Oznaki radykalnego zwłóknienia płuc, metody leczenia

Podstawowe zwłóknienie płucne to nieodwracalne zmiany strukturalne w zdrowej tkance narządu w segmencie, w którym znajdują się główne oskrzela, naczynia krwionośne (tętnica płucna i dwie żyły), węzły chłonne i przewody oraz duże sploty nerwowe. Miąższ segmentu korzeniowego pod wpływem długotrwałej ekspozycji różnych czynników zewnętrznych jest stopniowo zastępowany przez tkankę łączną, w ten sposób zaburzana jest funkcja wymiany gazowej płuc i rozwija się niewydolność oddechowa.

Ta forma pneumosklerozy jest niebezpieczna, ponieważ w proces patologiczny mogą uczestniczyć ważne narządy śródpiersia (główne tętnice krwi i nerwy, serce).

Przyczyny prowadzące do pneumosklerozy

Przyczyny pojawienia się i rozwoju pneumosklerozy są zróżnicowane. Najczęściej choroba powstaje na tle takich chorób układu oddechowego:

• przewlekłe zapalenie i niedrożność drzewa oskrzelowego;
• nieżytowe procesy pochodzenia zakaźnego - wirusy, grzyby, bakterie;
• rozwój procesów sklerotycznych pod wpływem alergenu;
• długotrwała ekspozycja błony śluzowej dróg oddechowych na kurz, toksyczne substancje aerozolowe, gazy;
• urazy mechaniczne układu oddechowego;
• genetyczne i dziedziczne choroby wrodzone;
• Sarkoidoza Becka jest łagodną zmianą tkanki limfatycznej płuc.

Podstawowa pneumoskleroza rozwija się po częstych nawracających ostrych procesach, z powolnymi stanami zapalnymi, które są trudne do leczenia w wyniku nieodpowiedniej terapii lub braku leczenia. Przy nieleczonym zapaleniu formacje bliznowate pojawiają się w patologicznym skupieniu, które z czasem rośnie. Szczególnie rozwijają się po zakażeniu bakteryjnym, którego przebieg był skomplikowany przez ropnie i martwicę tkanek miękkich.

Stwardnienie płucne segmentu korzeniowego może powstać w wyniku zapalenia opłucnej, ponieważ błona opłucnowa pokrywa korzeń płuc i znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie strefy korzeniowej. Ponadto płuco jest stale ściskane przez wysięk, który gromadzi się w arkuszach opłucnej. Ciągłe utrzymywanie się deformacji powoduje wzrost tkanki łącznej i stwardnienie elementów strukturalnych narządu.

Czynniki prowokujące pneumosklerozę:

• osłabienie i choroby układu odpornościowego;
• częste nawroty infekcji dróg oddechowych, hipotermia zimą;
• konsekwencje po radioterapii lub ekspozycji ciała w wyniku wypadku, nieprzestrzeganie przepisów bezpieczeństwa w pracy;
• przyjmowanie leków o działaniu toksycznym;
• zakrzepica płucna;
• niewydolność lewej komory serca;
• nieprawidłowości w krążeniu płucnym, jak również wady anatomiczne otworów komór serca.

W niewydolności serca lewej komory płyn z naczyń przepływa do jamy opłucnej, ściska płuco i powoduje stwardnienie miąższu kardiogennego. Przyczyną pneumosklerozy może być naruszenie drenażu limfatycznego.

Choroby poprzedzające pneumosklerozę:

• przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc;
• rozstrzenie oskrzeli - ekspansja i deformacja oskrzeli, a następnie ropienie;
• procesy zastoinowe w płucach z chorobą serca (wady zastawki serca);
• zakażenie grzybicze układu oddechowego;
• ciężkie wysiękowe zapalenie opłucnej;
• atelektaza - płuca ustępuje i zostaje odłączone od funkcji wymiany gazowej;
• choroby ogólnoustrojowe tkanki łącznej, w których limfocyty stają się aktywne i wytwarzają substancje, które przyczyniają się do akumulacji komórek zapalnych w postaci ziarniniaków;
• idiopatyczne włókniste zapalenie pęcherzyków płucnych - zapalenie pęcherzyków płucnych i otaczającej je tkanki śródmiąższowej;
• gruźlica.

Zmiany morfologiczne i fizjologiczne w płucach

Dystroficzne zmiany w płucach rozwijają się w wyniku długotrwałego zapalenia. Zmniejsza się elastyczność naczyń. Radykalne płaty, które są zwykle gęste, stają się jeszcze bardziej solidne i sztywne. Stopniowo zdrową tkankę zastępuje się elementami łączącymi. Bliznowaceniu towarzyszy deformacja ciała, utrata zdrowego kształtu anatomicznego.

Stwardnienie płuc to sklejanie pęcherzyków płucnych i samego acini (jednostka strukturalna) z utratą funkcjonalności. Zdeformowany organ zmienia granice i kontury, kurczy się i kurczy.

Włókna łączące mogą rosnąć w korzeń płuc, gdzie duże naczynia (tętnica płucna), węzły nerwowe i sploty, więzadła i uderzają w nie. Wraz z szybkim postępem pneumosklerozy miąższ nie ma czasu, aby zostać zastąpiony wyłącznie przez tkankę łączną, a cysty i inne łagodne wzrosty powstają w narządzie.

Na tle destrukcyjnych procesów funkcjonalność narządu jest zaburzona. Jego głównym celem jest zapewnienie wymiany gazu w ciele.

Stwardnienie pneumatyczne korzenia powoduje zaburzenia wymiany tlenu i dwutlenku węgla, co powoduje niewydolność oddechową, a następnie niedotlenienie całego organizmu. Spadek poziomu tlenu jest spowodowany upośledzoną przepustowością układu oddechowego. Powstała nierównowaga dyfuzyjna wentylacji. Prowadzi to do wzrostu stężenia dwutlenku węgla we krwi i przewlekłego zatrucia narządów i układów wewnętrznych.

Obraz kliniczny radykalnej pneumosklerozy

Głównym objawem choroby jest duszność. Pierwotne zwłóknienie płuc o pierwotnym charakterze nie przejawia się i nie przeszkadza osobie. Objawy subiektywne obejmują zmęczenie, które przypisuje się stresującemu stylowi życia lub wiekowi, duszności podczas ćwiczeń. Ponieważ objawy te nie zakłócają zwykłego stylu życia, nie zwracają na nie uwagi.

Stopniowo duszność w łagodnej postaci pojawia się przy umiarkowanym wysiłku fizycznym, którego wcześniej nie obserwowano. Osoba ma trudności z szybkim chodzeniem, wspinaniem się lub schodzeniem po schodach. Trudno jest pokonać duże odległości. Wraz z postępem choroby, duszność wzrasta, jest zauważalna podczas normalnego chodzenia, podczas rozmowy. W końcowych etapach pneumosklerozy, duszność objawia się w postaci opóźnionego wdychania i wydechu. Oddychanie jest zakłócane nawet w spoczynku, gdy osoba jest w pozycji poziomej.

W procesie rozwoju choroby pacjenci odczuwają wzrost przewlekłego zmęczenia, osłabienia ciała, apatii. Z czasem może wystąpić ból w klatce piersiowej. W przypadku podstawowej pneumosklerozy jest to szczególnie prawdziwe, ponieważ patologiczne skupienie znajduje się w pobliżu dużych pni i węzłów nerwowych. W początkowej fazie choroby ból jest z natury bolesny. Z czasem stają się bardziej intensywne i wyraźne, czasem napadowe.

Niewydolność oddechowa w podstawowym zwłóknieniu płuc jest bezpośrednio zależna od obszaru uszkodzenia płuc. Przy rozległych ogniskach sklerotycznych oddychanie jest częste, płytkie i przerywane. Człowiek nie może oddychać głęboko. Występuje krótkotrwałe zaprzestanie oddychania, powodujące atak paniki u pacjentów. Mechanizm ten prowadzi do rozwoju przewlekłej niewydolności oddechowej. Jego znaki to:

• bladość i sinica skóry (z niebieskim odcieniem);
• kołatanie serca;
• niewydolności oddechowe, pomocnicze grupy mięśniowe i przepona są zaangażowane w czynność oddechową;
• bóle głowy i zawroty głowy;
• zaburzenia snu, obniżona jakość;
• gwałtowny spadek witalności;
• zmniejszona wydajność, chroniczne zmęczenie;
• na ostatnich etapach - utrata przytomności, rozwój niewydolności serca, obrzęk ciała.

Ze względu na stwardnienie i niedrożność dróg oddechowych pacjentów cierpiących na kaszel. Rozwija się stopniowo. W początkowych etapach pojawia się rano i do połowy dnia mija. W nocy pacjenci z kaszlem nie martwią się. Z czasem staje się trwały. Jego charakter jest ciężki, z plwociną trudną do wyładowania.

Ze względu na wysokie ciśnienie w małym okręgu krążenia krwi u pacjentów rozwija się „serce płucne” - przerostowy wzrost prawej połowy serca (komory i przedsionka). Jest to poważny stan, który powoduje, że pacjent staje się niepełnosprawny. Objawy „serca płucnego”:

• duszność stała, w każdych warunkach;
• ból serca, który jest związany z wysokim ciśnieniem w małym okręgu krążenia krwi i rozciąganiem ścian tętnicy płucnej;
• obrzęk żył szyi;
• pulsowanie w podbrzuszu;
• obrzęk serca;
• spadek temperatury ciała.

Leczenie radykalnej stwardnienia płuc

Plan leczenia pneumosklerozy segmentu korzeniowego zależy od stopnia uszkodzenia płuc. Jest paliatywny, mający na celu zahamowanie procesów dystroficznych i organizmów wspierających jako całości.

Całkowite przywrócenie sklerotycznego płuca jest niemożliwe. Proces destrukcyjny jest nieodwracalny. Możesz tylko zatrzymać postęp choroby.

Farmakoterapia ma na celu ograniczenie wpływu czynnika zakaźnego. W zależności od diagnozy pacjentom przepisywane są środki przeciwbakteryjne, przeciwbakteryjne, sulfonamidy.

