Instrukcja użycia Moksalaktam

Era antybiotyków penicylinowych rozpoczęła się wraz z odkryciem w 1929 r. Właściwości przeciwbakteryjnych grzybów pleśniowych Penicillium notatum, które uniemożliwiły rozwój drobnoustrojów Staphylococcus i uwolnienie w nich aktywnego związku w 1940 r. - pojedynczego związku zwanego penicyliną (6). Spośród kilku obecnie znanych naturalnych penicylin, najtańsze i najbardziej nisko toksyczne penicyliny benzylowe otrzymały największe zastosowanie. Struktura wszystkich naturalnych i syntetycznych penicylin (6) opiera się na kwasie α-aminopenicylanowym (28), który obejmuje dwa skondensowane heterocykle - azetydynę (P-laktam) i tiazolidynę, które mają wspólny (węzłowy) atom azotu. Penicyliny różnią się strukturą rodników od grupy -amino. Wszystkie wykazują działanie bakteriobójcze głównie na bakterie Gram-dodatnie: paciorkowce. gronkowce, pneumokoki itp., hamujące biosyntezę białek ściany komórkowej w nich, zwłaszcza na ostatnim etapie - sieciowanie białek. Te antybiotyki dezaktywują się

transpeptydaza komórkowa katalizująca sieciowanie białek przez kowalencyjne połączenie z jej centrum aktywnym. Cykliczna część cząsteczki penicyliny może być formalnie reprezentowana przez dipeptyd złożony z a-aminokwasów - seryny i cysteiny, lub cysteiny i waliny:

Taki szkielet dipeptydowy penicyliny wydaje się naśladować fragment cząsteczki białka, do której enzym „dopasowuje się” (rozpoznaje) konformacyjnie, umożliwiając antybiotykowi jego aktywne centrum.

Penicyliny są stosowane w leczeniu zapalenia płuc, zapalenia migdałków, gruźlicy, czerwonki, ran i zakażeń ropnych oraz innych chorób.

Wadą większości penicylin jest ich niska odporność na kwas (szybka hydroliza rdzenia laktamowego po podaniu doustnym), wąskie spektrum działania (nie hamują bakterii Gram-ujemnych) i szybki rozwój oporności bakterii. Dwie ostatnie okoliczności wyjaśnia produkcja penicylinazy (β-laktamazy) przez mikroorganizmy, która łatwo ujawnia cykl laktamowy penicylin, przekształcając je z pochodnych kwasu α-aminopenicylanowego (24) w nieaktywne pochodne kwasu penicylinowego (25):

Aby przezwyciężyć te niedociągnięcia, otrzymano ogromną liczbę półsyntetycznych penicylin, wśród których znaleziono preparaty, które są wystarczająco odporne na działanie kwasów i laktamaz,

na przykład fenoksymetylopenicylina (26), ampicylina (27), amoksylina (28). Są obecnie szeroko stosowane [amoxillin (28) w 1990 r. Na 23 miejscu pod względem sprzedaży wśród wszystkich leków na świecie]. W pierwszym etapie przemysłowej produkcji penicylin biosyntetyzuje się kwas aminopenicylanowy (24), wykorzystując płyn hodowlany grzyba pleśniowego lub czysty enzym hydrolazę amidową penicyliny. W drugim etapie, chemicznym, amylowanie aminy (24) przeprowadza się za pomocą odpowiedniego kwasu lub jego chlorku kwasowego w celu wytworzenia różnych penicylin.

Ostatnio stworzono antybiotyk mecylinam (30), w którym zamiast zwykłego łańcucha bocznego α-amidu znajduje się grupa amidynowa. Okazało się, że jest aktywny przeciwko bakteriom Gram-ujemnym i jest skutecznie stosowany w celu tłumienia zakażeń dróg moczowych, zwłaszcza wywołanych przez Escherichia coli. Jest syntetyzowany z aminokwasu (24), w postaci czwartorzędowej soli z trietyloaminą, przez działanie na niego chlorkiem cykloheptanu N-etylo-symetyleno-azonia (29):

Naturalny kwas klawulanowy (4), który nie wykazuje działania przeciwbakteryjnego, jest również stosowany w medycynie jako stabilizator penicylin, ponieważ nieodwracalnie hamuje działanie β-laktamaz, które dezaktywują penicyliny. W tym celu stworzono połączone antybiotyki, na przykład amoxiclav lub klawulina [obejmuje amoksycylinę (28) i kwas (4)], w których kwas klawulanowy (4) „rozprasza” enzym, a penicylina bez zakłóceń „działa” z bakteriami patogennymi.

Modyfikacja struktury kwasu klawulanowego, w szczególności zastąpienie pięcioczłonowego oksazolu lub nowego cyklu sześcioczłonową oksazyną, umożliwiła syntezę silnego antybiotyku trzeciej generacji, moksalaktum (31). Ma długi efekt antybiotykowy, jest odporny na laktamazy i niską toksyczność. Obecnie jest to kosztowne, ponieważ schemat jego syntezy przemysłowej obejmuje 16 etapów. Tlenek penicyliny jest stosowany jako surowiec (32). W pierwszym etapie otwiera się pierścień tiazolidynowy w tlenku (32)

pod działaniem trifenylofosfiny. Gdy to nastąpi, odsiarczaniu towarzyszy annalizacja pierścienia laktamowego przez nowy rdzeń oksazolinowy i tworzenie związku (33). W następujących etapach przeprowadza się hydroksylację i recykling wiązania C = C z wytworzeniem heterocyklu oksazynowego (34a). Następnie seria reakcji daje pochodną 3-chlorometylową (346), która w ostatnim etapie jest łączona z 1-metylotetrazol-5-tiolanem sodu, dając moksalaktam (31) z całkowitą wydajnością około 20%:

Moksalaktam

Warunki przechowywania dla Moxalactam

Chronić przed dziećmi.

Zostaw swój komentarz

• Apteczka pierwszej pomocy
• Sklep internetowy
• O firmie
• Skontaktuj się z nami

• Kontakty wydawcy:
• +7 (495) 258-97-03
• +7 (495) 258-97-06
• E-mail: [email protected]
• Adres: Rosja, 123007, Moskwa, ul. 5. Mainline, 12.

Oficjalna strona Grupy firm RLS ®. Główna encyklopedia leków i asortyment aptek rosyjskiego Internetu. Książka referencyjna leków Rlsnet.ru zapewnia użytkownikom dostęp do instrukcji, cen i opisów leków, suplementów diety, urządzeń medycznych, urządzeń medycznych i innych towarów. Farmakologiczna książka referencyjna zawiera informacje na temat składu i formy uwalniania, działania farmakologicznego, wskazań do stosowania, przeciwwskazań, działań niepożądanych, interakcji lekowych, sposobu stosowania leków, firm farmaceutycznych. Książka referencyjna leków zawiera ceny leków i produktów na rynku farmaceutycznym w Moskwie i innych miastach Rosji.

Przenoszenie, kopiowanie, rozpowszechnianie informacji jest zabronione bez zgody RLS-Patent LLC.
Przy powoływaniu się na materiały informacyjne opublikowane na stronie www.rlsnet.ru wymagane jest odniesienie do źródła informacji.

