Objawy zapalenia gruczołowego u dzieci, leczenie przewlekłych i ostrych postaci choroby

Ludzkie ciało zostało zaprojektowane w taki sposób, aby maksymalnie chronić przed przenikaniem patogennych mikroorganizmów. Czasami jednak bariery ochronne są modyfikowane i same stają się zagrożeniem dla zdrowia. Zapalenie gruczołu krokowego jest jedną z chorób, które występują w dzieciństwie z powodu zmian w niektórych tkankach ciała.

Co to jest zapalenie gruczołu krokowego?

Migdałki gardłowe chronią ludzi przed skutkami niekorzystnych czynników zewnętrznych. Służą jako rodzaj filtra, który zapobiega przenikaniu drobnoustrojów w głąb ciała. Z powodu różnych infekcji tkanka migdałków jest w stanie rosnąć. Powiększone tkanki nosowo-gardłowe nazywane są adenoidami.

Wzrost tkanki limfoidalnej jest typowy dla dzieci w wieku od 3 do 8 lat. U dzieci w wieku szkolnym ciało migdałowate zaczyna się kurczyć, więc w wieku 13 lat przyrosty gruczołowe całkowicie zanikają. Jednak czasami migdałki są zapalone. Ta patologia nazywana jest zapaleniem gruczołowym.

Przyczyny choroby

Powiększony migdałek u dziecka nie zawsze prowadzi do zapalenia gruczołowego. Ich niewielki wzrost nie powoduje dyskomfortu i nie wymaga poważnego leczenia. Proces zapalny w migdałkach następuje pod wpływem infekcji na tle osłabionej odporności miejscowej. Główne przyczyny zapalenia gruczołowego u dzieci obejmują:

• częste przeziębienia;
• predyspozycje do alergii;
• niedojrzałość układu odpornościowego u wcześniaków;
• niekontrolowane używanie narkotyków;
• wczesne porzucenie karmienia piersią;
• choroby przewlekłe;
• patologia struktury nosogardzieli (wrodzonej lub urazowej);
• wewnątrzmaciczne zakażenie płodu;

• zła ekologia;
• systematyczna hipotermia;
• patologie górnych dróg oddechowych;
• brak witamin, złe odżywianie;
• przebywanie w zadymionym pokoju;
• zapalenie migdałków;
• choroby zakaźne.

Klasyfikacja i objawy

Zgodnie z poziomem rozpowszechnienia w sąsiadujących tkankach rozróżnia się następujące rodzaje chorób:

• powierzchowne (lekkie zapalenie migdałków gardłowych);
• kompensowane (proces zapalny dotyczy migdałków podniebiennych i gardłowych);
• rekompensowane (objawiające się pogorszeniem stanu zdrowia, zaostrzone zapalenie migdałków);
• zdekompensowany (któremu towarzyszy zapalenie tkanek łącznych i uszkodzenie narządów wewnętrznych).

Główne objawy tego typu choroby: katar, świąd i pieczenie nosa, kaszel. Zapalenie gruczołu krokowego na tle alergii często przybiera postać przewlekłą.

Stopnie zapalenia gruczołowego

Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci przybiera różne formy. Rozróżnij chorobę w zależności od stopnia atrofii migdałków, długości choroby i nasilenia stanu zapalnego, poziomu rozpowszechnienia w otaczającej tkance. Stopień zmiany w tkance limfoidalnej określa się w zależności od tego, jak daleko adenoidy pokrywają kanały nosowe:

• 1 stopień - migdałki pokrywają 1/3 jamy nosowej;
• 2 stopnie - wzrost osiąga połowę jamy nosowej;
• Etap 3 - adenoidy nakładają się na 2/3 przegrody nosowej;
• 4 stopnie - migdałki prawie całkowicie pokrywają kanały nosowe.

W zależności od stopnia i nasilenia stanu zapalnego choroba występuje w postaci ostrej, podostrej i przewlekłej.

Forma ostra i podostra

Ostry przebieg choroby ma najbardziej wyraźne objawy i trwa 5-7 dni. Objawy ostrego zapalenia gruczołowego na tle zakażeń wirusowych i bakteryjnych. Objawy ostrego zapalenia gruczołowego:

• wzrost temperatury ciała do 39 stopni;
• przekrwienie błony śluzowej nosa;
• napady kaszlu, nasilone w nocy;
• wypływ śluzu z przewodów nosowych;
• bóle głowy;
• ból ucha;
• obrzęk krtani.

Podostre zapalenie gruczołu krokowego trwa do 3 tygodni. Temperatura ciała może osiągnąć 38 stopni, a zapalenie wpływa na przylegającą tkankę limfatyczną. W podostrym zapaleniu gruczołowym obserwuje się objawy ostrej postaci, ale dziecko ma okresy łagodzenia objawów.

Forma chroniczna

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego u dzieci występuje, gdy późne leczenie choroby. Objawy i objawy choroby przewlekłej:

• czas trwania do sześciu miesięcy i więcej;
• niska temperatura ciała;
• kaszel;
• trudności z oddychaniem przez nos;
• utrata słuchu;
• chrapanie we śnie;
• katar z towarzyszącym ropnym wydzielaniem;
• powiększenie węzłów chłonnych (zalecamy przeczytanie: jak wyglądają powiększone węzły chłonne u dziecka?);
• zmiana głosu i zaburzenia mowy;
• brak apetytu;
• nawracające bóle głowy;
• pogorszenie ogólnego stanu;
• częste choroby górnych dróg oddechowych i narządów laryngologicznych (ból gardła, zapalenie ucha, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli).

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego może przyjmować postać nieżytową (zapalenie błon śluzowych), wysiękowo-surowicze (z towarzyszącym wydalaniem wysięku), ropne (pojawiają się ropne zapalenia).

Co to jest niebezpieczne zapalenie gruczołu krokowego?

Z powodu trudności w oddychaniu, ich klatka piersiowa jest zdeformowana i tworzy się „twarz gruczołowa”, podczas której fałdy trójkąta nosowo-wargowego są wygładzane, żuchwa jest zwiększana, a zgryz zmienia się.

W przypadku ciągłego zapalenia gruczołu krokowego dziecko zwiększa wydzielanie śliny, a wyraz twarzy staje się bez znaczenia. Choroba może prowadzić do uszkodzenia nerek, chorób serca i przewodu pokarmowego. Zakażenie w gardle wpływa na ucho i prowadzi do przewlekłego zapalenia ucha środkowego. W przypadku zapalenia gruczołu krokowego dziecko często cierpi na przeziębienie, któremu towarzyszą powikłania (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie zatok, zapalenie krtani i tchawicy).

Środki diagnostyczne

Zdiagnozuj zapalenie gruczołowe na podstawie objawów. Aby potwierdzić diagnozę, specjalista bada gardło specjalnymi lusterkami. Stopień proliferacji migdałków, lekarz określa na palpacji nosogardzieli. Dodatkowe metody diagnostyczne pozwalają ustalić przyczynę choroby, stopień uszkodzenia otaczających tkanek i obecność powikłań. Metody te obejmują:

• ogólne i biochemiczne badanie krwi;
• wymaz z gardła;
• RTG nosogardzieli;
• badanie alergologiczne (z podejrzeniem alergicznej natury choroby);
• ocena funkcji narządu słuchu (impedancje akustyczne, audiometria);
• tomografia komputerowa.

Zdiagnozuj zapalenie gruczołowe, gdy zostanie zbadane przez lekarza, w razie potrzeby, kilka dodatkowych badań

Kompleksowe leczenie

Leczenie zapalenia gruczołu krokowego ma miejsce w leczeniu chorób współistniejących. Metoda leczenia jest wybierana przez specjalistę w oparciu o objawy kliniczne choroby, czynnik sprawczy, stopień zmiany w tkance limfoidalnej i wiek pacjenta. W leczeniu dzieci stosuj leki, leki homeopatyczne, fizjoterapię, metody tradycyjne, chirurgię.

