Zapalenie węzłów chłonnych jest ostrym lub przewlekłym procesem zapalnym w węzłach chłonnych. Zgodnie z jego etiologią może to być: specyficzne (gruźlica, syfilityczne) i niespecyficzne (surowicze, ropne).
Przeprowadzając diagnostykę różnicową zmiany chorobowej, należy pamiętać, że układ limfatyczny odpowiada nie tylko na większość chorób zakaźnych, ale także na choroby krwi, nowotwory, zmiany ogólnoustrojowe tkanki łącznej.
Może wystąpić powiększenie węzłów chłonnych:
- w izolacji, z uszkodzeniem węzłów chłonnych, jak najbliżej bramy zakażenia;
- uogólniony.
Cechy choroby
Szereg chorób z zakażeniem przewodu pokarmowego towarzyszy reakcja krezkowych (brzusznych) węzłów chłonnych.
Wraz z postępem procesu zapalnego zaatakowane węzły mogą ropieć, lutować się z otaczającymi tkankami i twardnieć.
Ropne zapalenie węzłów chłonnych jest zwykle chorobą wtórną. Główny nacisk zostanie położony na: zakażone rany, czyraki, karbunki, zapalenie sutka, ropnie itp.
Ważne jest, aby pamiętać, że zanim węzły chłonne zareagują, pierwotne ognisko może już być ledwie zauważalne (zagojona rana).
Gdy charakterystyczne jest ropienie węzłów chłonnych:
- znaczny wzrost jego wielkości;
- ostry ból;
- fluktuacja i zmiękczenie podczas omacywania.
Obrzęk skóry, pogrubienie tkanek wzdłuż naczyń limfatycznych wskazuje na pojawienie się zapalenia naczyń chłonnych. Obserwuje się objawy ogólnego zatrucia (dreszcze, osłabienie, letarg).
Gdy podżuchwowe zapalenie węzłów chłonnych objawia się dolegliwościami trudności z otwieraniem ust, bólem podczas żucia, obracaniem głowy.
Zapaleniu mezodenii towarzyszy obraz ostrego brzucha (silny ból, nudności, wymioty, gorączka).
Ogólnie, badanie krwi oznaczało leukocytozę neutrofilową, zwiększało ESR.
Podczas wysiewu ropy, uzyskanego przez nakłucie węzła ropiejącego, możliwe jest zasianie patogenu, najczęściej jest to gronkowcowe, pneumoniczne i paciorkowce. Jednak przy wczesnej, masywnej terapii antybiotykowej, wysiew może być sterylny.
Jakie antybiotyki mają empiryczne leczenie zapalenia węzłów chłonnych?
Terapia przeciwbakteryjna zapalenia węzłów chłonnych jest podzielona na:
- ogólna profilaktyka antybiotykowa przed zabiegiem chirurgicznym;
- specyficzne leczenie choroby podstawowej.
Ogólna terapia
Aby zapobiec powikłaniom septycznym i dalszemu nawrotowi procesu zapalnego, przeprowadza się pokrycie antybiotyków ropnym zapaleniem węzłów chłonnych.
Stosowane są leki o najszerszym możliwym spektrum działania przeciwko flory pyogennej.
Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych, stosowane w przypadkach, które nie wymagają interwencji chirurgicznej
Aminoglikozydy
Zastosowanie tych leków ze względu na ich szerokie spektrum działania na florę Gram-ujemną i Gram-dodatnią, mykobakterie, niektóre pierwotniaki i Pseudomonas aeruginosa.
Antybiotyki pierwszego pokolenia (kanamycyny, streptomycyny) i trzeciego (amikacyny) są również skuteczne w specyficznym gruźliczym zapaleniu węzłów chłonnych (podżuchwowym, szyjnym, pachwinowym, pachowym).
Nie stosować przy siewie pneumokoków i zielonych paciorkowców.
Amikacyna jest lekiem rezerwowym w leczeniu zakażenia Pseudomonas.
Funkcje aplikacji
- Wyraźny wzrost aktywności z jednoczesnym spotkaniem z ampicyliną lub benzylopenicyliną.
- Praktycznie nie wchłaniany po podaniu doustnym (nie wchłaniany w przewodzie pokarmowym).
- W porównaniu z lekami beta-laktamowymi i fluorochinolonami, penetrują bariery tkankowe.
- Nie wpływają na mikroorganizmy wewnątrzkomórkowe.
- Nie stosowany u kobiet w ciąży, przenika przez łożysko, gromadzi się w tkankach płodu, ma działanie embriotoksyczne.
Efekty uboczne
Efekt ototoksyczny jest związany ze zdolnością aminogdikosidov do powodowania zmian zwyrodnieniowych w zakończeniach nerwowych ucha wewnętrznego. Upośledzenie słuchu jest nieodwracalne.
Ponieważ antybiotyki z tej serii są wydalane z moczem w postaci niezmienionej, gromadzą się w komórkach nabłonkowych kanalików nerkowych, możliwe jest działanie nefrotoksyczne.
Najbardziej toksyczna gentamycyna, amikacyna, kanamycyna.
Ciekawostką jest fakt, że gentamycyna, działająca teratogennie na płód (wrodzona głuchota), prawie nie powoduje zaburzeń przedsionkowych i słuchowych u noworodków i niemowląt.
Rzadkie działania niepożądane obejmują:
- blokada nerwowo-mięśniowa, aż do wystąpienia porażenia oddechowego;
- zapalenie żył.
Kontrolę czynności nerek przeprowadza się przed rozpoczęciem leczenia aminoglikozydami, a następnie co trzy dni.
Maksymalny czas leczenia wynosi 14 dni. Wyjątkiem jest gruźlica (terapia trwa do dwóch miesięcy).
Interakcja z innymi lekami
Podczas stosowania terapii aminoglikozydami nie mają zastosowania:
- leki ototoksyczne (furosemid, polimyksyna);
- cefalosporyny pierwszej generacji, wankomycyna, acyklowir (zwiększa działanie nefrotoksyczne)
- środki zwiotczające mięśnie (porażenie oddechowe).
Dawkowanie
Leki są stosowane domięśniowo lub dożylnie. U osób starszych dawka dzienna jest zmniejszona, ze względu na wiek, w którym zmniejszamy szybkość filtracji kłębuszkowej.
Noworodki otrzymują dużą dawkę, ze względu na zwiększoną objętość dystrybucji.
Antybiotykoterapia zębopochodnego zapalenia limfatycznego i zapalenia węzłów chłonnych szyi
Fluorochinolony
- pierwsza generacja jest stosowana do bakteryjnych uszkodzeń dróg moczowych (kwas nalidyksowy);
- druga generacja charakteryzuje się wysoką aktywnością wobec drobnoustrojów gram-ujemnych. Nie wpływają one jednak na infekcje beztlenowe i krętki. Jest nieskuteczny w przypadku entero i pneumokoków, chlamydii, mykoplazmy (norfloksacyny, cyprofloksacyny, pefloksacyny, ofloksacyny, lomefloksacyny);
- leki trzeciej generacji mają rozszerzone spektrum działania przeciwko beztlenowcom i paciorkowcom, w tym szczepom opornym na penicylinę (lewofloksacyna, sparfloksacyna);
- Czwarta generacja jest skuteczna przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, infekcjom wewnątrzkomórkowym i beztlenowcom bez tworzenia przetrwalników (Moxifloxacin, Hemifloxacin).
Działania niepożądane aplikacji obejmują: przemijające bóle stawów, częste reakcje alergiczne, zmiany żołądkowo-jelitowe, rozwój zapalenia ścięgna, nadwrażliwość na światło i działanie neurotoksyczne (drgawki).
Kombinacje lecznicze
- Zabrania się stosowania z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi.
