Streptococcus Objawy, przyczyny, typy, analizy i leczenie zakażeń paciorkowcowych

Streptococcus (lat. Streptococcus) jest bakterią kulistą lub jajowatą należącą do rodziny Streptococcus (Streptococcaceae).

Paciorkowce są pasożytami beztlenowymi nie tylko ludzi, ale także zwierząt. Siedlisko i rozmnażanie zakażeń paciorkowcowych to narządy oddechowe, przewód pokarmowy i układ moczowo-płciowy mężczyzn i kobiet i mogą znajdować się na skórze. Przeważająca ilość bakterii paciorkowców zazwyczaj osiada w nosie, ustach, gardle i jelitach grubych, czasami w cewce moczowej męskiego narządu i pochwy kobiety.

W przyrodzie ten rodzaj bakterii istnieje również w ziemi, na powierzchni roślin, grzybów.

Zakażenie paciorkowcami jest warunkowo patogenną mikroflorą - prawie zawsze występuje w organizmie człowieka i nie powoduje żadnego zagrożenia, ponieważ jej ilość i pobyt w osobie są kontrolowane przez układ odpornościowy. Jednakże, gdy tylko osoba jest osłabiona (stres, hipotermia, hipowitaminoza itp.), Bakterie natychmiast zaczynają aktywnie proliferować, uwalniają duże ilości produktów spożywczych do organizmu, zatruwając je i prowokują rozwój różnych chorób, jak opisano powyżej, głównie - układ oddechowy, trawienny i moczowo-płciowy. A ponieważ głównym działaniem zapobiegającym rozwojowi infekcji paciorkowcowych w organizmie i chorobom pokrewnym jest wzmocnienie i utrzymanie normalnego funkcjonowania układu odpornościowego. Nie należy jednak brać pod uwagę wszystkich rodzajów paciorkowców chorobotwórczych - niektóre z nich są pożytecznymi bakteriami, na przykład - Streptococcus thermophilus, które są wykorzystywane w produkcji przetworów mlecznych - jogurt, śmietana, mozzarella i inne.

Głównymi metodami zakażenia zakażeniem paciorkowcowym są ścieżka w powietrzu i kontakt z gospodarstwem domowym.

Choroby powodujące paciorkowce

• Ropień, flegma;
• Zapalenie oskrzeli;
• Zapalenie naczyń;
• Kłębuszkowe zapalenie nerek;
• Liszajec;
• Zapalenie węzłów chłonnych;
• Zapalenie opon mózgowych;
• Zapalenie kości i szpiku;
• Ostre zapalenie migdałków (zapalenie migdałków);
• Zapalenie przyzębia;
• Zapalenie płuc;
• Reumatyzm;
• Erysipelas (erysipelas);
• Sepsa;
• Szkarłatna gorączka;
• Streptoderma;
• Zapalenie gardła;
• Cheilitis, pieprzona;
• Zapalenie wsierdzia;
• Choroby układu moczowo-płciowego.

Ponadto zakażenie paciorkowcami może stać się wtórną infekcją, łącząc się na przykład z zakażeniem gronkowcem, enterokokiem i innymi rodzajami zakażenia.

Najczęściej dzieci, osoby starsze i pracownicy biurowi cierpią na etiologię paciorkowców.

Charakterystyka paciorkowców

Spójrzmy krótko na krótką charakterystykę bakterii - paciorkowców.

Streptococcus jest typową komórką, której średnica jest mniejsza niż 1 mikron, ułożona w pary lub łańcuchy, tworząc wydłużony patyk z pogrubieniem i przerzedzeniem, w formie przypominającej koraliki, nawleczone na łańcuchu. Z powodu tej formy otrzymali swoje imię. Komórki paciorkowców tworzą kapsułkę i są w stanie łatwo przekształcić się w postać L. Bakterie są nieruchome, z wyjątkiem szczepów grupy D. Aktywne rozmnażanie występuje w kontakcie z cząstkami krwi, płynem puchlinowym lub węglowodanami. Korzystna temperatura dla normalnego życia zakażenia + 37 ° C, równowaga kwasowo-zasadowa (pH) - 7,2-7,4. Paciorkowce żyją głównie w koloniach, tworząc rodzaj szarawego rozkwitu. Przetwarzają (fermentują) węglowodany, tworząc kwas, rozkładają argininę i serynę (aminokwasy), syntetyzują pozakomórkowo w pożywce odżywczej takie substancje jak streptokinaza, streptodornase, streptolizyny, bakteriocyny i leucydyna. Niektórzy przedstawiciele zakażenia paciorkowcami - grupy B i D tworzą czerwone i żółte pigmenty.

Zakażenie paciorkowcami obejmuje około 100 rodzajów bakterii, z których najpopularniejsze to pneumokoki i paciorkowce hemolityczne.

Jak dezaktywować paciorkowce?

Bakterie Streptococcus giną, gdy:

- ich leczenie roztworami antyseptycznymi i dezynfekującymi;
- pasteryzacja;
- działanie środków przeciwbakteryjnych - tetracykliny, aminoglikozydy, penicyliny (nie dotyczy inwazyjnego zakażenia paciorkowcami).

Przyczyny paciorkowców

Jak przenoszone są paciorkowce? Rozważ najpopularniejsze sposoby zarażenia paciorkowcami.

Warunki, w których osoba zaczyna rozwijać choroby paciorkowcowe, zazwyczaj składają się z dwóch części - kontaktu z infekcją i osłabionej odporności. Jednak osoba może poważnie zachorować w wyniku regularnego kontaktu z tego typu bakteriami.

Jak paciorki mogą wpływać do organizmu?

Ścieżka powietrzna. Ryzyko zakażenia infekcją paciorkowcową zwykle wzrasta w okresie przeziębienia, gdy stężenie różnych infekcji (wirusy, bakterie, grzyby i inne) w powietrzu, głównie w zamkniętych pomieszczeniach, znacznie wzrasta. Przebywanie w biurach, transporcie publicznym, przemówieniach i innych miejscach z dużą liczbą ludzi, zwłaszcza w okresie ostrych chorób układu oddechowego, jest głównym sposobem zakażenia tymi bakteriami. Kichanie i kaszel są głównymi sygnałami ostrzegającymi, że lepiej jest opuścić ten pokój, a przynajmniej dokładnie go przewietrzyć.

Ścieżka kurzu powietrza. Pył składa się zwykle z małych cząstek tkanki, papieru, skóry złuszczonej, sierści zwierząt, pyłku roślin i różnych przedstawicieli infekcji - wirusów, grzybów, bakterii. Przebywanie w zakurzonych pomieszczeniach jest kolejnym czynnikiem zwiększającym ryzyko zakażenia paciorkowcami do organizmu.

Sposób kontaktu z domem. Zakażenie występuje podczas dzielenia się, wraz z chorym, używaniem naczyń, artykułów higieny osobistej, ręczników, pościeli, przyborów kuchennych. Ryzyko choroby wzrasta wraz z uszkodzeniem błony śluzowej jamy nosowej lub jamy ustnej, a także powierzchni skóry. Bardzo często w pracy ludzie zarażają się za pomocą jednej filiżanki dla kilku osób lub wody pitnej z gardła, z jednej butelki.

Seksualny sposób. Zakażenie występuje podczas intymności z osobą, która cierpi na paciorkowce lub po prostu jest ich nosicielem. Ten typ bakterii ma tendencję do życia i aktywnego rozmnażania się w narządach układu moczowo-płciowego mężczyzn (w cewce moczowej) i kobietach (w pochwie).

