Antybiotyki i leki przeciwbakteryjne podczas ciąży

Ciąża jest warunkiem życia każdej kobiety, którą zapamięta na zawsze. Jednak oprócz pozytywnych wspomnień, wiele pozostaje i niepokojących, związanych z przyjmowaniem leków w czasie ciąży. Przeanalizujemy, jak niebezpieczne i bezpieczne w czasie ciąży są najbardziej znane i powszechnie stosowane leki do leczenia zakażeń bakteryjnych, jak długo mogą być stosowane i co przekracza korzyści dla matki lub ryzyko dla płodu. Chcemy natychmiast ostrzec, że nawet jeśli kierujemy się nazwami i efektami leków, nie powinniście przepisywać ich samodzielnie ani zmieniać dawek i czasu trwania leczenia bez pozwolenia. Lekkomyślne działania mogą prowadzić do nieskutecznego leczenia lub zwiększenia toksycznego działania leku.

Wskazania do przyjmowania antybiotyków i środków przeciwbakteryjnych w czasie ciąży

1. Leczenie ostrych procesów zapalnych i zaostrzeń procesów przewlekłych.
2. Profilaktyka antybiotykowa w różnych stanach zagrożenia:
- bezobjawowa bakteriuria (która jest stosunkowo bezpieczna u mężczyzn i kobiet nie będących w ciąży, może być katastrofalna u kobiet w ciąży, takich jak wczesne i bardzo wczesne przedwczesne porody, sepsa położnicza, a nawet śmierć);
- przedoperacyjna profilaktyka antybiotykowa (bardziej szczegółowo poniżej, jakie leki są stosowane i kiedy);
- profilaktyka antybiotykowa w przypadku przedwczesnego pęknięcia płynu owodniowego;
- wielowodzie (jeśli wielowodzie jest spowodowane czynnikiem zakaźnym, a nie cukrzycą lub wadami rozwojowymi płodu).

WAŻNE! Każdy lek w czasie ciąży jest przepisywany wyłącznie przez specjalistę, a to jest lekarz, który osobiście cię zbadał i zna cechy przebiegu ciąży, obraz kliniczny choroby, historię alergii i zapoznał się z wszelkimi analizami i badaniami.

Grupy antybakteryjne

Antybiotyki

1. Leki beta-laktamowe

- Penicyliny. Penicyliny mogą być pochodzenia naturalnego lub półsyntetycznego.

Oficjalnie dozwolone podczas ciąży.

Wnikają do płodu, ale nie powodują szkód, są używane przez wiele lat, dlatego często wykrywa się u nich oporność bakterii. Dodanie kwasu klawulonowego do preparatów penicylin znacząco zwiększyło ich skuteczność i zwróciło wysoką ocenę użyteczności. Amoksycylina znacząco traci skuteczność amoksyclawu (augmentiny) dzięki kwasowi klawulonowemu, co czyni antybiotyk odpornym na enzymy bakteryjne.

Preparaty penicylinowe są stosowane w szerokim zakresie chorób: choroby górnych i dolnych dróg oddechowych (zapalenie migdałków, zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc), zakażenia dróg moczowych (zaostrzenia ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek, odmiedniczkowe zapalenie nerek i bezobjawowe bakteriuria), infekcje skóry (furunculae) ropienie po ranach, ukąszenia zwierząt itp.), zapobieganie powikłaniom po ekstrakcji zęba (jeśli niemożliwe było odroczenie tej procedury).

Szczególnym punktem w spektrum stosowania penicyliny jest leczenie różnych postaci kiły. W tym przypadku leczenie penicyliną to nie tylko korzyść dla matki, ale także zapobieganie poważnym konsekwencjom dla płodu (patrz nasz artykuł „Syfilis podczas ciąży”).

Penicyliny NIE są używane przy pierwszych objawach ostrych zakażeń wirusowych układu oddechowego, zaburzeń jelitowych i gorączki nieznanego pochodzenia. W takich przypadkach eksperci zalecają kolejne leczenie lub przeprowadzają dodatkowe badanie. Penicyliny NIE posiadają aktywności przeciwwirusowej i przeciwgrzybiczej, ich podawanie w infekcjach wirusowych dróg oddechowych, kandydozy i toksykokinetycznych zakażeniach pokarmowych nie jest uzasadnione.

Antybiotyki do 12 tygodni, nawet stosunkowo bezpieczne penicyliny, są przepisywane tylko ze względów zdrowotnych. W tym okresie układane są struktury narządów dziecka i nie utworzono jeszcze bariery ochronnej.

- Cefalosporyny. Cefalosporyny mają dziś 4 pokolenia, od pierwszego, najstarszego pod względem wynalazku (reprezentantem jest cefazolina), do trzeciego (obecnie znanego prawie wszystkim ceftriaksonowi) i czwartego (cefpirom, cefepim).

Cefalosporyny są również stosowane w czasie ciąży ze względu na szerokie spektrum działania i względne bezpieczeństwo rozwijającego się płodu. Zastosuj antybiotyki z grupy cefalosporyn, począwszy od drugiego trymestru ciąży.

Wskazania: choroby górnych dróg oddechowych, zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych i nerek, zakażenia narządów płciowych (rzeżączka i inne), choroby zapalne dróg żółciowych (zapalenie dróg żółciowych, zapalenie pęcherzyka żółciowego), zakażenia skóry, poporodowe choroby septyczne (zapalenie błony śluzowej macicy, stosowane w kompleksowym leczeniu zapalenie miednicy mniejszej i posocznica położnicza).

Preparaty stosuje się w tabletkach (na przykład cefiksym, lepiej znany jako suprax) i w zastrzykach. Czasami możliwe jest przejście z formy do wstrzykiwania na postać tabletkową z przedłużonym schematem leczenia.

Wadą tej grupy leków jest to, że często wywołują alergię krzyżową na penicyliny. Oznacza to, że jeśli jesteś uczulony na ampicylinę lub amoksycylinę, to w 7 - 11% przypadków występuje reakcja na cefalosporyny. Zatem kobieta jest pozbawiona możliwości leczenia dwiema grupami stosunkowo bezpiecznych antybiotyków jednocześnie.

Dawki różnią się w zależności od rodzaju choroby, jej ciężkości i reakcji organizmu. Czasami w przypadku ostrego zakażenia rzeżączki wystarcza pojedyncze podanie cefalosporyny trzeciej generacji, ale do leczenia ropnych powikłań septycznych po porodzie wymagane są duże dawki, długotrwałe stosowanie i kombinacja leków.

- Karbapenemy. Karbapenemy (tien, meropenem) również należą do grupy beta-laktamów, ale są stosowane znacznie rzadziej.

Jest to grupa rezerwowych antybiotyków, są one stosowane w skrajnych przypadkach, gdy leki pierwszego rzutu o szerokim spektrum działania nie radzą sobie z procesem zapalnym. Stosowanie karbapenemów w czasie ciąży jest dozwolone tylko od 28 tygodni i jest ograniczone do zakresu stanów zagrażających życiu lub w przypadku odporności niebezpiecznej flory na wszystkie inne rodzaje antybiotyków.

Karbapenemy są aktywne w odniesieniu do gonokoków, enterobakterii i flory Gram-ujemnej, a także działają na całą florę nawykową w ognisku zapalenia.

2. Makrolidy

Ma też kilka pokoleń. Przedstawiciele: erytromycyna, roksytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna, jozamycyna.
Mają działanie bakteriostatyczne z niewątpliwą zaletą, która polega na krótkich cyklach podawania bez utraty skuteczności.

Makrolidy są stosowane do nietolerancji na serię penicylin i cefalosporyny. Ogromną zaletą tych leków jest aktywność przeciwko patogenom wewnątrzkomórkowym (mykoplazma, chlamydia, legionella, krętek). W przypadku choroby z potwierdzonym patogenem z określonej serii, początkowo lekami z wyboru są makrolidy.

Makrolidy nieznacznie przenikają przez barierę hemato-łożyskową i docierają do płodu. Jak dotąd nie stwierdzono znaczącego negatywnego wpływu na płód, według licznych badań stosowanie aziromycyny, klarytromycyny i jozamycyny od drugiego trymestru jest bezpieczne i uzasadnione.

