Objawy i leczenie przekrwienia płuc

Hipostaza lub przekrwienie płuc jest konsekwencją upośledzonego krążenia krwi w małym okręgu płucnym. W niewydolności serca lewej komory zdolność prawej komory do pompowania krwi do płuc pozostaje niezmieniona, podczas gdy lewa komora nie radzi sobie z objętością krwi pochodzącej z płuc. W rezultacie większość krwi przemieszcza się z krążenia ogólnoustrojowego do płuc. Wzrost objętości krwi prowadzi do wzrostu ciśnienia w naczyniach. Jeśli to ciśnienie przekracza poziom ciśnienia onkotycznego w osoczu (28 mmHg), krew zaczyna płynąć do tkanki płucnej przez pory w ścianach naczyń włosowatych.

Zastój krwi prowadzi do przewlekłej niewydolności oddechowej. W ciężkich przypadkach rozwija się astma sercowa i obrzęk płuc, powodując śmierć w ciągu kilku godzin.

Przyczyny zatorów w płucach

Zatory w płucach najczęściej występują z wrodzonymi i nabytymi patologiami układu sercowo-naczyniowego, takimi jak:

• kardiomiopatia;
• zawał mięśnia sercowego;
• miażdżyca;
• zapalenie osierdzia;
• choroba niedokrwienna serca;
• zwężenie zastawki mitralnej lub zastawki aortalnej;
• nadciśnienie tętnicze.

Ponadto przyczynami rozwoju patologii mogą być:

• urazy narządów wewnętrznych;
• choroba nerek;
• długi pobyt w górach;
• zatrucie gazem;
• przyjmowanie niektórych leków;
• siedzący tryb życia.

Stagnacja przeszkadza ludziom, którzy z powodu wieku i powiązanych chorób są zmuszeni prowadzić siedzący tryb życia. Nagromadzenie płynu w płucach i pęcherzykach płucnych zapobiega pełnemu nasyceniu tkanek tlenem.

W wyniku niedotlenienia praca narządów wewnętrznych jest zaburzona, głównie mózg, układ nerwowy, serce i nerki. Obrzęk płuc u obłożnie chorych pacjentów powoduje wtórne hipostatyczne zapalenie płuc.

Objawy

Istnieją dwa etapy patologii. Podczas pierwszego lub śródmiąższowego etapu, osocze krwi przechodzi do tkanki płucnej. W drugim lub pęcherzykowym stadium, które zagraża życiu, obrzęk rozciąga się na pęcherzyki.

Pierwszym objawem choroby jest duszność występująca po wysiłku fizycznym, stresie i obfitym spożyciu pokarmu. Środek oddechowy rdzenia przedłużonego reaguje na zmniejszenie zawartości tlenu we krwi przez odruchowy wzrost częstotliwości i intensywności ruchów oddechowych.

W przypadku współistniejącej niewydolności serca pacjenci obawiają się:

• uczucie ucisku w klatce piersiowej,
• niebieski trójkąt nosowo-wargowy,
• trudności w oddychaniu,
• charakterystyczny wyraźny dźwięk pod koniec oddechu.

W przypadku braku terminowego leczenia zwiększa się skrócenie oddechu. Płynne wypełnienie tkanki płucnej prowadzi do zmniejszenia ilości wdychanego powietrza. Pacjent nie ma wystarczającego oddechu, aby wypowiedzieć długie zdanie. Ataki astmy występują przy niewielkim wysiłku fizycznym, któremu towarzyszy panika i strach przed śmiercią. Możliwa utrata przytomności.

Śródmiąższowa faza zastoju w płucach zostaje zastąpiona pęcherzykiem płucnym podczas fizycznego lub emocjonalnego przeciążenia, podwyższonego ciśnienia krwi.

Poczucie braku powietrza wzrasta w pozycji leżącej. Osoba zaczyna spać podczas siedzenia, używa 2-3 poduszek. Pojawia się kaszel. W fazie wyrostka zębodołowego choroby podczas wysięku kaszelowego uwalniana jest piana z krwią lub krwią.

W niewydolności serca aktywowane są kompensacyjne mechanizmy odruchowe. Baroreceptory serca reagują na zwiększone ciśnienie w przedsionkach, stymulując współczulne ośrodki nerwowe. Pod wpływem współczulnego układu nerwowego tętno wzrasta. Jednocześnie puls na naczyniach obwodowych pozostaje słaby.

Objawy hipostazy mogą się różnić w zależności od ich przyczyn.

Diagnostyka

Diagnozę choroby przeprowadza lekarz na podstawie dolegliwości pacjenta, badania, osłuchiwania i dodatkowych danych z badania.

Wykonano zdjęcie rentgenowskie, aby wykryć przekrwienie płuc. Ekspansja głównego pnia tętnicy płucnej jest wyraźnie widoczna na zdjęciu. Jednocześnie naczynia obwodowe pozostają wąskie. Przy wzroście ciśnienia kapilarnego o ponad 20 mm Hg. Art. pojawiają się przeponowe linie płucne Curly. Ich obecność jest uważana za niekorzystny znak prognostyczny. Spirogram wykazuje restrykcyjne upośledzenie wentylacji płuc.

Aby ocenić działanie serca, badanie elektro- i fonokardiograficzne, przeprowadza się cewnikowanie komór serca z pomiarem ciśnienia wewnątrzkomórkowego. Pośrednimi objawami patologii sercowo-naczyniowych są:

• obrzęk kończyn
• powiększona wątroba,
• ból wątroby przy badaniu palpacyjnym,
• gromadzenie się płynu w jamie brzusznej.

W badaniu laboratoryjnym plwociny wykrywa ona makrofagi pęcherzykowe zawierające fagocytowaną hemosyderynę. W moczu pojawiają się szkliste cylindry, białko, czerwone krwinki. Zawartość tlenu we krwi jest zmniejszona, zawartość dwutlenku węgla jest normalna lub nieznacznie zmniejszona.

Leczenie

Leczenie zatorów w płucach opiera się na eliminacji przyczyn choroby. W przypadku wad serca lub tętniaka zaleca się interwencję chirurgiczną. W mniej ciężkich przypadkach przeprowadza się terapię lekową, która obejmuje beta-blokery, glikozydy nasercowe, azotany. Przygotowania powinny być wybierane przez lekarza prowadzącego w zależności od rodzaju patologii i ciężkości stanu pacjenta.

Aby zmniejszyć objętość krwi krążącej, stosuje się leki moczopędne. Pomaga zapobiegać rozszerzaniu naczyń krwionośnych. Aby uniknąć chorób zakaźnych płuc, niezależnie od przyczyn stagnacji, przepisywane są antybiotyki, a do rozrzedzenia plwociny stosowane są środki mukolityczne.

W ostrym obrzęku płuc pacjent jest natychmiast hospitalizowany. Aby zapobiec niedotlenieniu, można oddychać czystym tlenem. W środowisku szpitalnym wykonuje się sztuczne usuwanie płynu z płuc.

W leczeniu zatorów w płucach osób starszych i pacjentów zmuszonych do długotrwałego przebywania w pozycji poziomej zaleca się stosowanie procedur fizjoterapeutycznych.

Leczenie tradycyjną medycyną

Leczenie środków ludowych obejmuje ćwiczenia oddechowe, masaż, ziołolecznictwo. Pacjenci łóżkowi muszą zmienić pozycję ciała, przy braku przeciwwskazań do siedzenia w łóżku, od czasu do czasu wstawać.

Rosoły i napary lipy, podbiału, rumianku, jagody kaliny mają działanie przeciwzapalne i wykrztuśne. Tymianek, nagietek, skrzyp polny, szałwia są diuretykami. W celu skutecznego leczenia stagnacji zaleca się stosowanie ziół leczniczych w połączeniu z lekami. Korzystaj z popularnych receptur po konsultacji z lekarzem.

Pacjent musi ograniczyć stosowanie soli i płynów.

Objawy i leczenie zastoju w płucach obłożnie chorych pacjentów

Obrzęk płuc u obłożnie chorych pacjentów uważa się za stan zagrażający życiu. Jest to spowodowane zastojem krwi lub płynu w tkankach płuc w wyniku niskiej mobilności. Zatłoczeniu w płucach towarzyszy obrzęk i odleżyny. Jeśli pacjent nie jest leczony w odpowiednim czasie, ten stan może prowadzić do śmierci.

Przyczyny zatorów w płucach

Zator w płucach obserwuje się głównie u osób powyżej 60 lat. Szczególnie zagrożone są również osoby, które przeszły różne urazy i operacje. Według statystyk medycznych u obłożnie chorych pacjentów przekrwienie płuc w 40-50% przypadków prowadzi do śmierci.

