Zapalenie węzłów chłonnych w płucach

Węzły chłonne są rodzajem biologicznego systemu filtrującego, przez który przechodzi limfa i oczyszcza, pochodzący ze wszystkich organów i części ludzkiego ciała. Układ limfatyczny składa się ze 150 regionalnych grup węzłów chłonnych. Węzły chłonne są narządami, które najpierw reagują na pojawienie się infekcji, powiększenie węzłów chłonnych i ból w węzłach chłonnych są objawem procesu zapalnego w narządach.

Przy pierwszych oznakach procesu zapalnego w węzłach chłonnych należy udać się do szpitala. Powiększony węzeł chłonny może być objawem wielu poważnych chorób, których leczenie nie może być opóźnione. W szpitalu w Jusupowie pacjent ze zwiększoną liczbą węzłów chłonnych może zostać zdiagnozowany. Szpital wykorzystuje innowacyjny sprzęt diagnostyczny, który pomaga szybko i dokładnie określić przyczynę patologii.

Narząd dotknięty procesem zapalnym jest wskazywany przez lokalizację zapalnego węzła chłonnego. Jeśli odczuwany jest ból i dyskomfort w pachowych węzłach chłonnych - może to wskazywać na chorobę klatki piersiowej, narządów piersi. Zakażenie w jamie ustnej, nosogardzieli, guzach mózgu, chorobach narządów w okolicy szyi objawia się zapaleniem szyjnych węzłów chłonnych. Zapalenie węzłów chłonnych w okolicy pachwiny może wskazywać na rozwój procesu patologicznego układu moczowo-płciowego, choroby wenerycznej lub guza.

Czym jest zapalenie limfy płucnej?

Limfatyczne małe i duże naczynia płuc pełnią funkcję wchłaniania i wypływu płynu białkowego, zwracając go do krążenia krwi. Różne substancje i mikroorganizmy w płynie przechodzą przez filtr biologiczny i mogą powodować różne reakcje w węźle chłonnym. Gdy zapalenie płuc jest zaangażowane w proces zapalny układu naczyniowego i limfatycznego, węzły chłonne śródpiersia. Zapalenie płuc charakteryzuje się procesem zapalnym nie tylko w regionalnych węzłach chłonnych, ale proces patologiczny może również przechwytywać pozakrzepne i odległe węzły chłonne.

Proces zapalny rozciąga się na węzły chłonne wzdłuż oskrzeli i tchawicy. Nie zawsze jest możliwe zaobserwowanie wzrostu w pewnych grupach węzłów chłonnych ze względu na ich lokalizację. Badanie rentgenowskie może nie wykazywać wzrostu liczby hilus, węzły oskrzelowo-płucne, które często są nakładane przez gałęzie tętnicy płucnej lub cienia serca, w celu określenia stanu patologicznego rozwidlenia węzłów chłonnych, prześwietlenia rentgenowskie są wykonywane w projekcji bocznej. Aby określić proces zapalny w węzłach chłonnych płuc, badanie rentgenowskie wykonuje się w projekcji skośnej, strzałkowej i bocznej.

Co to jest niebezpieczne zapalenie węzłów chłonnych w płucach

Węzły chłonne odgrywają dużą rolę w zapaleniu płuc. Podczas procesu zapalnego następuje reakcja węzłów chłonnych na drobnoustroje chorobotwórcze - w wyniku skurczu zamyka się naczynie limfatyczne, zaczyna się rozwijać obrzęk zapalny. Taka reakcja zatrzymuje patogenne mikroorganizmy w miejscu procesu zapalnego i zakłóca przenikanie drobnoustrojów do krwiobiegu krążenia. W zapaleniu płuc obserwuje się rozwój ognisk perylimfatycznych, które znajdują się wzdłuż węzłów chłonnych.

Takie zmiany obserwuje się również w rakowatości limfatycznej (komórki nowotworowe rozprzestrzeniane przez naczynia limfatyczne) i sarkoidozie (choroba ogólnoustrojowa charakteryzująca się uszkodzeniem narządów i układów ciała, uszkodzeniem węzłów chłonnych). Może nastąpić zamknięcie naczynia limfatycznego, naruszenie drenażu, oczyszczanie węzłów chłonnych, postępuje proces zakaźny. W gruźlicy obserwuje się obrzęk węzłów chłonnych w jamie klatki piersiowej; wzrost liczby szyjnych, wewnątrzbrzusznych, domostkowych, pachowych węzłów chłonnych jest typowy dla pacjentów z zakażeniem HIV.

Jak leczyć zapalenie węzłów chłonnych w płucach

Leczenie procesu patologicznego w węzłach chłonnych płuc zależy od choroby, której konsekwencją było zapalenie węzła chłonnego. Jeśli jest to zapalenie płuc, lekarz przepisuje antybiotykoterapię mającą na celu zahamowanie czynnika wywołującego chorobę. Zapaleniu węzłów chłonnych towarzyszy gorączka, ból i osłabienie. Lekarz przepisuje leki przeciwgorączkowe i przeciwbólowe. Leczenie procesu zapalnego w układzie limfatycznym rozpoczyna się od leczenia choroby podstawowej.

Zapalenie węzłów chłonnych może być konsekwencją różnych chorób. W szpitalu w Jusupowie pacjent jest wysyłany na badania krwi i moczu, testy na przeciwciała w celu określenia czynnika wywołującego proces zapalny w płucach, a pacjent otrzymuje pomoc innych specjalistów, takich jak infekolog, onkolog i pulmonolog. Aby zapisać się na konsultację z lekarzem, możesz zadzwonić do kliniki.

Przyczyny i leczenie zapalenia węzłów chłonnych w płucach

Zapalenie węzłów chłonnych w płucach może być zakaźne lub niezakaźne. W drugim przypadku mówimy o nowotworach łagodnych lub złośliwych (białaczka, chłoniak Hodgkina, mięsak). Dotyczy to zarówno młodych ludzi (od 20 do 40 lat), jak i osób starszych. Nie zbadano jeszcze dokładnie, co dokładnie wywołuje początek patologii, jednak eksperci identyfikują kilka najbardziej prawdopodobnych czynników, które zostaną omówione poniżej. Następnie rozważ cechy węzłów chłonnych w płucach, przyczyny zapalenia, objawy kliniczne, a także metody diagnozowania i leczenia.

Lokalizacja, rodzaj i wielkość węzłów chłonnych w płucach

Wewnątrzpiersiowe węzły chłonne znajdują się wokół narządów śródpiersia. Średnio ich liczba waha się od 20 do 40, a wielkość - do 5 mm. Niektóre z nich są tak małe, ale nie są nawet wizualizowane na zdjęciu rentgenowskim.

Kliknij, aby powiększyć

W zależności od lokalizacji i funkcji, węzły chłonne trzewne i ciemieniowe płuc wydzielają się. Węzły chłonne ciemieniowe obejmują kilka małych formacji limfy wzdłuż przedniej i tylnej ściany jamy klatki piersiowej. Należą do nich węzły chłonne przedkręgowe, międzyżebrowe i okolorudinny. Przez trzewną limfę przechodzi z drzewa tchawiczo-oskrzelowego, płuc, serca, przełyku i tkanek miękkich śródpiersia. Oni z kolei są również podzieleni na grupy:

  1. Paradracheal (blisko tchawicy).
  2. Tchawiczo-oskrzelowe, które są zlokalizowane na krawędziach tchawicy i oskrzeli.
  3. Rozwidlenie znajduje się w obszarze oddzielenia tchawicy od prawego i lewego oskrzela.
  4. Oskrzelowo-płucny, zlokalizowany w pobliżu korzeni płuc, wokół głównych oskrzeli, i zapewnia drenaż płynu z tkanki płucnej.

