Czym jest włóknienie płuc: objawy i leczenie

Stwardnienie płuc jest poważną patologią narządów układu oddechowego, podczas której modyfikowana jest funkcjonująca tkanka płuc, dzięki czemu nie jest w stanie wykonywać swojej głównej pracy. Proces jest nieodwracalny, niemożliwe jest odzyskanie utraconej części płuc za pomocą leków.

Pacjenci często zastanawiają się, czy mogą żyć z podobną diagnozą i co robić, aby stan się nie pogorszył. Aby to zrobić, zrozum pierwotne przyczyny choroby.

Co dzieje się w ciele

Choroba ma wiele przyczyn rozwoju, znaczną część czynników przyczyniających się w historii człowieka. Prawie zawsze pojawienie się stwardnienia płuc ma wpływ na wewnętrzne przewlekłe zakażenie organizmu. Z tego lub innego powodu tkanka płuc zaczyna się deformować, tak że nie może wykonywać swoich podstawowych funkcji.

Pęcherzyki w miejscach porażki nie są wypełnione powietrzem, wymiana gazowa w nich nie występuje. Jeśli patologia rozwija się na nie-rozległym miejscu, chorobie nie towarzyszą poważne objawy. Problemy zaczynają się, gdy duża część tkanki płucnej ulegnie stwardnieniu płuc.

Wiele osób martwi się pytaniem, czy dana osoba ma pneumosklerozę, czy jest zaraźliwa czy nie. Odpowiedź jest prosta: warto się martwić, gdy jest to spowodowane infekcją, sama choroba nie stanowi zagrożenia dla innych.

Klasyfikacja

Istnieje kilka rodzajów tej choroby, w zależności od tego, czy można założyć kolejne rokowanie. Metody nowoczesnej diagnostyki pomogą dokładnie określić, która pneumoskleroza u konkretnego pacjenta. W zależności od postaci choroby wybierana jest najbardziej odpowiednia terapia lekowa.

W zależności od stopnia uszkodzenia:

1. Zwłóknienie płuc - podczas niego następuje zmiana miąższu, który pokrywa przestrzeń pozbawioną powietrza. Alveoli są nietknięte.
2. Stwardnienie płuc - całkowita wymiana miąższu.
3. Pneumokirroza - proces patologiczny wychwytuje wszystkie tkanki płucne wraz z naczyniami i oskrzelami. Opłucna gęstnieje, następuje przesunięcie śródpiersia.

Choroba jest również podzielona według częstości występowania zmiany. Jeśli uszkodzony jest mały obszar, nazywany jest on lokalną stwardnieniem płuc (ogniskowa), gdy duży obszar tkanki wyściółkowej jest zaangażowany w zmiany patologiczne, możemy mówić o formie rozproszonej.

1. Ogniskowe zwłóknienie płuc nie powoduje znacznego dyskomfortu dla pacjenta. Dotyczy małej części narządów układu oddechowego. Nie wpływa na procesy wymiany gazu ani na elastyczność tkanki płucnej.
2. Rozlana pneumoskleroza jest stanem, w którym dotknięte jest całe płuco, rzadziej oba. Istnieje naruszenie ich wentylacji.

Choroba jest również podzielona w zależności od lokalizacji zmiany i jej przyczyny.

Płucna choroba płuc płuc jest poważną chorobą, która wymaga dożywotniej obserwacji przez pulmonologa. Dlatego nie należy odkładać wizyty u specjalisty.

Przyczyny pneumosklerozy

Zmiany płucno-miażdżycowe w płucach rozwijają się z wielu różnych powodów. Często nie są one na czas wyleczonymi procesami zakaźnymi w organizmie. Ważną rolę odgrywa obecność czynników predysponujących w życiu pacjenta.

Choroby, które mogą powodować wymianę tkanki płucnej:

• przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, niedodma, pęcherzyki płucne, zapalenie opłucnej, aspiracyjne zapalenie płuc i inne problemy związane z układem oddechowym;
• poważne obrażenia klatki piersiowej;
• dziedziczne choroby układu oskrzelowo-płucnego.

Często pneumoskleroza jest wywoływana przez wirusy, infekcje lub grzyby, które były aktywne w płucach przez długi czas, na przykład podczas gruźlicy. Może to być również spowodowane rozedmą płuc.

Czynniki predysponujące

Nawet w obecności powyższych chorób pneumoskleroza nie rozwija się we wszystkich przypadkach. Ważną rolę odgrywają czynniki predysponujące, na które pacjent jest codziennie narażony. Im więcej, tym większe prawdopodobieństwo uszkodzenia miąższu.

Co może wpłynąć na wystąpienie uszkodzenia:

• choroby układu sercowo-naczyniowego;
• palenie, nawet bierne, picie alkoholu;
• zakrzepica płucna;
• promieniowanie jonizujące;
• długotrwałe stosowanie niektórych leków;
• osłabienie odporności;
• genetyczne predyspozycje do chorób płuc.

Pacjent z pulmonologii powinien pamiętać, że pragnienie alkoholu znacząco osłabia układ odpornościowy, dzięki czemu organizm nie jest w stanie w pełni zwalczyć zakażenia. Palenie tytoniu, oprócz szkodliwych skutków, może powodować skurcz oskrzelowo-płucny, co powoduje zaburzenia wymiany gazowej. W 70% przypadków rozwoju odmy opłucnowej można było uniknąć, gdyby osoba nie paliła.

Objawy choroby

Jeśli zmiana jest ogniskowa, pacjent może nie odczuwać objawów choroby. Rozwijają się tylko z rozproszonymi zmianami w tkance płucnej.

Objawy płucnego zwłóknienia płuc:

1. Kaszel Początkowo płuca kaszlą, co z czasem wzrasta. Kaszel staje się produktywny, lepka, ropna plwocina zaczyna się rozdzielać.
2. Zadyszka. W początkowej fazie choroby pojawia się tylko podczas ćwiczeń. Jednak w miarę postępu obserwuje się go również w fazie spoczynku.
3. Sinica i bladość skóry. Zakłócenia mikrokrążenia krwi w tkankach rozwijają się z powodu upośledzonej wymiany gazowej, dzięki czemu skóra na twarzy staje się blada, trójkąt nosowo-wargowy ma niebieskawy kolor.
4. Niezdolność do wykonywania pełnych ruchów oddechowych powoduje obrzęk żył szyi.

W miarę postępu choroby pacjent może odczuwać ogólne pogorszenie stanu zdrowia, co jest związane z upośledzeniem wentylacji. W ciężkich postaciach zwłóknienia płucnego obserwuje się wizualnie zwichnięcie śródpiersia, częściowo zapada się klatka piersiowa.

Diagnostyka

Najłatwiej rozpoznać stwardnienie płuc na zdjęciach rentgenowskich, ale lekarz stosuje również metody osłuchiwania i perkusji, bronchografii, CT płuc. Główną rolę w diagnozie odgrywa historia życia pacjenta, obecność chorób towarzyszących. Alarmującym sygnałem jest przystąpienie do kliniki przewlekłego zapalenia oskrzeli lub rozedmy płuc.

Podczas badania pulmonolog zauważa:

• skrócono dźwięk perkusji;
• oddychanie pęcherzykowe może być upośledzone;
• delikatne rzęsy;
• ruchliwość marginesu płucnego jest ograniczona.

Jeśli stwardnienie płuc ulegnie ciężkiemu stadium, w obszarze klatki piersiowej pojawia się zanik mięśni z dalszą deformacją klatki piersiowej i wszystkich znajdujących się w niej narządów.

Często specjalista stosuje metody spirometryczne, które pozwalają mu określić poziom pojemności życiowej płatów płucnych, a także upośledzoną drożność oskrzeli.

RTG

Najważniejszym badaniem, które wpływa na diagnozę i wyznaczenie dalszego leczenia, jest radiografia płuc. Pomaga zidentyfikować stwardnienie płuc na wszystkich etapach rozwoju, a także zobaczyć powiązane choroby (zapalenie oskrzeli, rozedma płuc, gruźlica i inne).

