Zapalenie węzłów chłonnych jest ostrym lub przewlekłym procesem zapalnym w węzłach chłonnych. Zgodnie z jego etiologią może to być: specyficzne (gruźlica, syfilityczne) i niespecyficzne (surowicze, ropne).
Przeprowadzając diagnostykę różnicową zmiany chorobowej, należy pamiętać, że układ limfatyczny odpowiada nie tylko na większość chorób zakaźnych, ale także na choroby krwi, nowotwory, zmiany ogólnoustrojowe tkanki łącznej.
Może wystąpić powiększenie węzłów chłonnych:
- w izolacji, z uszkodzeniem węzłów chłonnych, jak najbliżej bramy zakażenia;
- uogólniony.
Cechy choroby
Szereg chorób z zakażeniem przewodu pokarmowego towarzyszy reakcja krezkowych (brzusznych) węzłów chłonnych.
Wraz z postępem procesu zapalnego zaatakowane węzły mogą ropieć, lutować się z otaczającymi tkankami i twardnieć.
Ropne zapalenie węzłów chłonnych jest zwykle chorobą wtórną. Główny nacisk zostanie położony na: zakażone rany, czyraki, karbunki, zapalenie sutka, ropnie itp.
Ważne jest, aby pamiętać, że zanim węzły chłonne zareagują, pierwotne ognisko może już być ledwie zauważalne (zagojona rana).
Gdy charakterystyczne jest ropienie węzłów chłonnych:
- znaczny wzrost jego wielkości;
- ostry ból;
- fluktuacja i zmiękczenie podczas omacywania.
Obrzęk skóry, pogrubienie tkanek wzdłuż naczyń limfatycznych wskazuje na pojawienie się zapalenia naczyń chłonnych. Obserwuje się objawy ogólnego zatrucia (dreszcze, osłabienie, letarg).
Gdy podżuchwowe zapalenie węzłów chłonnych objawia się dolegliwościami trudności z otwieraniem ust, bólem podczas żucia, obracaniem głowy.
Zapaleniu mezodenii towarzyszy obraz ostrego brzucha (silny ból, nudności, wymioty, gorączka).
Ogólnie, badanie krwi oznaczało leukocytozę neutrofilową, zwiększało ESR.
Podczas wysiewu ropy, uzyskanego przez nakłucie węzła ropiejącego, możliwe jest zasianie patogenu, najczęściej jest to gronkowcowe, pneumoniczne i paciorkowce. Jednak przy wczesnej, masywnej terapii antybiotykowej, wysiew może być sterylny.
Jakie antybiotyki mają empiryczne leczenie zapalenia węzłów chłonnych?
Terapia przeciwbakteryjna zapalenia węzłów chłonnych jest podzielona na:
- ogólna profilaktyka antybiotykowa przed zabiegiem chirurgicznym;
- specyficzne leczenie choroby podstawowej.
Ogólna terapia
Aby zapobiec powikłaniom septycznym i dalszemu nawrotowi procesu zapalnego, przeprowadza się pokrycie antybiotyków ropnym zapaleniem węzłów chłonnych.
Stosowane są leki o najszerszym możliwym spektrum działania przeciwko flory pyogennej.
Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych, stosowane w przypadkach, które nie wymagają interwencji chirurgicznej
Aminoglikozydy
Zastosowanie tych leków ze względu na ich szerokie spektrum działania na florę Gram-ujemną i Gram-dodatnią, mykobakterie, niektóre pierwotniaki i Pseudomonas aeruginosa.
Antybiotyki pierwszego pokolenia (kanamycyny, streptomycyny) i trzeciego (amikacyny) są również skuteczne w specyficznym gruźliczym zapaleniu węzłów chłonnych (podżuchwowym, szyjnym, pachwinowym, pachowym).
Nie stosować przy siewie pneumokoków i zielonych paciorkowców.
Amikacyna jest lekiem rezerwowym w leczeniu zakażenia Pseudomonas.
Funkcje aplikacji
- Wyraźny wzrost aktywności z jednoczesnym spotkaniem z ampicyliną lub benzylopenicyliną.
- Praktycznie nie wchłaniany po podaniu doustnym (nie wchłaniany w przewodzie pokarmowym).
- W porównaniu z lekami beta-laktamowymi i fluorochinolonami, penetrują bariery tkankowe.
- Nie wpływają na mikroorganizmy wewnątrzkomórkowe.
- Nie stosowany u kobiet w ciąży, przenika przez łożysko, gromadzi się w tkankach płodu, ma działanie embriotoksyczne.
Efekty uboczne
Efekt ototoksyczny jest związany ze zdolnością aminogdikosidov do powodowania zmian zwyrodnieniowych w zakończeniach nerwowych ucha wewnętrznego. Upośledzenie słuchu jest nieodwracalne.
Ponieważ antybiotyki z tej serii są wydalane z moczem w postaci niezmienionej, gromadzą się w komórkach nabłonkowych kanalików nerkowych, możliwe jest działanie nefrotoksyczne.
Najbardziej toksyczna gentamycyna, amikacyna, kanamycyna.
Ciekawostką jest fakt, że gentamycyna, działająca teratogennie na płód (wrodzona głuchota), prawie nie powoduje zaburzeń przedsionkowych i słuchowych u noworodków i niemowląt.
Rzadkie działania niepożądane obejmują:
- blokada nerwowo-mięśniowa, aż do wystąpienia porażenia oddechowego;
- zapalenie żył.
Kontrolę czynności nerek przeprowadza się przed rozpoczęciem leczenia aminoglikozydami, a następnie co trzy dni.
Maksymalny czas leczenia wynosi 14 dni. Wyjątkiem jest gruźlica (terapia trwa do dwóch miesięcy).
Interakcja z innymi lekami
Podczas stosowania terapii aminoglikozydami nie mają zastosowania:
- leki ototoksyczne (furosemid, polimyksyna);
- cefalosporyny pierwszej generacji, wankomycyna, acyklowir (zwiększa działanie nefrotoksyczne)
- środki zwiotczające mięśnie (porażenie oddechowe).
Dawkowanie
Leki są stosowane domięśniowo lub dożylnie. U osób starszych dawka dzienna jest zmniejszona, ze względu na wiek, w którym zmniejszamy szybkość filtracji kłębuszkowej.
Noworodki otrzymują dużą dawkę, ze względu na zwiększoną objętość dystrybucji.
Antybiotykoterapia zębopochodnego zapalenia limfatycznego i zapalenia węzłów chłonnych szyi
Fluorochinolony
- pierwsza generacja jest stosowana do bakteryjnych uszkodzeń dróg moczowych (kwas nalidyksowy);
- druga generacja charakteryzuje się wysoką aktywnością wobec drobnoustrojów gram-ujemnych. Nie wpływają one jednak na infekcje beztlenowe i krętki. Jest nieskuteczny w przypadku entero i pneumokoków, chlamydii, mykoplazmy (norfloksacyny, cyprofloksacyny, pefloksacyny, ofloksacyny, lomefloksacyny);
- leki trzeciej generacji mają rozszerzone spektrum działania przeciwko beztlenowcom i paciorkowcom, w tym szczepom opornym na penicylinę (lewofloksacyna, sparfloksacyna);
- Czwarta generacja jest skuteczna przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, infekcjom wewnątrzkomórkowym i beztlenowcom bez tworzenia przetrwalników (Moxifloxacin, Hemifloxacin).
Działania niepożądane aplikacji obejmują: przemijające bóle stawów, częste reakcje alergiczne, zmiany żołądkowo-jelitowe, rozwój zapalenia ścięgna, nadwrażliwość na światło i działanie neurotoksyczne (drgawki).
Kombinacje lecznicze
- Zabrania się stosowania z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi.
- Nie łącz z lekami bakteriostatycznymi (z wyjątkiem kofrofloksacyny i lomefloksacyny).
- Antybiotyki fluorochinolonowe do zapalenia węzłów chłonnych wywołane przez Gram-dodatnią florę w połączeniu z wankomycyną.
- Być może połączenie z: klindamycyną, erytromycyną, penicylinami, aminoglikozydami i cefalosporynami.
Dawkowanie
Linkosamidy
Mają głównie działanie bakteriostatyczne. Stosuje się je do zapalenia węzłów chłonnych związanych z beztlenowymi beztlenowymi i Gram-dodatnią florą.
Tworzą wysokie stężenie w tkance kostnej, co pozwala na ich zastosowanie w przypadku zębopochodnego zapalenia węzłów chłonnych związanego z zapaleniem okostnej i zapaleniem szpiku.
Działania niepożądane obejmują częste występowanie biegunki związanej z antybiotykami.
Dawkowanie
Zapalenie węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjnych łagodne
Makrolidy
Są one zdolne do gromadzenia się nie tylko w tkankach, ale także w komórkach, co pozwala na ich wykorzystanie do infekcji wewnątrzkomórkowej. Mają wyraźne działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne.
Sumamed
Skuteczny przeciwko paciorkowcom (w tym pneumokokom), chlamydiom, mykoplazmie, prątkom gruźlicy, toksoplazmie.
Antybiotykiem z wyboru w zapaleniu węzłów chłonnych jest azytromycyna (Sumamed).
Działania niepożądane obejmują zaburzenia dyspeptyczne i nietolerancję indywidualną. U dzieci w pierwszych tygodniach życia stosowanie erytromycyny może prowadzić do zwężenia odźwiernika w wyniku wyraźnego działania prokinetycznego.
Przy szybkim podaniu dożylnym może rozwinąć się zakrzepowe zapalenie żył.
Dawkowanie
Dorośli wyznaczają 500 mg trzy razy dziennie przez trzy dni, w systemie pięciodniowym: 1 dzień - 500 mg, następnie 250 mg.
Dzieci trzy dni w dawce 10 mg / kg lub dzień 1 w dawce 10 mg / kg, a następnie w dawce 5 mg / kg.
Połączone leki przeciwbakteryjne sulfonamidy z trimetoprimem
Biseptol
Biseptol jest skuteczny w zapaleniu węzłów chłonnych o etiologii paciorkowcowej i gronkowcowej.
Całkowicie wchłaniany przez podawanie doustne, dobrze rozprowadzony w organizmie, przenika przez bariery tkankowe.
Dawkowanie
Dorośli powinni przyjmować 960 mg dwa razy dziennie.
Dzieciom przepisuje się 6-8 mg / kg na dwie dawki.
Niechciane reakcje
- pokrzywka;
- Zespół Stephena-Johnsona (uszkodzenie błon śluzowych i spojówki oka, odrzucenie naskórka);
- Zespół Lyella (toksyczna martwica naskórka), charakteryzujący się odrzuceniem naskórka, gorączki i uszkodzeniem narządów wewnętrznych;
- hiperkaliemia, zaburzenia rytmu serca;
- u pacjentów z kolagenozą może rozwinąć się aseptyczne zapalenie opon mózgowych.
Antybiotyki na zapalenie węzłów chłonnych u kobiet w ciąży
Dozwolone są penicyliny, cefalosporyny i erytromycyna.
Antybiotyki penicylinowe z powiększonymi węzłami chłonnymi u kobiet w ciąży stosuje się w przypadkach łagodnego do umiarkowanie ciężkiego zapalenia.
Najskuteczniejsze stosowanie amoksycyliny (Flemoxin Soljutab) i inhibitora Amoksiklava.
Dodatkowe metody leczenia zapalenia węzłów chłonnych
Leczenie zachowawcze stosuje się w przypadkach, gdy niemożliwe jest:
- zidentyfikować główne ognisko zapalenia węzłów chłonnych;
- różnicować chorobę podstawową.
- Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych łączy się z suchym ciepłem, terapią UHF, blokadą nowokainy (do leczenia ostrych postaci surowiczych i w obecności procesów naciekowych).
- W przypadku zapalenia ropnego wskazane jest leczenie chirurgiczne, z powołaniem terapii antybiotykowej.
- Kompresy według Dubrovina są skuteczne (skóra jest rozmazana 4% żółtą maścią rtęciową, a następnie pokrywana szmatką zwilżoną roztworem nadmanganianu potasu).
- Po kompresie nie można zastosować fizjoterapii (ewentualnie podrażnienia i oparzenia).
- Skuteczny balsam z ciepłym 30% dimexidum.
- Z lekkim ropniem, bez wyraźnych objawów zatrucia, wykonuje się odsysanie ropy, a następnie płukanie roztworami antybiotyków.
- W przypadku zapalenia węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjki macicy konieczna jest konsultacja z dentystą i chirurgiem szczękowo-twarzowym. W przypadku zębopochodnego zapalenia węzłów chłonnych wystarczy usunąć chore zęby, aby zatrzymać proces zapalny.
- W przypadku promienicy stosuje się interwencję chirurgiczną, a następnie skrobanie granulatów, leczenie immunomodulujące i przeciwbakteryjne.
Autor artykułu:
Choroba zakaźna lekarz Chernenko A. L.
Jakie antybiotyki są najczęściej przepisywane w przypadku zapalenia węzłów chłonnych
Zapalenie węzłów chłonnych (zapalenie węzłów chłonnych) jest dość powszechną chorobą w praktyce chirurgicznej. Ma szczególne trudności w zakresie diagnostyki różnicowej, ponieważ istnieje szereg objawów, które maskują ją wśród różnych ostrych patologii (zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie otrzewnej).
Dlatego najważniejsze jest szybkie prawidłowe zdiagnozowanie choroby i przepisanie antybiotyków w celu zapalenia węzłów chłonnych. Najczęściej patologia ta objawia się klinicznie wyraźnym zespołem bólowym. Ponadto ogromna liczba patogenów, zarówno bakteryjnych, jak i wirusowych, może prowadzić do jego rozwoju.
Ponadto zapalenie węzłów chłonnych występuje w wielu patologiach somatycznych (zwłaszcza podczas procesów onkologicznych). Dlatego leki przeciwbakteryjne zajmują jedno z kluczowych miejsc w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych.
Rola antybiotyków w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych
Leki przeciwbakteryjne są silnymi lekami, które mają wielki potencjał terapeutyczny. Ich działanie jest skierowane przeciwko patogenom bakteryjnym, są bezużyteczne w przypadku patologii wirusowych lub procesów onkologicznych. Antybiotyki ze względu na ich mechanizm działania można podzielić na dwie grupy.
Pierwszy - leki o działaniu bakteriobójczym. Te środki przeciwbakteryjne mogą zniszczyć ścianę komórkową drobnoustrojów, co prowadzi do ich lizy i śmierci. Druga grupa leków hamuje syntezę białek, co uniemożliwia dalszą reprodukcję patogennej mikroflory, a także zwiększa jej wrażliwość na mechanizmy ochronne układu odpornościowego.
Ważnym wskaźnikiem wpływającym na stosowanie antybiotyków w zapaleniu węzłów chłonnych jest biodostępność.
Mówi, jaki procent leku, gdy jest stosowany, dostaje się do osocza krwi.
Obraz kliniczny zapalenia węzłów chłonnych
Każda patologia bakteryjna objawia się różnymi objawami klinicznymi. Ostre lub przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych przejawia się przede wszystkim w ich lokalnych zmianach:
- wzrost rozmiaru;
- zaczerwienienie skóry nad węzłami chłonnymi;
- bolesność;
- wzrost temperatury lokalnej w obszarze, w którym rozwinęło się zapalenie węzłów chłonnych.
Objawy kliniczne często zależą od lokalizacji dotkniętego węzłem chłonnym. Jeśli znajduje się w jamie brzusznej, a następnie pojawia się napięcie w mięśniach przedniej ściany brzucha, mogą wystąpić pozytywne objawy otrzewnej. Jeśli zapalenie węzłów chłonnych rozwija się w szyi, często obserwuje się trudności z przełykaniem.
Gdy dotknięte są pachwinowe węzły chłonne, często pojawiają się problemy z oddawaniem moczu i funkcją seksualną. Jeśli pacjent ma zapalenie węzłów chłonnych w jamie klatki piersiowej, może wystąpić ból w okolicy serca, który symuluje różne patologie tego narządu.
Ponadto występują ogólne niespecyficzne objawy. Po pierwsze - wzrost temperatury do wskaźników gorączki (38,0 ° C). Objawy zatrucia ogólnego stopniowo się nasilają - zmęczenie, zawroty głowy, niestrawność (nudności, biegunka).
W takiej sytuacji antybiotyki są przepisywane natychmiast w celu zapalenia węzłów chłonnych.
W przyszłości, przy braku odpowiedniego leczenia, proces zamienia się w ropne zapalenie. Jednocześnie można zaobserwować fluktuacje dotkniętych węzłów chłonnych, gdy nagromadzi się wysięk zapalny.
Laboratoryjne i instrumentalne potwierdzenie bakteryjnego zapalenia węzłów chłonnych
Ponieważ zapalenie węzłów chłonnych jest nie tylko bakteryjne, ale także wirusowe, konieczne jest zweryfikowanie czynnika etiologicznego. W tym celu lekarz musi przeprowadzić serię badań laboratoryjnych. Przede wszystkim przepisuje pełną morfologię krwi. Podczas procesu bakteryjnego, wzrost liczby leukocytów, neutrofili i pojawienie się ich młodych form, obserwuje się wzrost ESR.
Dokładnie zweryfikuj, czy patogen pozwala na badanie bakteriologiczne. Do jego wykonania konieczne jest nakłucie dotkniętego węzłem chłonnym. Kilka dni później lekarz otrzymuje informacje o patogenach chorobotwórczych, a także jego wrażliwości na różne leki przeciwbakteryjne.
Dodatkowo przepisani prowadzą instrumentalne metody diagnostyczne. Pozwalają na wizualizację węzłów chłonnych i odróżnienie zapalenia węzłów chłonnych od innych patologii. Pierwsze zachowanie:
- ultradźwięki (ultradźwięki);
- tomografia komputerowa (CT);
- rezonans magnetyczny (MRI).
Zasady przyjmowania leków przeciwbakteryjnych
Antybiotyki są lekami, przed użyciem których należy skonsultować się z lekarzem. Samoleczenie często prowadzi do rozwoju skutków ubocznych.
Ponadto pacjenci często nie mogą wybrać optymalnego leku dla określonej patologii, więc leczenie w wielu przypadkach nie prowadzi do wyleczenia.
Tylko wykwalifikowany lekarz może dokładnie ocenić ogólny stan pacjenta, przeprowadzić cały niezbędny zakres pomiarów diagnostycznych i zdiagnozować zapalenie węzłów chłonnych.
Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych są przepisywane przez kurs. Czas trwania tej patologii trwa co najmniej 5 dni. Maksymalnie może to być 3-4 tygodnie. Niezależnie anulować antybiotyki nie może, ponieważ może prowadzić do postępu choroby i rozwoju powikłań septycznych.
Jeśli pacjent z jakiegoś powodu nie bierze leku przeciwbakteryjnego, musi jak najszybciej przyjąć nową dawkę leku, a następnie kontynuować leczenie jak zwykle. Możesz pić antybiotyki tylko z wodą. Aby to zrobić, użyj innych napojów - napojów gazowanych, produktów mlecznych, mocnej herbaty lub kawy jest zabronione, ponieważ wpływają one na proces wchłaniania leku w organizmie człowieka, gdy są przyjmowane doustnie.
Często z zapaleniem węzłów chłonnych stosowano stopniową metodę stosowania leku. Bardzo często pacjenci z tą patologią są hospitalizowani w szpitalach chirurgicznych. Dlatego przepisuje się im antybiotykoterapię w postaci pozajelitowej do podawania dożylnego lub domięśniowego. Później, po wypisie, przepisuje się im ten sam lek przeciwbakteryjny, ale w postaci tabletek lub kapsułek.
Wybór antybiotyku na zapalenie węzłów chłonnych
Na wybór leku przeciwbakteryjnego dla określonej patologii ma wpływ kilka czynników. Pierwszą rzeczą do powiedzenia na temat rodzaju flory bakteryjnej, która najczęściej powoduje chorobę. W przypadku węzłów chłonnych jest to paciorkowce i gronkowiec. Dlatego też wybiera się antybiotyki, które wykazują najlepszą skuteczność wobec tej konkretnej mikroflory.
Drugim składnikiem jest ciężkość choroby. Zapalenie węzłów chłonnych zwykle daje żywy obraz kliniczny, ale jego przebieg jest inny dla różnych pacjentów. U osób starszych, małych dzieci, u pacjentów ze zdekompensowaną patologią powikłania septyczne są znacznie częstsze i często są przyczyną śmierci. Dlatego w takich przypadkach należy wybrać silniejsze antybiotyki lub kombinację kilku leków.
Różne grupy antybiotyków mają różne charakterystyki akumulacji w ludzkich narządach.
Zaletą są leki o dobrym stężeniu w układzie limfatycznym pacjenta.
Na początkową selekcję antybiotyków ma również wpływ historia leczenia. Jeśli pacjent przyjmował cefalosporyny w leczeniu zapalenia płuc kilka miesięcy temu, a teraz ma zapalenie węzłów chłonnych, wówczas należy dać pierwszeństwo innej grupie środków przeciwbakteryjnych.
Coraz większym problemem w ostatnich latach jest rosnąca oporność na antybiotyki mikroflory. Zaczęło się ono pojawiać od momentu aktywnego stosowania leków przeciwbakteryjnych, ale najbardziej się rozwinęło na początku nowego tysiąclecia. Leki, które były pierwotnie stosowane w terapii i wykazały doskonałe wyniki, stopniowo traciły swoją skuteczność. Zamiast tego zaczęli stosować inne antybiotyki, ale ich lista jest wciąż dość ograniczona.
W nowoczesnych wytycznych dotyczących leczenia zapalenia węzłów chłonnych znajduje się rozdział dotyczący leków pierwszego i drugiego rzutu. Początkowa terapia obejmuje antybiotyki, które są najbezpieczniejsze i działają w większości przypadków. Kiedy są nieskuteczne lub jeśli pacjent jest uczulony na leki pierwszego rzutu, stosuje się leki „rezerwowe”.
Oddzielne grupy antybiotyków, które są używane do zapalenia węzłów chłonnych
Penicyliny
Penicyliny są historycznie pierwszymi antybiotykami, które były aktywnie stosowane w praktyce klinicznej. Ich niezaprzeczalną zaletą był szeroki zakres działania bakteriobójczego, które miała ta grupa leków.
Jednak ze względu na ich długie aktywne stosowanie wiele patogenów bakteryjnych rozwinęło odporność na penicyliny. Niemniej jednak niektórzy z ich przedstawicieli aktywnie kontynuują stosowanie w praktyce klinicznej w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych. Penicyliny są dostępne w postaci zastrzyków i tabletek. Z tej grupy najczęściej używane są następujące leki:
- Amoksycylina;
- „Augmentin” (połączenie amoksycyliny z kwasem klawulanowym).
Leczenie penicyliną zapalenia węzłów chłonnych trwa co najmniej pięć dni. Wśród ich zalet są niska toksyczność i zdolność do stosowania w czasie ciąży i bezpośrednio po urodzeniu.
Główną wadą jest to, że u wielu pacjentów obserwuje się reakcje alergiczne na leki.
Cefalosporyny
Leki pierwszego rzutu, które są aktywnie przepisywane na bakteryjne zapalenie węzłów chłonnych lub podejrzewa się o to, to cefalosporyny. Należą do grupy leków beta-laktamowych, nazwanych tak ze względu na cząsteczkę strukturalną. Mają wyraźne działanie bakteriobójcze, jak również niską toksyczność, co pozwala na ich przepisywanie pacjentom w każdym wieku.
Większość cefalosporyn istnieje tylko w formie zastrzyków, dlatego są one głównie stosowane w szpitalach.
Obecnie istnieje pięć pokoleń tej grupy antybiotyków. W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych stosuje się głównie trzeci (w pierwszej linii) i czwarty (w drugim). Najczęściej stosowane leki to:
Do głównych wad cefalosporyn należy raczej częste występowanie reakcji nadwrażliwości o różnym nasileniu (od zwykłego zaczerwienienia skóry po wstrząs anafilaktyczny).
Ponadto nie można ich przepisywać w obecności nietolerancji na inny lek beta-laktamowy (penicyliny, karbapenemy lub monobaktoamy).
Czasami występuje przejściowy wzrost ilości kreatyniny i mocznika w osoczu krwi.
Makrolidy
Jeśli pacjent jest nadwrażliwy na beta-laktamy, głównie przypisuje się makrolidy. Są to leki bakteriostatyczne, które są w stanie hamować syntezę białek przez komórki drobnoustrojów. Makrolidy są najmniej toksycznymi lekami z antybiotykami.
Ich istotną zaletą jest także zdolność do gromadzenia się w tkance limfatycznej organizmu, dlatego ich stosowanie jest bardzo skuteczne. Dodatkowo są dobrze tolerowane przez pacjenta. Makrolidy są przepisywane głównie bez poważnych powikłań. Najczęściej przepisywane są:
Wśród działań niepożądanych, które są stosowane w zapaleniu węzłów chłonnych szyi, są rozwój zaburzeń dyspeptycznych (nudności, wymioty i biegunka), przejściowy wzrost liczby enzymów wątrobowych i rozwój zaburzeń rytmu serca u pacjentów z organiczną chorobą serca.
Leczenie węzłów chłonnych na szyi antybiotykami
Zapalenie węzłów chłonnych szyi rozwija się w wyniku aktywacji w organizmie zakaźnego procesu o różnej lokalizacji. Przejawia się to znacznym wzrostem wielkości jednego lub grupy szyjnych węzłów chłonnych. Towarzyszy mu silny ból, zaczerwienienie, gorączka w okolicy zaatakowanej szyi. Najczęściej występuje u małych dzieci, które łatwo go tolerują i szybko goją. Dorośli rzadko chorują, ale bardzo długo i ciężko, dlatego antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych szyi są lekami z wyboru w leczeniu tej choroby.
Zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy: klasyfikacja
Zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy jest chorobą węzłów chłonnych, które znajdują się na szyi. Choroba jest klasyfikowana według kilku kryteriów. Czas trwania i intensywność procesu powodują zapalenie węzłów chłonnych:
- Ostry. Czas trwania około dwóch tygodni.
- Chroniczny. Trwa dłużej niż dwa tygodnie z powolną lub przewlekłą chorobą zakaźną.
- Powtarzające się W przebiegu przewlekłym dochodzi do okresowego zaostrzenia choroby.
Wybór takich formularzy pozwoli ci prawidłowo określić czas trwania i objętość terapii.
Istnieje również klasyfikacja według rodzaju patogenu procesu zapalnego:
- Nieswoiste zapalenie węzłów chłonnych. Patogeny - czynniki bakteryjne lub grzyby.
- Specyficzne. Jest to jeden z objawów gruźlicy lub kiły.
Dzięki tej klasyfikacji możliwe jest wybranie odpowiednich leków, które mogą wpływać na określony patogen.
W zależności od rodzaju procesu zapalnego istnieją:
- Surowe zapalenie węzłów chłonnych. Jest konsekwencją patologii wirusowej.
- Ropny. Występuje z powodu długotrwałej patologii bakteryjnej.
Nasilenie objawów klinicznych zależy od rodzaju procesu zapalnego.
Podobnie jak inne choroby narządów i układów, zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy może mieć takie powikłania:
- Zapalenie periadenitis - rozprzestrzenianie się procesu zakaźnego na tkanki otaczające zapalny węzeł chłonny.
- Powiększony chory węzeł chłonny z kompresją otaczających struktur anatomicznych (naczyń, nerwów). Prowadzi to do trudności w połykaniu, bólów głowy, dyskomfortu.
- Posocznica to zakażenie krwi, powikłanie ropnego zapalenia węzłów chłonnych.
Jeśli wystąpią powikłania, stan ogólny znacznie się pogarsza, pojawiają się nowe objawy choroby.
To ważne! Długotrwała korekta medyczna jest wymagana, aby wyeliminować skomplikowane zapalenie węzłów chłonnych, często przy interwencji chirurgicznej.
Przyczyny zapalenia węzłów chłonnych szyi
Zdjęcie 1. Węzły chłonne szyi (zdjęcie: www.spravr.ru)
Występowanie procesu zapalnego w węzłach chłonnych przyczynia się do przenikania do organizmu patogenów. Częściej jest to:
- Staphylococcus.
- Streptococcus.
- Pseudomonas aeruginosa.
Ponadto węzeł chłonny może ulec zapaleniu pod wpływem toksycznych wirusów i zakażeń grzybiczych.
Ponadto istnieją choroby, w których stan zapalny węzłów chłonnych szyi. Obejmują one:
- Ostre i przewlekłe choroby górnych dróg oddechowych (grypa, zapalenie gardła, zapalenie migdałków).
- Reakcje alergiczne.
- Choroby tarczycy (niedoczynność tarczycy, obrzęk śluzowy).
- Choroby onkologiczne.
- Niedobór odporności.
Kiedy patogenne bakterie dostają się do organizmu, są blokowane przez układ limfatyczny i gromadzą się w węzłach chłonnych. Z tego powodu powstaje zapalenie węzłów chłonnych.
Objawy kliniczne choroby
Głównym objawem zapalenia węzłów chłonnych w szyi jest ich wzrost wielkości. Dotyk zaognionych miejsc jest gorący, bolesny. Również tej chorobie towarzyszą następujące objawy:
- Pulsujące bóle głowy.
- Zmniejszony apetyt.
- Słabość i zmniejszona pojemność robocza.
- Dyskomfort podczas połykania.
Jeśli choroba trwa dłużej niż dwa tygodnie, mogą pojawić się cięższe objawy:
- Ciężki ból szyi osoby dorosłej w obszarze dotkniętego chorobą węzła.
- Zwiększony obrzęk wokół stanu zapalnego.
- Zwiększona temperatura ciała powyżej 38 ° C
- Znaczne pogorszenie ogólnego stanu.
U dzieci zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy ma inny obraz kliniczny. Główne objawy choroby to:
- Zwiększona temperatura ciała.
- Odmowa jedzenia.
- Zmiana pozycji głowy spowodowana bólem i wzrostem zapalnych węzłów chłonnych.
Chociaż zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy łatwo występuje u dzieci, jego terminowa diagnoza zmniejsza możliwość wystąpienia powikłań.
Antybiotyki są ważnym składnikiem złożonej terapii.
Aby pozbyć się choroby, jego leczenie musi być wszechstronne. Wszystkie metody terapii muszą być przepisane przez lekarza. Główne zalecenia dotyczące leczenia to:
- Odpoczynek w łóżku
- Odpoczynek dla zapalnego węzła chłonnego (unikaj przeciągów, wahań temperatury).
- Pij dużo ciepłego płynu.
- Dieta (zmniejszona konsumpcja pokarmów bogatych w węglowodany).
W zależności od przyczyny choroby i jej nasilenia lekarz przepisuje leki przeciwzapalne. Przypisuj aplikacje z zapalenia takimi maściami i roztworami:
Antybiotyki na zapalenie węzłów chłonnych: przegląd najlepszych leków
Zapalenie węzłów chłonnych (zapalenie węzłów chłonnych) jest ostrym lub przewlekłym zapaleniem węzłów chłonnych, które może być spowodowane zarówno rakiem, jak i chorobami zakaźnymi. Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych są stosowane w leczeniu infekcji bakteryjnej. Histologiczne, fizyczne i laboratoryjne badania krwi są wykorzystywane do identyfikacji przyczyny źródłowej. Rokowanie zależy od zdrowia pacjenta, powiązanych chorób i charakteru zapalenia węzłów chłonnych. Antybiotyki w stanach zapalnych węzłów chłonnych nie zawsze są wymagane.
Kiedy wymagane jest leczenie antybiotykami?
Pierwszym krokiem jest skontaktowanie się z terapeutą.
Antybiotyki dla wyraźnego zapalenia węzłów chłonnych są przepisywane przez lympologa, immunologa, onkologa lub endokrynologa. Początkowo zawsze musisz skontaktować się z lekarzem rodzinnym, który zapisze kierunek u specjalisty.
Antybiotyki do ciężkiego zapalenia węzłów chłonnych szyi stosuje się, gdy węzły chłonne są większe niż 2-3 cm, pogrubione tylko z jednej strony i charakteryzują się nadmiernym bólem i zaczerwienieniem. Antybiotyki powinny koncentrować się na powszechnych infekcyjnych przyczynach limfadenopatii: Staphylococcus aureus i Streptococcus.
Ze względu na częstsze występowanie gronkowca złocistego opornego na metycylinę, z powiększonymi węzłami chłonnymi, zaleca się stosowanie antybiotykoterapii klindamycyną.
Jakie antybiotyki leczą zapalenie węzłów chłonnych?
Antybiotyki to syntetyzowane związki chemiczne lub produkty metaboliczne pleśni, paciorkowców lub bakterii, które są stosowane w leczeniu chorób bakteryjnych. Antybiotyki wspomagają układ odpornościowy przed bakteriami chorobotwórczymi. Istnieją różne substancje, z których najważniejsze to:
- Penicyliny o szerokim spektrum działania.
- Penicyliny o wąskim spektrum działania.
- Fluorochinolony.
- Linozamidy.
- Makrolidy.
- Aminoglikozydy.
Wpływ antybiotyków jest różny. Celem leków może być hamowanie syntezy ściany komórkowej (penicyliny, cefalosporyny), zmiany w przepuszczalności błony komórkowej, hamowanie syntezy DNA i bakterii RNA (aminoglikozydy, tetracykliny lub makrolidy, antymetabolity).
Podczas stosowania antybiotyków należy najpierw określić rodzaj zakażenia bakteryjnego. Wiele chorób jest spowodowanych głównie przez pojedynczy patogen. Czasami konieczne jest przeprowadzenie analizy bakteriologicznej i wyeliminowanie oporności na antybiotyki. Tylko wtedy możesz wybrać docelowy lek.
Przykładem niewłaściwego stosowania antybiotyków jest zbyt szybki lek na receptę na gorączkę. Gorączka jest naturalną reakcją organizmu na chorobę, która może mieć wiele różnych przyczyn. Jeśli jest to spowodowane infekcją bakteryjną, wymagana jest terapia antybiotykowa. Antybiotyki są często przepisywane w celu leczenia powiększonych węzłów chłonnych szyi z powodu przeziębienia lub zapalenia oskrzeli, które są zwykle powodowane przez wirusy. Antybiotyki nie są skuteczne przeciwko wirusom.
Takie leki do przewlekłego powiększania węzłów chłonnych szyi mogą być również stosowane do celów profilaktycznych. Bez zalecenia lekarza surowo zabrania się przyjmowania antybiotyków. Z reguły leki są przepisywane przed operacją przewodu pokarmowego lub przed implantacją protez.
Wybór leku zależy od czynnika wywołującego stan zapalny.
Penicyliny
Penicylina i jej pochodne mają działanie bakteriobójcze. Penicyliny zapobiegają syntezie ścian komórek prokariotycznych poprzez blokowanie określonego enzymu. Ponieważ ludzie i zwierzęta nie mają ściany komórkowej, penicylina działa tylko na ściany komórkowe bakterii. Fenoksymetylopenicylina i penicylina G są przykładami leków o wąskim spektrum działania. Amoksycylina jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania.
Penicyliny są przepisywane na zapalenie węzłów chłonnych spowodowane infekcjami dróg oddechowych (zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc). Najczęściej preparaty penicyliny są przepisywane kobietom w ciąży i małym dzieciom. Skutecznie eliminują zakaźny patogen, a tym samym zapalenie węzłów chłonnych. Penicyliny często powodują reakcje alergiczne, zmiany smaku, wymioty, nudności, biegunkę, pobudzenie, lęk, leukopenię i tachykardię.
Najczęstsi przedstawiciele antybiotyków penicylinowych:
- Amoksycylina.
- Ampicylina.
- Fenoksymetylopenicylina.
Amoksycylina jest przepisywana w dawce 250-500 mg raz dla osób powyżej 10 lat i o masie powyżej 40 kg. Lek należy przyjmować dwa razy dziennie co 8-10 godzin. W ciężkich przypadkach zaleca się zwiększenie dawki. Średni koszt amoksycyliny wynosi 80 rubli rosyjskich. Ampicylina jest przepisywana w dziennej dawce 1-3 g. Dawkowanie można zwiększyć po konsultacji z lekarzem. Zaleca się przyjmowanie leku trzy razy dziennie w regularnych odstępach czasu. Średni koszt leku wynosi 50 rubli rosyjskich.
Aminoglikozydy
Aminoglycositis jest toksyczny dla nerek
Aminoglikozydy wiążą się z podjednostką 30s rybosomów bakteryjnych i naruszają biosyntezę białek. W rezultacie nie tylko odpowiednie aminokwasy są wprowadzane do białka, ale także niewłaściwe. Prowadzi to do tworzenia białek o wadliwej sekwencji aminokwasowej. Uszkodzone białka nie mogą być stosowane przez bakterie, więc umiera. Antybiotyki aminoglikozydowe mają działanie bakteriobójcze.
Ważni przedstawiciele grupy aminoglikozydów:
- Streptomycyna.
- Tobramycyna.
- Neomycyna.
- Netilmicyna.
- Gentamycyna.
- Amikacyna.
- Kanamycyna.
- Spektynomycyna.
- Hygromycyna.
- Apramycyna
Aminoglikozydy mają wąski indeks terapeutyczny. Działania niepożądane obejmują nefrotoksyczność i ototoksyczność, dlatego zaleca się przyjmowanie leków w ograniczonej dawce.
Streptomycyna jest przepisywana na zapalenie węzłów chłonnych w pojedynczej dawce 0,5-1 g. Dzienna dawka nie powinna przekraczać 1-2 g. Średni koszt streptomycyny wynosi 500 rubli rosyjskich. Dzienna dawka Neomycyny wynosi 0,4 g. Zaleca się przyjmowanie leku 2 razy dziennie. Średni koszt Neomycyny wynosi 300 rubli rosyjskich.
Fluorochinolony
Fluorochinolony hamują gyrazę DNA i topoizomerazę-4. Energia mechaniczna zmagazynowana w chromosomie bakterii zmniejsza się, długość chromosomu wzrasta. W rezultacie DNA bakterii nie można już prawidłowo odtworzyć. Wzrost bakterii zatrzymuje się (działanie bakteriostatyczne), a następnie komórki umierają (działanie bakteriobójcze). Jednak hamowanie replikacji DNA nie może odpowiednio wyjaśnić bakteriobójczego działania fluorochinolonów. Nowsi przedstawiciele są również skuteczni przeciwko bakteryjnym enzymom topoizomerazy.
Fluorochinolony obejmują:
- Enoxacin.
- Norfloksacyna.
- Cyprofloksacyna.
- Ofloksacyna.
- Lewofloksacyna.
- Moksyfloksacyna.
- Nadifloksacyna.
- Lomefloksacyna.
Podczas leczenia fluorochinolonem u 4-10% pacjentów występują działania niepożądane. Według ostatnich badań częstość występowania działań niepożądanych wynosi 25-30%. Zwiększenie częstości występowania działań niepożądanych wynika z zaostrzenia kryteriów badań klinicznych do oceny potencjału nowych fluorochinolonów. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są zaburzenia przewodu pokarmowego - nudności i biegunka. Zaburzenia psychiczne są mniej powszechne.
Zalecana dzienna dawka Enoxacin wynosi 400 mg. Lek można przyjmować 2 razy dziennie po 200 mg. Średni koszt to 300 rubli rosyjskich. Średnia dzienna dawka norfloksacyny wynosi 800 mg. Lek można również podzielić na dwie pojedyncze dawki. Średnia cena rynkowa wynosi 250 rubli rosyjskich.
Linkosamidy
Wśród zalet leku - przystępny koszt.
Linozamidy obejmują linkomycynę i klindamycynę. Linkomycyny nie można stosować w leczeniu zakażeń górnych lub dolnych dróg oddechowych. Dlatego w takich przypadkach stosuje się tylko klindamycynę. Ma przede wszystkim bakteriostatyczny, zależny od czasu wpływ na gronkowce, paciorkowce, maczugowce i mykoplazmy. Konieczne jest uwzględnienie możliwości odporności krzyżowej z makrolidami.
Linozamidy wiążą się z podjednostką 50S rybosomów bakteryjnych i prowadzą do dysocjacji transferazy peptydylowej z rybosomami. Preparaty hamują biosyntezę białek u bakterii. Dlatego linkozamidy mają działanie bakteriostatyczne. Klindamycyna wykazuje także pewną aktywność przeciwko pierwotniakom, dlatego jest stosowana w leczeniu toksoplazmozy i malarii. Linozamidy to klasa antybiotyków, które najczęściej powodują rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.
Linkomycyna jest stosowana w dziennej dawce 0,5 mg i klindamycyny - 0,6 mg. Zaleca się przyjmowanie leków 4 razy dziennie. Średni koszt linkomycyny wynosi 93 ruble rosyjskie, a klindamycyna 400 rubli.
Makrolidy
Makrolidy są antybiotykami, które hamują syntezę białek u bakterii. Najstarszymi przedstawicielami są erytromycyna, bardziej nowoczesne substancje lecznicze - klarytromycyna, azytromycyna lub roksytromycyna. Tylozyna jest obecnie zatwierdzona wyłącznie do użytku weterynaryjnego.
Makrolidy są stosowane przeciwko prawie wszystkim zakażeniom bakteryjnym w drogach oddechowych. Są również lekiem z wyboru przeciwko dwóm chorobom przenoszonym drogą płciową, które często występują razem: rzeżączce i chlamydii. Ponadto są stosowane przeciwko infekcjom skóry wywołanym przez gronkowce.
Oprócz β-laktamów makrolidy klasyfikuje się jako dobrze tolerowane antybiotyki. Mogą powodować łagodne zaburzenia żołądkowo-jelitowe lub odwracalne upośledzenie słuchu. Erytromycyna może być również stosowana podczas ciąży.
Leki są przyjmowane doustnie w postaci tabletek. Nowe leki są lepiej wchłaniane niż erytromycyna, pozostają dłużej w organizmie i są bardziej skuteczne. Makrolidy są częściowo wydalane przez wątrobę, a czasami przez nerki. Makrolidy nie są jednak odpowiednie do leczenia zakażeń dróg moczowych. Mogą również zapobiegać usuwaniu innych leków, które są kwasami i są wydalane z organizmu przez nerki (kwas acetylosalicylowy, kwas moczowy, diuretyki tiazydowe, penicyliny, sulfonamidy).
Makrolidy nie należą do najskuteczniejszych antybiotyków i dlatego nie nadają się do leczenia złożonych zakażeń (na przykład na oddziale intensywnej terapii). Ponieważ hamują tylko jeden specyficzny enzym, bakterie szybko rozwijają odporność na makrolidy.
Zalecana dawka klarytromycyny dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat wynosi 250 mg 2 razy dziennie. Pomiędzy odbiorem zaleca się obserwację odstępu 12-godzinnego. Klarytromycyna kosztuje około 250 rubli w aptece. Azytromycyna jest przyjmowana w dawce dobowej 500 mg. Lek można przyjmować raz na dobę. Średni koszt to 250 rubli.
Jakie antybiotyki są możliwe w czasie ciąży?
Penicyliny są najlepsze dla kobiet w ciąży.
Penicyliny są antybiotykami najczęściej stosowanymi w okresie ciąży i laktacji. Kobieta w ciąży może przyjmować penicyliny nawet w pierwszym trymestrze ciąży, jeśli jest ku temu powód medyczny.
Cefalosporyny, amoksycylina i ampicylina (antybiotyki beta-laktamowe) są często stosowane w zakażeniach układu oddechowego, moczowego, usznego i nosogardzieli. Erytromycyna jest również jednym z antybiotyków dozwolonych w czasie ciąży.
Jakie antybiotyki przepisuje się dzieciom?
Infekcje dróg oddechowych należą do najczęstszych przyczyn zapalenia węzłów chłonnych i leczenia pediatry. Większość zakażeń, którym towarzyszy zapalenie węzłów chłonnych, jest spowodowana wirusami oddechowymi. Antybiotyki są zbyt często niepotrzebnie przepisywane dzieciom z infekcjami dróg oddechowych.
Z powodu niewłaściwego stosowania leków u dzieci mogą wystąpić bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka. W bardzo rzadkich przypadkach występują ciężkie powikłania, takie jak zapalenie jelit, ostra niewydolność wątroby lub ciężkie reakcje skórne prowadzące do rumienia wielopostaciowego.
Antybiotyki są absolutnie niezbędne w następujących przypadkach:
- Bakteryjne zapalenie płuc.
- Zapalenie opon mózgowych
- Zakażenie dróg moczowych.
- Ropne zapalenie migdałków.
W przypadku zakażeń układu oddechowego zaleca się leczenie oczekujące. W przypadku przeziębienia rodzice powinni najpierw monitorować swoje dziecko przez 48 godzin i nie stosować antybiotyków, ponieważ 80 do 90% wszystkich zakażeń przechodzi samoistnie. Jeśli dziecko ma gorączkę, należy skonsultować się z lekarzem.
W ostrych infekcjach ucha środkowego leczenie zależy od wieku pacjenta. Jeśli młody pacjent nie ma jeszcze 6 miesięcy, powinien natychmiast otrzymać antybiotyk, ponieważ ryzyko poważnych zakażeń i późniejszych nawrotów w tym wieku jest wyższe. U dzieci w wieku od sześciu miesięcy do dwóch lat leczenie nie zawsze jest konieczne. Dziecko starsze niż 2 lata również nie wymaga leczenia we wszystkich przypadkach.
Amoksycylina
Amoksycylina jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania należącym do klasy penicylin. Jest najczęstszym i jest stosowany w leczeniu zakażeń dróg oddechowych u dzieci - zapalenia migdałków, ucha, nosa i gardła, boreliozy, zapalenia kości i zatrucia krwi. Jest on również wyznaczany jako środek zapobiegawczy przed operacją.
Amoksycylina jest bardzo dobrze tolerowanym antybiotykiem. Jest dostępny w różnych dawkach - 250, 500, 750 lub 1000 miligramów. Lekarz wskazuje dawkę w zależności od choroby, wieku i masy ciała dziecka. Lek zaleca się przyjmować z posiłkami. Dzieciom zaleca się przestrzeganie higieny jamy ustnej, w przeciwnym razie lek może spowodować zażółcenie zębów.
Cefuroksym
Cefuroksym jest alternatywą dla amoksycyliny i dlatego jest uważany za leczenie drugiego rzutu. Cefuroksym jest skuteczny przeciwko paciorkowcom, pneumokokom, gronkowcom, które często są główną przyczyną zapalenia jamy ustnej i gardła. Lek jest również stosowany w zakażeniach układu oddechowego, takich jak przewlekłe zapalenie oskrzeli lub zapalenie płuc, infekcje ucha, gardła i nosa. Jest również stosowany w zakażeniach nerek i dróg moczowych.
Cefuroksym jest lepiej tolerowany niż amoksycylina. 10 na 1000 dzieci może odczuwać zawroty głowy, obrzęk stawowy, zapalenie żył, zapalenie płuc lub ból głowy. Reakcje skórne, zapalenie wątroby lub żółtaczka są rzadkie. 10 na 10 000 dzieci ma halucynacje, nerwowość i niepokój.
Przeciwwskazania do stosowania antybiotyków
Ważne jest, aby zrozumieć, że antybiotyki są nieskuteczne wobec wirusów. Choroby spowodowane przez wirusy lub przyczyny inne niż bakteryjne, dla których zabrania się przyjmowania antybiotyków:
- Przeziębienia (katar, kaszel, ból gardła, gorączka).
- Infekcja grypą.
- Wiele postaci zapalenia jelit (biegunka).
- Odra
myLor
Leczenie przeziębienia i grypy
- Dom
- Wszystko
- Jakie antybiotyki muszą pić z zapaleniem węzłów chłonnych?
Jakie antybiotyki należy przyjmować w przypadku zapalenia węzłów chłonnych?
Ale lista substancji leczniczych pochodzenia naturalnego lub półsyntetycznego, hamujących wzrost żywych komórek (najczęściej prokariotycznych lub pierwotniaków) jest dość obszerna. Jakie antybiotyki należy przyjmować w przypadku zapalenia węzłów chłonnych? Tylko specjalista jest w stanie odpowiedzieć na to pytanie i tylko po systematycznym badaniu ciała pacjenta.
Zanim przypiszesz konkretny lek, lekarz przepisze badania, które dadzą mu możliwość określenia patogenu procesu zapalnego. W zależności od źródła patologii i fazy rozwoju choroby, jak również jej formy (specyficznej i niespecyficznej), lekarz określa receptę najskuteczniejszego leku, na który drobnoustrój, czynnik sprawczy, jest najbardziej podatny.
W przypadku diagnozowania specyficznej patologii źródłem choroby są zwykle mikroorganizmy takie jak gruźlica, kiła, promienica, rzeżączka, wąglik, dżuma, tularemia. Zapalenie węzłów chłonnych o niespecyficznym charakterze obejmuje takie źródła, jak gronkowce, bakterie Gram-ujemne, paciorkowce.
W związku z powyższym nie jest konieczne angażowanie się w autodiagnostykę i przepisywanie leku. Powinno to zrobić wykwalifikowany specjalista, tylko wtedy możemy mówić o naprawdę skutecznym leczeniu i korzystnej prognozie na przyszłość.
Leczenie zapalenia węzłów chłonnych przeprowadza się głównie w warunkach stacjonarnych pod stałym nadzorem lekarza, który w przypadku powstawania cellulitu - ropnego zapalenia tkanki tłuszczowej - może zalecić operację otwarcia ropnia i ustalenia drenażu.
Jednak w celu określenia czynnika chorobotwórczego konieczne jest przeprowadzenie niezbędnych badań, które trwają dość długo (wysiew bakteriologiczny trwa co najmniej tydzień). Czekaj na wyniki tak długo, że jest to niemożliwe, proces zapalny postępuje dalej. Dlatego lekarz prowadzący przepisuje silne antybiotyki w celu zapalenia węzłów chłonnych o szerokim spektrum.
Zazwyczaj są to leki z grupy tetracyklin. Należy tutaj rozumieć, że terapia nie ma na celu zatrzymania zapalenia węzłów chłonnych jako takiego, ale zwalczanie jego patogenu.
Przede wszystkim lekarz przepisuje już sprawdzone leki, takie jak opikilina, ceftriakson, lipilina, flemoksyna, eurocylina, baktipen, ceftazydym, amoksycylina, oracylina, ampicylina, izicylina, amoksyclav, kampicylina i wiele innych.
Ale nie miejcie nadziei, że po zażyciu kilku tabletek proces zapalny ustanie i problem zostanie rozwiązany. Przy odpowiednim podejściu do terapii czas trwania leczenia wynosi zazwyczaj około dwóch tygodni. Po tym okresie, głównie stan pacjenta gwałtownie się stabilizuje, węzeł chłonny powraca do normy, a stan normalny powraca do osoby.
Całe ludzkie ciało przenika układ limfatyczny, który jest barierą i filtrem, który pozwala oczyścić organizm z przenikającej do niego flory patogennej. Jeśli nastąpiła inwazja i do organizmu dostała się bakteria lub wirus, są one głównie hamowane i gromadzą się w węzłach chłonnych, gdzie są eliminowane przez białe krwinki.
Ale jeśli infekcja była bardziej trwała, białe komórki muszą zostać aktywowane. Proces ten prowadzi do rozwoju stanu zapalnego wpływającego na układ limfatyczny. Cóż, ponieważ węzeł chłonny ma funkcję blokującą, to on bierze główny ciężar. To właśnie ten obraz kliniczny prowadzi do zapalenia węzła chłonnego. Czasami może to bardziej wpłynąć na obszar szyi lub pachwiny, ale często proces zapalny wpływa na węzeł chłonny pod pachą.
Jeśli obrzęk pod pachą, a następnie obrzęk, konieczne jest, bez opóźnienia, skonsultować się ze specjalistą, który zaleci niezbędne badanie i zdecyduje o diagnozie. Jeśli zaczniesz ten proces, pod ręką pacjent zacznie odczuwać ból w spoczynku i podczas poruszania się z kończyną górną. Zwiększa się, jeśli pacjent dotknie obszaru objętego stanem zapalnym. Dotyk tej formacji ma zaokrągloną formę mobilną.
Jeśli węzeł chłonny jest zapalony pod pachą, oznacza to, że pobliskie narządy powinny zostać zbadane pod kątem zakażenia. Konieczne jest poważne potraktowanie „sygnału” organizmu - może to oznaczać raczej głęboką porażkę organizmu. Po ustaleniu diagnozy lekarz opisuje kompleksowe leczenie ustalonej patologii.
Ale obejście antybiotyków w celu zapalenia węzłów chłonnych pod pachami nie zadziała. Wchodzą w prawie każdy protokół leczenia. Lista leków z tej grupy farmakologicznej jest dość obszerna, ale antybiotyki są przepisywane nie z kierunkowym działaniem, ale z silnymi zmianami o szerokim spektrum. Ponieważ proces zapalny musi zostać zatrzymany, i nie zawsze jest czas na czekanie na ustanowienie patogenu. Jeśli w trakcie leczenia określono chorobotwórczą florę, lekarz prowadzący może skorygować leczenie, zastępując stary antybiotyk skuteczniejszym, ukierunkowanym działaniem. Ten lek będzie działał w kierunku zidentyfikowanego patogenu, który ma największą wrażliwość na niego.
Antybiotyki z tej grupy przyjmuje się doustnie, domięśniowo lub dożylnie, w zależności od formy uwalniania. Dawkowanie i podawanie są wskazywane tylko przez lekarza prowadzącego po wstępnej analizie historii i obrazu klinicznego choroby. Wraz z wprowadzeniem antybiotyków poprzez wstrzyknięcie należy stosować tylko świeżo rozcieńczony lek. Roztwór przygotowuje się na bazie czystej wody do procedur medycznych lub specjalnie wyprodukowanych środków farmakologicznych. Jeśli do iniekcji stosuje się wodę, stosunek zwykle przyjmuje się na następujących rysunkach: 2 ml cieczy stosuje się do rozcieńczenia 500 mg proszku leku, a 3,5 ml stosuje się do 1000 mg. Do karmienia domięśniowego igła jest wkładana dość głęboko. Lekarze zalecają, aby podczas wstrzyknięcia do mięśnia nie więcej niż jeden gram leku był atakowany przez każdy pośladek. W oparciu o bolesność wprowadzenia wielu antybiotyków, 1% roztwór lidokainy jest często stosowany do wstrzykiwań.
Gdy lek wchodzi do ciała pacjenta przez żyłę, stosunek leku i roztworu jest nieco inny: dla 500 mg antybiotyku, użyj odpowiednio 5 ml sterylnej wody do wstrzykiwań na 1000 mg - 10 ml. Lek jest wstrzykiwany do żyły bardzo powoli, przez okres dwóch do czterech minut.
W przypadku infuzji dożylnej przygotowanie leku odbywa się według innego schematu. 2000 mg antybiotyku rozcieńczonego 40 ml rozpuszczalnika, który nie zawiera jonów wapnia (Ca +). Używaj głównie roztworu 5% lub 10% glukozy, 0,9% roztworu chlorku sodu lub 5% roztworu levalezy.
Korzystnie, gdy przepisuje się dawkę w ilości 50 mg leku na kilogram masy ciała pacjenta, drogę podawania wybiera się tak, aby kapała do żyły. Sama procedura trwa około pół godziny.
Jeśli konieczne jest przepisanie leku noworodkowi, którego wiek przypada w okresie do dwóch tygodni (lub w przypadku wcześniaków), obliczanie dziennej ilości antybiotyku niezbędnej do skutecznej terapii odbywa się według wzoru od 20 do 50 mg na kilogram masy ciała małego pacjenta. Stosowanie tego leku raz dziennie, dawka 50 mg na kilogram masy ciała dziecka jest zabronione przekroczyć.
Jeśli badania zostaną zakończone i ustalony zostanie czynnik sprawczy choroby, w zależności od poziomu wrażliwości na ten lek, dawka jest dostosowywana.
Czas trwania leczenia zależy w dużej mierze od rodzaju zakażenia, patogenu, ciężkości patologii i stanu pacjenta. Po ustąpieniu objawów patologicznych nie należy przerywać przyjmowania antybiotyków. Aby zapobiec nawrotowi choroby, należy je przyjmować przez następne trzy dni.
W każdym przypadku dawka leku jest dostosowywana, jeśli pacjent ma w przeszłości problemy z nerkami i / lub wątrobą.
Zapalenie węzłów chłonnych - tak zwany proces zapalny węzłów chłonnych. Ale czym są węzły chłonne i dlaczego organizm ich potrzebuje?
Gruczoły limfatyczne znajdują się w dużej liczbie w ciele. Są częścią ludzkiego układu odpornościowego, a ich działanie ma na celu wyeliminowanie patogennych infekcji.
Jest to rodzaj „barier barierowych”, które zapobiegają przedostawaniu się patogenów i bakterii do krwiobiegu. Płyn limfatyczny, przechodzący przez wszystkie węzły chłonne, jest całkowicie oczyszczony ze złośliwych wirusów i w czystej postaci wchodzi do krwiobiegu.
Zakłócenie węzłów i, w rezultacie, ich zapalenie pojawia się w czasie, gdy w płynie limfatycznym występuje zbyt wiele zakaźnych bakterii.
Limfocyty, które są zawarte w węzłach chłonnych i faktycznie zatrzymują i niszczą bakterie, zaczynają „pracować” w trybie wzmocnionym, ich liczba wzrasta, a węzeł chłonny staje się zapalny i zmienia się znacznie pod względem wielkości.
Płaskie stopy u dzieci: leczenie opisano w publikacji na naszej stronie internetowej.
O zwiększonej bilirubinie u noworodków można znaleźć w tym artykule.
Jest instrukcja dotycząca używania leku Berlition.
Zapalenie węzłów chłonnych jest chorobą dochodzeniową, która jest reakcją organizmu na infekcję, która go przeniknęła. Węzeł chłonny staje się ostry w obszarze ciała, do którego przeniknęła infekcja. Na przykład zapalenie zwoju szyjnego wskazuje na obecność wirusowej choroby gardła - grypy.
Zapalenie węzłów chłonnych jest dwojakiego rodzaju: specyficzne i niespecyficzne. Choroby o ciężkim charakterze, takie jak gruźlica, kiła, onkologia krwi (białaczka), mononukleoza itp., Poprzedzają specyficzne zapalenie.
Nieswoiste zapalenie węzłów chłonnych pojawia się w przypadku przenikania do organizmu bakterii chorobotwórczych, które wywołują takie choroby, jak przeziębienie, ból gardła, toksoplazmoza, zapalenie przyzębia itp. Ponadto, niespecyficzne zapalenie występuje z powodu wprowadzenia infekcji ran, wrzodów, ropnych formacji.
W początkowym stadium zapalenia węzła chłonnego zaleca się przyjmowanie antybiotyków, które wyznaczą lekarza. Chociaż są przeciwnicy takiego sposobu leczenia, ale nadal jest on bardzo skuteczny. Co więcej, nie ma na celu usunięcia samego zapalenia, lecz usunięcie infekcji z organizmu.
W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych przepisać kurs antybiotyków, a oprócz nich zalecono stosowanie witaminy C, która będzie wspierać układ odpornościowy w procesie zwalczania wirusów.
Szeroki zakres antybiotyków, które są stosowane w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych, jest środkiem grupy penicyliny. Często występują przypadki iniekcji penicyliny u pacjenta.
Z reguły przepisuje się siedmiodniowy kurs antybiotyku augmentacyjnego. W przypadku niezmienności sytuacji kurs wydłuża się do 10 dni.
W przypadku leczenia przepisanego jako kurs innych, nie mniej skutecznych antybiotyków:
Węzły chłonne, zapalone na szyi (pod szczęką, za uchem), którym towarzyszą bolesne odczucia i oczywiste palpacje. Jest to dowód na to, że w tej dziedzinie pojawił się nieprzyjemny problem w postaci infekcji.
Ponieważ choroba jest wywoływana przez infekcję, w tym przypadku nie należy unikać przyjmowania antybiotyków.
Który lek zostanie przepisany pacjentowi, zależy od tego, jaką formę nabrała choroba i na jakim etapie ona postępuje.
Leczenie obejmuje przyjmowanie szerokiego spektrum antybiotyków:
- Ceftriakson;
- Oracilin;
- Flemoxin;
- Amoksilav;
- Ampicylina;
- Opitsilin;
- Amoksycylina.
Odbiór ich trwa około 2 tygodni, po czym normalizuje się stan węzłów chłonnych.
Zapalenie węzłów chłonnych, objawiające się pod szczęką, wskazuje, że w danej chwili dana osoba ma jakąkolwiek chorobę: ostrą próchnicę, zapalenie jamy ustnej, chorobę przyzębia, zapalenie dziąseł, zapalenie pod koroną, dusznicę bolesną, postać ropną, zapalenie zatok itp.
Leczenie zapalenia węzłów chłonnych podżuchwowych nie odbywa się bez przebiegu antybiotyków.
Następujące antybiotyki są przepisane do jego eliminacji:
- Ampicylina;
- Ceftriakson;
- Flemoxin;
- Amoxiclav;
- Amoksycylina;
- Klindamycyna;
- Cefuroksym.
Leczeniu może towarzyszyć wykorzystanie dodatkowych środków. Zintegrowane podejście znacznie przyspieszy odbudowę.
Jeśli węzeł chłonny jest zaogniony za uchem, oznacza to, że infekcja weszła do zatoki lub ucha środkowego.
Warto go pilnować, jeśli wystąpi którakolwiek z wymienionych chorób: choroba ucha, zapalenie ucha, czyrak, choroba nieżytowa. Często choroby te powodują zapalenie węzła chłonnego za uchem.
Przebieg leczenia lekami antybiotykowymi pomoże ustabilizować stan odporności, złagodzi stan zapalny węzła za uchem i pozbędzie się zakażenia. W tym przypadku stosuje się antybiotyki z grupy cefalosporyn:
Jak długo leczenie antybiotykami będzie zależało od zaniedbania choroby i rodzaju czynnika zakaźnego.
Zapalenie węzłów chłonnych w pachwinie u kobiet i mężczyzn spowodowane jest identycznymi przyczynami. Ponadto, zgodnie z badaniem, mężczyźni są bardziej podatni na zapalenie węzłów chłonnych w strefie pachwinowej.
Przyczyny powodujące zapalenie węzłów chłonnych regionu pachwinowego to: choroby przenoszone drogą płciową, onkologia, urazy pachwinowe, HIV.
Gdy tylko potwierdzono podejrzenie obecności zapalnych węzłów chłonnych w pachwinie, pacjentowi natychmiast przepisano antybiotyki, aby zatrzymać rozwój choroby:
Czas na leczenie potrwa od 1 do 2 tygodni. Ilość leku jest przepisywana z uwzględnieniem indywidualnych cech pacjenta.
W pachach również nie są rzadkie, gdy stan zapalny węzłów chłonnych. Powody są:
- Golenie pod pachami W wyniku cięcia infekcja przenika do rany i wywołuje stan zapalny;
- Nieprzestrzeganie procedur higienicznych przed zastosowaniem dezodorantu;
- Zakażenia grzybicze;
- Komórki nowotworowe.
Kobiety powinny być szczególnie uważne, a gdy w strefie pachowej pojawi się bolesna pieczęć, należy pilnie poprosić eksperta.
Stosowanie antybiotyków w celu wyeliminowania nidus infekcji powinno rozpocząć się na wczesnym etapie choroby, będzie służyć udanemu i krótkoterminowemu leczeniu. Ponadto odbiór tych funduszy jest główną metodą leczenia.
Z reguły w tym przypadku stosuje się antybiotyki z grupy penicylin, a także cefalosporyny. Aktywnie stosuje się klawulanian, Amoxiclav i Amoxicillin.
Ostre zapalenie węzłów chłonnych wymaga innych leków: Cifloks, Septrin, Ethionamide.
Ponadto, aby złagodzić stan zapalny węzłów chłonnych spowodowany nieswoistą infekcją, przepisywane są antybiotyki: Ampiox sodu (w przypadku ciężkich postaci choroby), Movizar i Spirozin.
Podczas ciąży wykrycie zapalnego węzła chłonnego na ciele nie jest rzadkością, ponieważ odporność w tym stanie jest znacznie zmniejszona. Ale w większości przypadków wirusy atakujące ciało kobiety w ciąży prowadzą tylko do chorób nieżytowych. Dlatego zapalenie węzłów chłonnych jest konsekwencją powikłań przeziębienia.
Podczas ciąży leczenie zapalenia węzłów chłonnych nie jest całkowite bez antybiotyków. Dla kobiet wybierz odpowiednią wersję leków, biorąc pod uwagę stan i wrażliwość mikroflory.
Zasadniczo leczenie przeprowadza się za pomocą następujących antybiotyków: Ceftriakson lub Emesef (począwszy od drugiego trymestru), Ampicillin, Amoxiclav.
Oczywiście leczenie nie ogranicza się do przyjmowania antybiotyków. Metody eliminacji choroby są wybierane i przeprowadzane kompleksowo.
Aby pomóc w wyborze antybiotyków:
- Środki łagodzące stany zapalne;
- Witamina C wzmacnia układ odpornościowy. Ponadto jest przepisywany w dużych ilościach;
- Środki przeciwbólowe;
- Leki przeciwhistaminowe;
- Maść;
- Kompresy;
- Przecinarka elektryczna, promieniowanie podczerwone, UHF.
Ponadto kompleksowe leczenie obejmuje: odpoczynek w łóżku, picie dużych ilości płynów, specjalną dietę.
Obserwując wszystkie zalecenia lekarza dotyczące złożonej walki, nie będzie śladu zapalenia węzła chłonnego i przez krótki czas.
Rzadko unika się stosowania antybiotyków w celu wyeliminowania zapalenia węzłów chłonnych.
Są one konieczne, ponieważ działanie tych leków ma na celu wyeliminowanie przyczyny zakaźnej, która spowodowała wzrost węzłów chłonnych.
Nie powinieneś angażować się w samoleczenie i samokontrolę antybiotyków. Kompetentnie je wybierz może tylko lekarz.
Przyczyny wzrostu liczby węzłów chłonnych można również znaleźć w poniższym filmie.
Zapalenie węzłów chłonnych jest ostrym lub przewlekłym procesem zapalnym w węzłach chłonnych. Zgodnie z jego etiologią może to być: specyficzne (gruźlica, syfilityczne) i niespecyficzne (surowicze, ropne).
Przeprowadzając diagnostykę różnicową zmiany chorobowej, należy pamiętać, że układ limfatyczny odpowiada nie tylko na większość chorób zakaźnych, ale także na choroby krwi, nowotwory, zmiany ogólnoustrojowe tkanki łącznej.
Może wystąpić powiększenie węzłów chłonnych:
- w izolacji, z uszkodzeniem węzłów chłonnych, jak najbliżej bramy zakażenia;
- uogólniony.
Szereg chorób z zakażeniem przewodu pokarmowego towarzyszy reakcja krezkowych (brzusznych) węzłów chłonnych.
Wraz z postępem procesu zapalnego zaatakowane węzły mogą ropieć, lutować się z otaczającymi tkankami i twardnieć.
Ropne zapalenie węzłów chłonnych jest zwykle chorobą wtórną. Główny nacisk zostanie położony na: zakażone rany, czyraki, karbunki, zapalenie sutka, ropnie itp.
Ważne jest, aby pamiętać, że zanim węzły chłonne zareagują, pierwotne ognisko może już być ledwie zauważalne (zagojona rana).
Gdy charakterystyczne jest ropienie węzłów chłonnych:
- znaczny wzrost jego wielkości;
- ostry ból;
- fluktuacja i zmiękczenie podczas omacywania.
Obrzęk skóry, pogrubienie tkanek wzdłuż naczyń limfatycznych wskazuje na pojawienie się zapalenia naczyń chłonnych. Obserwuje się objawy ogólnego zatrucia (dreszcze, osłabienie, letarg).
Gdy podżuchwowe zapalenie węzłów chłonnych objawia się dolegliwościami trudności z otwieraniem ust, bólem podczas żucia, obracaniem głowy.
Zapaleniu mezodenii towarzyszy obraz ostrego brzucha (silny ból, nudności, wymioty, gorączka).
Ogólnie, badanie krwi oznaczało leukocytozę neutrofilową, zwiększało ESR.
Podczas wysiewu ropy, uzyskanego przez nakłucie węzła ropiejącego, możliwe jest zasianie patogenu, najczęściej jest to gronkowcowe, pneumoniczne i paciorkowce. Jednak przy wczesnej, masywnej terapii antybiotykowej, wysiew może być sterylny.
Terapia przeciwbakteryjna zapalenia węzłów chłonnych jest podzielona na:
- ogólna profilaktyka antybiotykowa przed zabiegiem chirurgicznym;
- specyficzne leczenie choroby podstawowej.
Aby zapobiec powikłaniom septycznym i dalszemu nawrotowi procesu zapalnego, przeprowadza się pokrycie antybiotyków ropnym zapaleniem węzłów chłonnych.
Stosowane są leki o najszerszym możliwym spektrum działania przeciwko flory pyogennej.