Czynnik przyczynowy stagnacji w płucach u pacjentów w podeszłym wieku zmuszony jest położyć się i współistnieć z chorobą serca. Ten stan prowadzi do zastoju krwi w małym kręgu płucnym i upośledzenia odpływu żylnego. Dlaczego tak się dzieje? Po pierwsze, żyły rozszerzają się i wywierają nacisk na struktury płucne. Następnie transudat wchodzi do przestrzeni pozakomórkowej i powoduje obrzęk. W wyniku tego następuje zakłócenie wymiany gazu i niedostateczna ilość tlenu przenika do krwi. Dwutlenek węgla jest uwalniany z organizmu.

W związku z tymi zaburzeniami występuje zastój w płucach. Dla wielu mikroorganizmów stagnacja jest uważana za korzystny warunek reprodukcji. Dlatego u większości pacjentów rozpoznaje się zapalenie płuc, czyli zapalenie płuc. W tym przypadku na tkance włóknistej powstaje pneumoskleroza, która niszczy strukturę oskrzeli i pęcherzyków płucnych. Bez leczenia prognozy rozczarowują: w 70–80% przypadków zapalenie płuc kończy się śmiercią.

W większości przypadków przyczyną zapalenia płuc są bakterie, takie jak mykoplazma, chlamydia i pneumokoki. Czy jest to zaraźliwe dla osób starszych? Tak, ponieważ mają osłabiony układ odpornościowy, a organizm nie jest w stanie oprzeć się patogennym bakteriom.

Obrzęk płuc może również wystąpić z powodu upośledzenia czynności nerek. W tym przypadku płyn z organizmu nie jest całkowicie usuwany i przenika do tkanki płucnej.

Objawy patologii

Objawy zastoju w płucach mogą wystąpić w wyniku infekcji bakteryjnej, astmy, zapalenia oskrzeli lub rozedmowej rozedmy płuc. Objawy kliniczne mogą się nasilić po udarze.

W początkowej fazie rozwoju u pacjentów rozwijają się nawroty suchego kaszlu. W miarę upływu czasu pojawiają się napady kaszlu, pojawia się śluzowo-ropna plwocina ze smugami krwi. Podwyższona temperatura ciała u pacjentów nie zawsze jest obserwowana. Wraz z rozwojem choroby u niektórych starszych pacjentów temperatura może osiągnąć 38-39 ° C. Gdy obustronne zapalenie płuc u pacjenta w łóżku, temperatura osiąga 40 ° C.

Obrzęk płuc objawia się również częstym i trudnym oddychaniem. Powiązanym objawem jest duszność. W miarę rozwoju stagnacji, w spoczynku pojawia się skrócenie oddechu. W podeszłym wieku objawy takie jak:

• powolność;
• niewyraźna świadomość;
• letarg;
• utrata apetytu;
• wymioty;
• nudności;
• ból brzucha.

Ogólny stan pacjenta pogarsza się. Występują ataki zawrotów głowy i zmęczenia. W żadnym przypadku nie można ignorować takich objawów. Konsekwencje mogą zagrażać życiu.

W wyniku niskiego poziomu tlenu we krwi zaburza się funkcjonowanie narządów wewnętrznych. Podczas słuchania pacjenta stetoskopem słychać sapanie i bulgotanie. Nasilenie objawów zależy od stadium choroby. W niektórych przypadkach pacjent może odczuwać zwiększone ciśnienie serca, lepki pot, bladość skóry i uczucie strachu.

Nagromadzenie płynu w płucach znacznie komplikuje leczenie każdej patologii. Wraz z zaostrzeniem istniejących chorób przewlekłych zmniejsza się zdolność organizmu do zwalczania infekcji bakteryjnych.

Terapia terapeutyczna

Co zrobić, jeśli pacjentka ma objawy zastoju w płucach?

W tym przypadku pacjent musi otrzymać pomoc medyczną, w przeciwnym razie proces zapalny może przejść do drugiego płuca.

Leczenie lekami obejmuje terapię antybiotykową i przyjmowanie środków objawowych, które pomagają pozbyć się wtórnej patologii.

Jako antybiotyki stosuje się ochronne penicyliny, fluorochinolony i cefalosporyny. W przypadku atypowego zapalenia płuc przepisuje się metronidazol i erytromycynę.

Aby uniknąć poważnych konsekwencji, leczenie przeprowadza się w szpitalu, w którym pacjent znajduje się pod ścisłym nadzorem lekarza. Pozwala to na monitorowanie zmian w stanie i natychmiastową zmianę przebiegu leczenia w przypadku przyzwyczajenia się bakterii do antybiotyków. Najbardziej skuteczne w leczeniu zapalenia płuc są antybiotyki Ampicylina, Azytromycyna, Amoksycylina i Cefuroksym.

Jako terapię uzupełniającą, leczenie może być przeprowadzone przy użyciu środków ludowych. W początkowej fazie rozwoju zapalenia płuc zaleca się przygotowanie leczniczego wywaru z anyżu z miodem. Ma właściwości wykrztuśne. Do gotowania bulionu należy wlać 2 łyżki. l Anyż 200 ml wody. Umieść pojemnik na ogniu i zagotuj. W gotowym wywarze dodaj 1 łyżkę. l kochanie Weź w ciągu dnia małymi łykami.

Wysłanie płynu surowiczego pomoże wywar z łodygi wiśni. Wlać 1 łyżkę. l szypułka 1 szklanka wody. Doprowadź bulion do wrzenia. Weź 1/3 szklanki 3 razy dziennie.

Ten film dotyczy śluzu w płucach:

Skuteczna jest ziołowa kolekcja lukrecji, jałowca, brony i lubczyka. Do przygotowania przepisu konieczne jest wymieszanie wszystkich składników w równych proporcjach. Wlać 1-1,5 UF. l zbieranie 200 ml wody. Umieść pojemnik na piecu. Gotować bulion przez 5-7 minut. Weź małe łyki przez cały dzień.

Leczenie środków ludowych należy przeprowadzać tylko po konsultacji z lekarzem.

Dlaczego zapalenie płuc rozwija się u obłożnie chorych osób starszych?

Leżący pacjent w rodzinie to bardzo trudny test dla wszystkich członków rodziny. Długotrwałe unieruchomienie obfituje w zastój w ciele pacjenta. Jedną z tych zastoinowych patologii u obłożnie chorych pacjentów jest zastoinowe (hipostatyczne) zapalenie płuc. Jest to szczególnie trudne dla starszych pacjentów obłożnie chorych.

Przyczyny i mechanizm rozwoju zastoinowego zapalenia płuc u obłożnie chorych pacjentów

Zastoinowe zapalenie płuc u obłożnie chorych pacjentów występuje z powodu zastoju krwi w małym (płucnym) krążeniu. W akcie oddychania ważną rolę odgrywają ruchy klatki piersiowej - wdech i wydech. Gdy pacjent jest w pozycji leżącej przez dłuższy czas, amplituda klatki piersiowej jest ograniczona, a im ostrzejszy jest stan pacjenta, tym bardziej ograniczona jest amplituda ruchów klatki piersiowej podczas oddychania.

Akt oddechowy to odruch. Jest regulowany przez centrum oddechowe mózgu. Zwykle podczas inhalacji klatka piersiowa rozszerza się z powodu skurczów zewnętrznych mięśni międzyżebrowych i wypadnięcia przepony.

W wyniku tego powstaje podciśnienie w jamie klatki piersiowej, co przyczynia się do wypełnienia pęcherzyków powietrzem środowiskowym i przepływem krwi do tętnic płucnych. Wymiana gazowa zachodzi w pęcherzykach płucnych: tlen z powietrza dostaje się do krwioobiegu, a dwutlenek węgla przepływa z krwi do światła pęcherzyków.

Po wymianie gazu w pęcherzykach płucnych normalnie następuje pełny wydech, co zapewnia skurcz wewnętrznych mięśni międzyżebrowych i rozluźnienie przepony. W rezultacie zmniejsza się objętość klatki piersiowej, wzrasta ciśnienie w niej. Prowadzi to do wydalenia powietrza z płuc i wydalenia utlenionej krwi z krążenia płucnego. Wraz z powietrzem, śluzem, pyłem i mikroorganizmami są usuwane z płuc podczas wydechu.

Ponieważ amplituda ruchów u obłożnie chorych pacjentów jest znacznie ograniczona, nie mają one pełnych ruchów oddechowych, aw rezultacie wypychają krew z krążenia płucnego i powietrza z płuc. Zatem warunki wstępne stagnacji krwi w naczyniach płucnych i gromadzenia się śluzu w płucach.

Starszy wiek jest dodatkowym czynnikiem ryzyka rozwoju zastoinowego zapalenia płuc u obłożnie chorych pacjentów, ponieważ ludzie w podeszłym wieku z reguły mają już „pęczek” chorób układu krążenia i płuc oraz osłabioną odporność, co pogarsza przedłużone unieruchomienie pacjentów.

