Cefazolina jest środkiem przeciwbakteryjnym grupy cefalosporyn I generacji. Jest to antybiotyk szerokozakresowy, dlatego stosuje się go w leczeniu wielu chorób zakaźnych, jeśli są one powodowane przez mikroorganizmy wrażliwe na jego działanie, w tym często przepisywane w leczeniu zapalenia oskrzeli.
Cefazolin: instrukcje użytkowania
Antybiotyk Cefazolin walczy z bakteriami
Antybiotyk Cefazolin działa na patogeny, niszcząc ich ściany komórkowe i powodując śmierć tych bakterii.
W przeciwieństwie do innych leków, cefalosporyn pierwszej generacji, ma niski toksyczny wpływ na organizm, dlatego jest preferowany przy wyborze środka przeciwbakteryjnego.
Wrażliwe na działanie gronkowca cefazolinowego (złotego i naskórka), niektórych rodzajów paciorkowców, pałeczek jelitowych i hemofilnych, salmonelli, shigelli, a także krętków, treponemy, leptospiry.
Ale w każdym przypadku choroby konieczne jest przetestowanie wrażliwości patogenu na cefazolinę, ponieważ z czasem i przy częstym stosowaniu antybiotyków mogą wystąpić mikroorganizmy oporne na to.
Cefazolina jest stosowana tylko w postaci roztworów do wstrzyknięć domięśniowych i dożylnych oraz wlewów, ponieważ gdy ten lek jest przyjmowany doustnie w postaci tabletki, ulega szybkiemu zniszczeniu pod wpływem soku żołądkowego i nie ma czasu, aby zostać wchłonięty do krwi.
Cefazolina szybko penetruje prawie wszystkie narządy i tkanki ciała (skórę, tkanki miękkie, stawy, jamę brzuszną, ucho środkowe, nerki, mocz, drogi oddechowe itp.). Ten lek jest wydalany z organizmu przez nerki prawie całkowicie w ciągu dnia.
Spośród niepożądanych reakcji organizmu na działanie tego leku, istnieją głównie pewne zaburzenia przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha) i reakcje alergiczne organizmu (zwłaszcza gdy ciało jest wrażliwe na penicyliny). W rzadkich przypadkach występują reakcje z innych układów organizmu (zawroty głowy, bóle stawów, drgawki).
Cefazolina jest przeciwwskazana w przypadku reakcji alergicznej na inne leki z grupy cefalosporyn, a także w czasie ciąży i karmienia piersią.
Spektrum niekorzystnych reakcji organizmu i przeciwwskazań do przyjmowania cefalosporyny nie jest bardzo szerokie, możemy więc stwierdzić, że toksyczność tego środka jest niska w porównaniu z innymi.
Wskazania do użycia
Lek ma szeroki zakres zastosowań.
Cefazolina jest stosowana w praktyce terapeutycznej do leczenia chorób zakaźnych różnych narządów i układów organizmu ludzkiego.
Aby leczenie zakończyło się powodzeniem, przed przepisaniem leku przeprowadza się badania mikrobiologiczne w celu zidentyfikowania patogenu i jego wrażliwości na ten antybiotyk.
Lista chorób
- ostre, przewlekłe zapalenie oskrzeli i ich powikłania
- bakteryjne zapalenie płuc
- zapalenie ucha
- zapalenie migdałków
- zapalenie wyrostka sutkowatego
- ostre i przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej
- zapalenie gruczołu krokowego
- rzeżączka, kiła
- róży, karbunów, zakażonej zgorzeli, infekcji skóry
- infekcje dróg żółciowych
- infekcje układu rozrodczego, w tym po zabiegu
- sepsa
- zapalenie otrzewnej
Cefazolina jest przepisywana w celu zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym w różnych narządach i tkankach organizmu.
Cefazolina jest z powodzeniem stosowana w leczeniu wyżej wymienionych chorób zapalnych, pod warunkiem, że patogenne mikroorganizmy są na nią podatne.
Cefazolin Recenzje
Cefazolina jest skutecznym i silnym antybiotykiem. W związku z tym przeglądy jego stosowania w leczeniu różnych chorób są pozytywne. Często lekarze przepisują ten lek przeciwbakteryjny, gdy leczenie antybiotykami z innej grupy nie daje pozytywnych wyników.
Po zastosowaniu Cefazoliny poprawa następuje niemal natychmiast. Ludziom udało się pokonać zarówno ostre infekcje, jak i długotrwałe choroby, gdy przyjmowanie innych antybiotyków nie przyniosło pożądanego rezultatu.
Efekty uboczne nie zawsze się pojawiają.
Wielu zauważa brak zauważalnych skutków ubocznych stosowania antybiotyku Cefazolin. Najczęściej dochodzi do naruszenia krzesła, które jest tymczasowe i po zakończeniu leczenia kuracją zostaje przywrócone.
Główną wadą przyjmowania Cefazoliny jest to, że wiele z nich jest bardzo bolesnym domięśniowym wstrzyknięciem leku i tworzeniem uszczelek w miejscach wstrzyknięć.
A ponieważ przebieg leczenia farmakologicznego jest długi (od 7 do 14 dni), dla niektórych osób kolejnym wstrzyknięciem antybiotyku jest mąka.
Korzyści z narkotyków
- skuteczność leku jest warta cierpliwości
- zgodnie z zasadami podawania leku i zmiany miejsca wstrzyknięcia można zmniejszyć zastrzyki z bólu
Bolesność jest prawdopodobnie jedynym niepożądanym punktem odnotowanym przez osoby stosujące cefazolinę do leczenia.
Rzadko pojawiają się opinie osób, które musiały anulować leczenie cefazoliną z powodu reakcji alergicznej na ten lek. Reakcje alergiczne są skutkiem ubocznym cefazoliny, więc mogą wystąpić przypadki ich wystąpienia.
Rzadko występuje brak dodatniej dynamiki leczenia po przyjęciu Cefazoliny. To prawda, że ludzie twierdzą, że badania patogenów pod kątem wrażliwości na nie zostały przeprowadzone, więc jest prawdopodobne, że ich choroby były spowodowane przez mikroorganizmy, które są odporne na ten antybiotyk.
Pozytywne opinie na temat tego leku przeważają nad negatywnymi, co pozwala stwierdzić, że jest on niewątpliwie skuteczny.
Analogi
Istnieje wiele analogów cefazoliny
Analogi cefazoliny można uznać za leki, które są oparte na tym samym składniku aktywnym - cefazolinie (która, nawiasem mówiąc, jest międzynarodową nazwą tego leku).
Podobne środki różnią się nazwami i są produkowane przez różne firmy farmaceutyczne, krajowe i zagraniczne.
Nazwa niektórych analogów zawiera wskazanie substancji czynnej:
- Cefazolin-AKOS
- Cefazolin-Sandoz
- Cefazolin-Elf
- Cefazolin-Ferein
- Cefazolin-Biohemi
- Sól sodowa cefazoliny
Nazwy innych dźwięków nie są związane z aktywnym komponentem:
- Amzolin
- Antyf
- Atralcef
- Wulmizolin
- Zolin
- Intrazolin
- Ifizol
- Kefzol
- Lizolin
- Natsef
- Orizolin
- Orpin
- Prozolin
- Reflin
- Totatsef
- Cesolin
- Cefamezin
- Cefesol
- Cefopride
Wszystkie te leki są przeznaczone do podawania domięśniowego i dożylnego, mają takie samo spektrum działania, wskazania i sposób podawania. Mogą się różnić tylko jakością i ceną, które zależą od producenta.
Jeśli rozważymy antybiotyki pierwszej generacji grupy cefalosporyn jako analogów, możemy wskazać następujące leki, które będą się różnić w zależności od wskazań i sposobu użycia:
- Cefaleksyna (granulki, kapsułki, proszek i tabletki)
- Cefalotyna (proszek)
- Ecocephron (kapsułki)
W każdym razie powinieneś skupić się na zaleceniu lekarza prowadzącego i nie spontanicznie zastępować jednego leku innym.
Jak umieścić zastrzyki?
Antybiotyk cefazolinowy podaje się domięśniowo lub dożylnie, wstępnie rozcieńczając proszek zawarty w ampułce wodą do wstrzykiwań, roztworami nowokainy lub lidokainy.