Radiolog widzi obraz deformacji wzoru płucnego, który staje się siatką o zwiększonym kolorze. Sam oddech można zmniejszyć. W dolnych sekcjach widoczne są oznaki płuca komórkowego, co jest konsekwencją zmian w strukturze tkaniny podszewkowej.

Obecność wszystkich powyższych objawów podczas badania wskazuje na włóknienie płucne. W przyszłości pacjent jest przydzielany do terapii podtrzymującej.

Leczenie

W przypadku pogorszenia współistniejących chorób danej osoby, umieszcza się szpital, aby jak najszybciej rozpocząć leczenie pneumosklerozy płucnej. Etapy procesu pielęgniarstwa obejmują wdrażanie terapii lekowej, a także wspieranie środków zapobiegawczych. Leczenie choroby jest możliwe tylko za pomocą zintegrowanego podejścia, które musi być wdrożone na całe życie.

Leczenie włóknienia płucnego lekami

To, jakich leków należy użyć, może rozwiązać tylko pulmonolog, który obserwuje pacjenta. Nie warto podejmować decyzji o samodzielnym przyjmowaniu leków, ponieważ niewłaściwie dobrana terapia lekowa może pogorszyć sytuację.

Lekarz przepisuje następujące grupy funduszy:

• leki, które pomagają rozrzedzić i wypłukać plwocinę z płuc;
• leki rozszerzające oskrzela;
• witaminy.

Jeśli u pacjenta występuje stwardnienie płuc, mogą być wymagane glikozydy nasercowe, diuretyki lub glikokortykosteroidy. Choroba spowodowana infekcją wymaga antybiotyków lub leków przeciwbakteryjnych.

Inne metody terapii

• Fizjoterapia

Pokazane, jeśli nie zaobserwowano objawów niewydolności płuc. Do leczenia stosuje się jonoforezę lub ultradźwięki, które przeprowadza się z wprowadzeniem leków. Czasami przepisywane są zabiegi termiczne, elektroforeza lub promieniowanie ultrafioletowe.

Jest to terapia tlenowa, która jest w butlach pod ciśnieniem. Pacjent oddycha przez specjalną maskę przez 5-15 minut. Ta metoda pomaga przywrócić metabolizm w tkankach, nasycić każdą komórkę ciała tlenem.

• Medyczna kultura fizyczna

Jest to kompleks pewnych ćwiczeń, w które zaangażowany jest górny tors. Nie mniej użyteczne byłoby wykonywanie ćwiczeń oddechowych.

Operacja jest wskazana w przypadku ciężkich ropnych procesów, jak również rozległej marskości lub zmian włóknistych. Procedura polega na wydaleniu uszkodzonej części płuc lub całego narządu, w niektórych krajach, transplantacji zdrowych tkanek. Według opinii, po takiej operacji pacjent wraca do pełnego życia bez problemów z układem oddechowym.

Im większy wpływ na chorobę, tym bardziej prawdopodobne jest, że powstrzyma ona dalszy postęp. Po wysokiej jakości leczeniu, osoba powinna podjąć środki zapobiegawcze, aby zapobiec nawrotom objawów.

Zapobieganie

Stwardnienie płuc jest niebezpieczne, ponieważ może wpływać na dużą powierzchnię tkanki płucnej. Jest to obarczone poważnymi komplikacjami, które mogą prowadzić do śmierci chorego. Jeśli istnieje predyspozycja genetyczna lub choroba płuc już obecna, przydatne będzie codzienne zapobieganie tej chorobie.

Co można zrobić, aby zapobiec stwardnieniu płuc:

• rzucić palenie, zminimalizować zużycie napojów alkoholowych;
• terminowo leczyć choroby płuc, przeziębienia;
• zmienić pracę związaną z wdychaniem obcych substancji (kurz, gaz, pleśń itp.);
• częściej w celu przewietrzenia pokoju, regularnego przebywania na świeżym powietrzu, chodzenia po lesie lub na morzu, łagodzenia ciała za pomocą ścierania;
• Nie należy przyjmować toksycznych leków bez recepty.

Każdy, kto ukończył 14 lat, musi co roku poddawać się badaniu fluorograficznemu, co pomaga zidentyfikować wszelkie zmiany w strukturze oskrzelowo-płucnej i natychmiast rozpocząć leczenie. Ponadto promieniowanie rentgenowskie jest pokazane w obecności ciągłej duszności lub kaszlu.

Nie powinieneś zaostrzać stanu organizmu przez stały wpływ czynników predysponujących, jeśli masz już chorobę płuc. Taki pacjent musi być obserwowany co sześć miesięcy przez pulmonologa.

Możliwe powikłania i rokowanie

U osób z rozlanym płucnym zwłóknieniem płuc można znacznie zmniejszyć oczekiwaną długość życia. Choroba jest obarczona szybkim rozwojem poważnych powikłań, które prowadzą do śmierci pacjenta. Zmiany ogniskowe są znacznie bardziej narażone na leczenie.

Aby zapobiec deformacji klatki piersiowej z powodu całkowitej wymiany tkanki płucnej, należy skonsultować się z lekarzem na czas, jeśli wystąpią jakiekolwiek zmiany w stanie zdrowia.

W przypadku corocznej fluorografii wszystkie patologie narządów układu oddechowego i serca są wyraźnie widoczne, co umożliwia wykrycie miażdżycy we wczesnych stadiach.

Możliwe konsekwencje choroby:

• serce płucne;
• rozedma płuc;
• ropień;
• przewlekła niewydolność oddechowa;
• hipoksemia tętnicza.

Stwardnienie płuc nie rozwija się od zera. W prawie wszystkich przypadkach osoba wie o chorobach, które mogą poprzedzać ten stan. Powinny być leczone w odpowiednim czasie, a także zapobiegać powikłaniom. Przestrzeganie tych prostych zasad pozwoli osobie zawsze oddychać głęboko.

Pylica płuc: przyczyny, objawy i leczenie

Wielu starszych ludzi jest zainteresowanych diagnozowaniem tak rzadkiej choroby: pneumosklerozy płuc - co to jest? Obecnie choroba staje się coraz bardziej powszechna w identyfikowaniu lekarzy, nie tylko u osób starszych, ale także w młodszym pokoleniu.

Czym jest pneumoskleroza? Jest to powikłanie pacjenta na tle innych chorób oskrzelowo-płucnych lub sercowo-naczyniowych.

Stwardnienie płuc jest uważane za proces patologiczny, niewydolność funkcji układu oddechowego, zastępowanie zdrowej tkanki w płucach przez łącznik. Jest to rodzaj komplikacji już postępującej patologii, gdy proces zastępowania miąższu płucnego przez niedziałającą tkankę łączną staje się nieodwracalny. W miarę wzrostu tkanki łącznej płuca ulegają całkowitemu odkształceniu, są ubite i pomarszczone. Patologia prowadzi do zmniejszenia rozmiaru tkanki płucnej, braku wentylacji w płucach.

Najczęściej chorobę rozpoznaje się po badaniu USG u mężczyzn w wieku 50–55 lat. Choroba nieuchronnie prowadzi do niepełnosprawności, a nawet śmierci, jeśli nie podejmiesz środków nadzwyczajnych i nie będziesz szukać pomocy u pulmonologa. W celu ratowania życia konieczne jest pilne przywrócenie funkcji aparatu oddechowego w celu normalizacji oddychania. Pacjent jest hospitalizowany w celu monitorowania stanu pacjenta w klinice.

Stwardnienie płuc według typu

Wraz ze stwardnieniem płuc występuje całkowite lub częściowe zastąpienie miąższu płucnego i naczyń oskrzelowych tkanką łączną. Ponadto jest możliwe:

• przemieszczenie śródpiersia w bok;
• stwardnienie miąższu;
• patologiczne zmiany w płucach;
• przemiana tkanki powietrznej w łącznik.

