Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków

Antybiotyk - substancja „przeciw życiu” - lek stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez żywe czynniki, z reguły różne patogeny.

Antybiotyki są podzielone na wiele typów i grup z różnych powodów. Klasyfikacja antybiotyków pozwala najskuteczniej określić zakres każdego rodzaju leku.

Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków

1. W zależności od pochodzenia.

Naturalny (naturalny).
Półsyntetyczny - w początkowej fazie produkcji substancja jest uzyskiwana z naturalnych surowców, a następnie sztucznie syntetyzuje lek.
Syntetyczny.

Ściśle mówiąc, tylko preparaty pochodzące z naturalnych surowców są antybiotykami. Wszystkie inne leki nazywane są „lekami przeciwbakteryjnymi”. We współczesnym świecie pojęcie „antybiotyku” oznacza wszelkiego rodzaju leki, które mogą walczyć z żywymi patogenami.

Z czego wytwarzają naturalne antybiotyki?

z grzybów pleśniowych;
z promieniowców;
od bakterii;
z roślin (fitoncydy);
z tkanek ryb i zwierząt.

2. W zależności od wpływu.

Antybakteryjny.
Przeciwnowotworowy.
Przeciwgrzybicze.

3. Zgodnie z widmem wpływu na określoną liczbę różnych mikroorganizmów.

Antybiotyki o wąskim spektrum działania.
Leki te są korzystne do leczenia, ponieważ są ukierunkowane na określony typ (lub grupę) mikroorganizmów i nie tłumią zdrowej mikroflory pacjenta.
Antybiotyki o szerokim spektrum działania.

4. Z natury wpływu na bakterie komórkowe.

Leki bakteriobójcze - niszczą patogeny.
Bakteriostatyki - zawieszają wzrost i reprodukcję komórek. Następnie układ odpornościowy organizmu musi samodzielnie poradzić sobie z pozostałymi bakteriami wewnątrz.

5. Według struktury chemicznej.
Dla tych, którzy badają antybiotyki, decydująca jest klasyfikacja według struktury chemicznej, ponieważ struktura leku determinuje jego rolę w leczeniu różnych chorób.

1 Leki beta-laktamowe

1. Penicylina - substancja wytwarzana przez kolonie grzybów pleśniowych Penicillinum. Naturalne i sztuczne pochodne penicyliny mają działanie bakteriobójcze. Substancja niszczy ściany komórek bakteryjnych, co prowadzi do ich śmierci.

Bakterie chorobotwórcze przystosowują się do leków i stają się na nie oporne. Nowa generacja penicylin jest uzupełniona tazobaktamem, sulbaktamem i kwasem klawulanowym, które chronią lek przed zniszczeniem wewnątrz komórek bakteryjnych.

Niestety, penicyliny są często postrzegane przez organizm jako alergen.

Grupy antybiotyków penicylinowych:

Naturalne penicyliny nie są chronione przed penicylinazami, enzymem wytwarzającym zmodyfikowane bakterie i niszczącym antybiotyk.
Semisynthetics - odporny na działanie enzymów bakteryjnych:
biosynteza penicyliny G - benzylopenicylina;
aminopenicylina (amoksycylina, ampicylina, bekampitsellin);
półsyntetyczna penicylina (leki metycylina, oksacylina, kloksacylina, dikloksacylina, flukloksacylina).

Stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez bakterie oporne na penicyliny.

Obecnie znane są 4 pokolenia cefalosporyn.

Cefaleksyna, cefadroksyl, łańcuch.
Cefamezyna, cefuroksym (acetyl), cefazolina, cefaklor.
Cefotaksym, ceftriaxon, ceftizadim, ceftibuten, cefoperazon.
Cefpyr, cefepim.

Cefalosporyny powodują również reakcje alergiczne.

Cefalosporyny są stosowane w interwencjach chirurgicznych w celu zapobiegania powikłaniom w leczeniu chorób laryngologicznych, rzeżączki i odmiedniczkowego zapalenia nerek.

2 Makrolidy
Mają działanie bakteriostatyczne - zapobiegają wzrostowi i podziałowi bakterii. Makrolidy działają bezpośrednio w miejscu zapalenia.
Wśród nowoczesnych antybiotyków makrolidy są uważane za najmniej toksyczne i dają minimum reakcji alergicznych.

Makrolidy gromadzą się w organizmie i stosują krótkie kursy trwające 1-3 dni. Stosowany w leczeniu stanów zapalnych wewnętrznych narządów laryngologicznych, płuc i oskrzeli, zakażeń narządów miednicy.

Erytromycyna, roksytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna, azalidy i ketolidy.

Grupa leków pochodzenia naturalnego i sztucznego. Posiadaj działanie bakteriostatyczne.

Tetracykliny stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń: brucelozy, wąglika, tularemii, narządów oddechowych i dróg moczowych. Główną wadą leku jest to, że bakterie bardzo szybko się do niego dostosowują. Tetracyklina jest najskuteczniejsza, gdy jest stosowana miejscowo jako maść.

Naturalne tetracykliny: tetracyklina, oksytetracyklina.
Półsyntetyczne tetracykliny: chlorotetryna, doksycyklina, metacyklina.

Aminoglikozydy są bakteriobójczymi, wysoce toksycznymi lekami, które są aktywne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym.
Aminoglikozydy szybko i skutecznie niszczą bakterie chorobotwórcze, nawet przy osłabionej odporności. Aby uruchomić mechanizm niszczenia bakterii, wymagane są warunki tlenowe, to znaczy antybiotyki z tej grupy nie „działają” w martwych tkankach i narządach ze słabym krążeniem krwi (ubytki, ropnie).

Aminoglikozydy stosuje się w leczeniu następujących stanów: posocznica, zapalenie otrzewnej, furunculosis, zapalenie wsierdzia, zapalenie płuc, bakteryjne uszkodzenie nerek, zakażenia dróg moczowych, zapalenie ucha wewnętrznego.

Preparaty aminoglikozydowe: streptomycyna, kanamycyna, amikacyna, gentamycyna, neomycyna.

Lek z bakteriostatycznym mechanizmem działania na patogeny bakteryjne. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń jelitowych.

Nieprzyjemnym skutkiem ubocznym leczenia chloramfenikolem jest uszkodzenie szpiku kostnego, w którym dochodzi do naruszenia procesu produkcji komórek krwi.

Preparaty o szerokim zakresie działania i silnym działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania na bakterie stanowi naruszenie syntezy DNA, która prowadzi do ich śmierci.

Fluorochinolony są stosowane do miejscowego leczenia oczu i uszu, ze względu na silny efekt uboczny. Leki działają na stawy i kości, są przeciwwskazane w leczeniu dzieci i kobiet w ciąży.

