Penicyliny to pierwsze AMP opracowane w oparciu o produkty odpadowe mikroorganizmów. Należą do rozległej klasy antybiotyków β-laktamowych (β-laktamów), która obejmuje również cefalosporyny, karbapenemy i monobaktamy. Czteroczłonowy pierścień β-laktamowy jest powszechny w strukturze tych antybiotyków. β-Laktamy stanowią podstawę nowoczesnej chemioterapii, ponieważ zajmują wiodące lub ważne miejsce w leczeniu większości zakażeń.
Klasyfikacja penicyliny
Penicylina benzylowa (penicylina), sole sodowe i potasowe
Penicylina benzylowa Procaine (sól nowokainy penicyliny)
Przodkiem penicylin (i ogólnie wszystkich β-laktamów) jest benzylopenicylina (penicylina G lub po prostu penicylina), która jest stosowana w praktyce klinicznej od wczesnych lat 40-tych. Obecnie grupa penicylin obejmuje szereg leków, które w zależności od pochodzenia, struktury chemicznej i aktywności przeciwdrobnoustrojowej są podzielone na kilka podgrup. Z naturalnych penicylin w praktyce medycznej stosuje się benzylopenicylinę i fenoksymetylopenicylinę. Innymi lekami są związki półsyntetyczne otrzymywane w wyniku modyfikacji chemicznej różnych naturalnych AMP lub produktów pośrednich ich biosyntezy.
Mechanizm działania
Penicyliny (i wszystkie inne β-laktamy) mają działanie bakteriobójcze. Celem ich działania są białka wiążące penicylinę bakterii, które działają jako enzymy w końcowej fazie syntezy peptydoglikanu - biopolimeru, który jest głównym składnikiem ściany komórkowej bakterii. Blokowanie syntezy peptydoglikanu prowadzi do śmierci bakterii.
Aby przezwyciężyć powszechną odporność mikroorganizmów, związaną z produkcją specyficznych enzymów β-laktamaz, które niszczą β-laktamy, opracowano związki, które mogą nieodwracalnie hamować aktywność tych enzymów, tak zwanych inhibitorów β-laktamazy - kwasu klawulanowego (klawulanianu), sulbaktamu i tazobaktam. Są używane do tworzenia połączonych (chronionych przed inhibitorami) penicylin.
Ponieważ białka ssące peptydoglikany i penicyliny są nieobecne u ssaków, specyficzna toksyczność mikroorganizmu wobec β-laktamów jest nietypowa.
Widmo aktywności
Naturalne penicyliny
Charakteryzuje się identycznym spektrum działania przeciwbakteryjnego, ale nieco różni się poziomem aktywności. Wielkość fenoksymetylopenicyliny IPC w stosunku do większości mikroorganizmów jest z reguły nieco wyższa niż penicyliny benzylowej.
Te AMP są aktywne przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, takim jak Streptococcus spp., Staphylococcus spp., Bacillus spp., Aw mniejszym stopniu przeciwko Enterococcus spp. Międzygatunkowe różnice w poziomie wrażliwości na penicyliny są również charakterystyczne dla enterokoków: jeśli szczepy E.faecalis są zwykle wrażliwe, to E.faecium jest zwykle oporne.
Naturalne penicyliny są bardzo wrażliwe na Listeria (L. monocytogenes), Erisipelotrix (E. rhusiopathiae), większość maczugowców (w tym C. diphtheriae) i pokrewne mikroorganizmy. Ważnym wyjątkiem jest wysoka częstotliwość oporu wśród C.jeikeium.
Z bakterii Gram-ujemnych Neisseria spp., P.multocida i H.ducreyi są wrażliwe na naturalne penicyliny.
Większość bakterii beztlenowych (promieniowce, Peptostreptococcus spp., Clostridium spp.) Są wrażliwe na naturalne penicyliny. Praktycznym wyjątkiem od spektrum działania naturalnych penicylin jest B. fragilis i inne bakteroidy.
Naturalne penicyliny są bardzo aktywne przeciwko krętkom (Treponema, Borrelia, Leptospira).
Nabyta odporność na naturalne penicyliny występuje najczęściej u gronkowców. Jest to związane z wytwarzaniem β-laktamazy (częstotliwość dystrybucji 60-80%) lub obecnością dodatkowego białka wiążącego penicylinę. W ostatnich latach nastąpił wzrost stabilności gonokoków.
Izoksazolilopenicyliny (penicyliny stabilne penicylinowo, penicyliny antystafilokokowe)
W Rosji główną AMP tej grupy jest oksacylina. Zgodnie ze spektrum przeciwdrobnoustrojowym jest ono zbliżone do naturalnych penicylin, jednak jest gorsze od nich pod względem aktywności wobec większości mikroorganizmów. Główną różnicą między oksacyliną i innymi penicylinami jest jej odporność na hydrolizę przez wiele β-laktamaz.
Główne znaczenie kliniczne to oporność oksacyliny na β-laktamazy gronkowcowe. Z tego powodu oksacylina jest wysoce aktywna wobec przeważającej większości szczepów gronkowców (w tym PRSA) - patogenów zakażeń nabytych w społeczności. Aktywność leku przeciwko innym mikroorganizmom nie ma praktycznego znaczenia. Oksacylina nie działa na gronkowce, oporność na penicylinę nie jest związana z wytwarzaniem β-laktamazy, ale z pojawieniem się atypowego PSB - MRSA.
Aminopenicyliny i aminopenicyliny zabezpieczone przed inhibitorami
Spektrum aktywności aminopenicylin jest wydłużone ze względu na wpływ na niektórych członków rodziny Enterobacteriaceae - E. coli, Shigella spp., Salmonella spp. i P.mirabilis, które charakteryzują się niskim poziomem wytwarzania β-laktamazy chromosomalnej. Aktywność wobec Shigella ampicyliny jest nieco lepsza od amoksycyliny.
Przewagę aminopenicylin nad naturalnymi penicylinami odnotowano w odniesieniu do Haemophilus spp. Wpływ amoksycyliny na H. pylori jest ważny.
Spektrum i poziom aktywności przeciw bakteriom Gram-dodatnim i aminopenicylinom beztlenowym porównywalnym z naturalnymi penicylinami. Jednakże Listeria jest bardziej wrażliwa na aminopenicyliny.
Aminopenicyliny są podatne na hydrolizę przez wszystkie β-laktamazy.
aminopenicylinami spektrum przeciwbakteryjnym ingibitorozaschischennyh (amoksycyliny / kwasu klawulanowego, ampicylina / sulbaktam) rozszerzone z powodu bakterii Gram-ujemnych, takich jak Klebsiella spp., P.vulgaris grupa C.diversus i beztlenowce B.fragilis, który syntetyzuje chromosomalnie β-laktamazy klasy A.
Ponadto chronione inhibitorami aminopenicyliny są aktywne wobec mikroflory o nabytej oporności dzięki wytwarzaniu β-laktamazy: gronkowce, gonokoki, M. catarrhalis, Haemophilus spp., E. coli, P. mirabilis.
W odniesieniu do mikroorganizmów, których oporność na penicyliny nie jest związana z wytwarzaniem β-laktamazy (na przykład MRSA, S. pneumoniae), aminopenicyliny chronione inhibitorami nie wykazują żadnej przewagi.
Karboksypenicyliny i inhibitory karboksypenicyliny
Spektrum działania karbenicyliny i tikarcyliny * w odniesieniu do bakterii gram-dodatnich ogólnie pokrywa się z działaniem innych penicylin, ale poziom aktywności jest niższy.
* Nie zarejestrowany w Rosji
Karboksypenicyliny działają na wielu członków rodziny Enterobacteriaceae (z wyjątkiem Klebsiella spp., P.vulgaris, C.diversus), a także P. aeruginosa i innych niefermentujących mikroorganizmów. Należy pamiętać, że wiele szczepów prątków pseudomięśniowych jest obecnie odpornych.
Skuteczność karboksypenicylin jest ograniczona przez zdolność wielu bakterii do wytwarzania różnych β-laktamaz. Negatywny wpływ niektórych z tych enzymów (klasa A) nie przejawia się w stosunku do chronionej inhibitorem pochodnej tikarcyliny - tikarcyliny / klawulanianu, która ma szersze spektrum działania przeciwbakteryjnego z powodu działania na Klebsiella spp., P.vulgaris, C.diversus, a także B.fragilis. Rzadziej obserwuje się oporność innych bakterii Gram-ujemnych i gronkowców. Jednakże obecność inhibitora β-laktamazy nie zawsze zapewnia aktywność przeciwko wielu bakteriom Gram-ujemnym wytwarzającym chromosomalną β-laktamazę klasy C.
