Zgodnie z koncepcją chorób zakaźnych implikuje reakcję organizmu na obecność patogennych mikroorganizmów lub inwazję narządów i tkanek, objawiającą się reakcją zapalną. Do leczenia stosuje się środki przeciwdrobnoustrojowe selektywnie działające na te drobnoustroje w celu ich zwalczania.
Mikroorganizmy, które prowadzą do chorób zakaźnych i zapalnych w organizmie człowieka, dzielą się na:
- bakterie (prawdziwe bakterie, riketsja i chlamydia, mykoplazma);
- grzyby;
- wirusy;
- najprostszy.
Dlatego środki przeciwbakteryjne dzieli się na:
- antybakteryjny;
- przeciwwirusowy;
- przeciwgrzybicze;
- przeciwpierwotniak.
Ważne jest, aby pamiętać, że pojedynczy lek może mieć kilka rodzajów aktywności.
Na przykład Nitroksolina, prep. z wyraźnym działaniem przeciwbakteryjnym i umiarkowanym przeciwgrzybiczym - zwanym antybiotykiem. Różnica między takim środkiem a „czystym” środkiem przeciwgrzybiczym polega na tym, że nitroksolina ma ograniczoną aktywność w stosunku do niektórych gatunków Candida, ale ma wyraźny wpływ na bakterie, że środek przeciwgrzybiczy w ogóle nie wpływa.
Czym są antybiotyki, w jakim celu są stosowane?
W latach 50. XX wieku Fleming, Chain i Flory otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii za odkrycie penicyliny. To wydarzenie stało się prawdziwą rewolucją w farmakologii, całkowicie przestawiając podstawowe podejścia do leczenia infekcji i znacząco zwiększając szanse pacjenta na pełne i szybkie wyzdrowienie.
Wraz z pojawieniem się leków przeciwbakteryjnych wiele chorób powodujących epidemie, które wcześniej spustoszyły całe kraje (plaga, tyfus, cholera), zmieniło się z „wyroku śmierci” w „chorobę, którą można skutecznie leczyć” i obecnie prawie nigdy nie występuje.
Antybiotyki to substancje pochodzenia biologicznego lub sztucznego, zdolne do selektywnego hamowania aktywności życiowej mikroorganizmów.
Oznacza to, że cechą charakterystyczną ich działania jest to, że oddziałują one tylko na komórkę prokariotyczną, nie uszkadzając komórek ciała. Wynika to z faktu, że w ludzkich tkankach nie ma docelowego receptora dla ich działania.
Leki przeciwbakteryjne są przepisywane na choroby zakaźne i zapalne wywołane przez bakteryjną etiologię patogenu lub na ciężkie infekcje wirusowe w celu stłumienia wtórnej flory.
Wybierając odpowiednią terapię przeciwdrobnoustrojową, należy wziąć pod uwagę nie tylko chorobę podstawową i wrażliwość drobnoustrojów chorobotwórczych, ale także wiek pacjenta, ciążę, indywidualną nietolerancję na składniki leku, choroby współistniejące i stosowanie preparatów, które nie są łączone z zalecanymi lekami.
Ważne jest również, aby pamiętać, że w przypadku braku efektu klinicznego terapii w ciągu 72 godzin dokonuje się zmiany medium medycznego, biorąc pod uwagę możliwą oporność krzyżową.
W przypadku ciężkich zakażeń lub w celu leczenia empirycznego nieokreślonym patogenem zaleca się połączenie różnych rodzajów antybiotyków, biorąc pod uwagę ich zgodność.
Zgodnie z wpływem na drobnoustroje chorobotwórcze istnieją:
- bakteriostatyczny - hamująca aktywność życiowa, wzrost i reprodukcja bakterii;
- antybiotyki bakteriobójcze są substancjami, które całkowicie niszczą patogen, w wyniku nieodwracalnego wiązania się z celem komórkowym.
Jednak taki podział jest raczej arbitralny, ponieważ wiele z nich jest antybiotykami. może wykazywać inną aktywność, w zależności od przepisanej dawki i czasu stosowania.
Jeśli pacjent niedawno użył środka przeciwdrobnoustrojowego, należy unikać jego wielokrotnego stosowania przez co najmniej sześć miesięcy, aby zapobiec występowaniu flory odpornej na antybiotyki.
Jak rozwija się oporność na leki?
Najczęściej obserwowaną opornością jest mutacja mikroorganizmu, której towarzyszy modyfikacja celu wewnątrz komórek, na którą wpływają odmiany antybiotyków.
Aktywny składnik przepisanej substancji przenika do komórki bakteryjnej, jednak nie może komunikować się z wymaganym celem, ponieważ naruszona jest zasada wiązania typu „klucz-zamek”. W związku z tym mechanizm hamowania aktywności lub zniszczenia czynnika patologicznego nie jest aktywowany.
Inną skuteczną metodą ochrony przed lekami jest synteza enzymów przez bakterie, które niszczą główne struktury antibes. Ten typ oporności często występuje w przypadku beta-laktamów, ze względu na produkcję flory beta-laktamazy.
Znacznie mniej powszechny jest wzrost oporności, ze względu na zmniejszenie przepuszczalności błony komórkowej, to znaczy lek przenika w zbyt małych dawkach, aby mieć klinicznie znaczący wpływ.
Jako środek zapobiegawczy dla rozwoju flory lekoopornej konieczne jest również uwzględnienie minimalnego stężenia supresji, wyrażającego ilościową ocenę stopnia i spektrum działania, a także zależność od czasu i koncentracji. we krwi.
Dla czynników zależnych od dawki (aminoglikozydy, metronidazol) charakterystyczne jest uzależnienie skuteczności działania od stężenia. we krwi i ogniskach procesu zakaźno-zapalnego.
Leki, w zależności od czasu, wymagają powtarzanych wstrzyknięć w ciągu dnia, aby utrzymać skuteczny koncentrat terapeutyczny. w ciele (wszystkie beta-laktamy, makrolidy).
Klasyfikacja antybiotyków za pomocą mechanizmu działania
- leki hamujące syntezę ściany komórkowej bakterii (antybiotyki penicylinowe, wszystkie pokolenia cefalosporyn, wankomycyna);
- komórki niszczące normalną organizację na poziomie molekularnym i uniemożliwiające normalne funkcjonowanie zbiornika membranowego. komórki (polimyksyna);
- Wed-va, przyczyniając się do tłumienia syntezy białek, hamując powstawanie kwasów nukleinowych i hamując syntezę białek na poziomie rybosomalnym (leki Chloramfenikol, wiele tetracyklin, makrolidy, linkomycyna, aminoglikozydy);
- inhibitor kwasy rybonukleinowe - polimerazy itp. (ryfampicyna, chinole, nitroimidazole);
- hamowanie procesów syntezy folanów (sulfonamidy, diaminopirydy).
Klasyfikacja antybiotyków według struktury chemicznej i pochodzenia
1. Naturalne - produkty odpadowe bakterii, grzybów, promieniowców:
- Gramicydyny;
- Polimyksyna;
- Erytromycyna;
- Tetracyklina;
- Penicyliny benzylowe;
- Cefalosporyny itp.
2. Semisynthetic - pochodne naturalnych anty.:
- Oksacylina;
- Ampicylina;
- Gentamycyna;
- Ryfampicyna itp.