Fluorochinolony stosuje się w odniesieniu do następujących patogenów: gonococcus, shigella, salmonella, cholera, mykoplazma, chlamydia, pseudomonas Bacillus, legionella, meningokoki, prątki gruźlicze.

Preparaty: lewofloksacyna, hemifloksacyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna.

Antybiotyk o mieszanym działaniu na bakterie. Działa bakteriobójczo na większość gatunków i działa bakteriostatycznie na paciorkowce, enterokoki i gronkowce.

Preparaty glikopeptydów: teikoplanina (targotsid), daptomycyna, wankomycyna (wankatsyna, diatracyna).

8 Antybiotyki przeciwko gruźlicy
Preparaty: ftivazid, metazid, salyuzid, etionamid, protionamid, izoniazyd.

9 Antybiotyki o działaniu przeciwgrzybiczym
Zniszcz strukturę błonową komórek grzybów, powodując ich śmierć.

10 Leki przeciw trądowi
Stosowany do leczenia trądu: solusulfon, diutsifon, diaphenylosulfon.

11 Leki przeciwnowotworowe - antracyklina
Doksorubicyna, rubomycyna, karminomycyna, aclarubicyna.

12 Linkosamidy
Pod względem właściwości terapeutycznych są bardzo zbliżone do makrolidów, chociaż ich skład chemiczny jest zupełnie inną grupą antybiotyków.
Lek: kazeina S.

13 Antybiotyki, które są stosowane w praktyce medycznej, ale nie należą do żadnej ze znanych klasyfikacji.
Fosfomycyna, fusydyna, ryfampicyna.

Tabela leków - antybiotyki

Klasyfikacja antybiotyków do grup, tabela rozdziela niektóre rodzaje leków przeciwbakteryjnych, w zależności od struktury chemicznej.

Podsumowanie grup antybiotyków

Antybiotyki to grupa leków, które mogą hamować wzrost i rozwój żywych komórek. Najczęściej są stosowane do leczenia procesów zakaźnych wywołanych przez różne szczepy bakterii. Pierwszy lek został odkryty w 1928 roku przez brytyjskiego bakteriologa Alexandra Fleminga. Jednak niektóre antybiotyki są również przepisywane w przypadku patologii nowotworowych, jako składnik chemioterapii skojarzonej. Ta grupa leków nie ma praktycznie żadnego wpływu na wirusy, z wyjątkiem niektórych tetracyklin. We współczesnej farmakologii termin „antybiotyki” jest coraz częściej zastępowany przez „leki przeciwbakteryjne”.

Pierwsze zsyntetyzowane leki z grupy penicylin. Pomogły one znacznie zmniejszyć śmiertelność takich chorób, jak zapalenie płuc, posocznica, zapalenie opon mózgowych, zgorzel i kiła. Z biegiem czasu, ze względu na aktywne stosowanie antybiotyków, wiele mikroorganizmów zaczęło rozwijać na nie oporność. Dlatego ważnym zadaniem było poszukiwanie nowych grup leków przeciwbakteryjnych.

Stopniowo firmy farmaceutyczne syntetyzowały i zaczęły produkować cefalosporyny, makrolidy, fluorochinolony, tetracykliny, lewomycetynę, nitrofurany, aminoglikozydy, karbapenemy i inne antybiotyki.

Antybiotyki i ich klasyfikacja

Główną klasyfikacją farmakologiczną leków przeciwbakteryjnych jest rozdział przez działanie na mikroorganizmy. Za tą cechą wyróżnia się dwie grupy antybiotyków:

bakteriobójcze - leki powodują śmierć i lizę mikroorganizmów. Działanie to wynika ze zdolności antybiotyków do hamowania syntezy błony lub hamowania wytwarzania składników DNA. Penicyliny, cefalosporyny, fluorochinolony, karbapenemy, monobaktamy, glikopeptydy i fosfomycyna mają tę właściwość.
bakteriostatyczne - antybiotyki są w stanie hamować syntezę białek przez komórki drobnoustrojów, co uniemożliwia ich rozmnażanie. W rezultacie dalszy rozwój procesu patologicznego jest ograniczony. Działanie to jest charakterystyczne dla tetracyklin, makrolidów, aminoglikozydów, linkosamin i aminoglikozydów.

Za spektrum działania znajdują się również dwie grupy antybiotyków:

szeroki - lek może być stosowany do leczenia patologii wywołanych przez dużą liczbę mikroorganizmów;
z wąskim - lek wpływa na poszczególne szczepy i typy bakterii.

Nadal istnieje klasyfikacja leków przeciwbakteryjnych ze względu na ich pochodzenie:

naturalny - otrzymywany z żywych organizmów;
półsyntetyczne antybiotyki są zmodyfikowanymi naturalnymi cząsteczkami analogu;
syntetyczne - są produkowane całkowicie sztucznie w specjalistycznych laboratoriach.

Opis różnych grup antybiotyków

Beta laktamy

Penicyliny

Historycznie pierwsza grupa leków przeciwbakteryjnych. Ma działanie bakteriobójcze na wiele różnych mikroorganizmów. Penicyliny wyróżniają następujące grupy:

naturalne penicyliny (syntetyzowane w normalnych warunkach przez grzyby) - penicylina benzylowa, fenoksymetylopenicylina;
półsyntetyczne penicyliny, które mają większą odporność na penicylinazy, co znacznie rozszerza ich spektrum działania - oksacylinę i metycylinę;
z rozszerzonym działaniem - leki amoksycylina, ampicylina;
penicyliny o szerokim działaniu na mikroorganizmy - leki mezlocylina, azlocylina.

Aby zmniejszyć oporność bakterii i zwiększyć wskaźnik skuteczności antybiotykoterapii, do penicylin aktywnie dodaje się inhibitory penicylinazy - kwas klawulanowy, tazobaktam i sulbaktam. Były więc narkotyki „Augmentin”, „Tazotsim”, „Tazrobida” i inne.

Leki te są stosowane w zakażeniach układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie płuc, zapalenie gardła, zapalenie krtani), moczu (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego, rzeżączka), układu trawiennego (zapalenie pęcherzyka żółciowego, czerwonka), kiły i zmian skórnych. Spośród działań niepożądanych najczęściej występują reakcje alergiczne (pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy).

Penicyliny są również najbezpieczniejszymi produktami dla kobiet w ciąży i niemowląt.

Cefalosporyny

Ta grupa antybiotyków ma działanie bakteriobójcze na dużą liczbę mikroorganizmów. Obecnie wyróżnia się następujące pokolenia cefalosporyn:

I - leki cefazolina, cefaleksyna, cefradyna;
II - leki zawierające cefuroksym, cefaklor, cefotiam, cefoksytynę;
III - preparaty cefotaksymu, ceftazydymu, ceftriaksonu, cefoperazonu, cefodizymu;
IV - leki zawierające cefepim, cefpirom;
V - leki ceftorolina, ceftobiprol, ceftolosan.

