Tabletki Vilprafen

Vilprafen jest szeroko stosowany w leczeniu chorób bakteryjnych i grzybiczych.

Lek należy do grupy makrolidów - antybiotyków, podobnych w działaniu do penicylin. Ma działanie bakteriostatyczne, aw dużych dawkach działanie bakteriobójcze. Prawie całkowicie metabolizowany w organizmie, a jego pozostałości i metabolity są wydalane z moczem.

Na tej stronie znajdziesz wszystkie informacje o Vilprafen: kompletne instrukcje użycia tego leku, średnie ceny w aptekach, kompletne i niepełne analogi leku, a także opinie osób, które już używały Vilprafen. Chcesz zostawić swoją opinię? Napisz w komentarzach.

Grupa kliniczno-farmakologiczna

Grupa antybiotyków makrolidowych.

Warunki sprzedaży aptek

Jest wydawany na receptę.

Ile kosztuje Vilprafen? Średnia cena w aptekach wynosi 600 rubli.

Uwolnij formę i kompozycję

Lek Vilprafen jest dostępny w postaci tabletek do podawania doustnego w kartoniku w blistrach po 10 sztuk. Każda tabletka jest pokryta warstwą białego koloru i ma poziome nacięcie po jednej stronie.

• składnik aktywny: josamycyna - 500 mg,
• substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, polisorbat 80, koloidalny tlenek krzemu, karboksymetyloceluloza sodowa, stearynian magnezu, hydroksypropylometyloceluloza, Macrogol 6000, talk, dwutlenek tytanu, wodorotlenek glinu, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry.

Efekt farmakologiczny

Działanie bakteriobójcze substancji czynnej leku wynika z faktu, że jozamycyna jest zdolna do wiązania się z dużą podjednostką błony rybosomalnej (50S), nie pozwala na utrwalenie transportującego RNA, a także blokuje translokację peptydów centrum A (rodzaj mutacji, której towarzyszy przegrupowanie chromosomalne wpływające na właściwości komórki) i hamuje wewnątrzkomórkową produkcję białek z aminokwasów.

Spektrum działania jozamycyny zawarte w Vilprafen jest dość szerokie.

Substancja wykazuje aktywność przeciwko Gram-dodatnim mikroorganizmom tlenowym, w tym:

1. Wydalany przez organizm podczas procesów zapalnych peptokoków;
2. Peptostreptokokk, które wywołują rozwój mieszanych infekcji;
3. Gronkowiec;
4. Czynnik powodujący wąglika - laseczki wąglika;
5. Bakterie z rodzaju Corynebacterium, które są czynnikami sprawczymi błonicy;
6. Clostridium perfringens - czynniki powodujące gangrenę gazową i toksykoinfekcje ludzkie;
7. Streptococcus.

Wilprafen jest także aktywny przeciwko drobnoustrojom gram-ujemnym, w tym:

1. Hemophilus, przyczyna zakażeń hemofilnych, w tym ropne zapalenie opon mózgowych, ostre zapalenie płuc, zapalenie osierdzia, posocznica itp.;
2. Neusseria, które są czynnikami wywołującymi choroby takie jak rzeżączka i zapalenie opon mózgowych;
3. Niektóre odmiany shigelli, prowokujące rozwój czerwonki;
4. Bakteryjne fragilis, które są czynnikami sprawczymi chorób ropno-zakaźnych, rozwijających się po urazach, interwencjach chirurgicznych, niedoborach odporności itp.;

Ponadto jozamycyna wykazuje aktywność przeciwko różnym pasożytom wewnątrzkomórkowym: chlamydiom, legionelli, mykoplazmom, ureaplazmom.

Wskazania do użycia

Zgodnie z instrukcjami Vilprafen jest przepisywany w leczeniu następujących chorób zakaźnych i zapalnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na jozamycynę:

1. Psittacosis;
2. Krztusiec;
3. Zakażenia w okulistyce (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie powiek);
4. Zakażenia w stomatologii (zapalenie osierdzia, zapalenie pęcherzyków płucnych, zapalenie dziąseł, zapalenie przyzębia i ropień pęcherzykowy);
5. Oparzenia i rany (w tym pooperacyjne);
6. Rzeżączka, ziarniniak chłonny weneryczny, kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
7. Zakażenia górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie krtani, paratonsillitis i zapalenie ucha środkowego;
8. Zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym pozaszpitalne zapalenie płuc, ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli (zaostrzenia);
9. Szkarłatna gorączka (Vilprafen jest przepisywany w przypadku nadwrażliwości na antybiotyki penicylinowe);
10. Błonica (w terapii skojarzonej z antytoksyną błonicy);
11. Zakażenia narządów płciowych i dróg moczowych (zapalenie szyjki macicy, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie cewki moczowej i zapalenie najądrza spowodowane przez mykoplazmy i / lub chlamydię);
12. Zakażenia tkanek miękkich i skóry (furunculosis, furuncle, wąglik, trądzik, ropień, zapalenie mieszków włosowych, róży, zapalenie węzłów chłonnych, przestępca, zapalenie naczyń chłonnych i ropowica);
13. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe wywołane przez Helicobacter pylori, w tym przewlekłe zapalenie żołądka i wrzód trawienny oraz 12 wrzodów dwunastnicy.

Przeciwwskazania

Lek jest przeciwwskazany w ciężkich naruszeń wątroby lub w obecności nadwrażliwości na lek.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Lek nie jest przepisywany kobietom w ciąży, jeśli występują poważne naruszenia wątroby, wrażliwość na składniki.

Instrukcje użytkowania

Instrukcje użytkowania wskazują, że zalecana dawka dla dorosłych i młodzieży powyżej 14 lat wynosi 1-2 g w 2-3 dawkach. Zalecana początkowa dawka wynosi 1 g.

1. W leczeniu trądziku różowatego - 500 mg 2 razy / dobę przez 10-15 dni.
2. W leczeniu ropnego zapalenia skóry - 500 mg 2 razy / dobę przez 10 dni.
3. W leczeniu chlamydii układu moczowo-płciowego - 500 mg 2 razy / dobę przez 12-14 dni.
4. W leczeniu przewlekłego zapalenia przyzębia, z tworzeniem się ropnia kości przyzębia - 500 mg 2 razy / dobę przez 12-14 dni.
5. W przypadku trądziku zwykłego i kulistego (konglobatowego), 500 mg 2 razy / dobę jest przepisywane przez pierwsze 2-4 tygodnie, następnie 500 mg 1 raz / dzień jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni.

Tabletki należy połykać bez żucia, z niewielką ilością płynu, między posiłkami. Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami WHO dotyczącymi stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Niemowlęta i dzieci w wieku poniżej 14 lat zaleca się przepisywanie leku w zawiesinie. Dawka dobowa wynosi 30-50 mg / kg masy ciała, podzielona na 3 dawki. U noworodków i dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy dawkę należy dobrać zgodnie z dokładną masą ciała dziecka.

