Leki przeciwwirusowe

Leki przeciwwirusowe są coraz częściej przepisywane przez lekarzy pod pewnymi warunkami i są stosowane w praktyce domowej do samodzielnego leczenia przez ludzi. Jakiego rodzaju są to leki, jak skuteczne i nieszkodliwe są ich stosowanie? Czy nadal może lepiej wrócić do tradycyjnych ludowych leków przeciwwirusowych - czosnku, cebuli, cytryny, mleka i miodu? W końcu od dawna skutecznie leczy się je przez „przeziębienia”, choroby zakaźne i wirusowe, czemu towarzyszy spadek odporności? Zostanie to omówione w naszym artykule.

Mechanizm działania leków przeciwwirusowych

Leki przeciwwirusowe są izolowane z leków przeciwinfekcyjnych w oddzielnej grupie. Wynika to z faktu, że żadne inne leki przeciwbakteryjne (w tym tak dobrze znane antybiotyki) nie są w stanie skutecznie oddziaływać na rozwój wirusów. Taka niewrażliwość wirusa jest związana z ich małymi i strukturalnymi cechami. Dla porównania spróbujmy porównać, powiedzmy, rozmiar naszej planety i jabłka. Tak więc planeta w naszym przykładzie jest drobnoustrojem średniej wielkości, a jabłko znane nam jest wirusem.

Wirusy składają się z kwasów nukleinowych - źródeł informacji o samo-reprodukcji i otaczających je kapsułek. W gospodarzu, w sprzyjających warunkach, gospodarz może rozmnażać się bardzo szybko, w tym poprzez osadzanie informacji w komórkach chorego organizmu, które same zaczynają reprodukować te patogenne formy. Zwykłe obrony ludzkiej odporności (krwinki) są często bezsilne przed nimi. Liczba znalezionych wirusów chorobotwórczych ponad 500.

Pierwszy lek o właściwościach przeciwwirusowych uzyskano w 1946 r., Nazywano go tiosemikarbazonem. Jako główny składnik był częścią Faringosept i przez wiele lat był stosowany w medycynie klinicznej do zwalczania chorób zapalnych gardła. Następnie odkryto idoksurydynę, która jest stosowana przeciwko wirusowi opryszczki.

Uwaga: przełomem w wirusologii było odkrycie ludzkiego interferonu, białka, które tłumi żywotną aktywność wirusów.

Od początku lat 80. ubiegłego wieku rozpoczęto aktywne prace nad stworzeniem leków, które stymulują zdolność organizmu do syntezy interferonu.

Prace naukowe trwają w naszych czasach. Niestety, koszt leków przeciwwirusowych jest dość wysoki.

Niestety, obecnie na rynku farmaceutycznym pojawiło się wiele podróbek - leków, które nie mają właściwości ochronnych ani stymulujących, w rzeczywistości „placebo - manekiny”.

Rodzaje leków przeciwwirusowych

Wszystkie dostępne leki przeciwwirusowe można podzielić na 2 grupy:

1. Immunostymulanty - leki, które mogą dramatycznie zwiększyć produkcję interferonów w krótkim czasie.
2. Antywirusowy - leki, które mogą mieć bezpośredni wpływ hamujący na wirusa i blokować jego reprodukcję.

Poprzez wpływ na różne typy wirusów emituj:

• leki przeciwwirusowe, które mają wpływ na wirusy grypy;
• leki przeciw wirusowi opryszczki;
• środki hamujące aktywność retrowirusów;
• wirus przeciw cytomegalii;

Zwróć uwagę: osobno można wyodrębnić grupę leków przeznaczonych do leczenia HIV (wirusów niedoboru odporności).

Leki przeciwwirusowe na grypę

Amantadyna i rimantadyna

Skutecznym środkiem przeciwwirusowym przeciwko grypie jest amantadyna. Amantadyna jest niedrogim i skutecznym środkiem przeciwwirusowym. W małych dawkach może powstrzymać reprodukcję wirusa grypy A na wczesnym etapie.

Amantadyna blokuje wnikanie niezbędnych substancji przez błonę wirusa i opóźnia jej uwalnianie do cytoplazmy komórki gospodarza. Ponadto lek ten zakłóca normalny proces rozwoju już zsyntetyzowanego wirusa. Niestety, przy długotrwałym stosowaniu tego leku może powstać odporność wirusów grypy.

Podobny efekt ma inny lek przeciw grypie, rimantadyna (rymantadyna).

Oba te czynniki są wyposażone w szereg niepożądanych (bocznych) efektów.

Na tle ich odbioru mogą wystąpić:

• problemy żołądkowe i jelitowe - nudności z wymiotami, ból brzucha i zaburzenia apetytu;
• zły i nerwowy sen, zaburzenia koncentracji i uwagi;
• duże dawki mogą przyczynić się do pojawienia się zmienionej świadomości, drgawek, złudnych zjawisk, a nawet halucynacji;

Ważne: Należy zachować ostrożność podczas ciąży. Dzieci mogą przypisać im nie wcześniej niż siedem lat.

Według statystyk klinicznych, profilaktyczne podawanie leków podczas epidemii grypy A pozwala uniknąć rozwoju choroby w 70-90% przypadków zakażeń.

W przypadku rozwiniętej grypy stosowanie amantadyny lub rymantadyny zmniejsza czas trwania choroby, ułatwia przebieg i skraca okres izolacji wirusa u pacjentów.

Lek przeciw grypie Arbidol

Arbidol to kolejny lek, który jest jednym z najlepszych leków przeciwwirusowych stosowanych przeciwko grypie. Ma bezpośredni wpływ na tłumienie właściwości reprodukcyjnych wirusa i na aktywację układu odpornościowego organizmu, w szczególności limfocytów T i makrofagów zdolnych do zwalczania grypy. Ponadto Arbidol zwiększa aktywność i liczbę komórek NK, specyficznych „zabójczych” wirusów. Oprócz tych właściwości jest wyraźnym przeciwutleniaczem. Ma działanie zapobiegawcze dzięki penetracji zarówno zakażonych, jak i zdrowych komórek. Ma szerszy efekt przeciwwirusowy. Wirusy grypy B i C, a także patogen ptasiej grypy, są również w zakresie działania terapeutycznego.

Ważne: Lek przeciwwirusowy ma właściwości alergenne, co jest objawem działania niepożądanego. Zalecany jest jako środek przeciwwirusowy dla dzieci od 3 lat.

Przyjmowanie tego leku ma pozytywny wpływ w przypadku powikłań grypy, ARVI, zapalenia oskrzeli, wirusowego zapalenia płuc itp.

Cechy stosowania przeciwwirusowego Oseltamiwiru

Oseltamiwir - w organizmie chorego człowieka jest przekształcany w aktywny karboksylan, który ma hamujący (hamujący) wpływ na enzymy wirusów grypy A i B.

Jego główną cechą wyróżniającą jest to, że działa na szczepy oporne na amantadynę. Na tle działania Oseltamiviru wirusy tracą zdolność do aktywnego rozprzestrzeniania się. Liczba wirusów grypy A odpornych na nią jest znacznie mniejsza niż w przypadku wcześniejszych leków. Najbardziej skuteczny przeciwko wirusom grypy B. Wydalany przez nerki w niezmienionej postaci.

Przyjmowaniu tego leku przeciw grypie mogą towarzyszyć zaburzenia przewodu pokarmowego, które są znacznie zmniejszone, jeśli lek jest przyjmowany z jedzeniem. Zalecany jest do leczenia wszystkich kategorii wiekowych. W tym jest stosowany w składzie środków przeciwwirusowych dla dzieci. Oseltamiwir w ostrym okresie grypy znacznie zmniejsza możliwość wystąpienia powikłań bakteryjnych o około 40-50%.

Uwaga: leki te są skutecznymi lekami przeciwwirusowymi na przeziębienia.

Leki medyczne o właściwościach przeciwpasożytniczych

Najczęstszym jest wirus opryszczki typu 1, który objawia się na skórze, błonie śluzowej jamy ustnej, przełyku i błonach mózgu.