Zdecydowana większość tych leków istnieje tylko w formie zastrzyków, dlatego są one stosowane głównie w klinikach. Cefalosporyny są najpopularniejszymi środkami przeciwbakteryjnymi do stosowania w szpitalach.

Leki te są stosowane w leczeniu ogromnej liczby chorób: zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych, uogólnień zakażeń, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia pęcherza, zapalenia kości, tkanek miękkich, zapalenia naczyń chłonnych i innych patologii. Przy stosowaniu cefalosporyn często stwierdza się nadwrażliwość. Czasami występuje przejściowe zmniejszenie klirensu kreatyniny, ból mięśni, kaszel, zwiększone krwawienie (z powodu spadku witaminy K).

Karbapenemy

Są dość nową grupą antybiotyków. Podobnie jak inne beta laktamy, karbapenemy mają działanie bakteriobójcze. Ogromna liczba różnych szczepów bakterii pozostaje wrażliwa na tę grupę leków. Karbapenemy są również odporne na enzymy, które syntetyzują mikroorganizmy. Właściwości te doprowadziły do tego, że uważa się je za leki ratunkowe, gdy inne środki przeciwbakteryjne pozostają nieskuteczne. Jednak ich stosowanie jest ściśle ograniczone ze względu na obawy dotyczące rozwoju oporności bakterii. Ta grupa leków obejmuje meropenem, doripenem, ertapenem, imipenem.

Karbapenemy stosuje się w leczeniu posocznicy, zapalenia płuc, zapalenia otrzewnej, ostrych patologii chirurgicznych jamy brzusznej, zapalenia opon mózgowych, zapalenia błony śluzowej macicy. Leki te są również przepisywane pacjentom z niedoborem odporności lub na tle neutropenii.

Wśród działań niepożądanych należy zauważyć zaburzenia dyspeptyczne, ból głowy, zakrzepowe zapalenie żył, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, drgawki i hipokaliemię.

Monobaktam

Monobaktamy wpływają głównie na florę Gram-ujemną. Klinika wykorzystuje tylko jedną substancję czynną z tej grupy - aztreonam. Dzięki swoim zaletom podkreśla się odporność na większość enzymów bakteryjnych, co czyni go lekiem z wyboru w przypadku niepowodzenia leczenia penicylinami, cefalosporynami i aminoglikozydami. W wytycznych klinicznych zaleca się stosowanie aztreonamu w zakażeniu enterobakteriami. Stosuje się go tylko dożylnie lub domięśniowo.

Wśród wskazań do przyjęcia należy wskazać posocznicę, pozaszpitalne zapalenie płuc, zapalenie otrzewnej, zakażenia narządów miednicy, skóry i układu mięśniowo-szkieletowego. Stosowanie aztreonamu czasami prowadzi do rozwoju objawów dyspeptycznych, żółtaczki, toksycznego zapalenia wątroby, bólu głowy, zawrotów głowy i wysypki alergicznej.

Makrolidy

Makrolidy są grupą leków przeciwbakteryjnych opartych na makrocyklicznym pierścieniu laktonowym. Leki te mają działanie bakteriostatyczne przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, pasożytom wewnątrzkomórkowym i błonowym. Cechą makrolidów jest fakt, że ich ilość w tkankach jest znacznie wyższa niż w osoczu krwi pacjenta.

Leki odznaczają się również niską toksycznością, co pozwala na ich stosowanie w okresie ciąży i we wczesnym wieku dziecka. Są one podzielone na następujące grupy:

naturalne, które zsyntetyzowano w latach 50. i 60. ubiegłego wieku - preparaty erytromycyny, spiramycyny, jozamycyny, midekamycyny;
proleki (przekształcone w formę aktywną po metabolizmie) - troleandomycyna;
półsyntetyczny - leki azytromycyna, klarytromycyna, dirytromycyna, telitromycyna.

Makrolidy stosuje się w wielu patologiach bakteryjnych: wrzodzie trawiennym, zapaleniu oskrzeli, zapaleniu płuc, zakażeniach górnych dróg oddechowych, zapaleniu skóry, boreliozie, zapaleniu cewki moczowej, zapaleniu szyjki macicy, różycy, zapaleniu pęcherza. Nie można używać tej grupy leków do zaburzeń rytmu serca, niewydolności nerek.

Tetracykliny

Tetracykliny zostały zsyntetyzowane po raz pierwszy ponad pół wieku temu. Ta grupa ma działanie bakteriostatyczne przeciwko wielu szczepom flory bakteryjnej. W wysokich stężeniach wykazują działanie bakteriobójcze. Cechą tetracyklin jest ich zdolność do gromadzenia się w tkance kostnej i szkliwie zębów.

Z jednej strony pozwala to lekarzom na aktywne wykorzystanie ich w przewlekłym zapaleniu kości i szpiku, a z drugiej strony narusza rozwój szkieletu u dzieci. Dlatego absolutnie nie można ich stosować w okresie ciąży, laktacji i w wieku poniżej 12 lat. Do tetracyklin, oprócz leku o tej samej nazwie, należą doksycyklina, oksytetracyklina, minocyklina i tygecyklina.

Stosuje się je do różnych patologii jelit, brucelozy, leptospirozy, tularemii, promienicy, jaglicy, boreliozy, zakażenia gonokokami i riketsji. Porfirię, przewlekłe choroby wątroby i indywidualną nietolerancję odróżnia się również od przeciwwskazań.

Fluorochinolony

Fluorochinolony to duża grupa środków przeciwbakteryjnych o szerokim działaniu bakteriobójczym na patogenną mikroflorę. Wszystkie leki są sprzedawane z kwasem nalidyksowym. Aktywne stosowanie fluorochinolonów rozpoczęło się w latach 70. ubiegłego wieku. Dziś są klasyfikowane według pokoleń:

I - preparaty kwasu nalidyksowego i oksolinowego;
II - leki zawierające ofloksacynę, cyprofloksacynę, norfloksacynę, pefloksacynę;
III - preparaty lewofloksacyny;
IV - leki zawierające gatifloksacynę, moksyfloksacynę, hemifloksacynę.

Najnowsze generacje fluorochinolonów są nazywane „oddechowymi”, ze względu na ich aktywność wobec mikroflory, która najczęściej powoduje zapalenie płuc. Stosuje się je również w leczeniu zapalenia zatok, zapalenia oskrzeli, zakażeń jelit, zapalenia gruczołu krokowego, rzeżączki, posocznicy, gruźlicy i zapalenia opon mózgowych.

