiast wejść do krwiobiegu, ale znajdują się w węźle chłonnym. Gdy limfa przenika przez szczeliny w węźle chłonnym, pozostają duże cząsteczki białka. Węzeł chłonny hamuje proces nowotworowy, dzięki czemu rak został wykryty na czas, możliwe jest zapobieżenie jego przejściu do czwartego stadium przerzutowego.

Wzrost liczby węzłów chłonnych w raku płuca zależy od wielkości guza i obecności przerzutów, a także od lokalizacji chorego organu.

Zastosowane metody leczenia zależą od etapu procesu i typu histologicznego raka. Na wczesnym etapie takie środki kontroli mają zastosowanie jako: radioterapia, radioterapia, chemioterapia, chirurgia. Rak 3 stopnia jest dość trudny do leczenia. Pacjent otrzymuje leczenie podtrzymujące w postaci silnych środków przeciwbólowych, środków odurzających i leków przeciwkaszlowych. W niektórych przypadkach stosuje się chemioterapię. Etap 4 nie jest uleczalny, ponieważ jeśli rak dotknął wszystkie ważne narządy i układy, osoba umiera.

Powiększone węzły chłonne śródpiersia po zapaleniu oskrzeli

Zapalenie oskrzeli to proces zapalny obejmujący tkankę płuc i oskrzeliki. Choroba ma charakter mikrobiologiczny - pneumokoki i paciorkowce często stają się patogenami. W przypadku zapalenia oskrzeli i płuc występuje nieznaczny wzrost liczby węzłów chłonnych. Najczęściej objawia się po przeniesieniu ARVI i ORZ. Ponadto układy limfatyczne i naczyniowe biorą udział w procesie zapalnym, występuje zwiększone tworzenie limfocytów, w wyniku czego zachowana jest limfadenopatia.

Zwiększona VLHU z gruźlicą

Gruźlica jest chorobą zakaźną wywoływaną przez pałeczki Kocha (Mycobacterium tuberculosis). Głównym objawem jest powstawanie gruźliczych guzków. W gruźlicy płuc rozwidlone węzły chłonne są często zapalne i powiększone. Chorobie towarzyszy ból w klatce piersiowej, krwioplucie i ogólne dolegliwości. Charakterystyczną cechą gruźlicy jest proces odprowadzania węzłów chłonnych. Po zabiegu zmieniona tkanka płucna zostaje zastąpiona tkanką włóknistą, powstają blizny.

Sarkoidoza jako przyczyna zapalenia węzłów chłonnych

Sarkoidoza jest chorobą autoimmunologiczną. Dokładne przyczyny choroby nie zostały ustalone. Z powodu długotrwałego narażenia na wirusy, bakterie i grzyby ludzki układ odpornościowy działa nieprawidłowo. We wczesnych stadiach sarkoidozie towarzyszy wzrost i asymetryczne uszkodzenie węzłów chłonnych tchawiczo-oskrzelowych i oskrzelowo-płucnych.

Aby uzyskać więcej informacji na temat choroby, patrz Przegląd Sarkoidozy Węzłów Chłonnych.

Objawy powiększenia węzłów chłonnych śródpiersia

Limfadenopatia jest odpowiedzią immunologiczną na patologiczne procesy zachodzące w płucach i innych pobliskich narządach.

Charakterystyczną cechą jest wyraźna kliniczna manifestacja choroby:

  1. Ostry ból w klatce piersiowej, ból rozprzestrzenia się na ramiona i szyję.
  2. Pojawia się chrypka i kaszel.
  3. Szumy uszne i bóle głowy.
  4. W ciężkich przypadkach przejście żywności jest trudne.

Przyczyny zapalenia śródpiersia LU są związane z wejściem obcych czynników, bakterii i patogenów, powodując wytwarzanie przez organizm większej liczby leukocytów, w tym limfocytów. Nowotwory złośliwe w węzłach chłonnych śródpiersia nazywane są chłoniakami.

Zwyczajowo rozróżnia się trzy etapy rozwoju choroby:

  • ostry (pojawia się nagle i nieoczekiwanie)
  • przewlekłe (pojawia się gorączka, osłabienie i obrzęk)
  • powtarzające się (ponowna epidemia).

Środki diagnostyczne

Diagnoza opiera się na historii choroby. Krew jest oddawana do badań biochemicznych i reakcji Wassermana (potwierdzenie kiły). Przypisany do pełnej morfologii krwi, hodowli plwociny bakteryjnej i badania mikroskopowego natywnego leku. Gram rozmaz i nietypowe komórki.

Przeprowadzaj badania radiograficzne, a także bronchoskopię i fluoroskopię. Czasami można wykonać biopsję tkanki płucnej i jeśli podejrzewa się raka, pobierany jest płyn rdzeniowy.

Leczenie

Metody leczenia zależą od samej choroby, a także od stopnia jej rozwoju. Zastosuj leczenie preparatami medycznymi, metodami fizjoterapeutycznymi i krajowymi.

