Proces pielęgnacji zapalenia płuc

Zapalenie płuc to choroba charakteryzująca się uszkodzeniem tkanki płucnej. Istnieje kilka rodzajów zapalenia płuc, ale wszystkie wymagają zintegrowanego podejścia do leczenia. Niezbędne leki i zabiegi fizjoterapeutyczne przepisuje lekarz. Personel pielęgniarski monitoruje recepty lekarskie i zapewnia pacjentowi najlepsze warunki do powrotu do zdrowia.

Przypadki wymagające interwencji personelu pielęgniarskiego

Najczęściej zapalenie płuc wymaga hospitalizacji pacjenta. Ale w niektórych przypadkach, gdy choroba jest łagodna, leczenie można przeprowadzić w domu. Następnie musisz regularnie odwiedzać pacjenta przez pielęgniarkę. Ta opcja jest dopuszczalna dla nastolatków i dorosłych. Oprócz wieku i ciężkości choroby ważny jest ogólny stan zdrowia i obecność chorób współistniejących. Leczenie pod nadzorem pielęgniarki jest wskazane w następujących przypadkach zapalenia płuc:

• ogniskowa - jeśli opieki nie można zorganizować w domu lub u małych dzieci;
• krupowy lub płatowy - zapalenie obejmuje cały płat płucny, podczas gdy pacjent jest w ciężkim stanie;
• śródmiąższowe - zapalenie prowadzi do niewydolności oddechowej.

Etapy opieki pielęgniarskiej nad zapaleniem płuc

Proces pielęgnacji zapalenia płuc jest wykonywany etapami. To jedyny sposób, aby zapewnić jak najdokładniejszą opiekę nad zdrowiem pacjenta.

Historia bierze

Pierwszym etapem jest zebranie informacji o zapaleniu płuc pacjenta. Ustalone cechy choroby, czas jej trwania, leki, które zostały użyte do leczenia. Siostra przeprowadza badanie i wstępne badanie pacjenta: mierzy temperaturę ciała i ciśnienie, wykonuje uderzenia i osłuchiwanie układu oddechowego. Następujące objawy są alarmujące:

• gorączka i dreszcze;
• kaszel;
• brązowa plwocina;
• duszność, ból za mostkiem, kołatanie serca;
• bladość skóry, niebieski trójkąt nosowo-wargowy;
• letarg, utrata apetytu;
• oddychanie jest płytkie i jęczy, mogą być wilgotne rzędy;
• dodatkowe mięśnie biorą udział w ruchach oddechowych.

Do obowiązków siostry należy również zapisanie wyników poprzedniego badania: badanie krwi (ESR, liczba limfocytów) i zdjęcie rentgenowskie płuc (zwróć uwagę, która część jest dotknięta).

Ocena stanu

Na podstawie zebranych danych pielęgniarka ocenia stan pacjenta: identyfikuje problemy pacjenta i ich możliwe przyczyny. To determinuje jego dalsze działania. Zapalenie płuc może powodować następujące problemy u pacjenta:

• zatrucie ciała - wyraża się gorączką, zawrotami głowy, osłabieniem, niestrawnością;
• rozwój niewydolności oddechowej - tachykardia, duszność, ból w klatce piersiowej;
• Zaburzenia neurologiczne - zaburzenia snu, lęk spowodowany czasową niepełnosprawnością i brak jasnego zrozumienia choroby.

Jeśli nie zwracasz wystarczającej uwagi na istniejące problemy, mogą one prowadzić do poważniejszych powikłań: ostrej niewydolności sercowo-naczyniowej i oddechowej, przewlekłej postaci choroby.

Na podstawie wyników analizy pielęgniarka sporządza plan opieki nad pacjentem. Podczas manipulacji medycznych ocenia ich skuteczność i, jeśli to konieczne, koryguje plan leczenia.

Przygotowanie i wdrożenie planu leczenia

Na podstawie danych uzyskanych po pierwszych dwóch etapach siostra sporządza szczegółowy plan interwencji. Jego ogólnym celem jest poprawa stanu pacjenta i zapobieganie rozwojowi komplikacji. Konkretne cele zależą od problemów pacjenta. Może to być:

• ulga z duszności, ból w klatce piersiowej;
• normalizacja temperatury ciała;
• zakwestionować produktywny kaszel.

Dla każdej pozycji w planie wskazane są metody jej realizacji i ramy czasowe osiągnięć. Pielęgniarka ocenia stan pacjenta w czasie. Monitoruje zewnętrzne objawy choroby, wyniki badań, charakter przebiegu zapalenia płuc. W razie potrzeby pielęgniarka zwraca uwagę lekarza prowadzącego na zmiany stanu zdrowia pacjenta.

Ocena skuteczności terapii

Jeśli leczenie zostanie wybrane prawidłowo, a siostra zapewni odpowiednią opiekę pacjentowi, powrót do zdrowia następuje po 2 tygodniach. Jeśli tak się nie stanie, wymagana jest regulacja planu leczenia zapalenia płuc. Leki są wybierane przez lekarza, a pielęgniarka może jedynie zmienić dietę i aktywność pacjenta.

Po wypisie osoba powinna być monitorowana przez terapeutę w społeczności, aby uniknąć nawrotu choroby. Przywrócenie ciała po zapaleniu płuc następuje w ciągu roku. W szpitalu pielęgniarka wyjaśnia pacjentowi, że po wypisie potrzebuje dobrego odżywiania, umiarkowanej aktywności fizycznej, odmowy złych nawyków i przestrzegania zasad pracy i odpoczynku. Jeśli dziecko chorowało na zapalenie płuc, rodzice i miejscowy pediatra powinni zadbać o cechy jego powrotu do zdrowia po chorobie.

Główne obowiązki personelu pielęgniarskiego w zakresie zapalenia płuc

Siostra jest odpowiedzialna za monitorowanie schematu dziennego pacjenta, higieny, leków, wykonywania zabiegów fizjoterapii, zmiany stanu podczas leczenia i aktywnego odwiedzania pacjenta przez lekarza.

Siostra zapewnia, że ​​pacjent jest w sprzyjających warunkach. Sala szpitalna powinna być regularnie wentylowana. Konieczne jest, aby powietrze było ciepłe, ale wilgotne i świeże. Pacjenci z zapaleniem płuc powinni obserwować odpoczynek w łóżku. Pielęgniarka powinna nauczyć pacjenta rozluźnienia mięśni i odpoczynku. Jeśli dana osoba jest w ciężkim stanie i nie może samodzielnie zmienić pozycji ciała, to jest to odpowiedzialność personelu medycznego. U pacjentów z zapaleniem płuc głowa powinna być w stanie podwyższonym. Pielęgniarka osiąga to, regulując łóżko lub umieszczając poduszki.

Opieka pielęgniarska obejmuje zapewnienie higieny pacjenta. Każdego dnia siostra jest myta ciepłą wodą i myje się po toalecie. Utrzymuje również pościel i ubrania pacjenta w czystości. Aby pacjent nie miał zapalenia w jamie ustnej, jest on przetwarzany za pomocą słabego roztworu sody. Z pojawieniem się opryszczkowych wykwitów na ustach lub w nosie, należy stosować maść cynkową.

Procedury medyczne wykonywane przez siostrę z zapaleniem płuc obejmują:

1. Zastrzyki, infuzje.
2. Działania na gorączkę - pocieranie zimną wodą, obfity ciepły napój, chłodne powietrze w pokoju.
3. Drenaż postawy w przypadkach, gdy plwocina nie porusza się dobrze.
4. Oczyszczanie ust pacjenta z plwociny, jeśli nie może tego zrobić samodzielnie.
5. Ustawianie lewatywy na zaparcia, łączenie z pisuarem.
6. Postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza: tynki musztardowe, banki, okłady.

Ponadto pielęgniarka zapewnia, że ​​pacjent przyjmuje leki przepisane przez lekarza: antybiotyki, środki mukolityczne, leki przeciwgorączkowe, przeciwzapalne i inne. W przypadku nieprawidłowości w układzie sercowo-naczyniowym możliwe są wstrzyknięcia glikozydów nasercowych i glikokortykosteroidów.

