Szczegółowy obraz kliniczny przewlekłego zapalenia gruczołowego u dzieci i etapów leczenia

Czasami wszystkie dzieci mają ból gardła, a czasami migdałki w jamie ustnej mogą zostać zainfekowane. Jednak migdałki nie są jedynymi wrażliwymi gruczołami. W nosogardzieli również migdałki mogą zostać zainfekowane. Zapalenie migdałków, zwane zapaleniem gruczołowym, może utrudniać oddychanie i prowadzić do nawracających infekcji dróg oddechowych. Pomożemy Ci dowiedzieć się, co to jest przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego u dzieci i jak sobie z tym poradzić.

Niewiele o adenoidach

Adenoidy to kawałek tkanki, który jest wysoko w gardle, tuż za nosem. Wraz z innymi migdałkami są częścią układu limfatycznego. Układ limfatyczny oczyszcza organizm z infekcji i utrzymuje równowagę płynów biologicznych. Adenoidy i migdałki działają poprzez pułapkowanie bakterii, które przenikają przez nos i usta.

Adenoidy zaczynają rosnąć od urodzenia i osiągają wielkość szczytową w wieku 3 - 5 lat. Po 7 latach zmniejszają się. U młodzieży są ledwo zauważalne.

Niemowlęta i bardzo małe dzieci mają niedoskonały układ odpornościowy. W tym wieku adenoidy są przydatną rezerwą w walce z infekcjami. Adenoidy przechowują białe krwinki i przeciwciała, które pomagają niszczyć potencjalne infekcje zagrażające zdrowiu dziecka. Później, gdy odporność jest lepiej rozwinięta i skuteczniej radzi sobie z infekcjami, nie są one potrzebne.

W przeciwieństwie do migdałków, które można zobaczyć oglądając je podczas otwierania ust przy lustrze, lekarz widzi migdałki ze specjalnym lustrem.

Chociaż migdałki pomagają odfiltrować zarazki, czasami mogą być przeciążone bakteriami i zostać zainfekowane. Gdy tak się dzieje, gruczoły stają się zapalne i puchną. Warunek ten nazywany jest zapaleniem gruczołowym. Jeśli migdałki są zapalone, nie mogą działać prawidłowo.

Przyczyny zapalenia gruczolaka

Zapalenie gruczołowe może być spowodowane infekcją bakteryjną, taką jak Streptococcus. Warunek ten może być również spowodowany przez wiele wirusów, w tym wirus Epsteina-Barra, adenowirusa i rinowirusa.

Czynniki ryzyka

W przypadku wystąpienia zapalenia gruczołowego wystarczy wpływ wielu czynników:

• sztuczne karmienie;
• monotonne i przeważnie węglowodanowe jedzenie;
• krzywica (z niedoborem witaminy D);
• skaza;
• alergia;
• hipotermia;
• narażenie środowiskowe (mieszkanie w obszarze o suchym, zanieczyszczonym powietrzu);
• nawracające infekcje gardła;
• infekcje migdałków;
• kontakt z powietrznymi wirusami, drobnoustrojami i bakteriami.

Objawy zapalenia gruczołowego

Objawy zapalenia gruczołowego mogą się różnić w zależności od etiologii, ale najczęściej jest to:

• zatkany nos;
• ból gardła;
• powiększone szyjne węzły chłonne;
• ból w uszach.

Jeśli nos jest wypchany, oddychanie przez niego staje się trudne.

Inne oznaki zapalenia gruczołowego związane z zatkanym nosem obejmują:

• oddychanie przez usta;
• mowa z dźwiękiem nosowym (głos nosowy), jak gdyby dziecko mówi z uszczypniętym nosem;
• zaburzenia snu;
• bezdech lub chrapanie.

Formy zapalenia gruczołowego

Podobnie jak w przypadku większości istniejących chorób, powszechne postacie zapalenia gruczołowego są ostre i przewlekłe.

Objawy ostrego zapalenia gruczołowego

Ostre infekcje dróg oddechowych i paciorkowców są podkreślone jako czynniki etiologiczne tej postaci choroby.

Początkowi choroby towarzyszy gorączka (od 39 ºС i więcej). Podczas połykania dziecko odczuwa lekki ból w głębi nosa. Z reguły nos jest wypchany, dziecko ma katar, w nocy pojawia się napadowy kaszel. Patrząc z gardła, drugiego lub trzeciego dnia, występuje zaczerwienienie w okolicy tylnej ściany gardła, o umiarkowanej intensywności. Z nosogardzieli stoi gęsta konsystencja śluzu.

Ciężkie ostre zapalenie gruczołowe występuje u niemowląt i często jest trudne do zdiagnozowania, ponieważ objawy są sprzeczne.

Wyrażają się głównie w objawach charakterystycznych dla zatrucia: w trudnościach z ssaniem, rozstrój żołądka (uczucie pełności żołądka, przedwczesne nasycenie, zbyt długie opóźnienie w żołądku), uczucie rozprzestrzeniania się w okolicy nadbrzusza, nudności i zespół dysfagii (zaburzenia połykania).

Tylne węzły chłonne szyjne i podżuchwowe rosną i stają się bolesne.

Z reguły czas trwania tej formy choroby wynosi do pięciu dni. Tendencja do nawrotów jest typowa, występują powikłania - ostre zapalenie ucha środkowego i zapalenia zatok, uszkodzenie dolnych dróg oddechowych. Może rozwinąć się zapalenie krtani i tchawicy i zapalenie oskrzeli.

Objawy podostrego zapalenia gruczołowego

Ta forma choroby charakteryzuje się dłuższym czasem trwania i jest charakterystyczna głównie dla dzieci z ciężkim przerostem migdałków gardłowych.

Początek choroby charakteryzuje się ciężkością, często występuje po ropnym zapaleniu migdałków. Czas trwania wynosi około 15 - 20 dni. Odzyskiwanie po dławicy występuje z temperaturą podgorączkową, z nieregularnymi wahaniami, wraz ze wzrostem temperatury wieczorem. Węzły chłonne szyjne i podżuchwowe pozostają w stanie spuchniętym, charakteryzującym się wrażliwością na badanie dotykowe.

Podostre zapalenie gruczołowe rozwija się głównie na tle ostrego zapalenia gruczołowego z gorączką podgorączkową. Martwi się także długi ropny katar, ostre zapalenie ucha środkowego i kaszel. Choroba w tej postaci czasami trwa przez kilka miesięcy przy różnych zmianach stanu.

Przewlekłe zapalenie gruczołowe

Postać przewlekła jest konsekwencją wcześniej rozwiniętej ostrej postaci choroby i często jest połączona ze wzrostem migdałka gardłowego (przerostu gruczołowego).

W literaturze medycznej zazwyczaj rozróżnia się 3 stopnie przerostu migdałków gardłowych. Istnieją jednak źródła, które rozszerzają tę klasyfikację na 4 poziomy.

1 stopień wzrostu adenoidów:

• trudności w oddychaniu przez nos. Z tego powodu we śnie dziecko oddycha przez usta, chociaż jego oddech podczas czuwania pozostaje normalny. Rodzice powinni zawsze zwracać uwagę na lekko otwarte usta dziecka podczas snu;
• nawet jeśli usta są zamknięte, oddychanie jest głośne, a dziecko czasami otwiera usta, aby wydychać i wdychać;
• w jamie nosowej następuje zwiększenie wydzielania śluzu, śluz z powodu obrzęku tkanek wypływa lub wpływa do nosogardzieli i dziecko połyka je;
• niezwykły wąchanie we śnie, wcześniej nie obserwowane.

Wszystkie powyższe objawy wynikają z faktu, że migdałki nieznacznie zwiększają się i zamykają około jednej czwartej światła kanałów nosowych. Adenoidy zajmują więcej miejsca w pozycji leżącej, co znacznie utrudnia oddychanie we śnie.

Wzrost drugiego stopnia w migdałkach gardłowych

Ten etap u dzieci objawia się problemami z oddychaniem przez nos podczas snu i podczas czuwania. W tym przypadku światło kanałów nosowych przy wyjściu z nosogardzieli zamyka się w połowie.