3. Syntetyczny, czyli uzyskany w wyniku syntezy chemicznej:
Podsumowanie grup antybiotyków
Antybiotyki to grupa leków, które mogą hamować wzrost i rozwój żywych komórek. Najczęściej są stosowane do leczenia procesów zakaźnych wywołanych przez różne szczepy bakterii. Pierwszy lek został odkryty w 1928 roku przez brytyjskiego bakteriologa Alexandra Fleminga. Jednak niektóre antybiotyki są również przepisywane w przypadku patologii nowotworowych, jako składnik chemioterapii skojarzonej. Ta grupa leków nie ma praktycznie żadnego wpływu na wirusy, z wyjątkiem niektórych tetracyklin. We współczesnej farmakologii termin „antybiotyki” jest coraz częściej zastępowany przez „leki przeciwbakteryjne”.
Pierwsze zsyntetyzowane leki z grupy penicylin. Pomogły one znacznie zmniejszyć śmiertelność takich chorób, jak zapalenie płuc, posocznica, zapalenie opon mózgowych, zgorzel i kiła. Z biegiem czasu, ze względu na aktywne stosowanie antybiotyków, wiele mikroorganizmów zaczęło rozwijać na nie oporność. Dlatego ważnym zadaniem było poszukiwanie nowych grup leków przeciwbakteryjnych.
Stopniowo firmy farmaceutyczne syntetyzowały i zaczęły produkować cefalosporyny, makrolidy, fluorochinolony, tetracykliny, lewomycetynę, nitrofurany, aminoglikozydy, karbapenemy i inne antybiotyki.
Antybiotyki i ich klasyfikacja
Główną klasyfikacją farmakologiczną leków przeciwbakteryjnych jest rozdział przez działanie na mikroorganizmy. Za tą cechą wyróżnia się dwie grupy antybiotyków:
- bakteriobójcze - leki powodują śmierć i lizę mikroorganizmów. Działanie to wynika ze zdolności antybiotyków do hamowania syntezy błony lub hamowania wytwarzania składników DNA. Penicyliny, cefalosporyny, fluorochinolony, karbapenemy, monobaktamy, glikopeptydy i fosfomycyna mają tę właściwość.
- bakteriostatyczne - antybiotyki są w stanie hamować syntezę białek przez komórki drobnoustrojów, co uniemożliwia ich rozmnażanie. W rezultacie dalszy rozwój procesu patologicznego jest ograniczony. Działanie to jest charakterystyczne dla tetracyklin, makrolidów, aminoglikozydów, linkosamin i aminoglikozydów.
Za spektrum działania znajdują się również dwie grupy antybiotyków:
- szeroki - lek może być stosowany do leczenia patologii wywołanych przez dużą liczbę mikroorganizmów;
- z wąskim - lek wpływa na poszczególne szczepy i typy bakterii.
Nadal istnieje klasyfikacja leków przeciwbakteryjnych ze względu na ich pochodzenie:
- naturalny - otrzymywany z żywych organizmów;
- półsyntetyczne antybiotyki są zmodyfikowanymi naturalnymi cząsteczkami analogu;
- syntetyczne - są produkowane całkowicie sztucznie w specjalistycznych laboratoriach.
Opis różnych grup antybiotyków
Beta laktamy
Penicyliny
Historycznie pierwsza grupa leków przeciwbakteryjnych. Ma działanie bakteriobójcze na wiele różnych mikroorganizmów. Penicyliny wyróżniają następujące grupy:
- naturalne penicyliny (syntetyzowane w normalnych warunkach przez grzyby) - penicylina benzylowa, fenoksymetylopenicylina;
- półsyntetyczne penicyliny, które mają większą odporność na penicylinazy, co znacznie rozszerza ich spektrum działania - oksacylinę i metycylinę;
- z rozszerzonym działaniem - leki amoksycylina, ampicylina;
- penicyliny o szerokim działaniu na mikroorganizmy - leki mezlocylina, azlocylina.
Aby zmniejszyć oporność bakterii i zwiększyć wskaźnik skuteczności antybiotykoterapii, do penicylin aktywnie dodaje się inhibitory penicylinazy - kwas klawulanowy, tazobaktam i sulbaktam. Były więc narkotyki „Augmentin”, „Tazotsim”, „Tazrobida” i inne.
Leki te są stosowane w zakażeniach układu oddechowego (zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, zapalenie płuc, zapalenie gardła, zapalenie krtani), moczu (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego, rzeżączka), układu trawiennego (zapalenie pęcherzyka żółciowego, czerwonka), kiły i zmian skórnych. Spośród działań niepożądanych najczęściej występują reakcje alergiczne (pokrzywka, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy).
Penicyliny są również najbezpieczniejszymi produktami dla kobiet w ciąży i niemowląt.
Cefalosporyny
Ta grupa antybiotyków ma działanie bakteriobójcze na dużą liczbę mikroorganizmów. Obecnie wyróżnia się następujące pokolenia cefalosporyn:
- I - leki cefazolina, cefaleksyna, cefradyna;
- II - leki zawierające cefuroksym, cefaklor, cefotiam, cefoksytynę;
- III - preparaty cefotaksymu, ceftazydymu, ceftriaksonu, cefoperazonu, cefodizymu;
- IV - leki zawierające cefepim, cefpirom;
- V - leki ceftorolina, ceftobiprol, ceftolosan.
Zdecydowana większość tych leków istnieje tylko w formie zastrzyków, dlatego są one stosowane głównie w klinikach. Cefalosporyny są najpopularniejszymi środkami przeciwbakteryjnymi do stosowania w szpitalach.
Leki te są stosowane w leczeniu ogromnej liczby chorób: zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych, uogólnień zakażeń, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia pęcherza, zapalenia kości, tkanek miękkich, zapalenia naczyń chłonnych i innych patologii. Przy stosowaniu cefalosporyn często stwierdza się nadwrażliwość. Czasami występuje przejściowe zmniejszenie klirensu kreatyniny, ból mięśni, kaszel, zwiększone krwawienie (z powodu spadku witaminy K).
Karbapenemy
Są dość nową grupą antybiotyków. Podobnie jak inne beta laktamy, karbapenemy mają działanie bakteriobójcze. Ogromna liczba różnych szczepów bakterii pozostaje wrażliwa na tę grupę leków. Karbapenemy są również odporne na enzymy, które syntetyzują mikroorganizmy. Właściwości te doprowadziły do tego, że uważa się je za leki ratunkowe, gdy inne środki przeciwbakteryjne pozostają nieskuteczne. Jednak ich stosowanie jest ściśle ograniczone ze względu na obawy dotyczące rozwoju oporności bakterii. Ta grupa leków obejmuje meropenem, doripenem, ertapenem, imipenem.
Karbapenemy stosuje się w leczeniu posocznicy, zapalenia płuc, zapalenia otrzewnej, ostrych patologii chirurgicznych jamy brzusznej, zapalenia opon mózgowych, zapalenia błony śluzowej macicy. Leki te są również przepisywane pacjentom z niedoborem odporności lub na tle neutropenii.
Wśród działań niepożądanych należy zauważyć zaburzenia dyspeptyczne, ból głowy, zakrzepowe zapalenie żył, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, drgawki i hipokaliemię.
Monobaktam
Monobaktamy wpływają głównie na florę Gram-ujemną. Klinika wykorzystuje tylko jedną substancję czynną z tej grupy - aztreonam. Dzięki swoim zaletom podkreśla się odporność na większość enzymów bakteryjnych, co czyni go lekiem z wyboru w przypadku niepowodzenia leczenia penicylinami, cefalosporynami i aminoglikozydami. W wytycznych klinicznych zaleca się stosowanie aztreonamu w zakażeniu enterobakteriami. Stosuje się go tylko dożylnie lub domięśniowo.