Opryszczka typu 2 powoduje problemy patologiczne najczęściej w okolicy narządów płciowych, pośladkach i odbytnicy.

Pierwszym lekiem z tej grupy był Vidarabin, uzyskany w 1977 roku. Jednak wraz ze skutecznością miał poważne skutki uboczne i przeciwwskazania. Dlatego jego stosowanie było uzasadnione tylko w bardzo ciężkich przypadkach i było wykorzystywane ze względów zdrowotnych.

Na początku lat 80. pojawił się acyklowir. Głównym efektem tego leku jest tłumienie syntezy DNA wirusów poprzez wprowadzenie acyklowirofosforanu do patologicznego DNA, zatrzymując wzrost wirusa. Valacyklowir działa w podobny sposób. Jednak wirusy opryszczki często rozwijają odporność na te leki.

Acyklowir z wewnętrznym użyciem przenika dobrze do wszystkich tkanek organizmu. Zwykle tolerancja jest dobra, ale mogą wystąpić zaburzenia jelitowe z wymiotami i biegunką. Czasami pojawia się ból głowy, zaburzenia świadomości. Opisano przypadki rozwoju niewydolności nerek.

Stosuje się go zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie w postaci maści.

Znacznie rzadziej powstaje oporność wirusów opryszczki przy stosowaniu famcyklowiru i pencyklowiru. Mechanizm narażenia na wirusy w tych lekach jest podobny do mechanizmu acyklowiru. Efekty uboczne są takie same jak efekty acyklowiru.

Gancyklowir jest również podobny do acyklowiru w działaniu. Jest stosowany do leczenia wszystkich rodzajów wirusa opryszczki.

Uwaga: Gancyklowir jest specyficznym lekiem do leczenia wirusa cytomegalii.

Ważne: stosowanie leku wymaga ciągłego monitorowania badań krwi, ponieważ lek ten może powodować zahamowanie czynności układu krwiotwórczego i powodować uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego. Stosowanie w ciąży jest zabronione ze względu na szkodliwy wpływ na płód.

W przypadku półpaśca wskazany jest walacyklowir.

Mechanizm działania przeciwwirusowego idoksurydyny znajduje się w fazie badań. Ten lek jest stosowany miejscowo do leczenia wykwitów opryszczkowych. Ale oprócz skuteczności przeciwwirusowej daje częste skutki uboczne w postaci bólu, świądu i obrzęku.

Preparaty grupy interferonowej

Interferony są białkami wydzielanymi przez komórki organizmu dotknięte wirusami. Ich główne działanie - przekazanie informacji o potrzebie aktywacji właściwości ochronnych organizmu na wprowadzenie patologicznych organizmów.

Leki przeciwwirusowe w tej grupie obejmują:

• Viferon- Środek przeciwwirusowy, produkowany w postaci świec i maści, jest stosowany od 1996 roku. Dowody naukowe i badania kliniczne nie przeszły, ale w praktyce medycyna okazała się skutecznym lekiem w leczeniu wykwitów opryszczkowych u dorosłych i dzieci.

• Kipferon- jest stosowany głównie w przypadkach ciężkiej dysbakteriozy u dzieci poniżej 2 lat. Jego główną wadą jest wysoki koszt. Dostępne w świecach.
• Cycloferon- odnosi się do środków stymulujących produkcję interferonu, zwiększając jego aktywność przeciwwirusową. Stosuje się go w postaci do wstrzykiwania, maści i postaci pigułek. Dozwolone używanie dla dzieci w wieku powyżej 4 lat. Ma działanie terapeutyczne z ARVI, wirusowym zapaleniem wątroby, wirusami brodawczaka. Daje pozytywny efekt i infekcje bakteryjne dzięki jego działaniu stymulującemu układ odpornościowy.

Uwaga: przeciwwskazane u kobiet w ciąży i kobiet w okresie laktacji. Badania nad jego działaniem trwają. Ma wysoki koszt.

Poszukiwanie nowych tanich leków przeciwwirusowych nie ustaje. Pozytywne postępy w tej dziedzinie wskazują na potrzebę dalszego rozwoju tego obszaru farmakologii.

Podsumowując, warto zauważyć, że grupa leków przeciwwirusowych znajduje się wciąż na etapie rozwoju, i daleko od wszystkich kwestii interesujących zawód medyczny zostało wyjaśnionych. Mechanizm działania, skuteczność i skutki uboczne już istniejących leków nie zawsze są dobrze znane, trwają poszukiwania nowych skutecznych sposobów zwalczania wirusów.

W obliczu choroby wirusowej ważne jest, aby nie uciekać się do samoleczenia. Konieczne jest stosowanie leków o udowodnionej skuteczności i nieszkodliwości, tylko za radą lekarza.

Uwaga: Szczególnie ostrożni muszą być rodzice małych dzieci. Nie zawsze do leczenia dziecka potrzebne są leki przeciwwirusowe.

O cechach mianowania i stosowania leków przeciwwirusowych dla dzieci w recenzji wideo mówi dr Komarovsky:

Lotin Alexander, radiolog

27 813 wyświetleń ogółem, 2 widoki dziś

Leki przeciwwirusowe: skutki uboczne i ich zapobieganie

W leczeniu różnych przeziębień, zwłaszcza podczas epidemii, często przepisywane są leki przeciwwirusowe, które, jak każdy rodzaj terapii lekowej, mogą powodować działania niepożądane, ale pacjenci rzadko są o nich ostrzegani.

Oto najczęstsze syndromy:

• Zespół asteniczny. Może się objawiać w postaci ogólnego osłabienia, zwiększonego zmęczenia, niestabilności emocjonalnej, nadmiernej potliwości, zawrotów głowy. Dlatego też w tym okresie pożądane jest wyeliminowanie wysiłku fizycznego tak bardzo, jak to możliwe, aby więcej odpocząć i być na świeżym powietrzu. Zaleca się stosowanie co najmniej dwóch litrów płynu dziennie i łatwo przyswajalnego jedzenia, w tym czasie konieczne jest wystarczające spanie, aby uniknąć stresujących sytuacji.
• Zespół dyspeptyczny. Może objawiać się nudnościami i wymiotami, utratą apetytu, a nawet utratą wagi, zdenerwowanym stolcem, nieprzyjemnym dyskomfortem w okolicy nadbrzusza, meteorytem. Pomimo tych objawów nie zaleca się stosowania pikantnych i pieprzowych potraw, ale przydatne są neutralne soki i nektary, łatwo przyswajalne pokarmy białkowe, naczynia o ograniczonej zawartości tłuszczów zwierzęcych.
• Zespół grypopodobny. Może wystąpić w postaci lekkiego chłodu, odczuwania ogólnego osłabienia i bólów mięśni i stawów, ogólnego osłabienia, zwiększonego zmęczenia i reakcji temperaturowej. Najczęściej objawy takie rozwijają się podczas leczenia interferonem i mogą trwać od siedmiu do dziesięciu dni. Dlatego, aby złagodzić ten stan, zaleca się przyjmowanie paracetamolu, a także przyjmowanie preparatów interferonu wieczorem.
• Reakcje skórne. Mogą się objawiać podczas terapii interferonem w postaci łagodnego świądu i pojawienia się wysypki, ale ich nasilenie nie osiąga reakcji alergicznych, takich jak pokrzywka, jest eliminowane za pomocą maści przeciwalergicznych i przeciwświądowych.
• Zespół hipochondryczny i depresyjny. Objawia się podwyższoną emocjonalnością, drażliwością, podwyższoną wrażliwością na hałas i jasne światło, rozwojem apatii, gwałtownym spadkiem nastroju, pragnieniem odpoczynku i unikaniem komunikacji, zaburzeniami snu. W ciężkości tych dolegliwości zaleca się konsultację z neurologiem lub terapeutą. Dobrze sprawdza się fitoterapia (waleriana, serdecznik, rumianek, chruścica i inne leki z roślin).

Wszystkie powyższe objawy są tymczasowe i znikają bez śladu po zakończeniu leczenia.