Przed użyciem wstrząsnąć fiolką z zawiesiną.

Efekty uboczne

Przy prawidłowym stosowaniu leku i dokładnym przestrzeganiu dawki wskazanej w instrukcji Vilprafen jest dobrze tolerowany przez pacjentów, ale w niektórych przypadkach mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

1. Alergiczne reakcje skórne: pokrzywka, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, w bardzo rzadkich przypadkach wstrząs anafilaktyczny.
2. Przewód pokarmowy: nudności, bóle brzucha, nadmierne ślinienie, zgaga, wymioty, nieposkromiona biegunka, rzadkie występowanie stanu zapalnego w jelitach.
3. Ze strony wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, rzadko naruszenie wypływu żółci i funkcjonowanie pęcherzyka żółciowego, z powodu którego u pacjentów rozwinęła się żółtaczka.

Przedawkowanie

W odniesieniu do funduszy do tej pory nie zgłoszono żadnych przypadków przedawkowania. W przypadku przedawkowania po zażyciu leku należy założyć, że działania niepożądane są nasilone, należy zastosować leczenie objawowe.

Specjalne instrukcje

1. U pacjentów z niewydolnością nerek wymagana jest korekta schematu dawkowania zgodnie z wartościami CC.
2. Josamycyna nie jest przepisywana wcześniakom. W przypadku stosowania u noworodków należy monitorować czynność wątroby.
3. Jeśli rozwija się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, należy wycofać josamycynę i przepisać odpowiednie leczenie. Leki, które zmniejszają ruchliwość jelit, są przeciwwskazane.

Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie chemicznymi antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą być również odporne na jozamycynę).

Interakcja z narkotykami

1. Vilprafen hamuje eliminację ksantyn, które mogą wywołać rozwój zatrucia.
2. Zaleca się unikanie jednoczesnego stosowania wilczarza z innymi antybiotykami. Może to zmniejszyć ich skuteczność.
3. Jednoczesne stosowanie antybiotyku z cyklosporyną może prowadzić do zwiększenia stężenia tego ostatniego, dlatego jego poziom należy monitorować w trakcie leczenia.
4. Przyjęcie vilprafena może zmniejszyć skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych, dlatego w celu uniknięcia niechcianej ciąży zaleca się dodatkowo stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.
5. Skojarzone stosowanie wilprafenu z lekami przeciwhistaminowymi, w tym astemizolem i terfenadyną, zwiększa stężenie tego ostatniego, co może prowadzić do rozwoju poważnych zaburzeń rytmu serca, zagrażających życiu.

Recenzje

Zebraliśmy kilka opinii o leku Vilprafen:

1. Masza. Zdał egzamin w czasie ciąży, zdał testy i okazało się, że mam ureaplazmozę. Lekarz przepisał mi „Vilprafen” + leki na dysbiozę. Bardzo się martwiłem, czy mogą być w czasie ciąży, ale przekonała mnie, że są dość łagodne, ale jednocześnie skuteczne. Przeszedł pełny kurs, nie zaobserwowano żadnych skutków ubocznych. Ale najważniejsza rzecz, która pomogła! Zanotowałem te tabletki, ponieważ przeczytałem, że mają dość szerokie spektrum działania i za przystępną cenę.
2. Artem. Użył tego antybiotyku po raz pierwszy w tym roku, kiedy zachorował. Bolało mnie gardło i bolała mnie głowa. Moja mama poleciła ten lek. Lekarz przepisał ten lek przez rok, kiedy miała silne bóle gardła i leczyła ją przez ponad dwa miesiące. Co mogę powiedzieć o leku? Tak, nie wiem, to pomogło mi lub innym zestawem leków, których użyłem. Lecz wyleczyłem moją chorobę przez dziesięć dni, ponieważ zacząłem brać ten antybiotyk. Brak alergii i zaburzeń w jelitach, nie miałem wysypki. Urządzenie jest dobrze przeniesione. Niezadowolony z ceny leku, w naszym mieście kosztuje około czterysta rubli!

Według opinii Vilprafen jest dość skutecznym lekiem, ale ryzyko działań niepożądanych podczas leczenia jest dość wysokie. Pacjenci ze zdiagnozowaną chlamydią i ureaplazmozą informują, że w ciągu kilku dni po rozpoczęciu stosowania leku objawy choroby znikają bez śladu. Istnieją doniesienia o takich skutkach ubocznych Vilprafen, jak zaburzenia przewodu pokarmowego i wysypki alergiczne, które są stosunkowo częste.

Analogi

Analogiem Vilprafen jest Vilprafen Solutab.

Przed użyciem analogów skonsultuj się z lekarzem.

Warunki przechowywania i trwałość

Tabletki należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci, unikając ekspozycji na światło słoneczne na opakowaniu. Optymalna temperatura przechowywania nie przekracza 25 stopni.

Okres trwałości tabletek wynosi 3 lata od daty produkcji, pod koniec tego okresu niewykorzystany lek należy wyrzucić.

Vilprafen

Tabletki powlekane białą lub prawie białą, podłużną, dwuwypukłą, z ryzykiem po obu stronach.

Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna - 101 mg, polisorbat 80 - 5 mg, koloidalny dwutlenek krzemu - 14 mg, karmeloza sodowa - 10 mg, stearynian magnezu - 5 mg, metyloceluloza - 0,12825 mg, glikol polietylenowy 6000 - 0,3846 mg, talk - 2,0513 mg, ditlenek tytanu - 0,641 mg, wodorotlenek glinu - 0,641 mg, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry - 1,15385 mg.

10 szt. - blistry aluminium / PVC (1) - opakowania kartonowe.

Grupa antybiotyków makrolidowych. Ma działanie bakteriostatyczne dzięki hamowaniu syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Wysoce aktywny przeciwko mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym: Chlamydia trachomatis i Chlamydia pneumonuae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Legionella pneumophila; przeciwko Gram-dodatnim bakteriom tlenowym: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes i Streptococcus pneumoniae (pneumococcus), Corynebacterium diphtheriae; Gram-ujemne bakterie tlenowe: Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis; przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym: Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens.

Josamycyna jest także aktywna przeciwko Treponema pallidum.

Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Z_max osiąga się w ciągu 1-2 godzin po podaniu. 45 minut po podaniu dawki 1 g średnie stężenie jozamycyny w osoczu wynosi 2,41 mg / l.

Wiązanie z białkami osocza nie przekracza 15%.

Stan równowagi osiąga się po 2-4 dniach regularnego przyjmowania.

