Vilprafen jest szeroko stosowany w leczeniu chorób bakteryjnych i grzybiczych.
Lek należy do grupy makrolidów - antybiotyków, podobnych w działaniu do penicylin. Ma działanie bakteriostatyczne, aw dużych dawkach działanie bakteriobójcze. Prawie całkowicie metabolizowany w organizmie, a jego pozostałości i metabolity są wydalane z moczem.
Na tej stronie znajdziesz wszystkie informacje o Vilprafen: kompletne instrukcje użycia tego leku, średnie ceny w aptekach, kompletne i niepełne analogi leku, a także opinie osób, które już używały Vilprafen. Chcesz zostawić swoją opinię? Napisz w komentarzach.
Grupa kliniczno-farmakologiczna
Grupa antybiotyków makrolidowych.
Warunki sprzedaży aptek
Jest wydawany na receptę.
Ile kosztuje Vilprafen? Średnia cena w aptekach wynosi 600 rubli.
Uwolnij formę i kompozycję
Lek Vilprafen jest dostępny w postaci tabletek do podawania doustnego w kartoniku w blistrach po 10 sztuk. Każda tabletka jest pokryta warstwą białego koloru i ma poziome nacięcie po jednej stronie.
- składnik aktywny: josamycyna - 500 mg,
- substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, polisorbat 80, koloidalny tlenek krzemu, karboksymetyloceluloza sodowa, stearynian magnezu, hydroksypropylometyloceluloza, Macrogol 6000, talk, dwutlenek tytanu, wodorotlenek glinu, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry.
Efekt farmakologiczny
Działanie bakteriobójcze substancji czynnej leku wynika z faktu, że jozamycyna jest zdolna do wiązania się z dużą podjednostką błony rybosomalnej (50S), nie pozwala na utrwalenie transportującego RNA, a także blokuje translokację peptydów centrum A (rodzaj mutacji, której towarzyszy przegrupowanie chromosomalne wpływające na właściwości komórki) i hamuje wewnątrzkomórkową produkcję białek z aminokwasów.
Spektrum działania jozamycyny zawarte w Vilprafen jest dość szerokie.
Substancja wykazuje aktywność przeciwko Gram-dodatnim mikroorganizmom tlenowym, w tym:
- Wydalany przez organizm podczas procesów zapalnych peptokoków;
- Peptostreptokokk, które wywołują rozwój mieszanych infekcji;
- Gronkowiec;
- Czynnik powodujący wąglika - laseczki wąglika;
- Bakterie z rodzaju Corynebacterium, które są czynnikami sprawczymi błonicy;
- Clostridium perfringens - czynniki powodujące gangrenę gazową i toksykoinfekcje ludzkie;
- Streptococcus.
Wilprafen jest także aktywny przeciwko drobnoustrojom gram-ujemnym, w tym:
- Hemophilus, przyczyna zakażeń hemofilnych, w tym ropne zapalenie opon mózgowych, ostre zapalenie płuc, zapalenie osierdzia, posocznica itp.;
- Neusseria, które są czynnikami wywołującymi choroby takie jak rzeżączka i zapalenie opon mózgowych;
- Niektóre odmiany shigelli, prowokujące rozwój czerwonki;
- Bakteryjne fragilis, które są czynnikami sprawczymi chorób ropno-zakaźnych, rozwijających się po urazach, interwencjach chirurgicznych, niedoborach odporności itp.;
Ponadto jozamycyna wykazuje aktywność przeciwko różnym pasożytom wewnątrzkomórkowym: chlamydiom, legionelli, mykoplazmom, ureaplazmom.
Wskazania do użycia
Zgodnie z instrukcjami Vilprafen jest przepisywany w leczeniu następujących chorób zakaźnych i zapalnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na jozamycynę:
- Psittacosis;
- Krztusiec;
- Zakażenia w okulistyce (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie powiek);
- Zakażenia w stomatologii (zapalenie osierdzia, zapalenie pęcherzyków płucnych, zapalenie dziąseł, zapalenie przyzębia i ropień pęcherzykowy);
- Oparzenia i rany (w tym pooperacyjne);
- Rzeżączka, ziarniniak chłonny weneryczny, kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
- Zakażenia górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie krtani, paratonsillitis i zapalenie ucha środkowego;
- Zakażenia dolnych dróg oddechowych, w tym pozaszpitalne zapalenie płuc, ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli (zaostrzenia);
- Szkarłatna gorączka (Vilprafen jest przepisywany w przypadku nadwrażliwości na antybiotyki penicylinowe);
- Błonica (w terapii skojarzonej z antytoksyną błonicy);
- Zakażenia narządów płciowych i dróg moczowych (zapalenie szyjki macicy, zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie cewki moczowej i zapalenie najądrza spowodowane przez mykoplazmy i / lub chlamydię);
- Zakażenia tkanek miękkich i skóry (furunculosis, furuncle, wąglik, trądzik, ropień, zapalenie mieszków włosowych, róży, zapalenie węzłów chłonnych, przestępca, zapalenie naczyń chłonnych i ropowica);
- Zaburzenia żołądkowo-jelitowe wywołane przez Helicobacter pylori, w tym przewlekłe zapalenie żołądka i wrzód trawienny oraz 12 wrzodów dwunastnicy.
Przeciwwskazania
Lek jest przeciwwskazany w ciężkich naruszeń wątroby lub w obecności nadwrażliwości na lek.
Stosować w czasie ciąży i laktacji
Lek nie jest przepisywany kobietom w ciąży, jeśli występują poważne naruszenia wątroby, wrażliwość na składniki.
Instrukcje użytkowania
Instrukcje użytkowania wskazują, że zalecana dawka dla dorosłych i młodzieży powyżej 14 lat wynosi 1-2 g w 2-3 dawkach. Zalecana początkowa dawka wynosi 1 g.
- W leczeniu trądziku różowatego - 500 mg 2 razy / dobę przez 10-15 dni.
- W leczeniu ropnego zapalenia skóry - 500 mg 2 razy / dobę przez 10 dni.
- W leczeniu chlamydii układu moczowo-płciowego - 500 mg 2 razy / dobę przez 12-14 dni.
- W leczeniu przewlekłego zapalenia przyzębia, z tworzeniem się ropnia kości przyzębia - 500 mg 2 razy / dobę przez 12-14 dni.