Najlepsze leki przeciwwirusowe i ich właściwości

Stosunek do leków przeciwwirusowych w Rosji i innych krajach świata jest diametralnie różny. Jeśli w Federacji Rosyjskiej większość takich funduszy jest swobodnie dostępna, na przykład w Europie nie można kupić takich leków bez recepty. W Stanach Zjednoczonych z ogromnej listy leków przeciwwirusowych stosowanych przeciwko grypie dopuszcza się tylko pięć.

Skuteczne leki przeciwwirusowe są stosowane w leczeniu i zapobieganiu różnym infekcjom wirusowym. Nacisk ich działań może być inny. Z reguły zależy to od tego, na jakim etapie interakcji wirusa z komórką wpływa lek.

Charakterystyka najlepszych leków przeciwwirusowych została przedstawiona w tym artykule.

Klasyfikacja i koncentracja leków przeciwwirusowych

W zależności od źródeł i charakteru chemicznego przyjmuje się następującą klasyfikację leków przeciwwirusowych:

• Interferony pochodzenia endogennego, uzyskiwane przez inżynierię genetyczną, jak również ich analogi i pochodne (interferon leukocytów ludzkich itp.)
• Związki syntetyczne (arbidol, bromnaftoquinon itp.)
• Substancje pochodzenia roślinnego (mangiferin itp.)

W zależności od kierunku działania wyróżnia się następujące najskuteczniejsze leki przeciwwirusowe:

1. Tłumienie adsorpcji wirusa na komórce i jego penetracja do niego, jak również proces uwalniania genomu wirusa (rymantadyna itp.)
2. Przygnębiające syntezy „wczesnych” wirusowych białek enzymatycznych
3. Opresyjna synteza kwasów nukleinowych (acyklowir, zydowudyna itp.)
4. Przygnębienie „montażu” wirionów (metisazonu itp.)
5. Komórki oporności (oporności) na wirusa (interferony)

Poniżej podano nazwy i opisy leków przeciwwirusowych stosowanych w leczeniu różnych chorób.

Najskuteczniejsze leki przeciwwirusowe interferony

Ludzki interferon leukocytów.

Działanie farmakologiczne: działanie przeciwwirusowe, immunomodulujące, przeciwnowotworowe.

Wskazania: zapobieganie i leczenie grypy, jak również inne ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku.

Efekty uboczne: w rzadkich przypadkach - reakcje alergiczne.

Sposób stosowania: lek przyjmuje się profilaktycznie (podczas masowych epidemii), a także w celach terapeutycznych. W profilaktyce stosować donosowo: zakopać lub rozpylić w kanałach nosowych. Ampułka z suchą substancją jest otwierana, woda jest dodawana do niej w temperaturze pokojowej aż do znaku.

Zawartość wstrząsa się aż do całkowitego rozpuszczenia, 5 kropli stosuje się w każdym przewodzie nosowym co 5–6 godzin w ciągu dnia (w sumie 4–6 wkraplania). W celu leczenia pierwszego objawu grypy skuteczna jest metoda inhalacji (przez nos lub usta).

Na jedną inhalację: 3 ampułki leku rozpuszcza się w 10 ml wody, ogrzewa się nie więcej niż 37 ° C Wdychanie tego jednego z najskuteczniejszych leków przeciwwirusowych wykonuje się 2 razy dziennie w odstępie co najmniej 1-2 h. Roztwór interferonu stosuje się w praktyce ocznej w chorobach oczu wirusowych (wkraplanie).

Postać produktu: ampułki 2 ml (suche).

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Interferon a-2a.

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe, immunomodulujące, przeciwnowotworowe.

Wskazania: choroby wirusowe i nowotworowe, wirusowe zapalenie wątroby, wirusowe choroby oczu (zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, zapalenie błony naczyniowej oka), przewlekła białaczka szpikowa, rak nerki; czasami - złożona terapia stwardnienia rozsianego.

Przeciwwskazania: ciąża, choroby alergiczne, u pacjentów z chorobami układu krążenia, konieczne jest monitorowanie EKG.

Działania niepożądane: dreszcze, złe samopoczucie, hipertermia, reakcje alergiczne skóry, leukopenia, małopłytkowość, gdy stosowane miejscowo, obrzęk spojówek; z wyraźnymi skutkami ubocznymi zastrzyki są anulowane.

Sposób stosowania: domięśniowo miejscowo pod spojówką. W okulistyce stosuje się zastrzyki podspojówkowe i miejscowo. W przypadku zapalenia spojówek i powierzchownego zapalenia rogówki, 2 krople roztworu wkrapla się do jamy spojówkowej, zaczynając od 6-8 razy dziennie, a następnie 3-4 razy dziennie.

Przebieg leczenia tym lekiem, znajdujący się na liście skutecznych leków przeciwwirusowych, wynosi około 2 tygodnie.

Uwalnianie postaci: liofilizowany proszek w ampułkach 50 000ME; roztwór do wstrzykiwań na 3 000 000 ME, 4 500 000 ME, 6 000 000 ME, 9 000 000 ME, 18 000 000 ME w 1 ml.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

W okresie masowej choroby grypy i ARVI, bez posiadania leków przeciwwirusowych na ręce, można użyć następującej metody w domu: 1 łyżeczka jest dodawana do jednej filiżanki ciepłej przegotowanej wody. sól (najlepiej owoce morza) i 25-30 kropli jodu, roztwór jest dokładnie wymieszany.

Konieczne jest płukanie gardeł, a także nawilżanie przewodów nosowych patyczkami kosmetycznymi.

Lista najlepszych leków przeciwwirusowych i ich działanie farmakologiczne

Acyklowir

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe (przerywa namnażanie wirusa), działanie immunostymulujące, dotyczy głównie wirusów prostych i półpaśca, zapobiega powstawaniu nowych elementów wysypki, przyspiesza tworzenie się skorup, zmniejsza ból w ostrej fazie.

Wskazania: choroby wywołane wirusem opryszczki zwykłej i półpaśca, a także profilaktyka u osób o obniżonej odporności.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku, ostrożnie - w czasie ciąży.

Skutki uboczne: bóle głowy, nudności, wymioty, biegunka, reakcje alergiczne skóry, zmęczenie.

Sposób stosowania: dożylnie, wewnątrz.

Również ten jeden z najlepszych leków przeciwwirusowych jest stosowany miejscowo w postaci maści lub kremu:

• Z opryszczką skóry i błon śluzowych - 15 mg / kg dziennie, 3 wstrzyknięcia przez 5-10 dni; lokalnie - 750 mg / m2 dziennie
• Z opryszczką, jeśli istnieją przeciwciała przeciwko wirusowi opryszczki zwykłej, 150 mg / m2 2 razy dziennie
• Z opryszczkowym zapaleniem mózgu - 30 mg / kg dziennie, 3 wstrzyknięcia przez 10-14 dni.
• W przypadku ospy i półpaśca - 30 mg / kg dziennie, 3 zastrzyki przez 5-10 dni; lokalny - 1,5 g / m2 dziennie
• Gdy zakażenie wirusem cytomegalii - 500 mg / m2 3 razy dziennie

Wewnątrz przepisany na opryszczkę narządów płciowych 200 mg 5 razy dziennie. Do profilaktyki - 200 mg 3-4 razy dziennie lub 400 mg 2 razy dziennie.

Postać produktu: fiolki 250 mg; Tabletki 200 mg; 3% maść do oczu (30 mg substancji czynnej w 1 g) w probówkach 4,5 lub 5 g; 5% krem ​​(50 mg substancji czynnej w 1 g) w 5 g probówkach

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Gancyklowir.

Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy, skuteczny głównie na opryszczkę i zakażenie wirusem cytomegalii.

Wskazania: zakażenia wirusem cytomegalii; u pacjentów ze stanami niedoboru odporności, w tym AIDS, po przeszczepie narządu i szpiku kostnego. Ze względu na swoje wysokie właściwości terapeutyczne, ten lek przeciwwirusowy jest również przepisywany podczas chemioterapii nowotworów złośliwych.

Przeciwwskazania: idiosynkrazja, ciąża, karmienie piersią, ostrożnie - w przypadku choroby nerek.