W celu wyzdrowienia pacjent musi przestrzegać diety. Siostra zapewnia, że ​​pacjent pije wystarczającą ilość płynu - do 3 litrów dziennie. Może to być czysta woda, naturalny sok, sok, herbata z cytryną, bulionowe biodra. Musisz jeść często, ale stopniowo. Preferowane są bulion, gotowane mięso z kurczaka, ryby, warzywa, produkty mleczne. Jeśli pacjent nie ma apetytu, ilość pokarmu można zmniejszyć, zwiększając objętość płynu.

Ważnym miejscem w leczeniu zapalenia płuc jest gimnastyka oddechowa. Siostra uczy pacjenta specjalnych ćwiczeń i kontroluje ich realizację. Gimnastyka powinna być ćwiczona dwa razy dziennie. Gdy pacjent odzyskuje siły, zwiększa aktywność fizyczną: ćwiczenia i fizykoterapię.

Pomoc pielęgniarska jest niezbędna dla pacjentów obłożnie chorych. Ale pacjenci, którzy są w stanie zadbać o siebie, potrzebują opieki pielęgniarskiej. Pod kontrolą lekarzy choroba jest znacznie szybsza i łatwiejsza.

Opieka pielęgniarska nad zapaleniem płuc u osób dorosłych

1.3 Proces pielęgnacji zapalenia płuc

W swojej pracy pielęgniarka kieruje się postanowieniem dotyczącym placówki medycznej, departamentu, opisu stanowiska pracy, tego przepisu, dokumentów legislacyjnych i regulacyjnych Federacji Rosyjskiej dotyczących zdrowia publicznego, a także nakazów i instrukcji wyższych władz i urzędników.

Głównym zadaniem pielęgniarki jest zapewnienie wykwalifikowanej opieki pielęgniarskiej pacjentowi i jego rodzinie, w tym zapobieganie chorobom, opieka i pierwsza pomoc w nagłych wypadkach w okresie choroby i rehabilitacji.

Pielęgniarstwo jest integralną częścią procesu leczenia. Terminowe rozpoznanie choroby, właściwe leczenie i dobra opieka zapewniają zdrowie pacjenta. W swojej pracy pielęgniarka jest zobowiązana do przestrzegania zaleceń i zaleceń lekarzy, pod których kierownictwem pracuje.

W swojej codziennej pracy pielęgniarka ma następujące obowiązki:

Kiedy pacjent wchodzi do oddziału, sprawdza jakość leczenia sanitarnego pacjenta, pokazuje pacjentowi pokój i łóżko przychodzącemu pacjentowi, a jeśli to konieczne, uczestniczy w przenoszeniu go z noszy na łóżko lub odprowadza do łóżka;

Wprowadza przychodzących pacjentów z wewnętrznymi regulacjami i trybem separacji, monitoruje ich zgodność;

Monitoruje stan sanitarny na oddziałach, regularność ich wentylacji (w 7-8 h, 14-15 h, 21 - 22 h) i temperaturę powietrza (nie mniej niż 18-200 C);

Monitoruje przestrzeganie przez pacjentów zasad higieny osobistej i regularnej zmiany pościeli i bielizny;

Mierzy temperaturę ciała u pacjentów i umieszcza dane pomiarowe w karcie temperatury; zlicza częstotliwość tętna i oddechu, dzienną ilość moczu i plwociny; prowadzi antropometrię pacjenta;

Bierze udział w obchodzeniu się z lekarzem, informuje go o stanie pacjentów i ich przestrzeganiu

Naprawia instrukcje lekarza w kartach spotkań i ściśle je wypełnia (dystrybuuje leki, wykonuje zastrzyki, wkłada banki, tynki musztardowe, lewatywy, pijawki itp.);

Zbiera materiał biologiczny do wysyłki do laboratorium (mocz, plwocina, kał itp.);

Przygotowuje pacjentów do różnych badań i transportuje je do pomieszczeń diagnostycznych;

Nadzoruje przestrzeganie żywienia terapeutycznego pacjentów, prowadzi monitoring produktów;

Monitoruje prawidłową konserwację sprzętu medycznego i mebli;

Prowadzi dokumentację medyczną na zasadzie punkt po punkcie: tworzy porcjowane wymagania, pobiera próbki recept medycznych z historii medycznej, sporządza zapotrzebowanie na leki, sporządza podsumowanie

Stan pacjentów, wypełnia listę zapisów dotyczących przechowywania, listę leków A i B, dziennik wizyt i przeniesienie obowiązków;

W nagłych przypadkach zapewnia pierwszą pomoc;

Prowadzi pracę sanitarną i edukacyjną wśród pacjentów.

Proces pielęgniarski składa się z pięciu podstawowych kroków.

1. Egzaminy pielęgniarskie obejmują zbieranie informacji o stanie zdrowia pacjenta, które mogą być subiektywne i obiektywne.

Subiektywna metoda obejmuje badanie fizjologicznych, psychologicznych, społecznych danych o pacjencie; Odpowiednie dane środowiskowe. Źródłem informacji jest rozmowa z pacjentem, badanie, badanie wcześniej zarejestrowanych danych z dokumentacji medycznej, rozmowa z lekarzem i krewni pacjenta.

Metoda obiektywna obejmuje badanie fizyczne pacjenta, w tym ocenę i opis różnych parametrów (wygląd, stan świadomości, pozycja w łóżku, stopień uzależnienia od czynników zewnętrznych, kolor i wilgotność skóry i błon śluzowych, obecność obrzęku). Mierzą także wysokość pacjenta, określają masę jego ciała, mierzą temperaturę, liczą i oceniają liczbę ruchów oddechowych, puls, mierzą i oceniają ciśnienie krwi.

Badanie polega na przygotowaniu dokumentacji o otrzymanych informacjach i stworzeniu historii medycznej pielęgniarstwa, która jest protokołem prawnym - dokumentem niezależnej działalności zawodowej pielęgniarki.

2. Ustalanie problemów pacjenta. Wśród problemów pacjenta są istniejące i potencjalne. Istniejące problemy obejmują te, które obecnie niepokoją pacjenta.

Potencjalne są te, które jeszcze nie istnieją, ale mogą powstać z czasem. Zadaniem siostry jest określenie czynników, które przyczyniają się do rozwoju tych problemów lub powodują ich rozwój, ujawnia także mocne strony pacjenta, który może przeciwdziałać problemom.

Pacjent charakteryzuje się kilkoma problemami, zadaniem siostry jest określenie systemu priorytetów - pierwotnego i wtórnego. Najważniejsze priorytety to te, które mogą mieć szkodliwy wpływ na pacjenta.

Drugi etap kończy się ustaleniem diagnozy medycznej. Diagnoza medyczna koncentruje się na rozpoznaniu stanów patologicznych, a diagnoza pielęgniarska opiera się na opisie reakcji pacjentów na problemy zdrowotne.

3. Zdefiniuj cele opieki pielęgniarskiej i zaplanuj działania pielęgniarskie. Plan opieki pielęgniarskiej obejmuje cele operacyjne i taktyczne, których celem jest osiągnięcie pewnych długoterminowych lub krótkoterminowych wyników.

Przy formułowaniu celów należy wziąć pod uwagę działania (wyniki), kryteria (data, czas, odległość, oczekiwany wynik) i warunki (z czym i kim). Po ustaleniu celów i zadań opieki, działania pielęgniarki są nakierowane na opracowanie pisemnego przewodnika opieki, który wyszczególnia specjalne czynności pielęgniarki pod opieką zapisane w historii przypadku pielęgniarki.

4. Realizacja planowanych działań. Ten etap obejmuje środki podejmowane przez pielęgniarkę w celu zapobiegania chorobom, badania, leczenia i rehabilitacji pacjentów.

Istnieją trzy kategorie interwencji pielęgniarskich. Wybór kategorii zależy od potrzeb pacjentów.

Uzależniona interwencja pielęgniarska przeprowadzana jest na podstawie zaleceń lekarza i pod jego nadzorem.

Niezależna interwencja pielęgniarska obejmuje działania podejmowane przez pielęgniarkę z własnej inicjatywy, kierując się własnymi uwagami, bez bezpośredniej prośby lekarza. Na przykład szkolenie pacjentów w zakresie umiejętności higienicznych, spędzania czasu wolnego od pacjentów itp.

