Zakażenie paciorkowcami: przyczyny, objawy, diagnoza, sposób leczenia

Zakażenie paciorkowcami to seria patologii o etiologii bakteryjnej z różnymi objawami. Czynnikiem wywołującym chorobę jest paciorkowiec, który można znaleźć w środowisku - glebie, roślinach i na ludzkim ciele.

Paciorkowce hemolityczne powodują infekcje, które powodują różne patologie - szkarlatynę, róży, zapalenie migdałków, ropnie, czyraki, zapalenie ucha środkowego, zapalenie szpiku, zapalenie wsierdzia, reumatyzm, zapalenie kłębuszków nerkowych, zapalenie płuc, posocznicę. Choroby te mają bliski związek ze względu na wspólny czynnik etiologiczny, podobne zmiany kliniczne i morfologiczne, wzorce epidemiologiczne, powiązania patogenetyczne.

Grupy paciorkowców

W zależności od rodzaju hemolizy czerwonych krwinek - czerwonych krwinek, paciorkowce dzieli się na:

• Zielony lub alfa-hemolityczny - Streptococcus viridans, Streptococcus pneumoniae;
• Beta-hemolizujący - Streptococcus pyogenes;
• Nie-hemolityczny - Streptococcus anhaemolyticus.

Medycznie znaczące są paciorkowce beta-hemolizujące:

1. Streptococcus pyogenes - Streptococcus grupa A, która jest czynnikiem wywołującym zakaźne zapalenie migdałków u dzieci, jak również reumatyzm i zapalenie kłębuszków nerkowych.
2. Streptococcus pneumoniae - pneumokoki - patogeny zapalenia płuc lub zapalenia zatok.
3. Streptococcus faecalis i Streptococcus fekalia to enterokoki, które powodują zapalenie wsierdzia i ropne zapalenie otrzewnej.
4. Streptococcus agalactiae jest paciorkowcem grupy B, który powoduje choroby układu moczowo-płciowego lub poporodowe zapalenie śluzówki macicy.

Nie hemolityczne lub zielone paciorkowce są mikroorganizmami saprofitycznymi, które rzadko powodują chorobę u ludzi.

Oddzielnie izoluje się paciorkowce ciepłolubne, które należą do grupy bakterii kwasu mlekowego i są wykorzystywane w przemyśle spożywczym do wytwarzania produktów kwasu mlekowego. Ponieważ mikrob trawi laktozę i inne cukry, jest on stosowany w leczeniu osób z niedoborem laktazy. Termofilne paciorkowce mają działanie bakteriobójcze przeciwko niektórym patogennym mikroorganizmom i są również stosowane w celu zapobiegania niedomykalności u noworodków.

Etiologia

Czynnikiem wywołującym zakażenie paciorkowcami jest paciorkowiec beta-hemolizujący, zdolny do niszczenia czerwonych krwinek. Paciorkowce są bakteriami kulistymi - ziarniakami Gram-dodatnimi, zlokalizowanymi w rozmazie w postaci łańcuchów lub par.

Czynniki patogenności drobnoustroju:

• Streptolizyna - trucizna niszcząca komórki krwi i serca,
• Erytrogenność szkarłatna jest toksyną, która rozszerza naczynia włosowate i sprzyja powstawaniu szkarłatnej wysypki,
• Leukocidin - enzym niszczący leukocyty i powodujący dysfunkcję układu odpornościowego,
• Nekrotoksyna,
• Śmiertelna toksyna
• Enzymami, które zapewniają penetrację i rozprzestrzenianie się bakterii w tkankach, są hialuronidaza, streptokinaza, amylaza, proteinaza.

Paciorkowce są odporne na ogrzewanie, zamrażanie, suszenie i są bardzo wrażliwe na działanie chemicznych środków dezynfekujących i antybiotyków - penicyliny, erytromycyny, oleandomycyny, streptomycyny. Mogą długo utrzymywać się w kurzu i na otaczających obiektach, ale jednocześnie stopniowo tracą swoje właściwości patogenne. Enterokoki są najbardziej opornymi ze wszystkich drobnoustrojów w tej grupie.

Paciorkowce są fakultatywnymi beztlenowcami. Bakterie te są nieruchome i nie tworzą zarodników. Rosną tylko na selektywnych podłożach przygotowanych z dodatkiem surowicy lub krwi. W bulionie cukrowym tworzy się wzrost dolnej ściany, a na gęstym podłożu - małe, płaskie, przezroczyste kolonie. Bakterie chorobotwórcze tworzą strefę przezroczystej lub zielonej hemolizy. Prawie wszystkie paciorkowce są biochemicznie aktywne: fermentują węglowodany, tworząc kwas.

Epidemiologia

Źródłem zakażenia jest chory lub bezobjawowy nosiciel bakterii.

Sposoby zakażenia paciorkowcami:

1. Kontakt,
2. W powietrzu
3. Jedzenie,
4. Seksualny,
5. Zakażenie układu moczowo-płciowego, gdy higiena osobista nie jest przestrzegana.

Najbardziej niebezpieczne dla innych są pacjenci z paciorkowcowymi zmianami w gardle. Podczas kaszlu, kichania mówiące drobnoustroje dostają się do środowiska zewnętrznego, wysychają i krążą w powietrzu wraz z pyłem.

Przy paciorkowcowym zapaleniu skóry rąk bakterie często wchodzą w pożywienie, rozmnażają się i uwalniają toksyny. Prowadzi to do rozwoju zatrucia pokarmowego.

Streptococcus w nosie powoduje nieżyt nosa z charakterystycznymi objawami i przewlekłym przebiegiem.

Zakażenie gronkowcem często rozwija się na tle ciężkich chorób przewlekłych:

• Patologia endokrynologiczna,
• Zakażenia chlamydiami i mykoplazmami,
• Dysfunkcja jelit.

Zakażenie paciorkowcami charakteryzuje się uniwersalną podatnością i sezonowością. Patogenne paciorkowce zazwyczaj dotykają dzieci i młodzież na zimno - jesienią i zimą.

Patogeneza

Streptococcus wchodzi do ludzkiego ciała i tworzy ognisko zapalne w miejscu jego wprowadzenia. Przy pomocy enzymów i czynników chorobotwórczych drobnoustrój przenika do krwi i limfy, rozprzestrzenia się do narządów wewnętrznych i powoduje rozwój w nich patologii. Zapaleniu serca, kości lub płuc zawsze towarzyszy regionalne zapalenie węzłów chłonnych.

Toksyny paciorkowcowe powodują zatrucie, zespoły dyspeptyczne i alergiczne, które objawiają się gorączką, wymiotami i nudnościami, bólem głowy, dezorientacją. Błona komórkowa bakterii jest postrzegana przez własny układ odpornościowy jako alergen, który prowadzi do uszkodzenia tkanki nerki, serca, stawów i rozwoju zapalenia autoimmunologicznego - kłębuszkowego zapalenia nerek, reumatoidalnego zapalenia stawów i zapalenia wsierdzia.

Symptomatologia

Czynnikiem wywołującym zakażenie paciorkowcami jest paciorkowiec beta-hemolizujący z grupy A, który powoduje zlokalizowane postacie narządów laryngologicznych - zapalenie gardła, ból gardła, szkarłatna szkarłat, zapalenie gruczołowe, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok.

Paciorkowce u dorosłych

Zakażenie paciorkowcowe gardła występuje u dorosłych w postaci zapalenia migdałków lub zapalenia gardła.

Zapalenie gardła jest ostrą chorobą zapalną błony śluzowej gardła o etiologii wirusowej lub bakteryjnej. Zapalenie gardła wywołane przez paciorkowce charakteryzuje się ostrym początkiem, krótką inkubacją i intensywnym bólem gardła.

Choroba zaczyna się od ogólnego złego samopoczucia, niskiej gorączki, mrożenia. Ból gardła jest tak silny, że pacjenci tracą apetyt. Mogą wystąpić objawy niestrawności - wymioty, nudności, ból w nadbrzuszu. Zapaleniu etiologii paciorkowców gardła zazwyczaj towarzyszy kaszel i chrypka.

W przypadku wykrycia faryngoskopii błony śluzowej gardła z obrzękiem i obrzękiem z przerostem migdałków i węzłów chłonnych, które są pokryte kwitnieniem. Jasne czerwone pęcherzyki pojawiają się w błonie śluzowej jamy ustnej i gardła, przypominając bajgiel w kształcie. Następnie występuje wyciek z nosa z maceracją skóry pod nosem.