Wśród niedociągnięć należy podkreślić fakt, że fluorochinolony mogą wpływać na powstawanie układu mięśniowo-szkieletowego, dlatego w dzieciństwie, podczas ciąży i w okresie laktacji mogą być przepisywane tylko ze względów zdrowotnych. Pierwsza generacja leków ma również wysoką wątrobę i nefrotoksyczność.

Aminoglikozydy

Aminoglikozydy znalazły aktywne zastosowanie w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez florę Gram-ujemną. Mają działanie bakteriobójcze. Ich wysoka skuteczność, która nie zależy od aktywności funkcjonalnej odporności pacjenta, uczyniła je niezbędnymi dla jego zakłócenia i neutropenii. Rozróżnia się następujące generacje aminoglikozydów:

I - preparaty neomycyny, kanamycyny, streptomycyny;
II - leki z tobramycyną, gentamycyną;
III - preparaty amikacyny;
IV - lek isepamycyna.

Aminoglikozydy są przepisywane w celu zakażenia układu oddechowego, posocznicy, infekcyjnego zapalenia wsierdzia, zapalenia otrzewnej, zapalenia opon mózgowych, zapalenia pęcherza moczowego, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia szpiku i innych patologii. Wśród skutków ubocznych o dużym znaczeniu są skutki toksyczne dla nerek i ubytek słuchu.

Dlatego w trakcie terapii konieczne jest regularne przeprowadzanie analizy biochemicznej krwi (kreatyniny, SCF, mocznika) i audiometrii. U kobiet w ciąży, w okresie laktacji, pacjentom z przewlekłą chorobą nerek lub poddawanym hemodializie podaje się aminoglikozydy tylko ze względów życiowych.

Glikopeptydy

Antybiotyki glikopeptydowe mają szerokie spektrum działania bakteriobójczego. Najbardziej znanymi z nich są bleomycyna i wankomycyna. W praktyce klinicznej glikopeptydy są lekami rezerwowymi, które są przepisywane ze względu na nieskuteczność innych środków przeciwbakteryjnych lub specyficzną podatność czynnika zakaźnego na nie.

Często łączy się je z aminoglikozydami, co umożliwia zwiększenie kumulacji efektu na Staphylococcus aureus, enterokokach i Streptococcus. Antybiotyki glikopeptydowe nie działają na prątki i grzyby.

Ta grupa środków przeciwbakteryjnych jest przepisywana na zapalenie wsierdzia, posocznicę, zapalenie szpiku, ropowicę, zapalenie płuc (w tym powikłania), ropień i rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Nie można stosować antybiotyków glikopeptydowych w przypadku niewydolności nerek, nadwrażliwości na leki, laktację, zapalenie nerwu nerwowego, ciążę i laktację.

Linkosamidy

Linkosyamidy obejmują linkomycynę i klindamycynę. Leki te wykazują działanie bakteriostatyczne na bakterie Gram-dodatnie. Używam ich głównie w połączeniu z aminoglikozydami, jako leki drugiej linii, dla ciężkich pacjentów.

Linozamidy są przepisywane do aspiracyjnego zapalenia płuc, zapalenia kości i szpiku, stopy cukrzycowej, martwiczego zapalenia powięzi i innych patologii.

Dość często podczas ich przyjęcia rozwija się zakażenie Candida, ból głowy, reakcje alergiczne i ucisk krwi.

Antybiotyki. Główne klasyfikacje antybiotyków. Klasyfikacja chemiczna. Mechanizm przeciwbakteryjnego działania antybiotyków.

Antybiotyki - grupa związków pochodzenia naturalnego lub ich półsyntetycznych i syntetycznych analogów, które mają działanie przeciwbakteryjne lub przeciwnowotworowe.

Do tej pory znanych jest kilkaset podobnych substancji, ale tylko kilka z nich znalazło zastosowanie w medycynie.

Podstawowe klasyfikacje antybiotyków

Klasyfikacja antybiotyków opiera się również na kilku różnych zasadach.

Zgodnie z metodą ich uzyskania są podzielone:

na naturalne;
syntetyczny;
półsyntetyczny (w początkowym etapie są uzyskiwane naturalnie, następnie synteza jest sztucznie przeprowadzana).

głównie promieniowce i grzyby pleśniowe;
bakterie (polimyksyna);
rośliny wyższe (fitoncydy);
tkanki zwierząt i ryb (erytryna, ekteritsid).

Zgodnie z kierunkiem działania:

antybakteryjny;
przeciwgrzybicze;
przeciwnowotworowy.

Według spektrum działania - liczba gatunków mikroorganizmów, które są antybiotykami:

leki o szerokim spektrum działania (cefalosporyny trzeciej generacji, makrolidy);
leki o wąskim spektrum (cykloseryna, linkomycyna, benzylopenicylina, klindamycyna). W niektórych przypadkach może być lepiej, ponieważ nie tłumią normalnej mikroflory.

Klasyfikacja chemiczna

Struktura chemiczna antybiotyków dzieli się na:

antybiotyki beta-laktamowe;
aminoglikozydy;
tetracykliny;
makrolidy;
linozamidy;
glikopeptydy;
polipeptydy;
polieny;
antybiotyki antracyklinowe.

Podstawą cząsteczki antybiotyków beta-laktamowych jest pierścień beta-laktamowy. Obejmują one:

penicyliny

grupa naturalnych i półsyntetycznych antybiotyków, których cząsteczka zawiera kwas 6-aminopenicylowy, składający się z 2 pierścieni - tiazolidonu i beta-laktamu. Wśród nich są:

. biosyntetyczny (penicylina G - benzylopenicylina);

aminopenicyliny (amoksycylina, ampicylina, bekampicylina);

. półsyntetyczne penicyliny „antystafilokokowe” (oksacylina, metycylina, kloksacylina, dikloksacylina, flukloksacylina), których główną zaletą jest odporność na beta-laktamazy drobnoustrojowe, głównie gronkowcowe;

cefalosporyny są naturalnymi i półsyntetycznymi antybiotykami, otrzymywanymi na bazie kwasu 7-aminokefalosporowego i zawierającymi pierścień cefemu (również beta-laktamowego),

to znaczy, że mają podobną strukturę do penicylin. Są podzielone na efalosporyny:

I generacji - ceponina, cefalotyna, cefaleksyna;

2. generacji - cefazolina (kefzol), cefamezin, cefaman-dol (mandala);
3. generacji - cefuroksym (ketocef), cefotaksym (cl-foran), aksetyl cefuroksymu (zinnat), ceftriakson (longa-cef), ceftazydym (fortum);
4. generacji - cefepim, cefpir (cefrom, keyten) itp.;
monobaktam - aztreonam (azaktam, non-haktam);
karbopenemy - meropenem (meronem) i imipinem, stosowane tylko w połączeniu ze specyficznym inhibitorem dehydropeptydazy nerkowej cylastatyny - imipinem / cilastatin (thienam).

