Kiedy potrzebna jest autonomia, jej typy i funkcje

Gdy u dziecka rozpoznaje się migdałki, a lekarz zaleca usunięcie (adenotomia), rodzice często gubią się, wątpią, że jest to konieczne, nie wiedzą, jaki to rodzaj operacji, jak się do tego przygotować i jakiego rodzaju wybrać. Spójrzmy na te problemy.

Po co usuwać migdałki u dzieci?

Adenoidy są przerośniętym migdałkiem gardłowym. To nie jest ropień, nie zbiór tkanek, nie guz, ale wariant rozwoju narządu. U niektórych dzieci migdałki rosną do dużych rozmiarów, u innych migdałki gardłowe mogą pozostać małe, aż do zaniku. Nie ma prawidłowości w rozwoju adenoidów, nawet jeśli były one w dzieciństwie z rodzicami, wcale nie jest konieczne, aby dziecko je miało.

Należy pamiętać, że obecność adenoidów niekoniecznie prowadzi do ich usunięcia lub leczenia. Nawet większy stopień przerostu może być wariantem normy fizjologicznej, jeśli taki stan nie przeszkadza dziecku. Z drugiej strony, małe migdałki, ale ulokowane w określony sposób, mogą powodować różne choroby.

Jeśli dziecko nie oddycha przez nos, często cierpi na zapalenie ucha, nie słyszy dobrze na jednym lub obu uszach - migdałki muszą być leczone. Jeśli leczenie zachowawcze środkami ludowymi lub lekami nie pomaga, należy wykonać adenotomię.

Jak przygotować się do adenotomii?

Przed adenotomią konieczne jest poddanie się badaniu ambulatoryjnemu. Lista badań może się różnić w zależności od kliniki i rodzaju wybranego znieczulenia. Dziecko w czasie operacji musi być całkowicie zdrowe, nawet z powodu lekkiego przeziębienia lub kaszlu, usunięcie migdałków zostanie odroczone do całkowitego wyzdrowienia. Oprócz zdrowia somatycznego, u małego pacjenta należy wykonać wszystkie szczepienia, w zależności od wieku. Dozwolona jest hospitalizacja dzieci bez szczepień, jeśli z jakiegokolwiek powodu istnieje medyczna zmiana szczepienia.

Jakie testy należy wykonać przed operacją?

• Całkowita morfologia (formuła leukocytów, płytki krwi, ESR).
• Analiza moczu (standardowe - właściwości fizyczne i mikroskopia osadu).
• Test krzepnięcia krwi palca i / lub koagulogram.
• Analiza biochemiczna krwi (białka całkowitego, mocznika, kreatyniny, elektrolitów, AlAT, AsAT).
• Radiogram lub obliczony tomogram zatok przynosowych.

Jeśli planuje się usunięcie migdałków w znieczuleniu ogólnym, mogą być wymagane dodatkowe badania: biochemia, grupa krwi i czynnik Rh.

Adenotomię wykonuje się zazwyczaj następnego dnia po hospitalizacji. Nie możesz nic jeść przed sobą, rano możesz wypić trochę płynu. Przed zabiegiem w znieczuleniu ogólnym należy przestrzegać szczególnie ścisłej diety.

Odmiany

Aby usunąć adenoidy u dzieci, obecnie stosuje się dwa rodzaje interwencji:

• Klasyczna adenotomia.
• Adenotomia endoskopowa.

Klasyczna adenotomia

Klasyczna adenotomia jest wykonywana przy użyciu adenotomu Beckmanna. Adenotom Beckmanna jest swoistym zakrzywionym nożem, czasami jest wyposażony w pudełko (adenote przypominające pudełko), w które wchodzi wycięta tkanka. Operacja jest wykonywana w pozycji pacjenta siedzącego na specjalnym krześle lub leżącego na stole operacyjnym. Gruczolak rozpoczyna się przez usta dziecka nad miękkim podniebieniem, kierując się w górę do łuku nosogardzieli. W jednym wyraźnym ruchu wycinane są adenoidy, a wycięta tkanka jest usuwana ustami.

Adenotomię klasyczną wykonuje się w znieczuleniu miejscowym i ogólnym. Oba rodzaje znieczulenia mają swoje wady i zalety.

Do znieczulenia miejscowego stosuje się Novocain, lidokainę, ultracain w postaci sprayu lub kropli. 20-30 minut przed operacją dzieci otrzymują premedykację - wstrzykuje się im środki uspokajające, aby dziecko miało dobrą operację i nie boi się. Miejscowe środki znieczulające stosuje się bezpośrednio przed usunięciem migdałków. Przeglądy usuwania przerośniętego migdałka gardłowego w znieczuleniu miejscowym sugerują, że dzieci dobrze tolerują operację. Po operacji nie ma „okresu po znieczuleniu” w znieczuleniu miejscowym.

Stres dla ciała dziecka ze znieczulenia ogólnego to więcej niż ból podczas samej interwencji, ponieważ adenotomia jest wykonywana w ciągu kilku minut.

Korzyści ze znieczulenia miejscowego:

• Nie ma „wyjścia” ze znieczulenia.
• Nie ma toksycznego działania leków.
• Szybka interwencja.
• Nie ma niebezpieczeństwa aspiracji.

Wady znieczulenia miejscowego:

• Wpływ „obecności” na własne operacje.
• Strach przed salą operacyjną i nieznajomymi.
• Niewielki ból utrzymuje się.

Klasyczna adenotomia w niektórych przypadkach jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym. Jaki rodzaj znieczulenia jest preferowany dla konkretnego dziecka, określa lekarz, biorąc pod uwagę pragnienie rodziców.

U małych dzieci (3-4 lata) znieczulenie ogólne jest naprawdę lepsze. Dziecko może obawiać się nieznanych pomieszczeń, nieznajomych i nie postępuje zgodnie z instrukcjami personelu. Dzieci w wieku podstawowym i średnim są częściej operowane w znieczuleniu miejscowym. Stosuje się również znieczulenie ogólne, jeśli konieczne jest wykonanie adenotonsilotomii - usunięcie migdałków i przecięcie migdałków.

W większości przypadków stosuje się znieczulenie dożylne, idealne do krótkotrwałych interwencji, podczas stosowania leków takich jak propofol, tiopental sodu, ketamina. Jeśli to konieczne, znieczulenie jest „rozszerzane”, do znieczulenia dożylnego dodaje się znieczulenie wziewne (maska ​​lub tchawica).

Korzyści ze znieczulenia ogólnego:

• Całkowite znieczulenie.
• Nie ma obawy przed interwencją.

Wady znieczulenia ogólnego:

• Niebezpieczeństwo aspiracji treści żołądkowej (dlatego wszystkie interwencje wykonywane są na pusty żołądek).
• Często długie i bolesne wyjście ze znieczulenia (zwłaszcza u małych dzieci). W okresie pooperacyjnym mogą wystąpić wymioty, osłabienie, zawroty głowy.
• Toksyczne działanie leków znieczulających - po znieczuleniu wziewnym wiele dzieci cierpi z powodu koszmarów sennych, zaburzeń snu.

Adenotomia endoskopowa

Obecnie coraz częściej stosuje się adenotomię endoskopową. Ze względu na większą dokładność i mniej inwazyjności tego typu interwencje otrzymują tylko pozytywne opinie od rodziców dzieci-pacjentów.

Niektóre dzieci muszą ponownie usunąć roślinność gruczołową, ponieważ migdałek gardłowy ma zdolność wzrostu po adenotomii. W przypadku readenotomii niezbędna jest chirurgia endoskopowa. Niestety nie wszystkie instytucje zapewniające opiekę laryngologiczną dzieciom mają sprzęt endoskopowy.

Adenotomia endoskopowa jest bardzo skuteczna w przypadkach, gdy migdałki nie wyrastają do światła dróg oddechowych, ale rozprzestrzeniają się wzdłuż ściany śluzówki. Dzięki tej strukturze nie zakłócają oddychania, ale naruszają wentylację rurki słuchowej. Trwała dysfunkcja przewodu słuchowego prowadzi do zapalenia ucha i nabytej przewodzeniowej utraty słuchu.

Jak wykonuje się usuwanie gruczolaków endoskopowych?

Adenotomia endoskopowa w 99% przypadków przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym. Ze względu na fakt, że jest to mniej inwazyjna i dokładniejsza interwencja, czas operacji oblicza się w dziesiątkach minut (a nie w kilku minutach, jak w konwencjonalnej adenotomii). Usuwanie starszych migdałków metodą endoskopową w znieczuleniu miejscowym jest możliwe u starszych dzieci, które mogą spokojnie i bez ruchu siedzieć przez 10–20 minut.

Po anemizacji błony śluzowej nosa i wprowadzeniu leku znieczulającego endoskop wprowadza się do jamy nosowej wzdłuż dolnego kanału nosowego. Najpierw lekarz bada migdałki, a następnie je odcina. Do resekcji przerośniętego migdałka gardłowego można stosować różne instrumenty endoskopowe: kleszcze do resekcji, elektrokoagulację, pętlę do resekcji. Wybór instrumentu zależy od wyposażenia aparatu endoskopowego i cech strukturalnych migdałka gardłowego. Być może endoskopowe usunięcie adenoidów przez usta.

Odmianą adenotomii endoskopowej jest adenotomia golarki. W przypadku tego typu interwencji endoskopowej jako narzędzie tnące używana jest golarka. Golarka to mikro nacięcie podobne do wiertła umieszczonego wewnątrz pustej rurki. Z boku rurki znajduje się otwór, przez który przechwytuje obracający się nóż i odcina tkaninę. Golarka jest podłączona do aspiratora (ssania), więc żadna usunięta tkanka nie dostaje się do światła dróg oddechowych, niebezpieczeństwo aspiracji zmniejsza się.

Po interwencji

Okres pooperacyjny po adenotomii jakiegokolwiek rodzaju przebiega prawie równo. Zdaniem rodziców i samych małych pacjentów ciężkość okresu pooperacyjnego zależy od rodzaju znieczulenia, a nie od sposobu usunięcia. Czasami dzieci przez długi czas wychodzą ze znieczulenia, krzyczą, płaczą. W okresie pooperacyjnym mogą wystąpić wymioty (często z połkniętą krwią), nudności, zawroty głowy. Jeśli dziecko było operowane w znieczuleniu ogólnym, po interwencji zostaje przeniesione do obserwacji na oddział intensywnej terapii, jeśli w znieczuleniu miejscowym zostanie natychmiast przeniesione do oddziału. 2-3 dni po zabiegu młodzi pacjenci są wypisywani do domu.

W przypadku korzystnego przebiegu okresu pooperacyjnego w domu konieczna jest odpowiednia dieta. Pomimo tego, że adenoidy były „w nosie”, a nie w jamie ustnej, odżywianie odgrywa dużą rolę w szybkim powrocie do zdrowia. W pierwszych dniach pooperacyjnych możesz dać dziecku tylko miękkie, puree: puree ziemniaczane, płatki zbożowe. Po 5-7 dniach można urozmaicić menu „miękkimi” daniami: makaronem, zwykłą owsianką, sufletem, jajecznicą i tak dalej. Przez cały okres pooperacyjny nie można podać:

• Gorące i zimne potrawy, choć niektórzy lekarze zalecają podawanie lodów w celu uzyskania efektu chłodzenia i znieczulenia.
• Napoje gazowane, skoncentrowane napoje owocowe i soki.
• Stałe jedzenie: krakersy, frytki, ciasteczka.
• Słone i pikantne potrawy.

Wszystkie te produkty, z wyjątkiem ciastek i krakersów, powodują przypływ krwi do błony śluzowej jamy ustnej i nosogardzieli, co może powodować późne krwawienie pooperacyjne. Ciasteczka, chipsy i krakersy uszkadzają błonę śluzową jamy ustnej i gardła.

Oprócz diety, w okresie pooperacyjnym dziecko musi przestrzegać łagodnego trybu fizycznego. Zabrania się odwiedzania basenu, łaźni, sauny; nie możesz siedzieć długo w wannie lub pod gorącym prysznicem. Aktywność fizyczna powinna być umiarkowana - nie jest konieczne zmuszanie dziecka do siedzenia lub leżenia przez cały dzień, pozwól mu się poruszać, zgodnie z jego samopoczuciem.

W celu prawidłowej regeneracji tkanek po adenotomii zwykle nie jest potrzebne żadne leczenie. Nie trzeba spłukiwać nosa ani próbować dostać się do nosogardzieli. Powierzchnia rany pokryta jest nalotem fibryny, pod nią powstają nowe tkanki, kwitnienie jest stopniowo odrzucane, niepostrzeżenie dla samego dziecka. W przypadku silnego bólu można podać dziecku paracetamol lub ibuprofen (nadal istnieją dobre recenzje na temat leków Panadol i Ibuklin).

Jeśli nagle mały pacjent ma gorączkę lub nieprzyjemny zapach z ust lub nosa, należy skonsultować się z lekarzem.

Przed skonsultowaniem się z lekarzem możesz delikatnie wypłukać jamę nosową (Aquamaris, Salin, Rinolux, Delufen). Niepożądane jest mycie nosa za pomocą strzykawki, strzykawki lub innych „gwałtownych” metod. Silny strumień płynu może uszkodzić warstwę fibryny i spowodować krwawienie.

Adenotomia jest niezbędną interwencją w przypadku skomplikowanego przerostu gruczolaka. Powikłania przerostu migdałków obejmują: częste zapalenie ucha, zaburzenia słuchu i oddychania przez nos, zmiany w czaszce twarzy i zgryz. Jaki rodzaj adenotomii wybrać i jakiego rodzaju znieczulenia użyć - wybór należy do rodziców i lekarza prowadzącego. Opinie lekarzy na temat chirurgii endoskopowej wskazują na zalety tej metody w przypadku „płaskich” migdałków gardłowych lub readenotomii. Wczesny okres pooperacyjny jest trudniejszy u dzieci poddawanych znieczuleniu ogólnemu, późny okres pooperacyjny jest taki sam dla każdego rodzaju znieczulenia. Terminowo wykonywana adenotomia jest bezpośrednim sposobem na wyzdrowienie i skuteczne zapobieganie powikłaniom.

Endoskopowa metoda usuwania migdałków gardłowych u dzieci

Wzrost adenoidów w jamie nosowej jest niebezpiecznym stanem, który może wywołać rozwój negatywnych konsekwencji. Ze względu na ich występowanie, dzieci mają trudności z oddychaniem, częsty rozwój chorób zakaźnych i powstawanie niedotlenienia w mózgu. Powikłania te są bardzo niebezpieczne dla zdrowia dzieci, dlatego migdałki należy leczyć w odpowiednim czasie za pomocą interwencji medycznej i chirurgicznej.

Endoskopowa operacja usunięcia migdałków gardłowych - istota metody?

Adenotomia jest powszechnym zabiegiem chirurgicznym, który staje się coraz bardziej popularny ze względu na wysoki rozwój adenoidów w dzieciństwie.

Endoskopowe usunięcie adenoidów na powierzchni śluzówki wykonuje się za pomocą specjalnego endoskopu wyposażonego w zintegrowaną kamerę. Dzięki temu możliwe jest zminimalizowanie uszkodzenia tkanki i skuteczne wykonanie operacji.

W przypadku znieczulenia stosuje się znieczulenie miejscowe lub ogólne, w zależności od wieku pacjenta. Ponieważ każdy zabieg chirurgiczny wiąże się z ryzykiem, przed adenotomią endoskopową konieczne jest przeprowadzenie pełnego badania lekarskiego. Obejmuje badanie jamy nosowej przez otolaryngologa, zastosowanie diagnostyki instrumentalnej i dodatkowe testy kliniczne na krew, mocz i tolerancję leków. Dopiero po tych zabiegach dziecko może usunąć migdałki w sposób endoskopowy.

