Era antybiotyków rozpoczęła się ponad 80 lat temu. Pomimo faktu, że leki te mają kilka zalet, terapia pojedynczej choroby zakaźnej nie obywa się bez nich. Zgodnie z mechanizmem działania antybiotyki są podzielone na 5 grup:
- zakłócanie procesów transkrypcji i translacji podczas biosyntezy białka;
- hamowanie syntezy kwasów nukleinowych;
- zakłócanie normalnej biosyntezy ściany komórkowej komórek prokariotycznych;
- Gram + i Gram-bakterie uszkadzające błonę komórkową;
- enzymy blokujące układ oddechowy.
Antybiotyki są środkami chemioterapeutycznymi zdolnymi do działania wyłącznie na bakterie, pierwotniaki i komórki nowotworowe. Stosowanie w leczeniu infekcji wirusowej jest bezużyteczne.
Należy przepisać lek lekarzowi prowadzącemu po zebraniu historii choroby i kompleksowej diagnostyce laboratoryjnej, podczas której wyróżnia się główny czynnik zakaźny. Po izolacji i identyfikacji przeprowadza się testy w celu określenia wrażliwości zjadliwych szczepów na różne grupy antybiotyków. Leki z wyboru to te, dla których bakterie wykazywały wysoki poziom czułości, w wyjątkowych przypadkach - średni poziom odporności.
Wielu pacjentów zadaje sobie pytania - czy to normalne, że temperatura nie spada po przyjęciu leku? Jak zrozumieć, że konieczna jest korekta kursu antybiotykoterapii?
Kiedy antybiotyk zaczyna działać
Z reguły poprawa następuje po 2 dniach przyjmowania antybiotyków. Jednak wskaźnik ten zależy od ciężkości choroby i całkowitej liczby bakterii w ciele pacjenta.
- Sepsa - przenikanie patogenów do krwi; w rezultacie powstaje ogólna infekcja całej organizacji. Jest trudny do leczenia, ponieważ konieczne jest działanie dużymi dawkami leku; w obecności ognisk ropnych są usuwane chirurgicznie. W tym przypadku lek zaczyna działać nie wcześniej niż 5 dni. Leczenie odbywa się ściśle w warunkach intensywnej opieki szpitalnej. Najczęstszymi przyczynami sepsy są bakterie z rodzin Streptococcaceae i Staphylococcaceae, rzadziej enterobakterie.
- Bakteremia to wykrycie niewielkiej ilości oportunistycznych bakterii we krwi. Przez długi czas naukowcy na całym świecie zgadzali się, że krew jest zwykle całkowicie sterylna. Jednak ten dogmat został wstrząśnięty w wyniku eksperymentów, podczas których niewielka liczba przedstawicieli rdzennej mikroflory została wysiana z krwi zdrowych ludzi.
Ważne jest, aby zrozumieć, że im wcześniej rozpoznano chorobę, tym szybsze i łatwiejsze będzie leczenie. Kolejne etapy wymagają więcej czasu i leków. Brak poprawy w ciągu 1 dnia po przyjęciu niewystarczającego warunku do zakończenia błędnego wyboru leku.
Oprócz ciężkości choroby w czasie działania wpływa ona również na szybkość i kompletność wchłaniania środków przeciwbakteryjnych. Te dwa terminy charakteryzują biodostępność, która po podaniu dożylnym lub domięśniowym osiąga 100%. W przypadku podawania doustnego wymagany jest czas (co najmniej 1 dzień), aby osiągnąć minimalne stężenie hamujące we krwi i przejaw efektu terapeutycznego.
W którym dniu antybiotyk jest przyjmowany, temperatura spada
Pierwszego dnia podawania może wystąpić jednorazowy lub dwukrotny wzrost temperatury, który jest normalną reakcją organizmu. Fakt ten tłumaczy się masową śmiercią patogennych mikroorganizmów, w wyniku której dochodzi do zniszczenia komórek i uwalniania toksyn. Stanowi zatrucia towarzyszy również osłabienie, senność i bliznowanie skóry. Z reguły temperatura spada przez 2 dni. Ważne jest, aby odróżnić w czasie toksyczność od efektu terapeutycznego leku i pogorszenie, które nie jest z nim związane. Dlatego leczenie powinno odbywać się pod nadzorem lekarza.
Gorączka może być reakcją alergiczną na antybiotyk. Możliwe związane z tym objawy: wysypka, zaczerwienienie i świąd. Jednocześnie często obserwuje się alergię krzyżową między grupami leków o tym samym mechanizmie działania. Gdy objawy objawów indywidualnej nietolerancji muszą przerwać przyjmowanie leku. Z reguły wystarcza to do całkowitego wyeliminowania negatywnych symptomów.
Nawet jeśli antybiotyki obniżą temperaturę i poprawi się stan pacjenta, nie należy przerywać przyjmowania czasu przepisanego wcześniej przez lekarza. Niewielka liczba komórek chorobotwórczych pozostających w ciele pacjenta po przedwczesnym anulowaniu może wywołać proces ponownego zakażenia lub tworzenie się trwałych form bakterii.
Oba wyniki są niebezpieczne dla zdrowia ludzkiego, ponieważ nawrót choroby wymaga powtórnego przebiegu antybiotykoterapii i może wywołać rozwój opornych szczepów. Trwałość mikroorganizmów ma na celu długotrwałe doświadczenie w organizmie człowieka. Mechanizmy trwałości opierają się na tłumieniu czynników ochronnych: aktywności anty-lizozymowej, anty-komplementarnej, przeciw karnozynowej, jak również zwiększają odporność na antybiotyki. W tym przypadku przejście z formy trwałej do patogennej jest możliwe w dowolnym momencie.
- temperatura zazwyczaj spada o 2 dni;
- wzrost temperatury o 1 dzień nie jest powodem konieczności anulowania;
- przed użyciem należy ustalić dokładną diagnozę i zidentyfikować patogen.
Jak zrozumieć, że antybiotyk nie działa
Aby zrozumieć, że lek nie wykazuje efektu terapeutycznego, możliwe jest spełnienie następujących kryteriów:
- wysoka gorączka trwa ponad 2 dni;
- nie ma pozytywnego trendu w przebiegu choroby;
- rozwijają się towarzyszące objawy negatywne.
Ta sytuacja jest możliwa, jeśli lek zostanie wybrany bez uprzedniej identyfikacji patogenu i określenia jego czułości. Akceptacja antybiotyków o szerokim spektrum działania nie gwarantuje jednoznacznego uderzenia patogenu w listę wrażliwych patogenów. Ponadto leki przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania hamują aktywność nie tylko zjadliwych szczepów, ale także przedstawicieli normalnej mikroflory. W rezultacie liczba bakterii symbiotycznych o wysokim poziomie aktywności antagonistycznej jest zmniejszona, intensywność odporności jest znacznie zmniejszona i powstaje dysbakterioza.
Nieefektywność leku wynika również z mutacji szczepu patogennego, co prowadzi do powstania opornej (stabilnej) postaci. Problem odporności mikroorganizmów jest istotny od lat 60. XX wieku, kiedy zaczęły pojawiać się pierwsze doniesienia o niereagujących bakteriach. Powszechnie znany z oporności wielolekowej Staphylococcus aureus (MRSA), charakteryzującej się wysokim stopniem śmiertelności podczas zakażenia. Według statystyk w USA 18 000 osób umiera każdego roku z powodu zakażenia MRSA. Wcześniej szczep ten należał wyłącznie do zakażeń szpitalnych, jednak od 1990 r. Znane są formy gospodarstwa domowego opornego Staphylococcus aureus.
Pojawienie się i rozprzestrzenianie się opornych form prokariotów przyczynia się do:
- dostępność antybiotyków w aptekach bez recepty;
- niechęć ludzi do pójścia do lekarzy i niezależny, często błędny, dobór leków;
- długotrwałe stosowanie antybiotyków jednej grupy;
- przedwczesne zakończenie przyjmowania, w wyniku którego dochodzi do nawrotu choroby i konieczność powtórnego leczenia.
Przygotowana instrukcja
Specjalista mikrobiolog Martynovich Yu.I.
Ile wynosi antybiotyk wydalany z organizmu?
Antybiotyki - grupa leków według historycznych standardów pojawiła się niedawno, niespełna sto lat temu. Ale nawet w tym krótkim czasie dokonali prawdziwej rewolucji w medycynie i pomogli ludzkości pokonać wiele chorób. Alexander Fleming jest uważany za pioniera substancji o działaniu antybakteryjnym.
Ponadto dokonał tak ważnego odkrycia zupełnie przypadkowo. Właśnie zapominając na stole szalkę Petriego z kolonią gronkowca, na którą przypadkowo spadła również pleśń Penicillium notatum. Jednak dalej musimy złożyć hołd obserwacjom naukowca, który nie tylko nie wysłał brudnych kubków do śmieci, ale także zauważył, że wokół rosnącej pleśni kolonia gronkowców umarła.
Obecnie antybiotyki zdecydowanie zajmują drugie miejsce pod względem częstości podawania i są stosowane w prawie wszystkich schematach leczenia chorób zakaźnych. Przed nimi tylko leki, które pomagają złagodzić ból.
Gdzie gromadzą się antybiotyki?
Czas, w którym antybiotyki są eliminowane z organizmu, jest jednym z ważnych czynników decydujących o powodzeniu leczenia choroby. W końcu wielość i czas trwania leku będzie zależeć od tego wskaźnika. Istnieją antybiotyki, które należy pić co cztery godziny, a są też takie, które można przyjmować raz dziennie lub nawet raz na kilka dni.
Ale niezależnie od tego, jak lek jest pijany, prędzej czy później przenika do krwi i gromadzi się w pewnych tkankach i narządach. Jednocześnie cel tej funkcji często zależy od tego, gdzie dokładnie znajduje się w większej koncentracji.
Na przykład zapalenie ucha środkowego można wyleczyć penicyliną lub ampicyliną. Ale ten ostatni w uchu środkowym koncentruje się bardziej, a zatem będzie działać wydajniej. Linkomycyna najlepiej osadza się w kościach, dlatego jest często stosowana do zapalenia kości.