Współzależna interwencja pielęgniarska obejmuje wspólne działania siostry z lekarzem, a także z innymi specjalistami.

Dla wszystkich rodzajów interakcji odpowiedzialność siostry jest bardzo duża.

5. Ocena skuteczności opieki pielęgniarskiej. Ten etap opiera się na badaniu dynamicznych reakcji pacjentów na interwencje siostry. Źródłami i kryteriami oceny opieki pielęgniarskiej są następujące czynniki: ocena reakcji pacjenta na interwencje pielęgniarskie; ocena zakresu, w jakim osiągnięto cele pielęgniarskie; ocena skuteczności wpływu opieki pielęgniarskiej na stan pacjenta; aktywne poszukiwanie i ocena nowych problemów pacjentów.

Stwierdziliśmy zatem, że zapalenie płuc lub zapalenie płuc jest ostrym procesem zapalnym, w który zaangażowane są wszystkie elementy tkanki płucnej. A co najważniejsze - dotyczy to najmniejszych cząstek płuc - pęcherzyków (pęcherzyków), które są odpowiedzialne za wymianę gazu. Większość z nich to bakteryjne zapalenie płuc wywołane przez paciorkowce pneumo-gronkowcowe i inne bakterie, ale podczas epidemii grypy rozwija się również zapalenie płuc. Jest to poważny test nie tylko dla pacjentów, ale także dla personelu medycznego, którego pomyślny wynik zależy od terminowości diagnozy początku choroby, odpowiedniego leczenia i troskliwej opieki oraz opieki nad pacjentem. Dlatego prawidłowy, profesjonalny i terminowo zorganizowany proces pielęgniarski jest konieczny, aby zapobiec powikłaniom iw dużej mierze determinuje bezpieczne rokowanie.

Praca: Cechy pielęgniarstwa w zakresie zapalenia płuc u dorosłych w szpitalu

Rok pisania: 2015

Liczba stron: 32

Treść

Zapalenie płuc należy do najczęstszych chorób zakaźnych. Choroba zmienia swój wygląd z roku na rok, zarówno pod względem objawów klinicznych, jak i etiologii. Podczas rocznych epidemii około 10% światowej populacji cierpi na grypę, podczas gdy podczas pandemii liczba pacjentów wzrasta o 4-5 razy.

W Rosji rocznie rejestruje się około 50 milionów przypadków ARVI. Terminy pierwotne wirusowe, wirusowo-bakteryjne, wtórne bakteryjne zapalenie płuc na tle infekcji wirusowej układu oddechowego, jak również określenie zapalenia płuc wywołanego wirusami pozostają dyskusyjne, ale są szeroko stosowane w praktyce klinicznej i bieżących publikacjach.

W Europie częstość występowania zapalenia płuc wynosi od 2 do 15 przypadków na 1000 osób rocznie. Ogólny wskaźnik śmiertelności w przypadku zapalenia płuc wynosi 20–30 przypadków na 100 000 osób rocznie. Zapalenie płuc zajmuje 1 miejsce wśród przyczyn śmiertelności z powodu chorób zakaźnych i 6 miejsce - wśród wszystkich przyczyn śmiertelności. Trudno jest zweryfikować etiologię zapalenia płuc w ostrym okresie, dlatego ważnym zadaniem jest terminowa, probabilistyczna diagnoza etiologiczna choroby, a także wysoce profesjonalna opieka pielęgniarska nad pacjentami w szpitalu.

Cel pracy kursu - zbadanie cech pielęgniarstwa w zakresie zapalenia płuc u dorosłych w szpitalu.

Obiekt pracy - zapalenie płuc u dorosłych.

Przedmiot pracy - cechy aktywności pielęgniarskiej w zapaleniu płuc u dorosłych w szpitalu.

Cel wyznaczył następujące zadania:

Rozważ koncepcję zapalenia płuc i charakter choroby u dorosłych. Badanie współczesnych aspektów zapalenia płuc u dorosłych w szpitalu. Przeanalizuj problemy napotykane u pacjentów z zapaleniem płuc. Aby scharakteryzować rolę pielęgniarki w leczeniu zapalenia płuc u dorosłych w szpitalu.

Metody pracy kursu - analiza źródeł literackich i dokumentów na temat badania; analiza danych.

Struktura pracy obejmuje: wprowadzenie, główną część (dwa rozdziały), wnioski i listę odniesień.

Istota procesu pielęgniarskiego w zapaleniu płuc

Zapalenie płuc jest ciężką infekcją płuc. Towarzyszy temu duża liczba powikłań, ból i utrata sprawności.

Zapalenie układu oddechowego jest leczone w zależności od ciężkości, właściwości fizjologicznych i charakteru choroby. Jednak na każdym etapie wymaga procesu pielęgnacji zapalenia płuc. Lekarz i personel opracowują plan leczenia, a następnie pielęgniarka zapewnia niezbędną opiekę i monitoruje leki pacjenta.

Rodzaje zapalenia płuc wymagające pomocy pielęgniarskiej

Przy łagodnej chorobie leczenie można wykonać w domu, z okresowymi wizytami u pielęgniarki. Dotyczy to zarówno dorosłych, jak i dzieci.

Jednak w większości przypadków zapalenie płuc jest trudne i wymaga od pacjenta pozostania w szpitalu, gdzie otrzyma odpowiednią opiekę.

Przypadki, w których proces pielęgniarski jest koniecznie przypisany:

• dzieci do 3 lat;
• występowanie różnych komplikacji;
• niemożność zapewnienia właściwej opieki w domu;
• rozwój niewydolności płucnej;
• ognisko zapalenia wpływające na cały płat płuc;
• zaawansowany wiek;
• ciężkie choroby współistniejące.

Leczenie ambulatoryjne łagodnego zapalenia płuc można leczyć u starszych dzieci. Proces pielęgnacji jest wymagany dla następujących rodzajów stanów zapalnych:

1. Ogniskowy - u dziecka poniżej 5 lat proces zapalny rozprzestrzenił się na obszar nie większy niż 1 cm.
2. Zogniskowanie ogniskowe - dotyczy kilku stref tkanki płucnej.
3. Udostępnij - zapalenie rozprzestrzenia się na cały narząd. Często towarzyszy mu odurzenie. Charakterystyczny dla dzieci od 12 lat.
4. Ostre zapalenie płuc - wymaga natychmiastowej resuscytacji do szpitala.

Właściwa opieka pielęgniarki przyczynia się do szybkiego powrotu do zdrowia pacjenta i zmniejsza ryzyko powikłań.

Etapy opieki pielęgniarskiej nad pacjentem z zapaleniem płuc

Proces opieki podzielony jest na 5 etapów. Każdy z nich stanowi zestaw procedur i różne analizy ciała pacjenta.

Etap 1 - badanie pacjenta

Pierwszą rzeczą, jaką musi zrobić pielęgniarka, jest ustanowienie relacji zaufania z pacjentem. Następnie prosi pacjenta o objawy i możliwe przyczyny zapalenia płuc. Po, przeprowadza badanie zewnętrzne, mierząc temperaturę, ciśnienie krwi, częstość tętna i hałas w płucach.

Symptomy, na które pielęgniarka zwraca uwagę podczas badania:

• gorączka;
• zwiększona temperatura ciała bliska 39;
• szybki puls i oddech;
• kaszel z ciemną plwociną;
• brak apetytu, senność;
• sinica nosa i ust;
• ból w klatce piersiowej i kręgosłupie.

Ponadto siostra porównuje wyniki poprzednich testów, badań i zdjęć rentgenowskich. Ten etap określa czas trwania choroby, stosowane leki i cechy zapalenia płuc.

Etap 2 - ocena problemów pacjenta

Po przeanalizowaniu objawów i dolegliwości pacjenta siostra wyciąga wnioski na temat charakteru choroby i obecności powiązanych powikłań. W zależności od nich zostanie przepisany odpowiedni kurs leczenia.

• problemy z oddychaniem, ból w klatce piersiowej - niewydolność płucna;
• bezsenność, apatia lub, przeciwnie, podrażnienie - zaburzenia neurologiczne;
• trudności związane z przewodem pokarmowym, wymioty - zatrucie ciała;
• uporczywy suchy kaszel jest procesem drażliwym w jamie opłucnej.

