Czy można grać w sport z zimnem, gdy temperatura minęła?

Zapalenie gardła

Normalne samopoczucie i niedyspozycja w godzinach wieczornych nie może oznaczać zadowalającego stanu zdrowia. Pacjent wymaga schematu oszczędzającego, pozostań w domu. Przez zimno i gorączkę „na nogach” ludzie sami prowokują dodatkowe infekcje, przepracowanie i obniżoną odporność, komplikacje narządów i układów wewnętrznych. Jeśli sam odczuwasz lekki przepływ zimna i inne objawy oprócz złego samopoczucia, możesz wykonywać lekkie treningi w zakresie sprawności fizycznej. Obciążenie powinno być stosowane stopniowo i 3-4 dni po pierwszych objawach.

Senność, niedyspozycja, nieznaczna temperatura ciała - wszystko to może wpływać na pogorszenie stanu zdrowia po wysiłku, więc ogólnie lepiej jest powstrzymać się od chodzenia na siłownię. Biorąc pod uwagę cel twoich zajęć, powinieneś powstrzymać się od treningu i pominąć 1-2 sesje. Ciało stanie się silniejsze, siła wróci, a sport przyniesie niezbędne korzyści. W okresie niedyspozycji obciążenia sportowe są nie tylko bezużyteczne, ale mogą również powodować pewne szkody spowodowane procesami biochemicznymi wewnątrz ciała.

Podczas choroby z powodu choroby, stresu, silnego zmęczenia, stresu neuropsychiatrycznego i długotrwałego głodzenia organizm wytwarza specjalny hormon - kortyzol. Hormon należy do grupy katabolicznej, która przyczynia się do niszczenia białka, w tym białka mięśniowego, zwiększa poziom glukozy we krwi i przyczynia się do gromadzenia tłuszczu. Kortyzol pomaga organizmowi dostosować się do warunków awaryjnych, tworząc dodatkowe zasoby dla przywrócenia ludzkiej siły.

Innymi słowy, ciało zaczyna intensywne gromadzenie pożytecznych i odżywczych składników, dzieląc białko na aminokwasy i glikogen we krwi na glukozę.

Okazuje się, że dając ostatnią siłę treningu dla choroby, organizm gromadzi tłuszcze i pierwiastki śladowe, z powodu zniszczenia struktur mięśniowych.

Czy można trenować z zimnem? W przypadku każdej aktywności fizycznej istnieje szczególna liczba czynników, które należy wziąć pod uwagę podczas chodzenia na siłownię. Klasy są zabronione w obecności następujących stanów:

gorączka;

objawy infekcji wirusowej lub bakteryjnej;

bóle stawów;

choroby zapalne gardła (zapalenie migdałków);

okres terapii antybiotykowej (przyjmowanie antybiotyków ogólnoustrojowych).

Akceptacja leków przeciwgorączkowych, antybiotyków i uczestniczenie w treningu może niekorzystnie wpływać na stan nerek, wątroby, struktur płucnych. Temperatura może wzrosnąć nawet na tle narkotyków. Ćwiczenia zwiększają obciążenie serca i naczyń krwionośnych. Przy obciążonej historii klinicznej jednoczesny przebieg ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego, grypy lub przeziębienia z pogarszającym się stanem wymaga od pacjenta spoczynku w spokoju i przestrzegania schematu ochronnego.

Po odzyskaniu, aby rozpocząć zajęcia nie powinny natychmiast. Ciało potrzebuje czasu na regenerację, więc wystarczy ograniczyć się do wędrówek na świeżym powietrzu, lekkiego biegania w parku lub w lesie. Ćwiczenie powinno być stopniowe.

Trening na przeziębienie może być przydatny do poprawy naturalnej wentylacji płuc, poprawy krążenia krwi, pobudzenia ogólnego tonu ciała. Korzystnym efektem może być tylko nieskomplikowane przeziębienie. Podczas łagodnego przeziębienia bez gorączki i objawów powikłań należy przestrzegać kilku zaleceń:

skrócić czas szkolenia o 20-30 minut w zależności od godziny zajęć;

zmniejszyć intensywność aktywności fizycznej w 50%;

zrobić rozgrzewkę, wykonując proste ćwiczenia;

preferuj jogę, pilates, powolne rozciąganie na podłodze;

pij wodę podczas lekcji.

Podczas odzyskiwania ciała należy przestrzegać tych samych zasad. Nadmierne obciążenia w okresie rehabilitacji mogą wywołać nowy skok choroby.

Podczas ćwiczeń w sali otoczonej przez dużą liczbę ludzi, należy powstrzymać się od zajęć przez okres do 2 tygodni, aby wyeliminować ryzyko ponownej infekcji kropelkami powietrza.

Ważne jest, aby zrozumieć, że podczas przeziębienia bez szczególnych objawów można biegać i uprawiać sport, a przy grypie ważne jest, aby być w domu i odpoczywać w łóżku. Niestety nie wskazałeś, jak długo trwa chłód. Być może są to początkowe objawy ARVI lub grypy. Aby uniknąć komplikacji i powikłań w sytuacji klinicznej, lepiej jest nie chodzić na siłownię.

Powinieneś również odłożyć kolejne zajęcia, jeśli nastąpiło znaczące pogorszenie procesu szkolenia. Ciało wymaga wystarczających zasobów i kosztów energii dla choroby, kierując wszystkie siły do ​​wyeliminowania patogennych patogenów. W okresie zimnym musisz pić wystarczająco dużo płynu. Idealną opcją byłyby wywary oparte na jagodach, ziołach, suszonych owocach.

Ważne jest przestrzeganie diety, rzucenie palenia, alkohol. W celu szybkiego powrotu do zdrowia należy przyjmować kompleksy witaminowe, świeże soki, świeże warzywa i owoce. Nasycenie ciała witaminami ma korzystny wpływ na ogólny stan, poprawia nastrój, zwiększa odporność na patogenną mikroflorę.

Jeśli dzieci w okresie przeziębienia i jego powikłania są zwolnione z wychowania fizycznego, dorośli powinni samodzielnie ocenić własne samopoczucie i podjąć decyzję. Lepiej jest pozwolić ciału odpocząć i odzyskać siły niż po treningu, aby wywołać wzrost temperatury i dodać różne komplikacje.

Czy przy zimnie można uprawiać sport? Zalecenia dotyczące gorączki, bólu gardła i kaszlu do ćwiczeń

Wraz z nadejściem zimnej pogody i poza sezonem wiele osób zmaga się z przeziębieniem. Takie choroby są znacząco nieuregulowane, ale czy są przeciwwskazaniem do uprawiania sportu?

Szkolenie podczas ARVI

Wydaje się, że korzyści ze sportu dla zdrowia absolutnie nie mają wątpliwości. Dlatego wielu ludzi, którzy regularnie angażują się w wysiłek fizyczny, nawet podczas choroby, nie spieszy się z ich porzuceniem. Jednak większość trenerów i lekarzy jest przekonana, że ​​odpowiedź na pytanie, czy możliwe jest uprawianie sportu z zimnem, jest negatywna. Złe samopoczucie i aktywność fizyczna nie są zbyt kompatybilne. Dlatego przed niezdrowym treningiem lepiej myśleć uważnie.

Zajęcia fitness, jeśli masz ból gardła

Wydawałoby się, że lekkie ból gardła nie jest zbyt zaburzonym stanem zdrowia. Jednak badania pokazują, że każde zimno (nawet nieskomplikowane) spowalnia procesy anaboliczne i uruchamia produkcję hormonu katabolicznego pod nazwą kortyzolu. Ta substancja może zniszczyć mięśnie. Zajęcia sportowe zachęcają jedynie do procesów katabolicznych, które na tle wolniejszego metabolizmu zmniejszają efekt treningu do zera i naruszają integralność tkanki mięśniowej.

Ból gardła występuje zwykle w początkowej fazie ARVI, im bliżej do wyzdrowienia - tym mniejszy jest nasilenie tego objawu. Dlatego z takim naruszeniem klas dobrego samopoczucia na siłowni lepiej jest odłożyć na później.