Nowoczesne antybiotyki mogą działać jeszcze ciekawiej. Na przykład lek taki jak azytromycyna we krwi jest zdolny do przyłączenia się do komórek fagocytów, specjalnych komórek układu odpornościowego. Gdy w organizmie występuje zapalenie, fagocyty gromadzą się w dużej liczbie w tym konkretnym obszarze. A wraz z nimi antybiotyk dostaje się również do środka zapalenia. Innymi słowy, z zapaleniem płuc azytromycyna gromadzi się w płucach i zapaleniu nerek w nerkach.
Ilość antybiotyku w organizmie i dokładnie tam, gdzie jest skoncentrowany, zależy od jego struktury chemicznej. Cechy dystrybucji każdego leku są wymienione w instrukcji użycia w sekcji „Farmakokinetyka”.
Jak są wyświetlane?
Jak dokładnie iw jakim tempie antybiotyk zostanie wyeliminowany z organizmu, ustalona zostanie również lista chorób, dla których warto go przepisać. Na przykład ta sama penicylina jest wydalana głównie przez nerki, dlatego najlepiej będzie leczyć infekcje nerek. Ryfampicyna jest wydalana w dużych ilościach przez żółć, dlatego jest przepisywana w przypadku problemów związanych z wątrobą i woreczkiem żółciowym.
W zależności od grupy, do której należy antybiotyk, będzie ona wyświetlana inaczej:
- Fluorochinolony, takie jak lewofloksacyna, ofloksacyna lub cyprofloksacyna, są wydalane z moczem i żółcią.
- Makrolidy, które obejmują azytromycynę, klarytromycynę lub erytromycynę, pochodzą głównie z jelit i ponownie żółci.
- Cefalosporyny - cefiksym, cefaleksyna lub cefotaksym są głównie wydalane przez nerki, w mniejszym pęcherzyku żółciowym i jelitach.
- Penicyliny - benzylopenicylina i jej pochodne są również wydalane przez nerki.
- Aminoglikozydy, w tym gentamycyna, streptomycyna lub bardziej nowoczesna amikacyna, są wydalane z moczem.
- Tetracykliny, a właściwie sama tetracyklina i doksycyklina, są głównie wydalane przez jelita i nerki, a pozostałości mogą być wydalane przez wątrobę, a nawet przez pot i ślinę.
Sposób usuwania antybiotyku, a także to, jak szybko to się stanie, będzie również wskazany w instrukcji stosowania leku.
Co wpływa na prędkość?
Średnio antybiotyki są wydalane z organizmu przez okres od 6 do 12 godzin. Chociaż oczywiście są takie, które pozostają aktywne przez okres do dwóch tygodni. Szybkość usuwania antybiotyków, oprócz struktury chemicznej, będzie określona przez kilka innych czynników:
- Postać dawkowania, w której została podjęta. Antybiotyki w postaci do wstrzykiwań szybko osiągają aktywne stężenie, ale są także szybciej usuwane z organizmu, w przybliżeniu w ciągu 10–12 godzin. Tabletki i kapsułki należy przechowywać od 12 godzin do trzech dni.
- Wiek Udowodniono, że u osób starszych szybkość eliminacji leku może być mniejsza niż dwa razy.
- Dostępne choroby przewlekłe. Tak więc w przypadku chorób nerek lub wątroby antybiotyki mogą pozostać w organizmie znacznie dłużej. Dlatego często przy takich patologiach wymagany jest indywidualny dobór dawki.
- Styl życia. Zauważono, że u osób aktywnych fizycznie, które stosują zdrową dietę w diecie, organizm szybciej pozbywa się antybiotyków.
Jak przyspieszyć usunięcie?
Przy konwencjonalnym leczeniu nie jest możliwe przyspieszenie eliminacji antybiotyku z organizmu. W końcu każdy lek jest zaprojektowany na określony czas działania i musisz go podać w tym czasie, aby zmaksymalizować efekt użycia.
Istnieją jednak sytuacje, w których konieczne jest wyeliminowanie antybiotyków tak szybko, jak to możliwe, na przykład, gdy wystąpi alergia lub gdy zażywanie leku spowodowało inne skutki uboczne.
Każdy antybiotyk jest silnym lekiem. Dlatego tylko lekarz powinien go przepisać, wybrać dawkę i czas trwania odbioru. Nie możesz sam używać takich narkotyków!
Jeśli potrzebujesz przyspieszyć usunięcie antybiotyku lub usunąć negatywne skutki jego stosowania, możesz użyć leków lub metod tradycyjnej medycyny. Zanim jednak zaczniesz pobierać wybrane fundusze, powinieneś skonsultować się z lekarzem.
Leki
Ogromna większość antybiotyków jest wydalana przez wątrobę lub jelita. Dlatego szczególnie silnie wpływają na funkcje tych narządów. Na przykład naruszenie mikroflory po przyjęciu takich środków jest na pierwszym miejscu. Aby upewnić się, że antybiotyki są wydalane z organizmu tak szybko, jak to możliwe, lekarz może przepisać:
- Leki, które przywracają funkcję wątroby, na przykład Essentiale Forte lub Heptral.
- Preparaty zawierające lakto-i bifidobakterie, takie jak Hilak forte, Acipol lub Bifiform, pomagają jelitom szybciej się regenerować.
- Produkty złożone zawierające kompleks witamin i probiotyków, na przykład Bion-3 lub Baktistatin.
W przypadku ciężkiej alergii na lek lub przedawkowania można zastosować specjalną terapię detoksykacyjną, w tym leki moczopędne i enterosorbenty. Terapia ta jest jednak stosowana wyłącznie na receptę iw szpitalu.
Środki ludowe
Aby przyspieszyć eliminację antybiotyków z organizmu, można stosować metody tradycyjnej medycyny. Możesz ich używać razem z narkotykami i niezależnie. Aby usunąć antybiotyki z organizmu za pomocą środków ludowych, musisz:
- Pij dzień do 400 ml ciepłej wody z łyżeczką miodu i łyżką soku z cytryny.
- Zrób wywar z pokrzywy, na litr wody, jedną łyżkę pokruszonych liści, świeżą lub suchą. Pij ten bulion do dwóch litrów dziennie przez dwa tygodnie.
- Wziąć w równych proporcjach kora dębu, korzeń tataraku i liście borówki. Dwie łyżki mieszanki wlać do termosu jeden litr wrzącej wody i zostawić na noc. Weź na dzień, co najmniej jeden miesiąc.
- Do diety należy kefir, ryazhenka lub klasyczny jogurt, banany, koper i pietruszka, pieczywo pełnoziarniste i płatki zbożowe, zwłaszcza gryka lub płatki owsiane.
Odpowiedz na pytanie, ile czasu potrzebuje organizm, aby dokładnie uzyskać antybiotyk. Ten wskaźnik zależy od wielu czynników. Ale jeśli zażywałeś lek zgodnie z zaleceniami, w dawce, której potrzebujesz i nie dłużej niż to konieczne, nie powinieneś się tym martwić. Ciało samo wróci do zdrowia po takiej terapii i raczej szybko.
Ile antybiotyków jest eliminowanych z organizmu?
Czas usuwania antybiotyków z organizmu jest bezpośrednio związany ze skutecznością i bezpieczeństwem leczenia tymi lekami. Nasilenie zakażenia i czas przebywania leku przeciwbakteryjnego w tkankach określają czas trwania kursu i częstotliwość antybiotyków.
W niektórych przypadkach antybiotyk należy przyjmować raz w miesiącu, ale czasami przepisuje się go z częstością podawania w ciągu kilku godzin.
Często występuje niezgodność, w której niemożliwe jest stosowanie innych leków równolegle z antybiotykiem. W tym przypadku niezgodne leki należy przyjmować po pewnej przerwie, niezbędnej do usunięcia środka przeciwbakteryjnego.
Po jakim czasie antybiotyki są całkowicie eliminowane z organizmu?
Wpływ, zarówno pozytywny, jak i negatywny, antybiotyków na organizm trwa, dopóki substancje te nie zostaną całkowicie wyeliminowane.
Po pierwsze, te właściwości antybiotyków powinny być brane pod uwagę przy planowaniu ciąży. Okres usuwania antybiotyków, ponieważ leki te mogą mieć negatywny wpływ na proces poczęcia i na zdrowie niemowlęcia. W szczególności Unidox (doksycyklina), odnosząc się do tetracyklin, może zaszkodzić procesowi zapłodnienia nawet dwa miesiące po jego użyciu. Cefaleksyna i amoksycylina przeciwdziałają poczęciu, jeśli mężczyzna zażywał te leki przez miesiąc.
Przeważnie antybiotyki są wydalane z moczem przez nerki, w mniejszym stopniu przez jelito z żółcią. I przez łojowe, potowe, ślinowe gruczoły, z wydychanym powietrzem i oskrzelową plwociną, nieznaczna ilość tych substancji jest wydalana.
Podczas stosowania antybiotyków konieczne jest dokładne przestudiowanie instrukcji użycia, ponieważ koniecznie wskazuje drogę i czas usuwania substancji z organizmu (sekcja Farmakokinetyka).
Czynniki wpływające na eliminację antybiotyków z organizmu
Głównym czynnikiem determinującym czas usunięcia antybiotyku z organizmu jest jego struktura chemiczna. W szczególności Azithromycin (Hemomitsin, Sumamed, Zifaktor) po trzydniowym kursie zachowuje wysokie stężenia tydzień po ostatnim użyciu, a Cefazolin, podawany w postaci zastrzyku, można całkowicie odstawić w ciągu jednego dnia.
Okres pobytu antybiotyku w organizmie zależy również od jego wprowadzenia i postaci dawkowania. Obecnie wielość stosowania antybiotyków stale maleje, ponieważ lek może być dłuższy w organizmie, a uwalnianie substancji czynnej jest wolniejsze. Zapewnia to pożądane stężenie w tkankach dotkniętych infekcją. Dotyczy to na przykład leku Bicillin-5 (grupy penicylin), który jest przepisywany raz w miesiącu.