Roztwór tego leku należy przygotować bezpośrednio przed podaniem. Wstrzyknięcia dożylne sugerują powolne (w ciągu 3-5 minut) podawanie leku w dawce nie większej niż 1 g. Jeśli dawka jest większa, należy zastosować wstrzyknięcie kroplówki (co najmniej 30 minut).
Zastrzyki są umieszczane w pewnych częściach ciała.
Zastrzyki domięśniowe wykonuje się z przodu iz boku uda, pośladków, ramion, brzucha. Ze względu na ból zastrzyku i częste formowanie w miejscu wstrzyknięcia preparatu do zagęszczania, obszary jego wstrzyknięcia powinny się zmieniać.
Do iniekcji domięśniowych proszek cefazolinowy jest najczęściej rozcieńczany roztworami lidokainy lub nowokainy w celu złagodzenia bólu.
Aby to zrobić, najpierw zebrać wymaganą ilość leku znieczulającego w strzykawce i dodać wymaganą dawkę do proszku cefazolinowego.
Przed rozpoczęciem wstrzykiwania należy poczekać, aż proszek całkowicie się rozpuści. Roztwór powinien być przejrzysty, bez zanieczyszczeń. Lekki żółtawy odcień roztworu jest normalny.
Miejsce wstrzyknięcia należy zdezynfekować. Iniekcje należy wykonywać czystymi rękami i sterylną strzykawką do jednorazowego użycia. Po zestawie roztworu w strzykawce konieczne jest uwolnienie powietrza.
Igła jest wkładana do mięśnia tak głęboko, jak to możliwe, aby lek nie wpadł do warstwy podskórnej. Wprowadzenie jest bardzo powolne - 3-5 minut.
Dawkowanie, częstotliwość dnia i czas trwania zastrzyków określa lekarz prowadzący. Jednak zgodnie z instrukcjami czas trwania leczenia nie może być krótszy niż 5 dni, ponieważ bakterie chorobotwórcze nie umrą w krótkim czasie.
Przyczyny zapalenia oskrzeli
Jednym ze wskazań do przepisania cefazoliny jest ostre lub przewlekłe zapalenie oskrzeli. Zapalenie oskrzeli jest zapaleniem błony śluzowej oskrzeli, która jest siecią rurek o różnych średnicach, które splatają płuca i przenoszą do nich tlen. Naruszenie przewodności oskrzeli prowadzi do upośledzenia krążenia tlenu w organizmie.
Ostre zapalenie oskrzeli jest chorobą dość długotrwałą, której leczenie wynosi średnio 3 tygodnie - miesiąc. Nieleczone zapalenie oskrzeli nie ustępuje, ale uspokaja się i może później przekształcić się w postać przewlekłą.
Przewlekła postać choroby charakteryzuje się wieloma okresami zaostrzenia. Diagnozę tę podejmuje się, gdy osoba choruje przez rok w ilości nie mniejszej niż 3 miesiące, a więc trwa dłużej niż 2 lata.
Zapalenie oskrzeli jest często powikłaniem grypy lub ARVI.
Najczęściej zapalenie oskrzeli ma charakter wirusowy, rozwija się po ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego lub grypie. W tym przypadku górne oskrzela są zwykle zapalone (największe rurki).
Zapalenie oskrzeli może być spowodowane infekcją bakteryjną. Ale infekcja bakteriami może dołączyć do wirusowego zapalenia oskrzeli, co zdarza się znacznie częściej.
Inhalacja dymu tytoniowego bezpośrednio (gdy pali się) lub bierna (gdy osoba jest blisko palacza) jest również częstą przyczyną zapalenia oskrzeli.
Palacze często przyjmują kaszel za pewnik, nieświadomi, że choroba od dawna przekształca się w postać przewlekłą.
Istnieje ryzyko częstych chorób zapalenia oskrzeli, jeśli pracy osoby towarzyszy wdychanie pyłu i toksycznych substancji lotnych.
Ryzyko zapalenia oskrzeli wzrasta wraz z osłabieniem odporności immunologicznej organizmu w wyniku innej choroby lub niedostatecznego spożycia witamin i minerałów.
Bardziej dokładna przyczyna zapalenia oskrzeli określi lekarza, zalecając niezbędne badanie chorego.
Objawy i diagnoza
Głównym objawem zapalenia oskrzeli jest kaszel. Ale nawet 1-2 dni przed jego pojawieniem się, osoba może odczuwać osłabienie, nieuzasadnione zmęczenie, temperatura może nieznacznie wzrosnąć, w obszarze za mostkiem może pojawić się uczucie ciężkości, dyskomfortu i pieczenia.
Kaszel na początku zapalenia oskrzeli jest zawsze suchy.
Pojawiający się na początku kaszel jest suchy i bolesny. Po atakach takiego kaszlu osoba doświadcza bólu w nadbrzuszu i mięśniach brzucha.
Z czasem suchy kaszel staje się produktywny, to znaczy plwocina zaczyna się rozdzielać. Mokry kaszel to dobry znak. To usunięcie plwociny pomaga oczyścić światło oskrzeli.
Flegma może być przezroczysta i może przybrać żółtawy lub zielonkawy odcień. Ten kolor plwociny wskazuje na infekcję bakteryjną.
Oprócz powyższego mogą wystąpić trudności z oddychaniem i świszczący oddech. Temperatura ciała może wzrosnąć, ale czasami zapalenie oskrzeli postępuje bez tego objawu.
Konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem na najwcześniejszych etapach choroby, aż zapalenie przejdzie na najmniejsze oskrzela - oskrzeliki. Jest to już powikłanie choroby, ale zapalenie może wpływać na płuca, powodując zapalenie płuc.
Lekarz przepisuje środki diagnostyczne. Rozpoznanie rozpoczyna się od wsłuchania się w obszar płuc. W przypadku zapalenia oskrzeli może wystąpić rozproszony świszczący oddech.
Aby potwierdzić, diagnoza może zostać przypisana do badania rentgenowskiego. Aby określić patogen i jego wrażliwość na środki przeciwbakteryjne, zaleca się analizę plwociny.
Im szybciej pacjent uda się do placówki medycznej, tym szybciej rozpocznie się leczenie, co oznacza, że ryzyko powikłań tej choroby zmniejszy się.
Leczenie i zapobieganie zapaleniu oskrzeli
Lekarz przepisuje leczenie zapalenia oskrzeli w oparciu o objawy, które pojawiły się w momencie zwracania się do niego, oraz na podstawie wyników pomiarów diagnostycznych.
Aby wywołać wydzielanie plwociny, przepisuje się środki mukolityczne. Przyczyniają się do wydzielania plwociny ze ścian oskrzeli i jej usuwania na zewnątrz (Mukaltin, Lasolvan, ACC, Ambroxol, itp.). Wraz z przyjmowaniem tych leków konieczne jest przestrzeganie reżimu obfitego picia ciepłego. Z powodu braku płynu w organizmie plwocina będzie gruba, a jej wydajność będzie trudna.
W leczeniu zapalenia oskrzeli ważne jest podniesienie odporności organizmu.
Aby zwalczyć chorobę, lekarz przepisuje środki zwiększające odporność, ponieważ często występuje zapalenie oskrzeli, gdy brak jest własnych mechanizmów obronnych organizmu. Zwykle jest to lek oparty na interferonie.
Leki przeciwgorączkowe są przepisywane w razie potrzeby, jeśli choroba postępuje z gorączką. Jednym z warunków szybkiego powrotu do zdrowia jest zgodność z trybem łóżka lub pół-łóżka. Tego wymogu nie należy lekceważyć. Zapalenie oskrzeli, przenoszone „na nogi”, jest obarczone komplikacjami lub przejściem w stadium przewlekłe.
Lekarz decyduje o leczeniu środkami przeciwbakteryjnymi na podstawie badania mikrobiologicznego plwociny, gdy wiadomo, że przyczyną choroby jest bakteria chorobotwórcza i istnieją dowody na jej wrażliwość na grupy antybiotyków. Zazwyczaj leczenie antybiotykami rozpoczyna się po 5-7 dniach od początku choroby.
Jeśli lekarz uzna to za konieczne, leczenie uzupełniają inhalacje, fizjoterapia, masaż i fizykoterapia.