Węzły chłonne klatki piersiowej: lokalizacja i funkcja, przyczyny zapalenia

Węzły chłonne są integralną częścią układu odpornościowego organizmu, a zatem są pierwszymi, które reagują na aktywność różnych czynników chorobotwórczych. Formacje te są nierównomiernie rozmieszczone w całym ciele, co pozwala układowi limfatycznemu zakrywać każdy narząd, zapobiegając wnikaniu do niego patogennej mikroflory. Węzły chłonne wewnątrz klatki piersiowej są ważną częścią tego systemu, ponieważ chronią przed infekcją wielu ważnych narządów.

Cechy węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej

Węzły chłonne to małe struktury, które oczyszczają limfę, wykrywają i zwalczają obce komórki. Dzięki ich pracy ciało jest chronione przed infekcjami. W związku z tym można zaobserwować niewielki wzrost węzłów chłonnych nawet w przypadku banalnego przeziębienia, co wskazuje, że organizm walczy obecnie z patogenną mikroflorą.

Jeśli jednak układ limfatyczny nie jest w stanie poradzić sobie z czynnikami chorobotwórczymi, może to prowadzić do wzrostu węzła i jego późniejszego zapalenia. W związku z tym istnieją dwa warunki, w których występuje wzrost węzłów chłonnych:

  1. Zapalenie węzłów chłonnych. Zakłada on rozwój procesu zapalnego bezpośrednio w samym miejscu. Przy długotrwałym braku odpowiedniego leczenia może rozwinąć się przewlekłe i ropne postacie. Ten ostatni jest obarczony poważnymi komplikacjami, które mogą wymagać usunięcia węzłów chłonnych.
  2. Limfadenopatia. Stan charakteryzuje się wzrostem wielkości węzłów chłonnych. Jednocześnie nie ma rozwoju zapalenia.

Anatomia i fizjologia

Wewnątrzczaszkowe węzły chłonne u zdrowej osoby nie są widoczne i nie można ich wyczuwać.

Wszystkie węzły chłonne obecne w ludzkim ciele mogą być zlokalizowane zarówno na zewnątrz, bezpośrednio pod skórą, jak i głęboko, oczyszczając limfę, która trafia do narządów wewnętrznych.

Zgodnie z nazwą węzły chłonne znajdują się wewnątrz klatki piersiowej. Są one przedstawione w postaci grup klastrów i mają następującą klasyfikację:

  1. Pristenochnye. Znajduje się w pobliżu ściany klatki piersiowej. Ten typ węzłów chłonnych obejmuje okolorudinny i międzyżebrowy.
  2. Organy. Są pobliskie organy klatki piersiowej. Ten typ jest reprezentowany przez węzły chłonne oskrzelowo-okołozębowe.
  3. Węzły chłonne śródpiersia piersiowego. W zależności od ich lokalizacji są podzielone na środkową, przednią i tylną.

Śródpiersie obejmują te naczynia i narządy, które znajdują się między płucami. Istnieje kilka rodzajów węzłów chłonnych:

  • spadochronowy;
  • retrosternal;
  • tchawiczo-oskrzelowy;
  • rozwidlone węzły chłonne;
  • paraaortyczny;
  • oskrzelowo-płucny;
  • przełykowy.

Normalne rozmiary i powody wzrostu

Zapalenie płuc zawsze dotyczy węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej.

W normalnych śródpiersiowych węzłach chłonnych rozmiar wynosi 5-30 mm. Są to małe, elastyczne struktury składające się z tkanek miękkich wypełnionych limfą.

Obrzęk węzłów chłonnych nie może być spowodowany przyczynami fizjologicznymi. Proces ten powstaje z powodu obecności patologicznych uszkodzeń tkanek i może być dwojakiego rodzaju:

  1. Etiologia nowotworu. W tym przypadku zapalenie węzłów chłonnych ma charakter złośliwy. Przerzuty do płuc lub układu limfatycznego, a także rak z lokalizacją w narządach oddechowych mogą prowadzić do zwiększenia liczby węzłów chłonnych.
  2. Etiologia zakaźna lub inna nieonkogenna. Jedną z głównych przyczyn rozwoju takich patologii jest długotrwałe leczenie. Przyczynami zapalenia węzłów chłonnych tej etiologii są również choroby zakaźne, wirusowe i bakteryjne.

W chorobach takich jak gruźlica, sarkoidoza, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, rak, zawsze wpływają na węzły chłonne wewnątrz klatki piersiowej. Z powodu rozwoju procesu patologicznego dochodzi do zwiększonej produkcji limfocytów.

Przyczyny raka płuc:

  • palenie (według statystyk, bierne palenie przyczynia się do rozwoju raka płuc w większym stopniu niż aktywne);
  • praca z substancjami rakotwórczymi;
  • częsty kontakt z radonem, który jest produktem rozkładu uranu;
  • życie w regionie o złym środowisku;
  • predyspozycje genetyczne.