Istnieją dowody na wzrost rozwoju anomalii serca i naczyń krwionośnych podczas stosowania erytromycyny we wczesnym stadium, ale teraz lek ten nie jest stosowany w pierwszym trymestrze, jest stosowany w drugim trymestrze, w ostateczności (przedwczesne pęknięcie wody od 22 tygodni).

Erytromycyna była stosowana przez długi czas (i jest nadal stosowana) jako profilaktyka antybiotykowa przed cięciem cesarskim (pojedyncze podanie dożylne bezpośrednio na stole operacyjnym) oraz profilaktyczny antybiotyk dla powikłań septycznych dla matki i płodu podczas przedwczesnego pęknięcia błon.

Podczas nalewania wody, taktyki są wybierane w zależności od okresu, ale w każdym przypadku konieczne jest wstrzyknięcie antybiotyków po pewnym czasie, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji w sposób rosnący. Kobieta w ciąży jest bardzo podatna na infekcje, a nawet banalna flora gronkowcowa może powodować ciężkie stany septyczne. W tym przypadku erytromycyna jest podawana domięśniowo.
Spiramycynę można stosować w leczeniu toksoplazmozy podczas ciąży. Przedstawione dane nie są zbyt obszerne, ponieważ przypadki wykrycia ostrej toksoplazmozy w czasie ciąży są dość rzadkie.

Josamycyna (vilprafen) jest stosowana w leczeniu zakażenia chlamydiami podczas ciąży.

Azytromycyna (sumamed, azitrox, azitral) jest stosowana w leczeniu zakażenia chlamydiami i chorób górnych dróg oddechowych oraz narządów i dróg oddechowych.

3. Tetracykliny

Pochodzenie jest naturalne (tetracyklina, oksytetracyklina) i półsyntetyczne (chlorotetryna, doksycyklina, metacyklina).

Tetracykliny są zabronione podczas ciąży.

W przypadku stosowania we wczesnych stadiach istnieje ryzyko powstania przepukliny pachwinowej, w przypadku stosowania w drugim i trzecim trymestrze ciąży, występuje szczególne uszkodzenie zębów dziecka - trwałe brązowe zabarwienie. Ograniczenie dotyczy wszystkich form leków, w tym miejscowego stosowania tetracykliny i maści oftalmicznej tetracykliny, ponieważ tetracyklina może być dobrze wchłaniana i rozprowadzana w tkankach, zapewniając efekt ogólnoustrojowy.

4. Aminoglikozydy

Są to wysoce skuteczne, ale także wysoce toksyczne antybiotyki, które reprezentuje wiele nazw: streptomycyna, kanamycyna, amikacyna, gentamycyna, neomycyna. Aminoglikozydy podczas ciąży są stosowane tylko w stanach zagrażających życiu. Stosowanie gentamycyny może powodować różne uszkodzenia nerek u płodu i często wywołuje głuchotę. Kanamycyna (wcześniej stosowana gentamycyna) może być stosowana w przedoperacyjnej profilaktyce antybiotykowej przed cesarskim cięciem w obecności reakcji alergicznych na ceftriakson w historii.

5. Antybiotyk z grupy chloramfenikolu

Przedstawicielem jest jeden - to jest chloramfenikol. Lek ma wąskie spektrum działania, ale był stosowany przez wiele lat z niewielką lub żadną utratą skuteczności.

Lewomycetyna regularnie w czasie ciąży jest zabroniona, ponieważ w 89 - 100% przenika do płodu i gromadzi się w jego tkankach, wywołując uszkodzenie układu krwionośnego - agranulocytoza, w której komórki ochronne w krwi dziecka maleją lub nie są w ogóle wykrywane.

Specyficzny „dziecięcy szary zespół”, który obejmuje popielaty - szary kolor skóry, upośledzone dojrzewanie krwinek, nudności i wymioty, spowolnienie przyrostu masy ciała, w ciężkich przypadkach, depresję oddechową i zapaść, która grozi śmiercią.
Stosowanie chloramfenikolu jest uzasadnione w przypadku śmiertelnych infekcji, gdy pierwszeństwo ma życie matki: dur brzuszny, gorączka paratyfusowa, czerwonka, bruceloza, tularemia, koklusz, tyfus.

6. Fluorochinolony

Leki o najszerszym spektrum działania, wysokiej skuteczności w wielu chorobach, mają kilka pokoleń. Przedstawiciele: cyprofloksacyna, lewofloksacyna, ofloksacyna, pefloksacyna, moksyfloksacyna. Fluorochinolony przenikają do płodu i są określane w krwi pępowinowej i płynie owodniowym.

Fluorochinolony są zabronione nie tylko podczas ciąży, ale także dzieci poniżej 12 lat, ponieważ naruszają proces syntezy i rozwoju chrząstki i tkanki kostnej. Istnieją również dane dotyczące związku anomalii serca i naczyń krwionośnych w związku ze stosowaniem fluorochinolonów w pierwszym trymestrze ciąży.

W okresie poporodowym dożylne postaci fluorochinolonów (Ciprolet, Levolet, Avelox) można stosować w leczeniu powikłań septycznych. Ale karmienie piersią w tym przypadku jest zabronione. Ściśnięcie jest możliwe w celu zachowania laktacji, okres eliminacji dla różnych rodzajów leków jest inny, konieczne jest skonsultowanie się ze specjalistą.

7. Glikopeptydy

Skuteczne leki stosowane w ginekologii i położnictwie (w okresie poporodowym) do leczenia stanów septycznych i tak poważnego stanu jak rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy wywołane przez Clostridia. Przedstawiciele: teykoplanina, daptomycyna, wankomycyna, polimyksyna B.

W czasie ciąży leki nie są używane z powodu braku badań ich profilu bezpieczeństwa.

W oddzielnych badaniach wskazano, że glikopeptydy penetrują łożysko i przepływ krwi płodu w małych ilościach i nie gromadzą się w nich. Wankomycyna jest często stosowana w leczeniu poporodowego zapalenia błony śluzowej macicy.

8. Antybiotyki przeciwko gruźlicy

Jak sama nazwa wskazuje, są one używane głównie do leczenia gruźlicy różnych miejsc (płuc, nerek, kości, genitaliów). Leki przeciw gruźlicy są stosowane ściśle według wskazań, ich stosowanie powinno być omówione wspólnie przez położnika-ginekologa i specjalistę od gruźlicy. Aktywna gruźlica służy jako wskazówka do przerwania ciąży zgodnie z rozporządzeniem nr 736 z 3 grudnia 2007 r. „W sprawie zatwierdzenia wykazu wskazań medycznych do sztucznego przerwania ciąży”.

9. Linkosamidy

Jeden przedstawiciel: klindamycyna.

W czasie ciąży dopuszcza się ją wyłącznie w postaci lokalnej (bioadhezyjny krem dopochwowy) do leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy.

Jest lek złożony, który zawiera klindamycynę i lek przeciwgrzybiczy, butokonazol, to krem pochwowy Clindacin B Prong, który jest stosowany w leczeniu mieszanego zapalenia pochwy (bakteryjnego i grzybowego) z wysoką skutecznością.
Leki klindamycyny w postaci lokalnych postaci nie są wchłaniane i nie mają działania ogólnoustrojowego, dlatego są bezpieczne dla płodu od momentu utworzenia łożyska, są używane po 12 do 13 tygodniach.

10. Inne

Należą do nich antybiotyki przeciwgrzybicze i przeciwtrądowe, a także leki powszechnie stosowane i znane, ale o indywidualnej strukturze chemicznej i nie należące do żadnej z grup (fosfomycyna, ko-trimoksazol).

Fosfomycyna (monural) jest szeroko stosowana w rehabilitacji dróg moczowych u kobiet w ciąży. Lek stał się popularny ze względu na wygodną formę podawania (raz lub dwa razy w zależności od wskazań).