Zapalenie gardła wywołane przez paciorkowce trwa krótko i samoistnie. Rzadko występuje u dzieci w wieku poniżej 3 lat. Zwykle choroba dotyka ludzi starszych i młodych, których ciało jest osłabione przez długotrwałe choroby bieżące.

Powikłania zapalenia gardła to:

1. Ropne zapalenie ucha środkowego,
2. Ropień Paratonsillar,
3. Zapalenie zatok
4. Zapalenie węzłów chłonnych;
5. Odległe ogniska ropnego zapalenia - zapalenie stawów, zapalenie szpiku.

Streptococcus w gardle powoduje również ostre zapalenie migdałków, które w przypadku braku odpowiedniego i odpowiedniego leczenia często staje się przyczyną chorób autoimmunologicznych - zapalenia mięśnia sercowego i zapalenia kłębuszków nerkowych.

Czynniki przyczyniające się do rozwoju dławicy paciorkowcowej:

• Osłabienie lokalnej obrony immunologicznej,
• Zmniejszenie ogólnej odporności organizmu,
• Hipotermia
• Negatywny wpływ czynników środowiskowych.

Streptococcus wchodzi w błonę śluzową migdałków, mnoży się, wytwarza czynniki chorobotwórcze, co prowadzi do rozwoju miejscowego zapalenia. Drobnoustroje i ich toksyny atakują węzły chłonne i krew, powodując ostre zapalenie węzłów chłonnych, ogólne zatrucie, uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego z pojawieniem się lęku, zespół napadowy, objawy oponowe.

Klinika dławicy piersiowej:

1. Zespół zatrucia - gorączka, złe samopoczucie, bóle ciała, bóle stawów, bóle mięśni, bóle głowy;
2. Regionalne zapalenie węzłów chłonnych;
3. Trwałe ból gardła;
4. Dyspepsja dzieci;
5. Obrzęk i przekrwienie gardła, przerost migdałków, pojawienie się ropnego, luźnego, porowatego osadu, łatwo usuwanego szpatułką,
6. We krwi - leukocytoza, przyspieszona ESR, pojawienie się białka C-reaktywnego.

Powikłania dławicy paciorkowcowej dzielą się na ropne - zapalenie ucha, zapalenie zatok i ropne - kłębuszkowe zapalenie nerek, reumatyzm, wstrząs toksyczny.

Paciorkowce u dzieci

Paciorkowce hemolityczne grupa A u dzieci zwykle powoduje zapalenie narządów oddechowych, skóry i narządu słuchu.

Choroby etiologii paciorkowcowej u dzieci są tradycyjnie podzielone na 2 duże grupy - pierwotną i wtórną.

• Pierwotna patologia występuje, gdy zapalenie miejsca wprowadzenia drobnoustroju - zapalenie migdałków, zapalenie gardła, zapalenie ucha, liszajec.
• Choroby wtórne to patologie autoimmunologiczne różnych narządów i całych układów. Należą do nich reumatyzm, zapalenie naczyń, zapalenie kłębuszków nerkowych.
• Bardziej rzadkie formy - zapalenie powięzi mięśniowych, zapalenie wsierdzia, posocznica.

Szkarłatna gorączka jest pediatryczną patologią zakaźną zapalną, objawiającą się gorączką, punktową wysypką i bólem gardła. Symptomatologia choroby nie wynika z samego paciorkowca, ale z działania jego erytrogennej toksyny uwalnianej do krwi.

Szkarłatna gorączka jest wysoce zaraźliwą chorobą. Zakażenie występuje głównie w przedszkolach lub szkołach poprzez unoszące się w powietrzu krople od dzieci z dławicą lub nosicielami bakterii. Gorączka szkarłatna zwykle dotyczy dzieci w wieku 2-10 lat. Patologia objawia się objawami trzech głównych zespołów - toksycznych, alergicznych i septycznych.

1. Łatwe - łagodne zatrucie, czas trwania choroby 5 dni;
2. Umiarkowane - bardziej nasilone objawy nieżytów i zatruć, czas trwania gorączki - 7 dni;
3. Ciężka postać występuje w 2 typach - toksycznych i septycznych. Pierwszy charakteryzuje się wyraźnym zatruciem, drgawkami, pojawieniem się objawów oponowych, intensywnym zapaleniem gardła i skóry; drugi - rozwój martwiczej dławicy piersiowej, wyraźnego zapalenia węzłów chłonnych, septycznego zapalenia migdałków, podniebienia miękkiego i gardła.

Ostra gorączka ma ostry początek i trwa średnio 10 dni.

Objawy choroby:

• Intoksykacja - gorączka, dreszcze, osłabienie, ból podczas przełykania, osłabienie, tachykardia, szybki puls. Chore dziecko staje się ospałe i senne, twarz ma opuchniętą, oczy błyszczą.
• Dzieci skarżą się na uczucie pieczenia w gardle i mają trudności z przełykaniem.
• Zapalone i opuchnięte gruczoły znajdujące się pod dolną szczęką powodują ból i nie pozwalają na otwarcie ust.
• Faryngoskopia pozwala wykryć oznaki klasycznej dławicy piersiowej.
• Następnego dnia pacjent ze skórą przekrwioną wydaje się punktowa różowata lub grudkowata wysypka, która najpierw pokrywa górną część tułowia, a po kilku dniach kończyny. Przypomina czerwone gęsią skórkę.

• Wysypka na jasnoczerwonej skórze policzków zlewa się i stają się szkarłatne.
• Trójkąt nosowo-wargowy u pacjentów jest blady, usta są wiśniowe.
• Język szkarłatny jest pokryty, sutki wystają ponad jego powierzchnię. Po 3 dniach język samooczyszcza się, zaczynając od końcówki, staje się jasnoczerwony z przezroczystymi brodawkami i przypomina malinową jagodę.
• Objaw Pastia - patognomoniczny objaw choroby, charakteryzujący się nagromadzeniem swędzącej wysypki w naturalnych fałdach.
• Ciężkiemu zatruciu towarzyszy uszkodzenie centralnego układu nerwowego i zmętnienie świadomości.

Do 3 dnia choroby wysypka osiąga maksimum i stopniowo zanika, temperatura spada, skóra staje się sucha i szorstka z wyraźnym białym dermografizmem. Skóra na dłoniach i podeszwach odłupuje się, zaczynając od paznokci i opada na całe warstwy.

Powtarzające się zakażenie osoby, która miała gorączkę szkarłatną, prowadzi do rozwoju dusznicy bolesnej.

Szkarłatna gorączka - choroba, która kończy się bezpiecznie w wyniku właściwego i terminowego leczenia antybiotykami.

Jeśli leczenie nie zostało przeprowadzone lub było niewystarczające, chorobę komplikuje szereg patologii - ropne zapalenie uszu, węzłów chłonnych, a także gorączka reumatoidalna, zapalenie mięśnia sercowego i zapalenie kłębuszków nerkowych.

Patogenne paciorkowce często zakażają noworodki. Zakażenie następuje drogą donosową. Dzieci rozwijają zapalenie płuc, bakteriemię, zapalenie opon mózgowych. W 50% przypadków objawy kliniczne pojawiają się pierwszego dnia po urodzeniu. Choroby etiologii paciorkowcowej są niezwykle trudne i często kończą się śmiercią. U noworodków zakażenie paciorkowcami objawia się gorączką, krwiakami podskórnymi, krwawieniem z jamy ustnej, hepatosplenomegalią i depresją oddechową.

Paciorkowce u kobiet w ciąży

Wskaźnik warunkowo patogennych paciorkowców w analizie wypływu z pochwy kobiety ciężarnej jest mniejszy niż 104 CFU / ml.

Duże znaczenie w rozwoju patologii ciąży mają:

1. Streptococcus pyogenes - czynnik sprawczy posocznicy poporodowej,
2. Streptococcus agalactiae jest przyczyną zakażenia u wcześniaków i matek.

Streptococcus pyogenes objawia się u kobiet w ciąży z zapaleniem migdałków, ropne zapalenie skóry, zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie sromu i pochwy, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie kłębuszków nerkowych, posocznica posocznicy. Możliwa jest infekcja wewnątrzpłodowa płodu i rozwój posocznicy noworodkowej.