Jesteśmy w sieciach społecznościowych:

© 2000-2018. REJESTR MEDIA RUSSIA ® RLS ®

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Komercyjne wykorzystanie materiałów jest niedozwolone.

Informacje przeznaczone dla pracowników służby zdrowia.

Info-Farm.RU

Farmaceutyki, medycyna, biologia

Latamoksef

Latamoxef jest antybiotykiem z grupy cefalosporyn trzeciej generacji do stosowania pozajelitowego.

Właściwości farmakologiczne

Latamoxef lub Moxalactam jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania. W strukturze chemicznej różni się nieco od innych cefalosporyn zastępując jeden atom siarki w pierścieniu β-laktamowym atomem tlenu i należy do podgrupy oxapaim. Lek należy do antybiotyków bakteriobójczych, których działanie narusza syntezę ściany komórkowej bakterii. Haemophilus influenzae, Neisseria gonorrhoeae, większość enterobakterii jest dobrze wrażliwych na lek. W wysokich stężeniach hamuje wzrost Pseudomonas aeruginosa. Latamoxef działa również przeciwko biuru Bacteroids. Lek jest mniej aktywny niż inne cefalosporyny trzeciej generacji, gronkowce i paciorkowce.

Farmakologiczne

Latamoxef jest szybko rozprowadzany w organizmie po podaniu pozajelitowym, biodostępność 100%. Latamoxef wytwarza wysokie stężenia w większości tkanek ciała. Lek jest dobrze związany z białkami osocza. Latamoxef przenika przez barierę krew-mózg. Lek przenika przez barierę łożyskową i przenika do mleka matki. Metabolizowany latamoksef w wątrobie. Lek jest wydalany z organizmu głównie z moczem, a częściowo z żółcią. Okres półtrwania Latamoxefu wynosi 1,6 godziny, tym razem może zwiększyć się z niewydolnością nerek.

Wskazania do użycia

Latamoxef jest wskazany w zakażeniach wywołanych przez patogeny wrażliwe na lek: infekcje narządów oddechowych, dróg moczowych, jamy brzusznej (w tym zapalenie otrzewnej i zakażenia ginekologiczne), posocznicę bakteryjną, zakażenia ośrodkowego układu nerwowego (spowodowane przez florę Gram-ujemną, nieskuteczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych), skórę i tkanki miękkie, kości i stawów, rzeżączka, a także w celu zapobiegania zakażeniu chirurgicznemu podczas interwencji chirurgicznych z wysokim ryzykiem powikłań operacyjnych (chirurgia jelitowa (w w tym odbytnicy), trzustki, cholecystektomii dla kamieni w przewodzie żółciowym wspólnym i żółtaczce obturacyjnej, histerektomii).

Efekty uboczne

Podczas korzystania z Latamoxef możliwe są następujące skutki uboczne:

• Reakcje alergiczne - rzadko wysypka skórna, gorączka.
• Ze strony układu pokarmowego - rzadko biegunka bardzo rzadko nudności, wymioty, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.
• Z układu moczowo-płciowego - bardzo rzadko ropień, krwiomocz.
• Inne działania niepożądane to rzadko bolesność i zapalenie żył w miejscu wstrzyknięcia; bardzo rzadko śródmiąższowe zapalenie płuc, krwawienie.
• Zmiany w badaniach laboratoryjnych - rzadko eozynofilia, leukopenia, u dzieci - neutropenia, zwiększone poziomy transaminaz i aktywność fosfatazy alkalicznej; bardzo rzadko hipoprotrombinemia, zwiększone stężenie kreatyniny i mocznika we krwi, zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi.

Przeciwwskazania

Latamoxef jest przeciwwskazany w przypadku nadwrażliwości na antybiotyki β-laktamowe. Jest stosowany z ostrożnością podczas karmienia piersią, podczas ciąży, niewydolności nerek, zapalenia okrężnicy, zespołu krwotocznego. Zabrania się używania latamoxfefu wraz z napojami alkoholowymi i lekami zawierającymi alkohol.

Formy wydania

Latamoxef jest dostępny w postaci proszku w fiolkach do wstrzykiwań o stężeniu 1,0 g. Stosowanie leku jest ograniczone ze względu na wysoki koszt virobnichestvo Latamoxf (schemat przemysłowej syntezy leku obejmuje 16 etapów).

Immunal: instrukcje użytkowania

Skład

Składnik aktywny: 1 ml kropli do podawania doustnego zawiera 0_:8 ml soku uzyskanego ze świeżo zebranych ziół kwitnących Echinacea purpurea (Echinacea purpurea L).

Substancje pomocnicze: alkohol etylowy, sorbitol.

Opis

Od przejrzystego do mętnego brązowego roztworu; osad może tworzyć się podczas przechowywania.

Działanie farmakologiczne

Środek immunostymulujący. Kod ATX: L03AX

Echinacea purpurea (Echinacea purpurea) zawiera substancje czynne, które wzmacniają naturalne mechanizmy obronne organizmu i działają jako niespecyficzne stymulanty. Zwiększając liczbę leukocytów (granulocytów) i aktywując fagocytozę, składniki aktywne leku hamują proliferację mikroorganizmów w organizmie człowieka i przyczyniają się do niszczenia bakterii chorobotwórczych. Ponadto ustalono przeciwwirusowe działanie ziela Echinacea purpurea przeciwko grypie i patogenom opryszczki.

Wskazania do użycia

Sok Echinacea purpurea zaleca się stosować w celu pobudzenia odporności u pacjentów z niepowikłanymi ostrymi chorobami zakaźnymi, podatnością na częste przeziębienia, w zapobieganiu przeziębieniom i grypie, a także jako lek pomocniczy w długotrwałej antybiotykoterapii przewlekłych chorób zakaźnych, któremu towarzyszy spadek odporności.

Przeciwwskazania

Postępujące choroby ogólnoustrojowe i autoimmunologiczne, takie jak gruźlica, białaczka, kolagenoza, stwardnienie rozsiane, AIDS lub zakażenie HIV;

Nadwrażliwość na składniki leku i rośliny z tej rodziny. asteraceae.

Ciąża i laktacja

Ten lek, podobnie jak inne leki, nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży lub laktacji bez uprzedniej konsultacji z lekarzem.

Dawkowanie i podawanie

Aby osiągnąć efekt kropli, Immunal® należy przyjmować co najmniej tydzień. Aby ułatwić prawidłowe dozowanie, do każdej paczki wprowadza się stopniowaną pipetę dozującą. Przed przyjęciem odpowiedniej ilości kropli należy rozcieńczyć niewielką ilością wody.

Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: 2,5 ml krople trzy razy dziennie.

Dzieci w wieku od 6 do 12 lat: 1,5 ml krople trzy razy dziennie.

Dzieci w wieku od 1 do 6 lat: 1,0 ml kropli trzy razy dziennie.

Czas ciągłego przyjęcia nie powinien przekraczać 8 tygodni.

Efekty uboczne

W rzadkich przypadkach może wystąpić nadwrażliwość na lek, co powoduje pojawienie się reakcji alergicznej skóry (zaczerwienienie, wysypka).