Ko-trimoksazol (Biseptol) jest wysoce aktywnym i toksycznym lekiem przeciwbakteryjnym, stosowanym głównie u kobiet w ciąży zakażonych HIV z objawami klinicznymi (etap IV). Ko-trimoksazol jest silnym inhibitorem kwasu foliowego, dlatego konieczne jest dodatkowe oddawanie kwasu foliowego i dokładne badanie ultrasonograficzne - monitorowanie urządzenia klasy eksperckiej w celu monitorowania rozwoju płodu. Został mianowany dopiero od drugiego trymestru i jest lekiem drugiej linii, jest stosowany tylko z nieskutecznością leków z wyboru (penicyliny, cefalosporyny).

Leki przeciwgrzybicze są stosowane głównie w postaciach lokalnych (czopki, tabletki dopochwowe) i dopiero od drugiego trymestru. Postacie dożylne i kapsułki / tabletki (flukonazol i inne) są stosowane tylko w zagrażających życiu zakażeniach grzybiczych zagrożonych życiem matki. Flukonazol i inne leki przeciwgrzybicze prawie w 100% przenikają do mleka matki, więc jeśli potrzebujesz leczenia w okresie poporodowym, karmienie piersią należy tymczasowo przerwać. Klotrimazol w postaci tabletek dopochwowych jest stosowany w leczeniu kandydozy sromu i pochwy w drugim i trzecim trymestrze ciąży.

Syntetyczne leki przeciwbakteryjne

1. Preparaty z grupy imidazoli: metronidazol, cynidazol, ornidazol.

Najczęściej stosowany metronidazol (trichopol, metrogyl, batateks) jest stosowany w leczeniu zakażenia rzęsistkiem i jako część złożonej terapii różnych chorób zapalnych (zapalenie płuc, infekcje skóry, schorzenia septyczne i inne poważne choroby). Metronidazol można stosować tylko od drugiego trymestru iw sytuacji, gdy korzyść dla matki przewyższa ryzyko dla płodu. Głównie do leczenia infekcji pochwy stosuje się lokalne formy: świece (Neopenotran, Klion D) lub tabletki dopochwowe (Trichopol). Tabletki i wlewy dożylne leku są stosowane w leczeniu chorób układowych.

2. Nitrofurantoiny (furadonin)

Nitrofurantoiny (furadonina) mogą być stosowane w rehabilitacji dróg moczowych u kobiet w ciąży (zapalenie pęcherza moczowego, ciążowe lub przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, bezobjawowa bakteriuria), ponieważ są one środkami antyseptycznymi, nie są wchłaniane do krwiobiegu i działają tylko w świetle układu moczowego. Furadonina może być stosowana przez długi czas, jest lekiem z wyboru w leczeniu zakażeń dróg moczowych w przypadku nietolerancji cefalosporyn. Furadonina nie powoduje wad rozwojowych płodu, ale może powodować hiperbilirubinemię (żółtaczkę) u wcześniaków.

Jak widać, można pomóc kobiecie w ciąży, która nagle zachorowała na, na przykład, odmiedniczkowe zapalenie nerek lub zapalenie płuc. Istnieją różne schematy stosowania i racjonalne kombinacje leków, ale lekarz musi je wybrać. Nie należy również zapominać o kobiecie w ciąży, która przyjmuje antybiotyki, dane laboratoryjne są monitorowane, a płód monitorowany. Nie odkładaj wizyty u lekarza, jeśli źle się poczujesz, im szybciej rozpocznie się leczenie, tym krótszy będzie potrzebny kurs, to jest złota zasada leczenia farmakologicznego. Zadbaj o siebie i bądź zdrowy!

Opowiadamy o antybiotykach w czasie ciąży w 1, 2 i 3 trymestrze ciąży

Przyjmowanie leków jest ryzykowne i wymaga ścisłego przestrzegania dawkowania i stałego nadzoru medycznego. Wszelkie antybiotyki podczas ciąży powinny być brane szczególnie ostrożnie, ponieważ prawdopodobne negatywne skutki takiego leczenia są nieodwracalne. Niekontrolowane używanie prowadzi do poważnych patologii płodu, komplikuje proces noszenia i często przyczynia się do samoistnego poronienia.

Nie można jednak całkowicie zrezygnować z terapii antybiotykowej. Według statystyk około połowa zarejestrowanych kobiet w ciąży jest zmuszona do przyjmowania tych leków z powodów medycznych. Dzieje się tak z dwóch powodów. Po pierwsze, noszenie dziecka osłabia odporność przyszłej matki, czyniąc ją bardziej podatną na patogeny (zwłaszcza w okresach sezonowych ognisk chorób). Po drugie, na tym tle choroby przewlekłe są często zaostrzane. Dlatego kwestia bezpieczeństwa terapii antybiotykowej jest tak pilna.

Leczenie kobiet w ciąży lekami przeciwbakteryjnymi

Rejestracja w klinice dla kobiet pozwala regularnie przeprowadzać ankiety, przeprowadzać testy i terminowo identyfikować procesy patologiczne. Ponadto przyszłe matki zazwyczaj mają odpowiedzialne podejście do planowania i przeprowadzania, terminowego przeprowadzania działań zapobiegawczych i wzmacniania odporności. Dzięki takiemu podejściu ryzyko niebezpiecznych infekcji jest znacznie zmniejszone. Jednak niemożliwe jest całkowite wykluczenie możliwości zakażenia lub zaostrzenia, dlatego 50% kobiet jest zmuszonych do przyjmowania różnych antybiotyków w czasie ciąży.

Jedna i ta sama choroba zakaźna może być wywołana przez różne patogeny, więc najczęściej stosowanymi lekami są tak zwane szerokie spektrum, skuteczne przeciwko kilku typom bakterii. Charakteryzują się wyraźnym skutkiem ubocznym, dlatego kobiety w ciąży są rzadko przepisywane. Jeśli u kobiety zostanie wykryta infekcja bakteryjna, z pewnością zostanie wykonana analiza laboratoryjna w celu identyfikacji patogenu i zastosowane zostanie odpowiednie leczenie.

Cechy leczenia

Wszystkie leki przeciwbakteryjne zgodnie ze stopniem bezpieczeństwa dla zdrowia płodu i samej kobiety są podzielone na trzy główne grupy:

Ściśle zabronione ze względu na wyraźne działanie teratogenne. Leki te są bezwzględnie przeciwwskazane u kobiet w ciąży, ponieważ powodują mutacje w płodzie, niedorozwój organów, a nawet śmierć płodu.
Warunkowo dozwolone - gdy szkoda nie jest potwierdzona klinicznie, ale możliwa. Takie leki są stosowane, gdy prawdopodobny negatywny efekt jest mniejszy niż gwarantowana korzyść.
Bezpieczny. „Biała” lista antybiotyków dla kobiet w ciąży obejmuje leki nieszkodliwe dla matki i dziecka. Mogą być używane bez obaw w dowolnym momencie, ściśle według zaleceń lekarza prowadzącego i wskazanej dawki.

Starając się nie zaszkodzić płodowi, kobieta powinna przyjmować leki wyłącznie na potrzeby ginekologa lub specjalisty specjalisty. Samoleczenie jest niedopuszczalne nawet przy najbezpieczniejszych środkach, ponieważ wśród zmian równowagi hormonalnej może wystąpić nadwrażliwość lub nietolerancja niektórych leków. Ponadto tylko testy laboratoryjne mogą dokładnie określić czynnik sprawczy i przypisać skuteczny lek.

Jakie antybiotyki mogą i nie mogą być spożywane w czasie ciąży

Zdarza się, że kobieta przechodzi przepisany kurs antybiotykoterapii, nie wiedząc nawet o jej „interesującej pozycji”, a po jej potwierdzeniu zaczyna wpadać w panikę. Dowiedz się, jak nieszkodliwy jest lek dla płodu i jakie jest ryzyko rozwoju nieprawidłowości płodu, pomoże poniższa tabela. Linki w tabeli prowadzą do recenzji leków na naszej stronie.

Bezpieczeństwo konkretnego leku zależy od czasu trwania ciąży, w której jest on przyjmowany.