Co się tyczy antybiotyków w postaci zastrzyków, to one bardzo szybko osiągają wysokie stężenia, a do ich eliminacji wystarczy tylko sześć do dwunastu godzin. Tabletki, zawiesiny i kapsułki w dawkach terapeutycznych działają od dwunastu godzin do dni.
Innym czynnikiem determinującym czas, w jakim lek znajduje się w organizmie, jest wiek i stan narządów wewnętrznych, ich podatność na patologię. U osób starszych i dzieci antybiotyk jest eliminowany wolniej, hamowanie procesu wydalania substancji czynnych obserwuje się również w chorobach wątroby, nerek i dróg moczowych. Wpływa na szybkość wydalania substancji i żywności. Nie można naruszyć przepisanej sekwencji przyjmowania leku (przed, po posiłku), skuteczność leczenia zależy bezpośrednio od tego. Stosowanie płynu znacząco wpływa na szybkość usuwania zarówno toksyn, jak i antybiotyków. Żywność, różne herbaty, wywary i napary szybciej wiążą się z antybiotykami, co przyczynia się do uwalniania tkanek z efektów toksycznych.
Substancje antybakteryjne powinny być usuwane z organizmu, ponieważ wpływają niekorzystnie na układ odpornościowy i równowagę mikroflory jelitowej. Czas trwania środków zaradczych zależy od czasu trwania leczenia przeciwbakteryjnego. Herbaty i napary sprzyjają usuwaniu antybiotyków z organizmu, ponieważ zawierają dużą ilość tanin i garbników. Nawet zwykła woda, która w okresie regeneracji powinna być spożywana w większych ilościach, oczyszcza nerki z niepotrzebnych substancji.
Zastosowanie leków, które optymalizują i korzystnie wpływają na funkcjonowanie wątroby, jest również pokazane w tym okresie, ponieważ to wątroba jest odpowiedzialna, jako główny naturalny filtr, za neutralizację toksyn. Niezbędną pomocą dla jelit jest użycie ryazhenki, kefiru, twarogu, innych produktów z mlekiem i bifidobakteriami oraz probiotyków, w celu wyeliminowania dysbakteriozy i przyspieszenia przywrócenia normalnej równowagi mikroflory.
W ciężkich sytuacjach w szpitalu przedstawiono leczenie detoksykacyjne, w którym podaje się dożylnie różne leki, stosuje się enterosorbenty, diuretyki i immunomodulatory.
Jak długo antybiotyki działają po ich odwołaniu?
Jak długo antybiotyki działają po ich odwołaniu lub zaprzestaniu? Wzrost bakterii może pozostać stłumiony przez jakiś czas po usunięciu leku z organizmu: zjawisko to znane jest jako efekt przeciwbakteryjny. Leki, których aktywność bakteriobójcza zależy od stężenia (aminoglikozydy, fluorochinolony, metronidazol), mają działanie przeciwbakteryjne, a ich czas trwania zależy również od stężenia preparatu.
Jednocześnie większość antybiotyków b-laktamowych (z wyjątkiem karbapenemów i cefepimu) nie ma działania przeciwbakteryjnego na pałeczki Gram-ujemne, a przeciwbakteryjny efekt przeciw ziarniakom Gram-dodatnim jest stosunkowo niewielki. Zatem aktywność bakteriobójcza antybiotyków b-laktamowych, jak również wankomycyny, zależy od czasu, w którym stężenie w surowicy przekracza MBC.
„Jak długo antybiotyki działają po ich odwołaniu” - artykuł z sekcji Terapia
Jak szybko organizm pozbywa się antybiotyków?
Antybiotyk należy do grupy leków, które zmniejszają liczbę drobnoustrojów chorobotwórczych.
Antybiotyki są podzielone na kilka typów:
- Sztuczne (używane tylko substancje syntetyczne);
- Półsyntetyczny (biomateriał jest ulepszany sztucznymi środkami);
- Naturalne (wykonane z substancji pochodzenia naturalnego).
Charakterystyka składników ma wpływ na czas trwania okresu wycofania.
Stosowanie tej grupy leków odbywa się w różnych obszarach i gdy są one wykorzystywane jako główne narzędzie kompleksowej terapii (choroby zakaźne, grypa, zapalenie płuc, wąglik, ból gardła) i jako sposób na hamowanie, ochrona przed mikroorganizmami we wczesnych stadiach (przed operacjami, w przypadku przewodu pokarmowego przewód pokarmowy).
Okres usuwania substancji
Czas usuwania leku z organizmu wpływa bezpośrednio na skuteczność leczenia, działanie leku.
Przede wszystkim lekarz zwraca uwagę na farmakokinetykę, dzięki czemu rozumie, czy lek jest odpowiedni dla pacjenta, jak długo go pić i czy jest skuteczny.
Antybiotyki zarówno o szybkim klirensie, jak i długoterminowym, mają swoje zalety i wady. Na przykład przy długim pobycie w ciele zabijają więcej agentów wirusa. Ale długa obecność substancji może zaszkodzić zdrowiu. Szybko działające leki powodują mniejsze obrażenia, lecz goją się wolniej.
Znajomość próchnicy, usuwanie substancji z organizmu pomaga uniknąć skutków ubocznych, komplikacji, rozróżnienia między substancjami leczniczymi między sobą.
Jeśli para planuje ciążę, konieczne jest kontrolowanie procesu usuwania antybiotyku z organizmu. Na przykład, doksycyklina przez 60 dni niekorzystnie wpływa na próby poczęcia, przeszkadza w pomyślnym poczęciu. A amoksycylina przez 30 dni blokuje męską funkcję rozrodczą.
Antybiotyki mogą powodować ospałość, senność, depresję, więc ich koncentracja musi być brana pod uwagę podczas jazdy, jak również praca wymagająca zwiększonej uwagi.
Cechy wycofywania narkotyków w grupie
Oficjalnie zarejestrowano kilka głównych grup substancji stosowanych jako antybiotyki:
Preparaty fluorochinolonowe. Mają skuteczne działanie w wysokim stężeniu, służą jako materiał do wytwarzania antybiotyku o szerokim spektrum działania. Wydalany przez mocz przez nerki; woreczek żółciowy przez żółć.
Moment rozpadu, całkowite oczyszczenie następuje przy wysokim stężeniu leku w nerkach, pęcherzu. Średni okres częściowej eliminacji wynosi 4 godziny, całkowite oczyszczenie następuje po 15-19 godzinach. Fluorochinolony obejmują: cyprofloksacynę, Oflosaccynę, Peflosaccynę, Lomeflaktsynę, Lewofloksacynę, Gatifloksacynę.
Substancje tetracyklinowe. Przedstawiciele klasy poliketydów obdarzonych wysoką odpornością na środowisko mikrobiologiczne, najwyższy poziom stężenia we krwi i limfie.
Po 12 godzinach nerki transportują do 20% ciała, ponad 40% jest wydalane przez jelita, pozostałe 30-40% jest wydalane przez wątrobę, przez pot i ślinę. Ta grupa obejmuje wszystkie antybiotyki zawierające czterowartościową tetracyklinę.
Ile i jak antybiotyk wydalany jest z organizmu?
Jeśli lek jest przyjmowany doustnie, to po 20 minutach. jego absorpcja wynosi do 80%. Szybkość wchłaniania wpływa bezpośrednio na szybkość transportu z organizmu. Występuje, gdy lek osiąga wysokie stężenie we krwi, moczu, limfie.
Siła efektu, w którym antybiotyki „osiedlają się”, zależy od tego, ile czasu i jak będą, opuści ciało.
Niektóre mogą zostać usunięte z organizmu w ciągu 6-12 godzin, podczas gdy inne pozostają w nim przez 1-2 tygodnie.
Różne narządy są usuwane z antybiotyku z nierówną prędkością. Tkanka mięśniowa szybko pozbywa się leku przeciwbakteryjnego, a następnie tkanki tłuszczowej i najnowszej - tkanki kostnej.
Im wyższy współczynnik wydalania narządu, tym więcej antybiotyku zostanie przez niego uwolniony. Ale leki przeciwwirusowe najrzadziej osiedlają się w narządach o wysokim wskaźniku wydalania. Na ilość potrzebną do całkowitego oczyszczenia organizmu ma wpływ szybkość absorpcji, siła adsorpcji i wydajność narządów wydalniczych.
Ponad 50-60% substancji jest wydalane z moczem, 40% jest transportowane przez jelita, reszta jest rozdzielana między:
- nerki;
- gruczoły - pot, łojowy, ślinowy;
- narządy oddechowe.
Antybiotyk wychodzi z:
Poziom substancji czynnej w danym organie wydalania może się różnić ze względu na indywidualne cechy danej osoby, specyfikę leku i chorobę.
Działanie antybiotyków: podstawowe fakty
Antybiotyki - tego typu leki, które zajmują szczególne miejsce, ponieważ ich działanie jest wyjątkowe i osobliwe. Perspektywa przyjmowania antybiotyków przeraża i niepokoi wielu pacjentów, którym lekarz wydaje receptę na zakup tych leków. Środki antybakteryjne powodują dużą liczbę pytań i są otoczone różnymi mitami. Jaki jest zatem wpływ antybiotyków i dzięki czemu mają one działanie przeciwbakteryjne?
Antybiotyki, co to za lek?
Antybiotyki to grupa leków, które hamują wzrost żywych bakterii lub całkowicie je niszczą. Jest to więc jedyna grupa leków, która przenika do organizmu ludzkiego, ale nie wchodzi w interakcję z nim, ale z mikroorganizmami, które w nim są. Wszystkie inne leki wywierają wpływ na różne komórki ludzkiego ciała i zmieniają ich pracę. To wyjątkowy efekt antybiotyków.