Czy warto iść do hali z zimnem czy nie?

Czasami katar jest prawie jedynym objawem przeziębienia. Również taki znak można zaobserwować na końcowym etapie powrotu do zdrowia, kiedy wszystkie narządy i układy stopniowo wracają do normy. Ale czy katar może zapobiegać sportowi? Istnieje kilka interesujących teorii na ten temat:

  • Wielu doświadczonych sportowców twierdzi, że aktywność fizyczna może wyeliminować objawy przekrwienia błony śluzowej nosa, ponieważ krew przyspiesza podczas uprawiania sportu. Ten efekt ma miejsce, szczególnie podczas ćwiczeń na świeżym powietrzu. Jest to jednak raczej krótkotrwałe, wkrótce po zakończeniu zajęć zatory powracają, a na tle ogólnego zmęczenia można je odczuć jeszcze wyraźniej.
  • Sieć zawiera również teorię „reguła ponad szyją”, która stwierdza, że ​​przy koncentracji objawów złego samopoczucia tylko w obszarze gardła i nosa jest całkiem możliwe kontynuowanie ćwiczeń. Ale takie zaufanie zostało całkowicie zniszczone przez światowych naukowców. Ludzkie ciało jest holistycznym mechanizmem, a wszystkie jego organy i systemy są ze sobą ściśle powiązane. Nie można oddzielnie leczyć gardła i nosa.
  • Niektórzy lekarze ostrzegają, że przy chorobach laryngologicznych patogenne mikroorganizmy są blokowane przez węzły chłonne, a aktywność fizyczna aktywuje przepływ limfy i może prowokować ich rozprzestrzenianie się w organizmie.

Lekarze pozwalają na niezbyt intensywny trening, gdy katar ma charakter niezakaźny lub jest szczątkowy i wcale nie wpływa na twoje samopoczucie.

Sport nie pomoże szybko pozbyć się przeziębienia. A jeśli huśtasz się w zakurzonym pokoju lub pływasz w basenie, przeziębienie może być jeszcze gorsze.

Siłownia i kaszel

Kaszel jest kolejnym warunkiem, w którym chodzenie na siłownię jest lepiej przełożone na później. Podczas treningu osoba jest zmuszona do częstego wykonywania głębokich ruchów oddechowych przez usta, co może pogorszyć problem kaszlu i przyczynić się do rozprzestrzeniania się infekcji. Lekarze ostrzegają, że ćwiczenia na bujanym fotelu lub intensywny trening na maszynach sercowo-naczyniowych, gdy kaszel zwiększa ryzyko powikłań. W rezultacie nawet niewielki kaszel jest obarczony rozwojem zapalenia oskrzeli lub zapalenia płuc.

Ryzyko powikłań wzrasta kilkakrotnie podczas treningu w zamkniętych pomieszczeniach i tłumie ludzi.

Czy można trenować z temperaturą?

Temperatura jest poważnym objawem. Po pierwsze, ta manifestacja niedyspozycji wskazuje na aktywną fazę choroby, a po drugie, wskazuje, że organizm aktywnie walczy z tą dolegliwością.

Trening w temperaturze jest bezwzględnie przeciwwskazany, nawet jeśli pogorszenie stanu zdrowia nie jest zbyt wyraźne. Zalecenie to wyjaśniono bardzo prosto:

  • W temperaturze ciało spędza całą swoją siłę na zwalczaniu infekcji, a każde ćwiczenie osłabia je i zmniejsza jego odporność. W rezultacie choroba może rozprzestrzeniać się bardziej niż mogłaby.
  • Zwiększona temperatura natychmiast wpływa na pracę serca. Trening przyspiesza bicie serca jeszcze bardziej. I to jest niebezpieczne: możesz napotkać arytmię, przeciążenie mięśnia sercowego i jego zapalenie (zapalenie mięśnia sercowego).
  • Gdy pożądana jest temperatura, należy przestrzegać trybu leżenia lub półpełnego łóżka. Jeśli nosisz chorobę na nogach, możesz napotkać niebezpieczne komplikacje w nerkach, stawach i innych narządach i układach.

Nawet jeśli życie podlega rygorystycznej dyscyplinie i żelaznej woli, podczas aktywnej fazy choroby lepiej dać sobie trochę luzu i po prostu się położyć. Pomoże to szybko odzyskać i uniknąć komplikacji.

Kiedy powrócić do wysiłku fizycznego?

Powrót do sportu po zimnie jest możliwy dopiero po ostatnim wyzdrowieniu. W takim przypadku powinieneś przestrzegać kilku prostych zasad:

  • Wykonuj tylko połowę mocy, zmniejszając czas trwania treningu.
  • Przy dobrym zdrowiu lub nawet przy jego poprawie możesz nieznacznie zwiększyć obciążenie.
  • Jeśli źle się czujesz, powinieneś odmówić kontynuowania treningu i odpoczynku.
  • Trenować w ograniczonym tempie powinno być co najmniej tydzień po chorobie.

Lekarze i trenerzy są przekonani, że nie ma dokładnej definicji, ile trzeba zrezygnować z treningu fizycznego po chorobie. Ten czas dla każdej osoby jest ustalany indywidualnie, w zależności od stanu zdrowia.

Czy mogę trenować na zimno?

Możesz uprawiać sport z przeziębieniem, katarem i innymi chorobami, ale tylko dzięki lekkiemu programowi, ponieważ organizm zwalcza patogeny, a dodatkowe obciążenie układu mięśniowego pogarsza sytuację. Jeśli idziesz na siłownię na przeziębienie, trenujesz ciężko i ćwiczysz, pozytywny wpływ na proces gojenia się zmniejsza. Dlatego nie zaleca się trenowania i wykonywania silnych ćwiczeń fizycznych, gdy jesteś chory, aż do całkowitego ustąpienia zimna.

Co dzieje się w ciele?

Z zimnem wzrasta produkcja hormonu kortyzolu, ze względu na szkodliwy wpływ na tkankę mięśniową. Kortyzol jest hormonem, z chorobami nieżytowymi produkowany jest w dużych ilościach, charakteryzujących się zniszczeniem białek i włókien mięśniowych. Kortyzol jest produkowany w dużych ilościach, gdy jest narażony na następujące czynniki:

  • przepracowanie (po treningu);
  • strach;
  • stres;
  • post;
  • zimno, ból gardła i inne choroby.

Ale hormon ten ma również użyteczną funkcję, która polega na przyciąganiu składników odżywczych. Kiedy jesteś chory, organizm potrzebuje materiałów budowlanych, którymi są aminokwasy i glikogen. Hormon bierze udział w rozkładaniu białek na aminokwasy, a glukoza w glikogen. W tym przypadku ciało jest przechowywane wraz z materiałami budowlanymi wymaganymi do jego odzyskania po SARS.

Aby uprawiać sport, jeśli możesz przeziębić się z zimnem, ale nie powinieneś, nie ma w nim dodatniej dynamiki. Sport nie poprawia stanu. Ponadto działanie hormonu kortyzolu nie jest korzystne dla wysiłku fizycznego, ale tylko przyczynia się do zniszczenia masy mięśniowej. Dlatego ćwiczenia, idź na siłownię, aby ćwiczyć ćwiczenia, nie jest to konieczne.

Zasada „nad szyją”

Wśród zapalonych sportowców istnieje taka zasada, która nazywa się „nad szyją”. Osobliwością tej reguły jest możliwość uprawiania sportu w bujanym fotelu z zimnem, jeśli objawy choroby pojawiają się nad szyją. Oznacza to, że jeśli boli cię głowa, zęby, gardło, zatkany nos lub migdałki są zapalone, możesz to zrobić. Jedyną rzeczą nieznaną jest nazwa założyciela tej reguły, która nieuchronnie prowadzi do różnych komplikacji, jeśli zostanie zastosowana.