Antybiotyki podczas ciąży w pierwszym trymestrze ciąży

Pierwsze trzy miesiące po poczęciu to okres, w którym układane są wszystkie narządy i układy funkcjonalne ludzkiego ciała. Dlatego konieczne jest leczenie leków ze szczególną ostrożnością, aby uniknąć możliwych negatywnych konsekwencji.

Wszystkie ostre i zaostrzone przewlekłe zapalenia układu moczowego w pierwszych 12 tygodniach są leczone głównie penicylinami (Ampicillin, Amoxiclav, Amoxicillin) i cefalosporynami. Te leki są przepisywane na odmiedniczkowe zapalenie nerek i zapalenie pęcherza moczowego. Zobacz tabelę.
W przypadku zapalenia oskrzeli i zapalenia płuc stosuje się ponownie najbezpieczniejsze penicyliny i cefalosporyny, jednak w szczególnie ciężkich przypadkach dopuszczalne jest stosowanie aminoglikozydów (gentamycyna dla zapalenia płuc). Zobacz tabelę.
Terapia STD w pierwszym trymestrze ciąży zależy od rodzaju wykrytej infekcji. Leczenie kiły i rzeżączki rozpoczyna się natychmiast (odpowiednio penicylina benzylowa i ceftriakson) oraz ureaplazmoza i chlamydia - jest odkładana do następnego trymestru, kiedy efekty terapii lekowej będą minimalne. Zobacz tabelę.
Choroby laryngologiczne (zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie zatok itp.) Są leczone głównie penicyliną. Jeśli jednak można to obejść bez narkotyków, lepiej jest stosować mycie, rozgrzewanie i inne metody fizjoterapeutyczne.

2 trymestr

Po 12 tygodniach, kiedy główne organy dziecka są prawie całkowicie uformowane, można zastosować szerszy zakres leków. Przepuszczalność bariery łożyskowej dla leków jest zmniejszona, co umożliwia leczenie bezpieczniejsze i skuteczniejsze.

Patologie obszaru moczowo-płciowego przez 13-24 tygodnie są leczone penicylinami i cefalosporynami, aw przypadku ich nieskuteczności - zatwierdzonymi makrolidami (azytromycyna) i nitrofuranami (Furadonin). Zobacz tabelę.
Dusznica, zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc dobrze reagują na penicylinę i cefalosporyny, jak w pierwszych trzech miesiącach. Kobietom w ciąży nie zaleca się przyjmowania cyprofloksacyny, która jest bardzo skuteczna w procesach zapalnych: jej bezpieczeństwo nie zostało jeszcze potwierdzone klinicznie. Zobacz tabelę.
Drugi trymestr jest optymalnym okresem leczenia chorób wenerycznych o genezie bakteryjnej. Stosuje się penicyliny, które w czasie ciąży można stosować praktycznie bez ograniczeń, cefalosporyny, a także makrolidy. Receptura nitrofuranów (metronidazol) jest dopuszczalna. Zobacz tabelę.
Leczenie zapalenia zatok, nieżytu nosa i zapalenia ucha przeprowadza się za pomocą odpowiednich preparatów z grupy penicylin i cefalosporyn, a także makrolidów. W przypadku zapalenia zatok (zwłaszcza zapalenia zatok) Ceftriakson daje dobre wyniki. Zobacz tabelę.

W 3 trymestrze

Ostatnie trzy miesiące ciąży są często powikłane późną toksykozą (gestoza), dlatego należy zachować szereg środków ostrożności.

Układ moczowy w późniejszych stadiach jest szczególnie wrażliwy, dlatego często diagnozuje się odmiedniczkowe zapalenie ciąż. Leczenie należy przeprowadzać w szpitalu z cefalosporynami i penicyliną. Niepożądane jest stosowanie nitrofuranów w przypadku zapalenia pęcherza moczowego.
W leczeniu chorób układu oddechowego można stosować takie same leki, jak w pierwszym trymestrze ciąży. W przypadku komplikacji zagrażających życiu kobiety można stosować gentamycynę. Zobacz tabelę.
Choroby przenoszone drogą płciową z reguły zostały już wyleczone w trzecim trymestrze ciąży, a leczenie waginozy bakteryjnej odbywa się za pomocą linozamidów (Dalacin). Zastosuj metronidazol, jak w 1 trymestrze, jest to niemożliwe. Zobacz tabelę.
Choroby laryngologiczne dobrze reagują na leczenie amoksycyliną i cefalosporynami, jeśli zabiegi fizyczne i płukanie nie zapewniają dodatniej dynamiki. Zobacz tabelę.
Jeśli chodzi o infekcje jelitowe, były one skutecznie i dość bezpiecznie leczone cefotaksymem i ampicyliną przez 9 miesięcy. W przypadku problemów dermatologicznych stosuje się ceftriakson i cefazolinę. Levomycetinum, często przepisywany w obu przypadkach, jest surowo zabroniony dla kobiet w ciąży. Zobacz tabelę.

Czy mogę zażywać antybiotyki w czasie ciąży?

Celem tych leków jest zwalczanie patogennych bakterii, więc są one nieskuteczne wobec grzybów i wirusów. Tabletki antybakteryjne doskonale radzą sobie z infekcjami, ale mają szereg poważnych przeciwwskazań i poważnych skutków ubocznych spowodowanych ich działaniem bakteriostatycznym i bakteriobójczym. Z tego powodu antybiotykoterapia jest zawsze przepisywana przez lekarza i przeprowadzana pod jego nadzorem.

Picie antybiotyków w czasie ciąży jest możliwe, ale niezwykle bezpieczne dla dziecka i samej kobiety. Jednocześnie samoleczenie jest niedopuszczalne: tylko specjalista będzie w stanie prawidłowo wybrać właściwy lek i obliczyć optymalną nieszkodliwą dawkę. Leki o szerokim spektrum działania nie są zwykle przepisywane przyszłym matkom, ponieważ ryzyko działań niepożądanych jest zbyt duże. Na podstawie badań laboratoryjnych w celu zidentyfikowania konkretnego patogenu stosuje się odpowiednie leki.

Gdy antybiotykoterapia nie jest potrzebna

Skuteczność środków przeciwbakteryjnych w leczeniu różnych poważnych patologii doprowadziła do masowego i niekontrolowanego stosowania tych leków. Nie są jednak w ogóle panaceum, ponieważ tłumią jedynie żywotną aktywność bakterii. Oznacza to, że używanie ich z infekcją grypą lub grzybami jest bezsensowne, a nawet niebezpieczne, ponieważ naturalna mikroflora organizmu zostaje zniszczona, a układ odpornościowy osłabiony.

Lecz przeziębienie wirusowe lekami przeciwwirusowymi.

Pacjentom z grypą lub ostrymi infekcjami dróg oddechowych przepisuje się także bezpieczne leki przeciwgorączkowe, inhalacje, ciężkie picie i kompleksy witaminowe. W przypadku zaostrzenia chorób układu moczowo-płciowego, które nie wymagają antybiotykoterapii, stosuje się odpowiednie leki. Na przykład kandydoza (pleśniawka) jest leczona lekami przeciwgrzybiczymi, a kłykcinami leczone są lekami przeciwwirusowymi.

Kiedy jest ważne

W niektórych przypadkach, gdy zagrożenie dla zdrowia kobiety przekracza potencjalne zagrożenie dla dziecka, stosowanie środków przeciwbakteryjnych jest nie tylko uzasadnione, ale także obowiązkowe. Przyczynia się to do powrotu do zdrowia i umożliwia zachowanie i bezpieczne noszenie dziecka. Antybiotyki podczas ciąży są zawsze przepisywane na:

Stany zapalne płuc, oskrzeli, ból gardła i inne ciężkie choroby układu oddechowego;
odmiedniczkowe zapalenie nerek ciążowe;
niebezpieczne infekcje jelitowe;
posocznica (powszechna infekcja krwi);
znaczące oparzenia, nie gojące się ropne rany.

Terapia antybakteryjna jest również koniecznie przeprowadzana w przypadku diagnozy dość rzadkiej boreliozy i brucelozy.