Streptococcus agalactiae powoduje zapalenie dróg moczowych, zapalenie endententryczne u kobiet w ciąży oraz posocznicę, zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc i zaburzenia neurologiczne u płodu.

Streptococcus podczas ciąży jest przenoszony przez kontakt, co wymaga ścisłego przestrzegania zasad aseptyki podczas porodu.

Diagnostyka

Trudności w diagnostyce laboratoryjnej chorób wywołanych przez paciorkowce wynikają ze złożoności struktury etiologicznej, właściwości biochemicznych patogenów, przemijania procesu patologicznego i niewystarczającego zakresu nowoczesnych metod diagnostycznych w dokumentacji instruktażowej i metodologicznej.

Główną metodą diagnostyczną zakażenia paciorkowcami jest analiza mikrobiologiczna wydzieliny z gardła, nosa, zmiany na skórze, plwocinie, krwi i moczu.

• Sterylny wacik bawełniany pobiera wymaz z gardła, inokuluje materiał testowy na agarze z krwią, inkubuje dzień w temperaturze 37 ° C i bierze pod uwagę wyniki. Kolonie hodowane na agarze mikroskopowo. Kolonie z hemolizą są hodowane na cukrze lub bulionie z krwi. Paciorkowce wytwarzają typowy wzrost w ścianie w bulionie. Dalsze badania mają na celu określenie serogrupy poprzez ustawienie reakcji strącania i identyfikację patogenu dla gatunku.

• Badanie bakteriologiczne krwi przeprowadza się w przypadkach podejrzenia sepsy. 5 ml krwi wysiewa się w butelkach z bulionem cukrowym i podłożem tioglikolowym w celu określenia jałowości. Rośliny inkubuje się przez 8 dni z podwójnym wysiewem na agarze z krwią w dniach 4 i 8. Normalnie ludzka krew jest sterylna. Wraz z pojawieniem się wzrostu na agarze z krwią przeprowadza się dalszą identyfikację wyizolowanego drobnoustroju.
• Serodiagnoza ma na celu określenie przeciwciał przeciwko paciorkowcom we krwi.
• Ekspresowa diagnoza zakażenia paciorkowcami - reakcja aglutynacji lateksowej i ELISA.

Przeprowadzić diagnostykę różnicową zakażeń paciorkowcami i gronkowcami.

Paciorkowce i gronkowce wywołują te same choroby - zapalenie migdałków, zapalenie ucha środkowego, zapalenie gardła, zapalenie błony śluzowej nosa, które różnią się nasileniem objawów klinicznych i ciężkości przebiegu.

Ból gardła paciorkowcowego rozwija się wcześniej niż gronkowcowe, jest ostrzejszy i ma poważne konsekwencje. Staphylococcus aureus często staje się przyczyną wtórnej infekcji, jest trudny do leczenia i charakteryzuje się bardziej ostrymi objawami.

Leczenie

Pacjenci ze szkarłatną gorączką i streptokokowymi bólami gardła pokazują odpoczynek w łóżku, obfite picie i oszczędną dietę. Zaleca się spożywanie czystego, płynnego lub półpłynnego pokarmu z ograniczeniem białka. Zabrania się termicznego podrażnienia zapalnego gardła śluzowego z całkowitym wykluczeniem z diety gorącej i zimnej żywności. Możesz przejść na normalną dietę tylko po ustąpieniu ostrych objawów choroby.

Leczenie zakażenia paciorkowcami powinno być uzasadnione etiologicznie i objawowo.

Terapia etiotropowa

Pacjenci wydają odpowiednią antybiotykoterapię. Wybór leku jest determinowany wynikami analizy rozmazu z gardła. Po wyizolowaniu patogenu i określeniu jego wrażliwości na antybiotyki specjaliści zalecają leczenie.

• Antybiotyki penicylinowe - Ampicylina, Penicylina benzylowa,
• „Erytromycyna”
• Nowoczesne półsyntetyczne penicyliny - „Amoxiclav”, „Amoxicillin”,
• Makrolidy - azytromycyna, klarytromycyna,
• Cefalosporyny - Cefaklor, Cefaleksyna,
• Sulfonamidy - „ko-trimoksazol”.

Aby przywrócić mikroflorę jelitową, należy stosować pre- i probiotyki:

Leczenie objawowe

• Chorym dzieciom przepisywane są leki przeciwhistaminowe - Suprastin, Diazolin, Zodak.
• Immunomodulatory działania ogólnego i lokalnego - „Immunal”, „Imunorix”, „Imudon”, „Lizobact”.
• W ciężkich przypadkach pacjentom przepisywany jest bakteriofag paciorkowcowy. Jest lekiem immunobiologicznym zdolnym do lizania paciorkowców. Stosuje się go w leczeniu i profilaktyce różnych form zakażenia paciorkowcowego - zapalenia układu oddechowego, aparatu słuchowego, skóry, narządów wewnętrznych. Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest określenie wrażliwości izolowanego drobnoustroju na bakteriofaga. Sposób jego użycia zależy od lokalizacji źródła zakażenia. Oprócz bakteriofaga paciorkowcowego stosuje się również połączony pirobakteriofag.

• Terapia detoksykacyjna obejmuje obfite picie - 3 litry płynu: napoje owocowe, herbaty ziołowe, soki, woda.
• Wykazano, że suplementacja witaminy C wzmacnia ścianę naczyń i usuwa toksyny z organizmu.
• Płukanki z antyseptykami - furatsilinom, dioksidinym, wywar z rumianku, szałwii, nagietka, nalewki z propolisu.
• Pastylki do ssania i spraye do gardła - Strepsils, Miramistin, Hexoral.
• W domu dzieciom z gorączką szkarłatną podaje się herbatę z ciepłą limonką, rozgrzewający kompres umieszcza się na gardle, zimne płyny nakłada się na stan zapalny oczu i głowy, a kompres wódki podaje się na ból uszu. Starsze dzieci, eksperci zalecają płukanie obolałego gardła ciepłym wyciągiem z szałwii lub rumianku.

Leczenie paciorkowców nie jest łatwym zadaniem, mimo że wiele drobnoustrojów nie jest niebezpiecznych dla ludzi. Gdy odporność spada, paciorkowce powodują poważne choroby.

Zapobieganie

Środki zapobiegawcze w przypadku zakażenia paciorkowcami:

1. Higiena osobista i regularne sprzątanie pokoju,
2. Hartowanie,
3. Sport,
4. Pełne, zrównoważone odżywianie,
5. Walcz ze złymi nawykami,
6. Terminowe leczenie zmian skórnych środkami antyseptycznymi,
7. Izolacja pacjentów w czasie leczenia,
8. Aktualna dezynfekcja w pokoju, w którym był pacjent,
9. Zapobieganie zakażeniom szpitalnym.

Streptococcus Objawy, przyczyny, typy, analizy i leczenie zakażeń paciorkowcowych

Streptococcus (lat. Streptococcus) jest bakterią kulistą lub jajowatą należącą do rodziny Streptococcus (Streptococcaceae).

Paciorkowce są pasożytami beztlenowymi nie tylko ludzi, ale także zwierząt. Siedlisko i rozmnażanie zakażeń paciorkowcowych to narządy oddechowe, przewód pokarmowy i układ moczowo-płciowy mężczyzn i kobiet i mogą znajdować się na skórze. Przeważająca ilość bakterii paciorkowców zazwyczaj osiada w nosie, ustach, gardle i jelitach grubych, czasami w cewce moczowej męskiego narządu i pochwy kobiety.

W przyrodzie ten rodzaj bakterii istnieje również w ziemi, na powierzchni roślin, grzybów.

Zakażenie paciorkowcami jest warunkowo patogenną mikroflorą - prawie zawsze występuje w organizmie człowieka i nie powoduje żadnego zagrożenia, ponieważ jej ilość i pobyt w osobie są kontrolowane przez układ odpornościowy. Jednakże, gdy tylko osoba jest osłabiona (stres, hipotermia, hipowitaminoza itp.), Bakterie natychmiast zaczynają aktywnie proliferować, uwalniają duże ilości produktów spożywczych do organizmu, zatruwając je i prowokują rozwój różnych chorób, jak opisano powyżej, głównie - układ oddechowy, trawienny i moczowo-płciowy. A ponieważ głównym działaniem zapobiegającym rozwojowi infekcji paciorkowcowych w organizmie i chorobom pokrewnym jest wzmocnienie i utrzymanie normalnego funkcjonowania układu odpornościowego. Nie należy jednak brać pod uwagę wszystkich rodzajów paciorkowców chorobotwórczych - niektóre z nich są pożytecznymi bakteriami, na przykład - Streptococcus thermophilus, które są wykorzystywane w produkcji przetworów mlecznych - jogurt, śmietana, mozzarella i inne.

