Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków

Zapalenie zatok

Antybiotyk - substancja „przeciw życiu” - lek stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez żywe czynniki, z reguły różne patogeny.

Antybiotyki są podzielone na wiele typów i grup z różnych powodów. Klasyfikacja antybiotyków pozwala najskuteczniej określić zakres każdego rodzaju leku.

Nowoczesna klasyfikacja antybiotyków

1. W zależności od pochodzenia.

  • Naturalny (naturalny).
  • Półsyntetyczny - w początkowej fazie produkcji substancja jest uzyskiwana z naturalnych surowców, a następnie sztucznie syntetyzuje lek.
  • Syntetyczny.

Ściśle mówiąc, tylko preparaty pochodzące z naturalnych surowców są antybiotykami. Wszystkie inne leki nazywane są „lekami przeciwbakteryjnymi”. We współczesnym świecie pojęcie „antybiotyku” oznacza wszelkiego rodzaju leki, które mogą walczyć z żywymi patogenami.

Z czego wytwarzają naturalne antybiotyki?

  • z grzybów pleśniowych;
  • z promieniowców;
  • od bakterii;
  • z roślin (fitoncydy);
  • z tkanek ryb i zwierząt.

2. W zależności od wpływu.

  • Antybakteryjny.
  • Przeciwnowotworowy.
  • Przeciwgrzybicze.

3. Zgodnie z widmem wpływu na określoną liczbę różnych mikroorganizmów.

  • Antybiotyki o wąskim spektrum działania.
    Leki te są korzystne do leczenia, ponieważ są ukierunkowane na określony typ (lub grupę) mikroorganizmów i nie tłumią zdrowej mikroflory pacjenta.
  • Antybiotyki o szerokim spektrum działania.

4. Z natury wpływu na bakterie komórkowe.

  • Leki bakteriobójcze - niszczą patogeny.
  • Bakteriostatyki - zawieszają wzrost i reprodukcję komórek. Następnie układ odpornościowy organizmu musi samodzielnie poradzić sobie z pozostałymi bakteriami wewnątrz.

5. Według struktury chemicznej.
Dla tych, którzy badają antybiotyki, decydująca jest klasyfikacja według struktury chemicznej, ponieważ struktura leku determinuje jego rolę w leczeniu różnych chorób.

1 Leki beta-laktamowe

1. Penicylina - substancja wytwarzana przez kolonie grzybów pleśniowych Penicillinum. Naturalne i sztuczne pochodne penicyliny mają działanie bakteriobójcze. Substancja niszczy ściany komórek bakteryjnych, co prowadzi do ich śmierci.

Bakterie chorobotwórcze przystosowują się do leków i stają się na nie oporne. Nowa generacja penicylin jest uzupełniona tazobaktamem, sulbaktamem i kwasem klawulanowym, które chronią lek przed zniszczeniem wewnątrz komórek bakteryjnych.

Niestety, penicyliny są często postrzegane przez organizm jako alergen.

Grupy antybiotyków penicylinowych:

  • Naturalne penicyliny nie są chronione przed penicylinazami, enzymem wytwarzającym zmodyfikowane bakterie i niszczącym antybiotyk.
  • Semisynthetics - odporny na działanie enzymów bakteryjnych:
    biosynteza penicyliny G - benzylopenicylina;
    aminopenicylina (amoksycylina, ampicylina, bekampitsellin);
    półsyntetyczna penicylina (leki metycylina, oksacylina, kloksacylina, dikloksacylina, flukloksacylina).

Stosowany w leczeniu chorób wywołanych przez bakterie oporne na penicyliny.

Obecnie znane są 4 pokolenia cefalosporyn.

  1. Cefaleksyna, cefadroksyl, łańcuch.
  2. Cefamezyna, cefuroksym (acetyl), cefazolina, cefaklor.
  3. Cefotaksym, ceftriaxon, ceftizadim, ceftibuten, cefoperazon.
  4. Cefpyr, cefepim.

Cefalosporyny powodują również reakcje alergiczne.

Cefalosporyny są stosowane w interwencjach chirurgicznych w celu zapobiegania powikłaniom w leczeniu chorób laryngologicznych, rzeżączki i odmiedniczkowego zapalenia nerek.

2 Makrolidy
Mają działanie bakteriostatyczne - zapobiegają wzrostowi i podziałowi bakterii. Makrolidy działają bezpośrednio w miejscu zapalenia.
Wśród nowoczesnych antybiotyków makrolidy są uważane za najmniej toksyczne i dają minimum reakcji alergicznych.

Makrolidy gromadzą się w organizmie i stosują krótkie kursy trwające 1-3 dni. Stosowany w leczeniu stanów zapalnych wewnętrznych narządów laryngologicznych, płuc i oskrzeli, zakażeń narządów miednicy.

Erytromycyna, roksytromycyna, klarytromycyna, azytromycyna, azalidy i ketolidy.

Grupa leków pochodzenia naturalnego i sztucznego. Posiadaj działanie bakteriostatyczne.

Tetracykliny stosuje się w leczeniu ciężkich zakażeń: brucelozy, wąglika, tularemii, narządów oddechowych i dróg moczowych. Główną wadą leku jest to, że bakterie bardzo szybko się do niego dostosowują. Tetracyklina jest najskuteczniejsza, gdy jest stosowana miejscowo jako maść.

  • Naturalne tetracykliny: tetracyklina, oksytetracyklina.
  • Półsyntetyczne tetracykliny: chlorotetryna, doksycyklina, metacyklina.

Aminoglikozydy są bakteriobójczymi, wysoce toksycznymi lekami, które są aktywne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym.
Aminoglikozydy szybko i skutecznie niszczą bakterie chorobotwórcze, nawet przy osłabionej odporności. Aby uruchomić mechanizm niszczenia bakterii, wymagane są warunki tlenowe, to znaczy antybiotyki z tej grupy nie „działają” w martwych tkankach i narządach ze słabym krążeniem krwi (ubytki, ropnie).

Aminoglikozydy stosuje się w leczeniu następujących stanów: posocznica, zapalenie otrzewnej, furunculosis, zapalenie wsierdzia, zapalenie płuc, bakteryjne uszkodzenie nerek, zakażenia dróg moczowych, zapalenie ucha wewnętrznego.

Preparaty aminoglikozydowe: streptomycyna, kanamycyna, amikacyna, gentamycyna, neomycyna.

Lek z bakteriostatycznym mechanizmem działania na patogeny bakteryjne. Jest stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń jelitowych.

Nieprzyjemnym skutkiem ubocznym leczenia chloramfenikolem jest uszkodzenie szpiku kostnego, w którym dochodzi do naruszenia procesu produkcji komórek krwi.

Preparaty o szerokim zakresie działania i silnym działaniu bakteriobójczym. Mechanizm działania na bakterie stanowi naruszenie syntezy DNA, która prowadzi do ich śmierci.

Fluorochinolony są stosowane do miejscowego leczenia oczu i uszu, ze względu na silny efekt uboczny. Leki działają na stawy i kości, są przeciwwskazane w leczeniu dzieci i kobiet w ciąży.

Fluorochinolony stosuje się w odniesieniu do następujących patogenów: gonococcus, shigella, salmonella, cholera, mykoplazma, chlamydia, pseudomonas Bacillus, legionella, meningokoki, prątki gruźlicze.

Preparaty: lewofloksacyna, hemifloksacyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna.

Antybiotyk o mieszanym działaniu na bakterie. Działa bakteriobójczo na większość gatunków i działa bakteriostatycznie na paciorkowce, enterokoki i gronkowce.

Preparaty glikopeptydów: teikoplanina (targotsid), daptomycyna, wankomycyna (wankatsyna, diatracyna).

8 Antybiotyki przeciwko gruźlicy
Preparaty: ftivazid, metazid, salyuzid, etionamid, protionamid, izoniazyd.

9 Antybiotyki o działaniu przeciwgrzybiczym
Zniszcz strukturę błonową komórek grzybów, powodując ich śmierć.

10 Leki przeciw trądowi
Stosowany do leczenia trądu: solusulfon, diutsifon, diaphenylosulfon.

11 Leki przeciwnowotworowe - antracyklina
Doksorubicyna, rubomycyna, karminomycyna, aclarubicyna.

12 Linkosamidy
Pod względem właściwości terapeutycznych są bardzo zbliżone do makrolidów, chociaż ich skład chemiczny jest zupełnie inną grupą antybiotyków.
Lek: kazeina S.

13 Antybiotyki, które są stosowane w praktyce medycznej, ale nie należą do żadnej ze znanych klasyfikacji.
Fosfomycyna, fusydyna, ryfampicyna.

Tabela leków - antybiotyki

Klasyfikacja antybiotyków do grup, tabela rozdziela niektóre rodzaje leków przeciwbakteryjnych, w zależności od struktury chemicznej.

Dowiedz się o nowoczesnej klasyfikacji antybiotyków według grupy parametrów

Zgodnie z koncepcją chorób zakaźnych implikuje reakcję organizmu na obecność patogennych mikroorganizmów lub inwazję narządów i tkanek, objawiającą się reakcją zapalną. Do leczenia stosuje się środki przeciwdrobnoustrojowe selektywnie działające na te drobnoustroje w celu ich zwalczania.

Mikroorganizmy, które prowadzą do chorób zakaźnych i zapalnych w organizmie człowieka, dzielą się na:

  • bakterie (prawdziwe bakterie, riketsja i chlamydia, mykoplazma);
  • grzyby;
  • wirusy;
  • najprostszy.

Dlatego środki przeciwbakteryjne dzieli się na:

  • antybakteryjny;
  • przeciwwirusowy;
  • przeciwgrzybicze;
  • przeciwpierwotniak.

Ważne jest, aby pamiętać, że pojedynczy lek może mieć kilka rodzajów aktywności.

Na przykład Nitroksolina, prep. z wyraźnym działaniem przeciwbakteryjnym i umiarkowanym przeciwgrzybiczym - zwanym antybiotykiem. Różnica między takim środkiem a „czystym” środkiem przeciwgrzybiczym polega na tym, że nitroksolina ma ograniczoną aktywność w stosunku do niektórych gatunków Candida, ale ma wyraźny wpływ na bakterie, że środek przeciwgrzybiczy w ogóle nie wpływa.

Czym są antybiotyki, w jakim celu są stosowane?

W latach 50. XX wieku Fleming, Chain i Flory otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii za odkrycie penicyliny. To wydarzenie stało się prawdziwą rewolucją w farmakologii, całkowicie przestawiając podstawowe podejścia do leczenia infekcji i znacząco zwiększając szanse pacjenta na pełne i szybkie wyzdrowienie.

Wraz z pojawieniem się leków przeciwbakteryjnych wiele chorób powodujących epidemie, które wcześniej spustoszyły całe kraje (plaga, tyfus, cholera), zmieniło się z „wyroku śmierci” w „chorobę, którą można skutecznie leczyć” i obecnie prawie nigdy nie występuje.

Antybiotyki to substancje pochodzenia biologicznego lub sztucznego, zdolne do selektywnego hamowania aktywności życiowej mikroorganizmów.

Oznacza to, że cechą charakterystyczną ich działania jest to, że oddziałują one tylko na komórkę prokariotyczną, nie uszkadzając komórek ciała. Wynika to z faktu, że w ludzkich tkankach nie ma docelowego receptora dla ich działania.

Leki przeciwbakteryjne są przepisywane na choroby zakaźne i zapalne wywołane przez bakteryjną etiologię patogenu lub na ciężkie infekcje wirusowe w celu stłumienia wtórnej flory.
Wybierając odpowiednią terapię przeciwdrobnoustrojową, należy wziąć pod uwagę nie tylko chorobę podstawową i wrażliwość drobnoustrojów chorobotwórczych, ale także wiek pacjenta, ciążę, indywidualną nietolerancję na składniki leku, choroby współistniejące i stosowanie preparatów, które nie są łączone z zalecanymi lekami.
Ważne jest również, aby pamiętać, że w przypadku braku efektu klinicznego terapii w ciągu 72 godzin dokonuje się zmiany medium medycznego, biorąc pod uwagę możliwą oporność krzyżową.

W przypadku ciężkich zakażeń lub w celu leczenia empirycznego nieokreślonym patogenem zaleca się połączenie różnych rodzajów antybiotyków, biorąc pod uwagę ich zgodność.

Zgodnie z wpływem na drobnoustroje chorobotwórcze istnieją:

  • bakteriostatyczny - hamująca aktywność życiowa, wzrost i reprodukcja bakterii;
  • antybiotyki bakteriobójcze są substancjami, które całkowicie niszczą patogen, w wyniku nieodwracalnego wiązania się z celem komórkowym.

Jednak taki podział jest raczej arbitralny, ponieważ wiele z nich jest antybiotykami. może wykazywać inną aktywność, w zależności od przepisanej dawki i czasu stosowania.

Jeśli pacjent niedawno użył środka przeciwdrobnoustrojowego, należy unikać jego wielokrotnego stosowania przez co najmniej sześć miesięcy, aby zapobiec występowaniu flory odpornej na antybiotyki.

Jak rozwija się oporność na leki?

Najczęściej obserwowaną opornością jest mutacja mikroorganizmu, której towarzyszy modyfikacja celu wewnątrz komórek, na którą wpływają odmiany antybiotyków.

Aktywny składnik przepisanej substancji przenika do komórki bakteryjnej, jednak nie może komunikować się z wymaganym celem, ponieważ naruszona jest zasada wiązania typu „klucz-zamek”. W związku z tym mechanizm hamowania aktywności lub zniszczenia czynnika patologicznego nie jest aktywowany.

Inną skuteczną metodą ochrony przed lekami jest synteza enzymów przez bakterie, które niszczą główne struktury antibes. Ten typ oporności często występuje w przypadku beta-laktamów, ze względu na produkcję flory beta-laktamazy.

Znacznie mniej powszechny jest wzrost oporności, ze względu na zmniejszenie przepuszczalności błony komórkowej, to znaczy lek przenika w zbyt małych dawkach, aby mieć klinicznie znaczący wpływ.

Jako środek zapobiegawczy dla rozwoju flory lekoopornej konieczne jest również uwzględnienie minimalnego stężenia supresji, wyrażającego ilościową ocenę stopnia i spektrum działania, a także zależność od czasu i koncentracji. we krwi.

Dla czynników zależnych od dawki (aminoglikozydy, metronidazol) charakterystyczne jest uzależnienie skuteczności działania od stężenia. we krwi i ogniskach procesu zakaźno-zapalnego.

Leki, w zależności od czasu, wymagają powtarzanych wstrzyknięć w ciągu dnia, aby utrzymać skuteczny koncentrat terapeutyczny. w ciele (wszystkie beta-laktamy, makrolidy).

Klasyfikacja antybiotyków za pomocą mechanizmu działania

  • leki hamujące syntezę ściany komórkowej bakterii (antybiotyki penicylinowe, wszystkie pokolenia cefalosporyn, wankomycyna);
  • komórki niszczące normalną organizację na poziomie molekularnym i uniemożliwiające normalne funkcjonowanie zbiornika membranowego. komórki (polimyksyna);
  • Wed-va, przyczyniając się do tłumienia syntezy białek, hamując powstawanie kwasów nukleinowych i hamując syntezę białek na poziomie rybosomalnym (leki Chloramfenikol, wiele tetracyklin, makrolidy, linkomycyna, aminoglikozydy);
  • inhibitor kwasy rybonukleinowe - polimerazy itp. (ryfampicyna, chinole, nitroimidazole);
  • hamowanie procesów syntezy folanów (sulfonamidy, diaminopirydy).

Klasyfikacja antybiotyków według struktury chemicznej i pochodzenia

1. Naturalne - produkty odpadowe bakterii, grzybów, promieniowców:

  • Gramicydyny;
  • Polimyksyna;
  • Erytromycyna;
  • Tetracyklina;
  • Penicyliny benzylowe;
  • Cefalosporyny itp.

2. Semisynthetic - pochodne naturalnych anty.:

  • Oksacylina;
  • Ampicylina;
  • Gentamycyna;
  • Ryfampicyna itp.

3. Syntetyczny, czyli uzyskany w wyniku syntezy chemicznej:

Moje tabletki

Makrolidy to grupa leków, głównie antybiotyków (wytwarzanych głównie w postaci tabletek) o złożonej strukturze cyklicznej, która jest najbezpieczniejszą grupą środków przeciwbakteryjnych.

Będąc najmniej toksycznymi, antybiotyki te są dobrze tolerowane przez pacjentów. Antybiotyki makrolidowe są aktywne przeciwko ziarniakom Gram-dodatnim (paciorkowce [1], gronkowce [2]) oraz pasożytom wewnątrzkomórkowym i błonowym (Campylobacter, Legionella, Mykoplazma i Chlamydia).

Makrolidy należą do klasy poliketydów (metabolitów wtórnych powstających w komórkach bakterii, grzybów, zwierząt i roślin).

Pierwszy makrolid, erytromycyna, został uzyskany w 1952 r. Z glebowca Streptomyces erythreus, pierwotnie stosowanego w leczeniu zakażeń u pacjentów z alergią na penicylinę.

Antybiotyki makrolidowe obejmują azalidy i ketolidy. Grupa makrolidowa obejmuje również nominalnie lek immunosupresyjny - takrolimus (takrolimus).

Antybiotyki (od starożytnej greki O36, _7, `4, ^ 3,„ przeciw ”i ^ 6, ^ 3, _9,` 2, - „życie”) to grupa leków farmaceutycznych opartych na określonych substancjach pochodzenia półsyntetycznego lub naturalnego. Zgodnie z efektem antybiotyków dzieli się je na dwie grupy: działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne. Działanie makrolidów i azalidów jest głównie bakteriostatyczne, w wysokich dawkach bakteriobójczych.

Bakteriostatyczne działanie antybiotyków jest czasowym tłumieniem zdolności mikroorganizmów do wzrostu i namnażania się w organizmie ludzkim poprzez hamowanie mechanizmu syntezy białek bakterii. Po wyeliminowaniu antybiotyku ze środowiska mikroorganizmy są ponownie zdolne do rozwoju. Do leczenia większości zakażeń wystarczające jest stosowanie antybiotyków o działaniu bakteriostatycznym, jednak w przypadku zaburzeń odporności lub słabych mechanizmów obronnych u źródła zakażenia (zapalenie wsierdzia [3], zapalenie opon mózgowych [4]) konieczne są środki bakteriobójcze.

Farmakologiczna grupa makrolidów i azalidów obejmuje:

  • Erytromycyna,
  • Spiramycyna,
  • Midecamycin,
  • Oleandomycyna,
  • Roksytromycyna,
  • Josamycyna,
  • Klarytromycyna,
  • Azytromycyna.

Anatomiczna i terapeutyczna klasyfikacja chemiczna (ATC)

Klasyfikacja anatomiczno-terapeutyczno-chemiczna (anatomiczno-terapeutyczno-chemiczna, ATC) to międzynarodowy system klasyfikacji leków. Głównym celem ATC jest usystematyzowanie danych statystycznych dotyczących konsumpcji narkotyków.

Makrolid erytromycyny

Erytromycyna (erytromycyna), J01FA01 przez ATX, bakteriostatyczny antybiotyk o szerokim spektrum należący do farmakologicznej grupy makrolidów i azalidów, jest produktem żywotnej aktywności „Akt. erythreus. Erytromycyna jest pierwszym antybiotykiem, który zainicjował klasę makrolidów. Makrolid blokuje syntezę białek mikroorganizmów (bez wpływu na syntezę kwasów nukleinowych).

Erytromycyna została opracowana w laboratoriach firmy farmaceutycznej Eli Lilly i opatentowana w 1952 roku. Eli Lilly od dawna od 1942 r. Zajmuje się rozwojem antybiotyków. Własna marka, pod którą erytromycyna została wyprodukowana przez Eli Lilly - Ilozon.

Erytromycyna jest stosowana w następujących okolicznościach:

  • SARS,
  • infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych (w tym koklusz),
  • ropne choroby zapalne skóry i jej przydatków (w tym róży),
  • błonica,
  • syfilis
  • listerioza
  • Choroba legionistów
  • Erytrasma
  • szkarłatna gorączka
  • ostra dyzenteria amebiczna,
  • zapalenie kości i szpiku [5],
  • zapalenie cewki moczowej i zespół cewki moczowej,
  • rzeżączka [6].

Erytromycyna jest stosowana w zapobieganiu i leczeniu reumatyzmu z nietolerancją antybiotyków beta-laktamowych. Ten makrolid w postaci maści do oczu jest stosowany w zapaleniu powiek, zapaleniu spojówek i jaglicy.

Erytromycyna jest stosowana do leczenia empirycznego (leczenie empiryczne, leczenie przeprowadzane bez ustalania dokładnej przyczyny choroby, przypisane do osobistego doświadczenia lekarza, a nie logiki) zapalenia pozaszpitalnego u pacjentów z prawidłowym stanem psychicznym i immunologicznym (bez towarzyszących patologii [7]) - ten makrolid aktywne wobec patogenów (pneumokoki (streptococcus pneumoniae) i mykoplazmy (mycoplasma pneumoniae), które są najbardziej powszechne w tej grupie pacjentów.

Zapalenie płuc (zapalenie płuc) jest jedną z najczęstszych ostrych chorób, której towarzyszą objawy infekcji dolnych dróg oddechowych (kaszel, gorączka, duszność, ból w klatce piersiowej). Pozaszpitalnym zapaleniem płuc jest zapalenie płuc, które rozwinęło się w społeczności poza szpitalem. Leczenie tej choroby w obecności chorób współistniejących w postaci alkoholizmu, przewlekłej obturacyjnej choroby oskrzelowo-płucnej (POChP), niedoboru odporności (w tym HIV), zastoinowego serca i przewlekłej niewydolności nerek lub wątroby, a także cukrzycy wymaga hospitalizacji.

Cukrzyca, cukrzyca (z greckiego [6, _3, ^ 5, ^ 6, ^ 2, `4, _1,` 2, - „nadmierne oddawanie moczu”) (według ICD-10 - E10-E14) - grupa endokrynologia [8], najczęstsze choroby na świecie, rozwijające się w wyniku względnej (cukrzyca 2, niezależna od insuliny, zgodnie z ICD-10 - E11) lub absolutnej (cukrzyca 1, zależna od insuliny, według ICD-10 - E10) niedoboru hormonu insuliny [9]. Cukrzyca charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem i naruszeniem wszystkich rodzajów metabolizmu: tłuszczu, białka, węglowodanów, soli mineralnych i wody [10].

Cukrzyca występuje na tle wysokiego poziomu cukru we krwi.

Poziom cukru we krwi (glikemia) jest jedną z najważniejszych kontrolowanych zmiennych u ludzi (homeostaza). Poziom cukru we krwi u zdrowej osoby zależy od spożycia pokarmu, wieku, wysiłku fizycznego, ale pozostaje w dopuszczalnym zakresie. W cukrzycy poziom cukru jest systematycznie podwyższony (stan ten nazywany jest „hiperglikemią”).

Hiperglikemii w cukrzycy towarzyszą glukozuria, ketonuria, a także białkomocz i krwiomocz (w późnych stadiach choroby):

  • Glikozuria (glikozuria) to termin medyczny oznaczający wykrycie cukru w ​​moczu. Nerki zdrowej osoby to sposoby na przywrócenie całej objętości glukozy do krwiobiegu [11]. Pojawienie się cukromoczu jest dowodem upośledzenia czynności nerek.
  • Ketonuria (acetonuria) jest terminem medycznym oznaczającym identyfikację ketonów (ketonów, ciał acetonowych) - toksycznych produktów przemiany materii w moczu,
  • Białkomocz (białko całkowite w moczu, albuminuria) - wykrywanie białek albuminy i globulin w moczu w późnych stadiach cukrzycy,
  • Krwiomocz (ukryta krew w moczu) - identyfikacja czerwonych krwinek i hemoglobiny w moczu 15-20 lat po wystąpieniu (pierwszej manifestacji) cukrzycy. Krwiomocz jest objawem niewydolności nerek, wynikiem przedłużonej filtracji przez nerki krwi z podwyższonym poziomem glukozy.

Zatem na tle hiperglikemii komórki odpornościowe nie są w stanie pełnić funkcji ochronnych, w wyniku czego dochodzi do zaburzeń wewnątrzkomórkowego rozszczepienia bakterii i zmniejsza się zdolność pacjenta z cukrzycą do przeciwdziałania zakażeniom.

Erytromycyna jest skuteczna w leczeniu zapalenia płuc za pomocą schematu skojarzonego. W przypadku zapalenia płuc wywołanego przez mykoplazmy (wywołanego przez bakterie z klasy Mycoplasma (Mollicutes)), który jest najczęstszy u dzieci w wieku od 1 do 15 lat, leczenie erytromycyną znacząco skraca czas trwania choroby.

Biodostępność antybiotyku wynosi 30-65%. Rozprowadzany nierównomiernie w organizmie, erytromycyna gromadzi się w dużych ilościach w nerkach, śledzionie, wątrobie. W moczu i żółci stężenie leku jest dziesięciokrotnie wyższe niż stężenie w osoczu krwi.

W środowisku alkalicznym (pH 8–8,5) makrolid nabywa zdolność do aktywnego hamowania bakterii Gram-ujemnych, które są wysoce odporne na wiele leków stosowanych w chemioterapii: Klebsiella (Klebsiella), Proteus (Proteus), Pseudomonas aeruginosa (Escherichia) i Pseudomonas aeruginosa. Ta zdolność antybiotyku może być stosowana do infekcji dróg żółciowych, dróg moczowych i miejscowego zakażenia chirurgicznego, ponieważ nie jest trudno zapewnić główną reakcję moczu i wysięku z rany [12].

Erytromycyna jest rezerwą antybiotykową dla alergii na penicylinę.

Ciąża i karmienie piersią są przeciwwskazaniami do stosowania makrolidu. Po dożylnym podaniu erytromycyny zawierającej benzen, może rozwinąć się zgon u dzieci, ostre zapalenie wątroby u dzieci i dorosłych.

Najbardziej znanymi markami, pod którymi makrolidy są produkowane przez firmy farmaceutyczne, są:

  • Syrop Grunamitsin,
  • Ilozon,
  • Erytromycyna-AKOS,
  • Erytromycyna-LekT,
  • Erytromycyna-Ferein,
  • Erifluid,
  • Hermicid.

Antybiotyk erytromycyny jest dostępny w następujących postaciach dawkowania:

  • granulki do wytwarzania zawiesin do podawania doustnego,
  • liofilizat do przygotowania roztworu do podawania dożylnego,
  • maść do oczu,
  • maść do użytku zewnętrznego
  • syrop
  • zawiesina doustna
  • tabletki powlekane dojelitowo.

Spiramycyna Makrolid

Spiramycyna (Spiramycyna, Formacidine, Formicidin), J01FA02 dla ATX, antybiotyk o szerokim spektrum działania o właściwościach immunomodulujących, należący do farmakologicznej grupy makrolidów i azalidów. Spiramycyna, naturalny antybiotyk pochodzący z promieniowca Streptomyces ambofaciens, jest pierwszym przedstawicielem 16-członowych makrolidów, które hamują syntezę białek. Ten makrolid został wyizolowany w 1951 r. I formalnie opisany w 1954 r.

Działanie spiramycyny jest bakteriostatyczne, jednak w dużych dawkach może działać bakteriobójczo na bardziej wrażliwe szczepy.


Kliknij i udostępnij artykuł znajomym:

Spiramycyna, przyjmowana doustnie, jest stosowana w następujących chorobach zakaźnych wywołanych przez wrażliwe mikroorganizmy:

  • infekcje narządów laryngologicznych (zapalenie migdałków, zapalenie zatok),
  • infekcje przyzębia [13] skóry i tkanek miękkich (wtórnie zakażone dermatozy, liszajec, róży, rumień, ektyma),
  • infekcje dolnych dróg oddechowych (zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, ostre pozaszpitalne zapalenie płuc, w tym zapalenie płuc wywołane przez atypowe mikroorganizmy),
  • choroby zakaźne układu moczowo-płciowego o etiologii nieangiologicznej,
  • choroby zakaźne kości i stawów,
  • toksoplazmoza [14] (w tym dla kobiet w ciąży).

Spiramycyna jest stosowana w zapobieganiu meningokokowemu zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych u osób, które miały kontakt z pacjentem 10 dni przed jego hospitalizacją, nawrotu ostrego reumatyzmu stawowego u pacjentów z reakcją alergiczną na penicyliny.

Aktywność antybiotyku wzrasta zasadniczo w środowisku alkalicznym (pH 7,5–8,5), ponieważ jest mniej zjonizowana i wydajniej penetruje komórkę drobnoustrojów i gwałtownie spada w środowisku kwaśnym.

Spiramycyna jest wydalana z organizmu z reguły z żółcią (ponad 80%), z moczem (4–14%) i kałem.

Dożylny makrolid podaje się w ostrym zapaleniu płuc, astmie zakaźnej i alergicznej, zaostrzeniach przewlekłego zapalenia oskrzeli. Antybiotyk dożylny jest przeciwwskazany u dzieci.

Brak działania teratogennego spiramycyny [15], odpowiednio, jego stosowanie, jeśli to konieczne, prawdopodobnie podczas ciąży. W czasie leczenia makrolidem należy przerwać karmienie piersią, ponieważ spiramycyna przenika do mleka matki.

Najbardziej znanymi markami, pod którymi antybiotyk jest produkowany przez firmy farmaceutyczne, są:

  • Rovamycin w postaci tabletek powlekanych i liofilizowanego proszku do przygotowania roztworu do podawania dożylnego (Sanofi, Francja),
  • Spiramycyna - prawdopodobnie w postaci tabletek powlekanych i liofilizowanego proszku do przygotowania roztworu do podawania dożylnego (Veropharm, Rosja).

Makrolid midekamycyny

Midecamycin (Midecamycin), J01FA03 przez ATX, antybiotyk o szerokim spektrum należący do farmakologicznej grupy makrolidów i azalidów. Midekamycyna jest naturalnym 16-członowym antybiotykiem makrolidem wytwarzanym przez Streptomyces mycarofaciens actinomycete (Staphylococcus aureus). Makrolid stosuje się u pacjentów z nadwrażliwością na penicylinę.

Istnieje również octan midekamycyny - diacetylowa pochodna midekamycyny, prolek (chemicznie zmodyfikowana postać leku, która w pożywkach biologicznych w wyniku procesów metabolicznych przekształca się w sam lek), otrzymana metodą półsyntetyczną. Octan midekamycyny ma ulepszone właściwości farmakokinetyczne i mikrobiologiczne, w porównaniu z naturalnym makrolidem, tworzy wyższe stężenia w tkankach, jest znacznie lepiej wchłaniany w przewodzie pokarmowym.

Działanie makrolidu w niskich dawkach jest bakteriostatyczne, mające na celu zahamowanie syntezy białek. W wysokich dawkach antybiotyk wywołuje działanie bakteriobójcze. Działanie bakteriobójcze zależy od rodzaju bakterii, stężenia antybiotyku w miejscu działania, wielkości inokulum i stadium reprodukcji mikroorganizmu. Przy wartościach pH od 7,2 do 8,0 (środowisko zasadowe), w pożywce hodowlanej Streptococcus pyogenes lub Staphylococcus aureus minimalne stężenie hamujące (MIC) antybiotyku jest dwa razy niższe. Gdy pH spada (kwaśne) sytuacja ulega odwróceniu, aktywność midekamycyny zmniejsza się.

Midekamycyna jest stosowana w zakażeniach skóry i tkanki podskórnej, dróg oddechowych, wywołanych przez bakterie wrażliwe na penicylinę:

  • jaglica,
  • bruceloza,
  • Choroba legionistów (legionelloza),
  • rzeżączka
  • syfilis
  • szkarłatna gorączka
  • różyczki,
  • zapalenie jelit wywołane przez bakterie z rodzaju Campylobacter,
  • infekcje dróg oddechowych (zapalenie oskrzeli, zapalenie ucha, zapalenie płuc (w tym atypowe), zapalenie zatok, zapalenie jamy ustnej, zapalenie migdałków) i układ moczowy (w tym nieswoiste zapalenie cewki moczowej) spowodowane przez wewnątrzkomórkowe mikroorganizmy.

Midekamycyna jest stosowana do krztuśca i błonicy jako środka leczenia i zapobiegania.

Z ciała makrolid pochodzi głównie z żółci, mniej niż 5% - z moczu.

Stosowanie midekamycyny w czasie ciąży jest dozwolone, jeśli oczekiwany efekt terapii przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. W czasie leczenia antybiotykiem należy przerwać karmienie piersią (lek przenika do mleka matki). Dozwolone używanie u dzieci.

Ten makrolid stanowi rezerwę antybiotykową w leczeniu zakażeń bakteryjnych u pacjentów uczulonych na antybiotyki beta-laktamowe.

Najbardziej znanym znakiem towarowym, pod którym makrolid jest wytwarzany przez firmy farmaceutyczne, jest lek w postaci tabletek powlekanych i granulatów Macropen, produkowanych przez KRKA, Słowenia.

Makrolid oleandomycyny

Oleandomycyna (Oleandomycyna), AT01 J01FA05, antybiotyk o szerokim spektrum należący do farmakologicznej grupy makrolidów i azalidów. Oleandomycyna jest naturalnym 14-członowym makrolidem, podobnym pod względem budowy chemicznej do erytromycyny, podczas gdy jest bardziej stabilna w środowisku kwaśnym (pH poniżej 7) niż ten ostatni.

Antybiotyk oleandomycyna, wyizolowany w 1954 r. Z promieniowca Streptomyces, jest obecnie przestarzałym makrolidem, obecnie w praktyce klinicznej prawie nigdy nie był używany.

Działanie Oleandomycyna jest bakteriostatykiem, którego celem jest zaburzenie syntezy białek, najbardziej wyraźne w środowisku alkalicznym (pH powyżej 7).

Antybiotyk ma dobrą rozpuszczalność w wodzie.

Makrolid stosuje się w następujących okolicznościach:

  • ropień płuc
  • bruceloza,
  • rozstrzenie oskrzeli,
  • ropne zapalenie pęcherzyka żółciowego,
  • rzeżączka
  • błonica,
  • infekcje dróg żółciowych i dróg moczowych (przy braku zmian miąższowych wątroby),
  • krztusiec
  • zapalenie krtani
  • zapalenie opon mózgowych
  • zapalenie kości i szpiku
  • zapalenie ucha
  • zapalenie opłucnej,
  • zapalenie płuc,
  • zapalenie zatok
  • sepsa (pneumokoki, paciorkowce, gronkowce),
  • szkarłatna gorączka
  • zapalenie migdałków,
  • jaglica,
  • flegma,
  • furunculosis,
  • ropniak,
  • zapalenie wsierdzia (przedłużone),
  • zapalenie jelit.

Makrolid jest stosowany głównie w chorobach wywoływanych przez mikroorganizmy wrażliwe na oleandomycynę, w tym oporność na inne antybiotyki (przede wszystkim penicyliny). Po pokonaniu miąższu wątroby stosowanie tego antybiotyku jest niedopuszczalne.

Wycofanie niezmienionej oleandomycyny z organizmu odbywa się głównie za pomocą żółci. Z moczem wydalanym

10% antybiotyk (przy użyciu fosforanu oleandomycyny),

20% - w mianowaniu troleandomycyny (proleku).

Podczas ciąży i laktacji antybiotyk przepisuje się ostrożnie. Wyższe dzienne dawki dla dzieci poniżej 3 lat - 0,02 g / kg.

Najbardziej znanym znakiem towarowym, pod którym antybiotyk jest produkowany przez firmy farmaceutyczne, jest lek w postaci tabletek fosforan oleandomycyny (Biosynthesis OJSC, Rosja).

Makrolid roksytromycyny

Roksytromycyna (Roksytromycyna), J01FA06 na ATX, antybiotyk o szerokim spektrum należący do farmakologicznej grupy makrolidów i azalidów. Roksytromycyna - pierwszy półsyntetyczny 14-członowy makrolid, jest pochodną erytromycyny. Ze względu na cechy strukturalne tego makrolidu, w porównaniu z erytromycyną, roksytromycyna ma wyższą odporność na kwasy i ulepszone mikrobiologiczne, farmakokinetyczne parametry. Antybiotyk działa na mikroorganizmy wytwarzające penicylinazę, ma właściwości przeciwzapalne, jest stabilny w środowisku kwaśnym (przy pH poniżej 7). Działanie antybiotyku jest bakteriostatyczne, w wysokich dawkach - bakteriobójcze.

Roksytromycyna, podobnie jak inne makrolidy, wpływa na syntezę białek.

Makrolid jest stosowany w chorobach zakaźnych i zapalnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na roksytromycynę:

  • zakażenia górnych dróg oddechowych, górnych dróg oddechowych i dolnych dróg oddechowych (zakażenia bakteryjne w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP), ostre zapalenie oskrzeli i zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, rozstrzenie oskrzeli, błonica, krztusiec, zapalenie krtani, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie zatok, szkarlatyna, zapalenie ucha środkowego, zapalenie migdałków, szkarlatyna, zapalenie ucha środkowego, zapalenie migdałków, zapalenie gardła),
  • ropne zapalenie pęcherzyka żółciowego (ropowica, zgorzel pęcherzyka żółciowego),
  • choroby układu moczowo-płciowego (zapalenie cewki moczowej, zapalenie szyjki macicy, zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie pochwy, infekcje narządów płciowych (z wyjątkiem rzeżączki),
  • choroby tkanek miękkich i skóry (liszajec, ropne zapalenie skóry, róży, zapalenie mieszków włosowych, czyraki),
  • infekcje jamy ustnej (zapalenie przyzębia),
  • choroby kości (przewlekłe zapalenie kości i szpiku, zapalenie okostnej),
  • bruceloza,
  • jaglica,
  • migrujący rumień.

Roksytromycyna jest stosowana w zapobieganiu bakteriemii u pacjentów z zapaleniem wsierdzia po zabiegach stomatologicznych, jak również w meningokokowym zapaleniu opon mózgowych (u pacjentów, którzy mieli kontakt z chorym).

Antybiotyk jest wydalany z organizmu w postaci niezmienionej głównie przez przewód pokarmowy (53%), częściowo z moczem (7–12%) i przez płuca (do 15%).

Roksytromycyny nie należy przepisywać w okresie ciąży (nie ustalono bezpieczeństwa dla płodu u ludzi).

Makrolid jest przeciwwskazany u niemowląt w wieku poniżej 2 miesięcy. W czasie leczenia należy przerwać karmienie piersią (antybiotyk przenika do mleka matki).

Najbardziej znanymi markami, pod którymi antybiotyk jest produkowany przez firmy farmaceutyczne, są:

  • Acrytrotsin,
  • DB Rocks
  • Brilid,
  • Vero-Roxithromycin,
  • Xitrocin,
  • Odrodzony
  • RoxGEKSAL,
  • Roksyd,
  • Roxibel,
  • Roxibid,
  • Roxilor,
  • Roximisan,
  • Roksytromycyna,
  • Roximisan,
  • Roxitym,
  • Władca,
  • Rulitsin,
  • Elrox,
  • Esparoxy.

Najbardziej znane firmy farmaceutyczne produkujące antybiotyki:

  • Alembic (Alembic Pharmaceuticals, Indie),
  • Bryntsalov-A (Ferein, Rosja),
  • Veropharm (Veropharm, Rosja),
  • Hexal (Hexal AG, Niemcy),
  • Lek (Lek, Słowenia. Zawarte w grupie firm Novartis),
  • Shreya Life Saensiz (Shreya Life Sciences, Indie),
  • Esparma (esparma GmbH, Niemcy).

Antybiotyk Roksytromycyna jest dostępny w następujących postaciach dawkowania:

  • tabletki powlekane
  • tabletki powlekane do przygotowania zawiesiny do podawania doustnego.

Jozamycyna Makrolid

Josamycyna (Josamycin), J01FA07 przez ATX, antybiotyk o szerokim spektrum należący do farmakologicznej grupy makrolidów i azalidów. Josamycyna jest naturalnym 16-członowym antybiotykiem wytwarzanym przez promieniowce Streptomyces narbonensis.

Antybiotyk, hamujący syntezę białek i reprodukcję komórek drobnoustrojów, wywierający działanie bakteriostatyczne. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Od 2012 r. Josamycyna została umieszczona na liście leków podstawowych i podstawowych (VED).

Josamycyna jest stosowana w następujących zakażeniach górnych dróg oddechowych i zakażeniach górnych dróg oddechowych:

W błonicy makrolid stosuje się oprócz leczenia toksoidem błoniczym.

Leczenie gorączki szkarłatnej antybiotykiem przeprowadza się przy zwiększonej wrażliwości pacjenta na penicylinę.

Josamycyna jest stosowana w następujących zakażeniach dolnych dróg oddechowych:

  • krztusiec
  • ostre zapalenie oskrzeli,
  • zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli,
  • zapalenie płuc (w tym wywołane przez atypowe patogeny),
  • psittacosis [16].

Makrolid stosuje się w następujących zakażeniach skóry i tkanek miękkich:

  • ziarniniak chłonny weneryczny,
  • zapalenie naczyń chłonnych
  • zapalenie węzłów chłonnych,
  • ropne zapalenie skóry
  • wąglik,
  • róży (z nadwrażliwością pacjenta na penicylinę),
  • trądzik
  • furunculosis.

Makrolid jest aktywnie stosowany w następujących zakażeniach układu moczowo-płciowego:

  • rzeżączka
  • zapalenie gruczołu krokowego
  • kiła (w przypadku nadwrażliwości pacjenta na penicylinę),
  • mykoplazma, chlamydia (w tym infekcje ureaplazmatyczne i mieszane),
  • zapalenie cewki moczowej

Ponadto jozamycyna jest stosowana w okulistyce (w zapaleniu powiek, zapaleniu pęcherza moczowego) i stomatologii (w przypadku zapalenia dziąseł [17], innych chorób przyzębia [18]).

U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie jozamycyną należy przeprowadzać z uwzględnieniem wyników odpowiednich badań laboratoryjnych.

Gdy zanik błony śluzowej żołądka, któremu towarzyszy achlorhydria (stan, w którym nie ma kwasu solnego w soku żołądkowym), potwierdzony przez pH-metry [19], Josamycynę stosuje się w połączeniu z amoksycyliną i brytutowym trikaliną.

Josamycyna jest dopuszczona do stosowania w okresie ciąży i karmienia piersią zgodnie z wskazaniami. Antybiotyk jest przepisywany w leczeniu zakażeń chlamydiami u kobiet w ciąży. W przypadku niemowląt i dzieci w wieku poniżej 14 lat makrolid podaje się w postaci zawiesiny (dyspergowanej tabletki rozpuszczonej w wodzie).

Antybiotyk jest wydalany z organizmu głównie z żółcią, wydalanie z moczem jest mniejsze niż 20%.

Najbardziej znanymi znakami towarowymi, pod którymi makrolidy są produkowane przez firmy farmaceutyczne, są:

  • Vilprafen (Wilprafen) w postaci tabletek powlekanych,
  • Vilprafen solutab (Wilprafen solutab) w postaci tabletek do sporządzania zawiesiny.

Lek jest wytwarzany przez firmę farmaceutyczną Yamanouchi Europe, Holandia.

W Europie makrolid jest sprzedawany pod znakami towarowymi Iosalide, Josacine, Josalid, Josamina. W Japonii antybiotyk nazywa się Josamy.

Makrolid klarytromycyny

Klarytromycyna (klarytromycyna), AT01 J01FA09 to antybiotyk o szerokim spektrum działania, należący do farmakologicznej grupy makrolidów i azalidów. Klarytromycyna jest półsyntetycznym 14-członowym antybiotykiem pochodzącym z erytromycyny. Ze względu na zwiększoną stabilność kwasu, ma ulepszone farmakokinetyczne właściwości przeciwbakteryjne w porównaniu z erytromycyną. Maksymalne działanie przeciwbakteryjne przy stosowaniu klarytromycyny osiąga się w środowisku alkalicznym (pH powyżej 7).

Działanie Klarytromycyna - antybakteryjna, bakteriostatyczna, bakteriobójcza. Wiążąc się z podjednostką rybosomalną 50S komórki drobnoustroju, klarytromycyna hamuje syntezę białek. Antybiotyk wykazuje wysoką aktywność przeciwko dużej liczbie mikroorganizmów tlenowych i beztlenowych. Makrolid jest najmniej aktywny przeciwko Mycobacterium tuberculosis.

Makrolid jest stosowany w zakażeniach bakteryjnych wywołanych przez wrażliwe drobnoustroje:

  • infekcje górnych dróg oddechowych (zapalenie krtani, zapalenie zatok, zapalenie migdałków, zapalenie gardła),
  • infekcje dolnych dróg oddechowych (zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc, atypowe zapalenie płuc),
  • infekcje tkanek miękkich i skóry (liszajec, furunculosis, zapalenie mieszków włosowych, zakażenie rany),
  • zapalenie ucha środkowego,
  • mykobakterioza (w tym nietypowe, w połączeniu z ryfabutyną i etambutolem),
  • chlamydia

Antybiotyk jest również stosowany w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy (eradykacja Helicobacter pylori w ramach terapii skojarzonej).

Klarytromycyna jest wydalana z moczem i kałem, głównie przez żółć. Podczas przyjmowania antybiotyku 250 mg dwa razy dziennie, 15-20% podanej dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Po otrzymaniu 500 mg dwa razy na dobę w moczu

U pacjentów z przewlekłymi chorobami wątroby leczeniu antybiotykiem powinno towarzyszyć regularne monitorowanie enzymów surowicy. Stosowanie makrolidu w pierwszym trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. W II i III trymestrze ciąży makrolid jest dopuszczalny, jeśli zamierzona korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. Bezpieczeństwo klarytromycyny u noworodków i dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy nie zostało ustalone.

Najbardziej znanymi markami, pod którymi antybiotyk jest produkowany przez firmy farmaceutyczne, są:

  • Aziklar,
  • Arvicin,
  • Arvicin retard,
  • Lornetka
  • Zimbaktar,
  • Kispar
  • CLABAX,
  • Klamed,
  • Clarbact,
  • Klarytromycyna,
  • Klarytromycyna opóźniająca,
  • Claritrosin,
  • Claricin,
  • Klaritsit,
  • Klasyka,
  • Klacid
  • Clerimed
  • Cleron,
  • Claricar,
  • Claricide
  • Powlekarka,
  • Crixan,
  • Lecoclar,
  • Romiklar,
  • Seydon-Sanovel,
  • Wed-Claren
  • Fromilid,
  • Ecozetrin.

Najbardziej znane firmy farmaceutyczne produkujące makrolidy:

  • ABBA (AVVA Pharmaceutical, Szwajcaria),
  • Biohemi (Biochemie, część Novartis, Szwajcaria),
  • KRK (KRKA, Słowenia),
  • Micro Labs (Micro Labs, Indie),
  • Pliva (Pliva Hrvatska, część Teva, Izrael),
  • Abbott (Abbott Laboratories, USA).

Antybiotyk klarytromycyna jest dostępny w następujących postaciach dawkowania:

  • tabletki powlekane
  • kapsułki
  • granulki do wytwarzania zawiesin do podawania doustnego,
  • liofilizat do przygotowania roztworu do infuzji.

Azalid azytromycyny

Azytromycyna (azytromycyna), J01FA10 w ATX jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania, należącym do farmakologicznej grupy makrolidów i azalidów. Azytromycyna jest półsyntetycznym antybiotykiem, pierwszym przedstawicielem podklasy azalidów, które różnią się nieco strukturą od klasycznych makrolidów. Ten azalid jest aktywny przeciwko drobnoustrojom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym, niektórym mikroorganizmom beztlenowym, jest całkowicie nieaktywny wobec bakterii Gram-dodatnich, które są oporne na erytromycynę.

Antybiotyk hamuje translokazę peptydową, hamuje syntezę białek, spowalnia wzrost i reprodukcję bakterii. Azalid, posiadający wysoką odporność na kwasy (300 razy bardziej kwaśny niż erytromycyna), działa zarówno na patogeny zewnątrzkomórkowe, jak i wewnątrzkomórkowe.

Azytromycyna wnika dobrze do dróg oddechowych, narządów moczowych, gruczołu krokowego, tkanek miękkich i skóry, gromadzi się w środowisku kwaśnym (niskie pH) w lizosomach.

Działanie azytromycyny jest bakteriostatyczne. Podczas tworzenia w ognisku zapalenia wysokich stężeń ma działanie bakteriobójcze.

Azytromycyna, przyjmowana doustnie, jest stosowana w zakażeniach wywołanych przez wrażliwe drobnoustroje:

  • górne drogi oddechowe (paciorkowcowe zapalenie migdałków, zapalenie gardła),
  • dolne drogi oddechowe (bakteryjne zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, pęcherzykowe i śródmiąższowe zapalenie płuc),
  • Narządy laryngologiczne (zapalenie zatok, zapalenie krtani, zapalenie ucha środkowego),
  • układ moczowo-płciowy (zapalenie szyjki macicy, zapalenie cewki moczowej),
  • tkanka miękka i skóra (wtórna zakażona dermatoza, liszajec, róży),
  • przewlekły stan rumienia migrans (choroba z Lyme).

Azalid jest również stosowany w leczeniu chorób żołądka i dwunastnicy związanych z Helicobacter pylori (jako część terapii skojarzonej).

Azytromycyna, w metodzie infuzji leku, jest stosowana w ciężkich zakażeniach wywołanych przez wrażliwe szczepy mikroorganizmów:

  • choroby zakaźne i zapalne narządów miednicy,
  • pozaszpitalne zapalenie płuc.

Azytromycyna może być stosowana w przypadku gorączki szkarłatnej.

Biodostępność antybiotyku wynosi 37%. Metabolizm występuje w układzie wątrobowo-żółciowym, 50% jest wydalane z żółcią w stanie niezmienionym, do 6% w moczu.

Stosowanie azytromycyny w czasie ciąży jest dozwolone, jeśli spodziewany efekt terapii lekowej przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.

Przeciwwskazaniami do przyjmowania azalidu są:

  • poważne naruszenia wątroby i / lub nerek,
  • wiek dziecka do 6 miesięcy (zawiesina do podawania doustnego),
  • Wiek dziecka do 12 lat o masie ciała poniżej 45 kg (tabletki, kapsułki),
  • wiek dziecka poniżej 16 lat (do infuzji).

Najbardziej znanymi markami, pod którymi antybiotyk jest produkowany przez firmy farmaceutyczne, są:

  • Azivok,
  • Azymycyna,
  • Azitral,
  • Azitrox,
  • Azytromycyna,
  • Dihydrat azytromycyny,
  • AzitRus,
  • Azycyd
  • Vero-Azithromycin,
  • Zetamax retard,
  • Zitnob
  • Nitrolid,
  • Żytrotsin,
  • Współczynnik ZI
  • Sumazid
  • Sumaklid
  • Sumamed,
  • Sumamecin,
  • Sumamoks
  • Sumatrolid,
  • Tremak-Sanovel,
  • Hemomycyna,
  • Ecomed.

Najbardziej znane firmy farmaceutyczne produkujące antybiotyki:

  • ABBA (AVVA Pharmaceutical, Szwajcaria),
  • Bryntsalov-A (Ferein, Rosja),
  • Valena Pharmaceuticals (Valena Farm, Rosja)
  • Veropharm (Veropharm, Rosja),
  • Pfizer (Pfizer, USA),
  • Teva (Teva Pharmaceutical Industries, Izrael),
  • Shreya Life Saensiz (Shreya Life Sciences, Indie),
  • Stada (STADA CIS, Rosja).

Antybiotyk azytromycyna jest dostępny w następujących postaciach dawkowania:

  • tabletki powlekane
  • tabletki powlekane cukrem
  • dyspergowalne tabletki,
  • kapsułki
  • proszek do sporządzania zawiesiny do podawania doustnego z powolnym uwalnianiem,
  • proszek do sporządzania zawiesiny do podawania doustnego o przedłużonym działaniu,
  • liofilizat do przygotowania roztworu do infuzji.

Używanie opisów antybiotyków makrolidowych

Artykuł o antybiotykach makrolidowych i azalidowych, metodach ich stosowania w leczeniu chorób zakaźnych, opublikowany na portalu medycznym My Tablets, jest kompilacją materiałów uzyskanych z renomowanych źródeł wymienionych w sekcji Uwagi. Pomimo faktu, że dokładność informacji przedstawionych w artykule „Antybiotyki makrolidy i azalidy” jest sprawdzana przez wykwalifikowanych specjalistów medycznych, treść artykułu ma charakter wyłącznie informacyjny, nie stanowi przewodnika dla diagnozy, diagnozy, wyboru środków, bez samodzielnego kierowania (bez pójścia do wykwalifikowanego lekarza specjalisty, lekarza) i metody leczenia.

Redaktorzy portalu „Moje tablety” nie gwarantują prawdziwości i trafności prezentowanych materiałów, ponieważ metody diagnozowania, zapobiegania i leczenia chorób są stale ulepszane. Po otrzymaniu pełnej opieki medycznej należy umówić się na wizytę u lekarza, wykwalifikowanego specjalisty medycznego.

Uwagi

Uwagi i objaśnienia do artykułu „Antybiotyki makrolidy i azalidy”. Aby powrócić do terminu w tekście - naciśnij odpowiedni numer.

  • [1] Streptococcus (Streptococcus) to rodzaj jajowatych lub sferycznych asporogenicznych bakterii Gram-dodatnich chemoorganotroficznych fakultatywnych bakterii beztlenowych. Paciorkowce pasożytują w przewodzie pokarmowym i drogach oddechowych i szlakach, z reguły w jelicie grubym, w jamie nosowej, ustach. Choroby wywołane przez paciorkowce: zapalenie wsierdzia, zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, ostre zapalenie migdałków (ból gardła), zapalenie gardła, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie kłębuszków nerkowych, zapalenie ozębnej, róży, gorączka szkarłatna, streptoderma, ostra gorączka reumatyczna.
  • [2] Staphylococcus, staphylococcus (łac. „Staphylococcaceae”) - niemobilne ziarniaki Gram-dodatnie, rodzaj fakultatywnych bakterii beztlenowych, które nie tworzą kapsułek lub zarodników, które są rozpowszechnione w powietrzu, glebie, są przedstawicielami normalnej mikroflory ludzkiej skóry. Rodzaj Staphylococcus obejmuje, w tym warunkowo chorobotwórcze i patogenne dla ludzi, kolonizującą skórę, część ustną gardła i nosogardziel. Najbardziej znany cztery gronkowce: Staphylococcus aureus (Staphylococcus aureus) (jak również jego szczep - Methicillin-resistant Staphylococcus aureus) - najbardziej patogenny dla ludzi, powodujący ropne zapalenie w prawie wszystkich narządach i tkankach, gronkowiec złocisty. na skórze i błonach śluzowych, gronkowiec saprofityczny (Staphylococcus saprophyticus) - powodujący ostre zapalenie pęcherza moczowego i zapalenie cewki moczowej i gronkowiec hemolityczny (Staphylococcus haemolyticus) - powodujący różne ropne zapalenia Procesy Nye. Najczęstszymi chorobami i objawami patologicznymi wywołanymi przez gronkowce są: ostre zapalenie cewki moczowej, zapalenie pęcherza moczowego, ropne zakażenia ran i dróg moczowych, zapalenie spojówek, zapalenie wsierdzia, posocznica.
  • [3] Zapalenie wsierdzia (ICD-10 - I33) - zapalenie wewnętrznej wyściółki serca - wsierdzia. Z reguły zapalenie wsierdzia nie jest chorobą niezależną, jest szczególnym objawem innych chorób. Podostre bakteryjne (infekcyjne zapalenie wsierdzia), zwykle powodowane przez paciorkowce, ma niezależne znaczenie. W dziale medycznego portalu informacyjnego My Tablets znajdują się informacje na ten temat: diagnostyka PCR na infekcyjne zapalenie wsierdzia.
  • [4] Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (według ICD-10 - G0-G3) - zapalenie błon mózgowych i rdzenia kręgowego (w praktyce klinicznej zapalenie opon mózgowych zwykle dotyczy stanu zapalnego opony). Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych może rozwinąć się jako niezależna choroba, jak również być powikłaniem innego procesu, objawiającego się bólem głowy, sztywnością (stwardnieniem, utratą elastyczności) szyi jednocześnie z gorączką, zmienionym stanem świadomości, światłowstrętem (zwiększona wrażliwość na światło), nadwrażliwością na dźwięki (w niektórych przypadkach, zwłaszcza u dzieci, może wystąpić senność i drażliwość. Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych zwykle występuje w wyniku przenikania do materii piańskiej różnych obcych mikroorganizmów, od wirusów do pierwotniaków. Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych dzieli się na meningokoki. wirusy polio, świnki) i pierwotniaki (wywoływane przez Toxoplasma) Leczenie najczęstszej postaci zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, meningokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, przeprowadza się za pomocą Antybiotyki z grupy penicylin o szerokim spektrum działania, cefalosporyny, makrolidy (rzeczywiste leczenie rozpoczyna się od domięśniowego podawania penicyliny), środki przeciwgrzybicze lub przeciwwirusowe, leki steroidowe są przepisywane w celu wyeliminowania ryzyka powikłań związanych z ciężkim stanem zapalnym.
  • [5] Zapalenie kości i szpiku, zapalenie kości i szpiku, OM (ICD-10 - M86) jest zakaźnym, ropno-martwiczym procesem, który rozwija się w kości i szpiku kostnym oraz w otaczających je tkankach miękkich, spowodowanych przez prątki (bakterie wytwarzające ropę) lub bakterie. Przejście procesu zakaźnego do stadium przewlekłego może prowadzić do stwardnienia kości i deformacji. Zapalenie kości i szpiku dzieli się na ostrą hematogenność. Przeprowadza się ją przy użyciu antybiotyków o działaniu bakteriobójczym (w zależności od okoliczności przepisywane są wysokie dawki cefalosporyny, nafcyliny, oksacyliny i wankomycyny) Z podejrzeniem obecność mikroflory gram-ujemnym, są przypisane do trzeciej generacji, cefalosporyny, aminoglikozydy lub chinolonów. Po określeniu czułości patogenu skorygowanego terapii).
  • [6] Rzeżączka jest zakaźną chorobą przenoszoną drogą płciową wywoływaną przez gonococcus Neisseria gonorrhoeae. Rzeżączka jest przenoszona drogą płciową i charakteryzuje się uszkodzeniami błon śluzowych narządów moczowo-płciowych. Leczenie rzeżączki odbywa się głównie za pomocą antybiotyków, zgodnie ze specjalnym schematem. Erytromycyna jest przepisywana w przypadku ostrej i podostrej rzeżączki.
  • [7] Patologia to bolesne odchylenie od normalnego stanu lub procesu rozwoju.
  • [8] Endokrynologia jest nauką o funkcjach i strukturze gruczołów dokrewnych (gruczołów dokrewnych), wytwarzanych przez nie hormonach, sposobach ich powstawania i działaniu na organizm ludzki. Endokrynologia bada również choroby spowodowane dysfunkcją gruczołów wydzielania wewnętrznego, szukając sposobów leczenia chorób związanych z zaburzeniami w układzie hormonalnym. Najczęstszą chorobą endokrynologiczną jest cukrzyca.
  • [9] Insulina, insulina jest hormonem białkowym o charakterze peptydowym, który powstaje w komórkach beta wysepek trzustkowych Langerhansa. Insulina ma znaczący wpływ na metabolizm w prawie wszystkich tkankach, podczas gdy jej główną funkcją jest zmniejszenie (utrzymanie normalnego) poziomu glukozy (cukru) we krwi. Insulina zwiększa przenikalność osocza do glukozy, aktywuje kluczowe enzymy glikolizy, stymuluje tworzenie glikogenu w wątrobie i mięśniach z glukozy oraz wzmacnia syntezę białek i tłuszczów. Ponadto insulina hamuje aktywność enzymów rozkładających tłuszcze i glikogen.
  • [10] Metabolizm wody i soli - zestaw procesów zużycia wody i elektrolitów (soli), ich wchłaniania, dystrybucji w ośrodkach wewnętrznych i wydalania z organizmu. Przedłużające się zaburzenia metabolizmu wody i soli mogą od czasu do czasu prowadzić do zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej, wyrażającego się zmianą kwasowości moczu (pH moczu). Aby kontrolować kwasowość moczu, wystarczy kupić test pH.
  • [11] Glukoza, cukier, glukoza (od starożytnej greki ^ 7, _5, `5, _4, a3,` 2, - „słodka”) - prosty węglowodan, bezwonny, bezbarwny lub biały krystaliczny proszek, słodki w smaku, końcowy produkt hydrolizy większość disacharydów i polisacharydów. Glukoza jest głównym i najbardziej uniwersalnym źródłem energii dla zapewnienia procesów metabolicznych w organizmie.
  • [12] Wysięk, wysięk jest płynem wydzielanym w tkance lub jamie ciała z małych naczyń krwionośnych podczas procesów zapalnych.
  • [13] przyzębia jest zespołem tkanek, za pomocą którego ząb jest przyczepiony do tkanki kostnej.
  • [14] Toksoplazmoza jest chorobą wywoływaną przez jednokomórkowego pasożyta Toxoplasma (Toxoplasma gondii), który pochodzi od kotów. Toksoplazmoza charakteryzuje się wzrostem węzłów chłonnych w okolicy pachowej i szyi, bólem mięśni, ogólnym złym samopoczuciem, okresowym wzrostem temperatury ciała, zmniejszeniem liczby leukocytów i zwiększeniem liczby limfocytów we krwi. Chronicznej toksoplazmozie towarzyszy zapalenie wewnętrznych struktur oka.
  • [15] Działanie teratogenne stanowi naruszenie rozwoju embrionalnego pod wpływem indywidualnych substancji chemicznych (leków, w tym), czynników fizycznych i biologicznych (wirusów) z występowaniem nieprawidłowości morfologicznych i wad rozwojowych.
  • [16] Psittacosis, ornitosis, parrot disease to ostra choroba zakaźna charakteryzująca się ogólnym zatruciem, gorączką, uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego, płuc, powiększonej śledziony i wątroby. Źródłem zakażenia psittacosis są dzikie i domowe ptaki.
  • [17] Zapalenie dziąseł - zapalenie dziąseł bez naruszania integralności stawu przyzębia. Nieleczone zapalenie dziąseł może rozwinąć się w zapalenie przyzębia.
  • [18] Parodont to kompleks tkanek otaczających ząb, zapewniający jego utrwalenie w kościach szczęki. Choroby przyzębia obejmują zapalenie dziąseł i zapalenie przyzębia - procesy zapalne obejmujące powierzchniową tkankę dziąsłową (z zapaleniem dziąseł) lub całą strukturę przyzębia (z zapaleniem przyzębia), po której następuje zniszczenie połączenia przyzębia i postępujące niszczenie wyrostka zębodołowego kości szczęki.
  • [19] Pehametr, pehametr to elektroniczne urządzenie do pomiaru wartości pH (pH), które pozwala ustalić stopień kwasowości, w tym w roztworach, wodzie, produktach spożywczych z dokładnością 0,001. Zasada działania miernika pH opiera się na pomiarze wielkości siły elektromotorycznej układu elektrod, która jest proporcjonalna do aktywności jonów wodorowych w roztworze. Rodzaj miernika pH stosowanego w medycynie do pomiaru kwasowości bezpośrednio w pustych organach osoby nazywa się acidogastrometrem.

Podczas pisania artykułu na temat antybiotyków makrolidowych i azalidowych, informacyjnych, informacyjnych i medycznych portali internetowych Nature.com, Drugs.com, NLM.NIH.gov, E-Stomatology.ru, NHS.uk, Emedicinehealth.com, Tufts.edu, Wikipedia i następujące publikacje:

  • Krasilnikov A.P. „Słownik mikrobiologiczny-podręcznik”. Wydawnictwo „Białoruś”, 1986, Mińsk,
  • Zenova G.M. „Gleby promieniowce”. Moscow State University Press, 1992, Moskwa,
  • L. S. Strachunsky, S. Kozlov. „Makrolidy we współczesnej praktyce klinicznej”. Wydawnictwo Rusich, 1998, Smoleńsk,
  • Karbon K., Poul M.D. „Wartość nowych makrolidów w leczeniu zakażeń dróg oddechowych nabytych w społeczności: przegląd danych eksperymentalnych i klinicznych”. Journal „Clinical Microbiology and Antimicrobial Chemotherapy (CMAX)”, tom 2, nr 1, wydawnictwo M-Vesti Publishing House, 2000, Moskwa,
  • Medina F. (kompilator) „Wielka Medyczna Encyklopedia”. Wydawcy AST, 2002, Moskwa,
  • L. S. Strachunsky, S. N. Kozlov „Nowoczesna chemioterapia przeciwdrobnoustrojowa. Przewodnik dla lekarzy. Wydawnictwo Borges, 2002, Moskwa,
  • Bakulev A. L., Vasilenko L. V., Orkin V. F., Stepanov S. A. „Choroby zapalne zakaźnych narządów płciowych u kobiet”. Wydawnictwo DROFA, 2008, Moskwa,
  • A.A. Vorobiev (redaktor) „Medical Microbiology, Virology and Immunology”. Wydawca „Medical Information Agency”, 2008, Moskwa,
  • Labinskaya A.S., Kostyukova N.N., Ivanova S.M. „Manual on Medical Microbiology. Prywatna mikrobiologia medyczna i diagnostyka etnologiczna infekcji. ” Wydawnictwo „Binom. Laboratorium Wiedzy ”, 2010,
  • Sinopalnikov A. I., Andreeva I. V., Stetsyuk O. U. „Bezpieczeństwo antybiotyków makrolidowych: analiza krytyczna”. Journal of Clinical Medicine, nr 3, 2012, Moskwa,
  • Yushchuk N. D., Balmasova I. P., Tsarev V. N. (redaktorzy) „Antybiotyki i odporność przeciwinfekcyjna”. Wydawnictwo Medycyny Praktycznej, 2012, Moskwa.