Leczenie przewlekłego zapalenia oskrzeli w okresie zaostrzenia praktycznie nie różni się od schematu stosowanego w leczeniu ostrej postaci. W przewlekłym zapaleniu oskrzeli środki zapobiegawcze mają ogromne znaczenie dla uniknięcia zaostrzeń.
Zapobieganie zapaleniu oskrzeli ma na celu zminimalizowanie wszystkich przyczyn, które przyczyniają się do wystąpienia tej choroby. Wzmocnienie odporności, zdrowy tryb życia, jeśli to konieczne, zmiana pracy w niebezpiecznych warunkach pracy, regularne wdrażanie kompleksu fizjoterapii i ćwiczeń oddechowych.
Dowiesz się więcej o zapaleniu oskrzeli z programu Live Healthy z Eleną Malyshevą.
Pacjentom z przewlekłym zapaleniem oskrzeli podaje się coroczne leczenie sanatoryjne w wyspecjalizowanych instytucjach.
Zapalenie oskrzeli jest chorobą, której nie należy pozwolić, aby przebiegła, co powinno być traktowane tak poważnie, jak to możliwe. Jeśli lekarz przepisuje leki przeciwbakteryjne do leczenia, na przykład Cefazolin, należy wykonać pełny cykl wstrzyknięć. Ostre zapalenie oskrzeli należy leczyć do końca, aby nie zwalczać przewlekłej postaci tej choroby.
Cefazolin: instrukcje użytkowania
Skład
Opis
Działanie farmakologiczne
Półsyntetyczny antybiotyk cefalosporyn z grupy I do stosowania pozajelitowego.
Mechanizm działania cefazoliny opiera się na tłumieniu syntezy ścian komórkowych bakterii w fazie wzrostu dzięki blokowaniu białek wiążących penicylinę (PSB), takich jak transpeptydazy. Prowadzi to do działania bakteriobójczego.
Związek między farmakokinetyką a farmakodynamiką
Skuteczność cefazoliny zależy zasadniczo od długości czasu potrzebnego do utrzymania stężenia leku powyżej minimalnego stężenia hamującego (MIC) dla danego patogenu.
Zwykle wrażliwe mikroorganizmy:
Aerobowe drobnoustroje gram-dodatnie:
Staphylococcus aureus (Methicillin-sensibel)
Aerobowe drobnoustroje gram-ujemne:
Mikroorganizmy, które mogą pojawić się nabyte odporności:
Aerobowe drobnoustroje gram-dodatnie:
Streptococcus pneumoniae (Penicillin-intermediate)
Aerobowe drobnoustroje gram-ujemne:
Mikroorganizmy o naturalnej odporności:
Aerobowe drobnoustroje gram-dodatnie:
Staphylococcus aureus (oporny na metycylinę)
Streptococcus pneumoniae (odporny na penicylinę)
Aerobowe drobnoustroje gram-ujemne:
Farmakokinetyka
Po połknięciu lek ulega zniszczeniu w przewodzie pokarmowym, dlatego Cefazolin podaje się tylko pozajelitowo. Po wstrzyknięciu i / m jest szybko wchłaniany; około 90% podanej dawki wiąże się z białkami krwi. Maksymalne stężenie cefazoliny we krwi po wstrzyknięciu / m obserwuje się po 1 godzinie po wstrzyknięciu. Przy podawaniu i / mw dawkach 0,5 g lub 1 g, Cmax wynosi 37 i 64 µg / ml, po 8 godzinach stężenia w surowicy wynoszą odpowiednio 3 i 7 µg / ml. Wraz z wprowadzeniem dawki 1 g C max - 185 µg / ml, stężenie w surowicy po 8 h - 4 µg / ml. T1/2 od krwi - około 1,8 godziny z zastrzykiem / w i 2 godziny po wstrzyknięciu / m. Stężenia terapeutyczne są przechowywane w osoczu krwi przez 8-12 godzin, penetrują stawy, tkanki układu sercowo-naczyniowego, jamy brzusznej, nerek i dróg moczowych, łożysko, ucho środkowe, drogi oddechowe, skórę i tkanki miękkie. Stężenie w tkance pęcherzyka żółciowego i żółci jest znacznie wyższe niż w surowicy. W płynie maziowym poziom cefazoliny staje się porównywalny z poziomami w surowicy około 4 godziny po podaniu. Źle przechodzi przez BBB. Przechodzi przez barierę łożyskową, znajduje się w płynie owodniowym. Wydzielane (w małych ilościach) do mleka matki. Objętość dystrybucji - 0,12 l / kg.
Nie biotransformowany. Jest wydalany głównie przez nerki w postaci niezmienionej: w ciągu pierwszych 6 godzin - około 60%, po 24 godzinach - 70-80%. Po podaniu i / mw dawkach 0,5 g i 1,0 g maksymalne stężenie w moczu wynosi odpowiednio 2400 μg / ml i 4000 μg / ml. Mała ilość leku jest wydalana z żółcią.
Wskazania do użycia
Cefazolina do wstrzykiwań jest wskazana w leczeniu następujących zakażeń wywołanych przez wrażliwe drobnoustroje:
Zakażenia dróg oddechowych: wywołane przez S. pneumoniae, S. aureus (w tym szczepy produkujące beta-laktamazę) i S. pyogenes.
Wstrzykiwalna penicylina benzatynowa jest uważana za lek z wyboru w leczeniu i zapobieganiu zakażeniom paciorkowcowym, w tym zapobieganiu reumatyzmowi.
Cefazolina jest skuteczna w usuwaniu paciorkowców z nosogardzieli, ale nie ma danych dotyczących skuteczności cefazoliny w późniejszym zapobieganiu reumatyzmowi.
Zakażenia układu moczowego: wywołane przez E. coli, P. mirabilis.
Zakażenia skóry i jej struktur: spowodowane przez S. aureus (w tym szczepy wytwarzające beta-laktamazę), S. pyogenes i inne szczepy paciorkowcowe.
Zakażenia dróg żółciowych: wywołane przez E. coli, różne szczepy Streptococcus, P. mirabilis i S. aureus.
Zakażenia kości i stawów: spowodowane przez S. aureus.
Zakażenia narządów płciowych (w tym zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie najądrza): wywołane przez E. coli, P. mirabilis.
Posocznica: spowodowana przez S. pneumoniae, S. aureus (w tym szczepy produkujące beta-laktamazę), P. mirabilis, E. coli.
Zapalenie wsierdzia: spowodowane przez S. pyogenes (w tym szczepy wytwarzające beta-laktamazę). W celu określenia wrażliwości patogenu na cefazolinę należy przeprowadzić odpowiednie badania dotyczące kultury i wrażliwości.
Profilaktyka okołooperacyjna: profilaktyczne podawanie cefazoliny przed zabiegiem chirurgicznym, podczas operacji i po zabiegu chirurgicznym może zmniejszyć częstość występowania niektórych zakażeń pooperacyjnych u pacjentów poddawanych zabiegom operacyjnym, które są sklasyfikowane jako zakażone lub potencjalnie skażone (na przykład histerektomia pochwy i cholecystektomia u pacjentów z grup wysokiego ryzyka : wiek powyżej 70 lat, współistniejące ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego, żółtaczka obturacyjna lub obecność kamieni żółciowych).
Okołooperacyjne stosowanie cefazoliny może być również skuteczne u pacjentów chirurgicznych, u których zakażenie w miejscu zabiegu będzie stanowić poważne ryzyko (na przykład podczas operacji na otwartym sercu i stawów protetycznych).
Profilaktyczne podawanie cefazoliny należy zwykle przerwać w ciągu 24 godzin po zabiegu chirurgicznym. W chirurgii, gdzie wystąpienie infekcji może być szczególnie niszczące (na przykład podczas operacji na otwartym sercu i stawów protetycznych), profilaktyczne podawanie cefazoliny może trwać od 3 do 5 dni po zakończeniu operacji.