• W celu zapewnienia drenażu układu oskrzelowo-płucnego zaleca się preparaty mukolityczne (kaszel) ułatwiające wydalanie śluzu - Mukaltin, Lasolvan, Erespal, ACC, Ascoril.
• Aby złagodzić skurcz dróg oddechowych i łagodzić kaszel, przepisuj leki przeciwskurczowe - Noradrenalin, Izadrin, Teofedrin, Fenoterol.
• W ciężkiej postaci pneumosklerozy, której towarzyszy rozległe zapalenie, pacjenci są leczeni lekami hormonalnymi dożylnie i wziewnie (kortykosteroidy) - prednizolon, hydrokortyzon.
• W celu złagodzenia silnego bólu w klatce piersiowej przepisywane są niesteroidowe leki przeciwzapalne - Nimesil, Diklofenak, Ibuprofen.
• Ponieważ w radykalnej pneumosklerozie występuje duże obciążenie mięśnia sercowego, wymaga to utrzymania funkcjonalności kosztem środków farmakologicznych - Strofantin, Adonizid, Digoxin. Preparaty potasu są potrzebne do zaopatrzenia samego mięśnia sercowego - Asparkam, Panangin.
• Jeśli zagęszczeniu i bliznowaceniu miąższu towarzyszy zatrucie, wskazany jest uniwersalny lek detoksykacyjny, penicylamina. Hamuje zwiększoną produkcję leukocytów, hamuje produkcję kolagenu, co przyczynia się do wzrostu tkanki łącznej. Narzędzie wspiera i wzmacnia układ odpornościowy, przyjmowany doustnie (doustnie).

Stwardnienie płuc jest poważnym stanem dla pacjenta. Osłabia osobę i wymaga wysokich kosztów energii. Pacjenci tracą na wadze, stają się szczupli i słabi. Dlatego kompleksowa terapia obejmuje kompleksy witaminowe grupy B i E.

W celu ograniczenia postępu choroby konieczne jest poddanie się leczeniu szpitalnemu dwa razy w roku.

Rola fizjoterapii w zwłóknieniu płuc

Jednym z kluczowych aspektów leczenia radykalnej stwardnienia płuc jest kompensacja niewydolności oddechowej i walki z niedotlenieniem.

Terapia tlenowa jest procedurą dla wszystkich pacjentów, procedurą, w której krew w ludzkim ciele jest nasycona wilgotnym tlenem.

W tym celu stosuje się specjalną aparaturę, która dostarcza mieszaninę gazów w proporcjach, które są potrzebne w każdym indywidualnym przypadku. Pacjent oddycha, nasyca organizm tlenem i kompensuje niewydolność układu oddechowego.

Dostarczanie ciała Informacje₂:

• jeśli pacjent czuje się zadowalająco, oddycha niezależnie przez maskę;
• jeśli istnieje potrzeba stałego dostarczania tlenu, to jest on podawany przez cewnik nosowy (przez nos);
• jeśli pacjent jest ciężki, wykonuje się intubację tchawicy i nawadnia.₂;
• jeśli pacjent jest nieprzytomny, umieszcza się go w komorze ciśnieniowej.

Aby poprawić jakość życia, pacjentowi zalecana jest fizykoterapia. Ma na celu zwiększenie objętości wentylacji płuc, wzmocnienie układu mięśniowego i odporności. Ćwiczenia powinny być zalecane przez lekarzy. Niezależne ćwiczenia i niekontrolowane ćwiczenia są surowo zabronione.

Stwardnienie płuc w podstawowych obszarach płuc jest niebezpieczną chorobą, która jest trudna do wyleczenia, a gdy jest zaniedbana, ma niekorzystne rokowanie. Przetrwanie nie przekracza 5 lat. Aby zapobiec rozwojowi choroby, konieczne jest wykonanie prześwietlenia raz w roku. Zapobieganie stwardnieniu płuc ma na celu przestrzeganie środków bezpieczeństwa podczas pracy z substancjami toksycznymi, walkę z paleniem. Jeśli prowadzisz aktywny tryb życia, ryzyko rozwoju choroby jest kilkakrotnie zmniejszane. Osoba pracująca w niebezpiecznej produkcji musi corocznie odwiedzać sanatorium jako środek zapobiegawczy.

Podstawowa pneumoskleroza: co to jest

Zdrowie oznacza nie tylko wskaźniki aktywności fizycznej, wytrzymałość, dobre testy. Często choroby pozostają niezauważone przez ludzi. Jednym z nich jest podstawna stwardnienie płuc lub proces zastępowania tkanki płucnej tkanką łączną.

Aby móc szybko rozpocząć proces leczenia, należy znać główne cechy choroby.

Cechy pneumosklerozy

Rozwój choroby ma miejsce na tle już istniejącego procesu zapalnego gromadzącego się w tkankach płuc. Stopniowo się zmieniają, są zdeformowane, dlatego elastyczność na obszarach dotkniętych jest zakłócona, a transport gazów również się zmienia.

Ponadto, jeśli nie zostaną podjęte środki zapobiegające rozwojowi patologii, macierz zewnątrzkomórkowa deformuje gałęzie szyi oddechowej. W rezultacie uszkodzone płuco skondensuje się, zmniejszy, w miarę tworzenia się airless.

W procesie rozwoju pneumosklerozy upośledzona jest funkcja oddechowa, ponieważ wielkość powierzchni oddechowej niezbędna do jej utrzymania jest znacznie zmniejszona.

Według badań medycznych przeprowadzonych w różnych krajach odsetek chorych jest taki sam wśród osób we wszystkich grupach wiekowych. Niewielką przewagę odnotowano wśród mężczyzn w wieku 35-50 lat.

Powody

Głównym powodem rozwoju procesów chorobotwórczych w tkankach płuc jest obecność stanu zapalnego. Należy również pamiętać, że prowokowanie rozwoju choroby może:

• wcześniejsze choroby zakaźne;
• ciała obce wchodzące do płuc (kurz, chemikalia);
• procesy zapalne w formie biegowej;
• gruźlica płucna;
• grzybice;
• przewlekłe zapalenie oskrzeli;
• wdychanie gazów;
• alergeny tkanki płucnej;
• urazy płuc i dróg oddechowych;
• ekspozycja (ekspozycja na promieniowanie).

Czynnik dziedziczny jest również jedną z głównych przyczyn choroby. Dlatego ważne jest, aby ściśle monitorować swoje zdrowie i terminowo przejść planowane badania lekarskie. Istnieją również inne powody, które mogą być podstawą do wyzwalania procesów zmian w tkankach płuc:

• przekrwienie płuc (spowodowane przez choroby serca i problemy naczyniowe);
• długotrwałe leczenie lekami (efekt uboczny wielu leków);
• uszkodzenie tkanek za pomocą specjalnych substancji szkodliwych (cele bojowe).

Klasyfikacja chorób

Stwardnienie płuc, rozwijające się w tkankach płuc, klasyfikuje się według kilku kryteriów, na podstawie których identyfikują główne czynniki wpływające na przebieg i rozwój choroby. Tak więc klasyfikacja jest przeprowadzana zgodnie ze stopniem rozpowszechnienia. W tym przypadku specjaliści są odizolowani:

• zwłóknienie tkanki płucnej (tkanki różnych typów są obecne w tym samym czasie - płucne i łączne);
• stwardnienie (proces stopniowego przechodzenia płuc do tkanki łącznej);
• marskość wątroby (dochodzi do naruszenia procesów oddechowych z powodu konsolidacji opłucnej i naczyń krwionośnych).

Ponadto lekarze opracowali klasyfikację miejsca największego zniszczenia tkanki płucnej:

• pneumokleroza wierzchołkowa (tworzenie tkanki łącznej rozpoczyna się od górnych części płuc);
• bezpośrednio radykalny (w tej strefie rejestrowane jest największe natężenie procesów substytucji);
• podstawna stwardnienie płuc (dotyczy to głównie podstawowych obszarów płuc).

powrót do indeksu ↑

Etapy rozwoju choroby

Lekarze rozróżniają stopnie ogniskowe i rozproszone, charakterystyczne dla radykalnej formy choroby. W takim przypadku, jeśli rozprzestrzeni się na oba płuca, jest to etap rozproszony. Charakteryzuje się tworzeniem torbieli w tkance płucnej. W rezultacie proces zasilania komórek i dostarczania im tlenu jest zakłócany, co powoduje zmniejszenie objętości.

W przypadku, gdy dotknięte jest tylko jedno płuco, rozpoznaje się ogniskowy stopień choroby.

Również ten etap może być duży i mały w zależności od obszaru, który przeszedł zmiany.

Ponadto istnieją 3 etapy choroby:

1. Stopień odszkodowania;
2. Etap subkompensacji;
3. Etap dekompensacji.

Tylko zmiany mogą zostać zmienione.

Objawy choroby

Ogólnie objawy podstawowego zwłóknienia płuc i innych rodzajów choroby są podobne. Dlatego ważne jest, aby znać je wszystkie, aby szybko uzyskać kwalifikowaną pomoc. Badania kliniczne wykazały następujące objawy zmian w płucach:

• pojawienie się łagodnej duszności (zwłaszcza w postaci ogniskowej);
• stopniowe zmniejszanie aktywności fizycznej (duszność jest zawsze obecna, nawet w spokojnym stanie);
• najpierw jest umiarkowany, a potem silny kaszel;
• podczas kaszlu występują charakterystyczne wydzieliny (plwocina przeplata się z ropą);
• osoba doświadcza słabości, słabości, apatii;
• zauważa się zawroty głowy (napady pojawiają się z czasem kilka razy dziennie);
• ból w klatce piersiowej;
• powłoki tracą swój naturalny kolor (zmieniają kolor na niebieski);
• występowanie świszczącego oddechu;
• waga stale się zmniejsza (diety i ograniczenia dietetyczne nie są obecnie dostępne);
• następuje stopniowa deformacja klatki piersiowej.

Intensywność manifestacji choroby u każdego pacjenta występuje i rozwija się indywidualnie. Postać radykalna, na przykład, może nie obejmować krwioplucia w objawach, ale obserwuje się zmianę koloru skóry, kaszlu, duszności, zmniejszonej wytrzymałości i masy ciała.

Zmianę włóknistą, która występuje w tkance płucnej, dodatkowo objawiają się takimi objawami, jak:

• płytkie oddychanie;
• szybkie oddychanie;
• wzrost przepony;
• zmiana (deformacja) w obszarze drzewa oskrzelowego.

Postęp choroby, w tym w postaci podstawowej, nieuchronnie prowadzi do pojawienia się zatorów w płucach i z czasem oraz do rozszerzenia prawego serca.

Jest to naruszenie jego pracy, które prowadzi do pojawienia się duszności, a także obrzęku nóg i ramion (palców). Przebieg choroby w łagodnej postaci objawia się niewyraźnymi objawami i objawami, rozmytym nasileniem zmian podczas badania.

Środki diagnostyczne

W celu zidentyfikowania radykalnego lub innego rodzaju pneumosklerozy w tkankach płuc należy zdiagnozować charakterystyczne objawy.

Grupa ryzyka, którą należy stale badać, obejmuje pracowników przedsiębiorstw, budowniczych, sportowców.

Główną metodą diagnozowania radykalnej postaci zwłóknienia płuc jest prześwietlenie rentgenowskie. Jeśli zachodzą zmiany, pojawią się na nim w postaci charakterystycznych stref. W początkowych stadiach rozwoju choroby zmiany są widoczne tylko w jednym obszarze podstawowym, a następnie ich liczba wzrasta.

Inną metodą badań diagnostycznych są funkcjonalne testy płucne. Pozwalają ustalić stopień rozwoju choroby - patogenezę. W przypadku rozwoju ogniskowego jego leczenie wykazuje dalsze zadowalające wyniki.

Z rozproszoną korektą terapeutyczną nie będzie skuteczna. Próbki mogą również identyfikować rodzaj choroby, intensywność zmian w tkankach, stopień redukcji uszkodzonego płuca.

Dodatkowo podczas diagnostyki zastosuj:

• egzamin zewnętrzny;
• wykonuje się bronchoskopię;
• wykonuje się bronchografię.

Aby potwierdzić uzyskane wyniki, lekarz może zlecić badanie MRI lub tomografii komputerowej.

Nie wykonuje procesu diagnozy i nie przechodzi testów:

• całkowita liczba krwinek;
• test plwociny (jeśli jest dostępny).

Kompleksowe badanie określi stopień uszkodzenia w obszarze korzenia i zaleci skuteczne leczenie.

Leczenie chorób

Po badaniu pacjent otrzymuje listę leków i procedur, które tworzą leczenie. Ważne jest, aby pamiętać, że nie opracowano specjalnej metody, która może całkowicie pozbyć się choroby. Wszystkie działania mają na celu wyeliminowanie przyczyny, która stała się katalizatorem negatywnych procesów w tkance płucnej.

Tak więc, jeśli rozpoznana zostanie łagodna forma radykalnego zwłóknienia płuc, leczenie będzie oparte na terapii mającej na celu utrzymanie ciała. Obciążenia są wyłączone, główną zasadą jest ostrożność. Leczenie w tym przypadku ma na celu wyeliminowanie pojawienia się nowych stref zapalenia.

Terapia rozlanego typu zwłóknienia płucnego korzenia obejmuje:

• kurs przeciwdrobnoustrojowy;
• przyjmowanie leków rozszerzających oskrzela i leków (konieczne jest odkrztuszanie);
• drenaż oskrzeli;
• przyjmowanie leków kardiologicznych.

W przypadku braku zauważalnej niewydolności płuc, terapia obejmuje zabiegi fizjoterapeutyczne. Interwencja chirurgiczna jest wymagana w zaawansowanych przypadkach lub gdy odnotowuje się powikłania.

Ponadto leczenie obejmuje:

• ustanowienie specjalnego reżimu dnia;
• dieta;
• Terapia wysiłkowa;
• wzmocnienie układu odpornościowego (przyjmowanie witamin, twardnienie);
• leczenie tlenem (terapia tlenowa).

Wewnątrz należy zachować specjalny mikroklimat. Optymalna temperatura wynosi +20 stopni. Wymagane jest chodzenie, a także wietrzenie.

Medycyna ludowa

Dodatkowym elementem leczenia i profilaktyki jest tradycyjna medycyna. Dozwolone jest stosowanie w łagodnym przebiegu choroby oraz w przypadkach niedopuszczonych, które są dobrze uleczalne. Większość receptur i metod oddziaływania ma na celu leczenie zapalenia oskrzeli.

Weź 1 łyżkę. łyżkę siewu owsa zalać 0,5 litra wody, włożyć do termosu. Pozostaw na 12 godzin, a następnie spuszczaj płyn. Otrzymany wlew zaleca się pić w małej ilości 50-70 ml przez cały dzień.

Kurs trwa do 2 tygodni.

Suszone owoce, moczone w normalnej wodzie przez 8-12 godzin, mają działanie przeczyszczające i moczopędne, jeśli są spożywane na czczo. Ten prosty przepis pomaga oczyścić płuca i łagodzi stagnację.

Cebula musi się zagotować, a następnie zmielić z cukrem. Weź tę mieszaninę do 1 łyżki. łyżka co 2 godziny. 1 cebula - 45 g cukru

To ważne! Zabrania się używania receptur tradycyjnej medycyny bez zgody lekarza Samoleczenie może wyrządzić więcej szkody niż pożytku.

Możliwe konsekwencje i powikłania choroby

Jeśli nie poświęcisz dostatecznej uwagi procesowi regeneracji lub rozpoczniesz choroby, osoba może napotkać konsekwencje i komplikacje. Niebezpieczeństwo stwardnienia rozsianego ma wpływ na układ sercowo-naczyniowy.

Rozwija się również niewydolność płucna - stopniowo dolna część staje się luźna w strukturze jak miękka gąbka. W rezultacie dochodzi do poważnych, wymagających natychmiastowej korekty trudności z procesem oddychania, pojawia się wtórne, czasem poważne zakażenie, co minimalizuje przeprowadzane leczenie. Ogólny stan osoby pogarsza się.

Należy pamiętać, że średnia długość życia zależy bezpośrednio od leczenia na czas. W takim przypadku, jeśli zastosujesz się do zaleceń, nie rozpoczynaj choroby, wtedy wzrasta prawdopodobieństwo korzystnego rokowania i pozytywnego wyniku interwencji terapeutycznej.

Wszystkie spotkania muszą być dokonane, a etapy terapii zakończone. Czasami zaleca się zrezygnowanie z wykonywanej pracy, jeśli to ona spowodowała rozwój choroby.

Dlatego konieczne jest poznanie specyfiki choroby zwanej podstawowym zwłóknieniem płuc, aby zrozumieć, co to jest i jakie mogą być konsekwencje, jeśli nie zwróci się należytej uwagi na proces leczenia. W celu skutecznej terapii konieczne jest skonsultowanie się ze specjalistą (pulmonologiem). Prognoza na czas leczenia i brak wtórnej infekcji jest pozytywna.

Stwardnienie płuc

Stwardnienie płuc to patologiczne zastąpienie tkanki płucnej tkanką łączną w wyniku procesów zapalnych lub dystroficznych w płucach, któremu towarzyszy naruszenie elastyczności i wymiany gazowej w dotkniętych obszarach. Miejscowe zmiany są bezobjawowe, rozproszone - towarzyszy im postępująca duszność, kaszel, ból w klatce piersiowej, zmęczenie. Radiografia i obliczone / wielospiralne badanie TK płuc, spirografia, biopsja płuc z morfologiczną weryfikacją diagnozy są wykorzystywane do identyfikacji i oceny zmiany. W leczeniu pneumosklerozy, GCS, cytostatyków, leków przeciwwłóknieniowych, terapii tlenowej stosuje się ćwiczenia oddechowe; w razie potrzeby podnosi się kwestię przeszczepu płuc.

Stwardnienie płuc

Stwardnienie płuc jest procesem patologicznym charakteryzującym się zastąpieniem miąższu płucnego przez niedziałającą tkankę łączną. Zwłóknienie płuc zwykle rozwija się w wyniku procesów zapalnych lub dystroficznych w płucach. Proliferacja w płucach tkanki łącznej powoduje deformację oskrzeli, ostre uszczelnienie i marszczenie tkanki płuc. Płuca stają się pozbawione powietrza i kurczą się. Stwardnienie płuc może rozwinąć się w każdym wieku, częściej ta choroba płuc występuje u mężczyzn powyżej 50 roku życia. Ponieważ zmiany sklerotyczne w tkance płucnej są nieodwracalne, choroba postępuje stopniowo, może prowadzić do głębokiej niepełnosprawności, a nawet śmierci pacjenta.

Klasyfikacja stwardnienia płuc

W zależności od stopnia nasilenia wymiany miąższu płucnego przez tkankę łączną wyróżnia się:

• zwłóknienie płuc - tyazhisty ograniczały zmiany miąższu płuc, na przemian z powietrzną tkanką płuc;
• pneumoskleroza (sama pneumoskleroza) - zagęszczenie i zastąpienie miąższu płuc tkanką łączną;
• pneumokiroza jest skrajnym przypadkiem stwardnienia płuc, charakteryzującym się całkowitą wymianą pęcherzyków płucnych, naczyń i oskrzeli z tkanką łączną, konsolidacją opłucnej, przemieszczeniem narządów śródpiersia do dotkniętej chorobą strony.

Pod względem częstości występowania w płucach, pneumoskleroza może być ograniczona (lokalna, ogniskowa) i rozproszona. Ograniczona stwardnienie płuc może być mała i duża ogniskowa. Ograniczona miażdżyca tętnic makroskopowo reprezentuje obszar ściśniętego miąższu płucnego ze zmniejszeniem objętości tej części płuc. Szczególną postacią ogniskowej stwardnienia płuc jest mięsień (stwardnienie pooperacyjne, w którym w środku zapalenia tkanka płuc przypomina surowe mięso pod względem wyglądu i konsystencji). Badanie mikroskopowe płuc można określić za pomocą ropnych ognisk miażdżycy, zwężenia włóknistego, wysięku włóknistego itp.

Rozlana stwardnienie płuc dotyczy całej płuc, a czasem obu płuc. Tkanka płuc jest ubita, objętość płuc jest zmniejszona, ich normalna struktura jest utracona. Ograniczona pneumoskleroza nie wpływa znacząco na funkcję wymiany gazowej i elastyczność płuc. W przypadku rozlanych zmian płucnych ze stwardnieniem płuc obserwuje się obraz sztywnego płuca i zmniejszenie jego wentylacji.

Przeważające zmiany w różnych strukturach płuc odróżniają pęcherzykową, śródmiąższową, okołonaczyniową, okołowierzchołkową i okołoskrzelową pneumosklerozę. Zgodnie z czynnikami etiologicznymi wyróżnia się postnecrotyczne, krążeniowe zwłóknienie płuc, a także stwardnienie tkanki płucnej, powstałe w wyniku procesów zapalnych i dystroficznych.

Przyczyny i mechanizm rozwoju pneumosklerozy

Zwykle zapalenie płuc towarzyszy kursowi lub jest wynikiem niektórych chorób płuc:

• nierozwiązane zakaźne, wirusowe i aspiracyjne zapalenie płuc, gruźlica, grzybice;
• POChP, przewlekłe zapalenie oskrzeli i zapalenie okostnej;
• niedodma płuc, przedłużone masywne zapalenie opłucnej;
• pylica płuc spowodowana wdychaniem gazów przemysłowych i pyłu, urazy radiacyjne;
• pęcherzyki płucne (włóknienie, alergia);
• sarkoidoza płucna;
• ciała obce oskrzelowe;
• urazy i urazy klatki piersiowej i miąższu płucnego;
• dziedziczna choroba płuc.

Rozwój pneumosklerozy może być spowodowany niewystarczającą objętością i skutecznością terapii przeciwzapalnej w przypadku tych chorób.

Stwardnienie płuc może również rozwinąć się w wyniku zaburzeń hemodynamicznych w ogólnoustrojowym krążeniu płucnym (w wyniku zwężenia zastawki dwudzielnej, niewydolności lewej komory serca, zatorowości płucnej), w wyniku promieniowania jonizującego, przyjmowania toksycznych leków pneumotropowych, u pacjentów o zmniejszonej reaktywności immunologicznej.

Stwardnienie płuc po zapaleniu płuc rozwija się w wyniku niepełnego ustąpienia stanu zapalnego w płucach, co prowadzi do wzrostu tkanki bliznowatej i obliteracji światła pęcherzyków płucnych. Zwłaszcza częstość stwardnienia płuc występuje po gronkowcowym zapaleniu płuc, któremu towarzyszy powstawanie martwicy miąższu płucnego i powstawanie ropnia, którego gojeniu towarzyszy wzrost tkanki włóknistej. Pęcherzowa stwardnienie płuc charakteryzuje się proliferacją tkanki łącznej w płucach i rozwojem otrzewnej.

Przewlekłe zapalenie oskrzeli i zapalenie oskrzelików powodują rozwój rozlanego zapalenia oskrzeli i okołobłoniastego. Gdy długotrwałe obecne zapalenie opłucnej w procesie zapalnym obejmuje warstwy powierzchniowe płuc, dochodzi do ucisku wysięku w miąższu i rozwoju pleurogennego zwłóknienia płuc. Zwłóknienie pęcherzyków płucnych i uszkodzenie radiacyjne powodują rozwój rozlanej pneumosklerozy z utworzeniem „płuca komórkowego”. Wraz z objawami niewydolności lewej komory serca, zwężeniem zastawki mitralnej, pojawia się pocenie się płynnej części krwi do tkanki płucnej wraz z dalszym rozwojem kardiogennej stwardnienia płuc.

Mechanizmy rozwoju i formy pneumosklerozy wynikają z jej przyczyn. Jednak naruszenia funkcji wentylacji płuc, zdolności drenażowej oskrzeli, krążenia krwi i limfy w płucach są wspólne dla wszystkich etiologicznych postaci zwłóknienia płuc. Naruszenie struktury i zniszczenie pęcherzyków płucnych prowadzi do zastąpienia struktur morfofunkcjonalnych miąższu płucnego tkanką łączną. Naruszenie limfocytów i krążenie krwi towarzyszące patologii oskrzelowo-płucnej i naczyniowej również przyczyniają się do wystąpienia stwardnienia płuc.

Objawy pneumosklerozy

Ograniczona pneumoskleroza zwykle nie przeszkadza pacjentom, czasami występuje lekki kaszel ze skąpą plwociną. Podczas oglądania z boku zmiany można wykryć cofnięcie klatki piersiowej.

Rozlana stwardnienie płuc jest objawem duszności - początkowo podczas wysiłku fizycznego, a później - w spoczynku. Skóra z cyjanotycznym odcieniem z powodu zmniejszonej wentylacji tkanki pęcherzykowej płuc. Charakterystycznym objawem niewydolności oddechowej w stwardnieniu płuc jest objaw palców Hipokratesa (w postaci pałeczek perkusyjnych). Rozlanej pneumosklerozie towarzyszą objawy przewlekłego zapalenia oskrzeli. Pacjenci obawiają się kaszlu - początkowo rzadkiego, a następnie obsesyjnego z wydzieliną ropnej plwociny. Przebieg pneumosklerozy jest główną chorobą: rozstrzenie oskrzeli, przewlekłe zapalenie płuc. Możliwy ból w klatce piersiowej, osłabienie, utrata masy ciała, zmęczenie.

Często występują oznaki marskości płuc: duża deformacja klatki piersiowej, zanik mięśni międzyżebrowych, przemieszczenie serca, dużych naczyń i tchawicy w kierunku zmiany. W rozproszonych postaciach pneumosklerozy rozwija się nadciśnienie krążenia płucnego i objawy serca płucnego. Nasilenie stwardnienia płuc jest określane przez objętość chorej tkanki płucnej.

Zmiany morfologiczne w pęcherzykach płucnych, oskrzelach i naczyniach krwionośnych w pneumosklerozie prowadzą do upośledzenia wentylacji płuc, hipoksemii tętniczej, zmniejszenia łożyska naczyniowego i są skomplikowane przez rozwój serca płuc, przewlekłą niewydolność oddechową i dodatek zapalnych chorób płuc. Rozedma płuc jest stałym towarzyszem pneumosklerozy.

Diagnoza pneumosklerozy

Dane fizyczne dotyczące stwardnienia płuc zależą od lokalizacji zmian patologicznych. Ostre osłabienie oddychania, wilgotnych i suchych rzęs, dźwięk perkusji jest tępy powyżej dotkniętego obszaru lub rozproszony.

Niezawodna identyfikacja stwardnienia płuc pozwala na radiografię płuc. Radiografia ujawnia zmiany w tkance płucnej z bezobjawową stwardnieniem płuc, ich rozpowszechnieniem, naturą i ciężkością. Aby szczegółowo określić stan obszarów dotkniętych pneumosklerozą, wykonuje się bronchografię, tomografię komputerową płuc i rezonans magnetyczny.

Radiograficzne oznaki stwardnienia płuc są zróżnicowane, ponieważ odzwierciedlają nie tylko zmiany sklerotyczne w płucach, ale także obraz powiązanych chorób: rozedma płuc, przewlekłe zapalenie oskrzeli, rozstrzenie oskrzeli. Na radiogramach określa się zmniejszenie rozmiaru dotkniętej chorobą części płuc, a także zwiększenie, siatkowanie i zapętlenie wzorca płucnego wzdłuż gałęzi oskrzeli z powodu deformacji ich ścian, stwardnienia i naciekania tkanki okostnej. Często pola płucne niższych podziałów przybierają postać porowatej gąbki („płuco komórkowe”). Na bronchogramach - zbieżność lub odchylenie oskrzeli, ich zwężenie i deformacja, małe oskrzela nie są zdefiniowane.

Bronchoskopia często ujawnia rozstrzenie oskrzeli, objawy przewlekłego zapalenia oskrzeli. Analiza składu komórkowego popłuczyn z oskrzeli umożliwia wyjaśnienie etiologii i stopnia aktywności procesów patologicznych w oskrzelach. W badaniu funkcji układu oddechowego (spirometria, pomiar przepływu szczytowego) wykryto spadek pojemności płuc i drożności oskrzeli (wskaźnik Tiffno). Zmiany we krwi podczas miażdżycy nie są specyficzne.

Leczenie pneumosklerozy

Leczenie pneumosklerozy prowadzi pulmonolog lub terapeuta. Ostre zapalenie w płucach lub rozwój powikłań może być wskazaniem do leczenia szpitalnego w oddziale pulmonologii. W leczeniu stwardnienia rozsianego główny nacisk kładzie się na eliminację czynnika etiologicznego.

Ograniczone formy stwardnienia płuc, które nie przejawiają się klinicznie, nie wymagają aktywnej terapii. Jeśli wystąpi pneumoskleroza z zaostrzeniami procesu zapalnego (częste zapalenie płuc i zapalenie oskrzeli), zaleca się leki przeciwbakteryjne, wykrztuśne, mukolityczne, rozszerzające oskrzela, w celu poprawy drenażu oskrzeli (płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe) wykonuje się bronchoskopię terapeutyczną. Z objawami niewydolności serca, stosować glikozydy nasercowe i preparaty potasowe, w obecności składnika alergicznego i rozlanej pneumosclerosis - glukokortykoidy.

Dobre wyniki w przypadku pneumosklerozy zapewnia zastosowanie terapii fizycznej i kompleksu sportowego, masaż klatki piersiowej, tlenoterapia i fizjoterapia. Ograniczona stwardnienie płuc, zwłóknienie i marskość wątroby, zniszczenie i ropienie tkanki płucnej wymagają leczenia chirurgicznego (resekcja dotkniętej części płuc). Nową techniką w leczeniu stwardnienia płuc jest użycie komórek macierzystych, które pozwalają przywrócić normalną strukturę płuc i ich funkcję wymiany gazowej. W przypadku dużych zmian rozproszonych jedynym sposobem leczenia jest przeszczep płuc.

Rokowanie i zapobieganie pneumosklerozie

Dalsze przewidywanie zwłóknienia płuc zależy od postępu zmian w płucach i szybkości rozwoju niewydolności oddechowej i serca. Najgorsze opcje dla pneumosklerozy są możliwe dzięki powstaniu „płuca komórkowego” i dodaniu wtórnej infekcji. Podczas powstawania „płuca komórkowego” niewydolność oddechowa staje się cięższa, ciśnienie w tętnicy płucnej wzrasta i rozwija się serce płucne. Rozwój wtórnej infekcji, procesów grzybiczych lub gruźliczych na tle pneumosklerozy często prowadzi do śmierci.

Środki zapobiegające pneumosklerozie obejmują zapobieganie chorobom układu oddechowego, terminowe leczenie przeziębienia, infekcji, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc i gruźlicy płuc. Konieczne jest również przestrzeganie środków ostrożności podczas interakcji z substancjami pneumotoksycznymi, przyjmowanie leków pneumotoksycznych. W niebezpiecznych gałęziach przemysłu związanych z wdychaniem gazów i pyłów konieczne jest stosowanie respiratorów, instalowanie wentylacji wyciągowej w kopalniach i miejscach pracy kutrów, szlifierek itp. W przypadku zdiagnozowania u pracownika objawów stwardnienia płuc konieczne jest przeniesienie do innej pracy, która nie jest związana z kontaktem z substancje pneumotoksyczne. Popraw stan pacjentów ze stwardnieniem płuc, zaprzestaniem palenia, twardnieniem i lekkimi ćwiczeniami.

Podstawowa pneumoskleroza: jaka jest ta choroba i jak leczyć tę chorobę?

Niektórzy ludzie są zainteresowani pytaniem: podstawowa stwardnienie płuc - co to jest? Jakie są przyczyny jego wystąpienia i jakie jest niebezpieczeństwo?

Podstawowa pneumoskleroza jest chorobą, która rozwija się w wyniku działania czynników patologicznych, a tkanka płuc rośnie i jest zastępowana przez tkankę łączną, tracąc swoją funkcję. Odkształca się patologiczna część ciała, jest zagęszczona i pomarszczona. Choroba ta występuje u ludzi w każdym wieku, ale populacja męska jest na nią najbardziej podatna.

Czynniki etiologiczne w rozwoju choroby

Radykalne stwardnienie może być objawem niektórych chorób lub ich skutkiem. Choroba występuje w wyniku różnych przyczyn, z których najpowszechniejsze to:

• czynniki zakaźne, które dostają się do tkanki płuc i wywołują rozwój procesu zapalnego: wirusy, grzyby, gruźlica;
• przewlekłe zapalenie oskrzeli i otaczającej tkanki, długotrwała obturacyjna choroba płuc;
• choroby, które rozwijają się w wyniku negatywnych czynników przemysłowych, narażenie na promieniowanie, wdychanie pyłu lub różnych gazów;
• procesy zapalne pochodzenia alergicznego;
• Choroba Becka, występująca w formie płucnej;
• urazy klatki piersiowej i tkanki płucnej w wyniku ran penetrujących;
• dziedziczna choroba płuc.

Nieprawidłowo przepisana i nieskuteczna terapia wymienionych chorób występujących w ostrej lub przewlekłej postaci może wywołać rozwój pneumosklerozy. Czynnikiem przyczyniającym się do tego jest brak krążenia krwi w małym okręgu, który występuje, gdy komory serca nie są wystarczające, ich wnęka jest zwężona lub tworzy się zakrzep krwi w tętnicy płucnej. Warunki immunosupresyjne również przyczyniają się do postępu choroby. Ponadto choroba ta może rozwinąć się po ekspozycji na promieniowanie jonizujące lub przyjmowaniu leków pneumotropowych, które mają działanie toksyczne.

Stwardnienie płuc rozwija się, jeśli leczenie procesu zapalnego występującego w narządach oddechowych jest nieprawidłowo przepisane lub leczenie nie zostało zakończone. Następnie przywrócenie tkanki płuc nie następuje w pełni. Wzrost tkanki łącznej rozpoczyna się w postaci blizn, co prowadzi do zmniejszenia prześwitu w pęcherzykach. Według statystyk podstawowa forma stwardnienia płuc rozwija się najczęściej u pacjentów z zapaleniem płuc wywołanym zakażeniami gronkowcowymi. W tym samym czasie w tkance płucnej występowały ropnie i obszary z martwymi komórkami, w miejscu, w którym po wygojeniu rosła tkanka łączna.

Gdy rozwija się pneumoskleroza w gruźlicy płuc, tkanka łączna rośnie w tkance płucnej wokół blizn i postaci rozedmy płuc. W wyniku przewlekłego zapalenia oskrzeli rozwija się perlobularna i okołoskrzelowa pneumoskleroza. Ze względu na regularny proces zapalny w opłucnej i stały stan kompresji tkanki płucnej, w wyniku ciśnienia wysięku, może rozwinąć się pleurogenne zwłóknienie płuc.

Proces patologiczny powstaje w wyniku upośledzonej wentylacji płuc, zaburzeń krążenia płucnego i układu sercowo-naczyniowego. Występuje zastój limfy, tkanka pęcherzykowa zostaje zastąpiona łącznikiem.

Czynnikami towarzyszącymi w tworzeniu procesu patologicznego są:

• zapalenie płuc w ostrym przebiegu, które nie było skutecznie leczone, przewlekłe zapalenie płuc;
• przewlekłe choroby oskrzeli;
• zastój limfatyczny w tkance płucnej spowodowany niewydolnością serca i patologią zastawki mitralnej;
• niedodma;
• urazy klatki piersiowej;
• choroba tkanki łącznej;
• efekt jonizacji radioaktywnej;
• wpływ środków chemicznych na płuca;
• przyjmowanie leków, takich jak apresyna;
• idiopatyczne zapalenie pęcherzyków płucnych.

Patogeneza i rodzaje chorób

Rozwój choroby zależy od przyczyny, która ją wywołuje. Jednak pomimo czynnika etiologicznego określają patogenezę wad przepływu krwi i krążenia limfy, niedostateczną wentylację płuc i niewydolność oskrzeli.

Stwardnienie płuc jest klasyfikowane według stopnia uszkodzenia ogniskowej i rozproszonej. Choroba ogniskowa charakteryzuje się niewielką częścią tkanki płucnej, po której następuje jej zagęszczenie. Carnification to rodzaj ogniskowej pneumosklerozy, a obszar patologiczny przypomina surowe mięso.

Rodzaj korzenia zwłóknienia płuc charakteryzuje się proliferacją tkanki łącznej w podstawowych częściach ciała, stąd nazwa patologii. Powstanie patologicznego ogniska poprzedzają procesy dystroficzne i zapalne, które prowadzą do utraty turgoru i upośledzenia wymiany gazowej w dotkniętym obszarze.

Miejscowa stwardnienie płuc lub jej ograniczona jest ukryta. Możesz go zidentyfikować za pomocą fluoroskopii, a kiedy go usłyszysz, słyszysz delikatne, drżące świszczący oddech, ciężki oddech.

Stwardnienie płuc, które rozwija się na szczycie płuca, nazywa się wierzchołkiem. Jednocześnie, jak to jest typowe dla choroby, pęcherzyki są zastępowane przez tkankę łączną. Możesz wykryć patologię na zdjęciach rentgenowskich.

Stwardnienie płuc związane z wiekiem charakteryzuje się pojawieniem się zmian w narządach oddechowych w procesie starzenia się organizmu. Często ta forma występuje u starszych palaczy, z przekrwieniem płuc, chociaż pacjenci nie skarżą się na niedyspozycję.

Patologiczny typ siatkówki jest odnotowywany, gdy narząd rośnie przez łączną tkankę siatkową. Jednocześnie na obliczonym tomogramie można zobaczyć wzór siatki płuc.

Objawy kliniczne choroby

Przede wszystkim objawiają się objawy przyczyny pierwotnej: zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, alergie i inne. Gdy pneumoskleroza charakteryzuje się pojawieniem się duszności podczas wysiłku, a przy rozproszonym procesie pojawia się w stanie spoczynku. Ten stan jest spowodowany niewystarczającą wymianą gazu w narządzie. Występuje silny kaszel z wydzieliną śluzową z domieszką ropy.

W badaniu można wykryć spadek wielkości płuc i przesunąć dźwięk perkusji w górę, oddychanie staje się twarde, pojawia się świszczący oddech. Przy ograniczonym procesie patologicznym choroba praktycznie nie przeszkadza pacjentowi, występuje okresowy kaszel, a podczas kontroli klatki piersiowej w miejscu zmiany można zauważyć niewielką depresję.

Diagnoza jest dokonywana na podstawie kompleksowego badania, w tym analizy objawów klinicznych i prześwietlenia rentgenowskiego.

Terapia radykalnej pneumosklerozy

Leczenie choroby ma na celu wyeliminowanie czynnika etiologicznego, przywrócenie normalnej wentylacji płuc i normalizację przepływu krwi w małym okręgu, a także wzmocnienie układu odpornościowego organizmu.

Jeśli pacjent skarży się na podwyższoną temperaturę ciała, konieczna jest odpoczynek w łóżku lub odpoczynek w łóżku. Odżywianie dietetyczne ma na celu poprawę wentylacji płuc, stymulowanie tworzenia krwi i procesów redoks w organizmie.

Przyjmowanie kortykosteroidów przez długi okres. W obecności procesu zapalnego stosuje się leki o działaniu przeciwzapalnym i środki przeciwbakteryjne.

Ponadto leczenie obejmuje leki na wydzielinę z plwociny, usuwanie skurczu oskrzeli, glikozydy nasercowe, a także witaminy.

Z ogólnych stymulujących metod leczenia:

• fizjoterapia;
• leczenie chirurgiczne;
• leczenie tlenem;
• terapia ludowa;
• fizjoterapia.

Leczenie tlenem ma bardzo dobry efekt terapeutyczny, dzięki któremu organizm jest nasycony brakiem tlenu niezbędnym do normalnego przebiegu procesów oksydacyjnych, a procedury fizjoterapii mają na celu stabilizację i ograniczenie rozwoju procesu patologicznego.

Stwardnienie płuc

Stwardnienie płuc jest patologią płuc charakteryzującą się wymianą tkanki płucnej tkanką łączną.

Dzieje się tak w wyniku zapalenia, a także dystrofii tkanki płucnej, która powoduje zaburzenia i transport gazów w zmianach. Macierz pozakomórkowa, rosnąca w głównych narządach oddechowych, deformuje gałęzie gardła oddechowego, a samo płuco staje się gęstsze i pomarszczone. Rezultatem jest brak powietrza, płuca są zmniejszone.

Kod ICD-10

Epidemiologia

Częstość występowania pneumosklerozy jest równie powszechna wśród ludzi w każdym wieku, silna połowa ludzkości choruje częściej.

Przyczyny pneumosklerozy

Często pneumoskleroza jest towarzyszeniem i skutkiem chorób płuc:

• Zakaźna natura, spowodowana spożyciem obcych substancji w płucach, zapaleniem tkanki płucnej spowodowanym przez wirus, który nie jest rozwiązany, gruźlicą płuc, grzybicami;
• Zapalenie oskrzeli z przewlekłym przebiegiem, zapalenie tkanek otaczających oskrzela, przewlekłe obturacyjne choroby płuc;
• Pneumokonoza, powstająca po długotrwałym wdychaniu pyłu i gazów, z pochodzenia - przemysłowa, spowodowana napromieniowaniem;
• Zwłóknienie i pęcherzyki płucne spowodowane działaniem alergenu;
• Postać płucna choroby Becka;
• Obecność obcej tesarkoidozy w gałęziach gardła płucnego;
• Urazy wynikające z urazów, urazu klatki piersiowej, płuc.
• Choroby płuc, dziedzictwo dewocyjne.

Nieskuteczne i niewystarczające leczenie ostrych i przewlekłych procesów w narządach oddechowych pod względem długości i czasu trwania może prowadzić do wystąpienia stwardnienia płuc.

Wady w małym kręgu przepływu krwi z powodu zwężenia lewego otworu przedsionkowo-komorowego, niewydolność lewej komory serca i zakrzepica płuc mogą przyczynić się do wystąpienia pneumosklerozy. Również ta patologia może być konsekwencją promieniowania jonizującego, po zażyciu toksycznych leksykalnych środków pneumotropowych. Osłabienie odporności może również przyczynić się do rozwoju pneumosklerozy.

Przy niepełnym rozwiązaniu procesu zapalnego płuc, przywrócenie tkanki płucnej nie zachodzi całkowicie, blizny tkanki łącznej zaczynają rosnąć, szczeliny pęcherzyków płucnych zwężają się, co może powodować pojawienie się pneumosklerozy. Bardzo częste występowanie stwardnienia płuc u pacjentów poddawanych gronkowcowemu zapaleniu płuc, któremu towarzyszyło tworzenie martwiczej tkanki płucnej i pojawienie się ropnia, po gojeniu, co oznaczało proliferację tkanki włóknistej.

W przypadku pneumosklerozy spowodowanej gruźlicą w płucach może tworzyć się tkanka łączna, która może powodować rozedmę krocza.

Powikłaniem przewlekłego zapalenia oskrzeli, takim jak zapalenie oskrzeli i zapalenie oskrzelików, jest występowanie okołobłoniastego i okołoskrzelowego zwłóknienia płuc.

Pleurogenne zwłóknienie płuc może rozpocząć się po wielokrotnym zapaleniu opłucnej, w którym warstwy powierzchniowe płuc łączą się z procesem zapalnym, jego miąższ jest kompresowany przez wysięk.

Promieniowanie i zespół Hammen-Rich często wywołują rozproszone stwardnienie płuc i pojawienie się płuc przypominających plaster miodu. Niewydolność lewej komory serca, jak również zwężenie zastawki mitralnej, może prowadzić do pocenia się płynu z naczyń krwionośnych, co może spowodować późniejszą kardiogenną stwardnienie płuc.

Czasami pneumoskleroza jest spowodowana mechanizmem jej rozwoju. Ale ogólnymi mechanizmami różnych form etiologii są te, które są wynikiem patologii w wentylacji płuc, defektów w krwiobiegu, a także limfy w tkance płuc, niewypłacalności płucnego drenażu. Naruszenie struktury i zniszczenie pęcherzyków może prowadzić do zastąpienia tkanki płucnej tkanką łączną. Patologia naczyniowa, oskrzelowa i płucna często prowadzi do upośledzenia krążenia limfatycznego, a także krążenia krwi, tak że może wystąpić stwardnienie płuc.

Inne przyczyny pneumosklerozy:

1. Nierozwiązane ostre zapalenie płuc, przewlekłe zapalenie płuc, rozstrzenie oskrzeli.
2. Przewlekłe zapalenie oskrzeli, któremu towarzyszy zapalenie okostnej i prowadzi do rozwoju stwardnienia okołooskrzelowego.
3. Pylica płuc różnego pochodzenia.
4. Zatory w płucach z wieloma chorobami serca, a zwłaszcza z wadami zastawki mitralnej.
5. Atelektaza płuca.
6. Długotrwałe i ostre wysiękowe zapalenie opłucnej, które prowadzi do rozwoju pneumosklerozy z powodu zaangażowania w proces zapalny powierzchniowych warstw płuc, jak również w związku z niedodmą, która występuje przy długotrwałym wyciskaniu wysięku z miąższu (marskość pleurogenna).
7. Urazowe uszkodzenie klatki piersiowej i płuc.
8. Gruźlica płuc i opłucnej.
9. Leczenie niektórymi lekami (cordaron, apressin).
10. Choroby ogólnoustrojowe tkanki łącznej.
11. Idiopatyczne włókniste zapalenie pęcherzyków płucnych.
12. Narażenie na promieniowanie jonizujące.
13. Uszkodzenie płuc środkami bojowymi chemicznymi.

Patogeneza

Patogeneza pneumosklerozy zależy od jej etiologii. Jednak dla wszystkich jego form etiologicznych najważniejszymi mechanizmami patogenetycznymi są upośledzona wentylacja płuc, funkcja drenująca oskrzela, krążenie krwi i limfy. Proliferacja tkanki łącznej wiąże się z naruszeniem struktury i zniszczeniem wyspecjalizowanych elementów morfofunkcjonalnych miąższu płuc. Zaburzenia krążenia krwi i limfy, które występują podczas procesów patologicznych w układach oskrzelowo-płucnych i naczyniowych, przyczyniają się do rozwoju pneumosklerozy.

Występuje rozproszone i ogniskowe (lokalne) zwłóknienie płuc, drugie jest duże i małe.

W zależności od nasilenia wzrostu tkanki łącznej wyróżnia się zwłóknienie, stwardnienie i marskość płuc. W przypadku zwłóknienia płuc zmiany bliznowate w płucach są wyrażane umiarkowanie. W przypadku zwłóknienia płuc dochodzi do grubszego zastąpienia płuc tkanką łączną. W marskości wątroby następuje całkowite zastąpienie pęcherzyków płucnych, a także części oskrzeli i naczyń za pomocą zdezorganizowanej tkanki łącznej. Stwardnienie płuc jest objawem lub wynikiem wielu chorób.

Objawy pneumosklerozy

Wyróżnia się następujące objawy pneumosklerozy:

1. Objawy choroby podstawowej prowadzącej do pneumosklerozy (przewlekłe zapalenie oskrzeli, przewlekłe zapalenie płuc, rozstrzenie oskrzeli itp.).
2. Duszność z rozlaną pneumosklerozą, najpierw z wysiłkiem fizycznym, następnie w spoczynku; kaszel z ropną plwociną; wyraźna rozproszona sinica.
3. Ograniczenie ruchliwości marginesu płucnego, czasami skrócenie dźwięku perkusji podczas perkusji, osłabienie pęcherzykowego oddychania twardym odcieniem, rozproszone suche, czasami drobno bulgoczące rzędy podczas osłuchiwania. Z reguły równocześnie z kliniką stwardnienia płuc występuje symptomatologia przewlekłego zapalenia oskrzeli i rozedmy płuc. Rozlanym formom pneumosklerozy towarzyszy przedwłośniczkowe nadciśnienie krążenia płucnego i rozwój objawów serca płucnego.
4. Kliniczne objawy marskości płuc: ciężka deformacja klatki piersiowej, częściowa atrofia mięśni piersiowych, marszczenie przestrzeni międzyżebrowych, przemieszczenie tchawicy, duże naczynia i serce w kierunku zmiany chorobowej, tępy dźwięk podczas uderzeń, ostre osłabienie oddechu, sucha i wilgotna rzęsa podczas osłuchiwania.

Ograniczona pneumoskleroza najczęściej nie powoduje u pacjenta prawie żadnych odczuć, z wyjątkiem słabego kaszlu z niewielką ilością wydzieliny w postaci plwociny. Jeśli zbadasz dotkniętą chorobą stronę, możesz stwierdzić, że klatka piersiowa w tym miejscu ma rodzaj depresji.

Głównym objawem pneumosklerozy pochodzenia rozproszonego jest skrócenie oddechu: pierwszy - podczas wysiłku fizycznego, później - i w spoczynku. Tkanka pęcherzykowa jest słabo wentylowana, dlatego skóra takich pacjentów ma niebieskawy kolor. Palce pacjenta przypominają pałeczki (objaw palców Hipokratesa), co wskazuje na wzrost niewydolności oddechowej.

Rozlana pneumoskleroza występuje w przewlekle występującym zapaleniu gałęzi gardła oddechowego. Pacjent skarży się tylko na kaszel - początkowo rzadki, który zamienia się w natrętny, silny z obfitym ropnym wydzielaniem. Przebieg pneumosklerozy obciąża główną chorobę: rozstrzenie oskrzeli lub przewlekłe zapalenie płuc.

Bolesność jęczącego charakteru w okolicy klatki piersiowej, dramatyczna utrata masy ciała nie jest wykluczona, tacy pacjenci wyglądają na osłabionych, szybko się męczą.

Może rozwinąć się klinika marskości płucnej: klatka piersiowa jest z grubsza zdeformowana, mięśnie przestrzeni międzyżebrowej zanikają, szyja oddechowa, serce i duże naczynia są przemieszczane na stronę dotkniętą chorobą.

W przypadku rozlanego zwłóknienia płuc, które rozwinęło się z powodu naruszenia ruchu krwi w małym krwiobiegu, można zaobserwować objawy serca płucnego.

Jak duży będzie prąd, zależy od wielkości dotkniętych obszarów.

Jaki procent tkanki płucnej został już zastąpiony przez przestrzeń Pishingera, znajduje odzwierciedlenie w następującej klasyfikacji pneumosklerozy:

• Zwłóknienie, w którym ograniczone dotknięte obszary tkanki płucnej mają postać sznurków, naprzemiennie ze zdrową tkanką wypełnioną powietrzem;
• Samo stwardnienie lub stwardnienie płuc - charakteryzujące się obecnością tkanek o bardziej gęstej konsystencji, tkanka łączna zastępuje płucę;
• Najcięższy stopień stwardnienia płuc, w którym tkanka łączna całkowicie zastępuje płuco, a opłucna, pęcherzyki i naczynia krwionośne gęstnieją, narządy śródpiersia przemieszcza się w kierunku, w którym znajduje się dotknięty obszar, zwany marskością. Stwardnienie płuc dzieli się na dwa typy w zależności od stopnia rozpowszechnienia w płucu: rozproszone i ograniczone (lokalne), które rozróżniają małe ogniskowe i duże ogniskowe.

Makroskopowo pneumoskopia ma wygląd gęstszej tkanki płucnej, ta część płuc wyróżnia się znacznie zmniejszonymi wymiarami w porównaniu z innymi zdrowymi obszarami płuc. Ogniskowa stwardnienie płuc ma szczególną postać - stwardnienie rozsiane - stwardnienie poopneumatyczne, charakteryzujące się tym, że miąższ płuc w obszarze objętym stanem zapalnym ma wygląd i kohezję przypominającą mięso w jego surowej postaci. Mikroskopowo możliwe jest wykrycie obszarów stwardnienia i ropienia, wysięku włóknistego, zwężenia włóknistego itp.

W przypadku rozproszonego zwłóknienia płuc charakteryzuje się rozprzestrzenianiem się na całe płuco lub oba płuca. Zaatakowany narząd wydaje się bardziej gęsty, jego rozmiar jest znacznie mniejszy niż w zdrowym płucu, struktura narządu różni się od zdrowych tkanek.

Ograniczona stwardnienie płuc ze względu na rozproszenie różni się tym, że funkcja wymiany gazowej nie cierpi z tego powodu, płuco pozostaje elastyczne. W przypadku rozlanej pneumosklerozy zaatakowane płuco jest sztywne, jego wentylacja jest zmniejszona.

Przez preferencyjne uszkodzenie różnych struktur płuc, pneumosklerozę można podzielić na pęcherzykowe, okołonaczyniowe, okołonaczyniowe, śródmiąższowe, okołowierzchołkowe.

Przyczyny pneumosklerozy dzielą się na dyscirculatory, postnecrotic, post-zapalenie i dystrofię.

Gdzie to boli?

Co ci przeszkadza?

Etapy

Stwardnienie płuc może występować na różnych etapach, są trzy z nich:

• I. zrekompensował;
• Ii. rekompensowane;
• Iii. zdekompensowany.

Formularze

Rozedma płuc i stwardnienie płuc

W przypadku rozedmy płuc, powietrze jest zwiększone w płucach. Stwardnienie płuc może być wynikiem zapalenia płuc, które występuje przewlekle, podczas gdy mają one duże podobieństwo w klinice. Na rozwój zarówno rozedmy płuc, jak i stwardnienia płuc ma wpływ zapalenie gałęzi szyi oddechowej, zakażenie ściany oskrzeli, a także przeszkody w drożności oskrzeli. W małych oskrzelach gromadzi się plwocina, wentylacja w tym obszarze płuc może wywołać rozwój zarówno rozedmy płuc, jak i pneumosklerozy. Choroby, którym towarzyszy skurcz oskrzeli, na przykład astma oskrzelowa, mogą przyspieszyć rozwój tych chorób.

Podstawowa pneumoskleroza

Czasami tkanka łączna rośnie w podstawowych obszarach płuc. Stan ten nazywany jest podstawową stwardnieniem płuc. Pojawia się na tle procesów dystrofii lub zapalenia, co prowadzi do tego, że miejsce uszkodzenia nie jest już elastyczne, a wymiana gazowa jest również zaburzona.

Miejscowa stwardnienie płuc

Miejscowa lub ograniczona pneumoskleroza może nie objawiać się klinicznie przez długi czas, z wyjątkiem tego, że podczas osłuchiwania słychać ciężki oddech, jak również delikatne bąbelki. Można go wykryć tylko radiologicznie: zauważalny jest wykres zagęszczonej tkanki płuc. Miejscowa stwardnienie płuc praktycznie nie prowadzi do niewydolności płuc.

Ogniskowa stwardnienie płuc

Ogniskowe zwłóknienie płuc może rozwinąć się z powodu zniszczenia miąższu płucnego z powodu ropnia płuc (etiologii zakaźnej) lub z ubytkami (z gruźlicą). Tkanka łączna może rosnąć w miejscu już wyleczonych i wciąż istniejących zmian i ubytków.

Pęcherzowa stwardnienie płuc

W pneumoklerozie wierzchołkowej zmiana zlokalizowana jest w wierzchołku płuca. W wyniku procesów zapalnych i destrukcyjnych tkanka płucna w jej wierzchołku jest zastępowana przez tkankę łączną. Początkowo proces przypomina zjawisko zapalenia oskrzeli, którego konsekwencją jest najczęściej i jest określany tylko radiologicznie.

Stwardnienie płuc

Zwłóknienie płuc związane z wiekiem powoduje zmiany, które zachodzą w wyniku starzenia się organizmu. Stwardnienie rozsiane związane z wiekiem rozwija się w podeszłym wieku, gdy ma przekrwienie w nadciśnieniu płucnym, częściej u mężczyzn, zwłaszcza u palaczy długotrwałych. Jeśli pacjent po 80 latach na zdjęciu rentgenowskim jest zdeterminowany przez pneumosklerozę przy braku dolegliwości, jest to uważane za normalne, ponieważ jest to konsekwencja naturalnych inwolucyjnych zmian w ludzkim ciele.

Siatkowa pneumoskleroza

Jeśli objętość łącznej tkanki siatkowej wzrasta, płuca tracą klarowność i czystość, stają się siatkowate, jak pajęczyny. Z powodu tej częstotliwości sieci normalny wzór jest praktycznie niewidoczny, wygląda na słaby. Na tomogramie komputerowym konsolidacja tkanki łącznej jest jeszcze bardziej zauważalna.

Podstawowa pneumoskleroza

Pod podstawową pneumosklerozą należy rozumieć zastępowanie tkanki łącznej płuc głównie w regionach podstawnych. Często podstawowa stwardnienie płuc mówi o przeszłości dolnego zapalenia płuc. Na zdjęciu rentgenowskim zwiększa się klarowność tkanek płucnych podziałów podstawowych, wzorzec jest wzmocniony.

Umiarkowana stwardnienie płuc

Tkanka łączna na początku rozwoju pneumosklerozy często rośnie umiarkowanie. Zmieniona tkanka płuc charakterystyczna dla tej postaci zmienia się ze zdrowym miąższem płuc. Jest to często wykrywane tylko na zdjęciach rentgenowskich, ponieważ praktycznie nie narusza stanu pacjenta.

Pneumoniczna stwardnienie płuc

Stwardnienie płuc po zapaleniu płuc - mięsożerność jest ogniskiem zapalnej tkanki płucnej, która jest powikłaniem zapalenia płuc. Obszar zapalny wygląda jak surowe mięso. W makroskopii jest to obszar płuc, który wygląda bardziej gęsto, ta część płuc jest zmniejszona.

Śródmiąższowe zapalenie płuc

Śródmiąższowa miażdżyca tętnic charakteryzuje się tym, że tkanka łączna przechwytuje głównie przelew międzypęcherzykowy, tkankę wokół naczyń i oskrzeli. Jest to spowodowane śródmiąższowym zapaleniem płuc.

Okołoskrzelowe stwardnienie płuc

Pęcherzykowatą miażdżycę tętnic charakteryzuje lokalizacja wokół oskrzeli. Wokół zaatakowanych oskrzeli tkanka płuc zmienia się w tkankę łączną. Przyczyną jego występowania jest najczęściej przewlekłe zapalenie oskrzeli. Przez długi czas pacjentowi nie przeszkadza nic poza kaszlem, a później - z uwolnieniem plwociny.

Pęcherzykowe zapalenie płuc

W przypadku pneumosklerozy po gruźlicy tkanka łączna rośnie w wyniku gruźlicy płuc. Stan ten może przekształcić się w tak zwaną „chorobę po gruźlicy”, która charakteryzuje się różnymi postaciami nozologicznymi chorób niespecyficznych, takich jak na przykład POChP.

Komplikacje i konsekwencje

W przypadku pneumosklerozy obserwuje się zmianę morfologiczną w pęcherzykach płucnych, oskrzelach i naczyniach krwionośnych, co powoduje powikłanie pneumosklerozy przez upośledzenie wentylacji płuc, zmniejszenie łożyska naczyniowego, niedotlenienie tętnic, przewlekłą niewydolność oddechową, serce płuc, zapalne choroby płuc, rozedmę płuc.

Diagnoza pneumosklerozy

Rentgenowski obraz polimorfu jak odzwierciedla objawów i zwłóknienie płuc i choroby współistniejące: przewlekłe zapalenie oskrzeli, rozedma płuc, oskrzeli itd charakterystyka wzmocnienia, zapętlone i odkształcenie tętnicy płucnej układzie wzdłuż oskrzeli rozgałęzienia ze względu na ściany oskrzeli zagęszczania infiltracji i stwardnienie tkanki okołooskrzelowego..

Bronchografia: zbieżność lub odchylenie oskrzeli, zwężenie i brak małych oskrzeli, deformacja ścian.

Spirografia: redukcja indeksu VC, FVC, Tiffno.

Lokalizacja procesu patologicznego w zwłóknieniu płuc jest bezpośrednio związana z wynikiem badań fizycznych. Powyżej dotkniętego obszaru oddychanie jest osłabione, słychać suche i wilgotne rzędy, dźwięk perkusji jest stłumiony.

Badanie radiologiczne płuc może pomóc w bardziej wiarygodnym postawieniu diagnozy. Radiografia zapewnia nieocenioną pomoc w wykrywaniu zmian w płucach ze stwardnieniem płuc, które jest bezobjawowe, jak powszechne są te zmiany, ich charakter, stopień nasilenia. Bronchografia, MRI i CT płuc dokładniej oceniają stan niezdrowych obszarów tkanki płucnej.

Objawy prześwietlenia płuc nie można dokładnie opisać, ponieważ są one odzwierciedlone nie tylko w uszkodzeniu stwardnienia płuc, ale także w chorobach towarzyszących, takich jak rozedma płuc, rozstrzenie oskrzeli, przewlekłe zapalenie oskrzeli. Dotknięte płuco na radiogramach: zmniejszona wielkość, wzorzec płucny wzdłuż gałęzi oskrzeli jest wzmocniony, zapętlony i ustawiony ze względu na deformację ścian oskrzeli, a także dlatego, że tkanka okołoskrzelowa jest stwardniała i infiltrowana. Często płuca w dolnych sekcjach stają się jak porowata gąbka - „płuco komórkowe”.

Na widzialnej zbieżności oskrzeli, jak również na odchyleniach oskrzeli, są one zwężone i zdeformowane, małe oskrzela są niemożliwe do ustalenia.

Podczas bronchoskopii często stwierdza się rozstrzenie oskrzeli i przewlekłe zapalenie oskrzeli. Za pomocą analizy składu komórkowego popłuczyn z oskrzeli możliwe jest wyjaśnienie przyczyny występowania i aktywności procesów patologicznych zachodzących w oskrzelach.

Fluorografia ze stwardnieniem płuc

Wszystkim pacjentom, którzy po raz pierwszy przychodzą do kliniki, proponuje się wykonanie prześwietlenia narządów klatki piersiowej. Coroczne badanie fizykalne, które musi przejść wszyscy, którzy mają 14 lat, wiąże się z obowiązkowym przejściem fluorografii, co pomaga zidentyfikować wiele chorób dróg oddechowych, w tym stwardnienie płuc we wczesnych stadiach, które początkowo są bezobjawowe.

Pojemność płuc w stwardnieniu płuc jest zmniejszona, wskaźnik Tiffno, który jest wskaźnikiem drożności oskrzeli, jest również niski, co jest wykrywane za pomocą spirometrii i pomiaru przepływu szczytowego.

Zmiany w obrazie krwi w stwardnieniu płuc są niespecyficzne.

Co należy zbadać?

Z kim się skontaktować?

Leczenie pneumosklerozy

Najważniejszą rzeczą w leczeniu stwardnienia płuc jest walka z infekcją narządów oddechowych, poprawa funkcji oddychania i krążenia płucnego, wzmocnienie odporności pacjenta.

Pacjenci ze stwardnieniem płuc są leczeni przez lekarza lub pulmonologa.

Tryb i dieta

Jeśli pacjent ma pneumosklerozę z wysoką temperaturą, przepisuje się mu odpoczynek w łóżku, gdy stan poprawia się nieznacznie - pół łóżka, a następnie - ogólnie. W pomieszczeniu temperatura powietrza powinna wynosić 18-20 ° C, konieczne - wietrzenie. Pokazano, że więcej jest na świeżym powietrzu.