Aby dowiedzieć się, dlaczego nie zaleca się przestrzegania zasady „nad szyją” i trenować na zimno, zastanów się, jaki jest układ limfatyczny. Tak więc układ limfatyczny jest reprezentowany w postaci węzłów chłonnych i innych małych naczyń. Naczynia te są wypełnione płynem limfatycznym, który aktywnie uczestniczy w eliminacji toksyn i szkodliwych substancji. W normalnym stanie, gdy osoba jest zdrowa i nic nie boli, węzły chłonne są niewidoczne, ale jeśli wirusy go przytłoczą, wówczas węzły te będą się powiększać.

Powiększone węzły chłonne wskazują na przewagę procesów patologicznych. Wzrastają, tworząc rodzaj bariery dla wirusów, dzięki czemu nie rozprzestrzeniają się na inne narządy i układy, co wskazuje, że istnieje aktywna walka leukocytów z drobnoustrojami.

Jeśli w przypadku zimnej choroby objawy przejawiają się w postaci przekrwienia błony śluzowej nosa, kaszlu, bólu głowy, wysiłku fizycznego, treningu i ćwiczeń fizycznych, wówczas zakażenie rozprzestrzeni się na całe ciało. Wynika to z faktu, że węzły chłonne nie będą w stanie wytworzyć bariery podczas ćwiczeń, więc wirus rozprzestrzenia się na wszystkie narządy i układy. Zaleca się, aby w ciągu tygodnia przejść kurację i położyć się w domu, a po ustaniu zimna rozpocząć stwardnienie mięśni.

Sport w temperaturze

Zimno, przeziębienia, zapalenie migdałków często objawia się rozwojem wysokiej temperatury ciała. Ponadto wartość temperatury zależy od powikłania choroby, ale często wskaźnik termometru osiąga 38,5-39 stopni. W tym przypadku ludzie, którzy chcą trenować i uprawiać sport, po prostu nie mogą tego zrobić. Dlaczego Powodem jest to, że wraz z rozwojem takiej temperatury następuje całkowita impotencja i osłabienie, ból gardła, dreszcze. Ponadto gorączka osoby, a jeśli nie obniżysz temperatury, może być śmiertelna. Jak być w sytuacjach, gdy temperatura utrzymuje się na poziomie 37 - 37,2 stopni, a całe ciało boli i boli?
Sytuacja sugeruje, że walka z infekcją. Temperatura 37 - 37,2 stopni i ból gardła - jest to nawet gorsze niż 38 lub 39, ponieważ takiej temperatury nie można zestrzelić. Zabronione są również zajęcia sportowe dla pacjentów o temperaturze 37,2 stopni lub z przeziębieniem.

Często temperatura 37 stopni powoduje następujące choroby:

  • zapalenie wątroby;
  • zaburzenia hormonalne;
  • astma;
  • gruźlica;
  • ból gardła

Objawowy, powodujący rozwój 37-stopniowej temperatury ciała, występuje pod wpływem różnych poważnych chorób. Dlatego zamiast uprawiać sport w temperaturze ciała 37 stopni, a nawet przy przeziębieniu, należy się spieszyć do szpitala: w celu leczenia gardła, ostrych infekcji wirusowych układu oddechowego i innych przeziębień.

Jak szybko odzyskać?

Jeśli pomimo wszystko, jeśli przeziębiłeś się, pobiegłeś na siłownię na trening, to ważne jest, aby wiedzieć, że w celu szybkiego powrotu do zdrowia musisz dwukrotnie zmniejszyć obciążenie. Czas treningu skrócony do 40 minut. Podczas ćwiczeń pij dużo wody małymi łykami. Woda nie powinna być zimna, aby nie wywoływać komplikacji.

Jeśli nadal chcesz uprawiać sport, ważne jest, aby preferować następujące rodzaje ćwiczeń:

  • bieganie po torze;
  • krok aerobik;
  • medytacja;
  • rozciąganie;
  • zajęcia fitness.

W przypadku przeziębienia zabronione są zajęcia sportowe wymagające intensywnego wysiłku fizycznego, martwego ciągu, wyciskania i przysiadów. Pokaż swoje maksimum przy zimnie, na które nie możesz sobie pozwolić, więc lepiej zostawić te ładunki aż do pełnego odzyskania. Jeśli odczuwasz pogorszenie stanu zdrowia podczas ćwiczeń i innych ćwiczeń, powinieneś przerwać wyczerpanie i skonsultować się z lekarzem.

Odzyskiwanie

Po ustąpieniu zimna gardło przestanie boleć, a lekarz potwierdzi powrót do zdrowia, możesz iść na siłownię i rozpocząć trening. Przed wykonaniem ćwiczeń fizycznych należy wyjaśnić kilka punktów:

  • Nie należy wykonywać ciężkich ćwiczeń tuż po przeziębieniu, np. Biegać 20 km lub wykonywać prasę 100 kg.
  • Musisz zacząć od lekkich ćwiczeń, ponieważ osłabienie jeszcze nie minęło, a ciało będzie w podobnym stanie przez około 7-10 dni.
  • Aby przyspieszyć wzmocnienie organizmu, należy unikać ćwiczeń, pić witaminy, wzmacniać układ odpornościowy. W przeciwnym razie, jeśli spróbujesz ćwiczyć i trenować na 100% natychmiast po wyzdrowieniu, wpłynie to negatywnie na twoje zdrowie.
  • Po 1-2 tygodniach możesz wrócić do poprzednich rodzajów ładunków i iść na siłownię. Zaleca się robić to stopniowo, aby nie zakłócać procesu odzyskiwania.

Jeśli dana osoba ma tendencję do regularnego treningu fizycznego, jest podatna na rzadkie objawy chorób lub chorób, które występują w łagodnej formie. Sport wzmacnia nie tylko układ mięśniowy i sercowo-naczyniowy, ale także odporność i układ mięśniowo-szkieletowy. Regularna aktywność fizyczna przyczynia się do zwiększenia odporności układu odpornościowego na różne dolegliwości.

Jeśli lubisz biegać, poranne bieganie przez 30 minut zwiększy twoje szanse na przeziębienie. Nawet jeśli zachorujesz, stosując odpowiednie podejście, leczenie przeziębienia będzie łagodne i nie spowoduje komplikacji. Aby na zawsze powiedzieć „nie” na zimno, konieczne jest nie tylko regularne ćwiczenia i bieganie, ale także uspokojenie, utrzymanie prawidłowego odżywiania, rezygnacja ze złych nawyków.

W rzadkich przypadkach sport może być przyczyną rozwoju przeziębienia. Ale takie przypadki są rzadkie i tłumaczą się tym, że osoba po prostu przeciąża ciało w pełni, nie dając mu spokoju. W tym przypadku odporność spada, a organizm reaguje na wszelkie negatywne czynniki.

Teraz wiesz, dlaczego nie możesz uprawiać sportu podczas zimna. A jeśli twoje zdrowie jest ci drogie, lepiej zacząć od leczenia choroby, a następnie rozpocząć trening.

Sport podczas zimna - dobry czy zły?

Regularne umiarkowane ćwiczenia to dobra profilaktyka wielu chorób. Jednak czy sport podczas zimna pomoże organizmowi szybciej poradzić sobie z chorobą? Czy nie przyczyniłoby się to do rozwoju poważnych komplikacji?

Wiemy, że uprawiając sport „stajemy się zdrowsi”. Ale czy zawsze tak jest? Czy warto wykonywać ćwiczenia z przeziębieniem? Co może „nie na czas” prowadzić do manifestowanej aktywności fizycznej? Zobaczmy.

Sport jako zapobieganie chorobom

Regularny umiarkowany wysiłek fizyczny przyczynia się do tego, że osoba jest mniej chora, a jeśli jest chora, choroba jest bardziej łagodna. Takie obciążenia mogą wzmocnić układ odpornościowy, utrzymać układ mięśniowo-szkieletowy i układ sercowo-naczyniowy w zdrowym stanie, a nawet zapobiegać rozwojowi cukrzycy. Codzienna aktywność fizyczna przyczynia się również do odporności organizmu na choroby zakaźne.