Oprócz wzrostu liczby węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej, objawy rozwoju onkologii są następujące:

  • nie przechodzi chrypka;
  • bóle w klatce piersiowej;
  • ciężka duszność nawet przy krótkich obciążeniach;
  • ogólne złe samopoczucie (bóle głowy, temperatura, nadwrażliwość na światło);
  • awaryjna utrata wagi.

Wzrost liczby węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej może również wskazywać na rozwój wielu innych patologii:

  1. Bronchopneumonia. Obejmuje zapalenie oskrzelików i tkanki płucnej, które powstaje w wyniku aktywności paciorkowców i pneumokoków. W większości przypadków choroba rozwija się na tle niedawnych chorób zimnych. Wraz z rozwojem zapalenia oskrzeli, węzły chłonne nieznacznie zwiększają swoją wielkość. W trakcie postępu proces zapalny obejmuje układ naczyniowy i limfatyczny, w wyniku czego pacjent rozwija limfadenopatię.
  2. Sarkoidoza. Choroba autoimmunologiczna, której przyczyny są całkowicie niepewne. Wraz z rozwojem tej choroby u pacjenta obserwuje się jednostronny wzrost w tchawiczo-oskrzelowych i oskrzelowo-płucnych węzłach chłonnych.
  3. Gruźlica. Niebezpieczna choroba o charakterze zakaźnym, której czynnikiem sprawczym jest różdżka Kocha (Mycobacterium tuberculosis). Gruźlica płuc w większości przypadków prowadzi do rozwoju procesów zapalnych w węzłach chłonnych rozwidlenia. U pacjenta występuje ogólne złe samopoczucie, może wystąpić silny ból w klatce piersiowej i odkrztuszanie krwi. W gruźlicy spójność węzłów chłonnych obserwuje się ze sobą iz otaczającymi tkankami. W tym przypadku węzły mogą być dużym bezkształtnym wybrzuszeniem. Wraz z rozwojem procesu ropnego, zdrowe tkanki węzła chłonnego są zastępowane przez tkankę łączną, zachodzi proces bliznowacenia.

Powód wizyty u lekarza

Zwiększone węzły chłonne wewnątrz klatki piersiowej prowadzą do ciężkiej duszności nawet przy krótkim wysiłku.

Powiększone i bolesne węzły chłonne w klatce piersiowej same w sobie są powodem wizyty u lekarza. Jednak ich wzrost czasami bywa spotykany. Powodem wizyty u lekarza mogą być objawy kliniczne towarzyszące temu zjawisku.

Symptomatologia

Należy zauważyć, że przy różnych typach chorób nie tylko wielkość zmian węzłów chłonnych, ale także inne szacowane wskaźniki:

  • zmiany powierzchni: od stanu gładkiego do pagórkowatego;
  • zmiany konsystencji (naturalnie miękki węzeł chłonny wewnątrz płuc staje się twardy);
  • wraz z rozwojem procesów zapalnych węzły chłonne mogą się ze sobą łączyć, co prowadzi do utraty mobilności;
  • ból, który może wystąpić zarówno w spoczynku, jak i podczas ruchu.

Oprócz ostatniego znaku, wszystkie powyższe są określone tylko przez badania instrumentalne.

Bolesność jest głównym objawem klinicznym zapalenia węzłów chłonnych w płucach. Należy zauważyć, że wzrost tych formacji może wystąpić bez odpowiedniego bólu.

Z reguły, gdy dotknięte są węzły piersiowe, pacjent skarży się na ostry ból w górnej lub środkowej części klatki piersiowej. Najczęściej takie nieprzyjemne doznania mają jednostronną lokalizację. Gdy ból występuje po lewej stronie, często są mylone z bólem serca.

Dyskomfort może wystąpić, jak podczas kaszlu, podczas poruszania rękami i stale, bez zatrzymywania się nawet w nocy. Takie bóle znacznie pogarszają jakość życia pacjenta.

Diagnostyka

Zdjęcie rentgenowskie węzłów chłonnych wnękowych ujawnia powiększone węzły chłonne w płucu i śledzi pierwotne zmiany w narządach wewnętrznych.

Aby dokładnie określić chorobę, należy dokładnie postawić diagnozę. Po pierwsze, pacjent zwraca się do terapeuty, który słucha jego skarg i przeprowadza badanie podstawowe. Jeśli podejrzewasz rozwój konkretnej choroby, pacjent zostaje wysłany do jednego z następujących specjalistów:

  • Specjalista od gruźlicy;
  • specjalista chorób zakaźnych;
  • onkolog;
  • pulmonolog;
  • hematolog itp.

Dalsza diagnostyka opiera się na dwóch zestawach środków:

  1. Badania laboratoryjne. Pozwala zidentyfikować obecność w ciele procesu patologicznego.
  2. Diagnostyka instrumentalna. Pozwala ustawić lokalizację patologicznego skupienia, stopień uszkodzenia tkanki i inne niuanse.