Działania niepożądane: wpływają na układ sercowo-naczyniowy (podwyższone ciśnienie krwi, zaburzenia rytmu serca) i układ nerwowy (depresja, drgawki, psychoza itp.), Przewód pokarmowy (niestrawność, suchość w ustach itp.), Czasami swędzenie skóry, łysienie; Mogą wystąpić neutropenia i granulocytopenia.

Sposób stosowania: w postaci wlewów dożylnych. Zwykle podaje się w dawce 5 mg / kg ze stałą szybkością przez godzinę co 12 godzin przez 14-21 dni. Pacjenci z niedoborem odporności i ryzykiem nawrotu zapalenia siatkówki otrzymują 6 mg / kg dziennie 5 razy w tygodniu lub 5 mg / kg dziennie. Roztwory gancyklowiru są alkaliczne (pH 9,0–11.0); powinny być wstrzykiwane ściśle do żyły, powoli.

Postać produktu: w postaci liofilizowanego proszku we fiolkach zawierających 0,546 g gancyklowiru sodu, co odpowiada 0,5 g zasady gancyklowiru. Roztwory przygotowuje się na jałowej wodzie do iniekcji bezpośrednio przed użyciem. Gotowy roztwór można przechowywać w lodówce przez 24 godziny.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Zydowudyna.

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe, hamuje replikację retrowirusów, w tym ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV), został zaproponowany do stosowania w złożonej terapii AIDS, kontynuuje badanie.

Wskazania: zakażenie HIV.

Przeciwwskazania: ciąża, karmienie piersią.

Działania niepożądane: ciężka leukopenia i (lub) granulocytopenia, niedokrwistość; dawkę dobiera się indywidualnie, a następnie monitoruje stan pacjenta.

Sposób stosowania: wewnątrz 2 kapsułek (200 mg) 6 razy dziennie.

Postać produktu: kapsułki 100 mg.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Rybawiryna.

Działanie farmakologiczne: lek ma aktywność wirusową, hamuje syntezę wirusów i DNA, nie działa na komórki gospodarza.

Wskazania: grypa typu A i B, zakażenia wywołane przez wirus opryszczki (narządy płciowe, półpasiec, opryszczkowe zapalenie dziąseł i zapalenie jamy ustnej), a także w leczeniu odry, ospy wietrznej, wirusowego zapalenia wątroby typu A i ostrej postaci zapalenia wątroby typu B.

Przeciwwskazania: ciąża, nadczynność tarczycy. Ponadto przeciwwskazaniami do stosowania tego leku przeciwwirusowego są ciężkie patologie wątroby i nerek.

Działania niepożądane: ból brzucha, nudności, wzdęcia, zwiększone poziomy pośredniej bilirubiny we krwi.

Sposób użycia: wewnątrz (po jedzeniu) dla dorosłych z grypą - 0,2 g 3-4 razy dziennie przez 3-5 dni. Konieczne jest rozpoczęcie leczenia w początkowych objawach choroby. W leczeniu innych chorób wirusowych stosować 0,2 g 3-4 razy dziennie przez 7-14 dni. W leczeniu ostrych zakażeń przepisuje się dawkę nasycającą 1,4–1,6 g na dzień 1. Dzieci otrzymują 10 mg / kg na dobę.

Wydanie formularza: tabletki do 0,2 g.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Lista innych leków przeciwwirusowych: wskazania i działania niepożądane

Rimantadyna.

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie zapobiegawcze przeciwko zakażeniom wywołanym przez szczepy wirusów grypy typu A2, ma wyraźne działanie przeciwtoksyczne w grypie B.

Wskazania: do wczesnego leczenia i zapobiegania grypie podczas epidemii.

Przeciwwskazania: ciąża, nadczynność tarczycy, ostre patologie wątroby i nerek.

Skutki uboczne: zwykle lek jest dobrze tolerowany; czasami ból w żołądku.

Sposób stosowania: wewnątrz (po jedzeniu), woda pitna: dorośli w pierwszym dniu choroby - 100 mg 3 razy; w 2 i 3 dniu - 100 mg 2 razy; w 4 dniu - 100 mg 1 raz. Pierwszego dnia choroby można zażywać lek raz w dawce 300 mg. Dzieci od 7 do 10 lat wyznaczają 30 mg 2 razy dziennie; 11-14 lat - 50 mg 3 razy dziennie. Ten lek przeciwwirusowy, znajdujący się na liście najlepszych, należy zażyć w ciągu 5 dni.

Postać produktu: tabletki 50 mg.

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Arbidol.

Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy, który ma specyficzne działanie hamujące na wirusy grypy A i B, ma działanie immunomodulujące, indukujące interferon, stymuluje aktywność fagocytarną makrofagów, zwiększa odporność organizmu na infekcje wirusowe, zmniejsza częstość powikłań spowodowanych zakażeniem wirusowym, a także zaostrzenia przewlekłego choroby bakteryjne.

Wskazania: zapobieganie i leczenie grypy, SARS, wtórne stany niedoboru odporności, przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc. Wskazaniami do stosowania tego leku przeciwwirusowego są również nawracające infekcje opryszczkowe (jako część złożonej terapii).

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku, z ostrożnością - w chorobach układu sercowo-naczyniowego, wątroby i nerek.

Działania niepożądane: dobrze tolerowane, rzadko - reakcje alergiczne.

Sposób użycia: dorośli w środku (przed posiłkami) - 0,2 g 4 razy dziennie przez 5 dni. Dzieci od 6 do 12 lat - 100 mg 4 razy dziennie, od 3 do 6 lat - 50 mg 4 razy dziennie. Przebieg leczenia wynosi 5 dni.

Aby zapobiec (w kontakcie z pacjentami z grypą) - 0,2 g dziennie przez 10-14 dni; w okresach epidemii grypy i sezonowych wzrostów częstości występowania ARVI - 0,1 g raz dziennie co 3-4 dni przez 3 tygodnie.

Z powikłaniami ostrego zakażenia wirusowego układu oddechowego i zapalenia płuc oraz zmniejszeniem ogólnego stanu odporności, 0,2 g 3 razy dziennie przez 5 dni, a następnie 0,2 g 1 raz na tydzień przez 3-4 tygodnie.

Wydanie formularza: pigułki do 0,1 g.

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Podczas infekcji wirus przyczepia się do powierzchni komórki, przenika do niej i przenosi na nią swój genom - informacje dziedziczne. Zakażona komórka zaczyna produkować substancje, które wywołują różne reakcje immunologiczne w organizmie.

Oxolin.

Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy.

Wskazania: choroby wirusowe oka, skóry, nieżytu nosa o etiologii wirusowej, zapobieganie zakażeniu grypą.

Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja leku.

Efekty uboczne: szybkie mijanie się pieczenia błony śluzowej nosa lub oczu podczas stosowania maści.

Sposób podawania: 0,25% maść oksolinowa jest stosowana do zapobiegania zakażeniu grypą. W okresie maksymalnego wybuchu grypy (zwykle w ciągu 25 dni), podczas kontaktów z pacjentami z grypą, w indywidualnej profilaktyce błona śluzowa nosa jest rozmazana 0,25% dzienną maścią 2 razy dziennie (rano i wieczorem). W leczeniu adenowirusowego zapalenia rogówki i spojówki stosuje się świeżo przygotowany 0,2% roztwór wodny.

Zainstalowany w jamie spojówkowej 2 krople 5-6 razy dziennie. Na noc, na powieki leżała 0,25% maść oksolinowa. W leczeniu wirusowego zapalenia rogówki z rozległymi objawami rogówki w ciągu pierwszych 3-4 dni należy zainstalować 0,1% roztwór 2 kropli 4-5 razy dziennie, w nocy położyć 0,25% maść na powieki.

W przypadku zapalenia rogówki wywołanego przez proste lub półpasieckie wirusy, 0,25% maść stosuje się w pierwszych 3-4 dniach, a 0,5-1% maść 3-4 razy dziennie przez następne 2-4 dni 4 tygodnie.