Przedawkowanie

Objawy zatrucia spowodowane przedawkowaniem leku nie są zaznaczone.

Interakcja z innymi lekami

Krople Immunal® zawierają alkohol, dlatego lek może nasilać lub zmieniać działanie innych leków. Obserwowano istotne klinicznie interakcje przy jednoczesnym stosowaniu jednej z następujących pięciu pochodnych cefalosparyny (cefamandolu, cefotetanu, cefmenoksymu, cefaperazon i moksalaktam) i alkoholu (nawet w małych ilościach). Reakcja pacjenta charakteryzowała się zaczerwienieniem twarzy, nudnościami, poceniem się, bólem głowy i kołataniem serca. W związku z tym krople Immunal ® nie powinny być stosowane w leczeniu pacjentów z tymi antybiotykami. Przyjmowanie preparatu Immunal® jest dozwolone tylko trzy dni po zakończeniu leczenia powyższymi pochodnymi cefaloslorynowymi.

Funkcje aplikacji

Podczas przechowywania kropelek roztwór może zamglić lub flokulować osad składający się z aktywnych polisacharydów. Przed użyciem wstrząsnąć dokładnie fiolką.

Wpływ na koncentrację

Nie są wymagane żadne specjalne środki ostrożności.

Formularz wydania

50 ml kropli w butelce z ciemnego szkła wraz z pipetą dozującą i instrukcją użycia medycznego w kartonowym pudełku.

Immunal

Opis od 23 lutego 2016 r

• Nazwa łacińska: Immunal
• Kod ATX: L03AX
• Składnik aktywny: sok ziołowy Echinacea purpurae (Echinaceae purpurae herbae succus)
• Producent: Lek (Słowenia)

Kompozycja immunologiczna

Skład roztworu Immunal do podawania doustnego zawiera składnik aktywny - sok z ziół Echinacea purpurea, a także dodatkowe składniki: sorbitol, etanol.

Tabletki Immunal zawierają aktywny składnik - suszony sok z trawy Echinacea purpurea, jak również dodatkowe składniki: koloidalny dwutlenek krzemu, sacharynian sodu, stearynian magnezu, laktozę, wanilinę, aromat.

Immunal Plus C zawiera, jako składnik aktywny, echinacea purpurea i sok trawny z kwasu askorbinowego, a także wersenian disodowy, sorbinian potasu, maltitol (płyn), wodorotlenek sodu, wodę, aromat.

Formularz wydania

Produkowane tabletki i roztwór Immunal.

• Roztwór może być klarowny lub mętny, ma brązowy kolor. Podczas przechowywania leku może pojawić się kłaczkowaty osad. Roztwór znajduje się w 50 ml ciemnych szklanych butelkach. Fiolkę i pipetę do dawkowania umieszcza się w kartonowym pudełku.
• Tabletki mają płaski okrągły kształt cylindryczny, kolor jest jasnobrązowy, są inkluzje. Posiada aromat wanilii. W blistrze może znajdować się 10 lub 20 tabletek.

Działanie farmakologiczne

Immunal to lek immunostymulujący oparty na surowcach pochodzenia roślinnego. Wszystkie formy leku zawierają sok z kwitnących części Echinacea purpurea. Głównymi składnikami aktywnymi soku roślinnego są pochodne kwasu kawowego, polisacharydy, alkamidy. Wszystkie te składniki aktywne wzmacniają mechanizmy obronne organizmu, a także stymulują funkcjonowanie układu odpornościowego.

Pod wpływem substancji czynnej zwiększa się liczba leukocytów i aktywuje się fagocytoza. Reprodukcja mikroorganizmów jest również tłumiona i aktywowany jest proces niszczenia bakterii. Zauważono również przeciwwirusowe działanie ziela Echinacea purpurea na czynniki sprawcze grypy i opryszczki.

Ogólnie rzecz biorąc, Immunal zwiększa odporność organizmu na różne infekcje, w szczególności infekcje, które wpływają na układ oddechowy.

Farmakokinetyka i farmakodynamika

Nie przedstawiono danych dotyczących farmakokinetyki i farmakodynamiki Echinacea purpurea.

Wskazania do użycia

W takich przypadkach zaleca się stosowanie środków immunologicznych Immunal i Immunal (syrop):

• w celu wzmocnienia odporności u osób z ostrymi niepowikłanymi chorobami zakaźnymi, a także u tych, którzy często cierpią na nieżytowe dolegliwości;
• do zapobiegania grypie i przeziębieniom;
• jako lek pomocniczy do długotrwałego leczenia antybiotykami przewlekłych chorób zakaźnych, któremu towarzyszy pogorszenie układu odpornościowego.

Przeciwwskazania

Immunal nie powinien być przepisywany pacjentom w następujących przypadkach:

• o wysokiej wrażliwości na składniki narzędzia, a także na inne rośliny należące do rodziny asteraceae;
• w chorobach autoimmunologicznych i postępujących układowo: w gruźlicy, stwardnieniu rozsianym, kolagenozie, białaczce;
• pacjenci z AIDS lub zakażeniem HIV;
• w wieku dziecka poniżej 1 roku życia (rozwiązanie) lub do 4 lat (tabletki).

Efekty uboczne

W niektórych przypadkach mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, pojawiają się one jako wysypka na skórze, zawroty głowy, świąd. Może również wystąpić obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny. Jeśli środek stosuje się przez 8 tygodni lub dłużej, może rozwinąć się leukopenia.

Instrukcja użytkowania Immunal (metoda i dawkowanie)

Drops Immunal, instrukcje użytkowania

Prawidłowe dawkowanie roztworu zapewnia pipeta, którą umieszcza się w każdym opakowaniu leku. Spożycie roztworu należy rozcieńczyć wymaganą dawką leku w niewielkiej ilości wody.

Dzieci w wieku 1-6 lat otrzymują 1 ml leku trzy razy dziennie. Dzieci w wieku 6-12 lat otrzymują 1,5 ml leku dziennie. Pacjenci po 12 latach otrzymują 2,5 leku dziennie.

Immunal Plus C, który zawiera kwas askorbinowy, jest wskazany dla dzieci od 1. roku życia, lekarz przepisuje dawkę. Z reguły dzieciom przepisuje się 1-2 ml trzy razy dziennie, pacjenci od 12 lat - 2-3 ml leku dziennie.

Immunal tabletki, instrukcje użytkowania

Jeśli tabletki są przepisywane małym dzieciom, tabletkę można rozkruszyć, a następnie zmieszać z płynem w niewielkiej ilości. Dzieci 4-6 lat otrzymują 1 kartę. 1-2 razy dziennie. Dzieci w wieku 6-12 lat otrzymują 1 kartę. 1-3 razy dziennie. Pacjenci od 12 lat otrzymują 1 kartę. 3-4 razy dziennie.

Osiągnięcie efektu terapeutycznego jest możliwe tylko przy przyjmowaniu leku przez 1 tydzień lub dłużej. W takim przypadku przebieg leczenia nie powinien trwać dłużej niż 8 tygodni.

Przedawkowanie

Nie odnotowano objawów przedawkowania leków immunologicznych.

Interakcja

Przed przyjęciem roztworu Immunal należy zauważyć, że zawiera alkohol. Dlatego narzędzie to może zwiększyć lub zmienić działanie innych leków.

