Zaloguj się

Ten lek złożony należy do grupy leków opartych na paracetamolu, zaprojektowanych w celu obniżenia podwyższonej temperatury. Kompozycja zawiera także bromowodorek dekstrometorfanu i bursztynian doksylaminy.

Paracetamol jest lekiem przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Ma właściwość hamowania wpływu endogennych pirogenów na środek regulacji temperatury podwzgórza.

Bromowodorek dekstrometorfanu jest pochodną leworfanolu, ma działanie przeciwkaszlowe, jednak w zalecanych dawkach nie ma działania przeciwbólowego ani psychomimetycznego na ośrodki oddechowe, nie powodując w ten sposób depresji oddechowej i ma słaby potencjał do rozwoju uzależnienia od narkotyków.

Wodorobursztynian doksylaminy jest blokerem receptora nystaminy H1 klasy etanoloaminy, który ma działanie uspokajające, hipnotyczne i przeciwalergiczne.

Skład i forma uwalniania

Główne składniki aktywne to paracetamol, bromowodorek dekstrometorfanu i bursztynian doksylaminy.

Również w składzie leku wchodzą składniki pomocnicze, w tym cytrynian sodu, kwas cytrynowy, monohydrat, benzoesan sodu, makrogol, sacharoza, gliceryna, sorbinian potasu, aromat miodu i rumianku, woda oczyszczona.

Produkowany jest w postaci syropu, pakowany w butelki po 30, 90, 100, 120, 180 lub 240 ml na butelkę, do której przymocowany jest kubek miarowy. 1 dawka leku (30 ml) zawiera 600 mg paracetamolu, 15 mg bromowodorku dekstrometorfanu.

Przeznaczony do leczenia objawów ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego, które charakteryzują się takimi objawami jak:

- ból mięśni, bóle ciała (ból mięśni);

- zapalenie gardła, katar, kaszel.

Nie ma zastosowania, jeśli pacjent ma nadwrażliwość (alergię) na jeden ze składników.

Również przeciwwskazane do stosowania z:

- astma oskrzelowa, POChP, zapalenie płuc, depresja oddechowa, niewydolność oddechowa;

- poważne naruszenia wątroby i nerek;

- guz chromochłonny, rozrost stercza;

- padaczka, uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego;

- z leczeniem inhibitorami MAO (i 2 tygodnie po zakończeniu leczenia tymi lekami);

- ciężka niedokrwistość, leukopenia, ciężkie nadciśnienie, zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca;

- ostre zapalenie trzustki, nadczynność tarczycy, ciężka cukrzyca.

Nie dotyczy pediatrii w wieku poniżej 15 lat.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Karmienie piersią w czasie leczenia tym lekiem powinno zostać zawieszone.

Dawkowanie i podawanie

Dzienna dawka tego leku - 30 ml syropu, 1 raz dziennie, przed snem. Aby zmierzyć dawkę, należy użyć dołączonej miarki.

Czas trwania leczenia nie jest dłuższy niż 3 dni.

W przypadku przedawkowania paracetamolu pojawiają się oznaki zatrucia, na które organizm reaguje głównie z objawami takimi jak:

- ostre zapalenie trzustki, śpiączka.

Przedawkowanie dekstrometorfanu z bromowodorkiem powoduje:

- pobudzenie, zawroty głowy, depresja oddechu;

- halucynacje, zaburzenia świadomości;

- spadek ciśnienia krwi, tachykardia;

- zwiększenie napięcia mięśniowego, ataksja.

W przypadku doksylaminy przedawkowanie jest typowe:

- niedociśnienie, tachykardia lub bradykardia, niewydolność serca;

Zaleca się leczenie objawów, skuteczna jest dializa, aw przypadku napadów padaczkowych leki przeciwdrgawkowe.

Zwiększona diureza jest nieskuteczna.

Stosowanie tego leku może powodować alergie w postaci:

- nudności, wymioty, ból w nadbrzuszu, zgaga, suchość w ustach, utrata apetytu;

- wysypka skórna, świąd, pokrzywka;

- wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy;

- senność, ból głowy, pobudzenie psychomotoryczne, drażliwość, depresja, szum w uszach;

- zaburzenia zakwaterowania, wzroku;

- niedokrwistość, agranulocytoza, leukopenia, małopłytkowość, neutropenia;

- tachykardie, bradykardie, duszność, ból serca;

- hipoglikemia, zwiększona potliwość.

Warunki przechowywania

Przechowywane przez okres do 3 lat w temperaturze nieprzekraczającej 25 ° C

Procter and Gamble International Operations SA, Szwajcaria

WIX ACTIVE MEDINIGHT, Teva

Nazwa: WICKS ACTIVE MEDINIGHT, Teva

Właściwości farmakologiczne

paracetamol. Mechanizm działania przeciwbólowego i przeciwgorączkowego paracetamolu nie jest dokładnie zainstalowany. Być może efekty centralne i peryferyjne. Wykazano znaczące zahamowanie mózgowej syntezy prostaglandyn, podczas gdy synteza obwodowych prostaglandyn jest słabo hamowana. Ponadto paracetamol hamuje działanie endogennych pirogenów w centrum kontroli temperatury podwzgórza.
Bromowodorek dekstrometorfanu. Dekstrometorfan - 3-metoksy pochodna leworfanolu. Ma działanie przeciwkaszlowe, ale w dawkach terapeutycznych nie wykazuje działania przeciwbólowego, psychomimetycznego ani wpływu na depresję oddechową, a także ma słabe możliwości uzależnienia. Dekstrometorfan w dawkach terapeutycznych nie hamuje aktywności rzęsek.
Bursztynian doksylaminy. Doksyloamina jest pochodną etanoloaminy o działaniu blokującym przeciwko H₁-receptory histaminy. W ten sposób zmniejsza stymulację H.₁-receptory, a ponadto prowadzi do rozszerzenia naczyń, zwiększonej przepuszczalności ścian naczyń włosowatych i uwrażliwienia receptorów bólowych.
Oprócz blokowania efektów propagujących przez H₁-receptor, doksylamina ma działanie antycholinergiczne (w tym hamowanie wydzieliny śluzowej nosa), jak również działanie uspokajające.

Skład i forma uwalniania

Inne składniki: cytrynian sodu, monohydrat kwasu cytrynowego, benzoesan sodu (E211), makrogol 6000, sacharoza, gliceryna, sorbinian potasu, aromat miodu i rumianku, woda oczyszczona.

№ UA / 13502/01/01 od 18.03.2014 do 18.03.2019 Bez recepty

Wskazania

leczenie objawowe ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego, którym towarzyszy gorączka, ból głowy, bóle i bóle ciała, zapalenie gardła, nieżyt nosa i suchy kaszel.

Aplikacja

stosowany dla dorosłych i dzieci w wieku powyżej 15 lat w 30 ml syropu (zgodnie ze znakiem w miarce) 1 raz dziennie, wieczorem przed snem.
Czas trwania leczenia nie powinien przekraczać 3 dni.

Przeciwwskazania

nadwrażliwość na lek.
BA, POChP, zapalenie płuc, depresja oddechowa, niewydolność oddechowa, jaskra, ciężkie zaburzenia czynności wątroby (> 9 w skali Child-Pugh) i nerki, niedrożność jelit, guz chromochłonny, przerost prostaty, padaczka i uszkodzenia organiczne OUN.
Podczas stosowania inhibitorów MAO i przez 2 tygodnie po zaprzestaniu leczenia.
Okres ciąży i laktacji.
Dzieci poniżej 15 lat.
Ciężka niedokrwistość, leukopenia, ciężkie nadciśnienie, niestabilna dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, niewyrównana niewydolność serca, zaburzenia przewodnictwa serca, ostre zapalenie trzustki, nadczynność tarczycy, ciężka cukrzyca.
Wrodzona hiperbilirubinemia, niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.