Wpływ terapii antybiotykowej na płód

Łączenie nawet najbardziej nieszkodliwych leków i ciąży jest niepożądane, ponieważ przenikając przez barierę ochronną łożyska, związki te niekorzystnie wpływają na procesy powstawania i rozwoju dziecka. Dlatego planując kobietę, należy zwrócić szczególną uwagę na wzmocnienie układu odpornościowego i leczenie ciała.

Jeśli przyszła matka wzięła silne środki przeciwbakteryjne, nie wiedząc, że poczęcie już się wydarzyło, nie ma potrzeby paniki. We wczesnych stadiach, nieżywotny płód jest zazwyczaj odrzucany przez organizm, a zdrowy zarodek bez problemów zostaje utrwalony w macicy i rozwija się bez patologii. W takim przypadku leczenie należy przerwać i na okres 11 tygodni wykonać badanie siatkówki. Badanie to pomoże w wiarygodny sposób wykluczyć lub potwierdzić obecność mutacji genetycznych i zmian organicznych.

Skutki przyjmowania niektórych leków

Stosowanie aminoglikozydów prowadzi do nieprawidłowego rozwoju ucha wewnętrznego i wątroby. Takie dzieci są często diagnozowane jako głuchota. Gentamycyna zawarta w tej grupie jest stosowana tylko w najcięższych przypadkach (zapalenie płuc, posocznica).
Działanie fluorochinolonów nie było badane u ludzi, dlatego nie ma wiarygodnych danych na temat ich wpływu na rozwijający się płód. Badania na zwierzętach wykazały wysoką toksyczność cyprofloksacyny i jej negatywny wpływ na tworzenie stawów.
Leki z grupy tetracyklin zapobiegają mineralizacji szkieletu i zębów, gromadząc się w tkance kostnej. Dlatego te antybiotyki podczas ciąży nie mają zastosowania.
Środki szerokiego zakresu działania przeciwbakteryjnego u kobiet w ciąży są bezwzględnie przeciwwskazane. Stosowanie Sintomitsin, chloramfenikolu i innych pochodnych chloramfenikolu zakłóca rozwój szpiku kostnego i tworzenie krwi, a Biseptol spowalnia wzrost wewnątrzmaciczny i powoduje zmiany organiczne.

Wpływ antybiotykoterapii na ciążę i kobiece ciało

Jeśli kobieta bierze przepisany kurs antybiotykoterapii, nieświadoma, że poczęcie już nastąpiło, ryzyko mutacji genowych znacznie wzrasta. W tym przypadku zdrowe ciało odrzuca niezdolny do życia zarodek, a poronienie występuje we wczesnych stadiach. Najczęściej dzieje się to po krótkim opóźnieniu i jest postrzegane jako początek normalnej miesiączki.

W późniejszym terminie, gdy przyszła mama nie wie, jakie antybiotyki są możliwe dla kobiet w ciąży i pije potencjalnie niebezpieczne tabletki bez recepty, możliwe są nie tylko mutacje i wady rozwojowe. Czasami rozpoznaje się wewnątrzmaciczną śmierć płodu i przeprowadza się samoistną lub chirurgiczną aborcję.

Samo ciało matki ma niejednoznaczny efekt. Medycznie przyjmowane leki promują gojenie i zapobiegają rozwojowi powikłań. Jednak w trakcie leczenia korzystne mikroorganizmy są zabijane, w wyniku czego rozwija się dysbakterioza i osłabiona zostaje odporność.

Plusy i minusy antybiotykoterapii

Korzyści płynące z leczenia antybiotykami złożonych chorób zakaźnych u kobiet w ciąży są niewątpliwe. Z jednej strony pozwala zachować i nosić płód z poważnymi diagnozami, z drugiej strony zapobiega występowaniu wrodzonych patologii (na przykład kiły) i zakażeniu dziecka podczas porodu. Zakażenie w tym drugim przypadku jest przeprowadzane podczas przechodzenia przez drogi rodne matki.

Główną wadą leczenia jest wysokie ryzyko mutacji, zmian organicznych i niedorozwoju płodu. Ponadto możliwa jest jego śmierć i spontaniczna aborcja. Ciało matki ma również negatywny wpływ na dysbiozę i obniżoną odporność. Aby zapobiec negatywnym konsekwencjom, pomoże profilaktycznie wzmocnić odporność i na czas wezwać pomoc medyczną.

Terapia antybakteryjna podczas ciąży

M.V. Maiorov,
Konsultacje kobiet Charków Miejska poliklinika № 5

„Primum non nocere!”
(„Przede wszystkim nie szkodzić!”, Łac.)

Ciąża i laktacja? okresy obserwowane w życiu prawie każdej kobiety. Jest całkiem naturalne, że różne choroby pojawiające się w tych okresach, zarówno charakterystyczne, jak i pozagenetyczne, wymagają leczenia. W kilku przypadkach wskazana jest antybiotykoterapia. Potrzeba jego stosowania w czasie ciąży pojawia się na przykład w leczeniu chorób układu moczowo-płciowego i toksoplazmozy, odmiedniczkowego zapalenia ciąż ciążowych, powikłań okresu poporodowego itp., A także niewielkiej liczby pozagenitalnych chorób zakaźnych i zapalnych (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, dusznica bolesna, zapalenie ucha, zapalenie pęcherza moczowego, infekcje jelitowe itp.) zarówno podczas ciąży, jak i po porodzie.

Niestety, wielu lekarzy ogólnych i wąskie specjalności są całkowicie nieświadomi potencjalnych zagrożeń związanych z używaniem tych lub innych leków dla kobiety w ciąży, płodu i dziecka karmionego piersią, a specjaliści od farmacji często nie biorą pod uwagę powyższego. Konsekwencje takich działań mogą być bardzo negatywne.

Niezmienna zasada dla lekarzy każdej specjalności i farmaceutów (farmaceutów) przed przepisaniem (urlopem) jakiegokolwiek leku dla kobiety w wieku rozrodczym jest obowiązkowym wyjaśnieniem obecności lub braku ciąży lub laktacji (Mayorov MV, 2001).

Biorąc pod uwagę dobrze znany fakt, że ciąża? specyficzny stan kobiety, wymagający większej ostrożności w przepisywaniu leków, głównym problemem farmakoterapii w tym przypadku jest jasne określenie stosunku stopnia ryzyka do potencjalnych korzyści.

Według Karpova O. I. i Zaitseva A. A. (1998), substancje lecznicze stosowane w czasie ciąży można podzielić na trzy grupy:

nie przenika przez łożysko i dlatego nie powoduje natychmiastowej szkody dla płodu;
przenikając przez łożysko, ale nie wpływając niekorzystnie na płód;
przenika przez łożysko i gromadzi się w tkankach płodu, a zatem istnieje niebezpieczeństwo uszkodzenia tego ostatniego.

Klasyfikacja jest powszechnie stosowana, zgodnie z zaleceniami FDA (Amerykańska Federalna Komisja ds. Żywności i Leków):

kategoria A? leki są całkowicie nieszkodliwe dla płodu, nie ma dowodów na ich wpływ na występowanie wad wrodzonych lub szkodliwych skutków dla płodu;
kategoria B ?? doświadczenia na zwierzętach nie wykazały żadnych działań niepożądanych, ale nie ma badań kontrolnych u kobiet w ciąży;
kategoria C? badania na zwierzętach wykazały teratogenne lub embriotoksyczne działanie leków na płód, ale nie przeprowadzono kontrolowanych badań na ludziach;
kategoria D ?? leki, które powodują lub podejrzewają, że mogą powodować wady wrodzone lub nieodwracalne uszkodzenie płodu;
kategoria X? Badania na zwierzętach i ludziach ujawniły oczywiste zagrożenie dla płodu, związane z wysokim ryzykiem rozwoju wad wrodzonych lub trwałego uszkodzenia płodu.

Stosowanie leków w okresie laktacji również nie jest pozbawione pewnych problemów. Na przykład okres noworodkowy charakteryzuje się funkcjonalną i morfologiczną niedojrzałością, niemowlę wyróżnia szybki wzrost masy ciała i długości, zwiększona ilość wody w organizmie, przejściowy zespół niedoboru przeciwciał i zwiększony metabolizm itd. Dlatego przepisywanie leków dla kobiet karmiących musi koniecznie obejmować być może bardziej kompletne bezpieczeństwo dla dziecka karmionego piersią.

Te cechy farmakoterapii podczas ciąży i laktacji w pełni odnoszą się do stosowania środków przeciwbakteryjnych. Ogólne zasady są takie same, jak w przypadku braku opisanych, dość fizjologicznych stanów żeńskich: wyznaczenie niezbędnego leku w wymaganej dawce, zastosowanie optymalnej drogi podania, racjonalny wybór czasu trwania leczenia.

Jednak przepisywanie antybiotyków, zwłaszcza profilaktycznych, powinno być ograniczone do skrajnie jasnych wskazań do tego, opartych na potencjalnie możliwym poważnym wyniku zakażenia („Prius quam incipias, consulto opus est”? „Zanim zaczniesz, pomyśl o tym”, Lat.). Należy założyć, że podstawową zasadą wyboru środka przeciwdrobnoustrojowego powinna być jego przynależność do określonej kategorii ryzyka (patrz definicja kategorii AX zgodnie z zaleceniami FDA), ponieważ „Graviora quadem sunt remedia periculis” („Niektóre leki są gorsze niż choroba”, łacina.).

Bezpieczeństwo leków przeciwdrobnoustrojowych dla płodu zależy w dużej mierze od stopnia jego przepuszczalności przez łożysko, co ogranicza bezpośredni wpływ szkodliwego działania leku na tkanki i narządy płodu, a także inne cechy jego wpływu. Na przykład tetracykliny zakłócają tworzenie tkanki kostnej u płodów i mają właściwości hepatotoksyczne, chloramfenikol (chloramfenikol) jest niebezpieczny ze względu na ryzyko depresji funkcji szpiku kostnego i rozwój „szarego zespołu” u noworodków, fluorochinolony mają szkodliwy wpływ na chrząstkę stawową podczas wzrostu płodu i noworodek, ko-trimoksazol (Biseptol i jego analogi) znacznie zwiększa ryzyko wad wrodzonych.

Tabela przedstawia uogólnione informacje na temat możliwości („Tak”), przeciwwskazań do stosowania („Nie”) lub możliwości stosowania ze względów zdrowotnych („Ostrożnie”) leków przeciwbakteryjnych różnych grup farmakologicznych.

Tabela Możliwość stosowania leków przeciwbakteryjnych w okresie ciąży i laktacji (wskazane są oficjalne dane producentów, czasami nie pokrywające się z innymi źródłami)

Racjonalna terapia antybakteryjna podczas ciąży i porodu Tekst artykułu naukowego na temat specjalności „Medycyna i opieka zdrowotna”

Adnotacja artykułu naukowego na temat medycyny i zdrowia publicznego, autor pracy naukowej - Kucherenko Marina Anatolyevna

Stworzenie jasnych zaleceń dotyczących stosowania leków przeciwbakteryjnych w czasie ciąży prowadzi do znacznego zmniejszenia ryzyka zakażenia matki i płodu, rozwoju reakcji toksycznych i alergicznych, a także ograniczenia powstawania i rozprzestrzeniania się opornych na antybiotyki szczepów mikroorganizmów.

Tematy pokrewne w badaniach medycznych i zdrowotnych, autorem pracy naukowej jest Marina Anatolyevna Kucherenko,

RACJONALNA TERAPIA ANTYBAKTERYJNA PODCZAS CIĄŻY I PRACY

Zauważono, że wytyczne dotyczące stosowania antybiotyków są oporne szczepy mikroorganizmów.

Tekst pracy naukowej na temat „Racjonalna terapia antybakteryjna podczas ciąży i porodu”

SHshlg ig, g, terapia podczas ciąży

FSBI „NII AG im. D. O. Otta „SZO RAMS, St. Petersburg iw rodzajach

■ Stworzenie jasnych zaleceń dotyczących stosowania leków przeciwbakteryjnych w czasie ciąży prowadzi do znacznego zmniejszenia ryzyka zakażenia matki i płodu, rozwoju reakcji toksycznych i alergicznych, a także ograniczenia powstawania i rozprzestrzeniania się opornych na antybiotyki szczepów mikroorganizmów.

■ Słowa kluczowe: paciorkowce grupy B; terapia antybakteryjna; sepsa.

Kolonizacja kanału rodnego przez warunkowo chorobotwórcze mikroorganizmy w czasie ciąży jest źródłem różnych, często ciężkich, powikłań dla matki i płodu. Zapobieganie infekcjom bakteryjnym u takich kobiet jest przede wszystkim związane z przepisywaniem leków przeciwbakteryjnych, których charakterystyczną cechą we współczesnym położnictwie można uznać za niepotrzebnie szerokie, czasem nieuzasadnione stosowanie, przy braku wyraźnych wskazań do ich zamierzonego zastosowania. Z reguły sytuacje kliniczne wymagające leczenia przeciwbakteryjnego nie są trudne dla praktykujących lekarzy. Zasadniczo powstają rozbieżności przy wyborze leku, metody, częstotliwości i czasu jego wprowadzenia. Często występują niejasności, takie jak profilaktyka antybiotykowa (podawanie leku w celu zmniejszenia ryzyka rozwoju zakażeń) i terapia antybiotykowa (leczenie klinicznie wyraźnych zakażeń). Niestety, pomimo obfitości wytycznych dotyczących przepisywania antybiotykoterapii w czasie ciąży, lekarze wciąż pilnie potrzebują krytycznej oceny dostępnych informacji, charakteryzujących się znacznymi rozbieżnościami między medycyną opartą na dowodach a rzeczywistą praktyką w stosowaniu leków. Czasami, wybierając lekarstwo, lekarz opiera się wyłącznie na osobistym doświadczeniu klinicznym i życiowym, działając na zasadzie intensywniejszej antybiotykoterapii, tym lepszy jest wynik końcowy niż poważny uszczerbek na zdrowiu matki i noworodka.

Wiadomo, że infekcje podczas ciąży i porodu są związane głównie ze wstępującym zanieczyszczeniem dróg rodnych przez warunkowo patogenne mikroorganizmy, które mogą rosnąć w pochwie i jelitach zdrowych kobiet.

Rodzina Streptococcaceae obejmuje rodzaj Streptococcus, który obejmuje kilka gatunków morfologicznie podobnych ziarniaków Gram-dodatnich, które są fakultatywnymi beztlenowcami. Istnieją serologiczne grupy paciorkowców A, B, C, D, E, F, G i H. Podczas ciąży pierwszorzędne znaczenie mają patogeny, takie jak Streptococcus pyogenes, a zwłaszcza Streptococcus agalactiae, który jest najczęstszą przyczyną zakażeń okołoporodowych u noworodków w pierwszych miesiącach życia.

W przeciwieństwie do Europy i Ameryki, gdzie wszystkie kobiety w ciąży w wieku 35-37 tygodni podlegają obowiązkowym badaniom przesiewowym w kierunku zakażeń wywołanych przez Streptococcus agalactiae (grupa serologiczna B), w Rosji pacjenci często dowiadują się przypadkowo o obecności tego mikroorganizmu.

Wiadomo, że główna droga przenoszenia paciorkowców grupy B (GBS) z matki na dziecko występuje podczas przejścia

płód przez skolonizowany kanał rodny, może również przenikać przez błony iw macicy wpływać na płód [5]. W takich przypadkach poronienie lub poród martwy. Jednocześnie poród przez cięcie cesarskie nie wyklucza zakażenia noworodka. Istnieją dowody, że Streptococcus agalactiae mogą być przenoszone drogą płciową. Wielu naukowców nie wykluczyło tej możliwości, ale zakwestionowało znaczenie transmisji HBV na tle seksualnym, a także konieczność leczenia partnera seksualnego w celu zapobiegania zakażeniom u noworodków, ponieważ badanie i profilaktyczne podawanie leków przeciwbakteryjnych przeprowadza się pod koniec ciąży, a kobiety są bardziej narażone na zakażenie. sposoby [6]. Potencjalnym źródłem infekcji może być nie tylko matka dziecka. Około 16% personelu oddziałów położniczych jest nosicielami GWB [1]. Szpitalny sposób zarażania noworodków CVH przy braku zakażenia u matki wynosi około 30%.