- W przypadku trądziku zwykłego i kulistego (konglobatowego), 500 mg 2 razy / dobę jest przepisywane przez pierwsze 2-4 tygodnie, następnie 500 mg 1 raz / dzień jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni.
Tabletki należy połykać bez żucia, z niewielką ilością płynu, między posiłkami. Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami WHO dotyczącymi stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.
Niemowlęta i dzieci w wieku poniżej 14 lat zaleca się przepisywanie leku w zawiesinie. Dawka dobowa wynosi 30-50 mg / kg masy ciała, podzielona na 3 dawki. U noworodków i dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy dawkę należy dobrać zgodnie z dokładną masą ciała dziecka.
Przed użyciem wstrząsnąć fiolką z zawiesiną.
Efekty uboczne
Przy prawidłowym stosowaniu leku i dokładnym przestrzeganiu dawki wskazanej w instrukcji Vilprafen jest dobrze tolerowany przez pacjentów, ale w niektórych przypadkach mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
- Alergiczne reakcje skórne: pokrzywka, wysypka, obrzęk naczynioruchowy, w bardzo rzadkich przypadkach wstrząs anafilaktyczny.
- Przewód pokarmowy: nudności, bóle brzucha, nadmierne ślinienie, zgaga, wymioty, nieposkromiona biegunka, rzadkie występowanie stanu zapalnego w jelitach.
- Ze strony wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, rzadko naruszenie wypływu żółci i funkcjonowanie pęcherzyka żółciowego, z powodu którego u pacjentów rozwinęła się żółtaczka.
Przedawkowanie
W odniesieniu do funduszy do tej pory nie zgłoszono żadnych przypadków przedawkowania. W przypadku przedawkowania po zażyciu leku należy założyć, że działania niepożądane są nasilone, należy zastosować leczenie objawowe.
Specjalne instrukcje
- U pacjentów z niewydolnością nerek wymagana jest korekta schematu dawkowania zgodnie z wartościami CC.
- Josamycyna nie jest przepisywana wcześniakom. W przypadku stosowania u noworodków należy monitorować czynność wątroby.
- Jeśli rozwija się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, należy wycofać josamycynę i przepisać odpowiednie leczenie. Leki, które zmniejszają ruchliwość jelit, są przeciwwskazane.
Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie chemicznymi antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą być również odporne na jozamycynę).
Interakcja z narkotykami
- Vilprafen hamuje eliminację ksantyn, które mogą wywołać rozwój zatrucia.
- Zaleca się unikanie jednoczesnego stosowania wilczarza z innymi antybiotykami. Może to zmniejszyć ich skuteczność.
- Jednoczesne stosowanie antybiotyku z cyklosporyną może prowadzić do zwiększenia stężenia tego ostatniego, dlatego jego poziom należy monitorować w trakcie leczenia.
- Przyjęcie vilprafena może zmniejszyć skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych, dlatego w celu uniknięcia niechcianej ciąży zaleca się dodatkowo stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.
- Skojarzone stosowanie wilprafenu z lekami przeciwhistaminowymi, w tym astemizolem i terfenadyną, zwiększa stężenie tego ostatniego, co może prowadzić do rozwoju poważnych zaburzeń rytmu serca, zagrażających życiu.
Recenzje
Zebraliśmy kilka opinii o leku Vilprafen:
- Masza. Zdał egzamin w czasie ciąży, zdał testy i okazało się, że mam ureaplazmozę. Lekarz przepisał mi „Vilprafen” + leki na dysbiozę. Bardzo się martwiłem, czy mogą być w czasie ciąży, ale przekonała mnie, że są dość łagodne, ale jednocześnie skuteczne. Przeszedł pełny kurs, nie zaobserwowano żadnych skutków ubocznych. Ale najważniejsza rzecz, która pomogła! Zanotowałem te tabletki, ponieważ przeczytałem, że mają dość szerokie spektrum działania i za przystępną cenę.
- Artem. Użył tego antybiotyku po raz pierwszy w tym roku, kiedy zachorował. Bolało mnie gardło i bolała mnie głowa. Moja mama poleciła ten lek. Lekarz przepisał ten lek przez rok, kiedy miała silne bóle gardła i leczyła ją przez ponad dwa miesiące. Co mogę powiedzieć o leku? Tak, nie wiem, to pomogło mi lub innym zestawem leków, których użyłem. Lecz wyleczyłem moją chorobę przez dziesięć dni, ponieważ zacząłem brać ten antybiotyk. Brak alergii i zaburzeń w jelitach, nie miałem wysypki. Urządzenie jest dobrze przeniesione. Niezadowolony z ceny leku, w naszym mieście kosztuje około czterysta rubli!
Według opinii Vilprafen jest dość skutecznym lekiem, ale ryzyko działań niepożądanych podczas leczenia jest dość wysokie. Pacjenci ze zdiagnozowaną chlamydią i ureaplazmozą informują, że w ciągu kilku dni po rozpoczęciu stosowania leku objawy choroby znikają bez śladu. Istnieją doniesienia o takich skutkach ubocznych Vilprafen, jak zaburzenia przewodu pokarmowego i wysypki alergiczne, które są stosunkowo częste.
Analogi
Analogiem Vilprafen jest Vilprafen Solutab.
Przed użyciem analogów skonsultuj się z lekarzem.
Warunki przechowywania i trwałość
Tabletki należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci, unikając ekspozycji na światło słoneczne na opakowaniu. Optymalna temperatura przechowywania nie przekracza 25 stopni.
Okres trwałości tabletek wynosi 3 lata od daty produkcji, pod koniec tego okresu niewykorzystany lek należy wyrzucić.
Wilprafen ® (Wilprafen ®)
Aktywny składnik:
Treść
Grupa farmakologiczna
Obrazy 3D
Skład i forma uwalniania
w blistrze 10 szt.; w pudełku 1 blister.
Opis postaci dawkowania
Tabletki w foliowej okładce w białym kolorze, podłużny kształt z nacięciami na środkowych i wypukłych krawędziach.
Charakterystyczny
Antybiotyk makrolidowy.
Działanie farmakologiczne
Farmakodynamika
Lek jest stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych; Działanie bakteriostatyczne jozamycyny, jak również innych antybiotyków makrolidowych, jest spowodowane hamowaniem syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.
Dzhozschik, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis, Helicobacter pylori), a także przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym (Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens).