Głównymi metodami zakażenia zakażeniem paciorkowcowym są ścieżka w powietrzu i kontakt z gospodarstwem domowym.

Choroby powodujące paciorkowce

• Ropień, flegma;
• Zapalenie oskrzeli;
• Zapalenie naczyń;
• Kłębuszkowe zapalenie nerek;
• Liszajec;
• Zapalenie węzłów chłonnych;
• Zapalenie opon mózgowych;
• Zapalenie kości i szpiku;
• Ostre zapalenie migdałków (zapalenie migdałków);
• Zapalenie przyzębia;
• Zapalenie płuc;
• Reumatyzm;
• Erysipelas (erysipelas);
• Sepsa;
• Szkarłatna gorączka;
• Streptoderma;
• Zapalenie gardła;
• Cheilitis, pieprzona;
• Zapalenie wsierdzia;
• Choroby układu moczowo-płciowego.

Ponadto zakażenie paciorkowcami może stać się wtórną infekcją, łącząc się na przykład z zakażeniem gronkowcem, enterokokiem i innymi rodzajami zakażenia.

Najczęściej dzieci, osoby starsze i pracownicy biurowi cierpią na etiologię paciorkowców.

Charakterystyka paciorkowców

Spójrzmy krótko na krótką charakterystykę bakterii - paciorkowców.

Streptococcus jest typową komórką, której średnica jest mniejsza niż 1 mikron, ułożona w pary lub łańcuchy, tworząc wydłużony patyk z pogrubieniem i przerzedzeniem, w formie przypominającej koraliki, nawleczone na łańcuchu. Z powodu tej formy otrzymali swoje imię. Komórki paciorkowców tworzą kapsułkę i są w stanie łatwo przekształcić się w postać L. Bakterie są nieruchome, z wyjątkiem szczepów grupy D. Aktywne rozmnażanie występuje w kontakcie z cząstkami krwi, płynem puchlinowym lub węglowodanami. Korzystna temperatura dla normalnego życia zakażenia + 37 ° C, równowaga kwasowo-zasadowa (pH) - 7,2-7,4. Paciorkowce żyją głównie w koloniach, tworząc rodzaj szarawego rozkwitu. Przetwarzają (fermentują) węglowodany, tworząc kwas, rozkładają argininę i serynę (aminokwasy), syntetyzują pozakomórkowo w pożywce odżywczej takie substancje jak streptokinaza, streptodornase, streptolizyny, bakteriocyny i leucydyna. Niektórzy przedstawiciele zakażenia paciorkowcami - grupy B i D tworzą czerwone i żółte pigmenty.

Zakażenie paciorkowcami obejmuje około 100 rodzajów bakterii, z których najpopularniejsze to pneumokoki i paciorkowce hemolityczne.

Jak dezaktywować paciorkowce?

Bakterie Streptococcus giną, gdy:

- ich leczenie roztworami antyseptycznymi i dezynfekującymi;
- pasteryzacja;
- działanie środków przeciwbakteryjnych - tetracykliny, aminoglikozydy, penicyliny (nie dotyczy inwazyjnego zakażenia paciorkowcami).

Przyczyny paciorkowców

Jak przenoszone są paciorkowce? Rozważ najpopularniejsze sposoby zarażenia paciorkowcami.

Warunki, w których osoba zaczyna rozwijać choroby paciorkowcowe, zazwyczaj składają się z dwóch części - kontaktu z infekcją i osłabionej odporności. Jednak osoba może poważnie zachorować w wyniku regularnego kontaktu z tego typu bakteriami.

Jak paciorki mogą wpływać do organizmu?

Ścieżka powietrzna. Ryzyko zakażenia infekcją paciorkowcową zwykle wzrasta w okresie przeziębienia, gdy stężenie różnych infekcji (wirusy, bakterie, grzyby i inne) w powietrzu, głównie w zamkniętych pomieszczeniach, znacznie wzrasta. Przebywanie w biurach, transporcie publicznym, przemówieniach i innych miejscach z dużą liczbą ludzi, zwłaszcza w okresie ostrych chorób układu oddechowego, jest głównym sposobem zakażenia tymi bakteriami. Kichanie i kaszel są głównymi sygnałami ostrzegającymi, że lepiej jest opuścić ten pokój, a przynajmniej dokładnie go przewietrzyć.

Ścieżka kurzu powietrza. Pył składa się zwykle z małych cząstek tkanki, papieru, skóry złuszczonej, sierści zwierząt, pyłku roślin i różnych przedstawicieli infekcji - wirusów, grzybów, bakterii. Przebywanie w zakurzonych pomieszczeniach jest kolejnym czynnikiem zwiększającym ryzyko zakażenia paciorkowcami do organizmu.

Sposób kontaktu z domem. Zakażenie występuje podczas dzielenia się, wraz z chorym, używaniem naczyń, artykułów higieny osobistej, ręczników, pościeli, przyborów kuchennych. Ryzyko choroby wzrasta wraz z uszkodzeniem błony śluzowej jamy nosowej lub jamy ustnej, a także powierzchni skóry. Bardzo często w pracy ludzie zarażają się za pomocą jednej filiżanki dla kilku osób lub wody pitnej z gardła, z jednej butelki.

Seksualny sposób. Zakażenie występuje podczas intymności z osobą, która cierpi na paciorkowce lub po prostu jest ich nosicielem. Ten typ bakterii ma tendencję do życia i aktywnego rozmnażania się w narządach układu moczowo-płciowego mężczyzn (w cewce moczowej) i kobietach (w pochwie).

Ścieżka kałowo-ustna (pokarmowa). Zakażenie paciorkowcami występuje, gdy higiena osobista nie jest przestrzegana, na przykład podczas jedzenia jedzenia z niemytymi rękami.

Droga medyczna. Zakażenie osoby występuje głównie podczas jego badania, interwencji chirurgicznej lub stomatologicznej przy użyciu niezdezynfekowanych narzędzi medycznych.

Jak paciorki mogą poważnie zaszkodzić zdrowiu ludzkiemu lub osłabić układ odpornościowy?

Obecność chorób przewlekłych. Jeśli osoba cierpi na choroby przewlekłe, zwykle wskazuje na osłabioną odporność. Aby nie komplikować przebiegu chorób, a zakażenie paciorkowcami nie dołączyło do już istniejących chorób, należy poświęcić należytą uwagę i skupić się na ich leczeniu.

Do najczęstszych chorób i stanów patologicznych, w których paciorkowce często atakują pacjenta, należą: hipotermia, ostre infekcje wirusowe układu oddechowego, grypa, ostre infekcje dróg oddechowych, zapalenie migdałków, gruźlica, cukrzyca, zakażenie HIV, choroby układu hormonalnego i inne układy organizmu, uszkodzenie błon śluzowych jamy ustnej i nosowej., gardło, narządy układu moczowo-płciowego.

Ponadto zwiększa się ryzyko zakażenia paciorkowcami:

• Złe nawyki: używanie alkoholu, palenie, narkotyki;
• Brak zdrowego snu, stresu, chronicznego zmęczenia;
• Wykorzystanie żywności, głównie o niskiej użyteczności;
• Siedzący tryb życia;
• Niedobory witaminy i pierwiastków śladowych w organizmie (hipowitaminoza);
• Nadużywanie niektórych leków, na przykład antybiotyków, leków zwężających naczynia;
• Zwiedzanie salonów piękności o wątpliwej naturze, zwłaszcza zabiegów manicure, pedicure, piercingu, farszu do tatuażu;
• Pracować na zanieczyszczonych obszarach, na przykład w przemyśle chemicznym lub budowlanym, szczególnie bez ochrony dróg oddechowych.

Objawy paciorkowca

Obraz kliniczny (objawy) paciorkowca jest bardzo zróżnicowany i zależy od lokalizacji (narządu), która wpływa na ten rodzaj bakterii, szczepu zakażenia, zdrowia i układu odpornościowego, wieku osoby.

Typowymi objawami paciorkowca mogą być:

• Ból gardła, zmiana głosu;
• Tworzenie się płytki nazębnej, często ropnej na migdałkach pacjenta;
• Obrzęk węzłów chłonnych;
• Ogólne osłabienie, złe samopoczucie, ból mięśni i stawów;
• Wysoka i wysoka temperatura ciała od 37,5 do 39 ° C;
• Dreszcze;
• Zaczerwienienie skóry, a także swędzenie i pojawienie się na niej pęcherzyków lub blaszek;
• Ból brzucha, brak apetytu, nudności, wymioty, biegunka, zapalenie pęcherzyka żółciowego;
• Uczucie bólu i świądu w narządach układu moczowo-płciowego, uwolnienie z nich;
• Zapalenie zatok - nieżyt nosa (katar), zapalenie żołądka, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie kręgosłupa i zapalenie zatok czołowych;
• Skrócenie oddechu, kaszel, kichanie, duszność;
• Upośledzenie węchu;
• Choroby układu oddechowego: ból gardła, zapalenie krtani, zapalenie gardła, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc (zapalenie płuc);
• Bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia świadomości;
• Bezsenność;
• Odwodnienie;
• Zakłócenie normalnego funkcjonowania niektórych narządów i tkanek, które stały się siedliskiem sedymentacji bakteryjnej.

Powikłania paciorkowców:

• Kłębuszkowe zapalenie nerek;
• Zapalenie opon mózgowych;
• Zapalenie mięśnia sercowego - zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie wsierdzia, zapalenie osierdzia;
• Zapalenie naczyń;
• Ropne zapalenie ucha środkowego;
• Utrata głosu;
• Ropień płuc;
• Reumatyzm;
• Reumatoidalne zapalenie stawów;
• Ambona;
• Ciężkie alergie;
• Przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych;
• Erysipelas;
• Sepsa

Rodzaje paciorkowców

W sumie istnieje około 100 rodzajów paciorkowców, z których każdy charakteryzuje się patogennością.

Dla wygody ten rodzaj bakterii, w zależności od rodzaju hemolizy czerwonych krwinek, został podzielony na 3 główne grupy (klasyfikacja Brown):

• Paciorkowce alfa (α) lub zielone paciorkowce powodują niepełną hemolizę;
• Beta Streptococci (β) - powodują całkowitą hemolizę i są najbardziej patogennymi bakteriami;
• Paciorkowce gamma (γ) - są bakteriami niehemolitycznymi, tj. nie powodują hemolizy.

Klasyfikacja Lancefielda (Lancefield), w zależności od struktury węglowodanu C bakteryjnej ściany komórkowej, identyfikuje także 12 serotypów paciorkowców β: A, B, C. do U.

Paciorkowce alfa-hemolizujące:

Streptococcus pneumoniae (Pneumococcus). Jest głównym czynnikiem sprawczym takich chorób, jak zapalenie płuc (zapalenie płuc), zapalenie opon mózgowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie krtani, zapalenie ucha środkowego, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie kości, zapalenie septyczne, zapalenie otrzewnej, zapalenie wsierdzia, posocznica i inne. Miejscem sedymentacji jest drogi oddechowe człowieka.

Streptococcus thermophilus (Streptococcus thermophilic). Synonimy: Streptococcus salivarius thermophilus, Streptococcus salivarius subsp. thermophilus. To użyteczna bakteria. Służy do przygotowania zdrowych produktów mlecznych - jogurtu, śmietany, ryazhenki, różnych serów (na przykład - mozzarelli), stosowanych w suplementach diety.

Streptococcus mutans (Streptococcus mutans). Przyczynia się do rozwoju chorób, takich jak próchnica zębów. Rozwój próchnicy spowodowany tym rodzajem bakterii występuje z powodu jego właściwości przekształcania sacharozy, glukozy, fruktozy i laktozy w kwas mlekowy, co powoduje stopniowe niszczenie szkliwa zębów. Streptococcus mutans ma również zdolność przyklejania się do szkliwa zęba, dlatego ostrożne czyszczenie zębów i płukanie jamy ustnej specjalnymi środkami jest środkiem zapobiegawczym przeciwko tego typu zakażeniom.

Streptococcus salivarius (paciorkowce śliny). Zwykle zamieszkuje jamę ustną i górne drogi oddechowe osoby - w nosie, gardle. Podobnie jak w poprzednim typie, Streptococcus salivarius jest zdolny do fermentacji sacharozy w kwas mlekowy, ale nie ma takiej samej patogenności jak pierwszy. We współczesnym świecie niektóre szczepy paciorkowców ślinowych są używane jako probiotyki. Służy do produkcji specjalnych cukierków ssących, które chronią jamę ustną przed bardziej niebezpiecznymi rodzajami paciorkowców. Zauważono, że obecność paciorkowców ślinowych w jamie ustnej zmniejsza ryzyko zarażenia dusznicą bolesną, zapaleniem gardła i innymi chorobami zakaźnymi górnych dróg oddechowych.

Streptococcus sanguis (dawniej Streptococcus sanguis). Jest zwykłym mieszkańcem płytki nazębnej, ale ma interesującą właściwość - zapobiega przywieraniu do zębów streptococcus mutans, pośrednio przyczyniając się do rozwoju próchnicy.

Streptococcus mitis (dawniej Streptococcus mitior). Zwykle odkłada się w górnych drogach oddechowych - jamie nosowej i ustnej, gardle. Ten typ bakterii jest jednym z czynników sprawczych chorób serca, takich jak infekcyjne zapalenie wsierdzia.

Streptococcus beta-hemolizujący

Paciorkowce beta-hemolizujące zwykle niosą ze sobą największe ryzyko dla zdrowia ludzkiego. Wynika to z ich zdolności do niszczenia czerwonych krwinek (czerwonych krwinek). Jednocześnie, podczas ich życia, paciorkowce beta wydzielają wiele różnych toksyn (trucizn), których rozprzestrzenianie się prowadzi do różnych złożonych, a czasem śmiertelnych chorób i stanów patologicznych. Rozważ je bardziej szczegółowo.

Trucizny wytwarzane przez życie paciorkowców beta w organizmie:

Streptolizyna - narusza integralność krwinek i serca;
Leukocidin - enzym niszczący leukocyty (immunologiczne komórki krwi);
Erytrogenne szkarłatne - sprzyja ekspansji naczyń włosowatych, co prowadzi do wysypek skórnych z chorobą szkarłatną;
Streptokinaza, hialuronidaza, proteinaza i amylaza są enzymami, które przyczyniają się do rozprzestrzeniania się zakażenia paciorkowcami w całym organizmie, a także pożerają zdrowe tkanki;
Necrotoksyna i toksyna śmiertelna są truciznami, które przyczyniają się do martwicy tkanek.

Wszystkie powyższe substancje są rozprowadzane po całym ciele przez krew.

Ponadto, wprowadzając bakterie do organizmu, układ odpornościowy zaczyna wytwarzać przeciwko nim przeciwciała. Niebezpieczna sytuacja polega na tym, że przeciwciała nie rozpoznają zmienionych komórek i tkanek ciała, a następnie zaczynają je atakować, wpływając w rzeczywistości na ich własne ciało. W ten sposób rozwijają się choroby autoimmunologiczne.

Do najpopularniejszych paciorkowców beta hemolizujących należą:

Serogrupa A (GAS): Streptococcus pyogenes (dawniej Streptococcus haemolyticus), Streptococcus agalactiae anginosus, S. dysgalactiae subsp. Equisimilis. Ta grupa paciorkowców zazwyczaj przyczynia się do rozwoju dużej liczby chorób w całym ciele - ból gardła, zapalenie gardła, ropne zapalenie skóry, szkarłat, zapalenie pochwy, zapalenie pęcherza, zapalenie szyjki macicy, zapalenie błony śluzowej macicy i inne.

Serogrupa B (GBS): Streptococcus agalactiae. Ta grupa paciorkowców zwykle osiada w jelitach i układzie moczowym. Przyczyniać się do rozwoju różnych chorób zakaźnych noworodków i kobiet w pracy - zapalenia błony śluzowej macicy, zapalenia opon mózgowych, posocznicy, zaburzeń neurologicznych i innych.

Serogrupa C (GCS): Streptococcus equi (mytny streptococcus), Streptococcus zooepidemicus. Są patogenną mikroflorą, która zakaża zwierzęta i powoduje choroby u zwierząt.

Serogrupa D (GDS): Streptococcus faecalis, bakterie Streptococcus. Promuj rozwój procesów septycznych. Te typy bakterii zostały przeniesione do innej rodziny - Enterokoki (łac. Enterococcus).

Wszystkie rodzaje bakterii zawarte w rodzaju - Streptococcus (Streptococcus): S. acidominimus, S. agalactiae, S. alactolyticus, S. anginosus, S. anthracis, S. australis, S. caballi, S. canis, S. castoreus, S Constellatus, S. criae, S. criceti, S. cristatus, S. danieliae, S. dentapri, S. dentasini, S. dentirousetti, S. dentisani, S. dentisuis, S. devriesei, S. didelphis, S. downei, S. dysgalactiae, S. entericus, S. equi, S. equinus, S. ferus, S. fryi, S. gallinaceus, S. gallolyticus, S. gordonii, S. halichoeri, S. henryi, S. hongkongensis, S hyointestinalis, S. hyovaginalis, S. ictaluri, S. infantarius, S. infantis, S. iniae, S. intermedius, S. lactarius, S. loxodontisalivarius, S. lutetiensis, S. macacae, S. macedonicus, S. marimammalium, S. massiliensis, S. merionis, S. milleri, S. minor, S. mitis, S. mutans, S. oligofermentans, S. oralis, S. oriloxodontae, S. orisasini, S. orisratti, S. orisuis, S ovis, S. parasanguinis, S. parauberis, S. pasteuri, S. pasteurianus, S. peroris, S. phocae, S. pluranimalium, S. plurextorum, S. pneumoniae, S. porci, S. porcinus, S. porcorum, S. pseudopneumoniae, S. pseudoporcinus, S. pyogenes, S. ratti, S. rubneri, S. rupicaprae, S. salivarius, S. saliviloxodontae, S. sanguinis, S. sciuri, S. seminale, S. sinensis, S. sobrinus, S. suis, S. thermophilus, S. thoraltensis, S. tigurinus, S. troglodytae, S. troglodytidis, S. uberis, S. urinalis, S. ursoris, S. vestibularis, S. viridans.

Diagnoza Streptococcus

Analiza paciorkowców jest zwykle przeprowadzana z następujących materiałów: wymazy z jamy ustnej i gardła (w przypadku chorób górnych dróg oddechowych), pochwy lub cewki moczowej (w przypadku chorób układu moczowo-płciowego), plwociny z nosa, skrobania powierzchni skóry (w przypadku róży) oraz krwi i moczu.

W ten sposób rozróżnia się następujące testy i metody badania ciała podczas zakażenia paciorkowcami:

Ponadto konieczne jest rozpoznanie różnicowe w celu odróżnienia zakażenia paciorkowcami od: błonicy, mononukleozy zakaźnej, różyczki, odry, zapalenia skóry, egzemy i innych rodzajów zakażeń - gronkowców, rzęsistek, gerdnerella, candida, chlamydii, ureaplazmy, mykoplazmy itp.

Leczenie paciorkowców

Jak leczyć paciorkowce? Leczenie paciorkowców zazwyczaj składa się z kilku punktów:

1. Terapia antybakteryjna;
2. Wzmocnij układ odpornościowy;
3. Przywrócenie prawidłowej mikroflory jelitowej, która jest zwykle zaburzona przez stosowanie leków przeciwbakteryjnych;
4. Detoksykacja organizmu;
5. Leki przeciwhistaminowe - przepisywane dzieciom z alergią na antybiotyki;
6. Terapia objawowa;
7. W przypadku jednoczesnej choroby i innych chorób wykonuje się również leczenie.

Początkiem leczenia jest obowiązkowa wizyta u lekarza, który za pomocą diagnostyki zidentyfikuje rodzaj patogenu i skuteczny środek przeciwko nim. Stosowanie antybiotyków o szerokim spektrum działania może pogorszyć przebieg choroby.

Leczenie zakażeń paciorkowcowych może być prowadzone przez różnych specjalistów - w zależności od formy zakażenia, terapeuty, pediatry, dermatologa, ginekologa, chirurga, urologa, pulmonologa itp.

1. Terapia antybakteryjna

To ważne! Przed użyciem antybiotyków należy skonsultować się z lekarzem.

Antybiotyki przeciwko Streptococcus do użytku wewnętrznego "azytromycyna", "amoksycyliny", "ampicylina", "Augmentin", "penicylina", "Wankomycyna" "jozamycyna", "Doksycyklina", "Klaritomitsin", "Levofloxacin", "midecamycin", Roksytromycyna, spiramycyna, fenoksymetylopenicylina, cefiksym, ceftazydym, ceftriakson, cefotaksym, cefuroksym, erytromycyna.

Przebieg terapii antybiotykowej jest przepisywany indywidualnie przez lekarza prowadzącego. Zwykle jest to 5-10 dni.

Antybiotyki przeciwko paciorkowcom do stosowania miejscowego: „Bioparox”, „Hexoral”, „Dichlorobenzen alcohol”, „Ingalipt”, „Tonzilgon N”, „Chlorhexidine”, „Cetylpyridine”.

To ważne! Preparaty przeciwbakteryjne z penicyliną są szeroko stosowane w leczeniu paciorkowców. Jeśli wystąpią reakcje alergiczne na penicyliny, należy stosować makrolidy. Antybiotyki tetracyklinowe przeciwko zakażeniu paciorkowcami uważa się za nieskuteczne.

2. Wzmocnienie układu odpornościowego

Wzmacniać i stymulować układ odpornościowy, często przepisywanymi chorobami zakaźnymi - immunostymulanty: „Immunal”, „IRS-19”, „Imudon”, „Imunorix”, „Lizobakt”.

Naturalnym immunostymulantem jest kwas askorbinowy (witamina C), którego duża ilość występuje w takich produktach jak: owoce dzikiej róży, cytryna i inne owoce cytrusowe, kiwi, żurawina, rokitnik, porzeczki, pietruszka, kalina.

3. Odzyskiwanie prawidłowej mikroflory jelitowej

W przypadku stosowania leków przeciwbakteryjnych mikroflora niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego jest zwykle hamowana. Aby go przywrócić, ostatnio coraz częściej stosuje się probiotyki: „Atsipol”, „Bifidumabacterin”, „Bifiform”, „Linex”.

4. Detoksykacja organizmu.

Jak napisano w artykule, zakażenie paciorkowcami zatruwa organizm różnymi truciznami i enzymami, które są produktem ich żywotnej aktywności. Substancje te komplikują przebieg choroby, a także powodują znaczną liczbę nieprzyjemnych objawów.

Aby usunąć bakterie z organizmu, konieczne jest picie dużej ilości płynów (około 3 litry dziennie) i wypłukanie nosogardzieli i gardła (roztworem furatsilliny, roztworem o niskiej zawartości soli).

Wśród leków do usuwania toksyn z organizmu można wyróżnić: „Atoksil”, „Albumin”, „Enterosgel”.

5. Leki przeciwhistaminowe

Stosowaniu leków przeciwbakteryjnych przez małe dzieci czasami towarzyszą reakcje alergiczne. Aby zapobiec rozwinięciu się tych reakcji w powikłania, zaleca się stosowanie leków przeciwhistaminowych: Claritin, Suprastin, Cetrin.

6. Terapia objawowa

Aby złagodzić objawy chorób zakaźnych, przepisuje się różne leki.

Z nudnościami i wymiotami: „Motilium”, „Pipolfen”, „Zerukal”.

Przy wysokiej temperaturze ciała: chłodne okłady na czole, szyi, nadgarstkach, pachach. Wśród leków można zidentyfikować - „Paracetamol”, „Ibuprofen”.

Z przekrwieniem nosa - leki zwężające naczynia: „Noksprey”, „Farmazolin”.

Leczenie środków ludobójczych paciorkowców

To ważne! Przed użyciem środków ludowych skonsultuj się z lekarzem.

Morela. W leczeniu zakażeń paciorkowcowych morele sprawdziły się dobrze - miazga morelowa powinna być spożywana 2 razy dziennie, rano i wieczorem, na pusty żołądek. W przypadku zmian skórnych skórę można również wcierać miąższem morelowym.