Na tym etapie podstawowa diagnoza. Dokładniejsze określenie za pomocą dodatkowych analiz i ankiet.

Bardzo ważne jest zwrócenie uwagi na objawy powikłań, ponieważ ich ignorowanie może prowadzić do rozwoju poważnych chorób, takich jak ostre formy niewydolności i przewlekłe typy stanów zapalnych.

Etap 3 i 4 - opracowanie i wdrożenie planu leczenia

Na podstawie pierwszych dwóch etapów pielęgniarka określa plan dalszej opieki nad pacjentem. Przede wszystkim pacjentowi podaje się odpoczynek w łóżku z pełnym odpoczynkiem i przepisanym ścisłym lekiem pod nadzorem personelu medycznego.

Specjalna dieta jest przepisywana z kontrolą spożycia płynów i obecnością w diecie produktów mlecznych i roślinnych w celu wzmocnienia układu odpornościowego. Następnie pacjentowi przepisuje się terapię i leki.

Przede wszystkim pokazano, że pozbywają się:

• wysoka temperatura ciała;
• suchy kaszel;
• szybki oddech i ból w klatce piersiowej;
• powiązane komplikacje.

W przypadku, gdy pacjent nie radzi sobie z odkrztuszaniem plwociny, pielęgniarka pomaga mu szpatułką lub specjalnym sprayem. Jeśli występują problemy ze stołkiem, pojawia się wprowadzenie lewatyw. Ona koniecznie przeprowadza dezynfekcję jam oddechowych i, jeśli to konieczne, zapalne obszary skóry. Jeśli wystąpi jakikolwiek niedobór, pacjentowi podaje się niezbędne leki.

W trakcie choroby pielęgniarka zapewnia wentylację pomieszczenia i czystość pościeli.

Cały plan jest rejestrowany szczegółowo i modyfikowany zgodnie z poprawą lub pogorszeniem stanu pacjenta. W przypadku tych ostatnich pielęgniarka niezwłocznie przekazuje informacje lekarzowi prowadzącemu, który pomaga w procesie zdrowienia.

Etap 5 - analiza skuteczności leczenia

Terminowa opieka pielęgniarska i odpowiednio dobrany przebieg terapii zapewniają pacjentowi szybki powrót do zdrowia. Normalny czas na pozbycie się choroby to 2 tygodnie. Jeśli upłynął termin, a stan pacjenta nie poprawił się, plan się dostosowuje. Lekarz zmienia liczbę i rodzaj leków, pielęgniarka dokonuje zmian w diecie i aktywności pacjenta.

Po wypisie pacjent powinien być monitorowany przez lekarza przez kolejny rok, aby uniknąć nawrotu choroby. Pielęgniarka wyjaśnia mu specyfikę procesu rehabilitacji, zaleca specjalną dietę, schemat aktywności i odrzucenie złych nawyków.

Rodzice uczą się właściwej opieki nad dziećmi i definicji objawów nawrotów. Polecam także specjalne zajęcia w siłowni i odwiedzanie uzdrowisk.

Główne obowiązki personelu pielęgniarskiego

Każdy szpital powinien zapewnić zgodność z zasadami procesu opieki szpitalnej.

Opieka pielęgniarska obejmuje szereg procedur i obowiązków:

1. Pokój Zapewnia odpowiedni poziom temperatury i wilgotności. Wentylacja i czyszczenie są przeprowadzane regularnie.
2. Kontrola pozycji ciała. Pielęgniarka pomaga przyjąć niezbędną postawę, którą należy zmieniać co dwie godziny, aby uniknąć odleżyn. Górna część ciała powinna być podniesiona. Pielęgniarka uczy pacjenta prawidłowego oddychania, rozluźnienia mięśni i monitoruje odpoczynek w łóżku.

Procedury higieniczne. Personel szpitala musi monitorować ubranie i pościel pacjenta.

Dwa razy dziennie pacjent myje się ciepłą wodą z mydłem i monitoruje higienę rąk przed jedzeniem i po skorzystaniu z toalety.

Oprócz tych punktów obowiązki personelu obejmują wdrażanie procedur medycznych:

1. Wprowadzenie zastrzyków.
2. Wycieranie ciała i nakładanie lodu mocnym ciepłem.
3. Pomoc przy wyładowaniu plwociny.
4. Ustawianie lewatyw.
5. Stosowanie inhalatora.
6. Pisuar do karmienia.
7. Badanie ruchów oddechowych i ich ocena.
8. Wprowadzenie wstrzyknięcia domięśniowego.
9. W razie potrzeby inscenizowanie plastrów gorczycy, puszek i innych procesów gojenia.

Proces pielęgniarski w zapaleniu płuc jest szczególnie ważny dla pacjentów ze szczególnie ciężkimi postaciami choroby, którzy nie mogą samodzielnie zapewnić wszelkiej możliwej pomocy. Obejmują one również dzieci i osoby starsze.

Oferuje opiekę pielęgniarską dla małych dzieci

Dzieci cierpią bardziej na zapalenie płuc, więc potrzebują bardziej uważnego procesu, charakteryzującego się pewnymi cechami. Dzieci i dzieci do 3 lat należą do specjalnej kategorii.

Pielęgniarka powinna przede wszystkim doradzić rodzicom prawidłowy przebieg masażu, gimnastyki i oddychania.

Na etapie tworzenia planu leczenia pielęgniarka zaleca:

1. Często trzymaj dziecko w ramionach, zmień jego pozycję w łóżeczku.
2. Przynieś do szpitala więcej owoców, warzyw i węglowodanów.
3. W przypadku braku apetytu nie zmuszaj dziecka do jedzenia. W tym przypadku konieczne jest uzupełnienie braku jedzenia napojami mlecznymi, sokami i wodą.
4. Zapewnij dziecku odpoczynek w łóżku, tworząc wygodne środowisko. Przynieś swoje ulubione książki, gry.
5. Ostrzegaj rodziców o możliwych skutkach ubocznych leków.
6. Nie przewijaj zbytnio dziecka.
7. Przeprowadzić środki zapobiegawcze w celu wykrycia wzdęć, które powodują ucisk płuc.
8. Utrzymuj dziecko w czystości, monitoruj higienę.

W przypadku dzieci poniżej 3 roku życia konieczna jest obecność jednego z rodziców w szpitalu.

Zawiera procedury opieki domowej i rehabilitacji

Obowiązki pielęgniarki podczas leczenia ambulatoryjnego obejmują monitorowanie stanu pacjenta i utrzymywanie listy miejsc docelowych, gdzie odnotowuje się wszystkie zmiany. Jeśli to konieczne, może wprowadzić domięśniowo lek, udzielając pierwszej pomocy w rozwoju reakcji alergicznej.

Zabronione jest podawanie leków dożylnie w domu, ponieważ w niesterylnych warunkach zakażenie może przedostać się do krwiobiegu i rozwinie się zakażenie, które przerodzi się w niebezpieczną chorobę - posocznicę. Nie należy także kapać poza placówkę medyczną. Nieostrożne obchodzenie się z nim może spowodować zator powietrzny, a już może spowodować śmierć pacjenta.

Jednak pacjenci często zaniedbują te zasady i proszą o leczenie w domu. W rezultacie stwarza to zagrożenie nie tylko dla zdrowia, ale także dla życia pacjenta.

Po zakończeniu leczenia pacjent przechodzi kurs rehabilitacyjny, którego celem jest ogólne wzmocnienie organizmu i odporności. Główną rolą pielęgniarki jest fizjoterapia. Obejmuje to:

1. Dwutygodniowe kursy inhalacji z wodami chlorowodorowo-alkalicznymi.
2. Elektroforeza leków - wprowadzenie witamin do skóry za pomocą prądu elektrycznego.
3. Inhalacje dioksydynowe i ambrobenowe wykonywane za pomocą specjalnego urządzenia.

Takie procedury będą miały pozytywny wpływ na narządy oddechowe i plwocinę z płuc. Ich postęp jest monitorowany przez pielęgniarkę w sali fizjoterapeutycznej. Dziecko otrzymuje specjalną grupę do wychowania fizycznego w szkole, ćwiczenia są wyznaczane przez trenera.