Terapia zachowawcza

Leczenie zachowawcze stosuje się w zapaleniu gruczołowym 1 i 2 stopnia zaniku migdałków. Kompleks medyczny obejmuje przyjmowanie leków, które ułatwiają ogólny stan pacjenta i eliminują stany zapalne. Cały nosogardło jest leczone. Tabela opisuje leki stosowane w leczeniu zachowawczym.

Szczegółowy obraz kliniczny przewlekłego zapalenia gruczołowego u dzieci i etapów leczenia

Czasami wszystkie dzieci mają ból gardła, a czasami migdałki w jamie ustnej mogą zostać zainfekowane. Jednak migdałki nie są jedynymi wrażliwymi gruczołami. W nosogardzieli również migdałki mogą zostać zainfekowane. Zapalenie migdałków, zwane zapaleniem gruczołowym, może utrudniać oddychanie i prowadzić do nawracających infekcji dróg oddechowych. Pomożemy Ci dowiedzieć się, co to jest przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego u dzieci i jak sobie z tym poradzić.

Niewiele o adenoidach

Adenoidy to kawałek tkanki, który jest wysoko w gardle, tuż za nosem. Wraz z innymi migdałkami są częścią układu limfatycznego. Układ limfatyczny oczyszcza organizm z infekcji i utrzymuje równowagę płynów biologicznych. Adenoidy i migdałki działają poprzez pułapkowanie bakterii, które przenikają przez nos i usta.

Adenoidy zaczynają rosnąć od urodzenia i osiągają wielkość szczytową w wieku 3 - 5 lat. Po 7 latach zmniejszają się. U młodzieży są ledwo zauważalne.

Niemowlęta i bardzo małe dzieci mają niedoskonały układ odpornościowy. W tym wieku adenoidy są przydatną rezerwą w walce z infekcjami. Adenoidy przechowują białe krwinki i przeciwciała, które pomagają niszczyć potencjalne infekcje zagrażające zdrowiu dziecka. Później, gdy odporność jest lepiej rozwinięta i skuteczniej radzi sobie z infekcjami, nie są one potrzebne.

W przeciwieństwie do migdałków, które można zobaczyć oglądając je podczas otwierania ust przy lustrze, lekarz widzi migdałki ze specjalnym lustrem.

Chociaż migdałki pomagają odfiltrować zarazki, czasami mogą być przeciążone bakteriami i zostać zainfekowane. Gdy tak się dzieje, gruczoły stają się zapalne i puchną. Warunek ten nazywany jest zapaleniem gruczołowym. Jeśli migdałki są zapalone, nie mogą działać prawidłowo.

Przyczyny zapalenia gruczolaka

Zapalenie gruczołowe może być spowodowane infekcją bakteryjną, taką jak Streptococcus. Warunek ten może być również spowodowany przez wiele wirusów, w tym wirus Epsteina-Barra, adenowirusa i rinowirusa.

Czynniki ryzyka

W przypadku wystąpienia zapalenia gruczołowego wystarczy wpływ wielu czynników:

• sztuczne karmienie;
• monotonne i przeważnie węglowodanowe jedzenie;
• krzywica (z niedoborem witaminy D);
• skaza;
• alergia;
• hipotermia;
• narażenie środowiskowe (mieszkanie w obszarze o suchym, zanieczyszczonym powietrzu);
• nawracające infekcje gardła;
• infekcje migdałków;
• kontakt z powietrznymi wirusami, drobnoustrojami i bakteriami.

Objawy zapalenia gruczołowego

Objawy zapalenia gruczołowego mogą się różnić w zależności od etiologii, ale najczęściej jest to:

• zatkany nos;
• ból gardła;
• powiększone szyjne węzły chłonne;
• ból w uszach.

Jeśli nos jest wypchany, oddychanie przez niego staje się trudne.

Inne oznaki zapalenia gruczołowego związane z zatkanym nosem obejmują:

• oddychanie przez usta;
• mowa z dźwiękiem nosowym (głos nosowy), jak gdyby dziecko mówi z uszczypniętym nosem;
• zaburzenia snu;
• bezdech lub chrapanie.

Formy zapalenia gruczołowego

Podobnie jak w przypadku większości istniejących chorób, powszechne postacie zapalenia gruczołowego są ostre i przewlekłe.

Objawy ostrego zapalenia gruczołowego

Ostre infekcje dróg oddechowych i paciorkowców są podkreślone jako czynniki etiologiczne tej postaci choroby.

Początkowi choroby towarzyszy gorączka (od 39 ºС i więcej). Podczas połykania dziecko odczuwa lekki ból w głębi nosa. Z reguły nos jest wypchany, dziecko ma katar, w nocy pojawia się napadowy kaszel. Patrząc z gardła, drugiego lub trzeciego dnia, występuje zaczerwienienie w okolicy tylnej ściany gardła, o umiarkowanej intensywności. Z nosogardzieli stoi gęsta konsystencja śluzu.

Ciężkie ostre zapalenie gruczołowe występuje u niemowląt i często jest trudne do zdiagnozowania, ponieważ objawy są sprzeczne.

Wyrażają się głównie w objawach charakterystycznych dla zatrucia: w trudnościach z ssaniem, rozstrój żołądka (uczucie pełności żołądka, przedwczesne nasycenie, zbyt długie opóźnienie w żołądku), uczucie rozprzestrzeniania się w okolicy nadbrzusza, nudności i zespół dysfagii (zaburzenia połykania).

Tylne węzły chłonne szyjne i podżuchwowe rosną i stają się bolesne.

Z reguły czas trwania tej formy choroby wynosi do pięciu dni. Tendencja do nawrotów jest typowa, występują powikłania - ostre zapalenie ucha środkowego i zapalenia zatok, uszkodzenie dolnych dróg oddechowych. Może rozwinąć się zapalenie krtani i tchawicy i zapalenie oskrzeli.

Objawy podostrego zapalenia gruczołowego

Ta forma choroby charakteryzuje się dłuższym czasem trwania i jest charakterystyczna głównie dla dzieci z ciężkim przerostem migdałków gardłowych.

Początek choroby charakteryzuje się ciężkością, często występuje po ropnym zapaleniu migdałków. Czas trwania wynosi około 15 - 20 dni. Odzyskiwanie po dławicy występuje z temperaturą podgorączkową, z nieregularnymi wahaniami, wraz ze wzrostem temperatury wieczorem. Węzły chłonne szyjne i podżuchwowe pozostają w stanie spuchniętym, charakteryzującym się wrażliwością na badanie dotykowe.

Podostre zapalenie gruczołowe rozwija się głównie na tle ostrego zapalenia gruczołowego z gorączką podgorączkową. Martwi się także długi ropny katar, ostre zapalenie ucha środkowego i kaszel. Choroba w tej postaci czasami trwa przez kilka miesięcy przy różnych zmianach stanu.

Przewlekłe zapalenie gruczołowe

Postać przewlekła jest konsekwencją wcześniej rozwiniętej ostrej postaci choroby i często jest połączona ze wzrostem migdałka gardłowego (przerostu gruczołowego).

W literaturze medycznej zazwyczaj rozróżnia się 3 stopnie przerostu migdałków gardłowych. Istnieją jednak źródła, które rozszerzają tę klasyfikację na 4 poziomy.

