Antybiotyki penicylinowe

Antybiotyki penicylinowe charakteryzują się niską toksycznością, rozszerzonym spektrum działania. Antybiotyki penicylinowe mają działanie bakteriobójcze na większość szczepów Gram-dodatnich bakterii Gram-ujemnych, pałeczek Pseudomonas.

Seria penicylin

Wpływ leków z listy antybiotyków penicylinowych zależy od ich zdolności do spowodowania śmierci patogennej mikroflory. Penicyliny działają bakteriobójczo, oddziałując z enzymami bakteryjnymi, zakłócając syntezę ściany bakteryjnej.

Cele dla penicylin to hodowla komórek bakteryjnych. Dla ludzi antybiotyki penicylinowe są bezpieczne, ponieważ błony komórek ludzkich nie zawierają peptydoglikanu bakteryjnego.

Klasyfikacja

Zgodnie z metodą produkcji i właściwościami istnieją dwie główne grupy antybiotyków penicylinowych:

• naturalny - odkryty w 1928 r. przez Fleminga;
• półsyntetyczny - stworzony po raz pierwszy w 1957 roku, kiedy wyizolowano aktywny rdzeń antybiotyku 6-AIC.

Szereg naturalnych penicylin pochodzących z mikrogrybu Penicillum nie jest oporny na bakteryjne enzymy penicylinazowe. Z tego powodu spektrum aktywności serii naturalnych penicylin jest zawężone w porównaniu z grupą leków półsyntetycznych.

Klasyfikacja penicyliny:

• naturalny;
  • fenoksymetylopenicylina - Osp i analogi;
  • benzatyna benzylopenicylina - Retarpen;
  • penicylina benzylowa - penicylina prokainowa;
• półsyntetyczny;
  • aminopenicyliny - amoksycyliny, ampicyliny;
  • antystaphylococcus;
  • anty-pseudomonas;
    • karboksypenicyliny;
    • ureidopenitsillin;
  • chroniony inhibitorem;
  • połączone.

Pod wpływem powszechnego stosowania antybiotyków bakterie nauczyły się wytwarzać enzymy beta-laktamazowe, które niszczą penicyliny w żołądku.

Aby przezwyciężyć zdolność bakterii wytwarzających beta-laktamazy do niszczenia antybiotyków, stworzyli kombinację środków chronionych przed inhibitorami.

Widmo działania

Naturalne penicyliny są aktywne przeciwko bakteriom:

• Gram-dodatnie - Staphylococcus, Streptococcus, Pneumococcus, Listeria, Bacillus;
• Gram-ujemne - meningokoki, gonokoki, Haemophilus ducreyi - powodujące miękką chancre, Pasteurella multocida - powodujące pasturelozę;
• beztlenowce - Clostridia, Fusobacteria, Actinomycetes;
• krętek - leptospira, borrelia, blade krętki.

Spektrum działania półsyntetycznych penicylin jest szersze niż w przypadku naturalnych.

Półsyntetyczne grupy antybiotyków z listy serii penicylin są klasyfikowane według spektrum działania, jak:

• nie jest aktywny dla pseudomonas aeruginosa;
• leki przeciw pestycydom.

Wskazania

Jako leki pierwszego rzutu w leczeniu zakażeń bakteryjnych stosuje się antybiotyki z serii penicylin w leczeniu:

• choroby układu oddechowego - zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli;
• Choroby laryngologiczne - zapalenie ucha, zapalenie migdałków, zapalenie migdałków gardłowych, szkarłatna;
• choroby układu moczowego - zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek
• rzeżączka, kiła;
• infekcje skóry;
• zapalenie kości i szpiku;
• noworodki noworodki;
• zmiany bakteryjne błon śluzowych, tkanki łącznej;
• leptospiroza, promienica;
• zapalenie opon mózgowych.

Naturalne penicyliny

Naturalne benzylopenicyliny są niszczone przez beta-laktamazy i sok żołądkowy. Preparaty z tej grupy są produkowane jako leki do wstrzykiwań:

• przedłużone działanie - analogi o nazwach Bicillins ponumerowanych 1 i 5, sól nowokainy benzylopenicyliny;
• krótko działające sole sodowe, potasowe benzylopenicyliny.

Przedłużone wydzielanie do krwi podczas podawania domięśniowo depot postaci penicylin, które są powoli uwalniane z mięśni do krwi po wstrzyknięciu:

• Bicelliny 1 i 5 - są wyznaczane 1 raz dziennie;
• Sól nowokainowa penicyliny benzylowej - 2 - 3 p. / Dzień.

Aminopenicyliny

Antybiotyki z listy aminopenicylin są skuteczne przeciwko większości zakażeń wywołanych przez bakterie Enterobacteriaceae, Helicobacter pylori, hemophilus bacillus i inne nazwy, głównie bakterie Gram-ujemne.

Lista antybiotyków aminopenicylin z serii penicylin obejmuje leki:

• seria ampicylin;
  • Trihydrat ampicyliny;
  • Ampicylina;
• amoksycylina;
  • Flemoxine Solutab;
  • Ospamox;
  • Amosin;
  • Ecobol.

Aktywność antybiotyków z listy ampicylin i amoksycylin, widma działania leków z tych grup penicylin są podobne.

Antybiotyki z ampicyliną mają słabszy wpływ na pneumokoki, jednak aktywność Ampicyliny i jej analogów o nazwach Ampicillin Akos, Ampicillin Trihydrate jest wyższa w stosunku do Shigella.

Antybiotyki grupy są przepisywane:

• ampicyliny - wewnątrz tabletek i zastrzyków w / m, in / in;
• Amoksycyliny - do podawania doustnego.

Amoksycylina jest skuteczna przeciwko Pseudomonas aeruginosa, ale niektórzy członkowie grupy są niszczeni przez penicylinazy bakteryjne. Penicyliny z grupy antybiotyków ampicylinowych są oporne na enzymy penicylinazowe.

Penicyliny antystaphylococcus

Grupa penicylin przeciw gronkowcom obejmuje antybiotyki o nazwach:

Leki są odporne na penicylinazy gronkowcowe, które niszczą inne antybiotyki penicylinowe. Najbardziej znanym z tej grupy jest antyacetylokokowy lek Oxacillin.

Penicyliny o działaniu przeciwzmarszczkowym

Antybiotyki z tej grupy mają duże spektrum działania niż aminopenicyliny, są skuteczne przeciwko Pseudomonas aeruginosa (Pseudomonas aeruginosa), co powoduje ciężkie zapalenie pęcherza, ropne zapalenie migdałków i infekcje skóry.

Grupa penicylin przeciw panicilli obejmuje:

• karboksypenicyliny - leki;
  • Carbecine;
  • Pyopen;
  • Disodowa karbenicylina;
  • Timentyna;
• grupa ureidopenicylin;
  • Securopen;
  • Azlin;
  • Baypen;
  • pikillina piperacyliny.

Karbenicylina jest dostępna tylko w postaci proszku dla / m, w / w zastrzyku. Antybiotyki z tej grupy są przepisywane dorosłym.