Farmakokinetyka
Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko i całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. Cmax jozamycyna w surowicy osiągana jest w ciągu 1–4 godzin po zażyciu wampiryny. Około 15% josamycyny wiąże się z białkami osocza. Szczególnie wysokie stężenia substancji znajdują się w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach.
Jozamycyna jest metabolizowana w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów i jest wydalana głównie z żółcią. Wydalanie leku w moczu - mniej niż 20%.
Wskazania do stosowania Wilprafen ®
Ostre i przewlekłe zakażenia wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na lek, na przykład:
Zakażenia górnych dróg oddechowych i narządów laryngologicznych:
zapalenie migdałków i zapalenie okrężnicy;
błonica (oprócz leczenia antytoksyną błonicy), jak również szkarłatna gorączka w przypadku nadwrażliwości na penicylinę.
Infekcje dolnych dróg oddechowych:
zapalenie płuc (w tym postać nietypowa);
Zakażenia skóry i tkanek miękkich:
róży (ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę);
Zakażenia układu moczowo-płciowego:
kiła (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
Chlamydia, mykoplazma (w tym Ureaplasma) i infekcje mieszane.
Przeciwwskazania
nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe;
ciężka nieprawidłowa czynność wątroby.
Efekty uboczne
Ze strony przewodu pokarmowego: rzadko - utrata apetytu, nudności, zgaga, wymioty i biegunka. W przypadku utrzymującej się ciężkiej biegunki należy pamiętać o możliwości wystąpienia zagrażającego życiu rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego spowodowanego antybiotykami.
Reakcje nadwrażliwości: w bardzo rzadkich przypadkach możliwe są reakcje alergiczne skóry (np. Pokrzywka).
Ze strony wątroby i dróg żółciowych: w niektórych przypadkach wystąpił przemijający wzrost aktywności enzymów wątrobowych w osoczu krwi, w rzadkich przypadkach towarzyszyło naruszenie odpływu żółci i żółtaczki.
Aparaty słuchowe: W rzadkich przypadkach zgłaszano zależne od dawki przejściowe upośledzenie słuchu.
Interakcja
Wilprafen / inne antybiotyki. Ponieważ antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny, należy unikać jednoczesnego podawania jozamycyny z tego typu antybiotykami. Josamycyny nie należy podawać razem z linkomycyną, ponieważ być może wzajemne zmniejszenie ich skuteczności.
Vilprafen / xanthines. Niektórzy przedstawiciele antybiotyków makrolidowych spowalniają eliminację ksantyn (teofiliny), co może prowadzić do możliwej toksyczności. Badania kliniczne i eksperymentalne wskazują, że jozamycyna ma mniejszy wpływ na uwalnianie teofiliny niż inne antybiotyki makrolidowe.
Vilprafen / leki przeciwhistaminowe. Po jednoczesnym podaniu josamycyny i preparatów przeciwhistaminowych zawierających terfenadynę lub astemizol można zaobserwować opóźnienie wydalania terfenadyny i astemizolu, co z kolei może prowadzić do rozwoju zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.
Wilprafen / alkaloidy sporyszu. Istnieją pojedyncze doniesienia o zwiększonym zwężeniu naczyń po jednoczesnym podawaniu alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych. Był jeden przypadek pacjenta, który nie tolerował ergotaminy podczas przyjmowania jozamycyny.
Dlatego jednoczesnemu stosowaniu jozamycyny i ergotaminy powinno towarzyszyć odpowiednie monitorowanie pacjentów.
Vilprafen / cyklosporyna. Wspólne mianowanie jozamycyny i cyklosporyny może powodować wzrost stężenia cyklosporyny w osoczu i tworzenie nefrotoksycznego stężenia cyklosporyny we krwi. Stężenie cyklosporyny w osoczu powinno być regularnie monitorowane.
Vilprafen / digoxin. Wraz ze wspólnym mianowaniem josamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.
Vilprafen / hormonalne środki antykoncepcyjne. W rzadkich przypadkach działanie antykoncepcyjne hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być niewystarczające podczas leczenia makrolidami. W takim przypadku zaleca się dodatkowo stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.
Dawkowanie i podawanie
Wewnątrz, połykanie w całości, popijając niewielką ilością wody. Zalecana dzienna dawka dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat wynosi 1 do 2 g jozamycyny. Dzienna dawka powinna być podzielona na 2-3 dawki. Początkowa zalecana dawka to 1 g josamycyny. W przypadku trądziku pospolitego i sferycznego zaleca się przepisanie jozamycyny w dawce 500 mg 2 razy dziennie przez pierwsze 2–4 tygodnie, a następnie - 500 mg josamytionu 1 raz dziennie jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni. Aby osiągnąć optymalne stężenie w surowicy, należy przyjmować pojedyncze dawki między posiłkami.
Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia w sprawie stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.
Jeśli pominięto jedno przyjęcie, należy natychmiast przyjąć dawkę leku. Jeśli jednak należy przyjąć kolejną dawkę, nie należy przyjmować „zapomnianej” dawki, ale powrócić do zwykłego schematu leczenia. Nie należy przyjmować podwójnej dawki.
Przerwa w leczeniu lub przedwczesne odstawienie leku zmniejsza prawdopodobieństwo powodzenia leczenia.
Przedawkowanie
Do tej pory nie ma danych na temat specyficznych objawów zatrucia. W przypadku przedawkowania należy założyć objawy opisane w części „Działania niepożądane”, szczególnie z przewodu pokarmowego.
Specjalne instrukcje
U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie należy przeprowadzić z uwzględnieniem wyników odpowiednich badań laboratoryjnych.
Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie antybiotykami związanymi przez strukturę chemiczną mogą być również oporne na jozamycynę).
Chociaż nie ma informacji o działaniu embriotoksycznym, Vilprafen ® powinien być przepisywany kobietom w ciąży i karmiącym dopiero po dokładnej ocenie stosunku ryzyka do korzyści leczenia.
Warunki przechowywania leku Vilprafen ®
Chronić przed dziećmi.
Okres ważności leku Vilprafen ®
Nie używać po upływie daty ważności wydrukowanej na opakowaniu.
Vilprafen
Vilprafen: instrukcje użytkowania i recenzje
Nazwa łacińska: Wilprafen
Kod ATX: J01FA07
Składnik aktywny: josamycyna (josamycyna)
Producent: Yamanouchi Pharma dla Heinrich Mack Nachf. (Niemcy)
Aktualizacja opisu i zdjęcia: 26.07.2018
Ceny w aptekach: od 484 rubli.