Od tego, jak bardzo rozprzestrzeniła się pneumoskleroza, rozróżniają między ograniczoną (lokalną, ogniskową) i rozproszoną.

W przypadku ograniczonej stwardnienia płuc, oddzielna część miąższu płucnego jest zagęszczona, jedna z płuc ma zmniejszoną objętość. Przy ograniczonym zwłóknieniu płuc obserwuje się sztywność i spadek jakości wentylacji płuc.

W przypadku ogniskowej pneumosklerozy wygląd tkanki płucnej staje się podobny do surowego mięsa. Mikroskopowo, w procesie diagnostyki, obserwuje się ropienie w płucach, nagromadzenie wysięku włóknistego.

W rozlanej stwardnieniu płuc występuje tylko jedno płuco lub oba z nich, podczas gdy tkanka płuc jest pogrubiona, ich objętość jest zmniejszona, ich struktury są zaburzone i nienormalne.

W zależności od stopnia uszkodzenia struktur płuc, możliwy jest rozwój okołoskrzelowej, okołonaczyniowej lub śródmiąższowej pneumosklerozy.

Zgodnie z etiologią rozwoju, występują dyscirculatory, postnecrotic pneumosclerosis w wyniku zmian dystroficznych i procesów zapalnych w płucach.

Przyczyny rozwoju choroby

Z reguły zwłóknienie płucne jest powikłaniem na tle już istniejącej choroby oskrzelowo-płucnej. Zapalenie płuc, zakażenie gruźlicze lub wirusowe, zapalenie oskrzeli, pylica płuc, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, ziarniniakowatość może to wywołać.

Przyczynami pneumosklerozy mogą być:

• nieleczony proces zapalny w płucach;
• gronkowcowe zapalenie płuc, które może prowadzić do martwicy tkanek miąższu, wzrostu tkanki włóknistej;
• gruźlica na tle bliznowacenia tkanek, powstawania rozedmy płuc i jamy powietrznej;
• przewlekłe zapalenie oskrzeli, które może prowadzić do rozproszonych zmian;
• zapalenie mięśnia sercowego serca, które może prowadzić do rozwoju rozlanej pneumosklerozy;
• zwężenie zastawki mitralnej, prowadzące do upośledzenia hemodynamiki w układzie małego krążka krążenia krwi, niewydolności serca, rozwoju kardiogennej postaci choroby
• blokada tętnicy płucnej;
• zatorowość płucna.

Ponadto chorobę może wywołać:

• silna ekspozycja na promieniowanie prowadzi do rozwoju rozproszonej formy;
• przyjmowanie wielu leków toksycznych lub psychotropowych, które mogą zmniejszyć aktywność immunologiczną organizmu;
• gronkowcowe zapalenie płuc;
• ropień płuc, prowadzący do proliferacji tkanki włóknistej;
• niewydolność lewej komory serca, prowadząca do osocza krwi w pocie w tkance płucnej, rozwój kardiogennej postaci pneumosklerozy.

Niezależnie od etiologii choroby, wentylacja płuc, zdolność do drenażu oskrzeli i krążenie krwi są upośledzone. Pęcherzyki ulegają największemu zniszczeniu i są zmodyfikowane pod względem struktury. Wszystkie funkcjonujące struktury w miąższu płuc są zastępowane przez tkankę łączną. Stan ten zagraża życiu.

Objawy i objawy choroby

Bez diagnostyki trudno jest rozpoznać chorobę, ponieważ objawy kliniczne są podobne do zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc lub gruźlicy płuc. Specyficzne objawy zależą bezpośrednio od postaci choroby, stopnia zastąpienia tkanki w miąższu płuc.

Jeśli jest miejsce, które należy ograniczyć do zwłóknienia płuc, objawy są zwykle niewielkie.

Jeśli wykryta zostanie rozlana stwardnienie płuc, objawy kliniczne są bardziej wyraźne. Pacjent cierpi:

• duszność;
• ból w klatce piersiowej;
• odkrztuszanie plwociny;
• zwiększone zmęczenie;
• pojawienie się sinicy na błonach śluzowych skóry;
• ciężka słabość;
• ataki zawrotów głowy;
• bóle głowy;
• ostra utrata wagi;
• modyfikacje paliczków palców.

Podczas przeprowadzania ultradźwięków dochodzi do deformacji klatki piersiowej. Podczas wykonywania metody osłuchiwania zaobserwowano:

• suchy drobny świszczący oddech w płucach;
• kołatanie serca;
• pusta klatka piersiowa z rozwojem ograniczonego zwłóknienia płuc;
• duszność nawet w spoczynku z rozproszoną postacią choroby;
• rozproszona sinica;
• osłabienie oddychania pęcherzykowego;
• zwiększone płytkie oddychanie podczas rozwoju ropnego rozlanego zwłóknienia płuc.

Patologia nieuchronnie prowadzi do nieprawidłowego funkcjonowania płuc, pogorszenia jakości życia pacjenta, rozwoju niewydolności krążeniowo-oddechowej, a nawet śmierci w przypadku wtórnego zakażenia wirusowego lub bakteryjnego.

Diagnoza choroby

Główną orientacyjną metodą diagnozowania stwardnienia płuc jest prześwietlenie płuc, które może wykryć stopień uszkodzenia oskrzeli, dokładną lokalizację procesu zapalnego. Dodatkowo można dodatkowo przeprowadzić następujące badania:

• MRI;
• tomografia;
• bronchografia;
• badania fizjologiczne nad wykrywaniem wspólnej patologii;
• Promienie rentgenowskie w celu wyjaśnienia diagnozy, określenia zmian w strukturach i naturze zmiany w płucach;
• bronchoskopia;
• spirometria w celu określenia stopnia zwężenia płatów płucnych, naruszenia drożności oskrzeli w oskrzelach.

Możliwe jest pobranie wymazów z oskrzeli w celu zidentyfikowania aktywności rozwoju procesu patologicznego.

Leczenie pneumosklerozy

Leczenie pneumosklerozy powinno się rozpocząć od wyeliminowania procesu zapalnego i pierwotnej choroby, która doprowadziła do rozwoju stwardnienia płuc.

Jeśli choroba jest wywołana zapaleniem płuc lub zapaleniem oskrzeli, leczenie jest lecznicze, z powołaniem leków przeciwzapalnych, przeciwbakteryjnych, wykrztuśnych. Dodatkowo pokazuje terapeutyczne ćwiczenia oddechowe z obciążeniem mięśni płuc, serca.

Pacjentom zaleca się więcej pływania, twardnienie ciała, ćwiczenia oddechowe.

W ciężkich przypadkach, gdy objawy są w pełni widoczne, możliwe jest przeprowadzenie operacji chirurgicznej w celu usunięcia dotkniętej chorobą części płuc.

Głównym celem leczenia jest zatrzymanie przyczyn i czynników, które doprowadziły do ​​choroby, jak również istniejących nieprzyjemnych objawów. W obecności silnego kaszlu przepisywane są leki wykrztuśne i rozszerzające oskrzela. Z zatory w płucach jest drenaż.

Leczenie jest skomplikowane, z mianowaniem diuretyków, glikokortykosteroidów, glikozydów nasercowych z postacią kardiomiopatyczną choroby.

Jeśli ujawni się niewydolność płucna, zostanie pokazane, że przeprowadzają:

• jonoforeza;
• ultradźwięki;
• inductothermy odsłaniając klatkę piersiową;
• promieniowanie ultrafioletowe;
• tlenoterapia w celu nasycenia płuc tlenem.

Jeśli w miąższu płuc obserwuje się ropienie, wówczas można zastosować radykalną metodę chirurgiczną do wycięcia tkanki włóknistej razem z pobliskimi obszarami dotkniętymi chorobą.

W leczeniu stwardnienia rozsianego nie można stosować środków ludowych. Mogą tylko pogorszyć przebieg choroby, wywołać poważne komplikacje.