Liczne badania wykazały, że codzienne 30-minutowe spacery, gimnastyka co drugi dzień, bieganie, pływanie i jazda na rowerze kilka razy w tygodniu znacznie zwiększają szanse na przeziębienie. Zatem pół godziny codziennych treningów zmniejsza ryzyko zachorowania kobiet o 50% przez cały rok. Eksperci tłumaczą to faktem, że podczas uprawiania sportu zwiększa się liczba białych krwinek, które są niezbędne do zwalczania infekcji. Najczęściej przeziębienia są powodowane przez wirusy, dlatego piszą ARVI w diagnozie.

„Najważniejsze środki zapobiegawcze przeciwko ostrym infekcjom wirusowym i przeziębieniom układu oddechowego to aktywność fizyczna i twardnienie” - mówi neurolog Viktor Sigal.

Sport wywołał zimno. Czy to możliwe

Ale nie zawsze sport przynosi korzyści w zapobieganiu przeziębieniom. Czasami aktywność fizyczna może stymulować zwiększone „zimno”. Dzieje się tak w przypadku tych, którzy uprawiają sport do wyczerpania, przeciążają ciało i nie pozwalają mu odpocząć. Nadmierne obciążenia powodują zmniejszenie liczby leukocytów we krwi i zwiększenie ilości hormonu kortyzolu. Wszystko to ma niekorzystny wpływ na ludzki układ odpornościowy.

Ponadto naukowcy ustalili, że natychmiast po intensywnych obciążeniach nasza odporność ulega osłabieniu na kilka godzin. Dlatego po treningu musisz unikać tłumów i unikać hipotermii. Zmniejszy to ryzyko „złapania” infekcji i zachorowania.

Czy można trenować podczas zimna?

Byłeś ostrożny: nie przeciążałeś swojego ciała, nie chodziłeś do mas po treningach, a mimo to zachorowałeś. Ta opcja jest również możliwa, ponieważ niektóre wirusy są dość agresywne i są w stanie pokonać nawet dobrą obronę immunologiczną. Czy w takiej sytuacji można kontynuować zajęcia? Tutaj opinie lekarzy różnią się. Kiedyś przy przeziębieniach lepiej było przerwać treningi aż do powrotu do zdrowia. Obecnie wielu specjalistów fizjoterapii twierdzi, że umiarkowane ćwiczenia podczas zimna nie zniszczą ani nie spowolnią powrotu do zdrowia, chociaż nie przyspieszą.

Ale wszyscy lekarze zgadzają się, że w okresie zimnym aktywność fizyczna powinna zostać zmniejszona. Każda choroba nieżytowa spowalnia procesy anaboliczne w mięśniach i zwiększa ilość hormonu kortyzolu, który niszczy mięśnie. Dlatego intensywne ładowanie ciała podczas przeziębienia po prostu nie ma sensu.

Uważaj, grypa!

Ale jeśli zachorujesz na grypę, zdecydowanie powinieneś przestać uprawiać sport. Grypa jest rodzajem ARVI z cięższą chorobą i możliwymi powikłaniami. Grypie towarzyszy gorączka, silne osłabienie i wysoka gorączka. Temperatura jest ostatecznym przeciwwskazaniem do uprawiania sportu. Jeśli ładujesz ciało w temperaturze powyżej 37,5 - może to prowadzić do komplikacji. Najczęściej serce, płuca i nerki mają wpływ na powikłania. Aby tego uniknąć, lekarze zalecają „radzenie sobie” z chorobą.

„Jeśli cierpisz na chorobę stóp, a to jest zwykle nadużywane przez młodych ludzi, mogą wystąpić komplikacje w sercu, płucach, nerkach, innych narządach, jeśli osoba cierpi na choroby przewlekłe. Dlatego przy pierwszych objawach odpoczynek w łóżku jest konieczny ”- mówi Alla Mironenko, kierownik oddziału infekcji układu oddechowego w Instytucie Epidemiologii i Chorób Zakaźnych Akademii Nauk Medycznych Ukrainy.

Czy można trenować z przeziębieniem i bez gorączki

Dobrze wiadomo, że sport pomaga wzmocnić układ odpornościowy. Ale jeśli nagle zimno okazało się silniejsze, czy warto załadować ciało i kontynuować trening? Czy te dwa pojęcia są zgodne?

Jak zimno wpływa na procesy anaboliczne i czy warto uprawiać sport z chorobą?

Celem każdego treningu jest przyspieszenie anabolizmu, który jest odpowiedzialny za wzrost mięśni i metabolizm, który jest odpowiedzialny za usuwanie toksyn, rozkład tłuszczów. Udowodniono, że infekcje i wirusy, które dostają się do organizmu, spowalniają te procesy. Efekt wykonywania ćwiczeń siłowych zostaje utracony. Jednocześnie zauważono:

  • Zwiększona produkcja kortyzolu, który niszczy włókna mięśniowe;
  • Zmniejszenie liczby leukocytów wytwarzanych we krwi, co prowadzi do osłabienia układu odpornościowego;
  • Brak białka i energii, co prowadzi do zmęczenia i wyczerpania.

Ponadto podczas uprawiania sportu zwiększa się przepływ krwi. Bakterie, które infekują niektóre obszary, rozprzestrzeniają się szybciej i mogą dostać się do zdrowej tkanki. W rezultacie efekt regeneracji spowalnia, czas regeneracji komórek i ogólny powrót do zdrowia wzrośnie.

Czy można trenować z temperaturą?

Wzrost temperatury to zwiększona produkcja komórek ochronnych, które niszczą obce substancje, które dostały się do krwi, takie jak wirusy i bakterie. W tym momencie ciało kieruje siły do ​​ich podziału i wycofania. Serce, nerki i układ oddechowy znajdują się pod ogromną presją. Jeśli zaczniesz ćwiczyć z tymi objawami, ciało jest narażone na nadmierne zmęczenie. Istnieje ryzyko powikłań. Dlatego nie zaleca się ćwiczeń z temperaturą.

Czy powinienem wziąć udział w treningu, jeśli nie ma temperatury?

Kiedy nie ma gorączki, ale występują łagodne objawy, na przykład letarg, przekrwienie błony śluzowej nosa, lekarze również nie zalecają uprawiania sportu. Powód jest taki sam - nie powinieneś obciążać osłabionego ciała.

Przeprowadzono jednak badania, podczas których potwierdzono, że przy takich objawach czas powrotu do zdrowia jest identyczny z czasem niesportowym. Innymi słowy, trening nie ma poważnego negatywnego wpływu na ciało pacjenta, ale nie przyczyni się do przedwczesnego wyzdrowienia.

W każdym razie - w przypadku przeziębienia ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić, czy warto kontynuować lekcje lub lepiej odłożyć wizytę na siłowni. Chroniąc się przed negatywnymi skutkami ostrych infekcji dróg oddechowych i ich powikłań, każdy sportowiec da sobie możliwość szybkiego powrotu do zdrowia i powrotu do wykonywania ważnych ćwiczeń dla niego.

Rozważamy ocieplenie maści dla sportowców przed treningiem.

Właściwe rozciąganie po treningu dla dziewcząt

Czy można uprawiać sport z temperaturą?

Jest nieznaczna temperatura 37,2-37,4, ale ogólnie czuję się dobrze. Czy warto w tym stanie iść na siłownię? Co będzie z niej więcej - krzywda czy korzyść?