Vilprafen to antybiotyk z grupy makrolidów o działaniu bakteriobójczym.
Uwolnij formę i kompozycję
Vilprafen produkowany w postaci tabletek powlekanych - dwuwypukłe, podłużne, prawie białe lub białe, z ryzykiem po obu stronach (10 sztuk w blistrach, 1 blister w kartonowym pudełku).
Skład 1 tabletki zawiera substancję czynną jozamycynę w ilości 500 mg.
Składniki pomocnicze w 1 tabletce: polisorbat 80 - 5 mg; stearynian magnezu - 5 mg; celuloza mikrokrystaliczna - 101 mg; koloidalny dwutlenek krzemu - 14 mg; Karmeloza sodowa - 10 mg.
Skład powłoki: glikol polietylenowy 6000 - 0,3846 mg; metyloceluloza - 0,12825 mg; dwutlenek tytanu - 0,641 mg; talk - 2,0513 mg; kopolimer kwasu metakrylowego i jego estrów - 1,155385 mg; wodorotlenek glinu - 0,641 mg.
Właściwości farmakologiczne
Farmakodynamika
Mechanizm działania josamycyny polega na zapobieganiu produkcji białka w komórce drobnoustroju, co tłumaczy się odwracalnym wiązaniem z podjednostką 50S rybosomu. Zazwyczaj w stężeniach terapeutycznych dla aktywnego składnika leku charakteryzuje się działaniem bakteriostatycznym, co prowadzi do zahamowania wzrostu i rozmnażania się bakterii. Jeśli powstają wysokie stężenia jozamycyny w ognisku zapalnym, obserwuje się objawy działania bakteriobójczego.
Josamycyna działa przeciwko następującym mikroorganizmom:
- Bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus spp. (w tym wrażliwe na metycylinę szczepy Staphylococcus aureus), Peptostreptococcus spp., Streptococcus spp. (w tym Streptococcus pneumonia i Streptococcus pyogenes), Peptococcus spp., Corynebacterium diphtheriae, Clostridium spp., Listeria monocytogenes, Bacillus anthracis, Propionibacterium acnes;
- Bakterie Gram-ujemne :. Campylobacter jejuni, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Helicobacter pylori, Moraxella catarrhalis, Haemophilus influenzae, Haemophilus ducreyi, Legionella spp Brucella spp Bordetella spp.,.
- inne: Borrelia burgdorferi, Bacteroides fragilis (wrażliwość josamycyny może być zmienna), Treponema pallidum, Chlamydia spp. (w tym Chlamydia trachomatis), Ureaplasma spp., Mycoplasma spp. (w tym Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, Mycoplasma pneumoniae), Chlamydophila spp. (w tym Chlamydophila pneumoniae).
Enterobakterie są zwykle odporne na jozamycynę, więc jej stosowanie ma niewielki wpływ na mikroflorę przewodu pokarmowego (GIT). Składnik aktywny wykazuje również aktywność w zdiagnozowanej oporności na erytromycynę i pozostałe 14- i 15-członowe makrolidy. Przypadki oporności na jozamycynę są rzadsze niż w 14- i 15-członowych makrolidach.
Farmakokinetyka
Po podaniu doustnym, jozamycyna jest wchłaniana z przewodu pokarmowego z dużą prędkością, przyjmowanie pokarmu nie zmienia jej biodostępności. Maksymalne stężenie substancji w osoczu osiąga się w ciągu 1 godziny po podaniu. Podczas przyjmowania leku Vilprafen w dawce 1 g, maksymalny poziom substancji czynnej w osoczu wynosi 2-3 μg / ml. Stopień wiązania josamycyny z białkami osocza wynosi około 15%. Związek jest dobrze rozproszony w tkankach i narządach (z wyłączeniem mózgu), a jego stężenia często przekraczają osocze i zachowują skuteczność terapeutyczną przez długi czas. Szczególnie wysokie stężenia jozamycyny są wykrywane w płynie łzowym, ślinie, potem, migdałkach i płucach. Jego zawartość w plwocinie przekracza zawartość w osoczu 8-9 razy.
Josamycyna pokonuje barierę łożyskową i przenika do mleka matki. Związek jest metabolizowany w wątrobie, tworząc metabolity o mniejszej aktywności farmakologicznej. Josamycyna jest wydalana głównie z żółcią. Okres półtrwania wynosi 1-2 godziny, ale wskaźnik ten może być wydłużony u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Stopień wydalania leku z moczem nie przekracza 10%.
Wskazania do użycia
Tabletki Vilprafen 500 mg są przepisywane w leczeniu chorób zakaźnych i zapalnych wywołanych przez mikroorganizmy wrażliwe na działanie substancji czynnej (josamycyna):
- Zakażenia dolnych dróg oddechowych - ostre zapalenie oskrzeli, koklusz, zapalenie oskrzeli i płuc, papuzica, zapalenie płuc, w tym postać nietypowa;
- Zakażenia górnych dróg oddechowych i górnych dróg oddechowych - zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie przyusznic, zapalenie gardła, zapalenie ucha środkowego, zapalenie krtani;
- Zakażenia jamy ustnej - choroba przyzębia i zapalenie dziąseł;
- Szkarłatna gorączka (w przypadku nadwrażliwości na penicylinę);
- Błonica (oprócz terapii antytoksyną błonicy);
- Zakażenia narządów płciowych i dróg moczowych - zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie cewki moczowej, rzeżączka; z nadwrażliwością na penicylinę - ziarniniak chłonny weneryczny, kiła;
- Mykoplazma (w tym ureaplazma), zakażenia chlamydiowe i mieszane narządów płciowych i dróg moczowych;
- Zakażenia tkanek miękkich i skóry - zapalenie węzłów chłonnych, zapalenie naczyń chłonnych, czyraki, ropne zapalenie skóry, trądzik, wąglik, róży (z nadwrażliwością na penicylinę).
Przeciwwskazania
- Ciężkie zaburzenia czynności wątroby;
- Nadwrażliwość na składniki leku i inne antybiotyki makrolidowe.
Pielęgniarki i kobiety w ciąży mogą przyjmować wilkrafen tylko w przypadkach, gdy spodziewane korzyści dla zdrowia matki przeważają nad możliwym ryzykiem dla płodu lub dziecka.
Instrukcja użytkowania Vilprafen: metoda i dawkowanie
Vilprafen przyjmuje się doustnie między posiłkami. Tabletkę należy połykać w całości i popić niewielką ilością wody.