Taka procedura medyczna jest dozwolona dla dzieci od 3 roku życia, ponieważ od tego wieku, według statystyk, wzrasta ryzyko wystąpienia tej patologii.

Wszystko o chorobie migdałków gardłowych u dzieci można dowiedzieć się z naszego artykułu.

Wskazania i przeciwwskazania do usunięcia

Z reguły ten rodzaj zabiegu wykonuje się dopiero od 3 roku życia, jednak przy rozległym rozwoju błony śluzowej nosa może być również dozwolona adenotomia endoskopowa dla mniejszych dzieci.

Należy pamiętać, że wczesna operacja charakteryzuje się często negatywnymi konsekwencjami, które odnotowuje się w stałych nawrotach i rozwoju powikłań. Dlatego, jeśli istnieje możliwość odroczenia adenotomii na jakiś czas, warto to zrobić.

Aby operacja była skierowana na korzyść dziecka, przed jej wykonaniem należy wziąć pod uwagę wskazania i przeciwwskazania.

Operacja może być zalecana w następujących przypadkach:

1. Naruszenie oddychania przez nos.
2. Obecność adenoidów 2-3 stopni.
3. Częste choroby wirusowe, które prawie nie podlegają leczeniu zachowawczemu.
4. Skomplikowane formy zapalenia ucha, powodujące upośledzenie słuchu u dziecka.
5. Pojawienie się ciężkiego swędzenia w jamie nosowej nosa.
6. Rozwój krótkotrwałego zatrzymania oddechu podczas nocnego odpoczynku.

Przeciwwskazania do adenotomii endoskopowej są następujące warunki:

1. Wiek dziecka poniżej 3 lat.
2. Występowanie ostrej wirusowej choroby układu oddechowego w czasie operacji.
3. Nowotwory złośliwe.
4. Ciężkie krwawienie.
5. Anomalie w powstawaniu szkieletu twarzy związane z wrodzonymi nieprawidłowościami.
6. Ostatnie szczepienia (mniej niż miesiąc).

do treści ↑

Przygotowanie do operacji

Przed przeprowadzeniem adenotomii rodzice i dziecko stają przed pytaniem o wybór kliniki i lekarza. Z reguły problem ten nie powinien być trudny, ponieważ wiele gabinetów laryngologicznych pracuje z usuwaniem anenoidów, najważniejsze jest znalezienie doświadczonego i wykwalifikowanego specjalisty.

Po małym pacjencie przepisuje się testy kliniczne i niektóre badania instrumentalne.

Główne procedury, które muszą przejść, to:

1. Ogólna analiza krwi i moczu.
2. Biochemiczne badanie krwi.
3. Definicja czynnika Rh, krzepnięcia krwi, HIV i innych chorób autoimmunologicznych.
4. Zrób EKG.
5. Dziecko przechodzi wspólne badanie przez pediatrę i otolaryngologa.

Po wszystkich badaniach lekarskich, na podstawie wyniku, lekarz przepisuje dzień operacji. W przeddzień konieczne jest przyjmowanie jedzenia przez 12 godzin, po tym jak nie wolno jeść i jeść, aby nie wywołać wymiotów podczas stosowania znieczulenia.

Postęp usuwania migdałków przy pomocy endoskopu

Adenotomia endoskopowa może być wykonywana w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. Pierwsza metoda jest najczęstsza, ponieważ daje lekarzowi lepszy widok pola operacyjnego i nie rani dziecka interwencjami chirurgicznymi.

Sama operacja nie jest długa, całkowity czas trwania wynosi około 10-20 minut. Dzięki wbudowanej kamerze na endoskopie chirurg ma możliwość sprawdzenia lokalizacji i wielkości migdałków i bezpiecznego usunięcia migdałków gardłowych.

Przebieg usuwania adenotomii po lewej stronie. Zdalny adenoid po prawej stronie

Operacja jest wykonywana w następującej kolejności:

1. Wprowadzenie znieczulenia.
2. Endoskop wprowadza się do jednego z przewodów nosowych, bada się błonę śluzową i ścianę gardła.
3. Po użyciu specjalnych narzędzi lekarz odcina tkankę gruczołową.

Podstawową metodą usuwania migdałków jest metoda golenia. Jest to uzależnione od użycia golarki. Podczas operacji odcina się adenoid, jego szlifowanie, a następnie aspirację do specjalnie przygotowanej wnęki. W rezultacie ryzyko przedostania się guza do dróg oddechowych jest zmniejszone, a adenotomia endoskopowa jest skuteczna w większości przypadków.

Okres pooperacyjny - co jest możliwe, a co nie po zabiegu?

• Po adenotomii endoskopowej temperatura dziecka może wzrosnąć, co jest łatwo tłumione przez słabe leki.
• Wrażenie przekrwienia błony śluzowej nosa i bolesności zanika 2-3 dni po zabiegu. W czasie zabiegu, po 2 godzinach, dziecko nie powinno być silnie karmione.
• A po kolejnych 7-10 dniach musisz przestrzegać specjalnej diety, która obejmuje brak pikantnych, gorących, słonych potraw. Zaleca się pić więcej płynów w tym czasie.
• Zabrania się kąpieli dziecka przez pewien okres czasu, zwłaszcza w celu ograniczenia kontaktu z wanną z hydromasażem i kąpieli, aby zapobiec rozwojowi infekcji wirusowej.

Z reguły w ciągu 7-10 dni po adenotomii obrzęk pooperacyjny występuje na błonie śluzowej nosa, zakłócając normalne oddychanie. Dlatego lekarz może przepisać krople i krople zwężające naczynia ze srebrem na okres 10 dni do miesiąca, w zależności od dowodów.

W ciągu miesiąca należy wykluczyć:

1. Uczęszczaj do przedszkola lub szkoły.
2. Wysoki wysiłek fizyczny.
3. Porzuć pływanie.
4. Staraj się unikać kontaktu z wysokimi temperaturami.

I odwrotnie, dla szybkiego powrotu do zdrowia zalecają zrównoważoną i wzmocnioną dietę, najlepiej spożywając więcej owoców i warzyw. W pierwszym miesiącu powinno być więcej odpoczynku i zyskać siłę.

Ile kosztuje usunięcie adenoidów metodą endoskopową?

Cena za adenotomię endoskopową jest dość wysoka i może się nieco różnić w zależności od kliniki i miasta. Ponadto, oprócz samej interwencji, rodzice powinni płacić za konsultacje z lekarzem, badania kliniczne, znieczulenie i przybycie dziecka do szpitala.

Plusy i minusy

Adenotomia endoskopowa jest najczęstszą metodą chirurgiczną, ponieważ ma wiele pozytywnych aspektów.

• Główne zalety tej operacji to minimalny uraz błony śluzowej, brak blizn i blizn, całkowite usunięcie migdałka gardłowego, dzięki czemu nawroty pojawiają się bardzo rzadko i minimalny rozwój krwawienia.
• Adenotomia endoskopowa jako taka nie ma minusów. Jedyną rzeczą, która może odnosić się do wad, jest wysoki koszt operacji.

do treści ↑

Jak działa operacja usuwania migdałków u dzieci, czy to boli?

Znaczna liczba rodziców ma do czynienia ze wzrostem gruczolaka u dziecka. Usunięcie migdałków u dzieci budzi obawy, ponieważ każda operacja w tym wieku obfituje w komplikacje, ale w niektórych przypadkach nie ma innego wyjścia.

Co to są migdałki i ich przyczyny u dzieci?

W jamie ustnej i nosogardzieli znajduje się 6 migdałków, z których każdy pełni funkcję ochronną, zapobiegając przedostawaniu się czynników zakaźnych do organizmu. Częste przeziębienia mogą prowadzić do zmniejszenia tej funkcji i jednoczesnego wzrostu migdałków. Adenoidy to proliferacja pojedynczego ciała migdałowatego zlokalizowanego w nosogardzieli.

Rozpoznanie tej patologii bez użycia specjalnych zwierciadeł nie jest możliwe, ale ma specyficzne objawy, dzięki którym choroba jest trudna do zauważenia.

Objawy choroby

Aby zidentyfikować wzrost migdałków gardłowych, wystarczy zwrócić uwagę na zdrowie dziecka.

Do głównych objawów należą:

1. Zmiana głosu. Dziecko zaczyna nosowo, głos staje się niezdrowy.
2. Przekrwienie nosa. Ze względu na wzrost ciała migdałowatego, przepływ powietrza jest spowolniony, dziecku trudno jest oddychać przez nos.
3. Katar Jeden z powikłań prowadzących do nieżytu nosa i zapalenia zatok.
4. Zmniejszony słuch. Rozszerzająca się tkanka limfoidalna może częściowo blokować rurkę słuchową, powodując objawy zapalenia ucha.
5. Zaburzenia snu Dziecko śpi źle i niespokojnie, rano staje się niezwykle kapryśne i zirytowane. Możliwe ataki uduszenia i chrapania spowodowane cofnięciem korzenia języka.
6. Przewlekła hipoksja. Samo dziecko może nie rozpoznać tego objawu, ale będzie stały brak tlenu z boku, co prowadzi do problemów z apetytem, ​​a czasami z niedokrwistością.
7. Zmiana twarzy. Jeśli proces patologiczny trwa długo, mogą wystąpić zaburzenia w rozwoju tkanki kostnej twarzy, zmiany okluzji. Jeśli leczenie rozpoczyna się na czas, zmiany te są odwracalne, ale w zaawansowanych przypadkach konsekwencje pozostają na całe życie.
8. Zapalenie gruczołu krokowego Jeśli organizm jest narażony na infekcję w miarę wzrostu tkanki, może rozwinąć się zapalenie gruczołowe. Temperatura ciała wzrasta, węzły chłonne powiększają się.

Metody usuwania migdałków gardłowych

Potrzeba operacji zależy od stopnia zaniedbania choroby i indywidualnych wskaźników, które może ocenić specjalista. Jeśli problem zostanie zauważony na czas, możliwe jest przepisanie leczenia zachowawczego za pomocą leków.

Leki

Jeśli migdałki pokrywają się tylko z niewielką częścią vomeru, a oddychanie dziecka jest nieco trudne, często jest to dość konserwatywna metoda leczenia. Na zalecenie lekarza przyjmowane są immunomodulatory, mycie i płukanie roztworem soli fizjologicznej. Jeśli te środki nie wystarczą, przepisywane są antybiotyki (cefalosporyny, makrolidy).

Równolegle z przyjmowaniem leków przeprowadza się płukanie wodą morską, roztworami sody lub „Furacilin”.

Przez operację

Jeśli choroba ma drugi lub trzeci stopień ciężkości, skorzystaj z interwencji chirurgicznej. Warianty metod zostaną omówione poniżej, wybór zależy od stopnia choroby, wybranej kliniki i indywidualnej sytuacji.

Metody ludowe

Najlepszym z tradycyjnych sposobów radzenia sobie z adenoidami we wczesnych stadiach choroby jest mycie za pomocą roztworów soli fizjologicznej, które są łatwe do przygotowania. 1 szklanka ciepłej przegotowanej wody bierze 1 łyżeczka. sól lub 0,5 łyżeczki. sól morska. Roztwór jest dokładnie wymieszany, aby kryształy soli nie uszkodziły błony śluzowej gardła. Do mycia można użyć aspiratora, pipety lub strzykawki.

Inną sprawdzoną metodą jest zaszczepienie w nosie świeżo wyciśniętego soku z aloesu lub kalanchoe. W celu ułatwienia stosowania, bawełny turund można moczyć w soku i wstrzykiwać przez 10–15 minut do kanałów nosowych.

Po wskazaniu operacji

Potrzeba operacji zależy od stopnia choroby, dlatego ważne jest, aby zidentyfikować patologię w czasie. Niezwłocznie po odkryciu wzrostu migdałków gardłowych należy koniecznie skonsultować się z lekarzem, który może z całą pewnością stwierdzić, czy należy je usunąć iw jakim wieku można zastosować określoną metodę. Być może specjalista zaleci interwencję laserową, w której dziecko nie zostanie zranione, a prawdopodobieństwo ponownego rozwoju choroby będzie niskie.

Jeśli mówimy o drugim stopniu choroby (adenoidy nakładają się na 2/3 otwieracza), decyzja o potrzebie interwencji chirurgicznej jest podejmowana w zależności od stanu pacjenta. W trzecim stopniu, migdałki są koniecznie usuwane, ponieważ zamykają prawie całkowicie komorę i nie pozwalają dziecku normalnie oddychać nosem. W tym przypadku stale oddycha przez usta, co łatwo zauważyć na wysychających i pękających wargach.

To ważne! Gdy u dziecka wykryty zostanie wzrost migdałków, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem i dowiedzieć się, czy należy je usunąć.

Jeśli rodzice martwią się o wiek, w którym można wykonać taką operację i czy jest to bolesne, specjalista pomoże w tym. Teraz robią to najmniejsze dzieci, w tym nowoczesne urządzenia laserowe.

Ważne jest, aby wyjaśnić, jak usuwa się migdałki w wybranej klinice, ponieważ klasyczna metoda interwencji jest dziś uważana za przestarzałą. W przypadku nieżytu nosa, drogi nosowe są wstępnie myte, aby zapewnić zakończenie zabiegu przy minimalnym dyskomfortie dla dziecka.

Przygotowanie do operacji

Przed operacją przeprowadza się pełne badanie, które obejmuje badanie pediatry, badania krwi i moczu, koagulogram i EKG. W przeddzień operacji powinieneś odmówić jedzenia od godziny 18, rano nie możesz nawet pić wody.

Istnieją 3 bezwzględne przeciwwskazania do zabiegu:

• nieprawidłowości naczyń gardłowych;
• rak;
• zaburzenia krwawienia.

Operacja nie jest wykonywana w ciągu jednego miesiąca po szczepieniu oraz w okresie ostrych chorób zakaźnych, niezależnie od tego, czy choroba wystąpiła latem czy zimą. Wybór rodzaju znieczulenia zależy od tego, jak długo trwa operacja.

Rodzaj znieczulenia zależy nie tylko od indywidualnego obrazu choroby, ale także od wieku pacjenta. Operację w znieczuleniu ogólnym wykonuje się u dzieci w wieku poniżej 7 lat. Nowoczesne leki wysokiej jakości są nietoksyczne i nie powodują komplikacji nawet w dzieciństwie.

Typem znieczulenia ogólnego jest znieczulenie dotchawicze, które wprowadza rurkę dotchawiczą, która zapewnia bezpieczny i pełny dostęp do migdałków. Główną wadą tej metody jest to, że po znieczuleniu dziecko odzyskuje dłużej i czuje się trochę gorzej.

Operację w znieczuleniu miejscowym wykonuje się u dzieci powyżej 7 lat. Środek znieczulający jest rozpylany do nosogardzieli, lek uspokajający jest wstrzykiwany domięśniowo, a roztwór znieczulający o niskim stężeniu jest wstrzykiwany bezpośrednio do tkanki gruczołowej. Podczas operacji dziecko jest przytomne, dlatego procedura jest szybsza.

Metody chirurgicznego usuwania migdałków gardłowych

W sumie istnieje 5 sposobów usuwania adenoidów:

1. Klasyczna metoda chirurgiczna. Adenoidy usuwa się skalpelem w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Teraz to cięcie jest rzadko używane, ponieważ jest jednym z najbardziej traumatycznych i bolesnych.
2. Metoda fal radiowych. W tym przypadku stosuje się specjalne urządzenie, które działa na migdałki falami radiowymi i wyklucza stan zapalny ze wzrostem przy minimalnym ryzyku utraty krwi.
3. Laseroterapia Ta metoda jest jedną z najnowocześniejszych i najskuteczniejszych, dlatego preferuje ją wiele klinik. W tym przypadku skalpel jest zastępowany wiązką laserową, a operacja odbywa się tak delikatnie, jak to możliwe, bez uszkadzania psychiki dziecka.
4. Endoskopia. Usuwanie adenoidów za pomocą endoskopii lub adenoidektomii za pomocą golarki jest najbezpieczniejsze i najbardziej niezawodne. Taka operacja jest wykonywana w pełnym znieczuleniu przy minimalnej utracie krwi. Często metoda ta jest łączona z terapią laserową i leczeniem falami radiowymi. Ta kombinacja pozwala na najdokładniejsze leczenie operowanego obszaru, co praktycznie eliminuje prawdopodobieństwo nawrotu.
5. Metoda zimnej plazmy. Jest uważany za najbardziej postępowy sposób zwalczania adenoidów. Są usuwane przez kauteryzację zimną plazmą, procedura jest praktycznie bezbolesna i zajmuje nie więcej niż 10 minut.

Klasyczna obsługa

Tradycyjna metoda wycinania migdałków to krótka operacja, w której adenoidy są usuwane za pomocą specjalnego skalpela, który nie zajmuje więcej niż 2-5 minut. Jego główną wadą jest to, że lekarz nie widzi leczonego obszaru, więc może przypadkowo uszkodzić zdrowe tkanki lub całkowicie nie usunąć zarośniętych migdałków, co doprowadzi do nawrotu.

Adenotomia zimnej plazmy

Metoda usuwania zimnej plazmy w Rosji jest stosowana od ponad 15 lat. Odpowiednio przeprowadzona nie powoduje komplikacji i utraty krwi, pozwala usunąć nawet adenoidy wrastające w okolicę nosa. Wybierając tę ​​metodę interwencji, należy starannie rozważyć profesjonalizm lekarza, ponieważ nieudolne działania mogą spowodować uszkodzenie zdrowej tkanki i powikłania.

Endoskopowa adenomektomia

Sprzęt endoskopowy pozwala uniknąć błędu medycznego, który najprawdopodobniej występuje w klasycznym wycinaniu migdałków gardłowych. Endoskop jest wprowadzany do kanału nosowego i pozwala kontrolować operację.

Usuwanie adenoidów (operacja adenotomii): wskazania, metody, przewodzenie, okres pooperacyjny

Adenotomia jest jedną z najczęstszych interwencji chirurgicznych w praktyce laryngologicznej, która nie traci na znaczeniu nawet po pojawieniu się wielu innych metod leczenia patologii. Operacja eliminuje objawy zapalenia gruczołowego, zapobiega niebezpiecznym skutkom choroby i znacząco poprawia jakość życia pacjentów.

Często adenotomia jest wykonywana w dzieciństwie, dominującym wiekiem pacjentów są małe dzieci w wieku 3 lat i dzieci w wieku przedszkolnym. To właśnie w tym wieku odpowiada za najczęstsze zapalenie gruczołowe, ponieważ dziecko aktywnie kontaktuje się ze środowiskiem zewnętrznym i innymi ludźmi, spotyka się z nowymi zakażeniami i rozwija na nie odporność.

Migdałek gardłowy jest częścią pierścienia limfatycznego Valdeyera-Pirogova, który ma zapobiegać przedostawaniu się infekcji poniżej gardła. Funkcja ochronna może przekształcić się w poważną patologię, gdy tkanka limfatyczna zaczyna rosnąć nieproporcjonalnie więcej niż jest to wymagane dla odporności miejscowej.

Powiększone ciało migdałowate tworzy mechaniczną przeszkodę w gardle, która objawia się niewydolnością oddechową, a także służy jako wylęgarnia ciągłej reprodukcji różnych drobnoustrojów. Początkowe stopnie zapalenia gruczołowego są leczone zachowawczo, chociaż objawy choroby już istnieją. Brak efektu terapii i postęp patologii prowadzi pacjentów do chirurga.

Wskazania do usuwania migdałków gardłowych

Sam wzrost migdałków gardłowych nie jest przyczyną operacji. Specjaliści zrobią wszystko, aby pomóc pacjentowi w konserwatywny sposób, ponieważ operacja jest urazem i pewnym ryzykiem. Zdarza się jednak, że bez niego nie da się tego zrobić, a następnie ENT waży wszystkie za i przeciw, rozmawia z rodzicami, jeśli chodzi o małego pacjenta, i ustala datę interwencji.

Wielu rodziców wie, że pierścień limfatyczny gardła jest najważniejszą barierą infekcji, więc obawiają się, że po operacji dziecko straci tę ochronę i będzie chorować częściej. Lekarze wyjaśniają im, że nienaturalnie przerośnięta tkanka limfatyczna nie tylko nie spełnia swojej bezpośredniej roli, ale także utrzymuje przewlekły stan zapalny, zapobiega prawidłowemu wzrostowi i rozwojowi dziecka, stwarza ryzyko niebezpiecznych komplikacji, dlatego w takich przypadkach nie może się wahać ani opóźniać, a jedynym sposobem na uratowanie dziecko z cierpieniem będzie operacją.

Wskazania do adenotomii to:

• Adenoidy 3 stopnie;
• Częste nawracające infekcje dróg oddechowych, słabo podatne na leczenie zachowawcze i powodujące progresję zapalenia gruczołowego;
• Nawracające zapalenie ucha i utrata słuchu w jednym lub obu uszach;
• Zakłócenie mowy i rozwoju fizycznego dziecka;
• Skrócenie oddechu z bezdechem nocnym;
• Zmiana zgryzu i tworzenie się specyficznej „adenoidalnej” twarzy.

Głównym powodem interwencji jest trzeci stopień zapalenia gruczołowego, polegający na trudnościach w oddychaniu przez nos i stale pogarszających się zakażeniach górnych dróg oddechowych i narządów laryngologicznych. U małego dziecka upośledzony jest prawidłowy rozwój fizyczny, twarz nabiera charakterystycznych cech, które później praktycznie nie da się poprawić. Oprócz cierpienia fizycznego pacjent doświadcza niepokoju psycho-emocjonalnego, braku snu z powodu niemożliwości normalnego oddychania, cierpi na rozwój intelektualny.

Głównymi objawami ciężkiego zapalenia gruczołu krokowego są trudności w oddychaniu przez nos i częste infekcje górnych dróg oddechowych. Dziecko oddycha przez usta, powodując, że skóra warg staje się sucha i popękana, a twarz staje się opuchnięta i wyciągnięta. Ciągle otwarte usta przyciągają uwagę, a nocą rodzice z niepokojem słyszą, jak trudno jest dziecku oddychać. Możliwe są epizody nocnego oddychania, gdy ciało migdałowate całkowicie zakrywa drogi oddechowe swoją objętością.

Ważne jest, aby operacja usunięcia migdałków była przeprowadzona przed pojawieniem się nieodwracalnych zmian i poważnych powikłań pozornie małego problemu ograniczonego do gardła. Opóźnione leczenie, a ponadto jego brak może powodować niepełnosprawność, dlatego niedopuszczalne jest ignorowanie patologii.

Najlepszy wiek dla adenotomii u dzieci wynosi 3-7 lat. Nieuzasadnione opóźnienie operacji prowadzi do poważnych konsekwencji:

1. Trwała utrata słuchu;
2. Przewlekłe zapalenie ucha środkowego;
3. Zmiana szkieletu twarzy;
4. Problemy stomatologiczne - niewłaściwy zgryz, próchnica, naruszenie wyrzynania zębów stałych;
5. Astma oskrzelowa;
6. Glomerulopatii.

Adenotomię, choć znacznie rzadziej, wykonuje się również u dorosłych pacjentów. Powodem może być:

• Nocne chrapanie i niewydolność oddechowa we śnie;
• Częste infekcje dróg oddechowych ze zdiagnozowanym zapaleniem gruczołowym;
• Nawracające zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego.

Określono także przeciwwskazania do usunięcia migdałków gardłowych. Wśród nich są:

1. Wiek do dwóch lat;
2. Ostra patologia zakaźna (grypa, ospa wietrzna, infekcje jelitowe itp.) Aż do całkowitego wyleczenia;
3. Wrodzone wady szkieletu twarzy i anomalie struktury naczyń krwionośnych;
4. Szczepienia przeprowadzono mniej niż miesiąc temu;
5. Nowotwory złośliwe;
6. Ciężkie zaburzenia krwawienia.

Przygotowanie do operacji

Kiedy pytanie o konieczność zabiegu zostanie rozwiązane, pacjent lub jego rodzice zaczynają szukać odpowiedniego szpitala. Trudności w selekcji zwykle nie pojawiają się, ponieważ chirurgiczne usuwanie migdałków odbywa się we wszystkich oddziałach laryngologicznych szpitali publicznych. Interwencja nie jest wielką sprawą, ale chirurg musi być wystarczająco wykwalifikowany i doświadczony, szczególnie podczas pracy z małymi dziećmi.

Przygotowanie do chirurgii adenoidalnej obejmuje standardowe testy laboratoryjne - ogólne i biochemiczne dla krwi, krzepnięcia, badania grupowe i rezusowe, analizę moczu, krew dla HIV, syfilis i zapalenie wątroby. Dorosły pacjent otrzymuje EKG, dzieci bada lekarz pediatra, który wraz z otolaryngologiem decyduje o bezpieczeństwie operacji.

Adenotomia może być wykonywana w warunkach ambulatoryjnych lub szpitalnych, ale najczęściej hospitalizacja nie jest wymagana. W przeddzień operacji pacjentowi wolno zjeść obiad nie mniej niż 12 godzin przed interwencją, po czym jedzenie i picie są całkowicie wykluczone, ponieważ znieczulenie może być ogólne, a dziecko może wymiotować na tle znieczulenia. U pacjentek operacja nie jest zalecana podczas miesiączki ze względu na ryzyko krwawienia.

Funkcje znieczulenia

Metoda znieczulenia jest jednym z najważniejszych i najważniejszych etapów leczenia, zależy od wieku pacjenta. Jeśli mówimy o dziecku poniżej siedmiu lat, wskazane jest znieczulenie ogólne, starsze dzieci i dorośli poddają się adenotomii w znieczuleniu miejscowym, chociaż w każdym przypadku lekarz jest indywidualnie odpowiedni.

Operacja w znieczuleniu ogólnym dla małego dziecka ma ważną zaletę: brak stresu operacyjnego, jak w przypadku, gdy dziecko widzi wszystko, co dzieje się na sali operacyjnej, nawet bez odczuwania bólu. Anestezjolog wybiera leki do znieczulenia indywidualnie, ale większość nowoczesnych leków jest bezpieczna, mało toksyczna, a znieczulenie jest podobne do normalnego snu. Obecnie esmerone, dormicum, diprivan itp. Są używane w pediatrii.

Inne zalety znieczulenia ogólnego obejmują mniejsze ryzyko krwawienia, bardziej ostrożne działania lekarza, które nie są zaburzone przez niespokojne dziecko, możliwość dokładnego zbadania tylnej ściany gardła przed i po usunięciu migdałka.

Znieczulenie ogólne jest preferowane u dzieci w wieku 3–4 lat, u których efekt obecności na operacji może spowodować wielki strach i niepokój. W przypadku starszych pacjentów, którzy nie osiągnęli jeszcze wieku siedmiu lat, łatwiej jest zgodzić się, wyjaśnić i uspokoić, dlatego dzieciom w wieku przedszkolnym można również podać znieczulenie miejscowe.

Jeśli planowane jest znieczulenie miejscowe, wstępnie wprowadza się lek uspokajający, a nosogardzieli nawadnia się roztworem lidokainy, aby dalsze wstrzyknięcie środka znieczulającego nie było bolesne. Aby osiągnąć dobry poziom ulgi w bólu, stosuje się lidokainę lub nowokainę, którą wstrzykuje się bezpośrednio w okolicę migdałków. Zaletą tego znieczulenia jest brak okresu „wyjścia” ze znieczulenia i toksycznego działania leków.

W przypadku znieczulenia miejscowego pacjent jest świadomy, widzi i słyszy wszystko, więc strach i zmartwienia nie są rzadkością nawet u dorosłych. Aby zminimalizować stres, lekarz przed adenotomią szczegółowo informuje pacjenta o nadchodzącej operacji i stara się go uspokoić, w miarę możliwości, zwłaszcza jeśli jest to dziecko. Ze strony rodziców wsparcie psychologiczne i uwaga również nie mają większego znaczenia, ponieważ pomogą w przeniesieniu operacji tak spokojnie, jak to możliwe.

Do tej pory oprócz klasycznej adenotomii opracowano inne metody usuwania migdałków gardłowych z wykorzystaniem czynników fizycznych - lasera, koblacji, koagulacji fal radiowych. Zastosowanie technik endoskopowych sprawia, że ​​leczenie jest bardziej skuteczne i bezpieczne.

Klasyczna operacja adenoidowa

Adenotomię klasyczną wykonuje się za pomocą specjalnego narzędzia - adenotomu Beckmanna. Pacjent z reguły siedzi i adenotom jest wprowadzany do jamy ustnej do ciała migdałowatego na miękkie podniebienie, które podnosi się przez gardłowe zwierciadło. Adenoidy muszą całkowicie wejść w pierścień adenotomiczny, po czym są wycinane jednym szybkim ruchem ręki chirurga i wyjmowane przez usta. Krwawienie zatrzymuje się samoistnie lub naczynia koagulują. W przypadku ciężkiego krwawienia obszar operacji jest leczony środkami hemostatycznymi.

Operacja jest zwykle wykonywana w znieczuleniu miejscowym i trwa kilka minut. Dzieci, którym podano środek uspokajający i które są przygotowane na zabieg przez rodziców i lekarza, dobrze go tolerują, dlatego wielu ekspertów preferuje znieczulenie miejscowe.

Po usunięciu migdałka dziecko jest wysyłane na oddział z jednym z rodziców, a jeśli okres pooperacyjny jest korzystny, można pozwolić mu wrócić do domu tego samego dnia.

Inne wady to możliwy ból podczas manipulacji, a także większe ryzyko niebezpiecznych powikłań - penetracja usuniętych tkanek do dróg oddechowych, powikłania infekcyjne (zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych), urazy dolnej szczęki, patologia narządów słuchu. Nie można zignorować psychologicznej traumy, którą można wyrządzić dziecku. Ustalono, że dzieci mogą zwiększać poziom lęku, rozwijać nerwice, dlatego większość lekarzy zgadza się co do celowości znieczulenia ogólnego.

Adenotomia endoskopowa

Endoskopowe usunięcie migdałków to jedna z najnowocześniejszych i najbardziej obiecujących metod leczenia patologii. Zastosowanie technologii endoskopowej pozwala dokładnie zbadać obszar gardła, bezpiecznie i radykalnie usunąć migdałek gardłowy.

Operacja jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym. Endoskop wprowadza się przez jeden z przewodów nosowych, chirurg bada ścianę gardła, po czym adenotom, kleszcze, mikrodebryd i laser są używane do wycięcia tkanki gruczołowej. Niektórzy specjaliści uzupełniają kontrolę endoskopową wzrokiem, wprowadzając lustro krtaniowe przez jamę ustną.

Endoskopia pozwala w pełni usunąć przerośniętą tkankę limfatyczną, aw przypadku nawrotu jest po prostu niezbędna. Endoskopowe usunięcie migdałków jest szczególnie widoczne, gdy wzrost nie występuje w świetle gardła, ale na jego powierzchni. Operacja jest dłuższa niż klasyczna adenotomia, ale także dokładniejsza, ponieważ chirurg działa dokładnie. Wycięta tkanka jest częściej usuwana przez kanał nosowy wolny od endoskopu, ale jest również możliwa przez jamę ustną.

Wariant endoskopowego usuwania migdałków to technika golenia, gdy tkankę wycina się za pomocą specjalnego urządzenia - golarki (mikrodebrydu). To urządzenie jest mikrozestawem z obrotową głowicą, umieszczoną w pustej rurce. Ostrze tnące odcina przerośniętą tkankę, miażdży je, a następnie ciało migdałowe jest zasysane do specjalnego pojemnika z aspiratorem, co eliminuje ryzyko jego dostania się do dróg oddechowych.

Zaletą sprzętu do golenia jest niska inwazyjność, tzn. Zdrowa tkanka gardła nie jest uszkodzona, ryzyko krwawienia jest minimalne, nie ma blizn, a kontrola endoskopowa umożliwia całkowite wycięcie ciała migdałowatego, zapobiegając nawrotowi. Metoda jest uważana za jedną z najnowocześniejszych i najbardziej skutecznych.

Ograniczeniem w usuwaniu ciała migdałowatego przez mikrodebryda mogą być zbyt wąskie kanały nosowe u małego dziecka, przez które niemożliwe jest wprowadzenie instrumentów. Ponadto nie każdy szpital może sobie pozwolić na niezbędny kosztowny sprzęt, więc prywatne kliniki często oferują tę metodę.

Wideo: adenotomia endoskopowa

Wykorzystanie energii fizycznej w leczeniu zapalenia gruczołowego

Najczęstszymi metodami wycięcia migdałków gardłowych za pomocą energii fizycznej są użycie lasera, fal radiowych i elektrokoagulacji.

Laserowe usuwanie adenoidów obejmuje ekspozycję tkanki na tkankę, co powoduje lokalny wzrost temperatury, odparowanie wody z komórek (odparowanie) i zniszczenie przerostowych wzrostów. Metodzie nie towarzyszy krwawienie, to jest jej plus, ale są też istotne wady:

• Niezdolność do kontrolowania głębokości ekspozycji, z powodu której istnieje ryzyko uszkodzenia zdrowej tkanki;
• Operacja jest długa;
• Potrzeba odpowiedniego sprzętu i wysoko wykwalifikowanego personelu.

Leczenie falami radiowymi przeprowadza aparat Surgitron. Migdałki gardłowe są usuwane przez dyszę, która generuje fale radiowe, a jednocześnie koagulują naczynia. Niewątpliwą zaletą tej metody jest niskie prawdopodobieństwo krwawienia i mała utrata krwi podczas operacji.

Koagulatory plazmy i systemy kobaltowe są również używane przez niektóre kliniki. Metody te mogą znacznie zmniejszyć ból występujący w okresie pooperacyjnym, a także prawie bezkrwawe, dlatego są wskazane u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia krwi.

Kobalt jest efektem „zimnej” plazmy, gdy tkanki są niszczone lub koagulowane bez oparzeń. Zalety - wysoka dokładność i wydajność, bezpieczeństwo, krótki okres regeneracji. Wśród wad są wysokie koszty wyposażenia i szkolenia chirurgów, nawroty zapalenia gruczołowego, prawdopodobieństwo zmian bliznowatych w tkankach gardła.

Jak widać, istnieje wiele sposobów pozbycia się migdałków gardłowych, a wybór konkretnego nie jest łatwym zadaniem. Każdy pacjent potrzebuje indywidualnego podejścia, biorąc pod uwagę wiek, cechy anatomiczne struktury gardła i nosa, tło psycho-emocjonalne, choroby współistniejące.

Okres pooperacyjny

Z reguły okres pooperacyjny jest łagodny, powikłania można uznać za rzadkość przy odpowiednio dobranej technice operacyjnej. Pierwszego dnia możliwy jest wzrost temperatury, który jest odbierany przez zwykłe leki przeciwgorączkowe - paracetamol, ibufen.

Niektóre dzieci skarżą się na ból gardła i trudności w oddychaniu przez nos, spowodowane obrzękiem błon śluzowych i urazem podczas operacji. Objawy te nie wymagają specjalnego leczenia (z wyjątkiem kropli do nosa) i zanikają w ciągu pierwszych kilku dni.

Przez pierwsze 2 godziny pacjent nie je, a następne 7-10 dni stosuje się do diety, ponieważ odżywianie odgrywa znaczącą rolę w regeneracji tkanek nosogardzieli. Kilka dni po operacji zaleca się miękkie, puree, puree ziemniaczane, owsiankę. Dziecko może otrzymać specjalną karmę dla niemowląt, która nie spowoduje uszkodzenia śluzówki gardła. Pod koniec pierwszego tygodnia menu rozszerza się, można dodać makaron, jajecznicę, suflety z mięsa i ryb. Ważne jest, aby jedzenie nie było stałe, zbyt gorące lub zimne, składające się z dużych kawałków.

W okresie pooperacyjnym zdecydowanie zaleca się napoje gazowane, skoncentrowany sok lub kompot, krakersy, twarde herbatniki, przyprawy, słone i pikantne potrawy, które zwiększają miejscowe krążenie krwi z ryzykiem krwawienia i mogą uszkodzić błonę śluzową gardła.

Istnieją zalecenia dotyczące schematu, który rodzice powinni stosować podczas leczenia dzieci:

1. kąpiel, sauna, gorąca kąpiel są wyłączone z całego okresu regeneracji (do miesiąca);
2. uprawianie sportu - nie wcześniej niż za miesiąc, podczas gdy zwykła aktywność pozostaje na zwykłym poziomie;
3. pożądane jest, aby chronić pacjenta przed kontaktem z potencjalnymi nosicielami infekcji dróg oddechowych, dziecko nie jest zabierane do ogrodu lub szkoły na około 2 tygodnie.

Terapia lekowa w okresie pooperacyjnym nie jest konieczna, pokazane są tylko krople do nosa, zwężające naczynia krwionośne i mające miejscowy efekt dezynfekujący (protargol, ksylina), ale zawsze pod nadzorem lekarza.

Wielu rodziców stoi przed faktem, że po leczeniu dziecko nadal oddycha przez usta, z przyzwyczajenia, ponieważ nic nie przeszkadza w oddychaniu przez nos. Ten problem jest zwalczany przez specjalne ćwiczenia oddechowe.

Powikłania obejmują krwawienie, ropne procesy w gardle, ostre zapalenie ucha i nawroty zapalenia gruczołowego. Wystarczające znieczulenie, kontrola endoskopowa i ochrona antybiotykowa umożliwiają zminimalizowanie ryzyka powikłań w przypadku dowolnej opcji operacji.

Przeglądy pacjentów lub rodziców dzieci, które przeszły chirurgiczne leczenie zapalenia gruczołu krokowego, są przeważnie pozytywne, ponieważ już pierwszego dnia po operacji obserwuje się znaczną poprawę w oddychaniu przez nos, a powrót do zdrowia następuje dość szybko.

Negatywne wrażenia można kojarzyć nie tyle z samą operacją, co z metodą znieczulenia. Po znieczuleniu ogólnym dzieci mogą być niespokojne, wymioty, zawroty głowy i inne nieprzyjemne objawy „wycofania się” ze znieczulenia nie są wykluczone. Objawy te znikają jednak wieczorem pierwszego dnia po operacji, a następnie dziecko odzyskuje zdrowie tak szybko, jak po znieczuleniu miejscowym.

Większość pacjentów otrzymuje bezpłatne leczenie w szpitalach publicznych, gdzie znajdują się zarówno specjaliści, jak i sprzęt do leczenia. Operacje na zasadach komercyjnych są oferowane przez wiele prywatnych klinik, a wybór pomiędzy nimi zależy wyłącznie od wypłacalności pacjenta. Cena leczenia zależy nie tylko od kwalifikacji chirurga, ale także od komfortu pobytu w klinice.

Koszt płatnej adenotomii jest bardzo zróżnicowany - średnio od 15-30 do 150-200 tysięcy rubli w poszczególnych klinikach. Jednocześnie rodzice i pacjenci dorośli powinni wiedzieć, że płatne leczenie nie zawsze jest najlepsze. Głównym warunkiem powodzenia operacji jest doświadczony chirurg, który wybierze najlepszy rodzaj operacji.

Prawidłowo dobrana metoda operacji jest kluczem do skutecznego leczenia i korzystnego przebiegu okresu pooperacyjnego, dlatego głównym zadaniem pacjenta (lub jego rodziców) jest powierzenie swojego zdrowia kompetentnemu lekarzowi, który nie będzie dążył do osobistych interesów finansowych przy wyborze kosztownej metody działania, ale woli bezpieczny dla pacjenta.

Cechuje się adenotomią endoskopową

Patologiczny wzrost migdałków gardłowych (roślinności gruczołowej) może wywołać różne zaburzenia negatywne. Adenotomia endoskopowa jest zabiegiem chirurgicznym, który jest coraz częściej stosowany w pediatrii do rozcieńczania adenoidów.

Co to jest badanie endoskopowe migdałków gardłowych: istota metody i zalety

Endoskopia adeniod może być diagnostyczna lub terapeutyczna. Manipulacja odbywa się za pomocą specjalnych elastycznych endoskopów, które są rurkami o małej średnicy z miniaturową kamerą na końcu. Taki sprzęt pozwala lekarzowi sprawdzać migdałki, a także oceniać stopień zapalenia gruczołowego.

Ponadto podczas wykonywania endoskopii migdałków gardłowych zwykle wykonuje się szereg zabiegów chirurgicznych, które umożliwiają usunięcie patologicznych przyrostów gruczolakowatych (elektrokoagulacja, adenotomia golarki).

Zalety procedury są następujące:

1. Niewielki wiek pacjentów nie jest barierą dla adenotomii endoskopowej.
2. Jakość obrazu przy tej manipulacji jest wysoka, więc lekarz może prawidłowo ocenić stopień rozcieńczenia adenoidów.
3. Badanie jest przeprowadzane dość szybko, a także nie wymaga wstępnego przygotowania.
4. Jeśli nie zastosowano znieczulenia ogólnego, po zabiegu pacjent odzyskuje zdrowie po 10-15 minutach i może wrócić do domu.

Terminowa endoskopia roślinności gruczołowej pozwala na identyfikację patologii w czasie i wybór odpowiedniej terapii.

Wskazania i przeciwwskazania

Główne wskazania do adenotomii endoskopowej to:

• ciężka niedrożność swobodnego oddychania przez nos;
• powiększony migdałek gardłowy zamyka 2/3 lub prawie cały vomer;
• częste przeziębienia, które są trudne do standardowej terapii;
• skomplikowane formy zapalenia ucha, które wpływają na ostrość słuchu dzieci;
• ciężki świąd nosa;
• krótkie przerwanie oddychania podczas snu.

Uważa się, że najlepiej jest usunąć adenoidy w wieku od 3 do 7 lat. Jeśli długo nie ma powodu do wahania się przed operacją, może to prowadzić do skomplikowanego przerostu gruczolaka.

Endoskopia roślinności gruczołowej może być przeciwwskazana w takich przypadkach:

• reakcje alergiczne na składniki znieczulające;
• zaburzenia krwi, dla których trudno będzie powstrzymać krwawienie podczas manipulacji;
• przewlekłe choroby serca i naczyń krwionośnych w ostrej fazie;
• choroby zakaźne gardła lub nosogardzieli;
• zaostrzenie przewlekłych chorób dermatologicznych.

Jeśli dziecko ma przeciwwskazania, ciało migdałowate nie jest poddawane manipulacji aż do pełnego wyzdrowienia. Jeśli endoskopia nie jest możliwa w przyszłości, eksperci wybierają alternatywne metody badania.

Jak przygotować dziecko do badania

Endoskopię migdałków u dzieci przeprowadza się po wstępnym badaniu. Podobnie jak u dorosłych pacjentów, dzieci najpierw muszą przejść takie testy:

• ogólna analiza krwi i moczu;
• biochemiczne badanie krwi;
• koagulogram.

Ponadto wykonuje się elektrokardiogram lub inne badania instrumentalne na dziecku, w zależności od obecności chorób towarzyszących. Ponadto lekarz prowadzący powinien wyjaśnić mu w przystępnym języku, w jaki sposób podczas procedury badają migdałki u dzieci i dlaczego nie należy obawiać się takich manipulacji.

Jeśli stosuje się znieczulenie ogólne, na dzień przed endoskopowym usunięciem migdałków u dzieci zaleca się całkowite zaprzestanie jedzenia. Jeśli wybrano znieczulenie miejscowe, wystarczy powstrzymać się od jedzenia na 1-2 godziny przed zaplanowaną inspekcją.

Przebieg badania endoskopowego z usunięciem migdałków gardłowych i cechami stosowania znieczulenia

Adenotomia endoskopowa jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym lub w znieczuleniu miejscowym. Pierwsza metoda jest najbardziej pożądana, ponieważ lekarz może bezpiecznie wykonywać wszelkie manipulacje, a poruszający się umysł dziecka nie otrzyma nadmiernego stresu. Manipulacja endoskopowa trwa zwykle 10–20 minut.

Sekwencja usuwania endoskopowego gruczolaka:

1. Dziecko leży na plecach na stole operacyjnym i na twarz nakładana jest maska ​​oddechowa, którą zasypia po 10-15 sekundach.
2. Po uspokojeniu do żyły dziecka wprowadza się cewnik w celu utrzymania snu.
3. Za pomocą endoskopu umieszczonego w jednym z kanałów nosowych badany jest szczegółowo gardło.
4. Usuwanie przyrostów adenoidów odbywa się pod kontrolą specjalnej optyki i endoskopu.

Najczęściej ucieka się do endoskopowej golarki adenotomii. Podczas manipulacji adenoid jest cięty, miażdżony i zasysany do zbiornika ssącego. Końcówka tkanki gruczołowej jest równomiernie i stopniowo usuwana.

Okres pooperacyjny i jak pomóc dziecku w powrocie do zdrowia

Okres pooperacyjny po endoskopii dla migdałków u dzieci może być związany z takimi odczuciami i zakazami:

1. Dziecko może nieznacznie zwiększyć temperaturę ciała.
2. Przez 48-72 godziny po usunięciu migdałków, pacjent może odczuwać przekrwienie błony śluzowej nosa i ból.
3. W ciągu pierwszych 24 godzin po zabiegu dziecko musi przestrzegać zaleceń dotyczących leżenia w łóżku.
4. W ciągu 1-1,5 tygodnia dziecko musi przestrzegać specjalnej diety, z wyjątkiem pikantnych, gorących lub słonych potraw. W tym czasie możesz podać więcej płynu.
5. Należy unikać kontaktu z gorącą wodą przez 14 dni. Wszystkie procedury higieniczne należy wykonywać bardzo ostrożnie.
6. W ciągu miesiąca należy powstrzymać się od zwiększonego wysiłku fizycznego, pływania, a także długotrwałej ekspozycji na słońce.

Aby dziecko mogło szybciej wyzdrowieć po adenotomii endoskopowej, musi stosować zrównoważoną dietę. W jego diecie powinno być dużo owoców i warzyw. A także powinien częściej odpoczywać. Właściwe zachowanie pacjenta w okresie pooperacyjnym pozwala lekarzowi zauważyć dynamikę powrotu do zdrowia lub może podjąć odpowiednie działania, jeśli coś pójdzie nie tak.

Możliwe komplikacje

Procedura usuwania migdałków metodą endoskopową jest zwykle dobrze tolerowana przez dzieci, ale zawsze istnieje ryzyko powikłań, które mogą wystąpić zarówno podczas, jak i po interwencji. Najczęstsze komplikacje to:

1. Nadwrażliwość na składniki znieczulające stosowane w znieczuleniu.
2. Uszkodzenie błony śluzowej gardła za pomocą sprzętu endoskopowego.
3. Dołączenie wtórnej infekcji i rozwój zapalenia w nosie lub nosogardzieli.

Ponadto u młodych pacjentów, gdy taka manipulacja jest konieczna, często rozwija się stres psychiczny i stres, co wpływa na stabilność ich psychiki w przyszłości.

Endoskopia adenoidów w praktyce pediatrycznej jest bardzo potrzebna do dokładnej diagnozy. Aby taka procedura przyniosła maksymalne korzyści, a dziecko nie powinno stać w obliczu poważnych konsekwencji, należy zgodzić się na jego przeprowadzenie tylko w sprawdzonej instytucji medycznej z doświadczonym specjalistą.