Do znaków charakterystycznych dla 1 stopnia warunku dodaje się inne, poważniejsze:

• Zazwyczaj w kanałach nosowych powietrze wchodzące do ciała jest oczyszczane i nawilżane, ale teraz omijają powietrze. Ponieważ dziecko nieustannie oddycha przez usta w nocy i w ciągu dnia, wywołuje infekcję dolnych dróg oddechowych, która nie utrzymuje się w nosie, choroba trwa dłużej i jest cięższa;
• dziecko we śnie nie tylko wącha, ale także wyraźnie chrapie, ponieważ migdałki blokują drogi oddechowe;
• barwa głosu zmienia się, staje się bardziej głucha lub nieco ochrypła, nosowa;
• z powodu braku tlenu i złej jakości odpoczynku nocnego ogólne samopoczucie dziecka pogarsza się z powodu trudności w oddychaniu, co powoduje jego podrażnienie;
• występują ciągłe problemy z uszami: uszy są zablokowane, słuch pogarsza się, często pojawiają się nawroty zapalenia ucha;
• zaczynają pojawiać się problemy żywieniowe. Z powodu braku apetytu dziecko albo w ogóle nie chce jeść, albo je mało i niechętnie.

Przerosty migdałków trzeciego stopnia

Prawie całkowicie pokrywają drogi nosowe, pozostawiając jedynie wąski prześwit do oddychania przez nos. Zdolność oddychania przez nos jest prawie nieobecna. Bardzo mało tlenu dostaje się do ciała, dziecko dusi się i pozostawia bolesne, ale nieudane próby przywrócenia normalnego oddychania.

Dziecko oddycha wyłącznie ustami przy każdej pogodzie. Swobodnie przenikając do nosogardzieli, a nawet głębiej, wirusy i bakterie powodują uporczywe infekcje dróg oddechowych i stan zapalny. Ze względu na częste choroby i obecność bakterii w nosogardzieli, odporność dziecka jest znacznie zmniejszona.

Silnemu wzrostowi tkanki limfatycznej koniecznie towarzyszą reakcje zapalne w migdałkach.

Z powodu braku tlenu, z powodu trudności w oddychaniu, mowa i zdolności poznawcze dziecka są upośledzone. Trudno jest dziecku się skupić, są trudności z zapamiętywaniem.

Z powodu nieprawidłowego oddychania klatka piersiowa jest zdeformowana, kontury twarzy zmieniają się, trójkąt nosowo-wargowy wygładza się.

Częste objawy

Co do zasady, przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego u dzieci ma następujące objawy:

• trudności z oddychaniem przez nos;
• katar (uporczywy katar, rzadko - ropny);
• regularne zaostrzenia choroby, które objawiają się gorączką do 38 ºС (średnio), jak również zwiększonym przeziębieniem i przekrwieniem nosa.

Zaostrzenie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego jest reprezentowane przez objawy ostrej postaci choroby. Po terapii ostre objawy znikają, jednak zmniejszenie nasilenia objawów nie usuwa najbardziej przewlekłej choroby. W związku z tym jest to cecha charakterystyczna dla postaci przewlekłej. W ostrym przebiegu leczenia przywracana jest struktura i funkcje migdałków, które były mniej lub bardziej zaburzone.

W przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego ogólny stan dziecka jest zadowalający, temperatura poza zaostrzeniem jest normalna. Objawy tej formy przejawiają się przede wszystkim u starszych dzieci. Jednocześnie przewlekłej formie towarzyszy opóźnienie dziecka w rozwoju poznawczym i fizycznym, co wpływa na wyniki w nauce.

Często, wraz z rozwojem przewlekłego zapalenia gruczołowego, występuje zapalenie błony śluzowej trąbki Eustachiusza. Temu ostatniemu towarzyszy upośledzenie słuchu w progresywnej formie przepływu.

Rozpoznanie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego

Otorynolaryngolog przeprowadza badanie fizykalne w celu ustalenia miejsca zakażenia. Zapyta również o historię twojej rodziny, aby ustalić, czy choroba ma predyspozycje dziedziczne.

Inne testy mogą obejmować:

• pobranie wymazu z gardła w celu pobrania próbek do badań laboratoryjnych (w celu identyfikacji bakterii i innych organizmów);
• badania krwi w celu określenia, czy występuje zapalenie;
• radiografia głowy i szyi w celu określenia wielkości migdałków i stopnia zakażenia.

Leczenie przewlekłego zapalenia gruczołowego u dzieci

W przypadku przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego z przerostem 1 stopnia leczenie jest zachowawcze. Oznacza to potrzebę stosowania miejscowego leków zwężających naczynia i leków przeciwzapalnych. Konieczne jest stosowanie kropli dwa razy dziennie.

Również w tym przypadku można stosować mycie jamy nosowej za pomocą roztworów antyseptycznych, pompowanie śluzu, terapię ozonową i terapię laserową. Inhalacja jest zalecana jako dodatkowy efekt.

Stosowanie antybiotyków jest często skuteczne w leczeniu przewlekłego procesu zapalnego w migdałkach.

Możliwe jest również leczenie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego u dziecka środkami ludowymi.

1. Dodaj szczyptę kurkumy w proszku i czarnego pieprzu w szklance ciepłego mleka. Pij przed snem. Pomaga zmniejszyć przekrwienie, zmniejsza ból i obrzęk śluzu.
2. Dodaj kilka kropel soku z cytryny i szczyptę pieprzu na łyżeczkę miodu. Zaoferuj dziecku dwa razy dziennie. Miód ma silne działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, co zmniejsza wielkość powiększonych migdałków.
3. Łyżeczka świeżego soku z imbiru zmieszana z łyżeczką miodu i dwiema łyżeczkami ciepłej wody. Pozwól dziecku przepłukać gardło tą mieszaniną, aby natychmiast złagodzić ból i obrzęk.
4. Wymieszaj świeże puree figowe z miodem. Pozwól dziecku jeść raz dziennie, aby przyspieszyć proces gojenia.
5. Zgnieść 2 - 3 ząbki czosnku w jednorodną papkę i wycisnąć z niego sok. Dodaj trochę miodu do soku czosnkowego. Pij ten sok powinien być bardzo powolny, raz dziennie.

W przypadku zapalenia gruczołowego z 2 i 3 stopniem przerostu, gdy leczenie staje się bezsilne, wykonywana jest operacja zwana adenoidektomią. W ten sposób usuwa się adenoidy. Po wykonaniu adenoidektomii nie wykonuje się żadnych dodatkowych nacięć, a usunięcie tkanki przerostowej następuje przez usta dziecka. Cały ten proces odbywa się w znieczuleniu.

Adenoidektomia, jej ryzyko i powikłania

Operacja jest przeprowadzana bezpiecznie i ostrożnie, aby uzyskać najlepsze wyniki. Masz prawo być poinformowany, że w trakcie operacji istnieje ryzyko nieudanych wyników, komplikacji lub obrażeń zarówno z powodów znanych, jak i nieprzewidzianych.

Ponieważ ludzie różnią się odpowiedzią na operację, znieczulenie, a ponieważ każdy ma inny proces powrotu do zdrowia, w końcu nie można zagwarantować wyników lub potencjalnych komplikacji.

Oto tylko niektóre z nich:

• krwawienie. Potrzeba transfuzji krwi jest niezwykle rzadka;
• potrzeba dalszej i bardziej agresywnej operacji, takiej jak korekcja przegrody nosowej lub usunięcie migdałków;
• choroba zakaźna;
• niezdolność do poprawy stanu dróg oddechowych nosa lub wyeliminowania chrapania, bezdechu sennego lub oddychania przez usta;
• potrzeba leczenia alergii. Operacja nie jest ani lekiem, ani substytutem dobrej kontroli lub leczenia alergii.

Przygotowanie przed adenoidektomią

W większości przypadków zabieg przeprowadza się ambulatoryjnie w szpitalu lub w centrum chirurgicznym.

Dziecko nie powinno przyjmować aspiryny ani żadnego produktu zawierającego aspirynę przez 10 dni przed datą zabiegu. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (takie jak Ibuprofen) nie powinny być przyjmowane w ciągu 7 dni przed datą zabiegu. Paracetamol jest dopuszczalnym środkiem przeciwbólowym. Lekarz zaproponuje kilka recept na ból pooperacyjny podczas wizyty przed zabiegiem. Najlepiej kupić je przed datą operacji.

Dziecko nie powinno jeść ani pić niczego 6 godzin przed zabiegiem. Zawiera nawet wodę, słodycze lub gumę do żucia. Wszystko w żołądku zwiększa szanse na powikłanie znieczulenia.

Jeśli dziecko jest chore lub ma gorączkę na dzień przed zabiegiem, należy poinformować o tym lekarza. Jeśli dziecko obudzi się w dniu operacji, nadal przychodź na operację zgodnie z planem. Lekarz określi, czy operacja jest bezpieczna. Ale jeśli dziecko ma ospę wietrzną, nie należy zabierać dziecka do placówki medycznej.

