Wybór antybiotyków do zapalenia węzłów chłonnych dawkami

Zapalenie węzłów chłonnych jest ostrym lub przewlekłym procesem zapalnym w węzłach chłonnych. Zgodnie z jego etiologią może to być: specyficzne (gruźlica, syfilityczne) i niespecyficzne (surowicze, ropne).

Przeprowadzając diagnostykę różnicową zmiany chorobowej, należy pamiętać, że układ limfatyczny odpowiada nie tylko na większość chorób zakaźnych, ale także na choroby krwi, nowotwory, zmiany ogólnoustrojowe tkanki łącznej.

Może wystąpić powiększenie węzłów chłonnych:

• w izolacji, z uszkodzeniem węzłów chłonnych, jak najbliżej bramy zakażenia;
• uogólniony.

Cechy choroby

Szereg chorób z zakażeniem przewodu pokarmowego towarzyszy reakcja krezkowych (brzusznych) węzłów chłonnych.

Wraz z postępem procesu zapalnego zaatakowane węzły mogą ropieć, lutować się z otaczającymi tkankami i twardnieć.

Ropne zapalenie węzłów chłonnych jest zwykle chorobą wtórną. Główny nacisk zostanie położony na: zakażone rany, czyraki, karbunki, zapalenie sutka, ropnie itp.

Ważne jest, aby pamiętać, że zanim węzły chłonne zareagują, pierwotne ognisko może już być ledwie zauważalne (zagojona rana).

Gdy charakterystyczne jest ropienie węzłów chłonnych:

• znaczny wzrost jego wielkości;
• ostry ból;
• fluktuacja i zmiękczenie podczas omacywania.

Obrzęk skóry, pogrubienie tkanek wzdłuż naczyń limfatycznych wskazuje na pojawienie się zapalenia naczyń chłonnych. Obserwuje się objawy ogólnego zatrucia (dreszcze, osłabienie, letarg).

Gdy podżuchwowe zapalenie węzłów chłonnych objawia się dolegliwościami trudności z otwieraniem ust, bólem podczas żucia, obracaniem głowy.

Zapaleniu mezodenii towarzyszy obraz ostrego brzucha (silny ból, nudności, wymioty, gorączka).

Ogólnie, badanie krwi oznaczało leukocytozę neutrofilową, zwiększało ESR.

Podczas wysiewu ropy, uzyskanego przez nakłucie węzła ropiejącego, możliwe jest zasianie patogenu, najczęściej jest to gronkowcowe, pneumoniczne i paciorkowce. Jednak przy wczesnej, masywnej terapii antybiotykowej, wysiew może być sterylny.

Jakie antybiotyki mają empiryczne leczenie zapalenia węzłów chłonnych?

Terapia przeciwbakteryjna zapalenia węzłów chłonnych jest podzielona na:

• ogólna profilaktyka antybiotykowa przed zabiegiem chirurgicznym;
• specyficzne leczenie choroby podstawowej.

Ogólna terapia

Aby zapobiec powikłaniom septycznym i dalszemu nawrotowi procesu zapalnego, przeprowadza się pokrycie antybiotyków ropnym zapaleniem węzłów chłonnych.

Stosowane są leki o najszerszym możliwym spektrum działania przeciwko flory pyogennej.

Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych, stosowane w przypadkach, które nie wymagają interwencji chirurgicznej

Aminoglikozydy

Zastosowanie tych leków ze względu na ich szerokie spektrum działania na florę Gram-ujemną i Gram-dodatnią, mykobakterie, niektóre pierwotniaki i Pseudomonas aeruginosa.

Antybiotyki pierwszego pokolenia (kanamycyny, streptomycyny) i trzeciego (amikacyny) są również skuteczne w specyficznym gruźliczym zapaleniu węzłów chłonnych (podżuchwowym, szyjnym, pachwinowym, pachowym).

Nie stosować przy siewie pneumokoków i zielonych paciorkowców.

Amikacyna jest lekiem rezerwowym w leczeniu zakażenia Pseudomonas.

Funkcje aplikacji

1. Wyraźny wzrost aktywności z jednoczesnym spotkaniem z ampicyliną lub benzylopenicyliną.
2. Praktycznie nie wchłaniany po podaniu doustnym (nie wchłaniany w przewodzie pokarmowym).
3. W porównaniu z lekami beta-laktamowymi i fluorochinolonami, penetrują bariery tkankowe.
4. Nie wpływają na mikroorganizmy wewnątrzkomórkowe.
5. Nie stosowany u kobiet w ciąży, przenika przez łożysko, gromadzi się w tkankach płodu, ma działanie embriotoksyczne.

Efekty uboczne

Efekt ototoksyczny jest związany ze zdolnością aminogdikosidov do powodowania zmian zwyrodnieniowych w zakończeniach nerwowych ucha wewnętrznego. Upośledzenie słuchu jest nieodwracalne.

Ponieważ antybiotyki z tej serii są wydalane z moczem w postaci niezmienionej, gromadzą się w komórkach nabłonkowych kanalików nerkowych, możliwe jest działanie nefrotoksyczne.

Najbardziej toksyczna gentamycyna, amikacyna, kanamycyna.

Ciekawostką jest fakt, że gentamycyna, działająca teratogennie na płód (wrodzona głuchota), prawie nie powoduje zaburzeń przedsionkowych i słuchowych u noworodków i niemowląt.

Rzadkie działania niepożądane obejmują:

• blokada nerwowo-mięśniowa, aż do wystąpienia porażenia oddechowego;
• zapalenie żył.

Kontrolę czynności nerek przeprowadza się przed rozpoczęciem leczenia aminoglikozydami, a następnie co trzy dni.

Maksymalny czas leczenia wynosi 14 dni. Wyjątkiem jest gruźlica (terapia trwa do dwóch miesięcy).

Interakcja z innymi lekami

Podczas stosowania terapii aminoglikozydami nie mają zastosowania:

• leki ototoksyczne (furosemid, polimyksyna);
• cefalosporyny pierwszej generacji, wankomycyna, acyklowir (zwiększa działanie nefrotoksyczne)
• środki zwiotczające mięśnie (porażenie oddechowe).

Dawkowanie

Leki są stosowane domięśniowo lub dożylnie. U osób starszych dawka dzienna jest zmniejszona, ze względu na wiek, w którym zmniejszamy szybkość filtracji kłębuszkowej.

Noworodki otrzymują dużą dawkę, ze względu na zwiększoną objętość dystrybucji.

Antybiotykoterapia zębopochodnego zapalenia limfatycznego i zapalenia węzłów chłonnych szyi

Fluorochinolony

• pierwsza generacja jest stosowana do bakteryjnych uszkodzeń dróg moczowych (kwas nalidyksowy);
• druga generacja charakteryzuje się wysoką aktywnością wobec drobnoustrojów gram-ujemnych. Nie wpływają one jednak na infekcje beztlenowe i krętki. Jest nieskuteczny w przypadku entero i pneumokoków, chlamydii, mykoplazmy (norfloksacyny, cyprofloksacyny, pefloksacyny, ofloksacyny, lomefloksacyny);
  
• leki trzeciej generacji mają rozszerzone spektrum działania przeciwko beztlenowcom i paciorkowcom, w tym szczepom opornym na penicylinę (lewofloksacyna, sparfloksacyna);
  
• Czwarta generacja jest skuteczna przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, infekcjom wewnątrzkomórkowym i beztlenowcom bez tworzenia przetrwalników (Moxifloxacin, Hemifloxacin).

Działania niepożądane aplikacji obejmują: przemijające bóle stawów, częste reakcje alergiczne, zmiany żołądkowo-jelitowe, rozwój zapalenia ścięgna, nadwrażliwość na światło i działanie neurotoksyczne (drgawki).

Kombinacje lecznicze

1. Zabrania się stosowania z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi.
2. Nie łącz z lekami bakteriostatycznymi (z wyjątkiem kofrofloksacyny i lomefloksacyny).
3. Antybiotyki fluorochinolonowe do zapalenia węzłów chłonnych wywołane przez Gram-dodatnią florę w połączeniu z wankomycyną.
4. Być może połączenie z: klindamycyną, erytromycyną, penicylinami, aminoglikozydami i cefalosporynami.

