Vilprafen - instrukcje użytkowania, opinie, analogi i formy uwalniania (tabletki 500 mg i 1000 mg solyutabu) lek do leczenia ureaplazmozy, chlamydii i innych zakażeń u dorosłych, dzieci i podczas ciąży

Kaszel

W tym artykule możesz przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Vilprafen. Przedstawiono opinie odwiedzających witrynę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Vilprafen w ich praktyce. Duża prośba o bardziej aktywne dodawanie opinii na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, jakie powikłania i skutki uboczne zaobserwowano, być może nie stwierdzone przez producenta w adnotacji. Vilprafen analogi z dostępnymi analogami strukturalnymi. Stosować w leczeniu ureaplazmozy, chlamydii, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc i innych zakażeń u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i karmienia piersią.

Vilprafen - lek przeciwbakteryjny z grupy makrolidów. Mechanizm działania jest związany z upośledzoną syntezą białek w komórce drobnoustroju ze względu na odwracalne wiązanie z podjednostką 50S rybosomu. W stężeniach terapeutycznych z reguły ma działanie bakteriostatyczne, spowalniające wzrost i rozmnażanie się bakterii. Przy tworzeniu wysokiego stężenia zapalenia w ognisku możliwe jest działanie bakteriobójcze.

Josamycyna (składnik aktywny leku Vilprafen) jest aktywna przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym.

Z reguły nie jest aktywny przeciwko enterobakteriom, dlatego ma niewielki wpływ na mikroflorę przewodu pokarmowego. W niektórych przypadkach zachowuje aktywność z opornością na erytromycynę i inne 14 i 15-członowe makrolidy (paciorkowce, gronkowce). Odporność na josamycynę jest mniej powszechna niż 14- i 15-członowych makrolidów.

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym Vilprafen jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Przyjmowanie pokarmu nie wpływa na biodostępność. Josamycyna jest dobrze rozpowszechniona w narządach i tkankach (z wyjątkiem mózgu), tworząc stężenia wyższe niż osocze i pozostając na poziomie terapeutycznym przez długi czas. Jozamycyna wytwarza szczególnie wysokie stężenia w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie w plwocinie przekracza stężenie w osoczu 8-9 razy. Przechodzi przez barierę łożyskową, jest wydzielany do mleka matki. Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem nie przekracza 10%.

Wskazania

Choroby zakaźne i zapalne wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na lek:

  • zakażenia górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych (zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie przyusznic, zapalenie krtani, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok);
  • błonica (oprócz leczenia antytoksyną błonicy);
  • szkarłatna gorączka (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
  • infekcje dolnych dróg oddechowych (ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, pozaszpitalne zapalenie płuc, w tym wywołane przez atypowe patogeny);
  • krztusiec
  • psittacosis;
  • infekcje jamy ustnej (zapalenie dziąseł, zapalenie osierdzia, zapalenie ozębnej, zapalenie pęcherzyków płucnych, ropień pęcherzykowy);
  • infekcje oczu (zapalenie powiek, zapalenie pęcherza moczowego);
  • zakażenia skóry i tkanek miękkich (zapalenie mieszków włosowych, wściekłość, furunculosis, ropień, trądzik, zapalenie naczyń chłonnych, zapalenie węzłów chłonnych, ropowica, panaritium, rana / w tym zakażenia pooperacyjne i oparzenia);
  • wąglik;
  • róży (z nadwrażliwością na penicylinę);
  • infekcje dróg moczowych i narządów płciowych (zapalenie cewki moczowej, zapalenie szyjki macicy, zapalenie najądrza, zapalenie gruczołu krokowego wywołane przez chlamydię i / lub mykoplazmy);
  • ziarniniak chłonny weneryczny;
  • rzeżączka, kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
  • choroby przewodu pokarmowego związane z Helicobacter pylori (w tym wrzód trawienny i wrzód dwunastnicy, przewlekłe zapalenie żołądka).

Formy wydania

Tabletki 500 mg i 1000 mg (Vilprafen Solutab).

Instrukcje użytkowania i dawkowania

Zalecana dawka dobowa dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 1-2 g w 2-3 dawkach. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 3 g dziennie.

Dzieci w wieku 1 roku mają średnią masę ciała 10 kg.

Dawka dobowa dla dzieci o masie ciała co najmniej 10 kg jest przepisywana na podstawie 40–50 mg / kg masy ciała na dobę, podzielonej na 2–3 dawki: 250–500 mg (1 / 4-1 / 2 tabletki rozpuszczone w wodzie) 2 razy dziennie, dzieciom o masie ciała 20-40 kg przepisuje się 500-1000 mg każda (1 / 2-1 tabletki rozpuszczone w wodzie) 2 razy dziennie, dzieci o wadze ciało powyżej 40 kg - 1000 mg (1 tabletka) 2 razy dziennie.

Zazwyczaj czas trwania leczenia jest ustalany przez lekarza i wynosi od 5 do 21 dni w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia. Zgodnie z zaleceniami WHO czas trwania leczenia paciorkowcowego zapalenia migdałków powinien wynosić co najmniej 10 dni.

W schematach terapii przeciwbakteryjnej Vilprafen jest przepisywany w dawce 1 g 2 razy dziennie przez 7-14 dni w połączeniu z innymi lekami w standardowych dawkach:

  • famotydyna 40 mg dziennie lub ranitydyna 150 mg 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + metronidazol 500 mg 2 razy dziennie;
  • omeprazol 20 mg (lub lanzoprazol 30 mg lub pantoprazol 40 mg lub esomeprazol 20 mg lub rabeprazol 20 mg) 2 razy dziennie + amoksycylina 1 g 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie;
  • omeprazol 20 mg (lub lanzoprazol 30 mg lub pantoprazol 40 mg lub esomeprazol 20 mg lub rabeprazol 20 mg) 2 razy dziennie + amoksycylina 1 g 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + bizmut tri-potasowy 240 mg 2 razy dziennie;
  • famotydyna 40 mg na dobę + furazolidon 100 mg 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + bizmut tri-potasowy 240 mg 2 razy dziennie).

W obecności zaniku błony śluzowej żołądka z achlorhydrią, potwierdzoną pH-metryką: amoksycylina 1 g 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + bizmut trikaliye ditsitrat 240 mg 2 razy dziennie.

W przypadku trądziku pospolitego i sferycznego zaleca się przepisywanie wilczarza w dawce 500 mg 2 razy dziennie przez pierwsze 2-4 tygodnie, a następnie - 500 mg jozamycyny 1 raz dziennie jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni.

Tabletki Vilprafen Solutab można przyjmować na różne sposoby: tabletkę można połykać w całości, popić wodą lub rozpuścić w wodzie przed użyciem. Tabletki należy rozpuścić w co najmniej 20 ml wody. Dobrze wymieszać powstałą zawiesinę przed użyciem.

Podczas przyjmowania leku Vilprafen należy pamiętać, że w przypadku pominięcia jednej dawki należy natychmiast przyjąć dawkę leku. Jeśli jednak należy przyjąć kolejną dawkę, nie należy przyjmować pominiętej dawki, należy powrócić do normalnego schematu leczenia. Nie należy przyjmować podwójnej dawki. Przerwa w leczeniu lub przedwczesne odstawienie leku zmniejsza szansę powodzenia terapii.

Efekty uboczne

  • dyskomfort w żołądku;
  • nudności;
  • dyskomfort w jamie brzusznej;
  • wymioty;
  • biegunka, zaparcie;
  • zapalenie jamy ustnej;
  • zmniejszony apetyt;
  • rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego;
  • pokrzywka;
  • obrzęk naczynioruchowy;
  • reakcja anafilaktoidalna;
  • pęcherzowe zapalenie skóry;
  • rumień wielopostaciowy wysiękowy (w tym zespół Stephena-Johnsona);
  • żółtaczka;
  • przejściowa utrata słuchu zależna od dawki;
  • plamica.