Dieta dla zwłóknienia płuc powinna być ukierunkowana na zwiększenie procesów immunobiologicznych i oksydacyjnych w ciele pacjenta, przyspieszenie naprawy płuc, zmniejszenie utraty białka z plwociny, wysięk zapalny, poprawę tworzenia krwi i funkcji układu sercowo-naczyniowego. Biorąc pod uwagę stan pacjenta, lekarz przepisuje dietę na jedenastym lub piętnastym stole, którego menu powinno zawierać dania o normalnej zawartości białek, węglowodanów i tłuszczów, ale jednocześnie zwiększać ilość produktów zawierających wapń, witaminy A, grupę B, kwas askorbinowy, sole potas, kwas foliowy i miedź. Musisz jeść często w małych porcjach (do pięciu razy). Zaleca się ograniczenie ilości soli - nie więcej niż cztery lub sześć gramów dziennie, ponieważ sód ma tendencję do zatrzymywania płynu w organizmie.

Leczenie farmakologiczne stwardnienia rozsianego

Nie ma specyficznego leczenia pneumosklerozy. Konieczne jest leczenie choroby, która spowodowała pneumosklerozę.

W przypadku pneumosklerozy zaleca się przyjmowanie małych dawek glikokortykosteroidów przez długi czas - do sześciu do dwunastu miesięcy: w ostrym okresie przepisuje się dwadzieścia do trzydziestu mg na dobę, następnie leczenie wspomagające, którego dzienna dawka wynosi pięć do dziesięciu mg, dawka jest stopniowo zmniejszana.

Wskazane jest leczenie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne w przypadku rozstrzeni oskrzeli, częstego zapalenia płuc, zapalenia oskrzeli. W przypadku pneumosklerozy około 23 rodzajów różnych mikroorganizmów może być obecnych w drogach oddechowych, zaleca się stosowanie antybiotyków, a leki chemioterapeutyczne o różnym spektrum działania, łączenie tych leków, okresowo zastępują je innymi. Najczęściej stosowanymi lekami przeciwdrobnoustrojowymi we współczesnej medycynie w leczeniu stwardnienia płuc i innych poważnych patologii dróg oddechowych są makrolidy, wśród których na pierwszym miejscu znajduje się azytromycyna, należy ją przyjmować pierwszego dnia 0,5 g, 2-5 dni - 0,25 g godzinę przed posiłkiem lub dwie godziny po posiłku. Popularny także w leczeniu tej choroby cefalosporyn II - III generacji. Cephaclor 750 mg jest zalecany do spożycia w II generacji w trzech dawkach, aksetyl cefuroksymu 125-500 mg dwa razy na dobę, z cefalosporyn III generacji, dobry efekt jest podawany przez cefiksym 400 mg raz na dobę lub 200 mg dwa razy na dobę, cefpodoksym proxetil 400 mg 2 razy dziennie, ceftibuten 200-400 mg dziennie.

Sprawdzonym lekiem przeciwbakteryjnym jest metronidazol 0,5 - 1 kroplówka dożylna przez 30-40 minut po ośmiu godzinach.

Takie antybiotyki o szerokim spektrum działania jak tetracyklina, oletetryna i lewomycetyna w dawce 2,0-1,0 g na dobę w czterech dawkach nie straciły na znaczeniu.

Z terapią przeciwdrobnoustrojową i przeciwzapalną przepisywane są leki sulfonamidowe: sulfapirydazyna 2,0 mg pierwszego dnia, następnie 1, 0 mg 7-10 dni.

Środki wykrztuśne i rozcieńczalniki bromheksyna, 0,016 g trzy do czterech razy dziennie, ambroxol, jedna tabletka (30 mg) trzy razy dziennie, acetylocysteina, 200 mg trzy razy dziennie, karbocysteina, 2 kapsułki trzy razy dziennie (1 kapsułka - 0,375 g karbocysteiny)

Środki wziewne są stosowane jako inhalacje (izadryna, aminofilina, siarczan atropiny)

Jeśli występuje niewydolność krążenia, stosuje się glikozydy nasercowe: strofantyna 0,05% roztwór - 0,5-1,0 ml na 10-20 ml 5% -40% glukozy lub 0,9% chlorek sodu, korglikon - 0,5-1, 0 ml 0,6% roztworu na glukozę 5–40% lub na roztwór fizjologiczny 0,9%.

Terapia witaminami: octan tokoferolu 100-200 mg raz lub dwa razy dziennie, nitinol 700-900 mcg dziennie, kwas askorbinowy 250 mg raz lub dwa razy dziennie, witaminy z grupy B (B1 -1,2 -2,1 mg w dziennie, B6 - 100-200 mg dziennie, B12 - 100-200 mg dziennie)

Fizjoterapia w pneumosklerozie

Głównym celem fizjoterapii w stwardnieniu płuc jest cofnięcie się i ustabilizowanie procesu w fazie aktywnej, aby osiągnąć ulgę w syndromie - być nieaktywnym.

Jeśli nie istnieje podejrzenie niewydolności płuc, zaleca się jonoforezę z nowokainą, chlorkiem wapnia, ultradźwiękami z nowokainą.

Na etapie kompensacji przydatne jest zastosowanie diatermii i induktometrii w klatce piersiowej. Jeśli pacjent ma słabo oddzieloną plwocinę, elektroforeza z jodem jest pokazana metodą Vermela. Przy złym odżywianiu - ogólne promieniowanie ultrafioletowe. Stosuje się również napromienianie klatki piersiowej lampą Solux codziennie lub co drugi dzień, ale jest mniej skuteczne.

Terapia tlenowa

Dobry efekt w stwardnieniu płuc uzyskuje się z tlenoterapii lub terapii tlenowej, która jest dostarczana do płuc w takim stopniu, że jest zawarta w atmosferze. Ta procedura wypełnia płuca tlenem, co poprawia metabolizm komórkowy.

Leczenie chirurgiczne stwardnienia płuc

Leczenie operacyjne pneumosklerozy przeprowadza się tylko miejscowymi postaciami w przypadku ropienia miąższu płucnego, z destrukcyjnymi zmianami w tkance płucnej, z marskością i zwłóknieniem płuc. Ten rodzaj leczenia polega na usunięciu uszkodzonego obszaru tkanki płucnej, w rzadkich przypadkach podejmuje się decyzję o usunięciu całego płuc.

Fizjoterapia

Fizykoterapia dla pneumosklerozy jest stosowana w celu poprawy funkcji oddychania zewnętrznego, twardnienia i wzmocnienia organizmu. W przypadku kompensowanej miażdżycy stosuje się specjalne ćwiczenia oddechowe. Ćwiczenia te powinny być proste, powinny być wykonywane łatwo, bez wysiłku, bez spowalniania oddechu, tempo powinno być średnie, a nawet powolne, rytmiczne, obciążenie powinno być stopniowo zwiększane. Sportowe ćwiczenia dozowane, pożądane jest wykonywanie na świeżym powietrzu. W przypadku ciężkiej rozedmy płuc, a także niewydolności krążeniowo-oddechowej, gimnastyka odbywa się w pozycji siedzącej, leżącej lub stojącej, powinna trwać od piętnastu do dwudziestu minut. W ciężkim stanie pacjenta, w temperaturze przekraczającej 37,5 ° C, powtarzana fizykoterapia krwioplucia jest przeciwwskazana.

Leczenie pneumosklerozy metodami ludowymi

Tradycyjna medycyna oferuje leczenie pneumosklerozy takimi recepturami:

• W termosie wlać jedną łyżkę jednego z ziół: pełzający tymianek, niebieski eukaliptus lub owies. Wlać pół litra wrzącej wody, pozostawić do zaparzenia na noc. Rano infuzję należy przefiltrować. Weź małe porcje w ciągu dnia, gorące.
• Wieczorem namocz wodę dokładnie umyte suszone owoce. Rano je je na pusty żołądek. Zrób to codziennie. Ten przepis działa przeczyszczająco, moczopędnie, pomagając w ten sposób zmniejszyć przekrwienie płuc.
• Dwie szklanki czerwonego wina + dwie łyżki miodu + dwie zgniecione liście aloesu byliny. Najpierw musisz wyciąć liście, spłukać pod bieżącą wodą, włożyć je do lodówki na dolną półkę na tydzień. Następnie miel, wymieszaj z miodem, dodaj wino i dokładnie wymieszaj. Podawał czternaście dni w lodówce. Codziennie do czterech razy jedna łyżka stołowa.

Leczenie pneumosklerozy w domu

Jeśli pacjent leczy pneumosklerozę w domu, wówczas głównym warunkiem pomyślnego leczenia może być ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarskich, a także monitorowanie jego stanu przez lekarza w warunkach ambulatoryjnych. Po prawej stronie terapeuty rejonowego lub pulmonologa, aby dokonać korekty w leczeniu, w zależności od stanu pacjenta. Podczas leczenia w domu konieczne jest wykluczenie czynnika, który wywołał lub może pogorszyć przebieg pneumosklerozy. Środki terapeutyczne powinny mieć na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się infekcji, a także proces zapalny w miąższu płuc.

Zapobieganie

Zaleca się, aby w zapobieganiu zwłóknieniu płuc zwracać uwagę na stan układu oddechowego. Podczas leczenia przeziębienia, zapalenia oskrzeli, ostrych infekcji wirusowych układu oddechowego i innych patologii układu oddechowego.

Konieczne jest również wzmocnienie układu odpornościowego, zastosowanie specjalnych środków w celu wzmocnienia - immunomodulatorów, utwardzenia ciała.

Stwardnienie płuc jest poważną chorobą, która charakteryzuje się długim przebiegiem, poważnymi powikłaniami. Ale prawie każdą chorobę można wyleczyć w odpowiednim czasie. Zadbaj o swoje zdrowie, nie noś choroby „na nogach”, skontaktuj się z ekspertami!

Prognoza

Dzięki szybkiemu wykrywaniu, leczeniu, przestrzeganiu wszystkich zaleceń, zdrowemu trybowi życia pacjent może czuć się normalnie, prowadzić aktywne życie.

Rokowanie dla zwłóknienia płuc jest związane z postępem uszkodzenia płuc i szybkością rozwoju niewydolności układu oddechowego i sercowego.

Złe rokowanie w przypadku pneumosklerozy może być związane z rozwojem „płuca komórkowego” i dodatkowym zakażeniem.

Jeśli utworzy się „płuco komórkowe”, niewydolność oddechowa może być poważniejsza, ciśnienie w tętnicy płucnej może wzrosnąć i może rozwinąć się serce płucne. Jeśli dojdzie do wtórnej infekcji, gruźlica, grzybice, śmierć jest możliwa.