Rhinoscopy jest specjalnym badaniem jamy nosowej, którą otolaryngolog stosuje codziennie w swojej praktyce. Dzięki tej procedurze lekarz bada jamę nosową i jej strukturę, a także otrzymuje pośrednią informację o stanie zatok przynosowych. W zależności od tego, które części nosa powinny być zbadane przez specjalistę, może wykonać przednią lub tylną rinoskopię. Niektóre źródła wciąż podkreślają średnią rhinoskopię, uważają to za część frontu.
Po pierwsze, lekarz przeprowadza badania nosa lub jego jamy po wyjaśnieniu skarg i zbadaniu historii choroby. Ważnym warunkiem procedury jest jasne sztuczne światło. W celu zbadania formacji znajdujących się w głębi jamy nosowej lekarz używa reflektora czołowego, który kieruje wiązkę światła do żądanego obszaru. W tym przypadku źródło światła znajduje się zwykle po prawej stronie pacjenta, na poziomie jego ucha. To badanie nie wymaga specjalnego szkolenia, w razie potrzeby lekarz może zastosować znieczulenie miejscowe.
Należy zauważyć, że rhinoskopia jest całkowicie bezpieczna dla pacjenta i, jeśli zostanie prawidłowo wykonana, nie powinna powodować żadnego bólu.
Wskazania do stosowania rinoskopii
Badanie jamy nosowej jest konieczne do identyfikacji następujących chorób:
Metody rinoskopii przedniej
W tej procedurze lekarz używa specjalnego lustra lub rozszerzacza nosa. Narzędzie, które bierze w lewą rękę. W tym przypadku prawa ręka unieruchamia głowę pacjenta w obszarze ciemieniowym, co pozwala przesunąć ją we właściwym kierunku. Następnie światło jest kierowane do badanego nozdrza i gałęzie rozszerzacza nosa są ostrożnie wkładane w stan zamknięty, który stopniowo rozdziela się na boki.
Początkowo głowa pacjenta znajduje się w zwykłej pozycji, a otolaryngolog bada widoczną część wspólnego kanału nosowego, przegrodę ze słabym punktem, dolny kanał nosowy z przednią częścią dolnej konchy nosowej. Następnie głowa pacjenta jest odrzucana do tyłu, a środkowy kanał nosowy środkową konchą nosową, górne części wspólnego kanału nosowego i przegrodę stają się widoczne dla lekarza. Po zbadaniu połowy nosa, ekspander jest ostrożnie usuwany i te same czynności są wykonywane z drugiej strony.
Jeśli to konieczne, aby uzyskać najlepsze wyniki badania, śluzówkę nosa można nawadniać środkami zwężającymi naczynia (w celu zmniejszenia obrzęku) lub środkami znieczulającymi miejscowo (lidokaina, nowokaina).
U zdrowej osoby błona śluzowa nosa jest wilgotna, różowa, a kanały nosowe są wolne. Jeśli w jamie nosowej występuje zapalenie, lekarz ujawnia obrzęk błony śluzowej, zmianę koloru, ropne wydzieliny.
Technika rhinoskopii tylnej
Rynoskopia tylna jest bardziej złożoną metodą diagnostyczną. Procedura ta może powodować dyskomfort i odruch wymiotny u pacjenta, więc w większości przypadków powierzchnia nosogardzieli jest nawadniana roztworem znieczulającym. Aby wykonać to badanie za pomocą szpatułki i lustra nosowo-gardłowego. Lekarz bierze szpatułkę w lewą rękę, naciska język, starając się nie dotykać korzenia języka, aby uniknąć odruchów wymiotnych. W prawej dłoni specjalista bierze wstępnie ogrzane lustro do nosa i zamienia je w miękkie podniebienie. Pacjent w tym czasie musi oddychać przez nos. Tak więc lekarz widzi górne i boczne części nosogardzieli, grzbiety konch nosowych i przegrodę, otwory gardłowe rurek słuchowych.
Zwykle błona śluzowa nosogardzieli jest gładka, ma kolor różowy, tylne końce konchy są widoczne, ale nie wystają z joanny, przegroda nosowa znajduje się wzdłuż linii środkowej.
Wniosek
Rhinoscopy pomaga otolaryngologowi w prawidłowej diagnozie, a także przepisuje odpowiednie leczenie. Biorąc pod uwagę, że jama nosowa spełnia wiele ważnych funkcji w organizmie człowieka (oddechowym, ochronnym, węchowym), należy to zrobić na czas. Rzeczywiście, utrudnione oddychanie przez nos przyczynia się do rozwoju ostrego zapalenia migdałków, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc, zaburzeń krążenia tkanki mózgowej i upośledzonego funkcjonowania układu nerwowego. Aby uniknąć tych wszystkich niepożądanych konsekwencji, w przypadku zaburzeń oddychania przez nos należy skontaktować się z otolaryngologiem, który przeprowadzi rinoskopię (i inne badania, jeśli to konieczne) i wyeliminuje przyczyny choroby.
Rhinoscopy
Rhinoskopia jest badaniem laryngologa jamy nosowej za pomocą specjalnych narzędzi. Zwierciadła nosogardzieli, rozszerzacze nosa lub lejki do uszu mogą działać jako te ostatnie, jeśli badane jest dziecko poniżej 5 roku życia. Aby wykonać tę manipulację, musisz mieć dodatkowe źródło światła.
Czym jest metoda rinoskopii
Ta procedura jest bardzo powszechna i jest wykonywana u wszystkich pacjentów, którzy zwracają się do otolaryngologa z powodu pewnych problemów. Jest to badanie jamy nosowej z różnych pozycji i identyfikacja możliwych wewnętrznych patologii.
Istnieją 3 rodzaje rinoskopii - przednia, środkowa i tylna. Podczas ich wykonywania bada się formacje znajdujące się wewnątrz jamy nosowej (odpowiednio przednia, środkowa lub tylna).
Jeśli badany obszar nie jest dostępny do kontroli z 3 pozycji opisanych powyżej, wykonywana jest rinoskopia chirurgiczna. Polega on na włożeniu endoskopu do jamy nosowej i wycięciu obszaru testowego i służy do usuwania polipów i diagnozowania raka.
Co ujawnia się w procesie rinoskopii
- Przede wszystkim, rinoskopia pozwala ocenić stan błony śluzowej nosa, zobaczyć jego zaczerwienienie (które wskazuje na proces zapalny - nieżyt nosa, zatokę), obecność na nim jakichkolwiek formacji (polipów), ropne wydzieliny w zatokach przynosowych.
- W przypadku uszkodzenia narządu nosa manipulacja ta pomaga określić charakter i rozmiar uszkodzenia, aby wykryć obecność krwawienia. Czasami w procesie wykonywania rinoskopii możliwe jest częściowe wykonanie chirurgicznego leczenia ran znajdujących się w jamie nosowej i niedostępnych z zewnątrz oraz wykonanie tamponady nosa.
- Ocena struktury i rozwoju narządów, możliwych nieprawidłowości (na przykład rozszczep podniebienia), ich rozmieszczenia i zasięgu.
- Również za pomocą rinoskopii sprawdza się skuteczność terapii lub leczenia chirurgicznego, przeprowadza się leczenie rany pooperacyjnej lub płukanie jamy nosowej.
Wskazania do rinoskopii
Wskazania do rinoskopii to:
- Choroby zapalne narządów nosa - nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie zatok.
- Urazy nosa, górnej szczęki, głowy.
- Podejrzewane łagodne lub złośliwe nowotwory w jamie nosowej.
- Nieprawidłowości rozwojowe, na przykład zakrzywiona przegroda nosowa, niekompletne połączenie miękkiego i twardego podniebienia, komunikacja jamy nosowej z jamą ustną.