Przeciwwskazania

  • ciężka nieprawidłowa czynność wątroby;
  • dzieci o masie ciała poniżej 10 kg;
  • nadwrażliwość na lek;
  • Nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Stosowanie w czasie ciąży i podczas karmienia piersią po przeprowadzeniu oceny medycznej korzyści lub ryzyka jest dozwolone.

Europejskie Biuro WHO zaleca Vilprafen jako lek z wyboru w leczeniu zakażeń chlamydiami u kobiet w ciąży.

Specjalne instrukcje

W przypadku utrzymującej się ciężkiej biegunki należy wziąć pod uwagę możliwość zagrażającego życiu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego w obecności jozamycyny.

U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie należy przeprowadzić z uwzględnieniem wyników odpowiednich badań laboratoryjnych (definicja klirensu endogennej kreatyniny).

Należy wziąć pod uwagę możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (mikroorganizmy oporne na leczenie antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą również być oporne na jozamycynę).

Interakcja z narkotykami

Od Antybiotyki bakteriostatyczne in vitro są w stanie zmniejszyć działanie przeciwbakteryjne antybiotyków bakteriobójczych, należy unikać ich wspólnego stosowania. Vilprafen nie powinien być podawany w połączeniu z linkozamidami, ponieważ być może wzajemne zmniejszenie ich skuteczności.

Niektórzy przedstawiciele grupy makrolidów spowalniają eliminację ksantyn (teofiliny), co może prowadzić do oznak zatrucia. Badania kliniczne i eksperymentalne wskazują, że jozamycyna ma mniejszy wpływ na eliminację teofiliny niż inne makrolidy.

W przypadku jednoczesnego podawania z preparatem Wilprafen i lekami przeciwhistaminowymi zawierającymi terfenadynę lub astemizol, ryzyko wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu może wzrosnąć.

Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększonym zwężeniu naczyń po jednoczesnym podawaniu alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych, w tym. Pojedyncza obserwacja na tle przyjmowania jozamycyny.

Jednoczesne podawanie jozamycyny i cyklosporyny może powodować zwiększenie stężenia cyklosporyny w osoczu i zwiększać ryzyko nefrotoksyczności. Stężenie cyklosporyny w osoczu powinno być regularnie monitorowane.

Wraz ze wspólnym mianowaniem josamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

Analogi leku Vilprafen

Analogi strukturalne substancji czynnej:

Vilprafen

Formy wydania

Instrukcja Vilprafen

Vilprafen (INN josamycin) jest antybiotykiem makrolidowym. Pokazuje działanie bakteriostatyczne, aw wysokich stężeniach - działanie bakteriobójcze. Skuteczna w leczeniu infekcji spowodowanych przez gronkowce (włączając wytwarzające penicylinazy), paciorkowce, Corynebacteria, Haemophilus, Neisseria, Bordetella, Rickettsia, Mycoplasma, Treponema, zakażenia chlamydią, niektóre gatunki Shigella, Ureaplasma Clostridia. Nie wpływa praktycznie na enterobakterie, dlatego nie zaburza równowagi naturalnej mikroflory przewodu pokarmowego. Może być stosowany z opornością na erytromycynę. Odporność na sam Vilprafen jest wytwarzana rzadziej i wolniej niż w przypadku innych makrolidów. Jedną z zalet leku jest lipofilowość, która zapewnia szybką penetrację substancji czynnej w stężeniach terapeutycznych do komórek i tkanek. Podczas stosowania postaci dawkowania jozamycyny jej stężenie w białych krwinkach, komórkach nabłonkowych, makrofagach, fagocytach i monocytach jest 20 razy wyższe niż w przestrzeni śródmiąższowej. Ta właściwość leku sprawia, że ​​jest to idealny sposób na zwalczanie zakażeń chlamydiami, ponieważ cykl życia tych bakterii przechodzi do wnętrza komórki. W porównaniu z innymi antybiotykami Vilprafen ma bardzo wysoki wskaźnik wyleczenia chlamydii - 97% (w azytromycynie - 55%, w doksycyklinie - 50%). Szeroki zakres efektów terapeutycznych Vilprafen pozwala na jego zastosowanie w leczeniu mieszanych zakażeń bakteryjnych, w tym spowodowane przez przedstawicieli mikroflory beztlenowej. Lek jest prawie pozbawiony działania teratogennego i embriotoksycznego, dzięki czemu jest dostępny dla kobiet w ciąży i zapewnia skuteczną profilaktykę chlamydii w okresie noworodkowym.

Oprócz infekcji dróg moczowych Vilprafen stosuje się w leczeniu zakażeń górnych dróg oddechowych, dróg oddechowych, jamy ustnej, tkanek miękkich, zakażeń dermatologicznych. Po podaniu doustnym jest szybko i całkowicie wchłaniany w przewodzie pokarmowym. Obecność mas pokarmowych w jelicie nie wpływa na biodostępność leku (tj. Można go przyjmować niezależnie od posiłku, co jest bardzo wygodne). Maksymalne stężenie substancji czynnej we krwi odnotowuje się w ciągu 1-2 godzin po spożyciu. Przechodzi przemiany metaboliczne w wątrobie, a powstałe metabolity mają mniejszą aktywność terapeutyczną niż pierwotna substancja. Wydalany z organizmu przez drogi żółciowe (z żółcią) i moczowo-płciowym (z moczem). Ma niewielką liczbę działań niepożądanych, głównie z przewodu pokarmowego (anoreksja, nudności, niestrawność, skurcze brzucha, zaburzenia funkcji żółciopędnej). Powołując Vilprafena, należy rozważyć możliwość niekorzystnej interakcji ze wspólnie zażywanymi narkotykami. Zatem ten antybiotyk spowalnia eliminację leków przeciwalergicznych astemizolu i terfenadyny, co może prowadzić do rozwoju ciężkich komorowych zaburzeń rytmu. Vilprafen nasila również skutki uboczne teofiliny, digoksyny, alkaloidów sporyszu (działanie zwężające naczynia). A odwrotna strona medalu: Vilprafen może zmniejszyć skuteczność antybiotyków penicylinowych i cefalosporynowych, aw połączeniu z linkomycyną zmniejsza skuteczność obu leków. Pacjenci w podeszłym wieku Vilprafen przepisany w niższych dawkach. U osób, które akceptują jednocześnie digoksynę, monitorowanie EKG jest obowiązkowe.

Recenzje leku Vilprafen

Tabletki powlekane, Yamanouchi Pharma S.p.A.

Wskazania do użycia

Ostre i przewlekłe zakażenia wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na lek:

infekcje górnych dróg oddechowych i narządów laryngologicznych (ból gardła, zapalenie gardła, zapalenie otrzewnej, zapalenie krtani, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok; błonica (oprócz leczenia anatoksyną błoniczą) i szkarłatna gorączka w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);

infekcje dolnych dróg oddechowych (ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc (w tym wywołane przez atypowe patogeny), krztusiec, papuzica);

infekcje zębowe (zapalenie dziąseł i choroby przyzębia);

zakażenia w okulistyce (zapalenie powiek, zapalenie pęcherza moczowego);

zakażenia skóry i tkanek miękkich (ropne zapalenie skóry, furunculosis, wąglik, róży (ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę), trądzik, zapalenie naczyń chłonnych, zapalenie węzłów chłonnych, ziarniniak chłonny weneryczny;

infekcje układu moczowo-płciowego (zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie cewki moczowej, rzeżączka, kiła (ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę), chlamydia, mykoplazma (w tym ureaplazma) i infekcje mieszane.

Dyskusja o leku Vilprafen w zapisach matek

Pomógł mi tylko antybiotyk Vilprafen 500, możesz użyć jego B, ale najpierw, oczywiście, skonsultuj się z terapeutą. A jeśli zaczął się kaszel, to mukaltin (lub korzeń syropu), syrop z korzenia babki, gedelix. Świece viferon doodbytnicze. Eufillin jest, jeśli czujesz, że flegma w oskrzelach. Lizobact również ssał i więcej lukrecji. Ale ogólnie rzecz biorąc, przy odpowiednim stosowaniu bioparoxu zwykle pomaga.

Tabletki Vilprafen

Vilprafen jest szeroko stosowany w leczeniu chorób bakteryjnych i grzybiczych.

Lek należy do grupy makrolidów - antybiotyków, podobnych w działaniu do penicylin. Ma działanie bakteriostatyczne, aw dużych dawkach działanie bakteriobójcze. Prawie całkowicie metabolizowany w organizmie, a jego pozostałości i metabolity są wydalane z moczem.

Na tej stronie znajdziesz wszystkie informacje o Vilprafen: kompletne instrukcje użycia tego leku, średnie ceny w aptekach, kompletne i niepełne analogi leku, a także opinie osób, które już używały Vilprafen. Chcesz zostawić swoją opinię? Napisz w komentarzach.

Grupa kliniczno-farmakologiczna

Grupa antybiotyków makrolidowych.

Warunki sprzedaży aptek

Jest wydawany na receptę.

Ile kosztuje Vilprafen? Średnia cena w aptekach wynosi 600 rubli.

Uwolnij formę i kompozycję

Lek Vilprafen jest dostępny w postaci tabletek do podawania doustnego w kartoniku w blistrach po 10 sztuk. Każda tabletka jest pokryta warstwą białego koloru i ma poziome nacięcie po jednej stronie.

  • składnik aktywny: josamycyna - 500 mg,
  • substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, polisorbat 80, koloidalny tlenek krzemu, karboksymetyloceluloza sodowa, stearynian magnezu, hydroksypropylometyloceluloza, Macrogol 6000, talk, dwutlenek tytanu, wodorotlenek glinu, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry.

Efekt farmakologiczny

Działanie bakteriobójcze substancji czynnej leku wynika z faktu, że jozamycyna jest zdolna do wiązania się z dużą podjednostką błony rybosomalnej (50S), nie pozwala na utrwalenie transportującego RNA, a także blokuje translokację peptydów centrum A (rodzaj mutacji, której towarzyszy przegrupowanie chromosomalne wpływające na właściwości komórki) i hamuje wewnątrzkomórkową produkcję białek z aminokwasów.

Spektrum działania jozamycyny zawarte w Vilprafen jest dość szerokie.

Substancja wykazuje aktywność przeciwko Gram-dodatnim mikroorganizmom tlenowym, w tym:

  1. Wydalany przez organizm podczas procesów zapalnych peptokoków;
  2. Peptostreptokokk, które wywołują rozwój mieszanych infekcji;
  3. Gronkowiec;
  4. Czynnik powodujący wąglika - laseczki wąglika;
  5. Bakterie z rodzaju Corynebacterium, które są czynnikami sprawczymi błonicy;
  6. Clostridium perfringens - czynniki powodujące gangrenę gazową i toksykoinfekcje ludzkie;
  7. Streptococcus.

Wilprafen jest także aktywny przeciwko drobnoustrojom gram-ujemnym, w tym:

  1. Hemophilus, przyczyna zakażeń hemofilnych, w tym ropne zapalenie opon mózgowych, ostre zapalenie płuc, zapalenie osierdzia, posocznica itp.;
  2. Neusseria, które są czynnikami wywołującymi choroby takie jak rzeżączka i zapalenie opon mózgowych;
  3. Niektóre odmiany shigelli, prowokujące rozwój czerwonki;
  4. Bakteryjne fragilis, które są czynnikami sprawczymi chorób ropno-zakaźnych, rozwijających się po urazach, interwencjach chirurgicznych, niedoborach odporności itp.;

Ponadto jozamycyna wykazuje aktywność przeciwko różnym pasożytom wewnątrzkomórkowym: chlamydiom, legionelli, mykoplazmom, ureaplazmom.

Wskazania do użycia

Zgodnie z instrukcjami Vilprafen jest przepisywany w leczeniu następujących chorób zakaźnych i zapalnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na jozamycynę:

  1. Psittacosis;
  2. Krztusiec;
  3. Zakażenia w okulistyce (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie powiek);
  4. Zakażenia w stomatologii (zapalenie osierdzia, zapalenie pęcherzyków płucnych, zapalenie dziąseł, zapalenie przyzębia i ropień pęcherzykowy);
  5. Oparzenia i rany (w tym pooperacyjne);
  6. Rzeżączka, ziarniniak chłonny weneryczny, kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
  7. Zakażenia górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie krtani, paratonsillitis i zapalenie ucha środkowego;
  8. Zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym pozaszpitalne zapalenie płuc, ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli (zaostrzenia);
  9. Szkarłatna gorączka (Vilprafen jest przepisywany w przypadku nadwrażliwości na antybiotyki penicylinowe);
  10. Błonica (w terapii skojarzonej z antytoksyną błonicy);
  11. Zakażenia narządów płciowych i dróg moczowych (zapalenie szyjki macicy, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie cewki moczowej i zapalenie najądrza spowodowane przez mykoplazmy i / lub chlamydię);
  12. Zakażenia tkanek miękkich i skóry (furunculosis, furuncle, wąglik, trądzik, ropień, zapalenie mieszków włosowych, róży, zapalenie węzłów chłonnych, przestępca, zapalenie naczyń chłonnych i ropowica);
  13. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe wywołane przez Helicobacter pylori, w tym przewlekłe zapalenie żołądka i wrzód trawienny oraz 12 wrzodów dwunastnicy.

Przeciwwskazania

Lek jest przeciwwskazany w ciężkich naruszeń wątroby lub w obecności nadwrażliwości na lek.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Lek nie jest przepisywany kobietom w ciąży, jeśli występują poważne naruszenia wątroby, wrażliwość na składniki.

Instrukcje użytkowania

Instrukcje użytkowania wskazują, że zalecana dawka dla dorosłych i młodzieży powyżej 14 lat wynosi 1-2 g w 2-3 dawkach. Zalecana początkowa dawka wynosi 1 g.

  1. W leczeniu trądziku różowatego - 500 mg 2 razy / dobę przez 10-15 dni.
  2. W leczeniu ropnego zapalenia skóry - 500 mg 2 razy / dobę przez 10 dni.
  3. W leczeniu chlamydii układu moczowo-płciowego - 500 mg 2 razy / dobę przez 12-14 dni.
  4. W leczeniu przewlekłego zapalenia przyzębia, z tworzeniem się ropnia kości przyzębia - 500 mg 2 razy / dobę przez 12-14 dni.
  5. W przypadku trądziku zwykłego i kulistego (konglobatowego), 500 mg 2 razy / dobę jest przepisywane przez pierwsze 2-4 tygodnie, następnie 500 mg 1 raz / dzień jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni.

Tabletki należy połykać bez żucia, z niewielką ilością płynu, między posiłkami. Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami WHO dotyczącymi stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Niemowlęta i dzieci w wieku poniżej 14 lat zaleca się przepisywanie leku w zawiesinie. Dawka dobowa wynosi 30-50 mg / kg masy ciała, podzielona na 3 dawki. U noworodków i dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy dawkę należy dobrać zgodnie z dokładną masą ciała dziecka.

Przed użyciem wstrząsnąć fiolką z zawiesiną.

Efekty uboczne

Przy prawidłowym stosowaniu leku i dokładnym przestrzeganiu dawki wskazanej w instrukcji Vilprafen jest dobrze tolerowany przez pacjentów, ale w niektórych przypadkach mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

  1. Alergiczne reakcje skórne: pokrzywka, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, w bardzo rzadkich przypadkach wstrząs anafilaktyczny.
  2. Przewód pokarmowy: nudności, bóle brzucha, nadmierne ślinienie, zgaga, wymioty, nieposkromiona biegunka, rzadkie występowanie stanu zapalnego w jelitach.
  3. Ze strony wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, rzadko naruszenie wypływu żółci i funkcjonowanie pęcherzyka żółciowego, z powodu którego u pacjentów rozwinęła się żółtaczka.

Przedawkowanie

W odniesieniu do funduszy do tej pory nie zgłoszono żadnych przypadków przedawkowania. W przypadku przedawkowania po zażyciu leku należy założyć, że działania niepożądane są nasilone, należy zastosować leczenie objawowe.