Testy laboratoryjne obejmują:

  • kliniczne badanie krwi;
  • analiza moczu;
  • badanie komórek węzłów chłonnych uzyskanych przez biopsję;
  • bakteriologiczna kultura krwi.

Diagnostyka instrumentalna obejmuje przejście pacjenta według następujących procedur:

  1. RTG. Umożliwia identyfikację powiększonych węzłów chłonnych w płucach i śledzenie pierwotnych zmian w narządach wewnętrznych.
  2. USG. Jest to bardziej informacyjna metoda, dzięki której specjalista może uzyskać większą ilość informacji o stopniu rozwoju choroby.
  3. CT i MRI. Obecnie metody te są podstawą do diagnozy uszkodzeń węzłów chłonnych. Umożliwiają identyfikację najmniejszych zmian w strukturze tkanek zarówno węzłów, jak i narządów wewnętrznych, zapewniając pełny obraz choroby.

Leczenie

Jeśli stan zapalny węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej ma charakter onkologiczny, zaleca się chemioterapię.

Metoda leczenia zależy od pierwotnych przyczyn zwiększonych węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej. Ponieważ zapalenie węzłów chłonnych jest objawem wtórnym, leczenie powinno być ukierunkowane nie na zmniejszenie rozmiaru węzłów chłonnych, ale na zwalczanie zakażenia, które stało się główną przyczyną ich wzrostu. We współczesnej medycynie stosuje się następujące techniki:

  1. Farmakoterapia. Jest używany w większości przypadków. Najczęściej pacjentowi przepisuje się antybiotyki z grupy, u której występuje zidentyfikowana mikroflora chorobotwórcza.
  2. Gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych jest leczone w szpitalu. Terapia polega na przyjmowaniu leków przeciwgruźliczych, dietetycznych.
  3. Gdy onkologiczna natura choroby, pacjent przechodzi chemioterapię i radioterapię. Dalsza możliwa interwencja chirurgiczna.
  4. Jeśli u pacjenta rozwinęła się ropna postać zapalenia węzłów chłonnych, należy usunąć ropiejące węzły.

Powiększone śródpiersie węzłów chłonnych

Rola naczyń krwionośnych i naczyń włosowatych limfatycznych polega na wchłanianiu i kierowaniu cieczy białkowej ze złoża naczyń włosowatych i przywróceniu jej do krążenia żylnego. W przebiegu układu limfatycznego, w pobliżu naczyń krwionośnych, dużych żył, węzły chłonne są zgrupowane (w organizmie człowieka jest ponad 600) - różowo-szare okrągłe lub owalne formacje około 0,5-50 mm, w tym w śródpiersiu - środkowa część klatki piersiowej, gdzie znajdują się najważniejsze narządy ludzkie: serce, oskrzela, płuca, tętnice i żyły płucne itp. Są rodzajem komory filtracyjnej dla limfy i służą jako bariera dla różnych infekcji. Powiększony węzeł chłonny śródpiersia lub limfadenopatia jest odpowiedzią na proces patologiczny zachodzący w płucach lub konsekwencję nowotworów złośliwych w anatomicznie przylegających narządach: gruczole sutkowym, krtani, tarczycy, przewodzie pokarmowym.

Epidemiologia

Według statystyk, u 45% pacjentów stwierdza się limfadenopatię śródpiersia. Ponieważ choroba ta jest związana z takimi diagnozami jak rak, zapalenie płuc, sarkoidoza, dane dotyczące tych patologii dają również wyobrażenie o epidemiologii wzrostu węzłów chłonnych śródpiersia. Na świecie zarejestrowanych jest ponad 14 milionów osób z rakiem płuc i około 17 milionów rocznie z zapaleniem płuc. Sarkoidoza w różnych krajach jest nierówna, więc w 40 przypadkach na 100 tys. osoba jest zidentyfikowana w Europie i 1-2 w Japonii.

Przyczyny wzrostu węzłów chłonnych śródpiersia

Przyczyną wzrostu węzłów chłonnych śródpiersia jest obecność w nich patogennych drobnoustrojów, które aktywują białe krwinki zwalczające infekcję. W tym przypadku pierwotne jest zapalenie oskrzeli, gruźlica, sarkoidoza i nowotwory złośliwe. Chłoniaki, które wpływają nie tylko na węzły chłonne śródpiersia, ale także inne obszary, przerzuty nowotworów - guzy tkanek nabłonkowych, są patologiami złośliwymi.

Obrzęk węzłów chłonnych na raka płuc

Rak płuc jest nowotworem złośliwym, który w 95% przypadków rozwija się w warstwach nabłonkowych oskrzeli i oskrzelików. Rzadziej nowotwory wpływają na komórki opłucnej lub tkanki pomocnicze płuc. Spośród wszystkich nowotworów ten jest najczęstszą przyczyną śmierci u ludzi na całym świecie. Cztery etapy raka określa się w zależności od wielkości guza, jego rozprzestrzeniania się do sąsiednich tkanek i obecności przerzutów w węzłach chłonnych i innych narządach. W pierwszym stadium raka węzły chłonne nie biorą udziału w procesie patologicznym. Wzrost węzłów chłonnych w raku płuca obserwuje się od etapu 2. Pierwszy oskrzelowy, przyśrodkowa przeciwna strona strony śródpiersia jest dotknięta, na etapie 3b połączone są przeciwległe boczne węzły chłonne oskrzelowo-płucne.