Zaobserwowano istotne klinicznie interakcje z szeregiem pochodnych cefalosporyny. Są to Cefotetan, Cefamundol, Cefoperazon, Cefmenoxime, Moxalactam. Interakcja wyrażała nudności, ból głowy, zaczerwienienie twarzy, pocenie się, kołatanie serca. Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu Immunal ze wskazanymi preparatami. Leczenie immunologiczne można rozpocząć zaledwie trzy dni po zakończeniu podawania tych pochodnych cefalosporyny.

Odnotowano również interakcję podczas przyjmowania alkoholu.

Podczas przyjmowania tabletek i leków immunosupresyjnych Imunal odnotowuje się wzajemne osłabienie działania.

Brak danych na temat interakcji z innymi lekami.

Warunki sprzedaży

Można kupić bez recepty.

Warunki przechowywania

Zachowaj Immunal od dzieci, przechowuj w temperaturze do 25 stopni.

Okres trwałości

Można przechowywać przez 2 lata

Specjalne instrukcje

Przed rozpoczęciem leczenia farmakologicznego dzieci w wieku poniżej 12 lat, jak również osób cierpiących na choroby alergiczne i astmę oskrzelową lub cierpiących na te choroby wskazane w historii, konieczne jest skonsultowanie się ze specjalistą.

Jeśli wystąpią działania niepożądane, należy przerwać leczenie i skonsultować się z lekarzem. W przypadku, gdy objawy choroby utrzymują się dłużej niż 10 dni, konieczna jest również porada specjalisty.

Roztwór zawiera 20% etanolu, więc zawartość alkoholu w najwyższej pojedynczej dawce wynosi 1 łyżeczka. wytrawne wino.

Podczas przechowywania w roztworze może wytrącić się, który składa się z aktywnych polisacharydów. Przed użyciem wstrząsnąć butelką.

Przy stosowaniu dawek wskazanych w instrukcji dozwolone jest prowadzenie pojazdów i praca z niebezpiecznymi maszynami.

Immunal Analogs

Analogi tego leku to Herbion Echinacea, Immunex, Immunorm i inne.Wszystkie te leki zawierają purpurową echinaceę w kompozycji. Ich koszt zależy od producenta, opakowania leku.

Immunal dla dzieci

Środki w tabletkach i w postaci roztworu stosuje się dla dzieci. Roztwór jest przepisywany dzieciom od 1 roku, tabletki - dzieci od 4 lat. Rodzice często pozostawiają pozytywne opinie o Immunal dla dzieci, zauważając, że leki są dobrym środkiem zapobiegawczym.

Podczas ciąży i laktacji

Brak danych na temat negatywnego wpływu preparatu Immunal podczas ciąży. Jednak przed rozpoczęciem leczenia zarówno kobiety w ciąży, jak i matki karmiące piersią, powinny bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Immunal Reviews

W sieci istnieją różne recenzje tabletów Immunal oraz w formie rozwiązania. Istnieją opinie, że ten lek jest naprawdę skutecznym lekiem profilaktycznym. Jednak niektóre opinie na temat Immunal dla dzieci wskazują, że po zażyciu leku nie odnotowano oczekiwanego efektu. Użytkownicy zauważają również, że istnieją tańsze analogi o tym samym działaniu na organizm.

Immunal price, gdzie kupić

Immunal price in tablets - 330-380 rubli za 20 sztuk. Rozwiązanie dla dzieci można kupić w cenie 330 rubli.

IMMUNAL

◊ Tabletki o jasnobrązowym kolorze z plamami, okrągłe, płaskie cylindryczne, o zapachu wanilii.

Substancje pomocnicze: koloidalny dwutlenek krzemu, laktoza, stearynian magnezu, sacharynian sodu, wanilina, aromat wiśniowy.

10 szt. - pęcherze (2) - pakuje karton.
10 szt. - pęcherze (3) - pakuje karton.
10 szt. - pęcherze (4) - pakuje karton.
20 szt. - pęcherze (1) - pakuje karton.
20 szt. - pęcherze (2) - pakuje karton.
20 szt. - pęcherze (3) - pakuje karton.

◊ Roztwór do podawania doustnego od przezroczystego do mętnego, brązowy; podczas przechowywania tworzenie się kłaczkowatego osadu jest dopuszczalne.

Substancje pomocnicze: etanol, sorbitol.

50 ml - ciemne szklane butelki (1) wraz z pipetą dozującą - pakuje tekturę.

- w celu wzmocnienia odporności w niepowikłanych ostrych chorobach zakaźnych i predyspozycji do częstych przeziębień;

- zapobieganie przeziębieniom i grypie;

- jako pomoc w długoterminowym leczeniu antybiotykami przewlekłych chorób zakaźnych, któremu towarzyszy spadek odporności.

- Nadwrażliwość na składniki leku i rośliny z rodziny Compositae

- postępujące choroby układowe i autoimmunologiczne (takie jak
jak gruźlica, sarkoidoza, kolagenoza, stwardnienie rozsiane);

- niedobór odporności (AIDS lub zakażenie HIV) i immunosupresja
(na przykład cytostatyczne leczenie przeciwnowotworowe; historia przeszczepu narządu lub szpiku kostnego);

- choroby krwi (agranulocytoza, białaczka);

- choroby alergiczne (pokrzywka, atopowe zapalenie skóry, astma oskrzelowa);

- wiek do 12 lat (dane dotyczące skuteczności nie wystarczą);

- okres karmienia piersią;

- nietolerancja laktozy, niedobór laktazy, złe wchłanianie glukozy-galaktozy (dla tabletek).

Z troską: pacjenci z cukrzycą.

Złóż wniosek bez względu na posiłek.

Tabletki: osobom dorosłym i młodzieży powyżej 12 lat zaleca się 1 kartę. 3-4 razy / dzień

Roztwór doustny: przed przyjęciem odpowiedniej ilości leku należy zmierzyć go za pomocą dołączonej strzykawki dozującej z podziałką i rozcieńczyć niewielką ilością wody. Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat powinni przyjmować 2,5 ml roztworu doustnego 3 razy / dobę.

W profilaktyce w okresie chorób sezonowych i leczenia przeziębienia zaleca się ciągłe przyjmowanie leku przez 10 dni. Powtarzające się kursy są możliwe po zaleceniu lekarza po 14-dniowej przerwie.

W celu leczenia lek należy rozpocząć od pierwszych oznak przeziębienia.

Immunal roztwór 50 ml
Instrukcje użytkowania

Producent: Lek, Słowenia

Numer rejestracyjny

Nazwa handlowa

Forma dawkowania

Roztwór doustny

Skład

1 ml roztworu doustnego zawiera substancję czynną: Echinacea purpurea grass (Echinacea purpurea (L) Moench) sok - 0,80 ml; substancje pomocnicze: etanol, sorbitol.

Immunal Description

Od przejrzystego do mętnego brązowego roztworu. Podczas przechowywania dopuszczalne jest tworzenie kłaczkowatego osadu.

Grupa farmakoterapeutyczna

Środek immunostymulujący pochodzenia roślinnego.

Kod ATX

Działanie farmakologiczne

Immunal ® to lek immunostymulujący wykonany z leczniczych materiałów roślinnych.
Echinacea purpurea (Echinacea purpurea (L.) Moench) zawiera substancje czynne, które wzmacniają naturalne mechanizmy obronne organizmu i działają jak immunostymulatory. Zwiększając liczbę leukocytów (granulocytów) i aktywując fagocytozę, składniki aktywne leku hamują proliferację mikroorganizmów w organizmie człowieka i przyczyniają się do niszczenia bakterii chorobotwórczych. Ponadto ustalono przeciwwirusowe działanie ziela Echinacea purpurea przeciwko grypie i patogenom opryszczki.

Wskazania immunologiczne

Immunal ® zaleca się stosować w celu wzmocnienia układu odpornościowego u pacjentów z niepowikłanymi ostrymi chorobami zakaźnymi, podatnością na częste przeziębienia, w zapobieganiu przeziębieniom i grypie, a także jako lek pomocniczy w długotrwałej antybiotykoterapii przewlekłych chorób zakaźnych, któremu towarzyszy spadek odporności.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na składniki leku i rośliny z rodziny Compositae;
• postępujące choroby układowe i autoimmunologiczne, takie jak gruźlica, białaczka, kolagenoza, stwardnienie rozsiane, AIDS lub zakażenie HIV;
• wiek dzieci do 1 roku.

Ciąża i laktacja

Dane dotyczące negatywnych skutków Immunal® nie są dostępne. Przed zastosowaniem leku w czasie ciąży i podczas karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem.

Dawkowanie i podawanie immunologiczne

W środku
Aby ułatwić prawidłowe dozowanie, do każdej paczki wprowadza się stopniowaną pipetę dozującą. Przed przyjęciem odpowiedniej ilości leku należy go rozcieńczyć niewielką ilością wody.
Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: 2,5 ml roztworu doustnego 3 razy dziennie.
Dzieci w wieku od 6 do 12 lat: 1,5 ml roztworu do podawania doustnego 3 razy dziennie.
Dzieci w wieku od 1 do 6 lat: 1,0 ml roztworu doustnego 3 razy dziennie.
Aby osiągnąć efekt terapeutyczny, Immunal ® należy przyjmować co najmniej 1 tydzień. Czas trwania ciągłego leczenia nie powinien przekraczać 8 tygodni.

Efekty uboczne

W niektórych przypadkach mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości: wysypka skórna, świąd, zawroty głowy, skurcz oskrzeli, obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa-Johnsona, wstrząs anafilaktyczny. Inne: leukopenia (z ciągłym stosowaniem przez ponad 8 tygodni).

Przedawkowanie

Objawy zatrucia spowodowane przedawkowaniem leku nie są zaznaczone.

Interakcja z innymi lekami

Roztwór doustny Immunal ® zawiera alkohol, dlatego lek może nasilać lub zmieniać działanie innych leków. Znaczące klinicznie interakcje odnotowuje się przy jednoczesnym stosowaniu z jedną z następujących pięciu pochodnych cefalosporyny (cefamandol, cefotetan, cefmenoksym, cefoperazon i moksalaktam) i alkoholu (nawet w małych ilościach). Reakcja pacjenta charakteryzowała się zaczerwienieniem twarzy, nudnościami, poceniem się, bólem głowy i kołataniem serca. W związku z tym roztwór doustny Immunal ® nie powinien być stosowany w leczeniu pacjentów z tymi antybiotykami. Przyjmowanie Immunal ® jest dozwolone tylko trzy dni po zakończeniu leczenia wyżej wymienionymi pochodnymi cefalosporyny.

Specjalne instrukcje

Przed zastosowaniem Immunal ® u dzieci w wieku poniżej 12 lat iu pacjentów z chorobami alergicznymi i astmą oskrzelową w historii, konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem.
W przypadku działań niepożądanych należy przerwać stosowanie leku Immunal ® i skonsultować się z lekarzem.
Jeśli objawy choroby utrzymują się dłużej niż 10 dni, należy skonsultować się z lekarzem. Immunal®, roztwór doustny zawiera 20% etanolu (tj. Zawartość alkoholu w maksymalnej pojedynczej dawce odpowiada 1 łyżeczce wytrawnego wina).
Podczas przechowywania dopuszcza się łuszczący się osad składający się z aktywnych polisacharydów. Przed użyciem wstrząsnąć dokładnie fiolką.

Wpływ na koncentrację

Przy przyjmowaniu leku w zalecanych dawkach nie wymagają specjalnych środków ostrożności.

Immunalna forma uwalniania

Roztwór do podawania doustnego, 50 ml leku w butelce z ciemnego szkła, 1 butelka w komplecie z pipetą dozującą i instrukcja użycia medycznego w pudełku kartonowym.

Warunki przechowywania

W temperaturze nie wyższej niż 25 ° C
Chronić przed dziećmi.

Okres trwałości

2 lata.
Nie stosować leku po upływie terminu ważności.

Warunki sprzedaży aptek

Producent

Lek dd
Verovšková 57, Lublana, Słowenia

Bezpośrednie roszczenia konsumenckie

Sandoz, CJSC: 123317, Moskwa, Presnenskaya emb., 8, bld

Zdorovyh.net

Przewodnik po lekach

Materiały

Cefalosporyny pozajelitowe. Charakterystyczny

Farmakokinetyka cefalotyny jest podobna do cefalorydyny, jednak cefalotyna jest nieco szybciej wydalana z organizmu. W tkankach nerek iw mięśniu zapalnym jego stężenie wynosi 100%. Poziom antybiotyku w wysięku opłucnowym, otrzewnowym, maziowym wynosi 50-100% jego stężenia we krwi. Cefalotyna jest częściowo wydalana przez wątrobę, ale jej stężenie w żółci jest niższe niż we krwi. W wątrobie cefalotyna jest metabolizowana (diacetylowana), tworząc nieaktywne metabolity. Nerki wydalają 65% cefalotyny w postaci aktywnej biologicznie. Nefrotoksyczność cefalotynowa jest mniej wyraźna niż nefrotoksyczność cefalotyny.

Cefalotynę podaje się tylko dożylnie. W przypadku flory Gram-dodatniej dzienna dawka wynosi 2-3 g, przy gram-ujemnym - 4-6 g, przy ciężkim zakażeniu, dawkę można zwiększyć do 12 g. Odstępy między wstrzyknięciami wynoszą 4-6 godzin.

CEFAZOLIN (cefamezyna, kefzol) jest najmniej nefrotoksycznym lekiem wśród cefalosporyn z grupy I. Cefazolina jest mniej aktywna niż cefalorydyna w stosunku do drobnoustrojów gram-dodatnich, H.influenzae, indol-ujemny proteus; wyraźny wpływ leku na S.aureus, E.coli, Klebsiella spp.

Właściwości farmakokinetyczne cefazoliny to dłuższe zachowanie stężenia terapeutycznego we krwi niż w przypadku cefalotyny (8-12 godzin). Cefazolina nie jest metabolizowana w organizmie. Najwyższe stężenia leku po podaniu pozajelitowym powstają w tkankach wątroby, nerek, płuc, trzustki, mięśnia sercowego i innych tkanek miękkich w ropie. Stężenie w żółci i przewodach żółciowych jest wyższe niż we krwi. Cefazolina przenika przez barierę łożyskową i do mleka matki; wpływ cefalosporyny na wcześniaki i noworodki pierwszego miesiąca życia jest słabo poznany, dlatego nie zaleca się dawania jej dzieciom w tym wieku. Cefazolina jest wydalana przez nerki w ciągu 24 godzin (około 90%) przez filtrację kłębuszkową i wydzielanie kanalikowe. Zaburzenie czynności nerek pomaga spowolnić jego eliminację.

Zastosuj lek dożylnie lub domięśniowo (tak jak w cefalotynie, ból występuje przy dawce 1 g, ale w mniejszym stopniu niż w cefalorydzie).

Średnia dzienna dawka dla dorosłych mających wpływ na florę Gram-dodatnią wynosi 0,75-1,5 g (w 2 dawkach), z pneumokokowym zapaleniem płuc - 500 mg w 2 dawkach, z odmiedniczkowym zapaleniem nerek i innymi chorobami dróg moczowych - 1-2 g (2 razy dziennie). W chorobach wywoływanych przez florę Gram-ujemną dzienna dawka osiąga 1,5-3 g (w 3 dawkach). Sepsa i inne związane z nią warunki wymagają 6 g dziennie lub więcej na leczenie.

Wskazania do stosowania cefazoliny są takie same jak dla cefalorydyny. Ponieważ podczas przyjmowania cefazoliny tworzy wysokie stężenia w żółci, lek jest stosowany w leczeniu ropnego zapalenia dróg żółciowych i zapalenia pęcherzyka żółciowego. Cefazolina odgrywa ważną rolę w zapobieganiu ropnej infekcji chirurgicznej.

CEFAMANDOL (kefadol, mandala) odnosi się do leków z grupy II. Ma wyraźną odporność na beta-laktamazę. Aktywnie wpływa na paciorkowce beta-hemolizujące (enterokoki są stosunkowo odporne), gronkowce - koagulazo-dodatnie i ujemne, wytwarzające penicylinę i oporne na metycylinę, S. pneumoniae, H.influenzae (oporne na ampicylinę, nieludzkie, optycznie czynne, metyllinowane, heparynizowane (zapalenie wątroby typu C).mirabilis, enterobacter, Salmonella spp., w tym dur brzuszny, Serratia, P.aeruginosa, paciorkowce beztlenowe, peptococci, bakteroidy, Clostridia.

Przy podawaniu domięśniowym i dożylnym 1 g, najwyższe stężenie cefamandolu we krwi osiąga się po 30-120 minutach domięśniowo i po 10 minutach po podaniu dożylnym. Po 4-6 godzinach stężenie leku zaczyna spadać. T1 / 2 wynosi 0,5–1 h. Cefamundol jest wydalany z moczem i powstają wysokie stężenia w moczu. Stężenie terapeutyczne odnotowuje się w płynie opłucnowym, żółci, stawach i kościach. Lek jest również stosowany w postaci aplikacji. Dawka w pojedynczym wstrzyknięciu wynosi od 0,5 do 2 g co 4-6 godzin i zależy od ciężkości zakażenia. Przy zmniejszeniu funkcji nerek stosowanie cefamundolu jest ograniczone.

Lek jest wskazany do infekcji aparatów oskrzelowo-płucnych, ginekologicznych i urologicznych; zapalenie ścięgien i kości, skóry i tkanki łącznej, woreczek żółciowy; z posocznicą, zapaleniem otrzewnej.

Cefuroksym (ketocef, cynasef) to cefalosporyna z grupy II oporna na beta-laktamazy drobnoustrojów gram-ujemnych. Jest aktywny przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym i jest skuteczny przeciwko Staphylococcus aureus oporny na penicylinę, ale nie na metycylinę.

Cefuroksym praktycznie nie jest wchłaniany z przewodu pokarmowego, więc jest stosowany pozajelitowo. Maksymalne stężenie w kroplówce dożylnej odnotowuje się po 30 minutach. Krąży w organizmie na poziomie terapeutycznym przez 6 godzin, a po 12 godzinach jest całkowicie wyeliminowany. Nie ulega biotransformacji w organizmie i jest wydalany prawie całkowicie niezmieniony przez nerki przez wydzielanie cewkowe i filtrację kłębuszkową. 85% podanej dawki jest uwalniane dziennie. Lek wnika dobrze do tkanek i płynów, w szczególności do tkanki kostnej, płynu maziowego i wilgoci w komorze.

Dawki cefuroksymu dla dorosłych wynoszą 750 mg domięśniowo lub dożylnie co 6 godzin, całkowita dawka dobowa wynosi 3 do 6 g. W leczeniu rzeżączki dawka początkowa wynosi 1,5 g, a następnie 750 mg 2 razy dziennie. Lek stosuje się ostrożnie w zmniejszaniu czynności nerek. Dawka, podobnie jak inne cefalosporyny, zależy od ciężkości choroby.

Wskazania do stosowania cefuroksymu są takie same jak w przypadku innych cefalosporyn. Jest także przepisywany na zapalenie zatok, zapalenie kości i szpiku, ropne zapalenie stawów, choroby ginekologiczne, rzeżączkę oporną na penicylinę, zapalenie opon mózgowych, posocznicę, zakażenia miednicy (ropnie, ropne zakrzepowe zapalenie żył miednicy itp.).

CEFOTAXIM (klaforan) odnosi się do przedstawicieli cefalosporyn grupy II. Posiada silniejsze, szersze spektrum działania przeciwbakteryjnego. Pokazuje maksymalną aktywność w stosunku do paciorkowców (z wyjątkiem enterokoków).

Aktywnie wpływa na indole-dodatnie szczepy Proteus, S.marcescens, Providencia, H.influenzae, a także szczepy oporne na ampicylinę i chloramfenikol. W mniejszym stopniu wpływa na beztlenowce i ropę niebieską. W stosunku do S. aureus jest bardziej aktywny niż cefoksytyna i mniej niż cefamandol. Działa również przeciwko szpitalnym szczepom wieloopornym. Cefotaksym jest lekiem z wyboru do „ślepego” leczenia zakażeń w czasie, gdy nie uzyskano jeszcze wyników analizy bakteriologicznej, i można go stosować zamiast odpowiednich kombinacji penicylin z aminoglikozydami.

Lek nie wykazuje oporności krzyżowej z penicylinami i cefalosporynami pierwszego i drugiego pokolenia. Cefotaksym przenika dobrze do tkanek i płynów ustrojowych. Należy zauważyć jego wysoką przepuszczalność przez BBB, która pozwala na skuteczne leczenie zapalenia opon mózgowych. Lek jest wydalany przez nerki, ale nie ma nefrotoksyczności (stężenie antybiotyku w moczu w ciągu 24 godzin przekracza IPC dla wrażliwych patogenów). Cefotaksym acetyluje w organizmie i tworzy 2 nieaktywne metabolity, desacetylcefotaxamectones (M2 i MH) i jeden aktywny metabolit, desacetylcefotaxime. Maksymalne stężenie leku w surowicy po podaniu dożylnym obserwowano po 5 minutach, domięśniowo - po 0,5 h. Farmakokinetyka cefotaksymu u pacjentów z niewydolnością nerek zwalnia (z 1,4 do 10 godzin). Najbardziej wyraźne spowolnienie obserwowano przy klirensie kreatyniny mniejszym niż 5 ml / min (przy takich wskaźnikach wymagane jest zmniejszenie dawki cefotaksymu o 50%, przy zachowaniu tych samych odstępów podawania). Po wielokrotnych wstrzyknięciach leku tendencję do jego akumulacji wykrywano tylko u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Hemodializa doprowadziła do silnego zmniejszenia okresu półtrwania cefotaksymu (o 35%) i desacetylcefotaksymu (o 53%) przez 4-6 godzin.

Cefotaksym ma aktywny metabolit, desacetylofotaksym, którego aktywność przeciwbakteryjna jest wyższa niż jego poprzednika. Jest bardziej odporny na hydrolazy (beta-laktamaza) niż cefotaksym. Istnieje synergistyczne działanie między cefotaksymem a jego metabolitem. D-cefotaksym ma dłuższy T1 / 2 niż cefotaksym; jego stężenie w tkankach jest również wyższe.

W przypadku stosowania tego antybiotyku w rzadkich przypadkach pojawia się zapalenie żył, przemijająca leukopenia, przejściowe zwiększenie aktywności aminotransferaz lub fosfatazy alkalicznej oraz reakcje alergiczne podobne do obserwowanych w przypadku innych cefalosporyn.

Cefalosporyny powinny być starannie przepisywane osobom z reakcjami alergicznymi na penicyliny. Nie wiadomo, czy stosowanie leku jest bezpieczne dla kobiet w ciąży, ale w doświadczeniach na zwierzętach nie wykryto jego teratogenności. Zwykła dawka cefotaksymu 2 g, z ciężkimi zakażeniami, może być zwiększona do 6-8 g.

Cefotaksym jest przepisywany dzieciom w każdym wieku i dorosłym z ciężkimi zakażeniami dróg oddechowych, okolicy moczowo-płciowej; z posocznicą, zapaleniem wsierdzia, zapaleniem opon mózgowych; infekcje przewodu pokarmowego, ucha, gardła, nosa, kości, stawów, skóry i tkanek miękkich; rzeżączka; z intensywną opieką i patologią noworodków.

ZEFTRIAXON (longacef, rocephin). Antybiotyk o szerokim spektrum działania: aktywny wobec 90% szczepów enterobakterii i większości innych bakterii Gram-ujemnych. Ma wysoką aktywność przeciwko paciorkowcom. Gronkowce oporne na metycylinę są oporne na ceftriakson. Ceftriakson jest odporny na enterokoki. Kombinacja ceftriaksonu z aminoglikozydami wykazuje działanie synergistyczne wobec 20-80% szczepów P. aeruginosae, chociaż wiele szczepów opornych jest zazwyczaj niewrażliwych na ceftriakson. Ceftriakson jest stabilny wobec wielu beta-laktamaz.

Ceftriakson ma dobre dane farmakokinetyczne: po podaniu dożylnym i domięśniowym stężenie w osoczu po podaniu 1 g po 12 godzinach wynosi odpowiednio 35-39 i 20-32 µg / ml, a po 24 godzinach, 6-15 i 4,6-15 µg / ml. T1 / 2 wynosi 5,8-8,7 godziny; od 33 do 67% leku jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej przez filtrację kłębuszkową. Do 10% leku jest wydalane z żółcią (stężenie w żółci wynosi 4700 mg / l). 27 h po domięśniowym podaniu 1 g leku jego stężenie w płucach (2 mg / kg), błonie śluzowej nosa (3,6 mg / kg), migdałkach (3,3 mg / kg) i uchu środkowym (0,74 mg / kg) wielokrotnie przekroczył IPC dla patogenów oddechowych. U osób z przewlekłą niewydolnością nerek, w podeszłym wieku i w starszym wieku lek T1 / 2 jest zwiększony. Ceftriakson w stężeniach terapeutycznych hamujących większość bakterii Gram-ujemnych określa się w plwocinie (0,8 kg / l) - µg / ml, opłucnej, puchlinowej i innych płynach, kościach, jajnikach, CSF i tkance mózgowej.

Grupa III obejmuje leki aktywne przeciwko sutum Pseudomonas (ceftazydym, cefoperazon, cefsulodyna).

CEFTAZIDIM (kefadim, fortum) zawiera w swojej strukturze pierścień aminotiazolowy, co prowadzi do zwiększenia powinowactwa do PSB bakterii Gram-ujemnych, wysokiej stabilności działania beta-laktamazy i rozszerzenia spektrum aktywności przeciwko P. aeruginosae i Acinetobacter. Jest aktywny wobec większości szczepów enterobakterii wytwarzających beta-laktamazę i opornych na cefalosporyny pierwszej generacji. 90% szczepów P.aeruginosae, w tym szczepów opornych na cefsulodynę, piperacylinę, karbenicylinę i aminoglikozydy, jest wrażliwych na ceftazydym.

Bardzo wrażliwy na niego H.influenzae. W odniesieniu do Staphylococcus aureus i Enterococcus lek wykazuje słabą aktywność. Synergizm obserwuje się w odniesieniu do P.aeruginosae i enterobakterii, gdy lek łączy się z aminoglikozydami, cefsulodyną, mezlocyliną i piperacyliną.

Po dożylnym podaniu leku w dawce 0,5-1,2 g po 5 minutach, maksymalne stężenie w surowicy wynosi odpowiednio 45, 90, 170 μg / ml. Wchłanianie i eliminacja leku jest proporcjonalna do dawki. Po podaniu dożylnym T1 / 2 wynosi 1,9 godziny, a mniej niż 20% ceftazydymu wiąże się z białkami. Poziom wiązania białka nie zależy od stężenia we krwi.

Przy powtarzanym dożylnym podawaniu leku w dawce 1-2 g co 8 godzin przez 10 dni, lek nie gromadzi się w organizmie u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Po domięśniowym podaniu leku w dawce 0,5 lub 1 g, maksymalne stężenie w ciągu godziny wynosi 17 i 39 μg / ml. Stężenie 4 µg / ml utrzymuje się przez 6-8 godzin T1 / 2 do podawania domięśniowego - 2 godziny Zaburzona czynność wątroby nie wpływa na farmakokinetykę i farmakodynamikę leku u pacjentów, którzy otrzymali lek dożylnie w dawce 2 g co 8 godzin przez 5 dni W konsekwencji dawka leku u tych pacjentów pozostaje prawidłowa, jeśli czynność nerek nie jest zaburzona. 80-90% ceftazydymu jest wydalane w postaci niezmienionej przez 2 godziny, 20% leku jest wydalane 2-4 godziny po podaniu, 12% - w ciągu 4-8 godzin Eliminacja kefadimu powoduje jego wysokie stężenie w moczu. W miarę pogarszania się czynności nerek, farmakokinetyka zmiany leku i T1 / 2 wzrasta, co wymaga dostosowania dawki. W przypadku marskości wątroby zauważono również wydłużenie T1 / 2. U pacjentów z mukowiscydozą T1 / 2 zmniejsza się około 3 razy ze względu na zwiększenie klirensu: o 60-70% całkowitej i o 40% nerki.

