Leki immunomodulujące: opis i klasyfikacja, zasada działania i wskazania do podawania

Współczesne schematy leczenia różnych chorób obejmują stosowanie wystarczająco specyficznych leków o złożonym mechanizmie działania, które są wspólnie nazywane lekami immunomodulującymi. Takie leki mają zróżnicowany wpływ na organizm ludzki. Z reguły są one przepisywane w leczeniu patologii, którym towarzyszą objawy niedoboru odporności. Głównymi objawami tego stanu są nawracające infekcje wirusowe, bakteryjne, grzybicze, które prawie nie podlegają tradycyjnemu leczeniu.

Rosnąca częstość występowania i uzasadnienie naukowe to twierdzenie, że niedobór odporności jest syndromem charakteryzującym niezdolność układu odpornościowego do odpowiedniej reakcji po spożyciu przez obcych agentów. Przede wszystkim są to wirusy, bakterie i grzyby.

Stan ten charakteryzuje się rozwojem licznych ognisk zakażenia, jak również często nawracających chorób.

Ale jednocześnie należy wykluczyć patologie niektórych narządów. Na przykład, stałe nawroty zapalenia oskrzeli lub zapalenia płuc mogą być spowodowane strukturą dróg oddechowych.

Każdej postaci niedoboru odporności towarzyszą pewne objawy kliniczne, dlatego wymaga kompleksowej diagnozy, biorąc pod uwagę historię, parametry laboratoryjne i objawy zewnętrzne.

W związku z tym sama koncepcja immunomodulatorów jest dość szeroka. Leki te poprawiają aktywność funkcjonalną i odpowiedź immunologiczną, tak więc takie leki nazywane są immunostymulantami.

Pomimo faktu, że leki z tej grupy są coraz częściej stosowane nie tylko w leczeniu dorosłych pacjentów, ale także w praktyce pediatrycznej, pozytywny wpływ stosowania niektórych z nich nie został udowodniony klinicznie.

Istnieje kilka głównych rodzajów odporności:

• Humoral Reprezentowane przez komórki B, które są „odpowiedzialne” za produkcję immunoglobulin, które zapewniają ochronę przeciwwirusową. Bierze udział w tworzeniu odpowiedzi zapalnej.
• Komórkowy. Przedstawione przez limfocyty T i komórki EK. Zapewnia także ochronę antywirusową, ale także reguluje procesy proliferacji komórek, zapobiegając ich przekształceniu w formacje nowotworowe. Tworzą reakcję zapalną, niszczą komórki uszkodzone przez bakterie i wirusy. Aby zwiększyć zabójczą zdolność limfocytów T, można użyć leku Ipilimumab.
• Niespecyficzne. Obejmuje system makrofagów, granulocytów, płytek krwi, komplementy. To właśnie te struktury jako pierwsze „zderzają się” z antygenami, zdolnymi do absorbowania bakterii i wirusów pozakomórkowych. Zapewnia ochronę przeciwpasożytniczą.

Głównym „celem” leków immunomodulujących jest przywrócenie funkcji układu immunologicznego, stymulowanie „pracy” komórek limfocytów, makrofagów i innych struktur, które wpływają na tworzenie przeciwwirusowego, przeciwbakteryjnego, przeciwgrzybiczego i przeciwpasożytniczego ochrony ludzkiego organizmu. W związku z tym głównym wskazaniem do stosowania tej grupy leków jest wtórny niedobór odporności.

Jednak leki te mają poważny wpływ na organizm ludzki, więc przed ich użyciem należy dokładnie postawić diagnozę, ustalić przyczynę osłabionej odporności. Ponadto w procesie leczenia wymaga stałego monitorowania laboratoryjnego głównych parametrów immunologicznych.

Przy odpowiednim doborze leku efekt terapii jest następujący:

• zmniejszenie częstości występowania objawów infekcji;
• skrócenie czasu leczenia antybiotykami, lekami przeciwwirusowymi i innymi lekami;
• przywrócenie odporności, o czym świadczą odpowiednie analizy.

Istnieje kilka klasyfikacji immunomodulatorów. Według jednego z nich wyróżnia się:

• Leki pochodzenia egzogennego (bakteryjne i roślinne).
• Środki pochodzenia endogennego. Ta grupa obejmuje fizjologiczne i syntetyczne peptydy immunoregulacyjne, cytokiny (interleukiny, naturalne i rekombinowane interferony, naturalne i syntetyczne induktory interferonu) i inne leki.
• Chemicznie syntetyzowane leki.

Jednak z punktu widzenia lekarza, następująca klasyfikacja jest wygodniejsza:

• Leki pochodzenia bakteryjnego (lizaty i substancje makromolekularne).
• Leki ziołowe i homeopatyczne.
• Cytokiny i mediatory (hormony grasicy, peptydy szpiku kostnego, induktory interferonu, interferony i interleukiny, czynniki stymulujące kolonie, przeciwciała monoklonalne).
• Syntetyczne immunomodulatory.

Izolowane są również immunomodulatory przeznaczone do stosowania miejscowego (spraye do rozpylania do jamy nosowej lub gardła) i stosowanie ogólnoustrojowe (w postaci tabletek, kropli, roztworów do wstrzykiwań).

Powodem rozwoju wtórnego niedoboru odporności może być wiele czynników:

• narażenie na promieniowanie;
• przyjmowanie niektórych leków (steroidów, cytostatyków);
• urazy;
• uporczywy brak witamin i minerałów;
• interwencja chirurgiczna;
• niektóre choroby (cukrzyca, wątroba, nerki, nowotwory złośliwe).

Jeśli niedobór odporności występuje w wyniku jednego z tych powodów, odporność jest zwykle całkowicie przywracana po wyeliminowaniu głównego czynnika etiologicznego i zastosowaniu pewnych immunomodulatorów.

Niedobór odporności często występuje u dorosłych mężczyzn i kobiet, ale w większym stopniu problem ten dotyka dzieci. Jest to związane z wizytami w przedszkolach, szkołach, grupach i niedojrzałości układu odpornościowego.

Główne wskazania do ich wizyty to:

• zapobieganie rozwojowi choroby w niekorzystnej sytuacji epidemiologicznej (z reguły w takiej sytuacji podaje się dziecku immunostymulanty w celu zapobiegania przeziębieniom, ARVI);
• zapobieganie wtórnym powikłaniom przed zabiegiem;
• choroby onkologiczne;
• HIV i AIDS;
• nawracająca opryszczka (niezależnie od podtypu, jego lokalizacji), wirusa brodawczaka ludzkiego itp.

Jednak w przeważającej większości przypadków immunomodulatory są stosowane w przypadku zbyt częstych przeziębień, infekcji wirusowych, które występują z licznymi i trudnymi do leczenia powikłaniami bakteryjnymi.

Opracowano kryteria określania częstotliwości występowania chorób (w ciągu roku), a jeśli ta liczba zostanie przekroczona, możemy mówić o niedoborze odporności:

• dzieci poniżej jednego roku - 4 razy lub więcej;
• dzieci od 1 do 3 lat - 6 razy i więcej;
• dzieci od 4 do 5 lat - 5 razy i więcej;
• dzieci powyżej 5 lat - 4 razy lub więcej;
• dzieci powyżej 6 lat - ponad 3 razy.

Zgodnie z klasyfikacją farmakologiczną leki immunosupresyjne są również określane jako grupa leków immunomodulujących - leków hamujących aktywność ludzkiego układu odpornościowego. Z reguły stosuje się je w leczeniu chorób autoimmunologicznych, gdy układ odpornościowy „działa” na swój własny organizm, powodując reakcję zapalną.

Odpowiednio dobrane leki z tej grupy mają silne działanie immunostymulujące. Jednak nawet najlepszy lek z tej klasy przyniesie pożądany rezultat bez leczenia choroby podstawowej. Na przykład w przypadku infekcji bakteryjnej konieczne jest picie kursu antybiotyku bez przerwy, a immunomodulatory są dodatkowo stosowane w celu przywrócenia odporności i zapobieżenia nawracającemu epizodowi patologii.

Immunoterapia: szczegółowy opis przedstawicieli różnych rodzajów podobnych leków

Stosowanie preparatów immunologicznych, nawet w kręgach zawodowych, jest kontrowersyjne. Jednak przy odpowiednim stosowaniu tych leków stymuluje własne mechanizmy obronne organizmu, zwiększając odporność na infekcje. Fundusze te skracają czas trwania choroby, zapobiegają powstawaniu komplikacji, pomagają szybko dostosować się do zespołu (co jest szczególnie ważne przy częstych chorobach dziecka w przedszkolu lub szkole).

Endogenny

Jest to dość obszerna grupa leków, z których najbardziej znanym są interferon α i β oraz induktory (stymulanty) produkcji interferonu. Obecnie narzędzia te są często stosowane w leczeniu grypy i SARS zarówno u dorosłych, jak iu dzieci.

Najbardziej skuteczne i popularne leki tej klasy to:

• Cycloferon (dozwolone dla dzieci powyżej 4 lat);
• Kagocel (pokazany u dzieci powyżej 3 lat);
• Viferon (dozwolone dla dzieci od urodzenia).

Preparaty na bazie interferonu są również wytwarzane przez krajową firmę farmaceutyczną Microgen, Ufa. Te leki są sprzedawane bez recepty, wystarczy je umieścić w „koszyku” w aptece internetowej i zorganizować dostawę.

Syntetyczny

Zawierają sztucznie syntetyzowane substancje, które ze względu na strukturę chemiczną są jak najbliżej związków peptydowych wytwarzanych w organizmie człowieka. Obejmują one:

Imunorix

Dokładny mechanizm działania leku nie został ustalony, ale uważają, że lek aktywuje układ interleukin, który pośrednio wpływa na produkcję limfocytów T i B. Stosowany jako część kompleksowej terapii zakażeń bakteryjnych, grzybiczych i wirusowych dróg oddechowych i dróg moczowych. Wiadomo o skuteczności preparatu Imunorix w leczeniu zmian alergicznych układu oddechowego. Zatwierdzony do stosowania u dzieci powyżej 3 lat 1 do 2 butelek (400 mg) dwa razy dziennie.

Polyoxidonium

Dostępne w postaci tabletek, proszku do przygotowania roztworu do wstrzykiwań i czopków. Dlatego lek jest skuteczny w leczeniu i zapobieganiu zarówno miejscowym, jak i uogólnionym zakażeniom. Narzędzie stymuluje aktywność fagocytarną i wytwarzanie przeciwciał.

Polyoxidonium pomaga radzić sobie z chorobami wirusowymi, grzybiczymi i bakteryjnymi (niezależnie od lokalizacji), które nie podlegają standardowej terapii. Lek jest również skuteczny w różnych objawach reakcji alergicznej, regeneracji po długotrwałym stosowaniu cytostatyków, w celu przyspieszenia regeneracji tkanek po oparzeniach, urazach. Sposób stosowania i schemat leczenia zależy od diagnozy, ciężkości choroby, wieku.

Warzywo

Zazwyczaj grupa ta obejmuje różne narzędzia (w tym homeopatyczne) oparte na Echinacea purpurea. Roślina zawiera pochodne kwasu kawowego, polisacharydy, substancje lipofilowe.

Leki te mają wyraźne działanie immunostymulujące i przeciwzapalne, ale:

• etanol niszczy składniki jeżówki i pozbawia ich aktywności farmakologicznej, innymi słowy, aby uzyskać wyraźny efekt terapeutyczny, konieczne jest picie preparatów zawierających suchy ekstrakt z jeżówki (na przykład Immunal, Estifan, Immunorm);
• po podaniu doustnym biodostępność takich leków jest mniejsza niż 1%, ponieważ zawarte w roślinie polisacharydy są niszczone przez działanie enzymów trawiennych, a do celów terapeutycznych często przepisuje się zastrzyk homeopatyczny z jeżówki macicy.

Dlatego preparaty oparte na tej roślinie są zwykle stosowane tylko w celu zapobiegania i łagodzenia objawów przeziębienia i ARVI. Środki przyjmuje się w dawce określonej w instrukcjach dla konkretnego leku.

Co to są immunomodulatory: lista najlepszych leków immunomodulujących

Ochrona ciała

Odporność to sposób, w jaki organizm chroni i neutralizuje obce substancje. Współczesna medycyna długo i skutecznie produkuje leki, które mogą wpływać na ludzki układ odpornościowy. Rozważmy bardziej szczegółowo, dlaczego konieczne jest ingerowanie w jego pracę, które immunomodulatory uważa się za najlepsze, ich ocenę, cechy zastosowania.

Funkcje ochronne osoby dzielą się na wrodzone i nabyte. W pierwszym przypadku jest to zdolność rozpoznawania patogenów przez standardowe funkcje i niszczenia. Te ostatnie pojawiają się w wyniku szczepienia lub choroby.

Według innej klasyfikacji wyróżnia się naturalną i sztuczną odporność. Jedna jest podawana po urodzeniu, druga - po szczepieniu lub surowicy.

Gdy ciało nie jest w stanie poradzić sobie z zewnętrznymi zakłóceniami, ciało musi być utrzymywane w alternatywny sposób. Istnieje specjalna analiza - immunogram, który może określić stan i potrzebną pomoc.

Plusy immunomodulatorów

• Pomóż oprzeć się wirusom w okresie epidemii, niekorzystnych warunków pogodowych.
• Ułatwienie przebiegu ciężkich chorób przewlekłych.
• W połączeniu z przepisanymi lekami może przyspieszyć powrót do zdrowia.
• Wspomagaj organizm podczas regeneracji po urazie, w okresie pooperacyjnym.

Klasyfikacja

Zgodnie z zasadą działania

Aby zrozumieć, kiedy wskazane jest stosowanie tych leków, musisz zrozumieć, jak działają immunomodulatory.

Mogą poprawić lub osłabić układ odpornościowy.

Leki immunostymulujące są przepisywane głównie w celu zwiększenia funkcji ochronnych organizmu w okresie choroby:

• podczas zaostrzeń;
• na początkowym etapie;
• jako środki zapobiegawcze.

Ale są takie rodzaje chorób, kiedy komórki odpornościowe zaczynają walczyć nie z obcymi mikroorganizmami, ale z własnymi. Są to tak zwane choroby autoimmunologiczne. W takich przypadkach opracowano specjalne substancje zmniejszające i tłumiące odporność - leki immunosupresyjne.

Lista leków immunomodulujących jest podzielona na grupy:

• Endogenny. Aktywny składnik wytwarza bezpośrednio do ludzkiego ciała. Przykładem mogą być interferony, surowica.
• Syntetyczny. Mieć 100% sztuczne pochodzenie. Obejmuje to nowoczesne drogie leki, których produkcja opiera się na badaniach naukowych.
• Egzogeniczny. Niezbędne składniki dostają się do środka z naturalnych źródeł: roślin (polisacharydy, ekstrakty), bakterii.

Każdy gatunek z kolei obejmuje złożoną gradację podgatunków.

Immunomodulatory są produkowane w tabletkach, czopkach, kapsułkach, roztworach do użytku wewnętrznego i zewnętrznego, do wstrzykiwań. Modulatory nowej generacji do wygodnego pakowania proszku. Rozszerza to możliwości zastosowania, w zależności od dowodów, pacjent będzie mógł go rozcieńczyć do wstrzyknięcia, rozpuścić do podawania doustnego.

Do czasu pojawienia się

W zależności od okresu rozwoju, produkują leki pierwszej, drugiej i trzeciej generacji, pierwsze odnosi się do około pięćdziesiątych lat XX wieku.
Gradacja jest raczej warunkowa, wygodnie jest dowiedzieć się, jakie techniki zostały użyte w produkcji.

• Kwas askorbinowy aktywuje odporność humoralną
• Kurs recepcji -
  tylko 4 dni

• Sprawdzony efekt kliniczny
• Unikalna formuła Tsitovir-3® obejmuje chlorowodorek bendazolu (Dibazol)

Kiedy stosuje się immunomodulatory

Najważniejszą rzeczą, którą należy wziąć pod uwagę, jest to, że nie ma potrzeby samoleczenia. Leki te mają specyficzne działanie i ściśle indywidualne dawki w zależności od wskazań i powiązanych czynników. Udział lekarza w wyborze metody leczenia jest konieczny, zwłaszcza jeśli chodzi o dzieci.

Produkty zawierające silne substancje czynne są z reguły przepisywane w przypadku poważnych chorób:

• przewlekłe infekcje;
• alergie;
• formacje onkologiczne;
• choroba niedoboru odporności (HIV).

Mniej agresywne leki są odpowiednie do zapobiegania i pomocy w leczeniu przeziębienia. Mogą zacząć przyjmować samodzielnie, ponieważ nie szkodzą.

Choroba występuje najczęściej z powodu wirusów na tle hipotermii. Należy do kategorii chorób układu oddechowego. Przeciwwirusowe i naturalne modulatory mają pozytywny wpływ.

W poza sezonem, gdy ryzyko infekcji jest wyższe, zaleca się picie kursów profilaktycznych wraz z witaminą C.

Przyjmowanie leków jest pożądane, jeśli temperatura nie spada i ogólny stan pogarsza się.

Jeśli choroba postępuje z umiarkowaną intensywnością, optymalne jest całkowite porzucenie dużej ilości leków i zastosowanie lokalnych środków: spłukiwanie nosa specjalnymi roztworami, na przykład solą lub wodą morską. Weź dużo płynów (herbaty ziołowe, napoje owocowe, herbata). Podczas choroby dochodzi do walki ze szkodliwymi mikroorganizmami, w trakcie których następuje zatrucie organizmu. Pij dużo płynów, aby szybciej pozbyć się toksyn.

Wirusy te mają pozytywny wpływ na leki przeciwwirusowe specjalnie zaprojektowane do zwalczania różnych szczepów. Zwykle przepisywany w połączeniu z immunomodulatorami, na przykład Tsitovir-3.

Podobnie jak w przypadku przeziębienia, możesz użyć naturalnych środków: echinacea, aloes, propolis, dogrose, żurawina.

Przed użyciem należy upewnić się, że nie ma reakcji alergicznych. Jagody o wysokim poziomie kwasu mogą być przeciwwskazane w chorobach przewodu pokarmowego.

Nawet w przypadku użycia składników ziołowych lub ich kombinacji z tabletkami immunomodulującymi należy skonsultować się z lekarzem. Pomoże to uniknąć komplikacji.

Nieaktywna forma tego wirusa jest obecna u większości ludzi. W ostrej fazie, występującej na tle osłabienia mechanizmów obronnych organizmu, zaczyna przejawiać się w postaci nieprzyjemnej wysypki i zapalenia. Jako środek zapobiegawczy, leki immunostymulujące są przepisywane dość często. Mogą to być nieswoiste modulatory, interferony, naturalne stymulanty.

Z zakażeniem HIV

W takim przypadku należy użyć najsilniejszych leków, które mogą wpływać na układ odpornościowy i ułatwiać przebieg nieuleczalnej choroby.

Ziołowe lub homeopatyczne immunomodulatory

Należą do nich leki pochodzenia naturalnego. Echinacea purpurea jest na pierwszym miejscu. Wiele leków wzmacniających powstaje na jego podstawie.

Do tej listy można również dodać: żeń-szeń, Eleutherococcus, trawę cytrynową, różowy radiogram, czosnek, orzech i cedr, elekampan, figi, aralia.

Stężenie w nich substancji stymulujących jest niskie, dlatego jeśli nie ma innych przeciwwskazań, można je stosować przez całe życie. Potrzebne są jednak specjalistyczne porady. Na przykład lukrecja i jemioła mogą mieć działanie depresyjne przy nieprawidłowym dawkowaniu.

Kiedy mówią o wyznaczeniu modulatorów, bardziej właściwe jest użycie terminu aplikacja niż leczenie. Ich zasada działania jest pośrednia - wpływają na ludzki system obronny i pomagają radzić sobie z dolegliwościami.

Ocena czynników immunostymulujących

Spójrzmy na opcje immunomodulatorów, listę skutecznych leków na przeziębienie, których ceny zależą od regionu.

• Tsitovir-3. Złożony immunologiczny modulator nowej generacji. Z powodzeniem stosowany w celach profilaktycznych oraz w leczeniu grypy i SARS. Pozytywne wyniki wynikają z bardziej doskonałego mechanizmu działania niż jego analogi. Zasada opiera się na rozwoju naturalnych białek organizmu i zdolności do utrzymywania ich na stałe w ilości wystarczającej do przeciwdziałania infekcjom wirusowym. Podczas epidemii zalecana jest dawka dla dzieci, zaostrzenie chorób układu oddechowego. Tsitovir-3 jest jednym z najsilniejszych immunomodulatorów. Formy uwalniania: proszek (do sporządzania roztworu, doustnie), syrop (dla dzieci), kapsułki.
• Interferon. Kolejny z popularnych modulatorów endogenicznych. Właściwości: wpływa na wirusy i guzy. Zastosowanie - do zapobiegania grypie, przeziębieniom. W okresie rehabilitacji po chorobie. Dostępne w postaci proszku, świec, zastrzyków.
• „Licopid”. Nowoczesny aktywator odporności, jest silny, ważne jest, aby przestrzegać dawki. Zalecany w połączeniu z antybiotykami, dobra wydajność w zapaleniu tkanek, łuszczyca, zapalenie wątroby, zapalenie spojówek, gruźlica. Czy dzieci. Produkowane w postaci tabletek.
• „Transfer Factor”. Nieźle sprawdzone wśród immunomodulatorów dla dorosłych. Zaprojektowane na podstawie krów z siary.
• „Arbidol”. Przeciwwirusowe, do zapobiegania grypie i ARVI. Nie zaleca się w czasie ciąży i dla dzieci do 3 lat.
• „Amixin”. Narzędzie pomaga w leczeniu zakażeń układu oddechowego, płucnego, zapalenia wątroby.
• „Limfomiozot”. Jest stosowany do zapalenia skóry, przeziębienia.
• „Dekaris”. Znany przede wszystkim jako asystent w walce z robakami. Niszczy kompleksy pasożyta, a tym samym wzmacnia układ odpornościowy. Stosowany z zespołem niedoboru odporności. Istnieją ograniczenia dla dzieci i kobiet w ciąży.
• „Dibazol” - lek poprzedniej generacji. Przypisz obecność nadciśnienia w roztworach, tabletkach.

Zastrzyki z immunomodulatorów

Rozwiązania do wstrzykiwań: „Neovir”, „Altevir”, „Reaferon EU”, „Ridostin”, „Ingaron”, „Cycloferon”, „Timogen”, „Erbisol”, „Timalin”.

Proszek: „JEŚLI reonon”.

Immunitet dziecka jest w trakcie formowania, wszelkie nieuzasadnione interwencje o ekstremalnej konieczności mogą jedynie zaszkodzić. Do jednego roku życia lepiej nie wiedzieć, co to jest - leki immunomodulujące, są przepisywane tylko w przypadku ciężkiej choroby. Proces powstawania mechanizmów ochronnych występuje w odpowiedzi na wnikanie wirusów i bakterii. Dlatego nie należy natychmiast chwytać tabletek, ważne jest, aby przejść w ten naturalny sposób.

Lepiej jest wzmacniać ciało i regenerować naturalne produkty, po upewnieniu się, że nie ma reakcji alergicznej. Dla dzieci po 1 roku producenci opracowują dogodne formy i dopuszczalne dawki, na przykład Tsitovir-3 w postaci syropu lub proszku do przygotowania zawiesiny przepisywany jest często chorym dzieciom w okresie SARS.

Spotkania powinny być wykonywane tylko przez lekarza. Z tego powodu nie podajemy szczegółowych opisów i ocen immunomodulatorów dla dzieci, nazw leków. Samoleczenie jest tu nie do przyjęcia, złamanie cienkiej linii jest bardzo proste, a powrót do zdrowia może trwać latami.

Nasze zdrowie zależy od wielu czynników. Pomimo faktu, że właściwości odporności nie są w pełni zrozumiałe, przypisuje się mu jedną z głównych ról.

Duży wpływ na układ odpornościowy mają niekontrolowane leki, stres, brak snu. Jego powstawanie, konserwacja, odnawianie to długa ciężka praca natury, medycyny i oczywiście samego człowieka. Od wielu dziesięcioleci nauka bada immunomodulatory i ich wpływ na organizm, tworząc coraz bardziej zaawansowane leki. Głównym zadaniem jest zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby zachować naturalne mechanizmy obronne ustanowione od urodzenia, aby je wzmocnić.

Śledź dobre samopoczucie i zdrowie swoich bliskich dzięki Tsitovir-3.

Immunomodulatory: lista leków dla dzieci i dorosłych

Immunomodulatory - grupa leków farmakologicznych, które aktywują obronę immunologiczną organizmu na poziomie komórkowym lub humoralnym. Leki te stymulują układ odpornościowy i zwiększają niespecyficzną oporność organizmu.

główne organy ludzkiego układu odpornościowego

Odporność to unikalny system ludzkiego ciała, który może zniszczyć obce substancje i wymaga poprawienia. Zwykle komórki immunokompetentne są wytwarzane w odpowiedzi na wprowadzenie do organizmu patogennych czynników biologicznych - wirusów, drobnoustrojów i innych czynników zakaźnych. Stany niedoboru odporności charakteryzują się niską produkcją tych komórek i manifestują częstą chorobowość. Immunomodulatory to specjalne leki połączone wspólną nazwą i podobnym mechanizmem działania, stosowane w celu zapobiegania różnym dolegliwościom i wzmacniania układu odpornościowego.

Obecnie przemysł farmakologiczny wytwarza ogromną ilość środków, które mają działanie immunostymulujące, immunomodulujące, immunokorekcyjne i immunosupresyjne. Są swobodnie sprzedawane w sieci aptek. Większość z nich ma skutki uboczne i ma negatywny wpływ na organizm. Przed zakupem tych leków należy skonsultować się z lekarzem.

• Immunostymulanty wzmacniają odporność człowieka, zapewniają sprawniejsze funkcjonowanie układu odpornościowego i prowokują produkcję ochronnych połączeń komórkowych. Immunostymulanty są nieszkodliwe dla ludzi, którzy nie mają zaburzeń układu odpornościowego i zaostrzeń przewlekłych patologii.
• Immunomodulatory korygują równowagę komórek immunokompetentnych w chorobach autoimmunologicznych i równoważą wszystkie składniki układu odpornościowego, tłumiąc lub zwiększając ich aktywność.
• Immunokorektory wpływają tylko na pewne struktury układu odpornościowego, normalizując ich aktywność.
• Leki immunosupresyjne hamują wytwarzanie połączeń odpornościowych w przypadkach, gdy nadaktywność uszkadza organizm ludzki.

Samoleczenie i nieodpowiednie przyjmowanie leków może prowadzić do rozwoju patologii autoimmunologicznej, podczas gdy organizm zaczyna postrzegać własne komórki jako obcych i walczyć z nimi. Immunostymulanty należy przyjmować zgodnie ze ścisłymi wskazaniami i zaleceniami lekarza prowadzącego. Dotyczy to zwłaszcza dzieci, ponieważ ich układ odpornościowy jest w pełni ukształtowany dopiero w wieku 14 lat.

Ale w niektórych przypadkach po prostu nie da się tego zrobić bez przyjmowania leków w tej grupie. W ciężkich chorobach o wysokim ryzyku poważnych powikłań przyjmowanie immunostymulantów jest uzasadnione nawet u niemowląt i kobiet w ciąży. Większość immunomodulatorów jest mało toksyczna i dość skuteczna.

Zastosowanie immunostymulantów

Wstępna immunokorekcja ma na celu wyeliminowanie podstawowej patologii bez stosowania leków podstawowej terapii. Jest przepisywany osobom z nerkami, układem trawiennym, reumatyzmem, w ramach przygotowań do zabiegów chirurgicznych.

Choroby, w których stosuje się immunostymulanty:

1. Wrodzony niedobór odporności
2. Nowotwory złośliwe,
3. Zapalenia o etiologii wirusowej i bakteryjnej,
4. Grzybice i pierwotniaki,
5. Robaczyca,
6. Patologia nerek i wątroby,
7. Endokrynologia - cukrzyca i inne zaburzenia metaboliczne,
8. Immunosupresja podczas przyjmowania niektórych leków - cytostatyków, glikortykosteroidów, NLPZ, antybiotyków, leków przeciwdepresyjnych, antykoagulantów,
9. Niedobór odporności spowodowany promieniowaniem jonizującym, nadmiernym spożyciem alkoholu, silnym stresem,
10. Alergia,
11. Warunki po przeszczepie,
12. Wtórne stany pourazowe i posttoksyczne niedobory odporności.

Obecność objawów niedoboru odporności jest absolutnym wskazaniem do stosowania immunostymulantów u dzieci. Tylko pediatra może wybrać najlepszy immunomodulator dla dzieci.

Najczęściej przepisywane immunomodulatory to:

• Dzieci z niedojrzałą odpornością,
• Starsi ludzie z wyczerpanym układem odpornościowym
• Ludzie o napiętym rytmie życia.

Leczenie immunomodulatorami powinno odbywać się pod nadzorem lekarza i immunologicznych badań krwi.

Klasyfikacja

Lista współczesnych immunomodulatorów jest dziś bardzo długa. W zależności od pochodzenia uwalniane są immunostymulanty:

• Syntetyczny - Lewamizol, Izoprinozyna, Amixin, Polyoxidonium.
• Endogenny - „Timalin”, „Timogen”, immunoglobuliny.
• Interferony - „Viferon”, „Anaferon”.
• Interleukiny - Proleukit.
• Pochodzenie drobnoustrojów - „Pyrogenal”, „Imudon”, „Likopid”, „Bronkhomunal”, „IRS-19”. Zawierają fragmenty czynników zakaźnych, nie są niebezpieczne i mają działanie immunostymulujące.
• Adaptogeny i leki ziołowe - nalewka i ekstrakt z Eleutherococcus, Schisandra, Echinacea, Aralia. Są skuteczne i praktycznie wolne od przeciwwskazań.
• Witaminy, pierwiastki śladowe, anaboliki, przeciwutleniacze, enzymy.

Niezależne stosowanie immunostymulantów jest rzadko uzasadnione. Zwykle są one stosowane jako dodatek do głównego leczenia patologii. Wybór leku zależy od charakterystyki zaburzeń immunologicznych w ciele pacjenta. Skuteczność leków jest uważana za maksymalną podczas zaostrzenia patologii. Czas trwania leczenia wynosi zwykle od 1 do 9 miesięcy. Stosowanie odpowiednich dawek leków i właściwe przestrzeganie schematu leczenia pozwala immunostymulantom w pełni zrealizować ich efekty terapeutyczne.

Niektóre probiotyki, cytostatyki, hormony, witaminy, leki przeciwbakteryjne i immunoglobuliny mają również działanie immunomodulujące.

Syntetyczne środki immunostymulujące

Syntetyczne adaptogeny działają immunostymulująco na organizm i zwiększają jego odporność na niekorzystne czynniki. Głównymi przedstawicielami tej grupy są „Dibazol” i „Bemitil”. Ze względu na wyraźną aktywność immunostymulującą, leki mają działanie przeciwpostaciowe i pomagają organizmowi szybko się regenerować po długim pobycie w ekstremalnych warunkach.

Przy częstych i przewlekłych zakażeniach w celach profilaktycznych i terapeutycznych połączono odbiór „Dibazolu” z „Levamisole” lub „Decamevitis”.

1. „Lewamizol” jest skutecznym środkiem immunostymulującym i przeciwrobaczym. Zwiększa aktywność limfocytów T i makrofagów. Lek jest przepisywany pacjentom z nawracającą infekcją opryszczkową, przewlekłym zapaleniem wątroby, niektórymi chorobami autoimmunologicznymi.
2. „Izoprinozin” jest lekiem przeciwwirusowym o działaniu immunomodulującym. Wzmacnia układ odpornościowy i koryguje zaburzenia stanu odporności w patologii wirusowej. „Izoprinozin” tłumi namnażanie wirusów i niszczy je, a także zaatakowane komórki. Lek zmniejsza objawy kliniczne choroby, przyspiesza regenerację i zwiększa odporność organizmu na różne infekcje. Przepisz lek tym, którzy doznali poważnych chorób i stresujących sytuacji. Lek jest uwalniany tylko w postaci tabletek. Pomaga organizmowi szybko odzyskać i oprzeć się wirusom i bakteriom.
3. „Bemitil” ma działanie hepatoprotekcyjne, immunostymulujące, przeciwutleniające i adaptogenne. Aktywuje biosyntezę RNA i białek enzymatycznych bezpośrednio związanych z układem odpornościowym. Lek jest przepisywany pacjentom z wirusowym zapaleniem wątroby i ARVI.
4. „Methyluracil” - lek, który przyspiesza procesy regeneracji, pobudza wrodzoną i nabytą odporność oraz działa anabolicznie i antykatabolicznie. Jest to złożony środek immunostymulujący o wyraźnym działaniu przeciwbakteryjnym. „Metyluracyl” poprawia trofizm tkanek, zwalcza patogenne drobnoustroje, zmniejsza objawy zapalenia. Podobne efekty mają „Pentoksyl”. Aktywuje leukopoesis, produkcję przeciwciał, procesy naprawcze, fagocytozę. Zastosuj „Methyluracil” zewnętrznie w postaci maści, doustnie w postaci tabletek, doodbytniczo w postaci czopków.
5. „Dibazol” ma umiarkowane działanie immunomodulujące, które jest realizowane dzięki zdolności leku do zwiększania wytwarzania interferonu. Zwiększa nieswoistą odporność organizmu na różne szkodliwe efekty. Odbiór małych dawek „Dibazolu” pozwala uniknąć rozwoju chorób wirusowych podczas epidemii, sprzyja produkcji endorfin, interleukin i fagocytów. „Dibazol” pomaga szybko odzyskać zdrowie i zmniejsza nasilenie objawów patologicznych.