Objawy kliniczne

Hipostatyczne zapalenie płuc u osób w podeszłym wieku rozwija się stopniowo. Pierwsze objawy często nie wyróżniają się na tle choroby podstawowej:

• lekki kaszel (ten objaw jest szczególnie niewidoczny u palących pacjentów);
• wypływ skąpej plwociny, która jest najczęściej chora, nie wypluwa, ale jest połykana, dlatego pozostaje niewidoczny;
• duszność (często jest to jedyny pierwszy objaw zastoinowego zapalenia płuc);
• temperatura może być nieznacznie podwyższona lub normalna;
• zmniejszony apetyt;
• słabość

Jeśli w odpowiednim czasie nie wykryje się stagnacji zapalenia płuc u osób w podeszłym wieku, obłożnie chorych, początkowy etap zapalenia płuc bardzo szybko zamienia się w objawowe obustronne zapalenie płuc, co objawia się następującymi objawami:

• pojawienie się ciężkiej duszności;
• mokry świszczący oddech;
• przedłużający się kaszel z wydzieliną śluzowo-ropnej plwociny;
• krwioplucie (bardzo niekorzystny znak prognostyczny);
• wysoka gorączka;
• objawy szybko narastającego zatrucia (dreszcze, nudności, wymioty, letarg, dezorientacja, zwiększone odruchy);
• naruszenia układu sercowo-naczyniowego (arytmie, tachykardia, podwyższone lub obniżone ciśnienie krwi);
• zaburzenia układu trawiennego (ból brzucha, biegunka);
• zaburzenia czynności nerek (zmniejszona diureza);
• osłabienie mięśni.

Pojawienie się ciężkich objawów pozapłucnych znacznie pogarsza przebieg hipostatycznego zapalenia płuc.

Metody badawcze stosowane w diagnostyce pacjentów obłożnie chorych są laboratoryjne i instrumentalne, w tym:

• pełna morfologia krwi (zwiększona liczba białych krwinek, przyspieszona ESR);
• biochemiczne badanie krwi (zwiększenie liczby reaktywnych białek zapalnych, seromukoidów, zasadowicy oddechowej, hipoksemii);
• analiza moczu (naruszenie funkcji wydalania nerkowego);
• mikroskopia plwocinowa (wykrywanie patogenu podczas barwienia gramowego);
• plwocina bakteriologiczna lub woda do przemywania oskrzeli (hodowla patogenu i określenie jego wrażliwości na antybiotyki);
• RTG (wykrywanie ciemnych obszarów w płucach);
• bronchoskopia (w razie potrzeby);
• tomografia komputerowa.

Biorąc pod uwagę wiek pacjenta i jego unieruchomione unieruchomienie, pacjent musi przeprowadzić badania, które ujawnią powiązane patologie i powikłania zapalenia płuc (EKG, badanie ultrasonograficzne narządów klatki piersiowej i jamy brzusznej).

Biorąc pod uwagę niezwykle niekorzystne rokowanie dla starszych pacjentów obłożnie chorych z obustronnym zastoinowym zapaleniem płuc, lekarz prowadzący powinien być zawsze stale skupiony na jego możliwym wystąpieniu i bardzo uważnie monitorować wszelkie zmiany stanu pacjenta.

Leczenie i zapobieganie hipostatycznemu zapaleniu płuc

W przypadku zastoinowego zapalenia płuc u obłożnie chorych pacjentów leczenie powinno być prowadzone wyłącznie w szpitalu. Połączona terapia zapalenia płuc u chorych obłożnie chorych obejmuje:

1. Przepisywanie antybiotyków.
2. Zmniejszenie przekrwienia w krążeniu płucnym.
3. Przywrócenie funkcji drenażu oskrzeli.
4. Aspiracja płynu z płuc.
5. Terapia tlenowa.
6. Zabieg przeciwutleniający.
7. Leczenie immunomodulacyjne.
8. Masaż, fizjoterapia, terapia ruchowa.

Wybór leku na antybiotykoterapię w przypadku zastoinowego zapalenia płuc u starszych osób obłożnie chorych zależy od zamierzonego patogenu. Przed uzyskaniem wyników bakteryjnej hodowli plwociny pacjentowi przepisuje się empiryczną antybiotykoterapię:

• w przypadku pozaszpitalnego zapalenia płuc, antybiotyki o szerokim spektrum działania (Amoxiclav, Ampicillin, Cefuroxime, Ceftriakson, Lewofloksacyna) lub ich połączenie;
• ze szpitalnym zapaleniem płuc - kombinacje antybiotyków, które mają zdolność tłumienia reprodukcji mikroflory o zwiększonej odporności na leki przeciwbakteryjne (Imipenem + Linezolid, Amikacyna + Wankomycyna).

Po otrzymaniu wyników wrażliwości na antybiotyki czynnika zapalenia płuc można skorygować program terapii antybiotykowej. Skuteczność leczenia przeciwdrobnoustrojowego ocenia się drugiego lub trzeciego dnia od rozpoczęcia stosowania antybiotyku lub ich kombinacji. Jeśli temperatura nie zacznie spadać w tych dniach, a objawy nie staną się mniej wyraźne, antybiotyk należy wymienić.

W przypadku zastoinowego zapalenia płuc bardzo ważne jest zmniejszenie przekrwienia żył w płucach, ponieważ bez tego niemożliwe jest osiągnięcie poprawy stanu pacjenta. Leki z wyboru w celu zmniejszenia stagnacji w krążeniu płucnym to leki moczopędne.

Jeśli w płucach nagromadziło się dużo wysięku, co jest trudne do usunięcia przez pacjenta (przez oskrzela), uciekają się do aspiracji zawartości płuc. Po tym stan pacjentów znacznie się poprawia.

Jeśli pacjent w podeszłym wieku może sam wykrztusić flegmę, przepisuje się mu:

• leki rozszerzające oskrzela i leki mukolityczne (Lasolvan, acetylcysteina);
• leki rozszerzające oskrzela (eufillin).

Aby zmniejszyć zasadowicę oddechową we krwi osób starszych, terapia tlenowa jest wskazana pacjentowi leżącemu w łóżku: za pomocą maski tlenowej lub poduszki, pobierającej tlen przez rurki wewnątrznaczyniowe.

W przypadku znacznego utrudnienia czynności oddechowej u starszych pacjentów obłożnie chorych, pacjent zostaje wysłany na oddział intensywnej opieki medycznej i oddział intensywnej opieki medycznej w celu podłączenia do respiratora.

Zapobieganie zastoinowemu zapaleniu płuc u pacjentów w podeszłym wieku

Najlepszym sposobem zwalczania stagnacji zapalenia płuc u starszych pacjentów obłożnie chorych jest zapobieganie jej pojawieniu się. Zapobieganie pojawieniu się hipostatycznego zapalenia płuc u osób w podeszłym wieku obłożnie chorych nie jest uzależnione od narkotyków i narkotyków i obejmuje:

• pół-siedząca pozycja pacjenta;
• zmiana pozycji ciała (co najmniej 3-4 razy dziennie);
• ćwiczenia terapeutyczne (ćwiczenia pasywne i aktywne);
• ćwiczenia oddechowe;
• masaż (perkusja, puszka);
• fizjoterapia;
• (biorąc kompleksy multiwitaminowe, immunomodulatory).

Rokowanie w rozwoju hipostatycznego zapalenia płuc u starszych pacjentów obłożnie chorych zależy od zakresu procesu patologicznego w płucach, czynnika sprawczego choroby, ciężkości ogólnego stanu pacjenta, obecności powikłań i chorób współistniejących. Im wcześniej wykryje się zastoinowe zapalenie płuc i przepisane zostanie odpowiednie leczenie, tym lepsze rokowanie dla zdrowia i życia pacjenta.

Przy rozległych uszkodzeniach tkanki płucnej u starszych pacjentów obłożnie chorych śmiertelność jest wysoka i według niektórych autorów dochodzi do 50-70%.

Aby uniknąć niekorzystnego rokowania dla hipostatycznego zapalenia płuc u starszych pacjentów obłożnie chorych, konieczne jest codzienne stosowanie środków zapobiegawczych, wzmocnienie odporności pacjenta, a zwłaszcza zachowanie ostrożności w odniesieniu do zmian stanu zdrowia pacjenta. Samoleczenie zastoinowego zapalenia płuc u obłożnie chorych pacjentów jest absolutnie nie do przyjęcia. Gdy pierwsze objawy zapalenia płuc pojawią się u chorego w podeszłym wieku, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Zastoinowe zapalenie płuc u chorych obłożnie chorych: objawy, leczenie, profilaktyka

Nasza strona jest sponsorowana przez pensjonat Barvikha dla osób starszych.
Regularne badanie przez lekarza. 24-godzinna opieka (24/7), doświadczony i wykwalifikowany personel, 6 posiłków dziennie, wyposażona przestrzeń dla osób starszych. Zorganizowany wypoczynek, codziennie psycholog. Euroformat. Tylko 7 km od obwodnicy Moskwy. Od 1800 rubli / dzień (all inclusive).
Telefon: +7 (495) 230-12-37

Leżący pacjent to świetny test dla całej rodziny. Trzeba go przekazać, dając swoim starszym szansę na dłuższe życie. Aby to zrobić, konieczne jest nie tylko zapewnienie jego potrzeb fizjologicznych, ale także zwrócenie uwagi na najmniejsze zmiany w jego stanie. Ponieważ u każdego z nich, nawet jeśli jest to „drobnostka”, taka jak ciągła senność, można ukryć zastoinowe zapalenie płuc - chorobę, która zabiera życie obłożnie chorych pacjentów.