Antybiotyki działają tylko na bakterie, dlatego infekcje wirusowe nie są leczone lekami przeciwbakteryjnymi. Pierwszy z leków przeciwbakteryjnych uzyskano naturalnie w laboratorium. Jednak większość grup antybiotyków jest syntetycznych, to znaczy są sztucznie otrzymywane.
Historia odkrycia antybiotyków
Antybiotyki zostały zsyntetyzowane w latach 30. XX wieku. Penicylina była pierwszym lekiem przeciwbakteryjnym dostępnym obecnie. Alexander Fleming, który następnie otrzymał Nagrodę Nobla, odkrył zaprzestanie wzrostu kolonii gronkowców w kontakcie ze wspólnym kawałkiem spleśniałego chleba. Opowiedział o swoim eksperymencie na spotkaniu Medical University Club w Londynie, ale jego koledzy spotkali się z wiadomościami dość chłodno.
Zaledwie 10 lat później penicylina została wyizolowana jako czysta substancja, a jej masowe użycie rozpoczęło się podczas drugiej wojny światowej. Wtedy liczba żyć, które uratował ten antybiotyk, było niemożliwe do policzenia. To odkrycie penicyliny oznaczało początek nowej ery w medycynie.
Działanie antybiotykowe, podstawowe mechanizmy
Działanie antybiotyków jest różne dla poszczególnych grup przedstawicieli tych leków. Niektóre środki przeciwbakteryjne mają działanie bakteriobójcze, to znaczy zakłócają metabolizm mikroorganizmów, co prowadzi do ich natychmiastowej śmierci. Inne leki blokują rozmnażanie się bakterii, w wyniku czego ich liczba stopniowo maleje z powodu braku potomstwa. Jest to bakteriostatyczny mechanizm działania antybiotyków.
Punkty stosowania środków przeciwbakteryjnych różnią się również dla każdej grupy przedstawicieli. Pozwala to lekarzowi wybrać odpowiedni antybiotyk dla konkretnego pacjenta. Oto niektóre z nich:
- naruszenie syntezy ściany komórkowej,
- naruszenie syntezy różnych białek,
- wpływ na syntezę kwasów nukleinowych tworzących DNA mikroorganizmów,
- działanie na błonę komórkową.
Dla osoby niezwiązanej z medycyną terminy te niewiele znaczą. Jednak różnorodność mechanizmów działania sprawia, że antybiotyki są skuteczne przeciwko dużej liczbie chorób zakaźnych.
Widmo antybiotyków
Spektrum działania antybiotyków to zbiór mikroorganizmów, które zachowują wrażliwość na antybiotyki. Oznacza to, że w zwykłym języku są to grupy drobnoustrojów, które umrą pod wpływem tego leku.
Oddzielne grupy środków przeciwbakteryjnych działają na bardzo dużą liczbę bakterii, w którym to przypadku mówi się, że spektrum działania tych antybiotyków jest szerokie. Lekarz przepisuje te leki najczęściej w dwóch sytuacjach:
- najpierw widzi pacjenta w recepcji,
- pacjent właśnie wszedł do szpitala i nie przeszedł jeszcze testu wrażliwości na antybiotyki lub wynik jest nadal nieznany.
Przepisując lek o szerokim spektrum działania, lekarz stara się objąć wszystkie możliwe czynniki powodujące podejrzenie choroby zakaźnej.
Wąskie spektrum działania antybiotyków oznacza, że lek ten może być stosowany do leczenia konkretnej choroby i niszczy tylko wąską grupę czynników zakaźnych. Leki te są dobre, gdy lekarz jest przekonany o diagnozie lub otrzymał wynik analizy wrażliwości na antybiotyki, gdzie wskazany jest czynnik sprawczy i lek przeciwbakteryjny, co w największym możliwym stopniu zatrzymało jego wzrost.
Następujące grupy antybiotyków wyróżniają się spektrum działania przeciwbakteryjnego:
- Leki antybakteryjne - działają na różne bakterie.
- Antybiotyki przeciwgrzybicze - działają na czynniki wywołujące zakażenia grzybicze (Candida).
- Antybiotyki przeciw pierwotniakom - działają na najprostsze mikroorganizmy (chlamydię, mykoplazmy itp.).
- Antybiotyki przeciwnowotworowe - działają na komórki nowotworowe.
- Oddzielna grupa: leki antyfilityczne, przeciwtrądowe, przeciwgruźlicze. Należą do nich antybiotyki, które leczą tylko te konkretne choroby.
Tak więc koncepcja „spektrum działania antybiotyków” pozwala lekarzowi wybrać odpowiednią taktykę leczenia i nie marnować cennego czasu na próżno.
Antybiotyki: spektrum działania, odbiór, leczenie po antybiotykach
Żadne lekarstwo nie ratuje tylu żywotów, co antybiotyki.
Dlatego mamy prawo nazywać tworzenie antybiotyków największym wydarzeniem, a ich twórcy - wielkimi. Alexander Fleming w 1928 przypadkowo odkrył penicylinę. Szeroka produkcja penicylin została otwarta dopiero w 1943 roku.
Co to jest antybiotyk?
Antybiotyki są substancjami pochodzenia biologicznego lub półsyntetycznego, które mogą mieć negatywny wpływ (hamować aktywność życiową lub powodować całkowitą śmierć) różnych patogenów (zazwyczaj bakterii, rzadziej pierwotniaków itp.).
Głównymi naturalnymi producentami antybiotyków są grzyby pleśniowe - penicilium, cephalosporium i inne (penicylina, cefalosporyna); promieniowce (tetratsitslin, streptomycyna), niektóre bakterie (gramicydyna), rośliny wyższe (fitoncydy).
Istnieją dwa główne mechanizmy działania antybiotyków:
1) Mechanizm bakteriobójczy - całkowite zahamowanie wzrostu bakterii poprzez działanie na istotne struktury komórkowe mikroorganizmów, powodując ich nieodwracalną śmierć. Nazywane są bakteriobójcze, niszczą zarazki. Tak więc, na przykład penicylina, cefaleksyna, gentamycyna mogą działać. Działanie leku bakteriobójczego jest szybsze.
2) Mechanizm bakteriostatyczny stanowi przeszkodę w rozprzestrzenianiu się bakterii, hamuje wzrost kolonii drobnoustrojów, a sam organizm, a raczej komórki układu odpornościowego, leukocyty, wywierają na nich destrukcyjny wpływ. Działa więc erytromycyna, tetracyklina, chloramfenikol. Jeśli pełny przebieg leczenia nie zostanie utrzymany i jest wcześnie, aby przerwać przyjmowanie antybiotyku bakteriostatycznego, objawy choroby powrócą.
Czym są antybiotyki?
I. Zgodnie z mechanizmem działania:
- Antybiotyki bakteriobójcze (grupa penicyliny, streptomycyna, cefalosporyny, aminoglikozydy, polimyksyna, gramicydyna, ryfampicyna, ristomycyna)
- Antybiotyki bakteriostatyczne (makrolidy, grupa tetracykliny, chloramfenikol, linkomycyna)
Ii. Zgodnie z spektrum działań:
- Szerokie spektrum działania (są przepisywane z nieznanym patogenem, mają szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego na wiele patogenów, jednak istnieje małe prawdopodobieństwo śmierci przedstawicieli normalnej mikroflory różnych układów ciała). Przykłady: ampicylina, cefalosporyny, aminoglikozydy, tetracyklina, chloramfenikol, makrolidy, karbapenemy.
- Wąskie spektrum działania:
1) Z dominującym wpływem na bakterie gr + i ziarenkowce - gronkowce, paciorkowce (penicyliny, cefalosporyny I-II generacji, linkomycyna, fuzydyna, wankomycyna);
2) Z dominującym wpływem na bakterie g, na przykład E. coli i inne (cefalosporyny trzeciej generacji, aminoglikozydy, aztreonam, polimyksyny).
* - Gram + lub Gram - różnią się od siebie kolorem według Gram i mikroskopii (gram + jest zabarwiony na fioletowo i gram jest czerwonawy).
- Inne antybiotyki o wąskim spektrum działania:
1) TB (streptomycyna, ryfampicyna, florimityna)
2) Przeciwgrzybicze (nystatyna, leworyna, amforterycyna B, batrafen)
3) Przeciw najprostszym (monomitsin)
4) Przeciwnowotworowy (aktynomycyna)
Iii. Przez pokolenia: istnieją antybiotyki 1, 2, 3, 4 pokoleń.
Na przykład cefalosporyny, które są podzielone na 1, 2, 3, 4 generacji leków:
I pokolenie: cefazolina (kefzol), cefalotyna (keflin), cefaloryna (ceporyna), cefaleksyna (kefeksyna), cefradyna, cefapiryna, cefadroksyl.
II generacja: cefuroksym (ketocef), cefaklor (vercef), cefotaksym (claforon), cefotiam, cefotetan.
III generacja: cefotriaxon (longacef, rocephin), cefonomerazol (cefobit), ceftazydym (kefadim, myrocef, fortum), cefotaksym, cefiksym, cefroksydyna, ceftizoksym, cefrpirydoksym.
IV pokolenie: cefoksytyna (mefoksyna), cefmetazol, cefpirom.
Nowsza generacja antybiotyków różni się od poprzedniej o szersze spektrum działania na mikroorganizmy, większe bezpieczeństwo dla ludzkiego ciała (tj. Niższa częstotliwość działań niepożądanych), wygodniejsza metoda (jeśli lek pierwszej generacji musi być podawany 4 razy dziennie, a następnie 3 i 4 pokolenia - tylko 1-2 razy dziennie), są uważane za bardziej „wiarygodne” (wyższa skuteczność w ogniskach bakteryjnych i, odpowiednio, wczesny początek efektu terapeutycznego). Również nowoczesne leki najnowszej generacji mają postacie doustne (tabletki, syropy) z pojedynczą dawką w ciągu dnia, co jest wygodne dla większości ludzi.
Jak można podawać organizmowi antybiotyki?
1) doustnie lub doustnie (tabletki, kapsułki, krople, syropy). Należy pamiętać, że wiele leków w żołądku jest słabo wchłanianych lub po prostu niszczonych (penicylina, aminoglikozydy, karbapinemy).
