Tabletki Vilprafen

Vilprafen jest szeroko stosowany w leczeniu chorób bakteryjnych i grzybiczych.

Lek należy do grupy makrolidów - antybiotyków, podobnych w działaniu do penicylin. Ma działanie bakteriostatyczne, aw dużych dawkach działanie bakteriobójcze. Prawie całkowicie metabolizowany w organizmie, a jego pozostałości i metabolity są wydalane z moczem.

Na tej stronie znajdziesz wszystkie informacje o Vilprafen: kompletne instrukcje użycia tego leku, średnie ceny w aptekach, kompletne i niepełne analogi leku, a także opinie osób, które już używały Vilprafen. Chcesz zostawić swoją opinię? Napisz w komentarzach.

Grupa kliniczno-farmakologiczna

Grupa antybiotyków makrolidowych.

Warunki sprzedaży aptek

Jest wydawany na receptę.

Ile kosztuje Vilprafen? Średnia cena w aptekach wynosi 600 rubli.

Uwolnij formę i kompozycję

Lek Vilprafen jest dostępny w postaci tabletek do podawania doustnego w kartoniku w blistrach po 10 sztuk. Każda tabletka jest pokryta warstwą białego koloru i ma poziome nacięcie po jednej stronie.

• składnik aktywny: josamycyna - 500 mg,
• substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, polisorbat 80, koloidalny tlenek krzemu, karboksymetyloceluloza sodowa, stearynian magnezu, hydroksypropylometyloceluloza, Macrogol 6000, talk, dwutlenek tytanu, wodorotlenek glinu, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry.

Efekt farmakologiczny

Działanie bakteriobójcze substancji czynnej leku wynika z faktu, że jozamycyna jest zdolna do wiązania się z dużą podjednostką błony rybosomalnej (50S), nie pozwala na utrwalenie transportującego RNA, a także blokuje translokację peptydów centrum A (rodzaj mutacji, której towarzyszy przegrupowanie chromosomalne wpływające na właściwości komórki) i hamuje wewnątrzkomórkową produkcję białek z aminokwasów.

Spektrum działania jozamycyny zawarte w Vilprafen jest dość szerokie.

Substancja wykazuje aktywność przeciwko Gram-dodatnim mikroorganizmom tlenowym, w tym:

1. Wydalany przez organizm podczas procesów zapalnych peptokoków;
2. Peptostreptokokk, które wywołują rozwój mieszanych infekcji;
3. Gronkowiec;
4. Czynnik powodujący wąglika - laseczki wąglika;
5. Bakterie z rodzaju Corynebacterium, które są czynnikami sprawczymi błonicy;
6. Clostridium perfringens - czynniki powodujące gangrenę gazową i toksykoinfekcje ludzkie;
7. Streptococcus.

Wilprafen jest także aktywny przeciwko drobnoustrojom gram-ujemnym, w tym:

1. Hemophilus, przyczyna zakażeń hemofilnych, w tym ropne zapalenie opon mózgowych, ostre zapalenie płuc, zapalenie osierdzia, posocznica itp.;
2. Neusseria, które są czynnikami wywołującymi choroby takie jak rzeżączka i zapalenie opon mózgowych;
3. Niektóre odmiany shigelli, prowokujące rozwój czerwonki;
4. Bakteryjne fragilis, które są czynnikami sprawczymi chorób ropno-zakaźnych, rozwijających się po urazach, interwencjach chirurgicznych, niedoborach odporności itp.;

Ponadto jozamycyna wykazuje aktywność przeciwko różnym pasożytom wewnątrzkomórkowym: chlamydiom, legionelli, mykoplazmom, ureaplazmom.

Wskazania do użycia

Zgodnie z instrukcjami Vilprafen jest przepisywany w leczeniu następujących chorób zakaźnych i zapalnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na jozamycynę:

1. Psittacosis;
2. Krztusiec;
3. Zakażenia w okulistyce (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie powiek);
4. Zakażenia w stomatologii (zapalenie osierdzia, zapalenie pęcherzyków płucnych, zapalenie dziąseł, zapalenie przyzębia i ropień pęcherzykowy);
5. Oparzenia i rany (w tym pooperacyjne);
6. Rzeżączka, ziarniniak chłonny weneryczny, kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
7. Zakażenia górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie krtani, paratonsillitis i zapalenie ucha środkowego;
8. Zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym pozaszpitalne zapalenie płuc, ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli (zaostrzenia);
9. Szkarłatna gorączka (Vilprafen jest przepisywany w przypadku nadwrażliwości na antybiotyki penicylinowe);
10. Błonica (w terapii skojarzonej z antytoksyną błonicy);
11. Zakażenia narządów płciowych i dróg moczowych (zapalenie szyjki macicy, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie cewki moczowej i zapalenie najądrza spowodowane przez mykoplazmy i / lub chlamydię);
12. Zakażenia tkanek miękkich i skóry (furunculosis, furuncle, wąglik, trądzik, ropień, zapalenie mieszków włosowych, róży, zapalenie węzłów chłonnych, przestępca, zapalenie naczyń chłonnych i ropowica);
13. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe wywołane przez Helicobacter pylori, w tym przewlekłe zapalenie żołądka i wrzód trawienny oraz 12 wrzodów dwunastnicy.

Przeciwwskazania

Lek jest przeciwwskazany w ciężkich naruszeń wątroby lub w obecności nadwrażliwości na lek.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Lek nie jest przepisywany kobietom w ciąży, jeśli występują poważne naruszenia wątroby, wrażliwość na składniki.

Instrukcje użytkowania

Instrukcje użytkowania wskazują, że zalecana dawka dla dorosłych i młodzieży powyżej 14 lat wynosi 1-2 g w 2-3 dawkach. Zalecana początkowa dawka wynosi 1 g.

1. W leczeniu trądziku różowatego - 500 mg 2 razy / dobę przez 10-15 dni.
2. W leczeniu ropnego zapalenia skóry - 500 mg 2 razy / dobę przez 10 dni.
3. W leczeniu chlamydii układu moczowo-płciowego - 500 mg 2 razy / dobę przez 12-14 dni.
4. W leczeniu przewlekłego zapalenia przyzębia, z tworzeniem się ropnia kości przyzębia - 500 mg 2 razy / dobę przez 12-14 dni.
5. W przypadku trądziku zwykłego i kulistego (konglobatowego), 500 mg 2 razy / dobę jest przepisywane przez pierwsze 2-4 tygodnie, następnie 500 mg 1 raz / dzień jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni.

Tabletki należy połykać bez żucia, z niewielką ilością płynu, między posiłkami. Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami WHO dotyczącymi stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Niemowlęta i dzieci w wieku poniżej 14 lat zaleca się przepisywanie leku w zawiesinie. Dawka dobowa wynosi 30-50 mg / kg masy ciała, podzielona na 3 dawki. U noworodków i dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy dawkę należy dobrać zgodnie z dokładną masą ciała dziecka.

Przed użyciem wstrząsnąć fiolką z zawiesiną.

Efekty uboczne

Przy prawidłowym stosowaniu leku i dokładnym przestrzeganiu dawki wskazanej w instrukcji Vilprafen jest dobrze tolerowany przez pacjentów, ale w niektórych przypadkach mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

1. Alergiczne reakcje skórne: pokrzywka, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, w bardzo rzadkich przypadkach wstrząs anafilaktyczny.
2. Przewód pokarmowy: nudności, bóle brzucha, nadmierne ślinienie, zgaga, wymioty, nieposkromiona biegunka, rzadkie występowanie stanu zapalnego w jelitach.
3. Ze strony wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, rzadko naruszenie wypływu żółci i funkcjonowanie pęcherzyka żółciowego, z powodu którego u pacjentów rozwinęła się żółtaczka.

Przedawkowanie

W odniesieniu do funduszy do tej pory nie zgłoszono żadnych przypadków przedawkowania. W przypadku przedawkowania po zażyciu leku należy założyć, że działania niepożądane są nasilone, należy zastosować leczenie objawowe.

Specjalne instrukcje

1. U pacjentów z niewydolnością nerek wymagana jest korekta schematu dawkowania zgodnie z wartościami CC.
2. Josamycyna nie jest przepisywana wcześniakom. W przypadku stosowania u noworodków należy monitorować czynność wątroby.
3. Jeśli rozwija się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, należy wycofać josamycynę i przepisać odpowiednie leczenie. Leki, które zmniejszają ruchliwość jelit, są przeciwwskazane.

Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie chemicznymi antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą być również odporne na jozamycynę).

Interakcja z narkotykami

1. Vilprafen hamuje eliminację ksantyn, które mogą wywołać rozwój zatrucia.
2. Zaleca się unikanie jednoczesnego stosowania wilczarza z innymi antybiotykami. Może to zmniejszyć ich skuteczność.
3. Jednoczesne stosowanie antybiotyku z cyklosporyną może prowadzić do zwiększenia stężenia tego ostatniego, dlatego jego poziom należy monitorować w trakcie leczenia.
4. Przyjęcie vilprafena może zmniejszyć skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych, dlatego w celu uniknięcia niechcianej ciąży zaleca się dodatkowo stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.
5. Skojarzone stosowanie wilprafenu z lekami przeciwhistaminowymi, w tym astemizolem i terfenadyną, zwiększa stężenie tego ostatniego, co może prowadzić do rozwoju poważnych zaburzeń rytmu serca, zagrażających życiu.

Recenzje

Zebraliśmy kilka opinii o leku Vilprafen:

1. Masza. Zdał egzamin w czasie ciąży, zdał testy i okazało się, że mam ureaplazmozę. Lekarz przepisał mi „Vilprafen” + leki na dysbiozę. Bardzo się martwiłem, czy mogą być w czasie ciąży, ale przekonała mnie, że są dość łagodne, ale jednocześnie skuteczne. Przeszedł pełny kurs, nie zaobserwowano żadnych skutków ubocznych. Ale najważniejsza rzecz, która pomogła! Zanotowałem te tabletki, ponieważ przeczytałem, że mają dość szerokie spektrum działania i za przystępną cenę.
2. Artem. Użył tego antybiotyku po raz pierwszy w tym roku, kiedy zachorował. Bolało mnie gardło i bolała mnie głowa. Moja mama poleciła ten lek. Lekarz przepisał ten lek przez rok, kiedy miała silne bóle gardła i leczyła ją przez ponad dwa miesiące. Co mogę powiedzieć o leku? Tak, nie wiem, to pomogło mi lub innym zestawem leków, których użyłem. Lecz wyleczyłem moją chorobę przez dziesięć dni, ponieważ zacząłem brać ten antybiotyk. Brak alergii i zaburzeń w jelitach, nie miałem wysypki. Urządzenie jest dobrze przeniesione. Niezadowolony z ceny leku, w naszym mieście kosztuje około czterysta rubli!

Według opinii Vilprafen jest dość skutecznym lekiem, ale ryzyko działań niepożądanych podczas leczenia jest dość wysokie. Pacjenci ze zdiagnozowaną chlamydią i ureaplazmozą informują, że w ciągu kilku dni po rozpoczęciu stosowania leku objawy choroby znikają bez śladu. Istnieją doniesienia o takich skutkach ubocznych Vilprafen, jak zaburzenia przewodu pokarmowego i wysypki alergiczne, które są stosunkowo częste.

Analogi

Analogiem Vilprafen jest Vilprafen Solutab.

Przed użyciem analogów skonsultuj się z lekarzem.

Warunki przechowywania i trwałość

Tabletki należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci, unikając ekspozycji na światło słoneczne na opakowaniu. Optymalna temperatura przechowywania nie przekracza 25 stopni.

Okres trwałości tabletek wynosi 3 lata od daty produkcji, pod koniec tego okresu niewykorzystany lek należy wyrzucić.

Vilprafen

Tabletki powlekane białą lub prawie białą, podłużną, dwuwypukłą, z ryzykiem po obu stronach.

Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna - 101 mg, polisorbat 80 - 5 mg, koloidalny dwutlenek krzemu - 14 mg, karmeloza sodowa - 10 mg, stearynian magnezu - 5 mg, metyloceluloza - 0,12825 mg, glikol polietylenowy 6000 - 0,3846 mg, talk - 2,0513 mg, ditlenek tytanu - 0,641 mg, wodorotlenek glinu - 0,641 mg, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry - 1,15385 mg.

10 szt. - blistry aluminium / PVC (1) - opakowania kartonowe.

Grupa antybiotyków makrolidowych. Ma działanie bakteriostatyczne dzięki hamowaniu syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Wysoce aktywny przeciwko mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym: Chlamydia trachomatis i Chlamydia pneumonuae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Legionella pneumophila; przeciwko Gram-dodatnim bakteriom tlenowym: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes i Streptococcus pneumoniae (pneumococcus), Corynebacterium diphtheriae; Gram-ujemne bakterie tlenowe: Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis; przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym: Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens.

Josamycyna jest także aktywna przeciwko Treponema pallidum.

Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Z_max osiąga się w ciągu 1-2 godzin po podaniu. 45 minut po podaniu dawki 1 g średnie stężenie jozamycyny w osoczu wynosi 2,41 mg / l.

Wiązanie z białkami osocza nie przekracza 15%.

Stan równowagi osiąga się po 2-4 dniach regularnego przyjmowania.

Josamycyna jest dobrze rozmieszczona w organizmie i gromadzi się w różnych tkankach: w płucach, tkance limfatycznej migdałków podniebiennych, narządach układu moczowego, skórze i tkankach miękkich. Szczególnie wysokie stężenia występują w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie jozamycyny w ludzkich leukocytach wielojądrzastych, monocytach i makrofagach pęcherzykowych jest około 20 razy wyższe niż w innych komórkach ciała.

Jozamycyna ulega biotransformacji w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów.

Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem jest mniejsze niż 20%.

Ze strony układu pokarmowego: rzadko - brak apetytu, nudności, zgaga, wymioty, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego; w niektórych przypadkach - zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, naruszenie odpływu żółci i żółtaczki.

Reakcje alergiczne: rzadko - pokrzywka.

Inne: w niektórych przypadkach zależna od dawki przejściowa utrata słuchu.

Antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny (należy unikać jednoczesnego stosowania jozamycyny z penicylinami i cefalosporynami).

Przy jednoczesnym stosowaniu josamycyny z linkomycyną może zmniejszyć skuteczność obu leków.

Josamycyna spowalnia eliminację teofiliny w mniejszym stopniu niż inne antybiotyki makrolidowe.

Jozamycyna spowalnia wydalanie terfenadyny lub astemizolu, co zwiększa ryzyko zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększonym działaniu zwężającym naczynia z jednoczesnym stosowaniem makrolidów i alkaloidów sporyszu. Podczas przyjmowania jozamycyny występuje 1 przypadek nietolerancji ergotaminy.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i cyklosporyny może zwiększyć stężenie cyklosporyny w osoczu krwi aż do nefrotoksycznego.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

W rzadkich przypadkach leczenia makrolidem antykoncepcyjne działanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być niewystarczające.

Jeśli rozwija się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, należy wycofać josamycynę i przepisać odpowiednie leczenie. Leki, które zmniejszają ruchliwość jelit, są przeciwwskazane.

U pacjentów z niewydolnością nerek wymagana jest korekta schematu dawkowania zgodnie z wartościami CC.

Josamycyna nie jest przepisywana wcześniakom. W przypadku stosowania u noworodków należy monitorować czynność wątroby.

Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie chemicznymi antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą być również odporne na jozamycynę).

Stosowanie w okresie ciąży i laktacji jest możliwe tylko w przypadkach, gdy zamierzone korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka.

W leczeniu makrolidów i jednoczesnym stosowaniu hormonalnych środków antykoncepcyjnych należy dodatkowo stosować niehormonalne środki antykoncepcyjne.

Wilprafen ® (Wilprafen ®)

Aktywny składnik:

Treść

Grupa farmakologiczna

Obrazy 3D

Skład i forma uwalniania

w blistrze 10 szt.; w pudełku 1 blister.

Opis postaci dawkowania

Tabletki w foliowej okładce w białym kolorze, podłużny kształt z nacięciami na środkowych i wypukłych krawędziach.

Charakterystyczny

Antybiotyk makrolidowy.

Działanie farmakologiczne

Farmakodynamika

Lek jest stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych; Działanie bakteriostatyczne jozamycyny, jak również innych antybiotyków makrolidowych, jest spowodowane hamowaniem syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Dzhozschik, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis, Helicobacter pylori), a także przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym (Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens).

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko i całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. C_max jozamycyna w surowicy osiągana jest w ciągu 1–4 godzin po zażyciu wampiryny. Około 15% josamycyny wiąże się z białkami osocza. Szczególnie wysokie stężenia substancji znajdują się w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach.

Jozamycyna jest metabolizowana w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów i jest wydalana głównie z żółcią. Wydalanie leku w moczu - mniej niż 20%.

Wskazania do stosowania Wilprafen ®

Ostre i przewlekłe zakażenia wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na lek, na przykład:

Zakażenia górnych dróg oddechowych i narządów laryngologicznych:

zapalenie migdałków i zapalenie okrężnicy;

błonica (oprócz leczenia antytoksyną błonicy), jak również szkarłatna gorączka w przypadku nadwrażliwości na penicylinę.

Infekcje dolnych dróg oddechowych:

zapalenie płuc (w tym postać nietypowa);

Zakażenia skóry i tkanek miękkich:

róży (ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę);

Zakażenia układu moczowo-płciowego:

kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);

Chlamydia, mykoplazma (w tym Ureaplasma) i infekcje mieszane.

Przeciwwskazania

nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe;

ciężka nieprawidłowa czynność wątroby.

Efekty uboczne

Ze strony przewodu pokarmowego: rzadko - utrata apetytu, nudności, zgaga, wymioty i biegunka. W przypadku utrzymującej się ciężkiej biegunki należy pamiętać o możliwości wystąpienia zagrażającego życiu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego spowodowanego antybiotykami.

Reakcje nadwrażliwości: w bardzo rzadkich przypadkach możliwe są reakcje alergiczne skóry (np. Pokrzywka).

Ze strony wątroby i dróg żółciowych: w niektórych przypadkach wystąpił przemijający wzrost aktywności enzymów wątrobowych w osoczu krwi, w rzadkich przypadkach towarzyszyło naruszenie odpływu żółci i żółtaczki.

Aparaty słuchowe: W rzadkich przypadkach zgłaszano zależne od dawki przejściowe upośledzenie słuchu.

Interakcja

Wilprafen / inne antybiotyki. Ponieważ antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny, należy unikać jednoczesnego podawania jozamycyny z tego typu antybiotykami. Josamycyny nie należy podawać razem z linkomycyną, ponieważ być może wzajemne zmniejszenie ich skuteczności.

Vilprafen / xanthines. Niektórzy przedstawiciele antybiotyków makrolidowych spowalniają eliminację ksantyn (teofiliny), co może prowadzić do możliwej toksyczności. Badania kliniczne i eksperymentalne wskazują, że jozamycyna ma mniejszy wpływ na uwalnianie teofiliny niż inne antybiotyki makrolidowe.

Vilprafen / leki przeciwhistaminowe. Po jednoczesnym podaniu josamycyny i preparatów przeciwhistaminowych zawierających terfenadynę lub astemizol można zaobserwować opóźnienie wydalania terfenadyny i astemizolu, co z kolei może prowadzić do rozwoju zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Wilprafen / alkaloidy sporyszu. Istnieją pojedyncze doniesienia o zwiększonym zwężeniu naczyń po jednoczesnym podawaniu alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych. Był jeden przypadek pacjenta, który nie tolerował ergotaminy podczas przyjmowania jozamycyny.

Dlatego jednoczesnemu stosowaniu jozamycyny i ergotaminy powinno towarzyszyć odpowiednie monitorowanie pacjentów.

Vilprafen / cyklosporyna. Wspólne mianowanie jozamycyny i cyklosporyny może powodować wzrost stężenia cyklosporyny w osoczu i tworzenie nefrotoksycznego stężenia cyklosporyny we krwi. Stężenie cyklosporyny w osoczu powinno być regularnie monitorowane.

Vilprafen / digoxin. Wraz ze wspólnym mianowaniem josamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

Vilprafen / hormonalne środki antykoncepcyjne. W rzadkich przypadkach działanie antykoncepcyjne hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być niewystarczające podczas leczenia makrolidami. W takim przypadku zaleca się dodatkowo stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.

Dawkowanie i podawanie

Wewnątrz, połykanie w całości, popijając niewielką ilością wody. Zalecana dzienna dawka dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 1 do 2 g jozamycyny. Dzienna dawka powinna być podzielona na 2-3 dawki. Początkowa zalecana dawka to 1 g josamycyny. W przypadku trądziku pospolitego i sferycznego zaleca się przepisanie jozamycyny w dawce 500 mg 2 razy dziennie przez pierwsze 2–4 tygodnie, a następnie - 500 mg josamytionu 1 raz dziennie jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni. Aby osiągnąć optymalne stężenie w surowicy, należy przyjmować pojedyncze dawki między posiłkami.

Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia w sprawie stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Jeśli pominięto jedno przyjęcie, należy natychmiast przyjąć dawkę leku. Jeśli jednak należy przyjąć kolejną dawkę, nie należy przyjmować „zapomnianej” dawki, ale powrócić do zwykłego schematu leczenia. Nie należy przyjmować podwójnej dawki.

Przerwa w leczeniu lub przedwczesne odstawienie leku zmniejsza prawdopodobieństwo powodzenia leczenia.

Przedawkowanie

Do tej pory nie ma danych na temat specyficznych objawów zatrucia. W przypadku przedawkowania należy założyć objawy opisane w części „Działania niepożądane”, szczególnie z przewodu pokarmowego.

Specjalne instrukcje

U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie należy przeprowadzić z uwzględnieniem wyników odpowiednich badań laboratoryjnych.

Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie antybiotykami związanymi przez strukturę chemiczną mogą być również oporne na jozamycynę).

Chociaż nie ma informacji o działaniu embriotoksycznym, Vilprafen ® powinien być przepisywany kobietom w ciąży i karmiącym dopiero po dokładnej ocenie stosunku ryzyka do korzyści leczenia.

Warunki przechowywania leku Vilprafen ®

Chronić przed dziećmi.

Okres ważności leku Vilprafen ®

Nie używać po upływie daty ważności wydrukowanej na opakowaniu.

Vilprafen - instrukcje użytkowania, opinie, analogi i formy uwalniania (tabletki 500 mg i 1000 mg solyutabu) lek do leczenia ureaplazmozy, chlamydii i innych zakażeń u dorosłych, dzieci i podczas ciąży

W tym artykule możesz przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Vilprafen. Przedstawiono opinie odwiedzających witrynę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Vilprafen w ich praktyce. Duża prośba o bardziej aktywne dodawanie opinii na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, jakie powikłania i skutki uboczne zaobserwowano, być może nie stwierdzone przez producenta w adnotacji. Vilprafen analogi z dostępnymi analogami strukturalnymi. Stosować w leczeniu ureaplazmozy, chlamydii, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc i innych zakażeń u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i karmienia piersią.

Vilprafen - lek przeciwbakteryjny z grupy makrolidów. Mechanizm działania jest związany z upośledzoną syntezą białek w komórce drobnoustroju ze względu na odwracalne wiązanie z podjednostką 50S rybosomu. W stężeniach terapeutycznych z reguły ma działanie bakteriostatyczne, spowalniające wzrost i rozmnażanie się bakterii. Przy tworzeniu wysokiego stężenia zapalenia w ognisku możliwe jest działanie bakteriobójcze.

Josamycyna (składnik aktywny leku Vilprafen) jest aktywna przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym.

Z reguły nie jest aktywny przeciwko enterobakteriom, dlatego ma niewielki wpływ na mikroflorę przewodu pokarmowego. W niektórych przypadkach zachowuje aktywność z opornością na erytromycynę i inne 14 i 15-członowe makrolidy (paciorkowce, gronkowce). Odporność na josamycynę jest mniej powszechna niż 14- i 15-członowych makrolidów.

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym Vilprafen jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Przyjmowanie pokarmu nie wpływa na biodostępność. Josamycyna jest dobrze rozpowszechniona w narządach i tkankach (z wyjątkiem mózgu), tworząc stężenia wyższe niż osocze i pozostając na poziomie terapeutycznym przez długi czas. Jozamycyna wytwarza szczególnie wysokie stężenia w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie w plwocinie przekracza stężenie w osoczu 8-9 razy. Przechodzi przez barierę łożyskową, jest wydzielany do mleka matki. Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem nie przekracza 10%.

Wskazania

Choroby zakaźne i zapalne wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na lek:

• zakażenia górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych (zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie przyusznic, zapalenie krtani, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok);
• błonica (oprócz leczenia antytoksyną błonicy);
• szkarłatna gorączka (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
• infekcje dolnych dróg oddechowych (ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, pozaszpitalne zapalenie płuc, w tym wywołane przez atypowe patogeny);
• krztusiec
• psittacosis;
• infekcje jamy ustnej (zapalenie dziąseł, zapalenie osierdzia, zapalenie ozębnej, zapalenie pęcherzyków płucnych, ropień pęcherzykowy);
• infekcje oczu (zapalenie powiek, zapalenie pęcherza moczowego);
• zakażenia skóry i tkanek miękkich (zapalenie mieszków włosowych, wściekłość, furunculosis, ropień, trądzik, zapalenie naczyń chłonnych, zapalenie węzłów chłonnych, ropowica, panaritium, rana / w tym zakażenia pooperacyjne i oparzenia);
• wąglik;
• róży (z nadwrażliwością na penicylinę);
• infekcje dróg moczowych i narządów płciowych (zapalenie cewki moczowej, zapalenie szyjki macicy, zapalenie najądrza, zapalenie gruczołu krokowego wywołane przez chlamydię i / lub mykoplazmy);
• ziarniniak chłonny weneryczny;
• rzeżączka, kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
• choroby przewodu pokarmowego związane z Helicobacter pylori (w tym wrzód trawienny i wrzód dwunastnicy, przewlekłe zapalenie żołądka).

Formy wydania

Tabletki 500 mg i 1000 mg (Vilprafen Solutab).

Instrukcje użytkowania i dawkowania

Zalecana dawka dobowa dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 1-2 g w 2-3 dawkach. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 3 g dziennie.

Dzieci w wieku 1 roku mają średnią masę ciała 10 kg.

Dawka dobowa dla dzieci o masie ciała co najmniej 10 kg jest przepisywana na podstawie 40–50 mg / kg masy ciała na dobę, podzielonej na 2–3 dawki: 250–500 mg (1 / 4-1 / 2 tabletki rozpuszczone w wodzie) 2 razy dziennie, dzieciom o masie ciała 20-40 kg przepisuje się 500-1000 mg każda (1 / 2-1 tabletki rozpuszczone w wodzie) 2 razy dziennie, dzieci o wadze ciało powyżej 40 kg - 1000 mg (1 tabletka) 2 razy dziennie.

Zazwyczaj czas trwania leczenia jest ustalany przez lekarza i wynosi od 5 do 21 dni w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia. Zgodnie z zaleceniami WHO czas trwania leczenia paciorkowcowego zapalenia migdałków powinien wynosić co najmniej 10 dni.

W schematach terapii przeciwbakteryjnej Vilprafen jest przepisywany w dawce 1 g 2 razy dziennie przez 7-14 dni w połączeniu z innymi lekami w standardowych dawkach:

• famotydyna 40 mg dziennie lub ranitydyna 150 mg 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + metronidazol 500 mg 2 razy dziennie;
• omeprazol 20 mg (lub lanzoprazol 30 mg lub pantoprazol 40 mg lub esomeprazol 20 mg lub rabeprazol 20 mg) 2 razy dziennie + amoksycylina 1 g 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie;
• omeprazol 20 mg (lub lanzoprazol 30 mg lub pantoprazol 40 mg lub esomeprazol 20 mg lub rabeprazol 20 mg) 2 razy dziennie + amoksycylina 1 g 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + bizmut tri-potasowy 240 mg 2 razy dziennie;
• famotydyna 40 mg na dobę + furazolidon 100 mg 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + bizmut tri-potasowy 240 mg 2 razy dziennie).