- Dynamiczna obserwacja prowadzona przez leczenie zachowawcze lub chirurgiczne.
Proces rinoskopii
Techniki rinoskopii różnią się w zależności od typu.
Rhinoskopia przednia
Podczas jego wykonywania pacjent znajduje się przed lekarzem. Po prawej stronie obiektu na poziomie małżowiny usznej zainstalowano sztuczne źródło światła (najczęściej jest to lampa).
Lekarz kładzie prawą rękę na grzbiecie głowy pacjenta, powoli lewą dłonią wkłada do nosa zamknięte lustro. Głębokość jego wprowadzenia może się różnić w zależności od wieku badanego i wymaganego obszaru badania.
Po ostatnim zastrzyku lustro delikatnie się otwiera. Oceniane wizualnie widoczne struktury śluzówki i anatomiczne.
Dostępne są 2 opcje wykonywania przedniej rhoskopii.
- Pierwszym jest badanie jamy nosowej z prostą głową. W tej pozycji widoczne są kanały nosowe i przegroda nosowa.
- Aby wykonać drugi pacjent, należy odchylić głowę do tyłu. W tym samym czasie środkowe części jamy nosowej stają się dostępne do kontroli.
Średnia Rhinoscopy
Technika jego wykonania nie różni się zbytnio od przodu, z tą tylko różnicą, że rhinoscope jest wprowadzany do środkowego kanału nosowego. Stan zatoki szczękowej jest najczęściej badany, rzadziej - zatoki czołowe.
Do wykonania rhinoskopii średniej wymagane jest znieczulenie błony śluzowej nosa.
Rynoskopia pleców
Pacjent jest proszony, aby otworzyć szeroko usta, aby oddychać przez nos. Do tylnej części nosogardzieli delikatnie przynieś lustro nosowo-gardłowe, starając się nie dotykać korzenia języka. Rozważa część gardłową jamy nosowej, podniebienie miękkie.
Tej procedurze może towarzyszyć pojawienie się odruchu wymiotnego, co znacznie komplikuje wykonanie procedury. W niektórych przypadkach konieczne jest zastosowanie sprayu znieczulającego, który wyeliminuje lub znacząco zmniejszy odruch.
Przygotowanie pacjenta do badania
Rhinoscopy nie wymaga specjalnego lub specjalnego przygotowania. Zazwyczaj lekarz mówi pacjentowi ogólnie, w jaki sposób zostanie wykonana procedura, wyjaśnia, jak prawidłowo oddychać podczas zabiegu.
Pacjenci z wyraźnym odruchem gagowym muszą być dodatkowo dostrojeni moralnie do manipulacji. Podkreśla znaczenie oddychania przez nos, zwłaszcza w przypadku rhoskopii tylnej. Bezpośrednio przed zabiegiem na błonę śluzową nanoszony jest spray znieczulający, który stępia wrażenia dotykowe.
Co robią wyniki badania?
Interpretacja wyników rinoskopii zależy od choroby, którą przyjęto przed jej wdrożeniem.
Zaczerwienienie błony śluzowej nosa, jego obrzęk, obfite wydzieliny śluzowe wskazują na jego zapalenie i potwierdzają rozpoznanie nieżytowego zapalenia błony śluzowej nosa. Jeśli objawy te rozprzestrzenią się na błonę śluzową zatok szczękowych, wskazuje to na obecność zapalenia zatok. Wykrycie ropnej wydzieliny sugeruje, że zapalenie zatok ma charakter bakteryjny.
W przypadku obrażeń, przede wszystkim, obecność krwi, jej ilość jest oceniana. Łzy błony śluzowej wskazują na potrzebę tamponady jamy nosowej. Deformacja wskazuje na możliwe złamanie kości nosowych i wymaga prześwietlenia lub tomografii.
Jeśli podejrzewa się raka, ocenia się wygląd nowotworu. Rozmazany kontur, owrzodzenie, krwawienie ze śluzu pokrywającego guz, wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo złośliwości. Przejrzysty, zaokrąglony kształt guza, pokryty niezmienioną skorupą, wskazuje na dobrą jakość.
Bobrova Elena Valerievna
Czy strona była pomocna? Udostępnij to w swojej ulubionej sieci społecznościowej!
Rhinoscopy i endoskopia - co to jest?
Diagnostyczne poszukiwanie chorób górnych dróg oddechowych, w tym nosa, obejmuje różne metody badania. Wśród nich najczęstsze są rhinoskopia i endoskopia. Badanie jamy nosowej można przeprowadzić u pacjentów należących do dowolnej grupy wiekowej. Pozwala to ustalić obecność lub brak zmian patologicznych, potwierdzić lub odrzucić wstępną diagnozę, sformułowaną na podstawie skarg pacjenta i danych anamnestycznych uzyskanych podczas badania. Chociaż metoda rinoskopii jest uważana za prostszą i szybszą, badanie endoskopowe zapewnia specjalistom poszerzony zakres danych informacyjnych, możliwość pobrania próbki materiału do dalszego badania.
Treść artykułu
Rhinoscopy
W standardowym schemacie kontroli w recepcji u otolaryngologa, podejrzewającego patologię z górnego układu oddechowego, obejmuje rinoskopię. Co to jest? Nazwana metoda diagnostyczna obejmuje wizualną kontrolę jamy nosowej (przednia i środkowa część) i jest klasyfikowana jako:
- Rynoskopia przednia. Rynoskopia przednia wymaga zastosowania reflektora czołowego, który pełni rolę iluminatora, a także specjalnego ekspandera wyposażonego w rozwijane gałęzie. Kolejny postęp rozszerzacza pozwala z kolei na kontrolę struktury sekcji jamy nosowej.
- Rynoskopia średnia. Pod średnią rhinoscopy rozumiem kontrolę zgodnie z metodą przedniej nosa, połączoną z wprowadzeniem lustra nosowego, które ma wydłużone klapy. Celem lekarza jest ocena stanu środkowego kanału nosowego.
- Rynoskopia pleców. Ten rodzaj badania polega na badaniu przez lustro podczas wprowadzania go do jamy gardła. Lekarz naciska język za pomocą szpatułki i małego narzędzia z lustrzaną powierzchnią, którą należy umieścić za miękkim podniebieniem.
Jeśli niemożliwe jest wykonanie rhinoskopii tylnej, zastępuje się ją badaniem palpacyjnym.
Palpacja nosa gardła palcem wskazującym lekarza jest alternatywą dla rhinoskopii pleców, która jest wskazana, gdy pacjent jest wrażliwy na podrażnienie błony śluzowej poprzez dotknięcie łopatki (odruch gardła). Rynoskopia pleców jest z reguły trudna do wykonania u dzieci młodszej grupy wiekowej.
Kiedy wykonuje się rhinoskopię, co pozwala wiedzieć? Podczas badania możliwe jest sprawdzenie takich struktur jak:
- śluzówka nosa;
- concha;
- przegroda nosowa;
- kanały nosowe.
Lekarz bada powierzchnię błony śluzowej, może wykryć obecność patologicznego wyładowania, ocenić jego naturę, ilość i konsystencję. Jeśli połączono rynoskopię nosa z użyciem sondy w kształcie dzwonu, określa się kształt i ruchliwość formacji patologicznych, przeprowadza się diagnostykę różnicową polipów.
W celu zwiększenia informacji diagnostycznych pokazano anemizację błony śluzowej.
Ponieważ rinoskopia jest „referencyjną” metodą diagnostyczną, konieczne jest wyeliminowanie czynników zakłócających badanie, z których jednym jest obrzęk. Po anemizacji, przeprowadzonej przez smarowanie błony śluzowej roztworem specjalnego preparatu (ksylometazoliny, efedryny, adrenaliny), możliwe jest potwierdzenie lub obalenie hipotezy przerostowego nieżytu nosa. Jeśli światło przewodów nosowych pozostaje zwężone, pomimo zastosowania leku, wskazuje to na obecność wspomnianej patologii u pacjenta.