Pacjentom zaleca się stosowanie gotowanej cebuli, aloesu, miodu, suszonych owoców na pusty żołądek, aby zmniejszyć przekrwienie płuc, pić czerwone wino, wziąć eukaliptus, nalewkę tymiankową.

Zapobieganie

Aby temu zapobiec, ważne jest:

• terminowo leczyć przeziębienia choroby oskrzelowo-pozakaźne i niezakaźne;
• rzucić palenie;
• wyeliminować wszelkie czynniki wytrącające, które mogą prowadzić do rozwoju choroby;
• unikaj kontaktu z toksycznymi lekami podczas pracy w niebezpiecznej produkcji, zmień rodzaj działalności;
• być aktywnym w sporcie;
• przeprowadzać procedury hartowania;
• oddychaj świeżym powietrzem lasu;
• leczyć w czasie ARVI;
• monitorować układ oddechowy;
• wyposażyć ciało w tlen;
• Uzupełnij wszystkie funkcje płuc o istotne elementy.

Jeśli nie leczysz choroby na czas, co może prowadzić do stwardnienia płuc, nie możesz uniknąć:

• zmiany morfologiczne w pęcherzykach;
• pogrubienie płuc i łożyska naczyniowego;
• upośledzona wentylacja płuc;
• rozwój niewydolności krążeniowo-oddechowej, rozedma płuc.

Tylko terminowa diagnoza i leczenie wyeliminują chorobę, osiągną stabilną i przedłużoną remisję. W przypadku rozległych uszkodzeń tkanki płucnej, wymiany miąższu na tkankę łączną i przystąpienia do wtórnej infekcji, wszystko może zakończyć się tylko śmiercią.

Pęcherzycowe zapalenie płuc u osób w podeszłym wieku: objawy i leczenie choroby

Stwardnienie płuc jest chorobą, która występuje w wyniku wymiany tkanki łącznej płuc.

Choroba ta może wystąpić u osób w różnym wieku, ale najczęściej problem ten dotykają osoby starsze.

Obecnie zwłóknienie płuc nie jest rzadką chorobą. Ponad połowa przypadków patologii płuc kończy się wraz z rozwojem tej choroby.

Stwardnienie płuc u osób starszych nie może być nazwane osobną chorobą, ponieważ jego pojawienie się jest wynikiem powikłania lub przebiegu niektórych chorób płuc.

Przyczyny rozwoju choroby na starość

Stwardnienie płuc u osób starszych jest spowodowane naruszeniem elastyczności tkanki płucnej.

Gdy tkanka zostanie wymieniona, płuca są znacznie trudniejsze do skurczenia, wymiana gazowa jest zakłócona, w wyniku czego same płuca stopniowo zmniejszają się i deformują z powodu niedoboru tlenu.

U osób starszych choroba ta jest konsekwencją chorób płuc i naturalnego starzenia się organizmu.

Rozwój włóknienia płucnego

Wiadomo, że w miarę dojrzewania organizmu układ odpornościowy jest znacznie trudniejszy w radzeniu sobie z różnymi chorobami i dolegliwościami, dlatego częściej pojawiają się różne komplikacje.

Pylica płuc jest konsekwencją przebiegu następujących chorób płuc.

Stwardnienie płucne u osób starszych może również wystąpić z powodu:

1. Wdychanie gazów przemysłowych.
2. Chemioterapia na raka.
3. Kontakt z oskrzelami obcego obiektu.
4. Nadużycie palenia.

Najczęściej problem ten napotykają ludzie mieszkający na obszarach o niekorzystnych warunkach środowiskowych, tj. W miastach z dużą liczbą przedsiębiorstw i fabryk emitujących wiele gazów i oparów przemysłowych do atmosfery.

Objawy włóknienia płucnego u osób starszych

Klasyfikacja chorób

Lekarze klasyfikują stwardnienie płuc według następujących kryteriów:

• Zmiany strukturalne w płucach.
• Stopień rozpowszechnienia procesu patologicznego.
• Miejsce porażki.

Symptomatologia

Głównym objawem miażdżycy jest ból w klatce piersiowej. Wraz z bólem ludziom towarzyszy ciężka duszność.

Sekret szybkiego pozbycia się hemoroidów od dr Lavrentieva K.S.

Ten lek powinien wypróbować każdego, kto ma do czynienia z hemoroidami! Dowiedz się więcej.

W początkowej fazie rozwoju choroby nie jest ona bardzo wyraźna, ale po krótkim czasie staje się stałym towarzyszem chorej starszej osoby.

Ludzie mówią, że duszność jest obecna nawet podczas odpoczynku w pozycji leżącej lub spania.

Trwały silny kaszel jest jednym z objawów włóknienia płuc

U osób z tą chorobą często obserwuje się zaczerwienienie skóry i błon śluzowych.

Sytuacja ta wynika ze wzrostu poziomu hemoglobiny we krwi, który z jakiegoś powodu nie wiąże się z tlenem.

1. Ogólna słabość.
2. Zmęczenie.
3. Częsty ból głowy.
4. Zawroty głowy.
5. Niewielka deformacja klatki piersiowej.
6. Powiększone żyły na szyi.
7. Tachykardia.
8. Ból mięśniowy.
9. Obrzęk obwodowy w całym ciele.

Ludzie z podobnym problemem szybko tracą na wadze. Jednym z objawów choroby jest także zmiana, a raczej przerzedzenie paliczków palców kończyn górnych.

Rozlana pneumoskleroza u osób w podeszłym wieku jest ostrą postacią choroby, w której dwa płuca są dotknięte jednocześnie.

Ta forma charakteryzuje się takimi objawami jak:

• Suchy, łzawy kaszel.
• Ciężka i uporczywa duszność.
• Bolący ból w klatce piersiowej.
• Trudności z oddychaniem powietrzem.
• Ogólna słabość.

Głównym towarzyszem stwardnienia płuc jest przedłużający się kaszel z ropną plwociną.

Diagnoza patologii

Aby zdiagnozować tę chorobę, zastosuj metody takie jak:

1. RTG.
2. Bronchoskopia.
3. Spirografia
4. CT płuc.
5. MRI
6. EKG
7. Sonografia dopplerowska.

Diagnoza włóknienia płucnego

Ponadto pacjent musi przejść testy, takie jak:

• Ogólne badanie krwi.
• Biochemiczna analiza krwi.
• Analiza moczu.
• Immunologiczna analiza moczu.

Leczenie zwłóknienia płucnego u osób starszych

Leczenie pneumosklerozy płucnej jest konieczne natychmiast po dokładnej diagnozie.

Leczenie choroby odbywa się tylko w placówce medycznej w szpitalu oddziału pulmonologii.

Medicamentous

W leczeniu chorób często stosowane leki, takie jak:

1. Leki rozszerzające oskrzela.
2. Leki wykrztuśne.
3. Glukokortykosteroidy.

Leczenie pneumosklerozy jest niemożliwe bez antybiotyków. Często lekarze przepisują środki przeciwbakteryjne, takie jak: Augmentin lub Oletetrin.

Rzadziej przepisywany jest „Susamed” lub „Digran”.

Lek Beclason do inhalacji z włóknieniem płucnym

Jeśli dana osoba ma kaszel, podstawą schematu leczenia są leki wykrztuśne, takie jak:

Glukokortykosteroidy są hormonalnymi lekami przeciwzapalnymi.

Lista najpopularniejszych glikokortykosteroidów:

Glukokortykosteroidy są przyjmowane przez bardzo długi okres (od sześciu miesięcy do roku).

Warto jednak pamiętać, że leki z tej grupy nie mogą być przyjmowane w dużych ilościach, ponieważ mogą prowokować starzenie się kolagenu, a to z kolei doprowadzi do szybszego rozwoju choroby. Ponadto pacjentom zaleca się wykonywanie inhalacji enzymami.