Nawet przy odpowiednim planie leczenia stworzonym przez lekarza odzyskanie zdrowia bez dobrej opieki pielęgniarskiej jest niemożliwe. Idealny proces odbywa się pod nadzorem wykwalifikowanych specjalistów w szpitalnym szpitalu.

Cechy opieki pielęgniarskiej nad zapaleniem płuc u dorosłych w szpitalu

Współczesne aspekty leczenia zapalenia płuc u dorosłych w warunkach szpitalnych. Badanie częstości występowania zapalenia płuc według GKB nr 68. Cechy organizacji działań pielęgniarskich w oddziale płuc podczas opieki nad pacjentami z zapaleniem płuc.

Wysyłanie dobrej pracy w bazie wiedzy jest proste. Użyj poniższego formularza.

Studenci, doktoranci, młodzi naukowcy, którzy wykorzystują bazę wiedzy w swoich badaniach i pracy, będą ci bardzo wdzięczni.

Wysłany dalej http://www.allbest.ru//

Wysłany dalej http://www.allbest.ru//

Państwowa instytucja szkolnictwa zawodowego

Departament Zdrowia Miasta Moskwy

„Medical College numer 6”

KOŃCOWE PRACE KWALIFIKACYJNE

Temat WRC: Cechy opieki pielęgniarskiej nad zapaleniem płuc u dorosłych w szpitalu

Autor WRC: Natalia Alexandrovna Cherepnina

Specjalność: 34.02.01. Pielęgniarstwo, szkolenie podstawowe

Dyrektor WRC: Elena Smirnova

nauczyciel modułów zawodowych, najwyższa kategoria kwalifikacji

ROZDZIAŁ 1. TEORETYCZNE PODSTAWY LECZENIA PNEUMONII U DOROSŁYCH W WARUNKACH SZPITALNYCH

1.1 Zapalenie płuc i ich obraz kliniczny

1.2 Aktualne aspekty leczenia zapalenia płuc u dorosłych w warunkach stacjonarnych

1.3 Proces pielęgnacji zapalenia płuc

ROZDZIAŁ 2. DZIAŁALNOŚĆ PIELĘGNIARKI POD PNEUMONIĄ U DOROSŁYCH W WARUNKACH SZPITALNYCH

2.1 Badanie częstości występowania zapalenia płuc według GKB nr 68

2.2 Problemy z pacjentami z zapaleniem płuc

2.3 Badanie cech opieki pielęgniarskiej nad zapaleniem płuc u dorosłych w szpitalu

LISTA UŻYWANYCH ŹRÓDEŁ

DODATEK A Formularz wniosku dla pielęgniarek

ZAŁĄCZNIK B Plan opieki pielęgniarskiej

Zapalenie płuc jest jedną z najczęstszych chorób u ludzi i jest jedną z głównych przyczyn śmierci z powodu chorób zakaźnych. Według oficjalnych statystyk (Centralny Instytut Badawczy ds. Organizacji i Informatyzacji Opieki Zdrowotnej w Federacji Rosyjskiej), w 2015 r. W Federacji Rosyjskiej było 449,673 przypadków zapalenia płuc, co stanowi 3,8 among wśród osób powyżej 18 roku życia. Największą zapadalność na zapalenie płuc wśród dorosłych obserwowano w syberyjskich i dalekowschodnich okręgach federalnych (odpowiednio 4,31 i 4,40), a najmniejszą w południowym okręgu federalnym (3,09) [1].

Jest jednak oczywiste, że liczby te nie odzwierciedlają prawdziwej częstości występowania zapalenia płuc w Rosji, która według obliczeń sięga 14-15 ‰, a całkowita liczba pacjentów rocznie przekracza 1,5 miliona osób. Częstość występowania zapalenia płuc wynosi od 2 do 15 przypadków na 1000 osób rocznie. Ogólny wskaźnik śmiertelności w przypadku zapalenia płuc wynosi 20–30 przypadków na 100 000 osób rocznie [2].

Obecnie, zgodnie z klasyfikacją zapalenia płuc, biorąc pod uwagę warunki występowania, oprócz podziału zapalenia płuc na wspólnotowe i szpitalne, zapalenie płuc związane ze świadczeniem opieki medycznej dzieli się na osobną kategorię.

Liczne badania epidemiologiczne w Rosji i za granicą wykazały, że możliwe jest zapobieganie przedwczesnej zachorowalności i śmiertelności z powodu wielu chorób przewlekłych za pomocą skutecznych regularnych programów profilaktycznych. W krajach, w których aktywnie wdrażane są prace edukacyjne na temat profilaktyki pierwotnej oraz wdrażane są technologie edukacyjne w ramach programów rehabilitacyjnych dla pacjentów z grup ryzyka (Kanada, Wielka Brytania, USA, Finlandia), częstość występowania i zmniejszenie częstości nawrotów są wyraźnie widoczne. Główne elementy programów rehabilitacyjnych to trening fizyczny, edukacja profilaktyczna (edukacja na rzecz zdrowego stylu życia) i wsparcie psychologiczne.

Obecnie większość chorób przewlekłych nie może być wyleczona, ale można faktycznie kontrolować przebieg choroby i zapewnić zapobieganie powikłaniom, przedłużyć życie pacjentów i poprawić ich jakość. Jednak z powodzeniem zarządzać chorobami przewlekłymi nawet przy maksymalnym wykorzystaniu arsenału nowoczesnej medycyny, ale bez aktywnego udziału pacjenta jest niemożliwe. Szkolenie koncentruje się na pacjentach, pomaga im, a także ich rodzinom, zrozumieć przyczynę choroby, prowadzić zdrowy tryb życia, zapewnić właściwą opiekę.

W związku z powyższym określa się znaczenie tematu, jak również na wszystkich etapach rozwoju opieki zdrowotnej, kierunek prewencyjny w naszym kraju był i pozostaje podstawową zasadą i ideologią ochrony zdrowia ludzi.

Przedmiot badań - czynności pielęgniarki z zapaleniem płuc w szpitalu

Przedmiot badania - cechy opieki pielęgniarskiej nad zapaleniem płuc u dorosłych w szpitalu.

Cel badania - zbadanie cech opieki pielęgniarskiej nad zapaleniem płuc u dorosłych w szpitalu.

Zidentyfikuj cechy organizacji działań pielęgniarskich w oddziale płuc;

Zbadaj czynności pielęgniarki w opiece nad pacjentami z zapaleniem płuc;

Określ rolę pielęgniarki w zapobieganiu chorobom układu oddechowego;

Opracuj praktyczne zalecenia dla pacjentów z zapaleniem płuc. zapalenie płuc szpital pielęgniarstwo płucne

Praktyczne znaczenie pracy polega na możliwości wykorzystania jej wyników w organizowaniu ukierunkowanej pomocy dla pacjentów cierpiących na zapalenie płuc.

ROZDZIAŁ 1. TEORETYCZNE PODSTAWY LECZENIA PNEUMONII U DOROSŁYCH W WARUNKACH SZPITALNYCH

1.1 Zapalenie płuc i ich obraz kliniczny

Zapalenie płuc definiuje się jako ostrą chorobę zakaźną miąższu płucnego, zdiagnozowaną przez zespół zaburzeń oddechowych i zmiany naciekowe na radiogramie. Obecność znaków radiologicznych jest „złotym standardem” diagnostyki, ponieważ pozwala nie odnosić się do wirusowych uszkodzeń płuc w dolnych drogach oddechowych (zapalenie oskrzeli), dla których leczenie przeciwbakteryjne nie jest konieczne.

W ICD-10 zmiany płucne spowodowane czynnikami fizycznymi i chemicznymi oraz genezą alergiczną i naczyniową są wyłączone z kategorii „zapalenie płuc”.

ICD-10: J13 Zapalenie płuc wywołane przez Streptococcus pneumoniae; J14 Zapalenie płuc wywołane przez Haemophilus influenzae [Afanasyev-Pfeiffer Wand]; J15 Bakteryjne zapalenie płuc, gdzie indziej niesklasyfikowane; J17.0 Zapalenie płuc w chorobach bakteryjnych sklasyfikowanych gdzie indziej.