Powiększone węzły chłonne śródpiersia po zapaleniu oskrzeli

Zapalenie oskrzeli jest ostrą chorobą zakaźną atakującą ściany oskrzelików. Często występuje po cierpieniu SARS, ale może być również chorobą pierwotną. Wzrost węzłów chłonnych po zapaleniu oskrzeli występuje z powodu udziału w procesie zapalnym układu limfatycznego i naczyniowego, w tym węzłów chłonnych śródpiersia. Z reguły przy tej chorobie są one umiarkowanie zwiększone.

Czynniki ryzyka

Czynniki ryzyka wzrostu węzłów chłonnych śródpiersia obejmują palenie tytoniu, długotrwałe narażenie na substancje chemiczne, szkodliwe opary, zakurzone i zanieczyszczone powietrze oraz gazy. Hipotermia prowadzi do obniżonej odporności i różnych infekcji wirusowych, które mogą być powikłane zapaleniem płuc. Nie wyklucza to czynnika dziedzicznego w występowaniu choroby, a także długotrwałego narażenia na różne leki

Patogeneza

Węzły limfotyczne istnieją w celu filtrowania różnych czynników zakaźnych z tkanek naszego ciała, więc znajdują się one w strategicznie ważnych miejscach ciała. W tych „pułapkach” aktywowane są białe krwinki, które zwalczają infekcję, która przeniknęła. Patogeneza choroby polega na zwiększonej reprodukcji limfocytów - komórkach ochronnych w celu wzmocnienia walki z obcymi elementami, jeśli istniejące nie radzą sobie. W konsekwencji następuje wzrost węzłów chłonnych, ich uszczelnienie.

Objawy powiększonego śródpiersia węzła chłonnego

Objawy powiększonego węzła chłonnego śródpiersia mają jasno określony obraz kliniczny.

Pierwsze oznaki objawiają się intensywnymi i ostrymi bólami w klatce piersiowej, czasami można je podać na ramię i szyję. Występuje chrypka, kaszel, źrenice oczu są rozszerzone, gałka oczna może spaść, słychać hałas w uszach i bóle głowy. Być może obrzęk żył w szyi, przejście pokarmu jest trudne. Przewlekła progresja choroby charakteryzuje się gorączką, tachykardią, obrzękiem kończyn, osłabieniem, poceniem się.

Etapy

Na podstawie czasu choroby występują trzy etapy rozwoju choroby:

To ostatnie wiąże się z ponownym wystąpieniem choroby.

Obrzęk węzłów chłonnych w korzeniu płuc

Powiększony węzeł chłonny u nasady płuc jest jedną z najczęstszych patologii tej części narządu. Zmiany jednostronne są najczęściej spowodowane przez gruźlicze zapalenie oskrzeli, przerzuty nowotworowe i złośliwe chłoniaki, obustronne - sarkoidoza stadium 1, który charakteryzuje się powstawaniem ziarniniaków w węzłach chłonnych.

Zwiększone wewnątrz klatki piersiowej węzły chłonne w płucach

Jedną z przyczyn zwiększenia liczby węzłów chłonnych w klatce piersiowej płuc, podobnie jak w ich korzeniach, jest gruźlica płuc. Tkanka limfatyczna rośnie, a węzeł chłonny odpowiednio wzrasta. Następnie pojawiają się oznaki specyficznego zapalenia.

Nieznaczny wzrost liczby węzłów (do 1,5 cm) nazywany jest zapaleniem oskrzeli. Gdy zapalenie na obwodzie zmiany występuje naciekające zapalenie oskrzeli, które jest zlokalizowane głównie z jednej strony. Nawet w układzie dwustronnym jest asymetryczny. Śmierć tkanki w postaci skrzepu jest charakterystyczna dla guzowatego lub nowotworowego zapalenia oskrzeli.

Inną przyczyną limfadenopatii płucnej jest choroba łagodna - sarkoidoza, która charakteryzuje się powstawaniem ziarniniaków nabłonkowych w węzłach chłonnych. Ta patologia dotyka więcej kobiet w wieku 20-40 lat. Charakter tej choroby nie jest wystarczająco jasny dzisiaj, niektórzy naukowcy wiążą jej występowanie z zakaźnymi patogenami, inni z czynnikiem genetycznym.

Zwiększenie liczby węzłów chłonnych w klatce piersiowej może być również spowodowane przez uraz narządu.