Aby ograniczyć rozwój opornych na leki bakterii i utrzymać skuteczność cefazoliny i innych leków przeciwbakteryjnych, cefazolinę należy stosować wyłącznie w leczeniu lub zapobieganiu infekcjom sprawdzonym lub podatnym drobnoustrojem wrażliwym. Gdy dostępne są informacje o kulturze i podatności, należy rozważyć warunki wyboru lub zmiany antybiotykoterapii. W przypadku braku takich danych lokalna epidemiologia i podatność mogą przyczynić się do empirycznego wyboru terapii.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe; ciąża Lek nie jest przepisywany wcześniakom i dzieciom w pierwszym miesiącu życia.
Z troską: niewydolność nerek, choroby jelit (w tym historia zapalenia jelita grubego).
Ciąża i laktacja
W okresie karmienia piersią lek stosuje się ostrożnie, przerywając karmienie piersią na okres leczenia. Stosowanie w ciąży jest dozwolone tylko ze względów zdrowotnych.
Dawkowanie i podawanie
Lek podaje się domięśniowo i dożylnie (strumieniem lub kroplówką). Schemat dawkowania jest ustalany indywidualnie, biorąc pod uwagę nasilenie choroby, rodzaj patogenu i jego wrażliwość na cefazolinę.
Przygotowanie roztworów do wstrzykiwań i infuzji
Do podawania domięśniowego zawartość fiolki 0,5 g leku rozpuszcza się w 2 ml, 1 g w 4 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu lub sterylnej wody do wstrzykiwań, dokładnie wstrząsając, aż do całkowitego rozpuszczenia. Powstały roztwór wstrzykuje się głęboko w mięsień.
Do wstrzyknięcia dożylnego strumienia pojedynczą dawkę leku rozcieńcza się w 10 ml izotonicznego roztworu chlorku sodu lub jałowej wody do wstrzykiwań i wstrzykuje powoli przez 3-5 minut. W przypadku kroplówki dożylnej 0,5 g lub 1 g leku rozcieńcza się w 50-100 ml wody do wstrzykiwań lub izotonicznym roztworze chlorku sodu lub 5% dekstrozy i wstrzykuje przez 20-30 minut (szybkość wstrzykiwania wynosi 60-80 kropli na 1 minutę ).
Tylko przezroczyste, świeżo przygotowane roztwory leku są odpowiednie do użycia.
Dla dorosłych pojedyncza dawka cefazoliny w zakażeniach wywołanych przez drobnoustroje Gram-dodatnie wynosi 0,25-0,5 g co 8 godzin W przypadku zakażeń dróg oddechowych o umiarkowanym nasileniu spowodowanych przez pneumokoki lub zakażeń dróg moczowych u dorosłych, lek jest przepisywany w dawce 0,5-1 g co 12 h. W przypadku chorób wywoływanych przez drobnoustroje gram-ujemne lek jest przepisywany w dawce 0,5-1 g co 6-8 godzin.
W ciężkich zakażeniach (posocznica, zapalenie wsierdzia, zapalenie otrzewnej, destrukcyjne zapalenie płuc, ostre zapalenie kości i szpiku, powikłane zakażenia urologiczne) dzienną dawkę leku u dorosłych można zwiększyć do maksymalnie 6 g / dobę, z przerwą między wstrzyknięciami wynoszącą 6-8 godzin.
Zapobieganie zakażeniu pooperacyjnemu - in / in, 1 g przez 0,5-1 godziny przed zabiegiem, 0,5-1 g - podczas zabiegu i 0,5-1 g - co 8 godzin w pierwszych dniach po zabiegu.
Dzieci starsze niż 1 miesiąc, lek jest przepisywany w dziennej dawce 20-50 mg / kg masy ciała (w 3-4 dawkach); z ciężkimi zakażeniami - 90-100 mg / kg. Maksymalna dawka dobowa dla dzieci wynosi 100 mg / kg.
Średni czas trwania leczenia wynosi 7-10 dni.
Przepisując cefazolinę pacjentom z zaburzeniami czynności nerek, konieczna jest korekta schematu dawkowania. U osób dorosłych dawka leku jest zmniejszona, a przerwa między jego wstrzyknięciami jest zwiększona. Dawka początkowa, niezależnie od stopnia zaburzeń czynności nerek, wynosi 0,5 g. Ponadto zaleca się następujące schematy dawkowania cefazoliny u dorosłych pacjentów z zaburzeniami czynności nerek:
- z klirensem kreatyniny 55 ml / min. i więcej możesz wprowadzić pełną dawkę;
- z klirensem kreatyniny 35-54 ml / min. można wprowadzić pełną dawkę, ale odstępy między wstrzyknięciami należy zwiększyć do 8 godzin;
- z klirensem kreatyniny mniejszym niż 11-34 ml / min. ½ dawki podaje się w odstępie 12 godzin pomiędzy wstrzyknięciami;
- z klirensem kreatyniny 10 ml / min. i mniejszą dawkę ½ podaje się z przerwą między wstrzyknięciami 18-24 godz.
W przypadku zaburzeń czynności nerek u dzieci, po raz pierwszy podaje się zwykłą pojedynczą dawkę leku, kolejne dawki koryguje się biorąc pod uwagę stopień niewydolności nerek:
- z klirensem kreatyniny 70-40 ml / min. lek podaje się w dawce dziennej 12-30 mg / kg, podzielonej na 2 dawki w odstępie 12 godzin;
- z klirensem kreatyniny 40-20 ml / min. lek podaje się w dawce dziennej 5-12,5 mg / kg, podzielonej na 2 dawki w odstępie 12 godzin;
- z klirensem kreatyniny mniejszym niż 5-20 ml / min. lek podaje się w dawce dziennej 2-5 mg / kg, podzielonej na 2 dawki w odstępie 24 godzin.
Efekty uboczne
Układ odpornościowy: wysypka, swędzenie, zaczerwienienie skóry, pokrzywka, hipertermię, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, wysiękowe, rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella), eozynofilia, bóle stawów, chorobę posurowiczą, skurcz oskrzeli.
Ze strony układu krwionośnego i układu limfatycznego: zgłaszano przypadki leukopenii, agranulocytozy, neutropenii; limfopenia, niedokrwistość hemolityczna, niedokrwistość aplastyczna, małopłytkowość / trombocytoza, hipoprotrombinemia, zmniejszenie hematokrytu, zwiększenie czasu protrombinowego, pancytopenia.
Ze strony przewodu pokarmowego: jadłowstręt, nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka, wzdęcia, objawy rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, które mogą wystąpić podczas lub po leczeniu, przy długotrwałym stosowaniu może rozwinąć się dysbakterioza, Candidiacosis przewodu pokarmowego (w tym drożdżakowe zapalenie jamy ustnej). W pojedynczych przypadkach wystąpił wzrost poziomu AlAT i AspAT oraz fosfatazy alkalicznej, niezwykle rzadko - przemijające zapalenie wątroby i żółtaczka cholestatyczna, hiperbilirubinemia.
Ze strony układu moczowego: upośledzona czynność nerek (zwiększony poziom azotu mocznikowego we krwi, hiperkreatynina); w takich przypadkach dawkę leku zmniejsza się, a leczenie przeprowadza się pod kontrolą dynamiki tych wskaźników. Rzadko zgłaszane śródmiąższowe zapalenie nerek i inne zaburzenia czynności nerek (nefropatia, martwica brodawek nerkowych, niewydolność nerek).
Zaburzenia neurologiczne: ból głowy, zawroty głowy, parestezje, lęk, pobudzenie, nadpobudliwość, drgawki.
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia: ból, stwardnienie, obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, przypadki zapalenia żył rozwinięte po podaniu dożylnym.
Inne działania niepożądane: ogólne osłabienie, blada skóra, tachykardia, krwotoki. W rzadkich przypadkach może wystąpić świąd odbytowo-płciowy, kandydoza narządów płciowych i zapalenie pochwy. Pozytywny test Coombsa. Przy długotrwałym stosowaniu może rozwinąć się nadkażenie wywołane lekoopornymi patogenami.
Przedawkowanie
Podawanie pozajelitowe nadmiernie wysokich dawek leku może powodować zawroty głowy, parestezje i ból głowy. Po przedawkowaniu cefazoliny lub jej kumulacji u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek mogą wystąpić efekty neurotoksyczne, ze zwiększoną gotowością drgawkową, uogólnionymi drgawkami kloniczno-tonicznymi, wymiotami i tachykardią.