W dniu operacji

Ważne jest, abyś dokładnie wiedział, która godzina musi być zarejestrowana w placówce chirurgicznej, i że masz wystarczająco dużo czasu na przygotowanie. Zabierz ze sobą wszystkie dokumenty i formularze, w tym spotkania przedoperacyjne i arkusze historii choroby. Dziecko powinno być wygodną luźną odzieżą (odpowiednia piżama).

Podczas operacji

Na sali operacyjnej anestezjolog zwykle stosuje do znieczulenia ogólnego mieszaninę gazu i dożylnego leku. Podczas zabiegu dziecko będzie stale monitorowane przez pulsoksymetr (urządzenie, które sprawdza natlenienie krwi) i elektrokardiograf. Zespół chirurgiczny jest dobrze przygotowany do każdej sytuacji awaryjnej. Oprócz chirurga i anestezjologa w pokoju będzie pielęgniarka.

Po wprowadzeniu znieczulenia lekarz usunie migdałki ustami. Zewnętrzne cięcia nie będą. Podstawa migdałków będzie kauteryzowana elektrycznym koagulatorem. Cała procedura trwa zwykle mniej niż 45 minut. Lekarz przyjdzie do poczekalni, aby porozmawiać z tobą, gdy tylko dziecko bezpiecznie znajdzie się w sali pooperacyjnej.

Po adenoidektomii

Po operacji dziecko zostanie zabrane na zwykły oddział, gdzie pielęgniarka będzie go monitorować. Dziecko będzie mogło wrócić do domu tego samego dnia, kiedy w pełni wyzdrowieje ze znieczulenia. Zwykle zajmuje to kilka godzin.

Najlepiej jest, aby dziecko jadło lekkie, miękkie i chłodne jedzenie, jak tylko w pełni wyzdrowieje ze znieczulenia (lodów). Unikaj gorących płynów przez kilka dni. Nawet jeśli dziecko jest głodne, lepiej nie spieszyć się z karmieniem, aby zapobiec nudnościom i wymiotom pooperacyjnym. Czasami dziecko może wymiotować raz lub dwa razy bezpośrednio po zabiegu.

Antybiotyki są przepisywane dziecku po zabiegu i musisz ukończyć pełny kurs. Podaje się również paracetamol, który należy przyjmować w razie potrzeby. Nie należy podawać żadnych leków innych niż przepisane, chyba że omówiono to z lekarzem.

Odzyskiwanie

Badanie należy przeprowadzić 10 do 14 dni po zabiegu.

Rzadko po zabiegu nos dziecka oddycha natychmiast. Obrzęk nosa może trwać kilka miesięcy, aż do zmniejszenia obrzęku. Krople do nosa z solą fizjologiczną można stosować do rozpuszczania wszelkich skrzepów i zmniejszania obrzęku. Możesz zauważyć stałe lub nawet głośne chrapanie przez kilka tygodni. Przejściowa zmiana głosu jest częsta po zabiegu i zwykle powraca do normalnego dźwięku po kilku miesiącach. Po zabiegu mowa dziecka będzie mniej „nosowa”.

Krwawienie po adenoidektomii rzadko występuje. Dziecko może mieć bardzo niewielkie krwawienia z nosa. Jeśli nie ma znaczenia, lekarz może zalecić stosowanie kropli do nosa u dzieci zwężających naczynia. Czasami można zauważyć krew w kąciku oka.

Większość pacjentów potrzebuje co najmniej 7 do 10 dni na pozostanie w domu. Po 3 tygodniach możesz wznowić aktywność fizyczną.

Poinformuj lekarza, jeśli Twoje dziecko:

• niespodziewany wzrost liczby krwawień z nosa, nie spowodowany urazem;
• gorączka powyżej 38 ° C, która utrzymuje się pomimo wzrostu spożycia płynów, kąpieli w chłodnych warunkach i stosowania Paracetamolu;
• uporczywy ostry ból lub ból głowy, który nie jest łagodzony przez przepisany lek przeciwbólowy;
• nadmierny obrzęk lub zaczerwienienie nosa lub oczu.

Zapobieganie

Jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby zapobiec przewlekłemu zapaleniu gruczołu krokowego u młodych pacjentów.

1. Ważne jest, aby szybko leczyć ostre zapalenie gruczołu krokowego, zapewnić dziecku zdrową żywność i dużą ilość płynów.
2. Ponadto niezbędnym warunkiem jest odpowiedni sen i odpowiedni odpoczynek.
3. Dobra higiena może zminimalizować ryzyko infekcji.

Przewlekłe zapalenie gruczolaka

Migdałek nosowo-gardłowy w połączeniu z innymi formacjami limfoidalnymi (językowymi, migdałkami podniebiennymi) tworzy pierścień ochronny, który należy do struktur odporności. Zazwyczaj u dzieci przerost migdałków gardłowych, zwany migdałkami, jest maskowany przez objawy ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego, więc diagnoza patologii jest nieco trudna.

Treść artykułu

Migdałki zapewniają ochronę dziecka przed zakaźnymi patogenami, zwiększając ich rozmiar. Przerost tkanki limfatycznej występuje podczas częstych ataków drobnoustrojów, gdy układ odpornościowy nieustannie zmaga się z infekcją. Normalnie migdałki mogą nasilać się w ostrym okresie choroby zakaźnej, jednak po pokonaniu patogenów tkanka limfoidalna powraca do poprzedniej objętości.

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego rozwija się na tle częstych ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego i przewlekłych chorób nosowo-gardłowych i gardłowych (zapalenie migdałków, zapalenie zatok). W tym przypadku infekcja jest stale obecna w błonie śluzowej, wspierając proces zapalny. Pacjenci otolaryngologa to dzieci poniżej 8 lat, gdy ryzyko przerostu migdałków jest maksymalne.

Począwszy od 8-10 lat ciało migdałowate ulega zmianom i zmniejszeniu, aż do całkowitej atrofii.

W okresie przedszkolnym około 20% dzieci cierpi na migdałki gardłowe. Taktyki terapeutyczne są określane na podstawie objawów klinicznych choroby, obecności powikłań i wyników diagnostyki. Kontrowersje dotyczące operacji usuwania migdałków gardłowych mogą być kontynuowane do czasu wystąpienia poważnych powikłań u dzieci.

Przyczyny przewlekłego zapalenia gruczolaka

Pojawienie się migdałków, jak również ich stanu zapalnego, spowodowane jest zmniejszeniem obrony immunologicznej. Z kolei niedobór odporności rozwija się na tle takich czynników predysponujących, jak:

• stały ARVI;
• przewlekłe zapalenie zatok, zapalenie migdałków i zapalenie gardła z częstymi zaostrzeniami;
• zwiększona skłonność do alergii;
• szybkie zaprzestanie lub brak karmienia piersią;
• hipowitaminoza;
• niezdrowa dieta;
• ogólna hipotermia;
• niekorzystne warunki środowiskowe (zapylenie powietrza) i warunki życia (wilgoć, zimne, suche powietrze);
• brak równowagi hormonalnej.

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego może pogorszyć się 4 lub więcej razy w roku z powodu choroby układu oddechowego lub aktywacji przewlekłego zakażenia.

Jak objawia się przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego?

Aby podejrzewać zapalenie gruczołowe w postaci przewlekłej, wystarczy, aby rodzice zwracali uwagę na oddychanie, temperaturę i ogólny stan dziecka. Wśród głównych objawów skupiamy się na:

• trudności lub brak oddychania przez nos, co powoduje, że dziecko oddycha przez usta;
• zły sen, z powodu którego dziecko budzi się rano rano, nastrojowo i sennie;
• zmniejszony apetyt;
• chrapanie podczas snu;
• obecność śluzowo-ropnego wydzieliny z nosa;
• hipertermię podgorączkową;
• niedorozwój fizyczny;
• niedbalstwo i roztargnienie;
• kaszel;
• ból głowy;
• szybkie zmęczenie;
• upośledzenie słuchu

Wraz ze wzrostem migdałków u dziecka pojawia się nos, nie może wymówić niektórych liter. Przy długim przebiegu choroby można zauważyć zmiany w wyrazie twarzy. Staje się zmęczony, przygnębiony, zgryz zmienia się, a szczęka wydłuża się.

Zaostrzenie zapalenia gruczołowego przypomina ból gardła z silnym bólem w okolicy nosogardzieli i gorączką gorączkową. Również wydalane masy śluzowo-ropne.

Jeśli czas nie rozpocznie leczenia zapalenia gruczołu krokowego, jest on obarczony rozwojem powikłań:

• przewlekłe zapalenie ucha środkowego, utrata słuchu, ze względu na niższą drożność rurki słuchowej z powodu proliferacji tkanki limfatycznej. Naruszenie funkcji powietrza trąbki Eustachiusza prowadzi do awarii wentylacji i warunków sanitarnych jamy ucha. Drobnoustroje zaczynają się szybko rozmnażać, stymulując produkcję płynu zapalnego i rozwój zapalenia ucha środkowego;
• częste zaostrzenia zapalenia gruczołowego (5 lub więcej razy w roku) prowadzą do aktywacji drobnoustrojów chorobotwórczych nie tylko w migdałkach, ale także w błonie śluzowej gardła i gruczołach. Symptomatycznie proces patologiczny objawia się bólem gardła, katarem i zapaleniem gardła;
• bezdech, kiedy oddech dziecka zatrzymuje się w nocy i po kilku sekundach zostaje przywrócony. Wzrost okresów braku oddechu prowadzi do niedotlenienia mózgu i zagraża życiu dziecka;
• częste reakcje alergiczne. Zachowanie zakaźnych patogenów w fałdach błon śluzowych i luk prowadzi do nadwrażliwości organizmu, w wyniku czego układ odpornościowy zaczyna postrzegać prowokujące czynniki jako alergeny. W rezultacie może rozwinąć się pyłkowica, alergiczny nieżyt nosa, zapalenie tchawicy i oskrzeli lub astma oskrzelowa.

Jak rozpoznać migdałki?

W celu zbadania dziecka z podejrzeniem migdałków należy skontaktować się z otolaryngologiem. Lekarz najpierw analizuje objawy i cechy ich wyglądu. Zbadano także historię życia, obecność chorób współistniejących i obciążenie genetyczne.

Następnie wykonywany jest mały pacjent:

• Rynoskopia, podczas której możliwe jest uwidocznienie stopnia wzrostu limfatycznego, przekrwienia, obrzęku śluzu i ropnego wydzieliny. Podczas badania używa się specjalnego lustra do kontroli tylnej części nosogardzieli;
• Badanie rentgenowskie wykazuje, że określa stopień adenoidów i różnicowanie z zapaleniem zatok;
• endoskopia umożliwia dokładne określenie wielkości migdałków hiperplastycznych i ocenę stanu błony śluzowej dzięki instrumentom endoskopowym z minikamerem;
• badanie mikroskopowe i bakteriologiczne wymazu z jamy nosowo-gardłowej, którego wyniki określają rodzaj zakaźnych mikroorganizmów, a także ich odporność na leki przeciwbakteryjne;
• wykazano, że audiometria analizuje stopień utraty słuchu.

W procesie diagnozowania konieczne jest odróżnienie przewlekłego zapalenia gruczołowego od zapalenia zatok, zapalenia gardła, zapalenia migdałków, łagodnego naczyniakowłókniaka, alergicznego nieżytu nosa i pyłkowicy.

Należy pamiętać, że czasami trudności z oddychaniem mogą być spowodowane krzywizną przegrody nosowej, a nie migdałkami.

Podejścia terapeutyczne

Leczenie polega na kompleksowym stosowaniu leków ogólnoustrojowych, leków miejscowych i procedur fizjoterapeutycznych.

Nie zapomnij o terapii witaminowej, która kompensuje niedobór witamin i wzmacnia obronę immunologiczną. Supradin, Pikovit, Aevit i Watering Baby są zalecane dla dzieci.

Procedura mycia nosogardzieli jest stosowana zarówno w leczeniu, jak i zapobieganiu. Metoda pozwala wyeliminować obrzęk tkanek, pozbyć się zarazków, zmniejszyć nasilenie procesu zapalnego i poprawić oddychanie przez nos.

Mycie przeprowadza się codziennie, dwa razy dziennie - w przypadku remisji lub do 5 razy - w przypadku zaostrzenia choroby przewlekłej. Procedura przeprowadzana jest nad zlewem lub wanną. Używa strzykawki, strzykawki bez igły lub specjalnego urządzenia aptecznego.

Jako roztwory do mycia stosuje się wywary z ziół (rumianek, szałwia, kora dębu), roztwór soli morskiej lub gotowe preparaty (Furacilin, Miramistin).

Przepłukać nosogardziel należy wykonać zgodnie z przepisami bezpieczeństwa w celu uniknięcia roztworu w drogach oddechowych lub w rurze słuchowej.

Kiedy dziecko cierpi na przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, Ayurveda zaleca normalizację diety pożywnej i poprawę zdrowia dziecka na morzu lub w lesie.

Fizjoterapia

Leczenie z zastosowaniem procedur fizjoterapeutycznych opracowuje lekarz biorąc pod uwagę wiek dziecka, nasilenie zapalenia gruczołowego i obecność chorób towarzyszących.

Często otolaryngolog przepisuje laseroterapię, którą wykonuje się za pomocą lasera helowo-neonowego. Jego działanie jest ukierunkowane na stan zapalny migdałków gardłowych, co pozwala wyeliminować zakażenie i zmniejszyć obrzęk tkanek. Aby osiągnąć maksymalny efekt, należy przestrzegać pewnych zasad:

• laser musi działać bezpośrednio na hiperplastyczne zapalenie ciała migdałowatego, w przeciwnym razie efekt będzie nieobecny. Jest dość trudno osiągnąć dobry wynik podczas naświetlania mostka nosowego, dlatego stosuje się rurkę prowadzącą światło;
• Przed sesją laseroterapii konieczne jest oczyszczenie nosogardzieli przez mycie roztworem antyseptycznym.

Nie lekceważ terapeutycznego efektu terapii ozonem. Jego efektem jest:

• hamowanie wzrostu i reprodukcji zakaźnych drobnoustrojów;
• przyspieszone odzyskiwanie lokalnej ochrony immunologicznej;
• aktywacja procesów regeneracyjnych i odbudowa błony śluzowej nosa.

Leczenie zapalenia gruczołowego obejmuje również zabiegi fizyczne, takie jak:

• UFO, którego główne działanie skierowane jest na mikroorganizmy chorobotwórcze, hamujące ich utrzymanie. Działanie bakteriobójcze promieni ultrafioletowych obserwuje się po 3-7 godzinach;
• magnetoterapia - wzmacnia lokalną ochronę immunologiczną i przyspiesza procesy regeneracji;
• Terapia ultrawysokiej częstotliwości, która opiera się na działaniu prądów o wysokiej częstotliwości w postaci paszy ciągłej lub pulsacyjnej, ma na celu zmniejszenie nasilenia stanu zapalnego, bólu i zwiększa odporność miejscową. Metoda ta jest szczególnie przydatna, gdy przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego jest nasilone;
• elektroforeza umożliwia zapewnienie dostarczania leków do tkanek, w wyniku czego preparat antyseptyczny, przeciwzapalny lub przeciwhistaminowy może wpływać na przerośniętą tkankę limfoidalną;
• KWCZ-terapia, która polega na wykorzystaniu fal elektromagnetycznych w celu zmniejszenia obrzęku i stymulacji odporności miejscowej.

Opieka chirurgiczna

W niektórych przypadkach leczenie zachowawcze nie prowadzi do pozytywnego wyniku, tkanka rozrostowa nie zmniejsza się i zachowuje się powolny proces zapalny. Jeśli otolaryngolog sugeruje adenotomię lub innymi słowy usunięcie migdałków, rodzice mogą skonsultować się z innym lekarzem, aby ostatecznie przekonać się o potrzebie operacji. Nie zawsze trzeci stopień wzrostu ciała migdałowatego jest wskazaniem do usunięcia migdałków. Wśród wskazań, gdy naprawdę ważne jest przeprowadzenie interwencji chirurgicznej, konieczne jest podkreślenie obecności poważnych powikłań i braku efektu leczenia farmakologicznego.

W takim przypadku istnieje zagrożenie dla życia dziecka.

Operację można wykonać na kilka sposobów:

• metoda klasyczna, gdy usunięcie migdałków odbywa się za pomocą specjalnego noża (adenotom), po czym krwawienie zatrzymuje się przez tamponadę lub koagulację naczyniową. Wadą takiej operacji jest prawdopodobieństwo niepełnego wycięcia przerośniętej tkanki, co może później spowodować nawrót;
• Metoda laserowa polega na usunięciu przyrostów limfoidalnych za pomocą lasera. Korzyści obejmują wysoką jakość, minimalne ryzyko infekcji i ponowną rozrost tkanki;
• Metoda endoskopowa umożliwia całkowite zbadanie zmodyfikowanego ciała migdałowatego i usunięcie tkanki limfoidalnej w sposób jakościowy, co można zrobić dzięki wizualnej kontroli chirurga nad jego działaniem na ekranie.

Operację można wykonać w znieczuleniu miejscowym, co nie zawsze jest wygodne lub w znieczuleniu ogólnym. Przygotowanie przedoperacyjne obejmuje pełne badanie dziecka w celu określenia ciężkości choroby i zidentyfikowanie przeciwwskazań do zabiegu. Konsultowany jest również anestezjolog, aby wybrać metodę łagodzenia bólu.

Po zabiegu zabronione są solidne, ostre i gorące potrawy, ciężkie ćwiczenia fizyczne, wizyty w basenie, gorące kąpiele i opalanie pod otwartym słońcem.

Dodatkowo, przewlekłe leki stosowane są w przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego. Receptury na bazie ziół wzmacniają efekt medyczny zmniejszania stanów zapalnych, obrzęków i eliminowania zarazków z nosogardzieli. Szczególnie przydatna jest procedura mycia roztworem soli morskiej i wkraplania przewodów nosowych sokiem Kalanchoe.

Leczenie można uzupełnić o gimnastykę oddechową. Z jego pomocą dziecko jest szybko odbudowywane do oddychania przez nos i nasyca narządy tlenem.

Aby dziecko nie napotykało problemu migdałków, rodzice powinni z wyprzedzeniem zadbać o profilaktykę. Aby to zrobić, konieczne jest terminowe leczenie przewlekłych chorób zakaźnych, twardnienie, kontrolowanie racji żywieniowych i zapisywanie dziecka w dziale sportowym.

Przewlekłe zapalenie gruczołowe

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego jest procesem zapalnym migdałków gardłowych (migdałków gardłowych). Zapalenie jest zwykle wywoływane przez infekcję lub alergię, objawy podczas zaostrzenia mają wiele wspólnego z dusznicą bolesną. Jeśli patologia w zaawansowanym stadium lub leczenie były złej jakości, istnieje ryzyko powikłań. Konieczne jest zrozumienie, jakie jest niebezpieczeństwo przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego i jak sobie z nim radzić.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego jest charakterystyczne dla osób podatnych na wzrost migdałków gardłowych. Najczęściej patologia ta występuje u dzieci w wieku poniżej siedmiu lat i młodzieży. U dorosłych migdałki są rzadkie.

Zły stan układu odpornościowego tworzy podatny grunt dla rozwoju choroby.

Zapaleniu gruczołu krokowego towarzyszą takie choroby o podłożu zakaźnym jak: szkarłatna gorączka; krztusiec odra

Czynniki ryzyka obejmują:

• Choroby przewlekłe, na przykład - zapalenie migdałków;
• Duża ilość węglowodanów i brak witamin;
• Złe warunki środowiskowe, zwłaszcza w miastach przemysłowych;
• Obecność szkodliwych nawyków (palenie, alkohol), które niekorzystnie wpływają na zdrowie ludzkie;
• Predyspozycje do alergii, które niekorzystnie wpływają na stan migdałków gardłowych.

Formy choroby

W medycynie istnieją dwa rodzaje patologii ostrej i przewlekłej.

• Ostre zapalenie gruczołowe - silny proces zapalny w migdałkach z powodu przenikania infekcji bakteryjnych lub wirusowych.
• Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego - zapalenie migdałków na bieżąco. Objawy są mało wyraźne: brak temperatury; są wydzieliny płynowe z kanału nosowego; śluz spływa z tyłu gardła; chrapanie; utrata słuchu. Pogorszenie obserwuje się w zimnej porze roku, z okresami remisji.

Istnieją trzy etapy choroby, w zależności od poziomu przerostu migdałka gardłowego.

• Pierwszą z nich jest tkanka gruczołowa, która rozszerzyła się, pokrywa tylko górną 1/3 objętości lub wysokość kanałów nosowych.
• Druga jest zamknięta 2/3 otwieracza lub wysokości kanałów nosowych.
• Trzecia - tkanina chwyta prawie cały otwieracz.

Objawy zapalenia gruczołowego

Aby określić przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, należy zwrócić uwagę na takie objawy:

• Wysoka temperatura;
• Rozładowanie z domieszką ropy z jamy nosowej;
• Kanał nosowy jest zablokowany, więc oddychanie staje się trudne;
• Chrapanie w nocy;
• Słuch jest znacznie zredukowany, w uszach słychać hałas;
• Poranny suchy kaszel;
• Poczucie obecności obcego obiektu w gardle (com);
• Ból w gardle;
• Objawy zewnętrzne (usta są otwarte cały czas, szczęka dolna wybrzuszona).

Leczenie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego u dzieci i dorosłych odbywa się pod nadzorem lekarza.

Diagnostyka

Przede wszystkim lekarz zwraca uwagę na skargi pacjenta i dokonuje oględzin. Jeśli w okolicy migdałka gardłowego występuje stan zapalny, pojawia się czerwony odcień, ropa i obrzęk. Jest wydzielina śluzu, która spływa z tyłu gardła.

Aby potwierdzić diagnozę przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego we współczesnej medycynie, użyj następującej techniki:

• Rynoskopia tylna - zewnętrzne badanie łuku nosogardzieli, tylnych ścian nosa za pomocą lustra. Ta procedura pomaga zobaczyć stopień wzrostu migdałków, a także zidentyfikować objawy wspomnianej patologii (obrzęk migdałków, ropne formacje).
• Ekspozycja na promieniowanie jamy nosowej promieniami rentgenowskimi. Zdjęcie pokazuje poziom wzrostu migdałków gardłowych, pomaga odróżnić zapalenie gruczołowe przewlekłe od zapalenia zatok. Lekarze zalecają tylko w szczególnych przypadkach.
• Badanie endoskopowe - badanie migdałków i stanów zapalnych w nosie, które tworzą specjalną cienką rurkę zginającą, wkładają do niej mikrokomórkę i małą latarkę. Ta technika jest dobrą alternatywą dla powyższych metod.
• Rozmaz pobrany z tkanek tylnej ściany gardła - określa naturę patogenu i stwierdza podatność na różnego rodzaju leki.

Jeśli konieczna jest utrata słuchu, badania audiometryczne (określić wady słuchu) i emisja otoakustyczna.

Diagnostyka różnicowa pozwala odróżnić zapalenie gruczołowe od zapalenia zatok, zapalenia zatok i nieżytu nosa.

Leczenie zapalenia gruczolaka

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego leczy się za pomocą terapii medycznej, uzupełniając ją fizjoterapią i medycyną tradycyjną.

Krople do nosa (Nazivin, Otrivin) mają działanie zwężające naczynia, łagodzą obrzęki, oddychanie przez nos jest normalne. Przebieg leczenia wynosi pięć dni.

Antyhistaminy zmniejszają obrzęk i śluz. Należą do nich takie leki: Loratadin, Tsetrin, Erius.

Antyseptyczne roztwory do mycia, zabijania drobnoustrojów, zmniejszenia procesu zapalnego (Miramistin, Collargol, Aqua Maris).

Antybiotyki są przepisywane, jeśli ustalono bakteryjny charakter choroby i wykonano test wrażliwości drobnoustrojów.

• Augmentin jest lekiem przeciwbakteryjnym. Główny składnik - amoksycylina - antybiotyk z grupy penicylin, który ma nieodłączne aktywne działanie przeciwko większości mikroorganizmów. Kwas Clavualonic zmniejsza działanie beta-laktamazy wytwarzanej przez drobnoustroje, czyniąc je wrażliwymi na antybiotyki. Kwas chroni przed rozpadem amoksycyliny, zwiększając tym samym działanie przeciwbakteryjne. Przed użyciem należy określić wrażliwość mikroflory, wywołując tę ​​chorobę. Dawka dla każdego pacjenta jest indywidualna, wszystko zależy od stopnia choroby. Dla dzieci od 12. roku życia z łagodną i umiarkowaną patologią - jedna tabletka (0,375 g) trzy razy dziennie. Ciężki etap - jedna tabletka (0,625) lub dwie tabletki 0,375 g trzy razy dziennie. Maksymalna dawka wynosi 1,2 g.
• Cefuroksym jest antybiotykiem drugiej generacji. Niszczy ściany komórkowe bakterii, ma szerokie spektrum działania. Dawkowanie dla dorosłych i dzieci od dwunastego roku życia 250 mg dwa razy dziennie. Dzieci do dwunastego roku życia - 125 mg dwa razy dziennie. Lek przyjmowany jest po posiłkach, zalecany kurs to tydzień.