Należy również pamiętać, że tikarcylina / klawulanian nie ma przewagi nad tikartsilliną przy działaniu na P.aeruginosa.
Ureidopenitsillin i ureidopenitsillin chroniony przed inhibitorami
Azlocylina i piperacylina mają podobne spektrum działania. Poprzez wpływ na bakterie Gram-dodatnie znacznie przewyższają karboksypenicyliny i zbliżają się do aminopenicylin i naturalnych penicylin.
Ureidopenicyliny są bardzo aktywne wobec praktycznie wszystkich najważniejszych bakterii Gram-ujemnych: Enterobacteriaceae, rodzin P.aeruginosa, innych pseudomonas i niefermentujących mikroorganizmów (S.maltophilia).
Jednak niezależne znaczenie kliniczne ureidopenicylin jest raczej ograniczone, co tłumaczy się ich chwiejnością w działaniu przytłaczającej większości β-laktamazy zarówno u gronkowców, jak i bakterii Gram-ujemnych.
Ten niedobór jest w znacznym stopniu kompensowany przez lek chroniony przed inhibitorami piperacyliny / tazobaktamu, który ma najszersze spektrum (w tym beztlenowce) i wysoki poziom aktywności przeciwbakteryjnej wśród wszystkich penicylin. Jednak, podobnie jak w przypadku innych penicylin hamujących, szczepy wytwarzające β-laktamazę klasy C są oporne na piperacylinę / tazobaktam.
Farmakokinetyka
Penicylina benzylowa, karboksypenicyliny i ureidopenicyliny są w znacznym stopniu niszczone pod wpływem kwasu chlorowodorowego soku żołądkowego, dlatego stosuje się je tylko pozajelitowo. Fenoksymetylopenicylina, oksacylina i aminopenicyliny są bardziej odporne na kwas i mogą być podawane doustnie. Amoksycylina (75% lub więcej) charakteryzuje się najlepszą absorpcją w przewodzie pokarmowym. Najwyższy stopień absorpcji (93%) ma specjalne rozpuszczalne tabletki (Flemoxin Soljutab). Biodostępność amoksycyliny nie zależy od przyjmowania pokarmu. Absorpcja fenoksymetylopenicyliny wynosi 40-60% (w przypadku przyjmowania na pusty żołądek stężenie we krwi jest nieco wyższe). Ampicylina (35-40%) i oksacylina (25-30%) są gorzej wchłaniane, a pokarm znacznie zmniejsza ich biodostępność. Wchłanianie inhibitora β-laktamazy klawulanianu wynosi 75% i pod wpływem pokarmu może nieznacznie wzrosnąć.
Prokaina benzylopenicylowa i benzylopenicylina benzatyna są podawane tylko w / m. Powoli wchłania się z miejsca wstrzyknięcia, tworząc niższe stężenia w surowicy w porównaniu z solami benzylopenicylowymi sodu i potasu. Mają przedłużony efekt (połączony pod nazwą „depot-penicyliny”). Terapeutyczne poziomy prokainy benzylopenicyliny we krwi utrzymują się przez 18-24 godziny, a benzylopenicylina - do 2-4 tygodni.
Penicyliny są rozprowadzane w wielu narządach, tkankach i płynach biologicznych. Tworzą wysokie stężenia w płucach, nerkach, błonie śluzowej jelit, narządach rozrodczych, kościach, płynach opłucnowych i otrzewnowych. Najwyższe stężenia w żółci są charakterystyczne dla ureidopenicylin. W małych ilościach przechodzą przez łożysko i wchodzą do mleka matki. Przechodzą źle przez BBB i barierę hematologiczną, jak również do gruczołu krokowego. Wraz z zapaleniem błon mózgowych wzrasta przepuszczalność przez BBB. Rozkład inhibitorów β-laktamazy nie różni się znacząco od tego dla penicylin.
Klinicznie istotna biotransformacja w wątrobie może ulegać oksacylinie (do 45%) i ureidopenicylinom (do 30%). Inne penicyliny praktycznie nie są metabolizowane i wydalane z organizmu w niezmienionej postaci. Wśród inhibitorów β-laktamazy klawulanian jest metabolizowany najintensywniej (około 50%), w mniejszym stopniu sulbaktam (około 25%), a słabszy do tazobaktamu.
Większość penicylin jest wydalana przez nerki. Ich okres półtrwania wynosi średnio około 1 godziny (z wyjątkiem „depot-penicylin”) i znacznie wzrasta wraz z niewydolnością nerek. Oksacylina i ureidopenicyliny mają podwójną drogę wydalania - przez nerki i przez układ żółciowy. Na ich okres półtrwania wpływa mniej zaburzeń czynności nerek.
Prawie wszystkie penicyliny są całkowicie usuwane podczas hemodializy. Stężenie piperacyliny / tazobaktamu jest zmniejszone podczas hemodializy o 30-40%.
Niechciane reakcje
Reakcje alergiczne: pokrzywka, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, gorączka, eozynofilia, skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny (często z penicyliną benzylową). Środki pomocy w rozwoju wstrząsu anafilaktycznego: zapewnienie dróg oddechowych (w razie potrzeby, intubacja), tlenoterapia, adrenalina, glukokortykoidy.
OUN: ból głowy, drżenie, drgawki (częściej u dzieci iu pacjentów z niewydolnością nerek z karbenicyliną lub bardzo dużymi dawkami benzylopenicyliny); zaburzenia psychiczne (wraz z wprowadzeniem wysokich dawek prokainy benzylopenicylowej).
Przewód pokarmowy: ból brzucha, nudności, wymioty, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (częściej przy stosowaniu inhibitora ampicyliny i inhibitora penicyliny). Jeśli podejrzewasz rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (pojawienie się płynnego stolca zmieszanego z krwią), konieczne jest anulowanie leku i przeprowadzenie badań rektomomanoskopowych. Środki pomocy: przywrócenie równowagi wodno-elektrolitowej, w razie potrzeby, antybiotyki aktywne przeciwko C.difficile (metronidazol lub wankomycyna) są stosowane doustnie. Nie stosować loperamidu.
Zaburzenie równowagi elektrolitowej: hiperkaliemia (przy stosowaniu dużych dawek soli potasowej benzylopenicyliny u pacjentów z niewydolnością nerek, a także w połączeniu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, preparatami potasu lub inhibitorami ACE); hipernatremia (częściej z karbenicyliną, rzadziej ureidopenicyliny i duże dawki soli sodowej penicyliny benzylowej), której może towarzyszyć pojawienie się lub nasilenie obrzęku (u pacjentów z niewydolnością serca), wzrost ciśnienia krwi.
Miejscowe reakcje: ból i naciek z wprowadzeniem / m (zwłaszcza sól potasowa benzylopenicyliny), zapalenie żył z a / we wstępie (częściej podczas stosowania karbenicyliny).
Wątroba: zwiększona aktywność transaminazy, może towarzyszyć gorączka, nudności, wymioty (częściej przy stosowaniu oksacyliny w dawkach większych niż 6 g / dobę lub inhibitora penicyliny chronionego).
Reakcje hematologiczne: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, neutropenia (częściej podczas stosowania oksacyliny); naruszenie agregacji płytek krwi, czasem z małopłytkowością (przy użyciu co najmniej karbenicyliny - ureidopenitsillinov).
Nerka: przejściowe krwiomocz u dzieci (zwykle z oksacyliną); śródmiąższowe zapalenie nerek (bardzo rzadkie).
Powikłania naczyniowe (wywołane przez prokainę benzylopenicyliny i benzylopenicylinę benzylową): jeden zespół - niedokrwienie i zgorzel kończyn po wstrzyknięciu do tętnicy; Zespół Nicolau - zatorowość płucna i mózgowa po wstrzyknięciu do żyły. Środki zapobiegawcze: wprowadzenie ściśle w / m w górnej zewnętrznej ćwiartce pośladków, pacjent podczas wstrzyknięcia powinien być w pozycji poziomej.
Inne: wysypka plamisto-grudkowa niealergiczna („ampicylina”), której nie towarzyszy świąd i może zniknąć bez odstawienia leku (podczas stosowania
aminopenicyliny).