Zastoinowe (hipostatyczne) zapalenie płuc jest zapaleniem tkanki płucnej, które początkowo rozwija się w obszarach, w których krew i płyn tkankowy gromadzą się i nie mogą normalnie krążyć. Obszary te stają się „łatwą ofiarą” infekcji, która z nich jest w stanie rozprzestrzenić się na resztę płuc. Leżący pacjenci najczęściej cierpią na zastoinowe zapalenie płuc. Ryzyko zachorowania z tym wzrasta w starszym wieku, z chorobami serca i operacjami. Maskowanie pod objawami choroby podstawowej, hipostatyczne zapalenie płuc można rozpoznać późno, często powodując śmierć. Tylko ścisła współpraca kompetentnego lekarza i krewnych opiekuńczych daje szansę na terminowe rozpoczęcie leczenia patologii.

Zasada płuc

Aby tlen mógł dostać się do naczyń krwionośnych, musi przejść dość daleko od nosa do najmniejszych oskrzeli i ostatecznie dostać się do pęcherzyków płucnych - głównych struktur, w których odbywa się wymiana gazowa. W swojej strukturze pęcherzyki są podobne do „worków”, otwartych od strony, w którą wpada do nich powietrze. Ściany pęcherzyków są błoną. Od wewnątrz wypełnia powietrze, a od zewnątrz graniczy z naczyniem krwionośnym. Przez membranę tlen przechodzi do krwiobiegu, a dwutlenek węgla z krwi dostaje się do „worka”, który musi zostać uwolniony podczas wydechu. Jeśli ścianka pęcherzyków jest ubita lub między nią a naczyniem pojawia się płyn, wymiana gazowa pogarsza się.

Ale nawet w normalnych warunkach różne części płuc są wentylowane, to znaczy dostarczane są powietrzem, nierównomiernie. W pozycji pionowej powietrze wchodzi najlepiej do dolnych części płuc, gdzie elastyczna tkanka płuc dobrze rozciąga przeponę, co ułatwia ruchome żebra. Jeśli osoba leży na plecach, wzrasta ciśnienie wewnątrzbrzuszne. Ale to nie tylko zmniejsza wentylację w dolnych częściach płuc, ale także prowadzi do zmniejszenia oddychania objętości.

Jeśli dana osoba jest chora na rozedmę płuc, zwłóknienie płuc lub astmę, to nawet wtedy, gdy nie jest w pozycji leżącej, oddychanie w różnych częściach płuc staje się bardziej nierówne, a to stwarza warunki dla mikrobów do przebywania w słabo wentylowanych obszarach.

Ale aby ciało mogło otrzymać wystarczającą ilość tlenu, powietrze wchodzące do płuc nie wystarczy. Konieczne jest również, aby płuca były wystarczająco zaopatrzone w krew.

Krew do płuc pochodzi z tętnicy płucnej. Krew przenosi się z serca do najmniejszych naczyń włosowatych nie pod ciśnieniem i nie z powodu popychania go mięśniem serca - tylko wzdłuż gradientu ciśnienia: płynie od największego ciśnienia do najniższego. Dlatego przepływ krwi jest w dużym stopniu zależny od pozycji ciała: w pozycji stojącej dolne części płuc są najlepiej zaopatrywane w krew, a leżenie na plecach więcej krwi gromadzi się w obszarach bliższych pleców.

W spoczynku u zdrowej osoby krew przepływa tylko przez połowę naczyń włosowatych płuc. Podczas pracy fizycznej ciśnienie w tętnicach płucnych wzrasta, a więcej naczyń zaczyna być zaangażowanych w pracę. Pęcherzyki, które komunikują się z nimi, powinny uzyskać dostęp do powietrza - wtedy oddychanie będzie w stanie zaspokoić ludzkie potrzeby w zakresie tlenu.

Kiedy człowiek nieustannie kłamie, zwłaszcza jeśli nie zmienia pozycji w łóżku, krew jest trudna „przedostać się” z płuc do serca przed grawitacją. Występuje zastój krwi, co prowadzi do ekspansji lokalnych naczyń włosowatych. Rozszerzone i wypełnione naczyniami krwionośnymi stają się ciężkie i ściskają pęcherzyki. To początek zastoinowego zapalenia płuc. Jeśli sytuacja się nie zmieni, ciekła część krwi przenika z kapilary do pęcherzyków i tkanki, która leży między pęcherzykami. Ta infekcja szybko przenika, co może również rozprzestrzeniać się na sąsiednie części płuc. Jeśli sytuacja się nie zmieni lub przeprowadzi tylko zniszczenie zakażenia, zaatakowaną tkankę płuc zastępuje się tkanką łączną i trwale wyłącza się z oddychania.

Przyczyny zastoinowego zapalenia płuc

Jak widać z poprzedniej części, zastoinowe zapalenie płuc u obłożnie chorych pacjentów rozwija się z powodu ich unieruchomienia, powodując zastój w krążeniu płucnym. Choroba może rozwinąć się we wczesnych stadiach (2-4 dni) po wymuszonej pozycji poziomej, ale jej wygląd może być opóźniony (14 dni lub więcej później).

Ryzyko wystąpienia zastoinowego zapalenia płuc we wczesnych okresach jest wyższe u osób starszych, które cierpią:

• dusznica bolesna;
• miażdżyca;
• wady serca (zwłaszcza jeśli jest to zwężenie zastawki mitralnej);
• zaburzenia rytmu serca: extrasystole, migotanie przedsionków;
• nadciśnienie tętnicze z różnych przyczyn;
• choroby płuc: astma, rozstrzenie oskrzeli, rozedma płuc;
• cukrzyca;
• przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek;
• choroby szkieletu: kifoza, skolioza w okolicy piersiowej, deformacje żeber,

jak również osoby, które niedawno przeszły jakąkolwiek operację, ponieważ rana pooperacyjna boli, więc osoba próbuje oddychać bardziej powierzchownie, zwiększając w ten sposób zastój w płucach. W przypadku tych kategorii osób ważne jest, aby jak najwcześniej rozpocząć zapobieganie zastoinowemu zapaleniu płuc, a także wezwać lekarza przy każdej zmianie stanu i przede wszystkim zapobiec rozwojowi tej konkretnej choroby.

Drobnoustroje powodujące stan zapalny płynu wydostającego się z naczyń włosowatych płuc zwykle stają się:

• paciorkowce, w szczególności pneumokoki;
• pałeczka hemofilna;
• gronkowiec.

Ulubiona lokalizacja zastoinowego zapalenia - dolne części prawego płuca, ale z połączeniem bezruchu i jednej z powyższych chorób, patologia może stać się obustronna.

Co to jest niebezpieczne stagnacyjne zapalenie płuc

Niebezpieczeństwo choroby polega na tym, że te części płuc, w których nastąpiło pocenie się płynu w pęcherzykach płucnych i tkance między nimi, przestają uczestniczyć w oddychaniu. Ponadto, gdy osoba nadal kłamie na tle rozwoju tej patologii, staje się trudna do odkrztuszania plwociny (a odruch kaszlu nie zawsze występuje). W rezultacie zatyka oskrzela, a jeszcze większa część płuc przestaje uczestniczyć w oddychaniu.

Dodanie infekcji prowadzi do zatrucia ciała osoby starszej produktami mikrobiologicznej aktywności życiowej. Działa toksycznie na serce, pogarszając jego uszkodzenie. Ponadto zatrucie prowadzi do zmniejszenia apetytu, w wyniku czego osoba odmawia uzyskania białek i witamin niezbędnych do zwalczania infekcji i przywracania tkanki płuc.

Innym niebezpieczeństwem stagnacji zapalenia płuc u obłożnie chorych ludzi są komplikacje, takie jak wysiękowe zapalenie opłucnej (wysięk płynu zapalnego poza płucami, do jamy opłucnej) i wysiękowe zapalenie osierdzia (wysięk płynu zapalnego do worka serca). W wyniku pierwszego powikłania niewydolność oddechowa jest jeszcze bardziej nasilona. Wysiękowe zapalenie osierdzia, w wyniku ucisku serca płynem, prowadzi do pogorszenia pracy jego mięśni.