Leczenie: przerwać stosowanie leku, jeśli to konieczne - do prowadzenia terapii przeciwdrgawkowej, odczulającej. W przypadku ciężkiego przedawkowania zaleca się leczenie podtrzymujące i monitorowanie funkcji hematologicznych, nerek, wątroby i układu krzepnięcia krwi do czasu ustabilizowania się stanu pacjenta. Lek jest wydalany z hemodializy; dializa otrzewnowa jest mniej skuteczna.
Interakcja z innymi lekami
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z lekami przeciwzakrzepowymi i moczopędnymi, w tym furosemid, kwas etakrynowy (przy jednoczesnym stosowaniu z diuretykami pętlowymi, kanaliczne wydzielanie cefazoliny jest zablokowane).
Synergizm działania przeciwbakteryjnego obserwuje się w połączeniu z antybiotykami aminoglikozydowymi. Aminoglikozydy zwiększają ryzyko uszkodzenia nerek. Farmaceutycznie niezgodne z aminoglikozydami (wzajemna inaktywacja). Leku nie należy mieszać w tej samej fiolce infuzyjnej z innymi antybiotykami (niezgodność chemiczna).
Wydalanie leku jest zmniejszone, a spotkanie z probenitsidem. Leki, które blokują wydzielanie kanalikowe, spowalniają wydalanie, zwiększają stężenie we krwi i zwiększają ryzyko reakcji toksycznych.
Cefazolina jest niezgodna z leków zawierających amikacyna, amobarbital sodu, siarczan bleomycyny, glukoheptonian wapnia, glukonian wapnia, chlorowodorek cymetydyna kolistimetat sodu erytromycyny, glukoheptonian, siarczan kanamycyny, chlorowodorek oksytetracykliny, pentobarbital sodu, siarczan polimyksyny B i chlorowodorek tetracykliny.
Przy jednoczesnym stosowaniu z etanolem możliwe są reakcje podobne do disulfiramu.
Może wystąpić reakcja krzyżowa między preparatami cefazoliny i penicyliny.
Cefazolina może zmniejszać efekt terapeutyczny szczepionki BCG, szczepionki przeciw durowi brzusznemu, więc ta kombinacja nie jest zalecana.
Środki ostrożności
Pacjenci, u których w przeszłości wystąpiły reakcje alergiczne na penicyliny, karbapenemy, mogą mieć zwiększoną wrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe, dlatego należy zdawać sobie sprawę z możliwości rozwoju reakcji alergicznych krzyżowych.
Podczas leczenia cefazoliną możliwe jest uzyskanie dodatnich (bezpośrednich i pośrednich) próbek Coombsa i fałszywie dodatniej reakcji moczu na glukozę. Lek nie wpływa na wyniki testów glikozurycznych przeprowadzonych metodami enzymatycznymi. W powołaniu leku może pogorszyć choroby przewodu pokarmowego, zwłaszcza zapalenie jelita grubego.
Leczenie lekami przeciwbakteryjnymi, zwłaszcza w przypadku ciężkich chorób u osób starszych, a także u osłabionych pacjentów, dzieci, może prowadzić do pojawienia się biegunki związanej z antybiotykami, zapalenia jelita grubego, w tym rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. Dlatego, jeśli biegunka wystąpi podczas lub po leczeniu cefazoliną, konieczne jest wykluczenie tych rozpoznań, w tym rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. Stosowanie cefazoliny należy przerwać w przypadku ciężkiej i / lub zmieszanej z biegunką krwi i przeprowadzić odpowiednie leczenie. W przypadku braku niezbędnego leczenia może rozwinąć się toksyczny megakolon, zapalenie otrzewnej i wstrząs.
Dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek nie jest wymagane.
Cefazoliny nie można podawać dokanałowo ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich reakcji toksycznych z ośrodkowego układu nerwowego, w tym drgawek.
Pacjenci z upośledzoną syntezą lub niedoborem witaminy K (na przykład przewlekła choroba wątroby, choroba nerek, podeszły wiek, niedożywienie, długotrwała terapia antybiotykowa), z przedłużonym leczeniem lekami przeciwzakrzepowymi poprzedzającymi podawanie cefazoliny, powinni kontrolować czas protrombinowy.
Po podaniu dożylnie roztworów hipotonicznych przy użyciu wody do wstrzykiwań jako rozpuszczalnika może rozwinąć się hemoliza.
Jedna fiolka Cefazolin-Belmed 500 mg zawiera 1,05 mmol (24,1 mg) sodu. Jedna fiolka Cefazolin-Belmed 1000 mg zawiera 2,1 mmol (48,2 mg) sodu. Należy to wziąć pod uwagę u osób kontrolujących spożycie sodu (w diecie niskosodowej).
Stosuj u dzieci. Lek nie jest przepisywany wcześniakom i dzieciom w wieku poniżej 1 miesiąca.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów silnikowych i innych potencjalnie niebezpiecznych maszyn. Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i innych potencjalnie niebezpiecznych maszyn ze względu na możliwość wystąpienia napadów.
Formularz wydania
Warunki przechowywania
W miejscu chronionym przed wilgocią i światłem w temperaturze nie wyższej niż 25 ° C
Cechy stosowania zastrzyków z antybiotykami
A antybiotyki są substancjami pochodzenia naturalnego, charakteryzującymi się wyraźną aktywnością. Zastrzyki z antybiotyków są przepisywane w ramach kompleksowego leczenia powikłanych przeziębień i innych patologii układowych.
Wybór leku odbywa się z uwzględnieniem wieku pacjenta, wskazań do stosowania leku, obecności powiązanych powikłań. Ta grupa leków nie jest przeznaczona do samoleczenia, co może być nieskuteczne i tylko pogorszyć obraz kliniczny choroby.
Główna lista nowoczesnych antybiotyków
Klasyfikacja nowoczesnych antybiotyków w zastrzykach o szerokim spektrum działania odbywa się w zależności od metody i stopnia ich wpływu na drobnoustroje chorobotwórcze.
Leki są podzielone przez mechanizm działania farmakologicznego: antybiotyki mogą być bakteriobójcze lub bakteriostatyczne, a także szerokie i wąskie spektrum działania.
Leki o szerokim spektrum działania są klasyfikowane w następujący sposób:
- Grupy penicylinowe: należy stosować leki zawierające amoksycylinę jako niezależny składnik aktywny lub w połączeniu z dodatkowym składnikiem aktywnym - kwasem klawulanowym.
- Cefalosporyny do podawania pozajelitowego charakteryzują się niską toksycznością i wysoką skutecznością, zajmują jedno z pierwszych miejsc wśród przepisanych leków przeciwbakteryjnych. Mechanizm działania jest spowodowany działaniem bakteriobójczym, z powodu którego dochodzi do naruszenia formowania ścian komórkowych bakterii. Nowoczesne cefalosporyny obejmują leki drugiej generacji oparte na cefuroksymie. Leki trzeciej generacji na bazie cefotaksymu, ceftriaksonu, cefoperazonu, ceftazydymu, cefoperazonu / sulbaktamu. Podobnie jak 4-generacji Celesporins są lekami na bazie cefepimu.
- Chinolony różnią się mechanizmem działania od innych substancji przeciwbakteryjnych, są używane do eliminowania patogenów opornych na inne leki. Współczesne chinolony 2-4 pokolenia do podawania pozajelitowego są lekami na bazie cyprofloksacyny (Tsiprobid, Quintor, Epitspro), ofloksacyny, pefloksacyny, lewofloksacyny.
- Aminoglikozydy są stosowane w leczeniu zakażeń wywołanych przez tlenowe patogeny Gram-ujemne. Preparaty do podawania pozajelitowego drugiej generacji jako składnika aktywnego zawierają gentamycynę, tombramycynę, netilmycynę. Trzecia generacja - leki na bazie amikacyny.
- Makrolidy są jednym z najmniej toksycznych antybiotyków. Do podawania pozajelitowego za pomocą leków na bazie klarytromycyny, spiramycyny.
Zalety postaci do wstrzykiwania
Zalety leków przeciwbakteryjnych do wstrzykiwania to:
- 95-100% biodostępność, szybkie działanie farmakologiczne. Takie leki działają szybciej niż leki doustne.
- Działanie antybiotyków pozajelitowych rozwija się szybciej, co jest bardzo ważne w leczeniu pacjentów w ciężkim stanie, w nagłych przypadkach.