Wśród wskazań do przyjęcia należy wskazać posocznicę, pozaszpitalne zapalenie płuc, zapalenie otrzewnej, zakażenia narządów miednicy, skóry i układu mięśniowo-szkieletowego. Stosowanie aztreonamu czasami prowadzi do rozwoju objawów dyspeptycznych, żółtaczki, toksycznego zapalenia wątroby, bólu głowy, zawrotów głowy i wysypki alergicznej.
Makrolidy
Makrolidy są grupą leków przeciwbakteryjnych opartych na makrocyklicznym pierścieniu laktonowym. Leki te mają działanie bakteriostatyczne przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, pasożytom wewnątrzkomórkowym i błonowym. Cechą makrolidów jest fakt, że ich ilość w tkankach jest znacznie wyższa niż w osoczu krwi pacjenta.
Leki odznaczają się również niską toksycznością, co pozwala na ich stosowanie w okresie ciąży i we wczesnym wieku dziecka. Są one podzielone na następujące grupy:
- naturalne, które zsyntetyzowano w latach 50. i 60. ubiegłego wieku - preparaty erytromycyny, spiramycyny, jozamycyny, midekamycyny;
- proleki (przekształcone w formę aktywną po metabolizmie) - troleandomycyna;
- półsyntetyczny - leki azytromycyna, klarytromycyna, dirytromycyna, telitromycyna.
Makrolidy stosuje się w wielu patologiach bakteryjnych: wrzodzie trawiennym, zapaleniu oskrzeli, zapaleniu płuc, zakażeniach górnych dróg oddechowych, zapaleniu skóry, boreliozie, zapaleniu cewki moczowej, zapaleniu szyjki macicy, różycy, zapaleniu pęcherza. Nie można używać tej grupy leków do zaburzeń rytmu serca, niewydolności nerek.
Tetracykliny
Tetracykliny zostały zsyntetyzowane po raz pierwszy ponad pół wieku temu. Ta grupa ma działanie bakteriostatyczne przeciwko wielu szczepom flory bakteryjnej. W wysokich stężeniach wykazują działanie bakteriobójcze. Cechą tetracyklin jest ich zdolność do gromadzenia się w tkance kostnej i szkliwie zębów.
Z jednej strony pozwala to lekarzom na aktywne wykorzystanie ich w przewlekłym zapaleniu kości i szpiku, a z drugiej strony narusza rozwój szkieletu u dzieci. Dlatego absolutnie nie można ich stosować w okresie ciąży, laktacji i w wieku poniżej 12 lat. Do tetracyklin, oprócz leku o tej samej nazwie, należą doksycyklina, oksytetracyklina, minocyklina i tygecyklina.
Stosuje się je do różnych patologii jelit, brucelozy, leptospirozy, tularemii, promienicy, jaglicy, boreliozy, zakażenia gonokokami i riketsji. Porfirię, przewlekłe choroby wątroby i indywidualną nietolerancję odróżnia się również od przeciwwskazań.
Fluorochinolony
Fluorochinolony to duża grupa środków przeciwbakteryjnych o szerokim działaniu bakteriobójczym na patogenną mikroflorę. Wszystkie leki są sprzedawane z kwasem nalidyksowym. Aktywne stosowanie fluorochinolonów rozpoczęło się w latach 70. ubiegłego wieku. Dziś są klasyfikowane według pokoleń:
- I - preparaty kwasu nalidyksowego i oksolinowego;
- II - leki zawierające ofloksacynę, cyprofloksacynę, norfloksacynę, pefloksacynę;
- III - preparaty lewofloksacyny;
- IV - leki zawierające gatifloksacynę, moksyfloksacynę, hemifloksacynę.
Najnowsze generacje fluorochinolonów są nazywane „oddechowymi”, ze względu na ich aktywność wobec mikroflory, która najczęściej powoduje zapalenie płuc. Stosuje się je również w leczeniu zapalenia zatok, zapalenia oskrzeli, zakażeń jelit, zapalenia gruczołu krokowego, rzeżączki, posocznicy, gruźlicy i zapalenia opon mózgowych.
Wśród niedociągnięć należy podkreślić fakt, że fluorochinolony mogą wpływać na powstawanie układu mięśniowo-szkieletowego, dlatego w dzieciństwie, podczas ciąży i w okresie laktacji mogą być przepisywane tylko ze względów zdrowotnych. Pierwsza generacja leków ma również wysoką wątrobę i nefrotoksyczność.
Aminoglikozydy
Aminoglikozydy znalazły aktywne zastosowanie w leczeniu zakażeń bakteryjnych wywołanych przez florę Gram-ujemną. Mają działanie bakteriobójcze. Ich wysoka skuteczność, która nie zależy od aktywności funkcjonalnej odporności pacjenta, uczyniła je niezbędnymi dla jego zakłócenia i neutropenii. Rozróżnia się następujące generacje aminoglikozydów:
- I - preparaty neomycyny, kanamycyny, streptomycyny;
- II - leki z tobramycyną, gentamycyną;
- III - preparaty amikacyny;
- IV - lek isepamycyna.
Aminoglikozydy są przepisywane w celu zakażenia układu oddechowego, posocznicy, infekcyjnego zapalenia wsierdzia, zapalenia otrzewnej, zapalenia opon mózgowych, zapalenia pęcherza moczowego, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia szpiku i innych patologii. Wśród skutków ubocznych o dużym znaczeniu są skutki toksyczne dla nerek i ubytek słuchu.
Dlatego w trakcie terapii konieczne jest regularne przeprowadzanie analizy biochemicznej krwi (kreatyniny, SCF, mocznika) i audiometrii. U kobiet w ciąży, w okresie laktacji, pacjentom z przewlekłą chorobą nerek lub poddawanym hemodializie podaje się aminoglikozydy tylko ze względów życiowych.
Glikopeptydy
Antybiotyki glikopeptydowe mają szerokie spektrum działania bakteriobójczego. Najbardziej znanymi z nich są bleomycyna i wankomycyna. W praktyce klinicznej glikopeptydy są lekami rezerwowymi, które są przepisywane ze względu na nieskuteczność innych środków przeciwbakteryjnych lub specyficzną podatność czynnika zakaźnego na nie.
Często łączy się je z aminoglikozydami, co umożliwia zwiększenie kumulacji efektu na Staphylococcus aureus, enterokokach i Streptococcus. Antybiotyki glikopeptydowe nie działają na prątki i grzyby.
Ta grupa środków przeciwbakteryjnych jest przepisywana na zapalenie wsierdzia, posocznicę, zapalenie szpiku, ropowicę, zapalenie płuc (w tym powikłania), ropień i rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Nie można stosować antybiotyków glikopeptydowych w przypadku niewydolności nerek, nadwrażliwości na leki, laktację, zapalenie nerwu nerwowego, ciążę i laktację.
Linkosamidy
Linkosyamidy obejmują linkomycynę i klindamycynę. Leki te wykazują działanie bakteriostatyczne na bakterie Gram-dodatnie. Używam ich głównie w połączeniu z aminoglikozydami, jako leki drugiej linii, dla ciężkich pacjentów.
Linozamidy są przepisywane do aspiracyjnego zapalenia płuc, zapalenia kości i szpiku, stopy cukrzycowej, martwiczego zapalenia powięzi i innych patologii.
Dość często podczas ich przyjęcia rozwija się zakażenie Candida, ból głowy, reakcje alergiczne i ucisk krwi.
20 najlepszych antybiotyków według lekarza
Najwyższa ocena antybiotyków
Najlepsze antybiotyki na ból gardła, zapalenie oskrzeli i kaszel
Choroby zapalne górnych dróg oddechowych - jeden z najczęstszych w praktyce klinicznej. Takie choroby jak ból gardła i zapalenie oskrzeli są podatne zarówno na dzieci, jak i na dorosłych. Czasami te patologiczne stany mogą być spowodowane przez wirusy, ale często dochodzi do zakażenia bakteryjnego. W tym przypadku konieczne jest stosowanie leków przeciwbakteryjnych (antybiotyków). Należy przypomnieć, że antybiotykoterapia powinna być przeprowadzana tylko po pełnym badaniu pacjenta, rozpoznaniu i zbadaniu wrażliwości flory na dany antybiotyk.
Po wstąpieniu zakażenia bakteryjnego może wskazywać na gwałtowny wzrost temperatury ciała, nasilenie objawów zatrucia ogólnego (osłabienie, ból głowy i ból mięśni, zawroty głowy), kaszel z wydzieliną ropnej plwociny. W tym artykule dokonamy przeglądu rankingu najbardziej przystępnych i skutecznych antybiotyków na ból gardła, zapalenie oskrzeli i kaszel u dorosłych.
Flemoxine Solutab
Antybiotyk Flemoxin Solutab (Amoksycylina) z grupy aminopenicylin jest dostępny w postaci tabletek rozpuszczalnych po 20 sztuk w opakowaniu. Istnieje kilka podstawowych dawek: 0,125 g, 0,25 g, 0,5 g, 1,0 g. Amoksycylina jest głównym składnikiem aktywnym, który hamuje wzrost i rozwój wielu bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych (ziarniste ziarniaki, które najczęściej wywołują choroby zapalne górnych dróg oddechowych).
Jednak ten antybiotyk został uwzględniony w ocenie, ponieważ jest stosowany nie tylko do bólu gardła i zapalenia oskrzeli - może również hamować wzrost niektórych bakterii jelitowych, które wywołują zapalenie jelit i procesy zapalne w narządach moczowych.
Zalety i wady
Główne zalety tego leku to szybkie i całkowite wchłanianie w przewodzie pokarmowym, przyjemny smak, możliwość stosowania od najmłodszych lat. Kolejną zaletą leku Flemoksin Solutab jest to, że można go pić zarówno przed jak i po posiłkach (a nawet podczas posiłków). Przy właściwym stosowaniu tego antybiotyku od pierwszych godzin rozwija się wyraźny efekt terapeutyczny. Ale możesz to zauważyć w ciągu kilku dni.
Wiele wad obejmuje przede wszystkim częste reakcje alergiczne, które występują po zastosowaniu leku, wysoki koszt (w stosunku do analogów), jak również niezdolność do hamowania wzrostu bakterii wytwarzających enzym taki jak beta-laktamaza (enzym ten niszczy penicyliny). Ogólnie rzecz biorąc, zalety Flemoksyny są znacznie większe, dlatego ten lek jest często stosowany w procesach zapalnych, które występują w górnych drogach oddechowych. Cena - 200 rubli.
Amoxiclav
Jest to antybiotyk z tej samej grupy co Flemoksin Solutab - należy do grupy aminopenicylin. Dostępny Amoxiclav (amoksycylina i kwas klawulanowy) w postaci tabletek po 14 sztuk w opakowaniu. Istnieją różne dawki tego antybiotyku: 0,25 g, 0,5 g, 0,875 g, jednak należy zauważyć, że ilość kwasu klawulanowego pozostaje niezmieniona i wynosi 0,125 g. Cena antybiotyku wynosi 350 rubli.
Zalety i wady
Jak wspomniano powyżej, oprócz głównego składnika aktywnego - amoksycyliny, lek zawiera kwas klawulanowy, który odgrywa ważną rolę w leczeniu zapalenia oskrzeli i zapalenia migdałków spowodowanego przez bakterie, które syntetyzują beta-laktamazę. Ponieważ enzym ten jest zdolny do niszczenia penicylin, kwas klawulanowy blokuje go, osiągając w ten sposób bardziej wyraźny i szybki efekt. Kolejna zaleta - lek ma niewielki wpływ na funkcjonowanie przewodu pokarmowego.
Wady obejmują fakt, że Amoxiclav, podobnie jak wszystkie inne penicyliny, często wywołuje reakcje alergiczne (dlatego przed wizytą konieczne jest sprawdzenie czułości). Możliwe naruszenie mikroflory jelitowej i pochwy (dysbioza i dysbioza), więc Amoxiclav jest zawsze przepisywany razem z probiotykami.
Sumamed
Antybiotyk należy do grupy makrolidów, jest dostępny w postaci kapsułek, tabletek, zawiesin i liofilizatu do wstrzykiwań. Przybliżona cena wynosi 400 rubli. Sumamed (azytromycyna) aktywnie hamuje produkcję białek bakteryjnych ściany komórkowej, co zapobiega szybkiej proliferacji bakterii. Sumamed jest często stosowany w leczeniu przewlekłego zapalenia migdałków (angina) i długotrwałego zapalenia oskrzeli. Szczególnie zaleca się przyjmowanie go pacjentom, którzy z powodu indywidualnej nietolerancji nie mogą być leczeni antybiotykami penicylinowymi.
Zalety i wady
Zaletą Sumameda jest to, że jest niezwykle aktywnym lekiem, który nie wymaga częstego stosowania, i jest słusznie klasyfikowany. Ma dobry efekt akumulacji w narządach i tkankach organizmu, raczej długi okres rozpadu i okresu półtrwania, a także wpływa nie tylko na bakterie tlenowe (które rozwijają się w obecności tlenu), ale także na beztlenowe (mnożenie bez dostępu tlenu). Sumamed umożliwia leczenie zapalenia górnych dróg oddechowych, jeśli są one spowodowane przez chlamydię lub mykoplazmę. Antybiotyk jest zwykle dobrze tolerowany (nawet w przypadku długich kursów), rzadko powoduje reakcje nadwrażliwości. Wadą tego leku jest jego wysoki koszt.
Lewofloksacyna
Lek jest dostępny w postaci tabletek i roztworu do wstrzykiwań. Lewofloksacyna jest niedrogim, ale dość skutecznym lekiem, którego cena wynosi 100 rubli. Antybiotyk należy do grupy fluorochinolonów, działa głównie na DNA bakterii, tym samym uniemożliwiając ich namnażanie. Jest stosowany, jeśli pacjent ma reakcję alergiczną na penicyliny i makrolidy, co nie zdarza się zbyt często. Lewofloksacyna działa na wiele różnych bakterii, co wynika z jej wysokiej skuteczności.
Zalety i wady
Główną zaletą, jak już wspomniano, jest szerokie spektrum działania tego antybiotyku, dzięki czemu można go stosować w przypadkach, gdy dławica piersiowa lub zapalenie oskrzeli jest powodowane przez kilka rodzajów bakterii (zakażenie mieszane). Antybiotyk jest szybko wchłaniany i metabolizowany, natychmiast działając na aparat genetyczny mikroorganizmów. Kolejna niewątpliwa zaleta - niska cena.
Jednak szerokie spektrum działania jest nie tylko zaletą, ale także wadą lewofloksacyny. Zabijając patogeny, lek niszczy naturalną mikroflorę organizmu. Dlatego ten lek może być stosowany tylko w krótkich kursach i tylko pod nadzorem lekarza. W przeciwnym razie istnieje wysokie prawdopodobieństwo rozwoju dysbakteriozy lub zmian grzybiczych skóry i błon śluzowych. Często występują reakcje alergiczne w tle przyjmowania lewofloksacyny, dlatego nie zaleca się przepisywania leku w dzieciństwie. Jednakże antybiotyk został włączony do oceny jako przedstawiciel aktywnych i nowoczesnych fluorochinolonów, a działania niepożądane są nieuniknioną konsekwencją każdego aktywnego leku.