Komplikacje i konsekwencje

Ponieważ powiększenie węzłów chłonnych śródpiersia jest najczęściej wtórne i rozwija się na tle wielu z powyższych chorób, konsekwencje i powikłania zależą od patologii. Powiększony węzeł chłonny śródpiersia może prowadzić do zakrzepicy żył płucnych, posocznicy. W każdym razie wczesne wykrycie problemu, nawet w nowotworach złośliwych, czyni je mniej groźnymi dla życia człowieka niż w późniejszych stadiach choroby.

Diagnoza powiększonego śródpiersia węzła chłonnego

Diagnozę wzrostu węzłów chłonnych śródpiersia przeprowadza się na podstawie historii choroby, testów, diagnostyki instrumentalnej i różnicowej, ponieważ wzrokowe węzły chłonne wewnątrz klatki piersiowej są niedostępne.

Analizy

Aby potwierdzić laboratoryjnie proponowaną diagnozę, przeprowadź ogólne i biochemiczne badanie krwi, mikroreaktywność krwi (test na kiłę). Wykonywana jest również biopsja węzła chłonnego. W przypadku nowotworów złośliwych wykrywa się leukocytozę we krwi, spadek całkowitej liczby limfocytów, wzrost ESR i niedokrwistość.

Zakładając limfogranulomatozę lub białaczkę, przebija się szpik kostny. Podejrzewając gruźlicę, analizują plwocinę. Sarkoidoza wprowadza również zmiany w ogólnej analizie krwi i moczu, biochemiczne, w tym obniżone poziomy krwinek czerwonych, zwiększone monocyty, limfocyty, eozynofile, ESR. W przypadku tej choroby istnieją specyficzne analizy: znaczny wzrost enzymu enzymu ACE we krwi żylnej lub wapniu w moczu potwierdza obecność patologii.

Diagnostyka instrumentalna

Oprócz badania rentgenowskiego śródpiersia, które charakteryzuje się dwuwymiarowym płaskim obrazem i nie jest w stanie dać pełnego obrazu wszystkich jego narządów, w tym z powodu braku kontrastu wyświetlacza, istnieją inne metody diagnostyki instrumentalnej.

X-ray - nowoczesne i skuteczne badanie, które wyświetla dokładniejszy obraz trójwymiarowy. Pomaga wyjaśnić strukturę i kontury zaciemnienia, jeśli jest to nowotwór - stopień jego kiełkowania w śródpiersiu, związek z innymi narządami. Metody informacyjne to tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, ultradźwięki.

Bronchoskopia jest metodą za pomocą endoskopu, aby uzyskać materiał do badań biologicznych w przypadku podejrzenia gruźlicy, w celu zbadania tchawicy i oskrzeli. Endoskopia służy do badania powiększonych węzłów chłonnych.

Powiększone węzły chłonne na prześwietleniu śródpiersia

W przypadku braku procesu patologicznego w płucach węzły chłonne nie są widoczne na zdjęciu. Powiększony węzeł chłonny na zdjęciu rentgenowskim śródpiersia wygląda jak „cień patologiczny” i daje wyobrażenie o lokalizacji nidus guza, jego kształcie, zarysach, ruchliwości i wzajemnym połączeniu z sąsiednimi narządami. Na wzrost węzłów chłonnych może wskazywać stwardnienie, rozszerzenie korzeni płuc na zdjęciu. Ten wzór jest typowy dla zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc i palaczy płuc. Gruźlicę węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej określa się za pomocą radiogramu, a obraz kliniczny zależy od stopnia ich uszkodzenia, o czym świadczy cień korzenia płuc, zarysy jego zewnętrznego konturu i inne cechy. W celu dokładniejszego badania anatomii śródpiersia stosuje się różne skontrastowane metody fluoroskopii - pneumomediastografię (przez wprowadzenie gazu przez nakłucie), angiokardiografię (z użyciem jodu), bronchografię (różne środki kontrastowe) i badania przełyku z użyciem baru.

Co należy zbadać?

Diagnostyka różnicowa

Zadaniem diagnostyki różnicowej jest prawidłowe rozpoznanie patologii wśród wszystkich możliwych rozpoznań: gruźlicy, guzów, sarkoidozy, białaczki limfatycznej, limfogranulomatozy, zakażeń wirusowych, zapalenia płuc i innych chorób prowadzących do zwiększenia liczby węzłów chłonnych w śródpiersiu.

Z kim się skontaktować?

Leczenie powiększonego śródpiersia węzła chłonnego

Leczenie powiększonych węzłów chłonnych śródpiersia zależy bezpośrednio od rozpoznania. Rozważ leczenie najbardziej możliwych patologii. Tak więc leczenie sarkoidozy jest skuteczne przy pomocy inhalacji steroidów. Leczenie gruźlicy obejmuje długi okres (do sześciu miesięcy) i odbywa się w szpitalu, po którym trwa nieprzerwanie do półtora roku. Terapia przeciwgruźlicza obejmuje połączenie 3-4 leków przeciwgruźliczych w połączeniu z immunomodulatorami, terapią metaboliczną, fizykoterapią. Różne guzy najczęściej wymagają operacji w połączeniu z chemioterapią i radioterapią. W chłoniaku śródpiersia i zaawansowanych guzach stosuje się tylko leczenie zachowawcze.