Specjalne instrukcje

  1. U pacjentów z niewydolnością nerek wymagana jest korekta schematu dawkowania zgodnie z wartościami CC.
  2. Josamycyna nie jest przepisywana wcześniakom. W przypadku stosowania u noworodków należy monitorować czynność wątroby.
  3. Jeśli rozwija się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, należy wycofać josamycynę i przepisać odpowiednie leczenie. Leki, które zmniejszają ruchliwość jelit, są przeciwwskazane.

Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie chemicznymi antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą być również odporne na jozamycynę).

Interakcja z narkotykami

  1. Vilprafen hamuje eliminację ksantyn, które mogą wywołać rozwój zatrucia.
  2. Zaleca się unikanie jednoczesnego stosowania wilczarza z innymi antybiotykami. Może to zmniejszyć ich skuteczność.
  3. Jednoczesne stosowanie antybiotyku z cyklosporyną może prowadzić do zwiększenia stężenia tego ostatniego, dlatego jego poziom należy monitorować w trakcie leczenia.
  4. Przyjęcie vilprafena może zmniejszyć skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych, dlatego w celu uniknięcia niechcianej ciąży zaleca się dodatkowo stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.
  5. Skojarzone stosowanie wilprafenu z lekami przeciwhistaminowymi, w tym astemizolem i terfenadyną, zwiększa stężenie tego ostatniego, co może prowadzić do rozwoju poważnych zaburzeń rytmu serca, zagrażających życiu.

Recenzje

Zebraliśmy kilka opinii o leku Vilprafen:

  1. Masza. Zdał egzamin w czasie ciąży, zdał testy i okazało się, że mam ureaplazmozę. Lekarz przepisał mi „Vilprafen” + leki na dysbiozę. Bardzo się martwiłem, czy mogą być w czasie ciąży, ale przekonała mnie, że są dość łagodne, ale jednocześnie skuteczne. Przeszedł pełny kurs, nie zaobserwowano żadnych skutków ubocznych. Ale najważniejsza rzecz, która pomogła! Zanotowałem te tabletki, ponieważ przeczytałem, że mają dość szerokie spektrum działania i za przystępną cenę.
  2. Artem. Użył tego antybiotyku po raz pierwszy w tym roku, kiedy zachorował. Bolało mnie gardło i bolała mnie głowa. Moja mama poleciła ten lek. Lekarz przepisał ten lek przez rok, kiedy miała silne bóle gardła i leczyła ją przez ponad dwa miesiące. Co mogę powiedzieć o leku? Tak, nie wiem, to pomogło mi lub innym zestawem leków, których użyłem. Lecz wyleczyłem moją chorobę przez dziesięć dni, ponieważ zacząłem brać ten antybiotyk. Brak alergii i zaburzeń w jelitach, nie miałem wysypki. Urządzenie jest dobrze przeniesione. Niezadowolony z ceny leku, w naszym mieście kosztuje około czterysta rubli!

Według opinii Vilprafen jest dość skutecznym lekiem, ale ryzyko działań niepożądanych podczas leczenia jest dość wysokie. Pacjenci ze zdiagnozowaną chlamydią i ureaplazmozą informują, że w ciągu kilku dni po rozpoczęciu stosowania leku objawy choroby znikają bez śladu. Istnieją doniesienia o takich skutkach ubocznych Vilprafen, jak zaburzenia przewodu pokarmowego i wysypki alergiczne, które są stosunkowo częste.

Analogi

Analogiem Vilprafen jest Vilprafen Solutab.

Przed użyciem analogów skonsultuj się z lekarzem.

Warunki przechowywania i trwałość

Tabletki należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci, unikając ekspozycji na światło słoneczne na opakowaniu. Optymalna temperatura przechowywania nie przekracza 25 stopni.

Okres trwałości tabletek wynosi 3 lata od daty produkcji, pod koniec tego okresu niewykorzystany lek należy wyrzucić.

Vilprafen

Tabletki powlekane białą lub prawie białą, podłużną, dwuwypukłą, z ryzykiem po obu stronach.

Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna - 101 mg, polisorbat 80 - 5 mg, koloidalny dwutlenek krzemu - 14 mg, karmeloza sodowa - 10 mg, stearynian magnezu - 5 mg, metyloceluloza - 0,12825 mg, glikol polietylenowy 6000 - 0,3846 mg, talk - 2,0513 mg, ditlenek tytanu - 0,641 mg, wodorotlenek glinu - 0,641 mg, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry - 1,15385 mg.

10 szt. - blistry aluminium / PVC (1) - opakowania kartonowe.

Grupa antybiotyków makrolidowych. Ma działanie bakteriostatyczne dzięki hamowaniu syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Wysoce aktywny przeciwko mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym: Chlamydia trachomatis i Chlamydia pneumonuae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Legionella pneumophila; przeciwko Gram-dodatnim bakteriom tlenowym: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes i Streptococcus pneumoniae (pneumococcus), Corynebacterium diphtheriae; Gram-ujemne bakterie tlenowe: Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis; przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym: Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens.

Josamycyna jest także aktywna przeciwko Treponema pallidum.

Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Zmax osiąga się w ciągu 1-2 godzin po podaniu. 45 minut po podaniu dawki 1 g średnie stężenie jozamycyny w osoczu wynosi 2,41 mg / l.

Wiązanie z białkami osocza nie przekracza 15%.

Stan równowagi osiąga się po 2-4 dniach regularnego przyjmowania.

Josamycyna jest dobrze rozmieszczona w organizmie i gromadzi się w różnych tkankach: w płucach, tkance limfatycznej migdałków podniebiennych, narządach układu moczowego, skórze i tkankach miękkich. Szczególnie wysokie stężenia występują w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie jozamycyny w ludzkich leukocytach wielojądrzastych, monocytach i makrofagach pęcherzykowych jest około 20 razy wyższe niż w innych komórkach ciała.

Jozamycyna ulega biotransformacji w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów.

Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem jest mniejsze niż 20%.

Ze strony układu pokarmowego: rzadko - brak apetytu, nudności, zgaga, wymioty, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego; w niektórych przypadkach - zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, naruszenie odpływu żółci i żółtaczki.

Reakcje alergiczne: rzadko - pokrzywka.

Inne: w niektórych przypadkach zależna od dawki przejściowa utrata słuchu.

Antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny (należy unikać jednoczesnego stosowania jozamycyny z penicylinami i cefalosporynami).

Przy jednoczesnym stosowaniu josamycyny z linkomycyną może zmniejszyć skuteczność obu leków.

Josamycyna spowalnia eliminację teofiliny w mniejszym stopniu niż inne antybiotyki makrolidowe.

Jozamycyna spowalnia wydalanie terfenadyny lub astemizolu, co zwiększa ryzyko zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększonym działaniu zwężającym naczynia z jednoczesnym stosowaniem makrolidów i alkaloidów sporyszu. Podczas przyjmowania jozamycyny występuje 1 przypadek nietolerancji ergotaminy.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i cyklosporyny może zwiększyć stężenie cyklosporyny w osoczu krwi aż do nefrotoksycznego.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

W rzadkich przypadkach leczenia makrolidem antykoncepcyjne działanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być niewystarczające.

Jeśli rozwija się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, należy wycofać josamycynę i przepisać odpowiednie leczenie. Leki, które zmniejszają ruchliwość jelit, są przeciwwskazane.

U pacjentów z niewydolnością nerek wymagana jest korekta schematu dawkowania zgodnie z wartościami CC.

Josamycyna nie jest przepisywana wcześniakom. W przypadku stosowania u noworodków należy monitorować czynność wątroby.

Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie chemicznymi antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą być również odporne na jozamycynę).

Stosowanie w okresie ciąży i laktacji jest możliwe tylko w przypadkach, gdy zamierzone korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka.

W leczeniu makrolidów i jednoczesnym stosowaniu hormonalnych środków antykoncepcyjnych należy dodatkowo stosować niehormonalne środki antykoncepcyjne.

Vilprafen

Opis:

Vilprafen - lek, antybiotyk makrolidowy. Aktywny składnik leku - jozamycyna, działa przeciw mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym, bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym. Vilprafen stosuje się w leczeniu ostrych i przewlekłych chorób zakaźnych i zapalnych wywołanych przez bakterie wrażliwe na lek. Dostępny vilprafen w postaci tabletek do podawania doustnego.

Wskazania:

Vilprafen stosuje się w leczeniu zakażeń bakteryjnych górnych i dolnych dróg oddechowych, zakażeń zębów, zakażeń skóry i tkanek miękkich, zakażeń w okulistyce, zakażeń dróg moczowych.

Schemat odbioru:

Vilprafen w postaci tabletek przyjmuje się doustnie, między posiłkami. Tabletkę należy połykać w całości, popijając niewielką ilością wody. Dorosłym i dzieciom powyżej 14 roku życia przepisuje się zwykle 2-4 tabletki dziennie, dzieląc je na 2-3 dawki, czas trwania leczenia wynosi co najmniej 10 dni. Określona dawka i czas trwania leczenia przepisany przez lekarza, w zależności od rodzaju zakażenia i stanu pacjenta.

Formy wydania:

Vilprafen jest dostępny w postaci podłużnych białych tabletek powlekanych, stosowanych do podawania doustnego. Każda tabletka zawiera 500 mg aktywnego składnika josamycyny. Tabletki są pakowane w blistry po 10 sztuk, w tekturowy pakiet 1 blister.

Przeciwwskazania:

Vilprafen jest przeciwwskazany dla osób wrażliwych na składniki leku, osoby z zaburzeniami czynności wątroby. Nie polecany dla kobiet w ciąży i karmiących piersią, dzieci poniżej 14 lat.

Skład:

Preparat wilprafen zawiera główny składnik aktywny - josomycynę, jak również substancje pomocnicze: metylocelulozę, celulozę mikrokrystaliczną, koloidalny dwutlenek krzemu, polisorbat 80, karboksymetylocelulozę sodową, talk, stearynian magnezu, makrogol 6000.

Vilprafen: recenzje, instrukcje, analogi

Instrukcja tabletów Vilprafen

Podręcznik zawiera informacje o leku, tabletkach Vilprafen, które są niezbędne pacjentowi do prawidłowego stosowania leku w leczeniu. Do każdego pakietu dołączona jest ulotka z zaleceniami.

Forma, skład, opakowanie

Lek Vilprafen produkowany w postaci podłużnych dwuwypukłych tabletek pokrytych filmem. Kolor jest biały. Obecność linii podziału po obu stronach.

Substancja czynna leku josamycyna oprócz celulozy mikrokrystalicznej, stearynian magnezu, polisorbat 80, koloidalny dwutlenek krzemu sodu karmelozy jako substancje pomocnicze w każdej tabletce ma stężenie 500 miligramów.

Powłoka składa się z metylocelulozy, estrów kwasu metakrylowego i siebie, glikolu polietylenowego 6000, wodorotlenku glinu, talku i dwutlenku tytanu, które są pobierane w proporcjach, które są konieczne.

Tabletki Vilprafen sprzedawane są w opakowaniach z cienkiej tektury, gdzie znajduje się jeden blister z tuzinem tabletek.

Warunki i warunki przechowywania

Przechowywanie leku powinno być zorganizowane w miejscach, w których nie ma światła słonecznego, a temperatura powietrza nie przekracza 25 stopni. Dobre tabletki na cztery lata. Dzieci nie powinny być trzymane w pomieszczeniu, w którym przechowywane są leki.

Farmakologia

Vilprafen to antybiotyk makrolidowy. Ze względu na mechanizm działania zakłócają proces syntezy białka w komórce drobnoustroju. Stężenia leków terapeutycznych są bakteriostatyczne, co spowalnia wzrost i rozmnażanie patologicznych mikroorganizmów. Kiedy konieczne jest wywołanie działania bakteriobójczego, zaleca się, aby zapewnić koncentrację zapalenia z wysokim stężeniem leku.

Aktywny składnik Vilprafen jest aktywny wobec wielu bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, a także mikroorganizmów wewnątrzkomórkowych.

Aktywność enterobakterii w leku jest prawie zerowa, więc szkodliwy wpływ na mikroflorę narządów trawiennych praktycznie nie występuje przy przyjmowaniu tabletek.

Farmakokinetyka

Lek jest wchłaniany z przewodu pokarmowego niemal natychmiast po jego zażyciu. Na wskaźnikach biodostępności połączenie z przyjmowaniem pokarmu nie ma wpływu. W ciągu godziny po przyjęciu substancja czynna leku osiąga maksymalne stężenie w osoczu.

Wiązanie z białkami osocza występuje w 15 procentach. Substancja czynna Vilprafen ma dobrą dystrybucję w narządach i tkankach. Jedynym wyjątkiem jest mózg. Podczas dystrybucji powstają takie stężenia, które są kilkakrotnie wyższe niż w osoczu i przez długi czas mogą być utrzymywane na poziomie wystarczającym do uzyskania efektu terapeutycznego. Szczególnie wysokie stężenia jozamycyny przenikają do płynu łzowego, płuc, potu, migdałków i śliny. W plwocinie występują duże stężenia.

Przez barierę łożyska łatwo przenika i znajduje się w mleku matki.

Metabolizm jozamycyny jest przeprowadzany w wątrobie do stanu metabolitów, które mają znacznie mniejszą aktywność.

Okres półtrwania nie przekracza dwóch godzin. Głównym wnioskiem jest żółć, aw niewielkiej ilości nie więcej niż 10% leku jest wydalane przez nerki.

Gdy pacjent cierpi na upośledzoną czynność wątroby, okres półtrwania wilprafenu może być zwiększony.

Wskazania Wilprafena

Lek jest wskazany do podawania w przypadku konieczności leczenia chorób o charakterze zakaźno-zapalnym, które są wywoływane przez mikroorganizmy wrażliwe na lek Vilprafen.

  • Do leczenia zakażeń górnych dróg oddechowych (zapalenie migdałków, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie ucha środkowego, zapalenie krtani, paratonzillita);
  • choroby zapalne o zakaźnej etiologii górnych dróg oddechowych;
  • błonica (jako część złożonego leczenia);
  • szkarłatna gorączka (gdy pacjent cierpi na zwiększoną podatność na penicyliny);
  • choroby zakaźne dolnych dróg oddechowych (ostre zapalenie oskrzeli, pozaszpitalne zapalenie płuc, przewlekłe zapalenie oskrzeli w ostrej fazie);
  • krztusiec;
  • psittacosis;
  • infekcje zębowe (zapalenie dziąseł, ropień pęcherzykowy, zapalenie osierdzia, pęcherzyki płucne, zapalenie ozębnej);
  • infekcje oczne (dakryocystitis, blepharitis);
  • zakażenia skóry i tkanek miękkich (zapalenie mieszków włosowych, panaritium, furuncle, flegmon, furunculosis, zapalenie węzłów chłonnych, ropień, zapalenie naczyń chłonnych, róży, wrzodów syberyjskich, trądzik);
  • infekcje etiologii rany, a także oparzenia i nabyte po zabiegu;
  • infekcje układu moczowo-płciowego (zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego spowodowane chlamydią lub mykoplazmą, zapalenie najądrza, zapalenie szyjki macicy);
  • syfilis i rzeżączka (jeśli występuje nadwrażliwość na preparaty penicylinowe), a także weneryczne limfogranuloma.
  • choroby przewodu pokarmowego spowodowane zmianą Helicobacter pylori (zapalenie żołądka lub wrzodziejące zmiany chorobowe).

Przeciwwskazania

Lek nie jest zalecany do podawania pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Również spotkanie będzie miało na tych, którzy mają wysoką wrażliwość, jako substancję czynną leku, i na inne antybiotyki makrolidowe.

Nie należy traktować opcji mianowania dzieci, których masa ciała nie osiągnęła dziesięciu kilogramów.

Instrukcja użytkowania Wilprafen

Dla dorosłego pacjenta i nastolatka po 14 roku życia zaleca się przyjmowanie nie więcej niż dwóch gramów leku w kilku dawkach. Standardowe spotkanie to: 500mg / 3p / dzień. W razie potrzeby pozwolono zwiększyć dawkę do trzech gramów.

Czas trwania leczenia, zgodnie z decyzją lekarza, może wynosić od pięciu dni do trzech tygodni, w zależności od charakteru zakażenia i jego ciężkości. Na przykład paciorkowcowe zapalenie migdałków wymaga terapeutycznego przebiegu tego leku przez co najmniej dziesięć dni.

W leczeniu helicobacter Vilprafen uzupełnia standardowe dawki innych leków wskazanych do leczenia tej dolegliwości w zalecanej dawce 1 g / 2 p./dobę przez jeden lub dwa tygodnie podawania.

Do leczenia trądziku (zwykłego, kulistego) przepisywanego w dawce 500 mg / 2 p./dobę od dwóch tygodni do miesiąca przyjęcia do szpitala, a następnie przełączenia na 500 mg / 1 pz dziennie jako leczenie podtrzymujące przez dwa miesiące.

Wilprafen podczas ciąży

Zaleca się ciążę Vilprafen, aby wybrać inne leki do zwalczania zakażenia chlamydią. Stosowanie leku jest dozwolone w innych opcjach leczenia, jeśli taka decyzja zostanie podjęta przez lekarza.

Vilprafen dla dzieci

Dzieci Vilprafen nie są przepisywane, dopóki ich waga nie osiągnie dziesięciu kilogramów.

Efekty uboczne

Zjawiska o charakterze wtórnym występują rzadko, ale nadal występują skargi pacjentów na ich występowanie.

  • większość pacjentów skarży się na nudności i dyskomfort w żołądku;
  • rzadziej biegunka i wymioty;
  • obserwowano rzadkie przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego;

Sposoby wydalania żółci i wątroby

  • zdarzały się przypadki zaburzeń czynności wątroby i żółtaczki.
  • manifestacja alergii występuje rzadko i objawia się głównie pokrzywką lub obrzękiem naczynioruchowym;
  • zdarzały się przypadki reakcji anafilaktoidalnych;
  • niezwykle rzadko odnotowano zapalenie skóry pęcherzowe, rumień wielopostaciowy wysiękowy;
  • skutki uboczne wyrażają się w przemijającym upośledzeniu słuchu;
  • bardzo rzadko objawia się plamica.

Przedawkowanie

Przypuszczalnie przy nadmiernym spożyciu leku należy przygotować się do wyeliminowania objawów działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego. Nie zidentyfikowano żadnych innych specyficznych objawów, które można by przypisać przedawkowaniu.

Interakcje narkotykowe

Do tej pory zidentyfikowano szereg interakcji leku Vilprafen z niektórymi rodzajami leków.

Należy spodziewać się zauważalnego spadku wydajności po obu stronach podczas łączenia Vilprafen z preparatami bakteriobójczymi, na przykład z antybiotykami z linkosamidu.

Połączenie z Vilprafenem prowadzi do wolniejszej eliminacji tej grupy leków.

Jednoczesne przyjmowanie wilkołaka z lekami przeciwhistaminowymi zawierającymi substancję terfenadynę i astemizol może mieć spowolniony wpływ na ich wydalanie, co jest związane z rozwojem arytmii z zagrożeniem dla życia pacjenta.

Preparaty zawierające alkaloidy sporyszu

Być może zwiększony efekt zwężenia tętnic lub naczyń krwionośnych.

Być może znaczny wzrost stężenia cyklosporyny w osoczu krwi, co zwiększa ryzyko nefrotoksyczności.

Stężenie digoksyny w surowicy znacznie wzrasta.

Dodatkowe instrukcje

Jeśli u pacjenta rozwinęła się ciężka biegunka w ciężkiej postaci, powstaje zagrożenie rozwoju rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, które zagraża życiu.

Zaleca się, aby pacjenci z niewydolnością nerek wzięli pod uwagę wyniki badań laboratoryjnych podczas leczenia wilczarza.

Istnieje duże prawdopodobieństwo oporności krzyżowej na inne antybiotyki makrolidowe, które należy rozważyć podczas leczenia.

Nie odnotowano wpływu na pracę z mechanizmami i prowadzeniem transportu.

Analogi Vilprafena

W postaci analogu, który z powodzeniem może zastąpić Vilprafen w leczeniu, odnotowuje się lek Vilprafen-Solutab, który ma również postać tabletek.

Cena Vilprafen

Koszt Vilprafen (500 mg) na opakowanie z tuzinem tabletek wynosi 530 rubli.

Opinie Vilprafen

Ogólnie rzecz biorąc, recenzje leku są pozytywne, z wyjątkiem negatywnego nastawienia do antybiotyków. Koszt leku również nie jest szczęśliwy, ponieważ kurs wymiany jest kosztowny. Ale efekt terapeutyczny leku odpowiada prawie wszystkim.

Nie ma wielu recenzji, ale wystarczająco dużo, aby zrobić wrażenie na przygotowaniu. Dajemy niektóre z nich.

Irina: Kiedy gronkowiec, uśpiony w prawie każdym ciele, przejawiał się osłabioną odpornością, musiałem być leczony antybiotykami. Objawami terapii były częste wizyty w toalecie na płucach. Leczenie, przepisane w postaci dziesięciu dni przyjmowania - tabletka Flucostat, było wielkim sukcesem. Brak skutków ubocznych, brak dyskomfortu i wspaniały efekt leczniczy. Jednak terapia okazała się droga. Drogi leku, ale skuteczny.

Victoria: Przepisała ureaplazmozę na potrzeby ginekologa. Efekt terapeutyczny był doskonały, ale sam przebieg leczenia był dla mnie trudny. Ścigany stale nudności. Uwzględniono także niedogodności związane z wielkością pigułek, których nie mogę połknąć. Widziałem je jak dziecko: zmiażdżyć i rozcieńczyć wodą.

Larisa: Była leczona przez Wilprfena w ginekologii i była zadowolona ze wszystkiego, aż w dziesiątym dniu leczenia nie zostałam posypana pokrzywką. Leczenie było przewidziane na 12-dniowy kurs. Jakoś cierpiałem przez kolejne dwa dni, chociaż konieczne było anulowanie leczenia. W rezultacie, oprócz pewnego dyskomfortu związanego z reakcją alergiczną, leczenie zasługuje na doskonałą ocenę.

Svetlana: Z roku na rok wraz z początkiem zimnej pory zaczynam chorować na infekcje przeziębienia, więc antybiotyki są różne. Przyzwyczajeni już do tego, że po zakończeniu głównej terapii konieczne jest wyeliminowanie problemów z upośledzoną mikroflorą pochwy i jelit. Jednak ku mojemu wielkiemu zdumieniu Vilprafen nie dał mi takich kłopotów, nie wiem, o co w tym wszystkim chodzi, ale już zaopatrzyłem się w lekarstwo na wypadek choroby, a teraz będę ich tylko leczył.

Zinaida: Leczony chlamydią Vilprafenom. Efekt terapeutyczny jest doskonały. Bardzo bałem się efektów ubocznych, ale miałem szczęście, że ich nie wypróbowałem. Pierwszy dzień był naznaczony łagodnymi nudnościami i nic więcej nie przeszkadzało. Jedyne, co mi się nie podobało, to to, że jest zbyt długo na przyjęcie kursu antybiotykowego. 10 dni to dużo. Cena również gryzie, ale jeśli lek jest tak skuteczny, nie można się na nim skupić. Zdrowie jest droższe.

Vilprafen (josamycin)

Moderator: dvd-rw

  • Przejdź do strony:

# 41 Post sasch »Czw 29 grudnia 2011 14:40

# 42 Post przez serpentolog »Czw 06 września 2012 18:29

# 43 Post megalucker »Wed Feb 06, 2013 1:51 pm

wyloguj się trochę:
jak każdy, ale nie mogłem wytrzymać Vilprafen Solyutab w dawce od 3 do 1000. I ogólnie rzecz biorąc, solutab w ogóle nie trawił organizmu (ciśnienie już spadło do 90/50), ledwo go skończył przez 8 dni, zmuszając do zmniejszenia dawki do 2x1000 mg. I pierwsze 2 dni wziąłem rano i po południu (rozumiem, że jest bardzo źle).
Po (zewnętrznym) okazało się, że reszta opakowań to zwykłe tabletki, które kontynuowałem picie według tego samego schematu -2 do 500 2 razy dziennie. Przenośność jest znacznie łatwiejsza. Oto jest.
W rzeczywistości ciśnienie w dniu 1 załamało się po przyjęciu pigułki Avelox wieczorem (kurs łączony). Drugiego dnia wieczorem wziąłem 500 mg leku Vilprafen od 3 dni, 1000 mg 2 razy dziennie + Avelox na lunch.
Od tego. Po co napisał stos listów - wątpię, aby w przypadku dwóch niewłaściwych metod pojawił się opór, zwłaszcza z dodatkiem Avelox. Dzisiaj jest 15 dni (Wil 1 gr 2 razy dziennie + Avelox), leukocyty nie zmniejszyły się (jak zwykle 10-15), myślę, że lepiej zmienić AB lub zwiększyć dawkę?

Ps. jeśli ktoś Solyub nie pójdzie, spróbuj pigułek.
Pss. kurs empiryczny, nie zidentyfikowano nic istotnego klinicznie.

# 44 Wiadomość fanat »Nie 03 marca 2013 1:40

Vilprafen

WILPRAFEN ®

Znajdź aptekę i kup Vilprafen od 485Р

Instrukcja Wilprafena
Wybierz formularz wydania

Instrukcje Vilprafen
Tabletki powlekane

Tabletki powlekane białe lub prawie białe, podłużne, dwuwypukłe, z ryzykiem po obu stronach.

Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, polisorbat 80, strącony tlenek krzemu, karboksymetyloceluloza sodowa, stearynian magnezu.

Skład powłoki: metyloceluloza, glikol polietylenowy 6000, talk, dwutlenek tytanu, wodorotlenek glinu, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry.

10 szt. - pęcherze (1) - pakuje karton.

Grupa antybiotyków makrolidowych

Grupa antybiotyków makrolidowych. Ma działanie bakteriostatyczne dzięki hamowaniu syntezy białek bakteryjnych. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Wysoce aktywny przeciwko mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym: Chlamydia trachomatis, Chlamydophila pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Legionella pneumophila; Bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae, Corynebacterium diphtheriae; Bakterie Gram-ujemne: Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis; bakterie beztlenowe: Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Clostridium perfringens.

Nieco wpływa na enterobakterie, dlatego nie zmienia naturalnej flory bakteryjnej przewodu pokarmowego.

Skuteczny z opornością na erytromycynę. Oporność na josamycynę rozwija się rzadziej niż na inne antybiotyki makrolidowe.

Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko i całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. Przyjmowanie pokarmu nie wpływa na biodostępność. Zmax osiąga się w ciągu 1-2 godzin po podaniu.

Wiązanie z białkami osocza nie przekracza 15%.

Szczególnie wysokie stężenia występują w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie jozamycyny w plwocinie przekracza stężenie w osoczu 8-9 razy. Gromadzi się w tkance kostnej. Dostaje się przez barierę łożyskową, która jest zaopatrzona w mleko matki.

Josamycyna jest metabolizowana w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów.

Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem jest mniejsze niż 20%.

Ostre i przewlekłe choroby zakaźne i zapalne wywołane przez wrażliwe mikroorganizmy:

- zakażenia górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych (w tym zapalenie migdałków, zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie okrężnicy, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie krtani);

- błonica (oprócz leczenia antytoksyną błonicy);

- szkarłatna gorączka (ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę);

- zakażenia dolnych dróg oddechowych (w tym ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc, w tym wywołane przez atypowe patogeny);

- zapalenie dziąseł i choroby przyzębia;

- zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym ropne zapalenie skóry, furunculosis, trądzik, zapalenie naczyń chłonnych, zapalenie węzłów chłonnych);

- róży (ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę);

- zakażenia dróg moczowych i narządów płciowych (w tym zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego, rzeżączka, syfilis / z nadwrażliwością na penicylinę, chlamydię, mykoplazmy / w tym ureaplasma / i infekcje mieszane).

- ciężka nieprawidłowa czynność wątroby;

- Nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe.

Dozwolone jest stosowanie Vilprafen w czasie ciąży i laktacji (karmienie piersią) zgodnie ze wskazaniami.

Europejskie Biuro WHO zaleca jozamycynę jako lek z wyboru w leczeniu zakażeń chlamydiami u kobiet w ciąży.

Zalecana dzienna dawka dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 1-2 g w 2-3 dawkach. Zalecana początkowa dawka wynosi 1 g.

W przypadku trądziku pospolitego i sferycznego przepisuje się 500 mg 2 razy dziennie przez pierwsze 2-4 tygodnie, następnie 500 mg 1 raz dziennie jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni.

Tabletki należy połykać w całości, bez żucia, z niewielką ilością płynu.

Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami WHO dotyczącymi stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Podczas przyjmowania leku Vilprafen należy pamiętać, że w przypadku pominięcia jednej dawki należy natychmiast przyjąć dawkę leku. Jeśli jednak należy przyjąć kolejną dawkę, nie należy przyjmować pominiętej dawki, należy powrócić do normalnego schematu leczenia. Nie należy przyjmować podwójnej dawki. Przerwa w leczeniu lub przedwczesne odstawienie leku zmniejsza prawdopodobieństwo powodzenia leczenia.

Ze strony układu pokarmowego: rzadko - brak apetytu, nudności, zgaga, wymioty, dysbioza, biegunka; w niektórych przypadkach - zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, naruszenie odpływu żółci i żółtaczki. W przypadku rozwoju uporczywej ciężkiej biegunki na tle przyjmowania leku należy rozważyć możliwość rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego.

Ze strony narządu słuchu: rzadko - zależna od dawki przejściowa utrata słuchu.

Reakcje alergiczne: w pojedynczych przypadkach - pokrzywka.

Inne: w niektórych przypadkach - kandydoza.

Do tej pory nie ma danych na temat specyficznych objawów przedawkowania Vilprafen. W przypadku przedawkowania należy założyć wystąpienie i nasilenie skutków ubocznych układu pokarmowego.

Antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny. Dlatego należy unikać jednoczesnego podawania wilprafenu z antybiotykami tych grup.

Przy jednoczesnym stosowaniu wilkołaka z linkomycyną może zmniejszyć skuteczność obu leków (nie przepisuj tego połączenia).

Niektóre antybiotyki makrolidowe spowalniają eliminację ksantyn (teofiliny), co może prowadzić do możliwego zatrucia. Badania kliniczne i eksperymentalne wykazały, że jozamycyna ma mniej wyraźny wpływ na wydalanie teofiliny niż inne antybiotyki makrolidowe.

Przy równoczesnym stosowaniu preparatów vilprafen i antyhistaminowych zawierających terfenadynę lub astemizol, możliwe jest opóźnienie wydalania tego ostatniego, co zwiększa ryzyko zagrażających życiu arytmii.

Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększeniu zwężenia naczyń przy jednoczesnym stosowaniu makrolidów i alkaloidów sporyszu. Był jeden przypadek pacjenta, który nie tolerował ergotaminy podczas przyjmowania jozamycyny. Biorąc to pod uwagę, podczas stosowania josamycyny i ergotaminy należy monitorować stan pacjenta.

Przy jednoczesnym stosowaniu wilprafenu i cyklosporyny możliwe jest zwiększenie poziomu cyklosporyny w osoczu krwi i wytworzenie jej stężenia nefrotoksycznego we krwi. Dlatego przy jednoczesnym stosowaniu tych leków należy regularnie monitorować stężenie cyklosporyny w osoczu krwi.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

W rzadkich przypadkach podczas leczenia makrolidami działanie antykoncepcyjne hormonalnych środków antykoncepcyjnych może nie być wystarczająco skuteczne (może być konieczne zastosowanie niehormonalnych metod antykoncepcji).

Ostrożnie i pod kontrolą czynności nerek lek należy przepisywać pacjentom z niewydolnością nerek.

Przepisując Vilprafen, należy rozważyć możliwość oporności krzyżowej na różne antybiotyki z grupy makrolidów (na przykład, mikroorganizmy oporne na leczenie z antybiotykami o podobnej budowie chemicznej mogą również być oporne na jozamycynę).

Lista B. Lek należy przechowywać w ciemnym miejscu, niedostępnym dla dzieci w temperaturze nie przekraczającej 25 ° C. Okres ważności - 4 lata.

Lek jest dostępny na receptę.

Informacje pochodzą z podręcznika leków Vidal.
Ostatni zaktualizowany opis 28.09.2011

Instrukcja Vilprafen Solutab
Tabletki do rozpraszania

Tabletki są dyspergowalne w kolorze białym lub białym z żółtawym odcieniem, podłużne, oznaczone „IOSA” i malowane na jednej stronie i oznakowane „1000” na drugiej, o słodkim smaku i smaku truskawkowym.

Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, hydroksypropyloceluloza, sodu dusate, aspartam, bezwodny dwutlenek krzemu, aromat truskawkowy, stearynian magnezu.

5 sztuk - pęcherze (2) - pakuje karton.
6 sztuk - pęcherze (2) - pakuje karton.

Grupa antybiotyków makrolidowych

Grupa antybiotyków makrolidowych. Ma działanie bakteriostatyczne dzięki hamowaniu syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Wysoce aktywny przeciwko mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym: Chlamydia trachomatis, Chlamydophila pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Legionella pneumophila; Gram-dodatnie bakterie tlenowe: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes i Streptococcus pneumoniae, Corynebacterium diphtheriae; Gram-ujemne bakterie tlenowe: Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis; bakterie beztlenowe: Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Clostridium perfringens.

Nieco wpływa na enterobakterie, dlatego nie zmienia naturalnej flory bakteryjnej przewodu pokarmowego.

Skuteczny z opornością na erytromycynę. Oporność na josamycynę rozwija się rzadziej niż na inne antybiotyki makrolidowe.

Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko i całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. Przyjmowanie pokarmu nie wpływa na biodostępność. Zmax osiąga się w ciągu 1-2 godzin po podaniu.

Wiązanie z białkami osocza nie przekracza 15%.

Szczególnie wysokie stężenia występują w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie jozamycyny w plwocinie przekracza stężenie w osoczu 8-9 razy. Gromadzi się w tkance kostnej. Dostaje się przez barierę łożyskową, która jest zaopatrzona w mleko matki.

Jozamycyna ulega biotransformacji w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów.

Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem jest mniejsze niż 20%.

Ostre i przewlekłe choroby zakaźne i zapalne wywołane przez wrażliwe mikroorganizmy:

- zakażenia górnych dróg oddechowych i narządów laryngologicznych (w tym zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie otrzewnej, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie krtani);

- błonica (oprócz leczenia antytoksyną błonicy);

- szkarłatna gorączka (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);

- zakażenia dolnych dróg oddechowych (w tym ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc, w tym wywołane przez atypowe patogeny);

- zakażenia jamy ustnej (w tym zapalenie dziąseł i choroby przyzębia);

- zakażenia oczu (w tym zapalenie powiek, zapalenie pęcherza moczowego);

- zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym ropne zapalenie skóry, furunculosis, trądzik, zapalenie naczyń chłonnych, zapalenie węzłów chłonnych);

- róży (z nadwrażliwością na penicylinę);

- zakażenia dróg moczowych i narządów płciowych (w tym zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego, rzeżączka, syfilis / z nadwrażliwością na penicylinę, chlamydię, mykoplazmy / w tym ureaplasma / i infekcje mieszane).

- ciężka nieprawidłowa czynność wątroby;

- nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe.

Dozwolone stosowanie Vilprafen Solutab w czasie ciąży i laktacji (karmienie piersią) zgodnie z wskazaniami.

Europejskie Biuro WHO zaleca jozamycynę jako lek z wyboru w leczeniu zakażeń chlamydiami u kobiet w ciąży.

Zalecana dawka dobowa dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 1-2 g. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 3 g / dobę. Dzienna dawka powinna być podzielona na 2-3 dawki.

Dzienna dawka dla dzieci ustalana jest w dawce 40-50 mg / kg masy ciała w 2-3 dawkach.

W przypadku trądziku pospolitego i sferycznego zalecana dawka leku wynosi 500 mg 2 razy / dobę przez pierwsze 2-4 tygodnie, następnie 500 mg 1 raz dziennie jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni.

Tabletki do sporządzania zawiesiny można przyjmować na dwa sposoby: połykać w całości, popijać wodą lub wcześniej rozcieńczać wodą przed użyciem (co najmniej 20 ml). Dobrze wymieszać powstałą zawiesinę przed użyciem.

Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami WHO dotyczącymi stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Przy przyjęciu Vilprafen Solyub konieczne jest natychmiastowe przyjęcie dawki leku. Jeśli jednak należy przyjąć kolejną dawkę, nie należy przyjmować pominiętej dawki, należy powrócić do normalnego schematu leczenia. Nie należy przyjmować podwójnej dawki. Przerwa w leczeniu lub przedwczesne odstawienie leku zmniejsza prawdopodobieństwo powodzenia leczenia.

Ze strony układu pokarmowego: rzadko - brak apetytu, nudności, zgaga, wymioty, dysbioza, biegunka; w niektórych przypadkach przejściowy wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych, któremu rzadko towarzyszy naruszenie odpływu żółci i żółtaczki. W przypadku rozwoju uporczywej ciężkiej biegunki na tle przyjmowania leku należy rozważyć możliwość rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego.

Reakcje alergiczne: w rzadkich przypadkach - reakcje skórne (pokrzywka).

Ze strony narządu słuchu: rzadko - zależna od dawki przejściowa utrata słuchu.

Inne: w niektórych przypadkach - kandydoza.

Do tej pory nie ma danych na temat specyficznych objawów przedawkowania Solpub Vilprafen. W przypadku przedawkowania należy założyć wystąpienie i nasilenie skutków ubocznych układu pokarmowego.

Antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny (tego połączenia należy unikać).

Przy jednoczesnym stosowaniu josamycyny z linkomycyną może zmniejszyć skuteczność obu leków.

Niektóre antybiotyki makrolidowe spowalniają eliminację ksantyn (teofiliny), co może prowadzić do rozwoju toksycznego działania tych ostatnich. Badania kliniczne i eksperymentalne wykazały, że jozamycyna ma mniej wyraźny wpływ na wydalanie teofiliny niż inne antybiotyki makrolidowe.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i preparatów przeciwhistaminowych zawierających terfenadynę lub astemizol, możliwe jest spowolnienie wydalania tego ostatniego, co zwiększa ryzyko zagrażających życiu arytmii.

Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększeniu zwężenia naczyń przy jednoczesnym stosowaniu makrolidów i alkaloidów sporyszu. Biorąc to pod uwagę, podczas stosowania josamycyny i ergotaminy należy monitorować stan pacjenta.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i cyklosporyny możliwe jest zwiększenie poziomu cyklosporyny w osoczu krwi i wytworzenie jej stężenia nefrotoksycznego. Dlatego kombinacja tych leków powinna regularnie monitorować stężenie cyklosporyny w osoczu krwi.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

W rzadkich przypadkach podczas leczenia makrolidami działanie antykoncepcyjne hormonalnych środków antykoncepcyjnych może nie być wystarczająco skuteczne (może być konieczne zastosowanie niehormonalnych metod antykoncepcji).

Pacjenci z niewydolnością nerek powinni być przepisywani pod kontrolą czynności nerek.

Przepisując Vilprafen Solutab, należy wziąć pod uwagę możliwość oporności krzyżowej na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą być również oporne na jozamycynę).

Lista B. Lek należy przechowywać w suchym, ciemnym miejscu, niedostępnym dla dzieci w temperaturze nie wyższej niż 25 ° C Okres ważności - 2 lata.

Lek jest dostępny na receptę.

Informacje pochodzą z podręcznika leków Vidal.
Ostatni zaktualizowany opis 28.09.2011