Josamycyna jest dobrze rozmieszczona w organizmie i gromadzi się w różnych tkankach: w płucach, tkance limfatycznej migdałków podniebiennych, narządach układu moczowego, skórze i tkankach miękkich. Szczególnie wysokie stężenia występują w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie jozamycyny w ludzkich leukocytach wielojądrzastych, monocytach i makrofagach pęcherzykowych jest około 20 razy wyższe niż w innych komórkach ciała.

Jozamycyna ulega biotransformacji w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów.

Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem jest mniejsze niż 20%.

Ze strony układu pokarmowego: rzadko - brak apetytu, nudności, zgaga, wymioty, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego; w niektórych przypadkach - zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, naruszenie odpływu żółci i żółtaczki.

Reakcje alergiczne: rzadko - pokrzywka.

Inne: w niektórych przypadkach zależna od dawki przejściowa utrata słuchu.

Antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny (należy unikać jednoczesnego stosowania jozamycyny z penicylinami i cefalosporynami).

Przy jednoczesnym stosowaniu josamycyny z linkomycyną może zmniejszyć skuteczność obu leków.

Josamycyna spowalnia eliminację teofiliny w mniejszym stopniu niż inne antybiotyki makrolidowe.

Jozamycyna spowalnia wydalanie terfenadyny lub astemizolu, co zwiększa ryzyko zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększonym działaniu zwężającym naczynia z jednoczesnym stosowaniem makrolidów i alkaloidów sporyszu. Podczas przyjmowania jozamycyny występuje 1 przypadek nietolerancji ergotaminy.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i cyklosporyny może zwiększyć stężenie cyklosporyny w osoczu krwi aż do nefrotoksycznego.

Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

W rzadkich przypadkach leczenia makrolidem antykoncepcyjne działanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być niewystarczające.

Jeśli rozwija się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, należy wycofać josamycynę i przepisać odpowiednie leczenie. Leki, które zmniejszają ruchliwość jelit, są przeciwwskazane.

U pacjentów z niewydolnością nerek wymagana jest korekta schematu dawkowania zgodnie z wartościami CC.

Josamycyna nie jest przepisywana wcześniakom. W przypadku stosowania u noworodków należy monitorować czynność wątroby.

Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie chemicznymi antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą być również odporne na jozamycynę).

Stosowanie w okresie ciąży i laktacji jest możliwe tylko w przypadkach, gdy zamierzone korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka.

W leczeniu makrolidów i jednoczesnym stosowaniu hormonalnych środków antykoncepcyjnych należy dodatkowo stosować niehormonalne środki antykoncepcyjne.

Wilprafen ® (Wilprafen ®)

Aktywny składnik:

Treść

Grupa farmakologiczna

Obrazy 3D

Skład i forma uwalniania

w blistrze 10 szt.; w pudełku 1 blister.

Opis postaci dawkowania

Tabletki w foliowej okładce w białym kolorze, podłużny kształt z nacięciami na środkowych i wypukłych krawędziach.

Charakterystyczny

Antybiotyk makrolidowy.

Działanie farmakologiczne

Farmakodynamika

Lek jest stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych; Działanie bakteriostatyczne jozamycyny, jak również innych antybiotyków makrolidowych, jest spowodowane hamowaniem syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Dzhozschik, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis, Helicobacter pylori), a także przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym (Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens).

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko i całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. C_max jozamycyna w surowicy osiągana jest w ciągu 1–4 godzin po zażyciu wampiryny. Około 15% josamycyny wiąże się z białkami osocza. Szczególnie wysokie stężenia substancji znajdują się w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach.

Jozamycyna jest metabolizowana w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów i jest wydalana głównie z żółcią. Wydalanie leku w moczu - mniej niż 20%.

Wskazania do stosowania Wilprafen ®

Ostre i przewlekłe zakażenia wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na lek, na przykład:

Zakażenia górnych dróg oddechowych i narządów laryngologicznych:

zapalenie migdałków i zapalenie okrężnicy;

błonica (oprócz leczenia antytoksyną błonicy), jak również szkarłatna gorączka w przypadku nadwrażliwości na penicylinę.

Infekcje dolnych dróg oddechowych:

zapalenie płuc (w tym postać nietypowa);

Zakażenia skóry i tkanek miękkich:

róży (ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę);

Zakażenia układu moczowo-płciowego:

kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);

Chlamydia, mykoplazma (w tym Ureaplasma) i infekcje mieszane.

Przeciwwskazania

nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe;

ciężka nieprawidłowa czynność wątroby.

Efekty uboczne

Ze strony przewodu pokarmowego: rzadko - utrata apetytu, nudności, zgaga, wymioty i biegunka. W przypadku utrzymującej się ciężkiej biegunki należy pamiętać o możliwości wystąpienia zagrażającego życiu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego spowodowanego antybiotykami.

Reakcje nadwrażliwości: w bardzo rzadkich przypadkach możliwe są reakcje alergiczne skóry (np. Pokrzywka).

Ze strony wątroby i dróg żółciowych: w niektórych przypadkach wystąpił przemijający wzrost aktywności enzymów wątrobowych w osoczu krwi, w rzadkich przypadkach towarzyszyło naruszenie odpływu żółci i żółtaczki.

Aparaty słuchowe: W rzadkich przypadkach zgłaszano zależne od dawki przejściowe upośledzenie słuchu.

Interakcja

Wilprafen / inne antybiotyki. Ponieważ antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny, należy unikać jednoczesnego podawania jozamycyny z tego typu antybiotykami. Josamycyny nie należy podawać razem z linkomycyną, ponieważ być może wzajemne zmniejszenie ich skuteczności.

Vilprafen / xanthines. Niektórzy przedstawiciele antybiotyków makrolidowych spowalniają eliminację ksantyn (teofiliny), co może prowadzić do możliwej toksyczności. Badania kliniczne i eksperymentalne wskazują, że jozamycyna ma mniejszy wpływ na uwalnianie teofiliny niż inne antybiotyki makrolidowe.

Vilprafen / leki przeciwhistaminowe. Po jednoczesnym podaniu josamycyny i preparatów przeciwhistaminowych zawierających terfenadynę lub astemizol można zaobserwować opóźnienie wydalania terfenadyny i astemizolu, co z kolei może prowadzić do rozwoju zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Wilprafen / alkaloidy sporyszu. Istnieją pojedyncze doniesienia o zwiększonym zwężeniu naczyń po jednoczesnym podawaniu alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych. Był jeden przypadek pacjenta, który nie tolerował ergotaminy podczas przyjmowania jozamycyny.

Dlatego jednoczesnemu stosowaniu jozamycyny i ergotaminy powinno towarzyszyć odpowiednie monitorowanie pacjentów.