Jedną z konsekwencji zmniejszenia elastyczności tkanki płucnej jest upośledzenie krążenia krwi lub niewydolność serca, dlatego zaleca się przyjmowanie glikozydów nasercowych lub preparatów potasowych:

Fizjoterapia

W przypadku pneumosklerozy stosuje się następujące procedury fizjoterapeutyczne.

Fizjoterapia wysiłkowa pomaga poprawić funkcje oddechowe i rozszerzyć klatkę piersiową.

Zestaw ćwiczeń do leczenia włóknienia płuc

Początkowo ćwiczenia należy wykonywać 15 minut dziennie. Po tygodniu można stopniowo zwiększać czas.

Wniosek

Trzeba bardzo poważnie potraktować tę chorobę, ponieważ nie można zatrzymać procesu wymiany tkanek.

Jeśli cała tkanka płucna zostanie zastąpiona tkanką łączną, wówczas osoba nie będzie mogła normalnie oddychać i będzie śmiertelna.

Dlatego też lekarze zdecydowanie zalecają, aby przy pierwszych objawach stwardnienia płuc u osób w podeszłym wieku zwrócić się o pomoc do pulmonologa, który pomoże ustalić oddech i nieco zatrzymać przebieg choroby za pomocą odpowiednio dobranego schematu leczenia.

Oczekiwana długość życia w pneumosklerozie zależy tylko od ciężkości choroby i pragnienia osoby, która ma być leczona.

Jeśli leczenie nie zostanie zapewnione osobie, prędzej czy później pacjent stanie przed takim problemem zdrowotnym jak niewydolność serca.

Jeśli zaczniesz leczenie na wczesnym etapie i wysłuchasz wszystkich zaleceń lekarzy, osoba będzie żyła bardzo długo.

Warto pamiętać, że leczenie miażdżycy oznacza całkowite zaprzestanie palenia i utrzymanie zdrowego stylu życia.

Ponadto pacjent powinien częściej chodzić na świeżym powietrzu, głównie odwiedzając wybrzeże lub las.

Stwardnienie płuc: objawy kliniczne i metody leczenia

Stwardnienie płuc jest chorobą patologiczną, w której następuje wymiana tkanek narządu oddechowego na tkankę łączną. Proces wywoływany jest przez zjawiska zapalne i dystroficzne. Proliferacja tkanki łącznej w płucach powoduje deformację oskrzeli, pojawienie się fok i marszczenie ich tkanek. Bez terminowej interwencji medycznej choroba doprowadzi do odwodnienia płuc i zmniejszenia ich objętości.

Etiologia choroby

Stwardnienie płuc nie jest przenoszone przez krew, kropelki unoszące się w powietrzu ani w żaden inny sposób. Choroba występuje w wyniku wcześniejszych dolegliwości lub urazów. Powody, które mogą rozwinąć stwardnienie płuc obejmują:

• przewlekła obturacyjna choroba płuc;
• nieleczone zapalenie oskrzeli;
• zapalenie tchawicy;
• gruźlica;
• zakaźne, aspirator, wirusowe zapalenie płuc;
• radioterapia;
• przewlekły refluks żołądkowo-przełykowy;
• choroby układu krążenia;
• pęcherzyki płucne;
• urazy klatki piersiowej;
• penetracja ciał obcych;
• narażenie na gazy toksyczne.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc może być przyczyną stwardnienia rozsianego

Ponadto, metatuberculosis pneumosclerosis może wystąpić, gdy mykobakterie dostaną się do płuc.

Objawy kliniczne

Objawy choroby zależą od intensywności procesu. Im szybciej tkanka łączna pochłania tkankę płucną, tym jaśniejsze stają się manifestacje. Rozwój stwardnienia płuc na samym początku może być określony tylko przez doświadczonego lekarza. Jednocześnie pacjent ma objawy, takie jak:

• duszność, pojawiająca się nawet w spoczynku;
• błękit skóry na twarzy, szyi, kończynach z powodu braku tlenu;
• zmiana kształtu mostka;
• Intensywny kaszel bez plwociny, jeśli nie występują związane choroby zakaźne lub wirusowe. Dzieje się to w formie ataków;
• zmiana kształtu paliczków palców;
• utrata masy ciała Występuje z powodu niewydolności oddechowej, w wyniku której składniki pokarmowe nie są wchłaniane, co zapobiega gromadzeniu się masy mięśniowej i tłuszczu;
• obrzęk żył szyi, obserwowany, gdy etap choroby jest zaniedbany;
• kołatanie serca, które występuje, gdy rytm serca jest nieprawidłowy. Dotyczy to bardziej starszych osób, które nadal rozwijają chorobę od kilku lat;
• ogólne złe samopoczucie, zmęczenie.

Duszność występująca nawet w spoczynku może być objawem stwardnienia płucnego.

Wszystkie powyższe objawy mogą być warunkiem nie tylko stwardnienia płucnego, ale także innych chorób. Wyjątkiem jest deformacja klatki piersiowej. Jest to jedyny wyraźny znak stwardnienia płuc w płucach.

Klasyfikacja chorób

W zależności od rozprzestrzeniania się procesu choroba dzieli się na następujące typy:

• ogniskowa - tkanka łączna zastąpiła niewielką część narządu. Ogniska stwardnienia w płucach są małe, średnie i duże. Może być pojedynczy lub wielokrotny. Późne leczenie doprowadzi do postępu choroby;
• segmentowy - obejmuje cały obszar segmentu oddechowego;
• ograniczona (lobar) - tkanka łączna pokrywa cały płat płuc. Prowadzi to do zaburzeń oddechowych;
• rozproszone - charakteryzujące się tworzeniem dużych ognisk rozprzestrzeniających się przez wszystkie segmenty narządu. Rozproszone stwardnienie płuc jest niebezpieczne, ponieważ tkanka łączna prawie całkowicie wydziela tkankę płucną;
• mieszane - rzadka postać, w której występują dwie lub więcej zmian jednocześnie.

W oparciu o stopień wzrostu tkanki łącznej w miąższu płucnym, emituj:

Każdy gatunek ma swoje własne objawy.

Zwłóknienie płuc

Zwłóknienie płuc jest początkowym etapem pneumosklerozy płucnej. Występuje w wyniku porażki układu płucnego, osoby żyjącej lub pracującej na obszarze zagazowanym, dziedziczności. Zwłóknienie płuc należy do ogólnej grupy chorób miażdżycowych z najwolniejszym wzrostem tkanki łącznej.

Typy lokalne i rozproszone są podzielone, z których każdy charakteryzuje się etapami progresywnymi i nie progresywnymi. Pierwszym jest tworzenie ropnia. Etap bez progresji jest prawie bezobjawowy i przy zachowaniu prawidłowego stylu życia nie przeszkadza osobie.

Objawy ze zwłóknieniem płuc są następujące:

• kaszel z odkrztuszaniem i ropne masy;
• ból w klatce piersiowej, nasilony przez kaszel;
• spadki temperatury;
• dramatyczna utrata wagi bez wyraźnego powodu.

Bóle w klatce piersiowej nasilone przez kaszel mogą być objawami zwłóknienia płuc.

Możliwe jest ujawnienie zwłóknienia płuc za pomocą prześwietlenia. Procedura pokazuje objawy choroby, jak również obecność dolegliwości towarzyszących. Dodatkowo przepisane testy, bronchoskopia, oceniają funkcję oddechową.

Środki terapeutyczne mają na celu wyeliminowanie przyczyny lub leczenia pierwotnej choroby. Lekarz przepisuje leki przeciwbakteryjne w połączeniu z fizykoterapią. Pacjenci z zwłóknieniem płuc przepisują również pomoce w odkrztuszaniu plwociny (bromheksyna) i specjalne leżenie, które sprzyja odkrztuszaniu. Rozpoczęte formy są leczone chirurgicznie, po czym pacjent jest obserwowany przez kolejny rok w pulmonologu.

Stwardnienie płuc

W tego typu chorobie miąższ płuc jest zastępowany przez tkankę łączną z fokami i całkowicie zmienia jego strukturę. Przyczyny - nieleczone choroby zakaźne, choroby układu krążenia, procesy zastoinowe w płucach.

Jeśli pneumokleroza nie zostanie wykryta na czas, patologia doprowadzi do nieprawidłowego działania narządu oddechowego, pogorszenia jakości życia osoby, rozwoju niewydolności krążeniowo-oddechowej, aw przypadku dołączenia wtórnego zakażenia wirusowego lub bakteryjnego może być śmiertelne.

Oprócz radiografii, MRI jest zalecany do diagnozy stwardnienia płuc.

Stopień uszkodzenia płuc i lokalizację procesu zapalnego określa się za pomocą prześwietlenia rentgenowskiego. Dodatkowo przepisano MRI, tomografię, spirometrię, a także bronchoskopię i badania fizjologiczne.

Terapia pneumosklerozy rozpoczyna się od wyeliminowania procesu zapalnego. W przypadku prowokacji oskrzelowej lub pneumatycznej rozwoju choroby przepisywane są leki przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i wykrztuśne. Przypisuje się również do terapeutycznych ćwiczeń oddechowych, hartowania, pływania.

Pęcherzyca

Najbardziej niebezpieczny etap rozwoju stwardnienia płuc, który charakteryzuje się zagęszczeniem zapalenia opłucnej, zastąpieniem oskrzeli, pęcherzyków płucnych i naczyń krwionośnych kolagenem, zaburzeniem funkcji wymiany gazowej. Występuje w wyniku zaniedbanej gruźlicy, długotrwałego stosowania antybiotyków i rozwoju zapalenia opłucnej.

Marskość płuc charakteryzuje się długim przebiegiem, może być jednostronna i obustronna. W obu przypadkach powstawanie zmian sklerotycznych w tkance płucnej. Oskrzela są zdeformowane, naczynia płuc to stwardnienie, narządy śródpiersia są przemieszczone, a rozedma płuc pojawia się obok płuc.

W medycynie istnieje kilka klasyfikacji obrzęku płuc:

• z miejscową zmianą;
• z częstymi nawrotami;
• z rozstrzeniami oskrzeli;
• powodując zniszczenie tkanki narządowej.

Pacjent z obrzękiem płuc może doświadczyć silnego zatrucia ciała, kaszlu z plwociną, czasem krwią. Wraz z rozwojem choroby obserwuje się dysfunkcję innych narządów wewnętrznych.

Choroba jest diagnozowana przy użyciu różnych procedur:

• przesłuchanie i badanie pacjenta, podczas którego lekarz dowiaduje się o dolegliwościach, wcześniejszych chorobach, zewnętrznych czynnikach manifestacji choroby;
• ogólne testy krwi, moczu i plwociny;
• słuchanie klatki piersiowej i stukanie w płuca w celu określenia intensywności choroby i stopnia zakłócenia narządów oddechowych;
• Rentgen pokazujący deformację płuc;
• biopsja jest wykonywana w zaawansowanych przypadkach.

Marskość wątroby leczy się kompleksowo, zaczynając od terapii lekowej. Jeśli nie dała właściwych wyników, stosuje się interwencję chirurgiczną. Wszystkie środki terapeutyczne mają na celu zwiększenie ilości dostarczanego tlenu i zachowanie aktywności serca.

Diagnoza stwardnienia płuc

Niezależnie od klasyfikacji stwardnienia płucnego, działania diagnostyczne rozpoczynają się od analiz i obrazowania rentgenowskiego w projekcji czołowej i bocznej. W ten sposób lekarz może natychmiast zauważyć najmniejsze zmiany zachodzące w tkance płucnej, ich nasilenie i rozprzestrzenienie. Również prześwietlenie pomaga określić diagnozę w przypadkach, gdy nie ma wyraźnych objawów.

Jeśli zdjęcie rentgenowskie nie daje pełnego obrazu, badanie tkanki łącznej wewnątrzgałkowej jest przepisywane przez przeprowadzenie badania tomograficznego. Upośledzona dyfuzja płuc i wentylacja pomagają zidentyfikować badanie funkcji oddechowych za pomocą spirografii.

Stwardnienie płuc, jak leczyć tradycyjnymi metodami

Stwardnienie płucne jest leczone na podstawie stadium, w którym choroba jest zlokalizowana. Łagodna forma bez ciężkich objawów nie wymaga aktywnej terapii. Określając schemat leczenia, lekarz koncentruje się nie na pozbyciu się samej choroby, ale na źródle, które ją wywołało.

W leczeniu stwardnienia płuc stosuje się takie metody działania jak:

• komórki macierzyste. Innowacyjny sposób na pozbycie się choroby. Wprowadzenie komórek macierzystych do pacjenta pozwala na wymianę uszkodzonych komórek narządowych. W rezultacie następuje ponowne narodziny nowej zdrowej tkanki płucnej;
• terapia tlenowa. Jest to metoda terapeutyczna, w której pacjent wdycha mieszaninę tlen-gaz w celu skompensowania niedoboru tlenu, który utworzył się w organizmie. Leczenie odbywa się za pomocą cewników nosowych, a także masek, markiz, namiotów, rurek;
• leczenie farmakologiczne. W oparciu o współistniejące choroby pacjent przepisuje leki w celu złagodzenia stanu zapalnego, usuwania plwociny, ulgi w kaszlu. W przypadku ostrej postaci choroby uwzględniono glikokortykosteroidy i leki hormonalne. Aby uzyskać najbardziej efektywny wynik, podawaj leki bezpośrednio do tkanki płucnej;
• fizjoterapia. Jeśli nie ma niewydolności płucnej, zaleca się jontoforezę z chlorkiem wapnia i nowokainą. Wyznacz ultradźwięki z nowokainą. W przypadku słabego wydzielania plwociny stosuje się elektroforezę z jodem w przypadku niedożywienia, napromieniowania UV. Jeśli to możliwe, lepiej włączyć zmiany klimatu do zestawu procedur. Odpoczynek w pobliżu Morza Martwego będzie miał korzystny wpływ na organizm jako całość;
• ćwiczenia fizjoterapeutyczne i oddechowe. Jak leczyć chorobę, powie lekarz-fizjoterapeuta. Jeśli nie ma przeciwwskazań, możesz połączyć pływanie, jazdę na nartach i łyżwiarstwo. Można połączyć z masażem. Pomoże poprawić stan serca, oskrzeli, płuc, hamuje rozwój zwłóknienia płuc;
• interwencja chirurgiczna. Radykalna metoda pozbycia się stwardnienia płuc. Używany w przypadku lokalnej postaci choroby ze zniszczeniem tkanki płucnej, ropienie miąższu płucnego. Podczas operacji usuwana jest dotknięta tkanka płucna.

Terapia tlenowa - jedna z metod leczenia stwardnienia płuc

Gdy rozproszone zmiany w układzie oddechowym są zbyt poważne, konieczne jest przeszczepienie płuc.

Stwardnienie płuc, leczenie środkami ludowymi

Możesz także walczyć ze stwardnieniem płuc z tradycyjną medycyną. Stosowanie przetestowanych ziołowych wywarów leczniczych korzystnie wpływa na proces gojenia.

1. Odwar z cebuli. Drobno posiekaną cebulę, umieścić w syropie cukrowym i gotować na małym ogniu, aż warzywo straci kolor. Narzędzie jest pobierane w łyżce stołowej do 8 razy w ciągu dnia. Możesz ugotować wywar z cebuli w wodzie lub mleku.
2. Płatki owsiane. Wypłucz szklankę nieprzetworzonych ziaren i wlej szklankę wody do pęcznienia przez noc. Następnego ranka podpalić i gotować, aż ciecz wyparuje. Daj niewielką porcję owsianki pacjentowi przed każdym posiłkiem.
3. Nalewka z aloesu. Do jego przygotowania posiekaj 5 liści rośliny, dodaj 2 łyżki. l płynny miód i 2 szklanki czerwonego wina. Dobrze wymieszać i podać pacjentowi pół godziny przed posiłkiem. Trzymaj narzędzie lepiej w lodówce.

Zapobieganie

Podstawą środków zapobiegawczych jest rzucenie palenia. Przydatne spacery na świeżym powietrzu, umiarkowane ćwiczenia. Uważaj na przeciągi i zimno nawet latem, ponieważ normalne ARD może wywołać rozwój stwardnienia płucnego.

Z tendencją do choroby, musisz regularnie poddawać się radiografii. Tylko szybkie wykrycie choroby i jej dalsze leczenie wyeliminuje chorobę, osiągnie stabilną i przedłużoną remisję.

Prognoza

Do tej pory nie ma dokładnych danych dotyczących przeżycia pacjentów ze zdiagnozowanym stwardnieniem płuc. Wynik choroby zależy od jej stadium i czasu rozpoczęcia leczenia. Biegnąca forma może prowadzić do niewydolności serca i śmierci. Podjęte w czasie działania dają szansę na korzystny wynik wydarzeń i pełne wyleczenie.

Stwardnienie płuc

Stwardnienie płuc to patologiczne zastąpienie tkanki płucnej tkanką łączną w wyniku procesów zapalnych lub dystroficznych w płucach, któremu towarzyszy naruszenie elastyczności i wymiany gazowej w dotkniętych obszarach. Miejscowe zmiany są bezobjawowe, rozproszone - towarzyszy im postępująca duszność, kaszel, ból w klatce piersiowej, zmęczenie. Radiografia i obliczone / wielospiralne badanie TK płuc, spirografia, biopsja płuc z morfologiczną weryfikacją diagnozy są wykorzystywane do identyfikacji i oceny zmiany. W leczeniu pneumosklerozy, GCS, cytostatyków, leków przeciwwłóknieniowych, terapii tlenowej stosuje się ćwiczenia oddechowe; w razie potrzeby podnosi się kwestię przeszczepu płuc.

Stwardnienie płuc

Stwardnienie płuc jest procesem patologicznym charakteryzującym się zastąpieniem miąższu płucnego przez niedziałającą tkankę łączną. Zwłóknienie płuc zwykle rozwija się w wyniku procesów zapalnych lub dystroficznych w płucach. Proliferacja w płucach tkanki łącznej powoduje deformację oskrzeli, ostre uszczelnienie i marszczenie tkanki płuc. Płuca stają się pozbawione powietrza i kurczą się. Stwardnienie płuc może rozwinąć się w każdym wieku, częściej ta choroba płuc występuje u mężczyzn powyżej 50 roku życia. Ponieważ zmiany sklerotyczne w tkance płucnej są nieodwracalne, choroba postępuje stopniowo, może prowadzić do głębokiej niepełnosprawności, a nawet śmierci pacjenta.

Klasyfikacja stwardnienia płuc

W zależności od stopnia nasilenia wymiany miąższu płucnego przez tkankę łączną wyróżnia się:

• zwłóknienie płuc - tyazhisty ograniczały zmiany miąższu płuc, na przemian z powietrzną tkanką płuc;
• pneumoskleroza (sama pneumoskleroza) - zagęszczenie i zastąpienie miąższu płuc tkanką łączną;
• pneumokiroza jest skrajnym przypadkiem stwardnienia płuc, charakteryzującym się całkowitą wymianą pęcherzyków płucnych, naczyń i oskrzeli z tkanką łączną, konsolidacją opłucnej, przemieszczeniem narządów śródpiersia do dotkniętej chorobą strony.

Pod względem częstości występowania w płucach, pneumoskleroza może być ograniczona (lokalna, ogniskowa) i rozproszona. Ograniczona stwardnienie płuc może być mała i duża ogniskowa. Ograniczona miażdżyca tętnic makroskopowo reprezentuje obszar ściśniętego miąższu płucnego ze zmniejszeniem objętości tej części płuc. Szczególną postacią ogniskowej stwardnienia płuc jest mięsień (stwardnienie pooperacyjne, w którym w środku zapalenia tkanka płuc przypomina surowe mięso pod względem wyglądu i konsystencji). Badanie mikroskopowe płuc można określić za pomocą ropnych ognisk miażdżycy, zwężenia włóknistego, wysięku włóknistego itp.

Rozlana stwardnienie płuc dotyczy całej płuc, a czasem obu płuc. Tkanka płuc jest ubita, objętość płuc jest zmniejszona, ich normalna struktura jest utracona. Ograniczona pneumoskleroza nie wpływa znacząco na funkcję wymiany gazowej i elastyczność płuc. W przypadku rozlanych zmian płucnych ze stwardnieniem płuc obserwuje się obraz sztywnego płuca i zmniejszenie jego wentylacji.

Przeważające zmiany w różnych strukturach płuc odróżniają pęcherzykową, śródmiąższową, okołonaczyniową, okołowierzchołkową i okołoskrzelową pneumosklerozę. Zgodnie z czynnikami etiologicznymi wyróżnia się postnecrotyczne, krążeniowe zwłóknienie płuc, a także stwardnienie tkanki płucnej, powstałe w wyniku procesów zapalnych i dystroficznych.

Przyczyny i mechanizm rozwoju pneumosklerozy

Zwykle zapalenie płuc towarzyszy kursowi lub jest wynikiem niektórych chorób płuc:

• nierozwiązane zakaźne, wirusowe i aspiracyjne zapalenie płuc, gruźlica, grzybice;
• POChP, przewlekłe zapalenie oskrzeli i zapalenie okostnej;
• niedodma płuc, przedłużone masywne zapalenie opłucnej;
• pylica płuc spowodowana wdychaniem gazów przemysłowych i pyłu, urazy radiacyjne;
• pęcherzyki płucne (włóknienie, alergia);
• sarkoidoza płucna;
• ciała obce oskrzelowe;
• urazy i urazy klatki piersiowej i miąższu płucnego;
• dziedziczna choroba płuc.

Rozwój pneumosklerozy może być spowodowany niewystarczającą objętością i skutecznością terapii przeciwzapalnej w przypadku tych chorób.

Stwardnienie płuc może również rozwinąć się w wyniku zaburzeń hemodynamicznych w ogólnoustrojowym krążeniu płucnym (w wyniku zwężenia zastawki dwudzielnej, niewydolności lewej komory serca, zatorowości płucnej), w wyniku promieniowania jonizującego, przyjmowania toksycznych leków pneumotropowych, u pacjentów o zmniejszonej reaktywności immunologicznej.

Stwardnienie płuc po zapaleniu płuc rozwija się w wyniku niepełnego ustąpienia stanu zapalnego w płucach, co prowadzi do wzrostu tkanki bliznowatej i obliteracji światła pęcherzyków płucnych. Zwłaszcza częstość stwardnienia płuc występuje po gronkowcowym zapaleniu płuc, któremu towarzyszy powstawanie martwicy miąższu płucnego i powstawanie ropnia, którego gojeniu towarzyszy wzrost tkanki włóknistej. Pęcherzowa stwardnienie płuc charakteryzuje się proliferacją tkanki łącznej w płucach i rozwojem otrzewnej.

Przewlekłe zapalenie oskrzeli i zapalenie oskrzelików powodują rozwój rozlanego zapalenia oskrzeli i okołobłoniastego. Gdy długotrwałe obecne zapalenie opłucnej w procesie zapalnym obejmuje warstwy powierzchniowe płuc, dochodzi do ucisku wysięku w miąższu i rozwoju pleurogennego zwłóknienia płuc. Zwłóknienie pęcherzyków płucnych i uszkodzenie radiacyjne powodują rozwój rozlanej pneumosklerozy z utworzeniem „płuca komórkowego”. Wraz z objawami niewydolności lewej komory serca, zwężeniem zastawki mitralnej, pojawia się pocenie się płynnej części krwi do tkanki płucnej wraz z dalszym rozwojem kardiogennej stwardnienia płuc.