1 stopień wzrostu adenoidów:

• trudności w oddychaniu przez nos. Z tego powodu we śnie dziecko oddycha przez usta, chociaż jego oddech podczas czuwania pozostaje normalny. Rodzice powinni zawsze zwracać uwagę na lekko otwarte usta dziecka podczas snu;
• nawet jeśli usta są zamknięte, oddychanie jest głośne, a dziecko czasami otwiera usta, aby wydychać i wdychać;
• w jamie nosowej następuje zwiększenie wydzielania śluzu, śluz z powodu obrzęku tkanek wypływa lub wpływa do nosogardzieli i dziecko połyka je;
• niezwykły wąchanie we śnie, wcześniej nie obserwowane.

Wszystkie powyższe objawy wynikają z faktu, że migdałki nieznacznie zwiększają się i zamykają około jednej czwartej światła kanałów nosowych. Adenoidy zajmują więcej miejsca w pozycji leżącej, co znacznie utrudnia oddychanie we śnie.

Wzrost drugiego stopnia w migdałkach gardłowych

Ten etap u dzieci objawia się problemami z oddychaniem przez nos podczas snu i podczas czuwania. W tym przypadku światło kanałów nosowych przy wyjściu z nosogardzieli zamyka się w połowie.

Do znaków charakterystycznych dla 1 stopnia warunku dodaje się inne, poważniejsze:

• Zazwyczaj w kanałach nosowych powietrze wchodzące do ciała jest oczyszczane i nawilżane, ale teraz omijają powietrze. Ponieważ dziecko nieustannie oddycha przez usta w nocy i w ciągu dnia, wywołuje infekcję dolnych dróg oddechowych, która nie utrzymuje się w nosie, choroba trwa dłużej i jest cięższa;
• dziecko we śnie nie tylko wącha, ale także wyraźnie chrapie, ponieważ migdałki blokują drogi oddechowe;
• barwa głosu zmienia się, staje się bardziej głucha lub nieco ochrypła, nosowa;
• z powodu braku tlenu i złej jakości odpoczynku nocnego ogólne samopoczucie dziecka pogarsza się z powodu trudności w oddychaniu, co powoduje jego podrażnienie;
• występują ciągłe problemy z uszami: uszy są zablokowane, słuch pogarsza się, często pojawiają się nawroty zapalenia ucha;
• zaczynają pojawiać się problemy żywieniowe. Z powodu braku apetytu dziecko albo w ogóle nie chce jeść, albo je mało i niechętnie.

Przerosty migdałków trzeciego stopnia

Prawie całkowicie pokrywają drogi nosowe, pozostawiając jedynie wąski prześwit do oddychania przez nos. Zdolność oddychania przez nos jest prawie nieobecna. Bardzo mało tlenu dostaje się do ciała, dziecko dusi się i pozostawia bolesne, ale nieudane próby przywrócenia normalnego oddychania.

Dziecko oddycha wyłącznie ustami przy każdej pogodzie. Swobodnie przenikając do nosogardzieli, a nawet głębiej, wirusy i bakterie powodują uporczywe infekcje dróg oddechowych i stan zapalny. Ze względu na częste choroby i obecność bakterii w nosogardzieli, odporność dziecka jest znacznie zmniejszona.

Silnemu wzrostowi tkanki limfatycznej koniecznie towarzyszą reakcje zapalne w migdałkach.

Z powodu braku tlenu, z powodu trudności w oddychaniu, mowa i zdolności poznawcze dziecka są upośledzone. Trudno jest dziecku się skupić, są trudności z zapamiętywaniem.

Z powodu nieprawidłowego oddychania klatka piersiowa jest zdeformowana, kontury twarzy zmieniają się, trójkąt nosowo-wargowy wygładza się.

Częste objawy

Co do zasady, przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego u dzieci ma następujące objawy:

• trudności z oddychaniem przez nos;
• katar (uporczywy katar, rzadko - ropny);
• regularne zaostrzenia choroby, które objawiają się gorączką do 38 ºС (średnio), jak również zwiększonym przeziębieniem i przekrwieniem nosa.

Zaostrzenie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego jest reprezentowane przez objawy ostrej postaci choroby. Po terapii ostre objawy znikają, jednak zmniejszenie nasilenia objawów nie usuwa najbardziej przewlekłej choroby. W związku z tym jest to cecha charakterystyczna dla postaci przewlekłej. W ostrym przebiegu leczenia przywracana jest struktura i funkcje migdałków, które były mniej lub bardziej zaburzone.

W przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego ogólny stan dziecka jest zadowalający, temperatura poza zaostrzeniem jest normalna. Objawy tej formy przejawiają się przede wszystkim u starszych dzieci. Jednocześnie przewlekłej formie towarzyszy opóźnienie dziecka w rozwoju poznawczym i fizycznym, co wpływa na wyniki w nauce.

Często, wraz z rozwojem przewlekłego zapalenia gruczołowego, występuje zapalenie błony śluzowej trąbki Eustachiusza. Temu ostatniemu towarzyszy upośledzenie słuchu w progresywnej formie przepływu.

Rozpoznanie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego

Otorynolaryngolog przeprowadza badanie fizykalne w celu ustalenia miejsca zakażenia. Zapyta również o historię twojej rodziny, aby ustalić, czy choroba ma predyspozycje dziedziczne.

Inne testy mogą obejmować:

• pobranie wymazu z gardła w celu pobrania próbek do badań laboratoryjnych (w celu identyfikacji bakterii i innych organizmów);
• badania krwi w celu określenia, czy występuje zapalenie;
• radiografia głowy i szyi w celu określenia wielkości migdałków i stopnia zakażenia.

Leczenie przewlekłego zapalenia gruczołowego u dzieci

W przypadku przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego z przerostem 1 stopnia leczenie jest zachowawcze. Oznacza to potrzebę stosowania miejscowego leków zwężających naczynia i leków przeciwzapalnych. Konieczne jest stosowanie kropli dwa razy dziennie.

Również w tym przypadku można stosować mycie jamy nosowej za pomocą roztworów antyseptycznych, pompowanie śluzu, terapię ozonową i terapię laserową. Inhalacja jest zalecana jako dodatkowy efekt.

Stosowanie antybiotyków jest często skuteczne w leczeniu przewlekłego procesu zapalnego w migdałkach.

Możliwe jest również leczenie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego u dziecka środkami ludowymi.

1. Dodaj szczyptę kurkumy w proszku i czarnego pieprzu w szklance ciepłego mleka. Pij przed snem. Pomaga zmniejszyć przekrwienie, zmniejsza ból i obrzęk śluzu.
2. Dodaj kilka kropel soku z cytryny i szczyptę pieprzu na łyżeczkę miodu. Zaoferuj dziecku dwa razy dziennie. Miód ma silne działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, co zmniejsza wielkość powiększonych migdałków.
3. Łyżeczka świeżego soku z imbiru zmieszana z łyżeczką miodu i dwiema łyżeczkami ciepłej wody. Pozwól dziecku przepłukać gardło tą mieszaniną, aby natychmiast złagodzić ból i obrzęk.
4. Wymieszaj świeże puree figowe z miodem. Pozwól dziecku jeść raz dziennie, aby przyspieszyć proces gojenia.
5. Zgnieść 2 - 3 ząbki czosnku w jednorodną papkę i wycisnąć z niego sok. Dodaj trochę miodu do soku czosnkowego. Pij ten sok powinien być bardzo powolny, raz dziennie.

W przypadku zapalenia gruczołowego z 2 i 3 stopniem przerostu, gdy leczenie staje się bezsilne, wykonywana jest operacja zwana adenoidektomią. W ten sposób usuwa się adenoidy. Po wykonaniu adenoidektomii nie wykonuje się żadnych dodatkowych nacięć, a usunięcie tkanki przerostowej następuje przez usta dziecka. Cały ten proces odbywa się w znieczuleniu.

Adenoidektomia, jej ryzyko i powikłania

Operacja jest przeprowadzana bezpiecznie i ostrożnie, aby uzyskać najlepsze wyniki. Masz prawo być poinformowany, że w trakcie operacji istnieje ryzyko nieudanych wyników, komplikacji lub obrażeń zarówno z powodów znanych, jak i nieprzewidzianych.

Ponieważ ludzie różnią się odpowiedzią na operację, znieczulenie, a ponieważ każdy ma inny proces powrotu do zdrowia, w końcu nie można zagwarantować wyników lub potencjalnych komplikacji.

Oto tylko niektóre z nich:

• krwawienie. Potrzeba transfuzji krwi jest niezwykle rzadka;
• potrzeba dalszej i bardziej agresywnej operacji, takiej jak korekcja przegrody nosowej lub usunięcie migdałków;
• choroba zakaźna;
• niezdolność do poprawy stanu dróg oddechowych nosa lub wyeliminowania chrapania, bezdechu sennego lub oddychania przez usta;
• potrzeba leczenia alergii. Operacja nie jest ani lekiem, ani substytutem dobrej kontroli lub leczenia alergii.

Przygotowanie przed adenoidektomią

W większości przypadków zabieg przeprowadza się ambulatoryjnie w szpitalu lub w centrum chirurgicznym.

Dziecko nie powinno przyjmować aspiryny ani żadnego produktu zawierającego aspirynę przez 10 dni przed datą zabiegu. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (takie jak Ibuprofen) nie powinny być przyjmowane w ciągu 7 dni przed datą zabiegu. Paracetamol jest dopuszczalnym środkiem przeciwbólowym. Lekarz zaproponuje kilka recept na ból pooperacyjny podczas wizyty przed zabiegiem. Najlepiej kupić je przed datą operacji.

Dziecko nie powinno jeść ani pić niczego 6 godzin przed zabiegiem. Zawiera nawet wodę, słodycze lub gumę do żucia. Wszystko w żołądku zwiększa szanse na powikłanie znieczulenia.

Jeśli dziecko jest chore lub ma gorączkę na dzień przed zabiegiem, należy poinformować o tym lekarza. Jeśli dziecko obudzi się w dniu operacji, nadal przychodź na operację zgodnie z planem. Lekarz określi, czy operacja jest bezpieczna. Ale jeśli dziecko ma ospę wietrzną, nie należy zabierać dziecka do placówki medycznej.

W dniu operacji

Ważne jest, abyś dokładnie wiedział, która godzina musi być zarejestrowana w placówce chirurgicznej, i że masz wystarczająco dużo czasu na przygotowanie. Zabierz ze sobą wszystkie dokumenty i formularze, w tym spotkania przedoperacyjne i arkusze historii choroby. Dziecko powinno być wygodną luźną odzieżą (odpowiednia piżama).

Podczas operacji

Na sali operacyjnej anestezjolog zwykle stosuje do znieczulenia ogólnego mieszaninę gazu i dożylnego leku. Podczas zabiegu dziecko będzie stale monitorowane przez pulsoksymetr (urządzenie, które sprawdza natlenienie krwi) i elektrokardiograf. Zespół chirurgiczny jest dobrze przygotowany do każdej sytuacji awaryjnej. Oprócz chirurga i anestezjologa w pokoju będzie pielęgniarka.

Po wprowadzeniu znieczulenia lekarz usunie migdałki ustami. Zewnętrzne cięcia nie będą. Podstawa migdałków będzie kauteryzowana elektrycznym koagulatorem. Cała procedura trwa zwykle mniej niż 45 minut. Lekarz przyjdzie do poczekalni, aby porozmawiać z tobą, gdy tylko dziecko bezpiecznie znajdzie się w sali pooperacyjnej.

Po adenoidektomii

Po operacji dziecko zostanie zabrane na zwykły oddział, gdzie pielęgniarka będzie go monitorować. Dziecko będzie mogło wrócić do domu tego samego dnia, kiedy w pełni wyzdrowieje ze znieczulenia. Zwykle zajmuje to kilka godzin.

Najlepiej jest, aby dziecko jadło lekkie, miękkie i chłodne jedzenie, jak tylko w pełni wyzdrowieje ze znieczulenia (lodów). Unikaj gorących płynów przez kilka dni. Nawet jeśli dziecko jest głodne, lepiej nie spieszyć się z karmieniem, aby zapobiec nudnościom i wymiotom pooperacyjnym. Czasami dziecko może wymiotować raz lub dwa razy bezpośrednio po zabiegu.

Antybiotyki są przepisywane dziecku po zabiegu i musisz ukończyć pełny kurs. Podaje się również paracetamol, który należy przyjmować w razie potrzeby. Nie należy podawać żadnych leków innych niż przepisane, chyba że omówiono to z lekarzem.

Odzyskiwanie

Badanie należy przeprowadzić 10 do 14 dni po zabiegu.

Rzadko po zabiegu nos dziecka oddycha natychmiast. Obrzęk nosa może trwać kilka miesięcy, aż do zmniejszenia obrzęku. Krople do nosa z solą fizjologiczną można stosować do rozpuszczania wszelkich skrzepów i zmniejszania obrzęku. Możesz zauważyć stałe lub nawet głośne chrapanie przez kilka tygodni. Przejściowa zmiana głosu jest częsta po zabiegu i zwykle powraca do normalnego dźwięku po kilku miesiącach. Po zabiegu mowa dziecka będzie mniej „nosowa”.

Krwawienie po adenoidektomii rzadko występuje. Dziecko może mieć bardzo niewielkie krwawienia z nosa. Jeśli nie ma znaczenia, lekarz może zalecić stosowanie kropli do nosa u dzieci zwężających naczynia. Czasami można zauważyć krew w kąciku oka.

Większość pacjentów potrzebuje co najmniej 7 do 10 dni na pozostanie w domu. Po 3 tygodniach możesz wznowić aktywność fizyczną.

Poinformuj lekarza, jeśli Twoje dziecko:

• niespodziewany wzrost liczby krwawień z nosa, nie spowodowany urazem;
• gorączka powyżej 38 ° C, która utrzymuje się pomimo wzrostu spożycia płynów, kąpieli w chłodnych warunkach i stosowania Paracetamolu;
• uporczywy ostry ból lub ból głowy, który nie jest łagodzony przez przepisany lek przeciwbólowy;
• nadmierny obrzęk lub zaczerwienienie nosa lub oczu.

Zapobieganie

Jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby zapobiec przewlekłemu zapaleniu gruczołu krokowego u młodych pacjentów.

1. Ważne jest, aby szybko leczyć ostre zapalenie gruczołu krokowego, zapewnić dziecku zdrową żywność i dużą ilość płynów.
2. Ponadto niezbędnym warunkiem jest odpowiedni sen i odpowiedni odpoczynek.
3. Dobra higiena może zminimalizować ryzyko infekcji.

Czym jest przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego i jak rozwija się u dzieci i dorosłych?

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego jest długotrwałym procesem zapalnym, który rozwija się w skupiskach limfoidalnych gardła. Osobliwością tej choroby jest to, że nie zawsze można ją zdiagnozować w odpowiednim czasie, zwłaszcza u dziecka z częstymi infekcjami dróg oddechowych. Prowadzi to do powstania ostatniego, najbardziej niebezpiecznego etapu, powodującego poważne niedotlenienie i niebezpieczne konsekwencje.

Jak szybko rozwija się przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, czy jest zaraźliwe?

Migdałki nosowo-gardłowe są niezbędne do ochrony układu oddechowego przed infekcjami i alergenami, które przedostają się do organizmu wraz z przepływem powietrza lub pokarmem. Czasami jednak migdałki nie są w stanie poradzić sobie z negatywnym wpływem obcych czynników i wyzwala się reakcja patologiczna zwana zapaleniem gruczołowym.

Zwykle choroba występuje w postaci ostrej, ale ze znacznym zmniejszeniem odporności lub zbyt częstym atakiem cząstek zakaźnych, rozwija się przewlekłe zapalenie gruczołowe.

Patologia najczęściej rozwija się u dzieci w wieku przedszkolnym, ponieważ niecałkowicie uformowana odporność nie radzi sobie z obciążeniem - migdałki zachowują same patogenne patogeny, nie przekazując dalej infekcji, ale zawarte w nich limfocyty nie są w stanie całkowicie stłumić zakażenia. W wyniku intensywnej pracy migdałków inicjowana jest reakcja zapalna, prowadząca do ich patologicznego namnażania.

Tempo rozwoju przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego zależy od wielu czynników - stanu układu odpornościowego, częstości zakażeń układu oddechowego i obecności innych zewnętrznych i wewnętrznych czynników negatywnych. W niektórych przypadkach przeniesienie pojedynczej, ale ciężkiej infekcji jest wystarczające, aby rozwinąć przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego.

Choroba nie jest zaraźliwa, ale podczas zaostrzeń pacjent podczas wydechu uwalnia dużą liczbę zakaźnych cząstek, które są niebezpieczne dla innych i powodują różne choroby układu oddechowego.

Przyczyny przewlekłego zapalenia gruczołowego

Przyczynami zapalenia gruczołu krokowego są choroby bakteryjne i wirusowe, które powodują zapalenie w narządach laryngologicznych. Im częściej występują, tym większe ryzyko rozwoju choroby, zwłaszcza u małych dzieci.

Najbardziej prawdopodobnymi czynnikami sprawczymi zapalenia gruczołowego są paciorkowce, pneumokoki, rinowirusy, adenowirusy, opryszczka, wirusy odry i inne mikroorganizmy, które mogą powodować choroby układu oddechowego.

Uwaga! Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego występuje zwykle jako konsekwencja ostrej postaci patologii, jeśli przeprowadzono niewłaściwe leczenie lub diagnoza została podjęta zbyt późno.

Przejście ostrego zapalenia w przewlekłym przebiegu z częstymi nawrotami jest promowane przez różne czynniki, dlatego można wyróżnić następujące przyczyny przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego:

• systematyczna hipotermia;
• zaburzenia metaboliczne i hormonalne;
• niedożywienie;
• obecność ognisk zapalenia w innych narządach;
• niekorzystne środowisko ekologiczne;
• niedobór witamin;
• krzywica u dzieci;
• suche powietrze w mieszkaniu;
• choroby alergiczne.

U małych dzieci zapalenie gruczołowe występuje, gdy dziecko zaczyna aktywnie komunikować się z dużą liczbą ludzi, a ich ciało nie ma czasu na przystosowanie się do nowych mikroorganizmów. Dlatego największą liczbę pacjentów stanowią dzieci uczęszczające do grup dziecięcych.

Rodzaje i nasilenie przewlekłego zapalenia gruczołowego

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego jest patologią, która rozwija się jako powikłanie ostrego zapalenia. Formę tę wyraża przedłużony przebieg i regularne nawroty - raz na 2-3 miesiące.

Adenoidy stale się powiększają i im częściej występują zaostrzenia, tym szybciej postępuje choroba.

Dlatego zwyczajowo klasyfikuje się chorobę według stopnia wzrostu tkanki:

1. Pierwszy - migdałki nakładają się nie więcej niż 1/3 otworów nosowych.
2. Druga tkanka limfoidalna nakłada się na więcej niż 2/3 przegrody.
3. Trzeci to całkowite zamknięcie przegrody z przerośniętymi tkankami.

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego dzieli się na kilka typów w zależności od zmian morfologicznych:

1. Katar - charakteryzuje się nieznacznym wydzielaniem z nosa, łagodnym przekrwieniem, temperaturą do 37, 5.
2. Surowy wysięk - obrzęk ciała migdałowatego wzrasta, śluz jest stale uwalniany w dużych ilościach. Mogą wystąpić niewielkie objawy niedotlenienia.
3. Śluzowo-ropny - ze względu na dodanie infekcji, migdałki znacznie zwiększają wielkość, ropne wydzieliny z nosa i pojawiają się oczywiste oznaki zatrucia.

Zgodnie z objawami klinicznymi istnieją trzy nasilenia zapalenia gruczołowego:

1. Kompensowane
2. Subkompensowane.
3. Zdekompensowany.

W pierwszym stopniu stan pacjenta praktycznie nie ulega pogorszeniu, z subkompensacją, pojawiają się wyraźniejsze objawy, aw ostatnim stopniu choroby stan pacjenta pogarsza się znacząco i towarzyszą mu objawy zatrucia.

Pierwsze objawy i przejawy przewlekłego zapalenia gruczołowego

Przewlekły proces zapalny prowadzi do rozwoju wielu objawów klinicznych. Pierwszym i najbardziej trwałym objawem jest przekrwienie błony śluzowej nosa powodujące trudności w oddychaniu przez nos.

Gdy migdałki 2-3 stopni naruszają regulację naczyń nabłonka śluzowego, przepełniają się krwią, co powoduje silny obrzęk tkanek konchy. Zwężenie światła nosa prowadzi do niedostatecznego dostarczania tlenu do tkanki mózgowej i rozwoju niedotlenienia.

Pacjenci zaczynają skarżyć się na ból głowy, zawroty głowy, brak apetytu, senność i spadek koncentracji. U dzieci objawom przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego towarzyszy blanszowanie skóry z powodu niedokrwistości.

Podejrzenie rozpoznania „przerostu migdałków gardłowych” u dzieci może dotyczyć stale otwartych ust i nosa. Same dzieci często tego nie zauważają, a rodzice są tak przyzwyczajeni do tych naruszeń, że tylko nieznajomy z wykształceniem medycznym może podejrzewać zapalenie gruczołowe.

Z powodu silnej proliferacji tkanek pojawiają się następujące objawy:

• nocne chrapanie
• oddech wstrzymujący sen.
• utrata słuchu.
• nosa
• deformacja szkieletu twarzy.

Objawy te są charakterystyczne dla okresu remisji, a podczas zaostrzenia pojawiają się inne objawy przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego:

• katar z wydzieliną śluzową lub ropną;
• wzrost temperatury;
• kaszel;
• ból i dyskomfort w gardle;
• zagęszczenie szyjnych węzłów chłonnych.

Przy długim przebiegu choroby rozwijają się objawy zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego i narządów wewnętrznych, wynikające z przedłużonego głodu tlenowego.

Diagnoza choroby

Rozpoznanie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego rozpoczyna się od zebrania wywiadu, który obejmuje badanie skarg, gromadzenie danych na temat zakażeń, obecność chorób genetycznych, przewlekłych i innych powiązanych.

Dalsza diagnoza przechodzi przez kilka etapów:

• rinoskopia przednia i tylna;
• badanie dotykowe nosogardzieli;
• badanie radiograficzne;
• tomografia komputerowa;
• KLA z formułą leukocytów;
• wysiew śluzu w celu określenia czynnika sprawczego.

Aby zidentyfikować przyczyny przedłużającego się procesu zapalnego, lekarz wysyła pacjenta do konsultacji z innymi specjalistami i dodatkowymi badaniami krwi, częściej - testami immunogramów i alergii.

Jak i co leczyć przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego?

Leczenie w pierwszym etapie odbywa się tylko metodami zachowawczymi. To wystarcza, aby zapobiec dalszemu powiększeniu migdałków, ale czasami terapia nie daje rezultatów, lub przerost rozwija się tak szybko, że rozwija się stopień 2-3, który wymaga interwencji chirurgicznej.

Lecz bez względu na wielkość migdałków, leczenie przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego zaczyna się od stosowania leków przeciwzapalnych i obkurczających naczynia. Przejściowa poprawa w oddychaniu przez nos występuje po kroplach zwężających naczynia - Vibrocil, Otrivin, Tizin, Rinonorm. Ale mogą być używane nie dłużej niż 5 dni, więc w przyszłości uciekają się do środków hormonalnych - Dexamethasone, Nasonex, Avamysu. Do użytku wewnętrznego przepisuj leki o działaniu przeciwhistaminowym - Cetyryzyna, Zyrtec, Fenkrol, Suprastin.

Aby zapobiec dalszemu wzrostowi migdałków i zapobiec infekcji, konieczne jest mycie jamy nosowej.

Jakie leki można stosować do mycia:

Przewlekłe zapalenie można zmniejszyć przez inhalację nebulizatorem. Najbardziej odpowiednimi roztworami są Miramistin, Chlorophyllipt, Nalewka z Nagietka, Fluimucil. Zaleca się, aby przeprowadzano je dwa razy dziennie, a podczas zaostrzenia do 4 razy dziennie.

U dzieci olej tuja jest często przepisywany jako krople do nosa w celu zahamowania reakcji zapalnej. Kolejnym lekiem homeopatycznym dla dzieci jest dziecko YOV, które ma właściwości wzmacniające naczynia i immunostymulujące. Fundusze te są łączone ze sobą na okres nie krótszy niż miesiąc.

Podczas zaostrzeń w leczeniu przewlekłego zapalenia gruczołowego obejmują dodatkowe leki:

• krople do nosa antybiotyku - Polydex, Isofra, Sofradex, Tsipromed.
• krople przeciwwirusowe: Nazoferon, Interferon, Ingaron, Derinat.
• przeciwgorączkowe: Panadol, Nise, Mig, Nurofen.
• systemowe antybiotyki: Flemoxin, Pancef, Sumamed, Augmentin.
• lek przeciwwirusowy: Tsitovir 3, Amiksin, Tamiflu, Lavomax, Remantadin.

Zalecane są metody leczenia fizjoterapeutycznego, zarówno podczas zaostrzenia, jak iw okresie ostrym, pod warunkiem, że pacjent nie ma temperatury. Promieniowanie UV, UHF i elektroforeza z Dimedrolem, jodkiem potasu lub glukokortykosteroidami są najskuteczniejszymi metodami fizjoterapii.

Operacja jest skrajną miarą dla zapalenia gruczołu krokowego 2-3 stopni, jeśli po dwóch miesiącach leczenia nie ma poprawy. Interwencja chirurgiczna jest wykonywana chirurgicznie lub laserowo w warunkach stacjonarnych. Kilka dni po operacji tkanki są przywracane i poprawia się oddychanie przez nos.

Leczenie przewlekłych środków ludowego zapalenia gruczołu krokowego

Środki ludowe do leczenia zapalenia migdałków pomagają zmniejszyć ilość stosowanych leków, ale mogą być stosowane tylko po konsultacji z otolaryngologiem, aby uniknąć negatywnych konsekwencji.

Jak leczyć przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego?

1. Przez blender pomiń kilka arkuszy Kalanchoe, wyciśnij sok z powstałej zawiesiny. Wbij nos lub wilgotne waciki bawełniane i włóż do przewodów nosowych.
2. Wlej świeży sok z buraków do nosa. Możesz mieszać z płynnym miodem w równych częściach.
3. Wlej trzy ząbki czosnku do 100 ml. olej z rokitnika, nalegaj na kilka godzin. Krople 3 krople do każdego kanału nosowego rano i wieczorem.
4. Wymieszać łyżeczkę Hypericum, sukcesję i zostawić matkę i macochę zaparzyć w szklance wrzącej wody. Po schłodzeniu do szczepienia dodaj kilka kropli eukaliptusa lub olejku eterycznego z goździków. Używaj do wkraplania i płukania gardła.
5. Spłukać wywar ze skrzypu i rumianku - weź łyżkę każdej rośliny i zagotuj w pół litra wrzącej wody.

Przewlekły proces zapalny jest bardzo trudny do stłumienia, więc musisz wzmocnić ciało od wewnątrz. Aby to zrobić, zaleca się pić wywar z echinacei, limonki, eukaliptusa, oregano. Dzieciom przydaje się sok żurawinowy i borówkowy, ponieważ zawierają dużą ilość witamin.

Komplikacje i konsekwencje

Powikłania przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego są najbardziej niebezpieczne dla małych dzieci. Najczęstszą konsekwencją przekrwienia błony śluzowej nosa jest twarz gruczołowa. Ciągłe oddychanie przez usta i silny obrzęk nie prowadzą do nieprawidłowego ukształtowania szkieletu twarzy i deformacji szczęki. Dlatego operacja przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego powinna być przeprowadzona, jeśli leczenie zachowawcze nie przyniesie rezultatów w ciągu kilku miesięcy.

Inną niebezpieczną komplikacją u dzieci jest przewlekła niedobór tlenu.

Przy przedłużającym się niedotlenieniu rozwijają się zaburzenia psychiki i układu nerwowego:

• opóźnienie rozwoju umysłowego i mowy;
• opóźnienie wzrostu;
• napady padaczkowe;
• moczenie;
• zespół nadpobudliwości psychoruchowej;
• jąkanie;
• niedokrwistość.

Innymi skutkami przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego u dzieci i dorosłych są częste choroby układu oddechowego spowodowane zmniejszeniem odporności miejscowej. Zwiększa to ryzyko rozwoju przewlekłego zapalenia gardła lub gardła lub zapalenia migdałków. Bardzo często zapalenie gruczołowe prowadzi do zapalenia ucha środkowego i utraty słuchu.

Zapobieganie chorobom

Zapobieganie przewlekłemu zapaleniu gruczołu krokowego, a także innym chorobom laryngologicznym, polega na terminowym leczeniu ostrych zakażeń wirusowych dróg oddechowych i innych zakażeń nosogardzieli.

Zapobieganie chorobie obejmuje następujące środki:

• przyjmowanie kompleksów witaminowych;
• regularne czyszczenie na mokro i wietrzenie pokoju;
• unikać nagłych zmian temperatury otoczenia;
• ograniczenie wizyt w zatłoczonych miejscach podczas epidemii;
• regularne leczenie zębów próchnicowych.

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego nie zawsze jest możliwe do zapobieżenia, ponieważ w większości przypadków choroba jest diagnozowana tylko w stopniu 3, myląc zapalenie migdałków z ostrymi infekcjami wirusowymi układu oddechowego.

Zapalenie gruczołowe: przyczyny, objawy, diagnoza, sposób leczenia

Zapalenie gruczołowe - zapalenie niesparowanego migdałka, znajdującego się na zakręcie między górną i tylną ścianą nosogardzieli. Wzrost migdałków nosowo-gardłowych w rozmiarach bez objawów zapalenia nazywany jest po prostu adenoidami.

Migdałki (gruczoły) - wyspy skoncentrowanej podnabłonkowej tkanki limfoidalnej. W postaci guzków wystają do światła jamy ustnej i nosogardzieli. Ich główną rolą jest bariera na granicy między agresywnymi czynnikami (patogenami) otaczającego świata a wewnętrznym środowiskiem ciała.

Migdałek nosowo-gardłowy jest niesparowanym organem, który wraz z innymi (językowo i parowo kanalikowo i podniebiennie) wchodzi do gardłowego pierścienia limfatycznego.

Ważną różnicą w stosunku do innych migdałków jest pokrycie wielorzędowego cylindrycznego nabłonka rzęskowego zdolnego do wytwarzania śluzu.

W normalnym, fizjologicznym stanie, bez dodatkowych urządzeń optycznych, to ciało migdałowate nie może być brane pod uwagę.

Statystyki

Zapalenie gruczołowe nazywane jest chorobami wieku dziecięcego, ponieważ najczęstszy przedział wiekowy chorych to 3-15 lat. W pojedynczych przypadkach rozpoznanie zapalenia gruczołowego stwierdza się zarówno w wieku bardziej dojrzałym, jak i wczesnym (do klatki piersiowej). Częstość występowania choroby wynosi średnio 3,5-8% populacji dzieci w przybliżeniu równej liczbie zmian, zarówno chłopców, jak i dziewcząt.

Zapalenie gruczołu krokowego u dorosłych jest zwykle wynikiem nieleczonego zapalenia migdałków nosowo-gardłowych w dzieciństwie. W przypadkach, w których objawy tej choroby rozwijają się u dorosłego po raz pierwszy, należy najpierw wykluczyć zmiany nowotworowe w nosogardzieli, niezwłocznie kontaktując się ze specjalistą.

Klasyfikacja zapalenia gruczołowego

W zależności od długości choroby:

1. Ostre zapalenie gruczołowe. Towarzyszy i jest jednym z wielu przejawów innych ostrych chorób układu oddechowego pochodzenia wirusowego i bakteryjnego i jest ograniczony do około 5-7 dni. Charakteryzuje się głównie objawami zaćmy w obszarze retro-nosowym na tle epizodów wzrostu temperatury do 39ºС.
2. Podostre zapalenie gruczołu krokowego. Jest częściej obserwowany u dzieci z już przerośniętymi migdałkami. Dotkniętych jest kilka grup migdałków pierścienia gardłowego. Czas trwania objawów zapalnych wynosi średnio około trzech tygodni. Jakiś czas po wyzdrowieniu dziecko może powrócić do wieczornego wzrostu temperatury ciała do poziomu podgorączkowego (37-38 ° C).
3. Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego. Czas trwania choroby od sześciu miesięcy i więcej. Do klasycznych objawów zapalenia gruczołu krokowego należą objawy uszkodzenia sąsiednich narządów (zapalenie ucha), zapalenie zatok powietrznych (zapalenie zatok, zapalenie zatok czołowych, zapalenie sitowe, zapalenie klinowe) oraz zakażenia dróg oddechowych (zapalenie krtani, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli).

Kliniczne i morfologiczne typy przewlekłego zapalenia migdałków nosowo-gardłowych są następujące:

• Nieżytowe zapalenie gruczołu krokowego;
• Wysiękowe surowicze zapalenie gruczołu krokowego;
• Ropne zapalenie gruczołowe.

Odrębną jednostkę kliniczną i morfologiczną należy uważać za alergiczne zapalenie gruczołowe, które rozwija się w połączeniu z innymi objawami zwiększonej wrażliwości organizmu na każdy alergen. Z reguły ogranicza się do objawów nieżytowych w postaci alergicznego nieżytu nosa (nieżytu nosa).

W zależności od nasilenia objawów klinicznych, częstość występowania sąsiednich struktur anatomicznych i stan pacjenta są podzielone przez następujące typy zapalenia gruczołowego:

1. Powierzchowne;
2. Subkompensowane;
3. Kompensowane;
4. Zdekompensowany.

W badaniu, w zależności od wielkości migdałka nosowo-gardłowego i ciężkości oddychania przez nos, otolaryngolodzy rozróżniają cztery stopnie zapalenia gruczołowego.

1 stopień - przerośnięty migdałek pokrywa 1/3 części kostnej przegrody nosowej (vomer) lub całkowitą wysokość przewodów nosowych.

Stopień 2 - ciało migdałowate przykrywa do 1/2 kościstej części przegrody nosowej.

Stopień 3 - ciało migdałowate zamyka vomer o 2/3 na całej swojej długości.

Stopień 4 - przewody nosowe (choany) są prawie całkowicie pokryte przez przyrosty migdałków, uniemożliwiając oddychanie przez nos.

Przyczyny i czynniki predysponujące

Główne powody to:

• Niski status immunologiczny dziecka, który prowadzi do: odrzucenia karmienia piersią, niedożywienia, mającego głównie charakter węglowodanowy, w innych przypadkach niedobór witaminy D z objawami klinicznymi w postaci krzywicy.
• Skłonność dziecka do skazy typu wysiękowego i alergii.
• Częste przechłodzenie.
• Czynniki środowiskowe (przemysłowe zanieczyszczenie powietrza, gorące niewentylowane obszary z suchym pyłem).
• Przewlekły nieżyt nosa i choroby zapalne innych narządów górnych dróg oddechowych.

Objawy zapalenia gruczołowego

1. Katar Objawia się płynnymi wydzielinami z nosa, śluzowym i ropnym charakterem.
2. Utrudnianie oddychania przez nos. Może kontaktować się z pacjentami z katarem, jednak może wystąpić bez patologicznego wydzielania z nosa. U niemowląt ten objaw objawia się powolnym ssaniem piersi, a nawet całkowitą odmową jedzenia. U starszych dzieci, z trudnościami w oddychaniu przez nos, głos się zmienia. Staje się nosowy, gdy większość spółgłosek w mowie dziecka jest słyszana jako litery „l”, „d”, „b”. Jednocześnie usta dzieci pozostają stale otwarte. Z tego powodu fałdy nosowo-wargowe są wygładzone, a twarz nabiera apatycznego wyglądu. W przewlekłym przebiegu zapalenia gruczołu krokowego w takich przypadkach dochodzi do powstawania szkieletu twarzy:
   1. twarde podniebienie jest zwężone, z wysoką lokalizacją;
   2. górna szczęka zmienia swój kształt, a ugryzienie jest przerwane z powodu wysunięcia siekaczy do przodu, jak u królika.

   Prowadzi to do ciągłego naruszania wymowy dźwięków (artykulacji) w przyszłości.

3. Bolesne odczucia w głębokich częściach nosa. Ich charakter i intensywność są inne: od łagodnego drapania i łaskotania, po intensywne bóle ucisku, które zmieniają się w uczucie bólu głowy bez wyraźnej lokalizacji źródła. Ból nosa zwiększa się wraz z ruchami połykania.
4. Kaszel Kaszel z zapaleniem gruczołowym występuje częściej w nocy lub rano i ma charakter napadowy. Prowokuje go dławiący śluz i ropa, którego odpływ przez kanały nosowe jest trudny.
   
5. Chrapanie, głośny świszczący oddech podczas snu. Sen w takich przypadkach staje się powierzchowny, niespokojny, któremu towarzyszą straszne sny. Ten objaw zapalenia gruczołu krokowego zaczyna się pojawiać już przy migdałkach pierwszego stopnia, gdy nawet w stanie czuwania nie ma wyraźnych objawów zaburzeń oddychania przez nos.
6. Zwiększona temperatura ciała. Najbardziej charakterystyczne dla ostrego zapalenia gruczołu krokowego, w którym występuje nagle pośród „całkowitego samopoczucia”, wzrastając do 39 ° C i wyżej, któremu towarzyszą objawy ciężkiego ogólnego zatrucia (osłabienie, ból głowy, brak apetytu, nudności itp.). W przypadku podostrego i przewlekłego zapalenia migdałków nosowo-gardłowych temperatura rośnie powoli, w porównaniu z innymi lokalnymi objawami zapalenia gruczołu krokowego.
7. Zmniejszony ból słuchu i uszu. Pojawia się, gdy zapalenie rozprzestrzenia się na migdałki jajowodów.
8. Powiększenie i tkliwość węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjnych, które zaczynają dotykać w postaci kul toczących się pod skórą.
9. Zmiany w zachowaniu. Dziecko, zwłaszcza w przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego, staje się ospałe, obojętne. Jego wydajność w szkole jest znacznie zmniejszona z powodu zwiększonego zmęczenia i zmniejszonej uwagi. Zaczyna się opóźniać w rozwoju umysłowym i fizycznym od rówieśników.
10. Defekt rozwoju podstawy kości klatki piersiowej. Rozwija się u dzieci z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego i jest spowodowana zmianami w objętości wdechowej i wydechowej. Nosi nazwę „pierś z kurczaka” (klatka piersiowa ściśnięta bocznie, z mostkiem wystającym do przodu na wspólnej powierzchni przedniej ściany typu „kil”).

Diagnoza, oprócz wymienionych skarg, jest potwierdzona badaniem gardła za pomocą specjalnych luster. Ponadto lekarz może wykorzystać badanie palca nosogardzieli w celu określenia nasilenia zapalenia gruczołowego.

Istnieją pewne trudności w rozpoznaniu tej choroby, gdy pojawia się ona w okresie niemowlęcym dziecka, z tego powodu, że na pierwszy plan wysuwają się objawy ciężkiego zatrucia, wysoka gorączka, które przypisuje się jego odmowie jedzenia. W tym przypadku powiększone węzły chłonne szyi i okolice podżuchwowe pomagają skierować poszukiwania diagnostyczne na właściwą ścieżkę. Wiek ten charakteryzuje się przejściem choroby do postaci przewlekłej z częstymi nawrotami (zaostrzeniami).

W podeszłym wieku zapalenie gruczołowe musi różnicować się z chorobami takimi jak:

• Polip Hoanala;
• Młodzieńczy naczyniakowłókniak;
• Wrodzone wady rozwoju (niewydolność nosowo-gardłowa, skrzywienie przegrody nosowej, przerost małżowiny nosowej);
• Procesy bliznowate po operacji narządów górnych dróg oddechowych;
• Choroby nowotworowe tkanek limfoidalnych.

Leczenie zapalenia gruczolaka

Jak zaleca dr Komarovsky, leczenie zapalenia gruczołu krokowego u dzieci powinno rozpocząć się, gdy pojawią się lub podejrzewa się pierwsze objawy choroby.

Wynika to przede wszystkim z ryzyka powikłań w sercu i nerkach, gdy choroba przechodzi od ostrej do przewlekłej.

Leczenie zapalenia adenoidów 1 i 2 stopni jest ograniczone metodami zachowawczymi.

Ma na celu usunięcie obrzęku tkanki limfatycznej, zmniejszenie wrażliwości na alergeny, zwalczanie patologicznej mikroflory (wirusów i mikrobów), poprawę stanu odporności.

Osiąga się to poprzez szereg działań.

1. Klimatoterapia. Letnie wakacje dziecka na Krymie i na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie mają korzystny wpływ na jego powrót do zdrowia po zapaleniu gruczołowym, a także mają wyraźny efekt zapobiegawczy, zapobiegając występowaniu tej choroby.
2. Akceptacja leków przeciwhistaminowych (Suprastin, Pipolfen itp.) I glukonianu wapnia.
3. Leki przeciwzapalne (aspiryna, Ibuklin, Paracetamol itp.).
4. Antybiotyki. Mianowany z wysiękowym, surowiczym i ropnym zapaleniem gruczołowym z ciężkimi objawami zatrucia, a także z zaostrzeniem przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego, z uwzględnieniem domniemanego patogenu.
5. Miejscowe działanie na migdałki gardłowe:
   1. Krople zwężające naczynia (Naphazolin, Xylin); środki antyseptyczne (Protargol, Bioparox itp.);
   2. Inhalacja przy użyciu wymienionych funduszy;
   3. Pompowanie śluzu (u niemowląt);
   4. Fizykoterapia (terapia kwarcowa i laserowa lokalnie na migdałkach, elektroforeza i diametry z użyciem leków na regionalne węzły chłonne).
6. Kompleksy multiwitaminowe i zapobieganie krzywicy.
7. Dobre odżywianie z wystarczającym stosunkiem białko-węglowodany. W przypadku alergicznego zapalenia gruczołu krokowego i skłonności do skazy konieczne jest usunięcie pokarmów, które mogą wywołać tę reakcję z diety dziecka: owoce cytrusowe, orzechy, truskawki, kakao i owoce morza.

Środki ludowe stosowane w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego ograniczają się do dodawania ziół o działaniu przeciwbakteryjnym (rumianek, szałwia) do inhalacji.

Ponadto profilaktycznie stosuje się płukanie nosa roztworem soli fizjologicznej (1 łyżka soli na 1 litr wody) i mokre okłady na gardło przy użyciu zimnej wody.

Wcześniej powszechnie stosowano tzw. „Ajerkoniak” w celu złagodzenia oddychania i łagodzenia procesów zapalnych, które składały się z podgrzanego mleka (0,5 l), miodu (1 łyżeczka), surowego jaja i masła. Ten dobrze wymieszany koktajl w gorącej formie w małych łykach był pijany w ciągu dnia. Jednak jego skuteczność jest kontrowersyjna i uzasadniona jedynie jako lokalny efekt termiczny na nosogardziel podczas okresu zdrowienia.

Leczenie chirurgiczne zapalenia gruczołowego (adenoidektomii) stosuje się do przerostu migdałków gardłowych o 2 stopnie i powyżej.

Operacja polega na mechanicznym usunięciu powiększonego gruczołu i jego wzrostu za pomocą specjalnego adenotomu Beckmanna, który ma różne rozmiary w zależności od wieku pacjenta.

Interwencję przeprowadza się zarówno za pomocą znieczulenia miejscowego, jak i podczas znieczulenia ogólnego.

Godzinę lub dwie po adenoidektomii pacjent może zostać wypisany z centrum medycznego.

Pierwsze pięć dni po operacji zaleca się przyjmowanie schłodzonej płynnej żywności, dozwolone są lody. W kolejnych dniach limity temperatury zostaną usunięte.

Wskazania do zabiegu:

• Ciężkie oddychanie przez nos;
• Początkowa deformacja szkieletu twarzy i klatki piersiowej;
• Upośledzenie słuchu z powodu przerostu migdałka nosowo-gardłowego;
• Dostępne przewlekłe choroby zapalne innych narządów górnych dróg oddechowych.

Bezwzględne przeciwwskazania do zabiegu:

1. Zaburzenia układu krzepnięcia krwi;
2. Młodzieńczy naczyniakowłókniak;
3. Choroby nowotworowe krwi;
4. Choroba serca z wyraźnymi objawami niewydolności krążenia.

Względne przeciwwskazania do adenoidektomii:

• Ostre choroby zakaźne u dziecka;
• Choroby skóry twarzy;
• Niekorzystna sytuacja epidemiczna (epidemia grypy, przypadki odry w zespole dziecięcym na krótko przed planowaną operacją).

W takich przypadkach operacja jest wykonywana po pewnym czasie (1-2 miesiące), po wyeliminowaniu czynników ryzyka.

Najkorzystniejszym wiekiem na usunięcie gruczolaka jest okres 5-7 lat.