- Nie łącz z lekami bakteriostatycznymi (z wyjątkiem kofrofloksacyny i lomefloksacyny).
- Antybiotyki fluorochinolonowe do zapalenia węzłów chłonnych wywołane przez Gram-dodatnią florę w połączeniu z wankomycyną.
- Być może połączenie z: klindamycyną, erytromycyną, penicylinami, aminoglikozydami i cefalosporynami.
Dawkowanie
Linkosamidy
Mają głównie działanie bakteriostatyczne. Stosuje się je do zapalenia węzłów chłonnych związanych z beztlenowymi beztlenowymi i Gram-dodatnią florą.
Tworzą wysokie stężenie w tkance kostnej, co pozwala na ich zastosowanie w przypadku zębopochodnego zapalenia węzłów chłonnych związanego z zapaleniem okostnej i zapaleniem szpiku.
Działania niepożądane obejmują częste występowanie biegunki związanej z antybiotykami.
Dawkowanie
Zapalenie węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjnych łagodne
Makrolidy
Są one zdolne do gromadzenia się nie tylko w tkankach, ale także w komórkach, co pozwala na ich wykorzystanie do infekcji wewnątrzkomórkowej. Mają wyraźne działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne.
Sumamed
Skuteczny przeciwko paciorkowcom (w tym pneumokokom), chlamydiom, mykoplazmie, prątkom gruźlicy, toksoplazmie.
Antybiotykiem z wyboru w zapaleniu węzłów chłonnych jest azytromycyna (Sumamed).
Działania niepożądane obejmują zaburzenia dyspeptyczne i nietolerancję indywidualną. U dzieci w pierwszych tygodniach życia stosowanie erytromycyny może prowadzić do zwężenia odźwiernika w wyniku wyraźnego działania prokinetycznego.
Przy szybkim podaniu dożylnym może rozwinąć się zakrzepowe zapalenie żył.
Dawkowanie
Dorośli wyznaczają 500 mg trzy razy dziennie przez trzy dni, w systemie pięciodniowym: 1 dzień - 500 mg, następnie 250 mg.
Dzieci trzy dni w dawce 10 mg / kg lub dzień 1 w dawce 10 mg / kg, a następnie w dawce 5 mg / kg.
Połączone leki przeciwbakteryjne sulfonamidy z trimetoprimem
Biseptol
Biseptol jest skuteczny w zapaleniu węzłów chłonnych o etiologii paciorkowcowej i gronkowcowej.
Całkowicie wchłaniany przez podawanie doustne, dobrze rozprowadzony w organizmie, przenika przez bariery tkankowe.
Dawkowanie
Dorośli powinni przyjmować 960 mg dwa razy dziennie.
Dzieciom przepisuje się 6-8 mg / kg na dwie dawki.
Niechciane reakcje
- pokrzywka;
- Zespół Stephena-Johnsona (uszkodzenie błon śluzowych i spojówki oka, odrzucenie naskórka);
- Zespół Lyella (toksyczna martwica naskórka), charakteryzujący się odrzuceniem naskórka, gorączki i uszkodzeniem narządów wewnętrznych;
- hiperkaliemia, zaburzenia rytmu serca;
- u pacjentów z kolagenozą może rozwinąć się aseptyczne zapalenie opon mózgowych.
Antybiotyki na zapalenie węzłów chłonnych u kobiet w ciąży
Dozwolone są penicyliny, cefalosporyny i erytromycyna.
Antybiotyki penicylinowe z powiększonymi węzłami chłonnymi u kobiet w ciąży stosuje się w przypadkach łagodnego do umiarkowanie ciężkiego zapalenia.
Najskuteczniejsze stosowanie amoksycyliny (Flemoxin Soljutab) i inhibitora Amoksiklava.
Dodatkowe metody leczenia zapalenia węzłów chłonnych
Leczenie zachowawcze stosuje się w przypadkach, gdy niemożliwe jest:
- zidentyfikować główne ognisko zapalenia węzłów chłonnych;
- różnicować chorobę podstawową.
- Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych łączy się z suchym ciepłem, terapią UHF, blokadą nowokainy (do leczenia ostrych postaci surowiczych i w obecności procesów naciekowych).
- W przypadku zapalenia ropnego wskazane jest leczenie chirurgiczne, z powołaniem terapii antybiotykowej.
- Kompresy według Dubrovina są skuteczne (skóra jest rozmazana 4% żółtą maścią rtęciową, a następnie pokrywana szmatką zwilżoną roztworem nadmanganianu potasu).
- Po kompresie nie można zastosować fizjoterapii (ewentualnie podrażnienia i oparzenia).
- Skuteczny balsam z ciepłym 30% dimexidum.
- Z lekkim ropniem, bez wyraźnych objawów zatrucia, wykonuje się odsysanie ropy, a następnie płukanie roztworami antybiotyków.
- W przypadku zapalenia węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjki macicy konieczna jest konsultacja z dentystą i chirurgiem szczękowo-twarzowym. W przypadku zębopochodnego zapalenia węzłów chłonnych wystarczy usunąć chore zęby, aby zatrzymać proces zapalny.
- W przypadku promienicy stosuje się interwencję chirurgiczną, a następnie skrobanie granulatów, leczenie immunomodulujące i przeciwbakteryjne.
Autor artykułu:
Choroba zakaźna lekarz Chernenko A. L.
Jak antybiotyki leczą węzły chłonne szyjne?
Antybiotyki dla węzłów chłonnych na szyi są przepisywane tylko w leczeniu poważnych i skomplikowanych postaci choroby. Jeśli po zażyciu leku stan zapalny węzłów chłonnych pozostanie niezmieniony, istnieją silne ropienia, a następnie lekarz wysyła operację.
W przypadku silnego bólu mogą być przepisywane leki przeciwbólowe. W zależności od formy, przyczyny, fazy zapalenia węzłów chłonnych szyi specjalista określa leczenie indywidualnie dla każdego pacjenta. Może zawierać następujące metody:
- Przyjmowanie antybiotyków dla poważniejszych postaci.
- Przyjmowanie leków przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych w łagodniejszych postaciach.
- Leczenie przyczyn i patogenów leków na zapalenie węzłów chłonnych.
- Witaminy, multiwitaminy.
- Immunostymulanty.
- Terapia UHF.
- Homeopatia / Medycyna tradycyjna.
Ponadto, w trakcie całego leczenia, zaleca się odpoczynek w łóżku, dużo ciepłej wody i mleka, wprowadzanie do diety pokarmów bogatych w witaminy (owoce, warzywa).
Lista przepisanych antybiotyków na zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy
Wyznaczenie konkretnego leku odbywa się po zidentyfikowaniu czynnika chorobotwórczego. W oczekiwaniu na wyniki i ustaleniu dokładnych przyczyn progresji choroby lekarz może przepisać antybiotyki tetracyklinowe (lek tetracyklinowy stosowany rzadko) i grupę penicylinową:
Następujące grupy antybiotyków są przypisane do węzłów chłonnych szyi w przypadkach, gdy ustalono indywidualną nietolerancję na penicylinę:
- Cefalosporyny.
- Makrolidy.
- Fluorochinolony.
- Linozamidy.
- Glikopeptydy.
- Aminoglikozydy.
W łagodniejszych formach leczenie węzłów chłonnych szyi przeprowadza się za pomocą leków UHF, leków przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych, które nie są antybiotykami:
Opis grup tetracykliny i penicyliny
Antybiotyki z grupy tetracyklin po wzroście / zapaleniu węzłów chłonnych niszczą bakterie. Skutki uboczne przy długotrwałym stosowaniu: zapalenie wątroby, alergie, uszkodzenie zębów. Przeciwwskazane u dzieci.