W obecności zaniku błony śluzowej żołądka z achlorhydrią, potwierdzoną pH-metryką: amoksycylina 1 g 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + bizmut trikaliye ditsitrat 240 mg 2 razy dziennie.

W przypadku trądziku pospolitego i sferycznego zaleca się przepisywanie wilczarza w dawce 500 mg 2 razy dziennie przez pierwsze 2-4 tygodnie, a następnie - 500 mg jozamycyny 1 raz dziennie jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni.

Tabletki Vilprafen Solutab można przyjmować na różne sposoby: tabletkę można połykać w całości, popić wodą lub rozpuścić w wodzie przed użyciem. Tabletki należy rozpuścić w co najmniej 20 ml wody. Dobrze wymieszać powstałą zawiesinę przed użyciem.

Podczas przyjmowania leku Vilprafen należy pamiętać, że w przypadku pominięcia jednej dawki należy natychmiast przyjąć dawkę leku. Jeśli jednak należy przyjąć kolejną dawkę, nie należy przyjmować pominiętej dawki, należy powrócić do normalnego schematu leczenia. Nie należy przyjmować podwójnej dawki. Przerwa w leczeniu lub przedwczesne odstawienie leku zmniejsza szansę powodzenia terapii.

Efekty uboczne

• dyskomfort w żołądku;
• nudności;
• dyskomfort w jamie brzusznej;
• wymioty;
• biegunka, zaparcie;
• zapalenie jamy ustnej;
• zmniejszony apetyt;
• rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego;
• pokrzywka;
• obrzęk naczynioruchowy;
• reakcja anafilaktoidalna;
• pęcherzowe zapalenie skóry;
• rumień wielopostaciowy wysiękowy (w tym zespół Stephena-Johnsona);
• żółtaczka;
• przejściowa utrata słuchu zależna od dawki;
• plamica.

Przeciwwskazania

• ciężka nieprawidłowa czynność wątroby;
• dzieci o masie ciała poniżej 10 kg;
• nadwrażliwość na lek;
• Nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Stosowanie w czasie ciąży i podczas karmienia piersią po przeprowadzeniu oceny medycznej korzyści lub ryzyka jest dozwolone.

Europejskie Biuro WHO zaleca Vilprafen jako lek z wyboru w leczeniu zakażeń chlamydiami u kobiet w ciąży.

Specjalne instrukcje

W przypadku utrzymującej się ciężkiej biegunki należy wziąć pod uwagę możliwość zagrażającego życiu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego w obecności jozamycyny.

U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie należy przeprowadzić z uwzględnieniem wyników odpowiednich badań laboratoryjnych (definicja klirensu endogennej kreatyniny).

Należy wziąć pod uwagę możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (mikroorganizmy oporne na leczenie antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą również być oporne na jozamycynę).

Interakcja z narkotykami

Od Antybiotyki bakteriostatyczne in vitro są w stanie zmniejszyć działanie przeciwbakteryjne antybiotyków bakteriobójczych, należy unikać ich wspólnego stosowania. Vilprafen nie powinien być podawany w połączeniu z linkozamidami, ponieważ być może wzajemne zmniejszenie ich skuteczności.

Niektórzy przedstawiciele grupy makrolidów spowalniają eliminację ksantyn (teofiliny), co może prowadzić do oznak zatrucia. Badania kliniczne i eksperymentalne wskazują, że jozamycyna ma mniejszy wpływ na eliminację teofiliny niż inne makrolidy.

W przypadku jednoczesnego podawania z preparatem Wilprafen i lekami przeciwhistaminowymi zawierającymi terfenadynę lub astemizol, ryzyko wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu może wzrosnąć.

Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększonym zwężeniu naczyń po jednoczesnym podawaniu alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych, w tym. Pojedyncza obserwacja na tle przyjmowania jozamycyny.

Jednoczesne podawanie jozamycyny i cyklosporyny może powodować zwiększenie stężenia cyklosporyny w osoczu i zwiększać ryzyko nefrotoksyczności. Stężenie cyklosporyny w osoczu powinno być regularnie monitorowane.

Wraz ze wspólnym mianowaniem josamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

Analogi leku Vilprafen

Analogi strukturalne substancji czynnej:

Vilprafen

Dzisiaj w sprzedaży

Forma uwalniania, skład i opakowanie

Tabletki powlekane białe lub prawie białe, podłużne, dwuwypukłe, z ryzykiem po obu stronach.

Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, polisorbat 80, strącony tlenek krzemu, karboksymetyloceluloza sodowa, stearynian magnezu.

Skład powłoki: metyloceluloza, glikol polietylenowy 6000, talk, dwutlenek tytanu, wodorotlenek glinu, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry.

10 szt. - pęcherze (1) - pakuje karton.

Grupa kliniczno-farmakologiczna

Działanie farmakologiczne

Grupa antybiotyków makrolidowych. Ma działanie bakteriostatyczne dzięki hamowaniu syntezy białek bakteryjnych. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Wysoce aktywny przeciwko mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym: Chlamydia trachomatis, Chlamydophila pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Legionella pneumophila; Bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae, Corynebacterium diphtheriae; Bakterie Gram-ujemne: Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis; bakterie beztlenowe: Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Clostridium perfringens.

Nieco wpływa na enterobakterie, dlatego nie zmienia naturalnej flory bakteryjnej przewodu pokarmowego.

Skuteczny z opornością na erytromycynę. Oporność na josamycynę rozwija się rzadziej niż na inne antybiotyki makrolidowe.

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko i całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. Przyjmowanie pokarmu nie wpływa na biodostępność. Z_max osiąga się w ciągu 1-2 godzin po podaniu.

Wiązanie z białkami osocza nie przekracza 15%.

Szczególnie wysokie stężenia występują w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie jozamycyny w plwocinie przekracza stężenie w osoczu 8-9 razy. Gromadzi się w tkance kostnej. Dostaje się przez barierę łożyskową, która jest zaopatrzona w mleko matki.

Josamycyna jest metabolizowana w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów.

Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem jest mniejsze niż 20%.

Wskazania do stosowania leku

Ostre i przewlekłe choroby zakaźne i zapalne wywołane przez wrażliwe mikroorganizmy:

- zakażenia górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych (w tym zapalenie migdałków, zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie okrężnicy, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie krtani);

- błonica (oprócz leczenia antytoksyną błonicy);

- szkarłatna gorączka (ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę);

- zakażenia dolnych dróg oddechowych (w tym ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc, w tym wywołane przez atypowe patogeny);

- zapalenie dziąseł i choroby przyzębia;

- zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym ropne zapalenie skóry, furunculosis, trądzik, zapalenie naczyń chłonnych, zapalenie węzłów chłonnych);

- róży (ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę);

- zakażenia dróg moczowych i narządów płciowych (w tym zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego, rzeżączka, syfilis / z nadwrażliwością na penicylinę, chlamydię, mykoplazmy / w tym ureaplasma / i infekcje mieszane).

Schemat dawkowania

Zalecana dzienna dawka dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 1-2 g w 2-3 dawkach. Zalecana początkowa dawka wynosi 1 g.

W przypadku trądziku pospolitego i sferycznego przepisuje się 500 mg 2 razy dziennie przez pierwsze 2-4 tygodnie, następnie 500 mg 1 raz dziennie jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni.

Tabletki należy połykać w całości, bez żucia, z niewielką ilością płynu.

Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami WHO dotyczącymi stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Podczas przyjmowania leku Vilprafen należy pamiętać, że w przypadku pominięcia jednej dawki należy natychmiast przyjąć dawkę leku. Jeśli jednak należy przyjąć kolejną dawkę, nie należy przyjmować pominiętej dawki, należy powrócić do normalnego schematu leczenia. Nie należy przyjmować podwójnej dawki. Przerwa w leczeniu lub przedwczesne odstawienie leku zmniejsza szansę powodzenia terapii.

Efekty uboczne

Ze strony układu pokarmowego: rzadko - brak apetytu, nudności, zgaga, wymioty, dysbioza, biegunka; w niektórych przypadkach przejściowy wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych, naruszenie odpływu żółci i żółtaczka. W przypadku rozwoju uporczywej ciężkiej biegunki na tle przyjmowania leku należy rozważyć możliwość rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego.

Ze strony narządu słuchu: rzadko - zależna od dawki przejściowa utrata słuchu.

Reakcje alergiczne: w pojedynczych przypadkach - pokrzywka.

Inne: w niektórych przypadkach - kandydoza.

Przeciwwskazania do stosowania leku

- ciężka nieprawidłowa czynność wątroby;

- Nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe.

Stosowanie leku podczas ciąży i laktacji

Dozwolone jest stosowanie Vilprafen w czasie ciąży i laktacji (karmienie piersią) zgodnie ze wskazaniami.

Europejskie Biuro WHO zaleca jozamycynę jako lek z wyboru w leczeniu zakażenia chlamydiami układu moczowo-płciowego u kobiet w ciąży.

Wniosek o naruszenie wątroby

Lek jest przeciwwskazany w przypadkach znacznego upośledzenia czynności wątroby.

Wniosek o naruszenie funkcji nerek

Ostrożnie i pod kontrolą czynności nerek lek należy przepisywać pacjentom z niewydolnością nerek.

Specjalne instrukcje

Ostrożnie i pod kontrolą czynności nerek lek należy przepisywać pacjentom z niewydolnością nerek.

Przepisując Vilprafen, należy rozważyć możliwość oporności krzyżowej na różne antybiotyki z grupy makrolidów (na przykład, mikroorganizmy oporne na leczenie z antybiotykami o podobnej budowie chemicznej mogą również być oporne na jozamycynę).

Przedawkowanie

Do tej pory nie ma danych na temat specyficznych objawów przedawkowania Vilprafen. W przypadku przedawkowania należy założyć wystąpienie i nasilenie skutków ubocznych układu pokarmowego.

Interakcja z narkotykami

Antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny. Dlatego należy unikać równoczesnego podawania wilprafenu z antybiotykami tych grup, na przykład w zakażeniach, takich jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i paciorkowcowe zapalenie migdałków i gardła.

Przy jednoczesnym stosowaniu wilkołaka z linkomycyną może zmniejszyć skuteczność obu leków (nie przepisuj tego połączenia).

Niektóre antybiotyki makrolidowe spowalniają eliminację ksantyn (teofiliny), co może prowadzić do możliwego zatrucia. Badania kliniczne i eksperymentalne wykazały, że jozamycyna ma mniej wyraźny wpływ na wydalanie teofiliny niż inne antybiotyki makrolidowe.

Przy równoczesnym stosowaniu preparatów vilprafen i antyhistaminowych zawierających terfenadynę lub astemizol, możliwe jest opóźnienie wydalania tego ostatniego, co zwiększa ryzyko zagrażających życiu arytmii.

Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększonym zwężeniu naczyń przy jednoczesnym stosowaniu makrolidów i alkaloidów sporyszu. Był jeden przypadek pacjenta, który nie tolerował ergotaminy podczas przyjmowania jozamycyny. Biorąc to pod uwagę, podczas stosowania josamycyny i ergotaminy należy monitorować stan pacjenta.

Przy jednoczesnym stosowaniu wilprafenu i cyklosporyny możliwe jest zwiększenie poziomu cyklosporyny w osoczu krwi i wytworzenie jej stężenia nefrotoksycznego we krwi. Dlatego przy jednoczesnym stosowaniu tych leków należy regularnie monitorować stężenie cyklosporyny w osoczu krwi.

Przy jednoczesnym stosowaniu josamycyny i digoksyny może zwiększyć stężenie tego ostatniego w surowicy.

W rzadkich przypadkach podczas leczenia makrolidami działanie antykoncepcyjne hormonalnych środków antykoncepcyjnych może nie być wystarczająco skuteczne (może być konieczne zastosowanie niehormonalnych metod antykoncepcji).

Warunki sprzedaży aptek

Lek jest dostępny na receptę.

Warunki przechowywania

Lista B. Lek należy przechowywać w ciemnym miejscu, niedostępnym dla dzieci w temperaturze nie przekraczającej 25 ° C. Okres ważności - 4 lata.

Vilprafen

Ceny w aptekach internetowych:

Vilprafen to antybiotyk makrolidowy. Hamując syntezę białek przez bakterie, ma działanie bakteriostatyczne, a podczas tworzenia wysokich stężeń w ognisku zapalnym daje działanie bakteriobójcze.

Uwolnij formę i kompozycję

Aktywnym składnikiem leku jest jozamycyna.

Vilprafen jest dostępny w następujących postaciach dawkowania:

• Tabletki powlekane w blistrach po 10 sztuk. W kartonowym opakowaniu jeden blister. Każda tabletka zawiera 500 mg josamycyny i składników pomocniczych (bezwodny koloidalny dwutlenek krzemu, polisorbat 80, metyloceluloza, stearynian magnezu, wodorotlenek glinu, mikroceluloza, talk, sól sodowa karboksymetylocelulozy, dwutlenek tytanu i makrogol 6000);
• Zawiesina do podawania doustnego w ciemnych szklanych butelkach 100 ml. W kartonie jedna butelka i szklana miarka z podziałką 10 ml. Vilprafen zawiera 300 mg jozamycyny i substancji pomocniczych (trioleinian sorbitanu, bezwodny koloidalny dwutlenek krzemu, cytrynian sodu, mikroceluloza, sól sodowa karboksymetylocelulozy, chlorek cetylopirydyniowy, metylohydroksypropyloceluloza, substancje aromatyczne, dimetikon, sacharoza i woda oczyszczona) w 10 ml zawiesiny.

Wskazania do użycia

Zgodnie z instrukcjami Vilprafen jest przepisywany w leczeniu następujących chorób zakaźnych i zapalnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na jozamycynę:

• Zakażenia górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie krtani, paratonsillitis i zapalenie ucha środkowego;
• Zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym pozaszpitalne zapalenie płuc, ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli (zaostrzenia);
• Szkarłatna gorączka (Vilprafen jest przepisywany w przypadku nadwrażliwości na antybiotyki penicylinowe);
• Błonica (w terapii skojarzonej z antytoksyną błonicy);
• Psittacosis;
• Krztusiec;
• Zakażenia w okulistyce (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie powiek);
• Zakażenia w stomatologii (zapalenie osierdzia, zapalenie pęcherzyków płucnych, zapalenie dziąseł, zapalenie przyzębia i ropień pęcherzykowy);
• Oparzenia i rany (w tym pooperacyjne);
• Zakażenia tkanek miękkich i skóry (furunculosis, furuncle, wąglik, trądzik, ropień, zapalenie mieszków włosowych, róży, zapalenie węzłów chłonnych, przestępca, zapalenie naczyń chłonnych i ropowica);
• Choroby przewodu pokarmowego wywołane przez Helicobacter pylori, w tym przewlekłe zapalenie żołądka i wrzód trawienny i 12 wrzodów dwunastnicy;
• Rzeżączka, ziarniniak chłonny weneryczny, kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
• Zakażenia narządów płciowych i dróg moczowych (zapalenie szyjki macicy, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie cewki moczowej i zapalenie najądrza spowodowane przez mykoplazmy i / lub chlamydię).

Przeciwwskazania

Istnieją następujące przeciwwskazania do korzystania z Vilprafen:

• Nadwrażliwość na josamycynę lub inne składniki leku;
• Nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe;
• Ciężkie zaburzenia czynności wątroby;
• Dzieci o wadze poniżej 10 kg.

Dawkowanie i administracja

Zgodnie z instrukcjami Vilprafen przyjmuje się doustnie, najlepiej między posiłkami, ponieważ w tym przypadku osiąga się optymalne stężenie leku w surowicy. Pigułka jest połykana w całości, bez żucia. Zawiesina jest wstrząśnięta.

Dorośli i młodzież w wieku powyżej 14 lat otrzymują 1-2 g jozamycyny, podzielonej na 2-3 dawki. Początkowa zalecana dawka Vilprafen - 1 g.

W przypadku trądziku sferycznego i pospolitego zaleca się pierwsze 2-4 tygodnie leczenia, aby przyjąć 500 mg leku dwa razy dziennie, a następnie przejść na dawkę podtrzymującą, która wynosi 500 mg jozamycyny na dobę raz na dwa miesiące.

Czas trwania leczenia określa lekarz. Czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami, zgodnie z zaleceniami WHO, powinien wynosić co najmniej dziesięć dni.

Pomijając jedną dawkę leku Vilprafen, należy natychmiast przyjąć „zapomnianą” dawkę leku, ale jeśli nadszedł czas, aby przyjąć kolejną tabletkę, należy powrócić do zwykłego schematu. Nie można przyjąć podwójnej dawki.

Wraz z przerwami lub przedwczesnym zakończeniem leczenia zmniejsza się prawdopodobieństwo osiągnięcia maksymalnego efektu terapeutycznego.

Efekty uboczne

Podczas korzystania z Vilprafen możliwe są następujące niepożądane reakcje:

• Często (od 0,01 do 0,1% przypadków) - nudności i dyskomfort w żołądku;
• Rzadko (od 0,001 do 0,01% przypadków) - wymioty, dyskomfort w jamie brzusznej, biegunka;
• Rzadko (od 0,0001 do 0,001% przypadków) - utrata apetytu, zaparcia, zapalenie jamy ustnej, reakcja anafilaktoidalna, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, przemijająca utrata słuchu (w zależności od dawki vilprafen);
• Bardzo rzadko (mniej niż 0,0001% przypadków) - rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, plamica, wysiękowy rumień wielopostaciowy i pęcherzowe zapalenie skóry;
• Częstość nie jest określona - żółtaczka i zaburzenia czynności wątroby.

Specjalne instrukcje

Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Vilprafen z utrzymującą się ciężką biegunką, ponieważ na tle jego podawania może rozwinąć się niebezpieczne rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.

U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie przeprowadza się na podstawie wyników wymaganych badań laboratoryjnych.

Należy wziąć pod uwagę możliwą oporność krzyżową na różne antybiotyki makrolidowe, to znaczy mikroorganizmy oporne na leczenie antybiotykami o strukturze chemicznej zbliżonej do Vilprafen mogą również być oporne na jozamycynę.

Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i pracy z innymi niebezpiecznymi maszynami.

Analogi

Analogami strukturalnymi leku są Josamycin i Vilprafen Soljutab.

Warunki przechowywania

Zgodnie z instrukcjami Vilprafen należy przechowywać w temperaturze nieprzekraczającej 25 ° C w ciemnym, suchym miejscu niedostępnym dla dzieci. Okres ważności leku - 4 lata.

Znalazłeś błąd w tekście? Wybierz go i naciśnij Ctrl + Enter.

Vilprafen: instrukcje użytkowania

Lek Vilprofen jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania należącym do grupy makrolidów. Składniki aktywne szkodliwego działania leku na większość patogenów.

Postać uwalniania i skład leku

Lek Vilprafen jest dostępny w postaci tabletek do podawania doustnego w kartoniku w blistrach po 10 sztuk. Każda tabletka jest pokryta warstwą białego koloru i ma poziome nacięcie po jednej stronie.

Głównym składnikiem aktywnym leku jest jozamycyna w dawce 500 mg, a także szereg składników pomocniczych: stearynian magnezu, talk, celuloza mikrokrystaliczna, dwutlenek tytanu, makrogol, wodorotlenek glinu.

Właściwości farmakologiczne leku

Tabletki Vilprafen są przepisywane do spożycia z różnymi zakażeniami bakteryjnymi. Aktywny składnik leku ma szkodliwy wpływ na patogeny procesu zakaźnego, hamując syntezę białka przez bakterie. Jozamycyna ma zdolność gromadzenia się w ognisku zmiany chorobowej, dlatego lek ma silne działanie bakteriobójcze. Lek jest wysoce skuteczny przeciwko Gram-dodatnim (paciorkowcom, gronkowcom, pneumokokom) i Gram-ujemnym mikroorganizmom (Helicobacter pylori), jak również niektórym beztlenowcom (Clostridia, peptokokkam, peptostreptoktokkam). Lek ten ma szkodliwy wpływ na ureaplazmę, chlamydię i może być przepisywany do zintegrowanego leczenia tych patologii w ginekologii i wenerologii.

Po zażyciu pigułki w aktywne składniki aktywne są szybko wchłaniane przez błony przewodu pokarmowego do wspólnego krwiobiegu. Maksymalne stężenie jozamycyny w surowicy obserwuje się kilka godzin po przyjęciu leku. Najwyższe stężenie leku można wykryć u pacjenta w płynach biologicznych - potu, ślinie, wydzielinie z pochwy, nasieniu, płynie łzowym, żółci.