Dlaczego węzły chłonne w płucach są zapalone

Zapalenie węzłów chłonnych płuc występuje z powodów, które można podzielić na 3 grupy:

  1. Zaraźliwy. Patogenne mikroorganizmy (wirusy, bakterie, grzyby), które wywołują takie choroby jak gruźlica, zapalenie płuc, dostają się do organizmu. Ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie opłucnej. Ta grupa obejmuje toczeń rumieniowaty układowy i amyloidozę, powodujące zmiany włókniste w tkance płucnej. Po zakażeniu grzybami Histoplasma capsulatum (histoplazmoza), pleśnią Aspergillus fumigatus (aspergiloza) i drożdżakowymi Blastomyces dermatitidis (blastomikoza płucna) występują grzybice płucne.
  1. Przewlekłe choroby płuc, takie jak pylica płuc, również wywołują proces zapalny w węzłach chłonnych płuc. Pylica płuc jest również nazywana „chorobą górników”, ponieważ dotyka ludzi, którzy przez wiele lat pracowali w kopalniach węgla.
  2. Przyczyny niezakaźne. Niebezpieczna grupa chorób, ponieważ nowotwory złośliwe o charakterze nowotworowym są tu zawarte: są to chłoniak Hodgkina, mięsak, białaczka, gruczolakorak, paraganglioma i przerzuty do płuc w innych typach nowotworów.
  3. Czynnik dziedziczny wpływa również na występowanie sarkoidozy, a także na patologię układu odpornościowego.

Symptomatologia

Zapalone węzły chłonne oskrzeli i płuc mają niespecyficzne objawy kliniczne:

  1. Zwiększona temperatura ciała. W chorobach zakaźnych hipertermia sięga 38–40 stopni, aw onkologii jest to długi stan podgorączkowy, który nie przekracza 37,5.
  2. Słabość, zmęczenie, senność.
  3. Stan depresyjny, apatia, ponieważ długotrwałe złe samopoczucie niekorzystnie wpływa na stan układu nerwowego.
  4. Pocenie się, gorączka, dreszcze, zwłaszcza w ostrej chorobie i wysokiej gorączce.
  5. Ból w klatce piersiowej, uczucie ciśnienia, mrowienie i pieczenie pod łopatkami. Lokalizacja bólu zależy od tego, która grupa węzłów chłonnych ma stan zapalny.
  6. Trudności w oddychaniu (dipnea), które występują w wyniku kompresji zakończeń nerwowych. Pacjenci skarżą się na trudności w oddychaniu powietrzem i bólu podczas wydechu.
  7. Zaburzenia połykania. W tym przypadku powiększone węzły chłonne w mostku ściskają przełyk i uniemożliwiają normalne przechodzenie przez nie pokarmu.
  8. Nasilenie mięśni i stawów.
  9. Kaszel z plwociną, czasami z krwią.
  10. Pulsacja żył szyi z powodu upośledzonego krążenia krwi i limfy.

Istnieją 3 etapy:

  • z dotkniętymi początkowymi węzłami chłonnymi wnękowymi;
  • dalej na radiogramie wykryto zwłóknienie tkanki płucnej;
  • w trzecim etapie całkowicie zaburzony jest nie tylko układ płucny, ale także układ serca.

Diagnostyka

Ponieważ zapalenie węzłów chłonnych w płucach może być spowodowane przez dużą grupę chorób, diagnoza powinna być wyczerpująca i wyczerpująca.

Wśród ogólnych badań laboratoryjnych obowiązkowa jest ogólna i biochemiczna analiza krwi i moczu. Jeśli węzły chłonne w płucach są objęte stanem zapalnym, wówczas w badaniu krwi stwierdza się zwiększenie liczby ESR, liczby limfocytów i leukocytów.

Dalej jest zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej, jak również MRI lub CT, fluorografia (zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego). Badania te pokazują lokalizację i rozmiar zapalenia, czy występuje zwłóknienie lub martwica tkanek. Jeśli podejrzewa się gruźlicę, wykonuje się test Mantoux.

W przypadku niewydolności powyższych badań stosuje się nakłucie biopsji cienkoigłowej zapalnego węzła chłonnego, jeśli nadal istnieją pytania dotyczące diagnozy, a także podejrzenia procesu nowotworowego.

Leczenie

W leczeniu patologii płuc zaangażowanych jest kilku wąskich specjalistów, w zależności od diagnozy.

Onkolog leczy różne typy procesów złośliwych; lekarz ogólny lub pulmonolog - zakaźne niepowikłane choroby płuc, które mogą rozpalić węzły chłonne (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc). Chirurg jest zaangażowany w rozwój powikłań wymagających interwencji chirurgicznej, a specjalista od gruźlicy w przypadku gruźlicy. W niektórych przypadkach wskazana jest interwencja specjalisty ds. Chorób zakaźnych, na przykład po zakażeniu wirusem Epstein-Bar.

W przypadku czynnika zakaźnego stosowane są preparaty przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, a także środki stymulujące układ odpornościowy. Szczególne miejsce w tym przypadku zajmują leki wykrztuśne i przeciwkaszlowe. Fizjoterapia jest szeroko stosowana w przypadku zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc.

W przypadku gruźlicy stosowane są silne antybiotyki, a także leki przeciwgrzybicze (z grzybów). Pokazano dodatkowo zastosowanie immunomodulatorów.

W procesach onkologicznych leczenie jest bardziej skomplikowane i poważne - chirurgia, chemio-, radio-, radioterapia, antybiotyki, immunostymulanty, witaminy itp.

Zwiększone węzły chłonne wewnątrz klatki piersiowej

Wzrost wielkości węzłów chłonnych - jest jednym z orientacyjnych objawów zaburzeń w organizmie człowieka. Reakcja układu limfatycznego najczęściej wskazuje na proces zapalny, zakaźny lub nowotworowy na określonym obszarze, z którego gromadzi się limfa. Zapalenie węzłów chłonnych w płucach lub zespole śródpiersia jest częstym objawem nieprawidłowości w obrębie klatki piersiowej. Wczesne wykrycie zmian pozwala wybrać niezbędną taktykę diagnozy i odpowiednią terapię.

Węzły chłonne

Ludzki układ limfatyczny jest reprezentowany przez kompleks małych i wielkich naczyń i węzłów rozmieszczonych w całym ciele w pobliżu tętnic i żył. Przedstawione struktury zapewniają funkcję odporności niespecyficznej z powodu odpowiedniego drenażu normalnych i patologicznie zmienionych tkanek, funkcji barierowych węzła, a także różnicowania limfocytów krwi.

Wewnątrzpiersiowe węzły chłonne (VGLU) znajdują się wokół narządów i tkanek śródpiersia, zapewniając odpowiedni wypływ płynu. Zwykle liczba VLHU składa się z 20-45 bezbolesnych formacji, zaokrąglonych, do 5 milimetrów wielkości. W klasycznej radiografii jamy klatki piersiowej grupy węzłów chłonnych śródpiersia nie uwidoczniono.

W zależności od miejsca i wykonywanej funkcji rozróżnia się grupy węzłów trzewnych (narządowych) i ciemieniowych (ciemieniowych).

Ciemieniowe węzły chłonne są reprezentowane przez zespół formacji wzdłuż przedniej i tylnej ściany jamy klatki piersiowej. Należą do nich węzły chłonne międzyżebrowe, przedkręgowe i okolorudinny. Grupa ciemieniowa formacji zapewnia odpływ limfy z mięśni, skóry i powięzi ściany klatki piersiowej, a także opłucnej ciemieniowej (błona surowicza).