Dla młodzieży w wieku 14 lat i dorosłych zalecana dawka dobowa wynosi 1-2 g wilczarza, który należy podzielić na 2-3 dawki. Początkowa zalecana dawka wynosi 1 g.
W przypadku węgorzy sferycznych i pospolitych, w ciągu pierwszych 2-4 tygodni, przepisuje się 0,5 g jozamycyny 2 razy dziennie, a następnie przez 2 miesiące częstotliwość stosowania zmniejsza się do 0,5 g jozamycyny 1 raz dziennie (jako leczenie podtrzymujące).
Czas trwania leczenia jest zwykle ustalany przez lekarza. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia w sprawie stosowania leków antybiotykowych, czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami powinien wynosić co najmniej 10 dni.
Jeśli pominięto jedną dawkę wilprafenu, dawkę należy natychmiast przyjąć. W przypadku, gdy nadszedł czas na następną dawkę, nie należy zwiększać dawki.
Przerwa w terapii lub przedwczesne odstawienie leku zmniejsza prawdopodobieństwo powodzenia leczenia.
Efekty uboczne
Podczas odbioru Vilprafen mogą rozwinąć się zaburzenia różnych systemów organizmu:
- Przewód pokarmowy: rzadko - zgaga, nudności, utrata apetytu, biegunka i wymioty. W ciężkiej uporczywej biegunce należy pamiętać o możliwości wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego (zagrażającego życiu) z powodu antybiotyku;
- Aparaty słuchowe: w rzadkich przypadkach - zależne od dawki przejściowe uszkodzenie słuchu;
- Drogi żółciowe i wątroba: w niektórych przypadkach - przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w osoczu krwi, czasami połączone z żółtaczką i naruszeniem wypływu żółci;
- Reakcje nadwrażliwości: w niektórych przypadkach - reakcje alergiczne skóry (na przykład pokrzywka).
Przedawkowanie
Dzisiaj informacje o specyficznych objawach przedawkowania Vilprafen są praktycznie nieobecne. W tym przypadku warto założyć wzrost nasilenia działań niepożądanych leków, głównie z przewodu pokarmowego.
Specjalne instrukcje
Wraz z rozwojem rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego Vilprafen należy odwołać i przepisać odpowiednie leczenie. Stosowanie leków zmniejszających ruchliwość jelit jest przeciwwskazane.
Pacjenci z niewydolnością nerek muszą dostosować schemat dawkowania zgodnie z wartościami klirensu kreatyniny (CK).
Zgodnie z instrukcjami Vilprafen nie jest przepisywany wcześniakom. W przypadku stosowania u noworodków należy monitorować czynność wątroby.
Konieczne jest rozważenie możliwości krzyżowej oporności na różne antybiotyki z grupy makrolidów.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów silnikowych i złożone mechanizmy
Ustalono, że korzystanie z Vilprafen nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i wykonywania potencjalnie niebezpiecznych rodzajów pracy związanych ze zwiększoną koncentracją i szybkością reakcji.
Stosować w czasie ciąży i laktacji
Podczas ciąży i podczas karmienia piersią lek można przepisać, jeśli korzyści z jego stosowania dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka. Lekarz powinien ocenić możliwe konsekwencje zażywania tego leku i dopiero po tym przepisać przebieg leczenia.
Biuro WHO Europe zaleca Vilprafen jako lek do leczenia zakażeń chlamydiami u kobiet w ciąży.
Podczas leczenia jozamycyną, w połączeniu z zastosowaniem hormonalnych metod antykoncepcji, należy stosować dodatkową ochronę w postaci niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.
Interakcja z narkotykami
Należy unikać jednoczesnego stosowania wilczarza z cefalosporynami i penicylinami.
W połączeniu z linkomycyną może zmniejszyć skuteczność obu leków.
Vilprafen spowalnia eliminację teofiliny w mniejszym stopniu niż inne antybiotyki makrolidowe.
Przy jednoczesnym stosowaniu z cyklosporyną możliwe jest zwiększenie jej stężenia w osoczu krwi do poziomu nefrotoksycznego.
Istnieją doniesienia o zwiększonym działaniu zwężającym naczynia w połączeniu z połączonym stosowaniem alkaloidów sporyszu antybiotyków i leków makrolidowych.
Vilprafen spowalnia eliminację astemizolu lub terfenadyny, co zwiększa ryzyko wystąpienia arytmii zagrażających życiu.
Przy jednoczesnym stosowaniu z digoksyną możliwe jest zwiększenie poziomu tego ostatniego w osoczu.
Przy jednoczesnym stosowaniu leku z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi konieczne jest dodatkowo stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.
Analogi
Analogiem Vilprafen jest Vilprafen Solutab.
Warunki przechowywania
Przechowywać w ciemnym miejscu, niedostępnym dla dzieci w temperaturze do 25 ° C
Okres ważności - 4 lata.
Warunki sprzedaży aptek
Recepta.
Vilprafen Recenzje
Według opinii Vilprafen jest dość skutecznym lekiem, ale ryzyko działań niepożądanych podczas leczenia jest dość wysokie. Pacjenci ze zdiagnozowaną chlamydią i ureaplazmozą informują, że w ciągu kilku dni po rozpoczęciu stosowania leku objawy choroby znikają bez śladu. Istnieją doniesienia o takich skutkach ubocznych Vilprafen, jak zaburzenia przewodu pokarmowego i wysypki alergiczne, które są stosunkowo częste.
Wielu pacjentów poleca lek jako skuteczne narzędzie do leczenia zatok i innych chorób zakaźnych. Często jest przepisywany dzieciom, których leczenie daje dobre wyniki, ale czasami rodzice skarżą się na objawy dysbiozy.
Cena Vilprafen w aptekach
Średnio cena 500 mg wilprafenu w aptekach wynosi 515–596 rubli (10 tabletek w opakowaniu).
Vilprafen
Tabletki powlekane białą lub prawie białą, podłużną, dwuwypukłą, z ryzykiem po obu stronach.
Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna - 101 mg, polisorbat 80 - 5 mg, koloidalny dwutlenek krzemu - 14 mg, karmeloza sodowa - 10 mg, stearynian magnezu - 5 mg, metyloceluloza - 0,12825 mg, glikol polietylenowy 6000 - 0,3846 mg, talk - 2,0513 mg, ditlenek tytanu - 0,641 mg, wodorotlenek glinu - 0,641 mg, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry - 1,15385 mg.
10 szt. - blistry aluminium / PVC (1) - opakowania kartonowe.
Grupa antybiotyków makrolidowych. Ma działanie bakteriostatyczne dzięki hamowaniu syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.
Wysoce aktywny przeciwko mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym: Chlamydia trachomatis i Chlamydia pneumonuae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Legionella pneumophila; przeciwko Gram-dodatnim bakteriom tlenowym: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes i Streptococcus pneumoniae (pneumococcus), Corynebacterium diphtheriae; Gram-ujemne bakterie tlenowe: Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis; przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym: Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens.
Josamycyna jest także aktywna przeciwko Treponema pallidum.
Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Zmax osiąga się w ciągu 1-2 godzin po podaniu. 45 minut po podaniu dawki 1 g średnie stężenie jozamycyny w osoczu wynosi 2,41 mg / l.
Wiązanie z białkami osocza nie przekracza 15%.
Stan równowagi osiąga się po 2-4 dniach regularnego przyjmowania.
Josamycyna jest dobrze rozmieszczona w organizmie i gromadzi się w różnych tkankach: w płucach, tkance limfatycznej migdałków podniebiennych, narządach układu moczowego, skórze i tkankach miękkich. Szczególnie wysokie stężenia występują w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie jozamycyny w ludzkich leukocytach wielojądrzastych, monocytach i makrofagach pęcherzykowych jest około 20 razy wyższe niż w innych komórkach ciała.
Jozamycyna ulega biotransformacji w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów.
Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem jest mniejsze niż 20%.
Ze strony układu pokarmowego: rzadko - brak apetytu, nudności, zgaga, wymioty, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego; w niektórych przypadkach - zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, naruszenie odpływu żółci i żółtaczki.
Reakcje alergiczne: rzadko - pokrzywka.
Inne: w niektórych przypadkach zależna od dawki przejściowa utrata słuchu.
Antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny (należy unikać jednoczesnego stosowania jozamycyny z penicylinami i cefalosporynami).
Przy jednoczesnym stosowaniu josamycyny z linkomycyną może zmniejszyć skuteczność obu leków.
Josamycyna spowalnia eliminację teofiliny w mniejszym stopniu niż inne antybiotyki makrolidowe.
Jozamycyna spowalnia wydalanie terfenadyny lub astemizolu, co zwiększa ryzyko zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.
Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększonym działaniu zwężającym naczynia z jednoczesnym stosowaniem makrolidów i alkaloidów sporyszu. Podczas przyjmowania jozamycyny występuje 1 przypadek nietolerancji ergotaminy.
Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i cyklosporyny może zwiększyć stężenie cyklosporyny w osoczu krwi aż do nefrotoksycznego.
Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.
W rzadkich przypadkach leczenia makrolidem antykoncepcyjne działanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być niewystarczające.
Jeśli rozwija się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, należy wycofać josamycynę i przepisać odpowiednie leczenie. Leki, które zmniejszają ruchliwość jelit, są przeciwwskazane.
U pacjentów z niewydolnością nerek wymagana jest korekta schematu dawkowania zgodnie z wartościami CC.
Josamycyna nie jest przepisywana wcześniakom. W przypadku stosowania u noworodków należy monitorować czynność wątroby.
Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie chemicznymi antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą być również odporne na jozamycynę).
Stosowanie w okresie ciąży i laktacji jest możliwe tylko w przypadkach, gdy zamierzone korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka.
W leczeniu makrolidów i jednoczesnym stosowaniu hormonalnych środków antykoncepcyjnych należy dodatkowo stosować niehormonalne środki antykoncepcyjne.
Vilprafen
Imię i nazwisko: Wilprafen (Wilprafen)
Wskazania do użycia:
Leczenie chorób zakaźnych i zapalnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na produkt:
- zakażenia górnych dróg oddechowych i narządów laryngologicznych (w tym zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie otrzewnej, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, zapalenie krtani);
- błonica (oprócz leczenia antytoksyną błonicy);
- szkarłatna gorączka (ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę);
- zakażenia dolnych dróg oddechowych (w tym ostre zapalenie oskrzeli, zapalenie oskrzeli i płuc, zapalenie płuc, w tym postać nietypowa, krztusiec, papuzica);
- zakażenia jamy ustnej (w tym zapalenie dziąseł i choroby przyzębia);
- zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym ropne zapalenie skóry, czyraki, wąglik, róża / ze zwiększoną wrażliwością na penicylinę /, trądzik, zapalenie naczyń chłonnych, zapalenie węzłów chłonnych);
- zakażenia dróg moczowych i narządów płciowych (w tym zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego, rzeżączka; z nadwrażliwością na penicylinę - syfilis, limfogranuloma przenoszona drogą płciową);
- Chlamydia, mykoplazma (w tym ureaplazma) i mieszane infekcje dróg moczowych i narządów płciowych.
Działanie farmakologiczne:
Grupa antybiotyków makrolidowych. Ma działanie bakteriostatyczne dzięki hamowaniu syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.
Wysoce aktywny przeciwko mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym: Chlamydia trachomatis i Chlamydia pneumonuae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Legionella pneumophila; przeciwko Gram-dodatnim bakteriom tlenowym: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes i Streptococcus pneumoniae (pneumococcus), Corynebacterium diphtheriae; Gram-ujemne bakterie tlenowe: Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis; przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym: Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens.
Lek jest również aktywny przeciwko Treponema pallidum.
Farmakokinetyka.
Ssanie:
Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Axmax osiąga się w ciągu 1-2 godzin po podaniu. Po 45 minutach od otrzymania dawki 1 g średnie stężenie jozamycyny w osoczu wynosi 2,41 mg / l.
Dystrybucja:
Wiązanie z białkami osocza nie przekracza 15%.
Odbiór produktu w odstępie 12 godzin zapewnia zachowanie skutecznego stężenia jozamycyny w tkankach przez cały dzień. Stan równowagi osiąga się po 2-4 dniach regularnego przyjmowania.
Josamycyna przenika dobrze przez błony biologiczne i gromadzi się w różnych tkankach: w płucach, tkance limfatycznej migdałków podniebiennych, narządach układu moczowego, skórze i tkankach miękkich. Szczególnie wysokie stężenia występują w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie jozamycyny w ludzkich leukocytach wielojądrzastych, monocytach i makrofagach pęcherzykowych jest około 20 razy wyższe niż w innych komórkach ciała.