Efekty uboczne

ze strony skóry i tkanki podskórnej: reakcje alergiczne (wysypka skórna, świąd, pokrzywka). Bardzo rzadko występuje rumień wielopostaciowy wysiękowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka.
Ze strony układu odpornościowego: w pojedynczych przypadkach - wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy.
Zaburzenia neurologiczne: senność, bóle głowy, zawroty głowy, pobudzenie psychoruchowe i dezorientacja, niepokój, nerwowość, lęk, drażliwość, zaburzenia snu, splątanie, depresja, drżenie, uczucie mrowienia i ciężkości kończyn, szum w uszach.
Ze strony narządu wzroku: zaburzenia widzenia i zakwaterowanie.
Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, biegunka, zgaga, suchość w ustach, dyskomfort i ból w nadbrzuszu, nadmierne ślinienie się, utrata apetytu, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenia czynności wątroby (żółtaczka cholestatyczna).
Ze strony narządów krwiotwórczych: niedokrwistość, sulfhemoglobinemia i methemoglobinemia, niedokrwistość hemolityczna (zwłaszcza u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej). Przy długotrwałym stosowaniu w dużych dawkach - niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, agranulocytoza, neutropenia, leukopenia, małopłytkowość.
Ze strony układu moczowego: zatrzymanie moczu lub zaburzenia oddawania moczu.
Od układu sercowo-naczyniowego: tachykardia lub odruchowa bradykardia, duszność, ból serca.
Inne: ogólne osłabienie, pocenie się, hipoglikemia.
W przypadku wystąpienia tych lub innych działań niepożądanych zaleca się przerwanie leczenia i skonsultowanie się z lekarzem.

Specjalne instrukcje

Jeśli masz wysoką temperaturę ciała lub objawy wtórnej infekcji lub jeśli objawy utrzymują się dłużej niż 3 dni, powinieneś skonsultować się z lekarzem.
W następujących przypadkach należy zachować ostrożność i po konsultacji z lekarzem:

• Zespół Gilberta (choroba eilengracht);
• refluks żołądkowo-przełykowy;
• choroba wątroby lub nerek;
• choroby sercowo-naczyniowe;
• cukrzyca.

W przypadku produktywnego kaszlu ze znacznym powstawaniem plwociny należy przerwać leczenie lekiem.
Dekstrometorfan ma słaby potencjał uzależnienia. Przy długotrwałym stosowaniu może rozwinąć się tolerancja i uzależnienie psychiczne i fizyczne. Dlatego dla pacjentów ze skłonnością do nadużywania narkotyków lub leczenia uzależnień nie zaleca się leczenia.
Pacjenci z rzadkimi wrodzonymi problemami nietolerancji fruktozy, zespołu niewydolności absorpcji glukozy-galaktozy lub niedoboru sacharazy-izomaltazy nie powinni stosować tego leku.
30 ml zawiera 8,25 g sacharazy, co odpowiada około 0,69 jednostkom węglowodanowym. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.
Leczenie Vicks Active Medinait może zakłócać wyniki testów skórnych (fałszywie ujemne).
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: stosowanie paracetamolu może wpływać na wynik analizy kwasu moczowego, który przeprowadza się metodą fosforanowo-wolframową, a także wynik oznaczania stężenia glukozy we krwi, przeprowadzany metodą oksydazy glukozowej-peroksydazy.
Stosować w czasie ciąży lub laktacji. Przeciwwskazane.
Możliwość wpływania na szybkość reakcji podczas jazdy lub pracy z innymi mechanizmami. Na okres leczenia należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów lub pracy z innymi mechanizmami.
Dzieci Bezpieczeństwo i skuteczność leku u dzieci nie zostały wystarczająco zbadane, dlatego zaleca się je dzieciom w wieku 15 lat.

Interakcje

przy jednoczesnym stosowaniu barbituranów, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, a także alkoholu może zwiększyć T_½ paracetamol. Długotrwałe stosowanie leków przeciwdrgawkowych może zmniejszać aktywność paracetamolu. Jednoczesne stosowanie paracetamolu w dużych dawkach z izoniazydem zwiększa ryzyko rozwoju zespołu hepatotoksycznego. Paracetamol zmniejsza skuteczność leków moczopędnych.
Lek wzmacnia działanie pośrednich antykoagulantów (pochodnych kumaryny).
Barbiturany zmniejszają działanie przeciwgorączkowe leku.
Nie zaleca się stosowania u pacjentów, którzy obecnie otrzymują lub podczas poprzednich 2 tygodni leczenia inhibitorami MAO.
Osłabienie efektów przy jednoczesnym zastosowaniu: neuroleptyków; środki opóźniające opróżnianie żołądka. Może to opóźnić przyjmowanie i początek działania paracetamolu.
Możliwe są inne interakcje:

• z probenecydem. Hamuje wiązanie paracetamolu z kwasem glukuronowym, a zatem prowadzi do zmniejszenia klirensu paracetamolu prawie dwukrotnie. Przy jednoczesnym stosowaniu probenecydu należy zmniejszyć dawkę paracetamolu;
• z substancjami, które są indukowane przez enzymy, jak również z potencjalnie hepatotoksycznymi substancjami, takimi jak fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, ryfampicyna, metoklopramid, domperidon i kolestyramina;
• z substancjami, które hamują układ wątrobowy cytochromu P450 2D6, a tym samym hamują metabolizm dekstrometorfanu - w szczególności amiodaron, guanidyna, fluoksetyna, haloperidol, paroksetyna, propafenon, tiorydazyna, cymetydyna i rytonawir. Może to prowadzić do zwiększenia stężenia dekstrometorfanu;
• z sekretolitikami (leki przy kaszlu, przerzedzaniu śluzu). Mogą one prowadzić do groźnego nagromadzenia wydzielin z powodu powolnego odruchu kaszlowego;
• z zydowudyną. Trend w kierunku rozwoju neutropenii wzrasta. Dlatego też należy stosować razem z zydowudyną tylko zgodnie z zaleceniami lekarza;
• z lekami przeciwnadciśnieniowymi ze składnikiem działania na ośrodkowy układ nerwowy, takimi jak guanobenty, klonidyna lub α-metyldopa. Może zwiększyć sedację;
• z epinefryną. Dlatego epinefryny nie należy stosować w nadciśnieniu tętniczym u pacjentów otrzymujących leczenie doksylaminobursztynianem, ponieważ podawanie epinefryny może prowadzić do dalszego spadku ciśnienia krwi (inwersja adrenaliny). Jednak w ciężkich warunkach wstrząsu można stosować noradrenalinę (patrz OVERDOSE);
• objawy początku uszkodzenia ucha wewnętrznego spowodowane przez inne leki mogą być zmniejszone;
• wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: zastosowanie paracetamolu może wpływać na wynik analizy kwasu moczowego, który jest przeprowadzany metodą fosforanowo-wolframową, jak również wynik oznaczania glukozy we krwi, który jest przeprowadzany metodą peroksydazy glukozowej.