- Możliwość zastosowania w leczeniu pacjentów w ciężkim stanie (nie może połknąć pigułki) lub nieprzytomnych.
- Zastrzyki mogą być zaangażowane w leczenie pacjentów z chorobami wątroby w wywiadzie i narządami przewodu pokarmowego w wywiadzie.
Skuteczność leków przeznaczonych do podawania pozajelitowego nie zależy od przyjmowania pokarmu.
Zakres
Antybiotyki w zastrzykach mają szeroki zakres zastosowań. Są stosowane w leczeniu chorób zakaźnych, a także w zapobieganiu wtórnym zakażeniom bakteryjnym.
Oprócz leczenia chorób układu oddechowego, ta grupa leków może być również stosowana do wykrywania zmian zakaźnych:
- Układ moczowo-płciowy.
- Drogi oddechowe, narządy laryngologiczne.
- Skóra, tkanka miękka, błony śluzowe.
- Narządy płciowe.
- Układ mięśniowo-szkieletowy.
- Narządy przewodu pokarmowego i układu pokarmowego (zęby, szczęka).
- Pęcherzyk żółciowy i drogi żółciowe.
- Leki są stosowane w posocznicy i zapaleniu otrzewnej, a także w zapobieganiu i leczeniu pacjentów, którzy mają obniżoną odporność.
Niektóre antybiotyki wykazują wyraźne działanie przeciwzapalne, co umożliwia ich stosowanie w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów. Wiele leków przeciwbakteryjnych przyczynia się do zapewnienia działania przeciwnowotworowego.
Leczenie zapalenia oskrzeli
Antybiotyki w zastrzykach na zapalenie oskrzeli stosuje się jako część złożonego leczenia wraz ze środkami zmniejszającymi wrażliwość, lekami rozszerzającymi oskrzela, kortykosteroidami (w przypadku ciężkiego przebiegu procesu patologicznego).
W leczeniu ostrego zapalenia oskrzeli wywołanego przez wirusy (adenowirusy, paragrypy, RSV), w większości przypadków, pacjentom poniżej 5 lat i młodzieży nie przepisuje się antybiotykoterapii.
Cel tej grupy leków w leczeniu ostrego zapalenia oskrzeli jest wymagany przy identyfikacji:
- Powikłania: zapalenie płuc, ostre i zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok.
- Brak odpowiedniego efektu terapeutycznego z alternatywnych grup leków przez 7 dni.
- Skargi na zły stan zdrowia, częsty kaszel, który występuje w ciągu dnia,
- Podczas leczenia pacjentów starszych niż 54-56 lat.
W przypadku zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli u dorosłych pacjentów (w tym palaczy) wymagane są leki przepisujące na podstawie:
- Amoksycylina.
- Cefotaksym.
- Amoksycylina w połączeniu z kwasem klawulanowym (Amoxiclav, Agumentin).
- Cefaleksyna.
- Gentamycyna.
- Cefradyna (Sefril).
- Cefuroksym.
- Klarytromycyna.
- Ceftazydym.
- Cefamundola (Cefamabol).
- Cefazolina.
Wybór odpowiedniego leku przeciwbakteryjnego jest przeprowadzany przez lekarza, biorąc pod uwagę wrażliwość czynnika chorobotwórczego na aktywny składnik leku, wiek pacjenta, obecność powiązanych powikłań.
Augmentin (proszek i / o na bazie amoksycyliny i kwasu klawulanowego)
Dawkowanie leku dobiera się biorąc pod uwagę masę ciała pacjenta, przejawiające objawy, indywidualne cechy organizmu.
Jeśli to konieczne, jednoczesnego stosowania preparatu Augmentin z lekami z grupy aminoglikozydów nie należy mieszać w jednej strzykawce.
Leczenie zapalenia płuc
Zapalenie płuc jest ostrą zakaźną chorobą zapalną płuc, w której procesy patologiczne obejmują układ oddechowy. Zastrzyki antybiotyków zaczynają być stosowane natychmiast po określeniu czynnika chorobotwórczego, kursy, pod nadzorem lekarza.
W trakcie leczenia zapalenia płuc u dorosłych można stosować listę leków zawierających substancje czynne do podawania pozajelitowego:
- Amoksycylina.
- Ceftriakson (Rocefin, Ceftriabol).
- Gentamycyna.
- Cefpyramid (Tamycin).
- Imipenem w połączeniu z cilastatyną (Tienam).
- Klindamycyna.
- Cefotaksym.
- Amikacyna.
- Cefepim (Maxipim).
- Zefpirim (Cefanorm).
- Klarytromycyna.
- Kwas klawulanowy w połączeniu z amoksycyliną.
- Cyprofloksacyna.
- Ceftrizoxim (Epocelin).
- Ceftazydym.
- Cefradyna (Sefril).
- Cefamundol (Cefamabol).
- Cefaleksyna.
- Cefazolina.
Terapia powinna rozpocząć się jak najwcześniej i być racjonalna, złożona i indywidualna.
Zawiesina amoksycyliny do wstrzykiwań (15%)
Lek ma wpływ na zakażenia gronkowcowe i paciorkowcowe, ma szeroki zakres zastosowań.
Podczas pierwszego dnia stosowania leku pacjenci mogą narzekać na pogorszenie ogólnego samopoczucia.
Dzieje się tak, ponieważ zastrzyki substancji czynnej wpływają na ściany patogenów i przyczyniają się do ich śmierci. Rozpadowi mikroorganizmów towarzyszy uwalnianie toksyn do krążenia ogólnoustrojowego.
Ceftriakson
Ceftriakson jest antybiotykiem z grupy cefalosporyn trzeciej generacji, który charakteryzuje się szerokim spektrum działania i cechą charakterystyczną w postaci powolnej eliminacji z organizmu.
Umożliwia to stosowanie leku 1 raz na 24 godziny. Wydalanie aktywnego składnika jest wykonywane przez nerki. Leku nie należy łączyć z innymi lekami przeciwbakteryjnymi.
Do podawania domięśniowego 1 gram leku rozcieńcza się 1% m lidokainą i wstrzykuje głęboko w pośladek maksymalny. Nie zaleca się wstrzykiwania więcej niż 1 grama leku w jeden pośladek.
Stosowanie lidokainy do płynów dożylnych jest przeciwwskazane.
Możliwy rozwój ogólnoustrojowych reakcji ubocznych z przewodu pokarmowego, skóry, bólu głowy, zawrotów głowy, zapalenia żył, przekrwienia woreczka żółciowego. Ceftriaksonu należy unikać, jeśli pacjent nie toleruje substancji czynnej w pierwszym trymestrze ciąży.
Tienam
Tienam to połączony, wysoce skuteczny lek stosowany w leczeniu infekcji o umiarkowanym i ciężkim nasileniu. Lek należy wstrzykiwać głęboko w okolice dużych mięśni (pośladków, bocznych mięśni ud). Wstępnie przeprowadza się test aspiracji, aby zapobiec przedostaniu się leku do światła naczyń krwionośnych.
W przypadku, gdy pacjent nie zauważy poprawy stanu zdrowia z powodu stosowania leków przeciwbakteryjnych, konieczne jest ponowne skonsultowanie się z lekarzem, ponowne rozważenie diagnozy i przepisanego schematu leczenia.
Jak przyjmować cefazolinę na zapalenie oskrzeli?
Cefazolina na zapalenie oskrzeli jest najskuteczniejszym półsyntetycznym antybiotykiem, który wpływa na większość bakterii. Zastrzyki podaje się dorosłym i dzieciom, a częstość wstrzyknięć może być różna.
Wskazania do użycia
Cefazolina jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, dlatego jest przepisywana w przewlekłym zapaleniu oskrzeli i zaostrzeniach choroby. Ponadto lek jest przepisywany na następujące patologie:
- zakażone rozstrzenie oskrzeli;
- zapalenie oskrzeli;
- ropień płuc.
Antybiotyk jest stosowany profilaktycznie przeciwko powikłaniom w okresie pooperacyjnym.
Dawkowanie i podawanie
Cefazolina jest przeznaczona do podawania domięśniowego lub dożylnego. W celu rozcieńczenia proszku stosuje się jałową wodę lub roztwór chlorku sodu. Aby wstrzyknięcia były mniej bolesne, do roztworu dodaje się lidokainę lub nowokainę.
Dla dorosłych dzienna dawka antybiotyku na zapalenie oskrzeli wynosi 250-1000 mg. Cefazolinę należy podawać 3-4 razy dziennie. Maksymalna dopuszczalna dawka dzienna wynosi 6000 mg. Jeśli choroba zagraża życiu pacjenta, dzienną stawkę można zwiększyć do 12 000 mg.
Dla dzieci starszych niż 1 miesiąc dawka dobowa wynosi 25-50 mg. Ilość wstrzykniętego leku dobiera się z uwzględnieniem masy ciała dziecka. W ciężkich zakażeniach dzienna dawka jest zmniejszana do 100 mg. Zastrzyki wykonuje się z częstotliwością 3-4 razy dziennie.
Dokładna dawka leku jest przepisywana indywidualnie przez lekarza prowadzącego.
Efekty uboczne
Może wystąpić reakcja alergiczna wyrażona przez wysypki skórne i świąd (w ciężkich przypadkach, obrzęk naczynioruchowy). Możliwe jest również ogólne osłabienie, blada skóra, szybkie bicie serca.
Przeciwwskazania
Cefazolina przenika do mleka kobiecego i dlatego jest przeciwwskazana do karmienia piersią. Ponadto lek jest przeciwwskazany w przypadku nietolerancji na składniki leku i zaburzenia czynności nerek.
Czas trwania leczenia
Przebieg leczenia zapalenia oskrzeli wynosi od 5 do 7 dni, w zależności od indywidualnych cech organizmu i ciężkości choroby.
Interakcja z innymi lekami
Leki przeciwbakteryjne, takie jak sulfonamidy i tetracykliny, są niekompatybilne z cefazoliną, więc jednoczesne leczenie będzie nieskuteczne. Konieczne jest kontrolowanie krzepnięcia krwi przy jednoczesnym leczeniu cefazoliną i doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Jednoczesne stosowanie z lekami moczopędnymi może spowodować niewydolność nerek.
Wpływ na prowadzenie pojazdu: cefazolina nie wpływa niekorzystnie na ośrodkowy układ nerwowy, więc podczas leczenia osoba może prowadzić samochód i kontrolować inne mechanizmy.
Zgodność z alkoholem: w trakcie terapii używanie napojów alkoholowych jest surowo zabronione. Alkohol zmniejsza skuteczność antybiotyku, a także prowadzi do funkcjonalnych i morfologicznych zmian w nerkach.
Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania osoba ma zawroty głowy, osłabienie, ból w miejscu wstrzyknięcia. Aby wyeliminować objawy, należy anulować leczenie i zwrócić się o pomoc medyczną.
Warunki przechowywania
Zaleca się przechowywanie cefazoliny w ciemnym miejscu o temperaturze powietrza nie wyższej niż 25 ° C. Nie dopuszczaj do bezpośredniego działania leku na światło słoneczne. Chronić przed dziećmi.
Okres trwałości
Cefazolina jest przechowywana przez 36 miesięcy od daty produkcji.
Skład i forma uwalniania
Aktywnym składnikiem cefazoliny jest sól sodowa. Lek jest wytwarzany w postaci liofilizatu. Tak zwany proszek do sporządzania roztworu do podawania dożylnego i domięśniowego.
Ciąża i laktacja
Podczas laktacji leczenie jest niedopuszczalne. Kobietom w ciąży przepisuje się indywidualnie cefazolinę. Nie ma negatywnego wpływu na rozwój wewnątrzmaciczny płodu w okresie terapii.
Użyj w dzieciństwie
Cefazolina jest zabroniona u wcześniaków i dzieci do 4 tygodni. Z ostrożnością konieczne jest wprowadzenie leku z naruszeniem nerek.
Warunki sprzedaży aptek
Używaj na starość
Cefazolin należy stosować ostrożnie u osób w podeszłym wieku. W okresie terapii wymaga monitorowania klinicznych parametrów krwi. Dawkowanie leku nie różni się od standardowego.
Najlepsze antybiotyki na zapalenie oskrzeli
Zapotrzebowanie na antybiotyki w zapaleniu oskrzeli często wywołuje kontrowersje wśród lekarzy i pacjentów. W rosyjskich szpitalach zaczyna się ich używać natychmiast po przyjęciu, nie czekając na wyniki bakposev. W niektórych przypadkach takie podejście zapobiega powikłaniom choroby, w innych powoduje dodatkowe szkody dla zdrowia. Jak uzasadnione jest stosowanie antybiotyków w zapaleniu oskrzeli i kiedy nie można się bez nich obejść?
Jak działają antybiotyki
Aby zrozumieć, czy musisz użyć leku, musisz wiedzieć, jaki to ma wpływ. Antybiotyki - krótka nazwa grupy leków przeciwbakteryjnych. Substancje te niszczą zarazki powodujące chorobę, a zatem są bardzo skuteczne w leczeniu wielu chorób.
Należy jednak pamiętać, że antybiotyki mają szkodliwy wpływ nie na wszystkie drobnoustroje, ale tylko na bakterie, zarówno patogenne, jak i korzystne. Leki przeciwbakteryjne są nieskuteczne wobec wirusów, co czyni ich zastosowanie w nieskomplikowanych chorobach wirusowych bez znaczenia.
Wskazania do antybiotykoterapii
Antybiotyki są przepisywane tylko w przypadku zakażeń bakteryjnych, które mogą pojawić się jako niezależna choroba lub być powikłaniem innego stanu. Nie ma jednego schematu leczenia i ogólnych wskazań dla wszystkich antybiotyków. Dla każdego leku instrukcje zawierają choroby i spektrum mikroorganizmów, dla których jest aktywny.
W przypadku zapalenia oskrzeli leczenie antybiotykami odbywa się w obecności flory bakteryjnej lub wysokiego prawdopodobieństwa jej wystąpienia. Wskazania dotyczące powołania tej grupy leków to warunki, w których:
- Pacjent jest osobą starszą, której odporność jest osłabiona. W takiej sytuacji antybiotyk pomoże uniknąć powikłań i dodania infekcji bakteryjnej, której prawdopodobieństwo jest bardzo wysokie.
- Zaostrzyło się przewlekłe zapalenie oskrzeli.
- Ostra postać zapalenia drzewa oskrzelowego została opóźniona, a powrót do zdrowia trwa dłużej niż 3 tygodnie.
- Zapalenie oskrzeli jest spowodowane uszkodzeniem błon śluzowych, takich jak oparzenia dróg oddechowych.
- Czynnikami sprawczymi są chlamydia lub mykoplazma, ponieważ trudno je leczyć inaczej.
Jak wybrać lek
Główną zasadą przy wyborze antybiotyku jest to, że musi być aktywny w stosunku do interesującego patogenu. Z każdą chorobą znajduje się lista dozwolonych w leczeniu leków. Nie możesz kupić pierwszego dostępnego antybiotyku i rozpocząć leczenia.
Ważnym punktem przy wyborze jest natura dystrybucji leku w tkankach ciała. Jeśli patogen jest zlokalizowany w płucach i największe stężenie leku znajduje się w drogach moczowych, lepiej wybrać inny środek.
Ogólne zalecenia dotyczące leczenia zapalenia oskrzeli są następujące:
- Pierwsze dni zapalenia oskrzeli są leczone bez użycia antybiotyków. Wyjątkiem są pacjenci z wysokim prawdopodobieństwem powikłań bakteryjnych. Preferowana jest grupa leków związanych z penicylinami.
- Przewlekłemu procesowi zapowemu z dużym prawdopodobieństwem towarzyszy obecność flory bakteryjnej, więc lekarz może przepisać lek z grupy makrolidów lub cefalosporyn.
- W odniesieniu do zakażenia chlamydiami, makrolidami, fluorochinolonami, tetracykliny będą skuteczne. Gdy mykoplazmat - makrolidy.
- Postać obturacyjna, zwłaszcza obecność ropnej plwociny, może być wskazaniem do wyznaczenia makrolidów, fluorochinolonów lub leków, do których kultura plwociny ujawniła wrażliwość patogenu.