Zgodnie z klasyfikacją D.A. Zhdanov wydziela takie grupy trzewnych węzłów chłonnych, które zbierają limfę z drzewa tchawiczo-oskrzelowego, płuc, serca, przełyku i kompleksu tkanek miękkich śródpiersia:

  • Paradracheal (blisko tchawicy).
  • Grupa tchawiczo-oskrzelowa znajduje się na bocznych powierzchniach tchawicy i oskrzeli średniego kalibru.
  • Rozwidlone węzły chłonne zlokalizowane są w rejonie rozwidlenia tchawicy po prawej i lewej oskrzeli. Ta grupa jest regionalna dla procesu patologicznego w dużych oskrzelach.
  • Oskrzelowo-płucne, które znajdują się w pobliżu korzeni płuc, wokół głównych oskrzeli, i zapewniają odprowadzanie płynu z tkanki płucnej.

Ponadto, grupa węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej obejmuje nasadę czworoboczną i para-aortalną, które są zlokalizowane wokół łuków i wstępującej części aorty.

Przyczyny wzrostu i zapalenia węzłów chłonnych w płucach

Kapilary limfatyczne zbierają płyn tkankowy i produkty metabolizmu wewnątrzkomórkowego, tworząc pochodną osocza krwi z dużą liczbą lipidów (limfa). Odpływ odbywa się za pomocą naczyń limfatycznych, które przechodzą przez węzły - kompleksy tkanki limfoidalnej. Te ostatnie są „ultrafiltrem” dla obcych cząstek, nieprawidłowych kompleksów antygen-przeciwciało.

Powiększenie węzłów chłonnych najczęściej wiąże się z dwoma mechanizmami przedstawionymi w tabeli:

Zapalenie bakteryjne, wirusowe lub aseptyczne (zapalenie węzłów chłonnych)

Miejscowym i rozproszonym procesom zakaźnym w kompleksie układu oskrzelowo-płucnego towarzyszy rozwój stanu zapalnego w węzłach chłonnych płuc. Penetracja bakterii lub wirusa powoduje reakcję z błony śluzowej oskrzeli, uwalniane są mediatory zapalne. Ponadto zwiększa się przepływ krwi, co powoduje obrzęk tkanki limfatycznej i wzrost wielkości węzłów chłonnych

Proces niezapalny (limfadenopatia)

Najczęściej węzły chłonne są powiększone z powodu zwiększonej proliferacji tkanki limfatycznej w procesach złośliwych lub zmianach przerzutowych.

Podstawą adenopatii jest niekontrolowana reprodukcja nietypowych komórek tkanki limfatycznej

Zmiany zapalne w węzłach chłonnych występują na tle normalnej reaktywności odporności człowieka. Leukocyty (neutrofile i limfocyty), które niszczą czynnik zakaźny i przyczyniają się do rozszczepienia uszkodzonych komórek, dostają się do zmiany z krwią. Następnie resztki tkanki (powstająca nekrotyczna masa) są rozpuszczane przez enzymy proteolityczne osocza krwi i przedostają się do naczyń włosowatych limfatycznych.

Pozostała ilość mediatorów zapalnych i osłabionych czynników zakaźnych jest neutralizowana w węźle chłonnym, powodując zapalenie tego ostatniego. Obecność naturalnej bariery z tkanki limfoidalnej zapobiega przedostawaniu się patogenów do krążenia ogólnoustrojowego (u zbiegu naczyń układu limfatycznego i krążenia).

Objawy kliniczne zapalenia płucnych węzłów chłonnych

Obecność patologii wewnątrz jamy klatki piersiowej z uszkodzeniem węzłów chłonnych, któremu towarzyszą poważne objawy kliniczne:

  • Wzrost temperatury do 38-40 ° C w przypadku chorób zakaźnych, stan podgorączkowy (37,5 ° C) w przypadku przewlekłego procesu zapalnego lub nowotworowego.
  • Ból w klatce piersiowej, który występuje w wyniku mechanicznej kompresji zakończeń nerwowych, rozciągania torebki powiększonego węzła chłonnego lub rozpadu tkanki podczas procesów złośliwych. Lokalizacja bólu zależy od grupy, do której limfa płynie z ogniska zapalenia.
  • Duszność (niewydolność oddechowa). Obecności powiększonego węzła chłonnego w klatce piersiowej towarzyszy ryzyko kompresji dróg oddechowych. W takich przypadkach pacjenci skarżą się na trudności w oddychaniu lub wydechu, uczucie braku powietrza, ściskanie w klatce piersiowej.
  • Dysfagia (zaburzenie połykania) występuje w wyniku znacznego wzrostu wielkości węzłów chłonnych okołotchawiczych, które ściskają przełyk z boku i zakłócają normalny przepływ pokarmu.

Gdy w proces zaangażowane są duże naczynia naczyniowe w klatce piersiowej, pulsacja żył szyjnych spowodowana upośledzonym wypływem krwi jest objawem masywnej proliferacji węzłów chłonnych w śródpiersiu.

Choroby występujące ze wzrostem i stanem zapalnym węzłów chłonnych w płucach

Porażka węzłów chłonnych klatki piersiowej jest najczęściej procesem wtórnym, ochronną reakcją organizmu na istniejącą patologię. Najczęstszymi przyczynami powiększenia węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej są następujące choroby:

  • Zapalenie płuc to zapalenie płuc. W zależności od lokalizacji zmiany reagują pewne grupy węzłów chłonnych. Radykalnemu zapaleniu płuc najczęściej towarzyszy proces oskrzelowo-płucny oraz segmentowy lub ogniskowy wariant choroby - wewnątrzpłucne węzły chłonne.
  • Ostre lub przewlekłe zapalenie oskrzeli charakteryzuje się zapaleniem błony śluzowej oskrzeli. Drenaż treści patologicznych dokonuje się przez grupę węzłów oskrzelowych z rozwojem zapalenia oskrzeli.
  • Zapalenie opłucnej jest zapaleniem błony surowiczej (opłucnej) wyścielającej jamę klatki piersiowej. Konsekwencjami tej choroby mogą być zlokalizowane ropne jamy - ropnie.
  • Nowotwory złośliwe. Komórki nowotworowe rozprzestrzeniają się od pierwotnej zmiany chorobowej przez naczynia limfatyczne do węzłów, powodując stan zapalny, w wyniku czego te ostatnie zaczynają wzrastać.
  • Różne postacie gruźlicy płuc, które charakteryzują się zajęciem naczyń limfatycznych i węzłów chłonnych z utworzeniem kompleksu pierwotnej gruźlicy.
  • Lymphogranulomatosis jest układową patologią onkologiczną układu limfocytów, z przeważającym uszkodzeniem węzłów chłonnych. Charakteryzuje się polilimfenopatią - wzrostem we wszystkich grupach węzłów chłonnych w organizmie.

To ważne! Ogólnoustrojowe powiększenie węzłów chłonnych występuje również w mononukleozie zakaźnej, chorobie wirusowej, w której przeprowadza się diagnostykę różnicową limfogranulomatozy.

Jakie testy będą musiały przejść, jeśli podejrzewasz wzrost lub zapalenie płucnych węzłów chłonnych

Pojawienie się objawów klinicznych chorób klatki piersiowej wymaga diagnostyki różnicowej. W celu określenia lokalizacji uszkodzenia, liczby zaangażowanych struktur i głównej przyczyny naruszeń, stosuje się następujące metody badawcze:

  • Całkowita liczba krwinek: wzrost poziomu leukocytów i szybkość sedymentacji erytrocytów może być oznaką aktywnego zapalenia w organizmie.
  • Radiografia narządów jamy klatki piersiowej (w projekcji bezpośredniej i bocznej) pozwala zobaczyć obecność procesów patologicznych w tkance płucnej, a także stopień zajęcia węzłów chłonnych oskrzelowych i podstawnych. Grupa rozwidlenia jest wizualizowana tylko na obrazie bocznym.
  • Tomografia komputerowa (CT) jest metodą rentgenowską, która określa dokładną lokalizację i rozmiar zmian w narządach śródpiersia i węzłach chłonnych w warstwowych obrazach.
  • Biopsja nakłucia węzła chłonnego jest stosowana w przypadku niepowodzenia poprzednich metod w celu określenia przyczyny, dla której węzły chłonne wzrosły. Najczęściej stosowany w przypadkach podejrzenia patologii raka.

To ważne! W przypadku nowotworów złośliwych przed biopsją stosuje się specyficzne testy laboratoryjne na obecność markerów nowotworowych.

Którzy lekarze leczą limfadenopatię i zapalenie węzłów chłonnych z lokalizacją w płucach

Poliologiczna natura limfadenopatii wnękowej węzłów chłonnych określa krąg wąskich specjalistów, którzy zajmują się diagnozą i leczeniem głównej patologii:

  • Terapeuta i pulmonolog specjalizują się w leczeniu zachowawczym nieskomplikowanych form zapalenia płuc, zapalenia opłucnej i zapalenia oskrzeli.
  • Chirurg zajmuje się diagnostyką i leczeniem powikłań zapalenia płuc lub zapalenia opłucnej, a także izolowanego ropnego zapalenia węzłów chłonnych.
  • Onkolog prowadzi swoistą diagnostyczną weryfikację procesów złośliwych: chłoniaków, limfogranulomatozy i zmian przerzutowych do węzłów chłonnych.
  • Specjalista od gruźlicy, jeśli zapalenie węzłów chłonnych wnęki jest spowodowane zakażeniem gruźlicą.

Terapia polilimfadenitu wywołana przez wirus Epsteina-Barra (czynnik wywołujący mononukleozę zakaźną) prowadzona jest pod nadzorem specjalisty chorób zakaźnych.

Podstawowe zasady leczenia zapalenia węzłów chłonnych i limfadenopatii w płucach

Skuteczność leczenia zapalenia węzłów chłonnych i adenopatii zależy od bezpośredniej przyczyny choroby. Zasady terapii różnych patologii przedstawiono w tabeli:

Przyczyny zapalenia węzłów chłonnych w płucach

W medycynie klinicznej zapalenie węzłów chłonnych w płucach nazywa się sarkoidozą. Ta ogólnoustrojowa choroba może wpływać na narządy i układy organizmu. Charakteryzuje się tworzeniem ziarniniaków, szczególnie często w węzłach chłonnych. Choroba jest uważana za niezakaźną, nie jest przenoszona z pacjenta na zdrową osobę. Sarkoidoza zwykle dotyka ludzi w wieku 20-35 lat. Przyczyna choroby nie jest w pełni zrozumiała. Jakie objawy towarzyszą sarkoidozie? Jakie leczenie jest wskazane dla tej choroby?

Powody

Ponieważ przyczyny choroby nie zostały w pełni wyjaśnione, teorie występowania sarkoidozy są zaawansowane na podstawie przeprowadzonych badań. Według jednej z wersji uważa się, że zapalenie węzłów chłonnych jest zakaźne. Zakłada się, że patogeny są mikroorganizmami (grzyby, krętki, mykobakterie i inne).

Zgodnie z niektórymi obserwacjami wyciągnięto wnioski dotyczące dziedzicznego charakteru zapalenia węzłów chłonnych. Ponadto choroba wiąże się z zaburzeniami funkcji ochronnych układu odpornościowego. Istnieją badania wskazujące na częstość występowania zapalenia węzłów chłonnych u osób z niektórych zawodów.

Po pierwsze, ziarniniaki sarkoidalne infekują tkankę pęcherzykową, powodując śródmiąższowe zapalenie płuc lub pęcherzyki płucne. Wraz z dalszym rozwojem sarkoidozy węzłów chłonnych wywierają nacisk na ściany oskrzeli, co przyczynia się do naruszenia hiperwentylacji. Wczesne leczenie sarkoidozy powoduje trudności, ponieważ objawy początkowej fazy choroby są praktycznie nieobecne.

Klasyfikacja stanu zapalnego węzłów chłonnych płuc

Na początku choroby występuje zwiększenie liczby węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej. Może manifestować się w połączeniu ze zmianami w zewnętrznych węzłach chłonnych: szyi, pachowej, pachwinowej i łokciowej. Istnieją trzy etapy choroby:

  • Stopień I charakteryzuje się uszkodzeniami węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej;
  • Etap II jest wykrywany na zdjęciu rentgenowskim przez zmianę płucną bez tworzenia zwłóknienia;
  • Stopień III charakteryzuje się ogniskowym i rozproszonym zwłóknieniem, cierpi na to układ sercowo-płucny.

Istnieje również kilka faz rozwoju sarkoidozy:

W odwrotnej fazie rozwoju ziarniniaki mogą być wchłaniane w tkankach płuc i węzłach chłonnych. Przebieg choroby występuje w różny sposób, może się rozwijać stopniowo, nie wykazując objawów, lub może zacząć się nagle i postępować bardzo szybko.

Objawy

Zapalenie węzłów chłonnych, które rozwija się stopniowo, ma objawy niespecyficzne. Najczęściej sarkoidoza jest wykrywana za pomocą badania rentgenowskiego. Zapalenie węzłów chłonnych charakteryzuje się następującymi objawami:

  • zwiększone zmęczenie, osłabienie;
  • uczucie porannego zmęczenia natychmiast po nocnym śnie;
  • okresy odczuwania radości często zastępowane zmęczeniem;
  • stan przygnębiony.

Nagła manifestacja choroby jest rzadka. Objawy charakterystyczne dla tego etapu często wyglądają tak:

  • temperatura ciała, gorączka, pocenie się;
  • ból i ucisk, ból w klatce piersiowej i pleców;
  • palenie pod łopatką;
  • bolesność tkanek mięśniowych i stawowych.

Ciśnienie w węzłach chłonnych oskrzeli powoduje ich zapalenie i pojawiają się objawy takie jak kaszel z plwociny. Jeśli nie ma komplikacji w postaci zapalnych węzłów chłonnych (okolosheynyh, pachwinowy), leczenie ostrej fazy nie powoduje trudności. Jeśli występują objawy procesu zapalnego obwodowych węzłów chłonnych, przeprowadza się długoterminową terapię, która jest skomplikowana przez częste nawroty.

Diagnostyka

Aby dokonać dokładnej diagnozy, w celu przepisania odpowiedniego leczenia, stosuje się metody badań klinicznych i radiologicznych, które wskazują na obecność ziarniniaków sarkoidalnych. Na etapach I i II wystarczą tylko dane radiograficzne.

Jeśli to konieczne, wyjaśnij diagnozę zalecaną przez biopsję przezskórną, to znaczy zbieranie zawartości węzła chłonnego.

Przeprowadzaj także badania krwi, moczu, biochemii wątroby, nerek. Aby wykluczyć możliwość gruźlicy, przeprowadza się testy Mantoux. Z reguły w przypadku tej choroby reakcja Mantoux jest negatywna.

Analiza krwi pokazuje wzrost ESR, objawy leukocytozy, limfocytozy. Powiększone węzły chłonne, ogniskowe rozsiewanie określa się na zdjęciach rentgenowskich. Badanie histologiczne biopsji pokazuje obecność ziarniniaków nabłonkowych (przy braku martwicy).

Zmiany patologiczne związane z zapaleniem węzłów chłonnych, obustronne, są zlokalizowane symetrycznie. Jest to szczególnie widoczne w obrazowaniu komputerowym lub rezonansie magnetycznym odcinka piersiowego. Po przeprowadzeniu pomiarów diagnostycznych diagnozę przeprowadza się dynamicznie przez sześć miesięcy.

Często sarkoidoza występuje bez pogorszenia stanu pacjenta, ziarniniaki stopniowo rozpuszczają się. W przypadku ciężkiej choroby rozpoczyna się leczenie farmakologiczne.

Leczenie

Postępująca postać zapalenia węzłów chłonnych płuc jest niebezpieczna dla jej powikłań. Jeśli nie prowadzisz leczenia na czas, wzrasta ryzyko gruźlicy, rozedmy płuc, niewydolności oddechowej. Długotrwałe leczenie obejmuje następujące leki:

  • leki steroidowe, zwykle przepisywane prednizon;
  • leki przeciwzapalne;
  • leki immunosupresyjne;
  • przeciwutleniacze.

Leczenie lekiem Prednizolon rozpoczyna się od wysokiej dawki, w ciągu 3-4 miesięcy, zmniejsza dawkę. Podczas terapii skojarzonej prednizolon jest stosowany z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi. Podczas zabiegów medycznych pacjent zostaje umieszczony na koncie ambulatorium. Po całkowitym wyleczeniu pacjent jest obserwowany w klinice przez dwa lata. Jeśli objawy choroby nie pojawią się w tym okresie, osoba zostaje usunięta z rejestru.

Zapalenie węzłów chłonnych w płucach - objaw towarzyszący wielu chorobom

Zapalenie węzłów chłonnych w płucach jest markerem, który charakteryzuje zaburzenie ogólnoustrojowe w organizmie. Układ limfatyczny jest filtrem biologicznym dla całego ciała, podczas gdy składa się ze 150 oddzielnych lokalizacji. Lokalizacja płuc zmiany chorobowej z reguły sygnalizuje naruszenia w obszarze wnęki o różnej etiologii.

Zapalenie może być objawem innych chorób i charakteryzować oddzielne uszkodzenie bariery limfatycznej. W niektórych przypadkach zdiagnozowano ciężką patologię, z potencjalnie poważnym skutkiem. Dlatego terminowy kontakt z instytucją medyczną pozwala wybrać najdelikatniejszą i odpowiednią taktykę terapeutyczną, mającą na celu leczenie przyczyn zmian.

Przyczyny zapalenia węzłów chłonnych w płucach

Powoduje uszkodzenie układu limfatycznego ze względu na jego funkcjonalność. Zadaniem naczyń limfatycznych jest zbieranie i wyładowywanie płynu białkowego, który jest zawracany do prądu krążenia.

Główną rolą małych naczyń jest wchłanianie płynu tkankowego i produktów przemiany materii na poziomie komórkowym. Powoduje to powstanie limfy, która jest podstawą osocza krwi.

Usuwanie utworzonej cieczy jest wytwarzane przez większe naczynia przechodzące przez węzły. Ten kompleks węzłowy jest filtrem biologicznym, który przechodzi przez różne substancje i mikroorganizmy. Te obce czynniki biologiczne mogą prowadzić do nieprawidłowych reakcji.

Przyczyny zapalenia węzłów chłonnych w lokalizacji płucnej mogą być liczne, a niektóre z nich nie są w pełni poznane.

Jednak główny mechanizm uruchamia się jako odpowiedź na tle następujących objawów etiologicznych:

  • zakaźny;
  • reaktywny;
  • złośliwy.

Ochronna bariera limfatyczna jest ściśle powiązana ze wszystkimi procesami zachodzącymi w układzie oskrzelowo-płucnym. Rozwój patologii zakaźnych w rejonie klatki piersiowej wywołuje reakcję zapalną w węzłach.

Jednocześnie ich uszkodzenie związane z komponentem zakaźnym występuje na tle normalnej reaktywności organizmu. Po dostaniu się do układu oddechowego drobnoustroje chorobotwórcze wywołują reakcję zapalną na błonie śluzowej.

Znacznie zwiększony przepływ krwi prowadzi do obrzęku układu limfatycznego i zwiększenia jego wielkości. W przyszłości patogen zostaje „zaatakowany” przez układ odpornościowy i rozszczepia się. Uformowana martwicza masa penetruje złoże limfatyczne, gdzie następuje ich ostateczne zahamowanie i rozpoczyna się reakcja zapalna.

To ważne! Jednym z mechanizmów patologicznych jest wymiana włóknistej tkanki limfatycznej. Podobna transformacja ziarniniakowa występuje w sarkoidozie. Przyczyny rozwoju tej choroby nie są dokładnie określone. Zakłada się, że opiera się na zmianach genetycznych i autoimmunologicznych.

Patologie autoimmunologiczne powodują uszkodzenie układu limfatycznego wnęki. Sam mechanizm polega na tym, że odporność organizmu kieruje ciałami antygenowymi w celu stłumienia zdrowych komórek. To może być stwierdzone z toczniem rumieniowatym układowym.

To ważne! Na tle zmiany chorobowej może wystąpić reakcja zapalna. Wynika to z reakcji alergicznej na niektóre leki podczas szczepienia.

Film w tym artykule wyjaśni, co powoduje zapalenie węzłów chłonnych.

Zmiany patologiczne, które wystąpiły na tle raka węzłów chłonnych w płucach, prowadzą do rozwoju chłoniaków. Guzy te mogą się łączyć, tworząc ogromne konglomeraty.

W przerzutach komórki złośliwe infekują przede wszystkim węzły chłonne najbliższe guzowi. Dlatego zapalenie węzłów chłonnych w raku płuc jest spowodowane ich położeniem względem nowotworu. Przemiany morfologiczne zachodzą z powodu szybkiego wzrostu komórek złośliwych i zastąpienia ich zdrowych tkanek.

Choroby prowadzące do zapalenia węzłów chłonnych

Zapalenie węzłów chłonnych otaczających układ oskrzelowo-płucny w większości przypadków wskazuje na obecność choroby, w wyniku której filtr biologiczny przeszkadza w postępującej patologii. Przechodząc przez wszystkie składniki procesu patologicznego, następuje porażka mechanizmu obronnego, objawiająca się jego wzrostem i reakcją zapalną.

Główne choroby, przed którymi występują zmiany patologiczne w układzie limfatycznym płuc, przedstawiono w tabeli:

Reakcja zapalna w węzłach wewnątrz klatki piersiowej jest charakterystyczna dla wielu patologii. Rozwój choroby podstawowej działa jako czynnik, na tle którego zachodzą zmiany patologiczne w układzie limfatycznym jako całości.

Objawy

Obraz kliniczny zapalenia węzłów chłonnych zależy od choroby podstawowej iw zależności od przyczyny ma szereg cech. Lekarz prowadzący badanie pacjenta nie oddziela ogniska zapalnego od choroby podstawowej. Jednak instrukcje diagnozowania choroby obejmują ustalenie wielkości węzłów, ich lokalizacji i charakteru zapalenia.

Guz może powodować obrzęk otaczającej tkanki, co powoduje objawy oddechowe w postaci kaszlu i duszności. Jeśli powiększony węzeł w gruźlicy dotyka tchawicy, wówczas ten stan się objawia, jak również kaszel.

Zmiany ziarniniakowe w sarkoidozie, wraz z problemami z oddychaniem, manifestują zespoły bólowe w klatce piersiowej.

Główne objawy kliniczne związane z węzłami chłonnymi w płucach są następujące:

  • gorączka, gorączka, pocenie się;
  • kaszel;
  • bóle w klatce piersiowej;
  • niewydolność oddechowa;
  • trudności z połykaniem.

Niską gorączkę obserwuje się podczas chronizacji procesu, wzrost do 40 ° C jest związany z patologiami zakaźnymi, a napadowy i łaskotający kaszel jest spowodowany uciskiem oskrzeli przez powiększone węzły chłonne.

Ból w okolicy klatki piersiowej może wystąpić, gdy stan zapalny i powiększone węzły wchodzą w kontakt z zakończeniami nerwów. Miejsce, w którym rozwinęła się zmiana, będzie źródłem wychodzącego bólu.

Trudne oddychanie, występowanie duszności jest związane z kompresją dróg oddechowych, zwiększoną objętością filtra biologicznego. Nieprawidłowy kontakt z przełykiem przez powiększoną grupę przyuszną prowadzi do problemów z przejściem pokarmu.

Diagnostyka

Rozwój objawów klinicznych lokalizacji wnękowej, a zatem pojawienie się objawów bólu w układzie limfatycznym, wymaga wyznaczenia dogłębnego badania różnicowego.

Aby zidentyfikować dotknięte grupy, stopień ich zaangażowania i podstawowe przyczyny patologii, przeprowadza się następujące działania diagnostyczne:

  • badanie krwi - podczas zapalenia, wzrost ESR, limfocytoza, leukocytoza;
  • RTG - jest określany przez grupę zaangażowanych zmian chorobowych i procesów patologicznych w regionie płucnym;
  • tomografia komputerowa - obrazy tomograficzne wyraźnie pokazują lokalizację zapalenia zlokalizowaną symetrycznie, obrazy warstwa po warstwie umożliwiają identyfikację położenia i rozmiaru bolesnych ognisk.
  • biopsja przezoskrzelowa - z biopsją treści miejsca, wykonuje się badanie histologiczne, w szczególności metoda ta skutecznie potwierdza proces onkologiczny.

To ważne! Badanie rentgenowskie może nie ujawnić bolesnego stanu niektórych grup węzłów. Są zamknięte przez sąsiednie organy lub tętnice. Niezbędna treść informacji jest osiągana poprzez prowadzenie projekcji ukośnej i bocznej.

Oprócz głównych metod przeprowadza się dodatkowe badania w celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji o stanie pacjenta. Aby to zrobić, wykonaj analizę moczu i biochemię wątroby, czujność gruźlicy wyklucza test Mantoux.

Leczenie

Specyfiką leczenia zapalnych węzłów chłonnych jest niemożność przeprowadzenia oddzielnych środków terapeutycznych. Leczenie jest skierowane głównie na główną patologię i zależy od jego etiologii.

Zasada leczenia zakaźnego charakteru zmiany jest następująca:

  • terapia antybakteryjna;
  • środki przeciwkaszlowe;
  • leki przeciwgorączkowe;

Terapia przeciwgruźlicza polega na stosowaniu leków przeciwmikobakteryjnych (ryfampicyna, etambutol, streptomycyna). Koszt leczenia znacznie wzrasta w przypadku zmian złośliwych, zarówno węzłów, jak i płuc.

W tym przypadku stosuje się chemioterapię i radioterapię. Nieskuteczność leczenia zachowawczego przeciwnowotworowego prowadzi do interwencji chirurgicznej z odcinkowym lub całkowitym usunięciem węzła.

Podejścia terapeutyczne są zasadniczo różne. Ich mianowanie odbywa się po kompleksowym badaniu i za zgodą lekarza prowadzącego.

Zapobieganie i rokowanie

Nie znaleziono środków zapobiegających procesom zapalnym. Proces zapalny w węzłach chłonnych jest uważany za objawową manifestację choroby podstawowej. Dlatego, aby zapobiec oddzielnemu przejawowi tego klinicznego znaku, jest niemożliwe.

Wynik porażki węzłów związanych z podstawową przyczyną patologii. Jeśli choroba zasadnicza jest łagodna, rokowanie jest korzystne.

W przypadku złośliwego przebiegu wiele wskaźników wpływa na rokowanie, w większości przypadków konsekwencje nie są pocieszające. Znacznie zwiększa szanse na dobry wynik terminowego leczenia w placówce medycznej.

Komplikacje

Zmiany patologiczne w filtrze biologicznym w obszarze płuc, w większości przypadków, są procesem wtórnym. Ta cecha jest już komplikacją leżącej u jej podstaw patologii i sugeruje, że biologiczna bariera ciała umożliwiła mechanizm obronny. Powikłania i wynik zależą od choroby, która doprowadziła do procesu zapalnego.

  • W zapaleniu płuc mogą wystąpić blokady dróg limfatycznych, pogorszenie drenażu i funkcja filtrowania węzłów, z dalszym postępem procesu infekcji.
  • Gruźlica śródściennych węzłów chłonnych może prowadzić do gruźlicy oskrzeli. Zapalenie opłucnej międzybłonowej może być częstym powikłaniem. Przypadkowe masy mogą być opróżniane, z dalszym rozprzestrzenianiem się infekcji do obszaru śródpiersia.
  • Powikłaniem złośliwej zmiany w układzie limfatycznym może być przejście nietypowych komórek do krwiobiegu, z dalszą migracją do innych narządów.
  • W sarkoidozie nacieki płucne obszaru węzłowego mogą powodować niewydolność płuc, rozedmę płuc, serce płuc i niewydolność serca.

Powiększony węzeł chłonny z powodu zapalenia upośledza funkcję oskrzeli, zakłóca przepływ krwi, ściska przełyk.

Dlaczego węzły chłonne w płucach mogą ulec zapaleniu?

Zapalone węzły chłonne w płucach wywołują sarkoidozę węzłów chłonnych. Ta choroba należy do kategorii patologii systemowych. W rezultacie systemy i ich elementy strukturalne są uszkodzone. Nie ma zgody co do przyczyn patologii.

Klasyfikacja stanu zapalnego węzłów chłonnych płuc

Wraz z chorobą zwiększają się węzły chłonne grupy hilar. Ta kategoria charakteryzuje się stanem zapalnym:

  • Węzły tchawicze;
  • Elementy tchawiczo-oskrzelowe;
  • Elementy rozwidlające;
  • Składniki oskrzelowo-płucne.

Wraz z nimi zapalone zewnętrzne węzły chłonne w okolicy:

Patologia charakteryzuje się następującymi etapami:

  1. Etap 1 (węzły grupy wewnątrz klatki piersiowej są powiększone);
  2. Etap 2 (zdiagnozowano uszkodzenie płucnych węzłów chłonnych; nie ma zwłóknienia);
  3. Etap 3 (określony przez zwłóknienie rozlanej i ogniskowej natury; występują zaburzenia sercowo-naczyniowe).

Aby scharakteryzować chorobę, stosuje się klasyfikację w zależności od faz kursu:

  • Aktywny;
  • Odwrotna (lub regresywna) (może towarzyszyć resorpcja ziarniniaków obecnych w obszarze płuc i ich węzłach chłonnych);
  • Stabilizacja.