Przedawkowanie

możliwość zatrucia należy wziąć pod uwagę, jeśli przypadkowo przyjmiesz lek w ilości większej niż zalecana.
Objawy
Paracetamol. Zwiększone ryzyko zatrucia występuje u osób starszych, dzieci z chorobami wątroby, przewlekłym nadużywaniem alkoholu, przewlekłym niedożywieniem, a także podczas przyjmowania leków indukujących indukcję enzymów. W takich przypadkach przedawkowanie może być śmiertelne.
Ogólnie objawy pojawiają się w ciągu 24 godzin, a szczyt w ciągu 4–6 dni - nudności, wymioty, brak apetytu, bladość i ból brzucha. Przedawkowanie paracetamolu w dawce ≥6 g jako pojedynczej dawki dla dorosłych i 140 mg / kg masy ciała jako pojedynczej dawki dla dzieci powoduje martwicę hepatocytów wraz z rozwojem niewydolności wątroby, kwasicy metabolicznej i encefalopatii. To z kolei prowadzi do śpiączki, a nawet śmierci. Jednocześnie obserwuje się wzrost poziomu aminotransferaz wątrobowych (AlAT, AsAT), LDH i bilirubiny w połączeniu ze spadkiem poziomu protrombiny, który może wystąpić w ciągu 12 do 48 godzin po podaniu.
Nawet przy braku poważnego uszkodzenia wątroby może wystąpić ostra niewydolność nerek z ostrą martwicą kanalików nerkowych. Inne objawy przedawkowania paracetamolu, które nie występują w wątrobie, obejmują zmiany w mięśniu sercowym i rozwój ostrego zapalenia trzustki.
Bromowodorek dekstrometorfanu. Objawy: pobudzenie, zawroty głowy, depresja oddechowa, omamy, zaburzenia świadomości, obniżone ciśnienie krwi, tachykardia, zwiększone napięcie mięśniowe, ataksja.
Bursztynian doksylaminy. Objawy: hipersomnia z możliwym rozwojem śpiączki, przypadki podniecenia i dezorientacji.
Działanie antycholinergiczne: niewyraźne widzenie, zaburzone zakwaterowanie, atak jaskry, opóźniona motoryka przewodu pokarmowego, zatrzymanie moczu, zaparcia, suchość w ustach.
Od układu sercowo-naczyniowego: niedociśnienie, tachykardia lub bradykardia, częstoskurcz komorowy, niewydolność serca i niewydolność krążenia.
Hipertermia lub hipotermia.
Napady padaczkowe.
Ze strony układu oddechowego: sinica, depresja oddechowa, zatrzymanie oddechu, aspiracja.
Ciężkim powikłaniem przedawkowania jest rabdomioliza, o której informowano w kilku przypadkach.
Przedawkowanie
Paracetamol. Natychmiast po podejrzeniu zatrucia paracetamolem konieczne jest wstrzyknięcie dożylne grup SH, takich jak N-acetylocysteina. Aby zmniejszyć stężenie paracetamolu w osoczu krwi może być dializa. Zaleca się określenie stężenia paracetamolu w osoczu krwi.
Bursztynian doksylaminy. Przepłukać żołądek lub wywołać wymioty tak szybko, jak to możliwe.
Analitycy są przeciwwskazani, ponieważ istnieje tendencja do napadów padaczkowych spowodowanych możliwym zmniejszeniem progu cukrowego doksylaminy.
W przypadku niedociśnienia tętniczego można zastosować noradrenalinę (ciągły wlew kroplowy noradrenaliny) lub angiotensynamid. Należy unikać stosowania β-agonistów, ponieważ zwiększają one rozszerzenie naczyń.
W razie potrzeby objawy antycholinergiczne można leczyć podając salicylan fizostygminy (1–2 mg dożylnie, możliwe jest wielokrotne podawanie), ale nie zaleca się jego ciągłego stosowania ze względu na ciężkie działania niepożądane.
W przypadku powtarzających się napadów padaczkowych pokazano leki przeciwdrgawkowe, biorąc pod uwagę możliwość sztucznej wentylacji, ponieważ istnieje ryzyko depresji oddechowej.
Zwiększona diureza nie jest zbyt skuteczna, ponieważ mocz zawiera tylko niewielkie ilości leków przeciwhistaminowych. Jednak hemodializa i dializa otrzewnowa mogą być pomocne, jeśli nie wyklucza się zatrucia mieszanego.
Bromowodorek dekstrometorfanu. Leczenie polega na płukaniu żołądka i ogólnych środkach wspomagających. Specyficznym antidotum jest dożylne podawanie naloksonu. Odnotowano skuteczne stosowanie naloksonu u dzieci w celu wyeliminowania centralnego i obwodowego działania opioidowego dekstrometorfanu (0,01 mg / kg masy ciała).

Warunki przechowywania

w temperaturze nieprzekraczającej 25 ° C w ciemnym miejscu.

VICKS ACTIVE MEDINAYT (VICKS ACTIVE MEDINITE)

butelka syropu 30 ml, № 1

butelka syropu 90 ml, № 1

butelka syropu 100 ml, nr 1

butelka syropu 120 ml, № 1

butelka syropu 180 ml, № 1

butelka syropu o pojemności 240 ml, nr 1

Inne składniki: cytrynian sodu, monohydrat kwasu cytrynowego, benzoesan sodu (E211), makrogol 6000, sacharoza, gliceryna, sorbinian potasu, aromat miodu i rumianku, woda oczyszczona.

№ UA / 13502/01/01 od 18.03.2014 do 18.03.2019 Bez recepty C

paracetamol. Mechanizm działania przeciwbólowego i przeciwgorączkowego paracetamolu nie jest dokładnie zainstalowany. Być może efekty centralne i peryferyjne. Wykazano znaczące zahamowanie mózgowej syntezy prostaglandyn, podczas gdy synteza obwodowych prostaglandyn jest słabo hamowana. Ponadto paracetamol hamuje działanie endogennych pirogenów w centrum kontroli temperatury podwzgórza.

Bromowodorek dekstrometorfanu. Dekstrometorfan - 3-metoksy pochodna leworfanolu. Ma działanie przeciwkaszlowe, ale w dawkach terapeutycznych nie wykazuje działania przeciwbólowego, psychomimetycznego ani wpływu na depresję oddechową, a także ma słabe możliwości uzależnienia. Dekstrometorfan w dawkach terapeutycznych nie hamuje aktywności rzęsek.

Bursztynian doksylaminy. Doksyloamina jest pochodną etanoloaminy o działaniu blokującym przeciwko H₁-receptory histaminy. W ten sposób zmniejsza stymulację H.₁-receptory, a ponadto prowadzi do rozszerzenia naczyń, zwiększonej przepuszczalności ścian naczyń włosowatych i uwrażliwienia receptorów bólowych.

Oprócz blokowania efektów propagujących przez H₁-receptor, doksylamina ma działanie antycholinergiczne (w tym hamowanie wydzieliny śluzowej nosa), jak również działanie uspokajające.

leczenie objawowe ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego, którym towarzyszy gorączka, ból głowy, bóle i bóle ciała, zapalenie gardła, nieżyt nosa i suchy kaszel.

stosowany dla dorosłych i dzieci w wieku powyżej 15 lat w 30 ml syropu (zgodnie ze znakiem w miarce) 1 raz dziennie, wieczorem przed snem.

Czas trwania leczenia nie powinien przekraczać 3 dni.

nadwrażliwość na lek.

BA, POChP, zapalenie płuc, depresja oddechowa, niewydolność oddechowa, jaskra z zamkniętym kątem przesączania, ciężkie zaburzenia czynności wątroby (> 9 w skali Child-Pugh) i nerki, niedrożność jelit, guz chromochłonny, przerost prostaty, padaczka i organiczne uszkodzenie OUN.

Podczas stosowania inhibitorów MAO i przez 2 tygodnie po zaprzestaniu leczenia.

Okres ciąży i laktacji.

Dzieci poniżej 15 lat.

Ciężka niedokrwistość, leukopenia, ciężkie nadciśnienie, niestabilna dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, niewyrównana niewydolność serca, zaburzenia przewodnictwa serca, ostre zapalenie trzustki, nadczynność tarczycy, ciężka cukrzyca.