Metabolizm:
Jozamycyna ulega biotransformacji w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów.
Usunięcie
Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem jest mniejsze niż 20%.
Vilprafen metoda podawania i dawkowania:
Zalecana dawka dla dorosłych i młodzieży powyżej 14 lat wynosi 1-2 g w 2-3 dawkach. Zalecana początkowa dawka wynosi 1 g.
W leczeniu chlamydii układu moczowo-płciowego - 500 mg 2 razy / dobę przez 12-14 dni.
W leczeniu trądziku różowatego - 500 mg 2 razy / dobę przez 10-15 dni.
W leczeniu ropnego zapalenia skóry - 500 mg 2 razy / dobę przez 10 dni.
W leczeniu przewlekłego zapalenia przyzębia, z tworzeniem się ropnia kości przyzębia - 500 mg 2 razy / dobę przez 12-14 dni.
W przypadku trądziku zwykłego i kulistego (konglobatowego), 500 mg 2 razy / dobę jest przepisywane przez pierwsze 2-4 tygodnie, następnie 500 mg 1 raz / dzień jako leczenie podtrzymujące przez 8 tygodni.
Tabletki należy połykać, nie żuć, z niewielką ilością płynu, między posiłkami.
Zwykle czas trwania leczenia określa lekarz. Zgodnie z zaleceniami WHO dotyczącymi stosowania antybiotyków czas trwania leczenia zakażeń paciorkowcami musi wynosić co najmniej 10 dni.
Niemowlęta i dzieci w wieku poniżej 14 lat zaleca się przepisanie produktu w zawiesinie. Dawka dobowa wynosi 30-50 mg / kg masy ciała, podzielona na 3 dawki. U noworodków i niemowląt w wieku poniżej 3 miesięcy dawkę należy dobrać zgodnie z dokładną masą ciała dziecka.
Przed użyciem wstrząsnąć fiolką z zawiesiną.
Przeciwwskazania Vilprafen:
- Nadwrażliwość na antybiotyki makrolidowe.
- Ciężka nieprawidłowa czynność wątroby
Ciąża i laktacja:
Dopuszcza się stosowanie w czasie ciąży i podczas karmienia piersią po ocenie stosunku ryzyka i korzyści leczenia.
Interakcja z narkotykami.
Wilprafen z innymi antybiotykami:
Ponieważ antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny, należy unikać jednoczesnego podawania jozamycyny z tego typu antybiotykami. Jozamycyna nie powinna być przepisywana w połączeniu z linkomycyną, ponieważ możliwy jest wzajemny spadek ich skuteczności.
Vilprafen z ksantynami:
Niektórzy przedstawiciele antybiotyków makrolidowych spowalniają eliminację ksantyn (teofiliny), co może prowadzić do możliwego zatrucia. Badania kliniczne i eksperymentalne wskazują, że jozamycyna ma mniejszy wpływ na uwalnianie teofiliny niż inne antybiotyki makrolidowe.
Vilprafen z produktami przeciwhistaminowymi:
Po jednoczesnym podaniu josamycyny i produktów przeciwhistaminowych zawierających terfenadynę lub astemizol, może wystąpić opóźnienie eliminacji terfenadyny i astemizolu, co z kolei może prowadzić do rozwoju zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.
Wilprafen z alkaloidami sporyszu:
Istnieją pojedyncze doniesienia o zwiększonym zwężeniu naczyń po jednoczesnym podawaniu alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych. Był jeden przypadek pacjenta, który nie tolerował ergotaminy podczas przyjmowania jozamycyny. Dlatego jednoczesnemu stosowaniu jozamycyny i ergotaminy powinna towarzyszyć odpowiednia kontrola choroby.
Vilprafen z cyklosporyną:
Wspólne mianowanie jozamycyny i cyklosporyny może powodować wzrost stężenia cyklosporyny w osoczu i tworzenie nefrotoksycznego stężenia cyklosporyny we krwi. Stężenie cyklosporyny w osoczu powinno być regularnie monitorowane.
Vilprafen z digoksyną:
Dzięki wspólnemu mianowaniu jozamycyny i digoksyny możliwe jest późniejsze zwiększenie poziomu w osoczu krwi.
Vilprafen z hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi:
W rzadkich przypadkach działanie antykoncepcyjne hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być niewystarczające podczas leczenia makrolidami. W takim przypadku zaleca się dodatkowo stosowanie niehormonalnych środków antykoncepcyjnych.
Przedawkowanie
Do tej pory nie ma danych na temat specyficznych objawów zatrucia. W przypadku przedawkowania należy założyć wystąpienie objawów opisanych w części „Działania niepożądane”, zwłaszcza z przewodu pokarmowego.
Vilprafen efekty uboczne:
Ze strony układu pokarmowego: często - brak apetytu, nudności, zgaga, wymioty, dysbioza, biegunka; w niektórych przypadkach - zwiększenie aktywności transaminaz wątrobowych, naruszenie odpływu żółci i żółtaczki.
Reakcje alergiczne: w pojedynczych przypadkach - pokrzywka.
Z organu słuchu: nie często - zależna od dawki przejściowa utrata słuchu.
Inne: w niektórych przypadkach - kandydoza.
Formularz wydania:
Tabletki powlekane: 10 szt. - Pakiety komórek konturowych (1) - opakowania kartonowe.
Zawiesina doustna: 100 ml - ciemne szklane butelki (1) w komplecie z miarką - pakuje tekturę.
Synonimy:
Josamycyna (Josamycin)
Warunki przechowywania:
Lista B. Lek należy przechowywać w ciemnym miejscu, niedostępnym dla dzieci w temperaturze nie przekraczającej 25 ° C. Okres ważności wynosi 4 lata.
Lek jest dostępny na receptę.
Skład Wilprafena:
1 tabletka powlekana zawiera 500 mg josamycyny.
W 10 ml zawiesinie do podawania doustnego zawiera 300 mg josamycyny.
Inne składniki: metyloceluloza, celuloza mikrokrystaliczna, bezwodna krzemionka koloidalna, polisorbat 80, karboksymetyloceluloza sodowa, talk, stearynian magnezu, makrogol 6000, dwutlenek tytanu (E171), wodorotlenek glinu, poli (metakrylan metakrylanu) -30% dyspersja.
Opcjonalnie:
U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie należy przeprowadzić z uwzględnieniem wyników odpowiednich badań laboratoryjnych.
Należy rozważyć możliwość oporności krzyżowej na różne antybiotyki makrolidów (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie antybiotykami związanymi przez strukturę chemiczną mogą być również oporne na jozamycynę).
Producent:
YAMANOUCHI PHARMA
Reprezentacja: HENRY MACH NASLA. GmbH & Co. KG
Niemcy
Uwaga!
Przed użyciem leku „Vilprafen” należy skonsultować się z lekarzem.
Instrukcja jest przeznaczona wyłącznie do zapoznania się z Vilprafen.
WILPRAFEN ® (WILPRAFEN)
Posiadacz certyfikatu rejestracyjnego:
Wyprodukowane przez:
Zagadnienia dotyczące pakowania i kontroli jakości:
Pakowanie, pakowanie i kontrola jakości wydawania:
Forma dawkowania
Uwolnić formę, opakowanie i skład Josamycin
Tabletki powlekane białą lub prawie białą, podłużną, dwuwypukłą, z ryzykiem po obu stronach.
Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna - 101 mg, polisorbat 80 - 5 mg, koloidalny dwutlenek krzemu - 14 mg, karmeloza sodowa - 10 mg, stearynian magnezu - 5 mg, metyloceluloza - 0,12825 mg, glikol polietylenowy 6000 - 0,3846 mg, talk - 2,0513 mg, ditlenek tytanu - 0,641 mg, wodorotlenek glinu - 0,641 mg, kopolimer kwasu metakrylowego i jego estry - 1,15385 mg.
10 szt. - blistry aluminium / PVC (1) - opakowania kartonowe.
Działanie farmakologiczne
Grupa antybiotyków makrolidowych. Ma działanie bakteriostatyczne dzięki hamowaniu syntezy białek przez bakterie. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.
Wysoce aktywny przeciwko mikroorganizmom wewnątrzkomórkowym: Chlamydia trachomatis i Chlamydia pneumonuae, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Legionella pneumophila; przeciwko Gram-dodatnim bakteriom tlenowym: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes i Streptococcus pneumoniae (pneumococcus), Corynebacterium diphtheriae; Gram-ujemne bakterie tlenowe: Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Haemophilus influenzae, Bordetella pertussis; przeciwko niektórym bakteriom beztlenowym: Peptococcus, Peptostreptococcus, Clostridium perfringens.
Josamycyna jest także aktywna przeciwko Treponema pallidum.
Farmakokinetyka
Po podaniu doustnym jozamycyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Zmax osiąga się w ciągu 1-2 godzin po podaniu. 45 minut po podaniu dawki 1 g średnie stężenie jozamycyny w osoczu wynosi 2,41 mg / l.
Wiązanie z białkami osocza nie przekracza 15%.
Stan równowagi osiąga się po 2-4 dniach regularnego przyjmowania.
Josamycyna jest dobrze rozmieszczona w organizmie i gromadzi się w różnych tkankach: w płucach, tkance limfatycznej migdałków podniebiennych, narządach układu moczowego, skórze i tkankach miękkich. Szczególnie wysokie stężenia występują w płucach, migdałkach, ślinie, potem i łzach. Stężenie jozamycyny w ludzkich leukocytach wielojądrzastych, monocytach i makrofagach pęcherzykowych jest około 20 razy wyższe niż w innych komórkach ciała.
Jozamycyna ulega biotransformacji w wątrobie do mniej aktywnych metabolitów.
Wydalane głównie z żółcią, wydalanie z moczem jest mniejsze niż 20%.
Wskazania lek Josamycin
Schemat dawkowania
Efekty uboczne
Ze strony układu pokarmowego: rzadko - brak apetytu, nudności, zgaga, wymioty, biegunka, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego; w niektórych przypadkach - zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych, naruszenie odpływu żółci i żółtaczki.
Reakcje alergiczne: rzadko - pokrzywka.
Inne: w niektórych przypadkach zależna od dawki przejściowa utrata słuchu.
Przeciwwskazania
Stosować w czasie ciąży i laktacji
Stosowanie w okresie ciąży i laktacji jest możliwe tylko w przypadkach, gdy zamierzone korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub dziecka.
W leczeniu makrolidów i jednoczesnym stosowaniu hormonalnych środków antykoncepcyjnych należy dodatkowo stosować niehormonalne środki antykoncepcyjne.
Wniosek o naruszenie wątroby
Wniosek o naruszenie funkcji nerek
Stosuj u dzieci
Specjalne instrukcje
Jeśli rozwija się rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, należy wycofać josamycynę i przepisać odpowiednie leczenie. Leki, które zmniejszają ruchliwość jelit, są przeciwwskazane.
U pacjentów z niewydolnością nerek wymagana jest korekta schematu dawkowania zgodnie z wartościami CC.
Josamycyna nie jest przepisywana wcześniakom. W przypadku stosowania u noworodków należy monitorować czynność wątroby.
Należy rozważyć możliwość krzyżowej oporności na różne antybiotyki makrolidowe (na przykład mikroorganizmy oporne na leczenie chemicznymi antybiotykami związanymi ze strukturą chemiczną mogą być również odporne na jozamycynę).
Interakcja z narkotykami
Antybiotyki bakteriostatyczne mogą zmniejszać działanie bakteriobójcze innych antybiotyków, takich jak penicyliny i cefalosporyny (należy unikać jednoczesnego stosowania jozamycyny z penicylinami i cefalosporynami).
Przy jednoczesnym stosowaniu josamycyny z linkomycyną może zmniejszyć skuteczność obu leków.
Josamycyna spowalnia eliminację teofiliny w mniejszym stopniu niż inne antybiotyki makrolidowe.
Jozamycyna spowalnia wydalanie terfenadyny lub astemizolu, co zwiększa ryzyko zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.
Istnieją oddzielne doniesienia o zwiększonym działaniu zwężającym naczynia z jednoczesnym stosowaniem makrolidów i alkaloidów sporyszu. Podczas przyjmowania jozamycyny występuje 1 przypadek nietolerancji ergotaminy.
Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i cyklosporyny może zwiększyć stężenie cyklosporyny w osoczu krwi aż do nefrotoksycznego.
Przy jednoczesnym stosowaniu jozamycyny i digoksyny może zwiększyć poziom tego ostatniego w osoczu krwi.
W rzadkich przypadkach leczenia makrolidem antykoncepcyjne działanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być niewystarczające.