Dawkowanie

Linkosamidy

Mają głównie działanie bakteriostatyczne. Stosuje się je do zapalenia węzłów chłonnych związanych z beztlenowymi beztlenowymi i Gram-dodatnią florą.

Tworzą wysokie stężenie w tkance kostnej, co pozwala na ich zastosowanie w przypadku zębopochodnego zapalenia węzłów chłonnych związanego z zapaleniem okostnej i zapaleniem szpiku.

Działania niepożądane obejmują częste występowanie biegunki związanej z antybiotykami.

Dawkowanie

Zapalenie węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjnych łagodne

Makrolidy

Są one zdolne do gromadzenia się nie tylko w tkankach, ale także w komórkach, co pozwala na ich wykorzystanie do infekcji wewnątrzkomórkowej. Mają wyraźne działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne.

Sumamed

Skuteczny przeciwko paciorkowcom (w tym pneumokokom), chlamydiom, mykoplazmie, prątkom gruźlicy, toksoplazmie.

Antybiotykiem z wyboru w zapaleniu węzłów chłonnych jest azytromycyna (Sumamed).

Działania niepożądane obejmują zaburzenia dyspeptyczne i nietolerancję indywidualną. U dzieci w pierwszych tygodniach życia stosowanie erytromycyny może prowadzić do zwężenia odźwiernika w wyniku wyraźnego działania prokinetycznego.

Przy szybkim podaniu dożylnym może rozwinąć się zakrzepowe zapalenie żył.

Dawkowanie

Dorośli wyznaczają 500 mg trzy razy dziennie przez trzy dni, w systemie pięciodniowym: 1 dzień - 500 mg, następnie 250 mg.

Dzieci trzy dni w dawce 10 mg / kg lub dzień 1 w dawce 10 mg / kg, a następnie w dawce 5 mg / kg.

Połączone leki przeciwbakteryjne sulfonamidy z trimetoprimem

Biseptol

Biseptol jest skuteczny w zapaleniu węzłów chłonnych o etiologii paciorkowcowej i gronkowcowej.

Całkowicie wchłaniany przez podawanie doustne, dobrze rozprowadzony w organizmie, przenika przez bariery tkankowe.

Dawkowanie

Dorośli powinni przyjmować 960 mg dwa razy dziennie.

Dzieciom przepisuje się 6-8 mg / kg na dwie dawki.

Niechciane reakcje

• pokrzywka;
• Zespół Stephena-Johnsona (uszkodzenie błon śluzowych i spojówki oka, odrzucenie naskórka);
• Zespół Lyella (toksyczna martwica naskórka), charakteryzujący się odrzuceniem naskórka, gorączki i uszkodzeniem narządów wewnętrznych;
• hiperkaliemia, zaburzenia rytmu serca;
• u pacjentów z kolagenozą może rozwinąć się aseptyczne zapalenie opon mózgowych.

Antybiotyki na zapalenie węzłów chłonnych u kobiet w ciąży

Dozwolone są penicyliny, cefalosporyny i erytromycyna.

Antybiotyki penicylinowe z powiększonymi węzłami chłonnymi u kobiet w ciąży stosuje się w przypadkach łagodnego do umiarkowanie ciężkiego zapalenia.

Najskuteczniejsze stosowanie amoksycyliny (Flemoxin Soljutab) i inhibitora Amoksiklava.

Dodatkowe metody leczenia zapalenia węzłów chłonnych

Leczenie zachowawcze stosuje się w przypadkach, gdy niemożliwe jest:

• zidentyfikować główne ognisko zapalenia węzłów chłonnych;
• różnicować chorobę podstawową.

1. Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych łączy się z suchym ciepłem, terapią UHF, blokadą nowokainy (do leczenia ostrych postaci surowiczych i w obecności procesów naciekowych).
2. W przypadku zapalenia ropnego wskazane jest leczenie chirurgiczne, z powołaniem terapii antybiotykowej.
3. Kompresy według Dubrovina są skuteczne (skóra jest rozmazana 4% żółtą maścią rtęciową, a następnie pokrywana szmatką zwilżoną roztworem nadmanganianu potasu).
4. Po kompresie nie można zastosować fizjoterapii (ewentualnie podrażnienia i oparzenia).
5. Skuteczny balsam z ciepłym 30% dimexidum.
6. Z lekkim ropniem, bez wyraźnych objawów zatrucia, wykonuje się odsysanie ropy, a następnie płukanie roztworami antybiotyków.
7. W przypadku zapalenia węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjki macicy konieczna jest konsultacja z dentystą i chirurgiem szczękowo-twarzowym. W przypadku zębopochodnego zapalenia węzłów chłonnych wystarczy usunąć chore zęby, aby zatrzymać proces zapalny.
8. W przypadku promienicy stosuje się interwencję chirurgiczną, a następnie skrobanie granulatów, leczenie immunomodulujące i przeciwbakteryjne.

Autor artykułu:
Choroba zakaźna lekarz Chernenko A. L.

Jak antybiotyki leczą węzły chłonne szyjne?

Antybiotyki dla węzłów chłonnych na szyi są przepisywane tylko w leczeniu poważnych i skomplikowanych postaci choroby. Jeśli po zażyciu leku stan zapalny węzłów chłonnych pozostanie niezmieniony, istnieją silne ropienia, a następnie lekarz wysyła operację.

W przypadku silnego bólu mogą być przepisywane leki przeciwbólowe. W zależności od formy, przyczyny, fazy zapalenia węzłów chłonnych szyi specjalista określa leczenie indywidualnie dla każdego pacjenta. Może zawierać następujące metody:

1. Przyjmowanie antybiotyków dla poważniejszych postaci.
2. Przyjmowanie leków przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych w łagodniejszych postaciach.
3. Leczenie przyczyn i patogenów leków na zapalenie węzłów chłonnych.
4. Witaminy, multiwitaminy.
5. Immunostymulanty.
6. Terapia UHF.
7. Homeopatia / Medycyna tradycyjna.

Ponadto, w trakcie całego leczenia, zaleca się odpoczynek w łóżku, dużo ciepłej wody i mleka, wprowadzanie do diety pokarmów bogatych w witaminy (owoce, warzywa).

Lista przepisanych antybiotyków na zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy

Wyznaczenie konkretnego leku odbywa się po zidentyfikowaniu czynnika chorobotwórczego. W oczekiwaniu na wyniki i ustaleniu dokładnych przyczyn progresji choroby lekarz może przepisać antybiotyki tetracyklinowe (lek tetracyklinowy stosowany rzadko) i grupę penicylinową:

Następujące grupy antybiotyków są przypisane do węzłów chłonnych szyi w przypadkach, gdy ustalono indywidualną nietolerancję na penicylinę:

• Cefalosporyny.
• Makrolidy.
• Fluorochinolony.
• Linozamidy.
• Glikopeptydy.
• Aminoglikozydy.

W łagodniejszych formach leczenie węzłów chłonnych szyi przeprowadza się za pomocą leków UHF, leków przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych, które nie są antybiotykami:

Opis grup tetracykliny i penicyliny

Antybiotyki z grupy tetracyklin po wzroście / zapaleniu węzłów chłonnych niszczą bakterie. Skutki uboczne przy długotrwałym stosowaniu: zapalenie wątroby, alergie, uszkodzenie zębów. Przeciwwskazane u dzieci.

Leki z grupy penicylin zapobiegają wzrostowi i wzrostowi bakterii, będąc dla nich rodzajem ściany. Wada: szybko wydalane. Powszechne leki:

• Amoxiclav Przypisz 1 tabletkę co 8 godzin, jeśli to konieczne, podwoj dawkę. Przeciwwskazane u dzieci poniżej 12 lat. Cena - od 110 rubli.
• Flemoxin. Nakładać 250-500 mg na raz, w odstępie 8 godzin. W cięższych przypadkach dawka może osiągnąć 1 g na raz. Dokładny schemat jest opracowywany przez lekarza indywidualnie. Dawkowanie dla dzieci zależy od wieku i wagi. Cena - od 230 rubli.
• Ampicylina. Dzienna dawka - 1-2 g. Pojedyncza - 250-500 mg dla dorosłych. Dla dzieci - obliczanie dawki odbywa się w zależności od wieku i wagi. Cena - około 60 rubli.
• Amoksycylina. Analog flemoksyny. Dawka jest taka sama. Dokładny schemat jest opracowywany przez lekarza indywidualnie. Cena - około 40 rubli.
• Augmentin. Przypisz 1 tabletkę 2-3 p. / Dzień 250, 500, 875 mg (w zależności od ciężkości choroby). Cena - od 260 rubli.

Przebieg leczenia wynosi zwykle 2 tygodnie. Lekarze wolą wstrzyknięcie domięśniowe.

Cefalosporyny

Cefalosporyny przypominają w swojej strukturze penicylinę. Skutecznie zwalczaj choroby zakaźne. Ich główną zaletą w stosunku do grupy antybiotyków penicylinowych w leczeniu węzłów chłonnych szyjki macicy jest zniszczenie drobnoustrojów opornych na penicylinę.

Główne leki stosowane w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych szyjki macicy:

1. Ceftriakson. Przypisz 1-2 g co 24 godziny. Cena - od 30 rubli.
2. Cefazolina. Dzienna dawka od 0,25 mg do 1 g, 3-4 p. / Dzień. Czas trwania leczenia wynosi średnio 10 dni. Cena - około 30 rubli.

Wprowadzenie leków domięśniowo lub dożylnie. Dostępne w formie proszku. Służy do zapobiegania powikłaniom septycznym na krótko przed zabiegiem, tj. w ciężkich przypadkach. Rzadko przepisywany jest przez specjalistów w postaci terapii podstawowej, ponieważ leki są zbyt potężne do leczenia nieskomplikowanych form.

Makrolidy

Najmniej toksyczna grupa antybakteryjna dla węzłów chłonnych szyi. Niszczy drobnoustroje i bakterie, zmniejsza stan zapalny, pozytywnie wpływa na układ odpornościowy. Przeciwwskazane: alergie, osoby podatne na alergie, ciężarne, karmiące. Z troską: zaawansowany wiek, ludzie z chorobami serca.

Główne leki przepisywane w leczeniu zakaźnego zapalenia węzłów chłonnych wywołanego przez poważnego wirusa:

1. Azytromycyna. Przypisz 500 mg 3 p. / Dzień. Schemat: 3 dni przy 500 mg, 2 dni przy 250 mg. Kurs trwa 5 dni. Cena - od 35 rubli.
2. Erytromycyna. Zwalcza infekcje bakteryjne. Dzienna dawka - 1-2 g w odstępach 6-godzinnych. Czas trwania kursu wynosi 7-14 dni, ustalany przez lekarza indywidualnie. Cena - od 60 rubli. (przepisywany na zapalenie węzłów chłonnych u kobiet w ciąży).

Fluorochinolony

Są przepisywane na choroby zakaźne. Jeśli stan zapalny węzłów chłonnych szyi jest spowodowany bólem gardła, wówczas ta grupa antybiotyków jest najbardziej odpowiednia.

Głównym lekiem jest Tsiprolet i jego analogi. Dawkowanie: 500-750 mg 2p. / Dzień. Koszt - od 50 rubli.

Linkosamidy

Leki z tej grupy hamują proliferację bakterii. Wśród wspólnych:

1. Linkomycyna. Przypisz 500 mg 3p. / Dzień. Koszt - od 90 rubli.
2. Klindamycyna. Przypisz 300-450 mg 4p. / Dzień. Koszt - od 250 rubli.

Mianowany tylko przeciwko takim infekcjom, które spowodowały zapalenie węzłów chłonnych, które są wrażliwe na tę grupę.

Glikopeptydy

Naruszenie syntezy ścian komórkowych bakterii. Działanie jest bakteriobójcze. W grupie są dwa leki: teikoplanina i wankomycyna. Pierwszy nie jest stosowany do leczenia węzłów chłonnych szyjki macicy. Wankomycynę wstrzykuje się przez kilka godzin przed operacją dożylnie przez wkraplacz 1 g z szybkością nie większą niż 10 g / minutę.

Aminoglikozydy

Stosowany w leczeniu ciężkich zakażeń. Wprowadzenie - domięśniowe lub dożylne Plus - nie powoduje reakcji alergicznych, minus - wysoki poziom toksyczności. Następujące leki skutecznie leczą specyficzne gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych:

1. Kanamycyna. Czas trwania kursu, schemat leczenia dobierany jest indywidualnie. Koszt to około 550 rubli.
2. Streptomycyna. Dawkowanie - nie więcej niż 2 g / dzień. 15 mg na 1 kg wagi. Koszt - od 40 rubli.
3. Amikacyna. Przypisz 500 mg co 8-12 godzin. Maksymalna stawka dzienna wynosi 1,5 g / dzień. Koszt - od 40 rubli.

Leki przeciwzapalne do leczenia łagodnych postaci choroby

Następujące leki są przepisywane dla lżejszych postaci zapalenia węzłów chłonnych szyjki macicy, które nie są spowodowane przez określony patogen, mają działanie przeciwzapalne:

• Prednizolon. Dawka i czas trwania są ustalane przez lekarza indywidualnie na podstawie ciężkości choroby, przyczyny, przeciwwskazań. Cena - od 65 rubli;
• Medrol. Schemat leczenia ustalany jest indywidualnie przez lekarza. Cena - od 190 rubli;
• Biseptol. Należy do grupy sulfonamidów. Przypisz 950 mg 2 punkty / dzień. Cena - od 40 rubli.

Samo wyleczenie tej choroby jest niebezpieczne. Tylko lekarz jest w stanie ocenić stopień, nasilenie i przyczynę zapalenia węzłów chłonnych. Pierwszym krokiem jest zidentyfikowanie i wyeliminowanie patogenu za pomocą terapii skojarzonej, wybranej przez lekarza prowadzącego. Bez względu na to, jak trywialne wydaje się zapalenie, może być znacznie poważniejsze niż miało być.

Powyższe leki są poważnymi czynnikami w walce z zapaleniem węzłów chłonnych szyi i jej przyczynami. Przed zażyciem leków zaleca się zidentyfikowanie przyczyny zapalenia, którą może znaleźć tylko lekarz.

Leczenie węzłów chłonnych na szyi antybiotykami

Zapalenie węzłów chłonnych szyi rozwija się w wyniku aktywacji w organizmie zakaźnego procesu o różnej lokalizacji. Przejawia się to znacznym wzrostem wielkości jednego lub grupy szyjnych węzłów chłonnych. Towarzyszy mu silny ból, zaczerwienienie, gorączka w okolicy zaatakowanej szyi. Najczęściej występuje u małych dzieci, które łatwo go tolerują i szybko goją. Dorośli rzadko chorują, ale bardzo długo i ciężko, dlatego antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych szyi są lekami z wyboru w leczeniu tej choroby.

Zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy: klasyfikacja

Zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy jest chorobą węzłów chłonnych, które znajdują się na szyi. Choroba jest klasyfikowana według kilku kryteriów. Czas trwania i intensywność procesu powodują zapalenie węzłów chłonnych:

• Ostry. Czas trwania około dwóch tygodni.
• Chroniczny. Trwa dłużej niż dwa tygodnie z powolną lub przewlekłą chorobą zakaźną.
• Powtarzające się W przebiegu przewlekłym dochodzi do okresowego zaostrzenia choroby.

Wybór takich formularzy pozwoli ci prawidłowo określić czas trwania i objętość terapii.

Istnieje również klasyfikacja według rodzaju patogenu procesu zapalnego:

• Nieswoiste zapalenie węzłów chłonnych. Patogeny - czynniki bakteryjne lub grzyby.
• Specyficzne. Jest to jeden z objawów gruźlicy lub kiły.

Dzięki tej klasyfikacji możliwe jest wybranie odpowiednich leków, które mogą wpływać na określony patogen.

W zależności od rodzaju procesu zapalnego istnieją:

• Surowe zapalenie węzłów chłonnych. Jest konsekwencją patologii wirusowej.
• Ropny. Występuje z powodu długotrwałej patologii bakteryjnej.

Nasilenie objawów klinicznych zależy od rodzaju procesu zapalnego.

Podobnie jak inne choroby narządów i układów, zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy może mieć takie powikłania:

• Zapalenie periadenitis - rozprzestrzenianie się procesu zakaźnego na tkanki otaczające zapalny węzeł chłonny.
• Powiększony chory węzeł chłonny z kompresją otaczających struktur anatomicznych (naczyń, nerwów). Prowadzi to do trudności w połykaniu, bólów głowy, dyskomfortu.
• Posocznica to zakażenie krwi, powikłanie ropnego zapalenia węzłów chłonnych.

Jeśli wystąpią powikłania, stan ogólny znacznie się pogarsza, pojawiają się nowe objawy choroby.

To ważne! Długotrwała korekta medyczna jest wymagana, aby wyeliminować skomplikowane zapalenie węzłów chłonnych, często przy interwencji chirurgicznej.

Przyczyny zapalenia węzłów chłonnych szyi

Zdjęcie 1. Węzły chłonne szyi (zdjęcie: www.spravr.ru)

Występowanie procesu zapalnego w węzłach chłonnych przyczynia się do przenikania do organizmu patogenów. Częściej jest to:

• Staphylococcus.
• Streptococcus.
• Pseudomonas aeruginosa.

Ponadto węzeł chłonny może ulec zapaleniu pod wpływem toksycznych wirusów i zakażeń grzybiczych.

Ponadto istnieją choroby, w których stan zapalny węzłów chłonnych szyi. Obejmują one:

• Ostre i przewlekłe choroby górnych dróg oddechowych (grypa, zapalenie gardła, zapalenie migdałków).
• Reakcje alergiczne.
• Choroby tarczycy (niedoczynność tarczycy, obrzęk śluzowy).
• Choroby onkologiczne.
• Niedobór odporności.

Kiedy patogenne bakterie dostają się do organizmu, są blokowane przez układ limfatyczny i gromadzą się w węzłach chłonnych. Z tego powodu powstaje zapalenie węzłów chłonnych.

Objawy kliniczne choroby

Głównym objawem zapalenia węzłów chłonnych w szyi jest ich wzrost wielkości. Dotyk zaognionych miejsc jest gorący, bolesny. Również tej chorobie towarzyszą następujące objawy:

• Pulsujące bóle głowy.
• Zmniejszony apetyt.
• Słabość i zmniejszona pojemność robocza.
• Dyskomfort podczas połykania.

Jeśli choroba trwa dłużej niż dwa tygodnie, mogą pojawić się cięższe objawy:

• Ciężki ból szyi osoby dorosłej w obszarze dotkniętego chorobą węzła.
• Zwiększony obrzęk wokół stanu zapalnego.
• Zwiększona temperatura ciała powyżej 38 ° C
• Znaczne pogorszenie ogólnego stanu.

U dzieci zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy ma inny obraz kliniczny. Główne objawy choroby to:

• Zwiększona temperatura ciała.
• Odmowa jedzenia.
• Zmiana pozycji głowy spowodowana bólem i wzrostem zapalnych węzłów chłonnych.

Chociaż zapalenie węzłów chłonnych szyjki macicy łatwo występuje u dzieci, jego terminowa diagnoza zmniejsza możliwość wystąpienia powikłań.

Antybiotyki są ważnym składnikiem złożonej terapii.

Aby pozbyć się choroby, jego leczenie musi być wszechstronne. Wszystkie metody terapii muszą być przepisane przez lekarza. Główne zalecenia dotyczące leczenia to:

• Odpoczynek w łóżku
• Odpoczynek dla zapalnego węzła chłonnego (unikaj przeciągów, wahań temperatury).
• Pij dużo ciepłego płynu.
• Dieta (zmniejszona konsumpcja pokarmów bogatych w węglowodany).

W zależności od przyczyny choroby i jej nasilenia lekarz przepisuje leki przeciwzapalne. Przypisuj aplikacje z zapalenia takimi maściami i roztworami:

Jakie antybiotyki są najczęściej przepisywane w przypadku zapalenia węzłów chłonnych

Zapalenie węzłów chłonnych (zapalenie węzłów chłonnych) jest dość powszechną chorobą w praktyce chirurgicznej. Ma szczególne trudności w zakresie diagnostyki różnicowej, ponieważ istnieje szereg objawów, które maskują ją wśród różnych ostrych patologii (zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie otrzewnej).

Dlatego najważniejsze jest szybkie prawidłowe zdiagnozowanie choroby i przepisanie antybiotyków w celu zapalenia węzłów chłonnych. Najczęściej patologia ta objawia się klinicznie wyraźnym zespołem bólowym. Ponadto ogromna liczba patogenów, zarówno bakteryjnych, jak i wirusowych, może prowadzić do jego rozwoju.

Ponadto zapalenie węzłów chłonnych występuje w wielu patologiach somatycznych (zwłaszcza podczas procesów onkologicznych). Dlatego leki przeciwbakteryjne zajmują jedno z kluczowych miejsc w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych.

Rola antybiotyków w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych

Leki przeciwbakteryjne są silnymi lekami, które mają wielki potencjał terapeutyczny. Ich działanie jest skierowane przeciwko patogenom bakteryjnym, są bezużyteczne w przypadku patologii wirusowych lub procesów onkologicznych. Antybiotyki ze względu na ich mechanizm działania można podzielić na dwie grupy.

Pierwszy - leki o działaniu bakteriobójczym. Te środki przeciwbakteryjne mogą zniszczyć ścianę komórkową drobnoustrojów, co prowadzi do ich lizy i śmierci. Druga grupa leków hamuje syntezę białek, co uniemożliwia dalszą reprodukcję patogennej mikroflory, a także zwiększa jej wrażliwość na mechanizmy ochronne układu odpornościowego.

Ważnym wskaźnikiem wpływającym na stosowanie antybiotyków w zapaleniu węzłów chłonnych jest biodostępność.

Mówi, jaki procent leku, gdy jest stosowany, dostaje się do osocza krwi.

Obraz kliniczny zapalenia węzłów chłonnych

Każda patologia bakteryjna objawia się różnymi objawami klinicznymi. Ostre lub przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych przejawia się przede wszystkim w ich lokalnych zmianach:

• wzrost rozmiaru;
• zaczerwienienie skóry nad węzłami chłonnymi;
• bolesność;
• wzrost temperatury lokalnej w obszarze, w którym rozwinęło się zapalenie węzłów chłonnych.

Objawy kliniczne często zależą od lokalizacji dotkniętego węzłem chłonnym. Jeśli znajduje się w jamie brzusznej, a następnie pojawia się napięcie w mięśniach przedniej ściany brzucha, mogą wystąpić pozytywne objawy otrzewnej. Jeśli zapalenie węzłów chłonnych rozwija się w szyi, często obserwuje się trudności z przełykaniem.

Gdy dotknięte są pachwinowe węzły chłonne, często pojawiają się problemy z oddawaniem moczu i funkcją seksualną. Jeśli pacjent ma zapalenie węzłów chłonnych w jamie klatki piersiowej, może wystąpić ból w okolicy serca, który symuluje różne patologie tego narządu.

Ponadto występują ogólne niespecyficzne objawy. Po pierwsze - wzrost temperatury do wskaźników gorączki (38,0 ° C). Objawy zatrucia ogólnego stopniowo się nasilają - zmęczenie, zawroty głowy, niestrawność (nudności, biegunka).

W takiej sytuacji antybiotyki są przepisywane natychmiast w celu zapalenia węzłów chłonnych.

W przyszłości, przy braku odpowiedniego leczenia, proces zamienia się w ropne zapalenie. Jednocześnie można zaobserwować fluktuacje dotkniętych węzłów chłonnych, gdy nagromadzi się wysięk zapalny.

Laboratoryjne i instrumentalne potwierdzenie bakteryjnego zapalenia węzłów chłonnych
Ponieważ zapalenie węzłów chłonnych jest nie tylko bakteryjne, ale także wirusowe, konieczne jest zweryfikowanie czynnika etiologicznego. W tym celu lekarz musi przeprowadzić serię badań laboratoryjnych. Przede wszystkim przepisuje pełną morfologię krwi. Podczas procesu bakteryjnego, wzrost liczby leukocytów, neutrofili i pojawienie się ich młodych form, obserwuje się wzrost ESR.

Dokładnie zweryfikuj, czy patogen pozwala na badanie bakteriologiczne. Do jego wykonania konieczne jest nakłucie dotkniętego węzłem chłonnym. Kilka dni później lekarz otrzymuje informacje o patogenach chorobotwórczych, a także jego wrażliwości na różne leki przeciwbakteryjne.

Dodatkowo przepisani prowadzą instrumentalne metody diagnostyczne. Pozwalają na wizualizację węzłów chłonnych i odróżnienie zapalenia węzłów chłonnych od innych patologii. Pierwsze zachowanie:

• ultradźwięki (ultradźwięki);
• tomografia komputerowa (CT);
• rezonans magnetyczny (MRI).

Zasady przyjmowania leków przeciwbakteryjnych

Antybiotyki są lekami, przed użyciem których należy skonsultować się z lekarzem. Samoleczenie często prowadzi do rozwoju skutków ubocznych.

Ponadto pacjenci często nie mogą wybrać optymalnego leku dla określonej patologii, więc leczenie w wielu przypadkach nie prowadzi do wyleczenia.

Tylko wykwalifikowany lekarz może dokładnie ocenić ogólny stan pacjenta, przeprowadzić cały niezbędny zakres pomiarów diagnostycznych i zdiagnozować zapalenie węzłów chłonnych.

Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych są przepisywane przez kurs. Czas trwania tej patologii trwa co najmniej 5 dni. Maksymalnie może to być 3-4 tygodnie. Niezależnie anulować antybiotyki nie może, ponieważ może prowadzić do postępu choroby i rozwoju powikłań septycznych.

Jeśli pacjent z jakiegoś powodu nie bierze leku przeciwbakteryjnego, musi jak najszybciej przyjąć nową dawkę leku, a następnie kontynuować leczenie jak zwykle. Możesz pić antybiotyki tylko z wodą. Aby to zrobić, użyj innych napojów - napojów gazowanych, produktów mlecznych, mocnej herbaty lub kawy jest zabronione, ponieważ wpływają one na proces wchłaniania leku w organizmie człowieka, gdy są przyjmowane doustnie.

Często z zapaleniem węzłów chłonnych stosowano stopniową metodę stosowania leku. Bardzo często pacjenci z tą patologią są hospitalizowani w szpitalach chirurgicznych. Dlatego przepisuje się im antybiotykoterapię w postaci pozajelitowej do podawania dożylnego lub domięśniowego. Później, po wypisie, przepisuje się im ten sam lek przeciwbakteryjny, ale w postaci tabletek lub kapsułek.

Wybór antybiotyku na zapalenie węzłów chłonnych

Na wybór leku przeciwbakteryjnego dla określonej patologii ma wpływ kilka czynników. Pierwszą rzeczą do powiedzenia na temat rodzaju flory bakteryjnej, która najczęściej powoduje chorobę. W przypadku węzłów chłonnych jest to paciorkowce i gronkowiec. Dlatego też wybiera się antybiotyki, które wykazują najlepszą skuteczność wobec tej konkretnej mikroflory.

Drugim składnikiem jest ciężkość choroby. Zapalenie węzłów chłonnych zwykle daje żywy obraz kliniczny, ale jego przebieg jest inny dla różnych pacjentów. U osób starszych, małych dzieci, u pacjentów ze zdekompensowaną patologią powikłania septyczne są znacznie częstsze i często są przyczyną śmierci. Dlatego w takich przypadkach należy wybrać silniejsze antybiotyki lub kombinację kilku leków.

Różne grupy antybiotyków mają różne charakterystyki akumulacji w ludzkich narządach.

Zaletą są leki o dobrym stężeniu w układzie limfatycznym pacjenta.

Na początkową selekcję antybiotyków ma również wpływ historia leczenia. Jeśli pacjent przyjmował cefalosporyny w leczeniu zapalenia płuc kilka miesięcy temu, a teraz ma zapalenie węzłów chłonnych, wówczas należy dać pierwszeństwo innej grupie środków przeciwbakteryjnych.

Coraz większym problemem w ostatnich latach jest rosnąca oporność na antybiotyki mikroflory. Zaczęło się ono pojawiać od momentu aktywnego stosowania leków przeciwbakteryjnych, ale najbardziej się rozwinęło na początku nowego tysiąclecia. Leki, które były pierwotnie stosowane w terapii i wykazały doskonałe wyniki, stopniowo traciły swoją skuteczność. Zamiast tego zaczęli stosować inne antybiotyki, ale ich lista jest wciąż dość ograniczona.

W nowoczesnych wytycznych dotyczących leczenia zapalenia węzłów chłonnych znajduje się rozdział dotyczący leków pierwszego i drugiego rzutu. Początkowa terapia obejmuje antybiotyki, które są najbezpieczniejsze i działają w większości przypadków. Kiedy są nieskuteczne lub jeśli pacjent jest uczulony na leki pierwszego rzutu, stosuje się leki „rezerwowe”.

Oddzielne grupy antybiotyków, które są używane do zapalenia węzłów chłonnych

Penicyliny

Penicyliny są historycznie pierwszymi antybiotykami, które były aktywnie stosowane w praktyce klinicznej. Ich niezaprzeczalną zaletą był szeroki zakres działania bakteriobójczego, które miała ta grupa leków.

Jednak ze względu na ich długie aktywne stosowanie wiele patogenów bakteryjnych rozwinęło odporność na penicyliny. Niemniej jednak niektórzy z ich przedstawicieli aktywnie kontynuują stosowanie w praktyce klinicznej w leczeniu zapalenia węzłów chłonnych. Penicyliny są dostępne w postaci zastrzyków i tabletek. Z tej grupy najczęściej używane są następujące leki:

• Amoksycylina;
• „Augmentin” (połączenie amoksycyliny z kwasem klawulanowym).

Leczenie penicyliną zapalenia węzłów chłonnych trwa co najmniej pięć dni. Wśród ich zalet są niska toksyczność i zdolność do stosowania w czasie ciąży i bezpośrednio po urodzeniu.

Główną wadą jest to, że u wielu pacjentów obserwuje się reakcje alergiczne na leki.

Cefalosporyny

Leki pierwszego rzutu, które są aktywnie przepisywane na bakteryjne zapalenie węzłów chłonnych lub podejrzewa się o to, to cefalosporyny. Należą do grupy leków beta-laktamowych, nazwanych tak ze względu na cząsteczkę strukturalną. Mają wyraźne działanie bakteriobójcze, jak również niską toksyczność, co pozwala na ich przepisywanie pacjentom w każdym wieku.

Większość cefalosporyn istnieje tylko w formie zastrzyków, dlatego są one głównie stosowane w szpitalach.

Obecnie istnieje pięć pokoleń tej grupy antybiotyków. W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych stosuje się głównie trzeci (w pierwszej linii) i czwarty (w drugim). Najczęściej stosowane leki to:

Do głównych wad cefalosporyn należy raczej częste występowanie reakcji nadwrażliwości o różnym nasileniu (od zwykłego zaczerwienienia skóry po wstrząs anafilaktyczny).

Ponadto nie można ich przepisywać w obecności nietolerancji na inny lek beta-laktamowy (penicyliny, karbapenemy lub monobaktoamy).

Czasami występuje przejściowy wzrost ilości kreatyniny i mocznika w osoczu krwi.

Makrolidy

Jeśli pacjent jest nadwrażliwy na beta-laktamy, głównie przypisuje się makrolidy. Są to leki bakteriostatyczne, które są w stanie hamować syntezę białek przez komórki drobnoustrojów. Makrolidy są najmniej toksycznymi lekami z antybiotykami.

Ich istotną zaletą jest także zdolność do gromadzenia się w tkance limfatycznej organizmu, dlatego ich stosowanie jest bardzo skuteczne. Dodatkowo są dobrze tolerowane przez pacjenta. Makrolidy są przepisywane głównie bez poważnych powikłań. Najczęściej przepisywane są:

Wśród działań niepożądanych, które są stosowane w zapaleniu węzłów chłonnych szyi, są rozwój zaburzeń dyspeptycznych (nudności, wymioty i biegunka), przejściowy wzrost liczby enzymów wątrobowych i rozwój zaburzeń rytmu serca u pacjentów z organiczną chorobą serca.

Antybakteryjna terapia zapalenia węzłów chłonnych

Węzły chłonne są ważnymi organami układu odpornościowego, które chronią zdrowie. Zapalenie węzłów chłonnych w większości przypadków jest powikłaniem miejscowego procesu zakaźnego. Antybiotyki dla zapalenia węzłów chłonnych są ważną częścią terapii, ponieważ działają na przyczynę choroby.

Rodzaje antybiotyków

Najczęstszym leczeniem zapalenia węzłów chłonnych jest leczenie antybiotykami z grupy penicylin:

• Ampicylina;
• Ampioks;
• Amoksycylina (Flemoxin).

Leki niszczą ścianę komórkową bakterii chorobotwórczych i prowadzą do ich śmierci. Antybiotyki nie ulegają zniszczeniu w kwaśnym środowisku soku żołądkowego, dlatego mogą być stosowane zarówno do wstrzykiwania, jak i picia w postaci tabletek. Ta ostatnia opcja jest szczególnie istotna podczas prowadzenia terapii antybakteryjnej u dzieci.

Główne zalety leków z grupy penicylin to takie cechy:

• niska toksyczność;
• niska alergenność;
• brak działania drażniącego na narządy i tkanki;
• niezdolność do gromadzenia się w ciele.

Antybiotyki należy przyjmować średnio co 4-6 godzin. Po podaniu substancja czynna jest szybko rozprowadzana w organizmie i po 8 godzinach jest wydalana przez nerki. W celu zwiększenia wydajności kompleksu z amoksycyliną stosuje się kwas klawunalowy (preparaty Augmentin, Flemoklav). Kwas chroni antybiotyk przed niszczącym działaniem enzymów mikrobiologicznych.

Bardzo podobny do penicylin w spektrum działania i właściwości leków z grupy makrolidów. Ich główną zaletą jest destrukcyjny wpływ na niektóre rodzaje gronkowców, paciorkowców, u których rozwinęła się odporność na penicyliny. W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych stosować klarytromycynę, azytromycynę (Sumamed). Fundusze mogą być przydzielane dzieciom.

Preparaty z grupy cefalosporyn mają szerokie spektrum działania, powodują mniej reakcji alergicznych. W przypadku zapalenia węzłów chłonnych w szyi lub pod pachami można stosować antybiotyki różnych pokoleń:

Ogromna większość cefalosporyn nie jest wchłaniana do organizmu z przewodu pokarmowego, dlatego są one stosowane jako zastrzyki. Ta właściwość leków znacznie ogranicza stosowanie cefalosporyn w leczeniu dzieci.

Aminoglikozydy (gentamycyna, streptomycyna) mają również szerokie spektrum działania. Antybiotyki są bardzo skuteczne, hamują florę pyogenną, rzadko powodują reakcje alergiczne. Leki działają dobrze w połączeniu z cefalosporynami. Jednak leki są toksyczne, mogą niekorzystnie wpływać na słuch.

W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych szyi lub pachy można stosować tetracykliny. Leki hamują syntezę białek patogennych bakterii, są dobrze rozmieszczone w organizmie po podaniu domięśniowym. Odporność drobnoustrojów na działanie tetracyklin rozwija się bardzo powoli. Głównymi wadami tych leków są wysoka toksyczność i silne działanie drażniące na tkankę. W leczeniu zapalenia węzłów chłonnych grupa tetracyklin zwykle nie jest przepisywana dziecku.

Zasady leczenia antybiotykami

W przypadku ostrego zapalenia węzłów chłonnych wymagany jest cykl antybiotyków. Wczesne leczenie daje najlepsze rezultaty. Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wykonanie badania bakteriologicznego zawartości węzła chłonnego. Lekarz wykonuje punkcję (nakłucie) zaatakowanego narządu cienką igłą i wydobywa część patologicznego materiału. Manipulacja pozwoli ci wiedzieć, jakie drobnoustroje spowodowały zapalenie i wybrać antybiotyk tak dokładnie, jak to możliwe. Jedyną wadą tej metody jest jej czas trwania.

Uzyskanie wyniku testu na wrażliwość patogenu na antybiotyki może potrwać do 1 tygodnia.

Jeśli nie ma możliwości przeprowadzenia badań bakteriologicznych, zaleca się leczenie lekiem o szerokim spektrum działania. Skuteczność terapii szacuje się na 3-4 dni. Brak poprawy wskazuje na potrzebę zmiany leku. W trakcie leczenia należy ściśle przestrzegać ustalonej przez lekarza dawki, częstotliwości i czasu trwania leczenia. Długość pobytu w szpitalu może wynosić od 1 do 3 tygodni.

Bardziej łagodnym sposobem, który można zastosować dla dzieci, osób starszych, jest zasada terapii krokowej. Na początku leczenia zapalenia węzłów chłonnych lek podaje się w postaci zastrzyków. Po ulepszeniu możesz wziąć ten sam środek przeciwbakteryjny, ale w postaci tabletek.

Leczenie zapalenia węzłów chłonnych antybiotykami może wywołać skutki uboczne: zaburzenia aktywności jelit i chorób grzybiczych. Bardzo często występują u małych dzieci. W celu zapobiegania, preparaty bakteryjne i enzymy trawienne są wprowadzane w trakcie leczenia.

U dorosłych najbardziej podatne na powstawanie ropnia (jamy z ropą) są węzły chłonne zlokalizowane na szyi, a u dzieci - pod dolną szczęką. Po wyrażeniu ropienie przebieg antybiotyków nie wystarczy. W znieczuleniu miejscowym chirurg wykonuje nacięcie w zapalonym węźle chłonnym i oczyszcza martwą tkankę. Po zabiegu stan pacjenta natychmiast znacznie się poprawia.

Kiedy potrzebne są antybiotyki

Każdy przypadek zapalenia węzłów chłonnych jest indywidualny i tylko lekarz powinien wybrać terapię. Samoleczenie może prowadzić do rozwoju powikłań lub przejścia choroby w postać przewlekłą.

Zapalenie węzłów chłonnych może powodować różne choroby, podczas gdy antybiotyki są stosowane tylko w przypadku zakażenia drobnoustrojami.

W przypadku zmiany bakteryjnej obserwuje się krótkotrwały wzrost liczby węzłów chłonnych. Dotknięte narządy podczas badania dotykowego są bolesne, miękkie, o konsystencji pasty. Skóra nad nimi jest gorąca i zaczerwieniona. Chorobie może towarzyszyć gorączka, gorączka. Podczas zapalenia węzłów chłonnych w szyi obserwuje się ból podczas połykania.

Przedłużone (w ciągu kilku miesięcy) zapalenie węzłów chłonnych można zaobserwować w przypadku specyficznych zakażeń, takich jak kiła lub gruźlica. W przewlekłym procesie zapalnym węzły chłonne są bardziej gęste niż w ostrym. Aby wyeliminować specyficzne zapalenie węzłów chłonnych, wymagane jest kompleksowe leczenie, staranny dobór skutecznych leków i laboratoryjna kontrola jakości leczenia.

Leczenie antybiotykami nie jest stosowane w stanach zapalnych węzłów chłonnych, spowodowane takimi przyczynami:

• infekcja wirusowa (różyczka, opryszczka);
• choroby ogólnoustrojowe (toczeń rumieniowaty);
• zaburzenie metaboliczne.

Powiększony węzeł chłonny szyi, pod pachami może być znakiem lub wynikiem przerzutu nowotworu złośliwego, jak również rozwoju chłoniaka. Jeśli podejrzewasz straszną chorobę, lekarz może zlecić badanie cytologiczne biomateriału z węzła chłonnego. Jeśli w narządach limfatycznych występują niebezpieczne zmiany, zdecydowanie należy skonsultować się z lekarzem.

Antybiotyki na zapalenie węzłów chłonnych: przegląd najlepszych leków

Zapalenie węzłów chłonnych (zapalenie węzłów chłonnych) jest ostrym lub przewlekłym zapaleniem węzłów chłonnych, które może być spowodowane zarówno rakiem, jak i chorobami zakaźnymi. Antybiotyki do zapalenia węzłów chłonnych są stosowane w leczeniu infekcji bakteryjnej. Histologiczne, fizyczne i laboratoryjne badania krwi są wykorzystywane do identyfikacji przyczyny źródłowej. Rokowanie zależy od zdrowia pacjenta, powiązanych chorób i charakteru zapalenia węzłów chłonnych. Antybiotyki w stanach zapalnych węzłów chłonnych nie zawsze są wymagane.

Kiedy wymagane jest leczenie antybiotykami?

Pierwszym krokiem jest skontaktowanie się z terapeutą.

Antybiotyki dla wyraźnego zapalenia węzłów chłonnych są przepisywane przez lympologa, immunologa, onkologa lub endokrynologa. Początkowo zawsze musisz skontaktować się z lekarzem rodzinnym, który zapisze kierunek u specjalisty.

Antybiotyki do ciężkiego zapalenia węzłów chłonnych szyi stosuje się, gdy węzły chłonne są większe niż 2-3 cm, pogrubione tylko z jednej strony i charakteryzują się nadmiernym bólem i zaczerwienieniem. Antybiotyki powinny koncentrować się na powszechnych infekcyjnych przyczynach limfadenopatii: Staphylococcus aureus i Streptococcus.

Ze względu na częstsze występowanie gronkowca złocistego opornego na metycylinę, z powiększonymi węzłami chłonnymi, zaleca się stosowanie antybiotykoterapii klindamycyną.

Jakie antybiotyki leczą zapalenie węzłów chłonnych?

Antybiotyki to syntetyzowane związki chemiczne lub produkty metaboliczne pleśni, paciorkowców lub bakterii, które są stosowane w leczeniu chorób bakteryjnych. Antybiotyki wspomagają układ odpornościowy przed bakteriami chorobotwórczymi. Istnieją różne substancje, z których najważniejsze to:

• Penicyliny o szerokim spektrum działania.
• Penicyliny o wąskim spektrum działania.
• Fluorochinolony.
• Linozamidy.
• Makrolidy.
• Aminoglikozydy.

Wpływ antybiotyków jest różny. Celem leków może być hamowanie syntezy ściany komórkowej (penicyliny, cefalosporyny), zmiany w przepuszczalności błony komórkowej, hamowanie syntezy DNA i bakterii RNA (aminoglikozydy, tetracykliny lub makrolidy, antymetabolity).

Podczas stosowania antybiotyków należy najpierw określić rodzaj zakażenia bakteryjnego. Wiele chorób jest spowodowanych głównie przez pojedynczy patogen. Czasami konieczne jest przeprowadzenie analizy bakteriologicznej i wyeliminowanie oporności na antybiotyki. Tylko wtedy możesz wybrać docelowy lek.

Przykładem niewłaściwego stosowania antybiotyków jest zbyt szybki lek na receptę na gorączkę. Gorączka jest naturalną reakcją organizmu na chorobę, która może mieć wiele różnych przyczyn. Jeśli jest to spowodowane infekcją bakteryjną, wymagana jest terapia antybiotykowa. Antybiotyki są często przepisywane w celu leczenia powiększonych węzłów chłonnych szyi z powodu przeziębienia lub zapalenia oskrzeli, które są zwykle powodowane przez wirusy. Antybiotyki nie są skuteczne przeciwko wirusom.

Takie leki do przewlekłego powiększania węzłów chłonnych szyi mogą być również stosowane do celów profilaktycznych. Bez zalecenia lekarza surowo zabrania się przyjmowania antybiotyków. Z reguły leki są przepisywane przed operacją przewodu pokarmowego lub przed implantacją protez.

Wybór leku zależy od czynnika wywołującego stan zapalny.

Penicyliny

Penicylina i jej pochodne mają działanie bakteriobójcze. Penicyliny zapobiegają syntezie ścian komórek prokariotycznych poprzez blokowanie określonego enzymu. Ponieważ ludzie i zwierzęta nie mają ściany komórkowej, penicylina działa tylko na ściany komórkowe bakterii. Fenoksymetylopenicylina i penicylina G są przykładami leków o wąskim spektrum działania. Amoksycylina jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania.

Penicyliny są przepisywane na zapalenie węzłów chłonnych spowodowane infekcjami dróg oddechowych (zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie migdałków, zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc). Najczęściej preparaty penicyliny są przepisywane kobietom w ciąży i małym dzieciom. Skutecznie eliminują zakaźny patogen, a tym samym zapalenie węzłów chłonnych. Penicyliny często powodują reakcje alergiczne, zmiany smaku, wymioty, nudności, biegunkę, pobudzenie, lęk, leukopenię i tachykardię.

Najczęstsi przedstawiciele antybiotyków penicylinowych:

• Amoksycylina.
• Ampicylina.
• Fenoksymetylopenicylina.

Amoksycylina jest przepisywana w dawce 250-500 mg raz dla osób powyżej 10 lat i o masie powyżej 40 kg. Lek należy przyjmować dwa razy dziennie co 8-10 godzin. W ciężkich przypadkach zaleca się zwiększenie dawki. Średni koszt amoksycyliny wynosi 80 rubli rosyjskich. Ampicylina jest przepisywana w dziennej dawce 1-3 g. Dawkowanie można zwiększyć po konsultacji z lekarzem. Zaleca się przyjmowanie leku trzy razy dziennie w regularnych odstępach czasu. Średni koszt leku wynosi 50 rubli rosyjskich.

Aminoglikozydy

Aminoglycositis jest toksyczny dla nerek

Aminoglikozydy wiążą się z podjednostką 30s rybosomów bakteryjnych i naruszają biosyntezę białek. W rezultacie nie tylko odpowiednie aminokwasy są wprowadzane do białka, ale także niewłaściwe. Prowadzi to do tworzenia białek o wadliwej sekwencji aminokwasowej. Uszkodzone białka nie mogą być stosowane przez bakterie, więc umiera. Antybiotyki aminoglikozydowe mają działanie bakteriobójcze.

Ważni przedstawiciele grupy aminoglikozydów:

• Streptomycyna.
• Tobramycyna.
• Neomycyna.
• Netilmicyna.
• Gentamycyna.
• Amikacyna.
• Kanamycyna.
• Spektynomycyna.
• Hygromycyna.
• Apramycyna

Aminoglikozydy mają wąski indeks terapeutyczny. Działania niepożądane obejmują nefrotoksyczność i ototoksyczność, dlatego zaleca się przyjmowanie leków w ograniczonej dawce.

Streptomycyna jest przepisywana na zapalenie węzłów chłonnych w pojedynczej dawce 0,5-1 g. Dzienna dawka nie powinna przekraczać 1-2 g. Średni koszt streptomycyny wynosi 500 rubli rosyjskich. Dzienna dawka Neomycyny wynosi 0,4 g. Zaleca się przyjmowanie leku 2 razy dziennie. Średni koszt Neomycyny wynosi 300 rubli rosyjskich.

Fluorochinolony

Fluorochinolony hamują gyrazę DNA i topoizomerazę-4. Energia mechaniczna zmagazynowana w chromosomie bakterii zmniejsza się, długość chromosomu wzrasta. W rezultacie DNA bakterii nie można już prawidłowo odtworzyć. Wzrost bakterii zatrzymuje się (działanie bakteriostatyczne), a następnie komórki umierają (działanie bakteriobójcze). Jednak hamowanie replikacji DNA nie może odpowiednio wyjaśnić bakteriobójczego działania fluorochinolonów. Nowsi przedstawiciele są również skuteczni przeciwko bakteryjnym enzymom topoizomerazy.

Fluorochinolony obejmują:

• Enoxacin.
• Norfloksacyna.
• Cyprofloksacyna.
• Ofloksacyna.
• Lewofloksacyna.
• Moksyfloksacyna.
• Nadifloksacyna.
• Lomefloksacyna.

Podczas leczenia fluorochinolonem u 4-10% pacjentów występują działania niepożądane. Według ostatnich badań częstość występowania działań niepożądanych wynosi 25-30%. Zwiększenie częstości występowania działań niepożądanych wynika z zaostrzenia kryteriów badań klinicznych do oceny potencjału nowych fluorochinolonów. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są zaburzenia przewodu pokarmowego - nudności i biegunka. Zaburzenia psychiczne są mniej powszechne.

Zalecana dzienna dawka Enoxacin wynosi 400 mg. Lek można przyjmować 2 razy dziennie po 200 mg. Średni koszt to 300 rubli rosyjskich. Średnia dzienna dawka norfloksacyny wynosi 800 mg. Lek można również podzielić na dwie pojedyncze dawki. Średnia cena rynkowa wynosi 250 rubli rosyjskich.