Leki

Początkowo prednizon stosuje się w leczeniu sarkoidozy.

Prednizolon jest syntetycznym analogiem hormonów kortyzonu i hydrokortyzonu. Jest lekiem przeciwzapalnym, przeciw toksycznym, antyalergicznym. Dostępne w tabletkach i ampułkach. Dawka jest ustalana indywidualnie, ale zwykle zaczyna się od 20-30 mg na dobę podczas zaostrzenia. W przewlekłym przebiegu - 5-10 mg. Można je najpierw podawać dożylnie (30-45 mg), a z pozytywną dynamiką przełączać na zmniejszoną dawkę w tabletkach. Działania niepożądane są czasem wyrażane przez nadmierny wzrost włosów, otyłość, powstawanie i perforację wrzodów. Prednizolon jest przeciwwskazany w ciąży, w podeszłym wieku, z nadciśnieniem tętniczym, wrzodziejącymi zmianami w przewodzie pokarmowym.

Do inhalacji stosować duże dawki flutykazonu, budezonidu. Jeśli patologia nie odpowiada na leczenie przepisane azatiopryna, criszanol, cyklosporyna.

Azatiopryna - odnosi się do leków, które korygują procesy odpornościowe. Wydanie formularza - pigułki. Na dzień zaleca się przyjmowanie 1-1,5 mg na kilogram wagi. Być może pojawienie się nudności, wymiotów, toksycznego zapalenia wątroby. Ma przeciwwskazania do leukopenii.

Leczenie skojarzone gruźlicy może obejmować następujące kombinacje leków: izoniazyd, pirazynamid, ryfampicyna lub izoniazyd, ryfampicyna, etama butol. Podczas leczenia poza szpitalem zaleca się połączenie dwóch leków: izoniazydu z etambutolem lub etionamidu lub z pirazynomidem.

Izoniazyd jest przepisywany do leczenia wszystkich postaci i lokalizacji gruźlicy, zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. Dostępne w postaci tabletek, proszków, roztworów. Metody jego podawania są różne: doustnie, domięśniowo, dożylnie, do ciał jamistych, z inhalacją. Dawka dla każdego przypadku wynosi średnio 15 mg raz dziennie, 1-3 razy dziennie. Skutki uboczne są możliwe w postaci nudności, wymiotów, zawrotów głowy, zapalenia wątroby wywołanego lekami, wzrostu gruczołów mlecznych u mężczyzn i krwawienia u kobiet. Przeciwwskazane u pacjentów z padaczką, z wysokim ciśnieniem krwi, chorobami wątroby, chorobą wieńcową itp.

Ryfampicyna jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, w sieci aptecznej występuje w kapsułkach i ampułkach o porowatej masie. Kapsułki pije się na czczo na pół godziny przed posiłkiem, dożylnie podaje się dorosłym, używając sterylnej wody i glukozy do przygotowania roztworu. Dla dorosłych dawka dzienna wynosi 0,45 g, dla dzieci 10 mg / kg. Przebieg leczenia trwa miesiąc i odbywa się pod ścisłym nadzorem lekarzy, ponieważ Mogą wystąpić reakcje alergiczne, obniżenie ciśnienia krwi, niestrawność, zaburzenia czynności wątroby i nerek. Nie przepisywany kobietom w ciąży, dzieciom do 3 lat, z nadwrażliwością na lek.

Witaminy

Powiększony węzeł chłonny w śródpiersiu, niezależnie od przyczyny, wymaga zrównoważonej diety bogatej w witaminy i pierwiastki śladowe. Lista zdrowych produktów jest bardzo duża, w tym chude mięso, warzywa (cukinia, marchew, szparagi, seler, kapusta, ogórki, bakłażany, cebula, czosnek, słodka papryka), różne świeże i suszone owoce, orzechy, płatki zbożowe, twaróg, jogurty, świeże soki i inne produkty. Ekstrakty z dzikiej róży, wątroba wołowa, masło, owoce cytrusowe pomogą poprawić odporność. W przypadku sarkoidozy istnieje ograniczenie w przyjmowaniu wapnia, ale witaminy E, D, C, omega-3 są niezbędne dla chorego ciała.

Leczenie fizjoterapeutyczne

Nie stosuje się leczenia fizjoterapeutycznego z charakterem guza w węzłach chłonnych śródpiersia. KWCZ-terapia na grasicy jest skuteczna u pacjentów z sarkoidozą. Gruźlica płuc jest leczona laserem, ultradźwiękami, indukcją indukcyjną. Metody te zwiększają krążenie krwi w płucach, zwiększając w ten sposób działanie leków przeciwgruźliczych. Przeciwwskazane w ostrym przebiegu choroby, krwioplucie, procesach nowotworowych.