Aminoglikozydy zawierają aminocukry połączone wiązaniem glikozydowym z resztą (ugrupowanie aglikonowe) cząsteczki. Obejmują one:

syntetyczne aminoglikozydy - streptomycyna, gentamycyna (garamycyna), kanamycyna, neomycyna, monomitsin, sizomycyna, tobramycyna (tobra);
półsyntetyczne aminoglikozydy - spektynomycyna, amikatsyna (amikin), netilmycyna (netilina).

Cząsteczka tetracykliny opiera się na wielofunkcyjnym związku hydronafacenowym o nazwie rodzajowej tetracyklina. Wśród nich są:

naturalne tetracykliny - tetracyklina, oksytetracyklina (klinimecyna);
półsyntetyczne tetracykliny - metacyklina, chlorotetryna, doksycyklina (wibramycyna), minocyklina, rolytracyklina. Preparaty grupy makrolidowej zawierają w swojej cząsteczce makrocykliczny pierścień laktonowy związany z jedną lub kilkoma resztami węglowodanowymi. Obejmują one:
erytromycyna;
oleandomycyna;
roksytromycyna (rulid);
azytromycyna (sumamed);
klarytromycyna (klacid);
spiramycyna;
dirytromycyna.

Linkosycyna i klindamycyna są określane jako linkosamidy. Farmakologiczne i biologiczne właściwości tych antybiotyków są bardzo zbliżone do makrolidów i chociaż są one całkowicie odmienne chemicznie, niektóre źródła medyczne i firmy farmaceutyczne wytwarzające preparaty chemiczne, takie jak delacina C, odnoszą się do grupy makrolidów.

Preparaty grupy glikopeptydów w ich cząsteczce zawierają podstawione związki peptydowe. Obejmują one:

wankomycyna (wankacyna, diatracyna);
teykoplanina (targocid);
daptomycyna.

Preparaty grupy polipeptydów w ich cząsteczce zawierają reszty związków polipeptydowych, obejmują one:

gramicydyna;
polimyksyna M i B;
bacytracyna;
kolistyna.

Preparaty nawadnianej grupy w cząsteczce zawierają kilka sprzężonych wiązań podwójnych. Obejmują one:

amfoterycyna B;
nystatyna;
leworyna;
natamycyna.

Antybiotyki antracyklinowe obejmują antybiotyki przeciwnowotworowe:

doksorubicyna;
karminomycyna;
rubomitsin;
aclarubicyna.

Istnieje obecnie kilka powszechnie stosowanych antybiotyków, które nie należą do żadnej z następujących grup: fosfomycyna, kwas fusydowy (fuzidyna), ryfampicyna.

Podstawą przeciwdrobnoustrojowego działania antybiotyków, a także innych środków chemioterapeutycznych, jest naruszenie mikroskopijnych komórek przeciwbakteryjnych.

Mechanizm przeciwbakteryjnego działania antybiotyków

Zgodnie z mechanizmem działania przeciwdrobnoustrojowego antybiotyki można podzielić na następujące grupy:

inhibitory syntezy ściany komórkowej (murein);
spowodowanie uszkodzenia błony cytoplazmatycznej;
hamować syntezę białek;
inhibitory syntezy kwasu nukleinowego.

Inhibitory syntezy ściany komórkowej obejmują:

antybiotyki beta-laktamowe - penicyliny, cefalosporyny, monobaktam i karbopenemy;
glikopeptydy - wankomycyna, klindamycyna.

Mechanizm blokowania syntezy ściany komórkowej bakterii przez wankomycynę. różni się od penicylin i cefalosporyn, a zatem nie konkuruje z nimi o miejsca wiązania. Ponieważ w ścianach komórek zwierzęcych nie ma peptydoglikanu, antybiotyki te mają bardzo niską toksyczność dla makroorganizmów i mogą być stosowane w wysokich dawkach (mega-terapia).

Antybiotyki powodujące uszkodzenie błony cytoplazmatycznej (blokowanie fosfolipidów lub składników białkowych, upośledzona przepuszczalność błony komórkowej, zmiany potencjału błonowego itp.) Obejmują:

antybiotyki polienowe - mają wyraźną aktywność przeciwgrzybiczą, zmieniającą przepuszczalność błony komórkowej poprzez oddziaływanie (blokowanie) ze składnikami steroidowymi, które są jej częścią w grzybach, a nie w bakteriach;
antybiotyki polipeptydowe.

Największa grupa antybiotyków hamuje syntezę białek. Naruszenie syntezy białek może wystąpić na wszystkich poziomach, począwszy od procesu odczytu informacji z DNA i kończąc na interakcji z rybosomami - blokując wiązanie transportu t-RNA do ASCE rybosomów (aminoglikozydów), z 508 podjednostkami rybosomalnymi (makro-pokrywkami) lub informacyjnymi i-RNA (tetracykliny na podjednostce rybosomu 308). Ta grupa obejmuje:

aminoglikozydy (na przykład aminoglikozyd gentamycyna, hamujący syntezę białek w komórce bakteryjnej, mogą zakłócać syntezę białkowej otoczki wirusów, a zatem mogą mieć działanie przeciwwirusowe);
makrolidy;
tetracykliny;
chloramfenikol (chloramfenikol), który zakłóca syntezę białka przez komórkę mikrobiologiczną na etapie przenoszenia aminokwasów do rybosomów.

Inhibitory syntezy kwasów nukleinowych mają nie tylko działanie przeciwdrobnoustrojowe, ale także cytostatyczne, a zatem są stosowane jako środki przeciwnowotworowe. Jeden z antybiotyków należących do tej grupy, ryfampicyna, hamuje zależną od DNA polimerazę RNA, a tym samym blokuje syntezę białek na poziomie transkrypcji.

Dowiedz się o nowoczesnej klasyfikacji antybiotyków według grupy parametrów

Zgodnie z koncepcją chorób zakaźnych implikuje reakcję organizmu na obecność patogennych mikroorganizmów lub inwazję narządów i tkanek, objawiającą się reakcją zapalną. Do leczenia stosuje się środki przeciwdrobnoustrojowe selektywnie działające na te drobnoustroje w celu ich zwalczania.

Mikroorganizmy, które prowadzą do chorób zakaźnych i zapalnych w organizmie człowieka, dzielą się na:

bakterie (prawdziwe bakterie, riketsja i chlamydia, mykoplazma);
grzyby;
wirusy;
najprostszy.

Dlatego środki przeciwbakteryjne dzieli się na:

antybakteryjny;
przeciwwirusowy;
przeciwgrzybicze;
przeciwpierwotniak.

Ważne jest, aby pamiętać, że pojedynczy lek może mieć kilka rodzajów aktywności.