Skróty: ARVI - ostra infekcja wirusowa układu oddechowego, wentylacja mechaniczna - sztuczne oddychanie.

Zgodnie z rosyjskim konsensusem [1], w zależności od warunków zakażenia, zapalenie płuc dzieli się na nabyte przez społeczność (domową) i szpitalną (szpital), a u noworodków - na wewnątrzmaciczne (wrodzone) i nabyte (poporodowe); ten ostatni może być także poza szpitalem i wewnątrz szpitala.

Pod poznaniem społecznym rozumie się zapalenie płuc, które wystąpiło u osoby w normalnych warunkach jego życia, w szpitalu - zapalenie płuc, rozwinięte po 72 godzinach pobytu pacjenta w szpitalu lub w ciągu 72 godzin po wypisie ze szpitala.

Według danych klinicznych i radiologicznych rozróżnia się ogniskowe, ogniskowo-konfluentne, lobarne (lobarowe), segmentalne, śródmiąższowe zapalenie płuc.

Nie ma ciężkiego i ciężkiego zapalenia płuc, ciężkość jest spowodowana chorobą serca płuc, a także występowaniem powikłań. Głównymi powikłaniami są zapalenie opłucnej, zniszczenie płuc (ropień, wyprysk, odma opłucnowa), wstrząs zakaźny toksyczny.

Przy odpowiednim leczeniu większość niepowikłanego zapalenia płuc ustępuje w ciągu 2-4 tygodni i jest skomplikowana - w ciągu 1-2 miesięcy. Przewlekły przebieg jest diagnozowany w przypadkach, w których nie ma odwrotnej dynamiki procesu (zwykle segmentowej) w zakresie od 1,5 do 6 miesięcy.

Dane dotyczące częstości występowania wirusów w etiologii zapalenia płuc są ważne przy rozszerzonych kryteriach diagnostycznych [7]. Wiodąca rola wirusów w etiologii zapalenia oskrzelików, której nie towarzyszą nacieki lub ogniska w płucach, świadczy o ich udanym leczeniu bez antybiotyków [8]. Wśród zmian płucnych, którym towarzyszą zmiany ogniskowe lub naciekowe, 77-83% jest powodowanych przez patogeny bakteryjne [9, 14].

Dane dotyczące bakteryjnej etiologii zapalenia płuc podane poniżej są dość porównywalne, chociaż uzyskano je różnymi metodami wykrywania patogenu: w skrawkach płuc [11], w wysięku opłucnowym [12, 13], wykrywaniu chlamydii i mykoplazmy AT, pneumokokowych kompleksów immunologicznych [5, 7, 14, 15].

Zapalenie płuc, które rozwinęło się w szpitalu u osób, które wcześniej otrzymywały antybiotyki przez 4-6 tygodni, różni się etiologią od pozaszpitalnego zapalenia płuc.

Klinicznymi objawami zapalenia płuc są gorączka, duszność, kaszel i świszczący oddech - nie są bardzo specyficzne; obserwowane z ARVI.

Chociaż obecność gorączki niekoniecznie przemawia na korzyść zapalenia płuc, jej brak wyklucza zapalenie płuc.

Według badań przeprowadzonych przez WHO, najczęstszym zapaleniem płuc jest temperatura ciała powyżej 38 ° C przez 3 dni lub dłużej, duszność i cofanie się podatnych obszarów klatki piersiowej [11]. Obecność obturacji oskrzeli (świszczący oddech) z dużym prawdopodobieństwem wyklucza typowe pozaszpitalne zapalenie płuc i jest możliwa tylko w przypadku nietypowych postaci i zakażeń szpitalnych.

W przeciwieństwie do typowego zapalenia płuc, które występuje bez klinicznych i fizycznych objawów zapalenia oskrzeli, atypowemu zapaleniu płuc wywołanemu przez M. pneumoniae często towarzyszy rozległe zapalenie oskrzeli z obfitością drobnych pęcherzyków świszczącego oddechu, często asymetrycznych, które mają wartość diagnostyczną [4]. Zapalenie płuc wywołane przez C. pneumoniae, różni się niewiele od typowego zapalenia płuc, tylko zapalenie gardła, któremu towarzyszy zapalenie płuc, a także chrypka i zapalenie zatok, są notowane tylko stopniowo.

Skrócenie oddechu przy niskiej temperaturze ciała jest wiodącym objawem zapalenia płuc.

Etiologiczna struktura zapalenia płuc może się różnić w zależności od wieku pacjentów, ciężkości choroby, obecności współistniejącej patologii.

Kluczowymi czynnikami sprawczymi zapalenia płuc u młodych pacjentów bez chorób współistniejących z powodu łagodnej choroby są pneumokoki, nietypowe mikroorganizmy i ich kombinacje.

Najwyższą śmiertelność obserwuje się w zapaleniu płuc wywołanym przez K. pneumoniae, S. aureus, S. pneumoniae i Legionella spp.

Wewnątrz płucnych procesów destrukcyjnych - ropienia z tworzeniem byków lub ropni - występują w miejscu nacieków komórkowych w płucach wywołanych przez pewne serotypy pneumokoków, gronkowców, H. influenzae typu b, paciorkowców hemolizujących, pałeczek Pseudomonas. Naciek komórkowy rozwija się w pierwszych dniach choroby, więc stosowanie antybiotyków często nie wpływa na przebieg zdarzeń. Ropom płucnym towarzyszy utrzymująca się gorączka i leukocytoza aż do opróżnienia ropnia, co następuje albo w oskrzelach (z towarzyszącym zwiększonym kaszlem) albo w jamie opłucnej, powodując odma opłucnowa.

Zapaleniu płuc często towarzyszy zapalenie opłucnej syn-pneumonicznej, występujące jednocześnie z zapaleniem płuc. Zapalenie opłucnej metapneumonicznej występuje na tle odwrotnego rozwoju zapalenia płuc pod wpływem leczenia. Synpneumoniczne zapalenie opłucnej może wystąpić przy zapaleniu płuc wywołanym przez prawie każdą bakterię: z zakażeniem nabytym przez społeczność z pneumokokami, rzadziej H. influenzae typu b, z zakażeniem szpitalnym gronkowcem, rzadziej z beztlenowcami (Fusobacterium, Bacteroides, zwykle z combiococcus, z układem sercowo-płucnym, z układem sercowo-płucnym). Rzadko obserwowano mykoplazmę i zapalenie opłucnej adenowirusowej. Wysięk można określić tylko w zatoce kostno-przeponowej, ale może zajmować całą połowę jamy opłucnej, rzadziej obustronnie.

Przy odpowiednim leczeniu przeciwbakteryjnym wysięk traci swój ropny charakter, odwrotny rozwój zapalenia opłucnej idzie w parze z ustąpieniem zapalenia płuc, ale całkowita resorpcja jest często opóźniona do 3-4 tygodni lub dłużej. Przy nieodpowiedniej terapii wysięk surowiczo-włóknisty może stać się ropny, zwiększając swoją objętość.

Metapneumoniczne zapalenie opłucnej zwykle występuje w przypadku pneumokoków, rzadziej w przypadku zakażenia hemofilią.

Surowy wysięk włóknikowy pojawia się na tle odwrotnego rozwoju zapalenia płuc po 1-2 dniach normalnej lub podgorączkowej temperatury ciała. Jednocześnie pacjent z zapaleniem opłucnej zatokowej ujawnia wzrost objętości wysięku w przypadku utraty ropnego charakteru: po wielokrotnym nakłuciu uzyskuje się klarowną ciecz (czasami z płatkami fibrynowymi). Metapneumoniczne zapalenie opłucnej często rozwija się równolegle z destrukcyjnymi zmianami w tkance płucnej.

W rozwoju zapalenia opłucnej metapneumonicznej główną rolę odgrywają procesy immunopatologiczne: z nadmiarem Ar na tle rozpadu komórek drobnoustrojów powstają kompleksy immunologiczne w jamie opłucnej, która jest organem uderzeniowym [4].

Zapalenie opłucnej metapneumonicznej charakteryzuje się wysoką gorączką (39,5–40 ° C), wyraźnym naruszeniem ogólnego stanu i całkowitą odmową jedzenia. Czas trwania gorączki wynosi średnio 7 dni (od 5 do 10 dni), terapia antybakteryjna nie ma na nią wpływu („gorączka wolna od zarazków”). Gdy promieniowanie rentgenowskie określiło obfity wysięk, odkładanie fibryny powoduje pionową granicę wzdłuż krawędzi żebrowej. W przypadku Echo KG i EKG niektóre osoby wykazują oznaki wysięku w jamie osierdziowej. Usunięcie wysięku w pierwszych dniach prowadzi do jego ponownego nagromadzenia; od 3-4 dni do wysięku często zawodzi z powodu wytrąconej fibryny. W tym okresie wzrasta deformacja klatki piersiowej. Fibryna jest wchłaniana powoli, zwykle w ciągu 6-8 tygodni ze względu na niską aktywność fibrynolityczną krwi, co jest typowe dla tej postaci zapalenia opłucnej.

Pyopneumothorax jest wynikiem przebicia ropnia lub bulwy płucnej do jamy opłucnej z nagromadzeniem ropnego wysięku i jamy powietrznej nad nim. W obecności mechanizmu zastawki wzrost ilości powietrza w jamie opłucnej prowadzi do przemieszczenia śródpiersia. Pyopneumothorax zwykle rozwija się ostro - występuje wyraźny zespół bólowy, duszność, niewydolność oddechowa. Przy intensywnej odma opłucnowa konieczna jest pilna dekompresja. Czasami odma opłucnowa rozwija się subtelnie, opróżnianie ropnia prowadzi do przejściowego obniżenia temperatury ciała i poprawy ogólnego stanu; jednak po 1-2 dniach stan ponownie się pogarsza z powodu zaangażowania w proces zapalny opłucnej.

1.2 Aktualne aspekty leczenia zapalenia płuc u dorosłych w warunkach stacjonarnych

Przez pierwsze kilka dni pacjentowi zaleca się odpoczynek w łóżku, odpoczynek, staranną opiekę i obserwację medyczną. Pacjent potrzebuje lekkiej diety, składającej się z wzbogaconej żywności, a także częstego, obfitego picia. Poważnie chorych pacjentów należy częściej odwracać w łóżku, aby zapobiec zastojowi w płucach i ułatwić wyładowanie plwociny w płucach. Niezbędne jest pilnie przepisane leczenie przeciwbakteryjne. W obecności lobarnego zapalenia płuc zaleca się domięśniowe wstrzyknięcie półsyntetycznych penicylin: ampioks, metycylina, karbenicylina.

Zaleca się proste sulfonamidy: etazol, norsulfazol, sulfadimezynę lub łączone, na przykład, Biseptol. Trzy dni po poprawie stanu, gdy temperatura wraca do normy, leczenie antybiotykami zostaje przerwane.

Ocena poprawności pierwotnego przeciwbakteryjnego leczenia zapalenia płuc jest przeprowadzana 2-3 dni po jego rozpoczęciu. Oznaki skuteczności wybranego środka przeciwbakteryjnego - zmniejszenie wysokości gorączki; redukcja zatrucia i duszności; poprawa ogólnego samopoczucia pacjenta. Jeśli pacjent ma wysoką temperaturę ciała, nie zmniejsza upojenia, pogarsza stan ogólny, wówczas ten środek przeciwbakteryjny jest uważany za nieskuteczny. W takim przypadku należy zmienić antybiotyk i kontynuować leczenie pacjenta w szpitalu.

Aby zmniejszyć objawy zapalenia, wyeliminować ból w klatce piersiowej, stosować leki przeciwzapalne, przepisać umiarkowane dawki kwasu acetylosalicylowego.

Aby wyeliminować ciężką gorączkę, pacjent otrzymuje inhalację z nawilżonym tlenem i przepisani są analitycy oddechowi. Jeśli to konieczne, leki przeciwhistaminowe mogą być przepisywane na gorączkę.

Pacjenci muszą podawać leki wykrztuśne. Według wskazań - dożylne podanie roztworu aminofiliny w ciągu 10-15 dni. Następnie przechodzą na aminofilinę w postaci tabletki. W ciężkiej tachykardii pacjentowi przepisuje się terapię kardiotoniczną.

Tabela 1.1 - Program empirycznej antybakteryjnej terapii szpitalnego zapalenia płuc w oddziałach ogólnych

Opieka pielęgniarska nad zapaleniem płuc

Zapalenie płuc to zapalenie tkanki płuc. Większość jego typów można leczyć tylko w warunkach szpitalnych. Plan leczenia pacjenta jest opracowywany przez lekarza, a opieka pielęgniarska nad zapaleniem płuc pomaga go wdrożyć.

Rodzaje zapalenia płuc wymagające opieki pielęgniarskiej

Proces pielęgniarski w zapaleniu płuc jest konieczny w przypadku jego wystąpienia w dzieciństwie i starości, gdy pojawiają się powikłania, ciężka postać jego występowania, obecność chorób towarzyszących. Potrzeba opieki pielęgniarskiej, w zależności od formy zapalenia płuc:

• ogniskowe zapalenie powierzchni nie większe niż 1 cm u dziecka w wieku poniżej 5 lat;
• ogniskowo-konfluentny - obecność kilku zmian;
• lobar - rozprzestrzenianie się zapalenia w całym ciele;
• ostra - potrzebna jest pilna opieka.

Główne etapy opieki nad pacjentem

Stopniowa opieka zapewnia kontrolę zdrowia pacjenta. Każdy etap procesu pielęgniarskiego w zapaleniu płuc składa się z określonych metod diagnostycznych, metod leczenia i innych manipulacji.

Badanie pacjenta

Na tym etapie pacjent jest pierwszym wsparciem pielęgniarskim, jest znajomy. Pacjent pyta o lokalizację toalety, jadalni, gabinetów lekarskich i możliwość wezwania pomocy do specjalisty. Po umieszczeniu na oddziale pacjent musi podpisać arkusz za zgodą na badanie lekarskie i leczenie, które zawiera wszystkie zobowiązania obu stron.

Badanie rozpoczyna się od zebrania historii medycznej i skarg. Siostra powinna dowiedzieć się od pacjenta następujących informacji:

• obecność przewlekłych chorób - gruźlicy, zapalenia wątroby, kiły i zakażenia HIV ma szczególny wpływ na przebieg zapalenia płuc;
• leczenie farmakologiczne w chwili obecnej;
• potrzeba regularnych leków - w celu utrzymania dobrego samopoczucia w cukrzycy, zaburzeniach ciśnienia itp.;
• obecność alergii;
• nadużywanie złych nawyków;
• zaburzony sen lub stolec;
• strach przed krwią;
• zwiększona wrażliwość na światło.

Pod koniec rozmowy diagnozuje się siostrę, która obejmuje choroby współistniejące i objawy zapalenia płuc. Wskazane są także indywidualne cechy pacjenta, które mogą wpływać na dalsze leczenie - częste migreny, obecność alergii, zwiększona nerwowość drażliwa.

Objawy zapalenia płuc, określone podczas badania przez pielęgniarkę:

• gorączkowy stan;
• wysoka temperatura ciała;
• kaszel, wydzielina ciemnej plwociny;
• zwiększone tętno;
• nierówny oddech;
• ogólna słabość i złe samopoczucie;
• ból w klatce piersiowej.

Zgodnie z wynikami badania przeprowadzonego przez pielęgniarkę, wcześniejszych analiz i innych skarg pacjenta lekarz określa ciężkość choroby i charakterystykę jej przebiegu.

Ocena zidentyfikowanych problemów

Następny etap opiera się na informacjach otrzymanych przez siostrę w diagnozie pacjenta. Aby poprawić jego stan, zapalenie płuc jest zalecane leczenie objawowe. Obejmuje stosowanie środków przeciwbólowych, przeciwgorączkowych, leków moczopędnych. W przypadku ciężkiej duszności, specjalny inhalator tlenowy jest instalowany przez interwencję pielęgniarską, co ułatwia oddychanie.