Endogenne środki immunostymulujące

Ta grupa obejmuje preparaty grasicy, czerwonego szpiku kostnego i łożyska.

Peptydy grasicy są wytwarzane przez komórki grasicy i regulują funkcjonowanie układu odpornościowego. Zmieniają funkcję limfocytów T i przywracają równowagę ich subpopulacji. Po zastosowaniu endogennych immunostymulantów normalizuje się liczbę komórek we krwi, co wskazuje na ich wyraźne działanie immunomodulujące. Endogenne immunostymulanty zwiększają produkcję interferonów i zwiększają aktywność komórek immunokompetentnych.

• „Timalin” ma działanie immunomodulujące, aktywuje procesy regeneracji i naprawy. Pobudza odporność komórkową i fagocytozę, normalizuje liczbę limfocytów, zwiększa wydzielanie interferonów, przywraca reaktywność immunologiczną. Lek ten jest stosowany w leczeniu stanów niedoboru odporności, które rozwinęły się na tle ostrych i przewlekłych zakażeń, procesów destrukcyjnych.
• „Imunofan” jest lekiem szeroko stosowanym w przypadkach, gdy ludzki układ odpornościowy nie może samodzielnie wytrzymać choroby i wymaga wsparcia farmakologicznego. Pobudza układ odpornościowy, usuwa toksyny i wolne rodniki z organizmu, działa hepatoprotekcyjnie.

Interferony

Interferony zwiększają niespecyficzną odporność ludzkiego organizmu i chronią go przed atakami wirusowymi, bakteryjnymi lub innymi antygenowymi. Najbardziej skuteczne leki, które mają taki wpływ, to Cycloferon, Viferon, Anaferon, Arbidol. Zawierają syntetyzowane białka, które popychają organizm do produkcji własnych interferonów.

Leki pochodzenia naturalnego obejmują ludzki interferon leukocytowy.

Długotrwałe stosowanie leków w tej grupie minimalizuje ich skuteczność, hamuje własną odporność, która przestaje działać. Nieodpowiednie i zbyt długie stosowanie ma negatywny wpływ na odporność dorosłych i dzieci.

W połączeniu z innymi lekami interferony są przepisywane pacjentom z infekcjami wirusowymi, brodawczakami krtani i chorobami onkologicznymi. Stosuje się je donosowo, doustnie, domięśniowo i dożylnie.

Preparaty pochodzenia mikrobiologicznego

Leki w tej grupie mają bezpośredni wpływ na układ monocytów i makrofagów. Aktywowane komórki krwi zaczynają wytwarzać cytokiny, które wywołują reakcje wrodzonej i nabytej odporności. Głównym celem tych leków jest usunięcie drobnoustrojów chorobotwórczych z organizmu.

1. „Licopid” - lek otrzymany syntetycznie ze ściany komórkowej bakterii. Ma wyraźne działanie bakteriobójcze i cytotoksyczne, stymuluje tworzenie immunoglobulin i cytokin. Jest aktywatorem odporności humoralnej i komórkowej, wzmacniając ochronę organizmu przed patogennymi czynnikami biologicznymi. „Lopopid” zwiększa aktywność środków przeciwbakteryjnych: antybiotyków, leków przeciwwirusowych i przeciwgrzybiczych. Narzędzie jest w stanie stymulować odporność przeciwnowotworową w organizmie.
2. „Pirogenny” zsyntetyzowano ze ściany komórkowej Pseudomonas aeruginosa - Рseudomonas aeruginosa. Po jego wprowadzeniu rozwija się hipertermia i krótkotrwała leukopenia, która wkrótce zostaje zastąpiona przez leukocytozę. Lek zwiększa fagocytozę, zwiększa przepuszczalność naczyń, hamuje tworzenie tkanki bliznowatej, przywraca układ nerwowy. Efekt terapeutyczny rozwija się po pojedynczym wstrzyknięciu „Pyrogenal” i utrzymuje się przez 10 dni. „Pyrogenal” jest przeciwwskazany w przypadku chorób, którym towarzyszy gorączka, nadciśnienie, hiperglikemia, a także podczas ciąży.
3. „Imudon” to środek immunostymulujący stosowany w leczeniu chorób laryngologicznych i patologii stomatologicznych. „Imudon” jest szeroko stosowany w leczeniu bólu gardła, zapalenia jamy ustnej u dzieci i dorosłych, i jest w stałym zapotrzebowaniu, pomimo solidnej ceny. Zwiększa obronę błony śluzowej jamy ustnej, zwiększa zawartość lizozymu w ślinie, stymuluje aktywność leukocytów.
4. Pod wpływem „Prodigiosanu” zwiększa się liczba komórek odpornościowych we krwi, aktywowana jest fagocytoza, proces wytwarzania przeciwciał i biosynteza glukokortykoidów nadnerczy są wzmocnione. Lek jest przepisywany w przypadku infekcji o niskiej intensywności, w obecności ran i oparzeń, po radioterapii. Główne drogi podawania to domięśniowe i wziewne.

Adaptogeny roślinne

Adaptogeny roślinne obejmują ekstrakty z echinacei, eleutherococcus, żeń-szenia, trawy cytrynowej. Są to „miękkie” immunostymulanty szeroko stosowane w praktyce klinicznej. Preparaty z tej grupy są przepisywane pacjentom z niedoborem odporności bez przeprowadzania wstępnego badania immunologicznego. Adaptogeny wyzwalają pracę układów enzymatycznych i procesów biosyntetycznych, aktywują niespecyficzną oporność organizmu.

Zastosowanie adaptagenów roślinnych w celach profilaktycznych zmniejsza częstość występowania ARVI i grypy, przeciwdziała rozwojowi choroby popromiennej, osłabia toksyczne działanie cytostatyków.

• Echinacea jest silnym naturalnym stymulatorem odporności, który wspomaga tworzenie czerwonych krwinek i wzbogaca organizm w mikroelementy i witaminy. Najczęstszymi lekami na bazie echinacei są Immunal and Immunorm. Mają łagodny i korzystny wpływ na odporność człowieka, bez szkody dla całego ciała. Leki te są przepisywane nawet dla rocznych dzieci. Powinny być przyjmowane trzy razy w roku z długim kursem jednego miesiąca.
• Nalewka z Eleutherococcus jest popularnym naturalnym immunostymulantem wytwarzanym w postaci kropli doustnych. Jest to wyjątkowy lek ziołowy, który zwiększa niespecyficzną odporność organizmu, stymuluje pracę układu nerwowego i odpornościowego oraz wspomaga przywracanie sprawności fizycznej i psychicznej. Nalewka z Eleutherococ ma działanie immunomodulujące, przyspiesza metabolizm, poprawia apetyt, zmniejsza ryzyko raka.
• Niektóre przyprawy mają wyraźny efekt immunostymulujący. Należą do nich imbir, kurkuma, kardamon, cynamon, mięta, gałka muszkatołowa, koper włoski. Wzmacniają układ odpornościowy i pomagają organizmowi zwalczać infekcje wirusowe.

W celu zapobiegania wielu chorobom, a także szybkiego powrotu do zdrowia, pacjentom zaleca się picie herbaty imbirowej lub herbaty cynamonowej codziennie i branie pieprzu z czarnego groszku.

Rodzaje i zastosowanie immunomodulatorów

We współczesnej praktyce medycznej leki immunomodulujące są coraz częściej przepisywane w celu zwalczania różnych chorób wirusowych i zakaźnych. Czy stosowanie immunomodulatorów jest bezpieczne, a opinie lekarzy są niejednoznaczne?

Funkcje działania

Immunomodulatory są lekami, które mogą wpływać na układ odpornościowy ludzkiego organizmu. Mogą zarówno stymulować obronę immunologiczną organizmu (immunomodulatory, immunostymulanty), jak i tłumić je (leki immunosupresyjne).

Po prawidłowym zastosowaniu pod nadzorem lekarza prowadzącego leki te mogą przyspieszyć proces gojenia, a także zminimalizować ryzyko powikłań. Wiele osób uważa, że ​​immunomodulatory i immunostymulanty to te same leki. W rzeczywistości efekt tych substancji jest podobny, ale istnieje znaczna różnica:

• Immunomodulatory to leki, które delikatnie oddziałują na organizm, zmuszając go do aktywnego wytwarzania komórek ochronnych, zapewniają ochronę przed mikroflorą wirusową i bakteryjną.
• Immunostymulanty są silnymi lekami stosowanymi, gdy własny układ odpornościowy organizmu nie jest w stanie zapewnić organizmowi odpowiedniej ochrony.

Klasyfikacja

Wszystkie leki immunomodulujące są podzielone na kilka typów:

• mikrobiologiczne;
• kwas nukleinowy;
• chemicznie czysty;
• grasica;
• szpik kostny;
• cytokiny.

Mikrobiologiczny

Istnieje kilka pokoleń. Generacja покол obejmuje szczepionkę BCG, która wzmacnia wrodzoną i nabytą odporność. Ta grupa obejmuje również Pyrogenal, Prodigiosan. Są one oparte na bakteryjnych polisacharydach, które są rzadko stosowane we współczesnej medycynie ze względu na dużą liczbę skutków ubocznych. Immunomodulatory drobnoustrojowe II generacji obejmują IRS-19, Bronhomunal, Ribomunil. Skład leków obejmuje ryby i lizaty bakterii, które powodują choroby wirusowe układu oddechowego. Wzmacniają obronę immunologiczną, a także wywołują efekt szczepienia (swoisty). Najnowocześniejszą medycynę z tej grupy można odróżnić Likopid, która inicjuje odporność humoralną i komórkową.

Kwas nukleinowy

Służy do poprawy leukopozezy, a także do stymulowania wrodzonej i nabytej odporności. We współczesnej medycynie używają syntetycznych leków Isoprinosine, Pranabex, Groprinosin, które swoim działaniem są induktorami interferonu. Leki te wywołują działanie immunostymulujące, przeciwutleniające, antytoksyczne i błonotwórcze. Levamisole, lepiej znany jako Dekaris, jest jednym z pierwszych leków tego typu. Obejmują również Dibazol, Diucifon.

Timic

Syntetyzowane z bydlęcej wydzieliny grasicy. Główną substancją czynną takich leków jest kompleks peptydów grasicy. Należą do nich Timalin, Timoptin, Timostimulin, Vilozen, Mielopid. Pod wpływem tych leków zwiększa produkcję komórek T odpowiedzialnych za adekwatność ochrony immunologicznej.

Leki ostatniej generacji są analogiczne do hormonu grasicy pochodzenia syntetycznego.

Szpik kostny

Mają wyraźną cechę - nie tylko mogą stymulować syntezę i działanie komórek pomocniczych T, ale także mają wyraźny efekt przeciwnowotworowy. Leki z tej grupy wpływają na wszystkie części ludzkiego układu odpornościowego. Najpopularniejsze leki to Ceramil i Bivalen.

Cytokiny

Są to cząsteczki immunoregulacyjne pochodzenia endogennego, które zapewniają odpowiednią odpowiedź, gdy pojawi się zagrożenie wirusowe. Na ich podstawie zsyntetyzuj różne leki typu naturalnego i rekombinowanego.

Osobno konieczne jest przydzielenie grupy substancji immunomodulujących - induktorów interferonu. Dzięki tym lekom zwiększa się poziom białka interferonu, które reguluje działanie układu odpornościowego. Najczęstszymi lekami są Interferon, Viferon, Nazoferon.

Ze względu na swoje pochodzenie immunomodulatory mogą być endogenne, egzogenne, syntetyczne.

Zastosowanie kliniczne

Skuteczność leków została potwierdzona wieloletnim doświadczeniem w ich stosowaniu, ale nie należy ich postrzegać jako panaceum. Lekarze rozróżniają 3 grupy chorób, dla których należy stosować leki immunomodulujące:

• stany niedoboru odporności;
• alergia;
• autoimmunologiczne procesy zapalne.

Wskazania do stosowania leków immunomodulujących to stany niedoboru odporności, które objawiają się zwiększoną częstością chorób zakaźnych. Leki te są również stosowane w ramach kompleksowego leczenia wtórnych chorób zakaźnych i przewlekłych w celu zapobiegania nawrotom. Powołanie leków immunomodulujących jest uzasadnione w leczeniu:

Pacjenci cierpiący na choroby alergiczne, immunomodulatory przepisywane w przypadkach, gdy istnieje ryzyko rozwoju wtórnej infekcji. Na przykład atopowe zapalenie skóry, powikłane przez ropne zapalenie skóry lub astmę oskrzelową, powikłane obturacyjnym zapaleniem oskrzeli.

Choroby autoimmunologiczne charakteryzują się brakiem odpowiedzi immunologicznej organizmu, która objawia się porażką komórek własnego ciała. W leczeniu takich chorób wskazane jest stosowanie leków immunosupresyjnych lub immunosupresyjnych, które tłumią autoimmunologiczny proces zapalny, wpływając bezpośrednio na agresywność układu odpornościowego.

Immunomodulatory stosuje się także w monoterapii z immunorehabilitacją. Takie zabiegi są wskazane dla pacjentów:

• Często choruje podczas sezonowych epidemii.
• Życie w niekorzystnych ekologicznie obszarach.
• W pełni wyzdrowiał z ciężkiej choroby zakaźnej.
• Pacjenci z nowotworami, w celu zachowania jakości życia.

Przeciwwskazaniami do immunoterapii mogą być:

• cukrzyca;
• astma oskrzelowa;
• kłębuszkowe zapalenie nerek;
• toksyczne wola;
• stwardnienie rozsiane;
• zapalenie wątroby;
• Choroba Addisona.

Aby użyć leków, które wpływają na układ odpornościowy człowieka, konieczne jest tylko pod ścisłym nadzorem lekarza. Zastosowanie niewłaściwie wybranego leku może w przyszłości wywołać zaostrzenie chorób przewlekłych o nieznanych skutkach.

Funkcje aplikacji

Jak wspomniano powyżej, przed rozpoczęciem leczenia należy skonsultować się z lekarzem. Określi on status immunologiczny, a także zaleci niezbędny lek, po prostu wybierając dawkę i czas trwania leczenia, biorąc pod uwagę indywidualne cechy pacjenta.

Naturalne immunomodulatory

W medycynie ludowej od dawna stosowane są rośliny o działaniu immunomodulującym. Są to dobrze znane wyciągi z echinacei, trawy cytrynowej, żeń-szenia, Rhodiola rosea, żurawiny, owoców dzikiej róży.

Cytryny, figi, jarmuż morska sprzyjają dobremu działaniu układu odpornościowego. Wszystkie te rośliny i ich owoce delikatnie wpływają na ciało, delikatnie stymulując pracę systemu obronnego. Na podstawie niektórych z nich wytwarza się przemysłowe leki immunomodulujące. Na przykład popularny lek Immunal jest wytwarzany z ekstraktu z Echinacea purpurea.

Preparaty ziołowe są wskazane do stosowania u dzieci, kobiet w ciąży i karmiących piersią. Herbatę z róży lub sok żurawinowy można bezpiecznie podawać na deser, jednocześnie wspomagając układ odpornościowy.

Sprawdzone immunomodulatory

Spośród szerokiej gamy leków immunomodulujących trudno je wyodrębnić, ponieważ większość z nich to bardzo skuteczne leki.

Viferon to lek złożony, który oprócz działania immunomodulującego i przeciwwirusowego ma również działanie antyproliferacyjne (przeciwnowotworowe). Lek jest skuteczny w leczeniu ostrych chorób wirusowych układu oddechowego, zakażeń układu moczowo-płciowego, HIV, zapalenia wątroby. Specyfika leku polega na tym, że jest on dopuszczony do stosowania przez kobiety w ciąży i karmiące piersią, ale lepiej, jeśli jest przyjmowany po 12. tygodniu ciąży.

Dekaris lub lewamizol jest dobrze znanym środkiem przeciwrobaczym, który ma również wyraźne działanie immunomodulujące. Biorąc lek, istnieje nie tylko walka z pasożytami, ale także wzmocnienie obrony immunologicznej organizmu, która znacznie cierpi z powodu inwazji robaków. Dekaris przepisał krótki kurs 3 dni, 75-150 mg dziennie, w zależności od wieku i wagi pacjenta.

IRS-19 jest skutecznym środkiem immunomodulującym podawanym drogą donosową. Przy regularnym stosowaniu zwiększa się nie tylko specyficzna, ale także niespecyficzna odporność. Specyfiką leku jest jego wygodne stosowanie i możliwość stosowania go w leczeniu kobiet w ciąży i karmiących piersią. Dla niemowląt - 1 dawka w każdym przewodzie nosowym 1 raz dziennie, dla starszych pacjentów zwiększają różnorodność stosowania do 3-4 razy dziennie.

Leki ostatniej generacji

Lopopid jest silnym lekiem ostatniej generacji, który ma działanie immunomodulujące i stymulujące. Stosowany w leczeniu ciężkich ropno-septycznych, wirusowych i zakaźnych chorób. Lek jest dopuszczony do stosowania u pacjentów powyżej 1 roku życia. Przypisz 1 mg co 24 godziny. Przebieg leczenia trwa 7-10 dni. Dla młodszych pacjentów lepiej jest wybrać lek o łagodniejszym mechanizmie działania.

Kagocel to nowoczesny lek, grupa induktorów interferonu. Stosowany w leczeniu chorób wirusowych układu oddechowego, grypy, opryszczki. Podczas ciąży i laktacji nie zaleca się przyjmowania tego leku przez kobiety ze względu na niewystarczającą wiedzę.

Arbidol jest lekiem o łagodnym działaniu immunomodulującym, który skutecznie pomaga zwalczać infekcje dróg oddechowych. Lek przyjmuje się według schematu: 4-5 dawek w regularnych odstępach czasu przez 7 dni. Pojedyncza dawka zależy od wieku pacjenta, od 50 do 150 mg.

Timogen jest immunomodulatorem naturalnego pochodzenia, który może zarówno stymulować, jak i tłumić odpowiedź immunologiczną organizmu. Przy regularnym stosowaniu leku aktywuje niespecyficzną ochronę ciała, aktywuje metabolizm w komórkach. Zastosuj go w postaci zastrzyków, ale małe dzieci mogą używać odmierzonego sprayu.

Po zastosowaniu jednego z wyżej wymienionych preparatów może wystąpić reakcja alergiczna, ból głowy, zaburzenia dyspeptyczne, senność i ogólne osłabienie. Jeśli pojawi się jeden z tych objawów, konieczne jest poinformowanie lekarza.

Co mówią lekarze?

Badając opinie lekarzy i pacjentów za pomocą leków immunomodulujących, możemy stwierdzić, że każdy z tych leków ma działanie lecznicze i aktywuje mechanizmy obronne organizmu. Lecz przyjmowanie leków, które wpływają na układ odpornościowy, powinno być wykonywane tylko po konsultacji z immunologiem i pod jego ścisłą kontrolą, regularnie badając dynamikę leczenia.

Pacjenci, którzy zaniedbują przyjmowanie lekarzy i praktykują samoleczenie, szybko rozczarowują się skutecznością immunomodulatorów, ponieważ sam lek jest wybierany losowo i nie ma systemu jego stosowania. Nie ingeruj niezależnie w funkcjonowanie układu odpornościowego, aby nie spowodować nieodwracalnej szkody dla ich zdrowia.