Leki z grupy penicylin zapobiegają wzrostowi i wzrostowi bakterii, będąc dla nich rodzajem ściany. Wada: szybko wydalane. Powszechne leki:
- Amoxiclav Przypisz 1 tabletkę co 8 godzin, jeśli to konieczne, podwoj dawkę. Przeciwwskazane u dzieci poniżej 12 lat. Cena - od 110 rubli.
- Flemoxin. Nakładać 250-500 mg na raz, w odstępie 8 godzin. W cięższych przypadkach dawka może osiągnąć 1 g na raz. Dokładny schemat jest opracowywany przez lekarza indywidualnie. Dawkowanie dla dzieci zależy od wieku i wagi. Cena - od 230 rubli.
- Ampicylina. Dzienna dawka - 1-2 g. Pojedyncza - 250-500 mg dla dorosłych. Dla dzieci - obliczanie dawki odbywa się w zależności od wieku i wagi. Cena - około 60 rubli.
- Amoksycylina. Analog flemoksyny. Dawka jest taka sama. Dokładny schemat jest opracowywany przez lekarza indywidualnie. Cena - około 40 rubli.
- Augmentin. Przypisz 1 tabletkę 2-3 p. / Dzień 250, 500, 875 mg (w zależności od ciężkości choroby). Cena - od 260 rubli.
Przebieg leczenia wynosi zwykle 2 tygodnie. Lekarze wolą wstrzyknięcie domięśniowe.
Cefalosporyny
Cefalosporyny przypominają w swojej strukturze penicylinę. Skutecznie zwalczaj choroby zakaźne. Ich główną zaletą w stosunku do grupy antybiotyków penicylinowych w leczeniu węzłów chłonnych szyjki macicy jest zniszczenie drobnoustrojów opornych na penicylinę.
Główne leki stosowane w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych szyjki macicy:
- Ceftriakson. Przypisz 1-2 g co 24 godziny. Cena - od 30 rubli.
- Cefazolina. Dzienna dawka od 0,25 mg do 1 g, 3-4 p. / Dzień. Czas trwania leczenia wynosi średnio 10 dni. Cena - około 30 rubli.
Wprowadzenie leków domięśniowo lub dożylnie. Dostępne w formie proszku. Służy do zapobiegania powikłaniom septycznym na krótko przed zabiegiem, tj. w ciężkich przypadkach. Rzadko przepisywany jest przez specjalistów w postaci terapii podstawowej, ponieważ leki są zbyt potężne do leczenia nieskomplikowanych form.
Makrolidy
Najmniej toksyczna grupa antybakteryjna dla węzłów chłonnych szyi. Niszczy drobnoustroje i bakterie, zmniejsza stan zapalny, pozytywnie wpływa na układ odpornościowy. Przeciwwskazane: alergie, osoby podatne na alergie, ciężarne, karmiące. Z troską: zaawansowany wiek, ludzie z chorobami serca.
Główne leki przepisywane w leczeniu zakaźnego zapalenia węzłów chłonnych wywołanego przez poważnego wirusa:
- Azytromycyna. Przypisz 500 mg 3 p. / Dzień. Schemat: 3 dni przy 500 mg, 2 dni przy 250 mg. Kurs trwa 5 dni. Cena - od 35 rubli.
- Erytromycyna. Zwalcza infekcje bakteryjne. Dzienna dawka - 1-2 g w odstępach 6-godzinnych. Czas trwania kursu wynosi 7-14 dni, ustalany przez lekarza indywidualnie. Cena - od 60 rubli. (przepisywany na zapalenie węzłów chłonnych u kobiet w ciąży).
Fluorochinolony
Są przepisywane na choroby zakaźne. Jeśli stan zapalny węzłów chłonnych szyi jest spowodowany bólem gardła, wówczas ta grupa antybiotyków jest najbardziej odpowiednia.
Głównym lekiem jest Tsiprolet i jego analogi. Dawkowanie: 500-750 mg 2p. / Dzień. Koszt - od 50 rubli.
Linkosamidy
Leki z tej grupy hamują proliferację bakterii. Wśród wspólnych:
- Linkomycyna. Przypisz 500 mg 3p. / Dzień. Koszt - od 90 rubli.
- Klindamycyna. Przypisz 300-450 mg 4p. / Dzień. Koszt - od 250 rubli.
Mianowany tylko przeciwko takim infekcjom, które spowodowały zapalenie węzłów chłonnych, które są wrażliwe na tę grupę.
Glikopeptydy
Naruszenie syntezy ścian komórkowych bakterii. Działanie jest bakteriobójcze. W grupie są dwa leki: teikoplanina i wankomycyna. Pierwszy nie jest stosowany do leczenia węzłów chłonnych szyjki macicy. Wankomycynę wstrzykuje się przez kilka godzin przed operacją dożylnie przez wkraplacz 1 g z szybkością nie większą niż 10 g / minutę.
Aminoglikozydy
Stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń. Wprowadzenie - domięśniowe lub dożylne Plus - nie powoduje reakcji alergicznych, minus - wysoki poziom toksyczności. Następujące leki skutecznie leczą specyficzne gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych:
- Kanamycyna. Czas trwania kursu, schemat leczenia dobierany jest indywidualnie. Koszt to około 550 rubli.
- Streptomycyna. Dawkowanie - nie więcej niż 2 g / dzień. 15 mg na 1 kg wagi. Koszt - od 40 rubli.
- Amikacyna. Przypisz 500 mg co 8-12 godzin. Maksymalna stawka dzienna wynosi 1,5 g / dzień. Koszt - od 40 rubli.
Leki przeciwzapalne do leczenia łagodnych postaci choroby
Następujące leki są przepisywane dla lżejszych postaci zapalenia węzłów chłonnych szyjki macicy, które nie są spowodowane przez określony patogen, mają działanie przeciwzapalne:
- Prednizolon. Dawka i czas trwania są ustalane przez lekarza indywidualnie na podstawie ciężkości choroby, przyczyny, przeciwwskazań. Cena - od 65 rubli;
- Medrol. Schemat leczenia ustalany jest indywidualnie przez lekarza. Cena - od 190 rubli;
- Biseptol. Należy do grupy sulfonamidów. Przypisz 950 mg 2 punkty / dzień. Cena - od 40 rubli.
Samo wyleczenie tej choroby jest niebezpieczne. Tylko lekarz jest w stanie ocenić stopień, nasilenie i przyczynę zapalenia węzłów chłonnych. Pierwszym krokiem jest zidentyfikowanie i wyeliminowanie patogenu za pomocą terapii skojarzonej, wybranej przez lekarza prowadzącego. Bez względu na to, jak trywialne wydaje się zapalenie, może być znacznie poważniejsze niż miało być.
Powyższe leki są poważnymi czynnikami w walce z zapaleniem węzłów chłonnych szyi i jej przyczynami. Przed zażyciem leków zaleca się zidentyfikowanie przyczyny zapalenia, którą może znaleźć tylko lekarz.
Leczenie węzłów chłonnych na szyi antybiotykami
Zapalenie węzłów chłonnych szyi rozwija się w wyniku aktywacji w organizmie zakaźnego procesu o różnej lokalizacji. Przejawia się to znacznym wzrostem wielkości jednego lub grupy szyjnych węzłów chłonnych. Towarzyszy mu silny ból, zaczerwienienie, gorączka w okolicy zaatakowanej szyi. Najczęściej występuje u małych dzieci, które łatwo go tolerują i szybko goją. Dorośli rzadko chorują, ale bardzo długo i ciężko, dlatego antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych szyi są lekami z wyboru w leczeniu tej choroby.
Zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy: klasyfikacja
Zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy jest chorobą węzłów chłonnych, które znajdują się na szyi. Choroba jest klasyfikowana według kilku kryteriów. Czas trwania i intensywność procesu powodują zapalenie węzłów chłonnych:
- Ostry. Czas trwania około dwóch tygodni.
- Chroniczny. Trwa dłużej niż dwa tygodnie z powolną lub przewlekłą chorobą zakaźną.
- Powtarzające się W przebiegu przewlekłym dochodzi do okresowego zaostrzenia choroby.
Wybór takich formularzy pozwoli ci prawidłowo określić czas trwania i objętość terapii.
Istnieje również klasyfikacja według rodzaju patogenu procesu zapalnego:
- Nieswoiste zapalenie węzłów chłonnych. Patogeny - czynniki bakteryjne lub grzyby.
- Specyficzne. Jest to jeden z objawów gruźlicy lub kiły.
Dzięki tej klasyfikacji możliwe jest wybranie odpowiednich leków, które mogą wpływać na określony patogen.
W zależności od rodzaju procesu zapalnego istnieją:
- Surowe zapalenie węzłów chłonnych. Jest konsekwencją patologii wirusowej.
- Ropny. Występuje z powodu długotrwałej patologii bakteryjnej.
Nasilenie objawów klinicznych zależy od rodzaju procesu zapalnego.
Podobnie jak inne choroby narządów i układów, zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy może mieć takie powikłania:
- Zapalenie periadenitis - rozprzestrzenianie się procesu zakaźnego na tkanki otaczające zapalny węzeł chłonny.
- Powiększony chory węzeł chłonny z kompresją otaczających struktur anatomicznych (naczyń, nerwów). Prowadzi to do trudności w połykaniu, bólów głowy, dyskomfortu.
- Posocznica to zakażenie krwi, powikłanie ropnego zapalenia węzłów chłonnych.
Jeśli wystąpią powikłania, stan ogólny znacznie się pogarsza, pojawiają się nowe objawy choroby.
To ważne! Długotrwała korekta medyczna jest wymagana, aby wyeliminować skomplikowane zapalenie węzłów chłonnych, często przy interwencji chirurgicznej.
Przyczyny zapalenia węzłów chłonnych szyi
Zdjęcie 1. Węzły chłonne szyi (zdjęcie: www.spravr.ru)
Występowanie procesu zapalnego w węzłach chłonnych przyczynia się do przenikania do organizmu patogenów. Częściej jest to:
- Staphylococcus.
- Streptococcus.
- Pseudomonas aeruginosa.
Ponadto węzeł chłonny może ulec zapaleniu pod wpływem toksycznych wirusów i zakażeń grzybiczych.
Ponadto istnieją choroby, w których stan zapalny węzłów chłonnych szyi. Obejmują one:
- Ostre i przewlekłe choroby górnych dróg oddechowych (grypa, zapalenie gardła, zapalenie migdałków).
- Reakcje alergiczne.
- Choroby tarczycy (niedoczynność tarczycy, obrzęk śluzowy).
- Choroby onkologiczne.
- Niedobór odporności.
Kiedy patogenne bakterie dostają się do organizmu, są blokowane przez układ limfatyczny i gromadzą się w węzłach chłonnych. Z tego powodu powstaje zapalenie węzłów chłonnych.
Objawy kliniczne choroby
Głównym objawem zapalenia węzłów chłonnych w szyi jest ich wzrost wielkości. Dotyk zaognionych miejsc jest gorący, bolesny. Również tej chorobie towarzyszą następujące objawy:
- Pulsujące bóle głowy.
- Zmniejszony apetyt.
- Słabość i zmniejszona pojemność robocza.
- Dyskomfort podczas połykania.
Jeśli choroba trwa dłużej niż dwa tygodnie, mogą pojawić się cięższe objawy:
- Ciężki ból szyi osoby dorosłej w obszarze dotkniętego chorobą węzła.
- Zwiększony obrzęk wokół stanu zapalnego.
- Zwiększona temperatura ciała powyżej 38 ° C
- Znaczne pogorszenie ogólnego stanu.
U dzieci zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy ma inny obraz kliniczny. Główne objawy choroby to:
- Zwiększona temperatura ciała.
- Odmowa jedzenia.
- Zmiana pozycji głowy spowodowana bólem i wzrostem zapalnych węzłów chłonnych.
Chociaż zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy łatwo występuje u dzieci, jego terminowa diagnoza zmniejsza możliwość wystąpienia powikłań.
Antybiotyki są ważnym składnikiem złożonej terapii.
Aby pozbyć się choroby, jego leczenie musi być wszechstronne. Wszystkie metody terapii muszą być przepisane przez lekarza. Główne zalecenia dotyczące leczenia to:
- Odpoczynek w łóżku
- Odpoczynek dla zapalnego węzła chłonnego (unikaj przeciągów, wahań temperatury).
- Pij dużo ciepłego płynu.
- Dieta (zmniejszona konsumpcja pokarmów bogatych w węglowodany).
W zależności od przyczyny choroby i jej nasilenia lekarz przepisuje leki przeciwzapalne. Przypisuj aplikacje z zapalenia takimi maściami i roztworami:
Jakie antybiotyki są najczęściej przepisywane w przypadku zapalenia węzłów chłonnych
Zapalenie węzłów chłonnych (zapalenie węzłów chłonnych) jest dość powszechną chorobą w praktyce chirurgicznej. Ma szczególne trudności w zakresie diagnostyki różnicowej, ponieważ istnieje szereg objawów, które maskują ją wśród różnych ostrych patologii (zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie otrzewnej).
Dlatego najważniejsze jest szybkie prawidłowe zdiagnozowanie choroby i przepisanie antybiotyków w celu zapalenia węzłów chłonnych. Najczęściej patologia ta objawia się klinicznie wyraźnym zespołem bólowym. Ponadto ogromna liczba patogenów, zarówno bakteryjnych, jak i wirusowych, może prowadzić do jego rozwoju.
Ponadto zapalenie węzłów chłonnych występuje w wielu patologiach somatycznych (zwłaszcza podczas procesów onkologicznych). Dlatego leki przeciwbakteryjne zajmują jedno z kluczowych miejsc w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych.
Rola antybiotyków w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych
Leki przeciwbakteryjne są silnymi lekami, które mają wielki potencjał terapeutyczny. Ich działanie jest skierowane przeciwko patogenom bakteryjnym, są bezużyteczne w przypadku patologii wirusowych lub procesów onkologicznych. Antybiotyki ze względu na ich mechanizm działania można podzielić na dwie grupy.
Pierwszy - leki o działaniu bakteriobójczym. Te środki przeciwbakteryjne mogą zniszczyć ścianę komórkową drobnoustrojów, co prowadzi do ich lizy i śmierci. Druga grupa leków hamuje syntezę białek, co uniemożliwia dalszą reprodukcję patogennej mikroflory, a także zwiększa jej wrażliwość na mechanizmy ochronne układu odpornościowego.
Ważnym wskaźnikiem wpływającym na stosowanie antybiotyków w zapaleniu węzłów chłonnych jest biodostępność.
Mówi, jaki procent leku, gdy jest stosowany, dostaje się do osocza krwi.
Obraz kliniczny zapalenia węzłów chłonnych
Każda patologia bakteryjna objawia się różnymi objawami klinicznymi. Ostre lub przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych przejawia się przede wszystkim w ich lokalnych zmianach:
- wzrost rozmiaru;
- zaczerwienienie skóry nad węzłami chłonnymi;
- bolesność;
- wzrost temperatury lokalnej w obszarze, w którym rozwinęło się zapalenie węzłów chłonnych.