Linkosamidy

Wśród zalet leku - przystępny koszt.

Linozamidy obejmują linkomycynę i klindamycynę. Linkomycyny nie można stosować w leczeniu zakażeń górnych lub dolnych dróg oddechowych. Dlatego w takich przypadkach stosuje się tylko klindamycynę. Ma przede wszystkim bakteriostatyczny, zależny od czasu wpływ na gronkowce, paciorkowce, maczugowce i mykoplazmy. Konieczne jest uwzględnienie możliwości odporności krzyżowej z makrolidami.

Linozamidy wiążą się z podjednostką 50S rybosomów bakteryjnych i prowadzą do dysocjacji transferazy peptydylowej z rybosomami. Preparaty hamują biosyntezę białek u bakterii. Dlatego linkozamidy mają działanie bakteriostatyczne. Klindamycyna wykazuje także pewną aktywność przeciwko pierwotniakom, dlatego jest stosowana w leczeniu toksoplazmozy i malarii. Linozamidy to klasa antybiotyków, które najczęściej powodują rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego.

Linkomycyna jest stosowana w dziennej dawce 0,5 mg i klindamycyny - 0,6 mg. Zaleca się przyjmowanie leków 4 razy dziennie. Średni koszt linkomycyny wynosi 93 ruble rosyjskie, a klindamycyna 400 rubli.

Makrolidy

Makrolidy są antybiotykami, które hamują syntezę białek u bakterii. Najstarszymi przedstawicielami są erytromycyna, bardziej nowoczesne substancje lecznicze - klarytromycyna, azytromycyna lub roksytromycyna. Tylozyna jest obecnie zatwierdzona wyłącznie do użytku weterynaryjnego.

Makrolidy są stosowane przeciwko prawie wszystkim zakażeniom bakteryjnym w drogach oddechowych. Są również lekiem z wyboru przeciwko dwóm chorobom przenoszonym drogą płciową, które często występują razem: rzeżączce i chlamydii. Ponadto są stosowane przeciwko infekcjom skóry wywołanym przez gronkowce.

Oprócz β-laktamów makrolidy klasyfikuje się jako dobrze tolerowane antybiotyki. Mogą powodować łagodne zaburzenia żołądkowo-jelitowe lub odwracalne upośledzenie słuchu. Erytromycyna może być również stosowana podczas ciąży.

Leki są przyjmowane doustnie w postaci tabletek. Nowe leki są lepiej wchłaniane niż erytromycyna, pozostają dłużej w organizmie i są bardziej skuteczne. Makrolidy są częściowo wydalane przez wątrobę, a czasami przez nerki. Makrolidy nie są jednak odpowiednie do leczenia zakażeń dróg moczowych. Mogą również zapobiegać usuwaniu innych leków, które są kwasami i są wydalane z organizmu przez nerki (kwas acetylosalicylowy, kwas moczowy, diuretyki tiazydowe, penicyliny, sulfonamidy).

Makrolidy nie należą do najskuteczniejszych antybiotyków i dlatego nie nadają się do leczenia złożonych zakażeń (na przykład na oddziale intensywnej terapii). Ponieważ hamują tylko jeden specyficzny enzym, bakterie szybko rozwijają odporność na makrolidy.

Zalecana dawka klarytromycyny dla dorosłych i dzieci powyżej 12 lat wynosi 250 mg 2 razy dziennie. Pomiędzy odbiorem zaleca się obserwację odstępu 12-godzinnego. Klarytromycyna kosztuje około 250 rubli w aptece. Azytromycyna jest przyjmowana w dawce dobowej 500 mg. Lek można przyjmować raz na dobę. Średni koszt to 250 rubli.

Jakie antybiotyki są możliwe w czasie ciąży?

Penicyliny są najlepsze dla kobiet w ciąży.

Penicyliny są antybiotykami najczęściej stosowanymi w okresie ciąży i laktacji. Kobieta w ciąży może przyjmować penicyliny nawet w pierwszym trymestrze ciąży, jeśli jest ku temu powód medyczny.

Cefalosporyny, amoksycylina i ampicylina (antybiotyki beta-laktamowe) są często stosowane w zakażeniach układu oddechowego, moczowego, usznego i nosogardzieli. Erytromycyna jest również jednym z antybiotyków dozwolonych w czasie ciąży.

Jakie antybiotyki przepisuje się dzieciom?

Infekcje dróg oddechowych należą do najczęstszych przyczyn zapalenia węzłów chłonnych i leczenia pediatry. Większość zakażeń, którym towarzyszy zapalenie węzłów chłonnych, jest spowodowana wirusami oddechowymi. Antybiotyki są zbyt często niepotrzebnie przepisywane dzieciom z infekcjami dróg oddechowych.

Z powodu niewłaściwego stosowania leków u dzieci mogą wystąpić bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka. W bardzo rzadkich przypadkach występują ciężkie powikłania, takie jak zapalenie jelit, ostra niewydolność wątroby lub ciężkie reakcje skórne prowadzące do rumienia wielopostaciowego.

Antybiotyki są absolutnie niezbędne w następujących przypadkach:

• Bakteryjne zapalenie płuc.
• Zapalenie opon mózgowych
• Zakażenie dróg moczowych.
• Ropne zapalenie migdałków.

W przypadku zakażeń układu oddechowego zaleca się leczenie oczekujące. W przypadku przeziębienia rodzice powinni najpierw monitorować swoje dziecko przez 48 godzin i nie stosować antybiotyków, ponieważ 80 do 90% wszystkich zakażeń przechodzi samoistnie. Jeśli dziecko ma gorączkę, należy skonsultować się z lekarzem.

W ostrych infekcjach ucha środkowego leczenie zależy od wieku pacjenta. Jeśli młody pacjent nie ma jeszcze 6 miesięcy, powinien natychmiast otrzymać antybiotyk, ponieważ ryzyko poważnych zakażeń i późniejszych nawrotów w tym wieku jest wyższe. U dzieci w wieku od sześciu miesięcy do dwóch lat leczenie nie zawsze jest konieczne. Dziecko starsze niż 2 lata również nie wymaga leczenia we wszystkich przypadkach.

Amoksycylina

Amoksycylina jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania należącym do klasy penicylin. Jest najczęstszym i jest stosowany w leczeniu zakażeń dróg oddechowych u dzieci - zapalenia migdałków, ucha, nosa i gardła, boreliozy, zapalenia kości i zatrucia krwi. Jest on również wyznaczany jako środek zapobiegawczy przed operacją.

Amoksycylina jest bardzo dobrze tolerowanym antybiotykiem. Jest dostępny w różnych dawkach - 250, 500, 750 lub 1000 miligramów. Lekarz wskazuje dawkę w zależności od choroby, wieku i masy ciała dziecka. Lek zaleca się przyjmować z posiłkami. Dzieciom zaleca się przestrzeganie higieny jamy ustnej, w przeciwnym razie lek może spowodować zażółcenie zębów.

Cefuroksym

Cefuroksym jest alternatywą dla amoksycyliny i dlatego jest uważany za leczenie drugiego rzutu. Cefuroksym jest skuteczny przeciwko paciorkowcom, pneumokokom, gronkowcom, które często są główną przyczyną zapalenia jamy ustnej i gardła. Lek jest również stosowany w zakażeniach układu oddechowego, takich jak przewlekłe zapalenie oskrzeli lub zapalenie płuc, infekcje ucha, gardła i nosa. Jest również stosowany w zakażeniach nerek i dróg moczowych.

Cefuroksym jest lepiej tolerowany niż amoksycylina. 10 na 1000 dzieci może odczuwać zawroty głowy, obrzęk stawowy, zapalenie żył, zapalenie płuc lub ból głowy. Reakcje skórne, zapalenie wątroby lub żółtaczka są rzadkie. 10 na 10 000 dzieci ma halucynacje, nerwowość i niepokój.

Przeciwwskazania do stosowania antybiotyków

Ważne jest, aby zrozumieć, że antybiotyki są nieskuteczne wobec wirusów. Choroby spowodowane przez wirusy lub przyczyny inne niż bakteryjne, dla których zabrania się przyjmowania antybiotyków:

• Przeziębienia (katar, kaszel, ból gardła, gorączka).
• Infekcja grypą.
• Wiele postaci zapalenia jelit (biegunka).
• Odra