Stałem również przed podobnym problemem: po chorobie temperatura nie ustąpiła przez dwa tygodnie, utrzymując się na poziomie 37–37,5, chociaż wszystkie inne objawy minęły, to było dobre, tylko niewielka słabość. Lekarz wyjaśnił, że jest to zaraźliwa astenia i wkrótce minie. Oznacza to, że temperatura nie była oznaką infekcji, tylko ciało zostało osłabione. W tym przypadku możesz uprawiać sport, ale nie trenować siłowo, ale na przykład na maszynach sercowo-naczyniowych o niskim poziomie złożoności lub wykonywać łatwe asany jogi. Po prostu ćwiczę jogę, a potem skupiłem się na oddychaniu, skręcaniu, rozciąganiu - i czułem się lepiej, myślę, że nawet przyczynił się do szybkiego powrotu do zdrowia ciała. Cokolwiek robisz, najważniejsze jest robienie wszystkiego z umiarem: z małą intensywnością, kilkoma podejściami i nie na długo. Innymi słowy, musisz dać organizmowi przyzwyczajenie się, powoli odzyskiwać siły, „angażować się”. W tym przypadku ćwiczenia siłowe lub dynamiczne cardio nie pomogą ciału, ale tylko go osłabią.

Ogólnie rzecz biorąc, normalna temperatura ciała jest pojęciem względnym, sami lekarze przyznają, że dla kogoś 36,3 jest normą, a ktoś z 37 życiem przez całe życie i czuje się świetnie. W każdym razie ważne jest ustalenie przyczyny wzrostu temperatury specjalnie dla Ciebie: jeśli jest to zespół pozakaźny, możesz delikatnie wznowić uprawianie sportu, jeśli występuje infekcja lub stan zapalny, sport zdecydowanie nie występuje, jeśli nie chcesz skrzywdzić ciała.

Sport i zimno. Leczenie na zimno

Treść

Przeziębienie, przeziębienie lub grypa (spowodowane wirusem grypy) jest ostrym zakaźnym zapaleniem górnych dróg oddechowych. Objawami choroby są kichanie, katar (nieżyt nosa), ból gardła (zapalenie krtani), trudności z przełykaniem i bólem gardła (zapalenie gardła, zapalenie migdałków), kaszel z surowiczą, następnie ropna plwocina (zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli), bóle mięśni, gorączka i pogorszenie stan ogólny. Nazwa stanu chorobowego „przeziębienie” wynikała z wcześniej zaakceptowanych poglądów, że przyczyną choroby jest hipotermia. Najczęściej choroba jest wywoływana przez wirusy (Rino, adenowirus i wirus paragrypy), które są przydzielane pacjentom podczas kichania lub kaszlu jako „aerozol”.

Czy mogę trenować na zimno? Aby rządzić

Ostatnie badania przeprowadzone pod auspicjami American College of Sports Medicine wykazały, że uprawianie sportu z łagodnymi objawami przeziębienia w umiarkowanym tempie nie jest szkodliwe dla zdrowia. Podczas treningu siłowego (kulturystyka lub trójbój siłowy) pogorszyły się wskaźniki regeneracji. Powszechnie uznaje się, że sport może zmniejszyć ryzyko przeziębienia, ale jak dotąd nie było wiadomo, jak sport i chłód łączą się w tym samym czasie. W każdym razie większość lekarzy zgadza się, że uprawianie sportu może pogorszyć bieg przeziębienia, nawet przy dobrym zdrowiu i słabych objawach.

Z reguły przeziębienie łapie każdą osobę średnio 2-5 razy w roku, a jej trwanie może osiągnąć 1-2, a nawet trzy tygodnie, aż do pełnego wyzdrowienia. To pokazuje, że nawet niewielkie przeziębienia mogą poważnie utrudnić postępy w kulturystyce i innych sportach.

Podczas badania, pod kierunkiem profesora i lekarza Thomasa G. Weidnera z American University of Indiana, przetestowano około 50 ochotników, których lista została sporządzona przez studentów-ochotników, którym wstrzyknięto zakażoną surowicę i obserwowano przez 10 kolejnych dni. Połowa z nich nie ćwiczyła przez całą chorobę, inni nadal aktywnie trenowali.

Pierwsza grupa była poddawana codziennym stresom, takim jak bieganie i ćwiczenia na symulatorze. Po zakończeniu badania naukowcy odkryli, że w obu grupach występowały identyczne wskaźniki powrotu do zdrowia, z których można wywnioskować, że umiarkowane ćwiczenia nie wpływają na proces gojenia, nasilenie objawów lub rozwój powikłań. Ważne jest, aby pamiętać, że osoby badane, które przeszły intensywne treningi (które są w rzeczywistości równoważne zwykłemu treningowi kulturystycznemu) miały najgorsze wskaźniki regeneracji.

Edycja krytyki badawczej

W tym badaniu zastosowano łagodny szczep zimnego wirusa, który prawie nigdy nie powoduje komplikacji zdrowotnych. Jednak w zwykłym życiu osoba jest narażona na różne wirusy, które mogą wpływać na tkankę płuc, oskrzela i, co najważniejsze, układ sercowo-naczyniowy i mięśnie.

Na przykład czasami grypa jest prawie niemożliwa do odróżnienia od łagodnych ostrych infekcji wirusowych układu oddechowego. Jeśli ćwiczysz w czasie zachorowania na grypę, nawet przy dobrym zdrowiu i prawie całkowitym braku objawów przeziębienia, ryzykujesz poważne komplikacje w sercu, ponieważ wirus grypy powoduje zapalenie mięśnia sercowego. Ćwiczenia prowadzą do przeciążenia mięśnia sercowego i mogą rozwinąć się nieodwracalne komplikacje!

Każda choroba nieżytowa (nawet łagodna) prowadzi do zahamowania procesów anabolicznych w mięśniach i aktywuje wydzielanie hormonu katabolicznego kortyzolu, który niszczy mięśnie. Aktywność fizyczna nasila procesy kataboliczne, aw przypadku opóźnionego anabolizmu nie otrzymasz pozytywnego efektu treningu siłowego, a wręcz przeciwnie, trening zniszczy Twoje mięśnie.

Podsumowanie Edytuj

Oczywiście zimno i sport są niekompatybilne. Nie osiągniesz pozytywnych wyników treningu na wysokości choroby. Nie ćwicz, jeśli masz przeziębienie, aż znikną wszystkie objawy choroby i nie czujesz się dobrze. Jeśli choroba jest ciężka, należy powstrzymać się od treningu przez 3-4 dodatkowe dni, aż do pełnego wyzdrowienia, aby uniknąć komplikacji i zniszczenia mięśni.

Środki mające na celu wyeliminowanie objawów (nie przyspieszać regeneracji):

  • Leki przeciwgorączkowe (kompleksowy lek TheraFlu szczególnie zalecany jako środek objawowy). Należy jednak rozumieć, że po pierwsze, temperatura musi być obniżona, a nie jeśli jest podniesiona, ale jeśli jest podniesiona powyżej pewnej granicy, którą można nazwać temperaturą 38 stopni. W każdym przypadku należy skupić się na zdolności organizmu do tolerowania tej temperatury, a także obecności innych problemów zdrowotnych (na przykład problemów z sercem, neurologii). Im wyższa temperatura, tym łatwiej organizmowi zwalczyć infekcję, ale tym większe ryzyko innych problemów. Rozwiązanie tego problemu najlepiej pozostawić lekarzowi. Należy również zauważyć, że najmodniejsze leki przeciwgorączkowe reklamowane w telewizji oparte są na lekach na grosz Paracetamol i Ibuprofen.
  • Lizaki do tłumienia kaszlu i łagodzenia bólu (Travisil itp.)
  • Jeśli kaszel jest wyraźny, należy stosować Libexin (ściśle według wskazań), syropy z glikodyną lub Tussin +.
  • Spraye, aby wyeliminować uczucie bólu gardła i podrażnienia nosa - Kameton.
  • Zmniejsza się skurcz naczyń krwionośnych (Naphthyzinum, droższe działają w podobny sposób, ale mogą skuteczniej pokryć powierzchnię błony śluzowej) przekrwieniem nosa.
  • Tsinepar (pigułki) jest najszybszym lekiem, który pomaga natychmiast wyeliminować objaw (pozwala całkowicie zapomnieć o przeziębieniu) i ewentualnie przyspieszyć powrót do zdrowia.