Leki homeopatyczne: Sinupret, Lymphomyosot - znacznie zmniejszają obrzęki i podnoszą odporność.

Leki przeciwwirusowe - lekarze przepisani na wirusową naturę choroby.

• Interferon jest przeznaczony do leczenia infekcji wirusowych. Lek jest dostępny w postaci roztworu, który kapie do kanału nosowego. Dorośli - pięć kropli do każdego nozdrza, dwa razy dziennie, odstęp wynosi sześć godzin.
• Immunodon - immunomodulator, podnosi odporność, zmniejsza stan zapalny.

Witaminy odgrywają ważną rolę, ponieważ mogą wzmacniać układ odpornościowy. Odpowiedni dla dzieci: Pikovit, Aevit, Supradin.

Mycie gardła jest dobre dla zapobiegania i leczenia. Sanityzacja zapewnia możliwość usunięcia obrzęków, drobnoustrojów, stanów zapalnych, normalizacji oddychania przez nos. Procedura jest przeprowadzana dwa razy dziennie, nad wanną. Potrzebna będzie strzykawka bez igły i strzykawki. Rozwiązania do płukania - wywar ziołowy, sól morska lub Miramistin.

Środki ostrożności: roztwór nie powinien wpaść do rurki słuchowej i dróg oddechowych.

Medycyna ludowa

Skrzyp jest szeroko stosowany w kompleksowym leczeniu migdałków gardłowych. Skład tego zioła jest wyjątkowy. Obejmuje: mikroelementy, witaminy, kwasy organiczne, glikozydy flawonoidowe.

Dzięki wykorzystaniu receptur na podstawie tego można uzyskać następujący wynik:

• Dezynfekcja;
• Zmniejszono obrzęk nosa;
• Ciało wzmocni zdolność przeciwstawiania się różnym mikroorganizmom;
• Nosogardziel i migdałki wolne od bakterii dzięki garbnikom bogatym w skrzyp;
• Aby pomóc poprawić odporność mikroelementów ze skrzypu polnego, takich jak: cynk, żelazo, magnez, wapń;
• Trawa lecznicza jest pełna witamin: C, D, A, E.

Infuzja do mycia nosa.

Będziesz potrzebował dwóch łyżek mikstury, zalej 0,25 litra gorącej wody, nalegaj na piętnaście minut. Po wysiłku przecisnąć się przez bandaż. W każdym przejściu nosowym kapać trzydzieści kropli przez piętnaście dni. Do terapii pediatrycznej stosuje się butelkę z rozpylaczem i do każdego otworu nosowego wykonuje się dziesięć rozpyleń. Procedura jest przeznaczona na kilka razy dziennie, przed snem.

Odwar

Dwie łyżki wylać pół szklanki wrzącej wody, przykryć ręcznikiem, poczekać czterdzieści minut. Szczep i spłukiwanie nosa. Codziennie gotuj świeży wywar.

Biorąc pod uwagę nasilenie choroby, terapia może trwać około dwudziestu do trzydziestu dni.

Pięć kropli spada do każdego kanału nosowego, trzy razy dziennie. Czternaście dni po zabiegu pacjent odczuje poprawę.

Obfity wypływ z jamy nosowej drugiego dnia od rozpoczęcia zabiegu jest normalny.

Skutki uboczne - uwalnianie płynu z organizmu i wypłukiwanie witaminy B. Z tego powodu należy pić dużo (czysta woda), przyjmując witaminy. Uzupełnij dietę zielenią, płatkami, wątróbkami drobiowymi, świeżymi warzywami i owocami. Środki te umożliwią przywrócenie witaminy B.

Aby zmaksymalizować efekt, zaleca się masować punkty boczne znajdujące się na skrzydłach nosa, masować mostek na nos. Wymaga ścisłego przestrzegania zaleceń lekarza. Konieczne jest ustalenie przyczyny rozwoju migdałków, ponieważ uzyskanie dobrego wyniku nie będzie łatwe.

Możliwe komplikacje i konsekwencje

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego jest dość poważną chorobą. Jeśli nie ma pełnego leczenia, pojawia się ryż o poważnych powikłaniach. U dzieci, w związku z tym, struktura twarzy jest zaburzona, obserwuje się fizyczne opóźnienie i zły stan psychiczny.

Konsekwencje złych metod leczenia i późnej opieki medycznej:

• Nocne ataki zadyszki z powodu braku tlenu i dużego ciała migdałowatego;
• Zapalenie przenosi się do sąsiednich organów, a następnie mamy; zapalenie ucha środkowego; utrata słuchu; przewlekłe zapalenie tchawicy; zapalenie krtani; zapalenie oskrzeli;
• Zapalenie zatok i zapalenie zatok;

Rokowanie i zapobieganie

Jeśli pójdziesz na czas do lekarza i zastosujesz się do prawa, wybranego schematu leczenia w tym przypadku, rokowanie jest korzystne.

Aby uniknąć patologii, lekarze zalecają:

• W początkowej fazie wzrostu ciała migdałowatego należy natychmiast skontaktować się ze specjalistą (chrapanie nocne, otwarte usta podczas snu, zatkany nos);
• Wszystkie choroby zakaźne i nieżytowe muszą być całkowicie wyleczone;
• Aby zwracać uwagę na ten sport, ujarzmiać ciało od najmłodszych lat, należy stosować kompleksy witaminowe;
• Pikantne, kwaśne, smażone potrawy są tematem tabu;
• Wyklucz kontakt z osobami z ostrymi infekcjami dróg oddechowych;
• Utrzymuj higienę osobistą.

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego - łagodna choroba. Gdy pojawią się pierwsze objawy powiększenia gruczolaka, należy udać się do szpitala.

Film poświęcony jest przewlekłej chorobie gruczolakowatej, głównym objawom przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego.

Zapalenie gruczołowe (ostre i przewlekłe)

Zapalenie gruczołowe jest chorobą zapalną migdałków gardłowych (nosowo-gardłowych). Najczęściej u dzieci w wieku przedszkolnym i podstawowym (więcej o migdałkach u dzieci).

Proces zapalny w migdałkach gardłowych przebiega podobnie do procesu zapalnego w migdałkach podniebiennych z zapaleniem migdałków (zapalenie migdałków). Długotrwale obecne nieleczone przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, takie jak ból gardła, może prowadzić do wystąpienia i pogorszenia przebiegu chorób nerek (kłębuszkowe zapalenie nerek), reumatyzmu, wad serca, chorób narządów trawiennych itp.

Przyczyny choroby

Następujące czynniki predysponują do rozwoju zapalenia gruczołowego: sztuczne karmienie dziecka, monotonne, głównie odżywianie węglowodanowe, obecność krzywicy (niedobór witaminy D), skazy (głównie wysiękowe), alergie, hipotermia, czynniki środowiskowe (długotrwałe narażenie na suche, zanieczyszczone powietrze). Ostre zapalenie gruczołowe rozwija się u małych dzieci w wyniku aktywacji flory bakteryjnej nosogardzieli pod wpływem hipotermii lub powikłania choroby zakaźnej.

Objawy zapalenia gruczołowego

Ostre zapalenie gruczołowe

Obraz kliniczny ostrego zapalenia gruczołu krokowego charakteryzuje się pojawieniem się śluzowo-ropnego wydzieliny z nosogardzieli (te wypływy spływają w dół gardła i są widoczne podczas badania), wzrostem temperatury ciała, trudnościami w oddychaniu przez nos. Bardzo często w ostrym zapaleniu gruczołowym, trąbka Eustachiusza (słuchowa) jest zaangażowana w proces zapalny, który objawia się bólem ucha, utratą słuchu po stronie dotkniętej chorobą. Charakteryzuje się silnym bólem ucha, upośledzeniem słuchu i pojawieniem się ropnego wydzieliny z kanału słuchowego.

Przewlekłe zapalenie gruczołowe

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego jest konsekwencją ostrego zapalenia migdałków gardłowych. Często połączone ze wzrostem wielkości migdałków gardłowych (migdałków gardłowych). Objawy choroby: niewielki wzrost temperatury ciała (stan podgorączkowy), opóźnienie rozwoju umysłowego i fizycznego dziecka, zwiększone zmęczenie, słaba wydajność szkoły, zaburzenia uwagi, senność w tym samym czasie ze słabym snem, ból głowy, utrata apetytu, kaszel nocny (z powodu spływania tylną ścianą ropne wydzieliny z gardła z migdałków objętych stanem zapalnym). Często przewlekłemu zapaleniu gruczołu krokowego towarzyszy przewlekłe zapalenie trądziku, któremu towarzyszy postępująca utrata słuchu.