Ścieżka kałowo-ustna (pokarmowa). Zakażenie paciorkowcami występuje, gdy higiena osobista nie jest przestrzegana, na przykład podczas jedzenia jedzenia z niemytymi rękami.

Droga medyczna. Zakażenie osoby występuje głównie podczas jego badania, interwencji chirurgicznej lub stomatologicznej przy użyciu niezdezynfekowanych narzędzi medycznych.

Jak paciorki mogą poważnie zaszkodzić zdrowiu ludzkiemu lub osłabić układ odpornościowy?

Obecność chorób przewlekłych. Jeśli osoba cierpi na choroby przewlekłe, zwykle wskazuje na osłabioną odporność. Aby nie komplikować przebiegu chorób, a zakażenie paciorkowcami nie dołączyło do już istniejących chorób, należy poświęcić należytą uwagę i skupić się na ich leczeniu.

Do najczęstszych chorób i stanów patologicznych, w których paciorkowce często atakują pacjenta, należą: hipotermia, ostre infekcje wirusowe układu oddechowego, grypa, ostre infekcje dróg oddechowych, zapalenie migdałków, gruźlica, cukrzyca, zakażenie HIV, choroby układu hormonalnego i inne układy organizmu, uszkodzenie błon śluzowych jamy ustnej i nosowej., gardło, narządy układu moczowo-płciowego.

Ponadto zwiększa się ryzyko zakażenia paciorkowcami:

• Złe nawyki: używanie alkoholu, palenie, narkotyki;
• Brak zdrowego snu, stresu, chronicznego zmęczenia;
• Wykorzystanie żywności, głównie o niskiej użyteczności;
• Siedzący tryb życia;
• Niedobory witaminy i pierwiastków śladowych w organizmie (hipowitaminoza);
• Nadużywanie niektórych leków, na przykład antybiotyków, leków zwężających naczynia;
• Zwiedzanie salonów piękności o wątpliwej naturze, zwłaszcza zabiegów manicure, pedicure, piercingu, farszu do tatuażu;
• Pracować na zanieczyszczonych obszarach, na przykład w przemyśle chemicznym lub budowlanym, szczególnie bez ochrony dróg oddechowych.

Objawy paciorkowca

Obraz kliniczny (objawy) paciorkowca jest bardzo zróżnicowany i zależy od lokalizacji (narządu), która wpływa na ten rodzaj bakterii, szczepu zakażenia, zdrowia i układu odpornościowego, wieku osoby.

Typowymi objawami paciorkowca mogą być:

• Ból gardła, zmiana głosu;
• Tworzenie się płytki nazębnej, często ropnej na migdałkach pacjenta;
• Obrzęk węzłów chłonnych;
• Ogólne osłabienie, złe samopoczucie, ból mięśni i stawów;
• Wysoka i wysoka temperatura ciała od 37,5 do 39 ° C;
• Dreszcze;
• Zaczerwienienie skóry, a także swędzenie i pojawienie się na niej pęcherzyków lub blaszek;
• Ból brzucha, brak apetytu, nudności, wymioty, biegunka, zapalenie pęcherzyka żółciowego;
• Uczucie bólu i świądu w narządach układu moczowo-płciowego, uwolnienie z nich;
• Zapalenie zatok - nieżyt nosa (katar), zapalenie żołądka, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie kręgosłupa i zapalenie zatok czołowych;
• Skrócenie oddechu, kaszel, kichanie, duszność;
• Upośledzenie węchu;
• Choroby układu oddechowego: ból gardła, zapalenie krtani, zapalenie gardła, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc (zapalenie płuc);
• Bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia świadomości;
• Bezsenność;
• Odwodnienie;
• Zakłócenie normalnego funkcjonowania niektórych narządów i tkanek, które stały się siedliskiem sedymentacji bakteryjnej.

Powikłania paciorkowców:

• Kłębuszkowe zapalenie nerek;
• Zapalenie opon mózgowych;
• Zapalenie mięśnia sercowego - zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie wsierdzia, zapalenie osierdzia;
• Zapalenie naczyń;
• Ropne zapalenie ucha środkowego;
• Utrata głosu;
• Ropień płuc;
• Reumatyzm;
• Reumatoidalne zapalenie stawów;
• Ambona;
• Ciężkie alergie;
• Przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych;
• Erysipelas;
• Sepsa

Rodzaje paciorkowców

W sumie istnieje około 100 rodzajów paciorkowców, z których każdy charakteryzuje się patogennością.

Dla wygody ten rodzaj bakterii, w zależności od rodzaju hemolizy czerwonych krwinek, został podzielony na 3 główne grupy (klasyfikacja Brown):

• Paciorkowce alfa (α) lub zielone paciorkowce powodują niepełną hemolizę;
• Beta Streptococci (β) - powodują całkowitą hemolizę i są najbardziej patogennymi bakteriami;
• Paciorkowce gamma (γ) - są bakteriami niehemolitycznymi, tj. nie powodują hemolizy.

Klasyfikacja Lancefielda (Lancefield), w zależności od struktury węglowodanu C bakteryjnej ściany komórkowej, identyfikuje także 12 serotypów paciorkowców β: A, B, C. do U.

Paciorkowce alfa-hemolizujące:

Streptococcus pneumoniae (Pneumococcus). Jest głównym czynnikiem sprawczym takich chorób, jak zapalenie płuc (zapalenie płuc), zapalenie opon mózgowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie krtani, zapalenie ucha środkowego, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie kości, zapalenie septyczne, zapalenie otrzewnej, zapalenie wsierdzia, posocznica i inne. Miejscem sedymentacji jest drogi oddechowe człowieka.

Streptococcus thermophilus (Streptococcus thermophilic). Synonimy: Streptococcus salivarius thermophilus, Streptococcus salivarius subsp. thermophilus. To użyteczna bakteria. Służy do przygotowania zdrowych produktów mlecznych - jogurtu, śmietany, ryazhenki, różnych serów (na przykład - mozzarelli), stosowanych w suplementach diety.

Streptococcus mutans (Streptococcus mutans). Przyczynia się do rozwoju chorób, takich jak próchnica zębów. Rozwój próchnicy spowodowany tym rodzajem bakterii występuje z powodu jego właściwości przekształcania sacharozy, glukozy, fruktozy i laktozy w kwas mlekowy, co powoduje stopniowe niszczenie szkliwa zębów. Streptococcus mutans ma również zdolność przyklejania się do szkliwa zęba, dlatego ostrożne czyszczenie zębów i płukanie jamy ustnej specjalnymi środkami jest środkiem zapobiegawczym przeciwko tego typu zakażeniom.

Streptococcus salivarius (paciorkowce śliny). Zwykle zamieszkuje jamę ustną i górne drogi oddechowe osoby - w nosie, gardle. Podobnie jak w poprzednim typie, Streptococcus salivarius jest zdolny do fermentacji sacharozy w kwas mlekowy, ale nie ma takiej samej patogenności jak pierwszy. We współczesnym świecie niektóre szczepy paciorkowców ślinowych są używane jako probiotyki. Służy do produkcji specjalnych cukierków ssących, które chronią jamę ustną przed bardziej niebezpiecznymi rodzajami paciorkowców. Zauważono, że obecność paciorkowców ślinowych w jamie ustnej zmniejsza ryzyko zarażenia dusznicą bolesną, zapaleniem gardła i innymi chorobami zakaźnymi górnych dróg oddechowych.