Kolonizacja HBV jest nie tylko czynnikiem ryzyka zakażenia noworodka, ale może prowadzić do powikłań podczas ciąży, porodu i okresu poporodowego - jest to przedwczesne pęknięcie płynu owodniowego, poród przedwczesny, zakażenie dróg moczowych (UTI), 1–5% wszystkich ZUM. poporodowe zapalenie błony śluzowej macicy, bakteriemia podczas porodu i posocznica poporodowa (posocznica SGBV - 1,3-6,5 / 1000 urodzeń). Według opublikowanych danych, bezobjawowa kolonizacja pochwy występuje u 20-30% kobiet. W badaniu przeprowadzonym w NIIAG im. D.O. Ott, kolonizacja układu moczowo-płciowego kobiet ciężarnych z HBV zaobserwowano w 13,2% przypadków. Kobiety te miały takie powikłania ciąży jak zagrożenie poronieniem, odmiedniczkowym zapaleniem nerek, przedwczesnym porodem, niedotlenieniem płodu. Przeniesienie HBG z matki na dziecko zaobserwowano w 36,4% przypadków. Zakażenie wewnątrzmaciczne płodu wykryto w 21,8% przypadków. U dzieci tych kobiet znacznie częściej występowała hipotrofia płodu i wcześniactwo, 3 przypadki śmierci noworodków z zakażenia wewnątrzmacicznego wywołanego przez HBV.

Wskaźnik nosicielstwa HBV wśród kobiet w czasie porodu wynosi 20% [2]. Analiza wyników 7922 porodów wykazała, że ryzyko rozwoju poporodowego zapalenia błony śluzowej macicy było wyższe u nosicieli GW (OR = 1,8 [1,3–2,7]) [3]. Dane uzyskane w dziale poporodowym NIIAG im. D.O. Ott z RAMS pokazuje, że w 7% przypadków HGV, jako jedyny czynnik sprawczy, aw 18% przypadków, w powiązaniu z innymi mikroorganizmami, doprowadził do rozwoju

zakażenie rany tia szwów krocza. W ostatnich latach Streptococcus agalactiae doświadczył szybkiego rozwoju oporności na leki przeciwbakteryjne, ze względu na aktywne przepisywanie antybiotyków kobietom ambulatoryjnie w różnych okresach ciąży. A to tylko prowadzi do tymczasowego tłumienia paciorkowców. Dane literaturowe pokazują [11], że u 70% leczonych kobiet w momencie porodu rekolonizowano pochwę Streptococcus agalactiae.

W różnych krajach świata stosuje się dwie alternatywne strategie zapobiegania zakażeniom paciorkowcami podczas porodu [8]: strategia oparta na ryzyku i strategia oparta na badaniach przesiewowych.

1. Strategia oparta na ryzyku proponuje profilaktykę antybiotykową podczas porodu, jeśli matka ma co najmniej jeden z następujących czynników ryzyka:

- poprzednie dziecko z klinicznie ciężką infekcją GBS;

- bakteriuria HBV podczas ciąży;

- zagrożenie przedwczesnym porodem przed 37 tygodniem ciąży;

- okres bezwodny do czasu dostawy przekracza 18 godzin;

- gorączka podczas pracy> 37,5 ° C;

- Wysokie stężenie Streptococcus agalactiae w przewodzie moczowo-płciowym matki w momencie porodu.

2. Strategia oparta na badaniach przesiewowych opiera się na badaniu zrzutu pochwy i odbytnicy kobiet w ciąży, przeprowadzonych między 35. a 37. tygodniem ciąży. W alokacji SGB zaleca się profilaktykę antybiotykową.

Ponieważ w Rosji nie ma obowiązkowych badań przesiewowych kobiet w ciąży pod kątem nosicielstwa GV, profilaktyka antybiotykowa podczas porodu powinna być stosowana u kobiet, które mają 3 główne czynniki ryzyka.

1. Narodziny wcześniejszych dzieci z klinicznie ciężkim zakażeniem GBS.

2. Bakteriuria wywołana przez Streptococcus agalactiae.

3. Zagrożenie przedwczesnym porodem przed 37 tygodniem ciąży.

W tym drugim przypadku przepisanie antybiotyków w celu zapobiegania zakażeniu HBV nie jest konieczne, jeśli w ciągu 35 do 37 tygodnia ciąży uzyskano negatywny wynik badania na obecność HBV [12]. Skuteczność profilaktyki antybiotykowej, przeprowadzanej przy porodzie u kobiet z obecnością SRB, znacznie zmniejsza ryzyko infekcji

benca (OR = 0,1 [0,07–0,14]) i rozwój posocznicy (OR = 0,17 [0,07–0,39]) [9].

Profilaktyka antybiotykowa zalecana nie później niż 4 godziny przed porodem i trwa do momentu narodzin dziecka. Z leków stosuje się penicylinę G (5 milionów jednostek przez iv, następnie 2,5 miliona jednostek przez iv, co 4 godziny do porodu) lub ampicylinę (2 g iv, następnie 1 g przez iv. godziny przed dostawą). Szerszy zakres leków przeciwbakteryjnych może prowadzić do powstawania oporności antybiotykowej Streptococcus agalactiae. Jeśli jesteś uczulony na penicylinę, klindamycyna 900 mg dożylnie jest stosowana co 8 godzin lub erytromycyna 500 mg dożylnie co sześć godzin do porodu [9].

Rola subklinicznej infekcji narządów płciowych w etiologii porodu przedwczesnego jest coraz bardziej rozpoznawana. Analizując dużą kohortę składającą się z 13 646 kobiet w ciąży, można było wykazać, że wysoka gęstość kolonizacji dróg rodnych GWH z ciążą 23-26 tygodni zwiększa ryzyko przedwczesnego porodu [15]. Metaanaliza 11 badań (2002 r.), W której wzięło udział 7428 kobiet, wykazała [3], że profilaktyczne leki przeciwbakteryjne dla kobiet w ciąży zmniejszyły częstość występowania zakaźnych zachorowań matek i odłożyły początek porodu, jednak badania te nie zawierały informacji o stanie zdrowia noworodków. Dlatego te zalecenia obecnie nie mogą być używane do rutynowego użytkowania. Jednocześnie, analizując [3] przebieg ciąży u 5888 kobiet, można było wykazać, że prowadzenie terapii przeciwbakteryjnej w celu leczenia bakteryjnego zapalenia pochwy znacznie zmniejszyło ryzyko przedwczesnego pęknięcia błon płodowych, częstości przedwczesnego porodu i dzieci o niskiej masie urodzeniowej.

pęknięcie płynu owodniowego

z przedwczesną ciążą

Stosowanie leków przeciwbakteryjnych w celu przedwczesnego pęknięcia płynu owodniowego u kobiet z przedwczesnymi ciążami spowodowało zmniejszenie liczby urodzeń w ciągu pierwszych 2 dni, zmniejszenie częstości występowania zapalenia błon płodowych i chorób zakaźnych u noworodków, konieczność stosowania surfaktantu i terapii tlenowej. Profilaktyczne podawanie antybiotyków należy rozpocząć natychmiast po przedwczesnym pęknięciu płynu owodniowego i kontynuować aż do porodu. Polecam

każdy konkretny lek jest trudny z powodu niewystarczających danych. Na podstawie dostępnych danych lekami z wyboru są preparaty penicyliny. Jednakże koamoksyklaw nie powinien być stosowany u kobiet z porodem przedwczesnym ze względu na zwiększone ryzyko martwiczego zapalenia jelit u noworodków (RR 4,60 [1,98-10,72]) [12].

Długi okres bezwodny

Bezwodny okres równy lub dłuższy niż 18 godzin, według niektórych danych, 12 godzin jest czynnikiem ryzyka rozwoju zakażeń poporodowych i zakażeń noworodków i służy jako podstawa do przepisywania profilaktyki antybiotykowej podczas porodu, która powinna być przeprowadzona z preparatami penicylinowymi i kontynuowana aż do porodu.

Choroba naczynioruchowa jest zakażeniem błon i płynu owodniowego. W większości przypadków rozwija się w dłuższym okresie bezwodnym, prowadząc procedury diagnostyczne (amnioskopia, monitorowanie wewnętrzne) i infekcje pochwy. Do najczęstszych czynników powodujących chorioamnionit należą stowarzyszenia mikroorganizmów tlenowych i beztlenowych (Streptococcus agalactiae, E. coli, Klebsiella spp., Enterobacter spp., Bacteroides spp., Itp.). Poporodowe zapalenie błony śluzowej macicy i inne choroby poporodowe rozwijają się u 20% połogu, które przeszły zapalenie naczyniowo-jelitowe podczas porodu [13]. Objawami klinicznymi zapalenia błon płodowych są gorączka, dreszcze, tachykardia u matki i płodu, leukocytoza, nieprzyjemny zapach płynu owodniowego. Taktyka położnicza polega na odpowiedniej terapii przeciwbakteryjnej i aktywnym zakończeniu aktu pracy. Antybiotykoterapia zapalenia błon płodowych znacznie poprawia rokowanie dla matki i noworodka. Zgodnie z nowoczesnymi poglądami na temat etiologii zapalenia rdzenia kręgowego najskuteczniejsze jest łączne stosowanie leków wpływających na mikroflorę tlenową i beztlenową. Antybiotykoterapię kontynuuje się do porodu, po czym możliwe jest przepisanie dodatkowej dawki stosowanych antybiotyków, ponieważ częstość niepowodzenia leczenia jest taka sama w przypadku przedłużonego leczenia i pojedynczego podawania antybiotyków w okresie poporodowym [10].

Zakażenie dróg moczowych

Spośród zakażeń bakteryjnych rozwijających się w czasie ciąży najczęściej występuje zakażenie dróg moczowych.

Częstość występowania bezobjawowej bakteriurii w ciąży sięga 7%. Połowa kobiet w ciąży ma odmiedniczkowe zapalenie nerek na tym tle. Dyskinezy neurohumoralne i zmiany w urodynamice górnych dróg moczowych (hydroureter i odpływ pęcherzowo-moczowodowy) predysponują do tego. W celu określenia najskuteczniejszego środka przeciwbakteryjnego w leczeniu zakażeń układu moczowego w czasie ciąży przeprowadzono 9 badań, w tym 998 kobiet w ciąży (2006). Jak wynika z najnowszego przeglądu Cochran, nie ma różnic między różnymi schematami i lekami pod względem częstotliwości leczenia, zmiany leku przeciwbakteryjnego, czasu trwania hipertermii i stanu noworodka. Wykazano jednak, że najwyższą częstość leczenia i mniej nawrotów obserwowano przy przepisywaniu cefuroksymu antybiotyku cefalosporyny drugiej generacji [3].

Stworzenie jasnych zaleceń dotyczących stosowania leków przeciwbakteryjnych podczas ciąży i porodu prowadzi do znacznego zmniejszenia ryzyka zakażenia matki i płodu, zmniejszenia częstości występowania reakcji toksycznych i alergicznych, a także ograniczenia powstawania i rozprzestrzeniania się szczepów mikroorganizmów opornych na antybiotyki.

1. Bochkov I. A., Ovcharova N. M. Kolonizacja bakterii i sukcesja u noworodków w aspekcie problemu zakażeń szpitalnych // ZMEI. - 1991. - № 8. - str. 71-75.

2. Zueva L.P., Lyubimova A.V. Racjonalne stosowanie leków przeciwdrobnoustrojowych podczas porodu i po porodzie: List informacyjny. - SPb., 2006 - 29 p.

3. Podręcznik Cochrane: ciąża i poród / Hof-meir D., Neilson DP, Alfirevich Z. [i inni]. - M.: Lo-gosfera, 2010. - 409 p.

4. Wyniki ciąży okołoporodowej podczas kolonizacji przewodu moczowo-płciowego przez paciorkowce grupy B / Oganyan KA, SL Zatsorskaya, Arzhanova ON, Savicheva A. M. // Obrady VII Forum Rosyjskiego „Matka i dziecko”: Tez. Dokl., Moskwa, 11-14 października 2005. - M.: MEDI Expo, 2005. - P. 179-180.

5. Przyłączenie bakterii do błon kosmówkowo-jelitowych / Galask R. P., Varener M. W, Petzold C. R, Wilbur S. L. // Am. J. Obstet. Gynecol. - 1984. - Tom. 148. - P. 915-928.

6. Baker C.J., Edwards M.S. Grupa B zakażenia paciorkowcami // Choroby zakaźne płodu i noworodka. - 3. - Filadelfia, 2004. - str. 980-1054.

■ Adresy autorów do korespondencji

Kucherenko Marina Anatolyevna - kandydat nauk medycznych, kierownik pierwszego oddziału fizjologii położniczej. FSBI „NIIAG im. D. O. Otta ”SZO RAMS 199034, St. Petersburg., Linia Mendelejewska, 3. E-mail: [email protected].

7. Beitune P. E, Patricia B. El, Duarte G. Kolonizacja przez Streptococcus agalactiae podczas ciąży; prognoza matczyna i perinatalna // Braz. J. Infect. Dis. - 2005. - Tom. 9, N4 - P. 276-282.

8. Berner R. Infektionen durch Gruppe-B-Streptokokken in der Neonatalperiode // Monatsschr. Kinderheild. - 2003. - Tom. 151. - str. 373-383.

9. Centra kontroli i zapobiegania chorobom (CDC). Zapobieganie okołoporodowej chorobie paciorkowców grupy B: Zmienione wytyczne od CDC // Morb. Śmiertelnik. Wkly Rep. - 2002. - Tom. 51. - P. 10-20.

10. Edwards M. S, Baker C. J. Grupa B zakażenia paciorkowcami // Clin. Infec. Dis. - 2005. - Tom. 41. - P. 839-847.

11. Paciorkowce grupy B powodujące noworodkowe zakażenie krwi: wrażliwość przeciwdrobnoustrojowa i wyniki serotypowania z centrów SENTRY na zachodniej półkuli / J.I. Andrews, D.J. Diekema, S.K. Hunter [i in.] // Am. J. Obst. Gynecol. - 2000. - Tom. 183. - str. 859-862.

12. Grop In przeciwpasożytnicza propilaksja antybiotykowa / Schrag S. [i in.] // N. Engl. J. Med. - 2000. - Tom. 342. - P. 15-20.

13. Kenyon S. L., Taylor D. Y., Tarnow-Mordi W. Antybiotyki o szerokim spektrum dla wcześniaków, pęknięcie błon płodowych prelabour // Lancet. - 2001. - Tom. 357. - str. 979-988.

14. Ilościowa bakteriologia płynów owodniowych u kobiet z klinicznym zakażeniem wewnątrzmacicznym po terminie / Gibbs R. S, Blanco J. D, Clair P. J., Castanedan Y.S. // J. Infect. Dis. - 1982. - Tom. 85. - P. 440-443.

15. Zapobieganie infekcji paciorkowcami grupy B okołoporodowej: aktualne kontrowersje / Hager W. D, Schuchat A, Gibbs R, Sweet R, Mead P. // Obstet. Cynecol. - 2000. - Vol.96. - P.141-145.

Artykuł przedstawia I. Yu. Kogan, FSBI „NIIAG im. D.O. Otta „SZO RAMS, St. Petersburg

racjonalna terapia antybakteryjna podczas ciąży i porodu

Obniża się ryzyko śmierci. rozprzestrzenianie się opornych na antybiotyki szczepów mikroorganizmów.

■ Słowa kluczowe: paciorkowce grupy B, terapia antybakteryjna, sepsa.