Objawy

Zastoinowe zapalenie płuc jest bardzo podstępną chorobą u pacjenta w łóżku. Pojawiając się na tle patologii, która przykuła osobę do łóżka, przebrała się za jego objawy. Zatem osoba, która doznała udaru, wydaje się nieco bardziej nieodpowiednia lub zahamowana niż wcześniej, lub osoba ze złamaniem szyjki kości udowej, na tle osteoporozy, zaczęła narzekać na ból w klatce piersiowej. Takie objawy nie zawsze są zauważalne dla krewnych, którzy spędzają większość dnia w pracy i nie są realizowani przez samych pacjentów.

Zobacz także:

Bardziej oczywiste oznaki zastoinowego zapalenia płuc, które niestety czasami pojawiają się już w późniejszych stadiach choroby, to:

• wzrost temperatury ciała: może być mały, do 38 ° C, ale w niektórych przypadkach (rzadziej) może przekraczać 38,5 ° C;
• mokry kaszel. Jeśli dana osoba jest w stanie kaszleć, a nie połykać plwociny, jest jasne, że ma charakter śluzowopurczliwy, mogą występować smugi krwi;
• słabość;
• nudności;
• brak apetytu;
• pocenie się

Zastoinowemu zapaleniu płuc towarzyszą objawy układu sercowo-naczyniowego: zaburzenia rytmu serca, jego zwiększona częstotliwość, pojawienie się przerw lub ból serca. Choroba może również objawiać się nie kaszlem, a nie gorączką, ale nudnościami i biegunką.

O tym, że znaczna część płuc przestała uczestniczyć w oddychaniu, świadczy wzrost oddechu o ponad 20 oddechów na minutę w spoczynku (nie wtedy, gdy dana osoba je lub wykonuje jakiś wysiłek), uczucie braku powietrza. Jeśli zapalenie płuc jest niezwykle trudne, świadomość osoby jest przygnębiona: staje się niezwykle senny, może przestać się budzić, nie odpowiadać na pytania, podrzucać i obracać się w łóżku i mówić niespójne zwroty. W tym stanie oddychanie staje się niezwykle rzadkie, arytmiczne lub bardzo częste. Objawy te wskazują, że potrzebna jest pilna hospitalizacja, ale niestety rokowanie może być niekorzystne.

Diagnostyka

Lekarz ogólny może podejrzewać zastoinowe zapalenie płuc, które usłyszy świszczący oddech lub trzeszczenie w płucach (szczególnie w dolnych partiach). Ale diagnoza jest dokonywana tylko na podstawie radiografii. Wykonywany jest w multidyscyplinarnej klinice lub klinice według miejsca zamieszkania, gdzie znajduje się urządzenie Arman lub stacjonarne urządzenie rentgenowskie przystosowane dla pacjentów łóżkowych.

Rentgen pacjenta może być dostarczony za pomocą płatnych usług medycznych (lub płatnych ambulansów), wyposażonych do transportu pacjentów łóżkowych. Chociaż najlepszym rozwiązaniem jest hospitalizacja w szpitalu, gdzie wykonywane będą zdjęcia rentgenowskie, a stan twojego krewnego będzie monitorowany przez lekarzy i wykwalifikowany personel.

Aby znaleźć niezbędne leki przeciwbakteryjne, pacjent musi przejść testy plwociny. Obie analizy są zbierane w sterylnych słoikach: pierwszy jest wysyłany do laboratorium klinicznego, drugi jest przesyłany do laboratorium bakteriologicznego. Korzystając z analizy klinicznej, określa się charakter zapalenia i wykrywa się komórki nowotworowe lub gruźlicze. Analiza bakteriologiczna plwociny umożliwia określenie rodzaju drobnoustroju wywołującego zapalenie płuc, a także wybranych antybiotyków, które będą działać na niego konkretnie.

Badanie obejmuje również:

• ogólne badania krwi i moczu;
• oznaczanie gazów krwi;
• biochemiczne badanie krwi;
• EKG;
• USG serca.

Leczenie zastoinowego zapalenia płuc

Choroba wymaga kompleksowej terapii, ponieważ jej rozwój zaburza aktywność wielu narządów wewnętrznych.

Przede wszystkim lekarze muszą ustalić, czy zaburzony jest bilans tlenowy. W takim przypadku pacjent jest hospitalizowany w szpitalu, gdzie znajduje się oddział intensywnej opieki medycznej, i rozpoczyna leczenie:

• jeśli równowaga nie jest silnie zaburzona, zaleca się oddychanie wilgotnym tlenem przy użyciu maski;
• jeśli rozwinęła się ciężka niewydolność oddechowa, pacjent wstrzykuje się do znieczulenia, na tle którego zostaje przeniesiony na sztuczne oddychanie. To jedyny sposób na dostarczenie tlenu do pęcherzyków pod wymaganym ciśnieniem.

Drugim kierunkiem terapii jest przepisywanie leków przeciwbakteryjnych. Po pierwsze, przed uzyskaniem wyników badania bakteriologicznego (plwociny) plwociny i krwi, zaleca się preparaty o szerokim spektrum. Po 5 dniach, jeśli to konieczne, aby zmienić antybiotyki, należy zastosować te, na które wrażliwa była mikroflora plwociny. Optymalna droga podawania tych leków, co najmniej pierwsze 5-7 dni, jest domięśniowa lub dożylna.

Równolegle z przyjmowaniem antybiotyków, nawet przed wynikami leczenia przeciwbakteryjnego, przepisywane są środki przeciwgrzybicze. Jest to podyktowane faktem, że według statystyk większość zastoinowego zapalenia płuc nie jest powodowana przez same bakterie, ale przez połączenie bakterii i grzybów.

Kolejnym obowiązkowym elementem terapii jest wyznaczenie leków rozszerzających oskrzela: w ten sposób można ułatwić drenaż plwociny i poprawić drogi oddechowe dla tlenu. Leki rozszerzające oskrzela można podawać w postaci inhalacji, jeśli osoba nie ma sztucznej wentylacji płuc. Stosowano także dożylną drogę podawania.

Ponadto, w przypadku zastoinowego zapalenia płuc, przepisywane są leki, które poprawiają przepływ tlenu do krwi, jak również ułatwiają pracę serca. Są to leki moczopędne, wykrztuśne, przeciwutleniające i immunomodulujące, glikozydy nasercowe.

Jeśli pacjent łóżka jest przytomny, proszony jest o odkrztuszanie plwociny. Jeśli ma sztuczną wentylację płuc lub jego odruch kaszlowy jest obniżony, przechodzi codzienną bronchoskopię - czyszczenie dużych i średnich oskrzeli za pomocą specjalnego urządzenia wyposażonego w optykę (tzn. Lekarz może zobaczyć stan oskrzeli) oraz system usuwania podciśnienia z oskrzeli..

W przypadku zastoinowego zapalenia płuc należy wykonać masaż wibracyjny, obraca się z boku na bok, a także, po ustabilizowaniu się stanu, umieścić go na brzuchu (w tej pozycji plwocina odchodzi lepiej).

W przypadku wystąpienia powikłań, takich jak wysiękowe zapalenie opłucnej lub zapalenie osierdzia, w szpitalu wykonuje się nakłucie opłucnej lub osierdzia, a następnie usuwa się zastały płyn.

Kiedy pacjent jest przytomny i nie musi być przekładany na sztuczną wentylację płuc, musi być przydzielony do ćwiczeń oddechowych. Są to zajęcia na Strelnikova, kompleksy Butejki, baloniarstwo, zdmuchiwanie świec, wydychanie przez rurkę do wody.

W trakcie leczenia konieczne jest zapewnienie pacjentowi odżywiania pełnego i bogatego w witaminy i białka. Jeśli pacjent jest przytomny, a jego odruchy przełykania i żucia są zachowane, zaleca się spożywanie postrzępionych produktów mięsnych, gotowanych na parze lub gotowanych. Jeśli pacjent nie może połykać lub jest w aparacie oddechowym, jest on podawany przez rurkę, rurkę wprowadzaną przez nos do żołądka, a żywność jest wykorzystywana do enpits, drugich bulionów, warzywnych wywarów ze smugami mięsa. Jako napój pacjenci ci otrzymują napoje owocowe, słaby wywar z owoców dzikiej róży, wywar z tymianku i herbatę z limonki.

Kiedy stan pacjenta ustabilizuje się, oprócz aktywnych zwrotów w łóżku, będzie potrzebował masażu wibracyjnego klatki piersiowej, masażu pleców, fizjoterapii.