Suprax
Antybiotyk należy do serii cefalosporyn i jest dostępny w postaci kapsułek 0,2 i 0,4 g. Suprax (Cefiksym) hamuje reprodukcję różnych rodzajów bakterii, hamując ich podział na wczesnych etapach. Ten lek jest stosowany (jak wszystkie inne cefalosporyny) w przypadku zapalenia oskrzeli i bólu gardła tylko wtedy, gdy pacjent ma reakcję nadwrażliwości na wszystkie wyżej opisane grupy leków. Często Suprax jest stosowany w złożonej terapii długotrwałego zapalenia oskrzeli lub zapalenia migdałków spowodowanego przez kilka rodzajów mikroorganizmów.
Zalety i wady
Główną zaletą jest skuteczność i szybkość antybiotyku. Może być nawet stosowany w dzieciństwie (Suprax jest przepisywany, jeśli pacjent spóźnia się w szpitalu i infekcja postępuje i potrzebna jest pilna pomoc). Antybiotyk jest bardzo szybko wchłaniany i zaczyna działać, a długi okres półtrwania pozwala na stosowanie go 1-2 razy dziennie.
Wadą Suprax jest jego wysoka alergenność, a także potrzeba terapii podtrzymującej w postaci immunostymulantów i probiotyków, która ma na celu zapobieganie grzybicom (zakażeniom grzybiczym) i dysbakteriozie. Cena jest dość wysoka i wynosi 630 rubli.
Najlepsze antybiotyki na zatokę
Zapalenie zatok jest chorobą, która jest zapaleniem zatok przynosowych, któremu towarzyszy wyginający się ból, gorączka i ropne wydzieliny z nosa. Gdy pojawią się te objawy, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem w celu przeprowadzenia niezbędnych badań i diagnozy. Ponieważ w większości przypadków zapalenie zatok spowodowane jest przez bakterie, antybiotyki są obowiązkowym składnikiem leczenia. Jednak są one stosowane tylko wtedy, gdy pacjent ma osłabiony układ odpornościowy i organizm nie radzi sobie z tą infekcją samodzielnie.
Potrzeba leków przeciwbakteryjnych w przypadku przedłużonej zatoki jest uzasadniona faktem, że zakażenie zatok może dostać się do jamy czaszki lub rozprzestrzenić się przez krwiaki (przez naczynia krwionośne) na inne narządy. Gdy późne leczenie w szpitalu wiąże się nie tylko z ryzykiem powikłań, ale także zwiększa prawdopodobieństwo przewlekłej choroby, która obfituje w częste procesy zapalne w górnych drogach oddechowych. Ta ocena opiera się na preferencjach społeczności zawodowej lekarzy.
Sultasin
Antybiotyk z grupy chronionych aminopenicylin, dostępny w postaci proszku w fiolkach (po 1,5 g). Jest rozcieńczany solą fizjologiczną lub miejscowymi środkami znieczulającymi i wstrzykiwany do organizmu w postaci zastrzyków (dożylnie lub domięśniowo).
Mechanizm działania chronionych aminopenicylin polega na tym, że wiążą się one z receptorami na powierzchni komórek bakteryjnych (w organizmie nie ma takich receptorów, więc leki z tej grupy nie działają na zdrowe komórki i tkanki). Następnie aminopenicyliny hamują wytwarzanie białek, które są częścią ściany komórkowej bakterii. Ponadto Sultasin (Ampicillin and Sulbactam) wpływa na enzym penicylininazę (beta-laktamazę), który jest wytwarzany przez niektóre szczepy bakterii i hamuje aktywność głównego składnika aktywnego. W rezultacie nawet odporne bakterie giną pod wpływem Sultasina.
Mocne i słabe strony
Główne zalety tego leku to skuteczność i szybkość działania, a antybiotyk może być stosowany w leczeniu zapalenia zatok w dzieciństwie. Kolejną zaletą jest niska cena, która wynosi 70 rubli.
Wadami chronionych aminopenicylin (w tym sultazyny) są szybki okres półtrwania (lek musi być często stosowany) i częste reakcje alergiczne. Ponadto Sultasin wpływa na przewód pokarmowy i często powoduje dysbiozę.
Macropen
Macropen (Midecamycin) to antybiotyk makrolidowy, który ma działanie bakteriostatyczne (aktywnie hamuje wzrost mikroorganizmów przez długi okres czasu). Jest sprzedawany w postaci proszku doustnego, ale najczęściej stosuje się tabletki 0,4 g (16 sztuk w opakowaniu).
Mocne i słabe strony
Ponieważ lek ma działanie bakteriostatyczne, może być stosowany do zatok, skłonny do długotrwałego lub przewlekłego przebiegu. Makropen jest jednym z najbardziej preferowanych leków, jeśli pacjent ma reakcję alergiczną na penicyliny (a zdarza się to dość często), co pozwoliło mu uzyskać ocenę. Macropen rzadko powoduje jakiekolwiek działania niepożądane i reakcje nadwrażliwości, a gdy zostanie podjęta, dysbioza jelitowa występuje znacznie rzadziej. Kolejną zaletą jest długi okres półtrwania, więc czasami wystarcza 1-2 tabletki dziennie. Lek jest odpowiedni do leczenia zakażeń mieszanych (powodowanych przez kilka rodzajów mikroorganizmów).
Wady leku można przypisać stosunkowo wysokiemu kosztowi, który dziś wynosi 220 rubli. Niepożądane jest stosowanie Macropen w czasie ciąży, laktacji i we wczesnym dzieciństwie (w takich sytuacjach jest stosowany tylko w skrajnych przypadkach).
Rotsefin
Antybiotyk cefalosporynowy jest od dawna stosowany w leczeniu różnych chorób zapalnych, w tym zapalenia zatok. Lek ma działanie bakteriobójcze (zniszczenie mikroorganizmów), podczas gdy jest aktywny dla znacznie większej liczby patogenów niż opisane powyżej penicyliny i makrolidy. Rotsefin (ceftriakson) jest produkowany w postaci proszku w butelkach 1 g. Jest przeznaczony do podawania domięśniowego i dożylnego, po uprzednim rozpuszczeniu zawartości butelki w soli fizjologicznej lub w znieczuleniu miejscowym.
Mocne i słabe strony
Jak już wspomniano, rocefina może wpływać na dużą liczbę różnych mikroorganizmów. Co więcej, ma długi okres półtrwania, więc pacjent nie musi się martwić o przyjmowanie leku co kilka godzin - zwykle 1-2 wstrzyknięcia dziennie. Fakt ten pozwolił Rocephinowi na włączenie się do oceny zgodności, to znaczy na łatwość użycia, co prowadzi do wysokiego przestrzegania zaleceń przez pacjenta w leczeniu.
Z wad, najbardziej znaczący jest fakt, że nietolerancja penicyliny jest często łączona z alergią na cefalosporyny, więc test należy przeprowadzić przed użyciem. Inną wadą jest fakt, że Rocephin nie hamuje beta-laktamazy, którą niektóre bakterie syntetyzują jako enzym ochronny. Cena leku jest dość wysoka i wynosi 450 rubli. Podczas ciąży, podczas karmienia piersią i we wczesnym dzieciństwie, Rocephine należy stosować ze szczególną ostrożnością. Wymaga powołania terapii podtrzymującej, która zmniejszy ryzyko dysbiozy i zakażeń grzybiczych.