Istnieje zmiana farmakokinetyki u wcześniaków i małych dzieci, a także u osób starszych ze wzrostem T1 / 2 1,5-2 razy. W stężeniach hamujących 90% szczepów enterobakterii ceftazydym stwierdzono w wielu narządach i tkankach - w tkance płucnej, plwocinie, opłucnej i płynie mózgowo-rdzeniowym.

Ceftazydym stosuje się 2-3 razy dziennie w dawce dobowej 2-6 g. U dorosłych z mukowiscydozą i zakażeniem płuc spowodowanym przez P. aeruginosae zaleca się stosowanie leku w dawce 100-150 mg / kg na dobę. Dzieci w wieku poniżej 2 miesięcy przepisały 25-50 mg / kg dziennie, a starsze niż 2 miesiące - 50-100 mg / kg dziennie. W ostatnich latach, z mukowiscydozą i innymi ciężkimi zakażeniami oskrzelowo-płucnymi, zaleca się łączne stosowanie, w tym inhalację leku.

CEPHOPERAZONE (cefobid) wykazuje wysoką aktywność przeciwko enterobakteriom, białkom dodatnim pod względem indolu, cytobakteriom, Escherichia coli. Działa na pałeczkę błękitną z większą aktywnością niż cefotaksym, ale z mniejszą aktywnością niż ceftazydym (patrz poniżej). Jego wyższość jest wyraźniejsza w przypadku ekspozycji na oporne na gentamycynę szczepy Pseudomonas aeruginosa. Synergizm działania w połączeniu z kwasem klawulanowym na oporne szczepy enterobakterii oraz z tobramycyną i tikarcyliną na P.aeruginosae, S.marcescens.

Cefoperazon jest nieaktywny wobec gronkowca opornego na metycylinę, chociaż BMD dla gronkowca naskórkowego wynosi 0,1-1,6 µg / ml, jak również dla acinetobacter i beztlenowców.

Po dożylnym podaniu 2, 3 i 4 g cefoperazonu jego stężenie we krwi przekracza 200, 300 i 500 μg / ml, aw ciągu 7 godzin stężenie we krwi wynosiło 17 i 30 μg / ml. Lek jest dobrze rozprowadzany w narządach i tkankach. U pacjentów z mukowiscydozą po dożylnym podaniu 100 mg / kg stężenie w plwocinie przez 6 godzin wynosiło od 0 do 40 μg / ml, w płynie opłucnowym po podaniu 2 g - od 6 do 25 μg / ml po 4-6 godzinach i od 4 do 10 µg / ml w ciągu 12 godzin Lek został usunięty z opłucnej 2-3 razy wolniej niż z krwi. 70% cefoperazonu jest wydalane przez drogi żółciowe, więc dawka na uszkodzenie wątroby powinna być mniejsza.

Nie ma potrzeby dostosowywania dawki przy jednoczesnym zmniejszeniu filtracji kłębuszkowej. T1 / 2 zwiększył się u noworodków i osób starszych.

W przypadku umiarkowanych infekcji cefoperazon podaje się dożylnie lub domięśniowo w dawce 1–2 g, 2 razy dziennie, w przypadku ciężkich zakażeń dawkę można zwiększyć do 16 g. Dzieci przepisuje się 25–100 mg / kg dwa razy na dobę.

W leczeniu zakażeń oskrzelowo-płucnych skuteczność leku wynosiła 90-95%.

W przypadku wewnątrzszpitalnego zapalenia płuc skuteczność leku w porównaniu z ceftazydymem była niższa - odpowiednio 73 i 79%. Oznaczono skuteczność leku w leczeniu pacjentów z mukowiscydozą.

Utworzono połączony preparat cefoperazonu z sulbaktamem (inhibitorem beta-laktamazy) (sulperazon). Ten ostatni eliminuje destrukcyjny wpływ enzymów na cefoperazon i zwiększa spektrum działania przeciwbakteryjnego tego ostatniego.

Efekty uboczne obserwuje się od 3 do 14% przypadków i są one wspólne dla innych cefalosporyn, chociaż często obserwuje się biegunkę. Cefoperazon, a także cefamandol, cefmenoksym, moksalaktam, cefotetan, zawierają grupę N-metylotiotetrazolu w strukturze, która powoduje częste działanie niepożądane - skazę krwotoczną. Skaza krwotoczna jest związana z blokowaniem wątrobowej reduktazy epoksydowej witaminy K i występowaniem niedoboru zależnych od K czynników krzepnięcia (II, VII, IX i X). Skutki uboczne leczenia tym antybiotykiem są takie same jak w przypadku leczenia disulfiramem i mogą wystąpić biegunka i inne zaburzenia dyspeptyczne.

Do leków z grupy IV o przeważającej aktywności przeciw beztlenowej należą cefoksytyna, cefotetan, cefmetazol.

CEFOXITIN (mefoxin) jest bliski cefamandolu w swoim spektrum działania przeciwbakteryjnego, jest aktywny głównie przeciwko bakteriom i bakteriom im bliskim. Zaobserwowano mniej aktywny wpływ na drobnoustroje gram-dodatnie i gram-ujemne. Po domięśniowym i dożylnym podaniu 1 g leku, maksymalne stężenie wynosiło 24 µg / ml 20-30 minut po podaniu domięśniowym i 10 µg / ml 5 minut po podaniu dożylnym. T1 / 2 leku dla obu metod podawania wynosi około 1 1/2 godziny.

Prawie 85% leku jest wydalane w postaci niezmienionej przez nerki w ciągu 6 godzin, co prowadzi do wysokiego stężenia w moczu. Przy domięśniowym podaniu 1 g leku stężenie w moczu przekracza 3000 µg / ml. Cefoksytyna przenika do jamy opłucnej i płynu dostawowego, znajduje się w stężeniu antybakteryjnym w żółci.

Zwykle stosowany w zakażeniach beztlenowych. Lek można łączyć z karbenicyliną, kanamycyną, gentamycyną, tobramycyną, amikacyną.

Zwykła dawka 1-2 g co 6-8 godzin.

MOXALACT (moxam) jest wysoce aktywny przeciwko większości gram-dodatnich i gram-ujemnych tlenowców, beztlenowców, Klebsiella spp., P.mirabilis, E.coli, Providencia, Pseudomonas bacillus, umiarkowanie aktywnej przeciwko S. aureus, nieskutecznej przeciwko Acinetobacter.

Moksalaktam podawany pozajelitowo dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych (w tym przez BBB i płyn śródmiąższowy). Maksymalne stężenie w surowicy po podaniu dożylnym odnotowuje się po 5 minutach. Lek jest wydalany z moczem w ciągu 24 godzin (61%). Dawki leku koryguje się, gdy poziom filtracji kłębuszkowej jest mniejszy niż 50 ml / min. W plwocinie stężenie osiąga 1,8 µg / ml. Dawka leku zależy od ciężkości zakażenia i wynosi od 1-1,5 do 9-12 g / dzień.