Zapobieganie

Aby maksymalnie chronić leżącego krewnego przed zastoinowym zapaleniem płuc, postępuj zgodnie z następującymi prostymi zasadami:

1. Pamiętaj, aby pomagać mu co 2 godziny, aby zmienić pozycję ciała. Nie zapomnij położyć go na brzuchu.
2. Po rozłożeniu starszego pacjenta na łóżku 3 razy dziennie, weź kamforę Alkohol i przetrzyj obszary płuc, omijając okolice kręgosłupa.
3. W pozycji na brzuchu wykonaj wibracyjny masaż płuc. Aby to zrobić, połóż dłoń na piersi klatki piersiowej, od tyłu i lekko dotknij jej drugą ręką. Kierunek tych ruchów jest od niższych do górnych.
4. Co 3-4 dni nakładaj tynki musztardowe na plecy pacjenta lub wykonuj masaż puszkowy.
5. Ćwiczenia oddechowe powinny być prowadzone codziennie: według Butejki, według Strelnikovej lub przepisane przez lekarza prowadzącego.
6. Kłamliwy pacjent nie powinien przechładzać się, więc musi być wystarczająco ciepło.
7. On także nie może się przegrzać.
8. Pomieszczenie, w którym znajduje się pacjent, musi być wentylowane (w tym przypadku nie powinno być w przeciągu) i powinno być kwarcowe dwa razy dziennie. Codzienne czyszczenie na mokro jest koniecznością.
9. Pacjentka w łóżku powinna mieć dobre odżywianie, bogate w białka, mikroelementy i witaminy.
10. Leżący krewny musi być okresowo badany przez lekarza.
11. Codziennie musisz mierzyć temperaturę i monitorować stan pacjenta: jego adekwatność, senność, tętno, ciśnienie i liczbę oddechów na minutę. Kiedy zmieniasz stan, potrzebujesz porady lekarza.

Choroba płuc u pacjenta w łóżku (stagnacja, obrzęk i zapalenie)

Wiele osób wie z pierwszej ręki, że podczas wielu poważnych chorób rozwijają się komplikacje. Są różne, w zależności od choroby podstawowej i towarzyszących przewlekłych procesów patologicznych w organizmie. Nawet jeśli zwykli ludzie, na przykład osoby z dławicą piersiową, mogą rozwinąć komplikacje, takie jak zapalenie ucha lub ropień paratonsylial, a co z pacjentami w łóżku, których płuca znajdują się w strefie podwyższonego ryzyka. Tacy ludzie są wyjątkowi, ponieważ wpływa na nich ogromna liczba czynników - przyczyniających się do rozwoju dodatkowych chorób z powodu zastoju płynów.

Jakie choroby płuc mogą dotyczyć obłożnie chorych?

Dla prawidłowego funkcjonowania układu oddechowego bardzo ważne jest, aby dana osoba miała aktywność fizyczną w ciągu dnia. Jeśli ktoś ma siedzącą pracę, często nieplanowany wysiłek fizyczny wpływa negatywnie na samopoczucie - może pojawić się skrócenie oddechu, z poczuciem braku powietrza z powodu zastoju płynu. U pacjentów w łóżku okoliczności są takie, że całkowitym brakiem aktywności fizycznej jest „środowisko”, w którym powstają różne patologie oddechowe.

Zatory w płucach u obłożnie chorych pacjentów występują najczęściej, ponieważ fizjologia układu oddechowego nie przyjmuje długiego pobytu w pozycji leżącej. Jakie czynniki powodują powstawanie patologii u obłożnie chorych pacjentów w płucach?

• Zmniejszona objętość oddechowa;
• Choroba serca;
• Nadciśnienie;
• Długi pobyt w jednej pozycji;
• Brak aktywności fizycznej;
• Zmniejszony odruch kaszlu;
• Niewystarczające środki zapobiegawcze;
• Obecność nadmiaru płynu w organizmie.

Często jest to stagnacja płynu w płucach obłożnie chorych pacjentów, która jest podstawą powstawania innych powikłań, takich jak obrzęk i zapalenie. Zrozumienie działania układu oddechowego u pacjentów w łóżku i jego funkcji pomoże uniknąć wielu patologicznych procesów w przyszłości.

Płynna stagnacja

Występuje w przypadku nagromadzenia wysięku w pęcherzykach. Powstaje w wyniku niewydolności serca, gdy organizm nie może normalnie pompować krwi. Jego nadwyżka zastyga i stopniowo, gdy wzrasta ciśnienie - składnik krwi (osocza) przenika do tkanki płucnej, gromadząc się w pęcherzykach.

Podobne problemy w pracy serca nazywane są zastoinową niewydolnością serca i powstają z wielu powodów:

• Uraz serca;
• Niewydolność nerek;
• Zawał serca, w którym praca mięśnia sercowego jest osłabiona;
• Przewlekłe nadciśnienie;
• Brak zaworów;
• Zwężenie tętnic nerek;
• Wpływ na tkankę płucną substancji toksycznych lub trucizn.

Stagnacja prowadzi do zmniejszenia ilości wdychanego powietrza i odpowiednio do niedostatecznego natlenienia krwi (nasycenie krwi tlenem i innymi równie ważnymi gazami). Nierównowaga składu gazu we krwi prowadzi do zakłócenia wielu reakcji chemicznych zachodzących w komórkach i może prowadzić do dodatkowych chorób. Ważne jest, że stagnacja nie powoduje stanu zapalnego, a osoba często nie zwraca uwagi na pojawienie się świszczącego oddechu, ponieważ nie uważa ich za coś poważnego.

W przeciwieństwie do stagnacji, której powstawanie może trwać od kilku dni do tygodni - ten obrzęk ma znacznie krótszy czas do wystąpienia. Istnieją 2 rodzaje obrzęku płuc, z których każdy ma swój własny wzór patogenetyczny:

Jest oczywiste, że w obu przypadkach występuje wypełnienie pęcherzyków i obrzęk tkanek różnymi płynami ustrojowymi, w wyniku czego osoba ma trudności z oddychaniem. Często występuje pienienie tych płynów, co prowadzi do jasnego objawowego obrazu obrzęku, który jest trudny do pomylenia z jakąkolwiek inną patologią.

To ważne! Obrzękowi często towarzyszy zmętnienie umysłu. Wynika to z braku tlenu w mózgu. Jednocześnie, gdy tylko klinika obrzęku zacznie się zmniejszać, wszystko wraca do normy i, co do zasady, osoba nie pamięta, co się z nim dzieje.

Obrzęk płuc u obłożnie chorych pacjentów może wystąpić spontanicznie, na tle przełomu nadciśnieniowego lub w przypadku raka. Będzie także zatrzymywać płyny w tkankach, ale zasada akumulacji wysięku będzie zupełnie inna, co dotyczy różnych chorób.

Zapalenie

Dzięki tej patologii dochodzi do nagromadzenia i stagnacji płynów w pęcherzykach płucnych, ale dzieje się tak z powodu zniszczenia narządu przez różne mikroorganizmy. Zapalenie płuc u obłożnie chorych pacjentów może wystąpić w przypadku bezpośredniego zakażenia płuc podczas oddychania lub powikłania zapalenia górnych dróg oddechowych (nos, migdałki, gardło). W tym przypadku mikroorganizmy zaczynają się rozmnażać obficie, uwalniając dużą liczbę produktów odpadowych, co stymuluje wytwarzanie wysięku. W ten sposób pęcherzyki są wypełnione płynem, powodując jego zastój.

Obraz objawowy

Widać, że wszystkie te choroby powodują zastój w płucach u obłożnie chorych pacjentów. W tym przypadku płyn gromadzi się na różne sposoby, w zależności od wzorca patogenetycznego. Wydaje się jednak, że gdy płyn jest podobny, oznacza to, że objawy powinny być takie same. W pewnym stopniu tak jest w przypadku wszystkich tych chorób, istnieje kilka podobnych objawów:

• Duszność;
• Brak tchu;
• Zmniejszona objętość wdechowa;
• Nierównowaga składnika gazowego;
• Świszczący oddech;
• Mokry kaszel.

Pozostałe objawy są indywidualne i nie są do siebie podobne. W zależności od ilości wysięku wyraża się jasnością i widocznością, co wskazuje na intensywność procesu patologicznego.

W każdej z tych chorób wymiana gazowa jest zaburzona, co prowadzi do zmian w składzie gazu we krwi. Na przykład brak tlenu prowadzi do spowolnienia procesów chemicznych w komórkach tkanek i narządów, często u pacjentów ze skórą, która staje się szara lub ziemska.

To ważne! Czasami zdarza się, że nie ma świszczącego oddechu podczas zapalenia, ponieważ ilość plwociny jest nieznaczna. Takie zapalenie jest przypadkiem nietypowym i tylko obserwacja wskaźników dynamicznych pozwoli rozpoznać stan zapalny w czasie i rozpocząć leczenie.

Zwiększenie poziomu dwutlenku węgla działa toksycznie na organizm, powodując bóle głowy, nudności, wymioty, częste płytkie oddychanie, a nawet utratę przytomności. Płyn w płucach obłożnie chorego wyzwala wiele procesów patologicznych, które pogarszają stan organizmu, powodując jasny obraz objawowy. Zapalenie silnie hamuje odporność organizmu, dlatego inni mogą dołączyć do głównej choroby.