Vilprafen / cyklosporyna. Wspólne mianowanie jozamycyny i cyklosporyny może powodować wzrost stężenia cyklosporyny w osoczu i tworzenie nefrotoksycznego stężenia cyklosporyny we krwi. Stężenie cyklosporyny w osoczu powinno być regularnie monitorowane.

Vilprafen / digoxin. Wraz ze wspólnym mianowaniem josamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

Vilprafen / hormonalne środki antykoncepcyjne. W rzadkich przypadkach działanie antykoncepcyjne hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być niewystarczające podczas leczenia makrolidami. W takim przypadku zaleca się dodatkowo stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.

Dawkowanie i podawanie

Wewnątrz, połykanie w całości, popijając niewielką ilością wody. Zalecana dzienna dawka dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 1 do 2 g jozamycyny. Dzienna dawka powinna być podzielona na 2-3 dawki. Początkowa zalecana dawka to 1 g josamycyny. W przypadku trądziku pospolitego i sferycznego zaleca się przepisanie jozamycyny w dawce 500 mg 2 razy dziennie przez pierwsze 2–4 tygodnie, a następnie - 500 mg josamytionu 1 raz dziennie jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni. Aby osiągnąć optymalne stężenie w surowicy, należy przyjmować pojedyncze dawki między posiłkami.

Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia w sprawie stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Jeśli pominięto jedno przyjęcie, należy natychmiast przyjąć dawkę leku. Jeśli jednak należy przyjąć kolejną dawkę, nie należy przyjmować „zapomnianej” dawki, ale powrócić do zwykłego schematu leczenia. Nie należy przyjmować podwójnej dawki.

Przerwa w leczeniu lub przedwczesne odstawienie leku zmniejsza prawdopodobieństwo powodzenia leczenia.

Przedawkowanie

Do tej pory nie ma danych na temat specyficznych objawów zatrucia. W przypadku przedawkowania należy założyć objawy opisane w części „Działania niepożądane”, szczególnie z przewodu pokarmowego.

Specjalne instrukcje

U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie należy przeprowadzić z uwzględnieniem wyników odpowiednich badań laboratoryjnych.

Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie antybiotykami związanymi przez strukturę chemiczną mogą być również oporne na jozamycynę).

Chociaż nie ma informacji o działaniu embriotoksycznym, Vilprafen ® powinien być przepisywany kobietom w ciąży i karmiącym dopiero po dokładnej ocenie stosunku ryzyka do korzyści leczenia.

Warunki przechowywania leku Vilprafen ®

Chronić przed dziećmi.

Okres ważności leku Vilprafen ®

Nie używać po upływie daty ważności wydrukowanej na opakowaniu.

Vilprafen

Opis od 14 maja 2014 r

• Nazwa łacińska: Wilprafen
• Kod ATC: J01FA07
• Składnik aktywny: Josamycyna (Josamycyna)
• Producent: Yamanouchi Pharma dla Heinrich Mack Nachf. (Niemcy)

Skład

Skład Wilprafena jest następujący:

• jedna tabletka zawiera 500 mg josamycyny;
• zawiesina (10 ml) zawiera 300 mg josamycyny.

Ponadto Vilprafen zawiera składniki pomocnicze: celulozę mikrokrystaliczną, metylocelulozę, polisorbat 80, bezwodną krzemionkę koloidalną, karboksymetylocelulozę sodową, stearynian magnezu, talk, dwutlenek tytanu (E171), makrogol 6000, poli (metakrylan etakrylatemetylowy), 3) glikol polipropylenowy, jod, 3, 3, poli (metakrylan etylenu), jod, 3, 3, poli (metakrylan etylenu), jod, 3, 3, poli (metakrylan etylenu), 3, 3, poli (metakrylan etakrylanu metylu), 3, 3, poli (metakrylan etakrylanu metylu), 3, 3, poli (metakrylan etakrylatemetylu), 3, 3)

Formularz wydania

Lek jest wytwarzany w postaci tabletek powlekanych. Blister zawiera 10 takich tabletek. Pakowanie pakowane jest w kartonowe opakowanie. Ile tabletek w opakowaniu, tyle w opakowaniu.

Ponadto lek jest dostępny w postaci zawiesiny. Zawarte w butelkach z ciemnego szkła, 100 ml w butelce. Zestaw zawiera kubek miarowy. Zawiesina w butelce znajduje się w kartonowym pudełku.

Świeży są również produkowane z tym aktywnym składnikiem.

Działanie farmakologiczne

Narzędziem jest antybiotyk należący do grupy makrolidów. Ciało ma działanie bakteriostatyczne, które powstaje w wyniku hamowania syntezy białek przez bakterie. Jeśli celem procesu zapalnego jest wysokie stężenie leku, ma ono wyraźne działanie bakteriobójcze.

Wysoką aktywność substancji czynnej odnotowuje się w odniesieniu do wielu mikroorganizmów wewnątrzkomórkowych: Chlamydia pneumonuae, Chlamydia trachomatis, Mycoplasma hominis, Mycoplasma pneumoniae, Legionella pneumophila, Ureaplasma urealyticum. Lek wpływa również na Gram-dodatnie bakterie tlenowe: Streptococcus pyogenes, Staphylococcus aureus, Corynebacterium diphtheriae, Streptococcus pneumoniae (pneumokoki). Odnotowuje się wpływ na bakterie tlenowe Gram-ujemne Haemophilus influenzae, Neisseria gonorrhoeae, Bordetella pertussis, Neisseria meningitidis, a także na niektóre bakterie beztlenowe Peptostreptococcus, Clostridium perfringens, Peptococcus.

Odnotowano aktywność Vilprafen w odniesieniu do Treponema pallidum.

Farmakodynamika i farmakokinetyka

Po podaniu doustnym odnotowuje się szybką absorpcję substancji z przewodu pokarmowego. Najwyższe stężenie leku osiąga się 1-2 godziny po spożyciu. Po 45 minutach od przyjęcia leku w dawce 1 g średnie stężenie jozamycyny w osoczu wynosi 2,41 mg / l.

Substancja czynna jest związana z białkami krwi o nie więcej niż 15%. Jeśli lek jest przyjmowany w odstępach 12 godzin, wystarczające stężenie jozamycyny utrzymuje się przez cały dzień. Po 2-4 dniach zostaje osiągnięta równowaga jego zawartości.

Josamycyna jest w stanie łatwo przenikać przez błony. Gromadzi się w tkance limfatycznej, płucnej, migdałkach podniebiennych, narządach moczowych, jak również w tkankach miękkich.

Najwyższe stężenie leku obserwuje się w migdałkach, ślinie, płucach, potem, łzach.

Biotransformacja jozamycyny zachodzi w wątrobie, w wyniku czego przekształca się ona w mniej aktywne metabolity.