Wrodzona hiperbilirubinemia, niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.

ze strony skóry i tkanki podskórnej: reakcje alergiczne (wysypka skórna, świąd, pokrzywka). Bardzo rzadko występuje rumień wielopostaciowy wysiękowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka.

Ze strony układu odpornościowego: reakcje nadwrażliwości, w rzadkich przypadkach - wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli.

Zaburzenia neurologiczne: senność, bóle głowy, zawroty głowy, pobudzenie psychoruchowe i dezorientacja, niepokój, nerwowość, lęk, drażliwość, zaburzenia snu, splątanie, depresja, drżenie, uczucie mrowienia i ciężkości kończyn, szum w uszach.

Ze strony narządu wzroku: zaburzenia widzenia i zakwaterowanie.

Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, biegunka, zgaga, suchość w jamie ustnej, dyskomfort i ból w nadbrzuszu, nadmierne ślinienie się, utrata apetytu, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenia czynności wątroby (żółtaczka cholestatyczna), zaparcia, zwiększony refluks żołądkowy.

Ze strony narządów krwiotwórczych: niedokrwistość, sulfhemoglobinemia i methemoglobinemia, niedokrwistość hemolityczna (zwłaszcza u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej). Przy długotrwałym stosowaniu w dużych dawkach - niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, agranulocytoza, neutropenia, leukopenia, małopłytkowość.

Ze strony układu moczowego: zatrzymanie moczu lub zaburzenia oddawania moczu.

Od układu sercowo-naczyniowego: tachykardia lub odruchowa bradykardia, duszność, ból serca.

Inne: ogólne osłabienie, pocenie się, hipoglikemia.

W przypadku wystąpienia tych lub innych działań niepożądanych zaleca się przerwanie leczenia i skonsultowanie się z lekarzem.

Jeśli masz wysoką temperaturę ciała lub objawy wtórnej infekcji lub jeśli objawy utrzymują się dłużej niż 3 dni, powinieneś skonsultować się z lekarzem.

W następujących przypadkach należy zachować ostrożność i po konsultacji z lekarzem:

- zespół Gilberta (choroba Eulengrachta);

- choroby wątroby lub nerek;

W przypadku produktywnego kaszlu ze znacznym powstawaniem plwociny należy przerwać leczenie lekiem.

Paracetamol należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym u pacjentów z nieuruchową alkoholową chorobą wątroby. Ryzyko przedawkowania zwiększa się u osób z alkoholową chorobą wątroby.

Vicks Active Medinayt nie powinien być stosowany jednocześnie z innymi lekami zawierającymi paracetamol.

Zgłoszono nadużycie dekstrometorfanu. Przy długotrwałym stosowaniu może rozwinąć się tolerancja, a także uzależnienie psychiczne i fizyczne. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku pacjentów z nadużywaniem narkotyków lub substancji psychotropowych w historii. Pacjenci z rzadkimi problemami nietolerancji fruktozy, zespołem niewydolności absorpcji glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharozy-izomaltozy nie powinni stosować leku Viks Active Medinait.

Dekstrometorfan jest metabolizowany w wątrobie przez cytochrom P450 2D6. Aktywność tego enzymu jest określona genetycznie. Około 10% populacji całej populacji ma niski metabolizm CYP 2D6. U takich pacjentów z jednoczesnym stosowaniem inhibitorów CYP 2D6 mogą wystąpić objawy przedawkowania i / lub wydłużenie czasu trwania dekstrometorfanu. Dlatego należy zachować ostrożność przepisując lek pacjentom z niskim metabolizmem CYP 2D6 lub stosującym inhibitory CYP 2D6.

30 ml zawiera 8,25 g sacharozy (cukru), co odpowiada około 0,69 jednostkom węglowodorowym (BU). Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.

Leczenie Vicks Active Medinait może zakłócać wyniki testów skórnych (fałszywie ujemne).

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: stosowanie paracetamolu może wpływać na wynik analizy kwasu moczowego, który przeprowadza się metodą fosforanowo-wolframową, a także na podstawie oznaczenia stężenia glukozy we krwi, który przeprowadza się metodą oksydazy glukozowej-peroksydazy.

Stosować w czasie ciąży lub laktacji. Przeciwwskazane.

Możliwość wpływania na szybkość reakcji podczas jazdy lub pracy z innymi mechanizmami. Na okres leczenia należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów lub pracy z innymi mechanizmami.

Dzieci Bezpieczeństwo i skuteczność leku u dzieci nie zostały wystarczająco zbadane, dlatego zaleca się je dzieciom w wieku 15 lat.

przy jednoczesnym stosowaniu barbituranów, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, a także alkoholu może zwiększyć T_½ paracetamol. Długotrwałe stosowanie leków przeciwdrgawkowych może zmniejszać aktywność paracetamolu. Jednoczesne stosowanie wysokich dawek paracetamolu z izoniazydem zwiększa ryzyko rozwoju zespołu hepatotoksycznego. Paracetamol zmniejsza skuteczność leków moczopędnych.

Działanie przeciwzakrzepowe warfaryny i innych pochodnych kumaryny może nasilać się przy długotrwałym regularnym stosowaniu paracetamolu ze zwiększonym ryzykiem krwawienia.

Barbiturany zmniejszają działanie przeciwgorączkowe leku.

Nie zaleca się stosowania u pacjentów otrzymujących obecnie lub w ciągu 2 tygodni leczenia inhibitorami MAO.

Inhibitory CYP 2D6. Dekstrometorfan jest metabolizowany przez CYP 2D6 i ma wspólny metabolizm przedukładowy. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów enzymu CYP 2D6 może zwiększyć stężenie dekstrometorfanu w organizmie do poziomu znacznie wyższego niż zwykle. Zwiększa to ryzyko toksycznego działania dekstrometorfanu na pacjenta (pobudzenie, splątanie, drżenie, bezsenność, biegunka i depresja oddechowa) oraz rozwój zespołu serotoninowego.

Silne inhibitory enzymu CYP 2D6 obejmują fluoksetynę, paroksetynę, chinidynę i terbinafinę. Przy jednoczesnym stosowaniu z chinidyną stężenie dekstrometorfanu w osoczu krwi wzrosło 20-krotnie, co doprowadziło do nasilenia działań niepożądanych na OUN.

Amiodaron, flekainid i propafenon, sertralina, bupropion, metadon, cynakalcet, haloperidol, tiorydazyna i perfenazyna również mają podobny wpływ na metabolizm dekstrometorfanu.

W przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów CYP 2D6 i dekstrometorfanu, należy uważnie monitorować stan pacjenta i, jeśli to konieczne, zmniejszyć dawkę dekstrometorfanu.

Osłabienie działania podczas używania:

- środki powodujące spowolnienie opróżniania żołądka. Może to opóźnić przyjmowanie i początek działania paracetamolu.

Możliwe są inne interakcje:

- z probenecydem. Hamuje wiązanie paracetamolu z kwasem glukuronowym, a zatem prawie zmniejsza o połowę klirens paracetamolu. Przy jednoczesnym stosowaniu probenecydu należy zmniejszyć dawkę paracetamolu;

- z produktami medycznymi indukowanymi przez enzymy, jak również z potencjalnie hepatotoksycznymi substancjami, takimi jak fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, ryfampicyna, metoklopramid, domperidon i cholestyramina. Przy stosowaniu metoklopramidu lub domperidonu szybkość wchłaniania paracetamolu może się zwiększać i zmniejszać za pomocą cholestyraminy;

- z produktami medycznymi, które hamują układ wątrobowy cytochromu P450 2D6, a tym samym hamują metabolizm dekstrometorfanu - w szczególności amiodaronu, guanidyny, fluoksetyny, haloperidolu, paroksetyny, propafenonu, tiorydazyny, cymetydyny i rytonawiru. Może to prowadzić do zwiększenia stężenia dekstrometorfanu;

- z sekretolitikami (leki przy kaszlu, przerzedzaniu śluzu). Mogą one prowadzić do groźnego nagromadzenia wydzielin z powodu powolnego odruchu kaszlowego;

- z zydowudyną (AZT). Trend w kierunku rozwoju neutropenii wzrasta. Dlatego stosowanie z AZT jest możliwe tylko na receptę;

- z lekami przeciwnadciśnieniowymi z komponentem działania na ANS, takimi jak guanobenty, klonidyna lub ɑα-metyldopa. Może zwiększyć sedację;

- z epinefryną. Dlatego epinefryny nie należy stosować w nadciśnieniu tętniczym u pacjentów otrzymujących leczenie doksylaminobursztynianem, ponieważ podawanie epinefryny może prowadzić do dalszego spadku ciśnienia krwi (inwersja adrenaliny). Jednak w stanie silnego wstrząsu można stosować noradrenalinę (patrz OVERDOSE);

- objawy wystąpienia uszkodzenia ucha wewnętrznego spowodowane przez inne produkty medyczne mogą zostać zmniejszone;

- wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: stosowanie paracetamolu może wpływać na wynik analizy kwasu moczowego, który przeprowadza się metodą fosforanowo-wolframową, a także na podstawie oznaczenia stężenia glukozy we krwi, który przeprowadza się metodą oksydazy glukozowej-peroksydazy.

możliwość zatrucia należy wziąć pod uwagę, jeśli przypadkowo przyjmiesz lek w ilości większej niż zalecana.

Paracetamol. Zwiększone ryzyko zatrucia występuje u osób starszych, dzieci z chorobami wątroby, przewlekłym nadużywaniem alkoholu, przewlekłym niedożywieniem, a także podczas przyjmowania leków indukujących indukcję enzymów. W takich przypadkach przedawkowanie może być śmiertelne.

Ogólnie objawy pojawiają się w ciągu 24 godzin, a szczyt w ciągu 4–6 dni - nudności, wymioty, brak apetytu, bladość i ból brzucha. Przedawkowanie paracetamolu w dawce ≥6 g jako pojedynczej dawki dla dorosłych i 140 mg / kg masy ciała jako pojedynczej dawki dla dzieci powoduje martwicę hepatocytów wraz z rozwojem niewydolności wątroby, kwasicy metabolicznej i encefalopatii. To z kolei prowadzi do śpiączki, a nawet śmierci. Jednocześnie obserwuje się wzrost poziomu aminotransferaz wątrobowych (AlAT, AsAT), LDH i bilirubiny w połączeniu ze spadkiem poziomu protrombiny, który może wystąpić w ciągu 12 do 48 godzin po podaniu.

Nawet przy braku poważnego uszkodzenia wątroby może wystąpić ostra niewydolność nerek z ostrą martwicą kanalików nerkowych. Inne objawy przedawkowania paracetamolu, które nie występują w wątrobie, obejmują arytmię i zmiany w mięśniu sercowym, depresję ośrodkowego układu nerwowego oraz rozwój ostrego zapalenia trzustki.

Bromowodorek dekstrometorfanu. Objawy: pobudzenie, zawroty głowy, depresja oddechowa, omamy, zaburzenia świadomości, obniżone ciśnienie krwi, tachykardia, zwiększone napięcie mięśniowe, ataksja.

Bursztynian doksylaminy. Objawy: hipersomnia z możliwym rozwojem śpiączki, przypadki podniecenia i dezorientacji.

Działanie antycholinergiczne: niewyraźne widzenie, zaburzone zakwaterowanie, atak jaskry, opóźniona motoryka przewodu pokarmowego, zatrzymanie moczu, zaparcia, suchość w ustach.

Od układu sercowo-naczyniowego: niedociśnienie, tachykardia lub bradykardia, częstoskurcz komorowy, niewydolność serca i niewydolność krążenia.

Hipertermia lub hipotermia.

Ze strony układu oddechowego: sinica, depresja oddechowa, zatrzymanie oddechu, aspiracja.

Ciężkim powikłaniem przedawkowania jest rabdomioliza, o której informowano w kilku przypadkach.

Przedawkowanie

Paracetamol. Ważne jest, aby rozpocząć leczenie natychmiast po przedawkowaniu paracetamolu. Pomimo braku istotnych wczesnych objawów, pacjentów należy pilnie skierować do szpitala w celu uzyskania pilnej opieki medycznej, a każdy pacjent, który zażył około 7,5 g lub więcej paracetamolu w ciągu ostatnich 4 godzin, powinien mieć płukanie żołądka. Użycie metioniny doustnie lub N-acetylocysteiny w / w może dać wynik pozytywny co najmniej do 48 godzin po przedawkowaniu. Leczenie innych objawów jest objawowe.

Bursztynian doksylaminy. Przepłukać żołądek lub wywołać wymioty tak szybko, jak to możliwe.

Analitycy są przeciwwskazani, ponieważ istnieje tendencja do napadów padaczkowych spowodowanych możliwym zmniejszeniem progu cukrowego doksylaminy.

W przypadku niedociśnienia tętniczego można zastosować noradrenalinę (ciągły wlew kroplowy noradrenaliny) lub angiotensynamid. Należy unikać stosowania β-agonistów, ponieważ zwiększają one rozszerzenie naczyń.

W razie potrzeby objawy antycholinergiczne można leczyć podając salicylan fizostygminy (1–2 mg dożylnie, możliwe jest wielokrotne podawanie), ale nie zaleca się jego ciągłego stosowania ze względu na ciężkie działania niepożądane.

W przypadku powtarzających się napadów padaczkowych pokazano leki przeciwdrgawkowe, biorąc pod uwagę możliwość sztucznej wentylacji, ponieważ istnieje ryzyko depresji oddechowej.

Zwiększona diureza nie jest zbyt skuteczna, ponieważ mocz zawiera tylko niewielkie ilości leków przeciwhistaminowych. Jednak hemodializa i dializa otrzewnowa mogą być pomocne, jeśli nie wyklucza się zatrucia mieszanego.

Bromowodorek dekstrometorfanu. Leczenie polega na płukaniu żołądka i ogólnych środkach wspomagających. Specyficznym antidotum jest dożylne podawanie naloksonu. Odnotowano skuteczne stosowanie naloksonu u dzieci w celu wyeliminowania centralnego i obwodowego działania opioidowego dekstrometorfanu (0,01 mg / kg masy ciała).

w temperaturze nieprzekraczającej 25 ° C w ciemnym miejscu.

Informacje o narkotykach dla pracowników służby zdrowia.

Vicks Active Medinayt

Vicks Active Medinayt - połączony syrop przeciw zimnem, składający się z: paracetamolu, bursztynianu dokselaminy, dekstrometorfanu. Ta kompozycja określa jej działanie: przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, przeciwkaszlowe i obkurczające śluzówkę. Jest stosowany do leczenia objawowego w okresie zakażeń układu oddechowego, często pióropuszem w postaci suchego kaszlu, bólu w ciele i głowie, wysokiej gorączki, kataru i zapalenia gardła. Nie zaleca się stosowania Vicks Active Medinayt z astmą oskrzelową, zapaleniem płuc, padaczką, młodym pacjentem, zapaleniem trzustki. Wyznaczenie kursu dawkowania jest możliwe tylko przez specjalistów. Przeczytaj więcej o lekach w instrukcji.

Instrukcje użytkowania Vicks Active Medinayt

Skład

składniki aktywne: paracetamol, bromowodorek dekstrometorfanu, bursztynian doksylaminy;

1 dawka syropu zawiera 30 mg paracetamolu 600 mg, bromowodorek dekstrometorfanu 15 mg, bursztynian doksylaminy 7,5 mg

substancje pomocnicze: sód; monohydrat kwasu cytrynowego, benzoesan sodu (E 211) makrogol 6000; sacharoza; sorbinian gliceryny potasowej; aromat miodu i rumianku; oczyszczona woda.

Wskazania

Objawowe leczenie ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego, któremu towarzyszy gorączka, ból głowy, bóle ciała, ból gardła, nieżyt nosa i suchy kaszel.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na lek.

Astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc, zapalenie płuc, depresja oddechowa, niewydolność oddechowa, jaskra, ciężka upośledzona czynność wątroby (ponad 9 punktów w skali Child-Pugh) i nerka, niedrożność jelit, guz chromochłonny, przerost prostaty, padaczka i organiczne uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego.

Podczas stosowania inhibitorów MAO i przez 2 tygodnie po zaprzestaniu leczenia.

Dawkowanie i podawanie

Stosuje się do dorosłych i dzieci powyżej 15 lat z 30 ml syropu (zgodnie ze znakiem w miarce) raz dziennie wieczorem przed snem.

Czas trwania leczenia nie powinien przekraczać 3 dni.

Przedawkowanie

Należy wziąć pod uwagę możliwość zatrucia w przypadku przypadkowego użycia leku przekraczającego zalecaną dawkę.

Zwiększone ryzyko zatrucia występuje u pacjentów w podeszłym wieku, dzieci z chorobami wątroby, przewlekłym nadużywaniem alkoholu, przewlekłym niedożywieniem, a także przy jednoczesnym stosowaniu leków powodujących indukcję enzymów. W takich przypadkach przedawkowanie może być śmiertelne.

Ogólnie objawy pojawiają się w ciągu 24 godzin i osiągają szczyt w ciągu 4-6 dni - nudności, wymioty, brak apetytu, bladość, ból brzucha Przedawkowanie około 6 g paracetamolu lub więcej w postaci pojedynczej dawki dla dorosłych i 140 mg / kg masy ciała jako pojedyncza dawka dla dzieci powoduje martwicę hepatocytów z rozwojem niewydolności wątroby, kwasicy metabolicznej i encefalopatii. To z kolei prowadzi do śpiączki, a nawet śmierci, a jednocześnie obserwuje się wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych (ALT, AST), dehydrogenazy mleczanowej i bilirubiny w połączeniu ze spadkiem poziomu protrombiny, który może pojawić się w ciągu 12 do 48 godzin po podaniu.

Nawet przy braku poważnego uszkodzenia wątroby może wystąpić ostra niewydolność nerek z ostrą martwicą kanalików nerkowych. Inne objawy przedawkowania paracetamolu, które nie występują w wątrobie, obejmują zmiany w mięśniu sercowym i rozwój ostrego zapalenia trzustki.

Objawy: pobudzenie, zawroty głowy, depresja oddechowa, omamy, zaburzenia świadomości, niskie ciśnienie krwi, tachykardia, zwiększone napięcie mięśniowe, ataksja.

Objawy: hipersomnia z możliwym rozwojem śpiączki, przypadki podniecenia i dezorientacji.

Działanie antycholinergiczne: niewyraźne widzenie, zaburzone zakwaterowanie, atak jaskry, opóźniona motoryka przewodu pokarmowego, zatrzymanie moczu, zaparcia, suchość w ustach.

Od układu sercowo-naczyniowego: niedociśnienie, tachykardia lub bradykardia, częstoskurcz komorowy, niewydolność serca i niewydolność krążenia.

Hipertermia lub hipotermia.

Ze strony układu oddechowego: sinica, depresja oddechowa, zatrzymanie oddechu, aspiracja.

Ciężkie powikłania przedawkowania rabdomiolizy, zgłaszane w kilku przypadkach.

Natychmiast po podejrzeniu zatrucia paracetamolem należy podać dawcom SH, takim jak N-acetylocysteina. Aby zmniejszyć stężenie paracetamolu w osoczu może być dializa, zaleca się określenie stężenia paracetamolu w osoczu.

Przepłukać żołądek szybciej lub wywołać wymioty.

Analitycy są przeciwwskazani, ponieważ istnieje tendencja do napadów padaczkowych spowodowanych możliwym zmniejszeniem progu cukrowego doksylaminy.

W przypadku niedociśnienia tętniczego można zastosować noradrenalinę (ciągły wlew kroplówki norepinefryny) lub angiotensynę. Należy unikać stosowania b-agonistów, ponieważ zwiększają one rozszerzenie naczyń.

Jeśli to konieczne, objawy antycholinergiczne można leczyć przez podawanie salicylanu fizostygminy

(1-2 mg, prawdopodobnie powtórzone), ale jej rutynowe stosowanie nie jest zalecane ze względu na poważne skutki uboczne.

W przypadku powtarzających się napadów padaczkowych przedstawiono leki przeciwdrgawkowe w odniesieniu do możliwości sztucznej wentylacji, ponieważ istnieje ryzyko depresji oddechowej.

Zwiększona diureza nie jest zbyt skuteczna, ponieważ mocz zawiera tylko niewielkie ilości leków przeciwhistaminowych. Jednak hemodializa i dializa otrzewnowa mogą być pomocne, jeśli nie wyklucza się zatrucia mieszanego.

Leczenie polega na płukaniu żołądka i ogólnych środkach wspomagających.. Specyficznym antidotum jest dożylne podawanie naloksonu. Odnotowano skuteczne stosowanie naloksonu u dzieci w celu wyeliminowania centralnego i obwodowego działania opioidowego dekstrometorfanu (0,01 mg / kg masy ciała).

Efekty uboczne

Z skóry i tkanki podskórnej: reakcje alergiczne (wysypka skórna, świąd, pokrzywka) Rumień wysiękowy wielopostaciowy, zespół Stevensa-Jonesa, toksyczna martwica naskórka są bardzo rzadkie.

Ze strony układu odpornościowego: w pojedynczych przypadkach - wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy.

Zaburzenia neurologiczne: senność, bóle głowy, zawroty głowy, pobudzenie psychoruchowe i dezorientacja, niepokój, nerwowość, drażliwość, strach, drażliwość, zaburzenia snu, splątanie, depresja, drżenie, uczucie mrowienia i ciężkości kończyn, szum w uszach.

Ze strony narządu wzroku: zaburzenia widzenia i zakwaterowanie.

Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, biegunka, zgaga, suchość w ustach, dyskomfort i ból w nadbrzuszu, nadmierne ślinienie się, utrata apetytu, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenia czynności wątroby (żółtaczka cholestatyczna).

Ze strony narządów krwiotwórczych: niedokrwistość, sulfhemoglobinemia i methemoglobinemia, niedokrwistość hemolityczna (zwłaszcza u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej). Przy długotrwałym stosowaniu w dużych dawkach - niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, agranulocytoza, neutropenia, leukopenia, małopłytkowość.

Ze strony układu moczowego: zatrzymanie moczu lub zaburzenia oddawania moczu.

Od układu sercowo-naczyniowego: tachykardia lub odruchowa bradykardia, duszność, ból serca.

Inne: ogólne osłabienie, pocenie się, hipoglikemia.

W przypadku wystąpienia tych lub innych działań niepożądanych zaleca się przerwanie leczenia i skonsultowanie się z lekarzem.

Stosować w czasie ciąży

Warunki przechowywania

Przechowywać w temperaturze nieprzekraczającej 25 ° C w ciemnym miejscu. Chronić przed dziećmi.

Vicks aktywów medinayt

składniki aktywne: paracetamol, bromowodorek dekstrometorfanu, bursztynian doksylaminy;

1 dawka (30 ml) syropu zawiera: paracetamol 600 mg, bromowodorek dekstrometorfanu 15 mg, bursztynian doksylaminy 7,5 mg;

substancje pomocnicze: cytrynian sodu; monohydrat kwasu cytrynowego; benzoesan sodu (E 211); makrogol 6000; sacharoza; gliceryna; sorbinian potasu; aromat miodu i rumianku; oczyszczona woda.

Forma dawkowania

Przezroczysta, lekko lepka żółta ciecz o specyficznym aromacie i smaku. Nie zawiera widocznych oznak zanieczyszczenia i zawieszonych cząstek.

Farmakologiczne

Procter and Gamble Manufacturing GmbH.

Procter and Gamble 1, 64521, Groß-Gerau, Hesja, Niemcy.

Grupa farmakoterapeutyczna

Paracetamol, połączenie bez psycholeptyków. Kod ATC N02B E51.

Mechanizm działania przeciwbólowego i przeciwgorączkowego paracetamolu nie jest precyzyjnie ustalony, możliwe są efekty centralne i obwodowe. Wykazano znaczące zahamowanie mózgowej syntezy prostaglandyn, podczas gdy synteza obwodowych prostaglandyn jest słabo hamowana. Ponadto paracetamol hamuje działanie endogennych pirogenów w centrum kontroli temperatury podwzgórza.

Dekstrometorfan jest pochodną 3-metoksy leworfanolu. Ma działanie przeciwkaszlowe, ale w dawkach terapeutycznych nie ma działania przeciwbólowego, psychomimetycznego ani wpływu na depresję oddechową, a także ma słabe możliwości uzależnienia. Dekstrometorfan w dawkach terapeutycznych nie hamuje aktywności rzęsek.

Doksyloamina jest pochodną etanoloaminy o działaniu blokującym receptory H 1-histaminy. W ten sposób zmniejsza stymulację receptorów H1, a ponadto prowadzi do rozszerzenia naczyń, zwiększenia przepuszczalności ścian naczyń włosowatych i uwrażliwienia receptorów bólowych.

Oprócz działania blokującego rozprzestrzeniającego się przez receptor H 1, doksylamina ma działanie antycholinergiczne (w tym hamowanie wydzieliny śluzowej nosa), jak również działanie uspokajające.

Wskazania do użycia

Objawowe leczenie ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego, którym towarzyszy gorączka, ból głowy, ból i bóle ciała, zapalenie gardła, nieżyt nosa i suchy kaszel.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na lek.

Astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc, zapalenie płuc, depresja oddechowa, niewydolność oddechowa, jaskra, ciężka upośledzona czynność wątroby (ponad 9 punktów w skali Child-Pugh) i nerka, niedrożność jelit, guz chromochłonny, przerost prostaty, padaczka i organiczne uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego.

Podczas stosowania inhibitorów MAO i przez 2 tygodnie po zaprzestaniu leczenia.

Okres ciąży i laktacji.

Dzieci poniżej 15 lat.

Ciężka niedokrwistość, leukopenia, ciężkie nadciśnienie tętnicze, niestabilna dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, niewyrównana niewydolność serca, upośledzone przewodzenie serca, ostre zapalenie trzustki, nadczynność tarczycy, ciężkie postacie cukrzycy.

Wrodzona hiperbilirubinemia, niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.

Specjalne ostrzeżenia

W wysokich temperaturach lub jeśli występują oznaki wtórnej infekcji, jak również w przypadku objawów utrzymujących się dłużej niż 3 dni, należy skonsultować się z lekarzem.

W następujących przypadkach należy zachować ostrożność i po konsultacji z lekarzem:

• Zespół Gilberta (choroba eilengracht);
• refluks żołądkowo-przełykowy;
• choroba wątroby lub nerek;
• choroby sercowo-naczyniowe;
• cukrzyca.

W przypadku produktywnego kaszlu ze znacznym tworzeniem się plwociny, leczenie Vicks Active Medinait należy przerwać.

Dekstrometorfan ma słaby potencjał uzależnienia. Przy długotrwałym stosowaniu może rozwinąć się tolerancja i uzależnienie psychiczne i fizyczne. Dlatego dla pacjentów ze skłonnością do nadużywania leków lub w przypadku uzależnienia od narkotyków nie zaleca się leczenia Wicks Active Medinet.

Pacjenci z rzadkimi wrodzonymi problemami nietolerancji fruktozy, zespołu niewydolności absorpcji glukozy-galaktozy lub niedoboru sacharozy-izomaltozy nie powinni stosować leku Viks Active Medinait.

30 ml zawiera 8,25 g sacharozy (cukru), co odpowiada około 0,69 jednostkom węglowodorowym (BU). Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.

Leczenie Vicks Active Medinait może zakłócać wyniki testów skórnych (fałszywie ujemne).

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: stosowanie paracetamolu może wpływać na wynik analizy kwasu moczowego, który przeprowadza się metodą fosforanowo-wolframową, a także na podstawie oznaczenia poziomu cukru we krwi, przeprowadza się metodą oksydazy glukozowej-peroksydazy.

Stosować w czasie ciąży lub laktacji

Możliwość wpływania na szybkość reakcji podczas jazdy lub pracy z innymi mechanizmami

Na okres leczenia należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów lub pracy z innymi mechanizmami.

Bezpieczeństwo i skuteczność leku u dzieci nie zostały wystarczająco zbadane, dlatego zaleca się je dzieciom w wieku powyżej 15 lat.

Dawkowanie i podawanie

Stosuje się do dorosłych i dzieci powyżej 15 lat z 30 ml syropu (zgodnie ze znakiem na miarce) raz dziennie wieczorem przed snem.

Czas trwania leczenia nie powinien przekraczać 3 dni.

Przedawkowanie

Należy wziąć pod uwagę możliwość zatrucia w przypadku przypadkowego użycia leku przekraczającego zalecaną dawkę.

Zwiększone ryzyko zatrucia występuje u pacjentów w podeszłym wieku, dzieci z chorobami wątroby, przewlekłym nadużywaniem alkoholu, przewlekłym niedożywieniem, a także przy jednoczesnym stosowaniu leków powodujących indukcję enzymów. W takich przypadkach przedawkowanie może być śmiertelne.

Ogólnie objawy pojawiają się w ciągu 24 godzin i osiągają szczyt w ciągu 4-6 dni - nudności, wymioty, brak apetytu, bladość, ból brzucha. Przedawkowanie około 6 g paracetamolu lub więcej jako pojedynczej dawki dla dorosłych i 140 mg / kg masy ciała jako pojedynczej dawki dla dzieci powoduje martwicę hepatocytów z rozwojem niewydolności wątroby, kwasicy metabolicznej i encefalopatii. To z kolei prowadzi do śpiączki, a nawet śmierci, a jednocześnie zwiększa się poziom aminotransferaz wątrobowych (ALT, AST), dehydrogenazy mleczanowej i bilirubiny w połączeniu ze spadkiem poziomu protrombiny, który może wystąpić w ciągu 12 do 48 godzin po podaniu.

Nawet przy braku poważnego uszkodzenia wątroby może wystąpić ostra niewydolność nerek z ostrą martwicą kanalików nerkowych. Inne objawy przedawkowania paracetamolu, które nie występują w wątrobie, obejmują zmiany w mięśniu sercowym i rozwój ostrego zapalenia trzustki.

Objawy: pobudzenie, zawroty głowy, depresja oddechowa, omamy, zaburzenia świadomości, niskie ciśnienie krwi, tachykardia, zwiększone napięcie mięśniowe, ataksja.

Objawy: hipersomnia z możliwym rozwojem śpiączki, przypadki podniecenia i dezorientacji.

Działanie antycholinergiczne: niewyraźne widzenie, zaburzone zakwaterowanie, atak jaskry, opóźniona motoryka przewodu pokarmowego, zatrzymanie moczu, zaparcia, suchość w ustach.

Od układu sercowo-naczyniowego: niedociśnienie, tachykardia lub bradykardia, częstoskurcz komorowy, niewydolność serca i niewydolność krążenia.

Hipertermia lub hipotermia.

Ze strony układu oddechowego: sinica, depresja oddechowa, zatrzymanie oddechu, aspiracja.

Ciężkim powikłaniem przedawkowania jest rabdomioliza, o której informowano w kilku przypadkach.

Natychmiast po podejrzeniu zatrucia paracetamolem konieczne jest dożylne podanie dawców SH, takich jak N-acetylocysteina. Aby zmniejszyć stężenie paracetamolu w osoczu może być dializa. Zaleca się określenie stężenia paracetamolu w osoczu krwi.

Przepłukać żołądek szybciej lub wywołać wymioty.

Analitycy są przeciwwskazani, ponieważ istnieje tendencja do napadów padaczkowych spowodowanych możliwym zmniejszeniem progu cukrowego doksylaminy.

W przypadku niedociśnienia tętniczego można zastosować noradrenalinę (ciągły wlew kroplowy noradrenaliny) lub angiotensynamid. Należy unikać stosowania b-agonistów, ponieważ zwiększają one rozszerzenie naczyń.

Jeśli to konieczne, objawy antycholinergiczne można leczyć przez podawanie salicylanu fizostygminy (1-2 mg dożylnie, ewentualnie powtórzenie), ale jego rutynowe stosowanie nie jest zalecane ze względu na poważne działania niepożądane.

W przypadku powtarzających się napadów padaczkowych przedstawiono leki przeciwdrgawkowe w odniesieniu do możliwości sztucznej wentylacji, ponieważ istnieje ryzyko depresji oddechowej.

Zwiększona diureza nie jest zbyt skuteczna, ponieważ mocz zawiera tylko niewielkie ilości leków przeciwhistaminowych. Jednak hemodializa i dializa otrzewnowa mogą być pomocne, jeśli nie wyklucza się zatrucia mieszanego.

Efekty uboczne

Na części skóry i tkanki podskórnej: reakcje alergiczne (wysypka skórna, świąd, pokrzywka). Bardzo rzadko występuje rumień wielopostaciowy wysiękowy, zespół Stevensa-Jonesa, toksyczna martwica naskórka.

Ze strony układu odpornościowego: w pojedynczych przypadkach - wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy.

Zaburzenia neurologiczne: senność, bóle głowy, zawroty głowy, pobudzenie psychoruchowe i dezorientacja, niepokój, nerwowość, drażliwość, strach, drażliwość, zaburzenia snu, splątanie, depresja, drżenie, uczucie mrowienia i ciężkości kończyn, szum w uszach.

Ze strony narządu wzroku: zaburzenia widzenia i zakwaterowanie.

Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, biegunka, zgaga, suchość w ustach, dyskomfort i ból w nadbrzuszu, nadmierne ślinienie się, utrata apetytu, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenia czynności wątroby (żółtaczka cholestatyczna).

Ze strony narządów krwiotwórczych: niedokrwistość, sulfhemoglobinemia i methemoglobinemia, niedokrwistość hemolityczna (zwłaszcza u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej). Przy długotrwałym stosowaniu w dużych dawkach - niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, agranulocytoza, neutropenia, leukopenia, małopłytkowość.

Ze strony układu moczowego: zatrzymanie moczu lub zaburzenia oddawania moczu.

Od układu sercowo-naczyniowego: tachykardia lub odruchowa bradykardia, duszność, ból serca.

Inne: ogólne osłabienie, pocenie się, hipoglikemia.

W przypadku wystąpienia tych lub innych działań niepożądanych zaleca się przerwanie leczenia i skonsultowanie się z lekarzem.

Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Przy jednoczesnym stosowaniu barbituranów, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, a także alkoholu może zwiększyć okres półtrwania paracetamolu. Długotrwałe stosowanie leków przeciwdrgawkowych może zmniejszać aktywność paracetamolu. Jednoczesne stosowanie wysokich dawek paracetamolu z izoniazydem zwiększa ryzyko rozwoju zespołu hepatotoksycznego. Paracetamol zmniejsza skuteczność leków moczopędnych.

Lek wzmacnia działanie pośrednich antykoagulantów (pochodnych kumaryny).

Barbiturany zmniejszają działanie przeciwgorączkowe leku.

Nie jest zalecany do stosowania u pacjentów, którzy obecnie otrzymują lub w ciągu 2 tygodni leczenia inhibitorami MAO.

Osłabienie działania podczas używania:

• neuroleptyki;
• środki opóźniające opróżnianie żołądka. Może to opóźnić przyjmowanie i początek działania paracetamolu.

Możliwe są inne interakcje:

• z probenecydem. Hamuje wiązanie paracetamolu z kwasem glukuronowym, a zatem prowadzi do zmniejszenia klirensu paracetamolu prawie dwukrotnie. Przy jednoczesnym stosowaniu probenecydu należy zmniejszyć dawkę paracetamolu;
• z produktami medycznymi indukowanymi przez enzymy, jak również potencjalnie hepatotoksycznymi substancjami, na przykład fenobarbitalem, fenytoiną, karbamazepiną, ryfampicyną, metoklopramidem, domperidonem i cholestyraminą;
• z produktami medycznymi, które hamują układ wątrobowy cytochromu P450-2D6, a tym samym hamują metabolizm dekstrometorfanu - w szczególności amiodaron, guanidyna, fluoksetyna, haloperidol, paroksetyna, propafenon, tiorydazyna, cymetydyna i rytonawir. Może to prowadzić do zwiększenia stężenia dekstrometorfanu;
• z sekretolitikamy (leki przy kaszlu, przerzedzanie śluzu). Mogą prowadzić do groźnego nagromadzenia wydzielin poprzez powolny odruch kaszlowy;
• z AZT (zydowudyną). Trend w kierunku rozwoju neutropenii wzrasta. Dlatego stosuj z AZT tylko zgodnie z zaleceniami lekarza;
• z lekami przeciwnadciśnieniowymi ze składnikiem ośrodkowego układu nerwowego, takimi jak guanobenty, klonidyna lub a-metyldopa. Może zwiększyć sedację;
• z epinefryną. Dlatego epinefryny nie należy stosować u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, którzy otrzymują leczenie bursztynianem doksylaminy, ponieważ podawanie epinefryny może prowadzić do dalszego spadku ciśnienia krwi (inwersja adrenaliny). Jednak ciężkie warunki wstrząsu można leczyć norepinefryną (patrz sekcja „Przedawkowanie”);
• objawy początku uszkodzenia ucha wewnętrznego spowodowane przez inne produkty medyczne mogą zostać złagodzone;
• wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: stosowanie paracetamolu może wpływać na wynik analizy kwasu moczowego, który przeprowadza się metodą fosforanowo-wolframową, a także wynik oznaczania poziomu cukru we krwi, przeprowadza się metodą oksydazy glukozowej-peroksydazy.

Okres trwałości

Warunki przechowywania

Przechowywać w temperaturze nieprzekraczającej 25 ° C w ciemnym miejscu.

Chronić przed dziećmi.

Pakowanie

Na 30 ml lub na 90 ml, lub na 100 ml, lub na 120 ml, lub na 180 ml, lub na 240 ml syropu w butelce; 1 butelka wraz z kubkiem pomiarowym w pudełku.

Kategoria urlopowa

Użyj spacji, aby oddzielić tagi. Używaj pojedynczych cudzysłowów (') dla fraz.