Adenoidy u dzieci - co to jest, usuń, czy nie?

Kaszel

Adenoidy występują głównie u dzieci w wieku od 3 do 12 lat i powodują wiele dyskomfortu i kłopotów zarówno dla dzieci, jak i ich rodziców, dlatego wymagają pilnego leczenia. Często przebieg choroby jest skomplikowany, po którym następuje zapalenie gruczołowe - zapalenie migdałków gardłowych.

Adenoidy u dzieci mogą wystąpić we wczesnym wieku przedszkolnym i utrzymywać się przez kilka lat. W liceum zazwyczaj kurczą się i stopniowo zanikają.

U dorosłych nie stwierdzono adenoidów: objawy choroby są charakterystyczne tylko dla dzieci. Nawet jeśli miałeś tę chorobę w dzieciństwie, to nie wraca do dorosłości.

Przyczyny rozwoju gruczolaka u dzieci

Co to jest? Adenoidy w nosie u dzieci to nic innego jak proliferacja tkanki migdałka gardłowego. Jest to formacja anatomiczna, która normalnie jest częścią układu odpornościowego. Migdałek nosowo-gardłowy utrzymuje pierwszą linię obrony przed różnymi mikroorganizmami, które chcą dostać się do organizmu za pomocą wdychanego powietrza.

Wraz z chorobą ciało migdałowate wzrasta, a gdy stan zapalny ustępuje, wraca do normy. W przypadku, gdy czas pomiędzy chorobami jest zbyt krótki (powiedzmy tydzień lub nawet mniej), wzrosty nie mają czasu na zmniejszenie. Tak więc, będąc w stanie ciągłego zapalenia, rosną jeszcze bardziej i czasami „pęcznieją” do tego stopnia, że ​​pokrywają cały nosogardziel.

Patologia jest najbardziej typowa dla dzieci w wieku 3 - 7 lat. Rzadko zdiagnozowano u dzieci poniżej jednego roku. Przerośnięta tkanka gruczołowa często ulega odwrotnemu rozwojowi, dlatego w okresie dojrzewania i dorosłości roślinność gruczolakowa prawie nigdy nie występuje. Pomimo tej cechy nie można zignorować problemu, ponieważ zarośnięty migdałek jest stałym źródłem infekcji.

Rozwój adenoidów u dzieci przyczynia się do częstych ostrych i przewlekłych chorób górnych dróg oddechowych: zapalenia gardła, zapalenia migdałków, zapalenia krtani. Czynnikiem wyjściowym dla wzrostu migdałków u dzieci mogą być infekcje - grypa, ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych, odra, błonica, szkarlata, koklusz, różyczka itp. Adenoidy u dzieci mogą występować jako izolowana patologia tkanki limfoidalnej, ale znacznie częściej łączą się z dusznicą bolesną.

Wśród innych przyczyn prowadzących do pojawienia się migdałków u dzieci, wyróżnia się zwiększone uczulenie organizmu dziecka, niedobory witamin, czynniki odżywcze, inwazje grzybów, niekorzystne warunki społeczne itp.

Objawy adenoidów w nosie dziecka

W normalnych warunkach migdałki u dzieci nie mają objawów zakłócających zwykłe życie - dziecko po prostu ich nie zauważa. Ale w wyniku częstych przeziębień i chorób wirusowych, migdałki mają tendencję do wzrostu. Dzieje się tak dlatego, że aby spełnić swoją bezpośrednią funkcję zatrzymywania i niszczenia drobnoustrojów i wirusów, adenoidy są wzmacniane przez proliferację. Zapalenie migdałków - jest to proces niszczenia drobnoustrojów chorobotwórczych, który jest przyczyną wzrostu rozmiaru gruczołu.

Do głównych objawów migdałków należą:

  • częsty długi katar, który jest trudny do leczenia;
  • trudności w oddychaniu przez nos, nawet przy braku nieżytu nosa;
  • uporczywe wydzielanie śluzu z nosa, co prowadzi do podrażnienia skóry wokół nosa i górnej wargi;
  • oddycha z otwartymi ustami, dolna szczęka wisi jednocześnie, fałdy nosowo-wargowe są wygładzone, twarz staje się obojętna;
  • zły, niespokojny sen;
  • chrapanie i węszenie we śnie, czasami - wstrzymanie oddechu;
  • powolny, apatyczny stan, spadek postępu i wydajność, uwaga i pamięć;
  • nocne ataki uduszenia charakterystyczne dla migdałków drugiego do trzeciego stopnia;
  • uporczywy suchy kaszel rano;
  • ruchy mimowolne: nerwowe tykanie i mruganie;
  • głos traci swój rezonans, staje się nudny, ochrypły, letarg, apatia;
  • dolegliwości bólów głowy, które występują z powodu braku tlenu w mózgu;
  • utrata słuchu - często pyta dziecko.

Współczesna otolaryngologia dzieli adenoidy na trzy stopnie:

  • 1 stopień: migdałki u dziecka są małe. W tym dniu dziecko oddycha swobodnie, w nocy odczuwa się trudności z oddychaniem, w pozycji poziomej. Dziecko często śpi, z otwartymi ustami.
  • Stopień 2: migdałki u dziecka są znacznie powiększone. Dziecko musi oddychać przez usta cały czas, w nocy chrapie dość głośno.
  • 3 stopnie: adenoidy u dziecka całkowicie lub prawie całkowicie pokrywają nosogardziel. Dziecko nie śpi dobrze w nocy. Nie będąc w stanie odzyskać siły podczas snu, w ciągu dnia łatwo się męczy, uwaga rozprasza. Ma ból głowy. Musi cały czas mieć otwarte usta, w wyniku czego zmieniają się jego rysy twarzy. Jama nosowa przestaje być wentylowana, rozwija się przewlekły nieżyt nosa. Głos staje się nosowy, mowa - niewyraźna.

Niestety rodzice często zwracają uwagę na nieprawidłowości w rozwoju adenoidów tylko w stadium 2-3, kiedy oddychanie przez nos jest trudne lub nieobecne.

Adenoidy u dzieci: zdjęcia

Ponieważ migdałki wyglądają jak u dzieci, oferujemy do oglądania szczegółowe zdjęcia.

Leczenie migdałków gardłowych u dzieci

W przypadku migdałków u dzieci istnieją dwa rodzaje leczenia - chirurgiczne i zachowawcze. W miarę możliwości lekarze starają się uniknąć operacji. Ale w niektórych przypadkach nie możesz się bez niego obejść.

Leczenie zachowawcze migdałków gardłowych u dzieci bez operacji jest najbardziej właściwym, priorytetowym kierunkiem w leczeniu przerostu migdałka gardłowego. Przed zaakceptowaniem operacji rodzice powinni zastosować wszystkie dostępne metody leczenia, aby uniknąć adenotomii.

Jeśli laryngologia nalega na chirurgiczne usunięcie migdałków - nie spiesz się, nie jest to pilna operacja, gdy nie ma czasu na myślenie i dodatkowe monitorowanie i diagnozowanie. Poczekaj, podążaj za dzieckiem, wysłuchaj opinii innych specjalistów, postaw diagnozę kilka miesięcy później i spróbuj wszystkich konserwatywnych metod.

Jeśli leczenie farmakologiczne nie przyniesie pożądanego efektu, a dziecko cierpi na przewlekły proces zapalny w nosogardzieli, należy skonsultować się z lekarzami prowadzącymi, którzy wykonują adenotomię.

Adenoidy stopnia 3 u dzieci - usunąć, czy nie?

Przy wyborze - adenotomia lub leczenie zachowawcze nie może polegać wyłącznie na stopniu wzrostu migdałków gardłowych. Przy 1-2 stopniach migdałków większość uważa, że ​​nie trzeba ich usuwać, a przy stopniu 3 operacja jest po prostu obowiązkowa. Nie jest to do końca prawdą, wszystko zależy od jakości diagnozy, często zdarzają się przypadki fałszywej diagnostyki, gdy badanie jest wykonywane na tle choroby lub po niedawnym przeziębieniu, u dziecka zdiagnozowano stopień 3 i zalecono natychmiastowe usunięcie migdałków.

Miesiąc później, migdały zauważalnie zmniejszają rozmiar, ponieważ były powiększone z powodu procesu zapalnego, podczas gdy dziecko oddycha normalnie i nie choruje zbyt często. I są przypadki, przeciwnie, z 1-2 stopniami migdałków, dziecko cierpi na uporczywe ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych, nawracające zapalenie ucha, sen występuje w zespole bezdechu - nawet 1-2 stopnie mogą wskazywać na usunięcie migdałków.

Również o adenoidach 3 stopnie powie słynnemu pediatrze Komarovsky'emu:

Terapia zachowawcza

Kompleksowa terapia zachowawcza stosowana jest w umiarkowanych niepowikłanych powiększonych migdałkach i obejmuje leki, fizykoterapię i ćwiczenia oddechowe.

Zwykle przepisywane są następujące leki:

  1. Antyalergiczny (antyhistaminowy) - tavegil, suprastin. Stosowane w celu zmniejszenia objawów alergii, eliminują obrzęk tkanek nosogardzieli, ból i ilość wydzieliny.
  2. Antyseptyki do stosowania miejscowego - collalar, protargol. Preparaty te zawierają srebro i niszczą patogeny.
  3. Homeopatia jest najbezpieczniejszą ze znanych metod, dobrze połączoną z tradycyjnym leczeniem (chociaż skuteczność metody jest bardzo indywidualna - pomaga komuś dobrze, słabo komuś).
  4. Płukanie. Zabieg usuwa ropę z powierzchni migdałków. Wykonywany jest tylko przez lekarza metodą „kukułką” (poprzez wprowadzenie roztworu do jednego nozdrza i odsysanie go z drugiego za pomocą próżni) lub prysznicu nosowo-gardłowego. Jeśli zdecydujesz się zrobić pranie w domu, poprowadź ropę jeszcze głębiej.
  5. Fizjoterapia Skuteczna kwarcowa obróbka nosa i gardła, a także terapia laserowa światłem prowadzącym w nosogardzieli przez nos.
  6. Klimatoterapia - leczenie w wyspecjalizowanych sanatoriach nie tylko hamuje wzrost tkanki limfoidalnej, ale ma również pozytywny wpływ na całe ciało dziecka.
  7. Multiwitaminy wzmacniające układ odpornościowy.

Z fizjoterapii, ocieplenia, ultradźwięków, ultrafioletu.

Usuwanie migdałków u dzieci

Adenotomia to usunięcie migdałków gardłowych przez interwencję chirurgiczną. Jak usunąć adenoidy u dzieci, powie lekarz najlepszy. W skrócie migdałek gardłowy jest uchwycony i odcięty za pomocą specjalnego narzędzia. Odbywa się to jednym ruchem, a cała operacja zajmuje nie więcej niż 15 minut.

Niepożądana metoda leczenia choroby z dwóch powodów:

  • Po pierwsze, szybko dojrzewają adenoidy, a jeśli istnieje predyspozycja do tej choroby, będą się one nieustannie zmieniać w stan zapalny, a każda operacja, nawet tak prosta jak adenotomia, spowoduje stres u dzieci i rodziców.
  • Po drugie, migdałki gardłowe pełnią funkcję ochronną dla bariery, która w wyniku usunięcia migdałków jest tracona do organizmu.

Ponadto, w celu przeprowadzenia adenotomii (to znaczy usunięcia migdałków gardłowych), konieczne jest posiadanie wskazań. Obejmują one:

  • częste nawroty choroby (więcej niż cztery razy w roku);
  • uznała nieskuteczność leczenia zachowawczego;
  • pojawienie się zatrzymania oddechu we śnie;
  • pojawienie się różnych powikłań (zapalenie stawów, reumatyzm, zapalenie kłębuszków nerkowych, zapalenie naczyń);
  • oddychanie przez nos;
  • bardzo częste powtarzające się zapalenie ucha;
  • bardzo częste nawracające przeziębienia.

Należy rozumieć, że operacja jest rodzajem osłabienia układu odpornościowego małego pacjenta. Dlatego przez długi czas po interwencji powinien być chroniony przed chorobami zapalnymi. Okresowi pooperacyjnemu koniecznie towarzyszy terapia lekowa - w przeciwnym razie istnieje ryzyko ponownego wzrostu tkanki.

Przeciwwskazaniami do adenotomii są niektóre choroby krwi, a także skóra i choroby zakaźne w ostrym okresie.

1, 2, 3, 4 stopień rozwoju migdałków gardłowych u dzieci i dorosłych

Adenoidy i potrzeba ich usunięcia nie może przeszkadzać, zwłaszcza jeśli pytanie dotyczy leczenia dziecka. Musisz jednak wiedzieć, że chorobę można leczyć na różne sposoby, w zależności od stopnia jej rozprzestrzenienia. Przyjrzyjmy się, jak pojawiają się migdałki na różnych etapach i co z nimi zrobić?

Rozwój migdałków przy 1, 2, 3 i 4 stopniach

Adenoidy to ciało migdałowate, czyli narząd zaprojektowany do ochrony organizmu przed infekcjami. Powietrze, przechodzące przez tkankę limfoidalną, jest oczyszczane z zarazków i ciepła. Ale te mikroby, które „przefiltrowały” ciało migdałowate, mogą wywołać stan zapalny. W rezultacie funkcje ochronne są aktywowane, a ciało jest powiększane, aby usunąć infekcję z ciała. Po wyzdrowieniu migdałki powinny powrócić do pierwotnej objętości.

Adenoidy u dzieci

Jeśli odporność nie spełnia swojej funkcji, a przypadki zakażenia infekcjami dróg oddechowych występują bardzo często, na ciało migdałowate nakłada się wielki ciężar. Nie ma czasu na powrót do normalności i pozostaje zwiększona. To jest pierwszy etap. Jeśli w tym okresie nic się nie dzieje, choroba postępuje. Organ stopniowo rośnie i ostatecznie może całkowicie zablokować nosogardziel. Ten stan odpowiada etapowi 4.

Warto zauważyć, że powiększony migdałek nie chroni ciała, ale staje się źródłem infekcji w ustach. W wyniku zapalenia dopływ krwi i przepływ limfatyczny są osłabione, co prowadzi do osłabienia układu odpornościowego gardła.

Powoduje to wiele nieprzyjemnych i niebezpiecznych objawów, takich samych dla dorosłych i dzieci. Objawy choroby zależą tylko od stopnia adenoidów. Rozważ symptomy adenoidów etapami.

Adenoidy 1 stopień

W początkowym stopniu migdałków tkanka migdałków nieznacznie się rozszerzyła i obejmuje tylko ¼ kanałów nosowych. Pierwszy stopień jest najprostszy, niektórzy lekarze nie uważają go za patologię, ponieważ mały przerost może być tymczasowy.

Aby rozpoznać ten etap u dziecka, słuchaj jego oddechu w nocy: jeśli usta są otwarte i słychać chrapanie, jest to alarmujący znak. W pozycji leżącej, częściowo pokrywają się drogi nosowe z tkanką gruczołową, dlatego w nocy trudniej jest oddychać przez nos. Ta funkcja jest nieobecna lub prawie niezauważalna w ciągu dnia. Często również katar łączy się z objawami migdałków gardłowych 1 stopnia.

Ciekawy fakt! Opinia naukowców o liczbie stopni adenoidów jest podzielona. Niektórzy uważają je za 3, nazywając niewielki wzrost migdałków 0 stopni. Ale większość nadal przypisuje 4 etapy choroby.

Adenoidy 2 stopnie

Wzrosty adenoidów wzrosły i obejmują więcej niż połowę otwieracza. Problemy z oddychaniem przez nos obserwuje się nie tylko podczas snu, ale w ciągu dnia. Jeśli przed takimi objawami jak chrapanie i katar pacjenta nie przeszkadzało, to na tym etapie pojawiają się one koniecznie. Objawy migdałków drugiego stopnia z pewnością nie można nazwać ciężkim, ale życie z nimi jest trudne.

Oddech ustami występuje częściej niż nocą. Zmienia się barwa głosu, pojawia się nos. Osoba często choruje, ponieważ jego układ odpornościowy jest słaby. W tym czasie może do nich dołączyć zapalenie gruczołowe, czyli zapalenie tkanki migdałków. Towarzyszy temu zatrucie organizmu i występowanie objawów, takich jak gorączka, senność, ból gardła.

Bocznym objawem przerostu stopnia 2 migdałków gardłowych jest upośledzenie słuchu. Tłumaczy to fakt, że trąbka Eustachiusza wchodzi do nosogardzieli, co jest niezbędne do wentylacji i drenażu ucha środkowego. Roślinność może częściowo ją zamknąć, wpływając na ciśnienie w uchu środkowym.

Adenoidy 3 stopnie

Objawy adenoidów o 3 stopnie są bardzo ciężkie. Tkanka limfatyczna znacznie się rozwinęła. Tylko trzecia część otwieracza pozostaje wolna. Próbie wdechu lub wydechu powietrza przez nos towarzyszy silny obrzęk skrzydeł nosa i głośny świst.

Ze względu na niemożność oddychania przez nos, należy praktycznie zawsze oddychać przez usta, co przyczynia się do swobodnej penetracji bakterii i wirusów. Powodują uporczywe infekcje dróg oddechowych i choroby zapalne. Ludzka odporność jest znacznie zmniejszona. Dlatego wszystkie choroby są ciężkie, trudne do leczenia i podatne na częste nawroty.

Katar staje się przewlekły, wydzielina może stać się lepka, ropna. Zapalenie gruczołu krokowego nadal się rozwija.

Epizody bezdechu często występują w nocy. Zatrzymywanie oddechu nie tylko powoduje ciągłe budzenie się pacjenta, ale także zagraża życiu! Ponadto takie naruszenia są odpowiedzialne za ciągły brak snu.

Brak tlenu, a także zły sen wpływają na ogólny stan pacjenta. Ludzie z zaniedbanymi migdałkami często skarżą się na zły stan zdrowia, brak apetytu, zmęczenie i depresję. Dzieci wyglądają na zagubionych, trudno im skupić uwagę i zapamiętać informacje.

Adenoidy stopnia 3 osiągają taką objętość, że blokują otwarcie trąbki Eustachiusza. W rezultacie słuch w jednym uchu może całkowicie zniknąć, istnieje duże prawdopodobieństwo rozwoju zapalenia ucha środkowego. Jednocześnie dodaje się objawy, takie jak ból i ucisk w uchu.

Fakt! To właśnie u niemowląt (od 3 lat do 7 lat) częściej diagnozuje się trzeci stopień migdałków gardłowych, ponieważ nie zawsze jest możliwe podejrzenie choroby na wczesnym etapie.

W przypadku dziecka późne skierowanie do specjalisty laryngologicznego wiąże się z tworzeniem twarzy typu adenoidalnego. Ze względu na stale otwarte usta, dolna szczęka spada, a ugryzienie jest przerwane.

Adenoidy 4 stopnie

To najtrudniejsza forma choroby. Na tym etapie choroby wszystkie objawy nasilają się, możliwa jest całkowita utrata słuchu i smaku.

Pacjent z migdałkami czwartego stopnia dusi się, migdałki nosowo-gardłowe rosną tak bardzo, że oddychanie staje się niemożliwe. Vomer jest całkowicie zablokowany przez tkankę limfoidalną. Tylko adenotomia pomoże wyleczyć pacjenta, a opóźnienie może być śmiertelne.

Diagnoza adenoidów

Diagnozę stanu migdałków wykonuje ENT. Lekarz za pomocą specjalnych urządzeń określa stan migdałka nosowo-gardłowego, a następnie przepisuje leczenie: zachowawcze lub chirurgiczne.

Istnieje kilka metod diagnostycznych. Każda metoda ma wady i zalety:

  • Diagnoza palca. Prosty, ale niezbyt dokładny sposób. Lekarz czuje tkankę limfoidalną palcem, określa jej konsystencję i rozmiar. Teraz palpacja jest rzadko używana, gdy nie ma sprzętu.
  • Rhinoscopy. Z lustrem (średnica 5-10 mm) lekarz laryngologiczny bada nosogardziel i podaje ocenę stopnia migdałków gardłowych na podstawie ich wyglądu.
  • Faryngoskopia. Równolegle przeprowadzają kontrolę gardła za pomocą specjalnego lustra i szpatułki. Lekarz bada migdałki, ponieważ często są one zapalone.

Ciekawe wiedzieć! Adenoidy stopnia 1 nie są tak łatwe do zidentyfikowania, ale nie powinno to być trudne dla doświadczonego otolaryngologa.

  • RTG nosogardzieli. Jeśli badanie dotykowe migdałków lub rhinoscopy nie było możliwe (często dzieje się to w przypadku badania dzieci), wykonuje się boczne zdjęcie rentgenowskie nosogardzieli w celu potwierdzenia diagnozy. RTG pokazuje stan tkanek i kości nosa.
  • Endoskopia jest nowoczesną i niezawodną metodą diagnostyczną. Endoskop to małe urządzenie podłączone do monitora. Elastyczny drut jest wkładany do nosa pacjenta, a migdałki są badane na ekranie monitora.

Ponadto lekarz bada badania krwi: ogólne i biochemiczne, a następnie diagnozuje i przepisuje leczenie.

Ciekawy fakt! Trudniej jest określić obecność adenoidów u dorosłych, ponieważ struktura nosogardła u dzieci i dorosłych jest inna.

Leczenie adenoidów na różnych etapach

Medycyna cały czas się rozwija, a ostatnio uważano, że najlepszym sposobem leczenia powiększonego migdałka jest operacja. Wytnij - i problem został rozwiązany.

Ale badania wykazały, że operacja usuwa objawy, a problem pozostaje. Ciało migdałowate jest usuwane, ale nosogardziel staje się „goła”, wzrasta liczba przypadków nieżytu nosa i zapalenia zatok. Ponadto operacja jest wielkim stresem, zarówno dla dziecka, jak i dla osoby dorosłej. Dlatego lekarze zawsze starają się stosować konserwatywne metody opuszczania całego narządu. Wyjątkiem są sytuacje, w których dziecko rozwija komplikacje. W takich sytuacjach operacja powinna być przeprowadzona jak najszybciej, bez względu na to, na jakim etapie znajdują się migdałki.

Nieoperacyjne metody leczenia

Leczenie zachowawcze stosuje się w 1. etapie rozwoju migdałków gardłowych, a 2. w przypadku braku wskazań do pilnego zabiegu chirurgicznego. Leczenie musi być wszechstronne i skoncentrowane. Jeśli w organizmie występuje infekcja, jest ona eliminowana za pomocą antybiotyków, a jeśli występuje zapalenie zatok, leczymy nos.

Będzie musiał być leczony przez ponad tydzień. Jednocześnie konieczne jest zwrócenie uwagi na wzmocnienie odporności, ponieważ jeśli nie zostanie ona aktywowana, migdałki znowu będą rosły.

Co obejmuje leczenie farmakologiczne:

  • leki przeciwbakteryjne. W obecności zapalenia pacjentom przepisuje się kurs antybiotyków w pigułkach lub syropie (dla dzieci) - Flemoklam, Amosin, Amoxicillin. Dodatkowo można stosować krople antybakteryjne (Isofra, Polydex);
  • przeciwgorączkowe (Milistan, Paralen, Rapidol). Są one użyteczne w zaostrzeniu zapalenia gruczołowego;
  • leki przeciwhistaminowe. Są przepisywane w celu zmniejszenia obrzęku gardła i nosa. Mogą to być tabletki takie jak Claritin, Alergomax lub Eden;
  • spraye przeciwzapalne (Nazonex, Avamis, Fliksonase). Takie narzędzia są stosowane w dowolnym stopniu kursu adenoidów w ciągu 2-3 tygodni. Mogą być używane od trzeciego roku życia;
  • suszące i ściągające krople (Protargol);
  • homeopatia - leki, które zawierają naturalne składniki. Wyeliminowanie zapalenia zatok i towarzyszącego mu nieżytu nosa może być spowodowane stosowaniem leku homeopatycznego Sinupret. Lek Tonsilgon N działa przeciwzapalnie i ujędrnia całe ciało od wewnątrz.

Fizjoterapia służy do pomocy lekom:

Stosunkowo nową i obiecującą metodą jest laserowe leczenie migdałków gardłowych. Wiązka laserowa pomaga usunąć obrzęk nosogardzieli, a także ma właściwości bakteriobójcze i przeciwzapalne. Pacjenci odczuwają ulgę po pierwszej sesji, a procedura jest bezbolesna i trwa 10 minut. Kurs laseroterapii pomaga stopniowo zmniejszać przerost narządu i przywracać normalne oddychanie.

Następnie zaleca się przeprowadzenie profilaktycznego przebiegu laseroterapii 1 raz w ciągu 6 miesięcy, aby zapobiec nawrotowi. Możesz to powtarzać, aż dziecko osiągnie wiek przejścia.

Jako alternatywę dla niektórych leków można stosować tradycyjną medycynę, na przykład do płukania nosa własnym roztworem soli i zakopywania naturalnych kropli z soku z warzyw i roślin leczniczych.

Leczenie chirurgiczne

Jak wspomniano wcześniej, przy 3 i 4 stopniach chirurgii gruczołowej jest warunkiem wyleczenia. Objawy migdałków gardłowych o 4 stopnie są na ogół zagrażające życiu!

W etapie 2 operacja jest przeprowadzana w takich sytuacjach:

  • pacjent ma silne zakłócenie oddechu lub uszkodzenie słuchu;
  • u dziecka zmiany w szkielecie twarzy występują z powodu migdałków gardłowych;
  • zapalenie stało się przewlekłe;
  • leczenie niechirurgiczne daje tylko tymczasowy wynik, a migdałki za każdym razem powtarzają się.

Usunięcie migdałków nie jest trudne, ponieważ wszystkie manipulacje przechodzą przez bardziej naturalne otwarcie - usta lub nos. Działać w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym.

Chirurgia w celu usunięcia roślinności gruczołowej nazywa się adenotomią.

Można to zrobić na kilka sposobów:

  • klasyczny (z użyciem narzędzia chirurgicznego - adenote Beckmanna);
  • endoskopowe (lekarz widzi pole operacyjne przez aparat endoskopowy i usuwa przerośnięte tkanki przy minimalnym urazie);
  • metoda fal radiowych (adenoidy są wycinane pod wpływem fal radiowych);
  • laser (procedura bezkrwawa, podczas której nieprawidłowa tkanka jest usuwana za pomocą lasera).

Po operacji dzieci mogą po kilku godzinach szybko wrócić do domu, a dorośli pacjenci są obserwowani przez kilka dni. Uzdrowienie gardła trwa 1-2 tygodnie. Schemat leczenia 3-4 stopni adenoidów obejmuje wyżej wymienione leki i fizjoterapię. Są niezbędne do zwalczania infekcji, łagodzenia stanów zapalnych i eliminacji zapalenia zatok. W przeciwnym razie choroba powraca.

Powikłania pooperacyjne są możliwe, chociaż uważają, że operacja nie jest niebezpieczna. Na przykład może rozpocząć się obfite krwawienie z nosa. Również zęby mogą ulec uszkodzeniu podczas operacji, a niektóre mogą wywoływać reakcje alergiczne z powodu znieczulenia. Jeśli tkanka limfoidalna nie zostanie całkowicie usunięta, możliwy jest ponowny wzrost migdałków.

To ważne! Jeśli dziecko w wieku 10-11 lat ma migdałki, które nie powodują poważnych objawów, lepiej jest poczekać kilka lat, aby się kurczyły i znikały. Dla małych dzieci takie podejście jest niedopuszczalne. W tym wieku adenoidy nie pozostają długo w 1. etapie. Dodanie jakichkolwiek infekcji układu oddechowego wpłynie na migdałki i sprowokuje ich dalszy wzrost. Jeśli spodziewamy się, że migdałki same zanikają, dziecko w tym czasie może doświadczać różnych zaburzeń rozwojowych, zarówno fizycznych, jak i psychicznych.

Powikłania i skutki choroby na 1, 2, 3 i 4 stopnie

Konsekwencje migdałków są najczęściej:

  • całkowita lub częściowa utrata słuchu, która może być nieodwracalna;
  • problemy z mową. Z powodu proliferacji tkanki limfoidalnej proporcje szkieletu twarzy dziecka są zaburzone. Pacjenci (dzieci i dorośli) tracą zdolność wymawiania niektórych liter i zaczynają mówić w nosie - gryząc;
  • zapalenie ucha Przerost adenoidów stopnia 2.3 wpływa na stan ucha środkowego. Rozwija się przewlekłe zapalenie ucha środkowego;
  • regularne przeziębienia. Pacjent ciągle oddycha przez usta, a jego odporność jest osłabiona. Dlatego występują częste epizody ARVI.

Jeśli migdałki nie są leczone przez długi czas, pojawiają się poważne komplikacje zdrowotne. Z powodu braku normalnego oddychania zwiększa się prawdopodobieństwo uduszenia. Brak tlenu negatywnie wpływa na mózg, nasilają się reakcje, pojawiają się problemy z sercem. U dzieci spada wydajność, rozwój spowalnia.

Jak widać, zapalenie migdałków jest nie tylko nieprzyjemne, ale także obarczone licznymi poważnymi powikłaniami, ale tego wszystkiego można uniknąć, jeśli zwrócimy się do specjalisty na czas.

Cztery stopnie migdałków u dzieci

U dzieci występują cztery stopnie migdałków, z których każdy charakteryzuje się własnymi cechami. Ta patologia występuje dość często, najczęściej ma charakter bakteryjny i reprezentuje wzrost tkanki limfoidalnej w nosogardzieli. Formacje te nazywane są roślinnością. Częstość występowania różnych danych waha się od 3 do 45% wszystkich trafień i nie ma różnicy płci. Wiek - od 1 roku do 14-15 lat, ale najczęściej występuje w ciągu 3 lat i do 7 lat.

W okresie dojrzewania, kiedy zaczyna się wzmożony wzrost fizyczny, pierścień limfoidalny zostaje zredukowany do normalnej wielkości, a następnie całkowicie zaniknięty. Ponadto nie ma adenoidów przed ukończeniem pierwszego roku życia z powodu niesformowanych migdałków. U dorosłych nie ma adenoidów, nawet jeśli były w dzieciństwie.

Co robić z adenoidami? Podstępność migdałków polega na tym, że stopniowo powodując uszkodzenie ciała dziecka, zamieniają się w przeziębienie i bezskutecznie leczą się w domu przez długi czas bez wizyty u lekarza. Wizualnie nie są widoczne, stąd wszystkie trudności z wykrywaniem. W ostatnich latach lekarze zauważyli, że wiek pojawienia się migdałków zmniejsza się, co sugeruje, że u współczesnych dzieci odporność jest tłumiona.

Ogólne pojęcia

Adenoidy to nagromadzenie tkanki limfatycznej, która tworzy cały pierścień w gardle z zespołem migdałków (jajowodów, palatynów) działających jako filtr, migdałek nosowo-gardłowy, który znajduje się w tylnej części łuku nosowo-gardłowego, ta proliferacja (przerost adenoidów) ma szeroką podstawę i jest dołączona do tyłu gardła. Kształt adenoidu jest podobny do zarozumialca i ma kilka płatów. Pod mikroskopem są to worki tkanki łącznej (pęcherzyki limfoidalne), w których komórki odpornościowe dojrzewają - limfocyty, główni bojownicy odporności.

Funkcją tej cennej formacji jest to, że będąc częścią tkanki odpornościowej, najpierw bierze na siebie cios czynników chorobotwórczych penetrujących jamę ustną strumieniem powietrza i próbuje je zneutralizować. Z różnych powodów to ciało migdałowate może rosnąć i ulegać stanom zapalnym, a następnie mówić o zapaleniu gruczołowym. W każdym procesie zapalnym migdałek gardła u dziecka wzrasta; po wyeliminowaniu zapalenia ma normalny rozmiar. Zgodnie ze wzrostem liczby migdałków gardłowych występują 4 stopnie tego procesu lub stadia adenoidów.

Etiologia zjawiska

Czynnikami prowokującymi są:

  • różne ostre i przewlekłe stany zapalne w nosogardzieli;
  • próchnica;
  • infekcje dziecięce w postaci odry, szkarlatyny, błonicy, różyczki;
  • reakcje alergiczne;
  • predyspozycje genetyczne;
  • niedoczynność tarczycy i choroba nadnerczy;
  • hipowitaminoza i zmniejszona odporność;
  • wady wrodzone w strukturze nosogardzieli.

Jeśli po zapaleniu potrzeba było niewiele czasu, aby zredukować migdałki, a oni nie mieli czasu, aby powrócić do normalnego stanu, wraz z nowo pojawiającą się chorobą będą rosnąć z nową siłą.

Stopień powiększenia gruczolaka i objawy

Adenoidy stopnia 1 u dzieci - roślinność zajmuje górne trzecie części nosogardzieli (choanae) i vomer. Chany są dziurami, przez które nos łączy się z gardłem, a vomer jest kością z przegrody nosowej. Podejrzenie adenoidów o 1 stopień u dziecka jest trudne. Oddychanie jest trudne tylko w nocy we śnie w pozycji poziomej dziecka, w ciągu dnia nie ma objawów.

Adenoidy 2 stopnie u dzieci - nakładanie się jest już połową tych struktur. Jeśli nie ma zapalenia, objawy adenoidów stopnia 2 u dzieci są następujące: występuje chrapanie nocne z zatrzymaniem oddechu na kilka sekund i trudności z oddychaniem w ciągu dnia. Dziecko oddycha dniem przez usta, choroba jest już widoczna gołym okiem. Rano dziecko budzi się ospale, senne, apatyczne. Często skarży się na bóle głowy, głos staje się nosowy, mowa traci jasność i dźwięczność, czasem zanika utrata słuchu. Jeśli migdałki drugiego stopnia nie są objęte stanem zapalnym, tj. nie ma zapalenia gruczołowego, wtedy tylko ciężki oddech w ciągu dnia i chrapanie w nocy we śnie zostanie wykryte.

Adenoidy trzeciego stopnia - tkanka limfoidalna zajmuje już cały nosogardziel i przykrywa ją. Czasami migdałki nawet wystają do światła ustnej części gardła. Oddychanie przez nos jest całkowicie niemożliwe, a powietrze przez nos nie przechodzi. Chirurdzy rozróżniają w praktyce więcej przejściowych adenoidów 2-3 stopni u dzieci, następnie objawy są takie same, ale nie wszystkie z nich są wymawiane. Usta dziecka są stale otwarte. W nocy dziecko chrapie lub chrapie. Wyraz twarzy migdałka ma charakterystyczny wygląd: jest powolny, apatyczny, senny, pastowaty, usta są uchylone. Taka struktura twarzy utrzymuje się nawet w okresie dorosłości. W wieku szkolnym dziecko nagle zaczyna tracić poczucie równowagi w szkole, staje się ospałe i senne. Często zaczyna się przeziębić, nawet latem. Tlen wchodzi do mózgu w mniejszych ilościach i rozwija się niedotlenienie mózgu. Słuch jest zredukowany, dziecko często zadaje pytania. Objawy nieżytu nosa stają się stałe lub częste, wydzielanie lekkiej konsystencji śluzu jest czasem gęste, żółto-zielone, co wskazuje na dodanie procesu ropnego. Od ciągłego oddychania przez usta dziecko może często kaszleć. Im prędzej z takimi objawami rodzice zwrócą się do lekarza, tym skuteczniejsze będzie leczenie.

Adenoidy stopnia 4 - stopień jest najtrudniejszy i zaniedbany, wymagający natychmiastowego usunięcia. Niebezpieczeństwo tego etapu polega na tym, że w 85% przypadków rozpoznaje się go w najmniejszym stopniu - od 3 do 7 lat, i ogólnie w praktyce stopnia u dziecka 3. Womer zamyka całkowicie szyję oddechową i oddychanie staje się nierealne, wymagane jest pilne wezwanie pomocy.

Zapalenie gruczołu krokowego może być ostre lub przewlekłe. Ostra postać rozwija się po grypie lub przeziębieniu, temperatura jest wysoka. Postać przewlekła charakteryzuje się czasem trwania przepływu, nie ma wzrostu temperatury, nos jest stale nadziewany, charakterystyczny jest wypływ z nosa w postaci śluzu zmieszanego z krwawymi żyłami lub ropą.

Powikłania adenoidalne

Anatomicznie ciało migdałowate jest dokładnie tam, gdzie kończą się rurki słuchowe i nosowe. Łączy także nosogardziel i ucho środkowe. W okresie wegetacyjnym ciało migdałowate może powiesić ściany boczne i dotrzeć do rurek słuchowych lub do pewnego stopnia zablokować kanały nosowe, podczas gdy powoduje utratę słuchu i uniemożliwia dziecku swobodne oddychanie. Zmniejszenie słuchu upośledza funkcjonowanie błony bębenkowej i często rozwija zapalenie ucha. Następnie dziecko zaczyna oddychać przez usta, które nie ogrzewa ani nie oczyszcza powietrza, w wyniku czego rozwijają się różne zapalenia nosogardzieli. Ponadto długotrwałe oddychanie przez usta powoduje hipowentylację płuc, której nie można skompensować. Ze względu na niedotlenienie mózgu, które występuje (traci 20% tlenu), wydajność w szkole co piątego chorego dziecka maleje, nie pamięta źle materiału do nauki, jest rozproszona. Zmniejsza się głębokość inhalacji, powstaje tzw. „Pierś z kurczaka”. Dziecko często robi się zimno, odporność pozostaje chronicznie niska. Wzrost kości twarzy zmienia się, co znajduje odzwierciedlenie w mowie dziecka.

Środki diagnostyczne

Istnieje kilka metod badawczych:

  1. Faryngoskopia.
  2. Rynoskopia przednia i tylna (gdy przednia rynoskopia bada kanały nosowe, wykrywa się obrzęk błony śluzowej i wyładowanie. W rinoskopii tylnej bada się kanały nosowe przez część ustną gardła. Metoda jest bardzo pouczająca, ale trudno ją utrzymać u małych dzieci. Dlatego często mają boczne zdjęcie rentgenowskie.
  3. Endoskopia nosogardzieli - tą metodą wykonuje się dokładne badanie nosogardzieli. Endoskopia pozwala nie tylko zdiagnozować, ale także usunąć migdałki i zatrzymać krwawienie.

Leczenie adenoidów

Adenoidy pierwszego stopnia u dzieci są leczone tylko w sposób zachowawczy. Stopień 2 jest leczony ze względu na obecność powikłań. Adenoidy stopnia 1–2 u dziecka, które są przejściowe, zależą również od obecności i zaniedbania powikłań. W przypadku łagodnych objawów objawów adenoidów 1-2 stopni u dzieci leczenie wymaga zachowawczego, ale pełnego.

W przypadku zaostrzenia stanu 2 stopień adenoidów leczy się zachowawczo lub chirurgicznie. Leczenie bez zabiegu chirurgicznego składa się z kilku etapów:

  1. Płukanie 2% roztworem soli fizjologicznej, solą fizjologiczną, furacyliną, lizozymem, trypsyną, kroplówką Aqua Maris lub Humer. Płukanie nawilża błonę śluzową i łagodzi obrzęki, umożliwiając swobodne oddychanie. Jak dalej leczyć migdałki?
  2. Galazolin, Naftyzynum, Sanorin, Adrenalina z Dimedrolem itp. Są stosowane przez 5 dni, z których wszystkie są kroplami zwężającymi naczynia.
  3. 2% protargol, 20% albucid, Pinosol, Tizin, Eucasept - wkraplanie tych terapeutycznych przeciwzapalnych kropli daje miękki efekt.
  4. Proces zapalny wymaga powołania antybiotyków. Równolegle z nimi zaleca się prowadzenie fizjoterapii terapeutycznej: UFO, UHF, tuby, laseroterapia wszystkich odmian, elektroforeza z chlorkiem wapnia, hydrodynamiczna, z jodkiem potasu i dimedrolem, obróbka próżniowa, fonoforeza z maścią ampicylinową na węzłach chłonnych szyjki macicy. Gdy adenoidy przeciwwskazały na ich ocieplenie. Adenoidy 2 stopni u dziecka dają dobre wyniki przy zachowawczym leczeniu 50/50. Często w procesie leczenia adenoidów 2 stopnie, widząc zauważalną poprawę u dziecka, niektórzy rodzice natychmiast przerywają terapię, odrzucając procedury. Jest to zła decyzja, ponieważ przebieg leczenia musi zostać zakończony i trwa co najmniej 4 tygodnie. Jak chirurgicznie leczyć adenoidy 2 stopnie?

Metoda chirurgiczna z Grade 2 jest stosowana tylko z oczywistymi komplikacjami w postaci opóźnienia umysłowego, słuchu i depresji oddechowej, astmy. Operacje są dwóch rodzajów: całkowite usunięcie adenoidów - adenektomia i niekompletność - adenotomia. W adenektomii migdałek gardłowy jest wychwytywany przez adenotom i szybko odcinany, wszystkie wykonywane jednym ruchem.

Leczenie migdałków stopnia 3 u dziecka często występuje chirurgicznie. Przed operacją ogniska infekcji muszą zostać odkażone. Chociaż możliwe jest stosowanie tylko znieczulenia miejscowego, dzieci nie wytrzymują presji psychologicznej nie wszystkie, dlatego często stosuje się znieczulenie ogólne. Nawet operacje nie gwarantują braku nowego wzrostu adenoidów. Po zabiegu chirurgicznym, odpoczynek w łóżku, dieta i ograniczenia aktywności są przepisywane na dwa do trzech dni.

W ostatnich latach, przy 3 stopniach adenoidów u dzieci, leczenie przeprowadza się najpierw zachowawczo, nawet pomimo jego niskiej skuteczności, i tylko przy braku wyników ucieka się do pomocy chirurgów. Stosując konserwatywną metodę terapii, oprócz miejscowej ekspozycji w postaci myjek i kropli, przepisywane są leki przeciwhistaminowe i immunostymulanty (Immunal, Bronchoominal, Cycloferon, itp.).

Leczenie stopnia 4 w Adenoids Co powie lekarz? W tym zakresie proces ten rzadko przychodzi, ponieważ nawet na etapie 3 dziecko ma poważne trudności z oddychaniem. Adenoidy czwartej klasy są leczone natychmiastową operacją. Jeśli w ciągu 4-5 dni po operacji nie wystąpią żadne komplikacje, dziecko powróci do normalnego życia.

Czy można usunąć adenoidy bez skalpela? Adenektomię można wykonać za pomocą lasera, endoskopu.

Technika operacyjna

Jest przeprowadzana tylko na stałe, dla dzieci - w znieczuleniu ogólnym, dla dzieci w wieku szkolnym - w znieczuleniu miejscowym. Endoskop reguluje objętość interwencji, a nadmiar tkanek jest szybko wycinany. Zastosowanie endoskopu eliminuje nawroty. Jak długo trwa operacja? Cała operacja zajmuje nie więcej niż 20 minut przy wszystkich przygotowaniach. Jeśli nie ma komplikacji, dziecko zostaje wypisane do domu w ciągu 24 godzin. Pierwszego dnia można podnieść temperaturę do 38 ° C, a następnie można podać lek przeciwgorączkowy, ale nie aspirynę. Dziecko po operacji oddycha łatwo i swobodnie nosem, ale po kilku dniach pojawia się głos głosowy w nosie i przekrwienie błony śluzowej nosa, pojawił się obrzęk pooperacyjny, który znika sam. Aktywne gry i ruchy są zabronione przez 2 tygodnie. Dieta jest obserwowana, co powinno być lekkie, jedzenie jest tylko ciepłe.

Jak całkowicie leczyć migdałki? Klimatoterapia zawsze daje bardzo dobry wynik, najczęściej zaleca się wyprowadzenie dziecka w czasie wakacji na południowym wybrzeżu Południowego Kaukazu i Kaukazu.

Kiedy jest najlepsza operacja?

Zwykle adenektomię wykonuje się do 3 lat, po 5, 9-10 latach i po 14. Jest to związane z okresami wzrostu ciała dziecka. Wyniki obu rodzajów operacji są dobre. Nawroty mogą wystąpić, jeśli interwencja została przeprowadzona w młodym wieku - do 3 lat, jeśli dziecko jest podatne na alergie, z indywidualną cechą tkanki gruczołowej. Ale nawet jeśli wystąpił nawrót i u dzieci występują migdałki stopnia 3: usuń lub nie - pytanie nie powinno być. Odpowiedź brzmi: tylko tak, stan dziecka jest natychmiast odciążony. Po zabiegu w pierwszych miesiącach dziecka należy szczególnie uważać, aby chronić przed przeziębieniem. W okresie pooperacyjnym obowiązkowe jest ogólne leczenie wzmacniające. W tym przypadku realizowany jest jeden cel - poprawa odporności, a także odczulanie ciała.

Stwardnienie i wzmocnienie odporności dają dobre wyniki dla zdrowia. Spędzaj więcej czasu ze swoimi dziećmi, uprawiaj z nimi sporty, zapewnij im codzienny pobyt na świeżym powietrzu przez co najmniej 2 godziny.

Dr Komarovsky o leczeniu adenoidów 3 stopnie bez operacji

Współcześni rodzice często słyszą diagnozę migdałków z pediatrów. A jeśli, na początkowym etapie choroby, kwestia chirurgicznej metody leczenia nie jest, co do zasady, ogólnie rzecz biorąc, nie można tego powiedzieć o adenoidach trzeciego stopnia.

Mamy i ojcowie, których lekarz wydał rozczarowujący werdykt i zalecił leczenie operacyjne, zaczynają rozpaczliwie szukać informacji o tym, czy można uniknąć operacji, a zaawansowany adenoid można wyleczyć na inne sposoby. Opinie zarówno medyczne, jak i rodzicielskie, całkiem sporo i bardzo się różnią. Co pediatra Jewgienij Komarowski, znany pediatra w Rosji i za granicą, myśli o prawdopodobieństwie wystąpienia bez operacji gruczolakowatości trzeciego stopnia

Oto rzeczywisty cykl transferu doktora Komarowskiego na temat leczenia migdałków gardłowych.

Pomoc

Jewgienij Komarowski jest znanym pediatrą, pediatrą najwyższej kategorii kwalifikacyjnej. Urodzony na Ukrainie. Powszechnie znany na terytorium Rosji, dawnych państw sojuszniczych, stał się po serii publikacji naukowych w dziedzinie pediatrii i niestandardowych, czasami sprzecznych zwyczajowych kanonów, poglądów na leczenie dzieci.

Komarovsky opublikował kilka książek na temat zdrowia dzieci dla rodziców. Prowadzi popularny program telewizyjny „School of Doctor Komarovsky” oraz projekt radiowy „Russian Radio” „Mixtura Show”. Dwa razy tata - ma dwóch dorosłych synów. A od niedawna czas i dwa razy dziadek - wnuk Komarowskiego i wnuczka.

Co to jest?

Jest to powszechna dziecięca choroba zapalna górnych dróg oddechowych. Podczas długiego procesu chorobowego w nosogardzieli migdałek migdałków znacznie zwiększa swoją wielkość. Występuje proliferacja (przerost) tkanki limfatycznej na tylnej ścianie gardła.

Adenoidy są najczęściej zapalone u dzieci w wieku od 4 do 7 lat. Im starsze dziecko, tym mniejsza szansa na wzrost migdałków podniebiennych, ponieważ tkanka migdałków nie rośnie już tak aktywnie.

Według statystyk medycznych około 10-12% dzieci cierpi na adenoidy o różnym stopniu nasilenia.

Objawy

Każda matka, nawet bardzo daleko od medycyny, może zobaczyć adenoid u swojego dziecka. Przyglądając się dziecku z bliska, uderzające jest to, że dziecko oddycha głównie w ustach, ponieważ jego oddychanie przez nos jest zaburzone. Z nosa i nosogardzieli może wypływać szaro-zielony wydzielina, czasami z zanieczyszczeniami ropy. Dziecko ma nocne chrapanie, słabnie słuch, dziecko zaczyna znowu pytać i słyszeć gorzej, często narzekając na bóle głowy. Wszystko to jest niewątpliwym powodem poszukiwania pomocy medycznej.

Ponadto, nie jest rzadkością, że adenoid u dziecka ma zapalenie ucha środkowego, upośledzenie funkcji aparatu głosowego, zwiększenie liczby węzłów chłonnych. Twarz chorego dziecka nabiera szczególnego wyrazu, który lekarze nazywają „maską adenoidową”. Charakteryzuje się brakiem ekspresji, stale otwartymi ustami, zaburzeniami zgryzu, deformacją szkieletu twarzy.

U dziecka z zaawansowanym zapaleniem gruczołowym procesy umysłowe są zaburzone, uwaga, pamięć, zdolności uczenia się są ograniczone, szybko się męczy i często czuje się „złamany” bez wyraźnego powodu.

Przy ostrym gruczolaku temperatura może wzrosnąć. Laboratoryjne badania krwi z pewnością wskazują na zmniejszenie stężenia hemoglobiny - niedokrwistość, ponieważ oddychanie przez usta wystarczająco szybko prowadzi do niedoboru tlenu w organizmie.

Powody

  • Przeniesiono skomplikowaną infekcję wirusową, jak również częste choroby o zimnym charakterze wirusowym.
  • Ciężkie zakażenia (szkarlatyna, różyczka, odra).
  • Czynnik dziedziczny. Jeśli dziecko ma rodzica, który cierpiał na adenoid w dzieciństwie, prawdopodobieństwo, że będzie on również wykazywał tę chorobę, wynosi ponad 70%.
  • Astma oskrzelowa.
  • Alergiczne uszkodzenia układu oddechowego.
  • Wrodzone problemy i uraz urodzenia. Jeśli dziecko doświadczyło niedotlenienia podczas rozwoju płodu, lub ten stan towarzyszył mu w procesie narodzin.
  • Niekorzystne warunki życia dziecka. Należą do nich słabo wentylowane obszary, niedożywienie, bogate w witaminy, minerały, białka i kwasy tłuszczowe, rzadkie spacery, siedzący tryb życia.
  • Przedłużone efekty toksyczne - nadmiar chemii gospodarczej, zabawki niebezpieczne (zwykle tanie, wątpliwe).
  • Niekorzystne czynniki środowiskowe obszaru, w którym dziecko żyje (silne zanieczyszczenie powietrza, przemysłowe „emisje”, zwiększone tło radioaktywne).

Zakres choroby

Istnieją trzy stopnie adenoidu:

  • Pierwszy. W początkowej fazie dziecko ma nieznaczny oddech przez nos, jest to szczególnie zauważalne w nocy, podczas snu, kiedy nosogardziel jest całkowicie rozluźniona. Adenoidy na tym etapie są zapalne, ale tylko nieznacznie, tylko nieznacznie, tylko jedna trzecia, pokrywają drogi nosowe.
  • Drugi. Proces zapalny w migdałkach jest wyraźnie wyrażony, dziecko chrapie podczas snu. W ciągu dnia dziecko ma dość poważne naruszenie oddychania przez nos. Powiększone i zmienione zapalnie migdałki obejmują więcej niż połowę światła przewodów nosowych.
  • Po trzecie. Na tym etapie nos dziecka prawie cały czas „nie oddycha”, dziecko zaczyna oddychać przez usta dzień i noc, nawet we śnie. Jego głos się zmienia, staje się nosowy. Migdał palatynowy jest dość imponujący pod względem wielkości i prawie całkowicie, ponad dwie trzecie, a czasami całkowicie pokrywa drogi nosowe.
  • Istnieje również czwarty etap warunkowy, jak dotąd tylko medycy z krajów zachodnich i Europy. Mówi się, że jeśli światło nosowe jest w 100% zamknięte, a rurka słuchowa jest zamknięta przez co najmniej 50% przerośniętych migdałków.

Na każdym etapie choroby dziecko może mieć ubytek słuchu.

Trudności diagnostyczne

Diagnoza adenoidu prowadzi otolaryngologa (ENT). Używa dwóch metod - instrumentalnej i manualnej. Najpierw wprowadzi do ust specjalny instrument, który pozwoli mu zobaczyć migdałkowy migdałek znajdujący się daleko w środku. A następnie przeprowadź ręczne badanie nosogardzieli. Ta procedura jest raczej nieprzyjemna, ale nie trwa długo.

Adenoidy składające się z tkanki limfatycznej pełnią ważną funkcję immunologiczną. Chronią gardło, nosogardziel i jamę ustną przed różnymi patogenami. Zdrowe migdałki skutecznie sobie z tym radzą. Ale stan zapalny może stać się przyczyną porażki różnych organów i systemów. Dlatego u dziecka często występuje zapalenie ucha, ból gardła, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok.

Lekarze i rodzice pilnie leczą wszystkie te rany raz po raz, kilka razy w roku, i są bardzo zaskoczeni, że choroby pojawiają się ponownie. Prawdziwą przyczyną jest często migdałki gardłowe.

Leczenie

Konserwatywne metody leczenia dają wyniki we wczesnych stadiach choroby, lekarze zazwyczaj zalecają interwencję chirurgiczną dzieciom z gruczolakowatością trzeciego stopnia. Konserwatywne metody są dość proste - chodzi o stosowanie witamin, mycie nosogardzieli specjalnymi roztworami, wkraplanie leków przeciwhistaminowych, kropli przeciwzapalnych, a czasem antybiotyków. Interwencja chirurgiczna staje się istotna, jeśli terapia nie powiodła się. Operacja nazywa się adenotomią.

Komarowski kładzie szczególny nacisk na fakt, że wskazania do interwencji chirurgicznej nie będą nawet stadium choroby, a nie rozmiar wzrostu migdałków, ale te objawy, które daje choroba.

Tak więc w przypadku gruczolaka trzeciego stopnia z upośledzonym oddychaniem przez nos, w niektórych przypadkach można to zrobić bez zabiegu chirurgicznego, aw przypadku choroby pierwszego stopnia z utrzymującą się utratą słuchu trzeba będzie podjąć drastyczne środki. Zdarza się i tak. Dlatego Jewgienij Olegovich zaleca uważniejsze słuchanie opinii lekarza prowadzącego, nie wahaj się zadawać pytań, w tym wykonalności operacji usunięcia migdałków.

Operacja jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, jej celem jest usunięcie przerośniętego migdałka gardłowego. Taka operacja nie jest pilna i pilna, możesz normalnie i metodycznie przygotować na nią dziecko. W czasie zabiegu chirurgicznego powinien być zdrowy objawowo. Adenotomia nie trwa długo - tylko dwie lub trzy minuty, nie więcej niż 5 minut, ale nie można jej uznać za bezpieczną i nieszkodliwą.

Rzadko, ale zdarzają się powikłania - krwawienie, uszkodzenie podniebienia, negatywny wpływ znieczulenia na ciało dziecka, chociaż obecnie w szpitalach laryngologicznych do takiej procedury starają się stosować nowe nowoczesne środki znieczulenia, które wyróżniają się raczej łagodnym i oszczędnym efektem.

Komarovsky zwraca uwagę na fakt, że całkowite usunięcie migdałków gardłowych jest niemożliwe ze względów anatomicznych, a niewielki fragment migdałka wciąż tam jest, więc zawsze istnieje realne ryzyko, że ciało migdałowate ponownie się powiększy. Winić, że lekarz, który wykonał operację, nie jest tego wart. Przeciwnie, rodzice, w opinii słynnego pediatry, powinni być obwiniani za nawroty tylko na siebie. Nawracający przerost migdałków w dużym stopniu zależy od stylu życia dziecka.

W swoim zaleceniu Evgeny Olegovich koncentruje się na odrzuceniu biernego czasu wolnego w telewizji. Dziecko, które przeżyło już migdałki, musi uprawiać sport, dużo chodzić, oddychać świeżym powietrzem. W mieszkaniu nie powinno być dużo kurzu, „stęchłego” powietrza, duszności. Niemowlę nie można karmić „siłą”, nadziewane dużą ilością słodyczy.

Ponadto, jak już się dowiedzieliśmy, migdałki pełnią bardzo ważną funkcję ochronną, a ich usunięcie może mieć negatywny wpływ na dziecko - częściej choruje, osłabia się jego odporność. Dlatego Jewgienij Komarowski nie zaleca natychmiastowego pośpiechu na salę operacyjną, jak radzi większość lekarzy przynależnych do tradycyjnej podstawowej szkoły medycznej, decyzja o usunięciu migdałków podniebiennych powinna być ostatecznością. W większości przypadków, podkreśla lekarz, nawet adenoid trzeciego stopnia można wyleczyć zachowawczo.

Najczęściej Komarowski poleca rodzicom, aby leczyli gruczolaki trzeciego stopnia w sposób kompleksowy: łączą fizykoterapię z lekami przepisanymi przez lekarza, przechodzą kurs laseroterapii i częściej zabierają dziecko do morza, ponieważ powietrze morskie ma niesamowity efekt uzdrawiający i regenerujący u dziecka z chorymi adenoidami. I tylko wtedy, gdy wszystkie te środki nie rozwiążą problemu interwencji chirurgicznej.

Alternatywne sposoby

Laseroterapia Ta metoda jest stosowana po operacji w celu usunięcia migdałków i zamiast tego. Nieinwazyjna terapia laserowa pozwala usunąć obrzęki w obszarze zapalenia, wyeliminować samo zapalenie, stymulować układ odpornościowy. Ta metoda jest idealna dla dzieci z pierwszym i drugim stopniem adenoidów, ale trzecia może być całkiem korzystna. Prognozy w tym przypadku nie są jednak zbyt optymistyczne - terapia laserowa nie może zredukować zaawansowanego stadium adenoidu do stanu normalnego, a będzie wiele procedur do wykonania, ale stan dziecka ustabilizuje się.

Środki ludowe. W leczeniu adenoidów, według rodziców, najskuteczniejsze są wkraplanie kropli na bazie nalewki z anyżu, napar z Hypericum, sok z buraków, roztwór nalewki z alkoholu propolisu, mycie nosa roztworem soli apteki morskiej. Jewgienij Komarowski nie sprzeciwia się popularnym metodom leczenia migdałków, ale na trzecim etapie choroby nie radzi całkowicie polegać na przepisach „babci”. Jak niektóre formy adenoidu, a trzeci stopień diagnozy wymaga w szczególności poważniejszego leczenia. A środki ludowe mogą być dobrym „akompaniamentem” tradycyjnego leczenia.

Kiedy operacja jest nieunikniona?

Komarovsky wskazuje stan, w którym operacja jest nieunikniona:

  • Jeśli trzeciemu stopniowi zapalenia migdałków towarzyszy deformacja szkieletu twarzy. Jeśli dziecko ma „maskę adenoidalną”, która nie opuszcza twarzy, nie można uniknąć interwencji chirurgicznej.
  • Jeśli oddychanie przez nos jest całkowicie przerwane przez długi czas.
  • Jeśli dziecko ma ubytek słuchu. Kiedy przerośnięte migdałki zamykają rurkę słuchową. Możesz być pewien utraty słuchu, odwiedzając audiologa dziecięcego, który przeprowadzi prostą i dość dokładną procedurę audiometrii. Jeśli słuch jest zmniejszony o więcej niż 20 dB od wartości normalnych, konieczne będzie przeprowadzenie operacji w celu usunięcia migdałka migdałka gardłowego.
  • Jeśli dziecko często ma zapalenie ucha środkowego na tle migdałków z zapaleniem trzeciego stopnia. Lekarze zwykle myślą, że 2-3 powtórzenia w ciągu pół roku są często powtarzane.

Porady Komarovsky

  • Jeśli dziecko niedawno doznało choroby wirusowej, nie należy od razu odsyłać go do szkoły lub przedszkola, gdzie może „złapać” innego wirusa. Lepiej jest zrobić tygodniową przerwę w szkoleniu i w tym czasie zapewnić dziecku długie spacery na świeżym powietrzu w parku, z dala od autostrad i przedsiębiorstw przemysłowych. Pomoże to zapobiec rozwojowi migdałków migdałków gardłowych do trzeciego stopnia.
  • W przypadku SARS i grypy u dziecka z powiększonymi migdałkami, należy skonsultować się z lekarzem, schemat picia należy podwoić w porównaniu z innymi dziećmi.
  • Najlepszy sport, według Jewgienija Komarowskiego, jest dla lekkoatletyki dla dzieci z adenoidami, ponieważ dzięki temu dziecko dostanie dużo świeżego powietrza. Zapasy, szachy, boks nie są zalecane, ponieważ te sporty są zazwyczaj praktykowane na miejscu - raczej zakurzone i duszne. A to przyczynia się do pogorszenia się dziecka.
  • Dr Komarowski nie radzi obawiać się operacji usunięcia migdałków, a nie wielkiej tragedii rodzicielskiej. Jeśli jednak istnieje możliwość uniknięcia operacji, według Komarovsky'ego, powinna ona być zdecydowanie wykorzystana.

W tym cyklu doktor Komarovsky opowie nam o problemie przerośniętych migdałków i wyjaśni sposoby rozwiązania problemu.