W nowym badaniu [1], opublikowanym w 2017 r., Zaobserwowano, że witamina C i echinacea nie zmniejszają przeziębienia. Nowa metaanaliza sugeruje jednak, że tabletki cynku są bardziej skuteczne. Do 5 dnia 70% osób przyjmujących cynk wyzdrowiało po przeziębieniu w porównaniu z 27% osób otrzymujących placebo. Autorzy uważają, że cynk w przybliżeniu potroi tempo powrotu do zdrowia.

Leczenie objawowe przeziębienia wspólnego

Etiotropowe leczenie lekami przeciwwirusowymi nie jest jeszcze możliwe. Zimne objawy ustępują same. Stosowanie leków jest opcjonalne. Zwykle przepisywane leczenie ma na celu złagodzenie objawów.

Katar Tworzenie się tajemnicy może być zmniejszone przez leki antycholinergiczne, jednak należy pamiętać o innych działaniach podobnych do atropiny. Obecnie stosowane działanie antycholinergiczne leków przeciwhistaminowych H1 (część wielu leków na przeziębienie). Miejscowo (krople do nosa) stosuje się a-adrenomimetyki, powodując zwężenie naczyń i, odpowiednio, zmniejszenie obrzęku błony śluzowej nosa (oddychanie przez nos jest przywracane), jak również osłabienie wydzieliny. Przy długotrwałym regularnym stosowaniu mimetyków a-adrenergicznych istnieje ryzyko uszkodzenia błony śluzowej nosa („przerost błony śluzowej”).

Trudności z połykaniem, bólem gardła. Pastylki zawierające miejscowe środki znieczulające (lidokainę, benzokainę, tetrakainę) osłabiają objawy na krótki czas, ale mogą powodować reakcje alergiczne.

Kaszel Osłabienie kaszlu spowodowane zmniejszeniem odruchu kaszlowego jest wskazane tylko wtedy, gdy kaszel nieproduktywny (suchy kaszel). Kodeina i noskapina osłabiają kaszel, działając na centralny układ nerwowy, zmniejszając odruch kaszlu. Klobutinol ma inny, ale nie do końca wyjaśniony mechanizm działania, różny od mechanizmu działania opioidów. Przekonujące dowody skuteczności leków na przeziębienie na przeziębienia nie są dostępne.

Trudna plwocina. Środki wykrztuśne poprawiają wydzielanie plwociny z powodu jej upłynnienia: rozkładają składniki plwociny (mukolityki, na przykład N-acetylocysteina) lub zwiększają produkcję ciekłej części wydzieliny (na przykład gorący napój). Możliwość przepisywania środków mukolitycznych na przeziębienie pozostaje wątpliwa, podobnie jak zdolność bromheksyny i ambroksolu do znaczącej zmiany konsystencji plwociny. Acetylocysteina jest przepisywana na mukowiscydozę. Pokazano kliniczny wpływ N-acetylocysteiny w przewlekłym obturacyjnym zapaleniu oskrzeli (ale nie na zimno): częstotliwość zaostrzeń zmniejsza się przy ciągłym stosowaniu.

Wysoka temperatura Leki przeciwgorączkowe (aspiryna, paracetamol) są wskazane w wysokiej temperaturze. Wzrost temperatury jest naturalną reakcją organizmu na infekcję; kontrola temperatury ciała jest jednym z ważnych wskaźników przebiegu choroby.

Ból kończyn, bóle głowy. Leki przeciwgorączkowe są również skuteczne.

  • Weź kompleks witaminowo-mineralny 2-4 razy w roku
  • Metaanaliza 25 badań klinicznych [2] wykazała, że ​​regularne spożywanie witaminy D może zmniejszyć prawdopodobieństwo ostrych zakażeń układu oddechowego i grypy.
  • Nie przepracuj się
  • Weź glutaminę
  • Weź dodatkowe porcje witaminy C podczas epidemii
  • Weź wyciąg z echinacei (roślinny immunomodulator) podczas epidemii
  • Ćwicz hartowanie

Zapalenie mięśnia sercowego

Zapalenie mięśnia sercowego jest zapaleniem mięśnia sercowego, zwykle powodowanym przez wirusy Coxsack B. Typowe objawy kliniczne obejmują zmęczenie, ból w klatce piersiowej, duszność i czasami kołatanie serca. Czynniki ryzyka nagłej śmierci nie zostały ustalone, ale ponieważ takie niebezpieczeństwo istnieje, 26. Konferencja Bethesda zaleca przerwanie działalności sportów wyczynowych na około 6 miesięcy. Zawodnik może rywalizować tylko z normalną funkcją serca i rozmiarem, zgodnie z echokardiografią i brakiem arytmii podczas monitorowania EKG metodą Holtera.

Mononukleoza zakaźna

Mononukleoza zakaźna jest wywoływana przez wirus Epsteina-Barra i objawia się z reguły zmęczeniem, bólem gardła, powiększonymi węzłami chłonnymi i migdałkami podniebiennymi oraz powiększeniem śledziony. Aktywność fizyczna jest zazwyczaj ograniczona przez samą siebie ze względu na rosnącą słabość. Według literatury sportowcy mogą przejść do treningu bezstykowego bez obawy o szkodliwe skutki, gdy tylko temperatura ciała wróci do normy. Główną rzeczą, na którą lekarze zwracają szczególną uwagę podczas mononukleozy zakaźnej, jest powiększenie śledziony, ponieważ jej pęknięcie jest możliwe. Występuje u 0,1 - 0,5% pacjentów, zwykle samoistnie. Prawdopodobieństwo jest maksymalne w pierwszych 3 tygodniach choroby - w okresie obfitego nacieku limfocytowego, który rozciąga śledzionę i zwiększa jej kruchość. Nie ma jednoznacznych zaleceń dotyczących sposobu oceny wielkości śledziony (a co za tym idzie ryzyka pęknięcia) - stosując badanie dotykowe lub USG. Pewnie ustalono, że badanie dotykowe ma niską czułość, jednak kwestia przyjęcia na zajęcia sportowe jest podejmowana w zależności od tego, czy śledziona jest wyczuwalna, czy nie. Uważa się, że klatka piersiowa może niezawodnie chronić nawet powiększoną śledzionę, ale znowu nie ma dowodów ani za, ani przeciw temu założeniu. Chociaż, według literatury, było tylko kilka luk związanych ze sportem, zaleca się ostrożność, zwłaszcza w pierwszych tygodniach choroby. Amerykańska Akademia Pediatrii zaleca, aby w przypadku nagłego wzrostu, całkowicie porzucić zajęcia sportowe, aw przypadku przewlekłego wzrostu, problem jest rozwiązywany indywidualnie.

Ostre wirusowe zapalenie wątroby Edytuj

Wirusowe zapalenie wątroby może występować na różne sposoby - bezobjawowe i piorunujące ze skutkiem śmiertelnym. Główne objawy to zmęczenie, bóle mięśni, bóle stawów, jadłowstręt i nudności. Uszkodzenie wątroby zakłóca normalne zaopatrzenie organizmu w energię podczas wysiłku, przyczynia się do hipoglikemii i zmian w metabolizmie lipidów. Możliwe są również niedobory hormonów i koagulopatia. Ćwiczenia mogą znacząco wpływać na hemodynamikę wewnątrzwątrobową, co teoretycznie zwiększa ryzyko powikłań. Zgodnie z zaleceniami, konieczne jest porzucenie ciężkich ładunków i konkurencji przed normalizacją wskaźników biochemicznych funkcji wątroby i wielkości wątroby, ale dostępne dane sugerują, że umiarkowane obciążenie jest z pewnością dopuszczalne, biorąc pod uwagę kliniczną ocenę stanu sportowca.

Zakażenie wirusem HIV Edytuj

Zakażenie HIV jest chorobą przewlekłą, zróżnicowaną w swoim przebiegu iw większości przypadków przez lata nie naruszającą zwykłego życia zarażonych. Zakażenie wirusem HIV zwykle przybiera formę przewozu, ale możliwe są poważne zmęczenie i inne zaburzenia. zmniejszenie skuteczności zarówno samej choroby, jak i podawania leków przeciwretrowirusowych. Nie ma dowodów na to, że ćwiczenia są niebezpieczne; przeciwnie, umiarkowany wysiłek może nawet wzmocnić układ odpornościowy (oprócz innych korzystnych wpływów somatycznych i psychicznych) i należy go zachęcać. Kwestia dalszych zajęć sportowych jest podejmowana indywidualnie, z uwzględnieniem stanu zdrowia sportowca, sportu i prawdopodobieństwa zakażenia.

Ogólnie rzecz biorąc, ryzyko przeniesienia wirusa HIV i wirusowego zapalenia wątroby w większości dyscyplin sportowych jest bardzo małe, więc teraz prawie wszyscy eksperci podzielają opinię, że sama infekcja nie wystarczy, aby usunąć ją z konkursu. Z drugiej strony nie jest jasne, jak radzić sobie z sportami, w których ryzyko transmisji wirusów jest z pewnością zwiększone: zapasy, boks i sztuki walki. Nie ma jednak wątpliwości, że tajemnica lekarska musi być zawsze zachowana i należy podjąć uniwersalne środki ostrożności.

Sport i zimno. Czy można uprawiać sport z zimnem?

Sport i zimno. Czy można uprawiać sport z zimnem?

Sport z zimnem: czy jest dobry czy niebezpieczny dla zdrowia? Czy można uprawiać sport z zimnem? A jakie mogą być konsekwencje tego pozornie użytecznego przedsięwzięcia na pierwszy rzut oka?

Kiedy fitness i sport stały się tak integralną częścią twojego życia, że ​​nawet jedno pominięcie zajęć powoduje, że masz wyrzuty sumienia, a potem o przepustkę na tydzień, a nawet więcej, to na ogół przerażające myśleć! Ale co, jeśli zachorujesz: czy warto kontynuować regularne treningi, czy lepiej jest położyć się w domu bez wysiłku fizycznego?

Każda aktywność fizyczna zawsze ma pozytywny wpływ na nasze ogólne samopoczucie i pomaga naszemu organizmowi być bardziej odpornym na niekorzystne objawy środowiska. Ale jak się okazuje, nie zawsze! Są chwile, kiedy lepiej jest wykluczyć jakikolwiek wysiłek fizyczny na ciele, a jednym z tych momentów jest zimno.

Większość ludzi, 2-4 razy w roku, cierpi z powodu przeziębienia, a trend ostatnich lat pokazuje, że kondycja staje się coraz bardziej z roku na rok, więc ten temat, z mojego punktu widzenia, jest bardzo istotny.

Był czas, kiedy pytanie „czy można ćwiczyć z zimnem?” Byłem bardzo zainteresowany osobiście. A potem postanowiłem dowiedzieć się wszystkiego z tym związanego i uzyskać najbardziej szczegółową odpowiedź na moje pytanie. Teraz podzielę się tą wiedzą z tobą.

Kiedy zdecydowałeś się pójść na siłownię, uprawiać aerobik lub zacząć biegać, twoim głównym motywem przewodnim był oczywiście cel, aby ZOSTAĆ ATRAKCYJNYM: stracić na wadze, budować mięśnie, pompować pośladki itp. Ale w podświadomości wszyscy mamy inny ważny cel - być zdrowym. Być może nie wszyscy myślą o tym, gdy zaczynają uprawiać jeden lub inny sport, ale niekoniecznie jest to najważniejsze w naszych umysłach. Do czego więc zmierzam? Zajęcia sportowe z zimnem zaczynają działać na nasze ciało w zupełnie przeciwnym kierunku niż nasz ukryty cel „być zdrowym” i oczywistym - „być bardziej atrakcyjnym”. Teraz wyjaśnię, dlaczego tak się dzieje?

Co dzieje się z naszymi ciałami, kiedy zachorujemy i nadal uprawiamy sport?

Badania naukowców wykazały, że po intensywnych ćwiczeniach fizycznych ciało ludzkie znajduje się w nieco osłabionym stanie, dlatego nie zaleca się natychmiastowego wychodzenia zimą na zimno lub w miejscach masowych zgromadzeń ludzi. Mówimy więc tylko o normalnym stanie, gdy osoba jest całkowicie zdrowa i nie skarży się na swoje zdrowie. A kiedy ktoś już podniósł wirusa, jego odporność jest w zupełnie innym stanie, kolejność jest poważniejsza niż zwykle po treningu.

Każda choroba nieżytowa zmniejsza procesy anaboliczne w naszym organizmie, w tym mięśnie, i zwiększa produkcję hormonu katabolicznego kortyzolu, który niszczy tkankę mięśniową.

Trochę teorii.

Kortyzol jest hormonem katabolicznym, który rozkłada białka, w tym białka mięśniowe, a także powoduje wzrost stężenia glukozy i tłuszczu we krwi. Jego produkcja jest aktywowana, gdy ciało doświadcza przepracowania, stresu, strachu, postu, ćwiczeń i choroby. Jego głównym zadaniem, co dziwne, jest pomoc naszemu ciału, a mianowicie: mobilizacja składników odżywczych i składników odżywczych. Tak więc białka rozpadają się na aminokwasy, a glikogen - na glukozę. Daje to organizmowi dodatkowy materiał budowlany do regeneracji w okresie ujemnym, który jest dla niego chorobą.

Dlatego zadając sobie lub swojemu trenerowi pytanie, czy możesz uprawiać sport z zimnem, pomyśl o działaniu kortyzolu, a odpowiedź natychmiast stanie się oczywista. Uprawianie sportu z zimnem nie ma sensu! Trening jest nie tylko pozbawiony pozytywnego wpływu na ciało, ale także przyczynia się do zniszczenia własnych mięśni.

Ale to nie jest najgorsza rzecz, która może się zdarzyć podczas aktywnych sportów podczas choroby.

W Internecie można znaleźć różne artykuły, które powtarzają zasadę „ponad szyją”. Stwierdza, co następuje: jeśli objawy choroby są powyżej szyi (katar, ból gardła), możesz to zrobić. Naukowcy z całego świata mają odmienne zdanie na ten temat.

Ludzki układ limfatyczny jest reprezentowany przez specjalne naczynia włosowate wypełnione limfą i węzłami chłonnymi. Limfa jest płynem, który pomaga tkankom usuwać szkodliwe produkty rozkładu i metabolizm, różne toksyny i bakterie; a węzły chłonne są zbiorem komórek odpornościowych. U osoby, która jest całkowicie zdrowa, węzły chłonne nie są widoczne, ale kiedy są powiększone i mogą być odczuwalne na szyi, sygnalizuje to pewne patologiczne procesy w organizmie.

Jeśli proces zapalny występuje w głowie lub szyi (zapalenie migdałków, zapalenie zatok, ból zęba), drobnoustroje dostają się do węzłów chłonnych, gdzie zaczyna się aktywna walka leukocytów z tymi drobnoustrojami, z której węzły chłonne mogą się powiększać. W ten sposób tworzą barierę dla rozprzestrzeniania się niebezpiecznych infekcji w całym organizmie.

Tak więc, dla wszystkich znanych ostrych infekcji wirusowych układu oddechowego, węzły chłonne mogą rosnąć i nadal być bolesne, gdy są na nie naciskane. Sugeruje to, że odporność człowieka walczy z infekcją, która weszła. A jeśli w tym czasie pójdziesz na swoją ulubioną siłownię i wykonasz pełne ćwiczenie, wtedy infekcja, która była w węzłach chłonnych i nie rozprzestrzeniła się po całym ciele, wraz z krwią „pójdzie na podróż” i „przywróci porządek” we wszystkich układach narządów. A to z pewnością doprowadzi do komplikacji, być może nawet bardzo poważnych. Tak więc, jak widać, zasada „nad szyją” jest kompletnym nonsensem! Sport z przeziębieniem jest kategorycznie przeciwwskazany, zwłaszcza jeśli zauważysz wzrost liczby węzłów chłonnych. Połóż się na kilka dni w domu, lepiej dla ciebie niż leżeć kolejny miesiąc w szpitalu z różnego rodzaju komplikacjami.