Czarna porzeczka. Jagody z czarnej porzeczki nie tylko zawierają wysoką dawkę witaminy C, ale także są naturalnymi antybiotykami. Aby użyć tych jagód jako lekarstwa, musisz je zjeść po 1 filiżance po każdym posiłku.

Chlorofilizm. Jako roztwór alkoholu i oleju można stosować do leczenia chorób narządów laryngologicznych. Roztwór alkoholu jest używany jako płukanie jamy nosowej i gardła, nos jest wkraplany roztworem oleju, a migdałki są rozmazane. Przebieg leczenia wynosi 4-10 dni.

Dzika róża Wlej wodę do róży 500, zagotuj produkt, gotuj przez około 5 minut i odstaw na kilka godzin. Przygotowany bulion, wypić 150 ml, dwa razy dziennie. Zaobserwowano wzrost wydajności przy jednoczesnym stosowaniu tego środka z użyciem przecieru morelowego.

Cebula i czosnek. Produkty te są naturalnymi antybiotykami przeciw różnym infekcjom. Aby użyć cebuli i czosnku jako środka leczniczego, nie musisz gotować czegoś specjalnego, wystarczy je jeść z innymi pokarmami, co najmniej kilka razy dziennie.

Sukcesja. Dokładnie posiekać i wlać 400 ml wrzącej wody z 20 g suchego sznurka, przykryć pojemnik i pozostawić do zaparzenia. Gdy narzędzie ostygnie, dobrze je odcedź i weź 100 ml, 4 razy dziennie.

Zapobieganie paciorkowcom

Zapobieganie paciorkowcom obejmuje następujące zalecenia:

- Przestrzegaj zasad higieny osobistej - często myć ręce, myć zęby, jeść jedzenie tylko mytymi rękami;

- Czyszczenie na mokro w domu, co najmniej 2 razy w tygodniu;

- Staraj się poruszać więcej, uprawiaj sport, stwardnij;

- Nie zostawiaj ryzykownych ognisk infekcji - zapalonych migdałków, próchnicy zębów, migdałków, zapalenia spojówek, czyraków, procesów zapalnych w układzie moczowo-płciowym itp.;

- Często przewietrz pokój;

- Unikaj miejsc o dużej koncentracji ludzi, zwłaszcza w zamkniętych pomieszczeniach iw sezonie chorób układu oddechowego;

- Jeśli w domu jest pacjent, należy mu osobiście używać sztućców, artykułów higieny osobistej, ręczników i pościeli;

- Nie używaj w pracy jednego naczynia dla kilku osób, a także nie pij wody z gardła, jednocześnie z kilkoma osobami;

- Staraj się jeść pokarmy bogate w witaminy i pierwiastki śladowe;

- Jeśli w salonie znajduje się klimatyzator, oczyszczacz powietrza lub odkurzacz, nie zapomnij wyczyścić filtrów, a przy okazji, liście niektórych kwiatów są również naturalnymi oczyszczaczami powietrza, więc nie zapomnij ich przepłukać wodą;

- Staraj się nie odwiedzać salonów piękności, solariów, salonów tattu, klinik dentystycznych i innych klinik wątpliwej natury, w których mogą nie przestrzegać niezbędnych standardów sanitarnych w swojej działalności.

Jakie jest niebezpieczeństwo zakażenia paciorkowcami i jak je leczyć?

Paciorkowiec jest drobnoustrojem gram-dodatnim, który wywołuje grupę chorób zakaźnych, które dotykają głównie skóry, układu oddechowego i układu moczowo-płciowego. Ten patogen jest obecny w każdym zdrowym organizmie i często żyje bez żadnej manifestacji siebie. Ale konieczne jest pojawienie się czynników prowokujących - rozpoczyna atak.

Przyczyny i metody infekcji

Źródłem zakażenia patogennych paciorkowców jest chory lub zdrowy nosiciel tych bakterii. Zakażenie paciorkowcami można przenosić na kilka sposobów:

• aerozol lub powietrze (kaszel, kichanie, mówienie, całowanie - z cząsteczkami bakterii śliny są uwalniane);
  
• kontakt i gospodarstwo domowe (bakterie są przenoszone przez kontakt z przedmiotami, naczyniami, pościelami używanymi przez chorego);
  
• seksualne (przenoszenie patogenów następuje poprzez stosunek płciowy);
  
• pionowe (zakażenie występuje podczas ciąży i porodu od matki do dziecka).
  

Nieodpowiednio przetworzone instrumenty medyczne, słaba higiena i stosowanie złej jakości żywności mogą powodować zakażenia paciorkowcami.

Grupy ryzyka

Istnieje wysokie ryzyko zarażenia paciorkowcami u noworodków, ciężarnych, spalonych, rannych i pooperacyjnych. Ich układ odpornościowy jest słaby i niezdolny do wytrzymania czynników patogennych.

Ponadto prawdopodobieństwo infekcji zwiększa czynniki, takie jak:

• niezdrowe nawyki - palenie, alkohol, narkotyki;
  
• długotrwałe stosowanie antybiotyków;
  
• zwiedzanie salonów kosmetycznych - manicure, pedicure, piercing, farsz do tatuażu;
  
• hipowitaminoza;
  
• pracować w zanieczyszczonych i niebezpiecznych gałęziach przemysłu.
  

Szkoda dla ciała

Paciorkowce mają patogenną zdolność do wytwarzania toksyn i enzymów, które poprzez przenikanie do krwi i limfy są zdolne do wywołania procesu zapalnego w narządach. Ten patogen wytwarza następujące substancje:

• Erythrogenic - rozszerza małe naczynia, prowokuje pojawienie się wysypki (ze szkarłatną gorączką);
  
• leukocydyna - niszczy leukocyty, zmniejszając w ten sposób układ odpornościowy;
  
• Streptolizyna - wywiera niszczący wpływ na serce i komórki krwi;
  
• nekrotoksyna - powoduje martwicę tkanek po kontakcie z nimi.
  

Istnieją niezdrowe warunki, w których paciorkowce aktywnie manifestują się i wpływają na organizm:

• cukrzyca;
  
• patologia układu hormonalnego.
  
• Zakażenie HIV;
  
• hipotermia;
  
• ARI, ARVI, grypa;
  
• cięcia, urazy, oparzenia gardła, jamy ustnej i nosa;
  

Klasyfikacja paciorkowców

Paciorkowce chorobotwórcze mają kilka typów, z których każdy ma określony obszar uszkodzeń.

• Paciorkowce alfa-hemolizujące są mniej niebezpiecznym drobnoustrojem. Czasami powoduje zapalenie gardła, ale częściej objawia się asymptomatycznie.
  
• Paciorkowce beta-hemolizujące to patogen patogenny, który atakuje skórę, drogi oddechowe i układ moczowo-płciowy.
  
• Streptococcus hemolityczny lub gamma jest bezpiecznym przedstawicielem, który nie niszczy komórek krwi.
  

Stany patologiczne wywołane przez paciorkowce beta-hemolizujące łączy jeden termin - zakażenie paciorkowcowe. W przypadku medycyny ma to ogromne znaczenie, ponieważ jest to szczególnie niebezpieczny gatunek i stanowi zagrożenie dla organizmu. To z kolei dzieli się na następujące grupy:

Czynnik sprawczy grupy A - powoduje zapalenie gardła, zapalenie migdałków, ból gardła, szkarlatynę, a także może powodować takie powikłania, jak zapalenie kłębuszków nerkowych i reumatyzm. Tworzą ropne procesy w narządach.

Streptococcus grupa B - wiele osób nie wywołuje objawów ubocznych, jednak z dużą liczbą ich w pochwie kobiety może rozpocząć się zapalenie sromu i pochwy, zapalenie błony śluzowej macicy i zapalenie pęcherza moczowego. Przenoszenie patogenu w czasie ciąży z matki na dziecko jest niebezpieczne w rozwoju zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych lub posocznicy u dziecka. U mężczyzn obecność tego typu powoduje zapalenie cewki moczowej.

Paciorkowce grupy C i G - powodują hemolizę komórek, wywołują rozwój posocznicy, ropne zapalenie stawów, infekcje tkanek miękkich.

Streptococcus group D - oprócz faktycznie D patogenów, enterokoki są również włączone. Powodują zapalenie wsierdzia, ropne zapalenie jamy brzusznej.

Streptococcus pneumonia - jest przyczyną zapalenia płuc, zapalenia zatok, zapalenia ucha, zapalenia opon mózgowych.