Leczenie ludowe

W przepisach na popularne leczenie różnych chorób płuc stosuje się zioła, produkty pszczele, tłuszcze zwierzęce i roślinne, orzechy itp. Oto niektóre z nich:

  • wymieszać wnętrze smalcu wieprzowego (200g), masła (50g), miodu (łyżka stołowa), kakao (50g), żółtek jaj (4szt.), śmietany (300g). Uzyskaną masę ubija się w blenderze i gotuje do stanu gęstej śmietany. Pij w schłodzonej formie 1 łyżka stołowa 3 razy dziennie;
  • 2 łyżki. łyżka lykopodiya i opakowanie zmiękczonego masła dodane do pół litra miodu, dokładnie wymieszać. Weź kilka razy dziennie na łyżkę;
  • sok z buraków, aloes, miód, wino „Cahors” (po 100 g), łyżkę tłuszczu wieprzowego zmieszanego i podanego 2 tygodnie, 40–50 g dziennie w ciągu dnia;
  • w temperaturze skuteczne są okłady z chrzanu i wcierania octem;
  • inhalacja, przy użyciu igieł sosnowych i oleju eukaliptusowego.

Ziołolecznictwo

W naturze istnieje wiele ziół, które mogą pomóc w połączeniu z leczeniem lekami. Jeśli wzrost węzłów chłonnych śródpiersia jest związany z chorobami zakaźnymi, zapaleniem płuc, gruźlicą, sarkoidozą, można bezpiecznie używać herbat i wywarów z lipy, jagód bzu czarnego, matki i macochy, lukrecji, babki, szałwi, glistnika, pokrzywy, nagietka. W sieci aptecznej sprzedawane są specjalne zioła, w których wszystkie niezbędne składniki są zrównoważone w celu zwalczania patologicznych ognisk.

Homeopatia

Homeopatia jest często adresowana, gdy wypróbowano różne inne metody, a wynik nie został osiągnięty. Leczenie homeopatyczne nowotworów wykorzystuje biologicznie aktywne substancje odkryte w różnym czasie przez różnych naukowców, mające na celu stymulowanie odporności organizmu i aktywowanie mechanizmów przeciwnowotworowych. Jeśli wszystkie znane metody leczenia zostały wyczerpane, ale efekt nie został osiągnięty, skorzystaj z autonose - homeopatycznej autoszczepionki, wytwarzanej przy użyciu bardzo niskich dawek toksyn i trucizn. Takie leki są indywidualne i są wytwarzane z krwi pacjenta, moczu lub śliny w oparciu o roztwór alkoholu.

W leczeniu gruźlicy stosuj także leki homeopatyczne. W zależności od objawów, przepisz ten lub ten lek. Tak więc, przy długiej plwocinie, fosfor jest uwalniany w różnych rozcieńczeniach (w 6, 12, 30); duszność - adonis vernalis, apotsinum, digitalis; hemoptysis - millefolium, ferrum aceticum, oczaru wirginijskiego; gorączka - akonit, beladonna, gelzemium, ferrum phosphoricum; kaszel - fosfor sodowy, siarkowy sodu.

Apotsinum - wykonane z czerwonego korzenia kutry, używane w rozcieńczeniach 3, 6, 12, 30. Nie opisano działań niepożądanych i przeciwwskazań.

Millefolium - lek przeciwzapalny i venotonic w kroplach. Zaleca się przyjmowanie 10-15 kropli trzy razy dziennie przed posiłkami. Skutki uboczne nie są ujawniane.

Akonit - ma połączony efekt, zmniejsza wydzielanie plwociny w oskrzelach, obniża temperaturę, ma właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne, znieczulające. Pij pół godziny przed posiłkiem lub godzinę później. W okresie zaostrzenia umieść 8 granulek pod językiem 5 razy dziennie, stopniowo zmniejszając do trzech dawek. Po 2 tygodniach zmniejsz częstotliwość odbierania do 2 razy, kontynuuj przez kolejne dwa tygodnie. Możliwe są objawy alergiczne, ale nie należy przerywać leczenia. Przeciwwskazane u kobiet w ciąży, hipotensyjne, nadwrażliwość.

Witch hazel - do leczenia płuc stosuje się granulki, dawkę określa homeopata indywidualnie. Do stosowania przez kobiety w ciąży konieczna jest konsultacja z ginekologiem.

Leczenie chirurgiczne

Aby skorzystać z leczenia chirurgicznego guzów i torbieli śródpiersia, należy to zrobić jak najwcześniej. W przypadku nowotworów złośliwych stosuje się indywidualne podejście na ostatnim etapie radykalna metoda nie ma sensu. Wskazania do operacji gruźlicy to brak dodatniej dynamiki w ciągu 1,5-2 lat. Sarkoidoza rzadko wymaga interwencji chirurgicznej, taka potrzeba może zaistnieć, aby uratować życie człowieka z różnymi komplikacjami.