Z organizmu wydalana jest głównie żółć, z moczem mniej niż 20% substancji jest wydalane.

Wskazania do użycia

Przed rozpoczęciem leczenia należy zawsze skonsultować się z lekarzem i przeczytać podsumowanie, które opisuje, co spowodowało pigułki.

Wskazania do użycia są następujące:

• Choroby zakaźne, prowokujące procesy zapalne spowodowane drobnoustrojami o wysokiej wrażliwości na lek.
• Choroby zakaźne górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych (stosowane w dusznicy bolesnej, zapaleniu gardła, zapaleniu migdałków, zapaleniu zatok, zapaleniu krtani, zapaleniu ucha środkowego).
• Zakażenia dolnych dróg oddechowych (zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli, koklusz, zapalenie oskrzeli).
• Zakażenia jamy ustnej (z chorobą przyzębia, zapaleniem dziąseł).
• Zakażenia skóry i tkanek miękkich (z czyrakami, ropne zapalenie skóry, zapalenie węzłów chłonnych itp.)
• Zakażenia narządów moczowych (z chlamydiami, ureaplazmą, rzeżączką, zapaleniem cewki moczowej, zapaleniem gruczołu krokowego itp.)
• Jest on stosowany w leczeniu błonicy oprócz terapii antytoksyną błonicy.
• Osoby z nadwrażliwością na penicylinę przepisywane są na szkarłatną gorączkę.

Przeciwwskazania

Nie możesz wziąć tego narzędzia w następujących przypadkach:

• w przypadku nadwrażliwości na antybiotyki makrolidowe;
• z poważnymi naruszeniami wątroby.

Efekty uboczne

Podczas leczenia tym lekiem odnotowano następujące skutki uboczne:

• W funkcjach układu pokarmowego: objawy nudności, zgagi, wymioty, biegunka są rzadko obserwowane. W ciężkiej uporczywej biegunce może rozwinąć się ciężkie rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy z powodu wpływu na organizm antybiotyków.
• Reakcje nadwrażliwości rzadko rozwijają się: reakcje alergiczne są bardzo rzadko obserwowane na skórze.
• W funkcji wątroby i dróg żółciowych: czasami występuje przejściowy wzrost aktywności enzymów wątrobowych w osoczu krwi, któremu może towarzyszyć naruszenie odpływu żółci, a następnie żółtaczka.
• Rzadko obserwowano zależną od dawki utratę słuchu.

Instrukcja użytkowania vilprafen (metoda i dawkowanie)

Antybiotyk przyjmuje się w następujący sposób. Dorośli i nastolatki, którzy już skończyli 14 lat, biorą 1-2 g leku w dwóch lub trzech dawkach. Zaleca się rozpoczęcie od dawki 1 g.

Podczas leczenia chlamydii należy przyjmować 500 mg dwa razy na dobę przez 12-14 dni. Terapia trądzikiem różowatym obejmuje przyjmowanie 1000 mg leku, który należy podzielić na dwie dawki dziennie. Zabieg trwa 10 dni.

Dawkę, w której tabletki należy przyjmować w przypadku wielu innych chorób, określa wyłącznie lekarz prowadzący, biorąc pod uwagę indywidualne cechy przebiegu choroby. Ale zasadniczo przebieg leczenia trwa co najmniej 10 dni.

Instrukcja Vilprafen Solyub przewiduje, że lek można przyjmować na różne sposoby: można wziąć pigułkę ze szklanką wody lub przed rozpuszczeniem w 20 ml wody. Zawiesinę, która powstała po rozpuszczeniu tabletki, należy dokładnie wymieszać.

Tabletki Vilprafen należy połykać w całości. Często pacjenci są zainteresowani tym, jak przyjmować, przed lub po posiłku. Instrukcje wskazują, że tabletki należy połykać między posiłkami.

Przedawkowanie

Do tej pory nie ma danych dotyczących przedawkowania i objawów zatrucia lekami. Jeśli wystąpi przedawkowanie, pojawienie się tych objawów, które są opisane jako skutki uboczne leku.

Interakcja

Mówiąc o interakcji z innymi lekami, należy pamiętać, że Vilprafen jest antybiotykiem. Przed użyciem jakiegokolwiek leku konieczne jest ustalenie, czy jest to antybiotyk, czy nie.

Jeśli Vilprafen jest podawany jednocześnie z lekami przeciwhistaminowymi zawierającymi terfenadynę lub astemizol, czasami proces wydalania tych substancji spowalnia, co ostatecznie prowadzi do manifestacji zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Wraz z jednoczesnym powołaniem Vilprafena z alkaloidami sporyszu można zwiększyć zwężenie naczyń. Dlatego w takim przypadku konieczna jest staranna kontrola stanu pacjenta.

Jednoczesne przyjmowanie jozamycyny i cyklosporyny powoduje wzrost poziomu cyklosporyny w osoczu krwi. We krwi obserwuje się także stężenie cyklosporyny w nefrotoksyce. Przy takim leczeniu konieczne jest zapewnienie ciągłego monitorowania stężenia cyklosporyny w osoczu.

Jeśli jednocześnie przyjmujesz Vilprafen i Digoxin, możesz zwiększyć poziom digoksyny w osoczu krwi.

Podczas przyjmowania leku Vilprafen z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi może zmniejszyć efekt tego ostatniego. W takiej sytuacji zaleca się stosowanie dodatkowych niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.

Warunki sprzedaży

Wdrożone tylko na receptę.

Warunki przechowywania

Odnosi się do listy B. Lek należy przechowywać w ciemnym miejscu w temperaturze nie przekraczającej 25 ° C Lek należy chronić przed dziećmi.

Okres trwałości

Vilprafen można przechowywać przez 4 lata.

Specjalne instrukcje

Osoby z niewydolnością nerek powinny wziąć pod uwagę wyniki badań laboratoryjnych podczas leczenia.

Konieczne jest uwzględnienie możliwości odporności na różne makrolidy antybiotyków.

Analogi

Analogi Wilprafen 500 mg, zawierające ten sam składnik aktywny, nie są sprzedawane w aptekach. Co może zastąpić ten lek, powinno ustalić tylko lekarz. Substytut jest wybierany z uwzględnieniem indywidualnych cech przebiegu choroby.

Analogi leku są lekami należącymi do grupy makrolidów. Ta grupa obejmuje erytromycynę, klarytromycynę, azytromycynę, roksytromycynę, spiramycynę. Cena analogów może być zarówno wyższa, jak i niższa niż koszt Vilprafena. Analogi Wilprafen Solutab podobne.

Często pacjenci są zainteresowani tym, jak Vilprafen różni się od Solyub Vilprafen. Jaka jest różnica tych leków ze względu na ich formę uwalniania. Vilprafen to konwencjonalna tabletka powlekana. Vilprafen Solutab to rozpuszczalne pigułki o słodkim smaku i owocowym aromacie. Można je przyjmować w postaci tabletek lub w zawiesinie.

Synonimy

Josamycyna

Dla dzieci

Vilprafen dla dzieci poniżej 14 roku życia jest używany jako zawieszenie. Wilgotność 1000 mg Solutab można rozpuścić w wodzie w celu przygotowania zawiesiny. Jeśli leczenie farmakologiczne jest przepisywane dzieciom, dawka jest następująca: 30-50 mg na 1 kg masy ciała dzieli się na trzy dawki. Zawieszenie dla dzieci w wieku do trzech miesięcy jest dawkowane zgodnie z dokładną wagą dziecka. Dlaczego tabletki są używane i czy powinny być stosowane do leczenia, należy sprawdzić u lekarza.

Z alkoholem

Jeśli alkohol i Vilprafen zostaną połączone, w rezultacie osoba może doświadczyć różnych zaburzeń w pracy układu pokarmowego. Alkohol i antybiotyki w połączeniu mogą powodować przejaw działania hepatotoksycznego. Ponadto taka kombinacja może być czynnikiem wyjściowym dla rozwoju marskości wątroby. Nawet raz nie powinieneś łączyć Vilprafen z alkoholem, ponieważ w połączeniu z alkoholem recenzje wskazują, że samopoczucie danej osoby może się pogorszyć.

Z antybiotykami

Nie przepisuj josamycyny jednocześnie z antybiotykami bakteriostatycznymi, ponieważ ich działanie bakteriobójcze może się zmniejszyć.

Nie łącz Vilprafen z linkomycyną, ponieważ skuteczność obu leków spada.

Podczas ciąży i laktacji

Vilprafen 500 mg i Wilprafen Solutab w czasie ciąży i laktacji mogą być przepisywane po dokładnym zbadaniu przez lekarza ryzyka i korzyści takiego leczenia. Lekarz waży, jakie konsekwencje są możliwe po zastosowaniu tego leku, a dopiero potem przepisuje przebieg leczenia. Podczas ciąży Vilprafen może być stosowany w leczeniu chlamydii. Jeśli jednak w trakcie takiego leczenia odnotowane zostaną działania niepożądane podczas ciąży, o których mówi instrukcja, konieczne jest przerwanie leczenia. Oceniając odbiór Vilprafen w czasie ciąży, opinie przyszłych matek różnią się: od pozytywnych do tych, w których pojawia się efekt uboczny.

Vilprafen Recenzje

Przeglądy leku i jego wpływ na organizm wskazują, że lek ma skuteczny efekt, ale czasami występuje manifestacja działań niepożądanych. Przeglądy w chlamydiach, a także w leczeniu ureplazmy sugerują, że objawy choroby znikają w ciągu kilku dni. Jako efekt uboczny wymienia się zaburzenia trawienia i reakcje alergiczne na skórze.

Istnieją pozytywne recenzje Vilprofen Solyutab z zapaleniem stawów i innymi chorobami zakaźnymi. Dla dzieci przepisuj lek tak często, jego skuteczność potwierdza doświadczenie. Czasami w recenzjach czasami pojawia się pytanie, że po kursie leczenia tym lekiem dziecko rozwija dysbakteriozę.

Cena Vilprafen, gdzie kupić

Tabletki można kupić w dowolnej aptece na receptę. Cena Wilprafen 500 mg to średnio 560-620 rubli. Antybiotyk na Ukrainie można kupić już od 300 UAH. Koszt Vilprafen może się różnić w zależności od punktu sprzedaży. Ile wynosi 500 mg Vilprofen w Doniecku lub w jakimkolwiek innym mieście można znaleźć na stronach sieci aptek.

Cena Vilprafen Solutab 1000 mg to średnio 640-680 rubli. Cena leku na Ukrainie (Charków i inne miasta) wynosi od 260 UAH. na 10 tabletek.

Vilprafen

Vilprafen to antybiotyk o szerokim spektrum działania z grupy makrolidów. Jego aktywnym składnikiem jest jozamycyna.

W dawkach terapeutycznych lek działa na patogeny bakteriostatyczne (hamuje ich utrzymanie), aw dużych stężeniach jego działanie staje się bakteriobójcze (szkodliwe dla bakterii).

W tym artykule rozważymy, dlaczego lekarze przepisują Vilprafen, w tym instrukcje użycia, analogi i ceny tego leku w aptekach. PRAWDZIWE OPINIE osób, które już skorzystały z Vilprafen, można przeczytać w komentarzach.

Skład i forma uwalniania

Lek Vilprafen jest dostępny w postaci tabletek do podawania doustnego w kartoniku w blistrach po 10 sztuk. Każda tabletka jest pokryta warstwą białego koloru i ma poziome nacięcie po jednej stronie.

• Skład 1 tabletki zawiera substancję czynną jozamycynę w ilości 500 mg.
• Składniki pomocnicze w 1 tabletce: polisorbat 80 - 5 mg; stearynian magnezu - 5 mg; celuloza mikrokrystaliczna - 101 mg; koloidalny dwutlenek krzemu - 14 mg; Karmeloza sodowa - 10 mg.

Grupa kliniczno-farmakologiczna: grupa antybiotyków makrolidowych.

Wskazania do użycia

Powołanie Vilprafen, zgodnie z instrukcją, wskazane jest w leczeniu chorób zakaźnych i zapalnych występujących w ostrej i przewlekłej postaci, spowodowanych aktywnością drobnoustrojów wrażliwych na działanie jozamycyny, a mianowicie:

1. Błonica;
2. Szkarłatna gorączka;
3. Choroby zakaźne wywołane przez chlamydię i mykoplazmy;
4. Zakażenia mieszane dotyczące narządów płciowych i dróg moczowych.

Stosuje się go także w chorobach zakaźnych górnych i dolnych dróg oddechowych, narządach laryngologicznych, jamie ustnej, tkankach miękkich i skórze, narządach płciowych i moczowych.

Działanie farmakologiczne

Lek jest antybiotykiem należącym do grupy makrolitów. Działanie bakteriostatyczne leku jest spowodowane hamowaniem syntezy białek przez bakterie. Jeśli występują ogniska zapalenia, lek ma działanie bakteriobójcze.

Wysoce aktywny przeciwko mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym: Chlamydia trachomatis i Chlamydia pneumonuae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Legionella pneumophila; przeciwko Gram-dodatnim bakteriom tlenowym: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes i Streptococcus pneumoniae (pneumococcus), Corynebacterium diphtheriae; Gram-ujemne bakterie tlenowe: Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis; przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym: Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens.

Substancją czynną Vilprafen, a także Vilprofen Solutab, jest josamycyna, która jest całkowicie i szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego.