Streptococcus sanguis (dawniej Streptococcus sanguis). Jest zwykłym mieszkańcem płytki nazębnej, ale ma interesującą właściwość - zapobiega przywieraniu do zębów streptococcus mutans, pośrednio przyczyniając się do rozwoju próchnicy.

Streptococcus mitis (dawniej Streptococcus mitior). Zwykle odkłada się w górnych drogach oddechowych - jamie nosowej i ustnej, gardle. Ten typ bakterii jest jednym z czynników sprawczych chorób serca, takich jak infekcyjne zapalenie wsierdzia.

Streptococcus beta-hemolizujący

Paciorkowce beta-hemolizujące zwykle niosą ze sobą największe ryzyko dla zdrowia ludzkiego. Wynika to z ich zdolności do niszczenia czerwonych krwinek (czerwonych krwinek). Jednocześnie, podczas ich życia, paciorkowce beta wydzielają wiele różnych toksyn (trucizn), których rozprzestrzenianie się prowadzi do różnych złożonych, a czasem śmiertelnych chorób i stanów patologicznych. Rozważ je bardziej szczegółowo.

Trucizny wytwarzane przez życie paciorkowców beta w organizmie:

Streptolizyna - narusza integralność krwinek i serca;
Leukocidin - enzym niszczący leukocyty (immunologiczne komórki krwi);
Erytrogenne szkarłatne - sprzyja ekspansji naczyń włosowatych, co prowadzi do wysypek skórnych z chorobą szkarłatną;
Streptokinaza, hialuronidaza, proteinaza i amylaza są enzymami, które przyczyniają się do rozprzestrzeniania się zakażenia paciorkowcami w całym organizmie, a także pożerają zdrowe tkanki;
Necrotoksyna i toksyna śmiertelna są truciznami, które przyczyniają się do martwicy tkanek.

Wszystkie powyższe substancje są rozprowadzane po całym ciele przez krew.

Ponadto, wprowadzając bakterie do organizmu, układ odpornościowy zaczyna wytwarzać przeciwko nim przeciwciała. Niebezpieczna sytuacja polega na tym, że przeciwciała nie rozpoznają zmienionych komórek i tkanek ciała, a następnie zaczynają je atakować, wpływając w rzeczywistości na ich własne ciało. W ten sposób rozwijają się choroby autoimmunologiczne.

Do najpopularniejszych paciorkowców beta hemolizujących należą:

Serogrupa A (GAS): Streptococcus pyogenes (dawniej Streptococcus haemolyticus), Streptococcus agalactiae anginosus, S. dysgalactiae subsp. Equisimilis. Ta grupa paciorkowców zazwyczaj przyczynia się do rozwoju dużej liczby chorób w całym ciele - ból gardła, zapalenie gardła, ropne zapalenie skóry, szkarłat, zapalenie pochwy, zapalenie pęcherza, zapalenie szyjki macicy, zapalenie błony śluzowej macicy i inne.

Serogrupa B (GBS): Streptococcus agalactiae. Ta grupa paciorkowców zwykle osiada w jelitach i układzie moczowym. Przyczyniać się do rozwoju różnych chorób zakaźnych noworodków i kobiet w pracy - zapalenia błony śluzowej macicy, zapalenia opon mózgowych, posocznicy, zaburzeń neurologicznych i innych.

Serogrupa C (GCS): Streptococcus equi (mytny streptococcus), Streptococcus zooepidemicus. Są patogenną mikroflorą, która zakaża zwierzęta i powoduje choroby u zwierząt.

Serogrupa D (GDS): Streptococcus faecalis, bakterie Streptococcus. Promuj rozwój procesów septycznych. Te typy bakterii zostały przeniesione do innej rodziny - Enterokoki (łac. Enterococcus).

Wszystkie rodzaje bakterii zawarte w rodzaju - Streptococcus (Streptococcus): S. acidominimus, S. agalactiae, S. alactolyticus, S. anginosus, S. anthracis, S. australis, S. caballi, S. canis, S. castoreus, S Constellatus, S. criae, S. criceti, S. cristatus, S. danieliae, S. dentapri, S. dentasini, S. dentirousetti, S. dentisani, S. dentisuis, S. devriesei, S. didelphis, S. downei, S. dysgalactiae, S. entericus, S. equi, S. equinus, S. ferus, S. fryi, S. gallinaceus, S. gallolyticus, S. gordonii, S. halichoeri, S. henryi, S. hongkongensis, S hyointestinalis, S. hyovaginalis, S. ictaluri, S. infantarius, S. infantis, S. iniae, S. intermedius, S. lactarius, S. loxodontisalivarius, S. lutetiensis, S. macacae, S. macedonicus, S. marimammalium, S. massiliensis, S. merionis, S. milleri, S. minor, S. mitis, S. mutans, S. oligofermentans, S. oralis, S. oriloxodontae, S. orisasini, S. orisratti, S. orisuis, S ovis, S. parasanguinis, S. parauberis, S. pasteuri, S. pasteurianus, S. peroris, S. phocae, S. pluranimalium, S. plurextorum, S. pneumoniae, S. porci, S. porcinus, S. porcorum, S. pseudopneumoniae, S. pseudoporcinus, S. pyogenes, S. ratti, S. rubneri, S. rupicaprae, S. salivarius, S. saliviloxodontae, S. sanguinis, S. sciuri, S. seminale, S. sinensis, S. sobrinus, S. suis, S. thermophilus, S. thoraltensis, S. tigurinus, S. troglodytae, S. troglodytidis, S. uberis, S. urinalis, S. ursoris, S. vestibularis, S. viridans.

Diagnoza Streptococcus

Analiza paciorkowców jest zwykle przeprowadzana z następujących materiałów: wymazy z jamy ustnej i gardła (w przypadku chorób górnych dróg oddechowych), pochwy lub cewki moczowej (w przypadku chorób układu moczowo-płciowego), plwociny z nosa, skrobania powierzchni skóry (w przypadku róży) oraz krwi i moczu.

W ten sposób rozróżnia się następujące testy i metody badania ciała podczas zakażenia paciorkowcami:

Ponadto konieczne jest rozpoznanie różnicowe w celu odróżnienia zakażenia paciorkowcami od: błonicy, mononukleozy zakaźnej, różyczki, odry, zapalenia skóry, egzemy i innych rodzajów zakażeń - gronkowców, rzęsistek, gerdnerella, candida, chlamydii, ureaplazmy, mykoplazmy itp.

Leczenie paciorkowców

Jak leczyć paciorkowce? Leczenie paciorkowców zazwyczaj składa się z kilku punktów:

1. Terapia antybakteryjna;
2. Wzmocnij układ odpornościowy;
3. Przywrócenie prawidłowej mikroflory jelitowej, która jest zwykle zaburzona przez stosowanie leków przeciwbakteryjnych;
4. Detoksykacja organizmu;
5. Leki przeciwhistaminowe - przepisywane dzieciom z alergią na antybiotyki;
6. Terapia objawowa;
7. W przypadku jednoczesnej choroby i innych chorób wykonuje się również leczenie.

Początkiem leczenia jest obowiązkowa wizyta u lekarza, który za pomocą diagnostyki zidentyfikuje rodzaj patogenu i skuteczny środek przeciwko nim. Stosowanie antybiotyków o szerokim spektrum działania może pogorszyć przebieg choroby.

Leczenie zakażeń paciorkowcowych może być prowadzone przez różnych specjalistów - w zależności od formy zakażenia, terapeuty, pediatry, dermatologa, ginekologa, chirurga, urologa, pulmonologa itp.

1. Terapia antybakteryjna

To ważne! Przed użyciem antybiotyków należy skonsultować się z lekarzem.

Antybiotyki przeciwko Streptococcus do użytku wewnętrznego "azytromycyna", "amoksycyliny", "ampicylina", "Augmentin", "penicylina", "Wankomycyna" "jozamycyna", "Doksycyklina", "Klaritomitsin", "Levofloxacin", "midecamycin", Roksytromycyna, spiramycyna, fenoksymetylopenicylina, cefiksym, ceftazydym, ceftriakson, cefotaksym, cefuroksym, erytromycyna.

Przebieg terapii antybiotykowej jest przepisywany indywidualnie przez lekarza prowadzącego. Zwykle jest to 5-10 dni.

Antybiotyki przeciwko paciorkowcom do stosowania miejscowego: „Bioparox”, „Hexoral”, „Dichlorobenzen alcohol”, „Ingalipt”, „Tonzilgon N”, „Chlorhexidine”, „Cetylpyridine”.

To ważne! Preparaty przeciwbakteryjne z penicyliną są szeroko stosowane w leczeniu paciorkowców. Jeśli wystąpią reakcje alergiczne na penicyliny, należy stosować makrolidy. Antybiotyki tetracyklinowe przeciwko zakażeniu paciorkowcami uważa się za nieskuteczne.

2. Wzmocnienie układu odpornościowego

Wzmacniać i stymulować układ odpornościowy, często przepisywanymi chorobami zakaźnymi - immunostymulanty: „Immunal”, „IRS-19”, „Imudon”, „Imunorix”, „Lizobakt”.

Naturalnym immunostymulantem jest kwas askorbinowy (witamina C), którego duża ilość występuje w takich produktach jak: owoce dzikiej róży, cytryna i inne owoce cytrusowe, kiwi, żurawina, rokitnik, porzeczki, pietruszka, kalina.

3. Odzyskiwanie prawidłowej mikroflory jelitowej

W przypadku stosowania leków przeciwbakteryjnych mikroflora niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego jest zwykle hamowana. Aby go przywrócić, ostatnio coraz częściej stosuje się probiotyki: „Atsipol”, „Bifidumabacterin”, „Bifiform”, „Linex”.

4. Detoksykacja organizmu.

Jak napisano w artykule, zakażenie paciorkowcami zatruwa organizm różnymi truciznami i enzymami, które są produktem ich żywotnej aktywności. Substancje te komplikują przebieg choroby, a także powodują znaczną liczbę nieprzyjemnych objawów.

Aby usunąć bakterie z organizmu, konieczne jest picie dużej ilości płynów (około 3 litry dziennie) i wypłukanie nosogardzieli i gardła (roztworem furatsilliny, roztworem o niskiej zawartości soli).

Wśród leków do usuwania toksyn z organizmu można wyróżnić: „Atoksil”, „Albumin”, „Enterosgel”.

5. Leki przeciwhistaminowe

Stosowaniu leków przeciwbakteryjnych przez małe dzieci czasami towarzyszą reakcje alergiczne. Aby zapobiec rozwinięciu się tych reakcji w powikłania, zaleca się stosowanie leków przeciwhistaminowych: Claritin, Suprastin, Cetrin.

6. Terapia objawowa

Aby złagodzić objawy chorób zakaźnych, przepisuje się różne leki.

Z nudnościami i wymiotami: „Motilium”, „Pipolfen”, „Zerukal”.

Przy wysokiej temperaturze ciała: chłodne okłady na czole, szyi, nadgarstkach, pachach. Wśród leków można zidentyfikować - „Paracetamol”, „Ibuprofen”.

Z przekrwieniem nosa - leki zwężające naczynia: „Noksprey”, „Farmazolin”.

Leczenie środków ludobójczych paciorkowców

To ważne! Przed użyciem środków ludowych skonsultuj się z lekarzem.

Morela. W leczeniu zakażeń paciorkowcowych morele sprawdziły się dobrze - miazga morelowa powinna być spożywana 2 razy dziennie, rano i wieczorem, na pusty żołądek. W przypadku zmian skórnych skórę można również wcierać miąższem morelowym.

Czarna porzeczka. Jagody z czarnej porzeczki nie tylko zawierają wysoką dawkę witaminy C, ale także są naturalnymi antybiotykami. Aby użyć tych jagód jako lekarstwa, musisz je zjeść po 1 filiżance po każdym posiłku.

Chlorofilizm. Jako roztwór alkoholu i oleju można stosować do leczenia chorób narządów laryngologicznych. Roztwór alkoholu jest używany jako płukanie jamy nosowej i gardła, nos jest wkraplany roztworem oleju, a migdałki są rozmazane. Przebieg leczenia wynosi 4-10 dni.

Dzika róża Wlej wodę do róży 500, zagotuj produkt, gotuj przez około 5 minut i odstaw na kilka godzin. Przygotowany bulion, wypić 150 ml, dwa razy dziennie. Zaobserwowano wzrost wydajności przy jednoczesnym stosowaniu tego środka z użyciem przecieru morelowego.

Cebula i czosnek. Produkty te są naturalnymi antybiotykami przeciw różnym infekcjom. Aby użyć cebuli i czosnku jako środka leczniczego, nie musisz gotować czegoś specjalnego, wystarczy je jeść z innymi pokarmami, co najmniej kilka razy dziennie.

Sukcesja. Dokładnie posiekać i wlać 400 ml wrzącej wody z 20 g suchego sznurka, przykryć pojemnik i pozostawić do zaparzenia. Gdy narzędzie ostygnie, dobrze je odcedź i weź 100 ml, 4 razy dziennie.

Zapobieganie paciorkowcom

Zapobieganie paciorkowcom obejmuje następujące zalecenia:

- Przestrzegaj zasad higieny osobistej - często myć ręce, myć zęby, jeść jedzenie tylko mytymi rękami;

- Czyszczenie na mokro w domu, co najmniej 2 razy w tygodniu;

- Staraj się poruszać więcej, uprawiaj sport, stwardnij;

- Nie zostawiaj ryzykownych ognisk infekcji - zapalonych migdałków, próchnicy zębów, migdałków, zapalenia spojówek, czyraków, procesów zapalnych w układzie moczowo-płciowym itp.;

- Często przewietrz pokój;

- Unikaj miejsc o dużej koncentracji ludzi, zwłaszcza w zamkniętych pomieszczeniach iw sezonie chorób układu oddechowego;

- Jeśli w domu jest pacjent, należy mu osobiście używać sztućców, artykułów higieny osobistej, ręczników i pościeli;

- Nie używaj w pracy jednego naczynia dla kilku osób, a także nie pij wody z gardła, jednocześnie z kilkoma osobami;

- Staraj się jeść pokarmy bogate w witaminy i pierwiastki śladowe;

- Jeśli w salonie znajduje się klimatyzator, oczyszczacz powietrza lub odkurzacz, nie zapomnij wyczyścić filtrów, a przy okazji, liście niektórych kwiatów są również naturalnymi oczyszczaczami powietrza, więc nie zapomnij ich przepłukać wodą;

- Staraj się nie odwiedzać salonów piękności, solariów, salonów tattu, klinik dentystycznych i innych klinik wątpliwej natury, w których mogą nie przestrzegać niezbędnych standardów sanitarnych w swojej działalności.