Na przykład Nitroksolina, prep. z wyraźnym działaniem przeciwbakteryjnym i umiarkowanym przeciwgrzybiczym - zwanym antybiotykiem. Różnica między takim środkiem a „czystym” środkiem przeciwgrzybiczym polega na tym, że nitroksolina ma ograniczoną aktywność w stosunku do niektórych gatunków Candida, ale ma wyraźny wpływ na bakterie, że środek przeciwgrzybiczy w ogóle nie wpływa.

Czym są antybiotyki, w jakim celu są stosowane?

W latach 50. XX wieku Fleming, Chain i Flory otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii za odkrycie penicyliny. To wydarzenie stało się prawdziwą rewolucją w farmakologii, całkowicie przestawiając podstawowe podejścia do leczenia infekcji i znacząco zwiększając szanse pacjenta na pełne i szybkie wyzdrowienie.

Wraz z pojawieniem się leków przeciwbakteryjnych wiele chorób powodujących epidemie, które wcześniej spustoszyły całe kraje (plaga, tyfus, cholera), zmieniło się z „wyroku śmierci” w „chorobę, którą można skutecznie leczyć” i obecnie prawie nigdy nie występuje.

Antybiotyki to substancje pochodzenia biologicznego lub sztucznego, zdolne do selektywnego hamowania aktywności życiowej mikroorganizmów.

Oznacza to, że cechą charakterystyczną ich działania jest to, że oddziałują one tylko na komórkę prokariotyczną, nie uszkadzając komórek ciała. Wynika to z faktu, że w ludzkich tkankach nie ma docelowego receptora dla ich działania.

Leki przeciwbakteryjne są przepisywane na choroby zakaźne i zapalne wywołane przez bakteryjną etiologię patogenu lub na ciężkie infekcje wirusowe w celu stłumienia wtórnej flory.
Wybierając odpowiednią terapię przeciwdrobnoustrojową, należy wziąć pod uwagę nie tylko chorobę podstawową i wrażliwość drobnoustrojów chorobotwórczych, ale także wiek pacjenta, ciążę, indywidualną nietolerancję na składniki leku, choroby współistniejące i stosowanie preparatów, które nie są łączone z zalecanymi lekami.
Ważne jest również, aby pamiętać, że w przypadku braku efektu klinicznego terapii w ciągu 72 godzin dokonuje się zmiany medium medycznego, biorąc pod uwagę możliwą oporność krzyżową.

W przypadku ciężkich zakażeń lub w celu leczenia empirycznego nieokreślonym patogenem zaleca się połączenie różnych rodzajów antybiotyków, biorąc pod uwagę ich zgodność.

Zgodnie z wpływem na drobnoustroje chorobotwórcze istnieją:

bakteriostatyczny - hamująca aktywność życiowa, wzrost i reprodukcja bakterii;
antybiotyki bakteriobójcze są substancjami, które całkowicie niszczą patogen, w wyniku nieodwracalnego wiązania się z celem komórkowym.

Jednak taki podział jest raczej arbitralny, ponieważ wiele z nich jest antybiotykami. może wykazywać inną aktywność, w zależności od przepisanej dawki i czasu stosowania.

Jeśli pacjent niedawno użył środka przeciwdrobnoustrojowego, należy unikać jego wielokrotnego stosowania przez co najmniej sześć miesięcy, aby zapobiec występowaniu flory odpornej na antybiotyki.

Jak rozwija się oporność na leki?

Najczęściej obserwowaną opornością jest mutacja mikroorganizmu, której towarzyszy modyfikacja celu wewnątrz komórek, na którą wpływają odmiany antybiotyków.

Aktywny składnik przepisanej substancji przenika do komórki bakteryjnej, jednak nie może komunikować się z wymaganym celem, ponieważ naruszona jest zasada wiązania typu „klucz-zamek”. W związku z tym mechanizm hamowania aktywności lub zniszczenia czynnika patologicznego nie jest aktywowany.

Inną skuteczną metodą ochrony przed lekami jest synteza enzymów przez bakterie, które niszczą główne struktury antibes. Ten typ oporności często występuje w przypadku beta-laktamów, ze względu na produkcję flory beta-laktamazy.

Znacznie mniej powszechny jest wzrost oporności, ze względu na zmniejszenie przepuszczalności błony komórkowej, to znaczy lek przenika w zbyt małych dawkach, aby mieć klinicznie znaczący wpływ.

Jako środek zapobiegawczy dla rozwoju flory lekoopornej konieczne jest również uwzględnienie minimalnego stężenia supresji, wyrażającego ilościową ocenę stopnia i spektrum działania, a także zależność od czasu i koncentracji. we krwi.

Dla czynników zależnych od dawki (aminoglikozydy, metronidazol) charakterystyczne jest uzależnienie skuteczności działania od stężenia. we krwi i ogniskach procesu zakaźno-zapalnego.

Leki, w zależności od czasu, wymagają powtarzanych wstrzyknięć w ciągu dnia, aby utrzymać skuteczny koncentrat terapeutyczny. w ciele (wszystkie beta-laktamy, makrolidy).

Klasyfikacja antybiotyków za pomocą mechanizmu działania

leki hamujące syntezę ściany komórkowej bakterii (antybiotyki penicylinowe, wszystkie pokolenia cefalosporyn, wankomycyna);
komórki niszczące normalną organizację na poziomie molekularnym i uniemożliwiające normalne funkcjonowanie zbiornika membranowego. komórki (polimyksyna);
Wed-va, przyczyniając się do tłumienia syntezy białek, hamując powstawanie kwasów nukleinowych i hamując syntezę białek na poziomie rybosomalnym (leki Chloramfenikol, wiele tetracyklin, makrolidy, linkomycyna, aminoglikozydy);
inhibitor kwasy rybonukleinowe - polimerazy itp. (ryfampicyna, chinole, nitroimidazole);
hamowanie procesów syntezy folanów (sulfonamidy, diaminopirydy).

Klasyfikacja antybiotyków według struktury chemicznej i pochodzenia

1. Naturalne - produkty odpadowe bakterii, grzybów, promieniowców:

Gramicydyny;
Polimyksyna;
Erytromycyna;
Tetracyklina;
Penicyliny benzylowe;
Cefalosporyny itp.

2. Semisynthetic - pochodne naturalnych anty.:

Oksacylina;
Ampicylina;
Gentamycyna;
Ryfampicyna itp.