Instrukcje użytkowania

Zgodnie z instrukcją użytkowania Vilprafen przyjmuje się doustnie między posiłkami. Tabletkę należy połykać w całości i popić niewielką ilością wody.

• Zalecana dawka dobowa dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi od 1 do 2 g w 2-3 dawkach, standardowa dawka 500 mg 3 razy / dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 3 g / dobę.

Zazwyczaj czas trwania leczenia, określony przez lekarza, waha się od 5 do 21 dni w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia. Zgodnie z zaleceniami WHO dotyczącymi stosowania antybiotyków czas trwania leczenia paciorkowcowego zapalenia migdałków powinien wynosić co najmniej 10 dni.

Znaleziony gwóźdź zaprzysiężony MUSHROOM! Gwoździe będą czyszczone w 3 dni! Weź to.

Jak szybko znormalizować ciśnienie krwi po 40 latach? Przepis jest prosty, zapisz go.

Masz dość hemoroidów? Jest sposób! W ciągu kilku dni można go wyleczyć w domu.

O obecności robaków mówi zapach z ust! Pij wodę z kroplą raz dziennie..

Przeciwwskazania

Lek Vilprafen jest przeciwwskazany u pacjentów z następującymi warunkami:

1. Indywidualna nietolerancja na składniki leku;
2. Niewydolność wątroby;
3. Ciąża i okres karmienia piersią;
4. Obecne w przeszłości poważne reakcje alergiczne na leki z grupy makrolidów.

Efekty uboczne

Podczas korzystania z Vilprafen możliwe są następujące niepożądane reakcje:

• Często (od 0,01 do 0,1% przypadków) - nudności i dyskomfort w żołądku;
• Rzadko (od 0,001 do 0,01% przypadków) - wymioty, dyskomfort w jamie brzusznej, biegunka;
• Rzadko (od 0,0001 do 0,001% przypadków) - utrata apetytu, zaparcia, zapalenie jamy ustnej, reakcja anafilaktoidalna, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, przemijająca utrata słuchu (w zależności od dawki vilprafen);
• Bardzo rzadko (mniej niż 0,0001% przypadków) - rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, plamica, wysiękowy rumień wielopostaciowy i pęcherzowe zapalenie skóry;
• Częstość nie jest określona - żółtaczka i zaburzenia czynności wątroby.

Informacje o skutkach przedawkowania nie są dostępne. Przyjmuje się, że objawy przedawkowania nie są niebezpieczne dla zdrowia. Hipotetycznie możliwe wystąpienie naruszenia przewodu pokarmowego, przy zastosowaniu standardowych środków: przerwanie leczenia, leczenie objawowe.

Ciąża i laktacja

Dozwolone jest stosowanie Vilprafen podczas ciąży i laktacji (karmienie piersią) po przeprowadzeniu oceny medycznej korzyści / ryzyka. Europejskie Biuro WHO zaleca jozamycynę jako lek z wyboru w leczeniu zakażeń chlamydiami u kobiet w ciąży.

Analogi

Analogi strukturalne substancji czynnej: Vilprafen Solyutab.

Średnia cena VILPRAFEN, tabletki w aptekach (Moskwa) 550 rubli.

Vilprafen - instrukcje użytkowania, opinie, analogi i formy uwalniania (tabletki 500 mg i 1000 mg solyutabu) lek do leczenia ureaplazmozy, chlamydii i innych zakażeń u dorosłych, dzieci i podczas ciąży

W tym artykule możesz przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Vilprafen. Przedstawiono opinie odwiedzających witrynę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Vilprafen w ich praktyce. Duża prośba o bardziej aktywne dodawanie opinii na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, jakie powikłania i skutki uboczne zaobserwowano, być może nie stwierdzone przez producenta w adnotacji. Vilprafen analogi z dostępnymi analogami strukturalnymi. Stosować w leczeniu ureaplazmozy, chlamydii, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc i innych zakażeń u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i karmienia piersią.

Vilprafen - lek przeciwbakteryjny z grupy makrolidów. Mechanizm działania jest związany z upośledzoną syntezą białek w komórce drobnoustroju ze względu na odwracalne wiązanie z podjednostką 50S rybosomu. W stężeniach terapeutycznych z reguły ma działanie bakteriostatyczne, spowalniające wzrost i rozmnażanie się bakterii. Przy tworzeniu wysokiego stężenia zapalenia w ognisku możliwe jest działanie bakteriobójcze.

Josamycyna (składnik aktywny leku Vilprafen) jest aktywna przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym.

Z reguły nie jest aktywny przeciwko enterobakteriom, dlatego ma niewielki wpływ na mikroflorę przewodu pokarmowego. W niektórych przypadkach zachowuje aktywność z opornością na erytromycynę i inne 14 i 15-członowe makrolidy (paciorkowce, gronkowce). Odporność na josamycynę jest mniej powszechna niż 14- i 15-członowych makrolidów.

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym Vilprafen jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Przyjmowanie pokarmu nie wpływa na biodostępność. Josamycyna jest dobrze rozpowszechniona w narządach i tkankach (z wyjątkiem mózgu), tworząc stężenia wyższe niż osocze i pozostając na poziomie terapeutycznym przez długi czas. Jozamycyna wytwarza szczególnie wysokie stężenia w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie w plwocinie przekracza stężenie w osoczu 8-9 razy. Przechodzi przez barierę łożyskową, jest wydzielany do mleka matki. Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem nie przekracza 10%.

Wskazania

Choroby zakaźne i zapalne wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na lek:

• zakażenia górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych (zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie przyusznic, zapalenie krtani, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok);
• błonica (oprócz leczenia antytoksyną błonicy);
• szkarłatna gorączka (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
• infekcje dolnych dróg oddechowych (ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, pozaszpitalne zapalenie płuc, w tym wywołane przez atypowe patogeny);
• krztusiec
• psittacosis;
• infekcje jamy ustnej (zapalenie dziąseł, zapalenie osierdzia, zapalenie ozębnej, zapalenie pęcherzyków płucnych, ropień pęcherzykowy);
• infekcje oczu (zapalenie powiek, zapalenie pęcherza moczowego);
• zakażenia skóry i tkanek miękkich (zapalenie mieszków włosowych, wściekłość, furunculosis, ropień, trądzik, zapalenie naczyń chłonnych, zapalenie węzłów chłonnych, ropowica, panaritium, rana / w tym zakażenia pooperacyjne i oparzenia);
• wąglik;
• róży (z nadwrażliwością na penicylinę);
• infekcje dróg moczowych i narządów płciowych (zapalenie cewki moczowej, zapalenie szyjki macicy, zapalenie najądrza, zapalenie gruczołu krokowego wywołane przez chlamydię i / lub mykoplazmy);
• ziarniniak chłonny weneryczny;
• rzeżączka, kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
• choroby przewodu pokarmowego związane z Helicobacter pylori (w tym wrzód trawienny i wrzód dwunastnicy, przewlekłe zapalenie żołądka).