Objawy

Objawy choroby będą zależeć od rodzaju patogenu i miejsca jego lokalizacji i rozmnażania. Okres inkubacji wynosi od kilku godzin do 4-5 dni.

Streptococcus, który jest w gardle - jest przyczyną takich chorób jak zapalenie migdałków, zapalenie gardła, szkarłatna gorączka. Klinicznie charakteryzuje się następującymi cechami:

• ból gardła podczas przełykania;
  
• pojawienie się płytki nazębnej na języku i migdałkach;
  
• kaszel;
  
• ból w klatce piersiowej;
  
• gorączka;
  
• wysypki na skórze i języku szkarłatne - ze szkarłatną gorączką.
  

Paciorkowce w nosie - mogą powodować nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie zatok, a także powodować zapalenie ucha środkowego. Obraz kliniczny rozmnażania paciorkowców w jamie nosowej wygląda tak:

• przekrwienie błony śluzowej nosa;
  
• ropne wydzieliny z nosa;
  
• bóle głowy, zwłaszcza przy zginaniu ciała;
  
• słabość, złe samopoczucie.
  

Streptococcus na skórze - powoduje proces zapalny na skórze. Objawia się w postaci liszaja, róży, streptodermy. Symptomatycznie objawia się jako:

• zaczerwienienie - zauważalna jest wyraźna granica między zdrowymi a dotkniętymi obszarami skóry;
  
• swędzenie;
  
• obecność pęcherzyków o zawartości ropnej;
  
• temperatura ciała sięga 38-39 ° C;
  
• bolesność skóry po dotknięciu.
  

W tym filmie dermatowenerolog Makarchuk V.V. opowiada o przyczynach i objawach streptodermy u dzieci.

Streptococcus w ginekologii jest często przyczyną zapalenia błony śluzowej macicy, zapalenia sromu i pochwy, zapalenia szyjki macicy i zapalenia pęcherza moczowego. Ogólny obraz może objawiać się następującymi cechami:

• ból podbrzusza;
  
• wydzielina z pochwy;
  
• powiększona macica;
  
• podwyższona temperatura ciała;
  
• ból lub swędzenie podczas oddawania moczu.
  

Istnieją 4 etapy rozwoju zakażenia paciorkowcami:

• Etap 1 - penetracja patogenu i rozwój ogniska zapalnego.
  
• Etap 2 - rozprzestrzenianie się bakterii chorobotwórczych w całym organizmie.
  
• Etap 3 - odpowiedź immunologiczna organizmu.
  
• Etap 4 - porażka narządów wewnętrznych.
  

Diagnostyczne metody badawcze

Aby zidentyfikować sam patogen i jego rodzaj, a także określić jego odporność na leki przeciwbakteryjne, konieczne są następujące badania laboratoryjne:

• analiza bakteriologiczna migdałków, zmian na skórze, pochwy, wydzieliny z plwociny;
  
• ogólna analiza krwi i moczu;
  
• dodatkowe metody badania - elektrokardiogram, prześwietlenie płuc, USG narządów wewnętrznych.
  

Podczas diagnozy i późniejszego leczenia konieczne jest skonsultowanie się ze specjalistą od chorób zakaźnych, specjalistą laryngologiem, dermatologiem, ginekologiem, terapeutą, pediatrą, w zależności od lokalizacji uszkodzenia organizmu.

Zasady leczenia

Streptococcus terapii farmakologicznej powinien być kompleksowy, to znaczy obejmuje kilka etapów:

• Terapia antybakteryjna - Ampicylina, Augmentin, Amoksycylina, Penicylina benzylowa, Cefotaksym, Ceftriakson, Doksycyklina, Klarytomycyna. O wyborze leku, dawki i przebiegu leczenia decyduje lekarz prowadzący.
  
• Immunostymulanty - Immuno, Lizobakt, Immunal, kwas askorbinowy.
  
• Probiotyki do przywrócenia jelit po zażyciu antybiotyków - Linex, Bifidobakterin, Enterohermina.
  
• Leczenie objawowe - Farmazolina (z przekrwieniem nosa), ibuprofen (w wysokiej temperaturze).
  
• Kompleksy witaminowe.
  

Środki ludowe

Stosowanie metod ludowych może mieć wpływ tylko w połączeniu z lekami. W leczeniu zakażeń paciorkowcowych takie środki okazały się korzystne:

• Płukanki z naparami ziołowymi - rumianek, szałwia, nagietek, propolis.
  
• Morele Puree z tego owocu do użycia 3 razy dziennie, uszkodzenie skóry można również smarować miąższem.
  
• Dzika róża Weź 50 g owoców w 500 ml wody i gotuj mieszaninę przez 5 minut. Daj trochę naparu i spożyj 150-200 ml 2 razy dziennie.
  
• Cebula, czosnek - naturalne środki przeciw infekcji. Używaj ich lepiej na surowo 1-2 razy dziennie.
  
• Chlorofilizm. Może być stosowany jako roztwór w sprayu, oleju i alkoholu. Dobrze usuwa zapalenie z migdałków.
  
• Hop. 10 g szyszek zalać 500 ml przegotowanej wody i ostudzić. Weź 100 ml na pusty żołądek 3 razy dziennie.
  

Cechy obrazu klinicznego i metody leczenia infekcji u noworodków i dzieci

Zakażenia paciorkowcami u niemowląt i małych dzieci stanowią poważne zagrożenie. Zakażenie płodu następuje przez płyn owodniowy, kanał rodny lub mleko matki. Objawy tej infekcji obserwuje się w pierwszych godzinach po urodzeniu.

Jeśli matka zakaża dziecko w czasie ciąży, dziecko może urodzić się z zapaleniem opon mózgowych lub posocznicą. Zaraz po urodzeniu można zauważyć wysypki skórne na ciele, gorączkę, krwawienie z ust, krwotoki pod skórą.

Lekarz wybiera taktykę leczenia, ale odpowiednio, przede wszystkim konieczne jest rozpoczęcie terapii antybiotykowej.

Cechy przebiegu i leczenia zakażeń paciorkowcowych u kobiet w ciąży

Streptococcus może być obecny w środowisku pochwy u kobiet bezobjawowo, ale w czasie ciąży ciało słabnie, odporność spada, a patogen przejawia się już od strony patologicznej. Powoduje zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie szyjki macicy, zapalenie jelita grubego, posocznicę posocznicę, zapalenie kłębuszków nerkowych, co może prowadzić do zakażenia płodu.

W przypadku znalezienia paciorkowców w testach u kobiet w ciąży, lekarz pilnie hospitalizuje kobietę i wybiera właściwe leczenie. Terapia powinna rozpocząć się natychmiast, ponieważ ważne jest, aby zapobiegać zakażeniu płodu. Ponadto patogen może powodować przedwczesne porody, pęknięcie łożyska, a także śmierć płodu dziecka.

Komplikacje i konsekwencje

Ważne jest, aby prawidłowo zdiagnozować zakażenie paciorkowcowe i rozpocząć leczenie na czas. W przypadku braku lub utrzymania nieodpowiedniej terapii lekowej patogen może spowodować poważne komplikacje:

Zapobieganie

Środki zapobiegawcze są ograniczone do podstawowych zaleceń, które mogą chronić przed zakażeniem czynnikiem zakaźnym i jego reprodukcją w organizmie:

• Unikaj kontaktu z osobami chorymi.
  
• Terminowe leczenie wszystkich chorób, zapobieganie przejściu do stanu przewlekłego.
  
• Obserwuj higienę, przewietrz pomieszczenie, regularnie przeprowadzaj czyszczenie na mokro.
  
• Nie dopuszczaj do hipotermii.
  
• Jedz zdrową żywność bogatą w witaminy i minerały.
  
• Wyeliminuj uzależnienie.
  
• Staraj się unikać stresujących sytuacji.
  
• Dezynfekcja pomieszczenia, w którym był pacjent.
  
• W przypadku zmian skórnych leczyć roztworami antyseptycznymi.
  

Streptococcus jest powszechnym mikroorganizmem, który może istnieć bez powodowania szkód. Jednak przy osłabionej odporności aktywnie się rozmnaża, przynosi wiele poważnych problemów zdrowotnych, w tym śmierć. Pojawienie się objawów patologicznych i dysfunkcji ciała powinno być przyczyną natychmiastowej wizyty u lekarza.