W przypadku zwykłego półpaśca i zakaźnego mięczaka 1-2% maści nakłada się na zmienioną chorobowo skórę 2-3 razy dziennie aż do wyzdrowienia. W przypadku wirusowego zapalenia błony śluzowej nosa nanieść 0,25% lub 0,5% maść 2-3 razy dziennie przez 3-4 dni na błonę śluzową nosa lub zaszczepić 0,25% roztwór - 2 krople do każdego nozdrza 3-4 razy dziennie.

Formularz wydania: 0,25; 0,5; 1-; 2-; i 3% maść; proszek (do roztworu).

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Tiloron.

Działanie farmakologiczne: przeciwwirusowy środek immunostymulujący, indukuje powstawanie interferonów typu α, β i γ, stymuluje produkcję komórek macierzystych szpiku kostnego, zwiększając w ten sposób układ odpornościowy, zwiększa powstawanie przeciwciał.

Wskazania: leczenie i zapobieganie grypie, ARVI, wirusowemu zapaleniu wątroby typu A, B, C i D, opryszczce, zakażeniu wirusem cytomegalii; w kompleksowym leczeniu infekcyjno-alergicznego i wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia (stwardnienie rozsiane, zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego itp.); w złożonej terapii chlamydiozy układu moczowo-płciowego, gruźlicy płuc; leczenie grypy i SARS u dzieci powyżej 7 lat.

Przeciwwskazania: nadwrażliwość na składniki leku, ciąża, okres karmienia piersią, dzieci poniżej 7 lat.

Działania niepożądane: objawy dyspeptyczne (nudności, wymioty, biegunka, ból w nadbrzuszu), dreszcze. Reakcje alergiczne mogą być również skutkiem ubocznym stosowania tego leku przeciwwirusowego.

Sposób stosowania: wewnątrz po jedzeniu dorosłych w leczeniu grypy i ARVI - 125 mg na dobę przez pierwsze 2 dni, następnie - 125 mg po 48 godzinach W trakcie leczenia - 750 mg.

W zapobieganiu grypie i ARVI - 125 mg 1 raz w tygodniu przez 6 tygodni. W przypadku zabiegów palenia - 750 mg.

W leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu A pierwszego dnia - 125 mg 2 razy; następnie - 125 mg w ciągu 48 godzin W przypadku zabiegów palenia - 1,25 g.

W zapobieganiu wirusowemu zapaleniu wątroby typu A - 125 mg raz w tygodniu przez 6 tygodni. W leczeniu opryszczki zakażenie wirusem cytomegalii w ciągu pierwszych 2 dni - 125 mg każdy, następnie po 48 godzinach - 125 mg każdy. Średni czas trwania leczenia wynosi 1 miesiąc. Dawka kursu - 1,25-2,5 g.

Przepisuje się dzieci w wieku powyżej 7 lat: w przypadku niepowikłanych postaci grypy i ARVI, 60 mg raz na dobę w 1., 2. i 4. dniu od rozpoczęcia leczenia. Dawka dymu - 180 mg. W przypadku skomplikowanego przebiegu grypy i ARVI, 60 mg raz na dobę w 1., 2., 4. i 6. dniu od rozpoczęcia leczenia. Dawka dawki - 0,24 g (4 tabletki). W przypadku innych patologii sposób podawania i dawki są przepisywane indywidualnie przez lekarza.

Postać produktu: tabletki 60, 125 mg.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Nowoczesne leki przeciwwirusowe: metoda podawania i skutki uboczne

Pranobeks inozyny.

Działanie farmakologiczne: lek przeciwwirusowy o działaniu immunostymulującym, aktywuje reakcje biochemiczne w makrofagach, zwiększa produkcję interleukin, zwiększa proliferację limfocytów T, komórek T pomocniczych (komórek NK), zwiększa syntezę przeciwciał; hamuje replikację wirusów DNA i RNA.

Wskazania: stany niedoboru odporności towarzyszy rozwój opryszczki, podostre stwardniające zapalenie mózgu, ostre wirusowe zapalenie mózgu, brodawki narządów płciowych.

Przeciwwskazania: nadwrażliwość na lek, kamica moczowa, zaburzenia rytmu, dna moczanowa, przewlekła niewydolność nerek.

Działania niepożądane: zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i moczu, objawy dyspeptyczne (nudności, wymioty, biegunka, ból w nadbrzuszu), suchość skóry, świąd (alergia), ból głowy, zawroty głowy, nerwowość, zaburzenia snu, letarg, uczucie przepracowania, wielomocz, rzadko - ból stawów. Również efekt uboczny tego nowoczesnego leku przeciwwirusowego może nasilać dnę.

Sposób stosowania: wewnątrz po jedzeniu. Dorośli i dzieci - 50 mg / kg dziennie, podzielone na 3-4 dawki. Dorośli - 6-8 tabletek dziennie; dzieci - 1 tabletka na 10 kg masy ciała. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni, przerwa - 8 dni. W razie potrzeby po przerwie można powtórzyć zabieg. Czas jego trwania jest ustalany i monitorowany przez lekarza prowadzącego.

Postać produktu: 500 mg tabletki.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Mangiferin.

Działanie farmakologiczne: preparat ziołowy o działaniu przeciwwirusowym, skutecznie działa na wirusy zawierające opryszczki DNA, hamuje reprodukcję wirusa opryszczki zwykłej głównie we wczesnych stadiach rozwoju.

Wskazania: opryszczka zwykła.

Przeciwwskazania: ciąża i idiosynkrazja leku.

Efekty uboczne: reakcje alergiczne.

Sposób stosowania: wewnątrz (niezależnie od posiłku) - 1 tabletka (0,1 g) 3-4 razy dziennie przez 5-10 dni. W tym samym czasie przepisywane jest miejscowe stosowanie leku - stosowanie 5% maści na skórę i 2% maść na błony śluzowe. Maść nakłada się na zmienioną chorobowo skórę bez opatrunku 2-3 razy dziennie.

Leczenie choroby we wczesnych stadiach pozwala osiągnąć większy efekt terapeutyczny. Czas trwania leczenia wynosi 10-30 dni i zależy od ciężkości i formy patologii. Po ponownym zaostrzeniu choroby leczenie należy powtórzyć.

Uwalnianie postaci: tabletki 0,1 g; 2-5% maść od jasnożółtego (2%) do żółtego (5%) koloru o zielonkawym odcieniu i słabym specyficznym zapachu w probówkach 10 g (2%) i 10 lub 20 g (5%).

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Oseltamiwir.

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe.

Wskazania: leczenie i zapobieganie grypie u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 1 roku.

Przeciwwskazania: starannie wyznaczyć w czasie ciąży i laktacji.

Działania niepożądane: nudności, wymioty, biegunka, ból głowy, zawroty głowy, kaszel, bezsenność.

Sposób stosowania: dorośli i dzieci powyżej 12 lat - 75 mg 2 razy dziennie przez 5 dni; od 8 lat - 75 mg 2 razy dziennie przez 5 dni; od 1 roku (o masie ciała poniżej 15 kg) do 30 mg 2 razy dziennie przez 5 dni; od 40 kg wagi - 75 mg 2 razy dziennie przez 5 dni.

Uwalnianie postaci: kapsułki 75 mg, zawiesina.

Warunki sprzedaży aptek: na receptę.

Jodofenazon.

Działanie farmakologiczne: lek ma działanie przeciwwirusowe, przeciwzapalne, immunomodulujące, stymuluje produkcję interferonów α i β, tworzenie przeciwciał, hamuje przenikanie wirusa do komórki i stabilizuje błony komórkowe, działa głównie na wirusy zapalenia mózgu przenoszone przez kleszcze, wirusy jelitowe Coxsackie i ECHO, grypę i parasppa

Wskazania: leczenie i zapobieganie przenoszonym przez kleszcze wirusowemu zapaleniu mózgu, grypie, paragrypie.

Przeciwwskazania: nadczynność tarczycy, nadwrażliwość na leki zawierające jod.

Działania niepożądane: reakcje alergiczne, nudności, obrzęk.