Objawy kliniczne często zależą od lokalizacji dotkniętego węzłem chłonnym. Jeśli znajduje się w jamie brzusznej, a następnie pojawia się napięcie w mięśniach przedniej ściany brzucha, mogą wystąpić pozytywne objawy otrzewnej. Jeśli zapalenie węzłów chłonnych rozwija się w szyi, często obserwuje się trudności z przełykaniem.
Gdy dotknięte są pachwinowe węzły chłonne, często pojawiają się problemy z oddawaniem moczu i funkcją seksualną. Jeśli pacjent ma zapalenie węzłów chłonnych w jamie klatki piersiowej, może wystąpić ból w okolicy serca, który symuluje różne patologie tego narządu.
Ponadto występują ogólne niespecyficzne objawy. Po pierwsze - wzrost temperatury do wskaźników gorączki (38,0 ° C). Objawy zatrucia ogólnego stopniowo się nasilają - zmęczenie, zawroty głowy, niestrawność (nudności, biegunka).
W takiej sytuacji antybiotyki są przepisywane natychmiast w celu zapalenia węzłów chłonnych.
W przyszłości, przy braku odpowiedniego leczenia, proces zamienia się w ropne zapalenie. Jednocześnie można zaobserwować fluktuacje dotkniętych węzłów chłonnych, gdy nagromadzi się wysięk zapalny.
Laboratoryjne i instrumentalne potwierdzenie bakteryjnego zapalenia węzłów chłonnych
Ponieważ zapalenie węzłów chłonnych jest nie tylko bakteryjne, ale także wirusowe, konieczne jest zweryfikowanie czynnika etiologicznego. W tym celu lekarz musi przeprowadzić serię badań laboratoryjnych. Przede wszystkim przepisuje pełną morfologię krwi. Podczas procesu bakteryjnego, wzrost liczby leukocytów, neutrofili i pojawienie się ich młodych form, obserwuje się wzrost ESR.
Dokładnie zweryfikuj, czy patogen pozwala na badanie bakteriologiczne. Do jego wykonania konieczne jest nakłucie dotkniętego węzłem chłonnym. Kilka dni później lekarz otrzymuje informacje o patogenach chorobotwórczych, a także jego wrażliwości na różne leki przeciwbakteryjne.
Dodatkowo przepisani prowadzą instrumentalne metody diagnostyczne. Pozwalają na wizualizację węzłów chłonnych i odróżnienie zapalenia węzłów chłonnych od innych patologii. Pierwsze zachowanie:
- ultradźwięki (ultradźwięki);
- tomografia komputerowa (CT);
- rezonans magnetyczny (MRI).
Zasady przyjmowania leków przeciwbakteryjnych
Antybiotyki są lekami, przed użyciem których należy skonsultować się z lekarzem. Samoleczenie często prowadzi do rozwoju skutków ubocznych.
Ponadto pacjenci często nie mogą wybrać optymalnego leku dla określonej patologii, więc leczenie w wielu przypadkach nie prowadzi do wyleczenia.
Tylko wykwalifikowany lekarz może dokładnie ocenić ogólny stan pacjenta, przeprowadzić cały niezbędny zakres pomiarów diagnostycznych i zdiagnozować zapalenie węzłów chłonnych.
Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych są przepisywane przez kurs. Czas trwania tej patologii trwa co najmniej 5 dni. Maksymalnie może to być 3-4 tygodnie. Niezależnie anulować antybiotyki nie może, ponieważ może prowadzić do postępu choroby i rozwoju powikłań septycznych.
Jeśli pacjent z jakiegoś powodu nie bierze leku przeciwbakteryjnego, musi jak najszybciej przyjąć nową dawkę leku, a następnie kontynuować leczenie jak zwykle. Możesz pić antybiotyki tylko z wodą. Aby to zrobić, użyj innych napojów - napojów gazowanych, produktów mlecznych, mocnej herbaty lub kawy jest zabronione, ponieważ wpływają one na proces wchłaniania leku w organizmie człowieka, gdy są przyjmowane doustnie.
Często z zapaleniem węzłów chłonnych stosowano stopniową metodę stosowania leku. Bardzo często pacjenci z tą patologią są hospitalizowani w szpitalach chirurgicznych. Dlatego przepisuje się im antybiotykoterapię w postaci pozajelitowej do podawania dożylnego lub domięśniowego. Później, po wypisie, przepisuje się im ten sam lek przeciwbakteryjny, ale w postaci tabletek lub kapsułek.
Wybór antybiotyku na zapalenie węzłów chłonnych
Na wybór leku przeciwbakteryjnego dla określonej patologii ma wpływ kilka czynników. Pierwszą rzeczą do powiedzenia na temat rodzaju flory bakteryjnej, która najczęściej powoduje chorobę. W przypadku węzłów chłonnych jest to paciorkowce i gronkowiec. Dlatego też wybiera się antybiotyki, które wykazują najlepszą skuteczność wobec tej konkretnej mikroflory.
Drugim składnikiem jest ciężkość choroby. Zapalenie węzłów chłonnych zwykle daje żywy obraz kliniczny, ale jego przebieg jest inny dla różnych pacjentów. U osób starszych, małych dzieci, u pacjentów ze zdekompensowaną patologią powikłania septyczne są znacznie częstsze i często są przyczyną śmierci. Dlatego w takich przypadkach należy wybrać silniejsze antybiotyki lub kombinację kilku leków.
Różne grupy antybiotyków mają różne charakterystyki akumulacji w ludzkich narządach.
Zaletą są leki o dobrym stężeniu w układzie limfatycznym pacjenta.
Na początkową selekcję antybiotyków ma również wpływ historia leczenia. Jeśli pacjent przyjmował cefalosporyny w leczeniu zapalenia płuc kilka miesięcy temu, a teraz ma zapalenie węzłów chłonnych, wówczas należy dać pierwszeństwo innej grupie środków przeciwbakteryjnych.
Coraz większym problemem w ostatnich latach jest rosnąca oporność na antybiotyki mikroflory. Zaczęło się ono pojawiać od momentu aktywnego stosowania leków przeciwbakteryjnych, ale najbardziej się rozwinęło na początku nowego tysiąclecia. Leki, które były pierwotnie stosowane w terapii i wykazały doskonałe wyniki, stopniowo traciły swoją skuteczność. Zamiast tego zaczęli stosować inne antybiotyki, ale ich lista jest wciąż dość ograniczona.
W nowoczesnych wytycznych dotyczących leczenia zapalenia węzłów chłonnych znajduje się rozdział dotyczący leków pierwszego i drugiego rzutu. Początkowa terapia obejmuje antybiotyki, które są najbezpieczniejsze i działają w większości przypadków. Kiedy są nieskuteczne lub jeśli pacjent jest uczulony na leki pierwszego rzutu, stosuje się leki „rezerwowe”.
Oddzielne grupy antybiotyków, które są używane do zapalenia węzłów chłonnych
Penicyliny
Penicyliny są historycznie pierwszymi antybiotykami, które były aktywnie stosowane w praktyce klinicznej. Ich niezaprzeczalną zaletą był szeroki zakres działania bakteriobójczego, które miała ta grupa leków.
Jednak ze względu na ich długie aktywne stosowanie wiele patogenów bakteryjnych rozwinęło odporność na penicyliny. Niemniej jednak niektórzy z ich przedstawicieli aktywnie kontynuują stosowanie w praktyce klinicznej w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych. Penicyliny są dostępne w postaci zastrzyków i tabletek. Z tej grupy najczęściej używane są następujące leki:
- Amoksycylina;
- „Augmentin” (połączenie amoksycyliny z kwasem klawulanowym).
Leczenie penicyliną zapalenia węzłów chłonnych trwa co najmniej pięć dni. Wśród ich zalet są niska toksyczność i zdolność do stosowania w czasie ciąży i bezpośrednio po urodzeniu.
Główną wadą jest to, że u wielu pacjentów obserwuje się reakcje alergiczne na leki.
Cefalosporyny
Leki pierwszego rzutu, które są aktywnie przepisywane na bakteryjne zapalenie węzłów chłonnych lub podejrzewa się o to, to cefalosporyny. Należą do grupy leków beta-laktamowych, nazwanych tak ze względu na cząsteczkę strukturalną. Mają wyraźne działanie bakteriobójcze, jak również niską toksyczność, co pozwala na ich przepisywanie pacjentom w każdym wieku.
Większość cefalosporyn istnieje tylko w formie zastrzyków, dlatego są one głównie stosowane w szpitalach.
Obecnie istnieje pięć pokoleń tej grupy antybiotyków. W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych stosuje się głównie trzeci (w pierwszej linii) i czwarty (w drugim). Najczęściej stosowane leki to:
Do głównych wad cefalosporyn należy raczej częste występowanie reakcji nadwrażliwości o różnym nasileniu (od zwykłego zaczerwienienia skóry po wstrząs anafilaktyczny).
Ponadto nie można ich przepisywać w obecności nietolerancji na inny lek beta-laktamowy (penicyliny, karbapenemy lub monobaktoamy).
Czasami występuje przejściowy wzrost ilości kreatyniny i mocznika w osoczu krwi.
Makrolidy
Jeśli pacjent jest nadwrażliwy na beta-laktamy, głównie przypisuje się makrolidy. Są to leki bakteriostatyczne, które są w stanie hamować syntezę białek przez komórki drobnoustrojów. Makrolidy są najmniej toksycznymi lekami z antybiotykami.
Ich istotną zaletą jest także zdolność do gromadzenia się w tkance limfatycznej organizmu, dlatego ich stosowanie jest bardzo skuteczne. Dodatkowo są dobrze tolerowane przez pacjenta. Makrolidy są przepisywane głównie bez poważnych powikłań. Najczęściej przepisywane są:
Wśród działań niepożądanych, które są stosowane w zapaleniu węzłów chłonnych szyi, są rozwój zaburzeń dyspeptycznych (nudności, wymioty i biegunka), przejściowy wzrost liczby enzymów wątrobowych i rozwój zaburzeń rytmu serca u pacjentów z organiczną chorobą serca.
Antybakteryjna terapia zapalenia węzłów chłonnych
Węzły chłonne są ważnymi organami układu odpornościowego, które chronią zdrowie. Zapalenie węzłów chłonnych w większości przypadków jest powikłaniem miejscowego procesu zakaźnego. Antybiotyki dla zapalenia węzłów chłonnych są ważną częścią terapii, ponieważ działają na przyczynę choroby.
Rodzaje antybiotyków
Najczęstszym leczeniem zapalenia węzłów chłonnych jest leczenie antybiotykami z grupy penicylin:
- Ampicylina;
- Ampioks;
- Amoksycylina (Flemoxin).
Leki niszczą ścianę komórkową bakterii chorobotwórczych i prowadzą do ich śmierci. Antybiotyki nie ulegają zniszczeniu w kwaśnym środowisku soku żołądkowego, dlatego mogą być stosowane zarówno do wstrzykiwania, jak i picia w postaci tabletek. Ta ostatnia opcja jest szczególnie istotna podczas prowadzenia terapii antybakteryjnej u dzieci.
Główne zalety leków z grupy penicylin to takie cechy:
- niska toksyczność;
- niska alergenność;
- brak działania drażniącego na narządy i tkanki;
- niezdolność do gromadzenia się w ciele.
Antybiotyki należy przyjmować średnio co 4-6 godzin. Po podaniu substancja czynna jest szybko rozprowadzana w organizmie i po 8 godzinach jest wydalana przez nerki. W celu zwiększenia wydajności kompleksu z amoksycyliną stosuje się kwas klawunalowy (preparaty Augmentin, Flemoklav). Kwas chroni antybiotyk przed niszczącym działaniem enzymów mikrobiologicznych.
Bardzo podobny do penicylin w spektrum działania i właściwości leków z grupy makrolidów. Ich główną zaletą jest destrukcyjny wpływ na niektóre rodzaje gronkowców, paciorkowców, u których rozwinęła się odporność na penicyliny. W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych stosować klarytromycynę, azytromycynę (Sumamed). Fundusze mogą być przydzielane dzieciom.
Preparaty z grupy cefalosporyn mają szerokie spektrum działania, powodują mniej reakcji alergicznych. W przypadku zapalenia węzłów chłonnych w szyi lub pod pachami można stosować antybiotyki różnych pokoleń:
Ogromna większość cefalosporyn nie jest wchłaniana do organizmu z przewodu pokarmowego, dlatego są one stosowane jako zastrzyki. Ta właściwość leków znacznie ogranicza stosowanie cefalosporyn w leczeniu dzieci.
Aminoglikozydy (gentamycyna, streptomycyna) mają również szerokie spektrum działania. Antybiotyki są bardzo skuteczne, hamują florę pyogenną, rzadko powodują reakcje alergiczne. Leki działają dobrze w połączeniu z cefalosporynami. Jednak leki są toksyczne, mogą niekorzystnie wpływać na słuch.
W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych szyi lub pachy można stosować tetracykliny. Leki hamują syntezę białek patogennych bakterii, są dobrze rozmieszczone w organizmie po podaniu domięśniowym. Odporność drobnoustrojów na działanie tetracyklin rozwija się bardzo powoli. Głównymi wadami tych leków są wysoka toksyczność i silne działanie drażniące na tkankę. W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych grupa tetracyklin zwykle nie jest przepisywana dziecku.
Zasady leczenia antybiotykami
W przypadku ostrego zapalenia węzłów chłonnych wymagany jest cykl antybiotyków. Wczesne leczenie daje najlepsze rezultaty. Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wykonanie badania bakteriologicznego zawartości węzła chłonnego. Lekarz wykonuje punkcję (nakłucie) zaatakowanego narządu cienką igłą i wydobywa część patologicznego materiału. Manipulacja pozwoli ci wiedzieć, jakie drobnoustroje spowodowały zapalenie i wybrać antybiotyk tak dokładnie, jak to możliwe. Jedyną wadą tej metody jest jej czas trwania.
Uzyskanie wyniku testu na wrażliwość patogenu na antybiotyki może potrwać do 1 tygodnia.
Jeśli nie ma możliwości przeprowadzenia badań bakteriologicznych, zaleca się leczenie lekiem o szerokim spektrum działania. Skuteczność terapii szacuje się na 3-4 dni. Brak poprawy wskazuje na potrzebę zmiany leku. W trakcie leczenia należy ściśle przestrzegać ustalonej przez lekarza dawki, częstotliwości i czasu trwania leczenia. Długość pobytu w szpitalu może wynosić od 1 do 3 tygodni.
Bardziej łagodnym sposobem, który można zastosować dla dzieci, osób starszych, jest zasada terapii krokowej. Na początku leczenia zapalenia węzłów chłonnych lek podaje się w postaci zastrzyków. Po ulepszeniu możesz wziąć ten sam środek przeciwbakteryjny, ale w postaci tabletek.
Leczenie zapalenia węzłów chłonnych antybiotykami może wywołać skutki uboczne: zaburzenia aktywności jelit i chorób grzybiczych. Bardzo często występują u małych dzieci. W celu zapobiegania, preparaty bakteryjne i enzymy trawienne są wprowadzane w trakcie leczenia.
U dorosłych najbardziej podatne na powstawanie ropnia (jamy z ropą) są węzły chłonne zlokalizowane na szyi, a u dzieci - pod dolną szczęką. Po wyrażeniu ropienie przebieg antybiotyków nie wystarczy. W znieczuleniu miejscowym chirurg wykonuje nacięcie w zapalonym węźle chłonnym i oczyszcza martwą tkankę. Po zabiegu stan pacjenta natychmiast znacznie się poprawia.
Kiedy potrzebne są antybiotyki
Każdy przypadek zapalenia węzłów chłonnych jest indywidualny i tylko lekarz powinien wybrać terapię. Samoleczenie może prowadzić do rozwoju powikłań lub przejścia choroby w postać przewlekłą.
Zapalenie węzłów chłonnych może powodować różne choroby, podczas gdy antybiotyki są stosowane tylko w przypadku zakażenia drobnoustrojami.
W przypadku zmiany bakteryjnej obserwuje się krótkotrwały wzrost liczby węzłów chłonnych. Dotknięte narządy podczas badania dotykowego są bolesne, miękkie, o konsystencji pasty. Skóra nad nimi jest gorąca i zaczerwieniona. Chorobie może towarzyszyć gorączka, gorączka. Podczas zapalenia węzłów chłonnych w szyi obserwuje się ból podczas połykania.
Przedłużone (w ciągu kilku miesięcy) zapalenie węzłów chłonnych można zaobserwować w przypadku specyficznych zakażeń, takich jak kiła lub gruźlica. W przewlekłym procesie zapalnym węzły chłonne są bardziej gęste niż w ostrym. Aby wyeliminować specyficzne zapalenie węzłów chłonnych, wymagane jest kompleksowe leczenie, staranny dobór skutecznych leków i laboratoryjna kontrola jakości leczenia.
Leczenie antybiotykami nie jest stosowane w stanach zapalnych węzłów chłonnych, spowodowane takimi przyczynami:
- infekcja wirusowa (różyczka, opryszczka);
- choroby ogólnoustrojowe (toczeń rumieniowaty);
- zaburzenie metaboliczne.
Powiększony węzeł chłonny szyi, pod pachami może być znakiem lub wynikiem przerzutu nowotworu złośliwego, jak również rozwoju chłoniaka. Jeśli podejrzewasz straszną chorobę, lekarz może zlecić badanie cytologiczne biomateriału z węzła chłonnego. Jeśli w narządach limfatycznych występują niebezpieczne zmiany, zdecydowanie należy skonsultować się z lekarzem.
Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych
Antybiotyki na zapalenie węzłów chłonnych są podstawą leczenia. Niezależnie od lokalizacji procesu zapalnego, do wyboru leku przeciwbakteryjnego należy podchodzić odpowiedzialnie. Sukces terapii zależy od skuteczności zastosowanego leku, oporności (wrażliwości) bakterii obecnych w organizmie, stopnia rozwoju procesu zapalnego, ogólnej odporności i indywidualnych cech. Obecność współistniejących chorób często komplikuje zwykły schemat leczenia, wymaga indywidualnego podejścia do leczenia lub zastąpienia głównego antybiotyku.
Wskazania do antybiotykoterapii
Lokalizacja zapalenia twarzy i szyi jest jedną z wiodących chorób układu limfatycznego. Wynika to z bliskości prawdopodobnych źródeł infekcji. Zmiana mikrobiologicznego krajobrazu jamy ustnej, nosogardzieli po zakażeniu patogennymi mikroorganizmami w niektórych przypadkach pomaga zwiększyć węzły chłonne, ponieważ są one naturalną barierą ochronną. To węzły chłonne biorą pierwszy cios atakujących drobnoustrojów. Gdy infekcja węzła chłonnego na dużą skalę nie jest w stanie odeprzeć ataku. W ten sposób pojawia się ognisko zapalenia. Zapalone węzły chłonne szyjne - dość powszechne zjawisko, zwłaszcza w pediatrii.
Leczenie obrzękniętych węzłów chłonnych na szyi za pomocą antybiotyków wymaga stałego monitorowania objawów klinicznych choroby. W przypadku zapalenia podżuchwowych węzłów chłonnych leczenie antybiotykami uzupełnia fizjoterapia. Jakie testy muszą przejść, jeśli podejrzewasz tę chorobę, ustanawia wąski profil specjalisty.
„Ile przejść węzłów chłonnych?” Lub „A jeśli węzły chłonne nie przechodzą po antybiotykach?” Takie pytania są zadawane lekarzom wiele razy.
Pytanie, jak długo trwają węzły chłonne, jest niemożliwe do uzyskania jednoznacznej odpowiedzi. Czas trwania leczenia zależy od wielu czynników. Oczywiście, analiza leków przeciwbakteryjnych, wieloletnie doświadczenie obserwacji w praktyce medycznej może przewidzieć, jak długo przechodzi węzeł chłonny, ale nie zawsze wpływa to na wynik końcowy.
Wśród głównych leków przeciwbakteryjnych stosowanych w leczeniu węzłów chłonnych znajdują się:
- antybiotyki penicylinowe;
- cefalosporyna;
- tetracyklina;
- sulfonamidy i makrolidy.
Sulfanilamidy
Jakie antybiotyki należy przyjmować w przypadku zapalenia węzłów chłonnych, aby osiągnąć maksymalny efekt? Wybitnym przedstawicielem sulfonamidów jest Biseptol. Kiedy często wyznaczane jest zapalenie węzłów chłonnych. Zapewnia wysoką aktywność bakteriobójczą w walce z florą chorobotwórczą. Leczenie węzłów chłonnych na szyi antybiotykami powinno rozpocząć się po serii testów. Wybór na korzyść Biseptolu jest wskazany, gdy wykryte w analizach paciorkowce, gronkowce, pneumokoki, Proteus i pałeczki czerwonki. Jeśli zostanie potwierdzone zakażenie prątkami gruźlicy, pałeczki cyjanowej lub krętków, to ten lek jest absolutnie nieskuteczny.
Produktywność antybiotykoterapii Biseptolem przyczynia się do jej szybkiego wchłaniania i maksymalnego stężenia w limfie. Działanie leku trwa do 7 godzin. Pigułki na zapalenie szyi przepisuje się w dawce dziennej, podzielonej na dwie dawki po posiłku. Obfity tryb picia - warunek wstępny. Ostra faza choroby jest leczona przez co najmniej 5 dni. Tabletki do zapalenia, pożądane jest, aby przyjąć kolejne 2 dni po braku objawów. W trudnych przypadkach do 2 tygodni.
Biseptolum w postaci syropu jest zalecane dla dzieci poniżej 12 lat. Standardowy schemat leczenia to 0,03 g leku podzielonego na 2 dawki. Biseptol w zapaleniu węzłów chłonnych w skomplikowanych przypadkach przyjmuje się w dawce zwiększonej o 50%. Jeśli występują choroby lub zaburzenia czynności nerek, należy przyjąć połowę przepisanej dawki. W przypadku ciężkich patologii tego narządu, lek nie jest zalecany. Uważna obserwacja wymaga leczenia preparatem Biseptolum u pacjentów we wczesnym dzieciństwie i w podeszłym wieku.
W przypadku zapalenia węzłów chłonnych szyi leczenie antybiotykowe powinno być kontrolowane przez lekarza prowadzącego. Skutki uboczne układu trawiennego (wymioty, biegunka), tworzenie się krwi (zmniejszenie liczby leukocytów i granulocytów) wymagają stałego monitorowania. Istnieją bezwzględne przeciwwskazania do stosowania tego leku. Są to choroby układu krążenia, ciężkie choroby wątroby i nerek oraz nadwrażliwość na sulfonamidy. W pediatrii leczenie powinno być prowadzone pod ścisłą kontrolą, szczególnie w młodym wieku. Konieczna jest stała kontrola nad funkcjonowaniem układu krwiotwórczego.
Synonimem Biseptolu są Bactrim, Bacticel, Bactrizol, Metomide, Microcetim, Trimesol i inne.
Antybiotyki z cefalosporyną i penicyliną
Cefalosporyny - antybiotyki trzeciej generacji, posiadające aktywne działanie bakteriobójcze przeciwko wielu rodzajom flory chorobotwórczej. Szeroki zakres efektów pozwala z powodzeniem stosować je w leczeniu tkanki limfoidalnej.
Cefalosporyny są szybko wchłaniane i pozostają aktywne przez długi czas, a ich biodostępność wynosi 100%. Antybiotyk może być stosowany w dowolnej formie (dożylnie, domięśniowo, doustnie z pokarmem). Czas trwania terapii antybiotykowej zależy od patogenu i ciężkości choroby. Antybiotyki cefalosporynowe są zwykle dobrze tolerowane.
Czasami mogą wystąpić działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego, układu moczowego, układu krwiotwórczego (podwyższony poziom bilirubiny). Reakcje alergiczne (miejscowe i ogólne), ból w miejscu wstrzyknięcia są częste.
Przeciwwskazania do leczenia cefalosporynami to:
- ciąża (stosunek ryzyka do korzyści);
- okres laktacji;
- nadwrażliwość na penicyliny i cefalosporyny;
- niewydolność wątroby, nerek i inne.
Wśród głównych leków, które eliminują zapalenie układu limfatycznego, są:
- Cefotaksym
- Ceftriakson
- Cefazolina Cefaleksyna
- Suprax
- Zinnat
Loraxon i Ceftazidime są szeroko stosowanymi antybiotykami do zapalenia węzłów chłonnych w pachwinie. Te antybiotyki w węzłach chłonnych w okolicy pachwiny szybko eliminują ognisko zapalenia. Zdjęcia antybiotykowe są najbardziej efektywnym zastosowaniem. Istnieją jednak sytuacje, w których podawanie doustne (z jedzeniem) jest bardziej korzystne. Na przykład w pediatrii, kiedy niekończące się łzy dzieci i napady złości wymuszają poszukiwanie alternatywy. W takich przypadkach można wypić zawiesinę Dockcef (Cefodox) na bazie Cefpodoksymu. Jest skutecznym lekiem przeciwbakteryjnym o podobnych właściwościach.
Podobny efekt terapeutyczny można zaobserwować w leczeniu antybiotyków typu penicylinowego (na przykład Amoxiclav, Flemoxin). Amoxiclav w zapaleniu węzłów chłonnych można przyjmować w przypadku znanej wrażliwości patogenu na penicylinę. W innych przypadkach lepiej jest zatrzymać wybór cefalosporyn.
Fluorochinol
Leki przeciwbakteryjne z grupy fluorochinolowej wykazują wysoką aktywność bakteriobójczą (bakteriostatyczną). Maksymalną wydajność uzyskuje się przy podawaniu wewnętrznym i pozajelitowym (omijając przewód pokarmowy).
Wybitnym przedstawicielem fluorochinoli są tabletki Tsifran (cyprofloksacyna). Lek ten wnika dobrze do tkanki limfoidalnej, z powodzeniem przechodzi przez barierę między krwią a tkanką, co zwiększa jego biodostępność. Jest również z powodzeniem stosowany w procesach onkologicznych w węzłach chłonnych. Digran, gdy zapalenie węzłów chłonnych jest zwykle przepisywane w dawce 0,125-0,5 g podzielonej na 2 dawki. W cięższych przypadkach cyprofloksacyna jest stosowana w dawce zwiększonej do 2 g na dobę. Czas trwania leczenia osiąga dwa tygodnie, w zależności od stadium zapalenia węzłów chłonnych.
Antybiotyki przepisane przez lekarza na zapalenie węzłów chłonnych w pachwinie lub zwiększenie węzłów chłonnych na szyi wymagają stałego monitorowania wykonywania zalecanego schematu leczenia. Analogami Cifran są norfloksacyna, pefloksacyna, ziprolet, ofloksacyna.
Leki homeopatyczne
Produkty lecznicze wykonane z ekstraktów roślinnych mają łagodne działanie lecznicze. Jeśli antybiotyki ze zwiększoną liczbą węzłów chłonnych stanowią podstawę klasycznego leczenia, środki homeopatyczne zwiększają ich wydajność.
Z powiększonymi węzłami chłonnymi racjonalne stosowanie leku Guna-Lympho. Ma wyraźne właściwości detoksykacyjne. Eliminuje stany zapalne w dowolnej części układu limfatycznego. Łagodzi, likwiduje skurcz, leczy nabłonek. Jest to silny lek immunostymulujący dla węzłów chłonnych. Wybrana fitokompozycja aktywuje ruch przepływu limfy, działa wzmacniająco na ciało.
Pigułki Guna-Lympho są dobrym lekiem na powiększone węzły chłonne w pachwinie, na zapalenie węzłów chłonnych szyi. Antybiotyki są potężną bronią w walce z drobnoustrojami, a preparaty ziołowe są składnikiem terapii. Podobne właściwości ma Limfomiazot. Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych za uchem są często łączone z tym lekiem homeopatycznym. Zapalenie ucha i węzły chłonne mogą być skutecznie wyleczone przez homeopatię.
Leki przeciwzapalne
Leki objawowe mają wyraźne właściwości znieczulające, przeciwzapalne, przeciwutleniające, przeciwobrzękowe. Dimexide, stosowany w postaci wodnego roztworu do kompresów, uzupełniający antybiotyki w celu zapalenia węzłów chłonnych w pachach, ma działanie przeciwbólowe. Zaimpregnowane nim bandaże nałożyły na dotknięty obszar pach zapewniają działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Jaki antybiotyk jest zgodny z Dimexidum? Ten lek łączy się z wieloma lekami przeciwbakteryjnymi. Tabletki na węzły chłonne w połączeniu z Dimexidum zwiększają regenerację tkanki limfoidalnej.
Maść heparyna w zapaleniu węzłów chłonnych zmniejsza proces zapalny, zapobiega tworzeniu się skrzepów krwi. Jest wskazany do stosowania po wielokrotnych wstrzyknięciach dożylnych. Maść heparynową na zapalenie węzłów chłonnych nakłada się zewnętrznie cienką warstwą na dotknięte węzły chłonne. Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych w szyi, w połączeniu z aplikacjami heparyny, zwiększają efekt terapeutyczny. Maść heparyna rozszerza powierzchowne naczynia. Jeśli stan zapalny nie ustąpi, leczenie należy kontynuować. Jak długo trwają węzły chłonne, zależy od wielu czynników. Powinieneś wiedzieć, który antybiotyk do zapalenia węzłów chłonnych w połączeniu z heparyną nie wpłynie na procesy metaboliczne w limfie. Leki przeciwzapalne oparte na heparynie nie są kompatybilne z niską krzepliwością krwi, jak również w obecności martwicy tkanek.
Ograniczenie podczas ciąży i laktacji
Jeśli węzły chłonne są zapalone w czasie ciąży lub laktacji, kwestionuje się stosowanie terapii antybiotykowej. Leczenie w czasie ciąży wymaga świadomej decyzji nie tylko lekarza prowadzącego, ale także samej kobiety. Ryzyko skutków ubocznych leków jest zawsze obecne. Stosunek korzyści do negatywnego wpływu na rozwijający się organizm nie zawsze jest proporcjonalny. W przypadkach wysokiego ryzyka zagrożenia życia kobiety ginekolodzy i endokrynolodzy ze szczególną ostrożnością decydują o dostosowaniu dawki i schemacie leczenia. Czasami alternatywami są naturalne homeopatyczne leki przeciwbakteryjne. Kwestia wyboru narkotyków jest zawsze indywidualna.