Uwaga na grypę!

Czy można uprawiać sport, gdy masz grypę? To pytanie będzie taką samą kategoryczną odpowiedzią - NIE! Grypa jest rodzajem ARVI, ale tylko z jeszcze poważniejszymi konsekwencjami i komplikacjami. Grypa jest trudniejsza, powoduje letarg i wysoką gorączkę. W temperaturze sport jest ogólnie przeciwwskazany, w przeciwnym razie może prowadzić do powikłań w sercu, nerkach i płucach. Więc bądź ostrożny, jeśli czujesz choćby najmniejsze oznaki grypy, przerwij zajęcia i odwiedź lepiej niż lekarz. W tym przypadku będzie bardziej przydatny niż twój ulubiony trener.

Po ustąpieniu choroby po 3-4 dniach można rozpocząć regularne treningi. Pamiętaj jednak, że musisz stopniowo zwiększać obciążenie, a nie od razu wbiegać do „puli głowy” i wyczerpywać swoje ciało ciężkim treningiem. Aby odzyskać całe ciało, zajmie to co najmniej tydzień więcej, więc oszczędzając własną siłę, pomagasz swojemu ciału wejść w zwykły tryb aktywności fizycznej i treningu.

Mam nadzieję, że ten artykuł udzielił odpowiedzi na pytanie, czy można robić fitness z zimnem. Życzę Ci uprawiania sportu dla zdrowia i nigdy nie zachoruj!

Z tobą był twój trener, Janelia Skrypnyk!

Czy można uprawiać sport z zimnem?

Każdy z nas przynajmniej raz cierpiał na ostre wirusowe choroby układu oddechowego, a jednocześnie pojawiło się pytanie o dopuszczalność wysiłku fizycznego na nasze i tak już osłabione ciało podczas choroby. Czy osoba z przeziębieniem powinna uprawiać sport?

Niektórzy twierdzą, że sport pomaga radzić sobie z chorobą, inni ostrzegają przed wysokim ryzykiem wystąpienia takich powikłań przeziębienia, takich jak zapalenie płuc lub zapalenie mięśnia sercowego. W tym artykule postaramy się dowiedzieć, na co dana osoba powinna zwrócić uwagę, jeśli ma przeziębienie, jaki jest poziom wysiłku fizycznego w przypadku choroby i kiedy lepiej jest wstrzymać sport.

Czy sport pomaga radzić sobie z zimnem?

Aktywność sportowa niewątpliwie zwiększa odporność organizmu człowieka na działanie stresujących czynników środowiskowych i wzmacnia odporność, która pomaga mu wytrzymać choroby lub szybko sobie z nimi poradzić. Ale kiedy człowiek jest chory, ludzki układ odpornościowy zaczyna aktywnie wrzucać całą swoją siłę w walkę z wirusem, a dodatkowe nadmierne ćwiczenia mogą tylko pogorszyć przebieg choroby.

Okazuje się, że ludzkie ciało, zamiast walczyć z wirusem, będzie musiało poświęcić swoją siłę na aktywność fizyczną i regenerację po nim, co może pogorszyć przebieg choroby. Dlatego głównym życzeniem wszystkich specjalistów jest odpoczynek w łóżku podczas choroby. Ponownie konieczne jest uwzględnienie ciężkości choroby.

Kiedy lepiej jest zrezygnować ze sportu?

Co do zasady, przy napływie przeziębienia w łagodnej postaci w postaci przeziębienia i normalnego stanu ogólnego, pacjentom wolno ćwiczyć lekko, nie związanym z treningiem siłowym. Ale z reguły we wszystkich innych przypadkach ćwiczenia sportowe są zabronione, szczególnie należy zwrócić uwagę na następujące stany:

  • -podwyższona temperatura ciała - ćwiczenia są zabronione nawet przy temperaturze ciała 37,0,
  • -umiarkowana i ciężka infekcja wirusowa, proces bakteryjny,
  • -grypa
  • -ból gardła, ogólne złe samopoczucie,
  • -podczas przyjmowania antybiotyków, leków przeciwbólowych i leków przeciwgorączkowych.

Zanim zaczniesz ćwiczyć i zaczniesz ćwiczyć, gdy masz przeziębienie, skonsultuj się z lekarzem!

Sport z lekkim zimnem.

Ogólnie uważa się, że w przypadku choroby ludzie powinni dbać o siebie i słusznie! Ale jeśli osoba cierpi na chorobę w łagodnej formie i czuje się normalnie, wtedy wysiłek fizyczny może być podany ciału, ale nie tylko siłą i tylko w łagodnym trybie. Z reguły wybór należy do umiarkowanego programu treningowego, który nie obciąży w dużym stopniu ludzkiego ciała i ułatwi proces gojenia, ponieważ ruch poprawia krążenie krwi w narządach i tkankach. Każdy konkretny przypadek choroby i kwestia dopuszczalności sportu powinny być podejmowane wspólnie z lekarzem!

Jakie sporty są dozwolone w przeziębieniach?

Z reguły lekki wysiłek fizyczny jest dozwolony w zadowalającym stanie osoby w postaci spacerów na świeżym powietrzu, chodzenia lub uprawiania jogi - poprawia to krążenie krwi w narządach i tkankach, a słońce poprawia syntezę witamin i hormonów w organizmie, które sprzyjają gojeniu. Ale z sal gimnastycznych i wizyt w studio fitness będą musieli się poddać, a także biegać, pływać i skakać.

Zwróć także uwagę na to, jak się ubierasz - zbyt ciepłe lub chłodne ubrania załadują twój układ odpornościowy iz pewnością nie przyniosą korzyści. Dlatego lepiej ubrać się na pogodę lub trochę cieplej.

Zagrożenia dla ciała poprzez sport z zimnem.

Najtrudniejsze z nich to:

-zapalenie płuc, które jest bardzo trudne do leczenia w przebiegu wirusa,

-zapalenie mięśnia sercowego - zapalenie mięśnia sercowego, które stanowi poważne zagrożenie dla życia pacjenta,

-uszkodzenie nerwów twarzy, kończyn górnych i dolnych w postaci rozwoju zapalenia nerwów i polineuropatii.

Jako powikłania mogą również występować zapalenie oskrzeli, ból gardła, zapalenie tchawicy i zapalenie krtani i tchawicy i inne.

Przerwa sportowa po przeziębieniu.

Jak długo trwa przerwa sportowa po przeziębieniu, zależy od przebiegu choroby. Ogólnie rzecz biorąc, uważa się, że im bardziej zaawansowana choroba postępuje, tym dłużej trwa przerwa w sporcie. Przy łagodnym przebiegu procesu w postaci kataru, osoba może rozpocząć aktywność fizyczną po ustąpieniu objawów choroby.

Po przeziębieniu o umiarkowanym nasileniu z gorączką, ogólnym złym samopoczuciem i bólem gardła przeciętny człowiek nie powinien uprawiać sportu przez tydzień po wyzdrowieniu. W przypadku ciężkiego przebiegu przerwa sportowa może wymagać znacznego opóźnienia przez tygodnie, a nawet miesiące - wszystko zależy od konkretnego przypadku! Co do zasady, osoba powinna najpierw rozpocząć sport z lekkim programem wytrzymałości, a dopiero potem przejść do normalnego trybu aktywności, w przeciwnym razie choroba może się ponownie pogorszyć.

Ogólnie można powiedzieć, że lepiej jest unikać treningu z chorobą, ponieważ nie otrzymasz wyniku ćwiczeń, a komplikacje choroby mogą łatwo się rozwinąć, a proces gojenia może zająć dużo czasu.