Avelox
Antybiotyk Avelox (Moxifloxacin) należy do czwartej generacji (najnowocześniejszej) fluorochinolonów, co pozwala mu przewodzić w tej grupie. Ta grupa antybiotyków jest w 100% syntetyczna - takie substancje nie występują w środowisku, ale są tworzone sztucznie. Avelox jest dostępny w postaci tabletek 0,4 gi roztworu do wstrzykiwań.
Mocne i słabe strony
Główna zaleta i powód, dla którego Aveloks jest często stosowany w przypadku zapalenia stawów o niewyjaśnionej etiologii (pochodzenie) lub zakażeń mieszanych (w tym zakażeń wywołanych przez mykoplazmy i chlamydie), wynika z faktu, że lek ten ma szerokie spektrum działania i może dosłownie zająć kilka dni wymagany efekt terapeutyczny.
Wady Avelox są również wystarczające. Lek jest obcy dla organizmu (jak już wspomniano, jest całkowicie syntetyczny), dlatego często można zaobserwować reakcje alergiczne i zjawiska dyspeptyczne (nudności, wymioty, biegunka). Oprócz ruchliwości przewodu pokarmowego, Avelox wpływa na florę jelitową - hamuje ją i prowadzi do rozwoju dysbakteriozy, do której często dołączają wtórne infekcje (na przykład zakażenia grzybicze). Leku nie można stosować w okresie ciąży, czasami stosuje się go w leczeniu zapalenia zatok u dzieci, ale wymaga to poważnych wskazań. Cena antybiotyku wynosi 600 rubli, co wiąże się z dość drogimi lekami.
Isofra
Jest to miejscowy antybiotyk w postaci aerozolu do nosa w 15 ml fiolkach. Isofra (Framycetin) odnosi się do aminoglikozydów, które mają wyraźne działanie bakteriobójcze. Antybiotyk jest szeroko stosowany w praktyce klinicznej w leczeniu ostrego i przewlekłego zapalenia zatok, które jest spowodowane przez bakterie tlenowe (rozmnażanie w środowisku utlenionym) i beztlenowce (rozwijające się w przestrzeni beztlenowej). Jednak lek w praktyce klinicznej będzie stosowany tylko donosowo, ponieważ jest uznawany za związek dość toksyczny (zwłaszcza gdy dostaje się na błony śluzowe przewodu pokarmowego).
Mocne i słabe strony
Główną zaletą jest krótki cykl leczenia, który wynosi 3-7 dni. Jednak ten czas trwania terapii nie wpływa na skuteczność Isofry. To narzędzie może być stosowane w leczeniu dorosłych oraz w leczeniu zapalenia zatok, które pojawiło się w dzieciństwie. Jednocześnie antybiotyk prawie nie jest wchłaniany do krwi, więc nie wpływa na funkcjonowanie wątroby, żołądka i jelit, nie powoduje obniżenia odporności i dysbiozy, a to pozwala nam przypisać lekowi wysokie miejsce w rankingu bezpieczeństwa.
Do wad stosowania preparatu Isofra należy fakt, że ten środek nie wpływa na pneumokoki i paciorkowce, które często są czynnikami powodującymi przedłużone zapalenie zatok. Dlatego, jeśli objawy nie zmniejszą się po tygodniu stosowania, będziesz musiał przepisać inny lek przeciwbakteryjny. Koszt leku wynosi 250 rubli.
Najlepsze antybiotyki dla dzieci
Obecnie dużą liczbę antybiotyków można kupić na terytorium Rosji bez recepty. Ludzie są przyzwyczajeni do przyjmowania leków przeciwbakteryjnych jako leków, które pomagają w prawie każdej chorobie, ale tak nie jest. Antybiotyki są naprawdę skuteczne tylko wtedy, gdy choroba jest wywoływana przez bakterie, z wirusowym pochodzeniem patologii, takie leki mogą tylko pogorszyć stan dziecka, tak jak w przypadku choroby spowodowanej przez pierwotniaki, na przykład czerwonkę amebową.
Antybiotyki dla dzieci mogą być stosowane tylko wtedy, gdy zostały przepisane przez lekarza po wszystkich niezbędnych badaniach. W tym przypadku lekarz musi wziąć pod uwagę indywidualne cechy ciała, charakter przebiegu choroby, a także wszystkie dostępne wskazania i przeciwwskazania. Zaleca się przepisywanie leków przeciwbakteryjnych, które nie wpływają na ruchliwość jelit i prawidłową florę organizmu.
Cefaleksyna
Antybiotyk z grupy beta-laktamów, a mianowicie cefalosporyny. Cefaleksyna jest dostępna w postaci kapsułek po 0,5 g, każda po 16 opakowań. Lek ma wyraźne działanie bakteriobójcze (niszczy mikroorganizmy). Jest często stosowany w chorobach zapalnych górnych dróg oddechowych, układu moczowego, skóry i podskórnej tkanki tłuszczowej, narządach laryngologicznych i układzie mięśniowo-szkieletowym. Jego stosowanie jest możliwe już od okresu noworodkowego, ale przebieg i dawkowanie dobierane są indywidualnie, biorąc pod uwagę wiek i wagę dziecka. To pozwolenie na stosowanie leku u noworodków znacząco zwiększa ocenę bezpieczeństwa tego leku.
Zalety i wady
Zaletą Cefaleksyny jest jej niska cena, która dziś wynosi 65 rubli. Może być stosowany od pierwszego miesiąca życia dziecka, nawet przy długotrwałych i ciężkich infekcjach. Nie wymaga zbyt częstego przyjmowania leku - wystarczy 1-2 kapsułki dziennie. Cefaleksyna ma wyraźny wpływ na wiele różnych bakterii, hamując ich rozmnażanie. Może być stosowany jako lek pierwszego rzutu w zapaleniu płuc. Jest to jedna z niewielu cefalosporyn, które są przepisywane w kapsułkach, a nie uwalniane przez zastrzyk.
Wady to możliwe działania niepożądane (zjawiska dyspeptyczne: biegunka, wymioty, nudności, wzdęcia) i reakcje alergiczne. Należy zachować ostrożność w leczeniu wcześniaków z obciążoną historią alergii.
Klarytromycyna
Klarytromycyna jest lekiem przeciwbakteryjnym, który należy do wielu makrolidów. Antybiotyk ma łagodne działanie bakteriostatyczne, dlatego jest często stosowany w długotrwałych zakażeniach górnych dróg oddechowych, nieżytu nosa, zapalenia ucha, zapalenia zatok i zapalenia zatok. Jest produkowany w postaci tabletek i kapsułek 0,25 i 0,5 g. Klarytromycyna hamuje rozmnażanie się ropnych ziarniaków, prątków i zakażenia Helicobacter pylori, dlatego jest często stosowana w leczeniu wrzodów żołądka.
Zalety i wady
Główną zaletą klarytromycyny, a także innych leków przeciwbakteryjnych z grupy makrolidów, jest minimalna możliwość wystąpienia działań niepożądanych. Dlatego lek może być stosowany w pierwszym roku życia dziecka. Kolejną zaletą jest przebieg leczenia od 6 do 10 dni, przy jednoczesnym przepisywaniu 2 kapsułek dziennie. Szybka wchłanialność i długi okres półtrwania zapewniają skuteczne działanie i osiągnięcie efektu terapeutycznego w krótkim czasie. Cena antybiotyku jest średnia i wynosi 230 rubli.