Obliczanie dawek
Dawkowanie antybiotyków oblicza się na podstawie wieku pacjenta i ciężkości choroby. Dopuszczalne przedziały normy dla każdego leku są znane lekarzowi, a także są zapisane w instrukcji. Każdy składnik aktywny ma swoje dzienne spożycie i nie jest równy dawce innych antybiotyków.
Z reguły najpierw określ dzienną dawkę leku, a następnie podziel ją na wymaganą liczbę dawek. Częstotliwość i czas trwania kursu są również określane przez lekarza. W terapii antybiotykowej bardzo ważne jest obserwowanie równych odstępów między dawkami leku w celu zapewnienia stabilnego stężenia substancji czynnej we krwi.
Grupy antybiotykowe na zapalenie oskrzeli
Wszystkie antybiotyki są podzielone na kilka grup, w zależności od aktywności substancji, ich rozmieszczenia w tkankach i mechanizmu działania.
Makrolidy. Blokują syntezę białek w komórce bakteryjnej, co prowadzi do jej śmierci. Bardzo szeroko stosowany do zapalenia oskrzeli, zwłaszcza przewlekłego. Wysokie stężenia znajdują się w drogach oddechowych, co wyjaśnia ich skuteczność. Klasycznym przedstawicielem jest azytromycyna.
Penicyliny. Niszczą błony komórkowe bakterii i często są lekami z wyboru w antybiotykoterapii chorób układu oddechowego. Mają wysoki profil bezpieczeństwa, ale wadą są częste reakcje alergiczne, które występują u tych leków. Z przedstawicieli serii penicylin można wyróżnić amoksycylinę - Augmentin, Amoxiclav, Flemoklav.
Tetracykliny. Jednak znana jako antybiotyki o szerokim spektrum działania, odporność bakterii na nie stale wzrasta. Stosowanie leków w tej grupie do infekcji układu oddechowego staje się coraz mniej również z powodu dużej liczby działań niepożądanych.
Fluorochinolony. Zniszcz DNA bakterii. Zaletą leków jest to, że wykazują bardzo szeroki zakres aktywności i są przepisywane na różne choroby. Z wad można zauważyć częsty rozwój dysbiozy. Przedstawiciele - ofloksacyna, lewofloksacyna.
Cefalosporyny. Wystarczająco silne antybiotyki, ale często powodują alergie. Mają szerokie spektrum działania. Przedstawiciele - Ceftriakson, Cefazolin, Cefaleksyna.
Karbapenemy. Silne antybiotyki, odporne na działanie niszczących enzymów bakteryjnych. Używane tylko jako leki zapasowe.
Formy dawkowania antybiotyków
Sposób podawania leku zależy od ciężkości choroby i wieku pacjenta. Lekarz może przepisać antybiotyk:
- W tabletkach. Najdogodniejsza forma, która jest stosowana do łagodnego i umiarkowanego nasilenia choroby. Tabletki są zalecane dla pacjentów od 6 lat. Dla młodszych producentów produkują ciekłe postacie dawkowania, które są również przyjmowane doustnie (doustnie).
- Wtrysk. Zastrzyki wykonywane są w szpitalu. Są one wskazane dla pacjentów z ciężką chorobą, jak również dla tych, którzy z jakiegoś powodu nie mogą przyjmować leku doustnie.
- Wdychanie. Skuteczny sposób zwalczania infekcji w chorobach układu oddechowego, zwłaszcza zapalenia oskrzeli. Inhalacje są przepisywane, gdy proces patologiczny jest zlokalizowany w drogach oddechowych i infekcja nie rozprzestrzeniła się na inne narządy. Inhalacje dają szybki i dobry wynik leczenia i nie mają praktycznie żadnych skutków ubocznych.
Najbardziej skuteczne leki
Poniżej opisano antybiotyki, które najczęściej przepisują lekarze na zapalenie oskrzeli:
Biseptol. Tani i skuteczny środek przeciwbakteryjny, który należy do grupy leków sulfonamidu. Nie dotyczy nowoczesnych leków, więc stosowanych przez długi czas, ale często staje się wyborem lekarzy. Stosowany do infekcji górnych dróg oddechowych, dróg oddechowych, dróg moczowych. Może mieć negatywny wpływ na stan wątroby, nerek i układu krwionośnego.
Flemoxin-Solutab. Tabletka, którą można połknąć lub rozpuścić w wodzie. Smakuje dobrze. Lek jest odporny na działanie soku żołądkowego. Dobrze pomaga w zakażeniach układu oddechowego, przewodu pokarmowego i układu moczowo-płciowego. Jeden z najbezpieczniejszych leków.
Augmentin. Ma szerokie spektrum działania, jest przepisywany na zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, procesy zapalne w nerkach, tkankach miękkich. Odnosi się do chronionych penicylin, które często są przepisywane przez lekarzy. Amoxiclav ma podobny efekt.
Ofloksacyna. Jest skuteczny w zakażeniach jamy brzusznej, narządów laryngologicznych, dróg moczowych. Nie przydzielono kobietom w ciąży i dzieciom do 15 lat.
Azytromycyna. Dobrze i szybko pomaga w zapaleniu oskrzeli i zapaleniu płuc. Wymaga krótkiego cyklu leczenia zarówno u dorosłych, jak i dzieci. Jeden z najpopularniejszych i najtańszych leków na choroby układu oddechowego. Przeciwwskazaniami są nadwrażliwość na lek.
Cefazolina. Dostępne w ampułkach. Lek musi być leczony w szpitalu. Należy do pierwszej generacji cefalosporyn. Skuteczny w przypadku zapalenia płuc, infekcji skóry, kości, zapalenia otrzewnej, zapalenia wsierdzia.
Sumamed. Oryginalna azytromycyna. Cena leku jest wyższa niż jego analogów. Z bakteryjnym zapaleniem dróg oddechowych jest nie mniej skuteczny niż wiele nowszych leków ostatniej generacji. Jest stosowany we wszystkich chorobach powodowanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę.
Fusafungina. Aktywny także przeciwko grzybom. Jest stosowany w postaci aerozolu do infekcji górnych dróg oddechowych i przewodów nosowych. Sprzedawane bez recepty.
Oprócz antybiotyków w leczeniu zapalenia oskrzeli, powszechnie stosuje się środki mukolityczne (Fluimucil, ACC dla zapalenia oskrzeli), a także leki wykrztuśne i rozszerzające oskrzela (Ascoril). Pomagają złagodzić objawy i przyspieszyć powrót do zdrowia.
Tradycyjne metody leczenia zapalenia oskrzeli
W początkowej fazie choroby tradycyjna medycyna nie wpływa na działanie leków. Procedury rozgrzewające, inhalacje z olejkami eterycznymi, wywary z ziół leczniczych sprawdziły się dobrze. Naturalne antybiotyki to cebula i czosnek. Warto również podkreślić produkty pszczele, które bardzo skutecznie zwalczają wirusy i bakterie, a także zmniejszają proces zapalny.
Antybiotyki dla kobiet w ciąży i dzieci
Antybiotyki podczas ciąży są przepisywane tylko w skrajnych przypadkach. W pierwszym trymestrze ciąży można stosować nowoczesne leki z grupy penicylin. Od drugiego trymestru można stosować niektóre cefalosporyny. Fluorochinolony i tetracykliny są surowo zabronione. Najlepszym wyborem w leczeniu zapalenia oskrzeli jest stosowanie fusafunginy lub innych postaci wziewnych.
Dla dzieci chronione aminopenicyliny są uważane za najbezpieczniejsze. Są zatwierdzone do stosowania od najmłodszych lat. Bardzo ważne jest jednak prawidłowe obliczenie dawki antybiotyku w oparciu o masę dziecka. Jeśli jesteś uczulony na tę grupę, można przepisać makrolidy lub cefalosporyny.
Liczba czynników, które należy wziąć pod uwagę przepisując lek na zapalenie oskrzeli, jest dość duża. Który antybiotyk jest bardziej odpowiedni dla osoby dorosłej lub dziecka, tylko lekarz może wybrać. Jak dużo wypić lek na zapalenie płuc lub łagodny kaszel, powinien również określić specjalista. Nie samoleczenia - może być nie tylko nieskuteczne, ale także powodować dodatkowe szkody dla zdrowia.