Leczenie

Leczenie stagnacji płucnej u obłożnie chorych pacjentów, jak również stanu zapalnego i obrzęku, jest koniecznie przeprowadzane w szpitalu. Terapia rozpoczyna się od obowiązkowej ciągłej terapii tlenowej w celu poprawy wymiany gazowej krwi. Jeśli u obłożnie chorych pacjentów występują oznaki obrzęku płuc, leczenie jest kontynuowane w warunkach oddziału intensywnej opieki medycznej, ponieważ jest to stan zagrażający życiu i odpowiednią terapię mogą wykonywać tylko wykwalifikowani specjaliści, pod nadzorem urządzeń i monitorów, monitorując poziom zatrzymywania płynów.

Przy każdej stagnacji przepisywane są leki rozcieńczające, które ułatwiają kaszel. Gdy stan zapalny - antybiotyki są stosowane w celu zmniejszenia liczby patogenów procesu zapalnego. Oprócz terapii lekowej pacjentom podaje się bronchoskopię, w której wykonuje się aspirację przekrwienia oskrzeli, co znacznie ułatwia oddychanie i zmniejsza świszczący oddech. Jeśli rozpoczniesz leczenie stagnacji lub zapalenia płuc u pacjentów łóżkowych w czasie, rokowanie jest całkiem korzystne. Lecz w leczeniu obrzęku przypadek jest o wiele bardziej skomplikowany, ponieważ nawet przy zasysaniu krwawej plwociny z oskrzeli pojawia się obrzęk śródmiąższowy, który przynosi nową porcję zastałej zawartości. Ponadto konieczne jest znormalizowanie ciśnienia w krążeniu płucnym, aby zapobiec powstawaniu nowego obrzęku płuc u obłożnie chorych pacjentów. Jednocześnie rokowanie może być bardzo złe, ponieważ śmiertelność z powodu obrzęku wynosi około 40%, podczas gdy wskaźnik zapalenia wynosi tylko 15% całkowitej liczby przypadków.

Zapobieganie

Oczywiste jest, że pacjenci nie mogą sobie pozwolić na aktywny tryb życia, ale terminowa zmiana pozycji ciała w łóżku jest godnym zamiennikiem aktywności fizycznej dla pacjentów. Ponadto stosowanie masażu i stukanie w górną część pleców jest konieczne, aby ułatwić wyładowanie nagromadzonej plwociny lub zastoju. Jeśli środki profilaktyczne zostaną przeprowadzone w pełni, stagnacja w płucach u obłożnie chorych pacjentów po prostu nie może się uformować.

Stosowanie gimnastyki oddechowej (nawet w okresie zapalenia) - nadmuchiwanie kulek lub baniek mydlanych zachowa elastyczność tkanek, a także ułatwi odkrztuszanie nagromadzonej plwociny. Ponadto wietrzenie pomieszczenia pomaga utrzymać poziom tlenu w wdychanym powietrzu, co ma pozytywny wpływ na skład gazu we krwi. Prawidłowe ciśnienie krwi i poziomy płynu w organizmie zmniejszą prawdopodobieństwo wystąpienia stanu takiego jak obrzęk płuc u obłożnie chorych pacjentów, co będzie miało pozytywny wpływ na proces gojenia pacjenta.

Obserwacja temperatury ciała pozwoli na zwrócenie uwagi na obecność stanu zapalnego i rozpoczęcie leczenia, a skuteczna terapia procesów zapalnych w górnych drogach oddechowych zmniejszy prawdopodobieństwo powikłań. Dlatego środki zapobiegawcze mają ogromne znaczenie dla pacjentów, którzy są zmuszeni do stałego przebywania w łóżku.

Przyczyny zastoinowego zapalenia płuc u obłożnie chorych pacjentów: objawy i leczenie

Kiedy człowiek jest poważnie chory, jest stale w łóżku. Bez względu na wiek potrzebuje stałej opieki. Jeśli nie jest on pod dobrą opieką, równolegle z chorobą podstawową, mogą wystąpić komplikacje. Zastoinowe zapalenie płuc u obłożnie chorych pacjentów jest chorobą, która występuje w wyniku zastoju w organizmie podczas długotrwałego odpoczynku w łóżku.

Co musisz wiedzieć o zapaleniu płuc u obłożnie chorych pacjentów

Gdy w rodzinie pojawia się pacjentka z łóżka, życie tej rodziny się zmienia. Często pacjenci na tym stanowisku przeżywają ostatnie dni. W tej chwili życie człowieka zależy od opieki i uwagi pielęgniarki. Dobra opieka w niektórych przypadkach może podnieść pacjenta na nogi, źle - skrócić życie.

Zazwyczaj leżący pacjent nie jest w stanie się rzucić. A jeśli nie pomożesz mu w tym, z czasem ciało zastygnie, problemy zaczynają się od serca, przewodu pokarmowego i płuc.

Zapalenie płuc u obłożnie chorych pacjentów występuje dość często iw większości przypadków jest śmiertelne. Dzieje się tak dlatego, że choroba często przechodzi w formę utajoną, jej objawy są zamazane, a diagnoza może być opóźniona.

Osoba, która dba o pacjenta, powinna zwracać szczególną uwagę na pacjenta. Stale monitoruj jego ogólny stan, nastrój i aktywność fizyczną. Wszelkie zmiany muszą być rejestrowane i zgłaszane lekarzowi.

Jeśli diagnoza zostanie podjęta we wczesnym stadium choroby, pacjent będzie miał szanse na wyzdrowienie. Kiedy proces się rozpoczyna, nie ma szans nie tylko odzyskać, ale i żyć dalej. Jest to szczególnie niebezpieczne w starszym wieku, kiedy ciało jest zużyte i nie zmaga się już z chorobami. W tym przypadku prognoza jest bardzo niekorzystna.

Mechanizm oddechowy i przyczyny stagnacji

Długotrwałe unieruchomienie chorego prowadzi do zastoju krwi w małym kręgu krążenia przechodzącym przez płuca. W procesie oddychania bardzo ważne jest, aby ruchy klatki piersiowej podczas wdechu i wydechu były harmonijne. Jeśli pacjent jest stale w pozycji leżącej, amplituda klatki piersiowej jest ograniczona. Im gorszy stan pacjenta, tym trudniej oddychać.

Akt oddychania jest odruchem regulowanym przez ośrodek oddechowy, który znajduje się w mózgu:

• W trakcie wdechu klatka piersiowa powinna rozszerzać się z powodu ruchu przepony i zewnętrznych skurczów mięśni. Powoduje to powstanie podciśnienia w klatce piersiowej, co prowadzi do wypełnienia pęcherzyków powietrzem, które dostaje się do dróg oddechowych ze środowiska.
• Jednocześnie przepływ krwi występuje w tętnicy płucnej.
• Podczas spotkania w pęcherzykach powietrza dotlenia krew, pobierając z niej dwutlenek węgla. To jest wymiana gazowa, a po niej powinien nastąpić wydech. Jest to możliwe dzięki wewnętrznym skurczom mięśni i rozluźnieniu przepony.
• W jamie klatki piersiowej wzrasta ciśnienie i wypycha powietrze i krew z płuc. Z powietrza z płuc usuwane są zanieczyszczenia w postaci kurzu, śluzu i różnych mikroorganizmów.

Jest to mechanizm oddychania zdrowej osoby. U pacjentów w łóżku amplituda ruchów klatki piersiowej jest ograniczona, a ruchy oddechowe nie występują w pełni. W rezultacie powietrze i krew nie są całkowicie wypychane z płuc, zastój krwi występuje w naczyniach, a śluz jest zatrzymywany w płucach.

W większości przypadków zjawisko to rozwija się w ciele osoby starszej. Wynika to z faktu, że starsi ludzie już cierpią na choroby układu krążenia i płuc. Będąc przez długi czas bez aktywnego ruchu, już zużyty organizm jest przede wszystkim podatny na stagnację.

Młodzi ludzie ze słabym układem sercowo-naczyniowym i osłabionym układem odpornościowym są przynajmniej zagrożeni.

Osoby, które przeszły operację, są również podatne na zapalenie płuc. Ból w ranie po zabiegu powoduje, że pacjent zaczyna oddychać delikatnie, powierzchownie. Powoduje to stagnację. Wszystko, co musisz zrobić, to infekcja i problemy zaczynają się w płucach.