Jak leczyć zakażenia paciorkowcami i jak je zdiagnozować?

Przyczyny i metody infekcji

Częstość występowania wśród innych chorób zapalnych ginekologicznych wynosi 8-10%. Co powinieneś wiedzieć w tej sytuacji? Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest podobieństwo przebiegu zakażenia do procesu rzeżączki, zwłaszcza w postaci przewlekłej.

Drugą rzeczą, którą należy wziąć pod uwagę, pomimo podobieństwa przebiegu patologii gonokokowej i gronkowcowej, są różnice. Rozprzestrzenianie się gonokoków jest zwykle związane z błonami śluzowymi w organizmie.

Wiele czynników predysponujących powoduje patologię gronkowcową:

• spadek odporności organizmu z powodu zatrucia lub infekcji;
• zaburzenia hormonalne;
• zmniejszenie miejscowej odporności (w narządach moczowo-płciowych) w wyniku procesu zapalnego;
• nieskuteczne leczenie lokalne;
• rozwój dysbiozy;
• odchylenia w poziomie kwasowości środowiska;
• inne czynniki.

Odstęp okresu inkubacji wynosi od 5 do 10 dni. Jednak może zostać skrócony do 2 dni lub wydłużony do miesiąca lub dwóch.

Zwykle stan powolny, niewykazujący oczywistych objawów, jest charakterystyczny dla przebiegu procesu zapalnego, ale możliwa jest także ostra forma manifestacji. U niektórych pacjentów choroba ustępuje od czasu do czasu, podczas gdy u innych wręcz przeciwnie, pogarsza się.

Być może spontaniczne zniknięcie choroby po krótkim czasie i początek fazy zdrowienia. Ale w większości przypadków pacjenci mają długi przebieg przewlekłej infekcji gronkowcowej.

Do tej pory lekarze badali 27 rodzajów paciorkowców. Największym zagrożeniem dla ludzi są paciorkowce hemolityczne. Bakteria przetrwa dobrze w warunkach wysokiej wilgotności i niskich temperatur. W plwocinie mikroorganizmy pyłowe mogą istnieć przez kilka miesięcy.

Paciorkowce umierają pod wpływem wysokiej temperatury, światła słonecznego i środków dezynfekujących. Zakażenie wywołane przez paciorkowce, łatwo wyleczyć wiele leków przeciwbakteryjnych (erytromycyna i penicylina).

Niemożliwe jest rozwinięcie odporności na paciorkowce, bakterie po prostu infekują inny narząd wewnętrzny.

W pewnych ilościach paciorkowce są częścią normalnej mikroflory pochwy. Zazwyczaj w pochwie znajduje się do 100 gatunków mikroorganizmów, ale zdecydowana większość z nich (około 95%) to patyczki Dodeleyn.

Ale pozostałe 3-5% to różnego rodzaju ziarniaki. Jeśli niewielka ilość paciorkowca zostanie znaleziona w rozmazie, jest to częste zjawisko i nie zagraża kobiecie, która nie rodzi dziecka.

Klasyfikacja paciorkowców

Paciorkowce chorobotwórcze mają kilka typów, z których każdy ma określony obszar uszkodzeń.

• Paciorkowce alfa-hemolizujące są mniej niebezpiecznym drobnoustrojem. Czasami powoduje zapalenie gardła, ale częściej objawia się asymptomatycznie.
• Paciorkowce beta-hemolizujące to patogen patogenny, który atakuje skórę, drogi oddechowe i układ moczowo-płciowy.
• Streptococcus hemolityczny lub gamma jest bezpiecznym przedstawicielem, który nie niszczy komórek krwi.

Czynnik sprawczy grupy A - powoduje zapalenie gardła, zapalenie migdałków, ból gardła, szkarlatynę, a także może powodować takie powikłania, jak zapalenie kłębuszków nerkowych i reumatyzm. Tworzą ropne procesy w narządach.

Streptococcus grupa B - wiele osób nie wywołuje objawów ubocznych, jednak z dużą liczbą ich w pochwie kobiety może rozpocząć się zapalenie sromu i pochwy, zapalenie błony śluzowej macicy i zapalenie pęcherza moczowego.

Przenoszenie patogenu w czasie ciąży z matki na dziecko jest niebezpieczne w rozwoju zapalenia płuc, zapalenia opon mózgowych lub posocznicy u dziecka. U mężczyzn obecność tego typu powoduje zapalenie cewki moczowej.

Paciorkowce grupy C i G - powodują hemolizę komórek, wywołują rozwój posocznicy, ropne zapalenie stawów, infekcje tkanek miękkich.

Streptococcus group D - oprócz faktycznie D patogenów, enterokoki są również włączone. Powodują zapalenie wsierdzia, ropne zapalenie jamy brzusznej.

Zielone paciorkowce, enterokoki (kiedyś należały do ​​paciorkowców), jak również inne gatunki mogą powodować uszkodzenie przewodu pokarmowego, choroby układu moczowo-płciowego, infekcyjne zapalenie wsierdzia, ropnie, zapalenie zatok, zapalenie opon mózgowych.

Leczenie jest głównie przeciwbakteryjne, biorąc pod uwagę wrażliwość patogenu na określone antybiotyki.

Cechy obrazu klinicznego i metody leczenia infekcji u noworodków i dzieci

Zakażenia paciorkowcami u niemowląt i małych dzieci stanowią poważne zagrożenie. Zakażenie płodu następuje przez płyn owodniowy, kanał rodny lub mleko matki. Objawy tej infekcji obserwuje się w pierwszych godzinach po urodzeniu.

Jeśli matka zakaża dziecko w czasie ciąży, dziecko może urodzić się z zapaleniem opon mózgowych lub posocznicą. Zaraz po urodzeniu można zauważyć wysypki skórne na ciele, gorączkę, krwawienie z ust, krwotoki pod skórą.

Lekarz wybiera taktykę leczenia, ale odpowiednio, przede wszystkim konieczne jest rozpoczęcie terapii antybiotykowej.

Jak leczyć paciorkowce na skórze u dorosłych?

Wykrycie paciorkowców w rozmazie kobiet w ciąży jest dobrym powodem do stosowania antybiotyków.

W takim przypadku, z pomocą wykwalifikowanego lekarza, wybierana jest indywidualna kombinacja leków.

Jest to ważne, ponieważ istnieje niebezpieczeństwo uzależnienia bakterii paciorkowców od niektórych leków.

W takich przypadkach patogenne bakterie paciorkowców nabierają zwiększonej odporności na antybiotyki.

Ponadto paciorkowce w obrębie danego organizmu wyróżniają się indywidualną wrażliwością na niektóre leki.

Najpopularniejszymi lekami w leczeniu tych patologii są dziś ampicylina i penicylina benzylowa.

W przypadku procedur terapeutycznych w przypadku kobiet w ciąży stosować kroplówkę dożylną.

Leczenie polega na długotrwałym stosowaniu antybiotyków, dlatego specjalne środki są przepisywane w celu zachowania mikroflory jelitowej.

Wśród nich takie leki jak Bifiform, Linex, Zodak, Atsipol, Baktisubtil stały się najbardziej popularne. Jeśli to konieczne, należy stosować leki miejscowe, na przykład Betadine.

W różnych stadiach choroby paciorkowcowej ważne jest, aby wszystkie procedury terapeutyczne były prowadzone ściśle pod nadzorem lekarza.

Ale dorośli często muszą myśleć o tym, jak leczyć zakażenie paciorkowcowe na skórze. Tylko leki przeciwbakteryjne mogą zatrzymać namnażanie paciorkowców. Bakterie szybko giną pod wpływem penicylin: ampicyliny, fenoksymetylopenicyliny, benzylopenicyliny.

Kompleksowe przyjmowanie antybiotyków i lokalnych funduszy przyspiesza proces gojenia.

Aby pozbyć się różnicy, dodatkowo użyto:

• Biseptol lub Streptocide - redukują czynnik wzrostu bakterii chorobotwórczych;
• przeciwalergiczny - łagodzi obrzęk i przyczynia się do szybkiego rozwiązania zapalenia;
• Furazolidon - spowalnia wzrost paciorkowców;
• biostymulanty - aktywują wzrost komórek odpornościowych, przyspieszają regenerację zaatakowanej skóry.

Obszary uszkodzone przez liszajec traktuje się chloramfenikolem lub maścią erytromycyny. Zabrania się mycia ran wodą, można je wytrzeć alkoholem kamforowym. Procedury wykonywane w celu całkowitego gojenia się ran.

Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji pomaga enteroseptol, który posypuje zdrową skórę wokół zapalenia.

Samo-leczenie infekcji paciorkowcowych nie jest mile widziane, zaleca się ścisłe przestrzeganie terminów wizyt lekarskich.

Ten typ paciorkowca należy do grupy B. Są to owalne mikroorganizmy o wielkości 0,5-2 mikronów, ułożone w łańcuchy.

Z reguły ich przewóz jest bezobjawowy. Są jednak najczęstszą przyczyną zakażeń u kobiet w ciąży i noworodków.

Są wykrywane w mikroflorze 20% kobiet w ciąży. W tych przypadkach pacjenci mają następujące patologie:

• bakteryjna kolonizacja pochwy;
• zatrucie krwi poporodowej;
• infekcje dróg moczowych;
• zapalenie kosmówki;
• zapalenie błony śluzowej macicy;
• zapalenie gardła;
• zapalenie migdałków;
• ropne zapalenie skóry.

Im bardziej zakażona jest przyszła matka, tym bardziej prawdopodobne jest zakażenie jej potomstwa. W trakcie porodu, kiedy dziecko przechodzi przez kanał rodny, częstotliwość przenoszenia zakażenia sięga 50-60%.

Jeśli dziecko urodziło się w wieku poniżej 28 tygodni, ryzyko zakażenia wynosi 100%. Grozi to rozwojowi takich chorób jak sepsa, zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc.

Czy paciorkowce są niebezpieczne podczas ciąży?

Streptococcus może być obecny w środowisku pochwy u kobiet bezobjawowo, ale w czasie ciąży ciało słabnie, odporność spada, a patogen przejawia się już od strony patologicznej. Powoduje zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie szyjki macicy, zapalenie jelita grubego, posocznicę posocznicę, zapalenie kłębuszków nerkowych, a to może prowadzić do zakażenia płodu W przypadku stwierdzenia paciorkowca u kobiet w ciąży, lekarz pilnie hospitalizuje kobietę i wybiera właściwe leczenie. Terapia powinna rozpocząć się natychmiast, ponieważ ważne jest, aby zapobiegać zakażeniu płodu. Ponadto patogen może powodować przedwczesne porody, pęknięcie łożyska, a także śmierć płodu dziecka.

Częstość paciorkowców w pochwie mieści się w granicach 104 CFU / ml. Paciorkowce trzech głównych grup wyróżniają się spośród licznych mikroflory: grupy serologiczne B, D i zielone paciorkowce.

Niewielkie ilości tych bakterii stanowią część zdrowej mikroflory pochwy przeciętnej kobiety.

Ze względu na osłabienie odporności w czasie ciąży ryzyko rozwoju paciorkowcowych chorób zakaźnych spowodowanych zwiększoną liczbą paciorkowców znacznie wzrasta.

Aby zmniejszyć ryzyko rozwoju choroby zakaźnej, każda dziewczyna musi przestrzegać pewnych zasad:

• Nie noś obcisłej bielizny syntetycznej;
• uważnie obserwuj higienę intymną;
• używać wyłącznie sterylnych przedmiotów do higieny intymnej;
• Nie uprawiaj seksu bez odpowiednich środków ochronnych.

Około 25% kobiet w ciąży jest nosicielkami paciorkowców. Normalny przewóz bakterii nie jest niebezpieczny dla kobiety, pod warunkiem, że nie ma procesu zakaźnego.

Ponieważ odporność przyszłej matki jest niestabilna, jest podatna na rozwój zakażenia paciorkowcami. Choroba wywoływana przez hemolityczne bakterie może powodować przedwczesne porody, pęknięcie łożyska, aw przypadku poważnych patologii, śmierć prenatalną dziecka.

Rozwój zakażenia w czasie ciąży jest spowodowany osłabionym układem odpornościowym i najczęściej jest diagnozowany w wieku 34–37 tygodni, ponieważ w tym okresie liczba paciorkowców na błonach śluzowych osiąga maksymalną liczbę.

Identyfikacja bakterii w rozmazie z pochwy u kobiet podczas ciąży często wskazuje na obecność zapalenia pęcherza i zapalenia cewki moczowej.

Istnieje wiele czynników wskazujących na potrzebę dokładniejszego monitorowania przebiegu ciąży:

• wiek przyszłej matki jest krótszy niż 20 lat;
• bakterię wykryto u wcześniej urodzonych dzieci;
• istnieje wysokie prawdopodobieństwo porodu przedwczesnego;
• W analizie moczu ujawniono obecność paciorkowców grupy B.

Objawy paciorkowca

Objawy choroby będą zależeć od rodzaju patogenu i miejsca jego lokalizacji i rozmnażania. Okres inkubacji wynosi od kilku godzin do 4-5 dni.

Streptococcus, który jest w gardle - jest przyczyną takich chorób jak zapalenie migdałków, zapalenie gardła, szkarłatna gorączka. Klinicznie charakteryzuje się następującymi cechami:

• ból gardła podczas przełykania;
• pojawienie się płytki nazębnej na języku i migdałkach;
• kaszel;
• ból w klatce piersiowej;
• gorączka;
• wysypki na skórze i języku szkarłatne - ze szkarłatną gorączką.

Paciorkowce w nosie - mogą powodować nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie zatok, a także powodować zapalenie ucha środkowego. Obraz kliniczny rozmnażania paciorkowców w jamie nosowej wygląda tak:

• przekrwienie błony śluzowej nosa;
• ropne wydzieliny z nosa;
• bóle głowy, zwłaszcza przy zginaniu ciała;
• słabość, złe samopoczucie.

Streptococcus na skórze - powoduje proces zapalny na skórze. Objawia się w postaci liszaja, róży, streptodermy. Symptomatycznie objawia się jako:

• zaczerwienienie - zauważalna jest wyraźna granica między zdrowymi a dotkniętymi obszarami skóry;
• swędzenie;
• obecność pęcherzyków o zawartości ropnej;
• temperatura ciała sięga 38-39 ° C;
• bolesność skóry po dotknięciu.

W tym filmie dermatowenerolog Makarchuk V.V. mówi o przyczynach i objawach streptodermy u dzieci Streptococcus w ginekologii jest często przyczyną zapalenia błony śluzowej macicy, zapalenia sromu i pochwy, zapalenia szyjki macicy, zapalenia pęcherza moczowego. Ogólny obraz może objawiać się następującymi cechami:

• ból podbrzusza;
• wydzielina z pochwy;
• powiększona macica;
• podwyższona temperatura ciała;
• ból lub swędzenie podczas oddawania moczu.

Zakażenie gardła

Ryzyko osób narażonych na zakażenia paciorkowcami to ludzie o niestabilnej lub obniżonej odporności. Należą do nich dzieci, osoby starsze, kobiety w ciąży, osoby z chorobami autoimmunologicznymi.

Nie ma wyraźnych objawów obecności paciorkowców agalaktycznych, ponieważ zakażenie nie prowadzi do rozwoju procesów zapalnych w pochwie. Podczas rutynowych kontroli wykrywany jest znaczny nadmiar stężenia bakterii w organizmie.

Prawidłowa diagnoza infekcji

Diagnoza czynnika chorobotwórczego w przypadku zakażenia paciorkowcami w większości przypadków jest trudna. Czasami choroba ma wyraźne objawy (szkarłatna lub różyczka) i nie wymaga dodatkowego badania bakteriologicznego.

Choroba jest diagnozowana na podstawie wyników badań:

• ogólna i biochemiczna analiza krwi i moczu - niezbędna do oznaczenia przeciwciał;
• USG narządów wewnętrznych;
• rozmaz na flory, który pozwala określić stopień czystości pochwy;
• obecność paciorkowców jest wykrywana w uprawie, której materiał pobierany jest z okolicy odbytu lub pochwy. Aby uzyskać najdokładniejszy wynik, zaleca się przeprowadzenie analizy jednocześnie z kilku obszarów błony śluzowej;
• Diagnostyka PCR - pozwala zidentyfikować infekcję w moczu. Główną wadą jest to, że niemożliwe jest określenie oporności bakterii na antybiotyki, ponieważ niemożliwe jest zidentyfikowanie żywych przedstawicieli zakażenia paciorkowcami.

Rodzaje paciorkowców i sposoby transmisji

Zakażenie gronkowcem jest możliwe za pośrednictwem innej osoby cierpiącej na ból gardła gronkowca lub noszącej gronkowce na błonach śluzowych, jak również przez przedmioty.

Wraz z innymi patogenami (gonokokami, chlamydiami, rzęsistkami, mykoplazmami itp.), Możliwe jest uzyskanie gronkowca poprzez kontakt seksualny, poprzez różne zabiegi ginekologiczne (z wymazem, urektoskopią itp.) Lub przez brak higieny.

Pierwotne uszkodzenie staje się punktem dystrybucji gronkowca w organizmie człowieka, w tym w narządach moczowo-płciowych, przez krążenie krwi i szlaki limfatyczne.

Często choroba zapalna narządu moczowo-płciowego jest powodowana przez połączone działanie różnych drobnoustrojów, na przykład gronkowców z gonokokami, chlamydiami, rzęsistkami itp.

Dlatego jest to gronkowiec, który ma duże znaczenie w różnych zakażeniach dróg moczowych.

Leczenie zakażenia u dzieci

Jeśli paciorkowce zostaną wykryte w rozmazie u kobiet, leczenie przeprowadza się wyłącznie za pomocą antybiotyków. Użyto kombinacji leków.

Lekarze wolą ampicylinę i penicylinę benzylową, ale lek jest zawsze wybierany indywidualnie. Ciężarne podczas porodu umieść kroplówkę z antybiotykami.

Ponadto stosują leki miejscowe (betadynę), a po antybiotykoterapii przepisują Linnex, Baktisubtil, aby przywrócić florę jelitową.

Skuteczny kurs leczenia w wykrywaniu paciorkowców w ginekologii przeprowadza się za pomocą antybiotyków penicylinowych. Ponadto powinien obejmować leki dla różnych sfer wpływów.

Zapobieganie i leczenie zakażeń gronkowcem

Staphylococcus jest leczony lekami przeciwbakteryjnymi. Jednak mikroorganizmy szybko rozwijają odporność na stosowane antybiotyki.

W związku z tym zaleca się: stosowanie kombinacji środków przeciwbakteryjnych w zakażeniu narządów moczowych gronkowcami. Jeśli obserwuje się powolny i przewlekły proces z powikłaniami, przyciąga się niespecyficzne terapie immunologiczne i hipouczulające oraz fizjoterapię.

Uzupełnia się je odpowiednim leczeniem miejscowym. Ponieważ zmiany gronkowcowe powodują zakażenie wszystkich osób kontaktowych, podobne leczenie przepisuje się wszystkim takim osobom bez wątpienia.

Antybiotyki są zalecane, gdy ujawnia się wrażliwość patogenu.

W trakcie profilaktyki szczególne znaczenie ma przestrzeganie zasad septycznych i antyseptycznych z miejscowym leczeniem i zabiegami ginekologicznymi narządów płciowych.

Ważne jest, aby zwracać uwagę na podstawy higieny osobistej, ponieważ patogeny mogą swobodnie przemieszczać się z jednego obszaru uszkodzenia do drugiego za pomocą rąk zarażonej osoby.

Sukces leczenia infekcji gronkowcowych w ginekologii i zapobieganie rozwojowi powikłań wynika w dużej mierze z terminowości wizyty u lekarza i dokładnego wdrożenia jego zaleceń.

Wskazówki dotyczące tradycyjnej medycyny

Oczywiście żadna popularna metoda nie może powstrzymać reprodukcji paciorkowców, ale napary ziołowe, kompresy ziół leczniczych znacznie ułatwiają stan pacjenta. W przypadku zakażeń paciorkowcowych nosogardzieli, skóry, narządów układu moczowego zawsze występują nieprzyjemne objawy.

Komplikacje i konsekwencje

Aktywne bakterie prowadzą do uwalniania dużych ilości toksycznych substancji do organizmu.

Zagrożenia związane z zakażeniem paciorkowcami i środki zapobiegające chorobom

Może się to wydawać dziwne, ale te same patogenne mikroorganizmy, Streptococcus, powodują ból gardła, szkarlatynę, reumatyzm i odmiedniczkowe zapalenie nerek. Rodzina paciorkowców jest bardzo szeroka i jeśli niektóre z nich są całkowicie bezpieczne dla ludzkiego organizmu, inne mogą być śmiertelne. Jak rozpoznać zakażenie paciorkowcami u dzieci i dorosłych, aby zapobiec powikłaniom.

Dlaczego zakażenie paciorkowcami występuje u dorosłych i dzieci?

W sumie istnieje ponad 20 podtypów bakterii paciorkowcowych, ale najpowszechniejsze z nich to alfa, beta i gamma. Paciorkowce alfa i gamma są całkowicie nieszkodliwe dla ludzkiego organizmu, ponieważ są zawsze obecne w naturalnej mikroflorze jamy ustnej, przewodzie pokarmowym, płucach, nosogardzieli. Beta bakterie są niebezpieczne dla ludzi.

Beta Streptococcus z kolei dzieli się na dwie podgrupy:

• I - wywołują występowanie dusznicy bolesnej, zapalenia gardła, szkarlatyny, zapalenia płuc, zapalenia naczyń, kłębuszkowego zapalenia nerek, zapalenia przyzębia, zapalenia oskrzeli;
• B - bakterie z tego powodu są czynnikami chorobowymi układu moczowo-płciowego podgrupy, żyją w cewce moczowej u mężczyzn lub w pochwie u kobiet (zakażenie paciorkowcami w ginekologii przed urodzeniem często prowadzi do zakażenia dzieci).

Zakażenie paciorkowcami jest bardzo łatwe do złapania:

• w powietrzu - drobnoustroje rozprzestrzeniają się podczas kaszlu, kichania lub mówienia;
• fekalno-doustnie - jeżeli nie przestrzega się higieny osobistej;
• w placówkach medycznych - podczas badania, operacji z niesterylnymi narzędziami lub wizyty u dentysty;
• w sposób domowy - podczas komunikacji z zarażoną osobą lub podczas korzystania z przedmiotów gospodarstwa domowego;
• podczas stosunku seksualnego, jeśli seks nie był chroniony.

Bakterie paciorkowcowe w procesie aktywności życiowej uwalniają toksyny, z których najbardziej niebezpieczna jest egzotoksyna. Może uszkodzić błonę komórkową, co doprowadzi do zniszczenia narządów i układów.

Objawy choroby

Objawy kliniczne zakażenia paciorkowcami są bardzo zróżnicowane, ponieważ zależą od lokalizacji, podtypu bakterii, szczepu zakażenia, stanu ludzkiego układu odpornościowego i jego wieku. Można jednak zidentyfikować szereg objawów wspólnych dla zakażenia paciorkowcami:

• gorączka;
• dreszcze;
• ból gardła;
• pojawienie się płytki nazębnej na migdałkach, często ropnej;
• wzrost wielkości węzłów chłonnych;
• pojawienie się czerwonych pęcherzyków na skórze lub płytkach;
• nudności;
• wymioty;
• biegunka;
• ból brzucha;
• odmowa jedzenia;
• zapalenie zatok;
• utrata zapachu;
• kaszel;
• duszność;
• duszność;
• ból głowy;
• zawroty głowy;
• bezsenność

Jednak mogą występować inne objawy charakterystyczne dla określonych chorób:

1. Patologia układu moczowo-płciowego - pojawienie się wydzieliny z narządów płciowych, świąd, pieczenie, bolesne oddawanie moczu.
2. Zapalenie nerek i kłębuszkowe zapalenie nerek - ból pleców, przebarwienie moczu, brak potrzeby oddawania moczu.
3. Erysipelas - wzrost temperatury ciała do 40 ° C, ból mięśni, pojawienie się czerwonych zmian na skórze z krwotokami.
4. Zapalenie kości i szpiku - rozwój posocznicy, czasem rozwija się z prędkością błyskawicy i kończy się śmiercią pacjenta w ciągu 48–60 godzin, w rzadkich przypadkach trwa przez lata - chroniosepsa.

Dzieci zakażone paciorkowcami mają takie same objawy jak dorośli, jedyną różnicą jest szybkość ich rozwoju, u dzieci choroba postępuje szybciej.

Patologie spowodowane tą infekcją mogą być pierwotne lub wtórne. Pierwotne patologie obejmują zapalenie gardła, zapalenie ucha środkowego, ból gardła, zapalenie krtani. Do wtórnego - zapalenie naczyń, zapalenie kłębuszków nerkowych, reumatyzm.

Czasami występują tak zwane „rzadkie” kliniczne objawy zakażenia w postaci zapalenia jelit, zespołu wstrząsu toksycznego.

U niemowląt zakażenie objawia się w bakteriemii u 30%, zapaleniu płuc - 33%, zapaleniu opon mózgowych. Objawy z reguły pojawiają się w pierwszych dniach po urodzeniu. Niestety, leczenie takich chorób jest trudne, ponad jedna trzecia przypadków kończy się śmiercią, jeśli bakteria jest przyczyną zapalenia opon mózgowych, wówczas 50% odzyskanych dzieci ma zdiagnozowane upośledzenie umysłowe i fizyczne.

Również paciorkowce grupy b mogą powodować infekcje poporodowe i powikłania:

W placówkach medycznych nieprzestrzegających zasad sterylizacji paciorkowców powoduje powikłania pooperacyjne, np. Po cięciu cesarskim.

Leczenie zakażenia paciorkowcowego, czy to gardła, czy zakażenia skóry dziecka, przeprowadza się wyłącznie pod nadzorem lekarza. Co i jak leczyć zakażenia paciorkowcowe jest malowane w każdym przypadku oddzielnie. Ale antybiotyki do każdego schematu leczenia są na pierwszym miejscu.

Diagnoza zakażenia paciorkowcami

Gdy tylko pojawią się pierwsze objawy choroby, koniecznie trzeba udać się do lekarza ogólnego, w razie potrzeby, konsultować się z innymi wąskimi specjalistami - otolaryngologiem, nefrologiem, ginekologiem, reumatologiem, dermatologiem, urologiem.

Aby zidentyfikować czynnik wywołujący infekcję, konieczne jest przeprowadzenie rozmazów ze zmian - jamy ustnej i gardła, pochwy, cewki moczowej, nosa, skrobania ze skóry.

Wymagane są również inne badania kliniczne:

• analiza kliniczna moczu i krwi;
• analiza biochemiczna moczu i krwi;
• USG;
• badanie radiologiczne płuc;
• EKG

U zdrowej osoby paciorkowce są nieobecne we krwi, ale jeśli zostały wykryte, oznacza to obecność ciężkiego procesu zakaźnego, który rozwinął się z powodu głównego ogniska i rozprzestrzenił się w całym ciele. Ten stan jest uważany za bardzo poważny, jego leczenie odbywa się na oddziale intensywnej opieki medycznej i ma wysoki odsetek śmiertelności.

Ponieważ zmiany paciorkowcowe są często podobne do innych chorób, zaleca się rozpoznanie różnicowe, więc objawy podobne pod względem objawów obejmują:

Co powinieneś wiedzieć przed udaniem się do stawów i do gorących krajów: jak zaraża się malarię, jak jest niebezpieczna i jak leczyć chorobę.

Kto może dostać tyfus i jak choroba jest przenoszona, patrz następna strona.

Zapobieganie

Bardzo łatwo jest zarazić się patogenną bakterią, dlatego konieczne jest przeprowadzenie kompetentnej profilaktyki w celu zminimalizowania możliwości infekcji. Główne środki zapobiegawcze w przypadku zakażenia paciorkowcami są następujące:

1. Higiena osobista - mycie rąk, warzyw i owoców.
2. Regularne czyszczenie na mokro w domu, co najmniej 1 raz na 3 dni.
3. Codzienna wentylacja pomieszczenia - 2–3 razy.
4. Nie dopuszczaj do hipotermii.
5. Właściwe odżywianie i ćwiczenia.
6. Terminowe leczenie próchnicy, zapalenia spojówek.
7. Unikając zatłoczonych miejsc w sezonie infekcji dróg oddechowych.
8. Jeśli w domu jest chora osoba, powinien użyć indywidualnych naczyń i produktów higienicznych.
9. Hartowanie
10. Jeśli to konieczne, dodatkowe spożycie witamin,
11. Unikaj wątpliwych salonów kosmetycznych, tatuażu, gabinetów stomatologicznych.
12. Coroczne badania profilaktyczne prowadzone przez lekarzy.

Przestrzeganie przepisów szpitalnych jest bardzo ważne, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji wewnątrz szpitala, zwłaszcza w szpitalach położniczych.

Co to jest paciorkowiec i jak walczyć, powie szczegółowo lekarzowi film: