Zapalenie klinowe

Dobrze, że niektóre choroby bardzo rzadko dotykają ludzi. Jedną z chorób jest zapalenie kręgosłupa, które rzadko zakłóca objawy osoby. Co to za choroba? Wszystko o zapaleniu klinowym zostanie omówione na stronie vospalenia.ru.

Co to jest - zapalenie kręgosłupa?

Jak już napisano w innych artykułach na stronie vospalenia.ru, jama nosowa ma kilka zatok. Zapalenie jednego z nich rozwija określoną chorobę. Co to jest zapalenie kręgosłupa (zapalenie kręgosłupa)? Jest to zapalenie błony śluzowej zatoki klinowej (pierwotnej) zatoki. Dość rzadko choroba występuje bez procesów zapalnych w innych zatokach, powodując jedno lub inne zapalenie zatok: zapalenie zatok, zapalenie zatok przynosowych, zapalenie zatok czołowych. Ponadto często choroba prowokuje lub sama jest spowodowana nieżytem nosa.

Klasyfikacja

Klasyfikacja zapalenia klinowego jest bardzo prosta:

1. Formy przepływu:
   • Ostra - może być bezobjawowa. Zdarza się:

• katar
• ropny.

• Przewlekłe jest wynikiem nieuleczalnego ostrego zapalenia klinowego.
1. Według lokalizacji:
   • Jednostronne: lewe lub prawe - zapalenie jednego z zatok;
   • Obustronne - zapalenie w tym samym czasie dwie pary spenoidalnych zatok.
2. Inne gatunki:

• Zakaźne: bakteryjne, wirusowe, grzybowe.
• Specyficzne lub niespecyficzne (traumatyczne).

idź w górę

Przyczyny zapalenia klinowego śluzówki zatoki klinowej

Główną przyczyną zapalenia klinowego błony śluzowej zatoki klinowej jest przeniknięcie zakażenia do odpowiedniego obszaru. Często są to bakterie lub wirusy, które często znajdują się w jamie nosowej, zwłaszcza jeśli dana osoba ma ARVI. Obserwuje się jednak również powiązania różnych bakterii, grzybów i wirusów.

Głównymi czynnikami, które przyczyniają się do przenikania infekcji do zatoki klinowej są:

• Choroby zakaźne układu oddechowego: inne rodzaje zapalenia zatok (zapalenie sitowe, zapalenie stawów, zapalenie zatok, nieżyt nosa), nieżyt nosa, zapalenie gardła, zapalenie tchawicy itp.
• Niska odporność, która nie niszczy infekcji w jamie nosowej.
• Różne przyczyny zaburzeń wypływu śluzu: małe rozmiary, obejmujące polipy, ciała obce, guzy, zniekształcenia i patologie dziedzicznego charakteru w strukturze przetok.

Często przyczyną zapalenia klinowego jest specyficzny charakter infekcji, na przykład w gruźlicy lub kiły.

Objawy i objawy

Objawy i objawy zapalenia błony śluzowej zatoki klinowej są zwykle rozpatrywane zgodnie z formami choroby:

1. Ostre - charakteryzuje się następującymi cechami:
   • Ból głowy, zlokalizowany w okolicy potylicznej, ale promieniujący w całej twarzy.
   • Obfita wydzielina z jamy nosowej, śluzowej, ropnej lub śluzowopurczliwej.
   • Zakłócenie zapachu.
   • Wysoka temperatura
   • Zapach zgnilizny.
   • Słabość i zmęczenie.
2. Chroniczna - determinowana jest przez następujące objawy:

• Tępy, bolesny ból w okolicy potylicznej.
• Jeśli ból jest jedynym objawem, wówczas nie można wykryć zapalenia klinowego i nieskutecznego leczenia innych chorób, które nie łagodzą objawów.
• Czując zgniliznę w ustach.
• Dyskomfort w nosogardzieli.
• Nieprzyjemny zapach.
• Pacjent biorący udział w procesie nerwu wzrokowego skarży się na ograniczenie widzenia.
• Chroniczna senność.
• Stałe zmęczenie
• Stopniowy spadek apetytu.
• Słabość i letarg.

idź w górę

Zapalenie kręgosłupa u dziecka

Dziecko może rozwinąć zapalenie kręgosłupa, ponieważ różne wirusowe choroby nieżytowe są charakterystyczne dla dzieci. Słaba odporność, urazy i patologie nosa mogą jedynie przyczynić się do rozwoju choroby.

Zapalenie kręgosłupa u dorosłych

Jeśli dorośli rozwijają zapalenie kręgosłupa, rzadko wystarcza. Tutaj trzeba być naprawdę obojętnym na własne zdrowie, aby umożliwić wirusowym chorobom innych narządów układu oddechowego wywołanie zapalenia błony śluzowej zatok klinowych. U mężczyzn i kobiet choroba objawia się z tych samych powodów. Rzadko przyczyną jest wrodzona patologia struktury nosa.

Diagnostyka

Rozpoznanie zapalenia klinowego rozpoczyna się od wysłuchania skarg pacjenta i ogólnego badania. Właściwy lekarz laryngologiczny może podejrzewać chorobę z powodu niedoboru objawów i oczywistych objawów. Jednak dla wyjaśnienia nadal prowadzone są dodatkowe badania diagnostyczne:

• Rhinoscopy.
• Radiografia zatok nosowych.
• CT i MRI zatok przynosowych.
• Badanie śluzu wydalanego z nosa.
• Badanie krwi na obecność zakażenia i poziom białych krwinek.
• Faryngoskopia.

idź w górę

Leczenie

Leczenie stanu zapalnego błony śluzowej zatoki klinowej koncentruje się na wyeliminowaniu przyczyny choroby, usunięciu obrzęku i zapalenia, a także na poprawie odpływu śluzu. Jak to się robi? Różne procedury medyczne i fizjoterapeutyczne, czasami - chirurgiczne.

Jak leczyć zapalenie kręgosłupa? Leki przepisane przez otolaryngologa:

• Antybiotyki: aminopenicylina, cefalosporyna.
• Krople nosowe zwężające naczynia krwionośne.
• Immunomodulatory, immunomodulatory.

Jak inaczej leczone jest zapalenie klinowe? Różne procedury fizjoterapeutyczne:

• Wprowadzenie paska gazy zanurzonego w roztworze adrenaliny.
• Elektroforeza wewnątrznosowa z antybiotykami i środkami antyseptycznymi.
• Napromienianie zatok laserem helowo-neonowym.
• Wdychanie efedryny i hydrokortyzonu.
• UHF
• Lampa Sollux.
• Kompresy Ozokerite.

Operacja endoskopowa jest stosowana tylko wtedy, gdy powyższe metody nie działają i nie zapewniają poprawy. Istnieje wyczucie jamy nosowej - wprowadzenie cewnika zatokowego, oczyszczenie zawartości zatoki i wprowadzenie antybiotyków. Operacje sanitarne są przeprowadzane głównie w przypadku przewlekłej postaci zapalenia klinowego, ponieważ leczenie zachowawcze rzadko daje dobry wynik. Tutaj wyróżnia się podejścia, jak lekarze podchodzą do zatoki klinowej:

1. Transseptalna sphenoidektomia - podejście wykonuje się przez przegrodę nosową;
2. Ekstremia-szczęka lub transsofilna etmoidofenoidektomia - wykonywane przez zatokę szczękową lub orbitę;
3. Bezpośrednia śródnosowa etmoidospenoidektomia - bezpośrednio przez nos.

Po operacji nosogardzieli przemywa się izotonicznym roztworem soli z dodatkowym antybiotykiem.

Jeśli zapalenie kręgosłupa ma specyficzny charakter jego występowania, wówczas leczenie przeprowadza się zgodnie z tymi chorobami.

Czy możliwe jest leczenie zapalenia klinowego w domu? Lepiej nie samoleczyć, ponieważ mówimy o zatokach, które są pogłębione i nie są osiągalne konwencjonalnymi metodami. Różne inhalacje nie pomogą. Rosoły tylko osłabiają objawy, ale nie eliminują przyczyn. Jeśli chodzi o dietę, ważne jest, aby stosować więcej witamin i płynów, co przyczynia się do dobrego odpływu śluzu. Wszystkie inne zabiegi najlepiej wykonywać w szpitalu pod stałym nadzorem lekarza.

Prognoza życia

Zapalenie klinowe ma niejednoznaczne przewidywanie życia. Ilu pacjentów mieszka? Choroba nie wpływa na liczbę lat, dopóki nie spowoduje komplikacji w przypadku bezwzględnego braku leczenia. Jakie są te komplikacje?

• Zapalenie opon mózgowych;
• Zapalenie pajęczynówki;
• Zapalenie nerwu wzrokowego;
• Oko orbity flegmonowej;
• Ropień mózgu.

To komplikacje mogą prowadzić do śmierci.

Ostre zapalenie kręgosłupa jest szybko leczone. Przewlekła postać, niestety, rzadko daje całkowite wyleczenie. Pacjent musi okresowo poddawać się leczeniu, aby wyeliminować zaostrzające się okresy choroby. Aby uniknąć zarówno choroby, jak i jej powikłań, lepiej zapobiegać chorobie:

• Unikaj zranienia nosa.
• Wzmocnij odporność.
• Lecz wszystkie choroby zakaźne układu oddechowego.
• Nie zwlekaj z leczeniem zapalenia klinowego.

Co to jest zapalenie kręgosłupa, objawy i leczenie u dorosłych

Zapalenie klinowe dotyczy chorób zapalnych, o czym świadczy przyrostek -it. Synonimy diagnozy - zapalenie zatok i zapalenie zatok przynosowych. Przedmiotem zapalenia jest błona śluzowa zatoki klinowej. Czynnikami wywołującymi zapalenie mogą być zarówno wirusy, jak i bakterie.

Często stan zapalny występuje jako powikłanie kataru, grypy lub urazu twarzy. Podobnie jak w przypadku innych chorób zapalnych, zachodzi ostre zapalenie kręgosłupa i jego przewlekła manifestacja.

W przypadku przewlekłego zapalenia klinowego charakterystyczne są bóle głowy ciemieniowe i potyliczne. Dodawany jest do nich nieprzyjemny zapach, który pacjent odczuwa niemal nieustannie. Ważna jest również obecność wydzielin spływowych na łuku nosogardzieli.

Zapalenie kręgosłupa - co to jest

Zapalenie klinowe to zapalenie błony śluzowej klinowej (głównej) zatoki o dowolnej etiologii. Zapalenie kręgosłupa jest rodzajem zapalenia zatok. Wszelkie zatoki przynosowe nazywane są zatokami, a ich zapalenie nazywa się zapaleniem zatok.

Zapalenie zatok czołowych nazywa się zapaleniem czołowym, szczękowo-zatokowym, błędnikiem sitowym - zapaleniem sitowym. Wszystkie wymienione zatoki są sparowane, w związku z tym możliwe jest zapalenie lewego, prawego lub obustronnego zapalenia.

Zatok klinowa może być sparowana z przegrodą lub niesparowana. W drugim przypadku strona stanu zapalnego nie jest określona.

W przypadku, gdy wszystkie zatoki połowy twarzy są zapalone, mówią, że ma miejsce zapalenie hemisinus, wszystkie zatoki obu połówek są zapaleniem brodawek. Zapalenie kręgosłupa może wystąpić zarówno w przypadku hemisinusitis, jak i pansinusitis.

Cechy anatomiczne

Aby zrozumieć, jak zachodzi choroba i jak się ona objawia, należy znać główne cechy anatomiczne zatoki klinowej. Znajduje się w ciele kości klinowej. Ta kość nie może być widoczna poza czaszką, ponieważ w żaden sposób nie konturuje. Ciało kości klinowej znajduje się na poziomie mostu nosowego i orbit, ale głęboko w czaszce.

Komunikacja ze środowiskiem zewnętrznym odbywa się poprzez parę otworów w przedniej ścianie zatoki, która otwiera się do górnego kanału nosowego. Przez tę dziurę możliwa jest infekcja z jamy nosowej do zatoki w kształcie klina. Komunikuje się z innymi zatokami przez jamę nosową, co przyczynia się do rozprzestrzeniania się zapalenia w zatokach.

Podobnie jak inne zatoki, zatok klinowa pokryta jest nabłonkiem zawierającym dużą liczbę komórek kubkowych. Komórki te wytwarzają śluz, który nawilża jamę zatokową i oczyszcza ją.

Na zewnątrz duże kolektory żylne, gałęzie nerwów okołomotorycznych i nerwu trójdzielnego przylegają do ścian zatoki głównej.

Przyczyny zapalenia klinowego

Przyczynami zapalenia jest to, że czynnik wywołujący chorobę zakaźną wchodzi do jamy zatoki klinowej. Następujące warunki mogą przyczynić się do tego procesu:

• Nieżyt nosa. Najczęściej zapalenie błony śluzowej zatok przynosowych powstaje właśnie z powodu przeziębienia. To zakłóca odpływ z zatoki śluzu, który teraz gromadzi się w jamie zatokowej. Z nosa wchodzi czynnik zakaźny, który powoduje stan zapalny. Śluz nabiera zatem ropnego charakteru.
  
• Zapalenie ucha Jama ucha środkowego komunikuje się również z jamą nosową. Patogen z ucha wchodzi do nosa, a następnie do zatoki klinowej, gdzie powoduje stan zapalny. Ponadto ucho komunikuje się z jamą gardłową, ponieważ mikroorganizm może dostać się do zatoki, nawet stamtąd, przez ucho i nos.
  
• Zapalenie zatok przynosowych. Jest to przyczyna najcięższego zapalenia klinowego. Czynnik próchnicy pożera ścianę między zębami a zatoką szczękową, a następnie przenika przez nią. Następnie może zniszczyć różne formacje kostne i wniknąć w inne zatoki, jedząc ich ściany. Ta choroba nazywa się „kartami”.
  
• Cechy anatomiczne. Czasami zatok klinowa ma bardzo wąski przekaz z jamy nosowej. Śluz nie może w pełni przeniknąć do nosa, ponieważ gromadzi się w jamie zatokowej. Taka zawartość jest pożywką dla mikroorganizmów, które nie są usuwane z zatoki, ale pozostają w niej i powodują zapalenie błony śluzowej. W tym przypadku zapalenie kręgosłupa można izolować bez zapalenia błony śluzowej nosa, zapalenia ucha środkowego lub innego zapalenia zatok.

Zapalenie klinowe - objawy

Kliniczne objawy zapalenia klinowego zależą od tego, jak powszechny jest ten proces i jaki patogen go wywołał. Z reguły pacjent ma następujące objawy:

• Ból głowy Gdy zapalenie kręgosłupa występuje zawsze. Może nosić dokuczliwy, ciągnący lub naciskający charakter. Znajduje się za oczami, w okolicach ciemieniowych i potylicznych.
  
• Wyładowanie z nosa. Wszystko, co gromadzi się w głównej zatoce, ostatecznie dostanie się do nosa. Nawet jeśli nie było nieżytu nosa przed wystąpieniem stanu zapalnego w zatoce, pojawi się on na wysokości choroby. Charakter rozładowania zależy od rodzaju zapalenia.
  
• Zły smak w ustach. Wysięk z jamy nosowej może wydostać się nie tylko na zewnątrz, ale również zostać spożyty. Oznacza to, że wydzielina z zatoki przepływa do nosa, stamtąd wzdłuż tylnej części gardła, a następnie do przewodu pokarmowego. Część tego może podrażniać kubki smakowe języka.
  
• Zwiększona temperatura ciała. Gdy bakteryjne ropne zapalenie może doświadczyć ostrej gorączki. Dla innych typów postaci podgorączkowych.
  
• Objawy zatrucia. Może wystąpić zmniejszenie apetytu, zmęczenie, przewlekłe zmęczenie i inne objawy choroby zakaźnej.

Komplikacje

W zapaleniu klinowym można znaleźć następujące powikłania:

• Utrata zapachu. Główna zatoka znajduje się pod przewodem węchowym i opuszkami węchowymi, ponieważ ze względu na stan zapalny często zmniejsza się zmysł węchu. Ponadto wydzielina z nosa zakłóca zarówno swobodne oddychanie, jak i zapach. Po chorobie może nie dojść do siebie.
  
• Zredukowane widzenie. W obszarze zatoki klinowej znajduje się skrzyżowanie nerwów wzrokowych. Jeśli stan zapalny rozprzestrzenia się na ten obszar, możliwe jest zmniejszenie wzroku aż do jego całkowitej utraty.
  
• Podwójne oczy, zez. Występuje, gdy w proces zaangażowane są nerwy okulomotoryczne. W takim przypadku możliwe jest zakłócenie zakwaterowania, reakcja na światło. Zmrużenie może być zbieżne lub rozbieżne.
  
• Nieznośny ból oczu i twarzy. Gdy proces zapalny rozprzestrzenia się na nerw trójdzielny, pojawia się zapalenie nerwu. W tym przypadku ból będzie we wszystkich miejscach unerwienia dotkniętej gałęzi.
  
• Zapalenie opon mózgowych Rozwija się rzadko i tylko wtedy, gdy w procesie biorą udział błony mózgu. Jest to bardziej powszechne w procesie ropnym.

Rodzaje zapalenia klinowego

Klasyfikuj chorobę według kilku kryteriów. Przede wszystkim określ przebieg choroby na podstawie obrazu klinicznego i czasu trwania choroby. Następnie określ stronę zmiany, a następnie - czynnik etiologiczny.

Pełna klasyfikacja jest następująca:

• Przebieg choroby: Ostra - charakteryzuje się ciężkimi objawami klinicznymi, dużą liczbą wysięków i zawsze towarzyszy jej zatrucie; Przewlekłe - objawy są łagodne, choroba postępuje w postaci wymazanej, wysięk staje się mniejszy, ale procesy proliferacyjne są bardziej wyraźne.
  
• Lokalizacja zapalenia: Racja; Lewa strona; Dwustronne (przy braku przegrody w zatoce, strona nie jest określona).
  
• Etiologia choroby (jeśli znany jest specyficzny patogen, jest to również wskazane): Bakteryjne; Wirusowe; Grzybicze; Pierwotniak; Traumatyczne (w kontakcie z ciałem obcym).

Diagnoza zapalenia klinowego

Metody diagnostyczne można podzielić na podstawowe i dodatkowe. Główne z nich to zbieranie skarg, wywiad i inspekcja. Diagnoza powinna ustalić otorynolaryngologa (ENT). Bada także jamę nosową (rhinoscopy), bada uszy (otoskopia) i bada tylną ścianę gardła (faryngoskopię).

Diagnoza może być potwierdzona przez radiografię czaszki w dwóch projekcjach. Jednocześnie w obszarze zatoki klinowej widoczne będzie ciemnienie (biały obszar). W ostrym zapaleniu klinowym poziom płynu i powietrza lub całkowicie wypełnionej zatoki będzie wyraźnie widoczny. W przewlekłym - pogrubieniu ścian zatoki w postaci ciemnienia o nierównych ostrych krawędziach.

Aby ustalić patogen, wykonaj badanie mikrobiologiczne zawartości zatoki. W tym celu jest przebijany lub badany jest wysięk z nosa, uszu lub gardła. Po wykryciu bakterii określa się ich wrażliwość na antybiotyki.

Zapalenie kręgosłupa - leczenie

Terapię można podzielić na dwa obszary: objawowy i chirurgiczny. Pierwszy ma na celu pozbycie się objawów choroby, drugi - całkowite wyleczenie.

Leczenie objawowe

Leczenie zapalenia klinowego obejmuje przyjmowanie różnych leków. Konkretne leki zależą od tego, jakie objawy przeszkadzają pacjentowi. Gdy ból głowy przepisał analginę, aspirynę, ibuprofen, citramon. Leki te są stosowane w celu obniżenia temperatury.

Aby zmniejszyć objawy nieżytu nosa i poprawić wydzielanie wysięku z zatoki, w nosie spadają krople zwężające naczynia. W przypadku zapalenia ucha można zakopać przeciwzapalne krople do uszu.

Leczenie chirurgiczne

Celem tej terapii jest odprowadzenie zatoki klinowej i zapewnienie wypływu wysięku. Istnieją dwa sposoby osiągnięcia tego celu. Pierwszym jest sanacja sinusa poprzez jego naturalne otwarcie. W tym celu cewnik z prowadnicą wprowadza się do górnego kanału nosowego, a następnie do zatoki głównej. W ten sposób możliwe jest wprowadzenie drenażu do wnęki i zapewnienie wypływu.

Czasami taka interwencja nie wystarczy i musisz wykonać bardziej szczegółową operację. Następnie za pomocą narzędzi mikrochirurgicznych powstają dodatkowe komunikaty między jamą nosową a sinusoidą. Większe operacje w tej metodzie prawie nie działają.

Zapobieganie

Aby zapobiec rozwojowi zapalenia klinowego, należy walczyć na czas z każdą infekcją górnych dróg oddechowych. Terminowe leczenie nieżytu nosa, zapalenia ucha środkowego i zapalenia zatok znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo zapalenia zatoki klinowej. Ponadto ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem przy pierwszych objawach tej choroby, aby zapobiec wystąpieniu powikłań.

Zasady żywienia z zapaleniem klinowym

W przypadku chorób zapalnych nie ma specjalnej diety. Najważniejsze jest spożywanie większej ilości witamin i minerałów. Aby to zrobić, jedz świeże warzywa i owoce. Warto pamiętać, że główny asystent w walce ze stanem zapalnym - witamina C, która jest zawarta w zieleni. Ponadto należy zwiększyć spożycie białka, na przykład w postaci gotowanego mięsa.

Prognoza

Po rozpoczęciu leczenia w odpowiednim czasie rokowanie jest korzystne. Ostre zapalenie kręgosłupa można całkowicie wyleczyć, a przewlekłe przenieść na etap stabilnej remisji. Wraz z rozwojem powikłań rokowanie staje się niekorzystne.

Niebezpieczna choroba - zapalenie klinowe

Zapalenie klinowe jest bardzo niebezpiecznym zapaleniem zatok klinowych. Spośród wszystkich zapaleń zatok, ta choroba jest najtrudniejsza, ponieważ może mieć nieodwracalne konsekwencje. Zatoki klinowe znajdują się u podstawy czaszki, ich ropne zapalenie postępuje bardzo szybko i powoduje poważne powikłania. Jak diagnozować i leczyć zapalenie kręgosłupa?

Definicja choroby

Lekarze nazywają zapalenie błony śluzowej kręgosłupa błony śluzowej zatoki klinowej. W rzeczywistości choroba ta jest rodzajem zapalenia zatok, które łączy różne procesy zapalne w zatokach przynosowych.

Osoba ma kilka zatok. Klinowy, który jest główny, znajduje się głęboko w jamie nosowej i graniczy z tak ważnymi elementami ludzkiego ciała, jak przysadka mózgowa, tętnice szyjne, podstawa czaszki, nerwy wzrokowe. Oczywiście takie „sąsiedztwo” może napotkać poważne komplikacje. Na szczęście zapalenie kręgosłupa jest rzadkie, często u ludzi, zatok szczękowych i labirynt kratowy (zapalenie zatok, zapalenie sitowe). Jednak przy małej częstości większość zapalenia klinowego staje się przewlekła, słabo leczona lekami i wymaga operacji. U ludzi istnieją dwie zatoki klinowe, oddzielone przegrodą, więc choroba może być jednostronna lub obustronna.

Przyczyny

Rozwój zapalenia klinowego następuje na skutek porażenia błony śluzowej bakterii, wirusów lub grzybów. Każda choroba nieżytowa powoduje stan zapalny we wszystkich zatokach przynosowych, w tym klinach. Jednak proces zapalny zwykle ma miejsce w ciągu 1-2 tygodni. Bakteryjne zapalenie kręgosłupa rozwija się w pewnych warunkach. Głównymi czynnikami predysponującymi do wystąpienia choroby są:

• Ciasnota lub całkowity brak zespolenia - otwór zatoki klinowej.
• Obecność torbieli lub polipa w zatoce klinowej, blokowanie przetoki.
• Krzywizna przegrody nosowej w jej tylnej lub górnej części, która zapobiega dostatecznej drożności przetoki zatoki.
• Uderzaj w zatoki ciała obce ostrym oddechem.
• Dodatkowe przegrody w zatoce klinowej.
• Niewystarczająca wielkość zatoki klinowej.
• Guzy w zatoce klinowej.

Spożycie wody podczas pływania i nurkowania może również prowadzić do zapalenia klinowego. Według statystyk ta przyczyna stanowi około 10% wszystkich przypadków zapalenia klinowego.

W praktyce lekarze najczęściej spotykają się z kombinacją jednej lub kilku przyczyn zapalenia klinowego. W przeważającej większości przypadków ich usunięcie prowadzi do odzyskania.

Objawy

Zapalenie kręgosłupa może być ostre i przewlekłe.

Ostra postać, w zależności od charakteru zapalenia, może być nieżytowa lub ropna. Głównymi objawami ostrej postaci zapalenia klinowego są:

• Bóle głowy, zlokalizowane głównie w potylicy, rzadziej w części czołowej, ciemieniowej lub skroniowej głowy;
• Obfity ropny lub ropny wydzielina z nosa;
• Zakłócenie węchu, ciągłe uczucie nieprzyjemnego zapachu zgnilizny;
• Zwiększona temperatura ciała;
• Ogólna słabość;
• Zmęczenie

W przypadku braku leczenia, przejście procesu zapalnego do pobliskich narządów wraz z rozwojem zapalenia opon mózgowych, ropnia mózgu, zapalenia nerwu wzrokowego jest możliwe.

Przewlekłe zapalenie kręgosłupa z reguły przebiega bez wyraźnej symptomatologii. Pacjent obawia się bólu lub tępego bólu w okolicy potylicznej. Jeśli ból jest jedyną dolegliwością pacjenta, nie każdy lekarz będzie myślał o zapaleniu zatoki klinowej, więc zdarzają się przypadki, gdy pacjent był widziany przez terapeutę lub neurologa od lat i otrzymuje leczenie, które nie przynosi rezultatów.

Oprócz bólu w tylnej części głowy, osoba cierpiąca na przewlekłe zapalenie kręgosłupa może odczuwać stały dyskomfort w nosogardzieli, nieprzyjemny zapach lub smak zgnilizny w ustach. Wynika to z faktu, że ropne wydzieliny z zatok klinowych przez przetokę wchodzą do części węchowej jamy nosowej, skąd spływają w dół gardła.

Jeśli nerw wzrokowy bierze udział w procesie patologicznym, upośledzenia wzroku wskazują na to. Na przykład może wystąpić nieznaczny spadek ostrości wzroku, ograniczenie pola widzenia i sporadyczne podwójne widzenie w oczach. Przewlekłe zapalenie kręgosłupa jest procesem zapalnym, dlatego w przypadku jego długotrwałego przebiegu pojawiają się i stopniowo nasilają objawy zatrucia. Mogą to być:

• Uczucie niedyspozycji;
• Trochę senności;
• Słabość;
• Zły apetyt.

Objawy te stale towarzyszą pacjentowi, przez lata coraz bardziej obciążając.

Możliwe komplikacje

Oprócz bólu i ogólnego pogorszenia stanu zdrowia, zapalenie zatoki klinowej może prowadzić do rozwoju tak poważnych chorób, jak:

• Zapalenie pajęczynówki;
• Zapalenie opon mózgowych;
• Zapalenie nerwu wzrokowego;
• Flegma orbity oka;
• Ropień mózgu, itp.

Te patologiczne stany mogą prowadzić do niepełnosprawności, a nawet śmierci.

Diagnostyka

Głównymi metodami diagnostycznymi do określania zapalenia klinowego są rinoskopia i radiografia. Podczas rinoskopii ujawnia się obrzęk tylnego sklepienia gardła i wyładowania ropnych wydzielin. Radiografia pozwala ustawić zaciemnienie zatok w kształcie klina, co wskazuje na nagromadzenie się w nich ropy i obecność procesu zapalnego. W tych przypadkach, gdy te dwie metody nie mają charakteru informacyjnego (ze względu na indywidualne cechy struktury zatok lub przebiegu choroby), przepisuje się tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny, co z dużą dokładnością ujawnia patologie zatok przynosowych.

Leczenie

Ostre i przewlekłe zapalenie klinowe powinno być leczone po konsultacji z lekarzem laryngologiem. Jeśli objawy choroby są umiarkowane i nie ma objawów powikłań, zaleca się leczenie zachowawcze. W przypadku stwierdzenia objawów powikłań lub nieskuteczności leczenia zachowawczego przeprowadza się zabieg chirurgiczny.

Leczenie narkotyków

Główne kierunki terapii lekowej:

1. Usuwanie przekrwienia błony śluzowej nosa.
2. Eliminacja obrzęku błony śluzowej nosa.
3. Poprawa wydzielania wysięku zapalnego z zatok klinowych za pomocą sprayów z przeziębienia.
4. Stosowanie antybiotyków i kortykosteroidów (w razie potrzeby).

Zaleca się stosowanie kropli zwężających naczynia. Pamiętaj jednak, że nie można ich stosować dłużej niż 3 dni. Powodem jest to, że tradycyjne składniki sprayu po 2-3 dniach przestały być skuteczne, ponieważ istnieje uzależnienie i stopniowo zaczynają mieć negatywny wpływ.

Spraye do nosa

W przypadku zapalenia klinowego możesz użyć następujących środków na przeziębienie:

• Spray „Rinofluimucil” (Włochy). Rinofluimucil-aktywne składniki sprayu zmniejszają wydalanie ropy, śluzu i przekrwienia błony śluzowej nosa, poprawiają wydzielanie ropy, zmniejszają obrzęk błony śluzowej nosa. Rinofluimucil dobrze komponuje się także z preparatami Sinuforte i Sinupret, które przyspieszają oczyszczanie zatok z ropy i śluzu.
• Spray „Nasonex” (Belgia). Nasonex zawiera małą dawkę glikokortykosteroidów, która pozwala na dobre usunięcie obrzęku śluzówki i przekrwienia błony śluzowej nosa. Ten spray jest inny, ponieważ może być stosowany w ciągu 2-3 miesięcy, co jest szczególnie ważne w przypadku długotrwałego leczenia. Nasonex pasuje również do innych leków.

Leki przyspieszające usuwanie zatok z ropy i śluzu

Zazwyczaj obejmują one składniki roślinne, które stymulują funkcję nabłonka rzęskowego na powierzchni błony śluzowej, co prowadzi do szybszego oczyszczenia zatok z gromadzącego się w nich śluzu i ropy. Do zapalenia zatok klinowych zalecane są leki takie jak:

• Krople lub krople „Sinupret” (Niemcy). Synupreaktywne składniki pochodzenia roślinnego mają działanie przeciwzapalne, ułatwiają ewakuację ropy i śluzu z zatok.
• Krople do nosa „Sinuforte” (Hiszpania). Sinoupreparat produkowany na podstawie wyciągu z jednej z roślin leczniczych. Wspomaga oczyszczanie zatok.

Antybiotyki na zapalenie kręgosłupa

W zależności od stopnia zapalenia, obecności lub braku powikłań, antybiotyki można podawać domięśniowo lub dożylnie. Amoksycylina w połączeniu z kwasem klawulanowym jest uważana za najbardziej optymalny wariant antybiotyku dla zapalenia klinowego. Istnieją leki, które zawierają tę kombinację:

W przypadku nietolerancji na antybiotyki z grupy penicylin lub jeśli są one niewystarczająco skuteczne, mogą być przepisywane antybiotyki z grupy makrolidów (azytromycyna, klarytromycyna) lub grupa fluorochinolonów, na przykład cyprofloksacyna.

Leczenie chirurgiczne zapalenia klinowego

Jeśli leczenie zachowawcze zakończyło się niepowodzeniem lub w momencie leczenia pacjenta, wykryto objawy poważnych powikłań ropnych, pilną operację chirurgiczną wykonuje się za pomocą endoskopu i instrumentów mikrochirurgicznych (z dostępem przez kanały nosowe).

Nie czekaj na komplikacje. Lepiej jest skontaktować się z lekarzem laryngologiem w odpowiednim czasie, aby nie wymagać operacji.

Fizjoterapia

Każda choroba górnych dróg oddechowych może powodować obrzęk nosogardzieli i powodować zapalenie kręgosłupa.

Zabiegi fizjoterapii zapalenia klinowego mogą być stosowane wyłącznie jako terapia wspomagająca i tylko zgodnie z zaleceniami lekarza.

W ostrej fazie przepisywane są inhalacje hydrokortyzonem i efedryną, które łagodzą obrzęk błon śluzowych i przyczyniają się do naturalnej ewakuacji zawartości zatok przynosowych. W okresie powrotu do zdrowia i podczas remisji można zastosować:

• Terapia UHF;
• Lampa napromieniowująca sollux;
• Kompresy Ozokerite.

Pamiętaj, że żadna z metod fizjoterapii nie może wpływać na głębokie procesy zachodzące w zatokach klinowych. Tylko zintegrowane podejście jest skuteczne przy stosowaniu leków i fizjoterapii.

Alternatywne techniki

Ostatnio pojawiła się nowa technologia BSP w medycznym arsenale - sinusoplastyce balonowej, która jest zestawem endoskopowych instrumentów cewnikowych zaprojektowanych do rozszerzania zamkniętych przetok zatok przynosowych. Urządzenia te można stosować zarówno w leczeniu medycznym, jak iw ramach tradycyjnych technik chirurgicznych w leczeniu zapalenia klinowego.

Medycyna ludowa

Pomimo wielu receptur tradycyjnej medycyny, przeznaczonych do leczenia procesów zapalnych w zatokach nosowych, zapalenie kręgosłupa nie podlega leczeniu poprzez przepisy „babci”. Jeśli chcesz użyć któregokolwiek z nich, bądź ostrożny i najpierw skonsultuj się z lekarzem laryngologiem.

Główne ryzyko polega na hiperalergicznym charakterze preparatów ziołowych: obrzęk alergiczny zatoki pochwy może znacznie zwiększyć i skomplikować przebieg choroby.

Nawet jeśli nie jesteś podatny na alergie, pamiętaj, że zatrucie spowodowane zapaleniem zatoki klinowej może samo w sobie wywołać reakcję alergiczną.

Zapobieganie

Wszystko o szczepionce Grippol Plus jest opisane tutaj.

Wszelkie choroby górnych dróg oddechowych i zatok przynosowych, w tym zapalenia klinowego, są dość łatwe do uniknięcia. Jako takie środki oferujemy kilka zaleceń:

• Nie leczy się grypą, nieżytem nosa i innymi chorobami zakaźnymi.
• W przypadku naruszeń oddychania przez nos, które trwają dłużej niż jeden dzień, skontaktuj się ze swoim lekarzem (nawet jeśli nic ci nie przeszkadza).
• Unikaj długotrwałego narażenia na zapylone i zanieczyszczone obszary.
• Jeśli jesteś podatny na alergie, stosuj się do zaleceń alergologa i spróbuj wyeliminować kontakt z alergenem.

Regularne hartowanie zmniejsza ryzyko wystąpienia sezonowych przeziębień i minimalizuje prawdopodobieństwo zakażenia wirusowego i bakteryjnego.

Wideo

Wnioski

Tak więc zapalenie kręgosłupa - trudna choroba związana z zapaleniem zatok. Jest łatwy do leczenia, jeśli choroba nie jest zaniedbana, ale może prowadzić do poważnych konsekwencji w przypadku braku terminowego leczenia. Słuchaj swojego ciała, przy pierwszych objawach zapalenia klinowego opisanych powyżej, skontaktuj się z lekarzem, podejmij środki zapobiegawcze - a wtedy choroba taka jak zapalenie kręgosłupa jest mało prawdopodobna.

Zapalenie klinowe: objawy i leczenie

Zapalenie klinowe jest zapaleniem błony śluzowej klinowej lub głównej zatoki. Ta choroba należy do grupy zapalenia zatok i na szczęście jest najrzadsza z nich. Symptomatologia nie jest charakterystyczna dla zapalenia klinowego i nie ma objawów patognomonicznych dla tej konkretnej choroby. W związku z tym ostra postać choroby często przebiega niezidentyfikowana i staje się przewlekła, powodując niepokój pacjenta przez wiele lat. Jeśli jednak choroba ta zostanie zdiagnozowana na czas, jej leczenie nie stwarza żadnych szczególnych trudności, w wyniku czego jakość życia pacjenta znacznie się poprawia.

Czym jest zatok klinowa

Zatoka klinowa ma drugą nazwę - główną. Znajduje się głęboko w jamie nosowej po obu stronach przegrody nosowej i jest jamą wypełnioną powietrzem. W bezpośrednim sąsiedztwie tej zatoki znajduje się kilka ważnych struktur anatomicznych, w tym podstawa czaszki, część mózgu - przysadka mózgowa, lewa i prawa tętnica szyjna, nerwy wzrokowe. Proces zapalny często przechodzi od błony śluzowej zatoki klinowej do określonej formacji, powodując odpowiednie objawy.

Dlaczego powstaje i jak rozwija się zapalenie klinowe

Czynnikami wywołującymi zapalenie w zatoce klinowej są wirusy układu oddechowego i wiele bakterii, wśród których wiodącym miejscem są gronkowce i paciorkowce, zakażenia hemofilne i patogen Moraxella catarrhalis. Ponadto, gdy często występuje zapalenie kręgosłupa, występuje skojarzenie kilku rodzajów mikroorganizmów - grzybów, bakterii i wirusów.

Zasadniczo podczas niemal każdej ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego w proces zaangażowana jest błona śluzowa zatoki klinowej, ale w przypadku normalnej odporności i braku czynników predysponujących, zapalenie w niej szybko się zmniejsza. Jeśli cechy anatomiczne zatoki są takie, że nawet niewielki obrzęk błony śluzowej podczas zapalenia wirusowego prowadzi do naruszenia wymiany powietrza w zatoce i wypływu z niej płynu, bakterie powodujące chorobę rozwijają się w zatoce i postępuje zapalenie.

Czynnikami predysponującymi do rozwoju zapalenia klinowego są:

• mały rozmiar i wąski kształt zatoki;
• wąskie ujście (przetoka) zatoki;
• obecność dodatkowych przegród w jamie zatokowej;
• krzywizna tylnej górnej części przegrody nosowej, zmniejszająca drożność przetoki;
• blokowanie zespolenia polipa lub torbieli w zatoce klinowej;
• ciała obce, które wchodzą do zatoki przez zbyt szerokie zespolenie.

W przypadku częstych stanów zapalnych błony śluzowej zatoki klinowej i braku możliwości wypływu płynów patologicznych, ostre zapalenie klinów staje się przewlekłe. Ponadto, przewlekłe zapalenie kręgosłupa może wystąpić, gdy struktury kości czaszki są uszkodzone przez patogeny specyficznych zakażeń - kiła, gruźlica.

Objawy kliniczne zapalenia klinowego

Proces patologiczny z zapaleniem klinowym może być zarówno jednostronny, jak i dwustronny.

Ostre zapalenie kręgosłupa, w zależności od charakteru zapalenia, może być nieżytowe lub ropne. Jego wiodącymi objawami są:

• bóle głowy zlokalizowane głównie w potylicy, przynajmniej w części czołowej, ciemieniowej lub skroniowej głowy;
• śluzowy, śluzowo-ropny lub ropny obfity wydzielina z nosa;
• naruszenie zapachu, ciągłe uczucie nieprzyjemnego zapachu zgnilizny;
• gorączka, osłabienie, zmęczenie i inne objawy zatrucia.

W przypadku braku leczenia, przejście procesu zapalnego do pobliskich narządów wraz z rozwojem zapalenia opon mózgowych, ropnia mózgu, zapalenia nerwu wzrokowego jest możliwe.

Przewlekłe zapalenie klinowe występuje z reguły bez wyraźnych objawów. Pacjent obawia się obsesyjnego bólu lub tępego bólu w okolicy potylicznej. Jeśli ból jest jedyną dolegliwością, nie każdy lekarz będzie myślał o zapaleniu zatok, więc zdarza się, że pacjent jest obserwowany przez terapeutę lub neurologa od lat i otrzymuje leczenie, które nie daje wyniku.

Oprócz bólu, osoba cierpiąca na przewlekłe zapalenie kręgosłupa może doświadczać stałego dyskomfortu w nosogardzieli lub głębokości nosa, nieprzyjemnego zapachu lub smaku zgnilizny w ustach. Wynika to z faktu, że ropne wydzieliny z zatok klinowych przez przetokę wchodzą do części węchowej jamy nosowej, skąd spływają w dół gardła. Zjawiska nieuleczalne z reguły są prawie lub całkowicie nieobecne.

Zaangażowanie w proces patologiczny nerwu wzrokowego wskazuje na zaburzenia widzenia, które mogą również wskazywać na pacjenta. Na przykład zauważy niewielki spadek ostrości widzenia, sporadyczne podwójne widzenie w oczach i ograniczenie pola widzenia.

Ponieważ przewlekłe zapalenie kręgosłupa jest nadal procesem zapalnym, w przypadku jego długiego przebiegu pojawiają się objawy zatrucia organizmu i stopniowo się zwiększają. Oczywiście nie obserwuje się żadnych jasnych objawów, ale uczucie niedyspozycji, senności, osłabienia i powolnego apetytu stale towarzyszy pacjentowi, nasilającego się na przestrzeni lat.

Diagnoza zapalenia klinowego

Jeśli pacjent z ostrym zapaleniem klinowym uzyska konsultację z kompetentnym lekarzem laryngologiem, z zastrzeżeniem ukierunkowanego zbierania skarg przez tego ostatniego, wstępna diagnoza zostanie dokonana już na tym etapie. Sam pacjent może nie rozumieć związku między bólem w tylnej części głowy a zapaleniem zatok. Od anamnezy choroby na korzyść rozpoznania ostrego zapalenia klinowego, pojawi się pojawienie się dolegliwości po ostrej infekcji wirusowej układu oddechowego lub równolegle z nią. W przypadku przewlekłego zapalenia klinowego pacjent raczej nie powie dokładnego dnia wystąpienia choroby, ponieważ ten ostatni może trwać przez bardzo długi czas, a jego objawy są początkowo tak słabe, że pacjent nie zwraca na nie natychmiastowej uwagi.

Podczas badania jamy nosowej za pomocą rinoskopu (rhinoscopy), zauważalny będzie obrzęk w okolicy ustnej zatoki klinowej i wydzieliny śluzowe, śluzowo-ropne lub ropne na błonie śluzowej nosa.

Radiografia zatok przynosowych w celu zdiagnozowania zapalenia klinowego jest niedoinformowana, ponieważ zatok jest wystarczająco głęboka i jej cień nakłada się na wiele cieni tkanek miękkich i formacji kostnych, z którymi graniczy.

Najbardziej dokładną metodą diagnostyczną zapalenia klinowego jest tomografia komputerowa zatok przynosowych. Badanie to pozwala ocenić stan zatoki klinowej z maksymalną dokładnością i wiarygodnie określić obecność lub brak zapalenia klinowego. Oprócz CT, stan zatok przynosowych pozwala ocenić badanie zwane rezonansem magnetycznym lub MRI. Jednak nadal jest mniej informacyjny.

Należy powiedzieć o metodzie diagnostyki endoskopowej, za pomocą której można uzyskać wiarygodny obraz stanu błony śluzowej zatoki klinowej.

Leczenie zapalenia klinowego

Głównymi zasadami leczenia ostrego zapalenia zatoki klinowej są:

• eliminacja czynnika sprawczego, który spowodował chorobę;
• eliminacja obrzęku błony śluzowej zatoki i jej przetoki;
• poprawa odpływu zatok.

W przypadku wyraźnych objawów zatrucia, obecności przepływającej przez niego ropnej wydzieliny z tyłu gardła, pacjentowi pokazuje się terapię antybiotykową, zarówno ogólnoustrojową, jak i miejscową. Lek należy wybrać lub wziąć pod uwagę wrażliwość bakterii na niego lub taki, który wpływa na maksymalną liczbę potencjalnych patogenów zapalenia klinowego (takich jak aminopenicyliny - Augmentin, Amoxiclav, Flemoxin; cefalosporyny II - III generacje - Zinnat, Cefodox, Cefix itp.).

Oprócz przyjmowania postaci antybiotyku w tabletce konieczne jest leczenie błony śluzowej lekami przeciwbakteryjnymi. Odbywa się to poprzez wykrywanie jamy nosowej i zatok przynosowych za pomocą specjalnego cewnika zatokowego. Procedura ta polega na wielokrotnym myciu jamy nosowej i zatok przynosowych roztworem antybiotyku, aż do zastąpienia śluzu klarowną, klarowną cieczą. Ta metoda nie jest traumatyczna i jest bezbolesna nawet dla pacjentów pediatrycznych, a ponadto nie powoduje komplikacji. Poprawę samopoczucia odnotowują pacjenci po pierwszej procedurze wykrywania.

W celu zmniejszenia obrzęku błony śluzowej wstrzykuje się opaskę z gazy wstępnie zwilżoną adrenaliną do górnego kanału nosowego 1-2 razy dziennie przez 15–20 minut. Również w tym celu należy stosować konwencjonalne krople zwężające naczynia na bazie ksylometazoliny lub oksymetazoliny (Galazolin, Nasonex itp.).

Warto zauważyć, że pewna rola w leczeniu zapalenia klinowego należy do terapii immunomodulacyjnej - immunomodulatory (Echinacea Compositum, Betaleykin) pozwalają zwiększyć odporność organizmu na infekcje i przyspieszyć powrót do zdrowia.

Na etapie zdrowienia (powrotu do zdrowia) osobom cierpiącym na ostre zapalenie kręgosłupa można zalecić fizjoterapię. Najczęściej stosowana jest elektroforeza wewnątrznaczyniowa z roztworami antybiotyków lub środków antyseptycznych i napromieniowaniem miednicy laserem helowo-neonowym.

W przypadku niepowodzenia metod leczenia zachowawczego pacjent jest wskazany do zabiegu chirurgicznego. Obecnie metodą z wyboru jest chirurgia endoskopowa, która pozwala specjaliście swobodnie podchodzić do zespolenia zatokowego, rozszerzać go i dezynfekować jamę bez trudności. Ta operacja nie jest traumatyczna dla pacjenta, trwa nie dłużej niż pół godziny, pacjent odzyskuje zdrowie po kilku dniach.

W przewlekłym zapaleniu klinowym leczenie zachowawcze nie prowadzi do pożądanego efektu, dlatego w większości przypadków choroba ta jest leczona chirurgicznie. Istotą operacji jest zapewnienie dostępu do zatoki klinowej, aby wyeliminować istniejące w niej problemy oraz w obszarze przetoki, a następnie reorganizację błony śluzowej. Charakter dostępu jest różny: transseptalna sphenoidektomia (przez przegrodę nosową), transorbitalna lub trans-miedniczno-szczękowo-etmoidofenoidektomia (przez oczodół lub zatokę szczękową), bezpośrednia śródnabłonkowa sitochirurgia wycinkowa (przez jamę nosową)

Po operacji płukanie jamy nosowej i nosogardzieli izotonicznym roztworem soli odbywa się przez kilka dni. Ponadto, aby zapobiec powikłaniom zakaźnym po zabiegu, pacjent przyjmuje antybiotyki.

W przypadku specyficznej etiologii zapalenia klinowego, jej leczenie przeprowadza się zgodnie z protokołami leczenia choroby podstawowej (kiła, gruźlica).

Prognoza

Prognoza ostrej postaci zapalenia zatoki klinowej pod warunkiem terminowej diagnozy i odpowiedniego leczenia jest korzystna - w większości przypadków choroba ustępuje bez śladu. W przewlekłym zapaleniu klinowym rokowanie jest mniej zachęcające: nawet leczenie chirurgiczne często prowadzi tylko do chwilowej poprawy stanu, a całkowite wyleczenie występuje tylko w niektórych przypadkach.

Zapobieganie

Specyficzne zapobieganie zapaleniu klinowemu nie istnieje. Aby zapobiec rozwojowi choroby, konieczne jest szybkie leczenie ostrych infekcji wirusowych układu oddechowego, nie prowadzących do przewlekłego zapalenia. Powinieneś również utrzymać zdrowie układu odpornościowego, przeprowadzając procedury hartowania i przyjmując specjalne leki immunomodulujące i witaminy.

W przypadku zdiagnozowanych czynników predysponujących do rozwoju zapalenia klinowego, takich jak odchylenie przegrody nosowej, ważne jest, aby wyeliminować je w odpowiednim czasie, nie czekając na rozwój powikłań.

Zapalenie klinowe

Zapalenie kręgosłupa - zapalenie błony śluzowej zatoki klinowej. Głównymi objawami klinicznymi są ból głowy, wzrost temperatury ciała do liczby gorączkowej, upośledzenie widzenia i węchu, zespół astenowegetatywny, obecność ropnych lub nieżytowych wydzielin, dysfunkcja trzeciej, czwartej i szóstej pary nerwów czaszkowych. Diagnoza opiera się na anamnestycznych informacjach i skargach pacjenta, wynikach rinoskopii, diagnostyce, testach laboratoryjnych, metodach badań radiacyjnych. W leczeniu za pomocą leków przeciwbakteryjnych, leków objawowych, interwencji chirurgicznych.

Zapalenie klinowe

Zapalenie kręgosłupa jest stosunkowo rzadką chorobą w otolaryngologii. Porażenie zatok przynosowych w połączeniu z zajęciem błony śluzowej nosa w tym procesie występuje u 10-17% światowej populacji. Zapalenie zatoki klinowej wynosi tylko 3-5% spośród wszystkich wariantów tej patologii. Najczęściej występuje u młodzieży i osób w średnim wieku. U dzieci w wieku poniżej 3 lat choroba prawie zawsze występuje z powikłaniami, aw co piątym przypadku wykrywa się uszkodzenie gniazd. Przedstawiciele kobiet i mężczyzn chorych z tą samą częstotliwością. Powikłania wewnątrzczaszkowe występują u 2–3% pacjentów.

Przyczyny zapalenia klinowego

Podstawą etiologii choroby jest przenikanie drobnoustrojów chorobotwórczych do jamy zatoki klinowej. W roli patogenów są gronkowce, paciorkowce, grzyby lub wirusy. Dość często zapalenie kręgosłupa występuje na tle szkarłatnej grypy, grypy, ARVI, ostrego nieżytu nosa, zapalenia zatok przynosowych, zapalenia błony śluzowej nosa i gardła lub zapalenia migdałków. Czasami przyczyną choroby jest specyficzna patologia kości klinowej - kiła, gruźlica, zapalenie szpiku. Przewlekła opcja jest często wynikiem nieprawidłowego traktowania ostrego procesu. Istnieje wiele czynników przyczyniających się do powstawania zapalenia klinowego:

• Anomalie rozwoju. Obejmują one wrodzone wady rozwojowe nosogardzieli i zatoki klinowej z upośledzoną wentylacją: skrzywienie przegrody nosowej w tylnej części górnej części, atrezja lub zwężenie wlotów, obecność dodatkowych zatok lub beleczek w zatoce, nadmierna wąskość lub mała objętość.
• Urazy pourazowe. Obrażeniom środkowej trzeciej części czaszki twarzy może towarzyszyć zniszczenie struktur kostnych kości klinowej i tylnej części przegrody nosowej, prowadzące do niedrożności przewodów wydalniczych zatoki. Podobny stan występuje czasami, gdy ciała obce przenikają przetokę zatoki.
• Edukacja wolumetryczna. Patologie wywołują torbiele, polipy, łagodne i złośliwe guzy, znajdujące się w pobliżu ujścia zatoki klinowej i zachodzące na jej światło.
• Stany niedoboru odporności. Choroby i stany prowadzące do zmniejszenia ogólnej i miejscowej obrony organizmu mogą przyczynić się do rozwoju zapalenia klinowego: hipotermia, zakażenie HIV i AIDS, cukrzyca, awitaminoza, niedoczynność tarczycy, długotrwałe niekontrolowane stosowanie leków cytotoksycznych i glikokortykosteroidów, choroby onkohematologiczne, wrodzone zaburzenia odporności.

Patogeneza

Wraz z przenikaniem patogennej mikroflory zawartej w wdychanym powietrzu w jamie głównej zatoki następuje zniszczenie komórek nabłonkowych wraz z rozwojem zmian zapalnych. Na tle ogólnej opuchlizny światło naturalnego wlotu zwęża się, pogarsza wymiana powietrza, co przyczynia się do dalszego postępu zapalenia. Z powodu nacieku leukocytów błony śluzowej przewód wydalniczy jest całkowicie zablokowany, odpływ mas wysiękowych zatrzymuje się. Te zmiany w połączeniu z lokalną deprywacją tlenu stwarzają korzystne warunki dla aktywności życiowej mikroflory beztlenowej i tworzenia ropnego wysięku. Ta ostatnia stopniowo całkowicie wypełnia całą zatokę w kształcie klina, powodując ból głowy i uczucie nacisku na gałki oczne.

Drugi sposób rozwoju zapalenia klinowego opiera się na powstawaniu obrzęku bez bezpośredniego zakażenia zatoki. Długotrwałe zakaźne uszkodzenia nosogardzieli lub nowotwory tego obszaru prowadzą do obrzęku błon śluzowych naturalnego otworu zatokowego, wejście do zatoki jest zablokowane z zewnątrz. W zatoce pochłania się pozostały tlen, gromadzi się dwutlenek węgla, który działa cytotoksycznie na komórki śluzówki, co prowadzi do rozwoju stanu zapalnego i zniszczenia. Trzecim wariantem patogenetycznym jest przenikanie mikroorganizmów do wgłębienia w kształcie klina z innych zakaźnych ognisk w sposób krwiotwórczy, limfogenny lub kontaktowy.

Klasyfikacja

Biorąc pod uwagę etiologię, czas trwania i charakterystykę objawów klinicznych, zwyczajowo rozróżnia się kilka form zapalenia klinowego. Zastosowanie klasyfikacji pozwala uprościć proces diagnozy i wybrać odpowiedni schemat terapeutyczny. W praktycznej otolaryngologii istnieją dwie główne formy zapalenia zatoki klinowej:

• Ostry W towarzystwie wyraźnych manifestacji trwa do 20-23 dni. Rozwija się na tle ostrych zakażeń wirusowych i bakteryjnych górnych dróg oddechowych.
• Chroniczny. W przebiegu klinicznym występują okresy zaostrzeń i remisji. Objawy często utrzymują się przez kilka miesięcy. Wrodzone wady i przewlekła patologia nosogardzieli często działają jako czynniki prowokujące.

Na podstawie cech klinicznych i morfologicznych wyróżnia się dwie formy przewlekłego zapalenia klinowego:

• Wysiękowy. W objawach tego wariantu choroby przeważa zespół wydzielin patologicznych. Istnieją dwa podgatunki przewlekłego zapalenia zatoki głównej - nieżyt i ropny.
• Produktywny. Głównie towarzyszą zmiany w błonie śluzowej. Być może jego patologiczne pogrubienie (forma ciemieniowo-rozrostowa) lub tworzenie polipów, torbieli (podtypów polipowatych i torbielowatych).

Objawy zapalenia klinowego

Objawy kliniczne często nie są bardzo specyficzne. Najczęstszym pierwszym objawem ostrego zapalenia klinowego jest ból głowy o średniej intensywności bez wyraźnej lokalizacji. Pacjenci opisują to jako „ból w środku głowy”. Jednocześnie temperatura ciała wzrasta do 37,5–38,5 ° C. Gdy jama zatokowa jest wypełniona masami wysiękowymi, epicentrum zespołu bólowego przesuwa się do okolicy potylicznej, napromienianie występuje w oczodole, w skroniach. Ciężkie postacie objawiają się silnym palącym i uciskającym bólem na orbitach, który jest odczuwany przez pacjentów jako „ściskanie oczu”. Podczas przebywania w warunkach upałów i zwiększonej suchości powietrza, zespół bólowy wzrasta. Leki przeciwbólowe są zazwyczaj nieskuteczne.

W przewlekłym zapaleniu klinowym ból głowy nie jest bardzo wyraźny. Główną rolę w takich przypadkach odgrywają zaburzenia wegetatywne asteno. Obraz kliniczny jest zdominowany przez zaburzenia neurologiczne: utratę apetytu, słaby sen i pamięć, bezsenność, parestezje, zawroty głowy, uogólnione osłabienie i złe samopoczucie oraz zwiększoną drażliwość. Jednym z głównych objawów ostrych i przewlekłych postaci patologii jest obecność śluzu lub ropnego wydzieliny. Stały dyskomfort i uczucie podrażnienia w głębi nosa i gardła, które nie zmieniają się po kaszlu. U niektórych pacjentów nie ma intensywnego nieświeżego oddechu.

Rzadziej pierwszymi objawami zapalenia klinowego są zaburzenia analizatora wzrokowego i / lub węchowego. Gdy proces zapalny rozprzestrzenia się do jamy nosowej, pojawia się dysfunkcja receptora węchowego, co powoduje zniekształcenie percepcji zapachów, aw ciężkich przypadkach - anosmia. Zaangażowanie zwężenia nerwu wzrokowego w proces patologiczny powoduje zmniejszenie ostrości i częściowej utraty pól widzenia, powstają mroczki i światłowstręt. Wraz ze współistniejącą zmianą nerwu odwodzącego rozwija się podwójne widzenie, opadanie powieki górnej powieki, blokada - zez.

Komplikacje

Powikłania zapalenia klinowego są związane z rozprzestrzenianiem się flory patogennej w sąsiednich strukturach. Stosunkowo często, zwłaszcza w dzieciństwie, choroba prowadzi do ropnych, septycznych zmian na orbicie, które mogą później spowodować całkowitą utratę wzroku. Rzadziej występują komplikacje wewnątrzczaszkowe związane z przenikaniem czynników zakaźnych do środkowego dołu czaszki przez naczynia krwionośne centralnego układu nerwowego lub podczas niszczenia kości klinowej. Należą do nich ropne zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu, ropień mózgu, zakrzepica zatoki jamistej. Na tle ogólnoustrojowego niedoboru odporności lub braku leczenia proces ten uogólnia się wraz z rozwojem posocznicy, septikopemii i tworzeniem przerzutów ognisk zakażenia.

Diagnostyka

Diagnoza jest przeprowadzana z uwzględnieniem danych z wywiadu, wyników badań laboratoryjnych i instrumentalnych. Podczas wywiadu z pacjentem otolaryngolog dowiaduje się o aktualnych dolegliwościach, podstawowych objawach choroby i dynamice ich rozwoju, obecności czynników przyczyniających się i towarzyszących patologiach. Z reguły doświadczony lekarz może ustalić wstępną diagnozę na tym etapie. Aby potwierdzić zapalenie kręgosłupa, wykonuje się:

• Rynoskopia przednia i tylna. Ostremu uszkodzeniu zatoki klinowej towarzyszy przekrwienie i obrzęk błony śluzowej, gromadzenie się patologicznych mas ogólnie i górne przejście nosowe między środkową skorupą a przegrodą nosową. Wariant przewlekły charakteryzuje się umiarkowaną ilością lepkiej wydzieliny spływającej po bladej, rozcieńczonej skorupie tylnej ściany gardła.
• Sondowanie diagnostyczne. Istotą procedury jest wizualizacja i zasysanie zawartości zatoki głównej. Obecność wydzieliny śluzowej lub ropnej w jej świetle świadczy o zapaleniu klinowym. Otrzymany materiał jest wysyłany do badania mikroskopowego i bakteriologicznego, co pozwala zidentyfikować patogen, aby określić jego wrażliwość na główne grupy antybiotyków.
• Badania laboratoryjne. W analizie klinicznej krwi leukocytozę wykrywa się powyżej 9 × 9 9 / l, wzrost ESR jest większy niż 10 mm / godzinę. Przy zapaleniu bakteryjnej etiologii w formule leukocytów obserwuje się neutrofilię (przesunięcie w lewo), w kierunku wirusowym - przesunięcie w prawo. Gdy przewlekła, powolna natura choroby występuje zespół anemiczny.
• Radiografia zatok przynosowych. Główna technika diagnostyczna stosowana do potwierdzenia uszkodzenia zatoki klinowej. Aby uzyskać maksymalną informację, zdjęcia rentgenowskie są wykonywane w dwóch projekcjach. Zapalenie sfinoidalne jest wskazane przez ciemnienie światła zatokowego - objaw „zasłony”. Często w proces zaangażowane są labirynty kości sitowej. Przy niskiej wartości diagnostycznej obrazów wykonywany jest dodatkowy skan TK zatok przynosowych.

Leczenie zapalenia klinowego

Środki terapeutyczne mają na celu zmniejszenie obrzęku błon śluzowych nosogardzieli i zatoki klinowej, stymulację odpływu patologicznych mas, walkę z czynnikami zakaźnymi. W zależności od nasilenia i charakteru zmian patologicznych stosuje się środki lecznicze i / lub chirurgiczne. Program leczenia zapalenia klinowego obejmuje:

• Terapia antybiotykowa. Jest to kluczowe w leczeniu. Najpierw stosuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania - penicyliny lub cefalosporyny II-III generacji. W razie potrzeby, po uzyskaniu danych dotyczących wrażliwości wysianej mikroflory, leki są zastępowane. W przypadku wirusowego lub grzybiczego pochodzenia choroby przepisywane są odpowiednio środki przeciwwirusowe lub przeciwgrzybicze.
• Objawowa farmakoterapia. Obejmuje leki zwężające naczynia, które zmniejszają obrzęki i hamują proces wysięku. Biorąc pod uwagę obraz kliniczny, stosuje się leki przeciwgorączkowe, przeciwbólowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne. Ciężkie zatrucie zatrzymuje się przez wlew dożylny. W celu zapobiegania zaburzeniom żołądkowo-jelitowym, masowa antybiotykoterapia jest uzupełniana przez probiotyki.
• Interwencja chirurgiczna. Techniki chirurgiczne (sphenotomies) opierają się na produktywnych formach przewlekłego zapalenia klinowego, niezdolności do przywrócenia przepuszczalności wlotu zatoki klinowej w inny sposób i nieskuteczności leczenia zachowawczego. Gdy dostęp wewnątrznosowy pod kontrolą wzrokową rozszerza naturalną przetokę zatoki i opróżnia jej jamę. W pozasądowej wersji operacji zatokę otwiera się przez usunięcie tylnej części przegrody nosowej, środkowej małżowiny nosowej i tylnych komórek kości sitowej.

Rokowanie i zapobieganie

Rokowanie ostrego zapalenia klinowego jest korzystne, a postać przewlekła wątpliwa. Wczesna terapia w większości przypadków pozwala uniknąć powikłań septycznych wewnątrzczaszkowych. Środki profilaktyczne mające na celu zmniejszenie prawdopodobieństwa zapalenia zatoki klinowej obejmują całkowite leczenie zmian w jamie nosowej, nosogardzieli, ustach gardła i stanach niedoboru odporności, korektę wad wrodzonych, zapobieganie hipotermii i urazom czaszki twarzy, racjonalne stosowanie wcześniej przepisanych leków.