Timentyna jest przepisywana w ciężkich zakażeniach układu moczowo-płciowego, oddechowego. Azlotsylina i jej analogi są przepisywane w zastrzykach z ropnymi stanami septycznymi:

• zapalenie otrzewnej;
• septyczne zapalenie wsierdzia;
• sepsa;
• ropień płuc;
• ciężkie zakażenia dróg moczowych.

Piperacylina jest przepisywana głównie w zakażeniach Klebsiella.

Inhibitorowe, połączone środki

Penicyliny chronione przed inhibitorami to połączone leki, w tym antybiotyk i substancja blokująca aktywność bakteryjnej beta-laktamazy.

Jako inhibitory beta-laktamazy, których jest około 500 gatunków, należą:

• kwas klawulanowy;
• tazobaktam;
• sulbaktam.

Do leczenia infekcji dróg oddechowych, dróg moczowych stosuje się głównie antybiotyki zabezpieczone penicyliną o następujących nazwach:

• amoksycylina + klawunat;
  • Augmentin;
  • Amoxiclav;
  • Amoksyl;
• ampicylina + sulbaktam - Unazin.

Od infekcji występujących na tle osłabionej odporności, przepisz:

• tikarcylina + klawunian - timentyna;
• piperacylina + tazobaktam - Tazotsin.

Połączone leki o działaniu przeciwbakteryjnym obejmują środek przeciwbakteryjny Ampioks i jego analog Ampiox sodu, w tym ampicylinę + oksacylinę.

Ampioks jest dostępny w postaci tabletek i postaci proszku do wstrzykiwań. Ampioks jest stosowany w leczeniu dzieci i dorosłych z powodu ciężkiej sepsy, septycznego zapalenia wsierdzia, zakażenia poporodowego.

Penicyliny dla dorosłych

Lista półsyntetycznych penicylin, które są szeroko stosowane w bólach gardła, zapaleniu ucha, zapaleniu gardła, zapaleniu zatok, zapaleniu płuc, obejmuje leki w pigułkach i zastrzykach:

• Hikontsil;
• Ospamox;
• Amoxiclav;
• Amoxicar;
• Ampicylina;
• Augmentin;
• Flemoxine Solutab;
• Amoxiclav;
• Piperacylina;
• Ticarcillin;

W przypadku ropnego, przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, bakteryjnego zapalenia pęcherza moczowego, zapalenia cewki moczowej, zapalenia błony śluzowej macicy, zapalenia jajowodu, przepisuje się penicyliny kobietom:

• Augmentin;
• Amoxiclav;
• Ampicylina + sulbaktam;
• Medoclav;
• Piperacylina + tazobaktam;
• Tikarcylina z klawulanianem.

Penicyliny nie są stosowane przeciwko zapaleniu gruczołu krokowego, ponieważ nie wnikają do tkanki gruczołu krokowego.

Jeśli pacjent jest uczulony na penicyliny, pokrzywka i wstrząs anafilaktyczny są możliwe w przypadku leczenia cefalosporynami.

Aby uniknąć reakcji alergicznej, na antybiotyki makrolidowe przepisywane są alergie na antybiotyki beta-laktamowe, którymi są penicyliny i cefalosporyny.

Zaostrzenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet w ciąży leczyć:

• Ampicylina;
• Amoksycylina + klawulanian;
• Tikarcylina + klawulanian;
• Oksacylina - z zakażeniem gronkowcowym.

Lista antybiotyków nie penicylinowych, które lekarz może przepisać z powodu bólu gardła, zapalenia oskrzeli lub zapalenia płuc podczas ciąży, obejmuje leki:

Penicyliny do leczenia dzieci

Penicyliny są niskotoksycznymi antybiotykami, dlatego często są przepisywane dzieciom z chorobami zakaźnymi.

W leczeniu dzieci pierwszeństwo mają penicyliny chronione przed inhibitorami przeznaczone do spożycia.

Antybiotyki penicylinowe do leczenia dzieci obejmują amoksycylinę i jej analogi, Augmentin, Amoxiclav, Flemoxin i Flemoklav Solyutab.

Stosowana w leczeniu dzieci i form antybiotyku Solutab nie z serii penicylin, lista zawiera analogi o nazwach:

• Vilprafen Solutab;
• Unidox Solutab.

Leki w postaci dyspergowalnych tabletek solutab działają nie mniej skutecznie niż zastrzyki i powodują mniej dziecinny żal i łzy podczas procesu leczenia. Przeczytaj o antybiotykach w postaci dyspergowalnych tabletek musujących na stronie „Antybiotyk Solyutab”.

Od urodzenia lek Ospamox i szereg jego analogów, wytwarzanych w rozpuszczalnych tabletkach, granulkach i proszku do sporządzania zawiesiny, stosuje się w leczeniu dzieci. Wyznaczenie dawki powoduje, że lekarz opiera się na wieku i wadze dziecka.

U dzieci penicyliny mogą gromadzić się w organizmie z powodu niedojrzałości układu moczowego lub choroby nerek. Zwiększone stężenie antybiotyku we krwi działa toksycznie na komórki nerwowe, co objawia się drgawkami.

Gdy pojawią się te objawy, leczenie zostaje przerwane, a antybiotyk z serii penicylin jest zastępowany przez dziecko z innej grupy.

Przeciwwskazania, skutki uboczne penicylin

Przeciwwskazania do stosowania penicyliny obejmują alergie na penicyliny i cefalosporyny. Jeśli w trakcie leczenia pojawi się wysypka, świąd, należy przerwać przyjmowanie leków i skonsultować się z lekarzem.

Alergie na penicyliny mogą objawiać się obrzękiem naczynioruchowym, anafilaksją.

Lista działań niepożądanych w penicylinach jest niewielka. Główną negatywną manifestacją jest tłumienie korzystnej mikroflory jelitowej.

Biegunka, kandydoza, wysypka skórna - to główne skutki uboczne stosowania penicyliny. Rzadziej skutki uboczne tej serii leków objawiają się:

• nudności, wymioty;
• ból głowy;
• rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego;
• obrzęk.

Stosowanie niektórych grup penicylin - benzylopenicylin, karbenicylin, może powodować zaburzenia równowagi elektrolitowej z początkiem hiperkaliemii lub hipernatremii, co zwiększa ryzyko zawału serca, wysokiego ciśnienia krwi.

Szersza lista niepożądanych reakcji w oksacylinie i analogach:

• zaburzenie leukocytów - niska hemoglobina, zmniejszone neutrofile;
• z nerek u dzieci - pojawienie się krwi w moczu;
• gorączka, wymioty, nudności.

Aby zapobiec rozwojowi działań niepożądanych, należy postępować zgodnie z instrukcjami użycia, przyjmować lek w dawce zaleconej przez lekarza.

Więcej informacji na temat każdej grupy antybiotyków penicylinowych można znaleźć w rubryce „Preparaty”.

Antybiotyki penicylinowe: klasyfikacja

Antybiotyki zawdzięczają swój wygląd szkockiemu naukowcowi Aleksandrowi Flemingowi. Dokładniej, jego niedbałość. We wrześniu 1928 r. Wrócił do swojego laboratorium z długiej podróży. W tym zapomnianym naczyniu Petriego na stole w tym czasie wzrosła powierzchnia spleśniała i wokół niej uformował się pierścień martwych drobnoustrojów. Zjawisko to zostało zauważone i rozpoczęte przez mikrobiologa.

Forma in vitro zawierała substancję, którą Fleming nazwał penicyliną. Jednak minęło już 13 lat, zanim penicylina została uzyskana w czystej postaci, a jej działanie zostało przetestowane po raz pierwszy na osobie. Masowa produkcja nowych leków rozpoczęła się w 1943 r. W fabryce, w której wcześniej produkowano whisky.

Obecnie istnieje około kilku tysięcy naturalnych i syntetycznych substancji o działaniu przeciwbakteryjnym. Jednak preparaty penicylinowe są nadal najbardziej popularne.

Mechanizm działania

Każdy patogenny mikroorganizm, wchodząc do krwi lub tkanki, zaczyna się dzielić i rosnąć. Skuteczność penicylin opiera się na ich zdolności do zakłócania tworzenia ścian komórek bakteryjnych.

Antybiotyki z grupy penicylin blokują specyficzne enzymy odpowiedzialne za syntezę ochronnej warstwy peptydoglikanu w otoczce bakteryjnej. To dzięki tej warstwie pozostają one niewrażliwe na agresywne wpływy środowiska.

Rezultatem upośledzonej syntezy jest niezdolność membrany do przeciwstawienia się różnicy pomiędzy zewnętrznym ciśnieniem i ciśnieniem wewnątrz samej komórki, z powodu której mikroorganizm pęcznieje i po prostu pęka.

Penicyliny są antybiotykami o działaniu bakteriostatycznym, to znaczy wpływają tylko na aktywne mikroorganizmy, które są w trakcie podziału i tworzenia nowych błon komórkowych.

Klasyfikacja

Według chemicznej klasyfikacji antybiotyków penicylinowych są antybiotyki β-laktamowe. W swojej strukturze zawierają specjalny pierścień beta-laktamowy, który określa ich główne działanie. Do tej pory lista takich leków jest dość duża.

Pierwsza, naturalna penicylina, pomimo całej swojej skuteczności, miała jedną poważną wadę. Nie był odporny na enzym penicylinazę, który był wytwarzany przez prawie wszystkie mikroorganizmy. Dlatego naukowcy stworzyli półsyntetyczne i syntetyczne analogi. Obecnie antybiotyki z grupy penicylin obejmują trzy główne typy.

Naturalne penicyliny

Podobnie jak wiele lat temu uzyskuje się je za pomocą grzybów pleśniowych Penicillium notatum i Penicillium chrysogenum. Głównymi przedstawicielami tej grupy są dziś sól sodowa lub potasowa benzylopenicyliny, a także ich analogi Bicyliny -1, 3 i 5, które są solą penicyliny Novocain. Leki te są niestabilne w agresywnym środowisku żołądka i dlatego są stosowane tylko w postaci zastrzyków.

Penicyliny benzylowe charakteryzują się szybkim początkiem działania terapeutycznego, który rozwija się dosłownie 10–15 minut. Jednak jego czas trwania jest dość mały, tylko 4 godziny. Bicylina może pochwalić się większą stabilnością dzięki połączeniu z nowokainą, jej działanie utrzymuje się przez 8 godzin.

Inny przedstawiciel na liście tej grupy - fenoksymetylopenicylina jest odporny na środowiska kwaśne, dlatego jest dostępny w tabletkach i zawiesinach, które można stosować u dzieci. Nie różni się jednak czasem trwania działania i może być podawany od 4 do 6 razy dziennie.

Naturalne penicyliny są obecnie stosowane bardzo rzadko ze względu na fakt, że większość patologicznych mikroorganizmów rozwinęła u nich odporność.

Półsyntetyczny

Ta grupa antybiotyków z grupy penicylin została uzyskana za pomocą różnych reakcji chemicznych, dodając dodatkowe rodniki do głównej cząsteczki. Lekko zmieniona struktura chemiczna nadała tym substancjom nowe właściwości, takie jak odporność na penicylinazę i szersze spektrum działania.

Półsyntetyczne penicyliny obejmują:

• Antyafilokoki, takie jak oksacylina, uzyskane w 1957 r., I kloksacylina, flukloksacylina i dikloksacylina, które są nadal stosowane do dziś, nie są stosowane ze względu na ich wysoką toksyczność.
• Anty-łuszczyca, specjalna grupa penicylin, która została stworzona do zwalczania infekcji wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa. Należą do nich karbenicylina, piperacylina i azlocylina. Niestety, dziś te antybiotyki są stosowane bardzo rzadko, a ze względu na odporność mikroorganizmów na nie, nowe leki nie są dodawane do listy.
• Szerokie spektrum antybiotyków penicylinowych. Ta grupa działa na różne mikroorganizmy i jednocześnie jest odporna na kwaśne środowisko, co oznacza, że ​​jest produkowana nie tylko w roztworach do wstrzykiwań, ale także w tabletkach i zawiesinach dla dzieci. Obejmuje to aminopenicyliny, które są najczęściej stosowane, takie jak Ampicillin, Ampioks i Amoxicillin. Leki mają długotrwały efekt i są zwykle stosowane 2-3 razy dziennie.

Z całej grupy leków półsyntetycznych najpopularniejsze są antybiotyki penicylinowe o szerokim spektrum działania, które są stosowane zarówno w leczeniu szpitalnym, jak i ambulatoryjnym.

Inhibitor chroniony

Kiedyś zastrzyki z penicyliny mogły wyleczyć zatrucie krwi. Obecnie większość antybiotyków jest nieskuteczna nawet w przypadku prostych infekcji. Powodem tego jest opór, czyli odporność na leki, które nabyły mikroorganizmy. Jednym z jego mechanizmów jest niszczenie antybiotyków za pomocą enzymu beta-laktamazy.

Aby tego uniknąć, naukowcy stworzyli kombinację penicylin ze specjalnymi substancjami - inhibitorami beta-laktamazy, a mianowicie kwasem klawulanowym, sulbaktamem lub tazobaktamem. Takie antybiotyki są nazywane chronionymi i dzisiaj lista tej grupy jest najbardziej obszerna.

Oprócz tego, że inhibitory chronią penicyliny przed szkodliwym działaniem beta-laktamazy, mają one również swoje własne działanie przeciwbakteryjne. Amoxiclav, połączenie amoksycyliny i kwasu klawulanowego i ampicydy, połączenie ampicyliny i sulbaktamu, jest najczęściej stosowany z tej grupy antybiotyków. Przepisywane przez lekarzy i ich analogi - leki Augmentin lub Flemoklav. Chronione antybiotyki są stosowane w leczeniu dzieci i dorosłych, a także są lekami pierwszego wyboru w leczeniu zakażeń podczas ciąży.

Antybiotyki chronione inhibitorami beta-laktamazy są z powodzeniem stosowane nawet w leczeniu ciężkich zakażeń opornych na większość innych leków.

Funkcje aplikacji

Statystyki twierdzą, że częstość występowania antybiotyków jest na drugim miejscu po środkach przeciwbólowych. Według firmy analitycznej DSM Group, tylko w jednym kwartale 2016 r. Sprzedano 55,46 mln paczek. Obecnie apteki sprzedają około 370 różnych marek leków produkowanych przez 240 firm.

Cała lista antybiotyków, w tym penicyliny, odnosi się do leków o surowym urlopie. Dlatego, aby je kupić, będziesz potrzebować recepty od lekarza.

Wskazania

Wskazaniem do stosowania penicylin mogą być wszelkie choroby zakaźne, które są na nie wrażliwe. Zazwyczaj lekarze przepisują antybiotyki penicylinowe:

1. W chorobach wywoływanych przez bakterie Gram-dodatnie, takie jak meningokoki, które mogą powodować zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i gonokoki, które wywołują rozwój rzeżączki.
2. W patologiach wywoływanych przez bakterie Gram-ujemne, takie jak pneumokoki, gronkowce lub paciorkowce, które są często przyczyną zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych, układu moczowego i wielu innych.
3. Z infekcjami wywołanymi przez promieniowce i krętki.

Niska toksyczność, którą grupa penicylin ma w porównaniu z innymi antybiotykami, czyni je najbardziej przepisanymi lekami w leczeniu dusznicy bolesnej, zapalenia płuc, różnych zakażeń skóry i tkanki kostnej, chorób oczu i górnych dróg oddechowych.

Przeciwwskazania

Ta grupa antybiotyków jest stosunkowo bezpieczna. W niektórych przypadkach, gdy korzyści z ich stosowania przewyższają ryzyko, są one przepisywane nawet podczas ciąży. Zwłaszcza, gdy antybiotyki nie penicylinowe są nieskuteczne.

Zastosuj je w okresie laktacji. Jednak lekarze zalecają, aby zrezygnować z karmienia piersią w czasie przyjmowania antybiotyków, ponieważ są one w stanie przeniknąć do mleka i mogą powodować alergie na dziecko.

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania leków penicylinowych jest indywidualna nietolerancja zarówno głównej substancji, jak i składników pomocniczych. Na przykład sól nowokainy benzylopenicyliny jest przeciwwskazana w alergiach na nowokainę.

Efekty uboczne

Antybiotyki są dość agresywnymi lekami. Nawet pomimo tego, że nie mają one wpływu na komórki ludzkiego ciała, ich użycie może być nieprzyjemne.

1. Reakcje alergiczne, objawiające się głównie w postaci świądu, zaczerwienienia i wysypki. Rzadziej może wystąpić obrzęk, temperatura wzrasta. W niektórych przypadkach może dojść do wstrząsu anafilaktycznego.
2. Zakłócenie równowagi naturalnej mikroflory, która powoduje zaburzenia, bóle brzucha, wzdęcia i nudności. W rzadkich przypadkach rozwój kandydozy.
3. Negatywny wpływ na układ nerwowy, którego oznakami są drażliwość, pobudliwość, rzadko mogą wystąpić napady.

Zasady leczenia

Do tej pory ze wszystkich odmian otwartych antybiotyków stosuje się tylko 5%. Powodem tego jest rozwój oporności drobnoustrojów, która często występuje z powodu niewłaściwego stosowania leków. Odporność na antybiotyki już co roku pochłania 700 tysięcy ludzi.

Aby antybiotyk był jak najbardziej skuteczny i nie powodował rozwoju oporności w przyszłości, należy go pić w dawce przepisanej przez lekarza i wziąć pełny kurs!

Jeśli lekarz przepisał ci penicyliny lub inne antybiotyki, przestrzegaj następujących zasad:

• Ściśle przestrzegać czasu i częstotliwości przyjmowania leku. Spróbuj pić lek w tym samym czasie, aby zapewnić stałe stężenie substancji czynnej we krwi.
• Jeśli dawka penicyliny jest mała i lek należy wypić trzy razy dziennie, oznacza to, że czas między dawkami powinien wynosić 8 godzin. Jeśli dawka zalecona przez lekarza jest przeznaczona do przyjmowania dwa razy dziennie - do 12 godzin.
• Przebieg leku może się zmieniać od 5 do 14 dni i zależy od Twojej diagnozy. Zawsze wypijaj cały kurs przepisany przez lekarza, nawet jeśli objawy choroby Ci nie przeszkadzają.
• Jeśli w ciągu 72 godzin nie poczujesz żadnej poprawy, poinformuj o tym lekarza. Być może jego wybrany lek nie był wystarczająco skuteczny.
• Nie zamieniaj jednego antybiotyku na inny. Nie należy zmieniać dawki ani postaci dawkowania. Jeśli lekarz przepisał zastrzyki, pigułki w twoim przypadku nie będą wystarczająco skuteczne.
• Postępuj zgodnie z instrukcjami dotyczącymi odbioru. Są antybiotyki, które trzeba pić podczas posiłków, są tacy, którzy piją natychmiast po tym. Lek należy myć tylko zwykłą, niegazowaną wodą.
• W czasie leczenia antybiotykami zrezygnuj z alkoholu, tłustych, wędzonych i smażonych potraw. Antybiotyki są głównie wydalane przez wątrobę, dlatego nie powinny być dodatkowo obciążane w tym okresie.

Jeśli antybiotyki penicylinowe są przepisywane dziecku, należy zwrócić szczególną uwagę na ich odbiór. Ciało dzieci jest znacznie bardziej wrażliwe na te leki niż dorosły, więc alergie u dzieci mogą występować częściej. Penicyliny dla dzieci są zwykle produkowane w specjalnej postaci dawkowania, w postaci zawiesin, więc nie należy podawać dziecku pigułki. Pij antybiotyki prawidłowo i tylko wtedy, gdy przepisuje je lekarz, gdy jest to naprawdę konieczne.

Przegląd i lista antybiotyków penicylinowych

Grzyby są domeną żywych organizmów. Grzyby są inne: niektóre z nich wchodzą w naszą dietę, inne powodują choroby skóry, a inne są tak trujące, że mogą prowadzić do śmierci. Ale grzyby Penicillium ratują miliony istnień ludzkich przed bakteriami chorobotwórczymi.

Antybiotyki penicylinowe są nadal stosowane w medycynie.

Odkrycie penicyliny i jej właściwości

W latach 30. ubiegłego wieku Alexander Fleming przeprowadził eksperymenty z gronkowcami. Badał zakażenia bakteryjne. Dorastając w grupie tych patogenów w pożywce, naukowiec zauważył, że w kubku znajdują się obszary, w których nie ma żywych bakterii. Dochodzenie wykazało, że zwykła zielona pleśń, która lubi osiedlać się na czerstwy chleb, jest „winna” za te plamy. Pleśń nazywała się Penicillium i, jak się okazało, wytworzyła substancję, która zabija gronkowca.

Fleming zbadał ten problem głębiej i wkrótce zidentyfikował czystą penicylinę, która stała się pierwszym antybiotykiem na świecie. Zasada działania leku jest następująca: gdy komórka bakterii dzieli się, każda połowa odtwarza ścianę komórkową za pomocą specjalnego pierwiastka chemicznego - peptydoglikanu. Penicylina blokuje tworzenie się tego pierwiastka, a komórka bakteryjna po prostu „rozwiązuje się” w środowisku.

Ale wkrótce pojawiły się trudności. Komórki bakterii nauczyły się opierać lekowi - zaczęły wytwarzać enzym zwany beta-laktamazą, który rozkłada beta-laktamy (podstawa penicyliny).

W ciągu następnych 10 lat nastąpiła niewidzialna wojna między patogenami niszczącymi penicylinę, a naukowcami, ta modyfikacja penicyliny. W ten sposób narodziło się wiele modyfikacji penicyliny, które teraz tworzą całą serię antybiotyków penicylinowych.

Farmakokinetyka i zasada działania

Lek z dowolną metodą aplikacji szybko rozprzestrzenia się w organizmie, penetrując prawie wszystkie jego części. Wyjątki: płyn mózgowo-rdzeniowy, gruczoł krokowy i układ wzrokowy. W tych miejscach stężenie jest bardzo niskie, w normalnych warunkach nie przekracza 1%. Gdy stan zapalny może wzrosnąć do 5%.

Antybiotyki nie wpływają na komórki ludzkiego ciała, ponieważ te ostatnie nie zawierają peptydoglikanu.

Lek jest szybko wydalany z organizmu, po 1-3 godzinach większość przechodzi przez nerki.

Obejrzyj film na ten temat.

Klasyfikacja antybiotyków

Wszystkie leki dzielą się na: naturalne (działanie krótkie i długotrwałe) i półsyntetyczne (leki antystaphylococcus, leki o szerokim spektrum działania, antyseptyczne).

Naturalne

Preparaty te otrzymuje się bezpośrednio z pleśni. W tej chwili większość z nich jest przestarzała, ponieważ patogeny rozwinęły wobec nich odporność. W medycynie najczęściej stosowane są benzylopenicylina i bicylina, które są skuteczne przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i ziarniakom, niektórym bakteriom beztlenowym i krętkom. Wszystkie te antybiotyki są stosowane tylko w postaci zastrzyków w mięśnie, ponieważ kwaśne środowisko żołądka szybko je niszczy.

Penicylina benzylowa w postaci soli sodowych i potasowych należy do naturalnych krótko działających antybiotyków. Jego działanie zatrzymuje się po 3-4 godzinach, więc często trzeba powtarzać zastrzyki.

Próbując wyeliminować tę wadę, farmaceuci stworzyli naturalne antybiotyki o przedłużonym działaniu: benzylinę i benzylopenicylinę nowokainową. Leki te nazywane są „formami depot”, ponieważ po wprowadzeniu do mięśnia tworzą w nim „depot”, z którego lek jest powoli wchłaniany do organizmu.

Przykłady leków: sól benzylopenicyliny (sód, potas lub prokaina), bicyklina-1, bicylina-3, bicylina-5.

Półsyntetyczne antybiotyki z grupy penicylin

Kilka dekad po otrzymaniu penicyliny farmaceuci byli w stanie wyizolować główny składnik aktywny i rozpoczął się proces modyfikacji. Po poprawie większość leków nabrała odporności na kwaśne środowisko żołądka, a półsyntetyczne penicyliny zaczęły być wytwarzane w tabletkach.

Izoksazol penicyliny są lekami skutecznymi przeciwko gronkowcom. Ci ostatni nauczyli się wytwarzać enzym niszczący benzylopenicylinę, a preparaty z tej grupy uniemożliwiają im wytwarzanie enzymu. Ale dla poprawy, którą musisz zapłacić - leki tego typu są gorsze wchłaniane w organizmie i mają mniejsze spektrum działania w porównaniu z naturalnymi penicylinami. Przykłady leków: Oxacillin, Nafcillin.

Aminopenicyliny są lekami o szerokim spektrum działania. Stracić moc penicyliny benzylowej w walce z bakteriami Gram-dodatnimi, ale obejmować większy zakres zakażeń. W porównaniu z innymi lekami pozostają dłużej w ciele i lepiej penetrują pewne bariery ciała. Przykłady leków: Ampicylina, Amoksycylina. Często możesz znaleźć Ampioksa - Ampicillin + Oxacillin.

Karboksypenicyliny i ureidopenicyliny są antybiotykami skutecznymi przeciwko Pseudomonas aeruginosa. W tej chwili praktycznie nie są używane, ponieważ infekcje szybko stają się na nie odporne. Czasami można spotkać się z nimi w ramach kompleksowego leczenia.

Przykłady leków: Ticarcillin, Piperacillin

Lista wszystkich antybiotyków penicylinowych i bogactwo danych na ich temat

Zwyczajowe leki antybakteryjne dziś niespełna sto lat temu dokonały prawdziwej rewolucji w medycynie. Ludzkość otrzymała potężną broń do walki z infekcjami, wcześniej uważaną za śmiertelną.

Pierwszymi były penicyliny antybiotykowe, które uratowały wiele tysięcy istnień ludzkich podczas II wojny światowej i są aktualne we współczesnej praktyce medycznej. Rozpoczęła się era antybiotykoterapii i dzięki nim uzyskano wszystkie inne leki przeciwbakteryjne.

Antybiotyki penicylinowe: lista leków, krótki opis i analogi

Ta sekcja zawiera pełną listę aktualnie istotnych leków przeciwdrobnoustrojowych. Oprócz właściwości podstawowych związków podano wszystkie nazwy handlowe i analogi.

Podane informacje mają charakter wyłącznie informacyjny i nie stanowią przewodnika po działaniach. Wszystkie wizyty są wykonywane wyłącznie przez lekarza, a terapia jest pod jego kontrolą.

Pomimo niskiej toksyczności penicylin, ich niekontrolowane stosowanie prowadzi do poważnych konsekwencji: powstawania oporności w patogenie i przejścia choroby w postać przewlekłą, trudną do wyleczenia. Z tego powodu większość szczepów bakterii chorobotwórczych jest dziś odporna na ABP pierwszej generacji.

Użycie antybiotykoterapii powinno być dokładnie tym lekiem, który został wyznaczony przez specjalistę. Niezależne próby znalezienia taniego analogu i oszczędzania mogą prowadzić do pogorszenia jakości.

Na przykład dawka substancji czynnej w leku generycznym może się różnić w górę lub w dół, co niekorzystnie wpłynie na przebieg leczenia.

Gdy konieczna jest wymiana leku ze względu na ostry niedobór finansów, konieczne jest zwrócenie się do lekarza, ponieważ tylko specjalista będzie w stanie wybrać najlepszą opcję.

Penicyliny: definicja i właściwości

Ten składnik strukturalny ma decydujące znaczenie w leczeniu bakteryjnych chorób zakaźnych: zapobiega wytwarzaniu przez bakterie specjalnego biopolimeru peptydoglikanu niezbędnego do budowy ściany komórkowej. W rezultacie błona nie może się uformować, a mikroorganizm umiera. Nie ma destrukcyjnego wpływu na komórki ludzkie i zwierzęce z tego powodu, że nie zawierają peptydoglikanu.

Preparaty medyczne oparte na produktach grzybów pleśniowych są szeroko stosowane we wszystkich dziedzinach medycyny ze względu na następujące właściwości:

• Wysoka biodostępność - leki są szybko wchłaniane i rozprzestrzeniają się przez tkanki. Osłabienie bariery krew-mózg podczas zapalenia wyściółki mózgu również przyczynia się do przenikania do płynu mózgowo-rdzeniowego.
• Rozległe spektrum antybakteryjne. W przeciwieństwie do preparatów chemicznych pierwszej generacji, nowoczesne penicyliny są skuteczne przeciwko ogromnej większości bakterii Gram-ujemnych i pozytywnych. Są również odporne na penicylinazę i kwaśne środowisko żołądka.
• Najniższa toksyczność wśród wszystkich PUPZ. Dopuszcza się ich stosowanie nawet w czasie ciąży, a prawidłowy odbiór (zgodnie z zaleceniami lekarza i zgodnie z instrukcją) prawie całkowicie eliminuje rozwój skutków ubocznych.

W procesie badań i eksperymentów uzyskano wiele preparatów medycznych o różnych właściwościach. Na przykład, gdy należy się do wspólnej serii, penicylina i ampicylina nie są takie same. Wszystkie penicyliny ABP są dobrze kompatybilne z większością innych leków. Jeśli chodzi o kompleksową terapię innymi lekami przeciwbakteryjnymi, wspólne stosowanie ze środkami bakteriostatycznymi osłabia skuteczność penicylin.

Klasyfikacja

Dokładne badanie właściwości pierwszego antybiotyku wykazało jego niedoskonałość. Pomimo dość szerokiego spektrum działania przeciwbakteryjnego i niskiej toksyczności, naturalna penicylina okazała się wrażliwa na specjalny niszczący enzym (penicylinazę) wytwarzany przez niektóre bakterie. Ponadto całkowicie stracił swoje właściwości w kwaśnym środowisku żołądka, dlatego był stosowany wyłącznie w postaci zastrzyków. W poszukiwaniu bardziej skutecznych i stabilnych związków stworzono różne leki półsyntetyczne.

Do tej pory antybiotyki penicylinowe, których pełną listę podano poniżej, podzielono na 4 główne grupy.

Biosyntetyczny

Produkowany przez grzyby pleśniowe Penicillium notatum i Penicillium chrysogenum, benzylopenicylina jest kwasem o strukturze molekularnej. Do celów medycznych łączy się chemicznie z sodem lub potasem, tworząc sole. Otrzymane związki stosuje się do wytwarzania roztworów do iniekcji, które są szybko wchłaniane.

Efekt terapeutyczny obserwuje się w ciągu 10-15 minut po podaniu, ale trwa on nie dłużej niż 4 godziny, co wymaga częstych powtarzanych wstrzyknięć do tkanki mięśniowej (w szczególnych przypadkach sól sodowa może być podawana dożylnie).

Leki te wnikają dobrze do płuc i błon śluzowych oraz do płynów mózgowo-rdzeniowych i maziowych, mięśnia sercowego i kości - w mniejszym stopniu. Jednak w stanach zapalnych opon mózgowo-rdzeniowych zwiększa się przepuszczalność bariery krew-mózg, co umożliwia skuteczne wyleczenie.

Aby przedłużyć działanie leku, naturalna benzylopenicylina łączy się z nowokainą i innymi substancjami. Otrzymane sole (Novocainic, Bitsillin-1, 3 i 5) po wstrzyknięciu domięśniowym tworzą depot leku w miejscu wstrzyknięcia, skąd substancja czynna wnika do krwi w sposób ciągły iz małą prędkością. Ta właściwość pozwala zmniejszyć liczbę wstrzyknięć do 2 razy dziennie, przy jednoczesnym zachowaniu efektu terapeutycznego soli potasu i sodu.

Leki te są stosowane w długotrwałym leczeniu antybiotykami przewlekłego reumatyzmu, kiły, ogniskowej infekcji paciorkowcowej.
Fenoksymetylopenicylina jest inną postacią benzylopenicyliny przeznaczoną do leczenia umiarkowanych chorób zakaźnych. Różni się od opisanej powyżej odporności na kwas chlorowodorowy soku żołądkowego.

Ta jakość pozwala uwolnić lek w postaci tabletek do stosowania doustnego (4 do 6 razy dziennie). Większość patogennych bakterii, z wyjątkiem krętków, jest odporna na biosyntetyczne penicyliny.

Półsyntetyczne antystafilokoki

Naturalna penicylina benzylowa jest nieaktywna w stosunku do szczepów gronkowców wytwarzających penicylinazę (enzym ten niszczy pierścień beta-laktamowy substancji czynnej).

Przez długi czas penicyliny nie stosowano do leczenia zakażenia gronkowcowego, podczas gdy w 1957 r. Na jej podstawie nie syntetyzowano oksacyliny. Hamuje aktywność beta-laktamazy, ale jest nieskuteczny wobec chorób wywołanych przez szczepy wrażliwe na benzylopenicylinę. Ta grupa obejmuje również kloksacylinę, dikloksacylinę, metycylinę i inne, które prawie nie są stosowane we współczesnej praktyce medycznej ze względu na zwiększoną toksyczność.

Antybiotyki z grupy penicylin w tabletkach o szerokim spektrum działania

Obejmuje to dwie podgrupy środków przeciwdrobnoustrojowych przeznaczonych do stosowania doustnego i wykazujących działanie bakteriobójcze przeciwko większości patogennych mikroorganizmów (zarówno gram +, jak i gram-).

Aminopenicyliny

W porównaniu z poprzednimi grupami związki te mają dwie istotne zalety. Po pierwsze, są one aktywne w odniesieniu do szerszego zakresu patogenów, a po drugie, są wytwarzane w postaci tabletek, co znacznie ułatwia stosowanie. Wady obejmują wrażliwość na beta-laktamazę, to znaczy aminopenicyliny (ampicylina i amoksycylina) nie nadają się do leczenia zakażeń gronkowcowych.

Jednak w połączeniu z oksacyliną (Ampioks) stają się odporne.

Leki są dobrze wchłaniane i działają przez długi czas, co zmniejsza częstotliwość ich stosowania do 2-3 razy po 24 godzinach.

Główne wskazania do stosowania to:

Powszechnym działaniem niepożądanym aminopenicylin jest charakterystyczna wysypka niealergiczna, która znika natychmiast po odstawieniu.

Antyseksualny

Reprezentują oddzielną serię antybiotyków penicylinowych, od których nazwa staje się jasna. Aktywność przeciwbakteryjna jest podobna do aminopenicylin (z wyjątkiem pseudomonad) i jest wyraźna w odniesieniu do pałeczki cyjanowej.

W zależności od stopnia efektywności dzielą się na:

• Karboksypenicyliny, których znaczenie kliniczne ostatnio spadło. Karbenicylina, która stała się pierwszą z tej podgrupy, jest również skuteczna przeciwko białkowej oporności na ampicylinę. Obecnie prawie wszystkie szczepy są odporne na karboksypenicyliny.
• Ureidopenicyliny są bardziej skuteczne w stosunku do Pseudomonas aeruginosa, mogą być również przepisywane na stany zapalne wywołane przez Klebsiella. Najbardziej skuteczne są piperacylina i azlocylina, z których tylko ta ostatnia pozostaje istotna w praktyce medycznej.

Do tej pory ogromna większość szczepów Pseudomonas aeruginosa jest odporna na karboksypenicyliny i ureidopenicyliny. Z tego powodu ich znaczenie kliniczne jest ograniczone.

Kombinacja chroniona przed inhibitorami

Antybiotyki z grupy ampicylin, wysoce aktywne w stosunku do większości organizmów powodujących choroby, są niszczone przez bakterie tworzące penicylinę. Ponieważ działanie bakteriobójcze oksacyliny na nie oporne jest znacznie słabsze niż działanie ampicyliny i amoksycyliny, syntetyzowano leki złożone.

W połączeniu z sulbaktamem, klawulanianem i tazobaktamem antybiotyki otrzymują drugi pierścień beta-laktamowy, a zatem odporność na beta-laktamazy. Ponadto inhibitory mają swoje własne działanie przeciwbakteryjne, wzmacniając główny składnik aktywny.

Leki chronione przed inhibitorami skutecznie leczą ciężkie zakażenia szpitalne, których szczepy są oporne na większość leków.

Penicyliny w praktyce medycznej

Szeroki zakres działań i dobra tolerancja pacjentów sprawiły, że penicylina jest najlepszym sposobem leczenia chorób zakaźnych. Na początku ery leków przeciwbakteryjnych, benzylopenicylina i jej sole były lekami z wyboru, ale obecnie większość patogenów jest na nie odporna. Niemniej jednak nowoczesne półsyntetyczne antybiotyki penicylinowe w tabletkach, zastrzykach i innych postaciach dawkowania zajmują jedno z wiodących miejsc w terapii antybiotykowej w różnych dziedzinach medycyny.

Pulmonologia i otolaryngologia

Odkrywca zauważył również szczególną skuteczność penicyliny przeciwko patogenom układu oddechowego, więc lek jest najczęściej stosowany w tej dziedzinie. Prawie wszystkie z nich mają szkodliwy wpływ na bakterie powodujące zapalenie zatok, zapalenie opon mózgowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc i inne choroby dolnych i górnych dróg oddechowych.

Środki chronione przed inhibitorami leczą nawet szczególnie niebezpieczne i uporczywe zakażenia szpitalne.

Wenerologia

Krętki są jednym z niewielu mikroorganizmów, które zachowały wrażliwość na benzylopenicylinę i jej pochodne. Penicyliny benzylowe są również skuteczne w odniesieniu do gonokoków, co umożliwia skuteczne leczenie kiły i rzeżączki przy minimalnym negatywnym wpływie na ciało pacjenta.

Gastroenterologia

Zapalenia jelit wywołane przez patogenną mikroflorę dobrze reagują na leczenie lekami kwasoodpornymi.

Szczególnie ważne są aminopenicyliny, które są częścią złożonej eradykacji Helicobacter.

Ginekologia

W praktyce położniczej i ginekologicznej wiele preparatów penicylinowych z listy stosuje się zarówno do leczenia infekcji bakteryjnych kobiecego układu rozrodczego, jak i do zapobiegania infekcji noworodka.

Okulistyka

Tutaj antybiotyki penicylinowe zajmują również godne miejsce: zapalenie rogówki, ropnie, gonokokowe zapalenie spojówek i inne choroby oczu leczy się kroplami do oczu, maściami i roztworami do wstrzykiwań.

Urologia

Choroby układu moczowego, mające pochodzenie bakteryjne, dobrze reagują na leczenie tylko lekami chronionymi przed inhibitorami. Pozostałe podgrupy są nieskuteczne, ponieważ szczepy patogenów są na nie bardzo odporne.

Penicyliny są stosowane w prawie wszystkich dziedzinach medycyny do zapalenia wywołanego przez patogenne mikroorganizmy, a nie tylko do leczenia. Na przykład w praktyce chirurgicznej są oni wyznaczeni do zapobiegania powikłaniom pooperacyjnym.

Cechy terapii

Leczenie lekami przeciwbakteryjnymi w ogóle, a zwłaszcza penicylinami, należy wykonywać wyłącznie na receptę.

Pomimo minimalnej toksyczności samego leku, jego niewłaściwe użycie poważnie uszkadza organizm. Aby antybiotykoterapia doprowadziła do wyzdrowienia, należy postępować zgodnie z zaleceniami medycznymi i znać cechy leku.

Wskazania

Zakres penicyliny i różnych preparatów opartych na niej w medycynie wynika z aktywności substancji w odniesieniu do określonych patogenów. Działanie bakteriostatyczne i bakteriobójcze objawia się w odniesieniu do:

• Bakterie Gram-dodatnie - gonokoki i meningokoki;
• Gram-ujemne - różne gronkowce, paciorkowce i pneumokoki, błonica, pseudomonas i pałeczki wąglika, proteus;
• Actinomycetes i krętki.

Niska toksyczność i szerokie spektrum działania sprawia, że ​​grupy antybiotyków penicylinowych optymalnego leczenia zapalenia gardła, zapalenie płuc (oba centralny i płata), szkarlatyna, błonica, zapalenie opon mózgowych, zatrucie krwi, posocznica, zapalenie opłucnej Pius, zapalenie szpiku zarówno ostrych jak i przewlekłych postaci, bakteryjne zapalenie wsierdzia, różne ropne zakażenia skóry, błon śluzowych i tkanek miękkich, róży, wąglika, rzeżączki, promienicy, kiły, choroby, a także chorób oczu i chorób laryngologicznych.

Przeciwwskazania

Wśród ścisłych przeciwwskazań jest tylko indywidualna nietolerancja na benzylopenicylinę i inne leki w tej grupie. Niedopuszczalne jest również podawanie leków endolyumbalnoe (wstrzyknięcie do rdzenia kręgowego) pacjentom ze zdiagnozowaną padaczką.

Podczas ciąży antybiotykoterapię preparatami penicylinowymi należy traktować ze szczególną ostrożnością. Pomimo faktu, że mają minimalne działanie teratogenne, konieczne jest przepisywanie tabletek i zastrzyków tylko w razie pilnej potrzeby, oceniając stopień ryzyka dla płodu i najbardziej ciąży.

Ponieważ penicylina i jej pochodne swobodnie przenikają z krwiobiegu do mleka matki, wskazane jest, aby odmówić karmienia piersią podczas terapii. Lek może wywołać ciężką reakcję alergiczną u niemowląt, nawet przy pierwszym użyciu. Aby laktacja nie ustała, mleko należy regularnie dekantować.

Efekty uboczne

Wśród innych środków przeciwbakteryjnych penicyliny wyróżniają się niską toksycznością.

Niepożądane skutki spożycia obejmują:

• Reakcje alergiczne. Najczęściej objawia się wysypką skórną, świądem, pokrzywką, gorączką i obrzękiem. Niezwykle rzadko w ciężkich przypadkach możliwy jest wstrząs anafilaktyczny, wymagający natychmiastowego podania antidotum (adrenaliny).
• Dysbakterioza. Nierównowaga naturalnej mikroflory prowadzi do zaburzeń trawienia (wzdęcia, wzdęcia, zaparcia, biegunka, ból brzucha) i rozwoju kandydozy. W tym drugim przypadku dotyczy to błon śluzowych jamy ustnej (u dzieci) lub pochwy.
• Reakcje neurotoksyczne. Negatywny wpływ penicyliny na ośrodkowy układ nerwowy objawia się zwiększoną pobudliwością odruchową, nudnościami i kneblowaniem, skurczami, a czasami śpiączką.

Aby zapobiec rozwojowi dysbakteriozy i uniknąć alergii, pomożesz w odpowiednim czasie medycznemu wsparciu organizmu. Wskazane jest łączenie antybiotykoterapii z użyciem pre- i probiotyków, a także odczulaczy (jeśli wrażliwość wzrasta).

Antybiotyki penicylinowe dla dzieci: cechy stosowania

Pigułki i zastrzyki dla dzieci należy przepisywać ostrożnie, biorąc pod uwagę możliwą negatywną reakcję, a wybór konkretnego leku podchodził do niego celowo.

W pierwszych latach życia penicylina benzylowa jest stosowana w przypadku posocznicy, zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych, zapalenia ucha. W leczeniu zakażeń układu oddechowego, bólów gardła, zapalenia oskrzeli i zapalenia zatok, najbezpieczniejsze antybiotyki są wybierane z listy: Amoxicillin, Augmentin, Amoxiclav.

Ciało dziecka jest znacznie bardziej wrażliwe na narkotyki niż dorosły. Dlatego należy dokładnie monitorować stan dziecka (penicylina jest eliminowana powoli, gromadząc się, może powodować drgawki), a także podejmować środki zapobiegawcze. Te ostatnie obejmują stosowanie pre- i probiotyków w celu ochrony mikroflory jelitowej, diety i pełnego wzmocnienia układu odpornościowego.

Informacje historyczne

Odkrycie, które dokonało prawdziwej rewolucji medycznej na początku XX wieku, zostało dokonane przez przypadek. Trzeba powiedzieć, że antybakteryjne właściwości grzybów pleśniowych zostały zauważone przez ludzi w głębokiej starożytności.

Alexander Fleming - odkrywca penicyliny

Egipcjanie, na przykład nawet 2500 lat temu, leczyli zapalne rany kompresami spleśniałego chleba, ale naukowcy zajęli się teoretyczną stroną tego pytania dopiero w XIX wieku. Europejscy i rosyjscy naukowcy i lekarze, badając antybiotykę (zdolność niektórych mikroorganizmów do niszczenia innych), próbowali czerpać z niej praktyczne korzyści.

Alexander Fleming, brytyjski mikrobiolog, który 28 września, 28 września, znalazł pleśń na płytkach Petriego z koloniami, udało się. Jej spory, które spadły na uprawy z powodu zaniedbania pracowników laboratoryjnych, wykiełkowały i zniszczyły bakterie chorobotwórcze. Zainteresowany Fleming dokładnie przestudiował to zjawisko i wyizolował substancję bakteriobójczą zwaną penicyliną. Przez wiele lat odkrywca pracował nad chemicznie czystym, trwałym związkiem odpowiednim do leczenia ludzi, ale inni go wymyślili.

W 1941 roku Ernst Chain i Howard Florey byli w stanie usunąć zanieczyszczenia z penicyliny i przeprowadzili badania kliniczne z Flemingiem. Wyniki były tak skuteczne, że w 43 roku USA zorganizowały masową produkcję leku, który uratował wiele setek tysięcy ludzi nawet podczas wojny. Zalety Fleminga, Cheneya i Flory przed ludzkością zostały ocenione w 1945 roku: odkrywca i twórcy stali się laureatami Nagrody Nobla.

Następnie początkowy preparat chemiczny był stale ulepszany. W ten sposób pojawiły się nowoczesne penicyliny, odporne na kwaśne środowisko żołądka, odporne na penicylinazę i bardziej skuteczne.

Na naszej stronie możesz zapoznać się z większością grup antybiotyków, kompletnymi listami leków, klasyfikacjami, historią i innymi ważnymi informacjami. Aby to zrobić, utwórz sekcję „Klasyfikacja” w górnym menu witryny.

Antybiotyki penicylinowe - lista leków z instrukcjami, wskazaniami i ceną

Penicyliny odkryto na początku XX wieku, ale nauki medyczne stale poprawiały swoje właściwości. W ten sposób nowoczesne leki stały się odporne na wcześniejszą dezaktywację penicylinazy i stały się odporne na kwaśne środowisko żołądkowe.

Klasyfikacja penicyliny

Grupa antybiotyków wytwarzanych przez pleśnie z rodzaju Penicillium nazywana jest penicylinami. Są aktywne wobec większości gram-dodatnich, niektórych gram-ujemnych drobnoustrojów, gonokoków, krętków, meningokoków. Penicyliny są dużą grupą antybiotyków beta-laktamowych. Są podzielone na naturalne i półsyntetyczne, mają ogólne właściwości niskiej toksyczności, szeroki zakres dawek.

1. Naturalne (benzylopenicyliny, bicyliny, fenoksymetylopenicylina).
2. Izoksazolpenicyliny (oksacylina, flukloksacylina).
3. Amidinopenitsillin (amdinocillin, acidocyllin).
4. Aminopenicyliny (ampicylina, amoksycylina, piwampicylina).
5. Karboksypenicyliny (karbenicylina, karindacylina, tikarcylina).
6. Ureidopenitsillin (azlotsillin, piperacillin, mezlotsillin).

Według źródła, spektrum i kombinacji z beta-laktamazami, antybiotyki dzielą się na:

1. Naturalny: penicylina benzylowa, fenoksymetylopenicylina.
2. Antistaphylococcus: oxacillin.
3. Extended Spectrum (aminopenicillins): ampicylina, amoksycylina.
4. Aktywny wobec Pseudomonas aeruginosa (Pseudomonas sutum): karboksypenicyliny (tikarcylina), ureidopenicyliny (azlocylina, piperacylina).
5. W połączeniu z inhibitorami beta-laktamazy (chronionymi przed inhibitorami): w połączeniu z klawatoatem amoksycyliną, tikarcyliną, ampicyliną / sulbaktamem.

Bitsillin, Benzatin, Penicillin, Ekobol

Paciorkowce, Staphylococcus, Bacillus, Enterococci, Listeria, Corynebacterium, Neisseria, Clostridia, Actinomycetes, Spirochetes

Oxacillin, Ticarcillin, Meticillin, Metzyllam, Nafcillin

Enterobacteria, hemophilus bacillus, krętki

Z rozszerzonym spektrum działania (anty-ropne)

Amoksycylina, Augmentin, trihydrat ampicyliny

Klebsiella, Proteus, Clostridium, Staphylococcus, Gonococci

Z szerokim spektrum antybakteryjnym

Karbenicylina, azlocilina, piperacylina, azytromycyna