Wady klarytromycyny obejmują niską aktywność w porównaniu z innymi antybiotykami (na przykład z grupy cefalosporyn). Dlatego, jeśli jest nieskuteczny lub w obecności mieszanej infekcji, konieczne jest połączenie tego leku z innymi lekami przeciwbakteryjnymi. Może to nieco obniżyć wskaźnik sprawności, co zwiększa bezpieczeństwo.
Chlorowodorek linomycyny
Chlorowodorek linkomycyny należy do antybiotyków z grupy linozamidów. Może mieć działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne na wiele różnych mikroorganizmów. Chlorowodorek linomycyny jest dostępny w postaci roztworu do wstrzykiwań i w kapsułkach 0,25 g. Jest stosowany w procesach zapalnych skóry, górnych i dolnych dróg oddechowych, kości i stawów, serca i naczyń krwionośnych. Lek jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego, a maksymalne stężenie osiągane jest w ciągu kilku godzin. Aktywnie wpływa na florę kokili, pałeczki i inne rodzaje mikroorganizmów.
Zalety i wady
Zaletą jest szybka absorpcja i działanie leku, jak również możliwe działanie bakteriostatyczne i bakteriobójcze stosunkowo wielu grup mikroorganizmów. Antybiotyk jest tani, dziś można go kupić w cenie 50 rubli.
Chlorowodorek linomycyny ma pewne wady. Antybiotyk można stosować dopiero od 6 lat. Należy zachować ostrożność, jeśli pacjent cierpi na przewlekłe choroby narządów trawiennych, kardiomiopatię i reakcje alergiczne. Linkomycyna może prowadzić do rozwoju dysbiozy i zakażeń grzybiczych skóry i błon śluzowych, dlatego zaleca się stosowanie terapii wspomagającej. Łączna równowaga zalet i wad pozwala linkomycyny utrzymać stabilne, średnie pozycje w rankingu antybiotyków o szerokim spektrum działania.
Roksytromycyna
Jest to antybiotyk z grupy makrolidów, który jest często stosowany w pediatrii. Roksytromycyna jest dostępna w postaci tabletek 0,15 g na 10 sztuk w opakowaniu. Jest on określany jako lek przeciwbakteryjny o szerokim spektrum działania, więc znalazł szerokie zastosowanie praktyczne. Jest stosowany w leczeniu chorób zapalnych skóry, górnych dróg oddechowych, układu moczowego, narządów laryngologicznych i kości. Roksytromycyna jest także stosowana w leczeniu infekcji dziecięcych wywołanych przez bakterie, mianowicie gorączki szkarłatnej, kokluszu, błonicy. Często stosowany w zapobieganiu zakaźnemu zapaleniu mięśnia sercowego za pomocą interwencji dentystycznych.
Zalety i wady
Zaletą zwiększającą ocenę jest łagodne działanie bakteriostatyczne, które dotyczy głównie drobnoustrojów chorobotwórczych. Jednocześnie normalna mikroflora jelitowa praktycznie nie cierpi, dlatego dysbakterioza i towarzyszące zakażenia grzybicze są rzadkie. Praktycznie nigdy Roksytromycyna nie wywołuje reakcji alergicznych. Lek jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego i nie wymaga częstego stosowania. Cena antybiotyku jest dość niska i wynosi 140 rubli.
Wśród wad roksytromycyny można zidentyfikować negatywny wpływ na aktywność enzymatyczną wątroby, dlatego nie należy przepisywać antybiotyku w celu upośledzenia funkcji tego gruczołu. Nie zalecany dla niemowląt poniżej 2 miesięcy.
Furadonin
Furadonina (nitrofurantoina) jest lekiem o wyraźnej aktywności przeciwbakteryjnej, który należy do klasy pochodnych nitrofuranu. Aktywnie hamuje proliferację bakterii, hamując syntezę RNA i DNA. Najczęstszym celem Furadoniny jest urologia, ze względu na jej działanie bakteriostatyczne, jest ona stosowana nawet w przypadku długotrwałych zakażeń dróg moczowych (odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej). Dostępne w postaci pigułek, które należy przyjmować 2-3 razy dziennie (zgodnie z zaleceniami lekarza).
Zalety i wady
Główną zaletą Furadonin jest to, że patogeny infekcji dróg moczowych praktycznie nie rozwijają oporności (oporności) na ten lek, co zwiększa ocenę skuteczności przy długotrwałym stosowaniu. Dlatego można go traktować jako część kompleksowego leczenia obejmującego kilka kursów. Jest szybko wchłaniany w żołądku, wchodzi do osocza krwi i wiąże się z białkami, a następnie zaczyna działać na nefrony w nerkach. Cena antybiotyku jest niska i wynosi 75 rubli.
Wadę można nazwać faktem, że Furadonin może być używany tylko od 12 lat, wcześniej - zgodnie z zeznaniami i ostrożnie. Ale w tym przypadku można go całkowicie zastąpić furaginą. Lek może wpływać na funkcjonowanie wątroby i przewodu pokarmowego jako całości, czasami powodując reakcje alergiczne, zaburzenia nerwicowe i niestrawność.
Najlepsze antybiotyki o szerokim spektrum działania
Wiele chorób zapalnych jest wywoływanych przez bakterie, dlatego wyznaczenie w tym przypadku antybiotyków jest główną miarą leczenia etiotropowego (ukierunkowanego na przyczynę choroby). Aby wyznaczyć najskuteczniejszy lek przeciwbakteryjny, należy wziąć materiał pacjenta i wykonać sadzenie, a następnie określić wrażliwość bakterii na niektóre leki. Jednak taka analiza może być wykonana od kilku dni do kilku tygodni, a pacjent czasami potrzebuje terapii antybakteryjnej w momencie poszukiwania pomocy medycznej.
W tym celu stosuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania. Ich istota polega na tym, że mogą działać na dużą liczbę odmian bakterii i hamować ich wzrost. Rozważ ocenę najpopularniejszych leków.
Vilprafen Solutab
Jest to lek przeciwbakteryjny, który należy do ostatniej generacji grupy makrolidów. Dostępne w postaci rozproszonych tabletek po 10 sztuk w opakowaniu o dawce 1 g. Vilprafen Solyutab (Dżozamitsin) w małych dawkach hamuje proliferację bakterii, to znaczy ma działanie bakteriostatyczne. Ale w dużych dawkach ten antybiotyk działa jak typowy środek bakteriobójczy (zabija mikroorganizmy). Stosuje się go w leczeniu wielu chorób: infekcji górnych i dolnych dróg oddechowych, układu moczowego, narządów płciowych, skóry, czasami stosowanych w zapaleniu żołądka, który jest spowodowany ekspozycją na Helicobacter pylori.
Mocne i słabe strony
Zaletą tego leku jest to, że praktycznie nie wpływa na mikroflorę jelitową, nie powoduje dysbiozy. Ma długotrwały efekt ze względu na długi okres półtrwania. Szybko wchłaniany w przewodzie pokarmowym, a maksymalne stężenie osiągane jest we krwi w ciągu godziny. Jest wskazany w leczeniu wielu zakażeń.
Wadą jest to, że Vilprafen Solutab przenika przez łożysko i może być wydalany w mleku podczas laktacji. Antybiotyk ma dość wysoką cenę, która dziś wynosi 630 rubli.
Zinforo
Zinforo (Cefarolina fosamil) to piąty antybiotyk ostatniej generacji z wielu cefalosporyn, który ma działanie bakteriobójcze. Antybiotyk hamuje (hamuje) wzrost bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich. Wpływa na mikroorganizmy, które namnażają się w środowisku tlenowym i beztlenowym (tlenowce i beztlenowce). Może być stosowany w niektórych procesach zapalnych wywoływanych przez bakterie, a mianowicie w patologii skóry, górnych i dolnych dróg oddechowych.