Mechanizmy rozwoju i formy pneumosklerozy wynikają z jej przyczyn. Jednak naruszenia funkcji wentylacji płuc, zdolności drenażowej oskrzeli, krążenia krwi i limfy w płucach są wspólne dla wszystkich etiologicznych postaci zwłóknienia płuc. Naruszenie struktury i zniszczenie pęcherzyków płucnych prowadzi do zastąpienia struktur morfofunkcjonalnych miąższu płucnego tkanką łączną. Naruszenie limfocytów i krążenie krwi towarzyszące patologii oskrzelowo-płucnej i naczyniowej również przyczyniają się do wystąpienia stwardnienia płuc.

Objawy pneumosklerozy

Ograniczona pneumoskleroza zwykle nie przeszkadza pacjentom, czasami występuje lekki kaszel ze skąpą plwociną. Podczas oglądania z boku zmiany można wykryć cofnięcie klatki piersiowej.

Rozlana stwardnienie płuc jest objawem duszności - początkowo podczas wysiłku fizycznego, a później - w spoczynku. Skóra z cyjanotycznym odcieniem z powodu zmniejszonej wentylacji tkanki pęcherzykowej płuc. Charakterystycznym objawem niewydolności oddechowej w stwardnieniu płuc jest objaw palców Hipokratesa (w postaci pałeczek perkusyjnych). Rozlanej pneumosklerozie towarzyszą objawy przewlekłego zapalenia oskrzeli. Pacjenci obawiają się kaszlu - początkowo rzadkiego, a następnie obsesyjnego z wydzieliną ropnej plwociny. Przebieg pneumosklerozy jest główną chorobą: rozstrzenie oskrzeli, przewlekłe zapalenie płuc. Możliwy ból w klatce piersiowej, osłabienie, utrata masy ciała, zmęczenie.

Często występują oznaki marskości płuc: duża deformacja klatki piersiowej, zanik mięśni międzyżebrowych, przemieszczenie serca, dużych naczyń i tchawicy w kierunku zmiany. W rozproszonych postaciach pneumosklerozy rozwija się nadciśnienie krążenia płucnego i objawy serca płucnego. Nasilenie stwardnienia płuc jest określane przez objętość chorej tkanki płucnej.

Zmiany morfologiczne w pęcherzykach płucnych, oskrzelach i naczyniach krwionośnych w pneumosklerozie prowadzą do upośledzenia wentylacji płuc, hipoksemii tętniczej, zmniejszenia łożyska naczyniowego i są skomplikowane przez rozwój serca płuc, przewlekłą niewydolność oddechową i dodatek zapalnych chorób płuc. Rozedma płuc jest stałym towarzyszem pneumosklerozy.

Diagnoza pneumosklerozy

Dane fizyczne dotyczące stwardnienia płuc zależą od lokalizacji zmian patologicznych. Ostre osłabienie oddychania, wilgotnych i suchych rzęs, dźwięk perkusji jest tępy powyżej dotkniętego obszaru lub rozproszony.

Niezawodna identyfikacja stwardnienia płuc pozwala na radiografię płuc. Radiografia ujawnia zmiany w tkance płucnej z bezobjawową stwardnieniem płuc, ich rozpowszechnieniem, naturą i ciężkością. Aby szczegółowo określić stan obszarów dotkniętych pneumosklerozą, wykonuje się bronchografię, tomografię komputerową płuc i rezonans magnetyczny.

Radiograficzne oznaki stwardnienia płuc są zróżnicowane, ponieważ odzwierciedlają nie tylko zmiany sklerotyczne w płucach, ale także obraz powiązanych chorób: rozedma płuc, przewlekłe zapalenie oskrzeli, rozstrzenie oskrzeli. Na radiogramach określa się zmniejszenie rozmiaru dotkniętej chorobą części płuc, a także zwiększenie, siatkowanie i zapętlenie wzorca płucnego wzdłuż gałęzi oskrzeli z powodu deformacji ich ścian, stwardnienia i naciekania tkanki okostnej. Często pola płucne niższych podziałów przybierają postać porowatej gąbki („płuco komórkowe”). Na bronchogramach - zbieżność lub odchylenie oskrzeli, ich zwężenie i deformacja, małe oskrzela nie są zdefiniowane.

Bronchoskopia często ujawnia rozstrzenie oskrzeli, objawy przewlekłego zapalenia oskrzeli. Analiza składu komórkowego popłuczyn z oskrzeli umożliwia wyjaśnienie etiologii i stopnia aktywności procesów patologicznych w oskrzelach. W badaniu funkcji układu oddechowego (spirometria, pomiar przepływu szczytowego) wykryto spadek pojemności płuc i drożności oskrzeli (wskaźnik Tiffno). Zmiany we krwi podczas miażdżycy nie są specyficzne.

Leczenie pneumosklerozy

Leczenie pneumosklerozy prowadzi pulmonolog lub terapeuta. Ostre zapalenie w płucach lub rozwój powikłań może być wskazaniem do leczenia szpitalnego w oddziale pulmonologii. W leczeniu stwardnienia rozsianego główny nacisk kładzie się na eliminację czynnika etiologicznego.

Ograniczone formy stwardnienia płuc, które nie przejawiają się klinicznie, nie wymagają aktywnej terapii. Jeśli wystąpi pneumoskleroza z zaostrzeniami procesu zapalnego (częste zapalenie płuc i zapalenie oskrzeli), zaleca się leki przeciwbakteryjne, wykrztuśne, mukolityczne, rozszerzające oskrzela, w celu poprawy drenażu oskrzeli (płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe) wykonuje się bronchoskopię terapeutyczną. Z objawami niewydolności serca, stosować glikozydy nasercowe i preparaty potasowe, w obecności składnika alergicznego i rozlanej pneumosclerosis - glukokortykoidy.

Dobre wyniki w przypadku pneumosklerozy zapewnia zastosowanie terapii fizycznej i kompleksu sportowego, masaż klatki piersiowej, tlenoterapia i fizjoterapia. Ograniczona stwardnienie płuc, zwłóknienie i marskość wątroby, zniszczenie i ropienie tkanki płucnej wymagają leczenia chirurgicznego (resekcja dotkniętej części płuc). Nową techniką w leczeniu stwardnienia płuc jest użycie komórek macierzystych, które pozwalają przywrócić normalną strukturę płuc i ich funkcję wymiany gazowej. W przypadku dużych zmian rozproszonych jedynym sposobem leczenia jest przeszczep płuc.

Rokowanie i zapobieganie pneumosklerozie

Dalsze przewidywanie zwłóknienia płuc zależy od postępu zmian w płucach i szybkości rozwoju niewydolności oddechowej i serca. Najgorsze opcje dla pneumosklerozy są możliwe dzięki powstaniu „płuca komórkowego” i dodaniu wtórnej infekcji. Podczas powstawania „płuca komórkowego” niewydolność oddechowa staje się cięższa, ciśnienie w tętnicy płucnej wzrasta i rozwija się serce płucne. Rozwój wtórnej infekcji, procesów grzybiczych lub gruźliczych na tle pneumosklerozy często prowadzi do śmierci.

Środki zapobiegające pneumosklerozie obejmują zapobieganie chorobom układu oddechowego, terminowe leczenie przeziębienia, infekcji, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc i gruźlicy płuc. Konieczne jest również przestrzeganie środków ostrożności podczas interakcji z substancjami pneumotoksycznymi, przyjmowanie leków pneumotoksycznych. W niebezpiecznych gałęziach przemysłu związanych z wdychaniem gazów i pyłów konieczne jest stosowanie respiratorów, instalowanie wentylacji wyciągowej w kopalniach i miejscach pracy kutrów, szlifierek itp. W przypadku zdiagnozowania u pracownika objawów stwardnienia płuc konieczne jest przeniesienie do innej pracy, która nie jest związana z kontaktem z substancje pneumotoksyczne. Popraw stan pacjentów ze stwardnieniem płuc, zaprzestaniem palenia, twardnieniem i lekkimi ćwiczeniami.