Przyczyny patologii

Przyczyny choroby nie są dokładnie określone. Wśród założeń dotyczących natury patologii są takie:

  • Zakaźne działanie na organizm (patogeny - takie patogeny jak mykobakterie, krętki, grzyby);
  • Predyspozycje dziedziczne;
  • Upośledzona funkcja odpornościowa;
  • Przynależność do konkretnego zawodu.

Guz

W przypadku zapalenia węzłów chłonnych jedną z potencjalnych przyczyn jest guz. Istnieje kilka aspektów, które wywołują jego wygląd:

  • Czynnik wieku (im starszy pacjent, tym większe ryzyko nowotworu);
  • Procesy patologiczne w dziedzinie narządów wewnętrznych;
  • Obecność zapalnego węzła oskrzelowo-płucnego (nie wystawionego na diagnozę wzrokową i palpację).

W zależności od miejsca zmiany nowotworowej są to:

  • Znajduje się w płucach;
  • Grupa ryzyka - pacjenci w podeszłym wieku;
  • Istnieje nowotwór złośliwy;
  • Występują na tle przerzutów komórek nowotworowych;
  • Znajduje się w tchawicy, oskrzeli.

Zakaźna zmiana

Węzły chłonne w płucach mogą ulec zapaleniu w wyniku infekcji organizmu. Zdiagnozowano obrzęk elementów i ich ból. Struktura składników limfatycznych pozostaje miękka. W zmianach zakaźnych można zmienić jeden węzeł. Powiększenie kilku węzłów chłonnych występuje tylko z jednej strony.

Awaria narkotykowa

Szczepienie organizmu może wywołać reakcje alergiczne. W tym przypadku będzie nie tylko zapalenie węzłów chłonnych śródpiersia, ale także węzłów chłonnych para-aortalnych.

Symptomatologia

Zapalenie węzłów chłonnych w płucach nie ma objawów. Często, aby zidentyfikować patologię, należy użyć promieni rentgenowskich. Wśród możliwych objawów procesu zapalnego są:

  • Słabość;
  • Zmęczenie;
  • Zwiększona potliwość;
  • Częsta zmiana wigoru i zmęczenia;
  • Stan depresji.

Choroba nie charakteryzuje się ostrym objawem. Pacjent może doświadczyć:

  • Zmiana temperatury;
  • Ciśnienie w klatce piersiowej i okolicy grzbietowej;
  • Świąd i pieczenie w okolicy łopatek;
  • Ból mięśni i stawów.

Środki diagnostyczne

Jeśli wystąpią nietypowe objawy, płuca przechodzą dokładne badanie. W jakości diagnozy stosuje się:

Badanie rentgenowskie (z 1 i 2 etapami choroby):

  • Parametry węzłów są określane;
  • Rozpoznaje się płuco;

Biopsja przezoskrzelowa (do badania płynu limfatycznego dotkniętego węzłem):

  • Rozpoznaje się ziarniniaki nabłonkowe (bez martwicy);
  • Badanie krwi (zmiana szybkości sedymentacji erytrocytów (ESR), limfocytów, leukocytów);
  • Badanie mocznika;
  • Analiza biochemiczna układu hormonalnego;

Rozpoznanie tuberkuliny (test Mantoux);

Tomografia komputerowa (CT);

MRI okolicy klatki piersiowej

Choroby występujące ze wzrostem i stanem zapalnym węzłów chłonnych w płucach

Powiększone węzły chłonne w obszarze płuc mogą być oznaką innej choroby. W przypadku środków terapeutycznych konieczne jest określenie podstawowej przyczyny tego stanu.

Wśród chorób związanych z procesem zapalenia może być:

  • Sarkoidoza;
  • Lymphogranulomatosis;
  • Mięsak limfatyczny;
  • Rak śródpiersia;
  • Gruźlica;
  • Silikotuberculosis.

Terapia

Konieczne jest obawa przed procesem zapalnym w obszarze węzłów z powodu możliwych powikłań. Wymagane jest terminowe leczenie. W ramach kompleksowego leczenia i profilaktyki:

  • Leki steroidowe (na przykład prednizolon);
  • Leki przeciwzapalne;
  • Środki przeciwutleniające;
  • Immunomodulatory.

Receptę terapii lekowej przeprowadza się na podstawie indywidualnych cech pacjenta i ciężkości choroby.

Komplikacje i konsekwencje

Jeśli zignorujesz objawy choroby, proces zapalny może się nasilić. Układ odpornościowy pod wpływem wirusa zawodzi. Ogólny stan pacjenta pogarsza się. Konsekwencją tego procesu jest:

  • Wzrost temperatury;
  • Brak apetytu;
  • Senność;
  • Zwiększone zmęczenie;
  • Podział.

Zapalenie węzłów chłonnych płuc może być osobną chorobą lub objawem innej choroby.

Szczególnie ciężki etap procesu zapalnego uważa się za ropień i posocznicę. Warunki te wymagają interwencji medycznej.

Powiększone węzły chłonne korzeni płuc i śródpiersia

Wśród powszechnych objawów dość szerokiego zakresu chorób występuje wzrost węzłów chłonnych w płucach - płucnych, podstawno-oskrzelowo-oskrzelowych lub okołotchawiczych. Ponieważ węzły chłonne są integralną częścią układu odpornościowego organizmu, ich wzrost, wykrywany przez promieniowanie rentgenowskie, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny płuc, jest jednym z klinicznych objawów patologii zakaźnych lub onkologicznych.

Limfadenopatia może być określana jako limfadenopatia, rozrost, a nawet powiększony zespół węzłów chłonnych (u pacjentów z AIDS), ale w każdym przypadku patologia ma ten sam kod R59 zgodnie z ICD-10, a podklasa R obejmuje objawy i nieprawidłowości, które są wykrywane u pacjentów podczas badania lekarskiego.

Kod ICD-10

Epidemiologia

Do tej pory nie ma dokładnych statystyk dotyczących przypadków wzrostu węzłów chłonnych w płucach, jak również limfadenopatii w innym miejscu. Jednak według ekspertów brytyjskiego stowarzyszenia pediatrycznego wzrost liczby namacalnych węzłów (ucha, podżuchwowego, szyjkowego itp.) Związanych z zakażeniami w dzieciństwie wynosi od 38 do 45% i jest to jeden z najczęstszych problemów klinicznych pediatrii.

Według Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej stopień złośliwości węzłów chłonnych jest skorelowany z wiekiem, wzrastając z 17,5–20% u pacjentów w wieku 18–35 lat do 60% u pacjentów w starszej kategorii wiekowej. U dzieci jest to najczęściej konsekwencja białaczki, a u młodzieży chłoniaka Hodgkina.

Odsetek łagodnych reaktywnych limfadenopatii stanowi średnio 30% przypadków, a wzrost węzłów chłonnych w chorobach nienowotworowych wynosi 26%.

Przyczyny wzrostu liczby węzłów chłonnych w płucach

Wzrost zlokalizowanych w płucach (wewnątrzpłucnych) węzłów występuje w odpowiedzi na główny proces patologiczny choroby - dzięki limfocytom T i B, makrofagom, dendrytom, pęcherzykom limfatycznym i innym czynnikom ochronnym tkanki limfoidalnej.