Metoda aplikacji: wewnątrz (po jedzeniu). W leczeniu kleszczowego zapalenia mózgu: w ciągu pierwszych 2 dni - 0,3 g 3 razy dziennie, w 3. i 4. dniu - 0,2 g 3 razy dziennie, w ciągu następnych 5 dni - 0,1 g 3 razy dziennie. Do profilaktyki (w przypadku ssania kleszczy) - w taki sam sposób jak w leczeniu.

W przypadku występowania na obszarach endemicznych (w przypadku kleszczowego zapalenia mózgu) 0,2 g stosuje się raz dziennie przez cały okres pobytu; przed odwiedzeniem powyższych obszarów - 0,2 g 3 razy dziennie przez 2 dni przed wizytą.

Wydanie formularza: pigułki do 0,1 g.

Warunki sprzedaży aptek: bez recepty.

Leki przeciwwirusowe

Znaczenie leczenia i zapobiegania sezonowym ostrym zakażeniom wirusowym układu oddechowego (ARVI) i grypie na obecnym etapie wynika z wielu czynników. Tak więc, według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), liczba przypadków ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego rocznie osiąga 1,5 miliarda przypadków (a to jest co trzeci mieszkaniec planety), co stanowi 75% zakaźnej patologii na świecie oraz podczas epidemii - około 90% wszystkich przypadki. To ostatnie prowadzi do tego, że to właśnie ta patologia zajmuje pierwsze miejsce w strukturze przyczyn wysokiej częstości występowania i czasowej niepełnosprawności.

Ponadto dość często istnieje bezpośredni związek między rozwojem przewlekłej patologii serca, płuc, nerek itp. A faktem, że dana osoba miała ostrą infekcję wirusową układu oddechowego w przeszłości.

Na Ukrainie co roku około 10-14 milionów ludzi cierpi na grypę i ostre infekcje wirusowe układu oddechowego, co stanowi 25-30% całkowitej zachorowalności, a zatem świadomość racjonalnego leczenia i istniejących systemów zapobiegania tym chorobom jest ważnym zadaniem naukowców, naukowców i praktyków w dziedzinie medycyny podstawowej i klinicznej.

Na poziomie światowym i międzynarodowym problem ten zawsze był i znajduje się pod stałą uwagą.

Na przykład w czerwcu 2007 r. W Toronto (Kanada) VI Światowe Sympozjum „Opcja kontroli grypy VI” dotyczyło kolejnych wyzwań w zakresie kontroli grypy (zapobieganie, kontrola i leczenie grypy sezonowej poprzez stosowanie szczepionek, leków przeciwwirusowych i programów kontroli zakażeń, oraz wymiana informacji na temat zapobiegania grypie pandemicznej). To forum odbyło się w ramach tradycyjnych globalnych wydarzeń przeciwko grypie, ostatnie dwadzieścia lat odbywa się pod auspicjami ONZ, WHO, krajowych służb zdrowia, wielu międzynarodowych stowarzyszeń medycznych itp. Ukraina jest pełnoprawnym członkiem wszystkich tych organizacji międzynarodowych, których działania mają na celu współpracę w zakresie zapobiegania i leczenie grypy.

Istota wniosków uczestników sympozjum była następująca:

• Świat jest na skraju kolejnej pandemii grypy.
• Każdy kraj musi posiadać odpowiedni system nadzoru nad grypą i zostać włączony do Światowej Sieci Informacji o Grypie.
• Konieczne jest zapewnienie wymiany szczepów (nowych, prawdopodobnie pandemicznych) między krajami, w których zostały one przydzielone przez Światowe Centrum Grypy do szybkiego wytwarzania szczepionki pandemicznej.
• Należy zwiększyć sezonowość szczepionki przeciw grypie, zwłaszcza u osób zagrożonych.
• Oprócz opracowania nowych leków przeciwwirusowych konieczne jest stałe monitorowanie wrażliwości i pojawienia się oporności wirusów grypy na leki przeciwwirusowe.

W związku z tym w tych obszarach zaczęto prowadzić działania i gromadzić informacje, co wymagało wdrożenia niezbędnych niezbędnych środków organizacyjnych i zapobiegawczych na poziomie globalnym i krajowym. Jednym z wiodących kierunków w tym przypadku jest aktywna praca edukacyjna wśród różnych specjalności pracowników medycznych w zakresie środków farmakoterapeutycznych i zapobiegawczych. To ostatnie pozwoliłoby uniknąć nadmiernego pobudzenia wokół tego problemu, zwłaszcza w odniesieniu do informacji na temat skuteczności i bezpieczeństwa leków przeciwwirusowych.

Właściwości leków przeciwwirusowych

W związku z tym istnieje potrzeba ponownego zajęcia się kwestiami głównych właściwości klinicznych i farmakologicznych leków przeciwwirusowych.

Obecnie istnieje ograniczona liczba leków przeciwwirusowych o udowodnionej skuteczności klinicznej, a mianowicie:

• Antiherpetic;
• Wirus anty-cytomegalii;
• Anty-grypa;
• Przeciw zakażeniu HIV;
• Leki przeciwwirusowe o rozszerzonym spektrum działania.

Leczenie infekcji wirusowych, w szczególności grypy, jest bardziej złożonym problemem niż choroby bakteryjne. To ostatnie wynika z faktu, że wirusy grypy zawierające RNA są obligatoryjnymi pasożytami wewnątrzkomórkowymi iw procesie rozmnażania używają tylko aparatu biosyntezy komórek drobnoustrojów w pewien sposób modyfikując go. W związku z tym niezwykle trudno jest znaleźć selektywnie aktywne substancje, które niszczą wirusy bez uszkodzenia komórki gospodarza.

Inną kwestią, która jest trudna przy prowadzeniu leczenia lekami przeciwwirusowymi, jest zdolność wirusów do mutacji. W związku z tym zmniejsza się wrażliwość zmodyfikowanego wirusa na niektóre leki, jak również skuteczność farmakoterapii. Wyjaśnienie cech procesu rozmnażania wirusów, ich struktury i różnic w procesach metabolicznych organizmu ludzkiego i wirusa przyczyniło się do syntezy wielu leków przeciwwirusowych.

Obecnie wiadomo, że białka hemaglutyniny (H) i neuraminidazy (N) są częścią otoczki wirusa grypy, dzięki czemu wirus wiąże się z komórką docelową i niszczy kwasy sialowe, gdy opuszcza komórkę. Reprodukcja (replikacja) wirusów jest procesem, podczas którego, wykorzystując własny materiał genetyczny i aparat syntetyczny komórki gospodarza, wirus reprodukuje potomstwo podobne do potomstwa. W postaci uogólnionej replikacja wirusa na poziomie pojedynczej komórki składa się z kilku kolejnych etapów cyklu reprodukcji. Po pierwsze, wirus przyłącza się do powierzchni komórki, a następnie przenika przez jej zewnętrzne błony. Już w komórce gospodarza wirion się usuwa i wirusowy RNA jest transportowany do jądra komórkowego. W przyszłości genom wirusa jest replikowany, gromadzone są nowe wiriony i uwalniane są z zaatakowanej komórki przez pączkowanie.

Na poziomie tkanek lub narządów cykle reprodukcji są często asynchroniczne, a wirus z dotkniętych komórek wchodzi w zdrowe. Rozmnażanie wirusa w komórce trwa około 6-8 godzin i charakteryzuje się wzrostem liczby wirionów w postępie geometrycznym, gdy z jednego wirusa powstaje do 10 000 nowych. Proces ten rozciąga się na znaczną liczbę komórek gospodarza, towarzyszy mu hamowanie ich metabolizmu i funkcji biologicznych, i objawia się odpowiednimi objawami patologicznymi.

Istotną przeszkodą w skutecznym leczeniu infekcji wirusowej jest to, że replikacja wirusa występuje głównie w objawach objawów choroby, przebieg tego procesu patologicznego jest skomplikowany na tle niedoboru odporności, skuteczność leczenia może się zmniejszyć w wyniku zdolności wirusów do rekombinacji i mutacji.

Nowoczesne leki przeciwwirusowe są najbardziej skuteczne podczas replikacji wirusów. Im szybciej rozpocznie się leczenie, tym bardziej pozytywne będą jego konsekwencje.