Endoskopia
Potrzeba uzyskania danych o stanie wydziałów nosowych istnieje w różnych patologiach. Są to nie tylko oczywiste zaburzenia układu oddechowego (nowotwory, nieżyt nosa i zapalenie zatok o różnej etiologii, nawracające krwawienie z nosa), ale także choroby gardła, krtani (zapalenie gardła, zapalenie krtani), uszu (przewlekłe zapalenie ucha środkowego). Wskazaniem może być również niemożność rinoskopii. Oczywiście pacjenci są zainteresowani pytaniem: endoskopia nosa - co to jest? Jak to się robi?
Badanie endoskopowe nosa opiera się na obiektywnym badaniu jamy nosowej (endoskopii) i nosogardzieli (neopofaringendoskopia) za pomocą instrumentu optycznego. Endoskop (rhinoscope) to układ optyczny w kształcie rurki. Są elastyczne i sztywne endoskopy. Badanie pozwala nam ustalić, dlaczego pacjent miał upośledzenie oddechowe i / lub węchowe, zidentyfikować torbiele, guzy i wrodzone zmiany w strukturach donosowych.
Za pomocą endoskopii można uwidocznić roślinność gruczołową.
Obraz uzyskany po włożeniu urządzenia do jamy nosowej jest wyświetlany na specjalnym monitorze w powiększonej skali. W okresie leczenia obecność zapisów odgrywa ważną rolę, ponieważ umożliwia ocenę stanu pacjenta w czasie.
Podczas zabiegu możliwe jest nie tylko zbadanie struktur nosa, ale także wykonanie biopsji tkanki w zmienionych patologicznie lub „podejrzanych” obszarach w celu późniejszego badania histologicznego w celu ustalenia diagnozy. Obecnie chirurgia endoskopowa jest również przeprowadzana w jamie nosowej. Wskazaniami mogą być:
- Nawracające zapalenie zatok, któremu towarzyszy zmiana struktur donosowych.
- Przewlekłe ropne hemoroidy.
- Polypous sinusitis.
- Torbiele zatok przynosowych itp.
Nosebleeds utrudniają proces kontroli z endoskopem.
Podczas zabiegu należy unikać podrażnienia błony śluzowej nosa, ponieważ może to prowadzić do krwawienia. Kiedy błona śluzowa krwawi, znacznie trudniej jest zbadać jej powierzchnię, aby zobaczyć zmiany patologiczne w wąskim świetle.
Cechy badań
Oprócz opisania istoty rhinoscopy i endorinoskopii, pacjenci często są zainteresowani: jak długo potrwa procedura? Czy są jakieś cechy zachowania - na przykład w dzieciństwie? Czy działania lekarza powodują ból? Zastosowanie się do tych pytań powinno dotyczyć takich rzeczy, jak:
- czas trwania manipulacji;
- znieczulenie lub złagodzenie bólu;
- przeciwwskazania i powikłania.
Nie można z całą pewnością stwierdzić, jak długo badanie jamy nosowej ma miejsce podczas rinoskopii lub endoskopii. Wiele zależy od wariantu patologii. W niektórych przypadkach lekarz potrzebuje nie więcej niż kilku minut na wykrycie zmian patologicznych, w innych endoskopia nosa może trwać do pół godziny lub nawet dłużej. Rhinoskopia zwykle zajmuje mniej czasu niż endoskopia.
Ból - jedna z głównych przeszkód we wdrażaniu środków diagnostycznych, zwłaszcza jeśli przednia i tylna rinoskopia jest konieczna dla dziecka. W celu zapewnienia wysokiej jakości manipulacji i zapewnienia komfortu pacjenta podczas zabiegu można zastosować znieczulenie miejscowe. Znieczulenie za pomocą środków znieczulających miejscowo (lidokaina, mepiwakaina) jest również wymagane u pacjentów, którym przepisano endoskopową rhinoskopię. Aby uniknąć komplikacji, należy wcześniej poinformować lekarza o alergiach na leki.
Badanie dzieci w trudnych przypadkach przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym.
Nie ma zbyt wielu przeciwwskazań do wykonywania rhinoskopii poprzez wprowadzenie ekspandera lub endoskopu. Jeden z krewnych ma krwotoki z nosa - to przeszkadza w procedurze endoskopii, znacznie zmniejsza zawartość informacyjną wyników. Nie można również przeprowadzić procedury u pacjenta w stanie podniecenia ruchowego i umysłowego, ponieważ istnieje ryzyko obrażeń.
Czy mogą wystąpić komplikacje po zbadaniu jamy nosowej? Eksperci twierdzą, że przy prawidłowym wykonaniu manipulacji nie powinno być żadnych naruszeń związanych z procedurą. Wśród rzekomych patologii można nazwać uszkodzenie błony śluzowej jamy nosowej.
Rhinoscopy: wskazania, przeciwwskazania i metody prowadzenia
Rynoskopia nosa jest jedną z najprostszych, ale skutecznych metod badania jamy nosowej w otolaryngologii, najczęściej stosowanej w praktyce klinicznej przez lekarzy laryngologów. Za pomocą rinoskopii lekarz prowadzący jest w stanie zbadać struktury jamy nosowej i jej ścian oraz pośrednio badać zatoki przynosowe, co jest bardzo ważne w diagnozie wielu chorób (zapalenie zatok, zapalenie zatok itp.). W tym przypadku istnieją dwa rodzaje zabiegów: przednia i tylna rinoskopia, które różnią się metodą badania. Osobno warto wspomnieć o rodzaju badań endoskopowych, które pozwalają poszerzyć możliwości kontroli i poprawić dokładność diagnozy.
Badanie polega na oględzinach jamy nosowej za pomocą specjalnego urządzenia lub lustra.
Wskazania do rinoskopii
Takie metody badań są przepisywane wyłącznie przez lekarza prowadzącego po przeprowadzeniu zewnętrznego badania pacjenta i zidentyfikowaniu skarg. Metoda służy głównie do szybkiej kontroli jamy nosowej i identyfikacji procesów patologicznych w jej ścianach. Rynoskopia przednia i inne rodzaje zabiegów są stosowane w następujących przypadkach:
- Potrzeba zbadania nosa w chorobach jego jamy (różne rodzaje nieżytu nosa, zarówno ostrego, jak i przewlekłego).
- Podejrzenia gruźliczego procesu w błonie śluzowej nosa.
- Różne typy zapalenia zatok z uszkodzeniami zatok szczękowych, czołowych lub sitowych.
- Wzrost błony śluzowej w postaci małych polipów.
- W dzieciństwie rinoskopia jest wykorzystywana do diagnozowania roślinności gruczołowej w obrębie migdałków jajowodów.
- Jeśli pacjent ma częste krwawienie z nosa.
- Urazy pourazowe lub ciała obce w nosie.
- Nowotwory łagodne lub złośliwe itp.
W przypadku ujawnienia tych wskazań zabieg przeprowadza się w gabinecie lekarza prowadzącego i nie wymaga specjalnego przygotowania pacjenta.
Rhinoscopy
Wiele osób często zadaje pytanie, czym jest rhinoscopy? Ta metoda kontroli wzrokowej jamy nosowej, przeprowadzona za pomocą specjalnego urządzenia - rhinoscope, który składa się z dwóch probówek używanych do badania.
Tylko otorynolaryngolog przeszkolony w tym zakresie powinien używać specjalnych narzędzi.
Istnieje szeroki zakres modyfikacji rozszerzaczy, przeznaczonych do stosowania w praktyce pediatrycznej lub w obecności pacjenta z krzywizną przegrody nosowej i innymi stanami patologicznymi w jamie nosowej. Podczas badania dzieci rodzice powinni trzymać je na kolanach naprzeciwko lekarza, jedną rękę trzymając za ręce i tułów, a drugą pomagając utrzymać głowę.
Podczas zabiegu bardzo ważne jest stosowanie miejscowych środków znieczulających, aby uniknąć nieprzyjemnych odczuć u pacjenta, jak również wyłączyć odruch kichania. Głównym lekiem na takie znieczulenie jest lidokaina. Po znieczuleniu, lusterko lub ekspander delikatnie wprowadza się do początkowych części jamy nosowej, a następnie rozszerza, umożliwiając lekarzowi prowadzącemu zbadanie jego ścian.
Przygotowanie pacjenta
Każdy rodzaj rinoskopii nie wymaga od lekarza prowadzącego organizacji specjalnego szkolenia pacjentów. Przed jego wdrożeniem główny nacisk kładzie się na psychologiczne dostosowanie pacjenta do nadchodzącej procedury, która polega na wyjaśnieniu mu przebiegu badania, a także na przeprowadzeniu rinoskopii.
Aby zmniejszyć dyskomfort i wyłączyć odruch kichania, błonę śluzową nosa można leczyć miejscowym środkiem znieczulającym w postaci sprayu. Przy możliwych interwencjach chirurgicznych lepiej jest stosować znieczulenie, które wymaga innych warunków przygotowania do jego przeprowadzenia.
Podczas przeprowadzania badania rinoskopowego lekarz musi wyjaśnić pacjentowi swoje działania iw żadnym wypadku nie wykonywać żadnych gwałtownych ruchów za pomocą urządzenia lub głowy pacjenta.
Rhinoskopia przednia
Prowadząc przednią odmianę metody, lekarz prowadzący bada jamę nosową od przodu. W tym celu stosuje się specjalne zakrzywione lustro lub rhinoscope w postaci ekspandera. Jedna ręka lekarza trzyma instrument, a drugą rękę umieszcza się na głowie pacjenta, co pozwala mu zmienić pozycję, aby lepiej zbadać jamę nosową. Rozszerzacz służy do stopniowego zwiększania światła nozdrzy, zwiększając obszar dostępny do kontroli.
Taka kontrola jest najpowszechniejszym rodzajem procedury.
Początkowo ludzka głowa znajduje się dokładnie. W tej pozycji otorynolaryngolog może przeprowadzić badanie głównego i dolnego kanału nosowego oraz części przegrody nosowej. Następnie głowa pacjenta jest odrzucana do tyłu, co pozwala na zbadanie środkowego kanału nosowego i skorupy, a także niedostępnej wczesnej części roku nosowego i przegrody nosowej. Po kontroli ekspander lub lustro są usuwane, a procedura jest powtarzana po drugiej stronie.
Rynoskopia pleców
Prowadzenie rhinoscopy tylnej polega na badaniu jamy nosowej od strony gardła, co wymaga rozszerzenia środków do przygotowania pacjenta. W związku z wprowadzeniem instrumentów do jamy ustnej należy wykonać znieczulenie miejscowe, aby powstrzymać możliwy odruch wymiotny. Metodę przeprowadza się za pomocą szpatułki, którą lekarz popycha językiem i zwierciadła nosowo-gardłowe, co pozwala na kontrolę jamy nosowej. Ważne jest, aby wstępnie ogrzać lustro, aby uniknąć parowania podczas oddychania pacjenta.
Takie badanie pozwala ocenić końcowe odcinki kanałów nosowych, ubytków i przegród, a także zbadać migdałki gardłowe i otwory trąbek Eustachiusza.
Badanie endoskopowe
Najnowocześniejszy rodzaj badania przeprowadzany za pomocą elastycznego endoskopu z kamerą wideo i źródłem światła na końcu. Metoda umożliwia zarówno procedury diagnostyczne, jak i szereg prostych interwencji terapeutycznych.
Endoskopowa rinoskopia pozwala uzyskać bardzo szczegółowy obraz ścian jamy nosowej, a także przeprowadzić bezpośrednie badanie zbiegu końcowych odcinków zatok przynosowych, co znacznie ułatwia proces diagnozy. Ponadto w obecności dodatkowego sprzętu lekarz prowadzący może przeprowadzić serię prostych operacji chirurgicznych, na przykład usunąć polip, usunąć ciało obce lub spalić błonę śluzową.
Taka procedura może być przeprowadzona tylko przez specjalnie przeszkolonego specjalistę i przy dostępności sprzętu endoskopowego. W tym przypadku rinoskopia może być zarówno przednia, jak i tylna, co niewątpliwie zwiększa możliwości kontroli.
Powikłania po zabiegu
Występowanie powikłań po badaniu - bardzo rzadka sytuacja ze względu na łatwość procedury. Możliwe są jednak następujące komplikacje:
- Reakcje alergiczne na stosowane miejscowe środki znieczulające lub indywidualna nietolerancja na ich składniki.
- Mechaniczne uszkodzenie błony śluzowej lub rozszerzonych naczyń żylnych wraz z rozwojem krwawienia donosowego.
W przypadku powikłań konieczne jest zakończenie procedury i przejście do leczenia objawowego tych stanów.
Wizualna kontrola jamy nosowej pozwala lekarzowi laryngologowi dokonać dokładnej diagnozy i zalecić racjonalną terapię. Choroby nosa i nosogardzieli są powszechne w każdym wieku i często są przyczyną osób szukających pomocy medycznej. Prostota procedury, niski koszt i bezpieczeństwo postępowania decydują o powszechnym stosowaniu rinoskopii w diagnostyce chorób nosa.
Rhinoscopy nosa (Endoskopia): co to jest? Typy, wskazania
Choroby górnych dróg oddechowych, zwłaszcza te, które rozwijają się w okolicy nosogardzieli i zatok przynosowych, można zidentyfikować za pomocą badania instrumentalnego w gabinecie otolaryngologa - rinoskopii (endoskopii) nosa.
Zazwyczaj taka diagnoza jest wystarczająca do przepisania skutecznego leczenia. Ale z bardziej złożoną progresją choroby lub ostrymi objawami zapalenia, pacjenci są wysyłani na prześwietlenie.
Czym jest rhinoscopy nosa: opis procedury
Diagnostyka rhososkopowa jest wykonywana za pomocą metalowego instrumentu zwanego rhinoscope. Zakres nosa, przegrody i zatoki klinowej mieści się w polu widzenia.
Lustra umożliwiają kontrolę wszystkich działów jamy i diagnozowanie rozwoju procesów zapalnych, które nie są zauważalne podczas tradycyjnego badania.
Rynoskop w nowoczesnej produkcji wyposażony jest nie tylko w konwencjonalne urządzenia lustrzane, ale w komplecie z endoskopem z małą kamerą wideo, co zapewnia dobry widok na puste przestrzenie.
W medycynie badanie endoskopowe tkanek śluzowych, chrzęstnych i kostnych za pomocą elastycznej sondy z urządzeniami optycznymi jest uważane za bardziej pouczające. Jest niezbędny w chirurgicznych metodach leczenia chorób narządów laryngologicznych.
Procedura diagnostyczna jest wykonywana bezpośrednio w biurze otolaryngologa. Małe dzieci mogą być znieczulone na błonę śluzową w znieczuleniu miejscowym, aby mogły wprowadzić instrumenty do jamy nosowej.
Rhinoscopy - orta. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku wprowadzania przedłużaczy lustrzanych przez gardło.
Jak przeprowadza się badania lekarskie? Ważne jest, aby pamiętać, że przegląd powłok i sinusoidalnych pustek jest przeprowadzany na trzy sposoby:
Bardziej szczegółowa technika każdego rodzaju zostanie opisana poniżej. Algorytm badania nosa polega na poprawnym zamocowaniu głowy chorego i wstrzyknięciu lustra do nozdrzy. Najczęściej badanie przeprowadza się metodą przedniej diagnostyki.
Urządzenie jest wstrzykiwane w formie zamkniętej i dopiero po tym, jak lekarz zainstaluje go na pożądanej głębokości kanału powietrznego, stopniowo popychając gałęzie, aby nie skrzywdzić.
Podczas kontroli głowa osoby jest przechylona pod odpowiednim kątem lub odwrócona do pozycji, w której badane obszary są najlepiej widoczne.
Wskazania do zabiegu: z którym lekarzem się skontaktować?
Nosowa metoda badania górnych dróg oddechowych jest zalecana dla różnych chorób. Ponieważ przy ich użyciu badają stan błony śluzowej, pasaże pneumatyczne, ujścia zatok pomocniczych, muszlę, kształt przegrody, kurz z nosogardzieli, migdałki gardłowe itp.
Metoda diagnostyczna ujawnia zmiany patologiczne, obecność guzów, procesy zapalne, zanik, wysięk ropny itp.
Możesz wykonać rinoskopię w dowolnej klinice u otolaryngologa. Przygotowanie - nos toaletowy. Wskazania to:
- Krwawienie;
- Niewydolność oddechowa;
- Bolesne odczucia w okolicy zatok, czoła, twarzy;
- Nieżytowe lub ropne wydzieliny;
- Obrażenia.
Badanie lekarskie może być uzupełnione danymi rentgenowskimi, laboratoryjnymi. Aby określić patogeny, należy przeprowadzić analizę mikroflory błony wydzielniczej lub wysięku z wyładowania.
Jakie są przeciwwskazania?
Rynoskopia przednia jest wykonywana u wszystkich pacjentów. Nie ma przeciwwskazań. Ale dzięki gardłowej metodzie wykrywania patologii, która jest wykonywana z powodu bolesnych odczuć, może być zabroniona.
Nie jest przeprowadzana u niemowląt. Niemożliwe jest również zbadanie obszaru nosogardzieli u osób ze zwiększonym odruchem wymiotów.
Jeśli dana osoba ma zbyt duże migdałki podniebienne lub językowe, specjalista nie włoży instrumentu do górnych dróg oddechowych. Ponieważ znieczulenie jest często wymagane podczas badania pleców, jeśli występuje alergia na środki znieczulające, nie wykonuje się tego. Źródło: nasmorkam.net do treści?
Główne rodzaje rinoskopii
Technika przeglądu narządów laryngologicznych wyprodukowanych według standardowego schematu. W tym celu użyj rhinoscope lub endoskopu. Zanim procedura zostanie przeprowadzona przez lekarza, specjalista musi wyjaśnić, co dokładnie zrobi w tym procesie. Tak chory jest łatwiejszy w leczeniu drobnego dyskomfortu lub pewnego bólu.
Badanie medyczne struktury nosa odbywa się w pozycji siedzącej. Jeśli wymagana jest diagnostyka endoskopowa, wykonuje ją specjalna sonda, która jest wkładana głęboko przez kanały powietrzne, a nawet do zatok pomocniczych.
Jak już wspomniano, diagnoza nosowa jest różnego rodzaju. Teraz rozważymy technikę każdego z nich.
Przód
Produkowany szybko i bez znaczących nieprzyjemnych uczuć u pacjenta. Jeśli przez nozdrza musisz zobaczyć głębokie podziały jamy donosowej, to ENT wstrzykuje środek znieczulający i wprowadza rhinoskop z wydłużonymi szczękami.
Manipulacja odbywa się zgodnie z następującym schematem:
- W przeddzień nozdrzy zamknięte gałęzie wprowadza się na głębokość nie większą niż 2 cm.
- Potem powoli się rozsuwają.
- Pacjent w tym czasie powinien siedzieć, trzymając głowę prosto lub lekko odwróconą do tyłu.
- Jeśli w nozdrzach znajdują się czyraki, nie wykonuje się badania fizykalnego.
Wiele osób pyta, czy wprowadzenie lustra nosowego jest bolesne czy nie? Dokładne badanie działania laryngologicznego jest absolutnie bezbolesne.
Tył
Dość bolesna manipulacja, która służy do kontroli łuku nosogardzieli, odległych części jamy nosowej. Przeprowadza się to w następujący sposób:
- Szpatułka do wycofania języka do przodu.
- Wejdź do urządzenia do ściany gardła (aby stłumić odruch wymiotny, musisz otworzyć usta jak najszerzej i oddychać nosem).
- Jeśli jest to bardzo trudne do zniesienia, to gardło jest nawadniane środkiem znieczulającym.
Rynoskopia tylna - pouczająca metoda badania. Z jego pomocą wykrywa się migdałki, polipy, zapalenie jamy ustnej, choroby zlokalizowane w obszarze podniebienia miękkiego.
Ważne jest, aby pamiętać, że w tym przypadku nie używają lustra z gałęziami, ale zwykłego małego lustra na długiej nodze. Aby nie zaparował z oddechu, jest rozgrzewany i wycierany.
Średnia
Aby przeprowadzić tę opcję badania lekarskiego, stosuje się urządzenia z rozszerzonymi gałęziami. Średnia diagnoza donosowa zapewnia dobry przegląd górnych ubytków pomocniczych (czołowych i szczękowych).
Manipulacja odbywa się w pozycji siedzącej, ale głowa chorego powinna być trochę odrzucona. Zamknięte gałęzie wprowadza się do nozdrzy po nawadnianiu śluzowym środkiem znieczulającym. Jeśli to konieczne, ENT zaostrza skurcz naczyń krwionośnych w celu rozszerzenia dróg oddechowych.
Chirurgiczne
Rhinoskop służy do usuwania patologicznych obszarów, które jednocześnie badają i leczą chorobę. Metoda chirurgiczna wymaga małego nacięcia tkanki, na przykład w celu usunięcia guza, polipów lub pobrania próbki komórek, a następnie laboratoryjnego badania materiału.
Manipulacje wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, stosując aerozole przeciwobrzękowe. Jeśli operacja jest trudna, będziesz potrzebować znieczulenia ogólnego.
Po zabiegu pacjent pozostaje w szpitalu na 1-2 dni. Jeśli nie występują negatywne konsekwencje, pacjent zostaje wypisany do domu. Okres powrotu do zdrowia nie trwa dłużej niż tydzień.
Endoskopia nosa: co to jest?
Endoskop jest urządzeniem optycznym z rurkową sondą w powiększonym rozmiarze. Dane optyczne dają możliwość oceny wyniku leczenia.
Głównym celem endoskopu jest badanie głębokości górnych dróg oddechowych. Wskazaniami do stosowania mogą być następujące choroby:
Jeśli podczas ruchów sondy lekarz uszkodzi błonę śluzową, wówczas osoba będzie krwawić po rinoskopii.
Endoskopowa rinoskopia wymaga zastosowania miejscowych środków znieczulających. A w dzieciństwie pacjentom podaje się znieczulenie ogólne. Cena endoskopii nosa waha się od 1000 do 1500 rubli, w zależności od regionu, i może być przeprowadzona na przykład w nowoczesnych endoskopach Olympos i Pentax.
Rhinoskopia nosa dziecka
Aby przeprowadzić badanie donosowe dzieci, potrzebujesz cierpliwości i praktycznego doświadczenia zawodowego. Dziecko powinno być przymocowane w jednej pozycji i próbować wyjaśnić mu, jak powinien się zachowywać podczas manipulowania dziobkiem. Dziecięcy otolaryngolodzy używają narzędzi z małymi gałęziami do wąskich korytarzy.
Ogólnie rzecz biorąc, proces badania nie różni się od techniki wdrażania dla dorosłych. Ale najważniejsze jest to, w jaki sposób lekarz może nawiązać kontakty z dziećmi. Bardzo ważne jest przygotowanie dziecka do manipulacji, aby nie bał się jej bardzo. Niemowlęta bada się za pomocą lejka o małej średnicy.
Jeśli dziecko nadal nie wie, jak oddychać nosem, gdy jego usta są otwarte, musisz najpierw nauczyć go tego robić. Niektórzy lekarze badają palpacyjnie specjalne urządzenia, ale ta manipulacja nie dostarcza wystarczających informacji.
[ads-pc-1] [ads-mob-1] Dlatego lepiej jest smarować nabłonek wydzielniczy środkiem miejscowo znieczulającym, aby usunąć dyskomfort u dzieci, ale nie zastąpić go.
Konieczne jest badanie fizykalne gardła w obecności migdałków, polipów lub guzów podniebienia miękkiego. Lekarz określa miejsce przyłączenia nowotworu i podczas zabiegu chirurgicznego będzie mógł usunąć całą tkankę patologiczną.
Endoskopia jest niezbędna do badania głębokich odcinków nosogardzieli i zatok. Ale u dzieci w wieku poniżej 5 lat może nie być konieczne, ponieważ ich zatoki nie są jeszcze rozwinięte. W każdym przypadku opcję rozpoznania problemu wybiera laryngolog.
Rhinoscopy - diagnoza chorób nosa
Rhinoscopy - diagnoza w otolaryngologii, która pozwala na szczegółowe badanie stanu jamy nosowej. Technika zapewnia obszerną analizę: możliwość dokładnego zbadania dróg nosowych, nosogardzieli, przegrody, skorupy. Instrumenty pomocnicze do rinoskopii: lustra dwuskorupowe, rozszerzacze, lustra nosogardzieli, odbłyśnik. Metoda ta odnosi się do badań medycznych prowadzonych w naszej klinice „ABC” w Moskwie.
Kiedy jest to zalecane
Badanie jamy nosowej jest wskazane dla każdego badania laryngologicznego w Moskwie. Jeśli nie ma żadnych dolegliwości, specjalista ogranicza się do rutynowego badania - przedniej rhoskopii. Ta ważna manipulacja pozwala zapobiec rozwojowi chorób, powikłań sezonowych.
W jakich przypadkach jest wyświetlany:
- Zapalenie zatok.
- Nieżyt nosa różnych typów.
- Jeśli podejrzewasz rozwój polipów.
- Adenoidy.
- Powtarzające się krwawienie.
- Sezonowe alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek (pyłkowica).
Bez wątpienia ten typ diagnozy ma zastosowanie, jeśli pacjent ma urazy, widoczne deformacje nosa lub części twarzy czaszki, z podejrzeniem ciał obcych w jamie nosowej, również w przypadkach zakrzywienia przegród. Dodatkowe wskazania do diagnozy obejmują bóle głowy nieznanego pochodzenia, całkowitą utratę zapachu lub zmniejszenie tej funkcji, rozwój uzależnienia od naftyny. Jeśli w Moskwie wykonano plastykę nosa, konieczna jest rinoskopia w celu oceny wyników wykonanej operacji, wykluczenia powikłań.
Najtrudniejszym rodzajem badania jest rinoskopia tylna. Diagnoza jest często utrudniona przez silny obrzęk błon śluzowych, obecność blizn na tkankach miękkich i zmiany morfologiczne w tkankach migdałków. Wielu pacjentów nie toleruje tej procedury, mają wyraźny odruch wymiotny. Zwłaszcza w przypadku dzieci.
Przeciwwskazania
Bezwzględne przeciwwskazania do zabiegu:
- Nosebleeds nieznanego pochodzenia.
- Ranne narządy laryngologiczne.
- Obfite ropne wyładowanie.
- Silny ból zatok.
- Choroby z towarzyszącym upośledzeniem oddychania.
Najczęściej przeciwwskazania dotyczą rinoskopii wstecznej. W przeciwieństwie do frontu, który ich nie ma, jest to łatwe, raczej szybko.
Jakie są typy
Przód
W przypadku tego typu lekarza wystarczy używać tylko nasilizatora, zwykłego reflektora światła. Pierwszy instrument jest wprowadzany przez lekarza z kolei do wkładów nosowych. Odbłyśnik na czole jest odbłyśnikiem światła, co pozwala uzyskać bardziej informacyjny wynik.
Istnieją dwa rodzaje przednich, których różnica leży w pozycji głowy pacjenta. Pierwsza opcja jest uproszczona - w tym przypadku głowa jest prosta. W tej pozycji ENT może swobodnie sprawdzać wejście do wnęki, przegrody, dolnych przejść. Aby dokładnie zbadać tylną ścianę gardła, stosuje się prostą, działającą technikę. Błona śluzowa jest nawadniana specjalnym roztworem zawierającym adrenalinę, powodując natychmiastowe zwężenie naczyń krwionośnych. Czasami dostęp do tylnej ściany może być skomplikowany, gdy pacjent ma znacznie większe rozmiary migdałków. Druga wersja ankiety - odrzuć głowę. Pozycja jest najwygodniejsza do analizy środkowych sekcji - udaru, powłoki, środkowej części przegrody nosowej.
Średnia
Do manipulowania lekarzem potrzebne będą długie cienkie gałęzie. Są włożone do wnęki. Często ten rodzaj badania wykorzystuje znieczulenie miejscowe. Lekarz rozpyla błonę śluzową, dodatkowo może stosować środki do zwężania naczyń krwionośnych (roztwory adrenaliny, efedryny). Lustro za pomocą gałęzi wprowadzonych do jamy. Początkowo lustro powinno być ściśle zamknięte. Po wstrzyknięciu lekarz otwiera klapy lusterka. Metoda ta pozwala szczegółowo zbadać średnie wejście do nosa, zatokę czołową. Wraz z wprowadzeniem lustra między przegrodą a środkową skorupą, obszar węchowy jest wyraźnie widoczny.
Retrograde (z powrotem)
Najtrudniejszy, ale najbardziej pouczający sposób badania. Zaprojektowany do badania tylnych podziałów. Wejście do lustra nosowo-gardłowego jest konieczne przez gardło. Podczas zabiegu lekarz naciska specjalną szpatułkę na powierzchnię języka (strefa środkowa). Jednocześnie miękkie podniebienie automatycznie się rozluźnia - nosogardziel jest otwarta, dostępna. Drugą ręką ENT wchodzi w lustro aż do tylnej ściany gardła. Zadaniem pacjenta jest równomierne oddychanie przez nozdrza otwartymi ustami, a nie drganie, a nie obracanie głowy. Nie wszyscy pacjenci są w stanie kontrolować swoje poczucie siebie. Aby uniknąć odruchów wymiotujących, przed rozpoczęciem zabiegu gardło jest nawadniane w znieczuleniu miejscowym. Retrograde daje możliwość sprawdzenia kieszonek gardłowych i ścian, choan, stanu podniebienia miękkiego, tylnych stref konchy, rurek słuchowych w ustach.
Jakie cechy przygotowania
Podczas oglądania w klinice w Moskwie pacjenci nie potrzebują etapów samodzielnego przygotowania. Lekarz zapozna się z funkcjami, poda niezbędne zalecenia dotyczące zachowania. Aby diagnoza była jak najbardziej informacyjna, często stosuje się znieczulenie miejscowe. Śluz jest nawadniany za pomocą środków znieczulających, posiadających skuteczne właściwości przeciwobrzękowe. W klasycznym badaniu stosowano lek „Lidokaina”. Gdy pacjent wymaga obowiązkowej interwencji chirurgicznej, zastosowanie mają ogólne środki znieczulające. Podczas rinoskopii bardzo ważne jest kontrolowanie oddechu, relaks, a nie nagłe ruchy. To przede wszystkim zmniejszy twój dyskomfort. Lekarz może zmienić pozycję głowy w trakcie samej manipulacji. Poczucie bólu, atak strachu skomplikuje proces badania. Z czasem zgłosić swoje uczucia otolaryngologowi.
Cechy
Rynoskopia przednia umożliwia naprzemienne wprowadzanie specjalnego rozszerzacza do prawej połowy nosa, a następnie w lewo. Jest to szybki, zazwyczaj dość bezbolesny proces.
Faza rhinoscopy przedniej:
- ENT kładzie rękę na głowie pacjenta, blokując i przechylając głowę w prawidłowej, wygodnej pozycji.
- Drugą ręką, w formie zamkniętej, ekspander noska jest wkładany w prawy zakręt o głębokości nie większej niż 5 mm.
- Teraz specjalista klika gałąź, otwiera dziób ekspandera i tym samym zwiększa próg.
- Lekarz może zbadać stan prawej połowy nosa.
- Głowa powoli opada w dół, umożliwiając kontrolę dolnego skoku, dolnej części nosa.
- Aby wyobrazić sobie średni przebieg nosa, lekarz lekko odwraca głowę osoby ręką.
- Aby usunąć przedłużacz z nosa, należy zamknąć gałęzie.
- Narzędzie jest wyświetlane powoli, ostrożnie.
- Lewa strona nosa jest badana w ten sam sposób.
Przed każdym rinoskopią w Moskwie wymagana jest zewnętrzna analiza wizualna. Studiował tylko próg. Laryngolog z palcem naciska czubek nosa, lekko go podnosząc, bada stan błony śluzowej.
Jakie wskaźniki są normą:
- Błona śluzowa powinna być równomiernie różowa, bez wysypek.
- Partycja jest wyraźnie na środkowej linii.
- Zlew w normalnym rozmiarze, bez widocznych wzrostów.
- Ruchy muszą być wolne, nie wypełnione śluzem.
- Odległość od przegrody nosa do dolnej skorupy zwykle nie przekracza 2-4 mm.
Cechy rinoskopii wstecznej w Moskwie nie różnią się od frontu. Aby rozpocząć, otwory są całkowicie oczyszczone ze śluzu. W tym celu jest on dodatkowo nawadniany solanką. Potem będzie śledził inspekcję. Tył tradycyjnie następuje po przytrzymaniu przodu.
Ogólne etapy manipulacji:
- Lustro inspekcyjne 1 minuta jest podgrzewane w ciepłej wodzie, ostrożnie wytarte suchą szmatką.
- Łopatka musi delikatnie naciskać wyraźnie na środkową strefę powierzchni języka.
- W tym momencie pacjent musi oddychać wyłącznie przez nozdrza, aby cały czas miał otwarte usta, aby kontrolować swoje działania.
- Lustro jest stopniowo wprowadzane do ust w kierunku ściśle w górę. W żadnym wypadku nie powinien dotykać korzenia języka, ścian gardła. Instrument jest umieszczony za miękkim podniebieniem.
- Gdy lustro znajduje się w prawidłowej pozycji, wiązka światła jest kierowana na niego za pomocą medycznego reflektora czołowego.
- Dozwolone są niewielkie obroty instrumentu o 1-2 mm, co pozwoli na dokładne zbadanie stanu nosogardzieli.
Co daje ten typ diagnozy? Badanie stanu choanos, kieszonek gardłowych i ścian, podniebienia miękkiego, stref tylnych muszli, rurek słuchowych w jamie ustnej.
Jakie wskaźniki są normą:
- Powłoka jest jasna, jasnoróżowa.
- Błona śluzowa powinna być jednolita, bez wrzodów, wysypek.
- Otwieracz jest wyraźnie widoczny, znajduje się w środku.
- W przypadku dorosłych sklepienie powinno być wolne (z wyjątkiem cienkiej warstwy tkanki limfatycznej).
Gdzie przejść inspekcję w Moskwie
W celu uzyskania fachowej porady w Moskwie należy skontaktować się z „ABC”. Tutaj możesz przejść przez wszystkie rodzaje rinoskopii z doświadczonymi lekarzami laryngologicznymi. W zależności od wskazań otrzymasz najbardziej skuteczne, nowoczesne metody leczenia w swoim przypadku. Jeśli interwencja chirurgiczna jest wam pokazana tak samo, to w naszej placówce medycznej w Moskwie korygowana jest przegroda nosowa, usuwane są polipy i migdałki.
„ABC” to klinika w Moskwie o sprawdzonej reputacji. Tutaj otrzymasz fachową poradę, uważny stosunek do klientów, indywidualne podejście.
- Lokal prywatny o powierzchni 500 m.kw.
- Multidyscyplinarna klinika.
- Wygodna mapa lokalizacji.
- Najlepsi, wysoko wykwalifikowani otolaryngolodzy.
- Liczne pozytywne opinie naszych klientów.
- Niedrogie koszty wszystkich usług medycznych.
- Promocje, rabaty, świetne oferty dla klientów.
- Indywidualne podejście.
- Zawsze skuteczne leczenie.
- Nowoczesny sprzęt do diagnostyki dowolnej złożoności.
Pamiętaj, że wszelkie problemy zdrowotne są zawsze lepiej przestrzegane w odpowiednim czasie niż później leczone. Gwarantujemy najlepszą poradę i wysokiej jakości leczenie laryngologiczne!
Rhinoscopy: przednia, tylna, endoskopowa
Rhinoscopy jest instrumentalnym badaniem, które jest jednym z głównych w praktyce laryngologicznej i służy do badania nosogardzieli nawet u pacjentów w bardzo młodym wieku. Niezbędne wyposażenie obejmuje źródło jasnego sztucznego światła i lustro do nosa - urządzenie, które wygląda jak pęseta z rurką na końcu, która rozszerza kanały nosowe, aby lekarz mógł na nie spojrzeć.
Wskazania i przeciwwskazania do rinoskopii
Rhinoskopia nosa jest przeprowadzana w trakcie standardowego badania zewnętrznego i jest stosowana u każdej osoby, która zgłosiła się do otolaryngologa ze skargą. Z jego pomocą możesz zidentyfikować:
- obecność obcego obiektu w środku - od małego szczegółu zabawki do gwoździa;
- uszkodzenie śluzówki - wszelkie wrzody, pryszcze, czyraki i tym podobne;
- formacje nowotworowe - najczęściej są to polipy, które wyglądają jak wypełnione płynem worki wystające ponad powierzchnię błony śluzowej;
- deformacja przegrody lub skrzywienie kanałów nosowych;
- zakaźna zmiana i zapalenie, a także obrzęk.
Rhinoscopy pozwala zidentyfikować prawie wszystkie choroby, które mają wpływ na drogi nosowe - to znaczy większość chorób nosogardzieli. Nie ma skutków ubocznych - chyba że pacjent poruszy się i przypadkowo zostanie ranny - a przeciwwskazania są minimalne. Rhinoscopy nie jest używane, jeśli:
- pacjent krwawi z nosa - widoczność jest trudna i istnieje możliwość dalszego uszkodzenia błony śluzowej przez niedbalstwo podczas badania;
- pacjent ma ostrą fazę choroby zakaźnej - w tym przypadku lepiej jest odroczyć większość pomiarów diagnostycznych do późniejszego;
- pacjent ma przewlekłe choroby związane z upośledzonym oddychaniem - instrument włożony do nosa może uniemożliwić mu oddychanie lub wywołać atak;
- pacjent cierpi na silny ból w nosie i zatokach - podczas badania mogą być dodatkowo uszkodzone;
- pacjent ma patologicznie wąskie kanały nosowe - w tym przypadku badanie jest po prostu bezużyteczne, ponieważ nic nie można rozważyć.
Ani ciąża, ani laktacja, ani ogólnoustrojowe choroby przewlekłe nie stają się przeciwwskazaniem do stosowania rhinoskopii. Może być nawet przeprowadzany na dzieciach - tylko w tym procesie stosuje się specjalne, małe i miękkie instrumenty, które w trakcie badania nie mogą spowodować uszkodzenia delikatnych przewodów nosowych.
Warianty rinoskopii
Istnieją różne typy nosorożca nosa, a każdy z nich ma swoje specyficzne cechy - na przykład, przednia rynoskopia może być wykonywana bez żadnego konkretnego przygotowania, podczas gdy przeciętna wymaga zastosowania środka znieczulającego.
Rhinoskopia przednia
Najprostszy rodzaj nosorożca nosa, który nie wymaga żadnego przygotowania od pacjenta - wystarczy, że po prostu przyjdzie na wizytę. Wykonuj to konsekwentnie:
- pacjent siedzi na krześle, świeci jasna lampa, która stoi na wysokości jego głowy i kieruje światło na jego twarz;
- lekarz naprawia głowę pacjenta - jedną rękę z tyłu głowy;
- lekarz wkłada lustro do kanału nosowego - w zależności od wieku pacjenta, głębokość podawania może się znacznie różnić, u dzieci zwykle nie przekracza 3 mm;
- naciska, aby lustro się otworzyło i obróci głowę pacjenta, aby uzyskać maksymalny widok pożądanego obszaru.
W tym procesie nie powinno być bólu - jeśli tak się stanie, musisz natychmiast to zgłosić.
Jeśli pacjent siedzi z lekarzem twarzą w twarz, ma możliwość zbadania przewodów nosowych, przegrody i zlewu nosa w dolnej części. Jeśli głowa zostanie odrzucona do tyłu, rhinoskopia nosa pozwala uzyskać wyobrażenie o stanie środkowej części przegrody, środkowej części kanałów nosowych i środkowej części muszli.
Średnia Rhinoscopy
Pozycja lekarza i pacjenta nie różni się od pozycji w przypadku przedniej nosa. Ale sama procedura jest nieco bardziej skomplikowana i wymaga minimalnego przygotowania:
- gdy pacjent usiądzie, doktor wbije w niego środek obkurczający naczynia i wstrzyknie środek znieczulający - jest to konieczne, aby usunąć ewentualny obrzęk i uczynić procedurę tak bezbolesną, jak to możliwe;
- kiedy działa środek znieczulający, lekarz używa wydłużonego rhinoscope - wkłada go wystarczająco głęboko i naciska, przesuwając nos.
W tym procesie lekarz ma wyobrażenie o stanie zatok szczękowych i czołowych, bada rozszczep lunatyny. Dzięki głębszemu wprowadzeniu można zbadać obszar węchowy i zatokę klinową.
Średnią rhinoskopię nosa stosuje się z reguły, gdy istnieje podejrzenie zapalenia zatok lub łagodnego guza w jednej z zatok.
Rynoskopia pleców
Rynoskopia tylna różni się od przedniej i środkowej tym, że rhinoskop nie jest wprowadzany do kanałów nosowych, ale do jamy ustnej iz wielką ostrożnością:
- pacjent siedzi naprzeciwko lekarza i szeroko otwiera usta;
- lewą ręką szpatułką lekarz naciska język, aby nie przeszkadzał w badaniu, a drugą ręką wprowadza rhinoskop do jamy ustnej, praktycznie dotykając tylnej części gardła;
- Pacjent, aby uniknąć odruchu wymiotowania, który jest naturalny w takich okolicznościach, oddycha głęboko i miarowo.
Jeśli odruch jest bardzo silny i spokojny oddech nie pomaga, musisz o tym ostrzec, a następnie korzeń języka zostanie rozmazany lekiem, co znacznie zmniejsza czułość.
W procesie rinoskopii lekarz może dowiedzieć się o stanie sklepienia gardła, otworach słuchowych, powierzchni podniebienia miękkiego, tylnych końcach konchy nosowej i innych strukturach, do których można uzyskać dostęp z gardła.
Rhinoskopia z endoskopem
Endoskopowa rinoskopia - najnowocześniejsze badanie nosogardzieli wszystkich istniejących. Jeśli zwykły lekarz musi wstrzyknąć środek znieczulający, a następnie skręcić światłem, aby dokładnie zobaczyć, co dzieje się w jamie nosowej, to w przypadku endoskopowej rhinoskopii nie ma takich problemów.
Wykonywany jest za pomocą endoskopu - małego urządzenia, które jest kamerą zamontowaną na elastycznej tubie, wyposażonej w dodatkową latarkę.
- pacjent siedzi na krześle i delikatnie mocuje głowę;
- podaje się środek znieczulający, który uczyni procedurę bezbolesną;
- endoskop jest wprowadzany do kanału nosowego i napędza go do punktu badania;
- lekarz patrzy na ekran, przesuwając endoskop równolegle i odbiera obraz tego, co dzieje się w jamie nosowej, w czasie rzeczywistym.
Endoskopowa nosa jest najbardziej dokładnym z możliwych badań. Stosuje się ją z reguły, gdy pacjent ma problemy z zatokami, których nie można zbadać prostą rinoskopią lub jeśli ma przewlekły katar, którego charakter również nie występuje.
Rynoskopia endoskopowa z reguły nie jest wykonywana bezpłatnie - sprzęt jest zbyt drogi, wszystkie badania laboratoryjne w tej grupie wymagają zapłaty i nie są dostępne wszędzie. Cena waha się w granicach półtora tysiąca i zależy od konkretnej kliniki i jej lokalizacji.
Cechy rinoskopii u dzieci
Jeśli konieczne jest przeprowadzenie rynoskopii u dziecka, lekarz ryzykuje napotkanie pewnych trudności, zwłaszcza jeśli jest tak mały, że nawet nie mówi. Należy wziąć pod uwagę, że:
- Wiele dzieci boi się lekarzy, a tym bardziej badań z użyciem błyszczących metalowych instrumentów. Zadanie rodziców w tym przypadku tak jasno, jak to możliwe, aby przekazać dziecku istotę nadchodzącej procedury: możesz pokazać mu wideo w Internecie, możesz przeczytać o nim z chorobą, możesz po prostu porozmawiać z nim kilka dni przed rinoskopią. Bezpośrednio przed biurem dziecka musisz się odwrócić, aby nie wpadł w kłopoty w kolejce.
- Wiele nieznanych miejsc i zapachów oraz rozmowa z nimi nie powiedzie się. Ponieważ musisz zwracać uwagę na ogólny stan dziecka: jeśli spał, miał dość, był suchy, i rozpraszał go i bawił tuż przed biurem, aby stworzyć przyjemny, optymistyczny nastrój.
- W procesie nososkopii nosa dziecka asystent lekarza trzyma w dłoniach jedno ramię na tułowiu, aby nie mógł uciec i zranić się.
- W przypadku małych dzieci nie stosuje się standardowych luster nosowych, ale lejki do ucha, ponieważ nadal nie można rozszerzyć kanałów nosowych - nie zostały one jeszcze w pełni uformowane.
Rhinoscopy to doskonała metoda diagnostyczna, którą można stosować podczas operacji, podczas usuwania polipów lub innych guzów. W tym przypadku lekarz za pomocą rhinoscope jest zorientowany w kanałach nosowych.
Przygotowanie do rhinoskopii nie jest wymagane, korzyści z tego są ogromne, a procedura jest całkowicie bezbolesna - w ogóle nie ma minusów.