Wskazania do użycia

Lek ten jest przepisywany pacjentom w celu leczenia takich stanów patologicznych:

• Zakaźne procesy zapalne narządów układu oddechowego: zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie migdałków, zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego, zapalenie błony śluzowej krtani, ropień paratonsillar jako część złożonej terapii, zapalenie oskrzeli;
• Procesy zakaźno-zapalne jamy ustnej: choroba przyzębia, zapalenie dziąseł, topnik, zapobieganie rozwojowi procesów zapalnych po ekstrakcji zęba lub chirurgiczne usunięcie torbieli;
• Procesy zapalne skóry i tłuszczu podskórnego: czyraki, pęcherzyki, trądzik, ropne zapalenie skóry, ropnie i krosty, róży, wąglik, zapalenie węzłów chłonnych, limfogranulomatoza;
• Procesy zapalne i zakaźne narządów moczowo-płciowych: zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie gruczołu krokowego u mężczyzn, zapalenie przydatków, zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie szyjki macicy w wyniku nieudanych zabiegów ginekologicznych, aborcja septyczna, zapobieganie rozwojowi zakażeń bakteryjnych po interwencji chirurgicznej narządów miednicy, drżenie, chlamydia, ureaplazmoza.

Przeciwwskazania

Lek Vilprafen jest przeciwwskazany u pacjentów z następującymi warunkami:

• Indywidualna nietolerancja na składniki leku;
• Niewydolność wątroby;
• Ciąża i okres karmienia piersią;
• Obecne w przeszłości poważne reakcje alergiczne na leki z grupy makrolidów.

Dawkowanie i podawanie

Tabletkę Vilprafen należy przyjmować doustnie, bez żucia, z wystarczającą ilością wody. Lek jest zwykle przepisywany po posiłku lub pół godziny przed posiłkiem.

Dawka leku i czas trwania leczenia są wybierane przez lekarza indywidualnie dla każdego pacjenta. Zależy to bezpośrednio od diagnozy, ciężkości przebiegu procesu zakaźnego, obecności powikłań, indywidualnej tolerancji, wieku, masy ciała.

Zgodnie z instrukcjami dotyczącymi przygotowania, maksymalna dawka dobowa dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 1-2 g, która jest podzielona na kilka dawek. W początkowych etapach procesu zapalnego, pod warunkiem, że nie występują komplikacje dla dorosłych, podaję 1 tabletkę wilczarza 2 razy dziennie. Czas trwania leczenia różnych chorób będzie się różnił, ale lek należy przyjmować co najmniej 5 dni, przez maksymalnie 2 tygodnie. W przypadku braku oczekiwanego efektu i poprawy, pacjent musi koniecznie skonsultować się z lekarzem w celu wyjaśnienia diagnozy i adekwatności leczenia. Nawet jeśli pacjent czuje się znacznie lepiej, ale przebieg leczenia nie jest jeszcze zakończony, w żadnym przypadku nie można samodzielnie anulować leku! W tym przypadku proces zapalny ponownie przejawi się z większą siłą, a patogeny będą już niewrażliwe na jozamycynę, a następnie lekarz będzie musiał wybrać nowy środek, silniejszy i w wyższej dawce.

Stosowanie leku podczas ciąży i karmienia piersią

Leki z grupy makrolidów nie są przepisywane do leczenia kobiet podczas porodu. Aktywne składniki leku mogą swobodnie przenikać przez barierę łożyskową, wywołując poważne uszkodzenia płodu.

Tabletki Vilprafen w okresie laktacji są przeciwwskazane do stosowania. Jeśli to konieczne, kurs leczenia tym lekiem powinien zostać przerwany przez kobietę lub skonsultować się z lekarzem, aby wybrać alternatywne leczenie.

Efekty uboczne

Przy prawidłowym stosowaniu leku i dokładnym przestrzeganiu dawki wskazanej w instrukcji Vilprafen jest dobrze tolerowany przez pacjentów, ale w niektórych przypadkach mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• Ze strony przewodu pokarmowego: nudności, bóle brzucha, nadmierne ślinienie, zgaga, wymioty, nieposkromiona biegunka, rozwój zapalenia w jelitach w rzadkich przypadkach;
• Ze strony wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, rzadko naruszenie wypływu żółci i funkcjonowanie pęcherzyka żółciowego, z powodu którego u pacjentów rozwinęła się żółtaczka;
• Reakcje alergiczne skóry: pokrzywka, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, w bardzo rzadkich przypadkach wstrząs anafilaktyczny.

Przedawkowanie narkotyków

W medycynie nie ma przypadków przedawkowania u pacjentów z prawidłowym leczeniem. Wraz ze znacznym wzrostem zalecanej dawki w instrukcjach u pacjentów rozwijają się powikłania narządów przewodu pokarmowego - silne wymioty, nudności, powiększenie wątroby, biegunka. W rzadkich przypadkach rozwój niewydolności wątroby.

Interakcja leku z innymi lekami

Należy unikać jednoczesnego podawania tabletek Vilprafen z antybiotykami z grupy penicylin lub cefalosporyn, ponieważ może to prowadzić do ciężkiego uszkodzenia wątroby, niewydolności wątroby, biegunki i odwodnienia. W ciężkich przypadkach u pacjentów rozwinęła się śpiączka.

Przy jednoczesnym stosowaniu antybiotyków z grupy makrolidów z ksantynami pacjent rozwija zatrucie organizmu.

Wraz z jednoczesnym powołaniem Vilprafena na pacjenta podczas leczenia lekami przeciwhistaminowymi, prawdopodobny jest rozwój poważnych zaburzeń serca, w szczególności zaburzeń rytmu serca.

Przy jednoczesnym stosowaniu tabletek Vilprafen z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi, ich działanie może zostać zmniejszone, a pacjentów należy ostrzec o tym. W okresie leczenia antybiotykami lekarze zalecają dalsze stosowanie barierowych środków antykoncepcyjnych.

Specjalne instrukcje

Pacjenci w podeszłym wieku, a także pacjenci z ciężkimi zaburzeniami wątroby i nerek, lek ten powinien być przepisywany ze szczególną ostrożnością. W okresie leczenia konieczne jest ciągłe monitorowanie ogólnego stanu zdrowia pacjenta i obrazu klinicznego krwi.

Analogi Vilprafena

Analogi leku Vilprafen, podobne w swoim działaniu terapeutycznym, obejmują następujące środki:

• Erytromycyna;
• Azytromycyna;
• Summamed;
• Klarytromycyna;
• Roksybid;
• Odrodzony.

Warunki uwalniania leku

Lek Vilprafen wydawany w aptekach bez recepty od lekarza. Tabletki należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci, unikając ekspozycji na światło słoneczne na opakowaniu. Optymalna temperatura przechowywania nie przekracza 25 stopni. Okres trwałości tabletek wynosi 3 lata od daty produkcji, pod koniec tego okresu niewykorzystany lek należy wyrzucić.

Cena tabletek 500 mg

Średni koszt leku Vilprafen w aptekach w Moskwie wynosi 490-550 rubli za opakowanie.