Na tej podstawie opiera się na podstawowym podziale nowoczesnych leków przeciwwirusowych stosowanych w leczeniu grypy poprzez mechanizm działania na następujące grupy:

• Leki przeciwwirusowe bezpośrednio zakłócają replikację wirusa;
• Leki przeciwwirusowe, które modulują układ odpornościowy gospodarza.

Leki przeciwwirusowe, które wpływają na wirusa

Pierwsza grupa obejmuje leki amantadynę, rymantadynę, zanamiwir, oseltamiwir, arbidol, amizon i inozynę pranobeks (wszystkie te leki są zarejestrowane na Ukrainie i zatwierdzone do użytku medycznego).

Oseltamivir i zanamiwir są inhibitorami neuraminidazy (sialidazy) - jednego z kluczowych enzymów biorących udział w replikacji wirusów grypy A i B. W wyniku hamowania neuraminidazy, uwalnianie wirionów z zainfekowanych komórek jest hamowane, ich agregacja na powierzchni komórki jest zwiększona i rozprzestrzenianie się wirusa w organizmie jest spowolnione. Pod wpływem inhibitorów neuraminidazy odporność wirusów na szkodliwe działanie wydzielania śluzowego dróg oddechowych jest zmniejszona. Również inhibitory neurominidazy zmniejszają wytwarzanie cytokin, zapobiegając w ten sposób rozwojowi lokalnej reakcji zapalnej i zmniejszając ogólnoustrojowe objawy infekcji wirusowej (gorączka i inne objawy).

Przeciwwirusowe działanie arbidolu jest związane z jego zdolnością do stabilizowania hemaglutyniny i zapobiegania jej przejściu do stanu aktywnego. W związku z tym otoczka wirusa lipidowego nie łączy się z błoną komórkową i błonami endosomów we wczesnych stadiach rozmnażania wirusa. Arbidol ma tendencję do penetracji w niezmienionej postaci do zainfekowanych i niezakażonych komórek ludzkiego ciała, zlokalizowanych w cytoplazmie i jądrze komórkowym. Oprócz bezpośredniego wpływu na wirus, arbidol ma również działanie przeciwutleniające, immunomodulujące i interferonogenne.

Preparaty amantadyny i rimantadyny (pochodne adamantanu) są blokerami kanałów jonowych tworzonych przez białka M2 wirusa grypy A. W wyniku ekspozycji na te białka zdolność wirusa do wejścia do komórki gospodarza jest upośledzona, a rybonukleoproteina nie jest uwalniana. Ponadto, leki te działają podczas składania wirionów, możliwe jest, że z powodu zmian w przetwarzaniu hemaglutyniny.

Lek, którego aktywnym składnikiem jest pranobeks inozyny, znany na Ukrainie jako „Groprinosin”, ma bezpośrednie działanie przeciwwirusowe. To ostatnie jest spowodowane zdolnością wiązania się z rybosomami komórek dotkniętych wirusem, spowalnia syntezę wirusowego mRNA (upośledzenie transkrypcji i translacji) i hamuje replikację genomowych wirusów RNA i DNA. Ponadto lek charakteryzuje się indukcją tworzenia interferonu. Właściwości immunomodulujące leków przeciwwirusowych wynikają ze zdolności leku do zwiększania różnicowania limfocytów T, stymulowania proliferacji limfocytów T i B indukowanej przez miogen, zwiększenia aktywności funkcjonalnej limfocytów T, jak również ich zdolności do tworzenia limfokin. Stymulowana synteza interleukiny-1, mikrobicydy, ekspresja receptorów błonowych i zdolność do odpowiedzi na limfokiny i czynniki hemataksichni.

Zatem odporność komórkowa jest głównie stymulowana, co jest szczególnie skuteczne w warunkach komórkowego niedoboru odporności. Powyższe pozwala nam polecić go zarówno w leczeniu, jak i zapobieganiu ostrym i przewlekłym zakażeniom wirusowym. Udowodniono również, że lek jest w stanie wzmocnić przeciwwirusowe działanie interferonu, acyklowiru i innych leków przeciwwirusowych.

Ustalono, że stosowanie Groprinosin pomaga zmniejszyć nasilenie objawów choroby i jej czas trwania.

Przeciwwirusowe działanie Amizon jest związane z jego bezpośrednim wpływem na hemaglutyninę wirusa grypy, w wyniku czego wirion traci zdolność do przywierania do komórek docelowych w celu dalszej replikacji. Amizon ma również przeciwzapalne działanie interferonogenne.

Leki przeciwwirusowe, które wpływają na układ odpornościowy

Druga grupa obejmuje przedstawicieli leków z grupy cytokin - interferony, silne cytokiny, które charakteryzują się właściwościami przeciwwirusowymi, immunomodulacyjnymi i antyproliferacyjnymi. Są syntetyzowane przez komórki pod wpływem różnych czynników i inicjują biochemiczne mechanizmy ochrony komórek o działaniu przeciwwirusowym: α (ponad 20 przedstawicieli), β i γ. Synteza interferonu α i β zachodzi niemal we wszystkich komórkach, γ - powstaje tylko w limfocytach T i NK, gdy są stymulowane antygenami, miogenami i niektórymi cytokinami.

Działanie przeciwwirusowe interferonu polega na tym, że zakłóca on penetrację cząstek wirusowych do komórki, hamuje syntezę m-RNA i translację białek wirusowych (syntetaza adenylanowa, kinaza białkowa), jak również blokuje procesy składania części wirusowej i jej wyjścia z zakażonej komórki. Zahamowanie syntezy białek wirusowych uważa się za główny mechanizm działania interferonu. Interferony, w zależności od rodzaju wirusa, działają na różnych etapach jego reprodukcji. W celu zapobiegania i leczenia grypy stosuje się ludzki interferon leukocytów i interferon alfa-2.

Leki interferon-alfa2-b zatwierdzone do użytku medycznego na Ukrainie:

Do induktorów produktów interferonowych należy szereg leków. Zatem leki przeciwwirusowe Kagotsel, tyrolon („Amiksin”), amizon stymulują powstawanie późnego interferonu w organizmie ludzkim (mieszanina interferonów α, β i γ). Octan akrydonowy metyloglukaminy (znany jako „Cykloferon”) jest induktorem wczesnego interferonu α.

Wszystkie wyżej wymienione leki są stosowane do leczenia i zapobiegania grypie A i B, z wyjątkiem leków amantadyny i rimantadyny, które są aktywne tylko przeciwko wirusowi grypy A.

Wirus pandemii grypy A / H1N1 (kalifornijska, świńska grypa) nie jest wrażliwy na preparaty adamantanowe z powodu mutacji S31N w genie M. Zaleca się stosowanie leków oseltamiwiru i zanamiwiru do leczenia pacjentów z tą pandemią grypy. Skuteczne jest powołanie tych leków nie później niż 48 godzin po wystąpieniu choroby.

Skutki uboczne leków przeciwwirusowych

Należy zauważyć, że podobnie jak wszystkie leki, leki przeciwwirusowe stosowane w leczeniu grypy mają nieodłączne działania niepożądane. Rozważmy niepożądane reakcje leków przeciwwirusowych, które bezpośrednio zakłócają replikację wirusa grypy.

Oddzielnie należy zauważyć, że dla preparatów interferonu, na przykład interferonu-alfa2-b, specyficznością jest zdolność do wywoływania podobnego do grypy obrazu klinicznego, któremu towarzyszą odpowiednie objawy, co również wpływa na czas trwania leku.

W strukturze skutków ubocznych leków przeciwwirusowych, które pojawiły się podczas medycznego stosowania leków przeznaczonych do leczenia grypy na Ukrainie, największą liczbę objawów stanowiły reakcje alergiczne, a zwłaszcza zaburzenia skóry i jej przydatków, jak również powikłania przewodu pokarmowego.