Jakie jest niebezpieczeństwo tej patologii

Choroba jest bardzo niebezpieczna. Podczas tego zdarza się:

• Obszary płuc, w których płyn pocił się do pęcherzyków płucnych i tkanek płuc, przestają działać podczas oddychania. Jest to niebezpieczeństwo hipostatycznego zapalenia płuc, osoba zaczyna brakować powietrza.
• Ponadto pacjenci leżący nie są w stanie całkowicie wykrztusić plwociny. W miarę gromadzenia się zatyka oskrzela, co powoduje, że nawet większy obszar płuc przestaje działać.
• Pojawiają się dalsze komplikacje, z których cierpi całe ciało. Proces zapalny rozpoczyna się w płucach. Jest to spowodowane infekcją, która łatwo łączy się z osłabionym ciałem.
• Produkty odpadowe bakterii zaczynają zatruwać ciało pacjenta, działając na serce i przewód pokarmowy. Zmniejsza się apetyt pacjenta, przestaje jeść. Z tego powodu nie otrzymuje wymaganej ilości witamin i białek, co jest mu potrzebne w tym czasie.

W ciężkich przypadkach rozwija się wysięk opłucnowy i zapalenie osierdzia. Ten wysięk płynu zapalnego w jamie opłucnej iw worku na serce. Ten stan jest bardzo niebezpieczny. Niewydolność oddechowa ulega dalszemu pogorszeniu, a serce, ściskane przez płyn, nie jest w stanie działać prawidłowo.

Objawy zapalenia płuc u obłożnie chorych pacjentów

U unieruchomionych pacjentów objawy zapalenia płuc różnią się od normalnych. Wysoka temperatura pojawia się rzadko, częściej pozostaje normalna lub podgorączkowa.

W przypadku osoby przykutej do łóżka zastoinowe zapalenie płuc jest bardzo przebiegłe. Często maskuje objawy choroby, z powodu których pacjent jest zmuszony być w łóżku. Na przykład pacjent z udarem mózgu staje się nieco bardziej zahamowany i nieodpowiedni niż wcześniej. Albo pacjent ze złamaniem na tle osteoporozy zaczyna narzekać, że ma obolałą klatkę piersiową.

Aby zauważyć te zmiany, krewni chorych muszą być bardzo ostrożni. W większości przypadków nie jest to zauważane ani przez samego pacjenta, ani przez tych, którzy się nim opiekują.

Kiedy pojawiają się specyficzne objawy wskazujące na obecność zastoinowego zapalenia płuc, może być za późno, aby goić. Może się objawiać jako:

• Początkowo występuje suchy kaszel, który zwiększa się z czasem, zaczyna się wydzielanie plwociny. To są śluzowate, może krwawe smugi.
• Ale jeśli pacjent jest starszy, może brakować odruchu kaszlu. Wtedy jego oddech staje się trudny, trudny, z powodu nagromadzenia plwociny w płucach.
• Temperatura ciała nieznacznie wzrasta. U obłożnie chorych pacjentów organizm przestaje reagować na substancje pirogenne, które powodują wzrost temperatury.
• Pacjent zaczyna się mocno pocić. Jeśli wcześniej mógł zmieniać łóżko co kilka dni, teraz pranie jest mokre po każdym śnie.
• Pacjent staje się ospały, apatyczny, traci zainteresowanie wszystkim wokół siebie.
• Odmawia jedzenia, czuje się chory, możliwe są wymioty i biegunka.
• Z boku serca i naczyń krwionośnych wzrasta częstość akcji serca i ból.
• W spoczynku pacjent ma duszność, oddech przyspiesza do 20 na minutę, nie ma wystarczającej ilości powietrza. Oznacza to, że część płuc przestała działać.

W ciężkiej postaci zapalenia płuc pacjent jest mylony ze świadomością. Dużo śpi i przestaje się budzić, nie odpowiada na pytania ani odpowiedzi niespójnie, jego świadomość jest przygnębiona. W tym przypadku oddychanie może być bardzo rzadkie lub bardzo częste. W takim stanie konieczne jest wezwanie karetki i odesłanie osoby do szpitala. Potrzebuje środków resuscytacyjnych, w przeciwnym razie nie będzie w stanie tego przeżyć.

Diagnostyka

Terapeuta może zauważyć zastoinowe zapalenie płuc podczas osłuchiwania. W dolnej części płuc słychać świszczący oddech lub trzeszczenie opłucnej. Diagnoza jest wyjaśniona na podstawie wyników radiografii. Można go wykonać za pomocą stacjonarnego urządzenia rentgenowskiego specjalnie przystosowanego dla takich pacjentów. Są wyposażone w karetki. Ale najbardziej wiarygodne jest zidentyfikowanie pacjenta w szpitalu, gdzie otrzyma wszystkie niezbędne badania i zapewni optymalną opiekę.

W przypadku wykrycia zapalenia płuc, aby lekarz mógł przepisać właściwe leczenie, należy dowiedzieć się, jaki rodzaj zakażenia spowodował chorobę i jaka jest natura zapalenia. Dlatego od pacjenta pobierane są dwie analizy plwociny. Jeden jest wysyłany do laboratorium bakteriologicznego, drugi - do kliniki. Ponadto pacjent otrzymuje:

• USG serca;
• elektrokardiogram;
• ogólne i biochemiczne badanie krwi.

Zapalenie płuc może rozwijać się szybko. Im szybsza diagnoza, tym większe szanse na wyzdrowienie. W przeciwnym razie czas życia z zapaleniem płuc u obłożnie chorych pacjentów jest bardzo krótki, rachunek może trwać przez jeden dzień.

Leczenie

Leczone pneumatyczne zapalenie płuc jest trudne. Ciało chorego na łóżko jest osłabione przez chorobę podstawową i nie jest w stanie zwalczyć nowej choroby. Dlatego wymaga kompleksowej terapii:

• Po ustaleniu czynnika zapalenia płuc lekarz przepisuje lek, który będzie działał bezpośrednio na niego. Ciężkich pacjentów w pierwszych dniach przepisuje się dożylnie, a następnie przenosi na pigułki.
• Leki przeciwgrzybicze są przepisywane antybiotykami, ponieważ nie tylko bakterie, ale także grzyby w formie pleśni mogą wywołać zapalenie płuc.
• Aby uwolnić pacjenta od zastoju w płucach i żyłach, przepisywane są leki moczopędne.
• Jeśli pacjent ma odruch kaszlowy i jest w stanie kaszleć, przepisuje mu mukolityczne i rozszerzające oskrzela leki na wydzielanie plwociny.
• Przy braku odruchu kaszlu plwocinę wypompowuje się za pomocą specjalnego urządzenia.
• Pacjenci w ciężkim stanie są poddawani intensywnej terapii i podłączeni do wentylacji mechanicznej.
• Zwrócono uwagę na stan układu sercowo-naczyniowego, przepisano odpowiednie leki.
• Przepisano również terapię witaminową i immunostymulanty.

W tym okresie bardzo ważne jest zapewnienie pacjentowi właściwej opieki. Zostaje umieszczony w szpitalu, gdzie jest obserwowany przez personel medyczny. Opieka nad poważnymi pacjentami jest dozwolona dla krewnych.

Pacjent musi być regularnie przewracany, aby uniknąć nowej stagnacji. Z poprawą stanu zaleca się wykonywanie ćwiczeń oddechowych.

Ważne jest, aby pacjent dobrze jadł w tym okresie. Jeśli sam może żuć jedzenie, karmi się je bogactwem witamin i białek. Jeśli jest nieprzytomny, żywność jest produkowana przez sondę z produktami mielonymi. Zaleca się picie wywarów witaminowych w dużych ilościach.

Środki zapobiegawcze

Zapobieganie zapaleniu płuc u obłożnie chorych pacjentów polega na właściwej i stałej opiece. Jego ciało zmaga się z chorobą i teraz ważne jest, aby zapobiec stagnacji. Zapobieganie obejmuje zestaw działań:

• Co dwie godziny pacjent jest odwracany, aby zmienić pozycję ciała. Powinien być regularnie odwracany na brzuchu - aby płuca były lepiej oczyszczone.
• Kiedy pacjent jest na brzuchu, musi wytrzeć plecy alkoholem kamforowym, aby uniknąć rozwoju odleżyn i przekrwienia w okolicy płuc.
• Jednocześnie zaleca się relaksujący masaż pleców.
• Każdego dnia pacjent musi wykonywać ćwiczenia oddechowe.
• W pokoju, w którym leżą chorzy, powinna być optymalna temperatura. Powinien być regularnie wentylowany i czyszczony. W takim przypadku należy upewnić się, że pacjent nie wpadnie do strefy przeciągu.
• Należy ubrać i przykryć pacjenta, aby nie był gorący ani zimny.
• Posiłki powinny być kompletne.
• Leżący pacjent powinien być regularnie odwiedzany przez lekarza.

Konieczne jest monitorowanie temperatury, ciśnienia krwi, oddychania i tętna pacjenta. W przypadku odchyleń od normy konieczne jest zgłoszenie tego lekarzowi.

Zastoinowe zapalenie płuc jest niebezpieczną chorobą, która pochłania życie wielu pacjentów i zajmuje czwarte miejsce pod względem śmiertelności wśród obłożnie chorych pacjentów. Ale można go wyleczyć, jeśli zauważysz na czas i podejmiesz niezbędne kroki.