Wystarczająco szybko wchłaniany, powoli wydalany. Nie wpływa na erytrocyty i tworzenie krwi, może mieć raczej silny wpływ na przewód pokarmowy (tłumi normalną mikroflorę). Dostępny w postaci proszku w ilości 0,6 g na fiolkę, przed podaniem należy go rozcieńczyć solą fizjologiczną.
Zalety i wady
Zaletą leku jest jego wysoka skuteczność - zazwyczaj wystarczy kilka wstrzyknięć, aby uzyskać efekt terapeutyczny. Może być stosowany w chorobach zapalnych, gdy obserwuje się mieszane zakażenie (spowodowane przez kilka zakażeń).
Jednak antybiotyk może wpływać na funkcjonowanie przewodu pokarmowego, zaburzając podstawowe funkcje wątroby. Lek ma wysoką cenę, Zinforo nie jest sprzedawany we wszystkich aptekach, czasami jest dość trudno kupić. Należy zachować ostrożność podczas ciąży, laktacji, w dzieciństwie. Podobnie jak w przypadku wszystkich antybiotyków cefalosporynowych, produkt ten nie ma postaci tabletkowej ani kapsułkowanej - lek jest stosowany tylko jako zastrzyk. Fakt ten może również „obniżyć ocenę” leku, pomimo jego nowoczesności i wysokiej skuteczności.
Zaprasza
Invanz (Ertapenem) jest lekiem przeciwbakteryjnym z grupy karbapenemów, który należy do najnowszej generacji antybiotyków o szerokim spektrum działania. Dostępny w postaci liofizilatu do wstrzykiwania 20 ml, podczas gdy jedna butelka zawiera 1 g substancji czynnej. Jest on stosowany w zapaleniu otrzewnej, powikłaniach zakaźnych poronienia, zapaleniu płuc i innych chorobach zapalnych dróg oddechowych. Często Invanz przepisuje ciężkie ropne zapalenie skóry i tłuszczu podskórnego, zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu i posocznicę. Invanz ma wyraźne działanie bakteriobójcze na wiele mikroorganizmów.
Zalety i wady
Invanz jest szybko wchłaniany i zaczyna działać na mikroorganizmy - jest podawany domięśniowo lub dożylnie. Często ma wyraźny i szybki efekt nawet w ciężkich zakażeniach bakteryjnych (posocznica, długotrwałe odmiedniczkowe zapalenie nerek). Może działać na Gram-dodatnie i Gram-ujemne kije tlenowe i beztlenowe oraz ziarenka. Antybiotyk ten jest słusznie wysoko w rankingu - w końcu zastąpił on tak silne leki jak Tienam i Meronem, a czasami trudnym pacjentom pozostaje „polegać” tylko na takich lekach.
Wady tego antybiotyku można nazwać częstymi działaniami niepożądanymi, które występują podczas stosowania leku. W 2-3% powoduje zaburzenia dyspeptyczne (nudności, wymioty, biegunka), czasami wpływa na ośrodkowy układ nerwowy, powodując bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia widzenia i słuchu. Nie jest jasne, w jaki sposób Invanz wpływa na rozwój płodu, dlatego może być stosowany w okresie ciąży tylko w przypadkach, gdy korzyści przewyższają możliwe negatywne konsekwencje. Cena leku jest wysoka i wynosi 1700 rubli.
Cubicin
Cubicin (Daptomycyna) jest dostępny w postaci liofilizatu do wstrzykiwań w dawce 0,35 lub 0,5 g na fiolkę. Ten antybiotyk należy do najnowszej generacji lipopeptydów (cyklicznych). Wpływa głównie na Gram-dodatnią florę bakteryjną, bakterie Gram-ujemne mają mniejszy wpływ. Często stosowany w zakażeniach wywołanych przez odporny na antybiotyki Staphylococcus aureus. Przypisz na przykład procesy zapalne skóry i tłuszczu podskórnego, pooperacyjne powikłania ropne (w tym zapalenie mięśnia sercowego i zapalenie wsierdzia), posocznicę.
Zalety i wady
Główną zaletą Kubitsin jest wyraźne działanie bakteriobójcze, które rozwija się 2-3 dni po rozpoczęciu terapii. Jednocześnie natychmiast osiąga się wystarczający efekt terapeutyczny, aw przyszłości jest on wspomagany przez dodatkowo podawane dawki leku. Antybiotyk rzadko powoduje działania niepożądane.
Dlatego lek jest wskazany w stanach septycznych, ponieważ w obecności wysokiego stężenia patogenów we krwi nie można stosować antybiotyków bakteriobójczych: zniszczenie dużej liczby drobnoustrojów we krwi doprowadzi do uwolnienia ich antygenów i czynników patogenności do krwi, co może spowodować wstrząs toksyczny. Dlatego bakteriostatyczne działanie Kubitsina pozwoliło mu wyznaczyć mu miejsce w rankingu bezpieczeństwa.
Wady można uznać za fakt, że Kubitsin należy przyjmować w ciągu 10-14 dni. W wyniku aktywnego tłumienia prawidłowej mikroflory organizmu mogą się pojawić komplikacje, takie jak zakażenia grzybicze skóry i dróg moczowych, bóle głowy i zaburzenia nerwicowe. Cena jest wysoka i wynosi 4900 rubli. Nie zaleca się stosowania w wieku 18 lat, w czasie ciąży, w okresie laktacji i po 65 latach, zwłaszcza jeśli występują przewlekłe choroby przewodu pokarmowego, w tym wątroby.
Maxipim
Maxipim (Cefipim) jest antybiotykiem z grupy cefalosporyn 4. generacji. Dostępne w postaci proszku w fiolkach 1 gi 0,5 g. Przed podaniem dożylnym lub domięśniowym należy go rozpuścić w soli fizjologicznej lub w znieczuleniu miejscowym. Lek ma silne działanie bakteriobójcze, maksymalne stężenie w osoczu krwi osiągane jest w ciągu 2-3 dni. Okres półtrwania i okres półtrwania są długie, więc wystarczy 1-2 zastrzyki dziennie. Maxipim stosuje się w leczeniu zakażeń bakteryjnych górnych dróg oddechowych, układu moczowego, narządów płciowych, skóry i uogólnionych procesów (candicemia, septicopyemia).
Zalety i wady
Zalety Maxipimy można uznać za dużą szybkość działania, a także fakt, że nie ma potrzeby częstszego wykonywania zastrzyków 2 razy dziennie. Jednocześnie Maxipim wpływa na wiele różnych mikroorganizmów, które często powodują zakażenia szpitalne i pozaszpitalne. Antybiotyk można stosować w dzieciństwie, ale należy to robić ostrożnie i tylko pod nadzorem lekarza. Kolejnym plusem jest niska cena, która wynosi 320 rubli.
Wady można nazwać negatywnym wpływem na mikroflorę jelitową. Dlatego zawsze konieczne jest przepisanie dodatkowej terapii, która ma na celu zmniejszenie ryzyka dysbiozy. Maxipim nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży. Podobnie jak w przypadku innych cefalosporyn, ocena popularności może być zmniejszona przez brak postaci doustnych (w postaci tabletek i kapsułek do podawania doustnego).
Uwaga! Ta ocena jest subiektywna, nie jest reklamą i nie służy jako przewodnik do zakupu. Przed zakupem powinieneś skonsultować się ze specjalistą.