Według rozkładu skutków ubocznych według wskaźników demograficznych, w 22% przypadków działania niepożądane leków przeciwwirusowych wystąpiły u dzieci (w wieku 28 dni - 23 miesiące - 3,0%, 2-11 lat - 11,4%, 12-17 lat - 7 lat, 5%), w 78% przypadków - wystąpiło u dorosłych: w wieku 18-30 lat - 22,5%, 31-45 lat - 24,6%, 46-60 lat - 23,7%, 61-72 lata - 6,0%, 73-80 lat - 1,2%, ponad 80 lat - 0,3%. Działania niepożądane związane z płcią występowały głównie u kobiet (72,8%), u mężczyzn - w 27,2% przypadków.

Należy podkreślić, że rozwój możliwych spodziewanych skutków ubocznych wzrasta wraz z występowaniem pewnych czynników ryzyka ze strony pacjentów, zwłaszcza jeśli nie są one brane pod uwagę przez lekarzy podczas przepisywania leków przeciwwirusowych. Czynniki ryzyka obejmują:

• choroby powiązane, które są przeciwwskazaniami do stosowania leku,
• ciąża
• karmienie piersią,
• wczesne dzieciństwo,
• okres noworodkowy,
• osoby starsze i starsze itp.

Powyższe pozwala nam stwierdzić, że przepisując leki przeciwwirusowe, grupy ryzyka to:

• dzieci w wieku od 2 do 11 lat,
• dorośli, zwłaszcza kobiety, w wieku od 31 do 45 lat,
• pacjenci z historią alergii
• pacjenci z chorobami przewodu pokarmowego, wątroby, nerek i układu nerwowego.

Dlatego wyznaczanie leków przeciwwirusowych u takich pacjentów wymaga ostrożności w odniesieniu do prawdopodobieństwa wystąpienia działań niepożądanych, zarówno po stronie lekarza, jak i pacjenta.

Aksjomatem jest to, że absolutnie bezpieczne leki nie były i nigdy nie będą. Każdy lek może powodować działania niepożądane. Zgodnie z obowiązującym prawodawstwem niekorzystne skutki stosowania leków są wskazane w odpowiednich częściach instrukcji do użytku medycznego zatwierdzonych przez Ministerstwo Zdrowia.

Wykonalność leków przeciwwirusowych zależy od stosunku ryzyka do korzyści. Tylko wtedy, gdy korzyść przeważa nad ryzykiem, lek należy stosować zgodnie z instrukcją użycia. Jest to obecnie obiektywna informacja o bezpieczeństwie i skuteczności leków przeciwwirusowych w leczeniu grypy, które powinny być stosowane przez lekarzy wszystkich specjalności, zwłaszcza podczas epidemii lub pandemii grypy.

Działania niepożądane oseltamiwiru (Tamiflu)

Nawet na etapie badań klinicznych tego leku przeciwwirusowego okazało się, że najczęściej stosowanymi przez dorosłych w celach terapeutycznych były działania niepożądane, takie jak nudności i wymioty. Znacznie rzadziej obserwowano biegunkę, zapalenie oskrzeli, ból brzucha, zawroty głowy, ból głowy, kaszel, bezsenność, osłabienie, krwawienie z nosa, zapalenie spojówek. Pacjenci przyjmujący Oseltamiwir w zapobieganiu grypie odczuwali bóle związane z różną lokalizacją, wyciekiem z nosa, niestrawnością i zakażeniami górnych dróg oddechowych.

Dzieci często wymiotowały. Wśród działań niepożądanych, które obserwowano u mniej niż 1% dzieci, które otrzymywały Oseltamiwir, były bóle brzucha, krwawienia z nosa, zaburzenia słuchu i zapalenie spojówek (wystąpiły nagle, zatrzymały się pomimo kontynuacji leczenia iw większości przypadków nie spowodowały przerwania leczenia), nudności, biegunka, astma oskrzelowa (w tym zaostrzenia), ostre zapalenie ucha środkowego, zapalenie płuc, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli, zapalenie skóry, limfadenopatia.

W okresie po rejestracji, kiedy lek stał się powszechnie stosowany, odkryto nowe niekorzystne skutki jego stosowania. W skórze i jej przydatkach w pojedynczych przypadkach odnotowano reakcje alergiczne (zapalenie skóry, wysypka, wyprysk, pokrzywka, przypadki rumienia polimorficznego, zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka, reakcje anafilaktyczne / anafilaktoidalne).

U pacjentów z grypą, którzy otrzymywali Oseltamiwir, obserwowano pojedyncze przypadki zapalenia wątroby i podwyższonego poziomu enzymów wątrobowych; rzadko zdarzały się przypadki krwawienia z przewodu pokarmowego, jednak objawy krwotocznego zapalenia jelita grubego zniknęły wraz z osłabieniem przebiegu grypy lub po odstawieniu leku.

Okazało się, że lek Tamiflu może powodować zaburzenia neuropsychiatryczne.

Od 2004 r. Agencje regulacyjne zaczęły informować, że pacjenci z grypą (głównie dzieci i młodzież), którzy przyjmowali Tamiflu, mają drgawki, majaczenie, zmiany zachowania, dezorientację, omamy, lęk, koszmary, które rzadko powodowało przypadkowe obrażenia i śmierć.

W październiku 2006 r. Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej Japonii otrzymało informacje na temat 54 zgonów z powodu przyjmowania Tamiflu, głównie z powodu niewydolności wątroby. Ten ostatni, według naukowców, najprawdopodobniej wynikał z ciężkiej grypy. Jednak 16 przypadków miało miejsce między 10 a 19 rokiem życia. Mieli zaburzenia psychiczne spowodowane grypą i Tamiflu, a 15 pacjentów zmarło w wyniku samobójstwa skacząc lub wypadając z domów, jeden zmarł pod kołami ciężarówki.

W marcu 2007 r. Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej Japonii zobowiązało producenta Tamiflu do włączenia do instrukcji stosowania tego leku zakazu stosowania u pacjentów w wieku od 10 do 19 lat (jednak lek ten był nadal stosowany w tej grupie wiekowej w leczeniu niektórych przypadków świńskiej grypy 2009 (H1N1)). Instrukcje dotyczące stosowania medycznego Tamiflu zawierały już zastrzeżenie dotyczące możliwego rozwoju psychicznych działań niepożądanych, w tym zaburzeń zachowania i halucynacji.

Na podstawie analizy 10 000 przypadków stosowania Tamiflu u dzieci poniżej 18 roku życia, u których zdiagnozowano grypę w latach 2006–2007, Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej Japonii w kwietniu 2009 r. Stwierdziło, że rozwój nieprawidłowych zachowań, w tym nagłe bieganie, skakanie było 1,54 razy większe wśród nastolatków, którzy przyjmowali Tamiflu w porównaniu z dziećmi z grypą, którym nie przepisano tego leku.

W marcu 2008 r. FDA (USA) dodała informacje dla lekarzy o zaburzeniach neuropsychiatrycznych związanych ze stosowaniem Tamiflu u pacjentów z grypą w sekcji „rezerwacje”.

Na Ukrainie już w sierpniu 2007 r. Instrukcje dotyczące stosowania medycznego Tamiflu u pacjentów z grypą wskazywały, że przyjmowanie go może prowadzić do rozwoju zaburzeń psychoneurotycznych (drgawek, majaczenia, w tym zmian w poziomie świadomości, dezorientacji, niewłaściwych zachowań, urojeń, halucynacji), pobudzenie, niepokój, koszmary senne). Nie wiadomo, czy zaburzenia psychoneurotyczne są związane ze stosowaniem Tamiflu, ponieważ zaburzenia psychoneurotyczne odnotowano również u pacjentów z grypą, którzy nie stosowali tego leku. Dlatego producentowi zalecono obserwowanie zachowania pacjentów, zwłaszcza dzieci i młodzieży, którzy najczęściej rejestrowali działania niepożądane z ośrodkowego układu nerwowego. W przypadku jakichkolwiek objawów niewłaściwego zachowania pacjenta należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Należy podkreślić, że według Centrum Międzynarodowego Monitorowania Skutków Ubocznych WHO (marzec 2010 r.) Tylko 270 przypadków na 3 566 dowodzi związku przyczynowego między odnotowanymi przypadkami niepożądanych reakcji a działaniem Tamiflu.