2) W środowisku wewnętrznym ciała lub pozajelitowo (domięśniowo, dożylnie, w kanale kręgowym)
3) Bezpośrednio do odbytnicy lub odbytnicy (w lewatywach)
Początek działania przy przyjmowaniu antybiotyków przez usta (doustnie) jest dłuższy niż w przypadku podawania pozajelitowego. W związku z tym w przypadku ciężkiej choroby podawanie pozajelitowe ma absolutną preferencję.
Po zażyciu antybiotyk jest we krwi, a następnie w określonym narządzie. Istnieje ulubiona lokalizacja niektórych leków w niektórych narządach i układach. Odpowiednio, leki są przepisywane na konkretną chorobę, biorąc pod uwagę tę właściwość antybiotyku. Na przykład w chorobie kości przepisuje się linkomycynę, narządy słuchu, półsyntetyczne penicyliny itp. Azytromycyna ma wyjątkową zdolność do dystrybucji: podczas zapalenia płuc gromadzi się w tkance płucnej i odmiedniczkowym zapaleniu nerek w nerkach.
Antybiotyki są wydalane z organizmu na kilka sposobów: z moczem niezmienionym - wszystkie rozpuszczalne w wodzie antybiotyki są wydalane (na przykład penicyliny, cefalosporyny); z moczem w zmodyfikowanej postaci (na przykład: tetracykliny, aminoglikozydy); z moczem i żółcią (przykład: tetracyklina, ryfampicyna, chloramfenikol, erytromycyna).
Przypomnienie dla pacjenta przed zażyciem antybiotyków
Przed przepisaniem antybiotyku należy poinformować lekarza:
- O obecności w przeszłości skutków ubocznych narkotyków.
- O rozwoju w przeszłości reakcji alergicznych na leki.
- O przyjęciu w momencie kolejnego leczenia i zgodności już przepisanych leków z wymaganymi lekami teraz.
- O obecności ciąży lub potrzebie karmienia piersią.
Musisz wiedzieć (zapytaj lekarza lub znajdź w instrukcji leku):
- Jaka jest dawka leku i częstotliwość przyjmowania leku w ciągu dnia?
- Czy podczas leczenia wymagane jest specjalne żywienie?
- Przebieg leczenia (jak długo stosować antybiotyk)?
- Możliwe działania niepożądane leku.
- W przypadku form doustnych związek przyjmowania leków z przyjmowaniem pokarmu.
- Czy konieczne jest zapobieganie skutkom ubocznym (na przykład dysbioza jelitowa w celu zapobiegania przepisywaniu probiotyków).
Kiedy musisz skonsultować się z lekarzem podczas leczenia antybiotykami:
- W przypadku wystąpienia objawów reakcji alergicznej (wysypka skórna, świąd skóry, duszność, obrzęk gardła itp.).
- Jeśli w ciągu 3 dni od przyjęcia nie nastąpi poprawa, ale przeciwnie, dołączyły się nowe objawy.
Cechy antybiotyków:
Przy przyjmowaniu doustnym czas przyjmowania leku jest ważny (antybiotyki mogą wiązać się ze składnikami pokarmowymi w przewodzie pokarmowym, a następnie powstawanie nierozpuszczalnych i słabo rozpuszczalnych związków, które są słabo wchłaniane odpowiednio do ogólnego krążenia, działanie leku będzie złe).
Ważnym warunkiem jest wytworzenie średniego stężenia terapeutycznego antybiotyku we krwi, to znaczy wystarczającego stężenia, aby osiągnąć pożądany wynik. Dlatego ważne jest przestrzeganie wszystkich dawek i częstotliwości przyjmowania w ciągu dnia, przepisanych przez lekarza.
Obecnie istnieje poważny problem oporności mikroorganizmów na antybiotyki (odporność mikroorganizmów na działanie leków przeciwbakteryjnych). Powodem oporności na antybiotyki może być samoleczenie bez udziału lekarza; przerwanie przebiegu leczenia (z pewnością wpływa to na brak pełnego efektu i „trenuje” mikrob); recepta na antybiotyki na infekcje wirusowe (ta grupa leków nie wpływa na mikroorganizmy wewnątrzkomórkowe, które są wirusami, więc niewłaściwe leczenie antybiotykami chorób wirusowych powoduje tylko wyraźniejszy niedobór odporności).
Innym ważnym problemem jest rozwój działań niepożądanych podczas antybiotykoterapii (niestrawność, dysbakterioza, nietolerancja indywidualna i inne).
Rozwiązanie tych problemów jest możliwe poprzez przeprowadzenie racjonalnej terapii antybiotykowej (właściwe podawanie leku dla konkretnej choroby, z uwzględnieniem jego ulubionego stężenia w konkretnym narządzie i układzie, a także profesjonalnej recepty na dawkę terapeutyczną i odpowiedni przebieg leczenia). Powstają także nowe leki przeciwbakteryjne.
Ogólne zasady przyjmowania antybiotyków:
1) Każdy antybiotyk powinien być przepisywany tylko przez lekarza!
2) Samo-leczenie antybiotykami w przypadku infekcji wirusowych nie jest kategorycznie zalecane (zazwyczaj motywuje to zapobieganiem powikłaniom). Możesz pogorszyć przebieg infekcji wirusowej. Musisz myśleć o przyjęciu tylko wtedy, gdy gorączka utrzymuje się dłużej niż 3 dni lub zaostrzenie przewlekłego ogniska bakteryjnego. Oczywiste wskazania będą ustalane tylko przez lekarza!
3) Ostrożnie przestrzegaj przepisanego przebiegu leczenia antybiotykiem przepisanym przez lekarza. W żadnym wypadku nie przestawaj brać po tym, jak poczujesz się lepiej. Choroba na pewno wróci.
4) Nie dostosowuj dawki leku podczas leczenia. W małych dawkach antybiotyki są niebezpieczne i wpływają na powstawanie oporności bakteryjnej. Na przykład, jeśli wydaje ci się, że 2 tabletki 4 razy dziennie jest trochę za dużo, 1 tabletka 3 razy dziennie jest lepsza, to jest prawdopodobne, że wkrótce będziesz potrzebować 1 zastrzyk 4 razy dziennie, ponieważ tabletki przestaną działać.
5) Weź antybiotyki powinny być spłukane 0,5-1 szklanką wody. Nie próbuj eksperymentować i pić herbatę, sok, a nawet więcej mleka. Wypijesz je za nic. Mleko i produkty mleczne należy przyjmować nie wcześniej niż 4 godziny po zażyciu antybiotyku lub całkowicie porzucić na czas trwania terapii.
6) Zwracaj uwagę na pewną częstotliwość i kolejność przyjmowania leku i jedzenia (różne leki przyjmowane są inaczej: przed, w trakcie, po posiłku).
7) Ściśle przestrzegać określonego czasu przyjmując antybiotyk. Jeśli raz dziennie, to o tej samej porze, jeśli 2 razy dziennie, a następnie ściśle po 12 godzinach, jeśli 3 razy - po 8 godzinach, jeśli 4 razy - po 6 godzinach i tak dalej. Ważne jest, aby wytworzyć określone stężenie leku w organizmie. Jeśli nagle przegapiłeś przyjęcie, weź lek tak szybko, jak to możliwe.
8) Przyjmowanie antybiotyków wymaga znacznego zmniejszenia wysiłku fizycznego i całkowitego odrzucenia sportu.
9) Istnieją pewne interakcje niektórych leków ze sobą. Na przykład działanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych zmniejsza się podczas przyjmowania antybiotyków. Akceptacja leków zobojętniających (Maalox, Rennie, Almagel i innych), jak również enterosorbentów (węgiel aktywny, węgiel biały, enterosgel, poliphepam i inne) może wpływać na wchłanianie antybiotyku, dlatego jednoczesne podawanie tych leków nie jest zalecane.
10) Nie pij alkoholu (alkoholu) w trakcie leczenia antybiotykami.
Możliwość stosowania antybiotyków u kobiet w ciąży i karmiących piersią
Bezpieczne dla wskazań (tj. Obecność oczywistych korzyści przy minimalnych szkodach): penicyliny, cefalosporyny przez cały okres ciąży i laktacji (ale dziecko może rozwinąć dysbiozę jelitową). Po 12. tygodniu ciąży można przepisać leki z grupy makrolidów. Aminoglikozydy, tetracykliny, lewomycetyna, ryfampicyna, fluorochinolony są przeciwwskazane w czasie ciąży.
Potrzeba leczenia antybiotykami u dzieci
Według statystyk antybiotyki w Rosji otrzymują do 70-85% dzieci z czysto wirusowymi infekcjami, czyli antybiotyki nie zostały pokazane tym dzieciom. Wiadomo jednak, że to właśnie leki przeciwbakteryjne wywołują rozwój astmy oskrzelowej u dzieci! W rzeczywistości antybiotyki powinny być przepisywane tylko 5-10% dzieci z SARS i tylko wtedy, gdy występuje powikłanie w postaci ogniska bakteryjnego. Według statystyk, tylko u 2,5% dzieci nieleczonych antybiotykami wykrywa się powikłania, a u leczonych bez przyczyny powikłania są rejestrowane dwa razy częściej.
Lekarz i tylko lekarz wykrywa wskazania chorego dziecka do przepisywania antybiotyków: mogą one być zaostrzone przez przewlekłe zapalenie oskrzeli, przewlekłe zapalenie ucha, zapalenie zatok i zapalenie zatok, rozwijające się zapalenie płuc i tym podobne. Nie możesz się również wahać z powołaniem antybiotyków na zakażenie prątkami (gruźlica), gdzie specyficzne leki przeciwbakteryjne są kluczem do schematu leczenia.