Diagnostyka

Rozpoznanie ostrego i przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego przeprowadza się za pomocą badania laryngologicznego.

Leczenie zapalenia gruczolaka

Leczenie zapalenia gruczołu krokowego przeprowadza się miejscowo różnymi lekami.

• W celu przywrócenia oddychania przez nos zaleca się 3 razy dziennie zaaplikować krople do naczyń krwionośnych do nosa dziecka (łagodzą obrzęk błony śluzowej i przywracają drożność dróg oddechowych). Najczęściej przepisywane leki obejmują galazolinę, naftyzynę, ksylen, wibrylokil, sanorynę itp. Do każdego otworu nosowego wrzuca się 1-2 krople. Leczenie lekami zwężającymi naczynia nie powinno trwać dłużej niż 5–7 dni, ponieważ ich dłuższe stosowanie może prowadzić do rozwoju procesów zanikowych w błonie śluzowej nosa (przerzedzenie i wysuszenie błony śluzowej). Przed zakopaniem nosa dziecka należy dokładnie oczyścić nagromadzony śluz i skorupy. Dla tego starszego dziecka proszeni są o wysadzenie nosa, małe dzieci są odsysane z nosa za pomocą gumowego sprayu. Kilka minut po wkropleniu leku nos jest ponownie oczyszczony.
• Po skurczu naczyń krwionośnych do nosa wkrapla się środki antyseptyczne lub leki przeciwbakteryjne (protargol, albucid, bioparox). Wkraplanie leku następuje po wydmuchaniu nosa.
• W przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego przepisywane są leki przeciwhistaminowe (przeciwalergiczne) (klarytina, tavegil, diazolina, suprastin, pipolfen). Dawkowanie zależy od wieku dziecka.
• Terapia witaminami jest obowiązkowa. Stosowane są preparaty multiwitaminowe (Multi-Tabs, Vitrum, Jungle itp.).
• Obowiązkowym składnikiem odpowiedniego leczenia zapalenia gruczołu krokowego jest zbilansowana dieta. Wszystkie pokarmy, które są potencjalnymi alergenami, powinny być wyłączone z diety pacjenta: czekolada, kakao, słodycze, owoce cytrusowe (pomarańcze, mandarynki, cytryny), truskawki, owoce morza, orzechy. Zaleca się zwiększenie spożycia świeżych owoców, warzyw, jagód (z wyjątkiem zabronionych); wyeliminować z diety strawne węglowodany (kasza manna, świeże wypieki, ciastka).
• Zalecane gry na świeżym powietrzu, pływanie w basenie i na otwartej wodzie.
• Hydroterapia dobrze pomaga:
  • płukanie nosa. Zrób rozwiązanie: w 1 litrze zimnej wody rozcieńcz 1 łyżkę. l sól. Przygotowane rozwiązanie do narysowania nosa 4 razy. Powtórz procedurę 3 razy dziennie;
  • mokry kompres na szyi. Zwilż ręcznik zimną wodą, ściśnij. Złóż ręcznik 4 razy i owiń go wokół szyi pacjenta, gdy ręcznik się rozgrzeje - zdejmij go. Powtórz procedurę 4–5 razy. Procedurę należy wykonywać codziennie rano i wieczorem.

Ćwiczenia oddechowe

W przypadku zapalenia gruczołu krokowego wskazana jest gimnastyka oddechowa. W ostrym zapaleniu gruczołowym, zapobiega przewlekłej chorobie, w przewlekłym zapaleniu gruczołowym, pomaga zachować oddychanie przez nos i zapobiega rozwojowi przerostu migdałków gardłowych (migdałków). W przypadku ostrego procesu ćwiczenia oddechowe należy rozpocząć w okresie zdrowienia, w przypadku przewlekłego, w okresie między zaostrzeniami choroby.

• Ćwiczenie 1. Pozycja wyjściowa: siedząca lub stojąca. Powoli wdychaj i wydychaj przez jedno nozdrze, następnie wdychaj i wydychaj przez oba nozdrza, a następnie wdychaj przez prawe nozdrze - wydychaj przez lewą stronę, następnie wdychaj przez lewe nozdrze, wydychaj przez prawą stronę, następnie wdychaj przez nos, wydychaj przez usta. Podczas wykonywania ćwiczenia dziecko lub on sam naprzemiennie zamyka jedno nozdrze lub pomaga mu dorosły. Po wykonaniu tego ćwiczenia dziecko siedzi cicho przez chwilę, a dorosły daje mu masaż nozdrzy - podczas wdechu trzyma palec wskazujący wzdłuż nozdrzy, podczas wydechu - stukając nozdrzami palcami wskazującymi.
• Ćwiczenie 2. Napompuj balony lub zabawki dmuchane.
• Ćwiczenie 3. Ćwiczenie „bulgotanie”. Weź butelkę lub głęboką płytkę, zanurz w niej gumową rurkę o długości około 40 cm z otworem o średnicy 1 cm, a drugą końcówkę do ust dziecka. Dziecko powinno wdychać nos i wydychać ustami („bulgot”). Czas ćwiczeń - 5 minut. Jest wykonywany codziennie przez kilka miesięcy.

Zapalenie gruczołu krokowego

Zapalenie gruczołowe jest chorobą zapalną w migdałku gardłowym (adenoidach). Zapalenie gruczołowe jest jedną z najczęstszych chorób otorynolaryngologicznych u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, ze względu na wzrost tkanki gruczołowej w tym wieku. U dorosłych pacjentów choroba jest rzadko rejestrowana.

Migdałek gardłowy wraz z migdałkami językowymi, podniebiennymi i jajowodowymi jest częścią pierścienia gardłowego limfadenoidowego. W zwykłym badaniu gardła migdałek gardła nie jest widoczny, do wizualizacji używa się instrumentalnych metod badania.

Rozwój adenoidów przyczynia się do chorób zapalnych błony śluzowej migdałków i jamy nosowej. Patologiczny wzrost tkanki gruczołowej jest najczęściej obserwowany u dzieci w wieku 3–10 lat.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Główną przyczyną rozwoju zapalenia gruczołu krokowego jest aktywacja mikroflory saprofitycznej, która żyje w nosogardzieli, co ułatwia hipotermia, jak również choroby zakaźne (w tym ARVI, gorączka szkarłatna, błonica, odra). W większości przypadków czynnikami zakaźnymi z zapaleniem gruczołu krokowego są paciorkowce hemolityczne, wirusy oddechowe, znacznie rzadziej mikroskopijne grzyby, prątki gruźlicy itp.

Równie ważne w rozwoju zapalenia gruczołowego jest predyspozycja genetyczna. Zauważono, że jeśli jedno z rodziców miało tę chorobę w dzieciństwie, zwiększa się również ryzyko, że dziecko rozwinie się w zapaleniu gruczołowym. Ponadto ryzyko rozwoju choroby wzrasta u dzieci z zaostrzonym wywiadem alergicznym, długotrwałymi chorobami otorynolaryngologicznymi, a także z krzywizną przegrody nosowej.

Formy choroby

Z natury przebiegu zapalenia gruczołowego może być ostre, podostre i przewlekłe. Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego występuje w okresach zaostrzeń i remisji, z reguły zaostrzenia występują w okresie jesienno-zimowym, tj. Mają wyraźną sezonowość.

Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci może być skomplikowane przez upośledzenie słuchu i mowy, niedorozwój czaszki twarzy z powstawaniem nieprawidłowego zgryzu i deformację podniebienia.

Etap choroby

Istnieją trzy etapy rozwoju choroby, określone stopniem przerostu migdałka gardłowego:

1. Przerośnięta tkanka gruczołowa pokrywa tylko górną 1/3 otwieracza (niesparowana płytka kostna znajdująca się w jamie nosowej) lub wysokość przewodów nosowych.
2. Tkanka adenoidowa pokrywa 2/3 objętości lub wysokości kanałów nosowych.
3. Tkanka adenoidowa zamyka prawie cały vomer.

Objawy zapalenia gruczołowego

Zapalenie gruczołowe może występować zarówno w izolacji, jak iw połączeniu z procesem zapalnym w migdałkach (zapalenie migdałków).

Ostre zapalenie gruczołowe zwykle debiutuje poprzez zwiększenie temperatury ciała do dużej liczby i ogólnych objawów zatrucia. Objawy zapalenia gruczołowego obejmują trudności w oddychaniu przez nos, błony śluzowe lub śluzowo-ropne wydzieliny z nosa u pacjentów, głosy są nosowe, regionalne węzły chłonne są powiększone. Z powodu trudności w oddychaniu przez nos, pacjent jest zmuszony do oddychania przez usta, dostanie się do dróg oddechowych niewystarczająco podgrzane i oczyszczone powietrze zwiększa ryzyko rozwoju zapalenia migdałków, zapalenia gardła, zapalenia krtani i tchawicy oraz patologii układu oskrzelowo-płucnego. Tylna ściana jamy ustnej i gardła u pacjentów z zapaleniem gruczołu krokowego jest ostro hiperemiczna, charakterystyczny dla tej choroby jest pasek wydzieliny śluzowo-ropnej, która wypływa z nosogardzieli wzdłuż tylnej ściany ustnej części gardła. Istnieje przekrwienie tylnych łuków podniebiennych.

Pojawienie się kaszlu wskazuje na podrażnienie krtani i wydzieliny z tchawicy z nosogardzieli, co może prowadzić do rozwoju zapalenia tchawicy i oskrzeli. Często zapalenie błony śluzowej trąbki Eustachiusza (Eustachitis), zapalenie ucha środkowego (zapalenie ucha środkowego) i zapalenie spojówek są związane z procesem patologicznym. Szczególnie często zdarza się to u dzieci, ze względu na bliskość struktur anatomicznych i cechy funkcjonowania układu odpornościowego.

Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci często ma przebieg przewlekły. W przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego występuje zwykle niewielki wzrost temperatury ciała (do liczby podgorączkowej), pacjenci szybko stają się zmęczeni, drażliwi, a sen w nocy jest zaburzony. Wyładowanie z nosa jest usuwane z trudem, ulga po oddychaniu przez nos nie trwa długo. Charakterystyczną cechą pacjentów z zapaleniem gruczołu krokowego jest pojawienie się hipomimous twarzy z gładkimi fałdami nosowo-wargowymi, a także usta otwarte z powodu trudności w oddychaniu przez nos. Wraz z postępem procesu patologicznego u dzieci mogą wystąpić powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego.

Diagnostyka

Podstawowa diagnoza zapalenia gruczołowego opiera się na danych uzyskanych w trakcie przyjmowania historii i podczas diagnozy fizycznej. Badanie jamy nosowej za pomocą specjalnych luster (rhinoscopy). W przedniej nekoskopii pokrywa się tkankę gruczołową obrzękniętą i przekrwioną, przykrytą błoną śluzowo-ropną. Rynoskopia przednia umożliwia ocenę drożności dróg nosowych i stanu błony śluzowej. W przypadku rhinoskopii tylnej występuje wyraźny obrzęk migdałka gardłowego, przekrwienie błony śluzowej, powierzchnia migdałków może być pokryta kropką lub wysysać ropną płytkę. Rynoskopia pleców jest technicznie trudniejsza, zwłaszcza u małych dzieci, ale pozwala ocenić stan tylnej ściany gardła, określić stopień proliferacji adenoidów i proces zapalny w patologicznie zmienionym migdałku gardłowym.

Jeśli jest to konieczne (z reguły w przewlekłym zapaleniu gruczołowym), wykonuje się laboratoryjne badanie wyładowania w celu wykrycia patogenu i określenia jego wrażliwości na środki przeciwbakteryjne.

Rozwój adenoidów przyczynia się do chorób zapalnych błony śluzowej migdałków i jamy nosowej. Patologiczny wzrost tkanki gruczołowej jest najczęściej obserwowany u dzieci w wieku 3–10 lat.

W celu wyjaśnienia diagnozy czasami konieczne jest wykonanie badania rentgenowskiego czaszki w rzutach czołowych i bocznych. Badanie nosa pozwala na ocenę składu komórkowego wyładowania nosogardzieli. Jeśli podejrzewa się alergiczny charakter choroby, wykonuje się testy skórne.

Aby określić udział w procesie patologicznym trąbki Eustachiusza i jamy ucha, stosuje się otoskopię.

W trudnych diagnostycznie przypadkach można zastosować obliczenia rezonansu magnetycznego i / lub rezonansu magnetycznego.

Rozpoznanie różnicowe zapalenia gruczołowego wykonuje się za pomocą zapalenia zatok, nowotworów nosogardzieli, przepukliny przedniej mózgu.

Leczenie zapalenia gruczolaka

Leczenie zapalenia gruczołowego może być zarówno zachowawcze, jak i chirurgiczne, zależy od stadium choroby, ogólnego stanu pacjenta, odpowiedzi na leczenie, obecności powikłań.

Leczenie zachowawcze zapalenia gruczołowego obejmuje stosowanie leków przeciwinfekcyjnych, leków przeciwhistaminowych i leków przeciwzapalnych. Aby przywrócić oddychanie przez nos, środki zwężające naczynia i środki antyseptyczne do stosowania miejscowego, stosuje się środki sekretolityczne w postaci aerozolu.

W leczeniu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego, w niektórych przypadkach uciekają się do mycia migdałków nosowo-gardłowych środkami antyseptycznymi i izotonicznymi roztworami soli. Pacjenci przepisywali leki przeciwzapalne, immunomodulatory i kompleksy witaminowe. Skuteczna fizjoterapia, inhalacja z środkami mukolitycznymi i antyseptycznymi. Ponadto wskazane są ćwiczenia oddechowe u pacjentów z zapaleniem gruczołu krokowego.

Ponieważ tkanka limfatyczna gardła odgrywa ważną rolę w ogólnej obronie immunologicznej organizmu, preferowane są konserwatywne metody leczenia zapalenia gruczołu krokowego. Wskazania do zabiegu chirurgicznego mogą być znacząco rozszerzone tkanki gruczołowej, która zapobiega oddychaniu przez nos, brak pozytywnego efektu leczenia zachowawczego, jak również rozwój powikłań. Chirurgiczne usunięcie migdałków gardłowych można wykonać w każdym wieku. Hospitalizacja pacjenta w przypadku adenotomii nie jest wymagana. Okres remisji po zabiegu powinien wynosić co najmniej jeden miesiąc.

U dorosłych zapalenie gruczołowe często staje się przyczyną przewlekłego bólu głowy, silnego uczulenia organizmu.

Istnieją dwie główne metody chirurgicznego usuwania adenoidów - adenotomia tradycyjna i endoskopowa. Zaletą tego ostatniego jest wdrożenie operacji pod kontrolą wzrokową, która pozwala na operację z maksymalną dokładnością (niepełne usunięcie migdałków może spowodować nawrót). Operację można wykonać w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Zazwyczaj błona śluzowa górnych dróg oddechowych jest w pełni przywracana w ciągu 2-3 miesięcy po zabiegu.

Uwaga! Zdjęcie szokujących treści.
Aby wyświetlić, kliknij łącze. Po adenotomii pacjentom przedstawiono przebieg terapii lekowej.

Ze względu na nawyk oddychania przez usta dziecka, może być wymagany zestaw ćwiczeń w celu przywrócenia oddychania przez nos, aw niektórych przypadkach leczenia logopedy.

Możliwe komplikacje i konsekwencje

Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci może być skomplikowane przez upośledzenie słuchu i mowy, niedorozwój czaszki twarzy z powstawaniem nieprawidłowego zgryzu i deformację podniebienia. Z powodu przewlekłego niedotlenienia u dziecka rozwój umysłowy i fizyczny może być opóźniony. Ponadto zapalenie gruczołowe u dzieci może przyczyniać się do rozwoju niedokrwistości.

U dorosłych zapalenie gruczołowe często staje się przyczyną przewlekłego bólu głowy, silnego uczulenia organizmu. Będąc przedmiotem przewlekłej infekcji, przyczynia się do powstawania innych chorób zakaźnych i zapalnych.

Prognoza

Dzięki terminowej diagnozie i prawidłowo dobranemu schematowi leczenia rokowanie jest korzystne.

Zapobieganie

W celu zapobiegania zapaleniu gruczołu krokowego zaleca się:

• terminowe leczenie ostrych chorób układu oddechowego u dzieci i dorosłych;
• normalizacja klimatu wewnętrznego;
• środki, które przyczyniają się do ogólnego wzmocnienia organizmu (zrównoważona dieta, optymalne ćwiczenia, wystarczająca ekspozycja na świeże powietrze itp.).