Przybliżony kurs terapeutyczny określa ustalona podstawowa diagnoza. Bardziej dokładny typ choroby jest wykrywany podczas badań diagnostycznych. Na tym etapie siostra określa choroby współistniejące lub objawy wymagające dodatkowej terapii. Zapaleniu płuc mogą towarzyszyć następujące powikłania:

• zatrucie - objawiające się zawrotami głowy, niestrawnością, nudnościami, wymiotami;
• niewydolność oddechowa - tachykardia, silny ból w klatce piersiowej, duszność;
• zaburzenia neurologiczne - zwiększony niepokój, zaburzenia snu, lęk przed chorobą.

W przypadku braku leczenia tych chorób i objawów mogą wystąpić powikłania prowadzące do przewlekłej postaci choroby. W niektórych przypadkach, przy braku interwencji lekarskich i pielęgniarskich, może wystąpić niewydolność sercowo-naczyniowa i płucna, ataki paniki i zaburzenia przewodu pokarmowego.

Opracowanie i wdrożenie planu leczenia

Po pierwszych dwóch etapach interwencji pielęgniarskiej w zapaleniu płuc ostatecznie określa się przebieg leczenia. Pacjentowi zaleca się pozostanie w łóżku, odpoczynek, przyjmowanie przepisanych leków. Terapia ma na celu obniżenie temperatury, eliminację kaszlu, złagodzenie bólu. Jeśli kaszel jest suchy, przepisuje się środki na poprawę wypływu plwociny.

Pomoc pielęgniarska może pomóc w trudnościach z odkrztuszaniem siebie. W tym celu używane są specjalne szpatułki lub puszki. Siostra ma obowiązek pomagać w innych problemach - w przypadku naruszenia fotela wykonuje lewatywę, a w przypadku zapalenia skóry wykonuje otarcie. W razie potrzeby wprowadza się dodatkowe leki w celu poprawy samopoczucia.

Odżywianie dla zapalenia płuc jest regulowane przez personel medyczny i siostrę - pacjentowi oferowane są dania z dużą ilością produktów mlecznych, warzyw i owoców. Taka dieta wzmacnia układ odpornościowy i sprzyja regeneracji. W przypadku upojenia alkoholowego jest on ściśle ograniczony i reprezentuje spożycie płynnych zup i zbóż bez mleka, napojów owocowych i wywarów ziołowych. W ciężkich przypadkach przepisuje się głód - siostra wspiera organizm poprzez dożylny wlew roztworów odżywczych.

Opieka pielęgniarska nad pacjentem na tym etapie:

• utrzymanie klimatu i czystości na oddziale;
• wiadomość o rozpoczęciu procedur medycznych;
• monitorowanie pozycji pacjenta - musi być okresowo przewracane
• terminowe czyszczenie urządzeń medycznych do użytku osobistego;
• stymulowanie aktywności pacjenta w zależności od wieku i ciężkości choroby;
• nauczanie pacjenta właściwego oddychania;
• procedury higieniczne lub przypomnienie ich potrzeby.

Analiza skuteczności terapii

Szybkość powrotu do zdrowia zależy od aktywności pielęgniarki i poprawności wybranego leczenia. Jeśli spełnione są wszystkie warunki, zapalenie płuc ustępuje 2 tygodnie po rozpoczęciu terapii w warunkach szpitalnych. W przypadku braku poprawy, kurs leczenia jest dostosowywany przez lekarza - dawkowanie leków, odżywianie, częstotliwość i rodzaj zmiany fizjoterapii. Opieka pielęgniarska dotyczy jedynie opieki nad pacjentem i monitorowania procedur.

Często skuteczność leczenia zapalenia płuc zależy od wsparcia pielęgniarskiego. Kiedy ustala się zaufanie, pacjenci mogą narzekać na pogorszenie się ich stanu zdrowia, lekarze często nic o tym nie mówią. Najczęściej siostra skarży się na brak efektu terapii, pojawienie się zaparcia, duszności i nieustający ból w klatce piersiowej.

Po pełnym wyleczeniu pacjent zostaje zwolniony. Aby zapobiec nawrotom zapalenia płuc, zaleca się regularne badania przez cały rok. Oprócz podtrzymania procesu regeneracji lekarz może przepisać kurs leków immunostymulujących i kompleksów witaminowych, zalecić zmiany stylu życia - powinieneś zrezygnować ze złych nawyków, regularnie wykonywać gimnastykę. Okresowy zabieg sanatoryjny będzie miał dobry efekt.

Obowiązki pielęgniarki

Pielęgniarka powinna wykonywać następujące codzienne obowiązki:

• sprawdzenie stanu pacjenta, znajomość rutynowych czynności szpitala przy przyjęciu;
• do monitorowania stanu sanitarnego oddziałów szpitalnych, regularnego czyszczenia i wentylacji;
• zbieranie biomateriałów do diagnostyki (kał, mocz, krew);
• zmiana pościeli w razie potrzeby;
• pomiar temperatury ciała, pulsu, oddychania, ilości plwociny pacjenta, rejestrowanie danych w arkuszu szpitalnym;
• informowanie lekarza o stanie pacjentów;
• transport pacjentów do pomieszczeń proceduralnych lub diagnostycznych;
• dystrybucja leków;
• niektóre zabiegi medyczne - wstrzykiwanie zastrzyków, tynki musztardowe, puszki, lewatywy;
• prowadzenie ewidencji wydawania narkotyków i ceł;
• udzielanie pierwszej pomocy w nagłych wypadkach.

U dzieci zapalenie płuc jest cięższe, dlatego młodzi pacjenci wymagają specjalnej opieki. Pielęgniarka powinna zwracać największą uwagę na niemowlęta i dzieci poniżej trzeciego roku życia. Taka opieka pielęgniarska obejmuje następujące zalecenia dla rodziców:

• częściej biorą dziecko w ramiona;
• karmić dużo owoców;
• nie zmuszaj dziecka do karmienia;
• Nie przewijaj się mocno;
• monitorować higienę dziecka.

Pielęgniarka ostrzega dorosłych o możliwych skutkach ubocznych terapii, zapobiega wzdęciom. Wielu młodych rodziców ma negatywny stosunek do dużej liczby leków w okresie niemowlęcym - w tym przypadku opieka pielęgniarska polega na przekonaniu o poprawności i konieczności przyjmowania leków w leczeniu zapalenia płuc.

Terapeutyczne ćwiczenia oddechowe

Z jego pomocą poprawia się proces wymiany gazu w płucach, poprawia się miejscowe krążenie krwi i przywracane są funkcje naczyń włosowatych. Łagodzi zadyszkę w zapaleniu płuc, poprawia funkcjonowanie układu oddechowego, wzmacnia lokalne mięśnie i rozluźnia mięśnie ciała. Prowadzenie takiej gimnastyki pod nadzorem wsparcia pielęgniarskiego przyspiesza proces gojenia. Ćwiczenia mają przeciwwskazania:

• wysoka gorączka;
• gorączka;
• zatrucie;
• niewydolność serca;
• ciężka słabość;
• obecność zakażenia HIV;
• choroby onkologiczne.

Z reguły pielęgniarka poleca ją pacjentom na początku powrotu do zdrowia. Kontroluje częstotliwość i dokładność jego wdrożenia. Ćwiczenia należy wykonywać, siedząc lub leżąc na łóżku, bez pośpiechu. Interwencja pielęgniarska w tym czasie polega na kontrolowaniu tętna - nie powinna się zwiększać.

Ćwiczenia oddechowe na zapalenie płuc należy wykonywać trzy razy dziennie przez 10-15 minut. W procesie regeneracji siostra może dodać chodzenie podczas oddychania - wtedy czas trwania ćwiczenia wzrasta do 20–30 minut.

• oczyszczający oddech - głęboki oddech trwa kilka sekund, po czym powietrze jest wypychane przez usta krótkimi szarpnięciami;
• z mocno ściśniętymi ustami - głęboki oddech w nosie, wydech w ustach po kilku sekundach, bez rozluźniania warg;
• Wymowa dźwięków jest taka sama jak oddech oczyszczający, ale kiedy wydychasz, musisz wydawać krótkie dźwięki.

Każde ćwiczenie należy powtórzyć 8-10 razy.