Efekt uboczny antybiotyków:
1. Reakcje alergiczne (wstrząs anafilaktyczny, alergiczna dermatoza, obrzęk naczynioruchowy, astmatyczne zapalenie oskrzeli)
2. Działanie toksyczne na wątrobę (tetracykliny, ryfampicyna, erytromycyna, sulfonamidy)
3. Działanie toksyczne na układ krwiotwórczy (chloramfenikol, ryfampicyna, streptomycyna)
4. Działanie toksyczne na układ pokarmowy (tetracyklina, erytromycyna)
5. Złożone toksyczne - zapalenie nerwu nerwu słuchowego, uszkodzenie nerwu wzrokowego, zaburzenia przedsionkowe, możliwy rozwój zapalenia wielonerwowego, toksyczne uszkodzenie nerek (aminoglikozydy)
6. Yarish - reakcja Geizheimera (wstrząs endotoksynowy) - występuje, gdy przepisany jest antybiotyk bakteriobójczy, co prowadzi do „wstrząsu endotoksynowego” w wyniku masowego niszczenia bakterii. Rozwija się częściej z następującymi infekcjami (meningokokemia, dur brzuszny, leptospiroza itp.).
7. Dysbioza jelitowa - brak równowagi prawidłowej flory jelitowej.
Oprócz patogennych drobnoustrojów, antybiotyki zabijają zarówno przedstawicieli normalnej mikroflory, jak i warunkowo patogennych mikroorganizmów, z którymi układ odpornościowy był już „zaznajomiony” i hamowały ich wzrost. Po leczeniu antybiotykami organizm jest aktywnie skolonizowany przez nowe mikroorganizmy, które potrzebują czasu, aby zostać rozpoznanym przez układ odpornościowy, a ponadto te drobnoustroje są aktywowane, dla których antybiotyk nie działa. Stąd objawy obniżonej odporności w terapii antybiotykowej.
Zalecenia dla pacjentów po przebiegu antybiotykoterapii:
Po każdym przebiegu leczenia antybiotykami konieczna jest regeneracja. Wynika to przede wszystkim z nieuniknionych skutków ubocznych leków o dowolnym nasileniu.
1. Obserwuj oszczędną dietę, unikając pikantnych, smażonych, przesolonych i częstych (5 razy dziennie) dawek w małych porcjach przez 14 dni.
2. W celu skorygowania zaburzeń trawienia zalecane są preparaty enzymatyczne (Creon, Micrazyme, Hermital, Pancytrate, 10 tys. IU każdy lub 1 kapsułka. 3 razy dziennie przez 10-14 dni).
3. W celu skorygowania dysbiozy jelitowej (zaburzenia proporcji przedstawicieli normalnej flory) zaleca się stosowanie probiotyków.
- Baktisubtil 1 kapsułka 3 p / dobę przez 7-10 dni,
- Bifiform 1 tab 2 p / dzień 10 dni,
- Linnex 1 czapki 2-3 p / dzień 7-10 dni,
- Bifidumbacterin forte 5-10 dawek 2 p / dzień 10 dni,
- Atsipol 1 kapsułki 3-4 r / dzień przez 10-14 dni.
4. Po zażyciu leków hepatotoksycznych (na przykład tetracykliny, erytromycyny, sulfonamidów, ryfampicyny) zaleca się przyjmowanie hepatoprotektorów roślinnych: hepatriny, owsolu (1 czapka lub stół 2-3 razy dziennie), Kars (2 tab. 3 razy dziennie) w ciągu 14-21 dni.
5. Po przebiegu antybiotyków zaleca się przyjmowanie roślinnych immunomodulatorów (roztwory immunologiczne, echinacea) i unikanie hipotermii.
ANTYBIOTYKI
Każdy lek, a zwłaszcza chemioterapia (antybiotyk), jeśli nie jest wskazany, jest przeciwwskazany.
Termin „antybiotyk” dosłownie wygląda bardzo złowieszczo: „anty” - przeciw, „bio” - życie. Przeciwnik życia, w skrócie. Ale na szczęście nie chodzi tu o życie w ogóle, ale o życie mikroorganizmów w szczególności.
W 1928 roku odkryto penicylinę. Zwróć uwagę, nie wymyślone, nie wymyślone, a mianowicie otwarte. Przecież chodzi o to, że antybiotyki istniały i istnieją w żywej naturze tak długo, jak sama natura istnieje. Niektóre mikroorganizmy są zdolne do wytwarzania substancji, które chronią je przed szkodliwym działaniem innych mikroorganizmów. Substancje te są zasadniczo antybiotykami.
Jego laboratorium było małe i ciemne. Nigdy nie zamknął jej drzwi - typowy dziedziniec wejściowy. Nazywał się Alexander Fleming. Następnie został laureatem Nagrody Nobla i Sir Alexander Fleming.
To właśnie skłonność Fleminga do „niepokojów robotniczych” doprowadziła do odkrycia, które wkrótce wstrząsnęło światem.
Fleming był bakteriologiem. Jak badane są bakterie? Biorą jakieś środowisko, w którym zakłada się obecność bakterii (to medium może być cokolwiek - gleba, woda, żywność, krew, itp.) I umieszczane na specjalnej płaskiej płytce z substancjami odżywczymi, w których domniemane bakterie powinny się rozmnażać. Bakterie rosną i na miseczce tworzą się wyraźnie widoczne plamy o różnych rozmiarach - kolonie drobnoustrojów. Kolonie nakłada się na specjalne szkło, malowane specjalnymi barwnikami, a następnie bada pod mikroskopem.
Wiele kubków, jego własnych, gromadzi się w laboratorium. Jeden z nich został zainfekowany pleśnią. Fleming „tylko” zwrócił uwagę na fakt, że kolonie bakterii (były gronkowcami) rozpuściły się wokół pleśni - to znaczy bakterie zmarły. Wniosek naukowca, że pleśń wytwarza rodzaj substancji, która może zniszczyć mikroby, doprowadził do odkrycia penicyliny.
W przypadku odkrycia penicyliny taki „producent” antybiotyku okazał się specjalnym rodzajem pleśni. Pozostaje „całkiem sporo” - pożyczyć tylko nieodłączną broń z formy, dowiedzieć się, jak stworzyć te bronie w ilościach odpowiadających potrzebom ludzkości i nauczyć się używać tych broni.
Od 1943 roku rozpoczęła się przemysłowa produkcja penicyliny. Od tego czasu antybiotyki stały się nieodzownym elementem nowoczesnej medycyny.
W końcu, jak na pierwszy rzut oka korzystanie z tych narzędzi wygląda prosto i logicznie. Istnieje drobnoustrój wywołujący chorobę. Istnieje lek, który może zniszczyć zarazek powodujący chorobę. Przypisujemy lek, niszczymy drobnoustrój, choroba znika. Wszystko jest bardzo proste i okazuje się świetne.
Ale im więcej przypisujemy i im więcej niszczymy, tym więcej pojawia się problemów. Antybiotyki to bardzo poważna broń. I trzeba umiejętnie używać poważnej broni.
Stąd wydaje się, że jest to całkiem naturalny i całkiem logiczny wniosek - tylko specjalista, odpowiednio przeszkolony, krótko mówiąc, lekarz może stosować antybiotyki. W praktyce jednak nie zawsze tak jest.
Podstawowa okazja do walki z infekcjami była tak lubiana przez ludzi, że prawie niemożliwe jest spotkanie z osobą, która nigdy nie próbowała „zmiażdżyć” mikroba w sobie. Każdy antybiotyk w jakiejkolwiek aptece zostanie sprzedany bez recepty. Ostatnio jednak liczba kochanków, którzy mają być leczeni sami, powoli spada z powodu ogólnego spadku wypłacalności ludności, ale nie oszczędzają pieniędzy dla dzieci i są obrażani przez lekarzy, jeśli nie przepisują niczego poważnego.
Jego celem nie jest nauczenie czytelników używania antybiotyków! Zadanie polega na:
- po raz kolejny podkreślić złożoność i niepewność terapii antybiotykowej;
- zwracać uwagę na oczywistość: fakt powołania, dawka, warunki stosowania i bezpośredni wybór antybiotyku wymagają najwyższego profesjonalizmu - pewnej i znacznej wiedzy, doświadczenia, intuicji, zdrowego rozsądku;
- Wyjaśnij znaczenie niektórych szczególnie mądrych słów medycznych, które muszą towarzyszyć procesowi leczenia antybiotykami;
- lista i nalegać na obowiązkowe wdrożenie zasad antybiotyków. Zasady są istotne szczególnie dla tych, którzy są leczeni antybiotykami (znajomość tych zasad dla tych, którzy leczą antybiotykami jest implikowana).
Antybiotyki nie są jedynymi środkami zdolnymi do niszczenia patogenów w organizmie.
Główna możliwość stosowania jakichkolwiek leków przeciwdrobnoustrojowych opiera się na fakcie, że w pewnej komórce bakteryjnej istnieją pewne struktury, które nie mają analogów w ludzkim ciele. Mówiąc najprościej, konieczne jest znalezienie czegoś w drobnoustroju (białku, enzymie), bez którego nie może istnieć, ale to „coś” powinno być charakterystyczne dla drobnoustroju - to znaczy nie powinno być takich enzymów ani białek u ludzi.
Przykład: ściana komórkowa niektórych bakterii w jej anatomii nie ma nic wspólnego z żadnymi komórkami jakiegokolwiek ssaka. Oczywiście jest całkiem możliwe (choć wcale nie łatwe) stworzenie substancji, która niszczy błonę bakteryjną, ale nie uszkadza komórek ludzkiego ciała. A tak przy okazji, niszcząc powłokę bakterii, jest słynna penicylina, ampicylina, cefaleksyna.
Inny przykład: prawie wszystkie bakterie mają enzym o złożonej nazwie „gyrase DNA”. Bez tego bakterie tracą zdolność do rozmnażania się i umierania szybko. Stworzone leki, które niszczą gyrazę DNA i, oczywiście, mają wyraźne działanie antybakteryjne na bardzo wiele bakterii - norfloksacyna, ofloksacyna itp.
Ale wymienione leki nie są antybiotykami!
Ten stan rzeczy nie jest zbyt jasny i wymaga wyjaśnienia.
Podkreślam jeszcze raz: antybiotyki to substancje wytwarzane przez niektóre mikroorganizmy w celu zniszczenia innych mikroorganizmów.
Niektóre grzyby (penicillium, cephalosporium itp.) Wytwarzają antybiotyki - na przykład penicylinę, cefalosporynę. Niektóre bakterie (promieniowce) wytwarzają antybiotyki - na przykład tetracyklina, streptomycyna.
Naukowcy próbują zmodernizować dowolny naturalny antybiotyk (zmienić, poprawić, uczynić go bardziej aktywnym wobec drobnoustrojów i mniej niebezpiecznym dla ludzi). Tak więc, zmieniając strukturę penicyliny, otrzymano jej syntetyczne pochodne, oksacylinę i ampicylinę; przez zmianę tetracykliny - doksycykliny, metacykliny itp. Zatem antybiotyki są naturalne i syntetyczne.
Jednocześnie środek przeciwdrobnoustrojowy może nie mieć nic wspólnego z żywą naturą - może być jedynie produktem ludzkiego umysłu, to znaczy może być substancją wymyśloną przez samego człowieka. Oczywiście słyszałeś o wielu takich przygotowaniach. Są to słynne sulfonamidy (streptocid, etazol, biseptol), nitrofurany (furazolidon, furagina), fluorochinolony (nazywane już nami norfloksacyna, ofloksacyna itp.).
Znaczenie powyższego: środki przeciwbakteryjne i antybiotyki to nie to samo.
W medycynie jest takie określenie - „chemioterapia”. Chemioterapia to leczenie chorób zakaźnych za pomocą leków. A wszystkie wymienione przez nas leki - sulfonamidy, antybiotyki, fluorochinolony i nitrofurany - są środkami chemioterapeutycznymi lub, co zrozumiałe, środkami przeciwbakteryjnymi.
Dostarczane informacje mają znaczenie bardziej teoretyczne niż praktyczne, ponieważ zasady i zasady stosowania wszelkich środków przeciwdrobnoustrojowych są takie same. Wszystko, co opowiem o antybiotykach, będzie w równym stopniu dotyczyło fanów Biseptolu i fanów furazolidonu, jak i wszystkich innych fanów do walki z drobnoustrojami.
Antybiotyki są różne i jest to dość oczywiste. Ale stosując całkowicie specyficzny antybiotyk w każdym konkretnym przypadku, lekarze (powtarzam, lekarze) wychodzą z bardzo specyficznych właściwości danego leku. Jakie są te właściwości?
ANTYBIOTYCZNY SPEKTRUM AKCJI
Każdy antybiotyk działa na ściśle określone mikroorganizmy. Na przykład penicylina jest aktywna na tak zwane ziarniaki - paciorkowce, meningokoki, gonokoki, pneumokoki, ale nie działa na E. coli, pałeczkę czerwonkę, salmonellę. Przeciwnie, antybiotyk polimyksyna działa na pałeczki, ale nie działa na ziarniaki. Lewomycetyna i ampicylina działają w pierwszym i drugim. Oznacza to, że spektrum działania chloramfenikolu jest szersze niż w przypadku penicyliny. Stąd oczywiste koncepcje „antybiotyku o szerokim spektrum” i „antybiotyku o wąskim spektrum”.
Czy to dobry czy zły antybiotyk o szerokim spektrum? Z jednej strony jest to bardzo dobre, ponieważ jeśli czynnik sprawczy nie jest znany (cóż, po prostu nie wiadomo, kto spowodował konkretne zapalenie opon mózgowych lub specyficzne zapalenie płuc), stosowanie antybiotyku o szerokim spektrum działania jest bardziej skuteczne. Z drugiej strony taki antybiotyk zniszczy nie tylko patogen choroby, ale także „spokojne” bakterie jelitowe, które przejawiają się jako dysbakterioza. Stąd oczywistym wnioskiem jest to, że antybiotyki o wąskim spektrum działania (penicylina, oksacylina, erytromycyna) są korzystniejsze niż antybiotyki o szerokim spektrum działania (ampicylina, gentamycyna, tetracyklina, lewomycetyna). Lecz lekarzowi jest trudniej leczyć lekami o wąskim zakresie - łatwiej jest nie zgadywać, nie dostawać, nie pomagać, aw końcu udowodnić winę.
MECHANIZM DZIAŁANIA ANTYBIOTYCZNEGO
Niektóre antybiotyki całkowicie hamują wzrost bakterii, tj. Niszczą je nieodwracalnie. Takie antybiotyki są nazywane bakteriobójczymi, działają na bardzo ważne struktury komórkowe, niszcząc mikroorganizmy szybko iw dużych ilościach. Penicylina niszczy skorupkę bakterii, a ta druga nie ma szans na przeżycie. Oczywiste jest, że penicylina jest antybiotykiem bakteriobójczym, podobnie jak ampicylina, cefaleksyna, gentamycyna.
Niektóre antybiotyki są zupełnie inne - zapobiegają rozwojowi bakterii. Kolonia mikroorganizmów nie wzrasta, bakterie z jednej strony umierają same („ze starości”), z drugiej - są aktywnie niszczone przez komórki odpornościowe (leukocyty) i osoba szybko się regeneruje. Takie antybiotyki - nazywane są bakteriostatykami - pomagają organizmowi zwalczać samą infekcję. Przykładami są erytromycyna, tetracyklina, lewomycetyna.
Jeśli przestaniesz wcześnie przyjmować antybiotyk bakteriostatyczny, choroba na pewno powróci. Działanie leku bakteriobójczego jest szybsze.
DYSTRYBUCJA ANTYBIOTYKÓW W ORGANIZMIE
Bez względu na to, jak antybiotyk dostanie się do organizmu, ostatecznie trafia do krwi i rozprzestrzenia się po całym ciele. Jednocześnie w pewnym narządzie pewien antybiotyk gromadzi się w dość określonej ilości.
Zapalenie ucha może być leczone penicyliną i ampicyliną, ale ampicylina gromadzi się lepiej w jamie ucha środkowego, dlatego będzie skuteczniejsza. Linkomycyna antybiotykowa dobrze wnika do kości i jest stosowana w leczeniu zapalenia kości i szpiku (ropnego zapalenia kości). Polimyksyna, spożywany antybiotyk, nie jest w ogóle wchłaniany do krwi i działa tylko w jelitach - jest wygodny w leczeniu infekcji jelitowych.
Dystrybucja w organizmie niektórych współczesnych leków jest wyjątkowa. Na przykład antybiotyk azytromycyna jest szczególnie związany z fagocytami - komórkami odpornościowymi, które absorbują i trawią bakterie. Gdy w organizmie pojawia się ognisko zapalenia, fagocyty poruszają się tam i gromadzą się w dużej liczbie w ognisku zapalnym. Azytromycyna porusza się wraz z fagocytami - czyli z zapaleniem płuc, maksymalna ilość antybiotyku będzie w płucach, aw odmiedniczkowym zapaleniu nerek będzie w nerkach.
SPOSOBY WPROWADZENIA ANTYBIOTYKU DO CIAŁA
„Bezpośredni” antybiotyk w miejscach akumulacji drobnoustrojów może być inny. Możesz smarować skórę maścią z owrzodzeniem antybiotykowym. Można połknąć (tabletki, krople, kapsułki, syropy). Możesz kłuć - w mięsień, w żyłę, w kanał kręgowy.
Droga podawania antybiotyku w zasadzie nie ma znaczenia - ważne jest, aby antybiotyk był na czas we właściwym miejscu i we właściwej ilości. Jest to cel strategiczny. Ale pytanie taktyczne - jak to osiągnąć - jest nie mniej ważne.
Oczywiście, wszystkie pigułki są wyraźnie wygodniejsze niż zastrzyki. Ale Niektóre antybiotyki w żołądku są niszczone, takie jak penicylina. Inne nie są wchłaniane lub prawie nie wchłaniane z jelit, takie jak gentamycyna. Pacjent może mieć wymioty, może nawet być nieprzytomny. Wpływ połkniętego leku następuje później niż z tego samego leku dożylnego - jasne jest, że im cięższa choroba, tym więcej powodów do nieprzyjemnych zastrzyków.
SPOSOBY OSZCZĘDZANIA ANTYBIOTYKÓW Z CIAŁA
Niektóre antybiotyki - na przykład penicylina lub gentamycyna - są wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Pozwala to, z jednej strony, na skuteczne leczenie chorób nerek i dróg moczowych, ale z drugiej strony, ze znacznym upośledzeniem czynności nerek, wraz ze zmniejszeniem ilości moczu, może prowadzić do nadmiernego gromadzenia antybiotyku w organizmie (przedawkowanie).
Inne leki, takie jak tetracyklina lub ryfampicyna, są nie tylko wydalane z moczem, ale także z żółcią. Ponownie, skuteczność jest oczywista w chorobach wątroby i dróg żółciowych, ale konieczna jest szczególna ostrożność w przypadku niewydolności wątroby.
Nie ma leków bez skutków ubocznych. Antybiotyki nie są wyjątkiem, mówiąc delikatnie.
Możliwe są reakcje alergiczne. Niektóre leki często powodują alergie, takie jak penicylina lub cefaleksyna, inne rzadko, takie jak erytromycyna lub gentamycyna.
Niektóre antybiotyki mają szkodliwy (toksyczny) wpływ na niektóre narządy. Gentamycyna - na nerki i nerw słuchowy, tetracyklina - na wątrobie, polimyksyna - na układ nerwowy, chloramfenikol - na krwi itp. Po zażyciu erytromycyny często występują nudności i wymioty, duże dawki chloramfenikolu powodują omamy i zmniejszają ostrość wzroku, wszelkie antybiotyki szerokie spektrum działania przyczynia się do rozwoju dysbiozy.
A teraz pomyślmy o tym!
Z jednej strony oczywiste jest, co następuje: odbiór dowolnego środka przeciwbakteryjnego wymaga obowiązkowej znajomości wszystkiego, co zostało wymienione powyżej. Oznacza to, że wszystkie plusy i minusy wszystkich powinny być dobrze znane, w przeciwnym razie - konsekwencje leczenia mogą być najbardziej nieprzewidywalne.
Ale z drugiej strony, czy połykałeś Biseptol lub, za radą sąsiada, wbijając tabletkę ampicyliny w dziecko, czy opisałeś swoje działania? Czy wszyscy to wiedzieliście?
Oczywiście nie wiedziałem. Nie wiedzieli, nie myśleli, nie podejrzewali, chcieli najlepszego.
Lepiej - wiedzieć i myśleć.
Co musisz wiedzieć
- Każdy środek przeciwbakteryjny powinien być przepisywany tylko przez lekarza!
- Niedopuszczalne jest stosowanie leków przeciwbakteryjnych w zakażeniach wirusowych, rzekomo w celu zapobiegania - w celu zapobiegania rozwojowi powikłań. Nigdy się nie udaje, wręcz przeciwnie - jest jeszcze gorzej. Po pierwsze, ponieważ zawsze istnieje drobnoustrój, który przetrwa. Po drugie, ponieważ niszcząc niektóre bakterie, tworzymy warunki do reprodukcji innych, zwiększając i nie zmniejszając prawdopodobieństwa wszystkich tych samych komplikacji. Krótko mówiąc, antybiotyk należy podawać, gdy infekcja bakteryjna już istnieje, i nie zapobiegać temu. Najbardziej poprawne podejście do profilaktycznej antybiotykoterapii jest nieodłącznie związane z hasłem wysuniętym przez genialnego filozofa M. M. Zhvanetsky'ego: „Powinniśmy znosić kłopoty, gdy nadejdą!” [2]
Profilaktyczne leczenie antybiotykami nie zawsze jest złe. Po wielu operacjach, zwłaszcza narządach jamy brzusznej, jest to niezbędne. Podczas epidemii dżumy masowe spożycie tetracykliny jest w stanie chronić przed infekcją. Ważne jest, aby nie mylić takich pojęć jak profilaktyczna antybiotykoterapia w ogóle i profilaktyczne stosowanie antybiotyków w szczególności w zakażeniach wirusowych.
- Jeśli już podajesz antybiotyki (zaakceptuj), w żadnym wypadku nie przerywaj leczenia natychmiast po tym, jak stanie się to nieco łatwiejsze. Wymagany czas trwania leczenia może ustalić tylko lekarz.
- Nigdy nie błagaj o nic mocniejszego.
Pojęcie siły i słabości antybiotyku jest w dużej mierze arbitralne. Dla przeciętnego rodaka siła antybiotyku jest w dużej mierze związana z jego zdolnością do opróżniania kieszeni i portfeli. Ludzie naprawdę chcą wierzyć, że jeśli na przykład tienam jest 1000 razy droższy niż penicylina, to jest tysiąc razy bardziej skuteczny. Tak, było.
W terapii antybiotykowej istnieje coś takiego jak „antybiotyk z wyboru”. To znaczy, dla każdej infekcji, dla każdej konkretnej bakterii, zalecany jest antybiotyk, który powinien być użyty przede wszystkim - nazywany jest antybiotykiem z wyboru. Jeśli jest to niemożliwe - na przykład alergia - zalecane są antybiotyki drugiego rzutu itp. Dusznica - penicylina, zapalenie ucha środkowego - amoksycylina, dur brzuszny - lewomycetyna, koklusz - erytromycyna, dżuma - tetracyklina itp.
Wszystkie bardzo drogie leki są stosowane tylko w bardzo poważnych i, na szczęście, niezbyt częstych sytuacjach, gdy dana choroba jest wywoływana przez drobnoustrój, który jest oporny na większość antybiotyków, gdy występuje wyraźny spadek odporności.
- Przepisując dowolny antybiotyk, lekarz nie może przewidzieć wszystkich możliwych konsekwencji. Istnieją przypadki indywidualnej nietolerancji dla konkretnej osoby danego leku. Jeśli tak się stało i po zażyciu jednej tabletki erytromycyny, dziecko wymiotowało całą noc i skarżyło się na ból brzucha, wtedy lekarz nie jest winny. Leczenie zapalenia płuc może setki różnych leków. A im rzadziej stosuje się antybiotyk, tym szersze spektrum jego działania, a zatem im wyższa cena, tym większe prawdopodobieństwo, że pomoże. Ale tym większe prawdopodobieństwo toksycznych reakcji, dysbakteriozy, immunosupresji. Zastrzyki są bardziej prawdopodobne i doprowadzą do wyzdrowienia. Ale to boli, ale rany są możliwe w miejscu, w którym zostały ukłute. A jeśli alergia - po tym, jak pigułka została umyta w żołądku, a po wstrzyknięciu - co umyć? Krewni pacjenta i lekarz muszą koniecznie znaleźć wspólny język. Używając antybiotyków, lekarz zawsze ma możliwość bycia bezpiecznym - zamiast pigułek, zastrzyków, 6 razy dziennie zamiast 4, cefaleksyna zamiast penicyliny, 10 dni zamiast 7. Ale złoty środek, odpowiadający ryzyku niepowodzenia i prawdopodobieństwu szybkiego powrotu do zdrowia, zależy w dużej mierze od zachowania pacjenta i jego krewnych. Kto jest winny, jeśli antybiotyk nie pomógł? Czy to tylko lekarz? Jaki to organizm, który nawet przy pomocy najsilniejszych leków nie radzi sobie z infekcją! Cóż, to jest rodzaj stylu życia, który trzeba było zorganizować, aby zapewnić odporność na ekstremum. I nie chcę powiedzieć, że wszyscy lekarze są aniołami - ich błędy, niestety, nie są rzadkie. Ale konieczne jest przesunięcie akcentów, ponieważ dla konkretnego pacjenta nic nie daje odpowiedzi na pytanie „kto jest winny?”. Pytanie „co robić?” Jest zawsze bardziej istotne. Ale dość często:
- „Konieczne było wyznaczenie zastrzyków!”;
- „Co, oprócz penicyliny, nie znasz żadnego innego leku?”;
- „Co oznacza drogie, nie żałujemy Maszy!”;
„Czy, doktorze, gwarantujesz, że to pomoże?”;
„Po raz trzeci zmień antybiotyk, ale nie możesz wyleczyć zwykłego bólu gardła!”
v Chłopiec Sashy ma zapalenie oskrzeli. Lekarz przepisał ampicylinę, minęło 5 dni i stało się o wiele lepiej. Po 2 miesiącach, innej chorobie, wszystkie objawy są dokładnie takie same - ponownie zapalenie oskrzeli. Istnieją osobiste doświadczenia: ampicylina pomaga w tej chorobie. Nie będziemy przeszkadzać pediatrze. Będziemy spożywać sprawdzoną i skuteczną ampicylinę. Opisana sytuacja jest bardzo typowa. Ale jego konsekwencje są nieprzewidywalne. Faktem jest, że każdy antybiotyk może wiązać się z białkami surowicy iw pewnych okolicznościach stać się antygenem - to znaczy powodować wytwarzanie przeciwciał. Po zażyciu ampicyliny (lub jakiegokolwiek innego leku) przeciwciała przeciwko ampicylinie mogą znajdować się we krwi. W takim przypadku istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji alergicznych, czasem bardzo (!) Ciężkich. W tym przypadku alergia jest możliwa nie tylko dla ampicyliny, ale także dla każdego innego antybiotyku o podobnej strukturze chemicznej (oksacylina, penicylina, cefalosporyna). Wielokrotne wielokrotne stosowanie antybiotyku zwiększa ryzyko reakcji alergicznych. Jest jeszcze jeden ważny aspekt. Jeśli ta sama choroba nawraca po krótkim czasie, logiczne jest założenie, że po jej ponownym pojawieniu się (choroba) jest już związana z tymi drobnoustrojami, które „przeżyły” po pierwszym cyklu antybiotykoterapii, a zatem zastosowany antybiotyk nie będzie skuteczny.
- Konsekwencja poprzedniego akapitu. Lekarz nie może wybrać właściwego antybiotyku, jeśli nie ma informacji o tym, kiedy, co, jakie leki i jakie dawki otrzymało twoje dziecko. Rodzice muszą posiadać te informacje! Zapisz! Zwróć szczególną uwagę na wszelkie przejawy alergii.
- Nie próbuj dostosowywać dawki leku. Antybiotyki niskodawkowe są bardzo niebezpieczne ze względu na wysokie prawdopodobieństwo opornych bakterii. A jeśli wydaje ci się, że „2 tabletki 4 razy dziennie” jest dużo, a „1 tabletka 3 razy dziennie” jest w sam raz, to całkiem możliwe, że wkrótce będziesz potrzebować 1 zastrzyk 4 razy dziennie.
- Nie rozstawaj się z lekarzem, dopóki nie zrozumiesz wyraźnie zasad przyjmowania konkretnego leku. Erytromycyna, oksacylina, chloramfenikol - przed posiłkami, przyjmowanie ampicyliny i cefaleksyny - w dowolnym momencie tetracyklina nie jest możliwa w mleku. Doksycyklina - 1 raz dziennie, Biseptol - 2 razy dziennie, tetracyklina - 3 razy dziennie, cefaleksyna - 4 razy dziennie.
Jeszcze raz o najważniejszej rzeczy.
Miliony ludzi zawdzięczają życie i zdrowie antybiotykom. Ale:
pomiędzy antybiotykiem a osobą musi koniecznie być najważniejszym pośrednim ogniwem: LEKARZ, który leczy osobę antybiotykiem.
[1] Z pewnością docenisz wartość tego cytatu dopiero po zapoznaniu się z treścią rozdziału. Co do autora, profesor V. G. Bochorishvili jest prawdziwym profesjonalistą i ekspertem w dziedzinie leczenia antybiotykami, w niedawnej przeszłości dyrektor kliniki zajmującej się leczeniem sepsy (zatrucie krwi).
[2] W profilaktycznej terapii antybiotykowej przeczytaj także rozdział „Zapalenie płuc”.