Kandydoza jamy ustnej i / lub kandydoza pochwy (z aminowymi, karboksylowymi, ureido i penicylinami chronionymi przez inhibitory).
Wskazania
Naturalne penicyliny
Obecnie naturalne penicyliny należy stosować do leczenia empirycznego tylko w przypadku zakażeń o znanej etiologii (potwierdzone laboratoryjnie lub charakteryzujące się charakterystycznym obrazem klinicznym). W zależności od cech i ciężkości zakażenia można stosować pozajelitowe (regularne lub przedłużone) lub doustne postacie naturalnych penicylin.
Zakażenia S.pyogenes i ich konsekwencje:
zapalenie migdałków i gardła;
szkarłatna gorączka;
różyczki;
całoroczne zapobieganie reumatyzmowi.
Infekcje spowodowane przez S.pneumoniae:
Zakażenia wywołane przez inne paciorkowce:
Zakażenia meningokokowe (zapalenie opon mózgowych, meningokokemia).
Ponieważ długotrwałe penicyliny nie wytwarzają wysokich stężeń we krwi i praktycznie nie przechodzą przez BBB, nie są stosowane w leczeniu ciężkich zakażeń. Wskazania do ich stosowania ograniczają się do leczenia zapalenia migdałków i gardła i kiły (z wyjątkiem kiły nerwowej), zapobiegania różycy, szkarlatynom i reumatyzmowi. Fenoksymetylopenicylina jest stosowana w leczeniu łagodnych i umiarkowanych zakażeń paciorkowcowych (zapalenie migdałków i gardła, róży).
W związku ze wzrostem oporności na gonokoki na penicylinę, jej empiryczne zastosowanie w leczeniu rzeżączki jest nieuzasadnione.
Oksacylina
Potwierdzone lub podejrzewane zakażenia gronkowcowe o różnej lokalizacji (jeśli potwierdzono wrażliwość na oksacylinę lub z niewielkim ryzykiem oporności na metycylinę).
Aminopenicyliny i aminopenicyliny zabezpieczone przed inhibitorami
Główne wskazania do stosowania tych leków są takie same. Powołanie aminopenicylin w sposób bardziej uzasadniony dzięki łagodnym i niepowikłanym zakażeniom oraz ich pochodnym chronionym przed inhibitorami - o bardziej ciężkich lub nawracających postaciach, a także z danymi o wysokiej częstotliwości dystrybucji mikroorganizmów wytwarzających β-laktamazy.
Droga podania (pozajelitowa lub doustna) jest wybierana w zależności od ciężkości zakażenia. W przypadku podawania doustnego bardziej wskazane jest stosowanie amoksycyliny lub amoksycyliny / klawulanianu.
Zakażenia VDP i NDP: CCA, zapalenie zatok, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, pozaszpitalne zapalenie płuc.
Zapalenie opon mózgowych wywołane przez H.influenzae lub L.monocytogenes (ampicylina).
Zakażenia jelitowe: shigelloza, salmonelloza (ampicylina).
Eradykacja H. pylori w chorobie wrzodowej (amoksycylina).
Dodatkowe wskazania do wyznaczenia aminopenicylin chronionych inhibitorami to:
Karboksypenicyliny i inhibitory karboksypenicyliny
Znaczenie kliniczne karboksypenicyliny obecnie maleje. Jako wskazania do ich stosowania można rozważyć zakażenia szpitalne wywołane przez wrażliwe szczepy P.aeruginosa. W tym przypadku karboksypenicyliny powinny być przepisywane tylko w połączeniu z innymi AMP aktywnymi przeciwko pałeczkowemu pałeczkowi (aminoglikozydy II-III generacji, fluorochinolony).
Wskazania do stosowania tikarcyliny / klawulanianu są nieco szersze i obejmują ciężkie, głównie szpitalne zakażenia o różnej lokalizacji spowodowane przez wielooporną i mieszaną (tlenowo-beztlenową) mikroflorę:
Ureidopenitsillin i ureidopenitsillin chroniony przed inhibitorami
Ureidopenicyliny w połączeniu z aminoglikozydami stosuje się do zakażenia Pseudomonas (w przypadku wrażliwości P. aeruginosa).
Piperacylinę / tazobaktam stosuje się w leczeniu ciężkich, głównie szpitalnych, mieszanych (tlenowo-beztlenowych) zakażeń o różnych lokalizacjach:
NDP (szpitalne zapalenie płuc, w tym VAP; ropniak opłucnej, ropień płuc);
powikłania ropne i septyczne po porodzie;
GIT, żółciowe zapalenie otrzewnej, ropnie wątroby;
MVP (skomplikowany, na tle stałych cewników);
infekcje na tle neutropenii i innych form niedoboru odporności.
Przeciwwskazania
Reakcja alergiczna na penicyliny. Procaina penicyliny benzylowej jest również przeciwwskazana u pacjentów z alergią na prokainę (Novocain).
Ostrzeżenia
Alergia. Jest krzyżem z całym ILA grupy penicylin. Niektórzy pacjenci uczuleni na cefalosporyny mogą być uczuleni na penicyliny. Konieczne jest uwzględnienie danych z historii alergii, w wątpliwych przypadkach, do przeprowadzenia testów skórnych. Pacjentom uczulonym na prokainę (Novocain) nie należy podawać penicyliny benzylowej prokainy. Jeśli podczas leczenia penicyliną pojawią się objawy reakcji alergicznej (wysypka itp.), Należy natychmiast przerwać podawanie AMP.
Ciąża Penicyliny, w tym chronione przed inhibitorami, są stosowane u kobiet w ciąży bez żadnych ograniczeń, chociaż nie przeprowadzono odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań bezpieczeństwa u ludzi.
Karmienie piersią. Pomimo tego, że penicyliny nie wytwarzają wysokich stężeń w mleku matki, ich stosowanie u kobiet karmiących może prowadzić do uczulenia noworodków, pojawienia się wysypek, rozwoju kandydozy i biegunki.
Pediatria U noworodków i małych dzieci ze względu na niedojrzałość nerkowych systemów wydalania penicylin możliwa jest ich akumulacja. Istnieje zwiększone ryzyko działania neurotoksycznego wraz z rozwojem drgawek. Podczas stosowania oksacyliny można zaobserwować przejściowe krwiomocz. Piperacylina / tazobaktam nie jest stosowany u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Geriatria U osób starszych, ze względu na związane z wiekiem zmiany w czynności nerek, może być wymagana korekta schematu dawkowania penicyliny.
Zaburzenia czynności nerek. Ponieważ penicyliny są wydalane głównie przez nerki w postaci niezmienionej, w przypadku niewydolności nerek konieczne jest dostosowanie schematu dawkowania. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek ryzyko hiperkaliemii wzrasta podczas stosowania benzylopenicyliny potasowej.
Patologia krzepnięcia krwi. Jeśli karbenicylina jest stosowana do zakłócania agregacji płytek krwi, ryzyko krwawienia może wzrosnąć. W mniejszym stopniu jest to charakterystyczne dla ureidopenicylin.
Zastoinowa niewydolność serca. Duże dawki soli sodowej penicyliny benzylowej, karbenicyliny i, w mniejszym stopniu, innych penicylin działających na pałeczkę błękitną, mogą powodować pojawienie się lub zwiększenie obrzęku.
Nadciśnienie tętnicze. Duże dawki soli sodowej penicyliny benzylowej, karbenicyliny iw mniejszym stopniu inne penicyliny działające na prątek syngeniczny ropy mogą prowadzić do wzrostu ciśnienia krwi i zmniejszenia skuteczności leków przeciwnadciśnieniowych (jeśli są stosowane).
Mononukleoza zakaźna. Wysypka ampicyliny występuje u 75-100% pacjentów z mononukleozą.
Stomatologia Długotrwałe stosowanie penicylin, zwłaszcza o rozszerzonym spektrum i inhibitorów, może prowadzić do rozwoju kandydozy jamy ustnej.
Interakcje narkotykowe
Penicylin nie należy mieszać w tej samej strzykawce lub w tym samym systemie infuzji z aminoglikozydami ze względu na ich fizyczną i chemiczną niezgodność.
Połączenie ampicyliny z allopurynolem zwiększa ryzyko wysypki „ampicyliny”.
Stosowanie wysokich dawek soli potasowej benzylopenicyliny w połączeniu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, preparatami potasu lub inhibitorami ACE z góry zwiększa ryzyko hiperkaliemii.
Należy zachować ostrożność podczas łączenia penicylin, aktywnych przeciwko Pseudomonas aeruginosa, z lekami przeciwzakrzepowymi i przeciwpłytkowymi ze względu na potencjalne ryzyko zwiększonego krwawienia. Nie zaleca się łączenia z lekami trombolitycznymi.
Należy unikać stosowania penicylin w połączeniu z sulfonamidami, ponieważ może to osłabić ich działanie bakteriobójcze.
Cholestyramina wiąże penicyliny w przewodzie pokarmowym i zmniejsza ich biodostępność po podaniu doustnym.
Doustne penicyliny mogą zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych z powodu naruszenia krążenia jelitowo-wątrobowego estrogenów.
Penicyliny mogą spowalniać wydalanie metotreksatu z organizmu poprzez hamowanie jego wydzielania kanalikowego.
Informacje o pacjencie
Wewnątrz penicylin należy przyjmować dużą ilość wody. Ampicylinę i oksacylinę należy przyjmować 1 godzinę przed posiłkiem (lub 2 godziny po posiłku), fenoksymetylopenicylinę, amoksycylinę i amoksycylinę / klawulanian - niezależnie od posiłku.
Zawiesina do spożycia w celu przygotowania i podjęcia zgodnie z załączonymi instrukcjami.
Ściśle przestrzegać przepisanego schematu przez cały okres leczenia, nie opuszczać dawki i przyjmować ją w regularnych odstępach czasu. W przypadku pominięcia dawki należy ją przyjąć jak najszybciej; Nie należy przyjmować leku, jeśli zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki; nie podwajaj dawki. Aby wytrzymać czas trwania terapii, szczególnie w przypadku zakażeń paciorkowcowych.
Nie używaj leków, które wygasły lub uległy rozkładowi, ponieważ mogą mieć działanie toksyczne.
Skonsultuj się z lekarzem, jeśli poprawa nie nastąpi w ciągu kilku dni i pojawią się nowe objawy. Jeśli wystąpi wysypka, pokrzywka lub inne objawy reakcji alergicznej, należy przerwać przyjmowanie leku i skonsultować się z lekarzem.
Przegląd i lista antybiotyków penicylinowych
Grzyby są domeną żywych organizmów. Grzyby są inne: niektóre z nich wchodzą w naszą dietę, inne powodują choroby skóry, a inne są tak trujące, że mogą prowadzić do śmierci. Ale grzyby Penicillium ratują miliony istnień ludzkich przed bakteriami chorobotwórczymi.
Antybiotyki penicylinowe są nadal stosowane w medycynie.
Odkrycie penicyliny i jej właściwości
W latach 30. ubiegłego wieku Alexander Fleming przeprowadził eksperymenty z gronkowcami. Badał zakażenia bakteryjne. Dorastając w grupie tych patogenów w pożywce, naukowiec zauważył, że w kubku znajdują się obszary, w których nie ma żywych bakterii. Dochodzenie wykazało, że zwykła zielona pleśń, która lubi osiedlać się na czerstwy chleb, jest „winna” za te plamy. Pleśń nazywała się Penicillium i, jak się okazało, wytworzyła substancję, która zabija gronkowca.
Fleming zbadał ten problem głębiej i wkrótce zidentyfikował czystą penicylinę, która stała się pierwszym antybiotykiem na świecie. Zasada działania leku jest następująca: gdy komórka bakterii dzieli się, każda połowa odtwarza ścianę komórkową za pomocą specjalnego pierwiastka chemicznego - peptydoglikanu. Penicylina blokuje tworzenie się tego pierwiastka, a komórka bakteryjna po prostu „rozwiązuje się” w środowisku.
Ale wkrótce pojawiły się trudności. Komórki bakterii nauczyły się opierać lekowi - zaczęły wytwarzać enzym zwany beta-laktamazą, który rozkłada beta-laktamy (podstawa penicyliny).
W ciągu następnych 10 lat nastąpiła niewidzialna wojna między patogenami niszczącymi penicylinę, a naukowcami, ta modyfikacja penicyliny. W ten sposób narodziło się wiele modyfikacji penicyliny, które teraz tworzą całą serię antybiotyków penicylinowych.
Farmakokinetyka i zasada działania
Lek z dowolną metodą aplikacji szybko rozprzestrzenia się w organizmie, penetrując prawie wszystkie jego części. Wyjątki: płyn mózgowo-rdzeniowy, gruczoł krokowy i układ wzrokowy. W tych miejscach stężenie jest bardzo niskie, w normalnych warunkach nie przekracza 1%. Gdy stan zapalny może wzrosnąć do 5%.
Antybiotyki nie wpływają na komórki ludzkiego ciała, ponieważ te ostatnie nie zawierają peptydoglikanu.
Lek jest szybko wydalany z organizmu, po 1-3 godzinach większość przechodzi przez nerki.
Obejrzyj film na ten temat.
Klasyfikacja antybiotyków
Wszystkie leki dzielą się na: naturalne (działanie krótkie i długotrwałe) i półsyntetyczne (leki antystaphylococcus, leki o szerokim spektrum działania, antyseptyczne).
Naturalne
Preparaty te otrzymuje się bezpośrednio z pleśni. W tej chwili większość z nich jest przestarzała, ponieważ patogeny rozwinęły wobec nich odporność. W medycynie najczęściej stosowane są benzylopenicylina i bicylina, które są skuteczne przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i ziarniakom, niektórym bakteriom beztlenowym i krętkom. Wszystkie te antybiotyki są stosowane tylko w postaci zastrzyków w mięśnie, ponieważ kwaśne środowisko żołądka szybko je niszczy.
Penicylina benzylowa w postaci soli sodowych i potasowych należy do naturalnych krótko działających antybiotyków. Jego działanie zatrzymuje się po 3-4 godzinach, więc często trzeba powtarzać zastrzyki.
Próbując wyeliminować tę wadę, farmaceuci stworzyli naturalne antybiotyki o przedłużonym działaniu: benzylinę i benzylopenicylinę nowokainową. Leki te nazywane są „formami depot”, ponieważ po wprowadzeniu do mięśnia tworzą w nim „depot”, z którego lek jest powoli wchłaniany do organizmu.
Przykłady leków: sól benzylopenicyliny (sód, potas lub prokaina), bicyklina-1, bicylina-3, bicylina-5.
Półsyntetyczne antybiotyki z grupy penicylin
Kilka dekad po otrzymaniu penicyliny farmaceuci byli w stanie wyizolować główny składnik aktywny i rozpoczął się proces modyfikacji. Po poprawie większość leków nabrała odporności na kwaśne środowisko żołądka, a półsyntetyczne penicyliny zaczęły być wytwarzane w tabletkach.
Izoksazol penicyliny są lekami skutecznymi przeciwko gronkowcom. Ci ostatni nauczyli się wytwarzać enzym niszczący benzylopenicylinę, a preparaty z tej grupy uniemożliwiają im wytwarzanie enzymu. Ale dla poprawy, którą musisz zapłacić - leki tego typu są gorsze wchłaniane w organizmie i mają mniejsze spektrum działania w porównaniu z naturalnymi penicylinami. Przykłady leków: Oxacillin, Nafcillin.
Aminopenicyliny są lekami o szerokim spektrum działania. Stracić moc penicyliny benzylowej w walce z bakteriami Gram-dodatnimi, ale obejmować większy zakres zakażeń. W porównaniu z innymi lekami pozostają dłużej w ciele i lepiej penetrują pewne bariery ciała. Przykłady leków: Ampicylina, Amoksycylina. Często możesz znaleźć Ampioksa - Ampicillin + Oxacillin.
Karboksypenicyliny i ureidopenicyliny są antybiotykami skutecznymi przeciwko Pseudomonas aeruginosa. W tej chwili praktycznie nie są używane, ponieważ infekcje szybko stają się na nie odporne. Czasami można spotkać się z nimi w ramach kompleksowego leczenia.
Przykłady leków: Ticarcillin, Piperacillin
Lista antybiotyków penicylinowych, wskazania do przyjmowania leków
Antybiotyki penicylinowe to kilka rodzajów leków podzielonych na grupy. W medycynie produkty stosuje się do leczenia różnych chorób pochodzenia zakaźnego i bakteryjnego. Leki mają minimalną liczbę przeciwwskazań i są nadal stosowane w leczeniu różnych pacjentów.
Historia odkrycia
Kiedyś Alexander Fleming w swoim laboratorium badał patogeny. Stworzył pożywkę i wyhodował gronkowca. Naukowiec nie miał specjalnej czystości, po prostu złożył zlewki, stożki i zapomniał je umyć.
Kiedy Fleming ponownie potrzebował naczyń, odkrył, że jest pokryty pleśnią. Naukowiec postanowił sprawdzić zgadywanie i zbadał jeden ze zbiorników pod mikroskopem. Zauważył, że tam, gdzie jest pleśń, nie ma gronkowca.
Alexander Fleming kontynuował badania, zaczął badać wpływ pleśni na patogenne mikroorganizmy i odkrył, że grzyb w sposób destrukcyjny wpływa na błony bakterii i prowadzi do ich śmierci. Opinia publiczna nie była sceptyczna wobec badań.
Odkrycie pomogło uratować wiele istnień ludzkich. Ludzkość uwolniła się od chorób, które wcześniej wywołały panikę wśród ludności. Oczywiście, nowoczesne leki mają względne podobieństwo do leków, które były używane pod koniec XIX wieku. Ale istota leków, ich działanie zmieniło się nie tak drastycznie.
Antybiotyki penicylinowe były w stanie dokonać rewolucji w medycynie. Ale radość odkrycia nie trwała długo. Okazało się, że mikroorganizmy chorobotwórcze, bakterie mogą się mutować. Są modyfikowane i stają się niewrażliwe na leki. Doprowadziło to do tego, że antybiotyki, takie jak penicylina, uległy znacznym zmianom.
Naukowcy niemal przez cały XX wiek „walczyli” z mikroorganizmami i bakteriami, próbując stworzyć idealny lek. Wysiłki nie poszły na marne, ale takie ulepszenia doprowadziły do tego, że antybiotyki znacznie się zmieniły.
Nowa generacja leków jest droższa, szybsza, ma wiele przeciwwskazań. Jeśli mówimy o preparatach otrzymanych z formy, mają one kilka wad:
- Słabo strawiony. Sok żołądkowy wpływa w sposób szczególny na grzyba, zmniejsza jego skuteczność, co niewątpliwie wpływa na wynik leczenia.
- Antybiotyki penicylinowe są lekami pochodzenia naturalnego, dlatego nie mają szerokiego spektrum działania.
- Leki są szybko wydalane z organizmu, około 3-4 godziny po wstrzyknięciu.
Ważne: Leki te nie mają praktycznie żadnych przeciwwskazań. Nie zaleca się przyjmowania ich w obecności indywidualnej nietolerancji na antybiotyki, a także w przypadku reakcji alergicznej.
Nowoczesne środki przeciwbakteryjne znacznie różnią się od wielu penicylin. Oprócz tego, że dziś łatwo jest kupić leki tej klasy, w tabletkach ich odmian jest mnóstwo. Zrozumienie przygotowań pomoże w klasyfikacji, ogólnie przyjętym podziale na grupy.
Antybiotyki: klasyfikacja
Antybiotyki z grupy penicylin są warunkowo podzielone na:
Wszystkie leki na bazie pleśni są naturalnie występującymi antybiotykami. Obecnie takie leki praktycznie nie są stosowane w medycynie. Powodem jest to, że patogenne mikroorganizmy są na nie odporne. Oznacza to, że antybiotyk nie działa we właściwy sposób na bakterie, aby osiągnąć pożądany efekt w leczeniu, uzyskuje się tylko po wprowadzeniu wysokiej dawki leku. Do tej grupy należą: penicylina benzylowa i Bitsillin.
Leki są dostępne w postaci proszku do wstrzykiwań. Skutecznie wpływają na: mikroorganizmy beztlenowe, bakterie Gram-dodatnie, ziarniaki itd. Ponieważ leki mają naturalne pochodzenie, nie mogą pochwalić się długotrwałym działaniem, często otrzymują zastrzyki co 3-4 godziny. Pozwala to nie zmniejszać stężenia środka przeciwbakteryjnego we krwi.
Antybiotyki penicylinowe pochodzenia półsyntetycznego są wynikiem modyfikacji preparatów z grzybów pleśniowych. Leki należące do tej grupy były w stanie nadawać pewne właściwości, w pierwszej kolejności stały się niewrażliwe na medium kwaśne. Co pozwoliło produkować antybiotyki w tabletkach.
A także były leki, które wpływały na gronkowce. Ta klasa leków różni się od naturalnych antybiotyków. Ale poprawa znacząco wpłynęła na jakość leków. Są słabo wchłaniane, nie mają tak szerokiego zakresu działania, mają przeciwwskazania.
Leki półsyntetyczne można podzielić na:
- Izoksazolpenicyliny są grupą leków, które wpływają na gronkowce, na przykład nazwy następujących leków: Oxacillin, Nafcillin.
- Aminopenicyliny - ta grupa obejmuje kilka leków. Wyróżniają się szerokim zakresem działania, ale są znacznie słabsze w stosunku do naturalnych antybiotyków. Ale mogą walczyć z dużą liczbą infekcji. Fundusze z tej grupy pozostają dłużej we krwi. Takie antybiotyki są często stosowane w leczeniu różnych chorób, na przykład 2 bardzo dobrze znanych leków: Ampicylina i Amoksycylina.
Uwaga! Lista leków jest dość duża, mają szereg wskazań i przeciwwskazań. Z tego powodu przed rozpoczęciem przyjmowania antybiotyków należy skonsultować się z lekarzem.
Wskazania i przeciwwskazania do przyjmowania leków
Antybiotyki należące do grupy penicylin są przepisywane przez lekarza. Zaleca się przyjmowanie leków w obecności:
- Choroby zakaźne lub bakteryjne (zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych itp.).
- Infekcje dróg oddechowych.
- Choroby zapalnej i bakteryjnej natury układu moczowo-płciowego (odmiedniczkowe zapalenie nerek).
- Choroby skóry różnego pochodzenia (róży, spowodowane przez gronkowca).
- Zakażenia jelitowe i wiele innych chorób o charakterze zakaźnym, bakteryjnym lub zapalnym.
Odniesienie: Antybiotyki są przepisywane na rozległe oparzenia i głębokie rany, postrzał lub rany noża.
W niektórych przypadkach przyjmowanie leków pomaga ratować życie danej osobie. Ale nie przepisujcie sobie takich leków, ponieważ może to prowadzić do rozwoju uzależnienia.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania leków:
- Nie należy przyjmować leków w czasie ciąży lub laktacji. Leki mogą wpływać na wzrost i rozwój dziecka. Może zmienić jakość mleka i jego cechy smakowe. Istnieje szereg leków zatwierdzonych warunkowo do leczenia kobiet w ciąży, ale lekarz musi przepisać taki antybiotyk. Ponieważ tylko lekarz może określić dopuszczalną dawkę i czas trwania leczenia.
- Stosowanie w leczeniu antybiotyków z grup naturalnych i syntetycznych penicylin nie jest zalecane w leczeniu dzieci. Przygotowania tych klas mogą mieć toksyczny wpływ na ciało dziecka. Z tego powodu leki przepisywane z ostrożnością, określające optymalną dawkę.
- Nie używaj leków bez wskazań. Używaj narkotyków przez długi czas.
Przeciwwskazania te można uznać za względne. Ponieważ antybiotyki w tabletkach lub w postaci zastrzyków są nadal stosowane w leczeniu dzieci, kobiet w ciąży i karmiących piersią.
Bezpośrednie przeciwwskazania do stosowania antybiotyków:
- Indywidualna nietolerancja na leki tej klasy.
- Tendencja do różnego rodzaju reakcji alergicznych.
Uwaga! Głównym efektem ubocznym leczenia jest długotrwała biegunka i kandydoza. Są one związane z faktem, że leki mają wpływ nie tylko na patogeny, ale także na korzystną mikroflorę.
Zakres antybiotyków penicylinowych charakteryzuje się niewielką liczbą przeciwwskazań. Z tego powodu leki tej klasy są przepisywane bardzo często. Pomagają szybko poradzić sobie z chorobą i powrócić do normalnego rytmu życia.
Leki ostatniej generacji mają szeroki zakres działań. Takie antybiotyki nie muszą być przyjmowane przez długi czas, są dobrze wchłaniane i przy odpowiedniej terapii mogą „postawić osobę na nogi” w ciągu 3-5 dni.
Lista leków przepisywanych pacjentom przez lekarzy
Pytanie, które antybiotyki są lepsze? można uznać za retoryczne. Istnieje wiele leków, które lekarze przepisują częściej niż inni. W większości przypadków nazwy leków są dobrze znane ogółowi społeczeństwa. Ale wciąż warto poznać listę leków:
- Sumamed to lek stosowany w leczeniu chorób zakaźnych górnych dróg oddechowych. Aktywnym składnikiem jest erytromycyna. Lek nie jest stosowany w leczeniu pacjentów z ostrą lub przewlekłą niewydolnością nerek, nie jest wskazany dla dzieci poniżej 6 miesięcy. Głównym przeciwwskazaniem do stosowania preparatu Sumamed jest nadal indywidualna nietolerancja na antybiotyk.
- Oksacylina - jest dostępna w postaci proszku. Proszek jest rozcieńczany, a po zastosowaniu roztworu do wstrzyknięć domięśniowych. Główne wskazanie do stosowania leku należy uznać za zakażenie wrażliwe na ten lek. Przeciwwskazania do stosowania oksacyliny należy uznać za nadwrażliwość.
- Amoksycylina należy do wielu syntetycznych antybiotyków. Lek jest dość dobrze znany, przepisywany jest na dusznicę bolesną, zapalenie oskrzeli i inne infekcje dróg oddechowych. Amoksycylinę można przyjmować na odmiedniczkowe zapalenie nerek (zapalenie nerek) i inne choroby układu moczowo-płciowego. Antybiotyk nie jest przepisywany dzieciom poniżej 3 lat. Bezpośrednie przeciwwskazanie jest również uważane za nietolerancję leku.
- Ampicylina - pełna nazwa leku: trihydrat ampicyliny. Wskazania do stosowania leku należy uznać za choroby zakaźne dróg oddechowych (zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc). Antybiotyk jest wydalany z organizmu przez nerki i wątrobę, dlatego Ampicylina nie jest przepisywana osobom z ostrą niewydolnością wątroby. Może być stosowany do leczenia dzieci.
- Amoxiclav - lek o złożonej kompozycji. Należy do najnowszej generacji antybiotyków. Amoxiclav stosuje się w leczeniu chorób zakaźnych układu oddechowego, układu moczowego. A także w ginekologii. Przeciwwskazania do stosowania leku należy uznać za nadwrażliwość, żółtaczkę, mononukleozę itp.
Lista lub lista antybiotyków penicylinowych dostępnych w postaci proszku:
- Sól benzylopenicylowa Novocainic jest naturalnym antybiotykiem. Wskazania do stosowania leku można uznać za poważne choroby zakaźne, w tym kiła wrodzona, ropnie o różnej etiologii, tężec, wąglik i zapalenie płuc. Lek nie ma prawie żadnych przeciwwskazań, ale we współczesnej medycynie jest stosowany bardzo rzadko.
- Ampicylina jest stosowana w leczeniu następujących chorób zakaźnych: posocznicy (zatrucie krwi), kokluszu, zapalenia wsierdzia, zapalenia opon mózgowych, zapalenia płuc, zapalenia oskrzeli. Ampicylina nie jest stosowana w leczeniu dzieci, osób z ciężką niewydolnością nerek. Ciążę można również uznać za bezpośrednie przeciwwskazanie do stosowania tego antybiotyku.
- Ospamox jest przepisywany w leczeniu chorób układu moczowo-płciowego, ginekologicznych i innych infekcji. Mianowany w okresie pooperacyjnym, jeśli ryzyko zapalenia jest wysokie. Antybiotyk nie jest przewidziany do ciężkich chorób zakaźnych przewodu pokarmowego, w obecności indywidualnej nietolerancji na lek.
Ważne: lek, zwany antybiotykiem, powinien działać antybakteryjnie na organizm. Wszystkie leki działające na wirusy nie mają związku z antybiotykami.
Ceny leków
Sumamed - koszt waha się od 300 do 500 rubli.
Tabletki amoksycyliny - cena wynosi około 159 rubli. za opakowanie.
Trihydrat ampicyliny - koszt tabletek -20-20 rubli.
Ampicylina w postaci proszku, przeznaczona do iniekcji - 170 rubli.
Oksacylina - średnia cena leku waha się od 40 do 60 rubli.
Amoxiclav - koszt 120 rubli.
Ospamox - cena waha się od 65 do 100 rubli.
Sól benzylopenicylowa Nowokainowa - 50 rub.
Penicylina benzylowa - 30 rubli.
Antybiotyki dla dziecka
Preparaty na bazie penicyliny (pleśni) do leczenia dzieci są stosowane tylko wtedy, gdy są wskazane.
Najczęściej młodzi pacjenci są przepisywani przez lekarzy:
- Amoxiclav można przypisać noworodkowi, a także niemowlęciu w wieku poniżej 3 miesięcy. Dawkowanie oblicza się według schematu, w oparciu o stan dziecka, jego wagę i nasilenie objawów.
- Oksatsillin - odbiór środków finansowych odbywa się pod nadzorem lekarza, może zostać przydzielony noworodkowi, jeśli istnieją dowody. Terapia antybakteryjna prowadzona jest pod nadzorem lekarza.
- Ospamox - lekarz oblicza dawkę dla dzieci. Określa się ją według schematu (30–60 mg podzielone przez kg wagi i liczbę dawek na dzień).
Uwaga! Prowadzenie antybiotykoterapii u dzieci ma swoje własne niuanse. Z tego powodu nie ma potrzeby przepisywania takich leków dziecku. Istnieje ryzyko pomyłki z dawką i poważnego uszczerbku na zdrowiu dziecka.
Antybiotyki związane z penicyliną mają dobrą skuteczność. Zostały odkryte pod koniec XIX wieku, znalazły szerokie zastosowanie w medycynie. Pomimo faktu, że patogenne mikroorganizmy często mutują, leki z tej klasy są nadal poszukiwane.
Antybiotyki penicylinowe - lista leków z instrukcjami, wskazaniami i ceną
Penicyliny odkryto na początku XX wieku, ale nauki medyczne stale poprawiały swoje właściwości. W ten sposób nowoczesne leki stały się odporne na wcześniejszą dezaktywację penicylinazy i stały się odporne na kwaśne środowisko żołądkowe.
Klasyfikacja penicyliny
Grupa antybiotyków wytwarzanych przez pleśnie z rodzaju Penicillium nazywana jest penicylinami. Są aktywne wobec większości gram-dodatnich, niektórych gram-ujemnych drobnoustrojów, gonokoków, krętków, meningokoków. Penicyliny są dużą grupą antybiotyków beta-laktamowych. Są podzielone na naturalne i półsyntetyczne, mają ogólne właściwości niskiej toksyczności, szeroki zakres dawek.
- Naturalne (benzylopenicyliny, bicyliny, fenoksymetylopenicylina).
- Izoksazolpenicyliny (oksacylina, flukloksacylina).
- Amidinopenitsillin (amdinocillin, acidocyllin).
- Aminopenicyliny (ampicylina, amoksycylina, piwampicylina).
- Karboksypenicyliny (karbenicylina, karindacylina, tikarcylina).
- Ureidopenitsillin (azlotsillin, piperacillin, mezlotsillin).
Według źródła, spektrum i kombinacji z beta-laktamazami, antybiotyki dzielą się na:
- Naturalny: penicylina benzylowa, fenoksymetylopenicylina.
- Antistaphylococcus: oxacillin.
- Extended Spectrum (aminopenicillins): ampicylina, amoksycylina.
- Aktywny wobec Pseudomonas aeruginosa (Pseudomonas sutum): karboksypenicyliny (tikarcylina), ureidopenicyliny (azlocylina, piperacylina).
- W połączeniu z inhibitorami beta-laktamazy (chronionymi przed inhibitorami): w połączeniu z klawatoatem amoksycyliną, tikarcyliną, ampicyliną / sulbaktamem.
Bitsillin, Benzatin, Penicillin, Ekobol
Paciorkowce, Staphylococcus, Bacillus, Enterococci, Listeria, Corynebacterium, Neisseria, Clostridia, Actinomycetes, Spirochetes
Oxacillin, Ticarcillin, Meticillin, Metzyllam, Nafcillin
Enterobacteria, hemophilus bacillus, krętki
Z rozszerzonym spektrum działania (anty-ropne)
Amoksycylina, Augmentin, trihydrat ampicyliny
Klebsiella, Proteus, Clostridium, Staphylococcus, Gonococci
Z szerokim spektrum antybakteryjnym
Karbenicylina, azlocilina, piperacylina, azytromycyna
Antybiotyki. Klasyfikacja leków penicylinowych.
Każda praca studencka jest droga!
100 p premii za pierwsze zamówienie
Antybiotyki. Klasyfikacja leków penicylinowych. Mechanizm, spektrum i charakter przeciwbakteryjnego działania penicylin. Właściwości farmakokinetyczne penicylin naturalnych, półsyntetycznych i chronionych inhibitorami (czas działania, częstotliwość i metody podawania, dawkowanie. Wskazania i przeciwwskazania do stosowania, działania niepożądane.
Klasyfikacja leków penicylinowych
I. Biosyntetyczne penicyliny
Do podawania pozajelitowego (zniszczonego w kwaśnym środowisku żołądka)
a) krótka akcja
Sól sodowa penicyliny benzylowej
Sól potasowa penicyliny benzylowej
b) Długie działanie
Sól benzylopenicylowa Novocainic
Do podawania dojelitowego (kwasoodporny)
Ii. Półsyntetyczne penicyliny
Do podawania pozajelitowego i dojelitowego (kwasoodporny)
a) Odporny na penicylinazę
Sól sodowa oksacyliny
b) Szerokie spektrum
Do podawania pozajelitowego (zniszczonego w kwaśnym środowisku żołądka) Szerokie spektrum działania, w tym pyjanocyjanina
Sól disodowa karbenicyliny
Do podawania dojelitowego (kwasoodporny)
Carbenicillin Indanyl Sodium
bakteryjna - ruina syn komórkowa peptydoglikan // nieodwracalne hamowanie enz
เลือก ทน ต่อ กรด ใช้ ยา กลุ่ม นี้ ควร เลือก เลือก เลือก เลือก ก่อน หลัง อาหาร ตอน ที่ ทา อาหาร จะ หลั่ง น้ำย่อย เป็น กรด มา จึง เกิด การ ทำลาย ยา ได้
Istnieje również kilka ulepszonych rodzin penicylin, w tym penicyliny antystafilokokowe, aminopenicyliny i penicyliny antyseptomonalne.
1. (naturalny). Beztlenowce z paciorkowców Strep
2nd (Amoxicillin, Amplicilin) jak 1st ale także G-neg
3. (Nefcilin, Dicloksacilin) tylko MSSA, Strep
4. (Pineracilin + tazobactam) jak 2 + Pseudomonas
Związane jest z krwawieniem, nadwrażliwością, nudnościami, wysypką, neurotoksycznością, pokrzywką i nadkażeniem (w tym kandydozą). Rzadkie działania niepożądane (0,1–1% pacjentów) obejmują gorączkę, wymioty, rumień, zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy, drgawki (zwłaszcza u osób z padaczką) i rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.
Mechanizm działania: bakteriobójczy Wszystkie antybiotyki β-laktamowe są strukturalnymi analogami D-alanylu-D-alanylu i konkurencyjnie blokują enzym transpeptydazy, który w normalnych warunkach, przy użyciu D-alanylo-D-alanylu, tworzy w rezultacie wiązania krzyżowe między łańcuchami peptydoglikanów powstaje uszkodzona ściana komórkowa, komórka staje się osmotycznie niestabilna i bakterie giną
Związane z penicylinowymi białkami wiążącymi błony, w wyniku uwalniania enzymów lizosomalnych i śmierci bakterii
Penicyliny mają niską toksyczność, ale częściej niż inne antybiotyki powodują reakcje nadwrażliwości: pokrzywkę, obrzęk anegenurotyczny; gorączka, wiece o sztuce, uszkodzenie nerek i wstrząs anafilaktyczny są możliwe.
Odporność na β-laktamazę
Pierwsza generacja - naturalna
Sól Na penicyliny benzylowej
K-sól penicyliny benzylowej
Sól benzylopenicylowa Novocainic
- wąskie, głównie gr + mikroorganizmy,
z gonokoków i meningokoków, a także krętków i promieniowców
- dlatego kwasoodporna chiva
podawany pozajelitowo (wyjątek - fenoksymetylopenicylina)
- enzymy wytwarzane przez bakterie niszczące antybiotyki β-laktamowe
- choroby zakaźne dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, nerki i MVP, meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, rzeżączka, promienica, zapobieganie reumatyzmowi, leczenie kiły
Druga generacja - półsyntetyczna
- kwasoodporny (z wyjątkiem metycyliny)
- choroby zakaźne wywołane przez bakterie wytwarzające β-laktamazę - Staphylococcus aureus
- szeroki, na 2 ostatnich, w tym pałeczka błękitna ropa
- aby zapewnić im stabilność, łączą:
1) z lekami amplioksów drugiej generacji = ampicylina + oksacylina
2) z inhibitorami β-laktamazy (kwas klawulanowy, sulbaktam tazobaktam)
- są strukturalnie podobne do antybiotyków β-laktamowych, ale nie wykazują działania przeciwbakteryjnego i wiążą się z β-laktamazami - blokują te enzymy
Amoxiclav = Amoksycylina + kwas klawulanowy
- choroby zakaźne dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, skóry i tkanek miękkich, nerek i MVP, obszar szczękowo-twarzowy, choroby zakaźne u kobiet w ciąży
Karbenicylina i tikarcylina - stosowane w zakażeniach szpitalnych
Penicyliny złożone - na choroby zakaźne wywołane przez Staphylococcus aureus
- szeroki, większy niż gr - w tym niebieska ropa
- zakażenia szpitalne (szpitalne)
Aminopenicyliny i aminopenicyliny zabezpieczone przed inhibitorami
- Zakażenia VDP i NDP: CCA, zapalenie zatok, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, pozaszpitalne zapalenie płuc.
- Zakażenia nabyte przez społeczność MVP: ostre zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek.
- Zapalenie opon mózgowych wywołane przez H.influenzae lub L.monocytogenes (ampicylina).
- Zapalenie wsierdzia (ampicylina w połączeniu z gentamycyną lub streptomycyną).
- Zakażenia jelitowe: shigelloza, salmonelloza (ampicylina).
- Eradykacja H. pylori w chorobie wrzodowej (amoksycylina).
- infekcje skóry i tkanek miękkich; infekcje wewnątrzbrzuszne; profilaktyka okołooperacyjna.
W 1929 r. A. Fleming (Wielka Brytania) odkrył przeciwdrobnoustrojowe właściwości zielonej pleśni (Penicillium), aw 1940 r. Jego rodacy H.W. Florey i E.V. Łańcuch dostał penicylinę. Aby odkryć penicylinę i jej działanie terapeutyczne, wszyscy ci badacze w 1945 r. Otrzymali Nagrodę Nobla.
W 1942 roku penicylina została uzyskana w ZSRR przez Z.V. Jermoljewa.
Istnieją biosyntetyczne i półsyntetyczne penicyliny. Penicylina benzylowa i fenoksymetylopenicylina są biosyntetycznymi penicylinami.
Półsyntetyczne penicyliny dzielą się na 1) penicyliny odporne na penicylinazy, 2) penicyliny o szerokim spektrum działania.
Penicyliny benzylowe naruszają wiązania między łańcuchami peptydoglikanu ściany komórkowej bakterii - zmniejszają aktywność trans-peptydazy, która promuje tworzenie mostków peptydowych łączących łańcuchy peptydoglikanu (Fig. 64), a także zmniejszają aktywność enzymów hamujących mureinę-hydralazę. 1 W rezultacie siła ściany komórkowej bakterii jest zaburzona, co objawia się działaniem bakteriobójczym.
Penicyliny benzylowe działają głównie na drobnoustroje gram-dodatnie.
Penicyliny benzylowe są bardzo skuteczne (są lekami z wyboru) przeciwko paciorkowcom, pneumokokom, bladej treponema, pałeczkom wąglika, pałeczkom błonicy, gangrenie i patogenom tężca, chorobie z Lyme, promieniowcom. Nieco mniej wrażliwy na benzylopenicyliny gonokoki i meningokoki.
Większość szczepów gronkowców stała się oporna na benzylopenicyliny, ponieważ gronkowce tych szczepów wytwarzają penicylinazę (beta-laktamazu-1), enzym rozkładający cząsteczki benzylopenicylin.
W praktyce medycznej stosowane są głównie benzylopenicylina (benzylopenicylina sodowa), benzylopenicylina prokainowa, benzylopenicylina benzylowa. Leki te są uwalniane w fiolkach w postaci suchej masy, która jest rozcieńczana przed podaniem i podawana domięśniowo (po podaniu doustnym leki te są nieskuteczne, ponieważ HC1 soku żołądkowego ulega zniszczeniu). Ponadto penicylina benzylowa może być podawana dożylnie.
Preparaty penicyliny benzylowej są dawkowane w ED lub frakcjach grama (1 milion ED = 600 mg).
Po podaniu domięśniowym leki różnią się szybkością działania, stężeniem we krwi, czasem działania.
Po domięśniowym podaniu benzylopenicyliny (benzylopenicylina sodowa; penicylina G), we krwi szybko powstaje wysokie stężenie leku, które jest zatrzymywane przez około 4 godziny.Lek jest szczególnie wskazany w ostrych zakażeniach bakteryjnych - ostrych zakażeniach paciorkowcowych, zapaleniu płuc (wywołanym przez pneumokoki), zakażeniach laryngologicznych (zapalenie gardła), zapalenie ucha środkowego), borelioza u dzieci, wąglik, kiła, promienica, zgorzel gazowa i inne infekcje spowodowane przez drobnoustroje wrażliwe na penicylinę benzylową. Dożylnie lek podaje się powoli lub kroplami w przypadku paciorkowcowego zapalenia wsierdzia, meningokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
Benzylopenicylina prokainowa (sól penicyliny benzylowej nowokainy) po wstrzyknięciu domięśniowym jest powoli wchłaniana; stężenie we krwi jest niższe niż przy wprowadzaniu soli sodowej, ale czas działania jest znacznie dłuższy - do 12 godzin.
Zastosuj lek na syfilis, wąglik, błonicę, infekcje jamy ustnej, głównie w przewlekłym przebiegu choroby.
Benzylopenicylina benzylowa (bitsylina-1) po wstrzyknięciu domięśniowym jest bardzo powoli wchłaniana; niskie stężenie krwi; czas trwania leku wynosi, w zależności od dawki 1-2 tygodnie. Stosowany do leczenia kiły, z
paciorkowcowe zapalenie gardła, błonica, w celu zapobiegania sezonowym zaostrzeniom reumatyzmu.
Penicyliny benzylowe są na ogół lekko toksyczne, ale mogą powodować reakcje nadwrażliwości, takie jak pokrzywka, hipertermia, bóle stawów, wysypki, obrzęk naczynioruchowy i wstrząs anafilaktyczny. Możliwa niedokrwistość hemolityczna, śródmiąższowe zapalenie nerek, neutropenia, małopłytkowość. W dużych dawkach lub ciężkiej niewydolności nerek benzylopenicyliny mogą powodować encefalopatię, drgawki i śpiączkę.
Według spektrum działania przeciwbakteryjnego fenoksymetylopenicylina jest podobna do benzylopenicylin, ale jest mniej skuteczna. W przeciwieństwie do penicylin benzylowych, jest odporny na sok żołądkowy HC1.
Lek podaje się doustnie 4 razy dziennie w celu zapobiegania sezonowym zaostrzeniom reumatyzmu, w przewlekłym paciorkowcowym zapaleniu gardła, zapaleniu ucha środkowego, zakażeniach jamy ustnej.
29.1.1.1.1.3. Półsyntetyczne penicyliny odporne na penicylinazę (penicyliny antystaphylococcus; penicyliny izoksazolilowe)
Pierwszym lekiem w tej grupie była metycylina. Obecnie stosuje się kloksacylinę, dikloksacylinę, flukloksacylinę, oksacylinę. Leki te mają podobne spektrum działania przeciwbakteryjnego do penicylin benzylowych, ale są mniej skuteczne. Praktycznie nieskuteczny wobec treponema pallidum. Ich istotna różnica w porównaniu z penicylinami benzylowymi polega na ich skuteczności przeciwko gronkowcom wytwarzającym penicylinazę (beta-laktamazę-1).
Główne wskazania do przepisywania tych leków to zakażenia wywołane przez gronkowce oporne na benzylopenicyliny.
Leki przepisywane doustnie; Ponadto kloksacylina i oksacylina są podawane pozajelitowo.
Szczepy gronkowców oporne na te leki nazywane są gronkowcami opornymi na metycylinę.
29.1.1.1.1.4. Penicyliny o szerokim spektrum działania
W tej grupie penicylin izolowane są aminopenicyliny, karboksypenicyliny i ureidopenicyliny.
Aminopenicyliny - Amoksycylina, ampicylina działa na te same patogeny, jak benzylopenicyliny (z wyjątkiem treponema pallidum), a także na wiele patogenów gram-ujemnych - salmonella, shigella, E. coli.
Amoksycylina jest lepiej wchłaniana w jelitach. Lek podaje się doustnie co 8 godzin, jednocześnie wytwarzając wystarczająco wysokie stężenia leku we krwi.
amoksycylina stosowane zapalenia zatok, zapalenia ucha środkowego, infekcje górnych dróg oddechowych oraz zapalenie oskrzeli, zakażenia w praktyce stomatologicznej, zakażenia dróg żółciowych (zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie dróg żółciowych), układ moczowy (odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie pęcherza, zapalenie cewki moczowej), zapalenia szpiku, rzeżączki, zakażenia ginekologiczne ( zapalenie przydatków, zapalenie błony śluzowej macicy), borelioza u dzieci, do zwalczania N. pylori.
Działania niepożądane amoksycyliny: nudności, wymioty, zapalenie języka, zapalenie jamy ustnej, biegunka, wysypki, reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne, niedokrwistość hemolityczna, śródmiąższowe zapalenie nerek), przy dużych dawkach lub niewydolności nerek - reakcje drgawkowe.
Ampicylina jest gorzej wchłaniana i podawana doustnie skuteczniej w infekcjach przewodu pokarmowego. Częściowo wydalany z żółcią (krążenie jelitowo-wątrobowe). Jako zapasowy lek można stosować do czerwonki bakteryjnej, duru brzusznego.
Przy podawaniu pozajelitowym (domięśniowo, dożylnie powoli lub kroplami), ampicylina może być skuteczna w posocznicy, zapaleniu opon mózgowych, zapaleniu wsierdzia, zapaleniu otrzewnej, zapaleniu pęcherzyka żółciowego, ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek, zakażeniach ginekologicznych, zapaleniu szpiku spowodowanym przez wrażliwe mikroorganizmy.
Aminopenicyliny nie działają na mikroorganizmy wytwarzające beta-laktamazę (w szczególności penicylinazę). Dlatego zaleca się przepisywanie aminopenicylin razem z inhibitorami beta-laktamazy, kwasem klawulanowym lub sulbaktomem. Stosowane są preparaty złożone - amoxiclav (amoksycylina + kwas klawulanowy), unazin (ampicylina + sulbaktam).
Amoxiclav (augmentina) jest skuteczny przeciwko ziarniakom, hemophilus bacillus, Escherichia coli, Shigella, Legionella, Salmonella, Proteus, Klebsiella, patogenom beztlenowym, w tym Bacteroides fragilis i kilku innym mikroorganizmom. Lek podaje się doustnie 3 razy dziennie z ostrym zapaleniem ucha środkowego, zakażeniami jamy ustnej (zapalenie przyzębia, ropnie itp.), Dróg oddechowych i dróg moczowych, tkanki kostnej, stawów, skóry, tkanek miękkich. W ciężkich przypadkach lek podaje się dożylnie.
Karboksypenicyliny - Karbenicylina (podawana domięśniowo) i karcylina (podawana doustnie) są podobne pod względem widma do aminopenicylin. W przeciwieństwie do aminopenicylin działają na pseudomonas aeruginosa.
Miećreidopenicyliny - azlocylina, piperacylina - antybiotyki o szerokim spektrum działania. Skuteczny wobec szczepów Pseudomonas aeruginosa opornych na karboksypenicylinę.
Karboksypenicyliny i ureidopenicyliny nazywane są penicylinami przeciw trzustce i są one stosowane głównie w chorobach wywołanych przez filary trzustkowe.