3. Syntetyczny, czyli uzyskany w wyniku syntezy chemicznej:

Wykłady farmaceutyczne / Tabela antybiotyków

Odporność na β-laktamazę

Pierwsza generacja - naturalna

Sól Na penicyliny benzylowej

K-sól penicyliny benzylowej

Sól benzylopenicylowa Novocainic

- mikroorganizmy wąskie, głównie gr +, z gronokoków i meningokoków, a także krętki i promieniowce

- dlatego kwasoodporna chiva

podawany pozajelitowo (wyjątek - fenoksymetylopenicylina)

- enzymy wytwarzane przez bakterie niszczące antybiotyki β-laktamowe

Wszystkie antybiotyki β-laktamowe są strukturalnymi analogami D-alanylu-D-alanylu i, poprzez konkurencyjny mechanizm, blokują enzym transpeptydazy, który w normalnych warunkach, przy użyciu D-alanylo-D-alanylu, tworzy wiązania poprzeczne między łańcuchami peptydoglikanowymi, co prowadzi do uszkodzenia ściany komórkowej, komórka staje się osmotycznie niestabilna i następuje śmierć bakterii

Związane z penicylinowymi białkami wiążącymi błony, w wyniku uwalniania enzymów lizosomalnych i śmierci bakterii

Charakter akcji A / M

- choroby zakaźne dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, nerki i MVP, meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, rzeżączka, promienica, zapobieganie reumatyzmowi, leczenie kiły

1a - dla 3 i 4 pokoleń

drgawki (z powodu upośledzonej syntezy GABA w ośrodkowym układzie nerwowym)

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne często, podczas gdy występuje alergia krzyżowa między pokoleniami penicylin i innych antybiotyków β-laktamowych, więc przed pierwszym wstrzyknięciem penicylin przeprowadza się test podskórny z 0,1 ml p-ra, który zamierzają wstrzyknąć. Ocena reakcji wytworzonej w ciągu godziny. Jeśli w miejscu wstrzyknięcia uformował się pęcherz - wycofanie jest uczulone na lek.

Druga generacja - półsyntetyczna

- kwasoodporny chivy (z wyjątkiem Methicillin)

- choroby zakaźne wywołane przez bakterie wytwarzające β-laktamazę - Staphylococcus aureus

- szeroki, na 2 ostatnich, w tym pałeczka błękitna ropa

- aby zapewnić im stabilność, łączą:

1) z lekami amplioksów drugiej generacji = ampicylina + oksacylina

2) z inhibitorami β-laktamazy (kwas klawulanowy, sulbaktam

- są strukturalnie podobne do antybiotyków β-laktamowych, ale nie wykazują działania przeciwbakteryjnego i wiążą się z β-laktamazami - blokują te enzymy

Amoxiclav = Amoksycylina + kwas klawulanowy

- choroby zakaźne dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, skóry i tkanek miękkich, nerek i MVP, obszar szczękowo-twarzowy, choroby zakaźne u kobiet w ciąży

Karbenicylina i tikarcylina - stosowane w zakażeniach szpitalnych

Penicyliny złożone - na choroby zakaźne wywołane przez Staphylococcus aureus

- szeroki, większy niż gr - w tym niebieska ropa

- zakażenia szpitalne (szpitalne)

- mikroorganizmy wąskie, głównie gr +, z gronokoków i meningokoków, a także krętki i promieniowce

- choroby zakaźne dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, nerek i MVP, meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, rzeżączka, promienica

1a - dla 2, 3 i 4 pokoleń

krwawienie (z powodu bezpośredniego działania na szpik kostny, zwłaszcza peparatow 3 generacji)

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne rzadko

- szeroki, z 4 pokoleniami więcej dla gr - flora

- choroby zakaźne dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, skóry i tkanek miękkich, nerek i MVP, obszar szczękowo-twarzowy, choroby zakaźne u kobiet w ciąży

- wąskie, tylko gr - bakterie, w tym różdżka niebieska

- nozakamialny infekcje, choroby zakaźne wywołane przez c-florę, w przypadku jej odporności na inne leki

drgawki (z powodu upośledzonej syntezy GABA w ośrodkowym układzie nerwowym)

3g - reakcje na drogach podawania - podaje się tylko w / w, w wyniku zapalenia żył i zakrzepowego zapalenia żył

4gr - reakcje alergiczne rzadko

- są antybiotykami rezerwowymi i są stosowane w chorobach zakaźnych wywoływanych przez mikroorganizmy oporne na inne leki

- pilne choroby zakaźne (posocznica, zapalenie śródpiersia, peretonit, pelvioperetonit, posocznica)

lekowe zapalenie wątroby jest rzadkie

3g - reakcje na drogach podawania - podaje się tylko w / w, w wyniku zapalenia żył i zakrzepowego zapalenia żył

4gr - reakcje alergiczne rzadko (charakterystyczne dla bydlęcej szyi - obrzęk podskórnego tłuszczu w szyi)

Pierwsza generacja - naturalna

- szeroki + chlamydia, lamblia, mykoplazmy, ureplazma, legionella, borellia, patogeny szczególnie niebezpiecznych infekcji, helikobakteryjne pilory, różdżka Lefflera

Odwracalnie wiąże się z receptorami znajdującymi się w podjednostce 30-S rybosomu, w wyniku czego proces przyłączania RNA przenoszącego aminoacyl do centrum aminoacylowego rybosomu jest zakłócony, w wyniku czego następuje wzrost łańcucha polipeptydowego

Charakter akcji A / M:

- choroby zakaźne układu pokarmowego, skóry i tkanki miękkiej, żołądka, nerek i FPA zarazy, tularemię, lambliozę, brucelozy, wąglik, kiły, rzeżączki, choroba z Lyme, chorobę legionistów, żołądka, choroba wrzodowa, błonicy, mikoplazmozy, gorączkę Q, gorączkę Rocky góry, psitakoz

- erozyjne uszkodzenie błony śluzowej żołądka w przewodzie pokarmowym, cholestatyczne zapalenie wątroby, działanie teratogenne na płód, fotodermatitis, barwienie szkliwa w żółto-cyjanowo-brązowym kolorze (zęby tetracykliny), upośledzone tworzenie się szkieletu u dzieci (dlatego dzieci w wieku poniżej 8 lat są przeciwwskazane), zwiększone ciśnienie śródczaszkowe, wydłużenie odstępu QT (zaburzenia rytmu, takie jak peruet)

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne rzadko

2 generacje - półsyntetyczne

Pierwsza generacja - naturalna

- szeroki, na 2 i 3 pokolenia, w tym Pseudomonas aeruginosa, a także pałeczki Kocha i patogeny szczególnie niebezpiecznych infekcji

Przy udziale tlenu wnikają do komórki, gdzie nieodwracalnie wiążą się z receptorami w podjednostce 30-S rybosomu, w wyniku czego powstaje kompleks inicjatora syntezy białek, syntetyzowane są wadliwe białka błonowe, które osadzone w MTC, naruszają jego przepuszczalność. Powoduje to śmierć bakterii.

Powoduje rozpad polisomów

Charakter akcji A / M:

- gdy są przyjmowane per os, nie są wchłaniane, działają w świetle jelita, są używane do chorób przewodu pokarmowego i do sterylizacji jelit przed operacją

- lokalnie z zakażonymi ranami, oparzeniami, zakaźnym zapaleniem spojówek

- w / m lub / z chorobami zakaźnymi dróg oddechowych, nerek i MVP, skóry i tkanek miękkich, zakażeń szpitalnych, gruźlicy, dżumy

- w połączeniu z penicylinami trzeciej generacji w chorobach zakaźnych u pacjentów z niedoborem odporności

- drogi do 8 pary nerwów czaszkowych w wyniku nieodwracalnej głuchoty i zaburzeń przedsionkowych (zawroty głowy, chwiejność chodu, nudności)

- są antagonistami czynnika krzepnięcia V i powodują krwawienie

- upośledzać transmisję nerwowo-mięśniową

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne rzadko

Druga generacja - półsyntetyczna

Pierwsza generacja - naturalna

- wąskie, głównie na gr +, z grgococcus, meningokoki, a także krętki, beztlenowce, chlamydie, rzęsistki, mykoplazmy, ureplazma, borellia, legionella, Helicobacter pylori, różdżka Lefflera

Odwracalnie wiąże się z receptorami w podjednostce 50-S rybosomu, co prowadzi do zakłócenia procesów translokacji aminokwasów od aminoacylu do centrum peptydylowego rybosomu, w wyniku czego wzrost łańcucha polipeptydowego zatrzymuje się

Charakter akcji A / M:

- choroby zakaźne dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, nerek i MVP

- mają tropizm dla narządów laryngologicznych, dlatego są stosowane do dusznicy bolesnej, zapalenia zatok, zapalenia krtani

- posiadają tropizm do tkanki kostnej, dlatego są stosowane w przypadku chorób zakaźnych układu mięśniowo-szkieletowego (zapalenie okostnej, zapalenie szpiku)

- uogólniona infekcja beztlenowa, chlamydia, rzeżączka, kiła, borelioza, choroba legionistów, wrzód trawienny, błonica

lekowe zapalenie wątroby jest rzadkie

wydłużenie odstępu Q-T (zaburzenia rytmu, takie jak peruet)

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne rzadko

2 generacje - półsyntetyczne

- wąskie, tylko gr + i beztlenowce

- uogólnione infekcje beztlenowe

- choroby zakaźne układu mięśniowo-szkieletowego, dróg oddechowych, nerek i MVP, skóry i tkanek miękkich

lekowe zapalenie wątroby jest rzadkie

rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (spowodowane endotoksyną Cl. difficile, charakteryzujące się powstawaniem wielu owrzodzeń w obrębie jelita grubego, które mogą przebijać się wraz z rozwojem kałowego zapalenia otrzewnej - antybiotyki z grupy glikopeptydów są stosowane w leczeniu tego powikłania)

3g - reakcje na drogach podawania

4gr - reakcje alergiczne rzadko

- wąski, tylko gr + i cl. difficile

Kolidują one z włączeniem D-alanylo-D-alanylu do budowanej ściany komórkowej bakterii, w wyniku niestabilności osmotycznej komórki i jej śmierci

Charakter akcji A / M:

- per os w leczeniu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego

- In / in są antybiotykami rezerwowymi i są stosowane w chorobach zakaźnych wywołanych przez gram + florę (Staphylococcus aureus, jeśli jest odporny na inne leki)

działanie ototoksyczne (głuchota)

3g - reakcje na drogach podawania

IV: zapalenie żył i zakrzepowe zapalenie żył

4gr - reakcje alergiczne rzadko

- Wankomycyna charakteryzuje się zespołem Czerwonego Człowieka (całkowite zaczerwienienie skóry w wyniku uwalniania histaminy z magazynów tkanek, w celu zapobiegania temu powikłaniu, zanim pacjent zostanie przepisany glikokortykosteroidy i H₁-leki przeciwhistaminowe)

Polimyksyna-M, B, E

- wąski, tylko gr-, w tym ropa niebieska

Działają jak detergenty kationowe, tj. wiążą się z fosfolipidami błony komórkowej, co prowadzi do zakłócenia przepuszczalności MTC i śmierci bakterii

Charakter akcji A / M:

- lokalnie na zakaźne rany, oparzenia, na migające przetoki

- gdy są przyjmowane per os, nie są wchłaniane, działają w świetle jelita, są używane do chorób zakaźnych przewodu pokarmowego i do sterylizacji jelita przed operacją

Uszkodzenie OUN (ból głowy, zaburzenia świadomości, upośledzenie funkcji motorycznych)

uszkodzenie obwodowego układu nerwowego (parestezje, niedowłady, polineuropatia)

3g - reakcje na drogach podawania

IV: zapalenie żył i zakrzepowe zapalenie żył

4gr - reakcje alergiczne rzadko

- wąskie, tylko gr +

Ograniczenie syntezy białek na rybosomach

Charakter akcji A / M:

- są antybiotykami rezerwowymi dla chorób zakaźnych układu mięśniowo-szkieletowego, skóry i tkanek miękkich dróg oddechowych, nerek i MVP spowodowanych przez gram + florę, jeśli jest ona odporna na inne leki

niestrawność i zapalenie wątroby

ze względu na strukturę steroidową zakłóca wymianę hormonów płciowych (ginekomastia, bolesne miesiączkowanie, impotencja i bezpłodność)

- szeroki + cholera vibrio, Salmonella, Yersinia

Wiąże się z receptorami w podjednostce 50-S rybosomu i blokuje enzym peptydotransferazę, która tworzy wiązania peptydowe między aminokwasami, w wyniku zakończenia wzrostu łańcucha polipeptydowego

Charakter akcji A / M:

- swobodnie penetruje BBB, dzięki czemu jest używany do ropni mózgu, zapalenia opon mózgowych, zapalenia mózgu, zapalenia pajęczynówki

- choroby zakaźne dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, nerek i MVP, cholera, dżuma, salmonelloza, dur brzuszny, tyfus, gorączka nawracająca, gorączka paratyfusowa, jersinioza, gruźlica rzekoma

- Lewomycetyna jest lewoskrętnym stereoizomerem chloramfenikolu, prawy obrotowy stereoizomer - dekstramycyny a / m nie wykazuje aktywności. Mieszanina 2 stereoizomerów o nazwie Sintomitsin, która jest stosowana w postaci maści lub mazidła do zakaźnych chorób skóry

niedokrwistość hipoplastyczna lub aplastyczna z powodu bezpośredniego działania na szpik kostny

Szary zespół noworodków (z powodu niewydolności funkcjonalnej układów enzymatycznych wątroby u dzieci, leki gromadzą się w organizmie, co prowadzi do niedociśnienia, bradykardii, wymiotów, hiporefleksji, szarego zabarwienia skóry)