Formy wydania

Tabletki 500 mg i 1000 mg (Vilprafen Solutab).

Instrukcje użytkowania i dawkowania

Zalecana dawka dobowa dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 1-2 g w 2-3 dawkach. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 3 g dziennie.

Dzieci w wieku 1 roku mają średnią masę ciała 10 kg.

Dawka dobowa dla dzieci o masie ciała co najmniej 10 kg jest przepisywana na podstawie 40–50 mg / kg masy ciała na dobę, podzielonej na 2–3 dawki: 250–500 mg (1 / 4-1 / 2 tabletki rozpuszczone w wodzie) 2 razy dziennie, dzieciom o masie ciała 20-40 kg przepisuje się 500-1000 mg każda (1 / 2-1 tabletki rozpuszczone w wodzie) 2 razy dziennie, dzieci o wadze ciało powyżej 40 kg - 1000 mg (1 tabletka) 2 razy dziennie.

Zazwyczaj czas trwania leczenia jest ustalany przez lekarza i wynosi od 5 do 21 dni w zależności od rodzaju i ciężkości zakażenia. Zgodnie z zaleceniami WHO czas trwania leczenia paciorkowcowego zapalenia migdałków powinien wynosić co najmniej 10 dni.

W schematach terapii przeciwbakteryjnej Vilprafen jest przepisywany w dawce 1 g 2 razy dziennie przez 7-14 dni w połączeniu z innymi lekami w standardowych dawkach:

• famotydyna 40 mg dziennie lub ranitydyna 150 mg 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + metronidazol 500 mg 2 razy dziennie;
• omeprazol 20 mg (lub lanzoprazol 30 mg lub pantoprazol 40 mg lub esomeprazol 20 mg lub rabeprazol 20 mg) 2 razy dziennie + amoksycylina 1 g 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie;
• omeprazol 20 mg (lub lanzoprazol 30 mg lub pantoprazol 40 mg lub esomeprazol 20 mg lub rabeprazol 20 mg) 2 razy dziennie + amoksycylina 1 g 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + bizmut tri-potasowy 240 mg 2 razy dziennie;
• famotydyna 40 mg na dobę + furazolidon 100 mg 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + bizmut tri-potasowy 240 mg 2 razy dziennie).

W obecności zaniku błony śluzowej żołądka z achlorhydrią, potwierdzoną pH-metryką: amoksycylina 1 g 2 razy dziennie + jozamycyna 1 g 2 razy dziennie + bizmut trikaliye ditsitrat 240 mg 2 razy dziennie.

W przypadku trądziku pospolitego i sferycznego zaleca się przepisywanie wilczarza w dawce 500 mg 2 razy dziennie przez pierwsze 2-4 tygodnie, a następnie - 500 mg jozamycyny 1 raz dziennie jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni.

Tabletki Vilprafen Solutab można przyjmować na różne sposoby: tabletkę można połykać w całości, popić wodą lub rozpuścić w wodzie przed użyciem. Tabletki należy rozpuścić w co najmniej 20 ml wody. Dobrze wymieszać powstałą zawiesinę przed użyciem.

Podczas przyjmowania leku Vilprafen należy pamiętać, że w przypadku pominięcia jednej dawki należy natychmiast przyjąć dawkę leku. Jeśli jednak należy przyjąć kolejną dawkę, nie należy przyjmować pominiętej dawki, należy powrócić do normalnego schematu leczenia. Nie należy przyjmować podwójnej dawki. Przerwa w leczeniu lub przedwczesne odstawienie leku zmniejsza szansę powodzenia terapii.

Efekty uboczne

• dyskomfort w żołądku;
• nudności;
• dyskomfort w jamie brzusznej;
• wymioty;
• biegunka, zaparcie;
• zapalenie jamy ustnej;
• zmniejszony apetyt;
• rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego;
• pokrzywka;
• obrzęk naczynioruchowy;
• reakcja anafilaktoidalna;
• pęcherzowe zapalenie skóry;
• rumień wielopostaciowy wysiękowy (w tym zespół Stephena-Johnsona);
• żółtaczka;
• przejściowa utrata słuchu zależna od dawki;
• plamica.

Przeciwwskazania

• ciężka nieprawidłowa czynność wątroby;
• dzieci o masie ciała poniżej 10 kg;
• nadwrażliwość na lek;
• Nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe.

Stosować w czasie ciąży i laktacji

Stosowanie w czasie ciąży i podczas karmienia piersią po przeprowadzeniu oceny medycznej korzyści lub ryzyka jest dozwolone.

Europejskie Biuro WHO zaleca Vilprafen jako lek z wyboru w leczeniu zakażeń chlamydiami u kobiet w ciąży.

Specjalne instrukcje

W przypadku utrzymującej się ciężkiej biegunki należy wziąć pod uwagę możliwość zagrażającego życiu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego w obecności jozamycyny.

U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie należy przeprowadzić z uwzględnieniem wyników odpowiednich badań laboratoryjnych (definicja klirensu endogennej kreatyniny).

Należy wziąć pod uwagę możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (mikroorganizmy oporne na leczenie antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą również być oporne na jozamycynę).

Interakcja z narkotykami

Od Antybiotyki bakteriostatyczne in vitro są w stanie zmniejszyć działanie przeciwbakteryjne antybiotyków bakteriobójczych, należy unikać ich wspólnego stosowania. Vilprafen nie powinien być podawany w połączeniu z linkozamidami, ponieważ być może wzajemne zmniejszenie ich skuteczności.

Niektórzy przedstawiciele grupy makrolidów spowalniają eliminację ksantyn (teofiliny), co może prowadzić do oznak zatrucia. Badania kliniczne i eksperymentalne wskazują, że jozamycyna ma mniejszy wpływ na eliminację teofiliny niż inne makrolidy.

W przypadku jednoczesnego podawania z preparatem Wilprafen i lekami przeciwhistaminowymi zawierającymi terfenadynę lub astemizol, ryzyko wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu może wzrosnąć.

Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększonym zwężeniu naczyń po jednoczesnym podawaniu alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych, w tym. Pojedyncza obserwacja na tle przyjmowania jozamycyny.

Jednoczesne podawanie jozamycyny i cyklosporyny może powodować zwiększenie stężenia cyklosporyny w osoczu i zwiększać ryzyko nefrotoksyczności. Stężenie cyklosporyny w osoczu powinno być regularnie monitorowane.

Wraz ze wspólnym mianowaniem josamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.

Analogi leku Vilprafen

Analogi strukturalne substancji czynnej: