Antybiotyki penicylinowe

Antybiotyki penicylinowe charakteryzują się niską toksycznością, rozszerzonym spektrum działania. Antybiotyki penicylinowe mają działanie bakteriobójcze na większość szczepów Gram-dodatnich bakterii Gram-ujemnych, pałeczek Pseudomonas.

Seria penicylin

Wpływ leków z listy antybiotyków penicylinowych zależy od ich zdolności do spowodowania śmierci patogennej mikroflory. Penicyliny działają bakteriobójczo, oddziałując z enzymami bakteryjnymi, zakłócając syntezę ściany bakteryjnej.

Cele dla penicylin to hodowla komórek bakteryjnych. Dla ludzi antybiotyki penicylinowe są bezpieczne, ponieważ błony komórek ludzkich nie zawierają peptydoglikanu bakteryjnego.

Klasyfikacja

Zgodnie z metodą produkcji i właściwościami istnieją dwie główne grupy antybiotyków penicylinowych:

• naturalny - odkryty w 1928 r. przez Fleminga;
• półsyntetyczny - stworzony po raz pierwszy w 1957 roku, kiedy wyizolowano aktywny rdzeń antybiotyku 6-AIC.

Szereg naturalnych penicylin pochodzących z mikrogrybu Penicillum nie jest oporny na bakteryjne enzymy penicylinazowe. Z tego powodu spektrum aktywności serii naturalnych penicylin jest zawężone w porównaniu z grupą leków półsyntetycznych.

Klasyfikacja penicyliny:

• naturalny;
  • fenoksymetylopenicylina - Osp i analogi;
  • benzatyna benzylopenicylina - Retarpen;
  • penicylina benzylowa - penicylina prokainowa;
• półsyntetyczny;
  • aminopenicyliny - amoksycyliny, ampicyliny;
  • antystaphylococcus;
  • anty-pseudomonas;
    • karboksypenicyliny;
    • ureidopenitsillin;
  • chroniony inhibitorem;
  • połączone.

Pod wpływem powszechnego stosowania antybiotyków bakterie nauczyły się wytwarzać enzymy beta-laktamazowe, które niszczą penicyliny w żołądku.

Aby przezwyciężyć zdolność bakterii wytwarzających beta-laktamazy do niszczenia antybiotyków, stworzyli kombinację środków chronionych przed inhibitorami.

Widmo działania

Naturalne penicyliny są aktywne przeciwko bakteriom:

• Gram-dodatnie - Staphylococcus, Streptococcus, Pneumococcus, Listeria, Bacillus;
• Gram-ujemne - meningokoki, gonokoki, Haemophilus ducreyi - powodujące miękką chancre, Pasteurella multocida - powodujące pasturelozę;
• beztlenowce - Clostridia, Fusobacteria, Actinomycetes;
• krętek - leptospira, borrelia, blade krętki.

Spektrum działania półsyntetycznych penicylin jest szersze niż w przypadku naturalnych.

Półsyntetyczne grupy antybiotyków z listy serii penicylin są klasyfikowane według spektrum działania, jak:

• nie jest aktywny dla pseudomonas aeruginosa;
• leki przeciw pestycydom.

Wskazania

Jako leki pierwszego rzutu w leczeniu zakażeń bakteryjnych stosuje się antybiotyki z serii penicylin w leczeniu:

• choroby układu oddechowego - zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli;
• Choroby laryngologiczne - zapalenie ucha, zapalenie migdałków, zapalenie migdałków gardłowych, szkarłatna;
• choroby układu moczowego - zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek
• rzeżączka, kiła;
• infekcje skóry;
• zapalenie kości i szpiku;
• noworodki noworodki;
• zmiany bakteryjne błon śluzowych, tkanki łącznej;
• leptospiroza, promienica;
• zapalenie opon mózgowych.

Naturalne penicyliny

Naturalne benzylopenicyliny są niszczone przez beta-laktamazy i sok żołądkowy. Preparaty z tej grupy są produkowane jako leki do wstrzykiwań:

• przedłużone działanie - analogi o nazwach Bicillins ponumerowanych 1 i 5, sól nowokainy benzylopenicyliny;
• krótko działające sole sodowe, potasowe benzylopenicyliny.

Przedłużone wydzielanie do krwi podczas podawania domięśniowo depot postaci penicylin, które są powoli uwalniane z mięśni do krwi po wstrzyknięciu:

• Bicelliny 1 i 5 - są wyznaczane 1 raz dziennie;
• Sól nowokainowa penicyliny benzylowej - 2 - 3 p. / Dzień.

Aminopenicyliny

Antybiotyki z listy aminopenicylin są skuteczne przeciwko większości zakażeń wywołanych przez bakterie Enterobacteriaceae, Helicobacter pylori, hemophilus bacillus i inne nazwy, głównie bakterie Gram-ujemne.

Lista antybiotyków aminopenicylin z serii penicylin obejmuje leki:

• seria ampicylin;
  • Trihydrat ampicyliny;
  • Ampicylina;
• amoksycylina;
  • Flemoxine Solutab;
  • Ospamox;
  • Amosin;
  • Ecobol.

Aktywność antybiotyków z listy ampicylin i amoksycylin, widma działania leków z tych grup penicylin są podobne.

Antybiotyki z ampicyliną mają słabszy wpływ na pneumokoki, jednak aktywność Ampicyliny i jej analogów o nazwach Ampicillin Akos, Ampicillin Trihydrate jest wyższa w stosunku do Shigella.

Antybiotyki grupy są przepisywane:

• ampicyliny - wewnątrz tabletek i zastrzyków w / m, in / in;
• Amoksycyliny - do podawania doustnego.

Amoksycylina jest skuteczna przeciwko Pseudomonas aeruginosa, ale niektórzy członkowie grupy są niszczeni przez penicylinazy bakteryjne. Penicyliny z grupy antybiotyków ampicylinowych są oporne na enzymy penicylinazowe.

Penicyliny antystaphylococcus

Grupa penicylin przeciw gronkowcom obejmuje antybiotyki o nazwach:

Leki są odporne na penicylinazy gronkowcowe, które niszczą inne antybiotyki penicylinowe. Najbardziej znanym z tej grupy jest antyacetylokokowy lek Oxacillin.

Penicyliny o działaniu przeciwzmarszczkowym

Antybiotyki z tej grupy mają duże spektrum działania niż aminopenicyliny, są skuteczne przeciwko Pseudomonas aeruginosa (Pseudomonas aeruginosa), co powoduje ciężkie zapalenie pęcherza, ropne zapalenie migdałków i infekcje skóry.

Grupa penicylin przeciw panicilli obejmuje:

• karboksypenicyliny - leki;
  • Carbecine;
  • Pyopen;
  • Disodowa karbenicylina;
  • Timentyna;
• grupa ureidopenicylin;
  • Securopen;
  • Azlin;
  • Baypen;
  • pikillina piperacyliny.

Karbenicylina jest dostępna tylko w postaci proszku dla / m, w / w zastrzyku. Antybiotyki z tej grupy są przepisywane dorosłym.

Timentyna jest przepisywana w ciężkich zakażeniach układu moczowo-płciowego, oddechowego. Azlotsylina i jej analogi są przepisywane w zastrzykach z ropnymi stanami septycznymi:

• zapalenie otrzewnej;
• septyczne zapalenie wsierdzia;
• sepsa;
• ropień płuc;
• ciężkie zakażenia dróg moczowych.

Piperacylina jest przepisywana głównie w zakażeniach Klebsiella.

Inhibitorowe, połączone środki

Penicyliny chronione przed inhibitorami to połączone leki, w tym antybiotyk i substancja blokująca aktywność bakteryjnej beta-laktamazy.

Jako inhibitory beta-laktamazy, których jest około 500 gatunków, należą:

• kwas klawulanowy;
• tazobaktam;
• sulbaktam.

Do leczenia infekcji dróg oddechowych, dróg moczowych stosuje się głównie antybiotyki zabezpieczone penicyliną o następujących nazwach:

• amoksycylina + klawunat;
  • Augmentin;
  • Amoxiclav;
  • Amoksyl;
• ampicylina + sulbaktam - Unazin.

Od infekcji występujących na tle osłabionej odporności, przepisz:

• tikarcylina + klawunian - timentyna;
• piperacylina + tazobaktam - Tazotsin.

Połączone leki o działaniu przeciwbakteryjnym obejmują środek przeciwbakteryjny Ampioks i jego analog Ampiox sodu, w tym ampicylinę + oksacylinę.

Ampioks jest dostępny w postaci tabletek i postaci proszku do wstrzykiwań. Ampioks jest stosowany w leczeniu dzieci i dorosłych z powodu ciężkiej sepsy, septycznego zapalenia wsierdzia, zakażenia poporodowego.

Penicyliny dla dorosłych

Lista półsyntetycznych penicylin, które są szeroko stosowane w bólach gardła, zapaleniu ucha, zapaleniu gardła, zapaleniu zatok, zapaleniu płuc, obejmuje leki w pigułkach i zastrzykach:

• Hikontsil;
• Ospamox;
• Amoxiclav;
• Amoxicar;
• Ampicylina;
• Augmentin;
• Flemoxine Solutab;
• Amoxiclav;
• Piperacylina;
• Ticarcillin;

W przypadku ropnego, przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, bakteryjnego zapalenia pęcherza moczowego, zapalenia cewki moczowej, zapalenia błony śluzowej macicy, zapalenia jajowodu, przepisuje się penicyliny kobietom:

• Augmentin;
• Amoxiclav;
• Ampicylina + sulbaktam;
• Medoclav;
• Piperacylina + tazobaktam;
• Tikarcylina z klawulanianem.

Penicyliny nie są stosowane przeciwko zapaleniu gruczołu krokowego, ponieważ nie wnikają do tkanki gruczołu krokowego.

Jeśli pacjent jest uczulony na penicyliny, pokrzywka i wstrząs anafilaktyczny są możliwe w przypadku leczenia cefalosporynami.

Aby uniknąć reakcji alergicznej, na antybiotyki makrolidowe przepisywane są alergie na antybiotyki beta-laktamowe, którymi są penicyliny i cefalosporyny.

Zaostrzenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet w ciąży leczyć:

• Ampicylina;
• Amoksycylina + klawulanian;
• Tikarcylina + klawulanian;
• Oksacylina - z zakażeniem gronkowcowym.

Lista antybiotyków nie penicylinowych, które lekarz może przepisać z powodu bólu gardła, zapalenia oskrzeli lub zapalenia płuc podczas ciąży, obejmuje leki:

Penicyliny do leczenia dzieci

Penicyliny są niskotoksycznymi antybiotykami, dlatego często są przepisywane dzieciom z chorobami zakaźnymi.

W leczeniu dzieci pierwszeństwo mają penicyliny chronione przed inhibitorami przeznaczone do spożycia.

Antybiotyki penicylinowe do leczenia dzieci obejmują amoksycylinę i jej analogi, Augmentin, Amoxiclav, Flemoxin i Flemoklav Solyutab.

Stosowana w leczeniu dzieci i form antybiotyku Solutab nie z serii penicylin, lista zawiera analogi o nazwach:

• Vilprafen Solutab;
• Unidox Solutab.

Leki w postaci dyspergowalnych tabletek solutab działają nie mniej skutecznie niż zastrzyki i powodują mniej dziecinny żal i łzy podczas procesu leczenia. Przeczytaj o antybiotykach w postaci dyspergowalnych tabletek musujących na stronie „Antybiotyk Solyutab”.

Od urodzenia lek Ospamox i szereg jego analogów, wytwarzanych w rozpuszczalnych tabletkach, granulkach i proszku do sporządzania zawiesiny, stosuje się w leczeniu dzieci. Wyznaczenie dawki powoduje, że lekarz opiera się na wieku i wadze dziecka.

U dzieci penicyliny mogą gromadzić się w organizmie z powodu niedojrzałości układu moczowego lub choroby nerek. Zwiększone stężenie antybiotyku we krwi działa toksycznie na komórki nerwowe, co objawia się drgawkami.

Gdy pojawią się te objawy, leczenie zostaje przerwane, a antybiotyk z serii penicylin jest zastępowany przez dziecko z innej grupy.

Przeciwwskazania, skutki uboczne penicylin

Przeciwwskazania do stosowania penicyliny obejmują alergie na penicyliny i cefalosporyny. Jeśli w trakcie leczenia pojawi się wysypka, świąd, należy przerwać przyjmowanie leków i skonsultować się z lekarzem.

Alergie na penicyliny mogą objawiać się obrzękiem naczynioruchowym, anafilaksją.

Lista działań niepożądanych w penicylinach jest niewielka. Główną negatywną manifestacją jest tłumienie korzystnej mikroflory jelitowej.

Biegunka, kandydoza, wysypka skórna - to główne skutki uboczne stosowania penicyliny. Rzadziej skutki uboczne tej serii leków objawiają się:

• nudności, wymioty;
• ból głowy;
• rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego;
• obrzęk.

Stosowanie niektórych grup penicylin - benzylopenicylin, karbenicylin, może powodować zaburzenia równowagi elektrolitowej z początkiem hiperkaliemii lub hipernatremii, co zwiększa ryzyko zawału serca, wysokiego ciśnienia krwi.

Szersza lista niepożądanych reakcji w oksacylinie i analogach:

• zaburzenie leukocytów - niska hemoglobina, zmniejszone neutrofile;
• z nerek u dzieci - pojawienie się krwi w moczu;
• gorączka, wymioty, nudności.

Aby zapobiec rozwojowi działań niepożądanych, należy postępować zgodnie z instrukcjami użycia, przyjmować lek w dawce zaleconej przez lekarza.

Więcej informacji na temat każdej grupy antybiotyków penicylinowych można znaleźć w rubryce „Preparaty”.

Antybiotyki penicylinowe - lista leków z instrukcjami, wskazaniami i ceną

Penicyliny odkryto na początku XX wieku, ale nauki medyczne stale poprawiały swoje właściwości. W ten sposób nowoczesne leki stały się odporne na wcześniejszą dezaktywację penicylinazy i stały się odporne na kwaśne środowisko żołądkowe.

Klasyfikacja penicyliny

Grupa antybiotyków wytwarzanych przez pleśnie z rodzaju Penicillium nazywana jest penicylinami. Są aktywne wobec większości gram-dodatnich, niektórych gram-ujemnych drobnoustrojów, gonokoków, krętków, meningokoków. Penicyliny są dużą grupą antybiotyków beta-laktamowych. Są podzielone na naturalne i półsyntetyczne, mają ogólne właściwości niskiej toksyczności, szeroki zakres dawek.

1. Naturalne (benzylopenicyliny, bicyliny, fenoksymetylopenicylina).
2. Izoksazolpenicyliny (oksacylina, flukloksacylina).
3. Amidinopenitsillin (amdinocillin, acidocyllin).
4. Aminopenicyliny (ampicylina, amoksycylina, piwampicylina).
5. Karboksypenicyliny (karbenicylina, karindacylina, tikarcylina).
6. Ureidopenitsillin (azlotsillin, piperacillin, mezlotsillin).

Według źródła, spektrum i kombinacji z beta-laktamazami, antybiotyki dzielą się na:

1. Naturalny: penicylina benzylowa, fenoksymetylopenicylina.
2. Antistaphylococcus: oxacillin.
3. Extended Spectrum (aminopenicillins): ampicylina, amoksycylina.
4. Aktywny wobec Pseudomonas aeruginosa (Pseudomonas sutum): karboksypenicyliny (tikarcylina), ureidopenicyliny (azlocylina, piperacylina).
5. W połączeniu z inhibitorami beta-laktamazy (chronionymi przed inhibitorami): w połączeniu z klawatoatem amoksycyliną, tikarcyliną, ampicyliną / sulbaktamem.

Bitsillin, Benzatin, Penicillin, Ekobol

Paciorkowce, Staphylococcus, Bacillus, Enterococci, Listeria, Corynebacterium, Neisseria, Clostridia, Actinomycetes, Spirochetes

Oxacillin, Ticarcillin, Meticillin, Metzyllam, Nafcillin

Enterobacteria, hemophilus bacillus, krętki

Z rozszerzonym spektrum działania (anty-ropne)

Amoksycylina, Augmentin, trihydrat ampicyliny

Klebsiella, Proteus, Clostridium, Staphylococcus, Gonococci

Z szerokim spektrum antybakteryjnym

Karbenicylina, azlocilina, piperacylina, azytromycyna

Antybiotyki, które nie zawierają penicyliny w swoim składzie

Dziś żadna instytucja medyczna nie może obejść się bez antybiotyków. Skuteczne leczenie różnych chorób jest możliwe tylko dzięki powołaniu skutecznej terapii antybiotykowej. Antybiotyk jest obecnie reprezentowany przez szeroką gamę różnych leków mających na celu śmierć patogennego środowiska bakteryjnego.

Pierwszym stworzonym antybiotykiem była penicylina, która w XX wieku pokonała niektóre epidemie i śmiertelne choroby. Obecnie antybiotyki z grupy penicylin są rzadko stosowane w praktyce medycznej ze względu na dużą wrażliwość pacjentów i ryzyko rozwoju alergii.

Grupy antybiotyków bez penicyliny

Terapia antybakteryjna bez użycia składników penicylinowych polega na wyznaczeniu alternatywnych leków innych grup farmakologicznych. Antybiotyki bez penicyliny w dużym asortymencie są dostępne w leczeniu różnych chorób w szpitalu i ambulatoryjnej praktyce u dzieci lub dorosłych.

Grupa cefalosporyn

Cefalosporyny są antybiotykami o szerokim spektrum działania, co jest spowodowane szkodliwym wpływem na wiele grup mikroorganizmów, szczepów i innych patogennych środowisk. Leki z grupy cefalosporyn są dostępne w postaci zastrzyków domięśniowych lub dożylnych. Antybiotyki z tej grupy są przepisywane w następujących warunkach:

• choroby nefrologiczne (odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie kłębuszków nerkowych);
• ogniskowe zapalenie płuc, zapalenie migdałków, ostre nieżyt nosa;
• ciężkie stany zapalne urologiczne i ginekologiczne (na przykład zapalenie pęcherza moczowego):
• jako terapia interwencji chirurgicznych.

Znane cefalosporyny obejmują Ceforal, Supraks, Pancef. Wszystkie antybiotyki z tej serii mają podobne działania niepożądane, na przykład niestrawność (zaburzenia stolca, wysypki skórne, nudności). Główną zaletą antybiotyków jest nie tylko szkodliwy wpływ na wiele szczepów, ale także możliwość leczenia dzieci (w tym okresu noworodkowego). Antybiotyki cefalosporynowe dzielą się na następujące grupy:

I pokolenie

Antybiotyki cefaloksoryny obejmują cefadroksyl i cefaleksynę, cefazolin, cefuroksym.

Stosuje się je w chorobach zapalnych wywołanych przez wiele bakterii beztlenowych, zakażenie gronkowcem, paciorkowce i inne.

Formy uwalniania leku są różnorodne: od tabletek do roztworów do podawania pozajelitowego.

2. generacji

Znane leki z tej grupy: Cefuroksym (wstrzyknięcie), Cefaclor, Cefuroksym Axetil. Leki są szczególnie aktywne przeciwko wielu bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym. Preparaty są dostępne zarówno w postaci roztworów, jak iw postaci tabletek.

III generacja

Antybiotyki z tej serii są powiązane z szerokim spektrum działań. Leki wpływają na prawie wszystkie mikroorganizmy i są znane pod następującymi nazwami:

• Ceftriakson;
• Ceftazydym;
• Cefoperazon;
• Cefotaksym;
• Cefiksym i Ceftibuten.

Formy uwalniania - zastrzyki do podawania dożylnego lub domięśniowego. Wraz z wprowadzeniem leku często miesza się z roztworem soli lub lidokainy w celu zmniejszenia bólu. Lek i dodatkowe składniki miesza się w jednej strzykawce.

IV pokolenie

Grupę reprezentuje tylko jeden lek - Cefepim. Przemysł farmakologiczny wytwarza lek w postaci proszku, który rozcieńcza się tuż przed podaniem drogą pozajelitową lub domięśniową.

Niszczący wpływ antybiotyku jest naruszeniem syntezy ściany ciała jednostki mikrobiologicznej na poziomie komórkowym. Główne zalety to możliwość leczenia ambulatoryjnego, łatwość stosowania, stosowanie u małych dzieci, minimalne ryzyko działań niepożądanych i powikłań.

Grupa makrolidowa

Antybiotyki makrolidowe to nowa generacja leków, których struktura to pełny makrocykliczny pierścień laktonowy. Zgodnie z rodzajem struktury molekularno-atomowej grupa ta otrzymała taką nazwę. Kilka rodzajów makrolidów różni się od liczby atomów węgla w składzie molekularnym:

Makrolidy są szczególnie aktywne wobec wielu Gram-dodatnich bakterii kokosowych, a także dla patogenów działających na poziomie komórkowym (na przykład mykoplazmy, legionele, campylobacter). Makrolidy mają najmniejszą toksyczność, nadają się do leczenia chorób zapalnych górnych dróg oddechowych (zapalenie zatok, koklusz, zapalenie ucha środkowego różnych klasyfikacji). Lista leków makrolidowych jest następująca:

• Erytromycyna. Antybiotyk, jeśli to konieczne, jest dozwolony nawet podczas ciąży i laktacji, pomimo zapewnienia silnego działania przeciwbakteryjnego.
• Spiramycyna. Lek osiąga wysokie stężenia w tkance łącznej wielu narządów. Wysoce aktywny przeciwko bakteriom dostosowanym z wielu powodów do 14 i 15-członowych makrolidów.
• Klarytromycyna. Wskazane jest podawanie antybiotyków podczas aktywacji patogennej aktywności Helicobacter i atypowych mykobakterii.
• Roksytromycyna i azytromycyna. Leki są znacznie łatwiej tolerowane przez pacjentów niż inne gatunki z tej samej grupy, ale ich dzienna dawka powinna być wyjątkowo zminimalizowana.
• Josamycyna Skuteczny przeciwko szczególnie opornym bakteriom, takim jak gronkowce i paciorkowce.

Liczne badania medyczne potwierdziły niewielką szansę wystąpienia działań niepożądanych. Główną wadą jest szybki rozwój oporności różnych grup mikroorganizmów, co tłumaczy brak wyników terapeutycznych u niektórych pacjentów.

Grupa fluorochinolonowa

Antybiotyki fluorochinolowe nie zawierają penicyliny i jej składników, ale są stosowane w leczeniu najbardziej ostrych i ciężkich chorób zapalnych.

Należą do nich ropne obustronne zapalenie ucha środkowego, ciężkie obustronne zapalenie płuc, odmiedniczkowe zapalenie nerek (w tym postaci przewlekłe), salmonelloza, zapalenie pęcherza moczowego, czerwonka i inne.

Do fluorochinolu należą następujące leki:

Pierwszy rozwój tej grupy antybiotyków należy do XX wieku. Najbardziej znane fluorochinole mogą należeć do różnych pokoleń i rozwiązywać indywidualne problemy kliniczne.

I pokolenie

Znanymi lekami z tej grupy są Negram i Nevigremon. Podstawą antybiotyków jest kwas nalidyksowy. Preparaty szkodliwie wpływają na następujące rodzaje bakterii:

• Proteas i Klebsiella;
• shigella i salmonella.

Dla antybiotyków z tej grupy charakteryzuje się silną przepuszczalnością, wystarczającą ilością negatywnych skutków przyjęcia. Zgodnie z wynikami badań klinicznych i laboratoryjnych, antybiotyk potwierdził bezwzględną bezużyteczność w leczeniu ziarniaków Gram-dodatnich, niektórych mikroorganizmów beztlenowych, sygnalizacji ropy (w tym typu szpitalnego).

2. generacji

Antybiotyki drugiej generacji pochodzą z połączenia atomów chloru i cząsteczek chinoliny. Stąd nazwa - grupa fluorochinolonów. Lista antybiotyków z tej grupy jest reprezentowana przez następujące leki:

• Cyprofloksacyna (Ciprinol i Tsiprobay). Lek jest przeznaczony do leczenia chorób górnych i dolnych dróg oddechowych, układu moczowego, jelit i narządów w obszarze nadbrzusza. Antybiotyk jest również przepisywany w niektórych poważnych stanach zakaźnych (posocznica pospolita, gruźlica płuc, wrzód syberyjski, zapalenie gruczołu krokowego).
• Norfloksacyna (Nolitsin). Lek jest skuteczny w leczeniu chorób dróg moczowych, zmian zakaźnych w nerkach, żołądku i jelitach. Taki ukierunkowany efekt wynika z osiągnięcia maksymalnego stężenia substancji czynnej w tym konkretnym narządzie.
• Ofloksacyna (Tarivid, Ofloksin). Niszczą patogeny zakażeń chlamydiami, pneumokoki. Lek ma mniejszy wpływ na beztlenowe środowisko bakteryjne. Często staje się antybiotykiem przeciwko ciężkim zakaźnym ogniskom na skórze, tkance łącznej, aparaturze stawowej.
• Pefloksacyna (abaktalna). Jest stosowany w zakażeniach opon mózgowych i innych ciężkich patologiach. W badaniach leku ujawniono najgłębszą penetrację do powłoki jednostki bakteryjnej.
• Lomefloxacin (Maksakvin). Antybiotyk praktycznie nie jest stosowany w praktyce klinicznej ze względu na brak odpowiedniego działania na zakażenia beztlenowe, infekcje pneumokokowe. Jednak poziom biodostępności leku osiąga 99%.

Antybiotyki drugiej generacji są przepisywane w poważnych sytuacjach chirurgicznych i są stosowane u pacjentów w dowolnej grupie wiekowej. Tutaj głównym czynnikiem jest ryzyko śmierci, a nie pojawienie się jakichkolwiek skutków ubocznych.

III, IV pokolenie

Lewofloksacyna (inaczej Tavanic), stosowana w przewlekłym zapaleniu oskrzeli, ciężkiej obturacji oskrzeli w innych patologiach, wągliku i chorobach górnych dróg oddechowych, powinna być przypisana głównym lekom farmakologicznym trzeciej generacji.

Moxifloxacin (farmakol. Avelox), znany ze swojego działania hamującego na mikroorganizmy gronkowcowe, można przypisać czwartej generacji. Avelox jest jedynym lekiem, który jest skuteczny przeciwko mikroorganizmom beztlenowym, które nie tworzą zarodników.

Antybiotyki różnych grup mają specjalne wskazania, wskazania, a także przeciwwskazania do stosowania. W związku z niekontrolowanym stosowaniem antybiotyków bez penicyliny i innych, ustawa została wydana na leki na receptę z sieci aptecznych.

Takie wprowadzenie jest bardzo niezbędnym lekarstwem ze względu na odporność wielu środowisk patogennych na nowoczesne antybiotyki. Penicyliny nie są powszechnie stosowane w praktyce medycznej od ponad 25 lat, można więc założyć, że ta grupa leków będzie skutecznie oddziaływać na nowe rodzaje mikroflory bakteryjnej.

Lista wszystkich antybiotyków penicylinowych i bogactwo danych na ich temat

Zwyczajowe leki antybakteryjne dziś niespełna sto lat temu dokonały prawdziwej rewolucji w medycynie. Ludzkość otrzymała potężną broń do walki z infekcjami, wcześniej uważaną za śmiertelną.

Pierwszymi były penicyliny antybiotykowe, które uratowały wiele tysięcy istnień ludzkich podczas II wojny światowej i są aktualne we współczesnej praktyce medycznej. Rozpoczęła się era antybiotykoterapii i dzięki nim uzyskano wszystkie inne leki przeciwbakteryjne.

Antybiotyki penicylinowe: lista leków, krótki opis i analogi

Ta sekcja zawiera pełną listę aktualnie istotnych leków przeciwdrobnoustrojowych. Oprócz właściwości podstawowych związków podano wszystkie nazwy handlowe i analogi.

Podane informacje mają charakter wyłącznie informacyjny i nie stanowią przewodnika po działaniach. Wszystkie wizyty są wykonywane wyłącznie przez lekarza, a terapia jest pod jego kontrolą.

Pomimo niskiej toksyczności penicylin, ich niekontrolowane stosowanie prowadzi do poważnych konsekwencji: powstawania oporności w patogenie i przejścia choroby w postać przewlekłą, trudną do wyleczenia. Z tego powodu większość szczepów bakterii chorobotwórczych jest dziś odporna na ABP pierwszej generacji.

Użycie antybiotykoterapii powinno być dokładnie tym lekiem, który został wyznaczony przez specjalistę. Niezależne próby znalezienia taniego analogu i oszczędzania mogą prowadzić do pogorszenia jakości.

Na przykład dawka substancji czynnej w leku generycznym może się różnić w górę lub w dół, co niekorzystnie wpłynie na przebieg leczenia.

Gdy konieczna jest wymiana leku ze względu na ostry niedobór finansów, konieczne jest zwrócenie się do lekarza, ponieważ tylko specjalista będzie w stanie wybrać najlepszą opcję.

Penicyliny: definicja i właściwości

Ten składnik strukturalny ma decydujące znaczenie w leczeniu bakteryjnych chorób zakaźnych: zapobiega wytwarzaniu przez bakterie specjalnego biopolimeru peptydoglikanu niezbędnego do budowy ściany komórkowej. W rezultacie błona nie może się uformować, a mikroorganizm umiera. Nie ma destrukcyjnego wpływu na komórki ludzkie i zwierzęce z tego powodu, że nie zawierają peptydoglikanu.

Preparaty medyczne oparte na produktach grzybów pleśniowych są szeroko stosowane we wszystkich dziedzinach medycyny ze względu na następujące właściwości:

• Wysoka biodostępność - leki są szybko wchłaniane i rozprzestrzeniają się przez tkanki. Osłabienie bariery krew-mózg podczas zapalenia wyściółki mózgu również przyczynia się do przenikania do płynu mózgowo-rdzeniowego.
• Rozległe spektrum antybakteryjne. W przeciwieństwie do preparatów chemicznych pierwszej generacji, nowoczesne penicyliny są skuteczne przeciwko ogromnej większości bakterii Gram-ujemnych i pozytywnych. Są również odporne na penicylinazę i kwaśne środowisko żołądka.
• Najniższa toksyczność wśród wszystkich PUPZ. Dopuszcza się ich stosowanie nawet w czasie ciąży, a prawidłowy odbiór (zgodnie z zaleceniami lekarza i zgodnie z instrukcją) prawie całkowicie eliminuje rozwój skutków ubocznych.

W procesie badań i eksperymentów uzyskano wiele preparatów medycznych o różnych właściwościach. Na przykład, gdy należy się do wspólnej serii, penicylina i ampicylina nie są takie same. Wszystkie penicyliny ABP są dobrze kompatybilne z większością innych leków. Jeśli chodzi o kompleksową terapię innymi lekami przeciwbakteryjnymi, wspólne stosowanie ze środkami bakteriostatycznymi osłabia skuteczność penicylin.

Klasyfikacja

Dokładne badanie właściwości pierwszego antybiotyku wykazało jego niedoskonałość. Pomimo dość szerokiego spektrum działania przeciwbakteryjnego i niskiej toksyczności, naturalna penicylina okazała się wrażliwa na specjalny niszczący enzym (penicylinazę) wytwarzany przez niektóre bakterie. Ponadto całkowicie stracił swoje właściwości w kwaśnym środowisku żołądka, dlatego był stosowany wyłącznie w postaci zastrzyków. W poszukiwaniu bardziej skutecznych i stabilnych związków stworzono różne leki półsyntetyczne.

Do tej pory antybiotyki penicylinowe, których pełną listę podano poniżej, podzielono na 4 główne grupy.

Biosyntetyczny

Produkowany przez grzyby pleśniowe Penicillium notatum i Penicillium chrysogenum, benzylopenicylina jest kwasem o strukturze molekularnej. Do celów medycznych łączy się chemicznie z sodem lub potasem, tworząc sole. Otrzymane związki stosuje się do wytwarzania roztworów do iniekcji, które są szybko wchłaniane.

Efekt terapeutyczny obserwuje się w ciągu 10-15 minut po podaniu, ale trwa on nie dłużej niż 4 godziny, co wymaga częstych powtarzanych wstrzyknięć do tkanki mięśniowej (w szczególnych przypadkach sól sodowa może być podawana dożylnie).

Leki te wnikają dobrze do płuc i błon śluzowych oraz do płynów mózgowo-rdzeniowych i maziowych, mięśnia sercowego i kości - w mniejszym stopniu. Jednak w stanach zapalnych opon mózgowo-rdzeniowych zwiększa się przepuszczalność bariery krew-mózg, co umożliwia skuteczne wyleczenie.

Aby przedłużyć działanie leku, naturalna benzylopenicylina łączy się z nowokainą i innymi substancjami. Otrzymane sole (Novocainic, Bitsillin-1, 3 i 5) po wstrzyknięciu domięśniowym tworzą depot leku w miejscu wstrzyknięcia, skąd substancja czynna wnika do krwi w sposób ciągły iz małą prędkością. Ta właściwość pozwala zmniejszyć liczbę wstrzyknięć do 2 razy dziennie, przy jednoczesnym zachowaniu efektu terapeutycznego soli potasu i sodu.

Leki te są stosowane w długotrwałym leczeniu antybiotykami przewlekłego reumatyzmu, kiły, ogniskowej infekcji paciorkowcowej.
Fenoksymetylopenicylina jest inną postacią benzylopenicyliny przeznaczoną do leczenia umiarkowanych chorób zakaźnych. Różni się od opisanej powyżej odporności na kwas chlorowodorowy soku żołądkowego.

Ta jakość pozwala uwolnić lek w postaci tabletek do stosowania doustnego (4 do 6 razy dziennie). Większość patogennych bakterii, z wyjątkiem krętków, jest odporna na biosyntetyczne penicyliny.

Półsyntetyczne antystafilokoki

Naturalna penicylina benzylowa jest nieaktywna w stosunku do szczepów gronkowców wytwarzających penicylinazę (enzym ten niszczy pierścień beta-laktamowy substancji czynnej).

Przez długi czas penicyliny nie stosowano do leczenia zakażenia gronkowcowego, podczas gdy w 1957 r. Na jej podstawie nie syntetyzowano oksacyliny. Hamuje aktywność beta-laktamazy, ale jest nieskuteczny wobec chorób wywołanych przez szczepy wrażliwe na benzylopenicylinę. Ta grupa obejmuje również kloksacylinę, dikloksacylinę, metycylinę i inne, które prawie nie są stosowane we współczesnej praktyce medycznej ze względu na zwiększoną toksyczność.

Antybiotyki z grupy penicylin w tabletkach o szerokim spektrum działania

Obejmuje to dwie podgrupy środków przeciwdrobnoustrojowych przeznaczonych do stosowania doustnego i wykazujących działanie bakteriobójcze przeciwko większości patogennych mikroorganizmów (zarówno gram +, jak i gram-).

Aminopenicyliny

W porównaniu z poprzednimi grupami związki te mają dwie istotne zalety. Po pierwsze, są one aktywne w odniesieniu do szerszego zakresu patogenów, a po drugie, są wytwarzane w postaci tabletek, co znacznie ułatwia stosowanie. Wady obejmują wrażliwość na beta-laktamazę, to znaczy aminopenicyliny (ampicylina i amoksycylina) nie nadają się do leczenia zakażeń gronkowcowych.

Jednak w połączeniu z oksacyliną (Ampioks) stają się odporne.

Leki są dobrze wchłaniane i działają przez długi czas, co zmniejsza częstotliwość ich stosowania do 2-3 razy po 24 godzinach.

Główne wskazania do stosowania to:

Powszechnym działaniem niepożądanym aminopenicylin jest charakterystyczna wysypka niealergiczna, która znika natychmiast po odstawieniu.

Antyseksualny

Reprezentują oddzielną serię antybiotyków penicylinowych, od których nazwa staje się jasna. Aktywność przeciwbakteryjna jest podobna do aminopenicylin (z wyjątkiem pseudomonad) i jest wyraźna w odniesieniu do pałeczki cyjanowej.

W zależności od stopnia efektywności dzielą się na:

• Karboksypenicyliny, których znaczenie kliniczne ostatnio spadło. Karbenicylina, która stała się pierwszą z tej podgrupy, jest również skuteczna przeciwko białkowej oporności na ampicylinę. Obecnie prawie wszystkie szczepy są odporne na karboksypenicyliny.
• Ureidopenicyliny są bardziej skuteczne w stosunku do Pseudomonas aeruginosa, mogą być również przepisywane na stany zapalne wywołane przez Klebsiella. Najbardziej skuteczne są piperacylina i azlocylina, z których tylko ta ostatnia pozostaje istotna w praktyce medycznej.

Do tej pory ogromna większość szczepów Pseudomonas aeruginosa jest odporna na karboksypenicyliny i ureidopenicyliny. Z tego powodu ich znaczenie kliniczne jest ograniczone.

Kombinacja chroniona przed inhibitorami

Antybiotyki z grupy ampicylin, wysoce aktywne w stosunku do większości organizmów powodujących choroby, są niszczone przez bakterie tworzące penicylinę. Ponieważ działanie bakteriobójcze oksacyliny na nie oporne jest znacznie słabsze niż działanie ampicyliny i amoksycyliny, syntetyzowano leki złożone.

W połączeniu z sulbaktamem, klawulanianem i tazobaktamem antybiotyki otrzymują drugi pierścień beta-laktamowy, a zatem odporność na beta-laktamazy. Ponadto inhibitory mają swoje własne działanie przeciwbakteryjne, wzmacniając główny składnik aktywny.

Leki chronione przed inhibitorami skutecznie leczą ciężkie zakażenia szpitalne, których szczepy są oporne na większość leków.

Penicyliny w praktyce medycznej

Szeroki zakres działań i dobra tolerancja pacjentów sprawiły, że penicylina jest najlepszym sposobem leczenia chorób zakaźnych. Na początku ery leków przeciwbakteryjnych, benzylopenicylina i jej sole były lekami z wyboru, ale obecnie większość patogenów jest na nie odporna. Niemniej jednak nowoczesne półsyntetyczne antybiotyki penicylinowe w tabletkach, zastrzykach i innych postaciach dawkowania zajmują jedno z wiodących miejsc w terapii antybiotykowej w różnych dziedzinach medycyny.

Pulmonologia i otolaryngologia

Odkrywca zauważył również szczególną skuteczność penicyliny przeciwko patogenom układu oddechowego, więc lek jest najczęściej stosowany w tej dziedzinie. Prawie wszystkie z nich mają szkodliwy wpływ na bakterie powodujące zapalenie zatok, zapalenie opon mózgowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc i inne choroby dolnych i górnych dróg oddechowych.

Środki chronione przed inhibitorami leczą nawet szczególnie niebezpieczne i uporczywe zakażenia szpitalne.

Wenerologia

Krętki są jednym z niewielu mikroorganizmów, które zachowały wrażliwość na benzylopenicylinę i jej pochodne. Penicyliny benzylowe są również skuteczne w odniesieniu do gonokoków, co umożliwia skuteczne leczenie kiły i rzeżączki przy minimalnym negatywnym wpływie na ciało pacjenta.

Gastroenterologia

Zapalenia jelit wywołane przez patogenną mikroflorę dobrze reagują na leczenie lekami kwasoodpornymi.

Szczególnie ważne są aminopenicyliny, które są częścią złożonej eradykacji Helicobacter.

Ginekologia

W praktyce położniczej i ginekologicznej wiele preparatów penicylinowych z listy stosuje się zarówno do leczenia infekcji bakteryjnych kobiecego układu rozrodczego, jak i do zapobiegania infekcji noworodka.

Okulistyka

Tutaj antybiotyki penicylinowe zajmują również godne miejsce: zapalenie rogówki, ropnie, gonokokowe zapalenie spojówek i inne choroby oczu leczy się kroplami do oczu, maściami i roztworami do wstrzykiwań.

Urologia

Choroby układu moczowego, mające pochodzenie bakteryjne, dobrze reagują na leczenie tylko lekami chronionymi przed inhibitorami. Pozostałe podgrupy są nieskuteczne, ponieważ szczepy patogenów są na nie bardzo odporne.

Penicyliny są stosowane w prawie wszystkich dziedzinach medycyny do zapalenia wywołanego przez patogenne mikroorganizmy, a nie tylko do leczenia. Na przykład w praktyce chirurgicznej są oni wyznaczeni do zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym.

Cechy terapii

Leczenie lekami przeciwbakteryjnymi w ogóle, a zwłaszcza penicylinami, należy wykonywać wyłącznie na receptę.

Pomimo minimalnej toksyczności samego leku, jego niewłaściwe użycie poważnie uszkadza organizm. Aby antybiotykoterapia doprowadziła do wyzdrowienia, należy postępować zgodnie z zaleceniami medycznymi i znać cechy leku.

Wskazania

Zakres penicyliny i różnych preparatów opartych na niej w medycynie wynika z aktywności substancji w odniesieniu do określonych patogenów. Działanie bakteriostatyczne i bakteriobójcze objawia się w odniesieniu do:

• Bakterie Gram-dodatnie - gonokoki i meningokoki;
• Gram-ujemne - różne gronkowce, paciorkowce i pneumokoki, błonica, pseudomonas i pałeczki wąglika, proteus;
• Actinomycetes i krętki.

Niska toksyczność i szerokie spektrum działania sprawia, że ​​grupy antybiotyków penicylinowych optymalnego leczenia zapalenia gardła, zapalenie płuc (oba centralny i płata), szkarlatyna, błonica, zapalenie opon mózgowych, zatrucie krwi, posocznica, zapalenie opłucnej Pius, zapalenie szpiku zarówno ostrych jak i przewlekłych postaci, bakteryjne zapalenie wsierdzia, różne ropne zakażenia skóry, błon śluzowych i tkanek miękkich, róży, wąglika, rzeżączki, promienicy, kiły, choroby, a także chorób oczu i chorób laryngologicznych.

Przeciwwskazania

Wśród ścisłych przeciwwskazań jest tylko indywidualna nietolerancja na benzylopenicylinę i inne leki w tej grupie. Niedopuszczalne jest również podawanie leków endolyumbalnoe (wstrzyknięcie do rdzenia kręgowego) pacjentom ze zdiagnozowaną padaczką.

Podczas ciąży antybiotykoterapię preparatami penicylinowymi należy traktować ze szczególną ostrożnością. Pomimo faktu, że mają minimalne działanie teratogenne, konieczne jest przepisywanie tabletek i zastrzyków tylko w razie pilnej potrzeby, oceniając stopień ryzyka dla płodu i najbardziej ciąży.

Ponieważ penicylina i jej pochodne swobodnie przenikają z krwiobiegu do mleka matki, wskazane jest, aby odmówić karmienia piersią podczas terapii. Lek może wywołać ciężką reakcję alergiczną u niemowląt, nawet przy pierwszym użyciu. Aby laktacja nie ustała, mleko należy regularnie dekantować.

Efekty uboczne

Wśród innych środków przeciwbakteryjnych penicyliny wyróżniają się niską toksycznością.

Niepożądane skutki spożycia obejmują:

• Reakcje alergiczne. Najczęściej objawia się wysypką skórną, świądem, pokrzywką, gorączką i obrzękiem. Niezwykle rzadko w ciężkich przypadkach możliwy jest wstrząs anafilaktyczny, wymagający natychmiastowego podania antidotum (adrenaliny).
• Dysbakterioza. Nierównowaga naturalnej mikroflory prowadzi do zaburzeń trawienia (wzdęcia, wzdęcia, zaparcia, biegunka, ból brzucha) i rozwoju kandydozy. W tym drugim przypadku dotyczy to błon śluzowych jamy ustnej (u dzieci) lub pochwy.
• Reakcje neurotoksyczne. Negatywny wpływ penicyliny na ośrodkowy układ nerwowy objawia się zwiększoną pobudliwością odruchową, nudnościami i kneblowaniem, skurczami, a czasami śpiączką.

Aby zapobiec rozwojowi dysbakteriozy i uniknąć alergii, pomożesz w odpowiednim czasie medycznemu wsparciu organizmu. Wskazane jest łączenie antybiotykoterapii z użyciem pre- i probiotyków, a także odczulaczy (jeśli wrażliwość wzrasta).

Antybiotyki penicylinowe dla dzieci: cechy stosowania

Pigułki i zastrzyki dla dzieci należy przepisywać ostrożnie, biorąc pod uwagę możliwą negatywną reakcję, a wybór konkretnego leku podchodził do niego celowo.

W pierwszych latach życia penicylina benzylowa jest stosowana w przypadku posocznicy, zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych, zapalenia ucha. W leczeniu zakażeń układu oddechowego, bólów gardła, zapalenia oskrzeli i zapalenia zatok, najbezpieczniejsze antybiotyki są wybierane z listy: Amoxicillin, Augmentin, Amoxiclav.

Ciało dziecka jest znacznie bardziej wrażliwe na narkotyki niż dorosły. Dlatego należy dokładnie monitorować stan dziecka (penicylina jest eliminowana powoli, gromadząc się, może powodować drgawki), a także podejmować środki zapobiegawcze. Te ostatnie obejmują stosowanie pre- i probiotyków w celu ochrony mikroflory jelitowej, diety i pełnego wzmocnienia układu odpornościowego.

Informacje historyczne

Odkrycie, które dokonało prawdziwej rewolucji medycznej na początku XX wieku, zostało dokonane przez przypadek. Trzeba powiedzieć, że antybakteryjne właściwości grzybów pleśniowych zostały zauważone przez ludzi w głębokiej starożytności.

Alexander Fleming - odkrywca penicyliny

Egipcjanie, na przykład nawet 2500 lat temu, leczyli zapalne rany kompresami spleśniałego chleba, ale naukowcy zajęli się teoretyczną stroną tego pytania dopiero w XIX wieku. Europejscy i rosyjscy naukowcy i lekarze, badając antybiotykę (zdolność niektórych mikroorganizmów do niszczenia innych), próbowali czerpać z niej praktyczne korzyści.

Alexander Fleming, brytyjski mikrobiolog, który 28 września, 28 września, znalazł pleśń na płytkach Petriego z koloniami, udało się. Jej spory, które spadły na uprawy z powodu zaniedbania pracowników laboratoryjnych, wykiełkowały i zniszczyły bakterie chorobotwórcze. Zainteresowany Fleming dokładnie przestudiował to zjawisko i wyizolował substancję bakteriobójczą zwaną penicyliną. Przez wiele lat odkrywca pracował nad chemicznie czystym, trwałym związkiem odpowiednim do leczenia ludzi, ale inni go wymyślili.

W 1941 roku Ernst Chain i Howard Florey byli w stanie usunąć zanieczyszczenia z penicyliny i przeprowadzili badania kliniczne z Flemingiem. Wyniki były tak skuteczne, że w 43 roku USA zorganizowały masową produkcję leku, który uratował wiele setek tysięcy ludzi nawet podczas wojny. Zalety Fleminga, Cheneya i Flory przed ludzkością zostały ocenione w 1945 roku: odkrywca i twórcy stali się laureatami Nagrody Nobla.

Następnie początkowy preparat chemiczny był stale ulepszany. W ten sposób pojawiły się nowoczesne penicyliny, odporne na kwaśne środowisko żołądka, odporne na penicylinazę i bardziej skuteczne.

Na naszej stronie możesz zapoznać się z większością grup antybiotyków, kompletnymi listami leków, klasyfikacjami, historią i innymi ważnymi informacjami. Aby to zrobić, utwórz sekcję „Klasyfikacja” w górnym menu witryny.

Przegląd i lista antybiotyków penicylinowych

Grzyby są domeną żywych organizmów. Grzyby są inne: niektóre z nich wchodzą w naszą dietę, inne powodują choroby skóry, a inne są tak trujące, że mogą prowadzić do śmierci. Ale grzyby Penicillium ratują miliony istnień ludzkich przed bakteriami chorobotwórczymi.

Antybiotyki penicylinowe są nadal stosowane w medycynie.

Odkrycie penicyliny i jej właściwości

W latach 30. ubiegłego wieku Alexander Fleming przeprowadził eksperymenty z gronkowcami. Badał zakażenia bakteryjne. Dorastając w grupie tych patogenów w pożywce, naukowiec zauważył, że w kubku znajdują się obszary, w których nie ma żywych bakterii. Dochodzenie wykazało, że zwykła zielona pleśń, która lubi osiedlać się na czerstwy chleb, jest „winna” za te plamy. Pleśń nazywała się Penicillium i, jak się okazało, wytworzyła substancję, która zabija gronkowca.

Fleming zbadał ten problem głębiej i wkrótce zidentyfikował czystą penicylinę, która stała się pierwszym antybiotykiem na świecie. Zasada działania leku jest następująca: gdy komórka bakterii dzieli się, każda połowa odtwarza ścianę komórkową za pomocą specjalnego pierwiastka chemicznego - peptydoglikanu. Penicylina blokuje tworzenie się tego pierwiastka, a komórka bakteryjna po prostu „rozwiązuje się” w środowisku.

Ale wkrótce pojawiły się trudności. Komórki bakterii nauczyły się opierać lekowi - zaczęły wytwarzać enzym zwany beta-laktamazą, który rozkłada beta-laktamy (podstawa penicyliny).

W ciągu następnych 10 lat nastąpiła niewidzialna wojna między patogenami niszczącymi penicylinę, a naukowcami, ta modyfikacja penicyliny. W ten sposób narodziło się wiele modyfikacji penicyliny, które teraz tworzą całą serię antybiotyków penicylinowych.

Farmakokinetyka i zasada działania

Lek z dowolną metodą aplikacji szybko rozprzestrzenia się w organizmie, penetrując prawie wszystkie jego części. Wyjątki: płyn mózgowo-rdzeniowy, gruczoł krokowy i układ wzrokowy. W tych miejscach stężenie jest bardzo niskie, w normalnych warunkach nie przekracza 1%. Gdy stan zapalny może wzrosnąć do 5%.

Antybiotyki nie wpływają na komórki ludzkiego ciała, ponieważ te ostatnie nie zawierają peptydoglikanu.

Lek jest szybko wydalany z organizmu, po 1-3 godzinach większość przechodzi przez nerki.

Obejrzyj film na ten temat.

Klasyfikacja antybiotyków

Wszystkie leki dzielą się na: naturalne (działanie krótkie i długotrwałe) i półsyntetyczne (leki antystaphylococcus, leki o szerokim spektrum działania, antyseptyczne).

Naturalne

Preparaty te otrzymuje się bezpośrednio z pleśni. W tej chwili większość z nich jest przestarzała, ponieważ patogeny rozwinęły wobec nich odporność. W medycynie najczęściej stosowane są benzylopenicylina i bicylina, które są skuteczne przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i ziarniakom, niektórym bakteriom beztlenowym i krętkom. Wszystkie te antybiotyki są stosowane tylko w postaci zastrzyków w mięśnie, ponieważ kwaśne środowisko żołądka szybko je niszczy.

Penicylina benzylowa w postaci soli sodowych i potasowych należy do naturalnych krótko działających antybiotyków. Jego działanie zatrzymuje się po 3-4 godzinach, więc często trzeba powtarzać zastrzyki.

Próbując wyeliminować tę wadę, farmaceuci stworzyli naturalne antybiotyki o przedłużonym działaniu: benzylinę i benzylopenicylinę nowokainową. Leki te nazywane są „formami depot”, ponieważ po wprowadzeniu do mięśnia tworzą w nim „depot”, z którego lek jest powoli wchłaniany do organizmu.

Przykłady leków: sól benzylopenicyliny (sód, potas lub prokaina), bicyklina-1, bicylina-3, bicylina-5.

Półsyntetyczne antybiotyki z grupy penicylin

Kilka dekad po otrzymaniu penicyliny farmaceuci byli w stanie wyizolować główny składnik aktywny i rozpoczął się proces modyfikacji. Po poprawie większość leków nabrała odporności na kwaśne środowisko żołądka, a półsyntetyczne penicyliny zaczęły być wytwarzane w tabletkach.

Izoksazol penicyliny są lekami skutecznymi przeciwko gronkowcom. Ci ostatni nauczyli się wytwarzać enzym niszczący benzylopenicylinę, a preparaty z tej grupy uniemożliwiają im wytwarzanie enzymu. Ale dla poprawy, którą musisz zapłacić - leki tego typu są gorsze wchłaniane w organizmie i mają mniejsze spektrum działania w porównaniu z naturalnymi penicylinami. Przykłady leków: Oxacillin, Nafcillin.

Aminopenicyliny są lekami o szerokim spektrum działania. Stracić moc penicyliny benzylowej w walce z bakteriami Gram-dodatnimi, ale obejmować większy zakres zakażeń. W porównaniu z innymi lekami pozostają dłużej w ciele i lepiej penetrują pewne bariery ciała. Przykłady leków: Ampicylina, Amoksycylina. Często możesz znaleźć Ampioksa - Ampicillin + Oxacillin.

Karboksypenicyliny i ureidopenicyliny są antybiotykami skutecznymi przeciwko Pseudomonas aeruginosa. W tej chwili praktycznie nie są używane, ponieważ infekcje szybko stają się na nie odporne. Czasami można spotkać się z nimi w ramach kompleksowego leczenia.

Przykłady leków: Ticarcillin, Piperacillin

Lista antybiotyków penicylinowych, wskazania do przyjmowania leków

Antybiotyki penicylinowe to kilka rodzajów leków podzielonych na grupy. W medycynie produkty stosuje się do leczenia różnych chorób pochodzenia zakaźnego i bakteryjnego. Leki mają minimalną liczbę przeciwwskazań i są nadal stosowane w leczeniu różnych pacjentów.

Historia odkrycia

Kiedyś Alexander Fleming w swoim laboratorium badał patogeny. Stworzył pożywkę i wyhodował gronkowca. Naukowiec nie miał specjalnej czystości, po prostu złożył zlewki, stożki i zapomniał je umyć.

Kiedy Fleming ponownie potrzebował naczyń, odkrył, że jest pokryty pleśnią. Naukowiec postanowił sprawdzić zgadywanie i zbadał jeden ze zbiorników pod mikroskopem. Zauważył, że tam, gdzie jest pleśń, nie ma gronkowca.

Alexander Fleming kontynuował badania, zaczął badać wpływ pleśni na patogenne mikroorganizmy i odkrył, że grzyb w sposób destrukcyjny wpływa na błony bakterii i prowadzi do ich śmierci. Opinia publiczna nie była sceptyczna wobec badań.

Odkrycie pomogło uratować wiele istnień ludzkich. Ludzkość uwolniła się od chorób, które wcześniej wywołały panikę wśród ludności. Oczywiście, nowoczesne leki mają względne podobieństwo do leków, które były używane pod koniec XIX wieku. Ale istota leków, ich działanie zmieniło się nie tak drastycznie.

Antybiotyki penicylinowe były w stanie dokonać rewolucji w medycynie. Ale radość odkrycia nie trwała długo. Okazało się, że mikroorganizmy chorobotwórcze, bakterie mogą się mutować. Są modyfikowane i stają się niewrażliwe na leki. Doprowadziło to do tego, że antybiotyki, takie jak penicylina, uległy znacznym zmianom.

Naukowcy niemal przez cały XX wiek „walczyli” z mikroorganizmami i bakteriami, próbując stworzyć idealny lek. Wysiłki nie poszły na marne, ale takie ulepszenia doprowadziły do ​​tego, że antybiotyki znacznie się zmieniły.

Nowa generacja leków jest droższa, szybsza, ma wiele przeciwwskazań. Jeśli mówimy o preparatach otrzymanych z formy, mają one kilka wad:

• Słabo strawiony. Sok żołądkowy wpływa w sposób szczególny na grzyba, zmniejsza jego skuteczność, co niewątpliwie wpływa na wynik leczenia.
• Antybiotyki penicylinowe są lekami pochodzenia naturalnego, dlatego nie mają szerokiego spektrum działania.
• Leki są szybko wydalane z organizmu, około 3-4 godziny po wstrzyknięciu.

Ważne: Leki te nie mają praktycznie żadnych przeciwwskazań. Nie zaleca się przyjmowania ich w obecności indywidualnej nietolerancji na antybiotyki, a także w przypadku reakcji alergicznej.

Nowoczesne środki przeciwbakteryjne znacznie różnią się od wielu penicylin. Oprócz tego, że dziś łatwo jest kupić leki tej klasy, w tabletkach ich odmian jest mnóstwo. Zrozumienie przygotowań pomoże w klasyfikacji, ogólnie przyjętym podziale na grupy.

Antybiotyki: klasyfikacja

Antybiotyki z grupy penicylin są warunkowo podzielone na:

Wszystkie leki na bazie pleśni są naturalnie występującymi antybiotykami. Obecnie takie leki praktycznie nie są stosowane w medycynie. Powodem jest to, że patogenne mikroorganizmy są na nie odporne. Oznacza to, że antybiotyk nie działa we właściwy sposób na bakterie, aby osiągnąć pożądany efekt w leczeniu, uzyskuje się tylko po wprowadzeniu wysokiej dawki leku. Do tej grupy należą: penicylina benzylowa i Bitsillin.

Leki są dostępne w postaci proszku do wstrzykiwań. Skutecznie wpływają na: mikroorganizmy beztlenowe, bakterie Gram-dodatnie, ziarniaki itd. Ponieważ leki mają naturalne pochodzenie, nie mogą pochwalić się długotrwałym działaniem, często otrzymują zastrzyki co 3-4 godziny. Pozwala to nie zmniejszać stężenia środka przeciwbakteryjnego we krwi.

Antybiotyki penicylinowe pochodzenia półsyntetycznego są wynikiem modyfikacji preparatów z grzybów pleśniowych. Leki należące do tej grupy były w stanie nadawać pewne właściwości, w pierwszej kolejności stały się niewrażliwe na medium kwaśne. Co pozwoliło produkować antybiotyki w tabletkach.

A także były leki, które wpływały na gronkowce. Ta klasa leków różni się od naturalnych antybiotyków. Ale poprawa znacząco wpłynęła na jakość leków. Są słabo wchłaniane, nie mają tak szerokiego zakresu działania, mają przeciwwskazania.

Leki półsyntetyczne można podzielić na:

• Izoksazolpenicyliny są grupą leków, które wpływają na gronkowce, na przykład nazwy następujących leków: Oxacillin, Nafcillin.
• Aminopenicyliny - ta grupa obejmuje kilka leków. Wyróżniają się szerokim zakresem działania, ale są znacznie słabsze w stosunku do naturalnych antybiotyków. Ale mogą walczyć z dużą liczbą infekcji. Fundusze z tej grupy pozostają dłużej we krwi. Takie antybiotyki są często stosowane w leczeniu różnych chorób, na przykład 2 bardzo dobrze znanych leków: Ampicylina i Amoksycylina.

Uwaga! Lista leków jest dość duża, mają szereg wskazań i przeciwwskazań. Z tego powodu przed rozpoczęciem przyjmowania antybiotyków należy skonsultować się z lekarzem.

Wskazania i przeciwwskazania do przyjmowania leków

Antybiotyki należące do grupy penicylin są przepisywane przez lekarza. Zaleca się przyjmowanie leków w obecności:

1. Choroby zakaźne lub bakteryjne (zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych itp.).
2. Infekcje dróg oddechowych.
3. Choroby zapalnej i bakteryjnej natury układu moczowo-płciowego (odmiedniczkowe zapalenie nerek).
4. Choroby skóry różnego pochodzenia (róży, spowodowane przez gronkowca).
5. Zakażenia jelitowe i wiele innych chorób o charakterze zakaźnym, bakteryjnym lub zapalnym.

Odniesienie: Antybiotyki są przepisywane na rozległe oparzenia i głębokie rany, postrzał lub rany noża.

W niektórych przypadkach przyjmowanie leków pomaga ratować życie danej osobie. Ale nie przepisujcie sobie takich leków, ponieważ może to prowadzić do rozwoju uzależnienia.

Jakie są przeciwwskazania do stosowania leków:

• Nie należy przyjmować leków w czasie ciąży lub laktacji. Leki mogą wpływać na wzrost i rozwój dziecka. Może zmienić jakość mleka i jego cechy smakowe. Istnieje szereg leków zatwierdzonych warunkowo do leczenia kobiet w ciąży, ale lekarz musi przepisać taki antybiotyk. Ponieważ tylko lekarz może określić dopuszczalną dawkę i czas trwania leczenia.
• Stosowanie w leczeniu antybiotyków z grup naturalnych i syntetycznych penicylin nie jest zalecane w leczeniu dzieci. Przygotowania tych klas mogą mieć toksyczny wpływ na ciało dziecka. Z tego powodu leki przepisywane z ostrożnością, określające optymalną dawkę.
• Nie używaj leków bez wskazań. Używaj narkotyków przez długi czas.

Przeciwwskazania te można uznać za względne. Ponieważ antybiotyki w tabletkach lub w postaci zastrzyków są nadal stosowane w leczeniu dzieci, kobiet w ciąży i karmiących piersią.

Bezpośrednie przeciwwskazania do stosowania antybiotyków:

1. Indywidualna nietolerancja na leki tej klasy.
2. Tendencja do różnego rodzaju reakcji alergicznych.

Uwaga! Głównym efektem ubocznym leczenia jest długotrwała biegunka i kandydoza. Są one związane z faktem, że leki mają wpływ nie tylko na patogeny, ale także na korzystną mikroflorę.

Zakres antybiotyków penicylinowych charakteryzuje się niewielką liczbą przeciwwskazań. Z tego powodu leki tej klasy są przepisywane bardzo często. Pomagają szybko poradzić sobie z chorobą i powrócić do normalnego rytmu życia.

Leki ostatniej generacji mają szeroki zakres działań. Takie antybiotyki nie muszą być przyjmowane przez długi czas, są dobrze wchłaniane i przy odpowiedniej terapii mogą „postawić osobę na nogi” w ciągu 3-5 dni.

Lista leków przepisywanych pacjentom przez lekarzy

Pytanie, które antybiotyki są lepsze? można uznać za retoryczne. Istnieje wiele leków, które lekarze przepisują częściej niż inni. W większości przypadków nazwy leków są dobrze znane ogółowi społeczeństwa. Ale wciąż warto poznać listę leków:

1. Sumamed to lek stosowany w leczeniu chorób zakaźnych górnych dróg oddechowych. Aktywnym składnikiem jest erytromycyna. Lek nie jest stosowany w leczeniu pacjentów z ostrą lub przewlekłą niewydolnością nerek, nie jest wskazany dla dzieci poniżej 6 miesięcy. Głównym przeciwwskazaniem do stosowania preparatu Sumamed jest nadal indywidualna nietolerancja na antybiotyk.
2. Oksacylina - jest dostępna w postaci proszku. Proszek jest rozcieńczany, a po zastosowaniu roztworu do wstrzyknięć domięśniowych. Główne wskazanie do stosowania leku należy uznać za zakażenie wrażliwe na ten lek. Przeciwwskazania do stosowania oksacyliny należy uznać za nadwrażliwość.
3. Amoksycylina należy do wielu syntetycznych antybiotyków. Lek jest dość dobrze znany, przepisywany jest na dusznicę bolesną, zapalenie oskrzeli i inne infekcje dróg oddechowych. Amoksycylinę można przyjmować na odmiedniczkowe zapalenie nerek (zapalenie nerek) i inne choroby układu moczowo-płciowego. Antybiotyk nie jest przepisywany dzieciom poniżej 3 lat. Bezpośrednie przeciwwskazanie jest również uważane za nietolerancję leku.
4. Ampicylina - pełna nazwa leku: trihydrat ampicyliny. Wskazania do stosowania leku należy uznać za choroby zakaźne dróg oddechowych (zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc). Antybiotyk jest wydalany z organizmu przez nerki i wątrobę, dlatego Ampicylina nie jest przepisywana osobom z ostrą niewydolnością wątroby. Może być stosowany do leczenia dzieci.
5. Amoxiclav - lek o złożonej kompozycji. Należy do najnowszej generacji antybiotyków. Amoxiclav stosuje się w leczeniu chorób zakaźnych układu oddechowego, układu moczowego. A także w ginekologii. Przeciwwskazania do stosowania leku należy uznać za nadwrażliwość, żółtaczkę, mononukleozę itp.

Lista lub lista antybiotyków penicylinowych dostępnych w postaci proszku:

1. Sól benzylopenicylowa Novocainic jest naturalnym antybiotykiem. Wskazania do stosowania leku można uznać za poważne choroby zakaźne, w tym kiła wrodzona, ropnie o różnej etiologii, tężec, wąglik i zapalenie płuc. Lek nie ma prawie żadnych przeciwwskazań, ale we współczesnej medycynie jest stosowany bardzo rzadko.
2. Ampicylina jest stosowana w leczeniu następujących chorób zakaźnych: posocznicy (zatrucie krwi), kokluszu, zapalenia wsierdzia, zapalenia opon mózgowych, zapalenia płuc, zapalenia oskrzeli. Ampicylina nie jest stosowana w leczeniu dzieci, osób z ciężką niewydolnością nerek. Ciążę można również uznać za bezpośrednie przeciwwskazanie do stosowania tego antybiotyku.
3. Ospamox jest przepisywany w leczeniu chorób układu moczowo-płciowego, ginekologicznych i innych infekcji. Mianowany w okresie pooperacyjnym, jeśli ryzyko zapalenia jest wysokie. Antybiotyk nie jest przewidziany do ciężkich chorób zakaźnych przewodu pokarmowego, w obecności indywidualnej nietolerancji na lek.

Ważne: lek, zwany antybiotykiem, powinien działać antybakteryjnie na organizm. Wszystkie leki działające na wirusy nie mają związku z antybiotykami.

Ceny leków

Sumamed - koszt waha się od 300 do 500 rubli.

Tabletki amoksycyliny - cena wynosi około 159 rubli. za opakowanie.

Trihydrat ampicyliny - koszt tabletek -20-20 rubli.

Ampicylina w postaci proszku, przeznaczona do iniekcji - 170 rubli.

Oksacylina - średnia cena leku waha się od 40 do 60 rubli.

Amoxiclav - koszt 120 rubli.

Ospamox - cena waha się od 65 do 100 rubli.

Sól benzylopenicylowa Nowokainowa - 50 rub.

Penicylina benzylowa - 30 rubli.

Antybiotyki dla dziecka

Preparaty na bazie penicyliny (pleśni) do leczenia dzieci są stosowane tylko wtedy, gdy są wskazane.

Najczęściej młodzi pacjenci są przepisywani przez lekarzy:

• Amoxiclav można przypisać noworodkowi, a także niemowlęciu w wieku poniżej 3 miesięcy. Dawkowanie oblicza się według schematu, w oparciu o stan dziecka, jego wagę i nasilenie objawów.
• Oksatsillin - odbiór środków finansowych odbywa się pod nadzorem lekarza, może zostać przydzielony noworodkowi, jeśli istnieją dowody. Terapia antybakteryjna prowadzona jest pod nadzorem lekarza.
• Ospamox - lekarz oblicza dawkę dla dzieci. Określa się ją według schematu (30–60 mg podzielone przez kg wagi i liczbę dawek na dzień).

Uwaga! Prowadzenie antybiotykoterapii u dzieci ma swoje własne niuanse. Z tego powodu nie ma potrzeby przepisywania takich leków dziecku. Istnieje ryzyko pomyłki z dawką i poważnego uszczerbku na zdrowiu dziecka.

Antybiotyki związane z penicyliną mają dobrą skuteczność. Zostały odkryte pod koniec XIX wieku, znalazły szerokie zastosowanie w medycynie. Pomimo faktu, że patogenne mikroorganizmy często mutują, leki z tej klasy są nadal poszukiwane.