Do głównych chorób związanych ze wzrostem węzłów chłonnych w płucach należą:

  • zapalenie płuc wywołane przez gronkowce i paciorkowce beta-hemolizujące, jak również pneumokokowe zapalenie płuc;
  • gruźlica płucna (spowodowana przez Mycobacterium tuberculosis);
  • gruźlica węzłów chłonnych (z gruźlicą płucną i pozapłucną);
  • sarkoidoza płucna;
  • zwłóknieniowe uszkodzenie płuc w toczniu rumieniowatym układowym lub amyloidozie;
  • ostre lub przewlekłe postacie grzybic oskrzelowo-płucnych spowodowane przez aerogenne zakażenie narządów oddechowych przez grzyby Histoplasma capsulatum (histoplasmosis), pleśń Aspergillus fumigatus (aspergiloza), drożdżopodobne grzyby Blastomyces (blastomikoza płucna);
  • egzogenne alergiczne pęcherzyki płucne (alergiczne zapalenie płuc);
  • przewlekłe choroby płucne - krzemica i pylica płuc;
  • rak węzłów chłonnych - limfogranulomatoza (chłoniak Hodgkina), chłoniak nieziarniczy (mięsak limfatyczny);
  • rak płuc (gruczolakorak, mięsakomięsak, paraganglioma itp.);
  • ostra białaczka limfoblastyczna (postać białaczki związana ze złośliwą zmianą komórek krwiotwórczego szpiku kostnego);
  • przerzuty do płucnych węzłów chłonnych w nowotworach złośliwych przełyku, śródpiersia, tarczycy lub gruczołu sutkowego. Zobacz także - Przerzuty do węzłów chłonnych

Pulmonolodzy zauważają, że wzrost liczby węzłów chłonnych w korzeniu płuc jest charakterystyczny dla wielu patologii, ponieważ tutaj, w strefie różnicowania śródpiersia środkowego i tylnego klatki piersiowej, występują nie tylko węzły chłonne oskrzelowo-tchawicze, ale także najdłuższy przewód limfatyczny (klatka piersiowa). Dolne węzły są zwiększone w zapaleniu płuc, gruźliczym zapaleniu oskrzeli, sarkoidozie, alergicznym zapaleniu pęcherzyków płucnych, guzie płuc oskrzelikowo-pęcherzykowym, przerzutach raka piersi itp. Przeczytaj także publikację - Przyczyny limfadenopatii

Jak rozumiesz, obecność tych chorób jest głównym czynnikiem ryzyka dla powiększonych węzłów chłonnych, które są zawarte w liście ich objawów.

Patogeneza

Mechanizmy powstawania i rozwoju - patogeneza powiększenia węzłów chłonnych - częściowo wynikają z funkcji węzłów chłonnych, które za pomocą makrofagów, zatok i zrębu oczyszczają płyn limfatyczny z antygenów związanych z zakażeniem, toksynami i produktami metabolizmu komórkowego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz artykuł. Rozrost węzłów chłonnych.

W zależności od przyczyny choroby i mechanizmu działania na tkankę limfatyczną rozróżnia się typy tej patologii: zakaźne, reaktywne i złośliwe. W przypadku infekcji prądem limfatycznym do węzłów i gromadzą się fagocyty z wychwyconymi antygenami i komórkami, które padły z powodu martwicy zapalnej. Na przykład u pacjentów z gruźlicą prątek M. tuberculosis, który dostał się do węzłów chłonnych, jest wchłaniany przez makrofagi z tworzeniem się fagolizosomu, powstawaniem ziarniniaków i rozwojem martwicy sercowatej tkanki limfoidalnej.

Zmianę ziarniniakową w węzłach chłonnych (z przemieszczeniem włóknistej tkanki limfatycznej) obserwuje się również w sarkoidozie, której etiologia wciąż nie jest znana medycynie (chociaż nie wyklucza się przyczyn autoimmunologicznych i genetycznych jej występowania).

W przypadkach reaktywnego powiększenia węzłów chłonnych w płucach, dominującym procesem patologicznym jest zwiększona proliferacja ich pęcherzyków, która jest wywoływana przez choroby autoimmunologiczne - kiedy układ odpornościowy organizmu wytwarza antygeny przeciwko zdrowym komórkom, jak to ma miejsce zwłaszcza w toczniu rumieniowatym układowym.

Wraz ze wzrostem liczby węzłów chłonnych w płucach złośliwej natury powstają chłoniaki z nieprawidłową proliferacją komórek. W przypadku przerzutów zaburzenia limfoproliferacyjne są spowodowane naciekaniem zdrowych tkanek przez atypowe (rakowe) komórki i ich proliferacją, co prowadzi do patologicznych zmian morfologicznych.

Objawy powiększonego węzła chłonnego w płucach

Jak podkreślają klinicyści, wzrost liczby węzłów chłonnych w płucach jest konsekwencją rozwoju chorób, a informacje na temat rozmiaru śródpłucnych węzłów chłonnych (średnica> 2 cm) można uzyskać tylko poprzez ich wizualizację.

Tak więc objawy wzrostu węzłów chłonnych w płucach nie są emitowane z obrazu klinicznego powodującego choroby. Chociaż badanie węzłów chłonnych w płucach nie tylko ustala ich rozmiar, lokalizację i liczbę, ale także obecność procesu zapalnego, ziarniniaków, martwicy (kału lub ropnia), nacieków płucnych itp.

Guz śródpłucnego węzła chłonnego może powodować obrzęk sąsiednich tkanek lub niedrożność naczyń limfatycznych, co prowadzi do objawów oddechowych: uporczywy suchy kaszel, stridor (świszczący oddech), duszność.

Objawy zwapnionych węzłów chłonnych, na przykład w histoplazmozie lub gruźlicy, mogą również objawiać się kaszlem, gdy powiększony węzeł wystaje do tchawicy.

Ziarniniakowe przerostowe węzły chłonne dużych rozmiarów mogą towarzyszyć nie tylko problemy z oddychaniem, ale także bolesne odczucia.

Komplikacje i konsekwencje

W większości przypadków konsekwencje i powikłania związane z przebiegiem choroby podstawowej. Powikłania powiększonego węzła chłonnego w płucach obejmują powstawanie ropnia lub zapalenia tkanki łącznej, powstawanie przetok, rozwój posocznicy.

Powiększone węzły chłonne w śródpiersiu mogą prowadzić do niedrożności oskrzeli lub tchawicy, zwężenia przełyku, upośledzenia przepływu krwi w żyle głównej górnej.

Nacieki płucne węzłów chłonnych w sarkoidozie mogą prowadzić do bliznowacenia i nieodwracalnego zwłóknienia płuc, ciężkiej dysfunkcji płuc i niewydolności serca.

W przypadku zmian gruźliczych węzłów chłonnych wnękowych z zawartością kału możliwe jest ich pęknięcie i zakażenie w innych strukturach śródpiersia.

Przy złośliwym wzroście śródpłucnych węzłów chłonnych pojawiają się powikłania metaboliczne: wzrost poziomu kwasu moczowego we krwi, zaburzenia równowagi elektrolitowej i funkcjonalna niewydolność nerek.

Rozpoznanie powiększonego węzła chłonnego w płucach

Diagnostyka powiększenia węzłów chłonnych w płucach to przede wszystkim diagnostyka instrumentalna z wykorzystaniem RTG, USG, tomografii komputerowej (CT), rezonansu magnetycznego (MRI), pozytronowej tomografii emisyjnej (PET).

Zgodnie z wynikami, może być wymagana biopsja węzła hiperplastycznego (endoskopowego, bronchoskopowego lub wycięcia) i badanie immunohistochemiczne uzyskanej próbki tkanki. Wyniki biopsji są szczególnie ważne, jeśli istnieje podejrzenie złośliwego guza węzła chłonnego i istnieją również poważne wątpliwości co do diagnozy choroby, w której wykryto zmianę patologiczną w węźle chłonnym. Wymagane są również badania krwi: ogólne i biochemiczne, dla przeciwciał, dla stanu odporności i markerów nowotworowych. Wykonuje się testy skórne na gruźlicę i sarkoidozę.